Gouddorst
Een bezoek aan de school van
onze Prinsesjes
-*,-r
JIMMY BROWN,
Werkplaatsvan Kees Boeke
wordt uitgebreid
Zeeuwse Almanak
In 1949 bezochten
255.000 vreemdelingen
ons land
De Koninklijke
Petroleum Maatschappij
jubileert
MAANDAG 19 JUNI1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
1 Opvoeding tot gemeenschapsmensen.
(Van onze speciale verslaggever).
Midden in de wirwar van door elkaar kronkelende lanen, die naar beroemde
schilders genoemd zijn, ligt in Bilthoven een complex van tegen en aan elk
aar gebouwde lokalen, vertrekken en vertrekjes van steen en hout, van bij
gebouwtjes en loodsjes alles van grote eenvoud en passend in de sfeer van
het rustige villadorp in de provincie Utrecht. Tezamen vormen de gebouw
tjes „De Werkplaats" dat is als wjj voor het gemak de traditionele
naam „school" mogen gebruiken de school van drie Koningskinderen,
van de prinsesjes Beatrix, Irene en Margriet. Z\j werken en leven hier met
de andere kinderen van allerlei rang en stand, van verschillende gods
dienstige overtuigingen en uit verschillende politieke milieu's op voet van
geljjkheid. Zij onderscheiden zich in geen enkel opzicht van de andere leer
ingen en gaan ongemerkt hun gang.
Toen wij de werkplaats bezochten
en op enige afstand daarvan even met
de leider Kees Boeke stonden te pra
ten het was op het middaguur
jakkerde Ireentje, gekleed in een
voudige schoolkleren, die „ertegen
kunnen" temidden van haar medeleer
lingen op haar fietsje over het smal
le zandpaadje en riep bij het passe
ren, evenals de anderen tegen de heer
Boeke: „Dag Kees!"
De Werkplaats is geen gewone
school, men volgt er niet de gewone
onderwijsmethoden, maar voedt er
de kinderen op tot vrije, zich gemak
kelijk bewegende mensen. Men
kweekt er de gemeenschapszin aan
en zoekt tegelijkertijd naar de indi
viduele aanleg, om die speciaal te
ontwikkelen.
„De Werkplaats" is een merkwaar
dige en een interessante inrichting.
Wg komen er aan tijdens het speel
kwartier, maar we troffen er niet
aan een groep losgebarsten, schreeu
wende en tollende kinderen, doch rus
tige jongens en meisjes.
NIET ONDER DRUK
„Dat komt, doordat zij niet onder
druk staan", verklaarde Kees Boeke.
.Zij hebben er geen behoefte aan om
zich luidruchtig te uiten. Zij krijgen
geen order en er is geen druk van
bovenaf. Er is een grote mate van
vertrouwelijkheid .tussen de kinderen
onderling maar ook tussen de kinde
ren en docenten. Wij tutoyeren elkaar
allemaal en de docenten worden door
de kinderen bij de voornaam ge
noemd."
Wij hadden een plaatsje buiten ge
zocht en konden rustig praten. Toen
de lessen weer begonnen waren, klonk
uit een der lokalen pianomuziek, een
rhythmiek-groepje was bezig met
volksdansen. Uit een ander vertrek
kwam nu en dan een stem. Langs
ons héén liep een enkele keer een
jongen of een meisje dat bezig was
met tuin- of huishoudelijke arbeid.
Tegenover ons hadden wij het ge
zicht op een paar houten bijgebouw
tjes, waarin getimmerd en niet te
kenborden gesjouwd werd......
En ir. Boeke vertelde: „Wij gaan
hier uit van de regel, dat kinderen
die opgroeien, zich ieder naar z'n
aard in vrijheid moeten kunnen
ontplooien. Wij streven er daarom
naar, om geen druk te oefenen en
geen spanningen te wekken en om
veel vrijheid te bieden, mits in een
sfeer van orde en rust en van respect
voor de anderen. Wij verwerpen het
beginsel van het dreigement en van
de straf, omdat deze de kinderen te
rughouden uit angst voor de gevol
gen. Wij willen de leerlingen juist
van angstgevoelens bevrijden, van
daar ook de vertrouwelijkheid."
