Noeste vlijt en gestaag doorzetten
veranderden Drenthe
Nogmaals de koningskwestie
JIMMY BROWN,
Zeeuwse Almanak
J
Van woeste gronden tot
vruchtbaar land
Een gedwongen
Huwelijk
Obstructie
VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
BADMAN.
Chris Cast el jubileertVijf en
twintig jaar badman in Vlissmgen.
Vyf en twintig jaar service aan al die
duizenden en nog eens duizenden, die
als de zon maar even door de wol
ken prikt een stormloop onderne
men op de badhokjes van de De
Ruyterstad! Wie geeft er acht op, dat
je als vaste klant geen half uur moet
wachten, eer je je uit kunt kleden
Wie zorgt voor een teiltje schoon
water om je zanderige voeten af te
spoelen Wie maakt, dat je altijd
een onberispelijk aangeveegd hokje
vindt En wie ziet daarnaast nog
kans om op te letten of geen zwem
mer zich te ver in zee waagt en of
nergens hulp van node is? Het is
Chris, Chris en altijd weer Chris en als
Vlissmgen een veilig strand heeft en
als er hier zelden of nooit een slacht
offer van de zee valt, dan is dat me
de aan de badmeester en dus al
weer aan Chris te danken!
Alleen daarom al verdient dit zil
veren jubileum van C. Castel de aan
dacht. Bovendien echter is in dit be
roep een zilveren jubileum een gro
te zeldzaamheid. Ge moet er liefde
voor voelen om jaar in jaar uit ach
ter de baders aan te hollen en neem
maar gerust van ons aan, dat die
baders en baadsters heus niet alle
maal even vriendelijk zijn. Het tegen
deel is waar. Er bevinden zich lasti
ge portretten onder en ze zijn minder
zeldzaam, dan goedmoedige bad
meesters met een onverstoorbaar
humeur.
En daarom Chris ook in dit alma
nakje onze hartelijke gelukwensen
En nog vele jaren'.
Toen destyds met echte Nederlandse durf het besluit werd genomen de
strijd met onze erfvyand, de zee, aan te binden om de Wleringermeer op
het water te veroveren en vervolgens met grote doortastendheid de werk
zaamheden, aan deze inpoldering verbonden, werden aangepakt, toen was
men in Drenthe in alle rust en stilte bezig woeste gronden om te vormen
in vruchtbare landouwen. De inpolderingswerken van de Wieringermeer
stonden in de intense belangstelling van vrijwel de gehele wereld, doch op
Drenthe waren niet de schijnwerpers gericht. Men werkte gestaag door,
met noeste vlyt en groot doorzettingsvermogen. Na tien jaren was de
grote dyk rond de Wieringermeer voltooid en gewaagde men er met be
grijpelijke trots dat Nederland 18000 hectare cultuurgrond rijker was ge
worden en dit feit zal in de studieboeken van het toekomstige geslacht
met gulden letteren zyn vermeld. Daarom is het goed dat aan de vergetel
heid wordt ontrukt dat in dezelfde tien jaren in Drenthe niet minder dan
36000 hectare woeste grond werd veranderd in vruchtbare cultuurgrond.
De ontginners in Drenthe („Het Lantschap Drenthe", Staatsbosbeheer en
vele particulieren) hebben hiermede prachtig werk geleverd, waarop zy,
begrljpelyk, eveneens trots zijn.
Men ls niet op zijn lauweren gaan
rusten; want ook nadien zijn er gro
te werken tot stand gekomen. Was
het voor vyf en twintig jaren bijv.
nog mogelijk van Coevorden tot
Hooghalen te gaan zonder één bun
der in cultuur gebrachte grond te
zien, nu is het mogelyk dezelfde af
stand af te leggen door vruchtbaar
land en de stukjes heide die men er
nog vindt, zijn bestemd om Voor het
nageslacht te worden bewaard. Het
zijn natuurreservaten en 't is prach
tig dat de instanties die zich met de
ontginning van de woeste gronden
bezig houden, oog hebben voor het
landschapsschoon, zodat zij in hun
ijver niet zo ver gaan, dat van Dren
the wederom een kale vlakte wordt
gemaakt, met dit verschil dan dat 't
vroeger onbegaanbare heidevelden
en veengebieden waren terwijl dit
dan nu of in de toekomst een kaal,
zij het vruchtbaar landschap zou zijn,
zonder enig geboomte, zonder mooie
boswallen, zonder bospartijen.
