In gesprek met de koning van de Parijse Seineslapers Reorganisatie Ned. Herv. Kerk Het leven van de clochards DEN HAAG THANS VOLOP VACANTIESTAD GEWORDEN De mening der Vrijzinnigen EEN RUS TE LONDEN HIELD EEN PERSCONFERENTIE ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Een armetierig bestaan langs de kaden. (Van onze correspondent). PAKIJS, Juli. Ik wilde, ondanks de warmte, juist rustig een stukje gaan tikken, toen er flink op de deur geklopt werd. Na myn „Entrez" kwam er een man binnen, aan wie men onmiddellijk de clochard, de Seineslaper herkent: ongekamde baard, een pak waarin weken geslapen is, schoenen met touwtjes by elkaar gehouden en uit de uitgescheurde achterzak de hals van een litertje rode wyn. Hij stelde zich voor: Jaquart, roi des clochards. En of hij me eens wat over dat leven van de clochards mocht vertellen. Voor zijn verhaal moest ik hem 100 francs geven en daar kon hij dan weer een paar da gen van leven. Bovendien deed hg 't ook voor de publiciteit. Enfin, ik gaf hem 100 francs en hg stak van wal. Ik had natuurlijk, wanneer ik langs de kaden van de Seine liep, die clochards daar wel eens onder de bruggen zien liggen. Zg slapen op een matje, een oude matras, of, als ze in goede doen zijn hebben ze zelf iets van een g'zeren ledikant. Aan de wand, dat wil zeg gen tegen de stenen muur, hebben ze wat plaatjes van mooie pin-ups of verre landschappen geplakt en verder is er het kistje met de schat ten van hun zwerversbestaan. Zo liggen zij daar in het zonnetje langs die kaden, zij krabben eens wat in hun baard, zij nemen een lange teug aan de fles rode wijn, die altgd bg hun legerstede staat en als het re gent, nemen zg hun boeltje op en zetten het onder een van de vele Seinebruggen. t Deze totaal van de maatschappg vervreemde zwervers, die hier ge woon in de open lucht wonen, noemt men clochards. Zij zijn er altijd ge weest en zo lang Pargs Parijs blijft, zullen er ook clochards zijn. Men kan niet zeggen, dat die clo chards inderdaad geen werk zouden kunnen vinden, wanneer zg dat nu werkelijk wilden. Volgens koning Ja quart is het wel de werkloosheid, die hen tot dit bestaan heeft gedwongen, maar mensen, die het weten kunnen, denken daar toch anders over. Het jsijn over het algemeen zwei-vers, die er ook niets voor voelen om regel matig te werken. Zij zgn nu eenmaal aan dit wonderlgke bestaan gewend en zg staan misschien net zo vreemd tegenover ons keurig georganiseerde burgerleven als wij tegenover het hunne. Waar zij van leven? Jaquart vertelt, dat zij 's morgens heel vroeg naar.de Parjjse hallen gaan, waar het voedsel voor heel de ze millioenenstad iedere dag bij reus achtige hoeveelheden wordt aange voerd. Daar helpen zij een handje bij het sjouwen van kisten, van zak ken aardappelen: zij steken de appel in hun zak, die toevallig uit de kist valt en ook al mocht hg er niet uit vallen, dan steken ze hem toch wel eens in hun zak... om te voorkomen dat hij misschien later zou kunnen vallen. Zo halen ze een heel mager kostje op. Dat kostje bestaat altijd uit wat ze gevonden hebben, plus 'n stuk brood, een stukje camembert en hun fles rode wijn. EEN EIGEN KRANT. Ik vroeg aan Jaquart, hoeveel on derdanen hij had, met andere woor den, hoeveel clochards er in Parijs zijn. Hij bleek dit zelfs bij benadering niet te weten. Enkele honderden hebben hem wel tot hun koning uit geroepen, omdat hij misschien de enige Seineslaper is, die niet alleen voor zichzelf zorgt, maar die zich 't lot van zijn lotgenoten aantrekt. Hij heeft 'n hele organisatie opgebouwd, WÊÊÊ Korporaal der Mariniers J. de Kos ter uit Breskens, die deze week het ridderkruis 4e klasse in de Militaire Willemsorde ontving. Een vaargeul voor Roosendaal. De gemeenteraad van Roosendaal heeft een crediet van f 10.000 toege staan, waardoor een aanvang kan worden