HET WERK
Met „Kees" zgn we door en langs
de verschillende vertrekken gedwaald
er heerste een opvallende rust en
stilte. In de grote zaal zaten ver
scheidene kinderen kalm te werken,
zonder toezicht van een volwassene,
ieder aan een eigen taak. „Zij kunnen
onafgebroken doorgaan met het on
derwerp dat zij onder handen heb
ben", verduidelijkte de heer Boeke,
„en toch zijn zij, wat hun vorderin-
KAT EN BRANDWEER.
Zondagmiddag reed een Magirus-
ladder van de Middelburgse Brand
weer uit, niet om brand te blussen
maar om een kat in de sak te
kopen.
In een boom tegenover het militair
hospitaal sat een kat. Niet van vari-
daag of gisteren, maar al drie dagen.
Dag en nacht hoorden de omwonen
den het beestje klagend miauwen.
Zondagmiddag werd het hen einde
lijk te bar en dus ratelde de bel bij
de brandweer en de Magirusladder
trok er op uit.
Het valt- niet mee om een kat uit
een boom te krijgen. Weldra zaten
er meer brandweermannen dan kat
ten in de boom en poes klom hoger
naarmate ook de mannen van de rode
wagen hoger klommen.
Ten slotte kon de kat niet hoger,
evenmin als de blussers. Een talrijk
publiek wachtte beneden in spanning
wat er gebeuren zou. De poes koos
de wijste partij. Van de hoogste tak
sprong ze over de redders heen op de
ladderrende die af en verdween ach
ter de huizen!
De brandweer kwam zonder poes
beneden en kocht zich dus een kat in
de zak. Maar daar staat tegenover,
dat zonder de brandweer poes ver
moedelijk nog in de boom zat.
Een mooi karweitje, mopperde
een vdfi da brandweermannen terecht.
Wttfirom bellen ze voor die kat
uitgerekend na drie dagen precies op
Zondagmiddag!
?en betreft, in verschillende stadia.
Iet werk is namelijk scherp georga
niseerd. Voor elk vak is een syste
matisch werkplan opgesteld en alle
onderdelen zijn weer op een werk
schema vastgelegd. Dat maakt voor
de jongens en meisjes een grote ma
te van initiatief en specialisatie mo
gelijk."
Het werk is echter niet alleen indi
vidueel, in tegendeel: op sommige
plaatsen kwamen we groepjes tegen
die gezamenlijk met dezelfde stof be
zig waren.
Zo een groepje staatsinrichting,
waaraan we hebben kunnen uitleggen,
wat het verschil is tussen een staats
secretaris en een secretaris-generaal
dat ons even later een briefje in
handen speelde, met het verzoek het
mogelijk te maken, dat deze klasse een
interessante parlementsvergadering
bijwoont
GEEN KLASSEN.
Wanneer we spreken van klasse, be
gaan we eigenlijk een ketterij. Want
de Werkplaats kent geen klassen en
dus geen overgaan of overgaan met
onvoldoenden en geen zittenblijven.
Als een onderdeel niet goed is ver
werkt, wordt daaraan nog eens in het
bijzonder aandacht besteed. Wel zijn
de leerlingen Kees Boeke spreekt
van „werkers" in enkele leeftijds
groepen ingedeeld.
Bijzondere aandacht schenkt Kees
Boeke aan aesthetische vorming. Geza
menlijk doen de kinderen aan muziek
en wel twintig keer hebben zij reeds
de Mattheuspassion gezongen. Zij spe
len toneel en waagden zich zelfs aan
„Midzomernachtsdroom" en andere
werken van Shakespeare. Natuurlijk
gaat dit niet allemaal onberispelijk,
maar de kinderen beleven er hun
vreugde aan en krijgen gevoel voor
het schone.
OPLEIDING VOOR DE
UNIVERSITEIT.
Tot nu toe ging de werkplaats van het
kleuteronderwijs tot ongeveer de 4e
klas van de middelbare school. Na
September zal zij opleiden tot aan de
Universiteit, waarbij ir. Boeke het
recht hoopt te verwerven dat het!
school-examen toegang tot de univer
siteit geeft.
