K.N.I.L.-kader wordt waardevol element in Kon. Landmacht JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Zeeuwse Almanak DE AMERIKAANSE TERUGTOCHT IN KOREA DUURT VOORT DOOR HET LAND VAN CADZAND MAANDAG 14 AUGUSTUS 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Het moreel al veel verbeterd Op bezoek bij omscholingscursus In Roermond. (Van onze speciale verslaggever). ROERMOND, Augustus. „Ons nieuwe Nederlandse leger in opbouw heeft dringend behoefte aan jonge, energieke instructeurs, die als sergean ten of sergeant-majoors een der belangrijkste pijlers onzer defensie vor men". Zo sprak tot ons de Majoor D. C. de Vries van de staf van de Com mandant Strijdkrachten te Velde op de binnenplaats van de fraaie Ernst- Casimir-kazerne te Roermond. Het was aan het slot van een interessant bezoek, dat «ij met mede«'er- king onzer hoogste Iegerautoriteiten hebben mogen brengen aan de her scholingscursus, welke 600 subalterne officieren en onderofficieren van het voormalige K.N.IJL., die op 26 Juli jl. naar de Koninklijke Landmacht zjjn overgegaan, gedurende drie maanden volgen, alvorens hun taak als instruc teur aan te vangen, by het Regiment Limburgse Jages in de kazernes te Roermond en te Venlo. Oorspronkelijk, aldus vernamen wy van de even sympathieke als ener gieke Commandant van het Regi ment, Kolonel J. L. H. A. Antoni, bestond het plan dit herscholingssy steem voor alle 800 subalterne offi cieren en 2500 onderofficieren gelei delijk te doen doorvoeren, maar by de herziene defensieplannen kunnen deze zolang niet gemist worden, zo dat de algemene herscholing zich ver der zal moeten beperken tot nog eni ge honderden onderofficieren, die niet als instructeurs zullen gaan dienst doen. „Ik behoef werkelijk van deze prachtige kerels geen soldaatjes te gaan maken. Zij hebben reeds een zo rijke militaire ervaring en zoveel strijd „achter de kiezen", dat zij veel al meer meegemaakt hebben in Indo nesië dan menig Kolonel of Generaal in Nederland. Maar., er zijn er bij, die nog nooit of in geen 20 jaar in Nederland geweest zijn, zodat zij zich thuis moeten gaan gevoelen in Ne derlandse militaire verhoudingen, waar een Kolonel vaak minder te ver tellen heeft dan een Kapitein in Indo nesië, die een veel grotere verant- woordelykheid moet dragen. Studie en hulp bij de vele persoon- lyke moeilijkheden, welke de oud- K.N.I.L.-'ers hier te lande ondervin den, zijn voor deze inpassing noodza- zelyk. Daar is het probleem der huis vesting. Zelf woon ik nog ergens in. Daar zyn de financiële moeilijkheden, gevolg van het terugvallen van Indi sche op de veel lagere Nederlandse salarissen alsmede van het feit, dat velen nog gelden van de R.I.S. te goed hebben. Daar is het zoeken van scho len voor de kinderen, terwijl men soms nog niet weet, in welk garni zoen men zal komen. Hooggeplaatste ambtenaren van het ministerie van Oorlog, van dat van Uniezaken en Overzeese Rijksdelen en een verte genwoordiger van Prins Bernhard hebben met het K.N.I.L.-kader con tact opgenomen, evenals dc Inspec teur van het Demobilisatiecentrum en mevrouw Spoor, die zich de sociale problemen aantrokken.' Er moest en moet voor een goede entrée in de Koninklijke Landmacht van deze uitstekende krach-en, die over de politieke zyde van het Indo nesisch vraagstuk zeer teleurgesteld zijn, gezorgd worden. GOED MOREEL. Van hègerhand was Kolonel Antoni gewaarschuwd, dat hun moreel bij wijze van spreken tot onder hun schoenzolen gezakt was. Met nadruk sprak de Kolonel te genover ons deze opvatting tegen en roemde hij het peil, de ijver en toe wijding van deze excellente officieren en onderofficieren, die na droeve er varingen hun zelfvertrouwen zo snel weer herkregen hadden. En met vreugde gewaagde hij van het feit, dat zowel de burgerij te Roermond als die te Venlo zich uit slooft, om hen prettig te ontvangen. Bioscoopdirecties bieden gratis filmvoorstellingen aan, amusements avonden geven verstrooiing en vele gezinnen zetten voor deze verdien stelijke mannen him deuren wijd open. Omtrent het vrouwelijke K.N.I.L.