Onder een baldakijn van licht...
Terwijl drie kaarsenkronen
straalden
„Wat leuk, dat we vastzitten
Mosselziekte heeft J
koninklijke belangstelling.1
gr
2
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 19 AUGUSTUS 1950
Hoe Middelburg het Vorstenpaar
ontving
Van Rouaanse kaal tot Rouaanse kaai
-Misschien maar éénmaal in de honderd jaar heeft de veelbewogen
historie van Middelburg een moment gekend, zo groots, zo aangrij
pend. zo onergetelijk, als gisteravond om kwart voor elf in het hart
van.de stad door duizenden werd beleefd.
Hoog boven de Markt prijkte fiér de grote koningskroon als lich
tend symbool van wat ons allen vereent en daaruit sproten lange
linten van lampjes voort, flonkerende sterren, geprikt in de purperen
deken van de nacht. Talrijke vlaggen rondom het plein speelden een
grillig spel in de floodlight-bundcls, ontelbare andere lampjes zetten
gevels in gloed.
Onder dit deinende, vorstelijke baldakijn van licht stonden de Mid
delburgers en keken naar het stadhuis, hun stadhuis, waarover de
schijnwerpers een teer waas hadden gespreid. Grijze en zwarte scha
duwen accentueerden de trotse bogen, de geheimzinnige nissen, de
stille beelden en niet fraaier kon de frêle schoonheid der gothiek
worden onthuldMassief en machtig tekende zich tegen de luister
rijke gevel het bordes af.
En vóór dit bordes kwam, tien minuten voor elf, een glanzende
limousine tot stilstand. Een portier sloeg open en toen zwol het ge
juich, dal al aangeheven was toen de auto de Markt op reed, aan tot
bet de kracht van een orkaan had verkregen. Lachend en wuivend
naar alle kanten betraden twee mensen langs de stramme erewacht
van C.O.A.K.-militairen, onder de klanken van ons Volkslied, het bor
des en keken neer op de onafzienbare menigte. Twee mensen, een bly-
lachéude vrouw en een hartelijke man; een Koningin en een Prins!
Zij keken neer op Middelburg, zoals het in deze uren was: spranke-
tend van licht, uitgelaten van vreugde. Zij keken neer op de
Middelburgers en al die andere Walcherenaren, stijf opééngepakt, met
open harten, glanzende ogen, kelen, die schor waren van het gejubel
en waarin bij velen een brok was geschoten. Hoe goed moeten zij toen
de kracht hebben gevoeld van de band, die Oranje en Zeeland sinds
eeuwen verbindt!
Wat ook de dag van vandaag brengen mag, hoe grandioos en triom-
phaai ook de rijtoer van het Koninklijk Paar moge worden, dit mo
ment, Vrijdagavond enkele minuten na tien, zal voor de Zeeuwse
hoofdstad het hoogtepunt zijn van het bezoek, waarover tot in lengte
-\an dagen met dankbaarheid zal worden gesproken en dat in
gedachten nog talrijke malen opnieuw zal worden beleefd.
De burgemeester, mr. dr. N. Bolke-
stein, de vier wethouders, de Gemeen
tesecretaris en de Commissaris van
Politie begeven zich aan boord en
worden aan Koningin eri Prins voor
gesteld. Deze drukken er hun blijd
schap over uit ook Middelburg te
kunnen bezoeken.
Nadien verlaten zy, voorafgegaan
door jhr. De Casembroot, het jacht
weer.
Not tot goed acht uur moeten de
toeschouwers geduld oefenen. Zy zien
hoe hof chauffeurs enige geschenken,
die eerder op de dag waren aangebo
den, aan boord brengen. Dan arri
veert andermaal Middelburgs burge
meester en is eindelijk het grote ogen
blik aangebroken, dat de Koningin de
Middelburgse bodem betreedt. Harte
lijk toegejuicht bestijgt zij het trapje,
gevolgd door de Prins en mr. Bolke-
stein en neemt minzaam groetend
plaats in de reeds wachtende geslo
ten auto, waarin het licht is ontsto
ken.
