In gesprek met de koning van de
Parijse Seineslapers
Reorganisatie Ned. Herv. Kerk
Het leven van de clochards
DEN HAAG THANS VOLOP
VACANTIESTAD GEWORDEN
De mening der Vrijzinnigen
EEN RUS TE LONDEN HIELD
EEN PERSCONFERENTIE
ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Een armetierig bestaan langs de kaden.
(Van onze correspondent).
PAKIJS, Juli. Ik wilde, ondanks de warmte, juist rustig een stukje
gaan tikken, toen er flink op de deur geklopt werd. Na myn „Entrez"
kwam er een man binnen, aan wie men onmiddellijk de clochard, de
Seineslaper herkent: ongekamde baard, een pak waarin weken geslapen
is, schoenen met touwtjes by elkaar gehouden en uit de uitgescheurde
achterzak de hals van een litertje rode wyn.
Hij stelde zich voor: Jaquart, roi
des clochards. En of hij me eens wat
over dat leven van de clochards
mocht vertellen. Voor zijn verhaal
moest ik hem 100 francs geven en
daar kon hij dan weer een paar da
gen van leven. Bovendien deed hg 't
ook voor de publiciteit.
Enfin, ik gaf hem 100 francs en hg
stak van wal. Ik had natuurlijk,
wanneer ik langs de kaden van de
Seine liep, die clochards daar wel
eens onder de bruggen zien liggen.
Zg slapen op een matje, een oude
matras, of, als ze in goede doen zijn
hebben ze zelf iets van een g'zeren
ledikant. Aan de wand, dat wil zeg
gen tegen de stenen muur, hebben
ze wat plaatjes van mooie pin-ups
of verre landschappen geplakt en
verder is er het kistje met de schat
ten van hun zwerversbestaan. Zo
liggen zij daar in het zonnetje langs
die kaden, zij krabben eens wat in
hun baard, zij nemen een lange teug
aan de fles rode wijn, die altgd bg
hun legerstede staat en als het re
gent, nemen zg hun boeltje op en
zetten het onder een van de vele
Seinebruggen. t
Deze totaal van de maatschappg
vervreemde zwervers, die hier ge
woon in de open lucht wonen, noemt
men clochards. Zij zijn er altijd ge
weest en zo lang Pargs Parijs blijft,
zullen er ook clochards zijn.
Men kan niet zeggen, dat die clo
chards inderdaad geen werk zouden
kunnen vinden, wanneer zg dat nu
werkelijk wilden. Volgens koning Ja
quart is het wel de werkloosheid, die
hen tot dit bestaan heeft gedwongen,
maar mensen, die het weten kunnen,
denken daar toch anders over. Het
jsijn over het algemeen zwei-vers, die
er ook niets voor voelen om regel
matig te werken. Zij zgn nu eenmaal
aan dit wonderlgke bestaan gewend
en zg staan misschien net zo vreemd
tegenover ons keurig georganiseerde
burgerleven als wij tegenover het
hunne.
Waar zij van leven?
Jaquart vertelt, dat zij 's morgens
heel vroeg naar.de Parjjse hallen
gaan, waar het voedsel voor heel de
ze millioenenstad iedere dag bij reus
achtige hoeveelheden wordt aange
voerd. Daar helpen zij een handje
bij het sjouwen van kisten, van zak
ken aardappelen: zij steken de appel
in hun zak, die toevallig uit de kist
valt en ook al mocht hg er niet uit
vallen, dan steken ze hem toch wel
eens in hun zak... om te voorkomen
dat hij misschien later zou kunnen
vallen. Zo halen ze een heel mager
kostje op. Dat kostje bestaat altijd
uit wat ze gevonden hebben, plus 'n
stuk brood, een stukje camembert en
hun fles rode wijn.
EEN EIGEN KRANT.
