Gouddorst
George Bernard Shaw 94 jaar
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
BEROEMD ENGELS VLIEGER
COMMANDO NAAR ONS LAND
Een profeet, in eigen land geëerd
Zeeuwse Almanak
DONDERDAG 27 JULI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
„Alleen een gek accepteert verjaarswensen" - G.B.S.
(Van onze correspondent).
LONDEN, Jnll George Bernard Shaw, de wereldvermaarde Engelse
toneetechiljver, wiens werken nu tijdens zfln leven al tot de grote Engelse
klassieken gerekend worden, vierde gisteren ztfn 94e verjaardag. Die dag
bracht Engeland hulde aan zijn „grootste oude heer" en stak het niet
onder stoelen of banken, dat men hem eert als de grootste toneelschrij
ver sinds Shakespeare. De wereldberoemde vegetarische philosoof is nog
steeds even scherp van geest. Dagelijks werkt hjj nog aan ideeën voor
nienwe stukken en elke week verzendt hjj stromen van zijn sarcastische
briefkaarten over doizend en één onderwerpen, waarover mensen uit de
gehele wereld zjjn opinie vragen. Onverminderd is ook zjjn stortvloed van
ingezonden stukken aan de Engelse dagbladen over allerlei actuele onder
werpen. Vele dezer zjjn helaas dikwijls tè venljnig-kwetsend voor publi
catie!
G. B. S. woont in het dorpje Ayot
St. Lawrence, een paar uur sporens
ten Noorden van Londen en hoewel
het kleine postkantoortje daar op zijn
verjaardagen de enorme gelukspost
bijna niet kan verwerken, is de grote
man maar half met al die felicitaties
ingenomen, ofschoon hij overigens
van eerbetoon bij zijn premières be
slist niet afkerig is. Maar verleden
jaar, op zijn 93e verjaardag, verklaar
de hij: „Alleen een gek wil gelukge
wenst worden met het feit, dat hij
oud wordt".
Sinds de dood van zijn vrouw in
1943 voelt G. B. S. zich dikwijls een
zaam, naar zjjn huishoudster mevr.
Ladon ons vertelde, maar hij wil dit
niet toegeven en houdt hardnekkig
vol, dat hij volkomen gelukkig is met
zijn eigen „eminente" gezelschap!
Ondanks zijn hoge leeftijd is dit
literaire genie elke ochtend voor acht
uur al aan het werk en gaat pas om
middernacht naar bed. De hele dag
door drinkt hg tomatensap en vruch
tennat. Tussen zijn werk door speelt
hij af en toe piano en zingt er soms
nog bij ook of wandelt door zijn grote
tuin met zijn geliefde, vijftig-jaar
oude hoed op. Hij verlaat de laatste
jaren zelden het dorp, behalve voor
Londense premières van zijn eigen
«tukken.
Tegen de vele touristen, die door
het dorp lopen in de hoop hem ergens
te zien, zegt hij als hij ze tegenkomt
„Ja hoor, kijk maar goed, dat issie".
Op zjjn 38e jaar trouwde hij met de
welgestelde Charlotte Payne Town-
sond, zijn trouwe gezellin tot haar
dood in 1943. Hun huwelijk, hoewel
kinderloos, was bijzonder gelukkig.
Kort na zijn huwelijk kwamen zijn
eerste successen als toneelschrijver
en groeide zijn bekendheid en 'for
tuin gestadig.
Tot dusverre heeft hij 55 stukken
geschreven, waarvan de meeste in
elke taal en overal ter wereld zijn
opgevoerd. De eerste stukken van de
vurige, destijds roodharige, „sociale
hervormer" brachten een opschudding
teweeg ónder het stijve Londense
theaterpubliek van het Victoriaanse
tijdperk, daar hg er een reeks sociale
en economische problemen in belicht
te, waarvoor men zich in die dagen
liever doof hield. Zgn eerste stuk was
„Het Huis van de Weduwnaar", dat
in 1892 werd opgevoerd, gevolgd door
„Wapenen en de Man". Maar pas in
1905 verwierf hij werkelijke populari
teit bg het Londense publiek met
„Man en Superman". Hierna volgde
een lange reeks van ononderbroken
successen, waaronder „Majoor Bar
bara" (1905), „Pygmalion" (1912),
„Terug naar Methusalem" (1921) en
„Saint Joan" (1923).
