Noeste vlijt en gestaag doorzetten veranderden Drenthe Nogmaals de koningskwestie JIMMY BROWN, Zeeuwse Almanak J Van woeste gronden tot vruchtbaar land Een gedwongen Huwelijk Obstructie VRIJDAG 11 AUGUSTUS 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 BADMAN. Chris Cast el jubileertVijf en twintig jaar badman in Vlissmgen. Vyf en twintig jaar service aan al die duizenden en nog eens duizenden, die als de zon maar even door de wol ken prikt een stormloop onderne men op de badhokjes van de De Ruyterstad! Wie geeft er acht op, dat je als vaste klant geen half uur moet wachten, eer je je uit kunt kleden Wie zorgt voor een teiltje schoon water om je zanderige voeten af te spoelen Wie maakt, dat je altijd een onberispelijk aangeveegd hokje vindt En wie ziet daarnaast nog kans om op te letten of geen zwem mer zich te ver in zee waagt en of nergens hulp van node is? Het is Chris, Chris en altijd weer Chris en als Vlissmgen een veilig strand heeft en als er hier zelden of nooit een slacht offer van de zee valt, dan is dat me de aan de badmeester en dus al weer aan Chris te danken! Alleen daarom al verdient dit zil veren jubileum van C. Castel de aan dacht. Bovendien echter is in dit be roep een zilveren jubileum een gro te zeldzaamheid. Ge moet er liefde voor voelen om jaar in jaar uit ach ter de baders aan te hollen en neem maar gerust van ons aan, dat die baders en baadsters heus niet alle maal even vriendelijk zijn. Het tegen deel is waar. Er bevinden zich lasti ge portretten onder en ze zijn minder zeldzaam, dan goedmoedige bad meesters met een onverstoorbaar humeur. En daarom Chris ook in dit alma nakje onze hartelijke gelukwensen En nog vele jaren'. Toen destyds met echte Nederlandse durf het besluit werd genomen de strijd met onze erfvyand, de zee, aan te binden om de Wleringermeer op het water te veroveren en vervolgens met grote doortastendheid de werk zaamheden, aan deze inpoldering verbonden, werden aangepakt, toen was men in Drenthe in alle rust en stilte bezig woeste gronden om te vormen in vruchtbare landouwen. De inpolderingswerken van de Wieringermeer stonden in de intense belangstelling van vrijwel de gehele wereld, doch op Drenthe waren niet de schijnwerpers gericht. Men werkte gestaag door, met noeste vlyt en groot doorzettingsvermogen. Na tien jaren was de grote dyk rond de Wieringermeer voltooid en gewaagde men er met be grijpelijke trots dat Nederland 18000 hectare cultuurgrond rijker was ge worden en dit feit zal in de studieboeken van het toekomstige geslacht met gulden letteren zyn vermeld. Daarom is het goed dat aan de vergetel heid wordt ontrukt dat in dezelfde tien jaren in Drenthe niet minder dan 36000 hectare woeste grond werd veranderd in vruchtbare cultuurgrond. De ontginners in Drenthe („Het Lantschap Drenthe", Staatsbosbeheer en vele particulieren) hebben hiermede prachtig werk geleverd, waarop zy, begrljpelyk, eveneens trots zijn. Men ls niet op zijn lauweren gaan rusten; want ook nadien zijn er gro te werken tot stand gekomen. Was het voor vyf en twintig jaren bijv. nog mogelijk van Coevorden tot Hooghalen te gaan zonder één bun der in cultuur gebrachte grond te zien, nu is het mogelyk dezelfde af stand af te leggen door vruchtbaar land en de stukjes heide die men er nog vindt, zijn bestemd om Voor het nageslacht te worden bewaard. Het zijn natuurreservaten en 't is prach tig dat de instanties die zich met de ontginning van de woeste gronden bezig houden, oog hebben voor het landschapsschoon, zodat zij in hun ijver niet zo ver gaan, dat van Dren the wederom een kale vlakte wordt gemaakt, met dit verschil dan dat 't vroeger onbegaanbare