Ik vroeg aan Jaquart, hoeveel on
derdanen hij had, met andere woor
den, hoeveel clochards er in Parijs
zijn. Hij bleek dit zelfs bij benadering
niet te weten. Enkele honderden
hebben hem wel tot hun koning uit
geroepen, omdat hij misschien de
enige Seineslaper is, die niet alleen
voor zichzelf zorgt, maar die zich 't
lot van zijn lotgenoten aantrekt. Hij
heeft 'n hele organisatie opgebouwd,
WÊÊÊ
Korporaal der Mariniers J. de Kos
ter uit Breskens, die deze week het
ridderkruis 4e klasse in de Militaire
Willemsorde ontving.
Een vaargeul voor
Roosendaal.
De gemeenteraad van Roosendaal
heeft een crediet van f 10.000 toege
staan, waardoor een aanvang kan
worden gemaakt met hét graven van
een vaargeul door de zgn. Zeehon
denplaat, die voor de uitmonding van
de Vliet in het Volkerak gelegen is
en het scheepvaartverkeer handi
cap!:. Het werk zal worden gefinan
cierd door provincie, gemeente
Heemraadschap en belanghebbende
industrieën.
die moet trachten de clochards aan
werk te helpen wat slecht lukt
die regelt dat zijn zwervende onder
danen in allerlei liefdadigheidsinstel
lingen voor niets kunnen eten en die
er voor zorgtdat de slaapplaat
sen van de Seineslapers gerespec
teerd worden. Dat wil zeggen, dat de
ene clochard niet op de matras van
de andere gaat liggen.
Koning Jaquart heeft verschillende
secretarissen, die hem bij zgn werk
helpen. Het zgn allemaal mensen
met een academische graad, maar
die op de een of andere manier aan
lager wal zgn geraakt, zodat zij nu
ook onder de bruggen slapen. Bo
vendien geeft Jaquart een krantje
uit, la Clochard geheten. De oplaag
daarvan is, volgens hem, 15.000
exemplaren en wanneer men deze
wonderlgke chef van de Seineslapers
geloven kan, dan hebben beroemde
persoonlijkheden in heel de wereld,
zelfs de Engelse koning en ook on
ze Koningin, een abonnement op zijn
blad.
Tot slot wilde ik natuurlijk ook
nog weten, hoe Jaquart zelf aan de
kost komt, want hij had me al ver
teld, dat zgn ,.konings"-baantje
hem natuurlijk niets opleverde.
Hij zeide me, dat zijn grootste da-
gelgkse uitgave de aankoop is van
een perronkaartje. Hij gaat namelijk
iedere nacht in de wachtkamer van
'n groot Pargs' station slapen, waar
hij zonder perronkaartje van 15 cent
niet inkomt. Hg eet in de gratis
gaarkeukens van het leger des Heils
en van andere instellingen.
En dat ik voor mijn garderobe niet
veel uitgeef, dat zie je wel, besloot
hij lachend.
Daarna gaf hij me minzaam een
hand en schreed weg
(Nadruk verboden).
Men leert het nooit.
Toen de 18-jarige schilder T. M.
Kok voor de deur van zijn huis aan
de Reepstraat te Rotterdam een 2
cm. granaat wilde demonteren, ont
plofte deze. Van zijn linkerhand
werden twee vingers en de duimtop,
van zijn rechter de top van de wijs
vinger afgeslagen, terwgl zijn lin
keroog ernstig gewond werd.
H.M. Koningin Juliana heeft Woensdagmiddag in Ommen het National
kamp, dat ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan der padvindersbewe
ging wordt gehouden, officieel geopend. H.M. de Koningin betreedt hpt
kamp, begeleid door de voorzitter van de Nationale Padvindersraad, H.
F. M. baron van Voorst tot Voorst (links) en de vice-voorzitter, de heer
W. C. Roest van Limburg.
Scheveningen biedt voldoende vermaak.