SHAW EN STALIN.
In 1926 won hij de Nobelprijs voor
literatuur en gaf de geldprijs, ruim
7000 pond sterling (f 70.000) prompt
weg aan een Anglo-Zweedse instel
ling ter bevordering van de kennis
der Zweedse literatuur in de Engels
sprekende landen.
Shaw's bekendste boeken zijn „Gids
voor de intelligente vrouw tot het so
cialisme en het kapitalisme" (1928)
en „Elkeen's politieke gids" (1944).
De grote man is echter niet altijd
consequent. In 1931 heeft hij eens
een bezoek aan Rusland gebracht èn
in Februari van verleden jaar, 1949
dus, verklaarde hij nog tegenover
een groot Londens persbureau, dat
hij Stalin de knapste staatsman in
Europa vond en dat Engeland ook
maar het Sovjet-systeem moest in
voeren. Maar hij deed een vinnige
aanval op een groep linkse socialis
ten in Engeland, die de hoge kosten
van het huwelijk van Prinses Eliza
beth hadden afgekeurd! Shaw ver
klaarde toen, in 1947: „Deze critici,
die zo over de kosten van het ko
ninklijk huwelijk klagen, moesten
maar naar een weeshuis gezonden
worden en eigenlijk moest him het
kiesrecht ontnomen worden, want zij
hebben geen politiek begrip".
Toen in begin 1949 een nieuw sa
tirisch stuk van hem werd opge
voerd op het Malvern Festival,
schreef hij in zijn voorschrift: „Dit
is mijn laatste stuk en het hoogte
punt van mijn genialiteit!" (Bij al
zijn stukken schrijft hij zelf het
voorschrift en op de soupers na zijn
premières spreekt hij zelf meestal
het eerste, om met het glas in de
hand op het sufcces en de gezondheid
van de auteur te drinken!!)
Zes maanden later, in het najaar
van 1949, aanschouwde Londen- ech
ter weer de première van een nieuw
stuk, Buoyant Bililons, dat maar
drie weken liep. Shaw had toen twee
vrgkaartjes gezonden aan zgn aarts
vijand Churchill, met een briefje er
bij „Twee kaartjes voor de première,
voor uzelf en een vriend, als u er
tenminste een heeft". De grote leider
der Conservatieven antwoordde
schriftelijk: „Dank u zeer voor de
wijkaartjes. Ben verhinderd de pre
mière bij te wonen, maar zal met ge
noegen de tweede avond komen, als
u er tenminste een heeft".
DE ARMSTE MILLIONNAIR.
Hoewel Shaw schatrijk is zijn
vrouw liet hem een fortuin na van
154.000 pond (ruim anderhalf milli-
oen guldén) en de auteursrechten
van zijn stukken hem de laatste
veertig jaar in Amerika alleen al
16.000 pond sterling (160.000 gul
den) per jaar opbrengen klaagt
hij steen en been over zijn geldge
brek! Hij zit nl. in een dermate hoge
inkomstenklasse, dat hg nu de hoog
ste belastinggrens, waarbij men 19%
shilling in het pond (20 shillings)
betaalt, overschreden heeft, met het
gevolg, dat hij nu valt onder Cripps'
kapitaalbelasting van 1948 en meer
belasting betaalt dan zgn inkomen
groot is. In 1948, toen hg van een
filmmaatschappij een chèque van
60.000 pond ontving voor auteurs-
rechten, zond hg deze dan ook
prompt terug, daar hij anders dit he
le bedrag plus vijf procent aan be
lasting had moeten betalen! Hij ver
zocht de maatschappij om hem het
geld op afbetaling te zenden, niet
meer dan een paar duizend pond te
gelijk, zodat hij het dan niet alle
maal aan Cripps behoefde af te dra
gen! „Ik heb net genoeg geld om
te leven", zegt de overbelaste milli-
onair Shaw. „En ik hoop alleen
maar, dat de een of andere gek me
op een goeie dag geen tien millioen
na zal laten, want dan moet ik met
één naar het armenhuis!"
Shaw heeft reeds verklaard, dat
hg zgn huis en al zijn documenten
en manuscripten zal nalaten aan de
Engelse natie, als een „literair mo
nument aan mijn grootheid".