heidevelden en veengebieden waren terwijl dit dan nu of in de toekomst een kaal, zij het vruchtbaar landschap zou zijn, zonder enig geboomte, zonder mooie boswallen, zonder bospartijen. Elite ontginning, en „Het Lant schap Drenthe" heeft er al heel wat gereed gemaakt terwijl ook nog ver schillende onderhanden zyn, wordt met zorg en deskundigheid bekeken en de samenwerkende instanties we ten de ontginningen zodanig te lei den, dat het landschapsschoon be slist niet in het gedrang komt. Een belangrijke rol in deze winning van goede cultuurgronden heeft de N.V. Ontginningsmaatschappy „Het Lantschap Drenthe" gespeeld, welke zich ten doel stelt de vermeerdering van de opbrengst van gronden, welk doel zy in de eerste plaats nastreeft uoor het ontginnen van woeste gron den, hetzij tot bouwland of grasland, hetzij tot bosgronden. De Drentse gemeenten zagen destijds het belang van dit werk en zy traden dan ook vrijwel zonder uitzondering toe als aandeelhouder, omdat zij belang had den by de exploitatie van de grote oppervlakten woeste grond die Drenthe in 1924, toen de N.V. werd opgericht, nog bezat. De N.V. kocht woeste gronden, zorgde voor ontwa tering, ontsluiting, verkaveling en ontginning en gaf daarna de gron den uit aan kopers, nadat het land eerst enige jaren in eigen exploitatie was geweest. Die kans krijgt de N.V. momen teel trouwens niet meer want de landhonger is wel zo groot dat de kopers reeds komen opdagen als de gronden nog slechts half bewerkt zyn. Weliswaar is er later een andere werkwijze gekomen, doch dit betreft uitsluitend het administratieve ge deelte; de ontginning ging door, zy het dan ook dat er andere methoden werden aangewend dank zij in het bijzonder de mechanisering in het landbouwbedrijf. De oudste ontginning is het Wit teveen, groot ongeveer 2000 bunder. Men is daar in het klein begonnen, „De pannekoek verandert" De Commissaris der Konin gin in deze provincie, mr. dr. R. H. Baron de Vos van Steen- wijk heeft Drenthe eens ver geleken met een pannekoek: het „vet" aan de randen, en in het midden hier en daar een stuk stevig spek. Dank zij de vele ontginningen die hier ge durende de laatste decennia hebben plaats gevonden gaat deze vergelijking niet hele maal meer op. Het „spek" in het midden van de pannekoek vermeerdert steeds, dank zij de verandering van woeste cultuurgronden waar aan met noeste vlijt wordt ge werkt. Hiervan heeft een groot ge zelschap zich gisteren met ei gen ogen kunnen overtuigen tijdens een gehouden excursie „Van Coevorden naar Assen" terwijl zij er over hoorden ver tellen door de Commissaris der Koningin in deze provin cie, door Ir. E. Bieüwinga, di recteur van het Lantschap Drenthe, door de heren J. J. M. Jansen en Ir. J. W. L. Blokhuis, houtvesters, door Ir. F. Bontekoe, cultuurconsulent en door de heer J. Bakker, di recteur van de Provinciale V.V.V. n.l. met enige honderden bunders waar arbeiders uit Emmen naar toe werden getrokken. Ze huurden eên arbeiderswoning, ze huurden er een schuurtje bij, ze moesten wat meer huur betalen toen ze een kippenhok kregen, ze moesten meer grond heb ben en toen werden het pachters die zich inmiddels hebben opgewerkt tot zelfstandige boeren met 15 tot 25 ha. land. In Witteveen is niets verkocht, alles wordt verpacht; zelfs de mid- denstandsbedrijven in het centrum, waar een nieuw dorp groeiende is zyn in erfpacht uitgegeven. Ook het Zwinderseveld, ter groot te van 1000 ha. is een der oudste ont ginningen. Het is 'n landbouwstreek zonder kernvorming. De grond in de ze ontginning werd aanvankelijk verkaveld tot kleine boerderyen, docher bestond maar weinig animo van Drentse zyde, waarvoor dit