Elite ontginning, en „Het Lant
schap Drenthe" heeft er al heel wat
gereed gemaakt terwijl ook nog ver
schillende onderhanden zyn, wordt
met zorg en deskundigheid bekeken
en de samenwerkende instanties we
ten de ontginningen zodanig te lei
den, dat het landschapsschoon be
slist niet in het gedrang komt.
Een belangrijke rol in deze winning
van goede cultuurgronden heeft de
N.V. Ontginningsmaatschappy „Het
Lantschap Drenthe" gespeeld, welke
zich ten doel stelt de vermeerdering
van de opbrengst van gronden, welk
doel zy in de eerste plaats nastreeft
uoor het ontginnen van woeste gron
den, hetzij tot bouwland of grasland,
hetzij tot bosgronden. De Drentse
gemeenten zagen destijds het belang
van dit werk en zy traden dan ook
vrijwel zonder uitzondering toe als
aandeelhouder, omdat zij belang had
den by de exploitatie van de grote
oppervlakten woeste grond die
Drenthe in 1924, toen de N.V. werd
opgericht, nog bezat. De N.V. kocht
woeste gronden, zorgde voor ontwa
tering, ontsluiting, verkaveling en
ontginning en gaf daarna de gron
den uit aan kopers, nadat het land
eerst enige jaren in eigen exploitatie
was geweest.
Die kans krijgt de N.V. momen
teel trouwens niet meer want de
landhonger is wel zo groot dat de
kopers reeds komen opdagen als de
gronden nog slechts half bewerkt
zyn.
Weliswaar is er later een andere
werkwijze gekomen, doch dit betreft
uitsluitend het administratieve ge
deelte; de ontginning ging door, zy
het dan ook dat er andere methoden
werden aangewend dank zij in het
bijzonder de mechanisering in het
landbouwbedrijf.
De oudste ontginning is het Wit
teveen, groot ongeveer 2000 bunder.
Men is daar in het klein begonnen,
„De pannekoek verandert"
De Commissaris der Konin
gin in deze provincie, mr. dr.
R. H. Baron de Vos van Steen-
wijk heeft Drenthe eens ver
geleken met een pannekoek:
het „vet" aan de randen, en in
het midden hier en daar een
stuk stevig spek. Dank zij de
vele ontginningen die hier ge
durende de laatste decennia
hebben plaats gevonden gaat
deze vergelijking niet hele
maal meer op. Het „spek"
in het midden van de
pannekoek vermeerdert steeds,
dank zij de verandering van
woeste cultuurgronden waar
aan met noeste vlijt wordt ge
werkt.
Hiervan heeft een groot ge
zelschap zich gisteren met ei
gen ogen kunnen overtuigen
tijdens een gehouden excursie
„Van Coevorden naar Assen"
terwijl zij er over hoorden ver
tellen door de Commissaris
der Koningin in deze provin
cie, door Ir. E. Bieüwinga, di
recteur van het Lantschap
Drenthe, door de heren J. J.
M. Jansen en Ir. J. W. L.
Blokhuis, houtvesters, door Ir.
F. Bontekoe, cultuurconsulent
en door de heer J. Bakker, di
recteur van de Provinciale
V.V.V.
n.l. met enige honderden bunders
waar arbeiders uit Emmen naar toe
werden getrokken. Ze huurden eên
arbeiderswoning, ze huurden er een
schuurtje bij, ze moesten wat meer
huur betalen toen ze een kippenhok
kregen, ze moesten meer grond heb
ben en toen werden het pachters die
zich inmiddels hebben opgewerkt tot
zelfstandige boeren met 15 tot 25 ha.
land. In Witteveen is niets verkocht,
alles wordt verpacht; zelfs de mid-
denstandsbedrijven in het centrum,
waar een nieuw dorp groeiende is
zyn in erfpacht uitgegeven.
Ook het Zwinderseveld, ter groot
te van 1000 ha. is een der oudste ont
ginningen. Het is 'n landbouwstreek
zonder kernvorming. De grond in de
ze ontginning werd aanvankelijk
verkaveld tot kleine boerderyen,
docher bestond maar weinig
animo van Drentse zyde, waarvoor
dit alles toch werd gedaan. De veen
koloniale boeren zagen er méér in en
zodoende werden in vele gevallen de
kleine kavels bijeengevoegd tot com
plexen van 25 tot 40 bunder. Van
daar dat er een principieel onder
scheid bestaat tussen Witteveen en
Zwinderseveld.
