K.N.I.L.-kader wordt waardevol
element in Kon. Landmacht
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Zeeuwse Almanak
DE AMERIKAANSE TERUGTOCHT
IN KOREA DUURT VOORT
DOOR HET LAND VAN CADZAND
MAANDAG 14 AUGUSTUS 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Het moreel al veel verbeterd
Op bezoek bij omscholingscursus In Roermond.
(Van onze speciale verslaggever).
ROERMOND, Augustus. „Ons nieuwe Nederlandse leger in opbouw
heeft dringend behoefte aan jonge, energieke instructeurs, die als sergean
ten of sergeant-majoors een der belangrijkste pijlers onzer defensie vor
men". Zo sprak tot ons de Majoor D. C. de Vries van de staf van de Com
mandant Strijdkrachten te Velde op de binnenplaats van de fraaie Ernst-
Casimir-kazerne te Roermond.
Het was aan het slot van een interessant bezoek, dat «ij met mede«'er-
king onzer hoogste Iegerautoriteiten hebben mogen brengen aan de her
scholingscursus, welke 600 subalterne officieren en onderofficieren van het
voormalige K.N.IJL., die op 26 Juli jl. naar de Koninklijke Landmacht zjjn
overgegaan, gedurende drie maanden volgen, alvorens hun taak als instruc
teur aan te vangen, by het Regiment Limburgse Jages in de kazernes te
Roermond en te Venlo.
Oorspronkelijk, aldus vernamen wy
van de even sympathieke als ener
gieke Commandant van het Regi
ment, Kolonel J. L. H. A. Antoni,
bestond het plan dit herscholingssy
steem voor alle 800 subalterne offi
cieren en 2500 onderofficieren gelei
delijk te doen doorvoeren, maar by
de herziene defensieplannen kunnen
deze zolang niet gemist worden, zo
dat de algemene herscholing zich ver
der zal moeten beperken tot nog eni
ge honderden onderofficieren, die
niet als instructeurs zullen gaan
dienst doen.
„Ik behoef werkelijk van deze
prachtige kerels geen soldaatjes te
gaan maken. Zij hebben reeds een zo
rijke militaire ervaring en zoveel
strijd „achter de kiezen", dat zij veel
al meer meegemaakt hebben in Indo
nesië dan menig Kolonel of Generaal
in Nederland. Maar., er zijn er bij,
die nog nooit of in geen 20 jaar in
Nederland geweest zijn, zodat zij zich
thuis moeten gaan gevoelen in Ne
derlandse militaire verhoudingen,
waar een Kolonel vaak minder te ver
tellen heeft dan een Kapitein in Indo
nesië, die een veel grotere verant-
woordelykheid moet dragen.
Studie en hulp bij de vele persoon-
lyke moeilijkheden, welke de oud-
K.N.I.L.-'ers hier te lande ondervin
den, zijn voor deze inpassing noodza-
zelyk. Daar is het probleem der huis
vesting. Zelf woon ik nog ergens in.
Daar zyn de financiële moeilijkheden,
gevolg van het terugvallen van Indi
sche op de veel lagere Nederlandse
salarissen alsmede van het feit, dat
velen nog gelden van de R.I.S. te goed
hebben. Daar is het zoeken van scho
len voor de kinderen, terwijl men
soms nog niet weet, in welk garni
zoen men zal komen. Hooggeplaatste
ambtenaren van het ministerie van
Oorlog, van dat van Uniezaken en
Overzeese Rijksdelen en een verte
genwoordiger van Prins Bernhard
hebben met het K.N.I.L.-kader con
tact opgenomen, evenals dc Inspec
teur van het Demobilisatiecentrum
en mevrouw Spoor, die zich de sociale
problemen aantrokken.'
Er moest en moet voor een goede
entrée in de Koninklijke Landmacht
van deze uitstekende krach-en, die
over de politieke zyde van het Indo
nesisch vraagstuk zeer teleurgesteld
zijn, gezorgd worden.
GOED MOREEL.