Maar kort geleden gaf hij ook om
trent zijn roem blijk van zijn sarcas
me, toen een groot Amerikaans tijd
schrift hem verzocht voor een groot
bedrag zgn eigen epitaph alvast te
schrijven en hg' dit verstrekte op
een van zijn gebruikelijke briefkaar
ten. Er stond een ruw geschetste
grafsteen op, met het opschrift:
.Bernard Shaw? Wie was die vent?"
APHORISMEN.
Van de honderden gezegdes van
G. B. S. laten wij er hier tenslotte
nog een aantal volgen.
Huwelijk- Een huwelijk is allemaal
goed en wel. maar het is geen ro
mance, want er zit niets verkeerds
in.
Geld. Geld is het allerbelangrijkste
in de hele wereld en elk persoonlijk
en nationaal succes is daarop geba
seerd.
Godsdienst. Vroeger zei ik altijd,
dat ik atheïst was, maar dat was een
verkeerd antwoord, want wat men
wil weten is wat de mensen geloven
en niet wat ze niet geloven. Hopen
mensen zeggen, dat ze voor mij bid
den en tot nu toe heeft me dat geen
schade berokkend! Als toneelschrij
ver kan ik me niet bg een bepaalde
godsdienst aansluiten. Ik moet neu
traal blijven. Het is toch allemaal
hetzelfde, of Hg Allah, Bramah,
Boedha of God heet.
Drank. Een natie van geheelont
houders is een absolute onmogelijk
heid.
Rouwdiensten. Moeten afgeschaft
worden, veel te luguber.
Oorlog. De enige nette manier van
oorlogvoeren is met de vuisten, dat
is werkelijk vechten.
Geluk. Ik ben niet gelukkig en wil
ook niet gelukkig zgn. Ik heb voor
dergelijke geestesstoringen geen tijd.
Democratie. Democratie is het
vervangen van het systeem van re-
geringsbenoemingen door enkele
omkoopbare schurken, door een
systeem van regeringsverkiezingen
door vele onwetenden.
Vrijheid. Vrijheid betekent verant
woordelijkheid. Daarom wordt het
door zovelen niet geëist.
(Nadruk verboden)
Een van de zeldzame recente foto's van George Bernard Shaw (1949),
daar hy niet meer wil poseren. („Daar ben ik te oud voor, ik zie er uit
als een geraamte"). Naast hem de beroemde vrouwelijke Conservatieve
politica Lady Astor, op wier landgoed te Cliveden hij verleden jaar zgn
vacantie doorbracht.
Uit de geschiedenis van No. 3 Fighter Squadron.
(Van onze Haagse redacteur)
DEN HAAG, Juli Het oudste squadron der Royal Air Force zal Za
terdagmiddag op de Internationale Luchtvaart Show Ypenburg 1950 (Ilsy
H) met een escadrille De Havilland Vampire straaljagers, welke by de
Britse bezettingstroepen in Duitsland gestationneerd zijn, een serie forma-
tie-stuntviuchten uitvoeren onder leiding van de Zuid-Afrikaanse comman
dant G. R. Griffiths, drager van het D. F. C. oftewel een der hoogste vlie
geronderscheidingen, welke Groot-Brittannië zjjn luchthelden toekent.
Van de gelegenheid om deze be- Luchtbataljon officieel gedoopt als
roemde vliegofficier te ontmoeten No. 3 Squadron, Royal Flving Corps
1—p-emaakt. om ('Militnirv Wincrl pn Ho hntrlifra
hebben wg gebruik gemaakt, om
van hem enige bijzonderheden te ver
nemen over No. 3 Fighter Squadron
een der belangrijkste eenheden dei-
Britse tactische luchtmacht, welke
bestaat uit Vampire V jagers te
vens bommenwerpers.
Op 13 Mei 1912, toen de militaire
luchtvaart dus nog in feite in haar
kinderschoenen stond, werd de toen
malige No. 2 Aeroplane (zwaarder
dan de lucht) compagnie van het
DE ZEEUWEN LAUW?
Het Koninklijk bezoek aan Zeeland
nadert met rasse schreden. Tot de
hoogtepunten in Middelburg behoort
de aubade op de Markt. Voor die au
bade zijn, ter begeleiding van de zin
gende jeugd, zeventig strijkers nodig.
uit het Volk,voor het Volk heeft 'n
beroep gedaan op diegenen in Vlis-
smgen en Middelburg die een strijk
instrument bespelen. Het resultaat
van deze oproep is ontnuchterend.