Er zijn verschillende andere ontgin
ningen afgewerkt, terwijl thans in
bewerking zyn: het Geeserveld (650
ha.), het Orvelterveld (250 ha.), het
Ruinerveld (500 ha.), en het Vled-
derveld 350 ha.).
BOSCOMPLEXEN.
We schreven reeds dat naast
bouw- en grasland, ook woeste gron
den veranderden in bosgronden, de
prachtige Staatsbossen die alom zo
geweldig worden gewaardeerd. De
werkzaamheid van Staatsbosbeheer
begon in 1906 toen een complex
stuifzand in Dwingeloo werd aange
kocht met het doel deze te bebos
sen. Sindsdien zijn er geregeld com
plexen woeste grond aangekocht en
voor bebossing bestemd en hieruit
groeide een groot aantal boswachte
ryen met een totale grootte van
17.000 ha., welke verspreid zijn over
de gehele provincie.
De Staatsboswachteryen zyn gro
tendeels in werkverschaffing ont
gonnen, doch de betekenis van het
opgroeiende bos gaat verre uit boven
die welke het bos aanvankelijk als
object voor werkloosheidsbestrijding
had. Het levert n.l. hout; grote hoe
veelheden worden door de landbou
wers van Drenthe, Groningen en
Friesland verbruikt, mynhout wordt
geleverd aan de Limburgse mynen.
Daarnaast is zich een houtindustrie
in Drenthe bezig te ontwikkelen. In
1938 werd geproduceerd voor
f 15.000, in 1949 reeds voor 430.000.
De wyze van aanleg is aangepast
aan het Drentse klimaat en de
Drentse bodem en houden een grote
belofte in voor toekomstige natuur
schoon; de vele uitgespaarde veen-
plassen, stuifzanden en heideterrei-
nen zullen het geheel prachtig stof
feren.
Een groot aantal autoriteiten en
vertegenwoordigers van de dagbla-
pers heeft gisteren door onze pro
vincie gezworven onder leiding van
de directeur der N.V. Het Lantschap
Drenthe, Ir. E. Bieüwinga. De tocht
ging van Coevorden naar Assen,
door streken dus die minder bekend
zyn. We zijn links en rechts door de
ontginningen gereden, we gingen
langs wegen die een scheiding vorm
den tussen nog woeste en reeds in
cultuur gebrachte gronden. We za
gen eerste- en tweede-jaars vruch
ten, prachtige roggeakkers, mooie
aardappelvelden, we zagen de noeste
werkers in het veld, doch waar we
ook langs kwamen, de achtergrond
werd steeds gevormd door 'n prach
tige bosrand, passend in het land
schap. De rode lijsterbes markeerde
het geheel op schitterende wijze in
samenwerking met de witte berken-
stammen en het .was dan ook geen
wonder dat een der excursisten, toen
we in het natuur-reservaat De Hoge
Stoep met zijn lange bloeiende heide
arriveerden, verzuchtte: Laten we
hier maar een paar uur blijven. Ik
voel me als een vacantieganger.
En wanneer we dan tenslotte nog
vertellen dat zelfs de directeur van
de Prov. Vereniging voor Vreemde
lingenverkeer, de heer J. Bakker, dit
plekje nog nimmer had gezien, dan
menen we hiermede voldoende duide
lijk te hebben gemaakt dat Drenthe
trots de vele ontginningen en ruil
verkavelingen die in zo grote mate
meewerken aan de opbloei van ons
gewest, ook op hèt gebied van de re
creatie, zeer vele mogelijkheden be
houdt.
door:
Mary Burchell
Van haar kinderen erfden Elliott,
de oudste, en haar dochter Clara een
belangrijk deel van deze koppige
vastberadenheid. Haar jongste zoon
Anthony was er volkomen van ge
speend, zelfs op zyn zes en twintig
ste welke leeftijd hij had bereikt
toen zijn oudoom Chad stierf leek
hij meer op een zachtzinnige, mak
kelijke jongen, die toevallig de fami
lie Burdern binnengedwaald was, dan
op iemand die er een karakteristiek
lid van uitmaakte.