Van hègerhand was Kolonel Antoni
gewaarschuwd, dat hun moreel bij
wijze van spreken tot onder hun
schoenzolen gezakt was.
Met nadruk sprak de Kolonel te
genover ons deze opvatting tegen en
roemde hij het peil, de ijver en toe
wijding van deze excellente officieren
en onderofficieren, die na droeve er
varingen hun zelfvertrouwen zo snel
weer herkregen hadden.
En met vreugde gewaagde hij van
het feit, dat zowel de burgerij te
Roermond als die te Venlo zich uit
slooft, om hen prettig te ontvangen.
Bioscoopdirecties bieden gratis
filmvoorstellingen aan, amusements
avonden geven verstrooiing en vele
gezinnen zetten voor deze verdien
stelijke mannen him deuren wijd
open.
Omtrent het vrouwelijke K.N.I.L.-
VERSPEELD MONUMENT
Een der indrukwekkendste monu
menten in Zeeland was de laatste ja
ren de landingsplaats in Westkapel-
le. Iedereen herinnert zich natuurlijk
de stukgeschoten tanks, die vtèor de
dijk lagen en telkens hij laag water
droog kwamen. Wat er los aan was,
kwam spoedig terecht in de handen
der souvenirjagers. Wat overbleef was
een aangrijpend beeld van oorlogs-
resten.
Menigeen, die over de landing der
commandotroepen gelezen had, be
greep eerst hier, bij het aanschouwen
dezer tahkwrakken, hoe verbitterd op
deze plaats voor de vrijheid gestre
den was.
Voortaan zal niemand dit begrip
meer krijgen. De tanks zijn verdwe
nen. En menige vreemdeling, die een
nieuwe bedevaart maakte naar deze
historische plaats, heeft tegenover ons
zijn teleurstelling reeds uitgesproken,
dat deze treffende herinneringen als
oud roest zijn weggesleept. Zij lagen
daar niemand in de weg. Het is in
derdaad jammer, dat zij verdwenen
zijn.
Wie nu nog beseffen wil, wat er in
Westkapelle gebeurde, hij kan nog
twee dingen doen. Naar de houten wo
ningen gaan kijken en horen, hoeveel
er nog herbouwd moet worden. Of
naar de vuurtoren gaan en zien, hoe
veel doden er vielen in de bevrij
dingsdagen. Zij liggen daar bijeen,
aan de voet van de toren. Naamloos.
Zwijgende getuigen.
Maar over de houten noodwoningen
en barakken kijken de meeste men
sen heen en naar een dodenakker
gaat men niet in zijn vacantie.
....Jammer, dat de tanks verdwe
nen zijn. Westkapelle mist zijn in
drukwekkendste monument.
personeel kon de Kolonel ons geen
mededelingen doen. „Helaas zyn ze
niet hier".
De spiegel aan de ingang der ka
zerne draagt een manend en verma
nend opschrift: Zo zien de meisjes u!
Het is dus -iet voor de K.N.I.L.-da-
mes bedoeld.
De-algehele leiding der herscholing
berust by Kapitein M. P. L. xan
Aalst, die zich in eenzelfde snel ver
worven populariteit als de Kolonel
mag verheugen. In klassen van twin
tig man, verdeeld over de Ernst-Casi-
mir-kazerne te Roermond en de Fre-
derik Hendrik-kazerne te Venlo, zit
ten ze weer op de schoolbanken, de
over het algemeen jonge subalterne
officieren, velen gebronsd door de
„koperen ploert", zoals zij de tropen
zon nog noemen en de dikwerf oude
re onderofficieren, om ingewijd te
worden in de geheimen van de inwen
dige dienst in de Koninklijke Land
macht, de garnizoens-, vredes- en oor
logsorganisatie, de militaire wetten,
de administratieve rompslomp van
formulieren en bescheiden en de mo
derne instructie-methoden.
Twee teams bestaande uit een of
ficier en twee onderofficieren elk ge
ven de methode van instructie. Het
was ons vergund in Venlo zulk een
les, opgenomen op een wire-recorder
bij te wonen, gegeven door de le lui
tenant der Artillerie L. P. J. v. d.