In September wordt aan de Jan
Steenlaan in Bilthoven ook een groot
nieuw gebouw in gebruik genomen,
waarin alleen al een gemeenschapszaal
aanwezig is voor een vijf zeshonderd
kinderen, voorzien van een groot to
neel met orkestbak, een ruime tribu
ne, filmcabine enz. Menige gemeente
zou trots zijn, zo'n schouwburgzaal te
kunnen tonen.
SLECHTZIENDE KINDEREN.
Dan zal ook een begin gemaakt wor
den met het opnemen van slechtziende
kinderen. Hoewel zij nog niet officieel
als leerling is opgegeven mag venvacht
worden, dat Prinses Marijke de Werk
plaats zal gaan bezoeken.
Overeenkomstig het Amerikaanse
systeem zullen de slechtziende kinde
ren geen afzonderlijk onderwijs ont
vangen, maar met de andere leerlingen
meedoen, omdat zij zich daardoor het
snelst en het gemakkeijlkst bij het
normale leven aanpassen. Wel zal men
nog veel ervaringen moeten opdoen en
talrijke moeilijkheden moeten over
winnen. doch nu reeds is. wat de
gordijnen, wat het meubilair en wat
de speel- en leermiddelen betreft,
kening gehouden met de bijzondere
eisen, die dit onderwijs stelt.
De Koningskinderen hebben op de
Werkplaats een prachtige omgeving
gevonden. Met hen profiteren enkele
honderden andere leerlingen van de
bijzondere vorm van onderwijs, die ir.
Boeke in Nederland geïntroduceerd
heeft en die hij in bijna 25 jaar heeft
uitgebouwd tot een systeem, dat ook
buiten de grenzen de aandacht gaat
trekken.
Congres van de A.N.V.V.
In de theeschenkerij van „Diergaarde
Blijdorp" werd gisteren het congres
van de Algemene Nederlandse Vereni
ging voor Vreemdelingenverkeer
voortgezet met de algemene vergade
ring.
De voorzitter, mr. dr. L. M. Deckers
uit Den Haag, deelde mee. dat de be
langstelling in het vreemdelingenver
keer zowel in het algemeen als in het
bijzonder in de vereniging stijgende
is. De organisatie telt op "net ogenblik
616 plaatselijke verenigingen en er is
alle reden tot tevredenheid. De voor
zitter deelde vervolgens mede, dat er
naar schatting in 1949 ongeveer
255.000 vreemdelingen in ons land zijn
geweest, die gebruik van een hotel
hebben gemaakt. Hij constateerde dat
het aantal buitenlandse bezoekers toe
neemt. In 1949 zijn er, aldus spreker,
meer vreemde valuta in Nederland
verbruikt dan omgekeerd.
Met de vacantiespreiding gaat het, zo
vervolgde de voorzitter, crescendo of
schoon dit een moeilijk probleem is.
Bij de rondvraag werd de vraag ge
steld of het niet mogelijk is gelden uit
de Marshallhulp te krijgen voor het be
houd van molens. De voorzitter ant
woordde, dat inderdaad daarvoor
Marshallhulp is gevraagd, doch dat het
het niet zeker is of die verleend zal
worden.
door
David Doc.
32
„Ik begrijp het nog niet. Wat heeft
het manuscript met Pizarro's buit te
maken, als hij er mee wegkwam?
Heeft hij die dan niet mee het land
uit genomen?"
„Hij nam mee, wat hij krijgen kon.
Het was een druppel in een emmer
vergeleken bij wat hij miste. Ieder
ons goud in Peru en er waren
mijnen over het gehele land in wer
king behoorde aan de Inca's, de
regerende familie, omdat zij kinde
ren van de zon waren en goud de
tranen van de zon. Zij hadden geen
geld en hadden het ook niet nodig.
Zij maakten er beelden van, vazen,
ornamenten, juwelen. Zij plaveiden er
de vloeren van hun tempels mee. In
Cuzco maakten zij goten van z*.iver
goud, rondom de Tempel van de Zon,
om het regenwater af te voeren en
zetten gouden platen in de muren,
alleen maar omdat zij zo mooi glins
terden. Zilver was zo algemeen, dat
de Conquistadores het gebruikten, om
hun paarden te beslaan.