- VERSPEELD MONUMENT Een der indrukwekkendste monu menten in Zeeland was de laatste ja ren de landingsplaats in Westkapel- le. Iedereen herinnert zich natuurlijk de stukgeschoten tanks, die vtèor de dijk lagen en telkens hij laag water droog kwamen. Wat er los aan was, kwam spoedig terecht in de handen der souvenirjagers. Wat overbleef was een aangrijpend beeld van oorlogs- resten. Menigeen, die over de landing der commandotroepen gelezen had, be greep eerst hier, bij het aanschouwen dezer tahkwrakken, hoe verbitterd op deze plaats voor de vrijheid gestre den was. Voortaan zal niemand dit begrip meer krijgen. De tanks zijn verdwe nen. En menige vreemdeling, die een nieuwe bedevaart maakte naar deze historische plaats, heeft tegenover ons zijn teleurstelling reeds uitgesproken, dat deze treffende herinneringen als oud roest zijn weggesleept. Zij lagen daar niemand in de weg. Het is in derdaad jammer, dat zij verdwenen zijn. Wie nu nog beseffen wil, wat er in Westkapelle gebeurde, hij kan nog twee dingen doen. Naar de houten wo ningen gaan kijken en horen, hoeveel er nog herbouwd moet worden. Of naar de vuurtoren gaan en zien, hoe veel doden er vielen in de bevrij dingsdagen. Zij liggen daar bijeen, aan de voet van de toren. Naamloos. Zwijgende getuigen. Maar over de houten noodwoningen en barakken kijken de meeste men sen heen en naar een dodenakker gaat men niet in zijn vacantie. ....Jammer, dat de tanks verdwe nen zijn. Westkapelle mist zijn in drukwekkendste monument. personeel kon de Kolonel ons geen mededelingen doen. „Helaas zyn ze niet hier". De spiegel aan de ingang der ka zerne draagt een manend en verma nend opschrift: Zo zien de meisjes u! Het is dus -iet voor de K.N.I.L.-da- mes bedoeld. De-algehele leiding der herscholing berust by Kapitein M. P. L. xan Aalst, die zich in eenzelfde snel ver worven populariteit als de Kolonel mag verheugen. In klassen van twin tig man, verdeeld over de Ernst-Casi- mir-kazerne te Roermond en de Fre- derik Hendrik-kazerne te Venlo, zit ten ze weer op de schoolbanken, de over het algemeen jonge subalterne officieren, velen gebronsd door de „koperen ploert", zoals zij de tropen zon nog noemen en de dikwerf oude re onderofficieren, om ingewijd te worden in de geheimen van de inwen dige dienst in de Koninklijke Land macht, de garnizoens-, vredes- en oor logsorganisatie, de militaire wetten, de administratieve rompslomp van formulieren en bescheiden en de mo derne instructie-methoden. Twee teams bestaande uit een of ficier en twee onderofficieren elk ge ven de methode van instructie. Het was ons vergund in Venlo zulk een les, opgenomen op een wire-recorder bij te wonen, gegeven door de le lui tenant der Artillerie L. P. J. v. d. Berg, die een geboren leraar en een uitstekend redenaar is. Hij hield zyn met grote belangstelling luisterende en notities makende cursisten de vier gouden regels der instructie voor, noodzakelijk, om gevechtswaardige soldaten te kweken. Het zyn deze: spreek eenvoudige taal; gebruik de zintuigen; laat de man zijn verstand gebruiken en controleer de vorderin gen stap voor stap. Hij hield de a.s. instructeurs voor hun recruten te leren denken door hen te laten denken. GEEN BULDEREN MEER. Deze hele methode berust op de be- dryfskadertraining, zoals deze gepro pageerd wordt door de Fundatie Wer kelijk Dienen en berust dus op de nieuwste paedagogische en psycholo gische basis. Ja, er is heel wat ver anderd in ons onderwijs, ook in het leger, in dqr jaren loop. De bulderen de sergeant-majoors hebben plaats gemaakt voor moderne instructeurs, die met onuitputtelijk geduld en ijver de jonge recruten het noodzakelijke bijbrengen met behulp van instruc tiefilms, wandplaten en modellen en... door het doen houden van proefles sen, waarna een critische analyse van het gehoorde volgt. Daarnaast is er de exercitie, schiet en