(Van onze Haagse correspondent), j drukke en een gezellige stad. Scheve-
I ningen is op de zonnige dagen niet
Den Haag is thans volop vacantie-minder gezellig. Alle vreemdelingen
stad en Scheveningen wemelt dagelijks binnen- en buitenlanders die
van de vreemdelinjen. In de dure ho. ™°r, «J °r een .dae»" na"
I de Hofstad komen, willen de zee zien.
tels vermelden de gastenlijsten namenzij willen zwemmen of met opge-
van toeristen uit alle delen van de we- j stroopte broek of opgertokken rokken
reld: New York, Londen, Parijs, Ant- i P°otie baden
werpen, Brussel, Bazel, San Francisco, VERMAAK.
Nieuw-Zceland, Gnnève, Wennn, Hel-, Voor de bIljvel.s hee£t Scheventogen
singfors, Pittsburg, Helsinki, Frankfurtvoor veel vermaak gezorgd. Sinds kort
Budapest, Stockholm. Wy schrijven er is in het vaste circusgebouw Circus
slecht, enige voor u over. Dere Strassburger neergestreken meteen
J keur van allerhande dieren en eminen-
plaatsnamen bewyzen, dat van angstte artisten. Elke avond treden voor
bij de Amerikanen en de andere „een uitverkocht huis" in een pro
vreemdelingen voor internationale' ff3"11113, ^a^.er zijn mag, een dieren-
verwikkelingen geen sprake is. Men
maakt nog rustig zijn trip naar Ne.
derland.
Het zijn echter lang niet allemaal
buitenlanders, die de hotels van de
badplaats bevolken. Er zijn ook talrij.
kè Nederlanders bij.
De grote stroom van landgenoten
bestaat echter uit wat het deftige
Haagje een tikje schamper, dagjes
mensen" noemt. Zij komen met de
trein, zij komen op de fiets. Vooral
komen zij met autobussen, die de re-
gistratieletters van alle provincies dra
gen. In lange stoeten dwalen de platte
landers, die een dagje uit zijn, over
Buiten- en Binnenhof, over het Spui
en door de Poten en door de drukke
winkelstraten. Het zijn vaak kalme
wandelaars, die hun ogen de kost ge
ven. Soms zijn het luidruchtige feest
gangers met papieren mutsjes op of
karavanen van harde werkers met hun
vrouwen en meisjes, die dit uitje naar
de Residentie hard verdiend hebben
en het kennelijk appreciëren.
Den Haag is in de vacantietijd een
Stemmen uit de Kerken
temmer, een hups jong meisje dat hoog
in de lucht halsbrekende toeren ver
richt. komische acrobaten, de Strass
burgers zelf met him paardenaressu-
ren, kunstwielrijders, een jongleur,
Abessijnse „pyramidebouwers en wer-
velwindspringers" een amusante zak
kenroller en natuurlijk ook enige ver
makelijke clowns op.
De cabaretliefhebbers vinden in het
Kurhauscabaret „D'Uylenspieghel" met
zijn „Schandelycke Kronycken" en
kunnen uit kostelijke, humoristische
schetsen leren, hoe Karei de Stoute bij
Nancy gesneuveld is, hoe Willem Beu-
kelszoon van Biervliet het haringka
ken en Batold Schwartz het buskruit
heeft uitgevonden, hoe Laurens Jans-
zoon Koster de grondlegger werd van
de boekdrukkunst en de heksen op de
brandstapel verbrand werden.
Zij, die van wat ernstigers houden,
genieten in het Kurbaus van mooie
concerten met goede solisten, hoewel
de grote Kurzaal ook wel eens een
telepaath of een film te aanschouwen
geeft en er soms schetterende jazzmu
ziek klinkt.
Neen. aan vermaak is in Schevenin
gen in deze dagen geen gebrek. Maar
het meeste blijft toch trekken, vooral
voor de velen, die met autobussen uit
alle oorden worden aangevoerd, de
onvolprezen Noordzee met zijn strand
en zijn duinen!
