Gouddorst Faas Wilkes reeds gewend aan Italiaans voetbal JIMMY BROWN, sportheld no. 1 „HOTEL AU GRAND BALCON' Duurste buitenlander van zijn club MISDAAD EN STRAF €hefarine,4 JbaHEZuZUSOIHL DE DUINEN VAN KAMPERLAND ZATERDAG 27 MEI 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 „In mijn vacantie kom ik naar Nederland". (Üoor M, J. Adriani Engels) In het laatste dozijn jaren heeft het Nederlandse voetbal twee spelers van bijzondere capaciteiten opgeleverd, zogenaamd „geboren voetballers", die waardig insluiten in de reeks van vooroorlogse namen zoals GöbeL De Korver, de Natrïs, Bakhuys, Smit e.a. Het is maar een korte reeks, want zelfs een speler als Anderiesen met zyn 46 officiële interlandwedstrijden zouden we, by alle eerbied voor zijn capaciteiten, niet bö de geboren voet ballers willen rekenen, omdat hij naar onze smaak eerder een door ijverige training „gemaakte voetballer" was. Die twee individuele uitblinkers uit het laatste dozijn jaren zijn na tuurlijk Abe Lenstra en Faas Wilkes, al begint Piet Kraak in zijn vorm van 1950 hen te naderen. Abe Lenstra was er eigenlijk vóór de oorlog al bij, want de Fries debuteerde" op de Olympische dag van 1939 met een of ficieuze wedstrijd tegen Joegoslavië, gevolgd door een officieel debuut in 1940, maar pas na de oorlog werd hij de grote speler die we thans kennen. En Faas Wilkes? Die kwam geduren de de bezetting uit in de Xerxes-voor- hoede, waarin de oud-internationaal Lagendaal hem de fijne knepen van het voetbalspel geleerd had. Hij maak te zijn debuut in de eerste na-oorlog- se interlandwedstrijd te Luxemburg (1946) om sindsdien steeds herkozen te worden slechts eenmaal moest hij in verband met een blindedarm operatie verstek laten gaan tot dat hij in Juli van het vorig jaar door zijn overgang naar het beroepsvoetbal ver loren ging voor het Nederlandse elf tal. In zijn 19 interlandwedstrijden in ruim drie jaar tijds had hij 16 doel punten gemaakt en na zijn verdwij nen uit de Nederlandse voorhoede brak de periode der nullen aan, die tegen Engeland B eindelijk werd afge sloten. GERUCHTEN Over Wilkes' verblijf in Italië doen de meest verschillende geruchten de ronde. Volgens de een bevalt dat be roepsvoetbal hem goed, omdat hij er veel geld verdient en zich na een moeilijke midwinterperiode heeft we ten aan te passen aan de Italiaanse stijl, volgens de ander zou hij niets liever willen dan weggaan uit zijn club Internazionale te Milaan, waar aan hij echter door een tweejarig contract verbonden is tot Juli van 't volgend jaar. Wat is er nu van waar? Wij heb ben er eens rustig met hem over ge praat, toen we hem onlangs bij een wedstrijd van Intemazionale troffen en we zijn geneigd te concluderen dat de waarheid, gelijk zo vaak het geval is, in 't midden ligt. Ontegen zeggelijk heeft het elftal van de Mi- laanse club in het algemeen en Wil kes in het bijzonder een paar zeer slechte weken doorgemaakt in 't be gin van dit jaar, waarin wedstrijd na wedstrijd verloren werd en de Neder lander, die 'zich nog maar zeer ge brekkig in het Italiaans uitdrukt, zich onvoldoende met zijn medespelers en clubleiders kon verstaan. Maar Inter's zwarte periode is weer voorbij, de club speelt weer behoorlijk voetbal en eindigt op de derde plaats van de ranglijst „Binnenkort krijg ik een paar maanden vacantie, die ik in Neder land kan doorbrengen", vertelde Wil kes ons. „Contractueel ben ik nog een jaar aan Inter verbonden, ik kan dus nooit uit eigen beweging weggaan, maar als er een andere profclub ge vonden wordt, die bereid is aan In- ter de helft van dat tweejarig con tract over te nemen, kan mijn club me altijd overdoen. Nooit echter voor langer dan dat ene nog resterende jaar, want daarna ben ik vrij man en kan zelf uitmaken of ik een nieuw contract met Inter zal zien te krij gen of ergens anders in Frankrijk of Italië zal gaan voetballen, als men mij betere condities aanbiedt, maar dat is allemaal nog zeer ver vooruit". 180.000 VOOR FAAS Op de inventarislijst van zijn club staat Wilkes vermeld als de duurste der drie buitenlanders, die erin spe len: 180.000 gulden acht Inter hein waard en dat hele bedrag moet over een jaar zijn afgeschreven! Boven hem staan de vier Italiaanse interna tionals van zijn club met een waarde van 240 tot 270.000 gulden per per soon, maar deze spelers hebben veel langere contracten. In de laatste weken hebben Genova 1894 uit Genua en Stade Red Star ge probeerd om Wilkes over te nemen door een van hun beste spelers, resp. de Italiaanse international Gualazzi en de Franse international Hon aan te bieden met daarnaast nog een flink bedrag in contanten, doch tot dusver re hebben deze onderhandelingen geen succes opgeleverd. GEEN STOPPERSPILSYSTEEM BIJ INTER. Tenzij er dus nieuwe aanbiedingen komen, blijft Wilkes in Milaan, waar hij 500 gulden salaris per maand ver dient plus premies van 100 per over winning en 50 gulden per gelijkspel. En nu we hem in Intemazionale heb ben zien spelen, geloven we dat in geen enkele andere Italiaanse of Franse profclub de eigen voetbalstijl van Wilkes zo goed tot zijn recht zal