Roderick was enige jaren voor zijn
oom gestorven, hetgeen, zoals zijn
weduwe meer ontstemd dan verdrie
tig opmerkte, zowel onaangenaam
voor hem als onfortuinlijk voor de
familie was. Want Chad Burdern ge
loofde als alle dictatoren in het in
eigen hand houden van de macht en
zijn neef Roderick was daarom zelfs-
als man van zestig, nooit iets meer
geweest dan een kundige tweede in
de firma.
Zelfs op het ogenblik van Rode
rick's dood was Chad nog onbetwist
het hoofd van de „Gebroeders Bur
dern" en Rqderick had zelfs nooit aan
het massieve mahoniehouten bureau
gezeten, dat de kamer beheerste.
„Het is helemaal verkeerd van oom
Chad om alles zo in eigen handen te
houden", beklaagde Jessica Burdern
zich tegen haar zoon op het moment
van Roderick's dood en de veront
waardiging in haar stem klonk sterk,
want het was een rustige veront
waardiging. „Menselijkerwijs gespro
ken kan hy niet lang meer by ons
zyn, en wat moet er dan gebeuren?"
„Dan neem ik de leiding op me van
de firma, u blijft een aardig levens
lang vruchtgebruik ontvangen, en
Clara en Anthony zullen behoorlyk
rond kunnen komen", verzekerde
haar zoon haar met de kalme zeker
heid van een man, wiens wensen nooit
door de omstandigheden gedwars
boomd waren en dus geen reden zag
op dergelijke moeilijkheden vooruit te
lopen.
„Ik geloof niet, dat het zo eenvou
dig zal zijn", hield ze vol. „Realiseer
je je wel, dat oom Chad practisch de
volstrekte macht heeft in de beschik
king over de firma en het Burdemse
fortuin en in veel opzichten is hij een
uiterst onberekenbaar mens".
Elliott stak een sigaret op, en zag
zyn moeder aan.
„Wat vreest u, dat oom Chad zal
doen?"
„Ik vréés niets". Het was typerend
voor Jessica, dat ze dit woord met
verachting Verwierp. „Ik spreek al
leen mijn spijt uit en ja mijn
ergernis dat we zo volkomen in oom
Chad's handen zyn. Je vader heeft
zich zyn levenlang aan de firma ge
wijd en jij, die tenslotte geen jongen
meer bent maar een man van der
tig, draagt op het ogenblik waar
schijnlijk een groter verantwoorde
lijkheid dan oom Chad zelf".
(Wordt vervolgd).
Maandagnacht, om 2.36 uur, startte van de Franse kust de eersfc vrouwe
lijke Kanaalzwemster, n.l. de 31 jaar oude' Amerikaanse typiste Florence
Chadwick. Na een tocht van 13 uur en 23 minuten stapte zij in de St. Mar
garet's Baai by Dover aan wal. Hiermede had zy het 26 jaar oude record,
dat op naam stond van Gertrude Ederle met 14 uur en 39 minuten, gebro
ken. Links Florence Chadwick na haar start in Frankryk, rechts by haar
aankomst in de St. Margaret's Baai.
LEZERS SCHRIJVEN
De buitenparlementaire weg.
Geachte- Hoofdredactie,
In de eerste plaats betuig ik U
myn dank voor de plaatsing van mijn
vorig stukje en voor de aandacht,
welke U er in uw naschrift aan wijdt.
Mag ik nogmaals uw gastvryheid in
roepen voor een repliek?
Myn betoog was er op gericht in
het licht te stellen, dat het onrecht
vaardig en niet objectief is, de hou
ding van een bepaalde partij op een
bepaald moment te veroordelen, zon
der aandacht te schenken aan de
voorgeschiedenis. U acht dit niet pri
mair, maar ik meen juist dat dit een
vanzelfsprekend feit is. Het is toch
zó, dat men door zyn tegenstander
naar en tot een bepaalde strijdwijze
gedwongen kan woi'den? En welke
partij heeft nu in België het eerst de
buiteii-parlementaire weg gekozen
Dat was in 1940, Koning Leopold III,
die tegen de wens en het advies van
zijn regering zich aan de Duitsers
overgaf en niet buiten het Belgische
grondgebied de strijd wenste voort te
zetten. In België, zowel als in Neder
land, is de Koning onschendbaar en
de ministers verantwoordelijk. Dit is
de kern van het parlementaire stel
sel en geen minister was verantwoor
delijk voor de daad van de Koning in
1940. Daarmede gaf Koning Leopold
XII duidelijk blyk, dat hij de parle
mentaire democratie aan zijn laars
lapte en heeft hy toen reeds de gees
ten opgeroepen, die hem nu tot abdi
catie gedwongen hebben.