Het Wereldgebeuren
De wens tot „reorganisatie", zoals het lange tyd heeft geheten, leefde
in de Hervormde Kerk al geruime tyd over de gehele linie. Weliswaar
ging het initiatief meesttyds van rechtzinnige zyde uit, doch de vryzin-
nigen hebben niet alleen rae't levendige belangstelling steeds aan de dis
cussies deelgenomen, maar ook meegewerkt aan het indienen van con
structieve voorstellen. En toen tenslotte in de oorlogsjaren een commissie
werd gevormd, die, na vele mislukkingen, nog eenmaal vormen zou gaan
zoeken voor het juist in die tyd nieuw ontdekte leven van de kerk, werd
deze commissie zo samengesteld, dat daarin de verschillende richtingen
vertegenwoordigd waren. Het ls goed, dat te bedenken, als wy willen na
gaan, hoe de vryzinnige Hervormden staan ten opzichte van de nieuwe
kerkorde. Wy hebben het ontwerp samen gemaakt. Wy hebben er samen
onze vreugde aan, en wy hebben er samen onze moeite mee. Wij voelen
ons er in ieder geval samen verantwoordelijk voor.
Wg hebben er samen onze vreugde
aan. In een rapport, dat door een
studiecommissie voor de kerkorde
aan het Hoofdbestuur van de Vere
niging van Vrijzinnige Hervormden
is uitgebracht, wordt „allereerst
vastgesteld", dat „met waardering
en dankbaarheid" van het ontwerp
is kennis genomen. De studiecommis
sie „verblydt zich over de nadruk,
die het apostolaat in het ontwerp
heeft ontvangen." En verder: „ook
het streven naar meer eenheid in be
lijdenis en liturgie heeft in beginsel
haar instemming." Dat het wezen
van de kerk is teruggevonden in
haar opdracht, in haar functione-
ren-in-de-wereld, en dat de kerk, om
te kunnen functioneren, om haar op
dracht te kunnen vervullen, zich van
haar karakter bewust moet zgn,
wordt niet alleen in rechtzinnige,
maar ook in vrijzinnige kring met
vreugde begroet en erkend.
CKITIEK.
Wij hebben er ook samen onze
moeite mee. Er zyn bedenkingen, er
is critiek, die niet alleen van vrgzin-
nige zgde wordt geuit, maar even
zeer van rechtzinnige zijde. Men
denke, afgezien van vele formele en
„technische" kwesties, aan wat ge
noemd is het „hoogkerkeiyk" karak
ter van de kerkorde: de overschat
ting en de overspanning van het
ambt, de strakke binding aan een
dienstboek, de grote invloed van de
centrale organen. Men denke verder
aan de bepalingen, waardoor aan de
vrouw de toegang tot het ambt ont
houden biyft. Op bybelse gronden
wordt door rechtzinnigen èn vrftzln-
nigen verdedigd, dat de vrouw tot
het ambt toegelaten behoort te wor
den. Men denke ook aan het „zesde
tuchtmiddel": de uitsluiting uit de
gemeenschap der kerk; bedenkingen
tegen dit tuchtmiddel, althans tegen
het „hanteren" ervan, gaan dwars
door de richtings-verschillen heen.
EIGEN POSITIE.
Zijn er dan geen dingen, waarmee
de vrgzinnigen ten aanzien van de
kerkorde een eigen positie innemen?
Toch wel.
Zoals bekend, is er een groep vry
zinnige Hervormden, georganiseerd
in de Zwinglibond, die zeer sterk
afwijzend tegenover het ontwerp
kerkorde staat. Hoewel de meerder
heid van de vrijzinnige Hervormden
deze afwijzende houding niet deelt,
wordt deze groep toch niet losgela
ten. Dat is niet uit een sentimenteel
gevoel van solidariteit, omdat men
nu eenmaal altijd samen „vrijzinnig"
is geweest. Dat is, omdat „Zwingli"
een beduchtheid heeft in zaken,
waarvan alle vrgzinnigen de een
meer, de ander minder het gevoel
hebben, dat zij zich ermee op een
hellend vlak begeven.