wapenopleiding, alleen om te leren, hoe dat hier t(piande gaat, want in het algemeen zyn de cursisten door rijpe en langjarige Indische ervaring hiermede best op de hoogte. Dan het onderricht in de Neder landse militaire wetgeving. Tien lera ren van de Militaire Juridische Dienst wijden de cursisten in de geheimen hiervan in. Zo mochten wij een col lege bijwonen, waar het verschil tus sen krijgstuchtelyke, oneigenlyke krygstuchtelijke en strafrechterlyke vergrijpen werd uiteengezet op een zeer bevattelijke wijze. Hoe krygt Jan Soldaat zijn kledij? Het was de vraag, welke een Kapi tein der Militaire Administratie zijn hoorders voorlegde, om daarna hun de weg te wijzen in de doolhof der militaire bureaucratie, immers elke afgifte van kledij of levensmiddelen of wapens moet administratief, want ook comptabel verantwoord zijn. Vier uur per week krijgen allen, officieren en onderofficieren bij wijze van recreatie sportonderrieht door er varen sportleraren. Zo wordt veel vol leybal gespeeld in de heerlijke natuur rond de kazernes. Een bruggehoofd met straal van 30 K.M. (Van onze oorlogscorrespondent Lachie MacDonald) By de le Zuid-Koreaanse divisie aan de Naktong. Aan de lange ry ambu lance-wagens meestal geïmproviseerde bussen met camouflagenetten er over heen kon men Donderdag zien, hoe fel het gevecht in deze sector langs de Naktong is geweest sedert Dinsdagmiddag 3 uur. Het is hier letterlyk een burgeroorlog, want de ene broer vecht tegen de andere. Een gewonde Zuid-Koreaanse sergeant vertelde mij, dat hy by de vyand een paar broers had; zelf had hij vroeger in Noord-Korea gewoond. Ook de generaal van deze divisie, Paik Soen Yoep, is een Noord-Koreaan ën luitenant geweest in het Japanse leger van Mantsjoekwo. Zijn vrouw en zyn enige dochter wonen in Seoul en hij zei er zachtjes bij„als ze nog leven". Deze Zuid-Koreaanse divisie is door generaal Walton Walker gecompli menteerd voor haar dappere stand houden tegen vier Noordelijke divi sies. Generaal Walker heeft zijn col lega Paik vandaag zelf een bezoek gebracht en zijn bewondering geuit voor deze kleine man en het uitste kende leiderschap van diens jonge officieren. AMERIKAANSE MEERDERHEID De Amerikanen hebben waarschijn lijk voor de eerste keer sedert deze campagne begon in een sector een numerieke meerderheid. In het ge bied van Tsjinjoe staat naar men aanneemt slechts één Noord-Kore- aanse divisie, de zesde. Er zijn wel vijanden geïdentificeerd als behoren de tot de eerste divisie, maar men vermoedt, dat dit slechts overblijf selen zijn, want bij vroegere aanval len is deze hevig verminkt. De terug trekkende vijand vecht hard, maar alleen wanneer daarmee iets waarde vols te winnen valt. Toen hy niet verder kon op de weg, die van Tae- jon leidt, zwenkte hij af naar de lin kervleugel van de geallieerde troe pen in de richting van Poesan. Nu de aanval op Poesan is mislukt, doet hy waarschynlijk een poging in de omgekeerde richting, om het belang- ryke centrum Taegoe te veroveren. Niettemin heeft hij over de hoofdweg zijn aanval in Zuid-Oostelijke rich ting niet hervat en probeert in plaats daarvan Taegoe van het Zuid-Wes- ten af te snyden. Aan het centrale front loopt de Amerikaanse defensie linie 75 kilometer langs de Naktong- rivier. Zelfs op kaarten met kleine schaal is de Naktong aangeduid met een brede blauwe streep, maar van daag is het weinig meer dan een stroompje, dat heel gemakkelijk op verscheidene plaatsen is over te ste ken. ZWAKKE BARRIÈRE Door op talrijke plaatsen over te steken, hebben de Noordelijken be wezen, hoe zwak de rivier is als na tuurlijke barrière. Er is de laatste weken ongewoon weinig regen ge vallen in deze normaal toch natste periode van het jaar. Sommige zij armen van de Naktong zijn zelfs he lemaal droog komen te liggen. Vol gens een Amerikaanse kolonel is echter de grote waarde van de Nak tong, dat het een strook land biedt, welke geheel open ligt als schoots veld zonder kreupelhout en zonder