De rijtoer naai' de ambtswoning
van de Commissaris door een gedeel
te van de stad begint.
EEN ZEGETOCHT.
Het wordt een zegetocht door
eindelozen hagen juichende, wuiven
de mensen. Langzaam rijdt de stoet
over de prachtige kaden de binnen
stad in, voorafgegaan door de ron
kende motoren van de verkeerspo
litie. Rijen dik staat het publiek ter
hoogte van de brug, rjjen dik ook
achter de brede ruggen van de stoe
re Rijkspolitiemannen bij de Nieuwe
Haven, op de Varkensmarkt en in
de nauwe Gorstraat.
Halzen worden gerekt, peu
ters met een daaldersplaatsje op de
schouders van vader zwaaien hun
vlaggetjes, politiemensen staan strak
in ae houding.
Keurig zwaaien de voertuigen
langs de zuil met vlaggen en bloe
men op de Pottenmarkt. Dan gaat
het de Langeviele door, waar oranje
wimpels aan hoge palen met bloem
bakken hangen en waardoor een
slang van lichtjes kronkelt. Drom
men mensen by het schitterend ver-
lichte Militair Hospitaal zjjn het
laatste, wat wfl voorlopig van de
binnenstad zien.
HET WELKOM VAN 'T ZAND.
„Welkom op 't ZandIn grote
letters staat dat te lezen op de
prachtige, met lampjes omkranste
creboog, die de Zandtenaren, hunne
Majesteiten ter ere, by de Langevie-
lebuitenbrug hebben opgericht. Het
opschrift is eigeniyk overbodig: de
bewoners van deze wyk, die zo on-
Sveer allen acte de présence geven,
ten er geen twijfel ovêr bestaan
welke gevoelens zy koesteren ten
opzichte van ons Vorstenhuis.
Wij worden zó in beslag genomen
door'dit grenzeloze enthousiasme,
dat wij byna verzuimen een blik t<
slaan óp het P.Z.E.M.-gebouw, waar-
van dc torenspits fraai geïllumineerd J"*
Vrijdagmorgen ontwaakt Middel
burg in een verkwikkende stemming
van bigde afwachting. Een stad van
feestelijke kleuren en feesteiyice
mensen, die, veelal reeds met oran-
ie getooid, er maar node toe kunnen
:omen hun dagelijkse arbeid te be-
gInnen. Boven de steigers van de
ange Jan wappert vryuit de enor
me driekleur en dat is voor de bur-
ferg het sein om eveneens het dun-
oek uit de vouwen te slaan.
Plotseling domineert in alle stra
ten, op alle pleinen en op alle kaden
het rood, wit en blauw, waarmee
h<?t fel oranje pittig contrasteert.
'-'Overal zijn door buurtverenigingen
versieringenaangebracht, die, al
naar gelang van de middelen, royaal
of eenvoudig zyn, maar in ieder ge
val aan de straten een prettig ca
chet verlenen. Wat moet er in de
afgelopen dagen gzwoegd zijn om dit
alles zo aardig voor elkaar te kun
nen krijgen! Ook vele particulieren
hebben letterlek de bloemetjes bui
ten gezet en winkeliers hebben hun
gevel of étalage fraai versierd. Te
midden van al deze kleur en fleur
bezorgt de bakker zijn broodje, rijdt
Van Gend en Loos zijn pakjes rond
en draagt de kantoorman zijn akte
tas. Totdat
REEDS LANG TEVOREN
Totdat de avond aanbreekt. Hoe
veel Middelburgers zyn na 't avond
maal in huis gebleven, hoeveel Wal
cherenaren heeft de Stoomtram aan
gevoerd Lang voordat de stoet
langs de aangegeven route passeert,
hebben velen zich al langs de stra
ten opgesteld.
j Maar de grootste drukte concen
treert z>ch toch op die hoek van de
stad, waar bet koninkiyk paar zal
arriveren. Mannetje aan mannetje
en vele rijen dik staan de belang
stellenden op de Rouaanse kaai, waar
de „"Piet Hein" ligplaats zal kiezen
en ook by de Punt en op de Haven-'
dijk is het zwart van de mensen.