Berg, die een geboren leraar en een
uitstekend redenaar is. Hij hield zyn
met grote belangstelling luisterende
en notities makende cursisten de vier
gouden regels der instructie voor,
noodzakelijk, om gevechtswaardige
soldaten te kweken. Het zyn deze:
spreek eenvoudige taal; gebruik de
zintuigen; laat de man zijn verstand
gebruiken en controleer de vorderin
gen stap voor stap.
Hij hield de a.s. instructeurs voor
hun recruten te leren denken door
hen te laten denken.
GEEN BULDEREN MEER.
Deze hele methode berust op de be-
dryfskadertraining, zoals deze gepro
pageerd wordt door de Fundatie Wer
kelijk Dienen en berust dus op de
nieuwste paedagogische en psycholo
gische basis. Ja, er is heel wat ver
anderd in ons onderwijs, ook in het
leger, in dqr jaren loop. De bulderen
de sergeant-majoors hebben plaats
gemaakt voor moderne instructeurs,
die met onuitputtelijk geduld en ijver
de jonge recruten het noodzakelijke
bijbrengen met behulp van instruc
tiefilms, wandplaten en modellen en...
door het doen houden van proefles
sen, waarna een critische analyse van
het gehoorde volgt.
Daarnaast is er de exercitie, schiet
en wapenopleiding, alleen om te leren,
hoe dat hier t(piande gaat, want in
het algemeen zyn de cursisten door
rijpe en langjarige Indische ervaring
hiermede best op de hoogte.
Dan het onderricht in de Neder
landse militaire wetgeving. Tien lera
ren van de Militaire Juridische Dienst
wijden de cursisten in de geheimen
hiervan in. Zo mochten wij een col
lege bijwonen, waar het verschil tus
sen krijgstuchtelyke, oneigenlyke
krygstuchtelijke en strafrechterlyke
vergrijpen werd uiteengezet op een
zeer bevattelijke wijze.
Hoe krygt Jan Soldaat zijn kledij?
Het was de vraag, welke een Kapi
tein der Militaire Administratie zijn
hoorders voorlegde, om daarna hun
de weg te wijzen in de doolhof der
militaire bureaucratie, immers elke
afgifte van kledij of levensmiddelen
of wapens moet administratief, want
ook comptabel verantwoord zijn.
Vier uur per week krijgen allen,
officieren en onderofficieren bij wijze
van recreatie sportonderrieht door er
varen sportleraren. Zo wordt veel vol
leybal gespeeld in de heerlijke natuur
rond de kazernes.
Een bruggehoofd met straal van 30 K.M.
(Van onze oorlogscorrespondent Lachie MacDonald)
By de le Zuid-Koreaanse divisie aan de Naktong. Aan de lange ry ambu
lance-wagens meestal geïmproviseerde bussen met camouflagenetten
er over heen kon men Donderdag zien, hoe fel het gevecht in deze
sector langs de Naktong is geweest sedert Dinsdagmiddag 3 uur. Het is
hier letterlyk een burgeroorlog, want de ene broer vecht tegen de andere.
Een gewonde Zuid-Koreaanse sergeant vertelde mij, dat hy by de vyand
een paar broers had; zelf had hij vroeger in Noord-Korea gewoond. Ook
de generaal van deze divisie, Paik Soen Yoep, is een Noord-Koreaan ën
luitenant geweest in het Japanse leger van Mantsjoekwo. Zijn vrouw en
zyn enige dochter wonen in Seoul en hij zei er zachtjes bij„als ze
nog leven".
Deze Zuid-Koreaanse divisie is door
generaal Walton Walker gecompli
menteerd voor haar dappere stand
houden tegen vier Noordelijke divi
sies. Generaal Walker heeft zijn col
lega Paik vandaag zelf een bezoek
gebracht en zijn bewondering geuit
voor deze kleine man en het uitste
kende leiderschap van diens jonge
officieren.