rijstvelden. Hoewel men de Amerikaanse vor deringen in het Zuiden bemoedigend vindt, zijn de hoofdofficieren hier niet al te optimistisch. Een verder terugtrekken op grote schaal wordt practisch onvermijdelijk geacht en degenen, die de situatie hier heel nuchter bezien, houden rekening met de mogelijkheid, dat het bruggen- hoofd-Poesan zal worden terugge bracht tot een kleine cirkel rondom de stad met een straal van ongeveer dertig kilometer. Nadruk verboden). Vrijdagmiddag om 3 uur precies heeft prins Boudewyn gekleed in het uni form van luitenant-generaal der Belgische strijdkrachten in het parle mentsgebouw tijdens een plechtige zitting van de Verenigde Kamer en Se naat, de eed op de grondwet afgelegd. Het moment waarop prins Boudewyn (midden) de eed op de grondwet aflegt. Duinvegetatie en vandalisme De afslag van de duinrand aan de Nederlandse zyde van het Zwin en dc maatregelen, die worden genomen om deze afslag tegen te gaan, heb ben Cadzand, één der uiterste hoekjes van Zuidelijk Nederland, weer in het brandpunt van de belangstelling geplaatst. Dus is Zwerfmans er ook maar eens heengetogen op één van die zo merse dagen, die zoveel geleken op een mengsel van lente, zomer en herfst: veel rillingen, veel hemeltranen en een wind, waar je van omrolt. En over dat alles zo nu en dan een vleug zon, die de temperatuur snel doet sty- gen, zodat je dan weer ongemerkt een natte rug haalt, die je noodzaakt de „luiken" van je sporthemdje op een wijde kier te zetten. Nog op Walehers terrein'stoot ik, vlak voor het betreden van de boot, op Bingelkruid, wat voor mij de eer ste kennismaking met deze plant op Zeeuwse bodem betekent en met dit buitenkansje en een vlotte overtocht achter de rug. rol ik vol verwach ting langs de duinrand West— Zeeuwsch-Vlaanderen binnen. De bloemen op het duin lachen tra nen, nu de zon ze beschijnt na de plensbui, die tijdens de overtocht is gepasseerd. Hier een gele vlek boe- renwormkruid, daar een grote weg- distel (Onopordon)Maar waar om ga ik al die planten noemen; ze komen straks in Cadzand alle weer terug. NIEUWE SLUIS. Alle, op één na, die ik vind op het aardige plekje, dat Nieuwe Sluis heet, v/aar op het hoogste duinpunt eert bankje staat, als geschapen om er je twaalfuurtje te gebruiken. Daar heeft men een schitterend verge zicht over de Schelde met Vlissingen op de achtergrond en over de paal hoofden, die de Vlaamse kust be schermen. Daar ergens tref ik een groepje Bilzenkruid-planten aan, al in vergevorderde staat van vrucht zetting. Bilzenkruid, een zeer giftige plant, behoort tot de zeldzaamheden, die meest uit oude kruidentuinen zijn ontsnapt, 't Staat ook bij Cad zand en zelfs vond ik het op de nieu we dijk bij Ritthem. Dit plekje hier is dus voor my de derde vindplaats in Zeeland. Afwisselend regent het en schijnt de zon en zo moet straks in Cad zand de speurtocht naar planten en dieren zich beperken tot de randen der wegen, want waden door de nat te begroeiing zou blootvoets dienen te geschieden. Op een telefoondraad voert een grauw vogeltje een jonge koekoek, maar nog voor ik de kyker kan instellen zijn beide verdwenen. Bij het halfverzande haventje neem ik eerst maar eens een bad en ge niet ik al zwemmend van de grote teunisbloemen op de duinhelling, nu wel met verfomfaaide kelken, maar vanavond zullen nïeuw^ knoppen opengaan, de gehele nacht doorbloei- en en als ik vroeg op ben, kan ik nog juist genieten van de dan nog openstaande grote gele kelken. HET HAVENTJE. Dat haventje is uit botanisch oog punt bekeken, nog niet zo'n gek plekje. De schorreplanten staan er tussen de stenen van de kade: lams oren en loogkruid; er staat zeeweeg- Veelbegeerd baantje. Onlangs werd per advertentie in de Nederlandse dagbladen een functie aangeboden bij de Nederlandse afde ling van de „Canadian Broadcasting Corporation" in Montreal. Hierop kwamen ruim 1500 sollicitaties bin nen, zo deelde mej. M. van Steensel, leidster van genoemde afdeling, die