alles toch werd gedaan. De veen koloniale boeren zagen er méér in en zodoende werden in vele gevallen de kleine kavels bijeengevoegd tot com plexen van 25 tot 40 bunder. Van daar dat er een principieel onder scheid bestaat tussen Witteveen en Zwinderseveld. Er zijn verschillende andere ontgin ningen afgewerkt, terwijl thans in bewerking zyn: het Geeserveld (650 ha.), het Orvelterveld (250 ha.), het Ruinerveld (500 ha.), en het Vled- derveld 350 ha.). BOSCOMPLEXEN. We schreven reeds dat naast bouw- en grasland, ook woeste gron den veranderden in bosgronden, de prachtige Staatsbossen die alom zo geweldig worden gewaardeerd. De werkzaamheid van Staatsbosbeheer begon in 1906 toen een complex stuifzand in Dwingeloo werd aange kocht met het doel deze te bebos sen. Sindsdien zijn er geregeld com plexen woeste grond aangekocht en voor bebossing bestemd en hieruit groeide een groot aantal boswachte ryen met een totale grootte van 17.000 ha., welke verspreid zijn over de gehele provincie. De Staatsboswachteryen zyn gro tendeels in werkverschaffing ont gonnen, doch de betekenis van het opgroeiende bos gaat verre uit boven die welke het bos aanvankelijk als object voor werkloosheidsbestrijding had. Het levert n.l. hout; grote hoe veelheden worden door de landbou wers van Drenthe, Groningen en Friesland verbruikt, mynhout wordt geleverd aan de Limburgse mynen. Daarnaast is zich een houtindustrie in Drenthe bezig te ontwikkelen. In 1938 werd geproduceerd voor f 15.000, in 1949 reeds voor 430.000. De wyze van aanleg is aangepast aan het Drentse klimaat en de Drentse bodem en houden een grote belofte in voor toekomstige natuur schoon; de vele uitgespaarde veen- plassen, stuifzanden en heideterrei- nen zullen het geheel prachtig stof feren. Een groot aantal autoriteiten en vertegenwoordigers van de dagbla- pers heeft gisteren door onze pro vincie gezworven onder leiding van de directeur der N.V. Het Lantschap Drenthe, Ir. E. Bieüwinga. De tocht ging van Coevorden naar Assen, door streken dus die minder bekend zyn. We zijn links en rechts door de ontginningen gereden, we gingen langs wegen die een scheiding vorm den tussen nog woeste en reeds in cultuur gebrachte gronden. We za gen eerste- en tweede-jaars vruch ten, prachtige roggeakkers, mooie aardappelvelden, we zagen de noeste werkers in het veld, doch waar we ook langs kwamen, de achtergrond werd steeds gevormd door 'n prach tige bosrand, passend in het land schap. De rode lijsterbes markeerde het geheel op schitterende wijze in samenwerking met de witte berken- stammen en het .was dan ook geen wonder dat een der excursisten, toen we in het natuur-reservaat De Hoge Stoep met zijn lange bloeiende heide arriveerden, verzuchtte: Laten we hier maar een paar uur blijven. Ik voel me als een vacantieganger. En wanneer we dan tenslotte nog vertellen dat zelfs de directeur van de Prov. Vereniging voor Vreemde lingenverkeer, de heer J. Bakker, dit plekje nog nimmer had gezien, dan menen we hiermede voldoende duide lijk te hebben gemaakt dat Drenthe trots de vele ontginningen en ruil verkavelingen die in zo grote mate meewerken aan de opbloei van ons gewest, ook op hèt gebied van de re creatie, zeer vele mogelijkheden be houdt. door: Mary Burchell Van haar kinderen erfden Elliott, de oudste, en haar dochter Clara een belangrijk deel van deze koppige vastberadenheid. Haar jongste zoon Anthony was er volkomen van ge speend, zelfs op zyn zes en twintig ste welke leeftijd hij had bereikt toen zijn oudoom Chad stierf leek hij meer op een zachtzinnige, mak kelijke jongen, die toevallig de fami lie Burdern binnengedwaald was, dan op iemand die er een