„Toen Pizarro Atahualpa gedood had
en optrok om Cuzco te plunderen, wis
ten de priesters, wat er komen ging.
Zij verborgen tonnen van de schat, ze
ker vijftig keer zoveel als zij voor los
prijs naar Cajamarca gezonden had
den; begroeven het, gooiden het in me
ren en rivieren, voor zij er vandoor
gingen. De Hoge Priester, Villac Umu,
hield aantekening van de plaatsen,
waar de schatten verborgen waren,
zodat ze weer te voorschijn gehaald
konden worden, als de Spanjaarden uit
het land verdreven waren. Hij kon niet
schrijven, maar hij maakte een quipu,
een boodschapkoord, om hem de de
tails te helpen onthouden. Toen hij
stierf, gaf hij de instructie en de
quipu aan zgn opvolger over. Er was
niemand, die deze tweede Hoge Pries
ter kon opvolgen. De linie stierf met
hem uit. Maar deze had leren schrij
ven. Hij schreef de gehele historie op
'n dozijn vellen perkament, sloeg die
om de quipu heen en stierf met die
boodschap in de hand, omdat hij nie
mand had, aan wie hij die geven kon".
vellen parkament". vroeg
behoor jij te weten,
„Hoeveel
ik.
„Twaalf. Dat
want je hebt ze".
„All right. Ga door",
„Da boodschap verdween, toen de
laatste Hoge Priester stierf. Carcdlasso
de la Vega, die een neef van Atahualpa
was, spendeerde zijn leven er aan. om
ze te vinden en schreef een geschiede
nis van de verovering, waarin hij dit
verhaal doet. Maar niemand hoorde
ooit weer van het manuscript tot de
een of andere dwaze hacendado in Chi
li aan het Nationale Museum voor Ar
cheologie in Lima schreef, dat hij een
vreemd perkament en een Inca-quipu
tegengekomen was, die het museum
voor een bepaald bedrag wellicht zou
den interesseren".
Terwijl het museum nog zat te
bedenken, of het er op in zou gaan
of niet, kreeg Berrien er de lucht
van. Ik hield een oogje op Berrien
nu ja, om particuliere redenen
en toen hij zelf naar Chili ging, wist
ik, dat hij iets belangrijks te pakken
had. Hij reisde nooit meer dan strikt
noodzakelijk was. Ik volgde hem. Hij
betaalde de hacendado vijf duizend
Amerikaanse dollars voor het ding.
Ik ontdekte dat later, toen ik met de
hacendado gesproken had. Uit wat
hij mg vertelde en uit wat ik van
Berrien wist, was er maar één ma
nuscript, waar hij zoveel voor beta
len zou. Ik boekte passage op de
„Talca" opdat ik het hem afhandig
zou kunnen maken. De rest weet je".
Maar ik wist de rest niet. Ik vroeg
„Wat had je tegen Berrien en waar
om hield je hem in het oog?"
„Dat komt er nu niet meer op
aan".
I (Wordt vervolgd).
Vv*--
In Bilthoven, waar de Werkplaats Kindergemeenschap van Kees Boeke
is gevestigd, vordert de bouw van een nieuw schoolgebouw gestadig. De
vertrekken, waarin op het ogenblik les wordt gegeven, bieden in feite
slechts accommodatie voor 50 leerlingen doch niet minder dan 170 jongens
en meisjes zijn thans m deze beperkte ruimte ondergebracht. Op de foto:
boven, het nieuwe gebouw, dat in het najaar gereed zal zgn; onder, enige
leerlingen schilderen vrije onderwerpen in liet tekenlokaal van het oude
gebouw.