Wij bepalen ons hier tot twee din
gen.
Het al eerder genoemde rapport
van de studiecommissie der vrijzin
nige Hervormden spreekt telken»
van twee gevaren, die in de kerk
orde besloten kunnen liggen: het ge
vaar van biblicisme en dat van con-
fessïonalisme. Over beide moge iets
worden gezegd.
GEHOORZAAMHEID.
Het eerste betreft wat in de kerk
orde genoemd wordt: „gehoorzaam
heid aan de Heilige Schrift". Niet
tegen zulk een gehoorzaamheid heb
ben de vrijzinnigen bezwaren. Zonder
enige bedenking wordt de bijbel als
„bron der prediking" en „regel des
geloofs" door hen aanvaard. Maar zy
willen daarbij bedenken, en ook door
anderen bedacht zien, dat de bijbel
Ook Belgen gaan in de tre*in
controleren.
Op 8 October a.s. zullen de Belgi
sche grensbeambten, die op het sta-
haar boodschap alleen ontsluit voor "°n
wie in eerbiedig luisteren en gelovig he V, JLvl n D„/n
wachten zich voor die boodschap .ff tt?
openstelt. Het „Woord Gods" ligt
niet kant en klaar en zonder melr id"l ,If? d® Sfe
voor ons. Het is door mensen heen af, S. a„1 itSfna
7.mn hpt i«; in ziin uitle°- en toe- door "et wachten op het station
passing' bepaald door wat mensen worden6 ^et^onont"
er In fe loop der eeuwen over hebben ™0I?„en-„ H?t onont"
gedacht en geschreven. „Gehoor
zaamheid aan de Heilige Schrift"
mèg dan ook nooit betekenen: ge
hoorzaamheid aan menselijke opvat
tingen over de Schrift, of aan de
menseiyke vorm, waarin het Woord
Gods in de bgbel tot ons komt. Het
zal altyd weer een horen zgn naar
wat God Zelf ons in en door de bij
bel te zeggen heeft. Deze gehoor
zaamheid is in de formuleringen van
de kerkorde niet uitgesloten, maar
er had uitdrukkelgk aangegeven
kunnen zgn, dat inderdaad déze ge
hoorzaamheid is bedoeld. Nu blijft
het gevaar, dat er in de kerk al te
gemakkelijk met bijbelwoorden in
hun gangbare, aan een bepaalde the
ologische argumentatie aangepaste
opvatting wordt geopereerd.
(Vervolg op pag. 4).
Gouden eieren.
Teneinde Engelse eieren er
meer verleidelijk te doen uit
zien dan geïmporteerde buiten
landse. zullen de Engelse eieren
van het volgend voorjaar af
naar keuze voorzien zijn van
goudgele, amberkleurig of diep
oranje dooiers. In samenwer
king met de Britse Pluimvee-
fokbond is het ministerie van
landbouw thans zover met zijn
voedingsexperimenten gevor
derd. dat men precies de ge
wenste kleur van dooier kan
bepalen. Een „gouden" dooier
wordt bijvoorbeeld verkregen
door de kippen gedeeltelijk te
voeren met gedroogd gras. Te
veel gras produceert echter
groenige en fletsgele dooiers, en
hoewel deze dezelfde voedings
waarde bezitten, prefereren de
Engelse huisvrouwen goudgele
en oranje dooiers, aldus het kip-
penmodepraatje van het Britse
ministerie van landbouw.
Een jager te Maasbree (Limburg)
heeft een kolosale bever-rat gedood. Het
knaagdier was van kop tot staart B6 c.m.
lang en woog 13 pond. De staart alleen
was 40 c.m. lang.
Voor de Internationale ballonrace op
2 September te Amsterdam, hebben
reeds meer dan 20 balloncommandanten
ingeschreven.
houd wordt van 30 op 12 minuten
teruggebracht.