karakteristiek lid van uitmaakte. Roderick was enige jaren voor zijn oom gestorven, hetgeen, zoals zijn weduwe meer ontstemd dan verdrie tig opmerkte, zowel onaangenaam voor hem als onfortuinlijk voor de familie was. Want Chad Burdern ge loofde als alle dictatoren in het in eigen hand houden van de macht en zijn neef Roderick was daarom zelfs- als man van zestig, nooit iets meer geweest dan een kundige tweede in de firma. Zelfs op het ogenblik van Rode rick's dood was Chad nog onbetwist het hoofd van de „Gebroeders Bur dern" en Rqderick had zelfs nooit aan het massieve mahoniehouten bureau gezeten, dat de kamer beheerste. „Het is helemaal verkeerd van oom Chad om alles zo in eigen handen te houden", beklaagde Jessica Burdern zich tegen haar zoon op het moment van Roderick's dood en de veront waardiging in haar stem klonk sterk, want het was een rustige veront waardiging. „Menselijkerwijs gespro ken kan hy niet lang meer by ons zyn, en wat moet er dan gebeuren?" „Dan neem ik de leiding op me van de firma, u blijft een aardig levens lang vruchtgebruik ontvangen, en Clara en Anthony zullen behoorlyk rond kunnen komen", verzekerde haar zoon haar met de kalme zeker heid van een man, wiens wensen nooit door de omstandigheden gedwars boomd waren en dus geen reden zag op dergelijke moeilijkheden vooruit te lopen. „Ik geloof niet, dat het zo eenvou dig zal zijn", hield ze vol. „Realiseer je je wel, dat oom Chad practisch de volstrekte macht heeft in de beschik king over de firma en het Burdemse fortuin en in veel opzichten is hij een uiterst onberekenbaar mens". Elliott stak een sigaret op, en zag zyn moeder aan. „Wat vreest u, dat oom Chad zal doen?" „Ik vréés niets". Het was typerend voor Jessica, dat ze dit woord met verachting Verwierp. „Ik spreek al leen mijn spijt uit en ja mijn ergernis dat we zo volkomen in oom Chad's handen zyn. Je vader heeft zich zyn levenlang aan de firma ge wijd en jij, die tenslotte geen jongen meer bent maar een man van der tig, draagt op het ogenblik waar schijnlijk een groter verantwoorde lijkheid dan oom Chad zelf". (Wordt vervolgd). Maandagnacht, om 2.36 uur, startte van de Franse kust de eersfc vrouwe lijke Kanaalzwemster, n.l. de 31 jaar oude' Amerikaanse typiste Florence Chadwick. Na een tocht van 13 uur en 23 minuten stapte zij in de St. Mar garet's Baai by Dover aan wal. Hiermede had zy het 26 jaar oude record, dat op naam stond van Gertrude Ederle met 14 uur en 39 minuten, gebro ken. Links Florence Chadwick na haar start in Frankryk, rechts by haar aankomst in de St. Margaret's Baai. LEZERS SCHRIJVEN De buitenparlementaire weg. Geachte- Hoofdredactie, In de eerste plaats betuig ik U myn dank voor de plaatsing van mijn vorig stukje en voor de aandacht, welke U er in uw naschrift aan wijdt. Mag ik nogmaals uw gastvryheid in roepen voor een repliek? Myn betoog was er op gericht in het licht te stellen, dat het onrecht vaardig en niet objectief is, de hou ding van een bepaalde partij op een bepaald moment te veroordelen, zon der aandacht te schenken aan de voorgeschiedenis. U acht dit niet pri mair, maar ik meen juist dat dit een vanzelfsprekend feit is. Het is toch zó, dat men door zyn tegenstander naar en tot een bepaalde strijdwijze gedwongen kan woi'den? En welke partij heeft nu in België het eerst de buiteii-parlementaire weg gekozen Dat was in 1940, Koning Leopold III, die tegen de wens en het advies van zijn regering zich aan de Duitsers overgaf en niet buiten het Belgische grondgebied de strijd wenste voort te zetten. In België, zowel als in Neder land, is de Koning onschendbaar en de ministers verantwoordelijk. Dit is de kern van