Nauwelijks dertig strijkers hebben
zich aangemeld.
Zijn de Zeeuwen ditmaal lauw ten
opzichte van de vraag, hoe Zeeland
bij het Koninklijk bezoek in 1950 voor
den dag zal komen? Men zou het bij
na zeggen. Maar het moet toch niet
mogelijk zijn, dat iemand straks zal
moeten beweren, dat het officiële
Koninklijke bezoek aan onze provin
cie de vergelijking met andere bezoe
ken niet kon doorstaan! Zeeland heeft
de faam, een Oranjeland bij uitne
mendheid te zijn. Die faam moet be
houden blijven. In ieder geval.
In Vlissingen moet Kinderstad uit
de grond worden gestampt. De plan
nen zijn al maanden oud. Vermoede
lijk zou het wel mogelijk geweest zijn
tijdig werkploegen te organiseren,
maar de organisatoren hebben er nu
eenmaal de voorkeur aan gegeven om
op vrijwilligers te rekenen. Die vrij
willigers nu bleven de eerste avond
En op die manier komt
Kinderstad, dat Koninklijk bezoek
zal ontvangen, er natuurlijk evenmin
al» het orkest, dat de zingende Mid
delburgse jeugd moet begeleiden.
Zijn de Zeeuwen ditmaal werke
lijk lauw?
Zij zullen er dan spijt van hebben
als het te laat is.
Daarom, Middelburgers en Vlissin-
gers, de handen uit de mouwen! Zorg
er voor, dat aubade en Kinderstad
geen blamage worden!
door
David Dodge
64 I om te zien. of er niet nog iets was,
T waarmee ik je pijn kon doen. Maar ik
Ik lag na te denken. Over Lake Titi- heb nooit gewild, dat je sterven zou.
caca van Puno naar Bolivia. Jeff had En geioof, dat v/e nu quitte zijn, dus
het al eerder gedaan en kon het weer ajs -je verder niets van mij nodig hebt,
doen. Het enige, wat tussen hem en n 70a]s hloedtransfnsie. eeloof ik dat ik
fortuin stond, was een politiecordon.
dat op de uitkijk was naar een grote
gringo, die langs de weg. of per spoor
of per vliegmachine reisde. Ze zouden
er nooit aan denken, om een paar Indi
anen met drie ezels tegen te houden,
die het land doortrokken in de richting
van Puno. Alles wat zij zouden doen.
zou Jeff slechts noodzaken in de heu
vels te blijven.
Op die manier zou het hem een week
en misschien nog langer kosten, om op
de plaats van zijn bestemming te ko
men. De trein had er negen uur over
gedaan, om van Juliaca naai- Cuzco te
komen en Puno lag aan de andere zijde
van Juliaca. Zeg, dat 't twee honderd
en-vijftig mijlen was. Met zijn uitge
mergelde en zwaar beladen ezels kon
Jeff nooit meer dan dertig of veertig
mijlen per dag maken, hoe hard hij ook
zou trachten ze voort te drijven. Ik
was er helemaal niet bang voor, dat
hij 4e stukken versmelten zou. Hij wist
zeer goed, wat de waarde was, van het
geen hij in handen had.
„Hoe lang zei u, dat ik hier geweest
was?"
Ik praatte nog tegen Naharro. ver
getend. dat hij reeds de kamer verlaten
had. Julie antwoordde op verontschul
digende toon: ..Het spijt me, maar mijn
Spaans is niet mijn sterkste punt. Wat
zei je eigenlijk"?
Ik opende mijn ogen. Zij stond daar
nog midden in de kamer naar mij te
kijken.
„Wat wil je? Heb je niet een mes bij
de hand? We zijn toch alleen".
Zij accepteerde de aanval met haar
kin de hoogte.
„Ik veronderstel, dat gerechtigd
bent om zo iets te zeggen. Maar ik zou
mijn eigen bloed niet aan je verspild
hebben, als ik van plan was je met een
mes te bewerken".
Zij draaide mij haar arm toe en liet
mij zien, waar een verband onder de
elleboog zat op de plaats, waar de slag
ader afgetapt was.