AMERIKAANSE MEERDERHEID
De Amerikanen hebben waarschijn
lijk voor de eerste keer sedert deze
campagne begon in een sector een
numerieke meerderheid. In het ge
bied van Tsjinjoe staat naar men
aanneemt slechts één Noord-Kore-
aanse divisie, de zesde. Er zijn wel
vijanden geïdentificeerd als behoren
de tot de eerste divisie, maar men
vermoedt, dat dit slechts overblijf
selen zijn, want bij vroegere aanval
len is deze hevig verminkt. De terug
trekkende vijand vecht hard, maar
alleen wanneer daarmee iets waarde
vols te winnen valt. Toen hy niet
verder kon op de weg, die van Tae-
jon leidt, zwenkte hij af naar de lin
kervleugel van de geallieerde troe
pen in de richting van Poesan. Nu
de aanval op Poesan is mislukt, doet
hy waarschynlijk een poging in de
omgekeerde richting, om het belang-
ryke centrum Taegoe te veroveren.
Niettemin heeft hij over de hoofdweg
zijn aanval in Zuid-Oostelijke rich
ting niet hervat en probeert in plaats
daarvan Taegoe van het Zuid-Wes-
ten af te snyden. Aan het centrale
front loopt de Amerikaanse defensie
linie 75 kilometer langs de Naktong-
rivier. Zelfs op kaarten met kleine
schaal is de Naktong aangeduid met
een brede blauwe streep, maar van
daag is het weinig meer dan een
stroompje, dat heel gemakkelijk op
verscheidene plaatsen is over te ste
ken.
ZWAKKE BARRIÈRE
Door op talrijke plaatsen over te
steken, hebben de Noordelijken be
wezen, hoe zwak de rivier is als na
tuurlijke barrière. Er is de laatste
weken ongewoon weinig regen ge
vallen in deze normaal toch natste
periode van het jaar. Sommige zij
armen van de Naktong zijn zelfs he
lemaal droog komen te liggen. Vol
gens een Amerikaanse kolonel is
echter de grote waarde van de Nak
tong, dat het een strook land biedt,
welke geheel open ligt als schoots
veld zonder kreupelhout en zonder
rijstvelden.
Hoewel men de Amerikaanse vor
deringen in het Zuiden bemoedigend
vindt, zijn de hoofdofficieren hier
niet al te optimistisch. Een verder
terugtrekken op grote schaal wordt
practisch onvermijdelijk geacht en
degenen, die de situatie hier heel
nuchter bezien, houden rekening met
de mogelijkheid, dat het bruggen-
hoofd-Poesan zal worden terugge
bracht tot een kleine cirkel rondom
de stad met een straal van ongeveer
dertig kilometer.
Nadruk verboden).
Vrijdagmiddag om 3 uur precies heeft prins Boudewyn gekleed in het uni
form van luitenant-generaal der Belgische strijdkrachten in het parle
mentsgebouw tijdens een plechtige zitting van de Verenigde Kamer en Se
naat, de eed op de grondwet afgelegd. Het moment waarop prins Boudewyn
(midden) de eed op de grondwet aflegt.
Duinvegetatie en vandalisme
De afslag van de duinrand aan de Nederlandse zyde van het Zwin en
dc maatregelen, die worden genomen om deze afslag tegen te gaan, heb
ben Cadzand, één der uiterste hoekjes van Zuidelijk Nederland, weer in
het brandpunt van de belangstelling geplaatst.
Dus is Zwerfmans er ook maar eens heengetogen op één van die zo
merse dagen, die zoveel geleken op een mengsel van lente, zomer en herfst:
veel rillingen, veel hemeltranen en een wind, waar je van omrolt. En over
dat alles zo nu en dan een vleug zon, die de temperatuur snel doet sty-
gen, zodat je dan weer ongemerkt een natte rug haalt, die je noodzaakt
de „luiken" van je sporthemdje op een wijde kier te zetten.
Nog op Walehers terrein'stoot ik,
vlak voor het betreden van de boot,
op Bingelkruid, wat voor mij de eer
ste kennismaking met deze plant op
Zeeuwse bodem betekent en met dit
buitenkansje en een vlotte overtocht
achter de rug. rol ik vol verwach
ting langs de duinrand West—
Zeeuwsch-Vlaanderen binnen.