Hélder steken de kleurige jurkjes
yan....meisjes, en vrouwen tegen het
froene gras van de dyk af, vér
raagt het gelach van de vrolyke
wachtenden en alom geeft het oran
je stemmige accenten aan het
schouwspel.
Zeven uur, kwart over zeven, vyf
vóór halfacht...... Rustig kabbelt aan
de voeten van de menigte het wa
ter, nu en dan zich plooiend in steeds
wijdere kringen. Langzaam en byna
plechtig drijft een bosje stro voorbij,
ergens in de verte toetert een auto
een naar maal, een vlag klappert
brutaal tegen een vensterluik.
SPONTAAN WELKOM.
Om half acht klinkt ergens een
luide roep: „Ze komen!" Het is een
wachtwoord, dat steeds verder wordt
doorgegeven, totdat het machtig als
een jubelzang uit heel die mensen
massa opstijgt: „Ze komen!"
Alle blikken richten zich naar de
hoek van de dijk, die het kanaal aan
het oog onttrekt en ja, dan ver»
schijnt eensklaps de sierlijke steven
van het roomkleurige luxe-jacht om
de bocht.
Een storm van enthousiasme breekt
zich baan, een oorverdovend ge
juich vult de lucht, er wordt ge
zwaaid met talloze vlaggetjes en
met talloze armen. Statig glijdt het
koninklijk jacht langs en passeert de
geopende Spijkerbrug.
Aan boord staat Koningin Juliana,
lachend, wuivend en zichtbaar ont
roerd door deze spontane verwelko
ming in de hoofdstad van het ge
west. Achter haar ziet men de Prins,
die groet, de Commissaris' der
Koningin en enige anderen.
Omzichtig nadert de „Piet Hein"
de kademuur en legt aan precies
vóór de met frisse goudsbloemen en
groen versierde stenen opgang te-
Sehover het flatgebouw, waarvan elk
er vele met oranje roosjes bespik
kelde ramen talrijke hoofden omlijst.
Koningin en Prins waardeerden
het incident te Kortgene
Toen de „Piet Hein" de haven van Kortgene wilde, binnenvaren
ongeveer een kwartier vroeger, dan officieel het geval zou zijn,
was klaarblijkelijk de waterstand nog niet hoog genoeg om
een ongehinderde doortQcht door de haveningang mogelijk te
maken.
Op een gegeven ogenblik in ieder geval liep de „Piet Hein"
aan de grond en hoe de schroef ook in maximum tempo draaide,
het was een onmogelijkheid om het koninklijke,.vaartuig los
Ie krijgen. De politieboot RP 4 moest te hulp snellen en een
tros uitwerpen Om de „Pipt Hein" 'te assisteren.
Inmiddels hadden twee jonge vrouwen, waarvan één met een
kind op de arm, de vaste ival verlaten. Zij snelden van de vaste
wal naar de nog droog liggende zandplaat voor de haveningang
en toevallig zag de Koningin dit juist op het moment, waarop
haar werd medegedeeld, dat de „Piet Hein" aan de grond zat.
Wat leuk, dat we vast zitten! riep Hare Majesteit uit en
met Prins Bernhard begaf zij zich onmiddellijk aan dek om
getuige te zijn van het lostrekken van het schip.
Even later werd er een tros uitgeworpen van de „Piet Hein"
naar het politiev aar tuig en Koningin Juliana was er getuige
van, hoe politievaartnig en „Piet Hein" niet vereende krachten,
mede dank zij het stijgende water, weer vrij kwamen en het
ruime sop kozen.