Schenkingen voor bestrijding
van kanker en tuberculose
De minister van economische zaken,
prof. dr. J. R. M. van den Brink,
opende gisteren in de dierentuin in
Den Haag de jubileumtentoonstelling
van de Koninklijke Nederlandse Pe
troleum Maatsehappg, die heden het
zestigjarig jubileum viert. In een toe
spraak zei de minister verheuggd te
zijn, dat het zestigjarig jubileum, in
tegenstelling tot de 25 en 50-jarige
jubilea in vredestijd valt. „De Neder
landse regering grijpt deze gelegen
heid gaarne aan om van haar bewon
dering voor het vele, dat tot stand
is gebracht, te getuigen" aldus de mi
nister. Gezien de groei en kracht van
de Koninklijke zou hij deze maat
schappij het devies „pal in de bran
ding" willen meegeven.
De minister noemde de zestigjari
ge „Koninklijke" een monument van
particulier initiatief, waarvan de wer
king, nationaal en internationaal
vruchtbaar is geweest. De vruchtbare
en loyale samenwerking tussen
maatschappij en regering achtte de
minister een bewijs voor zijn stelling
betreffnede particulier initiatief en
leiding van de overheid.
Voorts wees hij op de betekenis van
de raffinaderij te Pernis die, mede
chemisch basisbedrijf is voor de in-
dustrieële ontwikkeling van Neder
land. op de kunstmestfabriek Melcog
te IJmuiden en het bedrag van twee-
honderd-millioen aan orders, die de
dochtermaatschappijen van de konink
lijke in de afgelopen drie jaar bij de
Nederlandse industrie plaatsten.
Men kan vertrouwen putten, aldus
de minister, uit de eigenschappen
voor een toekomstige vitale ontwik
keling als waarvan deze maatschap-
pij bij dit jubileum overtuigend blijk
geeft. Spreker juichte het houden
van de tentoonstelling toe en ver
klaarde deze nadien voor geopend.
Er werden bij deze gelegenheid ver
scheidene hoge onderscheidingen aan
het personeel uitgereikt. De presi
dent-directeur, mr. B. Th. W. van
Hasselt werd benoemd tot ridder in
de Orde van de Nederlandse Leeuw.
De duizenden employé's van de 60-
jarige maatschappij boden de directie
tien gedenkramen aan, die door de
Haagse glazenier Pieter Hofman zijn
ontworpen. De glazen geven vier sym
bolische stadia uit de aardolieindustrie
weer. nl. het winnen, het destilleren,
het vervoer en de verkoop.
Na deze aanbieding kondigde mr.
van Hasselt aan, dat de jubilerende
maatschappij 'n bedrag van 500.000
schenkt aan het Koningin Wilhelmi-
na-fonds ter bestrijding van de kanker
en een bedrag van 500.000 aan het
Ned. Rode Kruis, met de bedoeling
dat dit bedrag ten gunste van een of
meer objecten in de strijd tegen tu
berculose zal worden besteed. De di
rectie van de Koninklijke vat dit ge-
schenk op enerzijds als een geschenk
aan het Nederlandse volk door het
personeel van de Koninklijke, ander
zijds als een geschenk aan het perso
neel van die maatschappij.
Tijdens een galadiner. Vrijdag
avond in het kasteel Oud-Wassenaar,
hebben o.m. Prins Bernhard en de
minister-president, Dr. W. Drees, het
woord gevoerd.
Italiaanse bandieten in
hun Zondagse [kleren
De toeschouwers op de publieke
tribune van de rechtszaal te Viterbo
(Italië) toonden zich teleurgesteld,
toen 27 bandieten, naar men ver
klaart medeplichtigen van Giulliano,
in Zondagse kleren en keurig ge
kamd, doch aan elkaar geketend,
voor de rechter verschenen. Zij had
den het aanschijn van een tamme
troep; een van hen viel flauw, een
ander brak in tranen uit en ver
klaarde drie kinderen te hebben,
„die van honger zullen omkomen als
ik niet voor hen kan werken" en
weer een ander las een filmblad.
De 27 beklaagden, en negen ande
ren onder wie Giuliano zelf die
verstek lieten gaan, worden er van
beschuldigd 11 boeren gedood te heb
ben tijdens een Mei-demonstratie
Giuliano, de bandieten-„koning",
verklaarde in een getypte brief van
zes pagina's, dat hij „niet meer van
plan was dan de boeren af te schrik
ken en plaatselijke communistische
leiders te vangen".