gemaakt met hét graven van een vaargeul door de zgn. Zeehon denplaat, die voor de uitmonding van de Vliet in het Volkerak gelegen is en het scheepvaartverkeer handi cap!:. Het werk zal worden gefinan cierd door provincie, gemeente Heemraadschap en belanghebbende industrieën. die moet trachten de clochards aan werk te helpen wat slecht lukt die regelt dat zijn zwervende onder danen in allerlei liefdadigheidsinstel lingen voor niets kunnen eten en die er voor zorgtdat de slaapplaat sen van de Seineslapers gerespec teerd worden. Dat wil zeggen, dat de ene clochard niet op de matras van de andere gaat liggen. Koning Jaquart heeft verschillende secretarissen, die hem bij zgn werk helpen. Het zgn allemaal mensen met een academische graad, maar die op de een of andere manier aan lager wal zgn geraakt, zodat zij nu ook onder de bruggen slapen. Bo vendien geeft Jaquart een krantje uit, la Clochard geheten. De oplaag daarvan is, volgens hem, 15.000 exemplaren en wanneer men deze wonderlgke chef van de Seineslapers geloven kan, dan hebben beroemde persoonlijkheden in heel de wereld, zelfs de Engelse koning en ook on ze Koningin, een abonnement op zijn blad. Tot slot wilde ik natuurlijk ook nog weten, hoe Jaquart zelf aan de kost komt, want hij had me al ver teld, dat zgn ,.konings"-baantje hem natuurlijk niets opleverde. Hij zeide me, dat zijn grootste da- gelgkse uitgave de aankoop is van een perronkaartje. Hij gaat namelijk iedere nacht in de wachtkamer van 'n groot Pargs' station slapen, waar hij zonder perronkaartje van 15 cent niet inkomt. Hg eet in de gratis gaarkeukens van het leger des Heils en van andere instellingen. En dat ik voor mijn garderobe niet veel uitgeef, dat zie je wel, besloot hij lachend. Daarna gaf hij me minzaam een hand en schreed weg (Nadruk verboden). Men leert het nooit. Toen de 18-jarige schilder T. M. Kok voor de deur van zijn huis aan de Reepstraat te Rotterdam een 2 cm. granaat wilde demonteren, ont plofte deze. Van zijn linkerhand werden twee vingers en de duimtop, van zijn rechter de top van de wijs vinger afgeslagen, terwgl zijn lin keroog ernstig gewond werd. H.M. Koningin Juliana heeft Woensdagmiddag in Ommen het National kamp, dat ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan der padvindersbewe ging wordt gehouden, officieel geopend. H.M. de Koningin betreedt hpt kamp, begeleid door de voorzitter van de Nationale Padvindersraad, H. F. M. baron van Voorst tot Voorst (links) en de vice-voorzitter, de heer W. C. Roest van Limburg. Scheveningen biedt voldoende vermaak. (Van onze Haagse correspondent), j drukke en een gezellige stad. Scheve- I ningen is op de zonnige dagen niet Den Haag is thans volop vacantie-minder gezellig. Alle vreemdelingen stad en Scheveningen wemelt dagelijks binnen- en buitenlanders die van de vreemdelinjen. In de dure ho. ™°r, «J °r een .dae»" na" I de Hofstad komen, willen de zee zien. tels vermelden de gastenlijsten namenzij willen zwemmen of met opge- van toeristen uit alle delen van de we- j stroopte broek of opgertokken rokken reld: New York, Londen, Parijs, Ant- i P°otie baden werpen, Brussel, Bazel, San Francisco, VERMAAK. Nieuw-Zceland, Gnnève, Wennn, Hel-, Voor de bIljvel.s hee£t Scheventogen singfors, Pittsburg, Helsinki, Frankfurtvoor veel vermaak gezorgd. Sinds kort Budapest, Stockholm. Wy schrijven er is in het vaste circusgebouw Circus slecht, enige voor u over. Dere Strassburger neergestreken meteen J keur van allerhande dieren en eminen- plaatsnamen bewyzen, dat van angstte artisten. Elke avond treden voor bij de Amerikanen en de andere „een uitverkocht huis" in een pro vreemdelingen voor internationale' ff3"11113, ^a^.er zijn mag, een dieren- verwikkelingen geen sprake is. Men maakt nog rustig zijn trip naar Ne. derland. Het zijn echter lang niet allemaal buitenlanders, die