De kapitein van de „Piet Hein" gaf er de voorkeur aan om aan
de steiger te meren en het smalle haventje niet meer in te
varen.
Het incident verhoogde slechts de geneugten, die het vorstelijk
paar aan de vaart over de Zeeuwse wateren beleefde.
de bovenzijde uiteen in hónderden
fonkelende parels.
Geluidloos komen de auto's tot
plein rijdt, aangrijpend het moment,
dat Koningin eri Prins hef bordes
vicituuiuuo rvunicii w «ow o wv betreden en nog eenmaal dit paradijs
staan voor de woning van de Com-van licht aanschouwen en de jui-
missaris der Koningin, waar het ko
ninklijk paar enige uren zal vertoe
ven. De eerste rijtoer door de stad,
tijdens welke de burgerij een welda
dige demonstratie van haar ver
knochtheid aan dc Oranje's heeft
gegeven, is ten einde.
EN DAN: DE MARKT!
Naarmate het donkerder wordt,
ig van <Je
it: Om 9
uur plenst floodlight neer op het mu-
ziekpodium, midden op het plein en
Dn do Soissinccl is het vrii stil. ^«kpoVuum, unuucn vy net pïciiï en iNog eei
maar even later bevindt de stoet j schaart het publiek zich om deze een glimp
- - laten 'verhoging. De mannen van het Mid- kers op t<
I llö-tVl C CU lOkCl U&ÏIIIUI. - I .I.LL-l..-. 'Uw
In hun fraaie
de Seisstraat, de K?„mme We!c en j nnlf= vattenen ^„enten.
heft de dirigeerstok en even later
klinken de vertrouwde vaderlandse
de met vele kronen gesierde Vlas-
markt passeert. Dan draaien de wa
gens de Markt op!' waar de hoge be
zoekers ware ovaties worden ge
bracht. Zij rijden langs het stadhuis
de Lange Noordstraat in, waar oran
je lantaarns hun licht verspreiden
en waar H. M; een blik kan werpen
op de nieuwbouw van het raadhuis.
Nogmaals moeten de onverstoorbare
chauffeurs een scherpe bocht nemen
om op het Hofplein te komen. Via
de Wagenaarstraat wordt de Balans
bereikt, waar tegen de imposante
achtergrond van de Abdy de fontein
ruisend zyn water omhoog stoot. De
verlichting levert een fantastisch ef
fect op: de melkwitte, roze en zacht
groen gekleurde zuil spat aan
ellende mensen groeten.
TERWIJL IN DE BURGER
ZAAL DE KAARSEN
BRANDEN.
De menigte blykt een deinende
mensenzee, ook als het vorstenpaar
het Stadhuis betreden heeft. Wachten
echter duurt lang en naarmate de
tyd verstrijkt wordt de drukte min
der. Het wachten dergenen, die ble
ven, wordt echter beloond!
Nog éénmaal is er gelegenheid
e koninkiyke bezi
van de 1
>p te vangen en dat is, wan
neer zij de terugtocht naar de „Piet
Hein" aanvaarden. Zy passeren
daarby de Lange en Korte Delft,
waar honderden lichtjes de vlagge-
masten aan elkaar rijgen en de
liederen over de Markt. Een indruk- Dam, waar de verlichting in de bo-
«rplrlrpriH pn fopstolfilr nnnnprt Hp mon Ho TilaHo,.Hr»o nnUcnrtl- tot- -Fi-o.
wekkend en feestelijk concert, de
eerste van de serie attracties, die
Middelburg dezer dagen aan „Uit
het VolkVoor het Volk" heeft te
danken.