De leeftijd der notarissen.
De Broederschap van Candidaatno-
tarissen heeft vergaderd te Deventer.
De voorzitter, de heer van Arendonk,
behandelde o.m. de benoemingskansen
van de candidaatnotarissen. waarbij
hij zei, dat een zeer groot aantal der
candidaten tot 12 jaar na hun promotie
tot candidaat nog op een benoeming
wachten. Het percentage der niet-be-
noemden was in 1949 zelfs 60 (totaal
508 candidaten). Zij hebben de leeftijd
van 38 tot 49 jaar. In Februari 1950
waren in ons land 834 notarissen in
functie, van wie 88 boven de 70 jaar.
dus meer dan 10 Zou. tengevolge
van de werkzaamheid van de commis-
sie-Pitlo, de maximum leeftijdsgrens
gebracht worden op 70 jaar, dan ko
men in 1952 120 vacatures te vervullen,
welk aantal geleidelijk zou toenemen
tot 174 vacatures, dat is 1/5 gedeelte
van het totaal aantal standplaatsen.
9. Toen Jimmy Brown een paar uur in z'n
eentje was voortgesjokt, verstoten als hij was uit
den huize Brushbox, begon hij zich heel treurig
te gevoelen. „Wat ben ik begonnen", dacht ng,
„en wat ben ik een ezelskop geweest, dat heer
lijke leventje bij meneer Brushbox zó maar prijs
te gevenen juist op 't ogenblik, dat hg op
z'n schreden wilde terugkeren, om de familie
Brushbox maar weer heel beleefd excuses te vra
gen voor zijn schandaad, naderde van de andere
kant een wielrijder.
Het Wereldgebeuren
Beruchte brochure
Als het bestuur van de Britse La-
bourparty had voorzien welk een po
litiek stormpje de inmiddels berucht
geworden brochure „Europese een
heid" zou doen opstoken, dan was de
publicatie vermoedelijk voorlopig niet
doorgegaan. Zelden is een verklaring
van de Britse socialisten in het bui
tenland zo slecht ontvangen. Vooral
in de Ver. Staten is de „zie je nou
weT-critiek algemeen geweest. Vrij
wel geen blad heeft een goedkeurend
woord over voor het geschrift, dat als
een schriftelijk bewijs werd gezien
van de onwil der socialisten mee te
werken aan de éénwording van Euro
pa. De Congresleden die de Marshall
hulp belagen, hebben er een nieuwe
stok mee in handen gekregen om
Labour te slaan en intrekking van
verdere dollarsteun te eisen. Mede
hierom heeft Paul Hoffman, de direc
teur van de Marshall-organisatie, de
brochure „zeer betreurenswaardig"
genoemd.
In Frankrijk toonden Schuman en
zijn medewerkers zich uiterst teleur
gesteld en in sommige klingen is men
zelfs geneigd de oude term „perfide
Albion" weer te doen opduiken.
Ook bij de geestverwanten in het
buitenland heeft Labour geen goede
beurt gemaakt. De Franse socialisten
hebben de kool en de geit trachten
te sparen door in hun critiek een slag
om de arm te houden, maar welwil
lend was het commentaar niet. In
Nederland zijn voormannen van de
P. v. d. A. weinig gesticht over de
houding van Labour; alleen ir België
is er meer waardering. De meeste so
cialistische leiders zijn van mening,
dat de herrie rondom de brochure
niets anders dan een storm in een
glas water is.
Dat moge waar zijn, premier Attiee
bevindt zich op het ogenblik in een
moeilijk parket. Hoe moeilijk, blijkt
uit zijn schutterig optreden in het La
gerhuis, dat de bedoeling heeft te
sussen. Donderdag stond Attlee aan
een waar kruisvuur van vragen bloot,
waarbij hg tenslotte moest toegeven
het tijdstip van publicatie van de
brochure „ongelukkig" te achten. De
oppositie, door dit antwoord geprik
keld, vroeg Attlee of hij de brochure
had gelezen en goedgekeurd. De pre
mier bleef op beide vragen het ant
woord schuldig. Het kan natuurlijk
best zijn, dat Attlee noch Berin de
tekst voor publicatie hebben gezien,
maar dan is de samenwerking met het
partijsecretariaat ook niet bijster
vlot.