de hotels van de badplaats bevolken. Er zijn ook talrij. kè Nederlanders bij. De grote stroom van landgenoten bestaat echter uit wat het deftige Haagje een tikje schamper, dagjes mensen" noemt. Zij komen met de trein, zij komen op de fiets. Vooral komen zij met autobussen, die de re- gistratieletters van alle provincies dra gen. In lange stoeten dwalen de platte landers, die een dagje uit zijn, over Buiten- en Binnenhof, over het Spui en door de Poten en door de drukke winkelstraten. Het zijn vaak kalme wandelaars, die hun ogen de kost ge ven. Soms zijn het luidruchtige feest gangers met papieren mutsjes op of karavanen van harde werkers met hun vrouwen en meisjes, die dit uitje naar de Residentie hard verdiend hebben en het kennelijk appreciëren. Den Haag is in de vacantietijd een Stemmen uit de Kerken temmer, een hups jong meisje dat hoog in de lucht halsbrekende toeren ver richt. komische acrobaten, de Strass burgers zelf met him paardenaressu- ren, kunstwielrijders, een jongleur, Abessijnse „pyramidebouwers en wer- velwindspringers" een amusante zak kenroller en natuurlijk ook enige ver makelijke clowns op. De cabaretliefhebbers vinden in het Kurhauscabaret „D'Uylenspieghel" met zijn „Schandelycke Kronycken" en kunnen uit kostelijke, humoristische schetsen leren, hoe Karei de Stoute bij Nancy gesneuveld is, hoe Willem Beu- kelszoon van Biervliet het haringka ken en Batold Schwartz het buskruit heeft uitgevonden, hoe Laurens Jans- zoon Koster de grondlegger werd van de boekdrukkunst en de heksen op de brandstapel verbrand werden. Zij, die van wat ernstigers houden, genieten in het Kurbaus van mooie concerten met goede solisten, hoewel de grote Kurzaal ook wel eens een telepaath of een film te aanschouwen geeft en er soms schetterende jazzmu ziek klinkt. Neen. aan vermaak is in Schevenin gen in deze dagen geen gebrek. Maar het meeste blijft toch trekken, vooral voor de velen, die met autobussen uit alle oorden worden aangevoerd, de onvolprezen Noordzee met zijn strand en zijn duinen! Het Wereldgebeuren De wens tot „reorganisatie", zoals het lange tyd heeft geheten, leefde in de Hervormde Kerk al geruime tyd over de gehele linie. Weliswaar ging het initiatief meesttyds van rechtzinnige zyde uit, doch de vryzin- nigen hebben niet alleen rae't levendige belangstelling steeds aan de dis cussies deelgenomen, maar ook meegewerkt aan het indienen van con structieve voorstellen. En toen tenslotte in de oorlogsjaren een commissie werd gevormd, die, na vele mislukkingen, nog eenmaal vormen zou gaan zoeken voor het juist in die tyd nieuw ontdekte leven van de kerk, werd deze commissie zo samengesteld, dat daarin de verschillende richtingen vertegenwoordigd waren. Het ls goed, dat te bedenken, als wy willen na gaan, hoe de vryzinnige Hervormden staan ten opzichte van de nieuwe kerkorde. Wy hebben het ontwerp samen gemaakt. Wy hebben er samen onze vreugde aan, en wy hebben er samen onze moeite mee. Wij voelen ons er in ieder geval samen verantwoordelijk voor. Wg hebben er samen onze vreugde aan. In een rapport, dat door een studiecommissie voor de kerkorde aan het Hoofdbestuur van de Vere niging van Vrijzinnige Hervormden is uitgebracht, wordt „allereerst vastgesteld", dat „met waardering en dankbaarheid" van het ontwerp is kennis genomen. De studiecommis sie „verblydt zich over de nadruk, die het apostolaat in het ontwerp heeft ontvangen." En verder: „ook het streven naar meer eenheid in be lijdenis en liturgie heeft in beginsel haar instemming." Dat het wezen van de kerk is teruggevonden in haar opdracht, in haar functione- ren-in-de-wereld, en dat de kerk, om te kunnen functioneren, om haar op dracht te kunnen vervullen, zich van haar karakter bewust moet zgn, wordt niet alleen in rechtzinnige, maar ook in vrijzinnige kring met vreugde