Een lange ry erebogen van oranje
lichtjes is geplaatst in de Nieuwe
Burg. Daar rijdt het koninklijk paar
kort tegen elven onder door, wan
neer het zicli op weg begeeft naar
het stadhnis ter bijwoning van
receptie. Waarlijk ontroerend is
men de bladerdos ontleedt tot fra
giel kantwerk en waar' het stand
beeld van Koningin-moeder Emma in
een helder schijnsel is geplaatst.
Met een hartelijke handdruk ne
men Koningin 'en Prins tenslotte af
scheid van jhr. De Casembroot en
trekken, zich vervolgens in hun vér-
trekken aan boord terug.
In de stad doven de lampjes; stil
de j sluipt de nacht aan. De eerste d.ag
van het, koninklijk bezoek aan Zee-
geestdrift van de duizenden, die zich land behoort weer tot het verleden,
op de Markt verzameld hebben, Het was een dag, die voor ieder een
wanneer de auto langzaam over het I kostbare herinnering zal blijven.
Stelde H.M. de Koningin Middelburgs
stadhuis in gebruik
Grootse ontvangst in de Burgerzaal.
vrijdagavond half elf in de Burgerzaal van het Middelburgse Stadhuis.
Onderdruk roezemoezen de stemmen van de velen, die wachten op 't begin
van de receptie, op het ogenblik, dat het schoonste Huis van Zeeland's
hoofdstad op waarlyk koninklijke wijze in gebruik zal worden genomen.
Er heerst een sfeer van gespannen verwachting. Talloze malen laten
degenen, die straks aan het Koninkiyk Paar zullen worden voorgesteld, de
blik dwalen door deze vorstelijke zaal, waaraan het zachte licht der kaar
sen en het diepe zwart, de warme kleuren der glatoiletten 'n cachet verle
nen, dat met geen woorden te omschrijven valt. Het is geen sprookje, dat
zich hier afspeelt, het ls de biyde werkelijkheid van een gelukkig land vol
gelukkige mensen, van een ontmoeting tussen Vorstin en onderdanen, on
gedwongen, een verbondenheid demonstrerend, die niet in de hoofden, maar
in de harten leeft.
Vrijdagavond, half elf. Langzaam opent zich de deur en dan is daar het
grootse moment: de Koningin treedt binnen, gekleed in een zacht blauw
gewaad, begeleid door de Prins, de Commissaris der Koningin en het ge
volg. Een Vorstin, wanneer de burgemeester haar geleidt naar het hoofd
van de zaal, een bewogen vrouw, wanneer zy stil houdt en de prachtige
ruimte, de ademloze vertegenwoordigers van haar volk aanschouwt. Haar
ogen giyden nog eenmaal over het imposante gewelf en de drie glanzende
kronen, dan gaat zy naast haar Gemaal staan om kennis te maken mot de
aanwezigen.
Deze voor ieder zo zichtbare schoonheidsontroering van 's lands hoogste
vrouwe was het mooiste geschenk, dat Middelburg voor zyn stadhuis kon
ontvangen. Het was een moment, dat in de annalen van de stad geboek
staafd moet blijven, dat in het hart van elkeen, die er getuige van mocht
zyu» gegrift staat.
Lang voordat de hoge gasten hun
glorieuze entrée maakten, stonden
reeds duizendèn en nog eens duizen
den verlangend te wachten op de
komst van de koninklijke auto. Alle
blikken waren gericht op de Stad
huisgevel voor het eerst sinds ve
le, vele jaren weer badend in licht,
op de kranige ere-compagnle der
C.O.A.K. en het muziekkorps der
Stoottroepen uit Den Bosch. Op het
stemmig versierde podium, midden
op het plein, concerteerde het Mid
delburgs Muziekkorps en het was
werkelijk hartverkwikkend te horen
met hoeveel spontaniteit al die dui
zenden mensen onder de koninglnne-
kroon en de snoeren van licht, ae va
derlandse liederen mee zongen.