„Hoe is dat zo", vroeg ik.
„Ik wilde niet. dat je sterven zou".
„Waarom?"
..Ik weet wat je van mij denkt en het
kan mij niet schelen. Je hebt mij die
avond in het hotel, iets vreselijks
aangedaan". Zij knipperde even met
de ogen! ,.Ik wilde mij op je wreken en
dat heb ik gedaan ook en toen Raul mij
vertelde, dat hij en zijn vader je naar
Cusco zouden volgen, kwam ik terug,
zoals bloedtransfusie, geloof ik, dat ik
maar naar Lima zal gaan."
Zij trachtte zich goed te houden
maar het was te veel voor haar. Aan
het einde van haar speech stamelde ze.
Toen zij zich omdraaide, zei ik: „Wacht
een ogenblik. Kom eens hier bij me
zitten".
Julie kwam naar het bed toe en ging
zitten met beide handen voor haar ge
zicht geslagen.
„Ik heb nooit gedacht, dat je een
zwerfster was. Julie. Ik geloof alleen,
dat je appreciatie van verschillende
waarden verkeerd is en dat je een
beetje te jong bent, om zo in je eentje
rond te reizen. Ik weet, dat ik in Are-
quipa tamelijk grof tegen je geweest
ben. maar ik trachtte je iets duidelijk
te maken."
„Dat heb je ook". Haar stem klonk
gesmoord door haar handen. „Ik heb
sindsdien geen borrel gehad. Niet één".
„Ik heb zo'n idee, dat ik een vader
of een broer of zo iemand hard nodig
heb. Ik heb. voor zover i'c mij kan her
inneren, noit iemand gehad: alleen
maar te veel geld. Ik geloof, dat ik ta
melijk bedorven ben".
„Je bent volkomen in orde. Je ging
alleen maar de verkeerde richting op".
Zij veegde als een kind haar ogen
met haar mou\Ven af.
„Wat is de goede richting voor mij
„Dat weet ik niet. Dat is iets wat je
voor jezelf moet uitmaken. Sommige
vrouwen trouwen en stichten een ge
zin".
„Ik houd van een gezin en van fami
lie. Ik zou graag een grote familie wil
len hebben met ooms en tantes en ba-
bies en neven en nichten overal. Voor
zover ik weet. heb ik geen enkele
bloedverwant ter wereld. Of zelfs maar
een goede vriend. Een ieder, die ik
ken
„Loop nu niet jezelf te beklagen.
Zoek een goede man uit met een hoop
ooms en tantes en zorg zelf voor de
rest".
„Die heb ik al uitgezocht, maar 't
zal niet gaan".
„Waarom niet".
„Het gaat eenvoudig niet: dat is
alles". Zij stond op. „Jij wordt ver
ondersteld te rusten en niet zoveel te
praten. Is er iets, wat je nodig hebt?"
„Ik zou graag willen weten, wie je
uitgezocht hebt en waarom het niet
gaan zal".
Zij schudde het hoofd.
„Kom, vooruit, voor den dag er
mee".
Zij hield haar mond koppig dicht
en ik zei weer: „Kom nu, vooruit".
Zij keek een minuut op mg neer,
voor zg antwoordde.
„Raul".
(Wordt vervolgd)
(Militairy Wing) en de "huidige
Luchtmaarschalk Sir Robert Broo-
"ke-Pópharn, toen nog Majoor Brooke-
Popharn, benoemd tot eer^.e
Slechts luttele dagen na het uit
breken van de eerste wereldoorlog,
in die snikhete Augustusdagen van
1914, vloog No. 3 Squadron naar
Frankrijk, om de bedreigde Gallische
haan te hulp te snellen.
En al die lange oorlogsjaren tot
1918 toe waren ae piloten op hun
post om verkenningsvluchten uit te
voeren, het artillerie-vuur te leiden
en de vijandelijke toevoerlijnen en
-middelen te bombarderen: uiteraard
werden er verliezen geleden en men
mag wel zeggen, dat het Squadron
tot kader-sterkte was teruggebracht,
toen de vrede gesloten werd.