De bloemen op het duin lachen tra
nen, nu de zon ze beschijnt na de
plensbui, die tijdens de overtocht is
gepasseerd. Hier een gele vlek boe-
renwormkruid, daar een grote weg-
distel (Onopordon)Maar waar
om ga ik al die planten noemen;
ze komen straks in Cadzand alle
weer terug.
NIEUWE SLUIS.
Alle, op één na, die ik vind op het
aardige plekje, dat Nieuwe Sluis
heet, v/aar op het hoogste duinpunt
eert bankje staat, als geschapen om
er je twaalfuurtje te gebruiken. Daar
heeft men een schitterend verge
zicht over de Schelde met Vlissingen
op de achtergrond en over de paal
hoofden, die de Vlaamse kust be
schermen. Daar ergens tref ik een
groepje Bilzenkruid-planten aan, al
in vergevorderde staat van vrucht
zetting. Bilzenkruid, een zeer giftige
plant, behoort tot de zeldzaamheden,
die meest uit oude kruidentuinen
zijn ontsnapt, 't Staat ook bij Cad
zand en zelfs vond ik het op de nieu
we dijk bij Ritthem. Dit plekje hier
is dus voor my de derde vindplaats
in Zeeland.
Afwisselend regent het en schijnt
de zon en zo moet straks in Cad
zand de speurtocht naar planten en
dieren zich beperken tot de randen
der wegen, want waden door de nat
te begroeiing zou blootvoets dienen
te geschieden. Op een telefoondraad
voert een grauw vogeltje een jonge
koekoek, maar nog voor ik de kyker
kan instellen zijn beide verdwenen.
Bij het halfverzande haventje neem
ik eerst maar eens een bad en ge
niet ik al zwemmend van de grote
teunisbloemen op de duinhelling, nu
wel met verfomfaaide kelken, maar
vanavond zullen nïeuw^ knoppen
opengaan, de gehele nacht doorbloei-
en en als ik vroeg op ben, kan ik
nog juist genieten van de dan nog
openstaande grote gele kelken.
HET HAVENTJE.
Dat haventje is uit botanisch oog
punt bekeken, nog niet zo'n gek
plekje. De schorreplanten staan er
tussen de stenen van de kade: lams
oren en loogkruid; er staat zeeweeg-
Veelbegeerd baantje.
Onlangs werd per advertentie in de
Nederlandse dagbladen een functie
aangeboden bij de Nederlandse afde
ling van de „Canadian Broadcasting
Corporation" in Montreal. Hierop
kwamen ruim 1500 sollicitaties bin
nen, zo deelde mej. M. van Steensel,
leidster van genoemde afdeling, die
thans in Nederland vertoeft, mede.
bree en hertshoornweegbrce en in
de nabijheid ook de zeldzame Mal-
rove, een witbloemige lipbloem met
gespleten bovenlip. Het is nu enige
tijd droog gebleven, de wolken tore
nen in fantastische vormen boven
de zee; de sterke wind en de zon
verdampen verrassend snel het over
tollige nat op de planten.
Met een bevriend Cadzandtenaar
(ja, hoe heet zo'n man eigenlijk)
doorkruis ik later het duinteiTein,
waarover men vrij mag rondlopen;
ongekende weelde, maarmet
droevige nasleep voor hen, die dit
toestaan. Op mijn hele tochtje zie ik
één (zegge één) bloeiende "blauwe
zeedistel. De andere planten zijn van
hun luister beroofd, een stammetje
en geschonden bladeren, wijzen de
plaats, waar ze in volle schoonheid
behoorden te pronken. Teunisbloe
men (behalve de grote staat er ook
de gewone) liggen' verflenst langs
het duinpad en hier en daar ligt een
afgebroken duindoorntak.
Gelukkig oefenen andere, voor
Zeeland zeldzame, planten niet zulk
een sterke aantrekkingskracht uit
op de „vandalen" en voor 't overige
staan ze heerlijk verborgen.