In de Stadhuishal, waar het dage-
lyks bestuur der gemeente en de
raadsleden wachtten, drongen maar
weinige geluiden van buiten door.
Maar het geweldige gejuich, dat los
barstte, toen de koninkiyke stoet
tenslotte naderde, de Nieuwe Burg
uitreed en langzaam over de Markt
naar het stadhuis kwam, was door de
dikke mur^n niet te stuiten. Die ju-
belsymphonie in het hart van de stad
vormde de machtigste demonstratie
van de Oranjeliefde der Zeeuwen,
welke men zich kon denken.
Terwyi de Koningin, een bontcape
over de matblauwe robe en de Prins,
die in rok gekleed ging, uit stegen,
klonk gedragen het volkslied, ge
speeld aoor net korps der Stoottroe
pen. H. M. inspecteerde dit korps en
de ere-compagnle, liet de garnizoens
commandant, majoor J. Potteboom
en zijn officieren aan zich voorstel-
betrad gevolgd door Prins en
de stadhuishal, waar zij door
len en
cie burgemeester, mr. dr. N. Bolkc-
stein, werd ontvangen.
EEN DOOS PROFETENBROOD
Het was een alleraardigst moment,
toen de 15-jarige Willie Damen, het
dochtertje van een gefusilleerde
zetsman en de 11-jarige Honoré
Sandberg tot Essenburg, dochtertje
van Middelburg's betreurde vorige
burgemeester, naar voren traden
H.M. namens de gemeente respectie
velijk een fraai bouquet; rose anjers
en een doos Zeeuws Profetenbrood
aanboden. Koningin Juliana dankte
voor deze geste met een vriendelijk
woord.
De burgemeester stelde vervolgens
de leden van de gemeenteraad in
volgorde van ouderdom en de archi
tect van de Stadhuis-restauratie, ir.
A. van der Steur, aan H.M. voor. Het
koninkiyk paar bezichtigde, voorge
licht door mr. Bolkestein en Ir. Van
der Steur, de hal en de kamer van
B. en W„ waarvoor het grote bewon
dering aan de dag legde. Hierna be-
faf het zich naar de Burgerzaal en
on de receptie een aanvang nemen.
De plechtigheid begon met het
voorstellen van de vertegenwoordi
gers der burgery, de dames der raads
leden, de burgemeesters van de Wal-
cherse gemeenten, die niet worden
bezocht en enige andere personen,
wier namen wy elders in ons blad pu
bliceren.
REDE MR. DR. BOLKESTEIN
De burgemeester hield hierna de
volgende rede
Majesteit!
Koninkiyke Hoogheid!
Dames en Heren!
Majesteit, na Uw troonsbestyging
hebt Gy gebracht en zult Gy bren
gen in gezelschap van Zyne Ko
ninklijke Hoogheid de Prins der Ne
der] andei eén bezoek aan de elf
provincies van Uw Ryk.
En zo bezoekt Gy vandaag en mor
gen de provincie Zeeland en zo be
vindt Gy U thans in de hoofdplaats
van dit gewest. Ik behoef. U niet te
zeggen, hoe het de bevolking en het
l Bestuur van de stad Middelburg ver
heugt U en Zyne Koninklijke Hoog
heid te ontvangen. De bevolking
'heeft hedenmiddag tydens de rijtoer
[reeds uiting gegeven aan haar ge
voelens van blijdschap en aanhanke
lijkheid, en zaldit stellig morgen
ochtend nog meer doen. Als voorzit
ter van de Raad der gemeente zou ik
U thans nog gaarne met enkele
woorden welkom willen heten.
Uw bezoek aan deze stad draagt
wel een zeer bijzonder karakterHet
heeft Uwe Majesteit behaagd het
tijdstip zo te kiezen, dat het samen
valt met het gereedkomen van het
representatieve deel van het stad
huis, zodat wij de wel zeer bijzon
dere eer genieten, dat dc opening ge
schiedt door Uwe Majesteit.