thans in Nederland vertoeft, mede. bree en hertshoornweegbrce en in de nabijheid ook de zeldzame Mal- rove, een witbloemige lipbloem met gespleten bovenlip. Het is nu enige tijd droog gebleven, de wolken tore nen in fantastische vormen boven de zee; de sterke wind en de zon verdampen verrassend snel het over tollige nat op de planten. Met een bevriend Cadzandtenaar (ja, hoe heet zo'n man eigenlijk) doorkruis ik later het duinteiTein, waarover men vrij mag rondlopen; ongekende weelde, maarmet droevige nasleep voor hen, die dit toestaan. Op mijn hele tochtje zie ik één (zegge één) bloeiende "blauwe zeedistel. De andere planten zijn van hun luister beroofd, een stammetje en geschonden bladeren, wijzen de plaats, waar ze in volle schoonheid behoorden te pronken. Teunisbloe men (behalve de grote staat er ook de gewone) liggen' verflenst langs het duinpad en hier en daar ligt een afgebroken duindoorntak. Gelukkig oefenen andere, voor Zeeland zeldzame, planten niet zulk een sterke aantrekkingskracht uit op de „vandalen" en voor 't overige staan ze heerlijk verborgen. VARKENSKERS. Tijdens zorgvuldig speuren vind ik ergens varkenskers, fraai duizend- guldenkruid, uitgebloeide orchidee tjes, varkenskervel, waternavèl vleugeltjesbloemen. De kleine ruit (ook de variatie met fyn verdeeld blad) staat er en de Onopordon. Groen met rode St. Jansvlinders rus ten op de grassen, blauwtjes en dis telvlinders wieken er dond. Plotseling schrik ik op door een vogelgeluidje; op acht pas afstands zit een grauwe klauwier op het eni ge dode takje in de top van een bes- sendragende vlier. Hij blijft nog mi nutenlang zitten, demonstreert het bekende snavelafvegen en de roei bewegingen met zyn staart en vliegt pas op, by mijn poging hem onge merkt nog één stap te naderen. Een zwartkoptuinfluiter maakt het nog bonter. Hij zit in een duindoornbos je, laat my tot vlakby komen en 57. Uit de kluwen van vechtende en ruziemaken de lieden sprong plotseling als een duveltje uit een doosje Jimmy Brown met de bekende ver beten trek op zijn snuit. Hy had het startschot gehoord, greep zyn fiets, zwaaide zyn rechter poot over het ranke zadel en dwars door alles heen, publiek en renners opzij slingerend, begon hy zijn wedstryd. Het Wereldgebeuren Nogmaals Formosa Het Amerikaanse besluit om For mosa militair te versterken en ook eventueel te verdedigen heeft veel critiek ondervonden, ook in deze ru briek. Het is echter billyk de zaak eveneens door Amerikaanse bril te bekijken, zoals in ondei-staande be schouwing van een medewerker ge schiedt. Het is met de Britse publjske opi nie, voor het grootste gedeelte weer spiegeld in Engelands pers, nog al tijd zo gesteld, dat daaruit telkens weer de Britse dunk over eigen juist inzicht blykt en de twijfel aan de op portuniteit van andermans daden. Een der duidelykste voorbeelden van de laatste tijd is het geval-Formosa. Er is een wezenlyk verschil tussen de Amerikaanse politiek ten opzichte van Formosa als bolwerk van de Chinese nationalisten en de strategie der V.S. rond Formosa als laatste bolwerk tegen het opwassend com munisme. Dit subtiele onderscheid diént men te maken; dat dient ook de Engelsman te doen, die wil oordelen over de Amerikaanse gedragingen in het Verre Oosten. Als men politiek en strategie vereenzelvigt, dan slaat men de plank ver mis, hetgeen die Britse opinie doet als het beweert „niets er van te begrypen waarom Truman zyn Zevende Vloot opdracht heeft gegeven om Formosa te be schermen". Een publieke opinie, die het besluit min of meer afkeurt. Men mag echter toch wel aanne men dat Truman dit besluit (om Formosa te verdedigen) niet geno men heeft zonder reden, en zonder de consequenties te overzien. Het meeste irriteert de „beoorde laars" het Chinees-Sovjet-Russische verdrag1 dat in het begin van het jaar gesloten is. Op grond hiervan, zo meent men, zal de Sovjet-Unie ver plicht zijn China te hulp te snellen zodra de Amerikanen de invasievloot van Mao