het parlementaire stel sel en geen minister was verantwoor delijk voor de daad van de Koning in 1940. Daarmede gaf Koning Leopold XII duidelijk blyk, dat hij de parle mentaire democratie aan zijn laars lapte en heeft hy toen reeds de gees ten opgeroepen, die hem nu tot abdi catie gedwongen hebben. DE C.V.P. De tweede stap op de buiten-parle mentaire weg heeft de C.V.P. gezet, toen ze liet referendum doorzette, hoewel de Belgische wet dit niet kent. En naar mijn vaste overtuiging han delde de C.V.P. niet democratisch toen ze in deze allerbelangrijkste kwestie de wil van een kleinst moge- lyke meerderheid doordreef en het verzet van de grootst mogelijke min derheid niet telde. Waarom eist zowel de Nederlandse als de Belgi sche Grondwet in bepaalde geval len een 2/3 meerderheid? Naar myn mening juist omdat er zulke belang rijke, in het volksleven zó diep ingrij pende zaken aan de orde kunnen ko men, dat de „helft plus 1" niet vol doende wordt geacht om dergelyke maatregelen van kracht te doen wor den. Acht U de kwestie van een ko ning voor een volk niet van voldoen de gewicht om daarvoor een derge lyke meerderheid van toepassing te doen zyn Na de waarschuwingen en de pogingen van Spaak om tot een compromis te komen, bleef de socia listen en de liberalen geen andere keus dan de door hun tegenstanders reeds eerder bewandelde weg van de buiten-parlementaire actie. En laat België en laat West-Europa big zyn, dat Paul Henri Spaak bereid was hierbij de leiding te aanvaarden, om dat alleen deze democraat in hart en nieren door het gewicht van zyn per- sooniykheid in staat was de aller- moeilykste situatie in de hand te hou den. Wanneer U had geconstateerd, dat „de Belgische koningskwestie" de democratie en de zaak van West- Europa schade had toegebracht, dan was ik het daar zeker mee eens ge weest, maar ééns te meer: men kan de houding van een bepaalde party slechts be- en eventueel veroordelen, wanneer men de feiten nagaat, welke tot een bepaalde situatie hebben ge leid. En dan uw opmerkingen i.v.m. het geen ik betoogde met betrekking tot Korea, China en Indonesië. Hier lig gen onze standpunten wel zover uit elkaar, dat discussie erg moeilyk wordt. MAAR EEN KANS. Ik ben nl. van mening, dat er voor het Westen maar één kans was en is om goede vrienden met Azië te blyven en daardoor nog enige invloed op de gang van zaken uit te oefenen, als we daar behoefte aan hebben, nl. aan de kant gaan staan van het op komend nationalisme (nationalisme opgevat als drang naar zelfstandig heid) en mede daardoor Rusland en het communisme de wind uit de pro- paganda-zeilen te nemen. Het is juist het fatale, dat door wat ik zie als de politieke fouten door Amerika in Azië gemaakt, het Westen thans noodgedwongen aan de kant staat en het bondgenootschap moet aanvaar den van feodale, corrupte en half- dictatoriale heersers als Tsjang Kai- Tsjek en de president van Zuid- Korea. Indonesië: Gelooft U nu werkelyk, dat als Engeland en Amerika in 1945 aan Nederland de kans hadden gege ven om in' Indonesië het bewind over te nemen (hetgeen gezien de feite lijke toestand van Nederland reeds niet wel mogelyk was)., dat dan de vrijheidsdrang, deel van het gehele Aziatisch ontwaken, niet tot uiting en tot daden zou zijn gekomen? Dat Nederland niet de kans heeft gekre gen tot geleidelyke opbouw van een onder Indonesische leiding staand be stuursapparaat te komen (want hoe dan ook, die Indonesische leiding, hoewel voor sommige Nederlanders moeilijk te verstuwen, had aanvaard moeten worden) is niet aan Enge land of Amerika te wyten, maar aan die meerderheid in het Nederlandse Volk, die de onderhandelingen met Sharir