Het zy my vergund thans enige
ogenblikken Uw aandacht te vragen
voor het gebouw, waarin wy ons
thans bevinden, één der weinige we
reldlijke, gothische gebouwen en één
der schoonste raadhuizen van ons
land.
Liever dan U te vermoeien met na
men en jaartallen zou ik willen trach
ten iets weer te geven van dc ge
dachten van hen, die hier bouwden
en van hen, die hier werkten en zul
len werken.
Reeds tamelijk vroeg in onze va
derlandse geschiedenis ontwikkelden
de steden in deze gewesten zich tot
bestuuriyke eenheden, met een zeke
re macht en zelfstandigheid, waar
van de bestuurders zich zeer wel be
wust waren.
EEN WAARDIGE ZETEL.
En in een mengsel van besef van
eigenwaarde, eerbied voor het gezag,
gemeenschapsgevoel en kunstzinnig
heid heeft men behalve de kerken
ter ere van een hogere macht zich
ook ingespannen een waardige zetel
te verschaffen aan het stadsbestuur.
En in het stadhuis bouwde men
een burgerzaal, waarin op hoogtyda-
gen burgery en vroedschap zich kon
den verenigen om te beleven of te
herdenken datgene wat hen op dat
moment bezielde en verbond-
In de vele eeuwen, die vergingen,
kwamen en gingen de stadsbestuur
ders': de ouden en de jongen, de wy-
zen en de doldriftigen, de sceptische
behouders van het goede bestaande
en de enthousiaste verdedigers van
het onbekende nieuwe. Maar ook:
de goeden en de kwaden. De troüwe
vaderlanders en de landverraders.
Maar het gebouw bleef, als sym
bool van het gezag, dat biyvend
is. Zelf bleef het niet jong, maar
het werd ook niet oud. Het bleef
zichzelf gelijk.
De negentiende eeuw met haar
Dat het probleem van de mosselpa
rasiet otk de aandacht van het ko
ninklijk paar trekt, ts gisteren geble
ken tijdens de buitengewoon geslaag
de vaartocht van Kortgene naar
Veere. Uitvoerig lieten Koningin en
Prins zich over de mosselziekte eii de
gevolgen daarvan, alsmede over de
bestrijdingspogingen, voorlichten.
Zelfs kwamen mosselen ter tafel om
als aanschouwelijk voorbeeld te die
nen!
veelal gering aesthetisch bèsef maak
te het inwendige niet mooier.
De twintigste eeuw, vol drang tot
vernieuwing maar ool^ vol oorlogs
geweld en bkrbarjj, deed niet alleen
als vroeger de bestuurders wis
selen, maar deed ook het gebouw in
vlammen opgaan, zodat slechts de
muren bleven staan.
DIES ATER.
Toen de strijd in de tien overige
provincies reeds was geëindigd en
men daar, verslagen maar tyde-
lyk verlost van het strijdgewoel
was, werd in Zeeland door leger en
vloot tezamen met onze bondge
noten doorgevochten. Op 17 Mei
1940 naast de tiende Mei voor
Middelburg een dies ater Werd
een deel en juist het mooiste dieel
van de stad door brand verwoest.
Men liet. ondanks de tydelyk -
verloren strijd en ondanks de vyan-
delijke bezetting, de moed niet zak
ken en reeds spoedig werden plan
nen tot wederopbouw gemaakt. En
thans kunnen wy aanschouwen wat
door de ryks-, provinciale en ge
meentelijke overheden en hun ambte
naren en door architecten, aanne
mers en arbeiders Is tot stand ge
bracht en door vele milde gevers is
verrijkt.
Al vèrkeer is pas sinds kort in de
ze kring, ik kan mjj.de gerechtvaar
digde trots toch goed voorstellen van
hen, die hierin een werkzaam aan
deel hebben gehad. Het zij ter era
van onze eeuw gezegddat het in
wendige thans waarschijnlijk, schoner,
is, dan het ooit was.