Herbewapening
Goerings „liever kanonnen dan bo
ter" is tijdens en na de Nazi-perio
de een gevleugelde uitspraak gewor
den. kenmerkend voor de toenmalige
Duitse mentaliteit. De keus tussen wa
pens en welvaart is voor de Nazi's
trouwens nooit moeilijk geweest. An
ders staat dat in de democratieën,
waar militaire voorbereidingen bij gro
te groepen van de bevolking steeds op
een zekere weerstand stuiten, vooral
als er geen onmiddellijk gevaar dreigt.
Dat is ook de reden, waarom tot
dusver van een snellere herbewape
ning van Westeuropa minder terecht
gekomen is dan op papier noodzakelijk
werd geacht. Herhaaldelijk zijn de mi
nisters en deskundigen van de Europe
se landen in conferentie geweest om
plannen te maken tot verbetering van
de militaire samenwerking en opvoe
ring van de bewapening. De corres
pondent van de „Times" schreef over
het resultaat hiervan:
„Nationale verschillen en vooroorde
len leiden er nog toe, dat beslissingen
niet genomen worden en dat wat an
ders vruchtbare besprekingen zouden
kunnen zijn niet meer wordt dan de
speculatieve en abstracte werkzaam
heden van een debatingclub".
Het zijn niet zozeer de ministers
van Defensie zelf, die daarvoor ver
antwoordelijk zijn. Bewapening kost
enorme bedragen, temeer daar mili
tairen niet de roep hebben zuinig met
gelden om te springen. Die bedragen
leggen een enorme druk op de natio
nale begrotingen. Militaire uitgaven
gaan op de duur altijd ten koste van
de welvaart en de sociale voorzienin
gen. Het is daarom al evenzeer begrij
pelijk. dat de ministers van Financiën
zich verzetten tegen de militaire eisen
van hun collega's van Defensie.
Zij zijn terecht bevreesd, dat de her
bewapening het economische herstel
onherstelbaar in het gedrang zal bren
gen.
Er zijn stemmen opgegaan om Ame
rika het leeuwendeel van de militaire
lasten in Europa te laten dragen. De
Amerikanen echter hebben er ook
al weer niet ten onrechte op gewezen,
dat zij over de gehele wereld enorme
verplichtingen hebben en dat de Euro
peanen zelf verplicht zijn voor eigen
verdediging offers te brengen.
Aldus is men in een cirkel rondge
draaid.
De aanval op Korea heeft in dat op
zicht verandering gebracht. De vrees
voor agressie is toegenomen, de illusie,
dat als waren de tijden normaal rustig
aan het economisch herstel gewerkt
kan worden is verdreven; de harde
waarheid, dat Westeuropa betrekkelijk
onvoorbereid is op een aanval is door
gedrongen.
De opvatting wat het zwaarst is
moet het zwaarst wegen" heeft opgang
gemaakt. Er zijn de laatste weken
maatregelen bekend gemaakt, die er
op wijzen, dat de Westeuropese landen
thans ernst maken met de plannen tot
versterking van de strijdkrachten. De
Britse regering heeft een bewape
ningsplan voor drie jaar opgesteld ten
koste van voorlopig 34 milliard gul
den, de Franse regering een soortge
lijk plan, dat in 5 jaar uitgevoerd
moet worden. De nieuwe energieke
minister van Defensie. Jules Moch,
streeft er naar de luchtmacht over
4000 vliegtuigen te doen beschikken en
in snel tempo een aantal divisies uit
te rusten. Volgens deskundigen zullen
er op Europese bodem minstens 35 di
visies moeten staan, wil de verdedi
ging tegen een aanval kans op succes
hebben.
Zover is het nog lang niet. maar het
trage tempo schijnt nu toch versneld
te worden. De vijf ministers van Bui
tenlandse Zaken, die deze week in
Den Haag een dag bijeen zijn geweest,
schijnen tot de .conclusie te zijn geko
men. dat langer uitstel fataal kan wor
den. Ook voor ons land is deze con
clusie van belang getuige het jongste
communiqué van de regeringsvoorlich
tingsdienst. De komende begroting zal
de weerslag van de gebeurtenissen op
Korea tonen.