op de Hoge Veluwe tot mis lukking doemden. Want toén was die kans er nog wél! Geachte Redactie, er valt nog meer over te zeggen, doch ik ben bang, dat ik toch al onbescheiden veel plaats ruimte van U vraag en daarom ein dig ik hiermede en dank voor uw be reidwilligheid voor de mij gegeven gelegenheid tot discussie. Vlissingen M. J. VAN POELJE. NASCHRIFT. Het gaat er ons niet om of Koning Leopold in 1940 juist handelde en het zal de heer van Poelje niet meeval len om aan te tonen, dat de Belgi sche socialisten door hun tegenstan ders tot de door hen gevolgde strijd wijze werden gedwongen. Om ook eens een stukje voorgeschiedenis op te halen zouden wij er op kunnen wyzen, dat toen in 1945 de wet werd aangenomen, die Leopold III het re geren onmogelyk maakte, de linkse meerderheid slechts één stem be droeg. Toen werd als vanzelfsprekend aangenomen, dat de minderheid zich neer zou leggen by de meerderheid. Dat was immers democratisch. Er werd toen niet gezegd, dat by zo'n belangrijke kwestie een grotere meer derheid noodzakelyk was. De meer derheid had beslist. Nu echter-de meerderheid van toen minderheid is geworden, doordat met parlementai re methoden, op volmaakt democra tische wyze de voorstanders van Leo pold de meerderheid hebben verwor ven, plaatsten de Belgische socialis ten zich op een geheel ander stand- 55. De chaos was binnen drie minuten volmaakt en de brave burgemeester van Dwaalhuizen, die het startschot moest lossen en al met een knaap van een revolver gereed stond, raakte op slag zyn hoofd kwyt. „In naam der wet, sta op of ik schiet!" riep hy. Het was een uitdrukking die hem in de mond bestorven lag als hoofd der po litie. Het Wereldgebeuren „Vrede, ja, daar benne wie veur", dat zeiden volgens een geestdriftig verslag in „De Waarheid", 94 van do 100 inwoners van het dorpje Eerbeek tegen huisbezoekers met ïysten voor de vredesactie, waarna zy met vaak onbeholpen letters hun handtekening zetten. Het simpele zinnetje legt voldoende de voosheid van de com munistische vredespropaganda bloot, een propaganda, die er op berekend is de eenvoudigen van geest en de politiek ongeschoolden te winnen. Natuurlyk is elk zinnig mens voor de vrede, maar daarmee is de zaak niet af. Vrede naar Sowjet-model is namelyk per definitie een toestand, waarin de Sowjet-Unie haar doelein den verwezenlijkt heeft. Wie zich niet verzet tegen verdere uitbreiding van de Russische invloedssfeer is de vrede welgezind, wie het wél doet, is een oorlogshitser. Tegen een derge- lyk opzettelijk en met elk begrip van logica spottend misbruik van de ter men „oorlog" en „vrede" is in feite elk geargumenteer zinloos. Lake Success is Eerbeek niet en de afgevaardigden van de Veiligheids raad zijn geen dorpelingen. Niettemin gebruikt Malik in zyn speeches soortgelyke propaganda-methoden, als een huisbezoeker met een inte- kenlyst. Hy strydt voor de vrede, omdat hy elk verzet tegen de Noord- koreaanse actie afwijst, de Ameri kanen plegen agressie, omdat zij de opmars van een Russisch satellieten- leger trachten te stuiten. Deze week heeft Malik trouwens een nieuwe propagandatroef uitgespeeld: de luchtbombardementen op Koreaan se steden en industrieën. De Russen weten goed, dat deze bombardemen ten een ongunstige indruk op de Aziatische verbeelding maken. Het zelfde Japan, dat nu aan de zyde van Amerika staat, heeft tydens de tweede wereldoorlog in het ganse Verre Oosten de theorie gepropa geerd, dat het Westen opzettelijk de opkomende Aziatische industrie wil vernietigen. Daarvan is veel blyven hangen. Maliks regie in de Veilig heidsraad klopte goed. Zondag zond Noord-Korea een telegram naar Lake Success, waarin