Blijft de vraag of het geschrift nu
eigenlijk wel zoveel deining waard is.
Te oordelen naar de uittreksels in de
pers is het nogal diplomatiek opge
steld en zijn er passages, waarmee de
opstellers nog alle kanten opkunnen.
De gewraakte passage is echter die,
waarin alle voorstellen voor een
Europese organisatie'met wetgevende
bevoegdheden worden verworpen. Een
krasse uitspraak dus tegen bovenna
tionaal gezag, zonder welk van de
Europese eenheid niet veel zal komen.
Verder wordt de vrees tot uitdruk
king gebracht, dat het plan-Schuman
de levensstandaard van de Britse
arbeider zal aantasten. Achter deze
vrees staat trouwens de gedachte, dat
Engeland het enige socialistisch ge
regeerde land in Europa is, terwijl
in de landen van het continent het
liberalisme steeds meer veld wint.
Labour wenst de geleide economie
niet prijs te geven terwille van Euro
pese samenwerking. Het gaat ten
slotte niet alleen om een federaal
Europa op zichzelf, zo is een der stel
lingen in de brochure, van belang is
ook v/elke geest zal overheersen in
dit nieuwe Europa. En dan staat de
Labour-regering alleen als trouw
hoedster van de „welfare state", van
nationalisatie der basis-industrieën en
een politiek van volledige werkgele
genheid voor allen.
Het is een probleem voor alle Euro
pese socialisten op welke wijze een
principieel standpunt geformuleerd
moet worden tegenover plannen, die
het beheer over belangrijke Europese
industrieën en de economische poli
tiek raken. Het afgelopen weekein
de is in Londen een conferentie ge
houden van de socialistische partijen
in West-Europa, verenigd in de
Comisco. Het plan-Schuman was het
enige punt op de agenda en de be
sprekingen hadden tot doel een ge
meenschappelijke houding te vinden.
Labours brochure heeft waarschijn
lijk dit beraad er niet vlotter op doen
verlopen. Op dit moment is het re
sultaat nog niet bekend. Het zou
niet verwonderlijk zijn als de aan
vaarde resoluties door vaagheid ieder
een zowat tevreden stellen.
Internationale smokkelbende
werd opgerold
De douanerecherche te Aken is er in
samenwerking met Nederlandse en
Belgische douane-instanties in ge
slaagd een internationale smokkelben
de op te rollen. Deze bende bediende
zich van een met 20 mm. dikke platen
gepantserde auto. waarmee zij talrijke
keren duizenden kilo's koffie van Bel
gië naar Duitsland heeft gesmokkeld.
Enige tijd geleden bleef die auto in
de omgeving van Aken vlakbij de
grens op Duits gebied in een moeras
steken. De smokkelaars zelf wisten
toen weliswaar te ontkomen, maar aan
de auto had de douane voldoende hou
vast voor verdere nasporingen. Deze
hebben thans tot de aanhouding van
een twintigtal personen, onder wie af
nemers van de smokkelaars in Aken en
Keulen benevens in Nederlandse en
Belgische grensplaatsen geleid. Onder
degenen, die in Keulen werden gear
resteerd. bevinden zich Joego-Slaviërs.
Rott. Lloyd: resultaten niet
onbevredigend
De resultaten over 1949 noemt de di
rectie van de Kon. RotterdamscKe
Lloyd niet onbevredigend. Echter in
aanmerking nemend, dat meer reizeq
ondernomen werden dan in 1948. zjjn
de resultaten niet geheel in overeén-
stemming met de grotere prestaties. Öe
hoofdoorzaken liggen in het oneven
wichtige en wisselvallige ladingaEUi-
bod en de nog steeds stijgende kosten
van laden en lossen.
De exploitatierekening laat een
voordelig saldo van 22.854.483
ff 20.056.898) en een saldo winst van
19.259.609 21.127 639). Na afschrij
ving restéert 2.940.000 2:800.000),