begroet en erkend. CKITIEK. Wij hebben er ook samen onze moeite mee. Er zyn bedenkingen, er is critiek, die niet alleen van vrgzin- nige zgde wordt geuit, maar even zeer van rechtzinnige zijde. Men denke, afgezien van vele formele en „technische" kwesties, aan wat ge noemd is het „hoogkerkeiyk" karak ter van de kerkorde: de overschat ting en de overspanning van het ambt, de strakke binding aan een dienstboek, de grote invloed van de centrale organen. Men denke verder aan de bepalingen, waardoor aan de vrouw de toegang tot het ambt ont houden biyft. Op bybelse gronden wordt door rechtzinnigen èn vrftzln- nigen verdedigd, dat de vrouw tot het ambt toegelaten behoort te wor den. Men denke ook aan het „zesde tuchtmiddel": de uitsluiting uit de gemeenschap der kerk; bedenkingen tegen dit tuchtmiddel, althans tegen het „hanteren" ervan, gaan dwars door de richtings-verschillen heen. EIGEN POSITIE. Zijn er dan geen dingen, waarmee de vrgzinnigen ten aanzien van de kerkorde een eigen positie innemen? Toch wel. Zoals bekend, is er een groep vry zinnige Hervormden, georganiseerd in de Zwinglibond, die zeer sterk afwijzend tegenover het ontwerp kerkorde staat. Hoewel de meerder heid van de vrijzinnige Hervormden deze afwijzende houding niet deelt, wordt deze groep toch niet losgela ten. Dat is niet uit een sentimenteel gevoel van solidariteit, omdat men nu eenmaal altijd samen „vrijzinnig" is geweest. Dat is, omdat „Zwingli" een beduchtheid heeft in zaken, waarvan alle vrgzinnigen de een meer, de ander minder het gevoel hebben, dat zij zich ermee op een hellend vlak begeven. Wij bepalen ons hier tot twee din gen. Het al eerder genoemde rapport van de studiecommissie der vrijzin nige Hervormden spreekt telken» van twee gevaren, die in de kerk orde besloten kunnen liggen: het ge vaar van biblicisme en dat van con- fessïonalisme. Over beide moge iets worden gezegd. GEHOORZAAMHEID. Het eerste betreft wat in de kerk orde genoemd wordt: „gehoorzaam heid aan de Heilige Schrift". Niet tegen zulk een gehoorzaamheid heb ben de vrijzinnigen bezwaren. Zonder enige bedenking wordt de bijbel als „bron der prediking" en „regel des geloofs" door hen aanvaard. Maar zy willen daarbij bedenken, en ook door anderen bedacht zien, dat de bijbel Ook Belgen gaan in de tre*in controleren. Op 8 October a.s. zullen de Belgi sche grensbeambten, die op het sta- haar boodschap alleen ontsluit voor "°n wie in eerbiedig luisteren en gelovig he V, JLvl n D„/n wachten zich voor die boodschap .ff tt? openstelt. Het „Woord Gods" ligt niet kant en klaar en zonder melr id"l ,If? d® Sfe voor ons. Het is door mensen heen af, S. a„1 itSfna 7.mn hpt i«; in ziin uitle°- en toe- door "et wachten op het station passing' bepaald door wat mensen worden6 ^et^onont" er In fe loop der eeuwen over hebben ™0I?„en-„ H?t onont" gedacht en geschreven. „Gehoor zaamheid aan de Heilige Schrift" mèg dan ook nooit betekenen: ge hoorzaamheid aan menselijke opvat tingen over de Schrift, of aan de menseiyke vorm, waarin het Woord Gods in de bgbel tot ons komt. Het zal altyd weer een horen zgn naar wat God Zelf ons in en door de bij bel te zeggen heeft. Deze gehoor zaamheid is in de formuleringen van de kerkorde niet uitgesloten, maar er had uitdrukkelgk aangegeven kunnen zgn, dat inderdaad déze ge hoorzaamheid is bedoeld. Nu blijft het gevaar, dat er in de kerk al te gemakkelijk met bijbelwoorden in hun gangbare, aan een bepaalde the ologische argumentatie aangepaste opvatting wordt geopereerd. (Vervolg op pag. 4). Gouden eieren. Teneinde Engelse eieren er meer verleidelijk te doen uit zien dan geïmporteerde buiten landse. zullen de Engelse eieren van het volgend voorjaar af naar keuze voorzien zijn van goudgele, amberkleurig of diep oranje dooiers. In samenwer king met de Britse Pluimvee- fokbond is het ministerie