VARKENSKERS.
Tijdens zorgvuldig speuren vind ik
ergens varkenskers, fraai duizend-
guldenkruid, uitgebloeide orchidee
tjes, varkenskervel, waternavèl
vleugeltjesbloemen. De kleine ruit
(ook de variatie met fyn verdeeld
blad) staat er en de Onopordon.
Groen met rode St. Jansvlinders rus
ten op de grassen, blauwtjes en dis
telvlinders wieken er dond.
Plotseling schrik ik op door een
vogelgeluidje; op acht pas afstands
zit een grauwe klauwier op het eni
ge dode takje in de top van een bes-
sendragende vlier. Hij blijft nog mi
nutenlang zitten, demonstreert het
bekende snavelafvegen en de roei
bewegingen met zyn staart en vliegt
pas op, by mijn poging hem onge
merkt nog één stap te naderen. Een
zwartkoptuinfluiter maakt het nog
bonter. Hij zit in een duindoornbos
je, laat my tot vlakby komen en
57. Uit de kluwen van vechtende en ruziemaken
de lieden sprong plotseling als een duveltje uit
een doosje Jimmy Brown met de bekende ver
beten trek op zijn snuit. Hy had het startschot
gehoord, greep zyn fiets, zwaaide zyn rechter
poot over het ranke zadel en dwars door alles
heen, publiek en renners opzij slingerend, begon
hy zijn wedstryd.
Het Wereldgebeuren
Nogmaals Formosa
Het Amerikaanse besluit om For
mosa militair te versterken en ook
eventueel te verdedigen heeft veel
critiek ondervonden, ook in deze ru
briek. Het is echter billyk de zaak
eveneens door Amerikaanse bril te
bekijken, zoals in ondei-staande be
schouwing van een medewerker ge
schiedt.
Het is met de Britse publjske opi
nie, voor het grootste gedeelte weer
spiegeld in Engelands pers, nog al
tijd zo gesteld, dat daaruit telkens
weer de Britse dunk over eigen juist
inzicht blykt en de twijfel aan de op
portuniteit van andermans daden.
Een der duidelykste voorbeelden van
de laatste tijd is het geval-Formosa.
Er is een wezenlyk verschil tussen
de Amerikaanse politiek ten opzichte
van Formosa als bolwerk van de
Chinese nationalisten en de strategie
der V.S. rond Formosa als laatste
bolwerk tegen het opwassend com
munisme. Dit subtiele onderscheid
diént men te maken; dat dient ook de
Engelsman te doen, die wil oordelen
over de Amerikaanse gedragingen in
het Verre Oosten. Als men politiek
en strategie vereenzelvigt, dan slaat
men de plank ver mis, hetgeen die
Britse opinie doet als het beweert
„niets er van te begrypen waarom
Truman zyn Zevende Vloot opdracht
heeft gegeven om Formosa te be
schermen". Een publieke opinie, die
het besluit min of meer afkeurt.
Men mag echter toch wel aanne
men dat Truman dit besluit (om
Formosa te verdedigen) niet geno
men heeft zonder reden, en zonder de
consequenties te overzien.
Het meeste irriteert de „beoorde
laars" het Chinees-Sovjet-Russische
verdrag1 dat in het begin van het jaar
gesloten is. Op grond hiervan, zo
meent men, zal de Sovjet-Unie ver
plicht zijn China te hulp te snellen
zodra de Amerikanen de invasievloot
van Mao Tse-Toeng met geweld van
Formosa willen terugslaan. Maar bij
deze veronderstelling vergeet men
dat er nergens in het verdrag staat
dat China geholpen moét worden bij
elk willekeurig conflict met een an
dere staat. Er staat slechts een ver
plichting voor Rusland in ten op
zichte van een aanval van Japan of
van een met dit land verbonden mo
gendheid. Welnu, dit artikel zal het
Kremlin zo interpreteren als het
Moskou op een gegeven ogenblik uit
komt. In elk geval houdt het de mo
gelijkheid in dat Rusland Amerika
niet als „aan Japan verbonden mo
gendheid" beschouwt. En dat Rus
land dus niets zal doen als de invasie
op Formosa met Amerikaans geweld
zal worden ontvangen.