DE C.V.P.
De tweede stap op de buiten-parle
mentaire weg heeft de C.V.P. gezet,
toen ze liet referendum doorzette,
hoewel de Belgische wet dit niet kent.
En naar mijn vaste overtuiging han
delde de C.V.P. niet democratisch
toen ze in deze allerbelangrijkste
kwestie de wil van een kleinst moge-
lyke meerderheid doordreef en het
verzet van de grootst mogelijke min
derheid niet telde. Waarom eist
zowel de Nederlandse als de Belgi
sche Grondwet in bepaalde geval
len een 2/3 meerderheid? Naar myn
mening juist omdat er zulke belang
rijke, in het volksleven zó diep ingrij
pende zaken aan de orde kunnen ko
men, dat de „helft plus 1" niet vol
doende wordt geacht om dergelyke
maatregelen van kracht te doen wor
den. Acht U de kwestie van een ko
ning voor een volk niet van voldoen
de gewicht om daarvoor een derge
lyke meerderheid van toepassing te
doen zyn Na de waarschuwingen en
de pogingen van Spaak om tot een
compromis te komen, bleef de socia
listen en de liberalen geen andere
keus dan de door hun tegenstanders
reeds eerder bewandelde weg van de
buiten-parlementaire actie. En laat
België en laat West-Europa big zyn,
dat Paul Henri Spaak bereid was
hierbij de leiding te aanvaarden, om
dat alleen deze democraat in hart en
nieren door het gewicht van zyn per-
sooniykheid in staat was de aller-
moeilykste situatie in de hand te hou
den.
Wanneer U had geconstateerd, dat
„de Belgische koningskwestie" de
democratie en de zaak van West-
Europa schade had toegebracht, dan
was ik het daar zeker mee eens ge
weest, maar ééns te meer: men kan
de houding van een bepaalde party
slechts be- en eventueel veroordelen,
wanneer men de feiten nagaat, welke
tot een bepaalde situatie hebben ge
leid.
En dan uw opmerkingen i.v.m. het
geen ik betoogde met betrekking tot
Korea, China en Indonesië. Hier lig
gen onze standpunten wel zover uit
elkaar, dat discussie erg moeilyk
wordt.
MAAR EEN KANS.
Ik ben nl. van mening, dat er voor
het Westen maar één kans was en
is om goede vrienden met Azië te
blyven en daardoor nog enige invloed
op de gang van zaken uit te oefenen,
als we daar behoefte aan hebben, nl.
aan de kant gaan staan van het op
komend nationalisme (nationalisme
opgevat als drang naar zelfstandig
heid) en mede daardoor Rusland en
het communisme de wind uit de pro-
paganda-zeilen te nemen. Het is juist
het fatale, dat door wat ik zie als de
politieke fouten door Amerika in
Azië gemaakt, het Westen thans
noodgedwongen aan de kant staat en
het bondgenootschap moet aanvaar
den van feodale, corrupte en half-
dictatoriale heersers als Tsjang Kai-
Tsjek en de president van Zuid-
Korea.
Indonesië: Gelooft U nu werkelyk,
dat als Engeland en Amerika in 1945
aan Nederland de kans hadden gege
ven om in' Indonesië het bewind over
te nemen (hetgeen gezien de feite
lijke toestand van Nederland reeds
niet wel mogelyk was)., dat dan de
vrijheidsdrang, deel van het gehele
Aziatisch ontwaken, niet tot uiting
en tot daden zou zijn gekomen? Dat
Nederland niet de kans heeft gekre
gen tot geleidelyke opbouw van een
onder Indonesische leiding staand be
stuursapparaat te komen (want hoe
dan ook, die Indonesische leiding,
hoewel voor sommige Nederlanders
moeilijk te verstuwen, had aanvaard
moeten worden) is niet aan Enge
land of Amerika te wyten, maar aan
die meerderheid in het Nederlandse
Volk, die de onderhandelingen met
Sharir op de Hoge Veluwe tot mis
lukking doemden. Want toén was die
kans er nog wél!