Het herleefde in April 1924 te
Manston, toen het als enige gespe
cialiseerde nachtvliegers in Sopwith
Snipes en Hawker Woodcocks-ja-
gers geoefend werd. Daarna tot
het uitbreken van de tweede wereld
oorlog trainden zij met en in de be
roemde jagers als Gloster Game
cock, Bristol Bulldog en Gloster
Gladiator, namen, die ieder, die de
laatste volkerenkrijg bewust mee
geleefd heeft, nog in de herinnering
liggen en waarvan de verschillende
kenmerken vooral de jongeren onder
ons heel wat beter bekend waren
dan de ouderen voor zover zg geen
vliegtechnische knobbel bezitten.
Toen in September 1939 de oor
log uitbrak, kreeg het beroemde
Squadron de beschikking over de
nieuwste Hawker en werd gèsta-
tionneerd te Biggin Hill en in Mei
1940 was het voor de tweede keer
terug in Frankrijk om terug te ke
ren naar het Britse Eilandenrijk na
Duinkerken. In tien dagen tijd ver
loor het Squadron in verbitterde
gevechten met de Deutsche Lufthan
sa 21 machines, maar haalde zélf 60
vijandelijke vliegtuigen neer.
In de slag om Engeland heeft het
Squadron nieuwe roem behaald,
convooien bestaande uit munitie-,
troepen- en koopvaardijschepen be
wakend en talloze nachtelgke ge
vechten leverende boven de Londen
se Metropolis.
Het Wereldgebeuren
Een legertje
voor Adenauer
I Er bestaat in geallieerde kringen
om begrijpelijke redenen nogal enige
onenigheid betreffende de vraag, of
West-Duitsland, gezien de ontwikke
ling in de Sowjet-zóne en in de gehele
wereld, opnieuw moet worden Dewa-
pend. Reeds ruim een jaar duiken tel
kens geruchten op, die van een derge
lijke herbewapening spreken, doch tot
nu toe werden zij nog altjjd prompt
gedementeerd. Moet men Londen.
Washington en Pargs geloven, dan
kan met een West-Duits leger niet
worden gerekend.
Opmerkelijk is echter, aldus onze
Berlfjnse correspondent, dat men in
Duitsland zelf, de geallieerde bezet
ters inbegrepen, hiervan in het geheel
niet zo zeker is. En men heeft hier
voor verschillende redenen. Het is
Bonn bekend, dat toonaangevende
militairen der Westelijke mogendhe
den, voornamelijk in Amerika, het op
richten van een West-Duits leger van
eminent belang achten voor de verde
diging van West-Europa. Men weet
er tevens, dat men zich in de Weste
lijke hoofdsteden heel wat hoofdbre
kens maakt over de vraag, hoe het
streven om aan de West-Duitse
Bondsrepubliek uitgebreide souverei-
niteitsrechten te verlenen verenig
baar is met het gelijktijdige verban,
tot deze republiek gericht om een
eigen strijdmacht in het leven te
roepen. Dit standpunt is onhoudbaar
en tevens reeds lang door de ontwik
keling achterhaald, zo redeneert men
in Bonn. Men kan ons niet als gelijk
berechtigde natie in de familie aer
vrije volkeren opnemen, wanneer men
ons niet min of meer gelyktydig toe
staat als uitdrukking van deze gelijk
berechtiging een eigen leger te vor
men.
De West-Duitse regering heeft het
goed recht van de huidige situatie ge
bruik te maken. Eerst heeft zij van
de Westelijke geallieerden een veilig
heidsgarantie verzocht. Het antwoord,
dat de geallieerde bezettingstroepen
in staat zijn het Duitse grondgebied
tegen een vijandelijke aanval te verde
digen, heeft haar niet bevredigd. De
regering Adenauer schijnt over vol
doende militaire deskundigen te be
schikken om te kunnen aannemen,
dat het gebied tussen de Elbe en de
Rijn in geval van een plotselinge aan
val door de huidige geallieerde bezet
tingslegers onmogelijk verdedigd kan
worden. Zij is er zelfs van overtuigd,
ook al spreekt zij deze overtuiging
niet uit, dat de geallieerden in het
geheel niet van plan zgn West-Duits
land te verdedigen. Het feit, dat prac-
tisch alleen de Rgn in staat van ver
dediging werd gebracht, beschouwt
men in Bonn als een veeg teken.