Reëel beschouwd is Korea voor
Rusland van evenveel (of even wei
nig) belang als Formosa; in Korea
wordt niet openlyk ingegrepen door
de Sowjet-Unie. Waarom dan met
zo'n gemakkelijk te interpreteren
verdragsbepaling achter de hand
de noodzaak dat Rusland China zal
helpen in een eventueel Chinees-
Amerikaans conflict? Er is slechts
'één antwoord: in geval Rusland het
er op aan wil laten komen om een
wereldoorlog te riskeren.
Voorshands is hiervoor nog geen
enkel bewys voorhanden.
Wel beschouwd, zal Rusland zelf
ook wel weten dat Formosa, dat
„Japans bezit" was, aan het China
van Tsjang Kai-Sjek is terugbeloofd.
Evenwel heeft Mao alle afspraken
van het China van Tsjang geannu
leerd, waarmede dus ook deze af
spraak als ongeldig beschouwd moet
worden. Formosa kan derhalve niet
als integraal Chinees bezit beschouwd
worden (evenmin als Hongkong en
Macao), een en ander op grond van
historische en andere rechten dan
geografische, of dergelijke.
Formeel staat Amerika dus vry
sterk, ook tegenover de V.N., als het
de verdediging van Formosa op zich
neemt. Want dan keert het zich te
gen een gewelddadige actie in een
geval dat eerst nog internationaal
geregeld dient te worden. Een inva
sie op Formosa zou dus zelfs 'n V.N.-
zaak kunnen worden... Is Trumans
besluit dan zo onbegrijpelijk? Strate
gisch tenminste. (Want politiek
heeft hy zich hierdoor geenszins aan
Tsjang gebonden, ook al confereert
Mac Arthur met deze nationalisti
sche leider; overigens heeft Harri-
mans recente bezoek aan Japan het
wel duidelijk gemaakt dat er verschil
gemaakt dient te worden tussen poli
tiek en strategie).
speelt dan verstoppertje, door steeds
een plekje tussen de takken van dat
bosje te zoeken, waar ik hem minder
goed kan zien.
Ook een zwartgrauwe vliegen
vanger en een paar kneutjes laten
zich dicht naderen, terwijl zij zich
op 't prikkeldraad vermaken.
Wijst dat er op, dat het woord
„vandalisten" misschien een te groot
woord is der duinbezoekers? En
staat het bord met het verzoek om
de duinbegroeiing met vree te laten
niet wat heel ver in de richting van
het Zwin? Waarom staat er niet zo'n
bord by het haventje? En op de
plaatsen, waar het publiek de auto's
verlaat om de duinen binnen te trek
ken?
BELANGSTELLING.
Ik heb toch ook badgasten gezien,
in volle bewondering neergehurkt
bij een groep teunisbloemen om de
snelle ontplooiing van de bloemknop
pen met eigen oog te zien geschie
den? Dat zij intens genoten stond
op hun gezichten te lezen. Van hen
geen vandalisme te verwachten.
Laat de bevoegde instanties eens
een natuurliefhebber raadplegen by
hun overwegingen om hun terrein
tegen vandalisme te vrywaren. Hij
zal allicht de juiste plekjes weten
aan te wyzen, waar een waarschu
wingsbord nodig is en ook gemakke
lijker de juiste bewoordingen weten
te vinden, waardoor het grote pu
bliek paedagogisch als gedwongen
wordt tot medewerking.
En is er geen ander terrein te vinden
voor het plaatsen van kampeerten-
ten, dan juist op de duinhelling
achter het Zwin? Dat bevordert
toch allerminst het vermijden van
onnodig betreden der duinen en het
tegengaan van het vertrappen van
de duinvegetatie. Op de plaats, waar
nu het waarschuwingsbord staat valt
m.i. veel minder te bederven.
Barend Zwerfmans.