geprotesteerd werd tegen de bombardementen en waardoor de Russische voorzitter Dinsdag de gelegenheid kreeg, dit punt in de Raad aan te snijden en er een resolutie over in te dienen. Slechts weinigen hebben verwacht, dat de Russische terugkeer in de Veiligheidsraad enige bereidheid tot onderhandelen inhield. Ook aan die weinigen moet thans Maliks onbehou wen optreden hebben duidelijk ge maakt, dat de instructies uit Mos kou gans andere oogmerken hadden. Maliks opdracht luidt nieuwe beslui ten over Korea te verhinderen, de kloof tussen de V.S. en de Aziatische landen naar vermogen te verbreden en verder zo veel mogelyk propagan distisch munt te slaan uit de situatie. De wyze, waarop Malik zyn spel speelt, getuigt van grote vindingryk- heid. Maar het schy'nt, dat hy nu toch te ver is gegaan in zyn vertra- gings- en obstructie-campagne, zijn misbruik van de prerogatieven van de voorzitter. De andere leden van de Raad zyn er in hoge mate door ge- irriteerd en de Amerikaan Austin heeft zich Dinsdag tot tolk gemaakt van de wrevel, door Malik kort en krachtig een ultimatum te stellen. Ophouden met de obstructie en nieu- ke instructie aan Moskou te vra gen, anders zullen passende maatre gelen genomen worden. Op welke maatregelen Austin doelde, is nog niet geheel duidelyk. Misschien op tydelijk buiten werking stellen van de Veiligheidsraad door obstructie met obstructie te beantwoorden. De gezamenlyke stryd tegen agressie in Korea zal evengoed doorgaan. Eigen- lyk zou dit het voorspel zyn tot 'n U.N.O.-organisatie zonder de Sow- jet-staten. Maar daar heeft Malik het dan ook naar gemaakt. punt. Zy grepen naar methoden, die in wezen communistisch zyn en waarvan men meende, dat zy by de socialisten niet meer in tel waren. Als Spaak meent, dat het doel de middelen heiligt, en naar buiten-par lementaire middelen grijpt, dan ach ten wy zulks onjuist en ondemocra tisch. Nogmaals: het gaat er bij ons niet om of de C.V.P. in België juist han delde door Leopold terug te roepen. Veel verstandiger zou het geweest zyn, als Leopold voor de eer bedankt had. Dat is echter een geheel ander hoofdstuk. De kwestie die wij aan de orde stelden was, dat de Belgische socialisten, in tegenstelling tot him tegenstanders, de democratische en parlementaire wegen verlieten en de koningskwestie tot een kwestie van de straat maakten. Deze gedragslijn keurden wij af en keuren wij nog af. Wat Indonesië aangaat, mogen wij er de heer van Poelje aan herinneren, dat waar Nederlanders en Indone siërs samen in 1945 wel gelegenheid kregen om het bestuur in handen te nemen, alles rustig bleef en van een guerilla geen sprake was. Op Java evenwel behandelden Engelsen en Amerikanen Soekarno en de zijnen als wettige overheid en zy hielden de Nederlanders aan de kant. Toen men dit in Indonesië bemerkte, ging geleide]yk ook elders het Nederlands gezag verloren. Voor de vrees, dat Nederland het Aziatisch ontwaken niet zou hebben opgemerkt, behoeft o.i. geen reden te bestaan. Aan hetgeen wy over Korea schre ven, behoeven wy niets toe te voegen. HOOFDREDACTIE P.Z.C. Lasser door vallend shik ijzer getroffen. By het verrichten van laswerk- zaamheden aan boord van de „Colom- bie", aan de werf van de Kon. My. „De Schelde" te Vlissingen, werd de lasser K. uit Souburg door een val lend stuk ijzer aan het hoofd getrof fen. Hy raakte bewusteloos en werd door de Eerste Hulp van „De Schel de" naar het St. Josephziekenhuis vervoerd. Daar bleek, dat hg een her senschudding en enige niet levensge^ vaariyke verwondingen aan het hoofd had opgelopen. Hij werd ter verple ging opgenomen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3