van landbouw thans zover met zijn voedingsexperimenten gevor derd. dat men precies de ge wenste kleur van dooier kan bepalen. Een „gouden" dooier wordt bijvoorbeeld verkregen door de kippen gedeeltelijk te voeren met gedroogd gras. Te veel gras produceert echter groenige en fletsgele dooiers, en hoewel deze dezelfde voedings waarde bezitten, prefereren de Engelse huisvrouwen goudgele en oranje dooiers, aldus het kip- penmodepraatje van het Britse ministerie van landbouw. Een jager te Maasbree (Limburg) heeft een kolosale bever-rat gedood. Het knaagdier was van kop tot staart B6 c.m. lang en woog 13 pond. De staart alleen was 40 c.m. lang. Voor de Internationale ballonrace op 2 September te Amsterdam, hebben reeds meer dan 20 balloncommandanten ingeschreven. houd wordt van 30 op 12 minuten teruggebracht. Herbewapening Goerings „liever kanonnen dan bo ter" is tijdens en na de Nazi-perio de een gevleugelde uitspraak gewor den. kenmerkend voor de toenmalige Duitse mentaliteit. De keus tussen wa pens en welvaart is voor de Nazi's trouwens nooit moeilijk geweest. An ders staat dat in de democratieën, waar militaire voorbereidingen bij gro te groepen van de bevolking steeds op een zekere weerstand stuiten, vooral als er geen onmiddellijk gevaar dreigt. Dat is ook de reden, waarom tot dusver van een snellere herbewape ning van Westeuropa minder terecht gekomen is dan op papier noodzakelijk werd geacht. Herhaaldelijk zijn de mi nisters en deskundigen van de Europe se landen in conferentie geweest om plannen te maken tot verbetering van de militaire samenwerking en opvoe ring van de bewapening. De corres pondent van de „Times" schreef over het resultaat hiervan: „Nationale verschillen en vooroorde len leiden er nog toe, dat beslissingen niet genomen worden en dat wat an ders vruchtbare besprekingen zouden kunnen zijn niet meer wordt dan de speculatieve en abstracte werkzaam heden van een debatingclub". Het zijn niet zozeer de ministers van Defensie zelf, die daarvoor ver antwoordelijk zijn. Bewapening kost enorme bedragen, temeer daar mili tairen niet de roep hebben zuinig met gelden om te springen. Die bedragen leggen een enorme druk op de natio nale begrotingen. Militaire uitgaven gaan op de duur altijd ten koste van de welvaart en de sociale voorzienin gen. Het is daarom al evenzeer begrij pelijk. dat de ministers van Financiën zich verzetten tegen de militaire eisen van hun collega's van Defensie. Zij zijn terecht bevreesd, dat de her bewapening het economische herstel onherstelbaar in het gedrang zal bren gen. Er zijn stemmen opgegaan om Ame rika het leeuwendeel van de militaire lasten in Europa te laten dragen. De Amerikanen echter hebben er ook al weer niet ten onrechte op gewezen, dat zij over de gehele wereld enorme verplichtingen hebben en dat de Euro peanen zelf verplicht zijn voor eigen verdediging offers te brengen. Aldus is men in een cirkel rondge draaid. De aanval op Korea heeft in dat op zicht verandering gebracht. De vrees voor agressie is toegenomen, de illusie, dat als waren de tijden normaal rustig aan het economisch herstel gewerkt kan worden is verdreven; de harde waarheid, dat Westeuropa betrekkelijk onvoorbereid is op een aanval is door gedrongen. De opvatting wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen" heeft opgang gemaakt. Er zijn de laatste weken maatregelen bekend gemaakt, die er op wijzen, dat de Westeuropese landen thans ernst maken met de plannen tot versterking van de strijdkrachten. De Britse regering heeft een bewape ningsplan voor drie jaar opgesteld ten koste van voorlopig 34 milliard gul den, de Franse regering een soortge lijk plan, dat in 5 jaar uitgevoerd moet worden. De nieuwe energieke minister van Defensie. Jules Moch, streeft er naar de luchtmacht over 4000 vliegtuigen te doen beschikken