WEERSPIEGELING VAN
WEL EN WEE.
Het stadhuis werd gebouwd toen
Middelburg een bloeiende Zeeuwse
koopstad was: het stond hier toen
handel en scheepvaart kwijnden. Het
werd verwaarloosd en het werd ver
nield.
En thans wor&t het opgebouwd
in een tijd, dat ook de stad her
rijst. Vergis ik mij, wanneer ik in
de geschiedenis van dit oude stad
huis steeds een weerspiegeling
zie van het wel en wee van d.cze
stad
En thans betreden wy, de raad en
zijn voorzitter, als bestuurders dezer
stad, dit herrezen Stadhuis, vol ont
zag voor wat het voorgeslacht ons
liet en voor wat de tijdgenoten voor
ons bouwden en herstelden, ons ver
antwoordelijk voelend voor onze taak,
om. vanuit dit gebouw vol traditie
en schoonheid, te trachten deze stad
te besturen met wijsheid. Deze stad,
nog steeds thans neergelegd in
Thorbeckes grootste schepping
lichaam met autonomie, waar
van wy ons zeer wel bewust zyn-
Maar Majesteit, tevens een onder
deel van Uw Koninkryk.
In Uw aanwezigheid op deze dag
zullen iojj de kracht vinden om te
trachten van deze stad wederom een
klein sieraad van ons zo mooie land
te maken, en om deze stad te bestu
ren tot heil harer burgers.
Onze stad, die, als een deel van
ons land, mede zo hecht verbonden is
met het huis van Oranje, dat in
droefheid en blijdschap met ons volk
medeleeft.
Moge van de herrijzing van dit
stadhuis en de opening daarna door
Uwe Majesteit ten eeuwigen dage
getuigenis worden afgelegd door een
oorkonde, door Uwe Majesteit, Uwe
Koninkiyke Hoogheid en het stads
bestuur ondertekend.
Majesteit, Koninkiyke Hoogheid,
wy zijn innig dankbaar, dat Gy hier
op deze dag aanwezig hebt willen
zyn.
Ik wil derhalve eindigen met:
Leve de Koningin
Leve de Prins
Leve het Huis van Oranje!
OORKONDE GETEKEND-
Toen de burgemeester uitgesproken
was golfde een driewerf hoera door
de zaal. Koningin en Prins dankten
hiervoor met een lichte buiging.
Zij plaatsten vervolgens hun handte
keningen op de door de heer A. G.
Wagensveld ontworpen oorkonde,
welke tot in lengte van jaren een
tastbare herinnering zal zijn aan deze
hoogtydagen.
Na dit meer officiële gedeelte van
de receptie werd de sfeer prettig-on-
gedwongen. Galant nam Prins Bern
hard, toen de Koningin de wens te
kennen gaf, te willen roken, één der
brandende kaarsen van de tafel en
gaf zyn gemalin daarmee vuuri
Zelf stak hy een sigaar op.
(Vervolg op pag. 5).
Voortreffelijke regeling.
Een woord van hulde mag
hier zeker worden gebracht aan
al diegenen, die belast waren
met de regeling van de eerste
dag van het Koninkiyk Bezoek
aan Zeeland. Nergens liep er
ook maar het geringste ver
keerd.
De journalisten uit alle oor
den des lands waren uitermate
dankbaar voor de wyze, waarop
de Rijkspolitie, de mannen met
de witte helmen, hen in staat
stelden de tocht van zeer na-
by te volgen en hun werk te
verrichten zonder de minste be
lemmering. Aan de directie der
Provinciale Stoombootdiensten
een woord van warme dank
voor de manier, waarop het ver
voer van de pers te water ver
zorgd was en het onthaal, dat
de dagbladschryvers aan boord
van de Iréne vonden!
A