De .Goebbels" van het Kremlin.
(Van onze correspondent).
LONDEN, 3 Aug. Sinds tien dagen weerklinkt in Londen de paaien
de stem van Hya Ehrenburg, de „Goebbels" van het Kremlin. Deze wild-
artistlek uitziende Russische schrijver, Staün's persoonlijke reclametrom
pet, is belast met het toezicht op de algemene communistische „vredes
campagne om West Europa in slaap te sussen, zyn Engelse visum ver
kreeg hij zonder moeite, daar vryheid van meningsuitdrukking hier on
der alle omstandigheden als én der fundamenten van een democratie ge
handhaafd wordt.
Het feest begon op een natte Zon
dagmiddag, toen Londen bij gebrek
aan wat beters naar het grote Tra
falgar Square schuifelde, waar op
een hamer- en besikkeld podium aan
de voet van Nelson's Gedenkzuil,
Rode Ilya zijn eerste „vredestoe-
spraak" hield, stijlvol geflankeerd
door duiven en fonteinen. En in het
Russisch, want kameraad Ehrenburg
kent geen woord Engels. Een tolk
las daarna de Engelse vertaling
voor. Het kwam erop neer, dat „als
Stalin gedaan zou hebben wat Tru
man in Korea had uitgehaald", men
nu al tot aan zijn knieën in een der
de wereldoorlog zou staan. Bg het
horen van dit en ander fraais kreeg
de „vredesbijeenkomst" fcet meer
strijdlustige karakter van een half
jaarlijkse uitverkoop. Er begonnen
pamfletten rond te vliegen en een
aantal communisten met vredeshand-
tekeningen belandden in de fontei
nen. De tolk slikte de rest van Ilya's
rede maar haastig in en juist toen
de zaak onder veel geschreeuw be
gon op te warmen met een paar do
zijn vuistgevechten waaraan o.a.
enthousiast werd deelgenomen door
een groep Zuid-Ieren, die dachten
met een Ulster-annexatie betoging
te doen te hebben plenste een de
cadente Engelse plasregen kameraad
Ehrenburg met zgn trawanten
schoon van het podium af.
iVlU&IUQ iyu
Op een in het Frans gehouden als geëindigd.
persconferentie kwam Hya een paar
dagen geleden weer van een koude
kermis thuis, maar met alle wereld
records op zyn naam in het geven
van ontwgkende antwoorden. Elke
vraag naar toestanden achter het
Gordgn werd gepareerd. Men had
hem evengoed om een uitlegging van
de Einstein-theorie kunnen vragen,
waarop hg dan tenminste nog bad
kunnen antwoorden, dat die van Sta
lin was afgekeken! Op een vraag of
hg een invitatie zou aannemen om
Belgrado te bezoeker, antwoordde
Hya dat het Korea-besluit van de
Veiligheidsraad onwettig was! Op de
vraag waarom de Oost-Duitse poli
tie gemilitairiseerd wordt, kwam 't
fascinerend-dwaze antwoord, dat hij
laatst een groep jonge Duitsers in
Berlgn de Marseillase had horen zin
gen. Toen men hem vroeg, waarom
hg op Trafalgar Square in het Rus
sisch had gesproken, zei hy, dat het
Engelse publiek „toch immers ook
geen Frans zou hebben verstaan."
Een half uur ging dit zo door, tot
de grote Hya opeens schaakmat ge
zet werd. Een grinnikende Londense
reporter vroeg hem toen nl. of een
anti-communistische Engelse journa
list nu ook toestemming van het
Kremlin zou krijgen om een perscon
ferentie in Moskou te houden. „Dat
is heel wat anders", brieste de uit
het veld geslagen Hya, en hg ver
klaarde zgn persconferentie meteen