en in snel tempo een aantal divisies uit te rusten. Volgens deskundigen zullen er op Europese bodem minstens 35 di visies moeten staan, wil de verdedi ging tegen een aanval kans op succes hebben. Zover is het nog lang niet. maar het trage tempo schijnt nu toch versneld te worden. De vijf ministers van Bui tenlandse Zaken, die deze week in Den Haag een dag bijeen zijn geweest, schijnen tot de .conclusie te zijn geko men. dat langer uitstel fataal kan wor den. Ook voor ons land is deze con clusie van belang getuige het jongste communiqué van de regeringsvoorlich tingsdienst. De komende begroting zal de weerslag van de gebeurtenissen op Korea tonen. De .Goebbels" van het Kremlin. (Van onze correspondent). LONDEN, 3 Aug. Sinds tien dagen weerklinkt in Londen de paaien de stem van Hya Ehrenburg, de „Goebbels" van het Kremlin. Deze wild- artistlek uitziende Russische schrijver, Staün's persoonlijke reclametrom pet, is belast met het toezicht op de algemene communistische „vredes campagne om West Europa in slaap te sussen, zyn Engelse visum ver kreeg hij zonder moeite, daar vryheid van meningsuitdrukking hier on der alle omstandigheden als én der fundamenten van een democratie ge handhaafd wordt. Het feest begon op een natte Zon dagmiddag, toen Londen bij gebrek aan wat beters naar het grote Tra falgar Square schuifelde, waar op een hamer- en besikkeld podium aan de voet van Nelson's Gedenkzuil, Rode Ilya zijn eerste „vredestoe- spraak" hield, stijlvol geflankeerd door duiven en fonteinen. En in het Russisch, want kameraad Ehrenburg kent geen woord Engels. Een tolk las daarna de Engelse vertaling voor. Het kwam erop neer, dat „als Stalin gedaan zou hebben wat Tru man in Korea had uitgehaald", men nu al tot aan zijn knieën in een der de wereldoorlog zou staan. Bg het horen van dit en ander fraais kreeg de „vredesbijeenkomst" fcet meer strijdlustige karakter van een half jaarlijkse uitverkoop. Er begonnen pamfletten rond te vliegen en een aantal communisten met vredeshand- tekeningen belandden in de fontei nen. De tolk slikte de rest van Ilya's rede maar haastig in en juist toen de zaak onder veel geschreeuw be gon op te warmen met een paar do zijn vuistgevechten waaraan o.a. enthousiast werd deelgenomen door een groep Zuid-Ieren, die dachten met een Ulster-annexatie betoging te doen te hebben plenste een de cadente Engelse plasregen kameraad Ehrenburg met zgn trawanten schoon van het podium af. iVlU&IUQ iyu Op een in het Frans gehouden als geëindigd. persconferentie kwam Hya een paar dagen geleden weer van een koude kermis thuis, maar met alle wereld records op zyn naam in het geven van ontwgkende antwoorden. Elke vraag naar toestanden achter het Gordgn werd gepareerd. Men had hem evengoed om een uitlegging van de Einstein-theorie kunnen vragen, waarop hg dan tenminste nog bad kunnen antwoorden, dat die van Sta lin was afgekeken! Op een vraag of hg een invitatie zou aannemen om Belgrado te bezoeker, antwoordde Hya dat het Korea-besluit van de Veiligheidsraad onwettig was! Op de vraag waarom de Oost-Duitse poli tie gemilitairiseerd wordt, kwam 't fascinerend-dwaze antwoord, dat hij laatst een groep jonge Duitsers in Berlgn de Marseillase had horen zin gen. Toen men hem vroeg, waarom hg op Trafalgar Square in het Rus sisch had gesproken, zei hy, dat het Engelse publiek „toch immers ook geen Frans zou hebben verstaan." Een half uur ging dit zo door, tot de grote Hya opeens schaakmat ge zet werd. Een grinnikende Londense reporter vroeg hem toen nl. of een anti-communistische Engelse journa list nu ook toestemming van het Kremlin zou krijgen om een perscon ferentie in Moskou te houden. „Dat is heel wat anders", brieste de uit het veld geslagen Hya, en hg ver klaarde zgn persconferentie meteen

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3