Geachte Redactie, er valt nog meer
over te zeggen, doch ik ben bang, dat
ik toch al onbescheiden veel plaats
ruimte van U vraag en daarom ein
dig ik hiermede en dank voor uw be
reidwilligheid voor de mij gegeven
gelegenheid tot discussie.
Vlissingen M. J. VAN POELJE.
NASCHRIFT.
Het gaat er ons niet om of Koning
Leopold in 1940 juist handelde en het
zal de heer van Poelje niet meeval
len om aan te tonen, dat de Belgi
sche socialisten door hun tegenstan
ders tot de door hen gevolgde strijd
wijze werden gedwongen. Om ook
eens een stukje voorgeschiedenis op
te halen zouden wij er op kunnen
wyzen, dat toen in 1945 de wet werd
aangenomen, die Leopold III het re
geren onmogelyk maakte, de linkse
meerderheid slechts één stem be
droeg. Toen werd als vanzelfsprekend
aangenomen, dat de minderheid zich
neer zou leggen by de meerderheid.
Dat was immers democratisch. Er
werd toen niet gezegd, dat by zo'n
belangrijke kwestie een grotere meer
derheid noodzakelyk was. De meer
derheid had beslist. Nu echter-de
meerderheid van toen minderheid is
geworden, doordat met parlementai
re methoden, op volmaakt democra
tische wyze de voorstanders van Leo
pold de meerderheid hebben verwor
ven, plaatsten de Belgische socialis
ten zich op een geheel ander stand-
55. De chaos was binnen drie minuten volmaakt
en de brave burgemeester van Dwaalhuizen, die
het startschot moest lossen en al met een knaap
van een revolver gereed stond, raakte op slag
zyn hoofd kwyt. „In naam der wet, sta op of ik
schiet!" riep hy. Het was een uitdrukking die
hem in de mond bestorven lag als hoofd der po
litie.
Het Wereldgebeuren
„Vrede, ja, daar benne wie veur",
dat zeiden volgens een geestdriftig
verslag in „De Waarheid", 94 van do
100 inwoners van het dorpje Eerbeek
tegen huisbezoekers met ïysten voor
de vredesactie, waarna zy met vaak
onbeholpen letters hun handtekening
zetten. Het simpele zinnetje legt
voldoende de voosheid van de com
munistische vredespropaganda bloot,
een propaganda, die er op berekend
is de eenvoudigen van geest en de
politiek ongeschoolden te winnen.
Natuurlyk is elk zinnig mens voor
de vrede, maar daarmee is de zaak
niet af. Vrede naar Sowjet-model is
namelyk per definitie een toestand,
waarin de Sowjet-Unie haar doelein
den verwezenlijkt heeft. Wie zich
niet verzet tegen verdere uitbreiding
van de Russische invloedssfeer is de
vrede welgezind, wie het wél doet, is
een oorlogshitser. Tegen een derge-
lyk opzettelijk en met elk begrip van
logica spottend misbruik van de ter
men „oorlog" en „vrede" is in feite
elk geargumenteer zinloos.
Lake Success is Eerbeek niet en de
afgevaardigden van de Veiligheids
raad zijn geen dorpelingen. Niettemin
gebruikt Malik in zyn speeches
soortgelyke propaganda-methoden,
als een huisbezoeker met een inte-
kenlyst. Hy strydt voor de vrede,
omdat hy elk verzet tegen de Noord-
koreaanse actie afwijst, de Ameri
kanen plegen agressie, omdat zij de
opmars van een Russisch satellieten-
leger trachten te stuiten. Deze week
heeft Malik trouwens een nieuwe
propagandatroef uitgespeeld: de
luchtbombardementen op Koreaan
se steden en industrieën. De Russen
weten goed, dat deze bombardemen
ten een ongunstige indruk op de
Aziatische verbeelding maken. Het
zelfde Japan, dat nu aan de zyde
van Amerika staat, heeft tydens de
tweede wereldoorlog in het ganse
Verre Oosten de theorie gepropa
geerd, dat het Westen opzettelijk de
opkomende Aziatische industrie wil
vernietigen. Daarvan is veel blyven
hangen. Maliks regie in de Veilig
heidsraad klopte goed. Zondag zond
Noord-Korea een telegram naar
Lake Success, waarin geprotesteerd
werd tegen de bombardementen en
waardoor de Russische voorzitter
Dinsdag de gelegenheid kreeg, dit
punt in de Raad aan te snijden en er
een resolutie over in te dienen.