Tse-Toeng met geweld van Formosa willen terugslaan. Maar bij deze veronderstelling vergeet men dat er nergens in het verdrag staat dat China geholpen moét worden bij elk willekeurig conflict met een an dere staat. Er staat slechts een ver plichting voor Rusland in ten op zichte van een aanval van Japan of van een met dit land verbonden mo gendheid. Welnu, dit artikel zal het Kremlin zo interpreteren als het Moskou op een gegeven ogenblik uit komt. In elk geval houdt het de mo gelijkheid in dat Rusland Amerika niet als „aan Japan verbonden mo gendheid" beschouwt. En dat Rus land dus niets zal doen als de invasie op Formosa met Amerikaans geweld zal worden ontvangen. Reëel beschouwd is Korea voor Rusland van evenveel (of even wei nig) belang als Formosa; in Korea wordt niet openlyk ingegrepen door de Sowjet-Unie. Waarom dan met zo'n gemakkelijk te interpreteren verdragsbepaling achter de hand de noodzaak dat Rusland China zal helpen in een eventueel Chinees- Amerikaans conflict? Er is slechts 'één antwoord: in geval Rusland het er op aan wil laten komen om een wereldoorlog te riskeren. Voorshands is hiervoor nog geen enkel bewys voorhanden. Wel beschouwd, zal Rusland zelf ook wel weten dat Formosa, dat „Japans bezit" was, aan het China van Tsjang Kai-Sjek is terugbeloofd. Evenwel heeft Mao alle afspraken van het China van Tsjang geannu leerd, waarmede dus ook deze af spraak als ongeldig beschouwd moet worden. Formosa kan derhalve niet als integraal Chinees bezit beschouwd worden (evenmin als Hongkong en Macao), een en ander op grond van historische en andere rechten dan geografische, of dergelijke. Formeel staat Amerika dus vry sterk, ook tegenover de V.N., als het de verdediging van Formosa op zich neemt. Want dan keert het zich te gen een gewelddadige actie in een geval dat eerst nog internationaal geregeld dient te worden. Een inva sie op Formosa zou dus zelfs 'n V.N.- zaak kunnen worden... Is Trumans besluit dan zo onbegrijpelijk? Strate gisch tenminste. (Want politiek heeft hy zich hierdoor geenszins aan Tsjang gebonden, ook al confereert Mac Arthur met deze nationalisti sche leider; overigens heeft Harri- mans recente bezoek aan Japan het wel duidelijk gemaakt dat er verschil gemaakt dient te worden tussen poli tiek en strategie). speelt dan verstoppertje, door steeds een plekje tussen de takken van dat bosje te zoeken, waar ik hem minder goed kan zien. Ook een zwartgrauwe vliegen vanger en een paar kneutjes laten zich dicht naderen, terwijl zij zich op 't prikkeldraad vermaken. Wijst dat er op, dat het woord „vandalisten" misschien een te groot woord is der duinbezoekers? En staat het bord met het verzoek om de duinbegroeiing met vree te laten niet wat heel ver in de richting van het Zwin? Waarom staat er niet zo'n bord by het haventje? En op de plaatsen, waar het publiek de auto's verlaat om de duinen binnen te trek ken? BELANGSTELLING. Ik heb toch ook badgasten gezien, in volle bewondering neergehurkt bij een groep teunisbloemen om de snelle ontplooiing van de bloemknop pen met eigen oog te zien geschie den? Dat zij intens genoten stond op hun gezichten te lezen. Van hen geen vandalisme te verwachten. Laat de bevoegde instanties eens een natuurliefhebber raadplegen by hun overwegingen om hun terrein tegen vandalisme te vrywaren. Hij zal allicht de juiste plekjes weten aan te wyzen, waar een waarschu wingsbord nodig is en ook gemakke lijker de juiste bewoordingen weten te vinden, waardoor het grote pu bliek paedagogisch als gedwongen wordt tot medewerking. En is er geen ander terrein te vinden voor het plaatsen van kampeerten- ten, dan juist op de duinhelling achter het Zwin? Dat bevordert toch allerminst het vermijden van onnodig betreden der duinen en het tegengaan van het vertrappen van de duinvegetatie. Op de plaats, waar nu het waarschuwingsbord staat valt m.i. veel minder te bederven. Barend Zwerfmans.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3