Daarom heeft Adenauer een tweede
stap ondernomen en officieel het
verzoek gedaan een politieleger van
25.000 man te mogen oprichten. In
het geheime rapport, dat aan dit ver
zoek vergezeld ging, stond o.a. te le
zen, dat deze strijdmacht dringend
nodig was om in geval van nood de
ondergrondse activiteit der commu
nisten te kunnen bestrijden en ook
dat het bestaan van een Oost-Duits
politie-leger 't vormen van 'n gelijk
waardig West-Duits apparaat onver
mijdelijk maakte. In geallieerde krin
gen is men voor deze redenering niet
ongevoelig gebleven. Een dergelijke
stap zou vele voordelen opleveren,
terwijl de risico's betrekkelijk gering
zgn. Men voelt in geallieerde kringen
de noodzaak het spel der Oost-Duitse
regering met de volkspolitie door een
tegenzet te pareren. Officieel bestaat
dit Oost-Duitse leger nog slechts uit
45.000 man, maar het is aan geen in
gewijde ontgaan, dat een sterkte van
55.000 man spoedig zal zijn bereikt.
Hun uitrusting wordt stelselmatig
gemoderniseerd, terwijl nu weer 900
millioen mark werd uitgetrokken om
het Oost-Duitse politie-leger uit te
breiden. Een dergelijk hulpleger zou
ook de Westelijke geallieerden dien
sten kunnen bewgzen. In Bonn ver
wacht men dan ook, dat de Westelijke
geallieerden in September Adenauer's
voorstellen principieel zullen goed
keuren. De politici zullen alleen de
voorgestelde sterkte reduceren en po
gen de geallieerde militairen tevreden
te stellen met hun toe te staan meer
Duitsers dan tot nu toe het geval
was, in burgerlijk verband bij de ver
schillende diensten der bezettingsle
gers te werk te stellen. Alleen een
snelle ontspanning in de wereldsitua
tie zou in deze plannen nog verande
ring kunnen brengen.
42. Dat zich met huid en haar aan hem had
overgeleverd. Zg trapten voor de heer Janus Jop-
pe een heel aardig weekloontje bijeen en hy meen
de nu in Jimmy Brown iemand gevonden te heb
ben, die zijn Inkomsten aanzienlijk zou kunnen
verhogen. Zijn volgelingen, die in de tuin wat la
gen of zaten te luieren, zetten nog al grote ogen
op, toen zg de baas zagen binnenrijden met naast
zich een levensgrote aap, die een agentenpet op
zgn hoofd had. „Daar hebben we de nieuwe ko
ning der Kermiskoersen", riep Piet Pomp, tenvyl
hij een grimas maakte.
Verpleegster zette inbraak
in scène.
Gisternacht werd de stilte in een
Haags rusthuis wreed verstoord
door het in scherven vallen van ven
sterglas. Enkele ogenblikken daarna
ging bg de Haagse recherche de te
lefoon en een verpleegster vertelde
op opgewonden toon dat er zo juist
was ingebroken.
Ogenblikkelijk ging de recherche
op onderzoek uit. Het bleek, dat op
een der zaaltjes een ruit was inge
slagen. De scherven lagen in de tuin.
Uit portefeuilles van enkele patiën
ten werden vrij belangrijke bedra
gen vermist, die door een politie-
speurhond in de tuin van het rust
huis, verborgen onder struiken, wer
den teruggevonden. De recherche
vond het zaakje nogal verdacht en
na nog wat meer snuffelen achtte
men het geraden de 22-jarige ver
pleegster, die zelf aangifte nad ge
daan, te arresteren.
Faillissementsaanvrage Damstadt
ingetrokken.
Mr. J. H. Smeets, die vorige week
het faillissement van „Damstadt" had
aangevraagd in Verband met een vor
dering voor achterstallige gages van
het „Ballet der Lage Landen", heeft
deze aanvraag, die voor de vacantieka-
mer van de Amsterdamse arrondisse
mentsrechtbank zou worden behan
deld, ingetrokken.
„Er zijn inmiddels gegronde redenen
opgekomen om aan te nemen" aldus
de overweging hiertoe „dat de Kal-
verstraat-winkeliers op korte termijn
(twee weken) de kosten van hun jubi
leumfeest geheel voor hun rekening
zullen nemen, zodat de aanvrage op dit
ogenblik niet meer opportuun is"é