Slechts weinigen hebben verwacht,
dat de Russische terugkeer in de
Veiligheidsraad enige bereidheid tot
onderhandelen inhield. Ook aan die
weinigen moet thans Maliks onbehou
wen optreden hebben duidelijk ge
maakt, dat de instructies uit Mos
kou gans andere oogmerken hadden.
Maliks opdracht luidt nieuwe beslui
ten over Korea te verhinderen, de
kloof tussen de V.S. en de Aziatische
landen naar vermogen te verbreden
en verder zo veel mogelyk propagan
distisch munt te slaan uit de situatie.
De wyze, waarop Malik zyn spel
speelt, getuigt van grote vindingryk-
heid. Maar het schy'nt, dat hy nu
toch te ver is gegaan in zyn vertra-
gings- en obstructie-campagne, zijn
misbruik van de prerogatieven van
de voorzitter. De andere leden van de
Raad zyn er in hoge mate door ge-
irriteerd en de Amerikaan Austin
heeft zich Dinsdag tot tolk gemaakt
van de wrevel, door Malik kort en
krachtig een ultimatum te stellen.
Ophouden met de obstructie en nieu-
ke instructie aan Moskou te vra
gen, anders zullen passende maatre
gelen genomen worden. Op welke
maatregelen Austin doelde, is nog
niet geheel duidelyk. Misschien op
tydelijk buiten werking stellen van
de Veiligheidsraad door obstructie
met obstructie te beantwoorden. De
gezamenlyke stryd tegen agressie in
Korea zal evengoed doorgaan. Eigen-
lyk zou dit het voorspel zyn tot 'n
U.N.O.-organisatie zonder de Sow-
jet-staten. Maar daar heeft Malik
het dan ook naar gemaakt.
punt. Zy grepen naar methoden, die
in wezen communistisch zyn en
waarvan men meende, dat zy by de
socialisten niet meer in tel waren.
Als Spaak meent, dat het doel de
middelen heiligt, en naar buiten-par
lementaire middelen grijpt, dan ach
ten wy zulks onjuist en ondemocra
tisch.
Nogmaals: het gaat er bij ons niet
om of de C.V.P. in België juist han
delde door Leopold terug te roepen.
Veel verstandiger zou het geweest
zyn, als Leopold voor de eer bedankt
had. Dat is echter een geheel ander
hoofdstuk. De kwestie die wij aan de
orde stelden was, dat de Belgische
socialisten, in tegenstelling tot him
tegenstanders, de democratische en
parlementaire wegen verlieten en de
koningskwestie tot een kwestie van
de straat maakten. Deze gedragslijn
keurden wij af en keuren wij nog af.
Wat Indonesië aangaat, mogen wij
er de heer van Poelje aan herinneren,
dat waar Nederlanders en Indone
siërs samen in 1945 wel gelegenheid
kregen om het bestuur in handen te
nemen, alles rustig bleef en van een
guerilla geen sprake was. Op Java
evenwel behandelden Engelsen en
Amerikanen Soekarno en de zijnen
als wettige overheid en zy hielden
de Nederlanders aan de kant. Toen
men dit in Indonesië bemerkte, ging
geleide]yk ook elders het Nederlands
gezag verloren. Voor de vrees, dat
Nederland het Aziatisch ontwaken
niet zou hebben opgemerkt, behoeft
o.i. geen reden te bestaan.
Aan hetgeen wy over Korea schre
ven, behoeven wy niets toe te voegen.
HOOFDREDACTIE P.Z.C.
Lasser door vallend shik ijzer
getroffen.
By het verrichten van laswerk-
zaamheden aan boord van de „Colom-
bie", aan de werf van de Kon. My.
„De Schelde" te Vlissingen, werd de
lasser K. uit Souburg door een val
lend stuk ijzer aan het hoofd getrof
fen.
Hy raakte bewusteloos en werd
door de Eerste Hulp van „De Schel
de" naar het St. Josephziekenhuis
vervoerd. Daar bleek, dat hg een her
senschudding en enige niet levensge^
vaariyke verwondingen aan het hoofd
had opgelopen. Hij werd ter verple
ging opgenomen.