komen als juist in dit elftal, dat het befaamde magische vierkant uit het stopperspilsysteem niet beschouwt als het hoogste goed ter aarde, omdat de voorhoede bestaat uit vijf individua listen, die ruimte laten voor de fanta sie en schotvaardigheid van een bln- nenspeler als Wilkes. Nog steeds voetbalt Wilkes „bij vla gen" zoals ons andere voetbaltalent Lenstra dat ook kan, hij kan een' paar minuten niets uitvoeren om dan in eens een rush van dertig, veertig voeten te ondernemen met de bal aan zijn voeten. Een vechtersnatuur heeft hij niet, al is hij ook lichamelijk ge hard geworden in de profschool. Bin- nenspelers als Wilkes en Lenstra la ten zich liever leiden door hun intu- itie dan geleid te worden door voet baltheorieën, al zijn die ook nog zo nuttig voor minder-^ markante per soonlijkheden. Zodra het Nederlandse elftal welbewust het stopperspilsy steem ging toepassen, had Wilkes, die in de vier wedstrijden van 1946 acht doelpunten gemaakt had, afgedaan als goalgetter. Voor zijn andere acht doelpunten in 1947, 1948 en 1949 had hij vijftien wedstrijden nodig! Uranium-conferentie te Washington. Engeland, de Ver. Staten en Zuid- Afrika zullen de komende nazomer of herfst te Washington belangrijke besprekingen over uranium houden, zo wordt van gezaghebbende zijde te Washington vernomen. Van ambtelijke zijde verneemt Reu ter, dat men de voorwaarden zal bespreken, waarop Zuid-Afrika aan Engeland en de Ver. Staten de grote hoeveelheden uranium zal verkopen, die aan gedolven gouderts zullen worden onttrokken. I RH 'i Zal Gordon Richards, Engelands kampioen jockey, vandaag eindelijk de Derby winnen, 's werelds grootste paardenrace van de vlakke baan? Ge heel Engeland interesseert zich voor deze vraag. Richards heeft al 4000 keer het zoet der overwinning gesmaakt, een record, dat door geen enke le jockey ter wereld zelfs maar benaderd is. Elke grote klassieke race, heeft hjj reeds ettelijke malen gewonnen. Alleen de zozeer begeerde Der- byprys heeft hy, ondanks 24 pogingen, nog nooit aan zyn lauweren kun nen toevoegen. Dit jaar zal de populaire jockey niet op het favoriete paard aan de start verschijnen, maar op een volkomen outsider. De foto toont Gordon Richards met zijn twee broers. 87. Jimmy stond een ogenblik verbluft van de ze hartelijke ontvangst. Hij toonde zich heel ver heugd over deze bloemenhulde, hoewel een kleine hartversterking hem liever ware geweest. Intus- sn stond meneer Hannes Habbema de winnaar ka meraadschappelijk aan te staren. „Je hebt waarlijk fameus gereden", zei-die goedkeurend, „maar of wij je nou winnaar laten blijven, kijkereshier dat hangt er natuurlijk helemaal van af. Het zal nu moeten blijken of je je onderweg netjes hebt ge dragen, of je niet hebt opgelegd, of iets van van dien aard. Enfin, dat zullen we nog wel eens uit zoeken. Eerst maar eens wachten op de getuigen verklaringen, weet je. Er zijn altijd wel mensen die iets gezien hebben, vatje. Het beste lijkt mij, dat we een oproep voor getuigenverklaringen in de plaatselijke pers plaatsen. Tenslotte hebben we er alle tijd mee". door David Dodge 14 Het was laat in de namiddag. Het grootste gedeelte van de tijd had ik met Vonkies in de radiohut gezeten, luisterend naar een muziekuitzending Uit Lima. Wij waren daar vrij dicht bij gekomen en de muziek kwam goed door. Ik had Vonkies nog gevraagd, of 't radiotélegram, dat hij verzonden had, geadresseerd was geweest aan iemand in Arequipa. Hij gaf ten ant woord, dat het jochie er wat hem be trof naar raden mocht en bood mij 'n borrel uit zijn fles aan, om te tonen, dat er 'hiets persoonlijks zat in zijn weigering om te praten. Ik nam slechts één borrel, daar ik mijn hersens goed bij elkaar wenste te houden Die avond speelden wij voor de laatste maal poker. Behalve Harris verliet iedere passagier het schip in Callao en dus speelden wij een open spel, waarbij de verliezers trachtten hun geld terug te winnen en de win naars er op uit waren nog eens extra de buit binnen te halen. De enige passagiers, die niet meede den, waren Berrien en Ana Luz en het dikke Peruaanse echtpaar, dat al tijd onmiddelijk na het diner naar bed ging. Vonkies en de kapitein vertegen woordigden het thuisfront, trachtend Jeff te overbluffen. Raul, die voor het eerst meedeed, speelde zijn kaarten zéér scherp en paste er wel voor op, mij aan te kijken. Wij noemden el kaar „Senor" als het beslist nodig was en zegden verder niet veel. Hij had eèri gespleten lip. Om één uur 's nachts had ik 300 soles verloren, hetgeen alles was, wat ik in mijn zak had. Harris was ook blut. Jeff had het grootste deel van de buit veroverd. Het was mijn plan ge weest, om de gehele nacht te blijven doorspelen, daar ik meende dat ik min der kans op moeilijkheden zou heb ben, als ik mensen om mijn heen had, tot het tijd werd aan wal te gaan. Maar toen ik uitkiende, dat mijn ver lies al groot genoeg was geworden, besloot ik er maar een eind aan te maken. Tot mijn verrassing bood Raul aan mi; wat voor te schieten, maar ik ging er niet op in. Ik was moe en be gon te denken, dat Berrien's onge rustheid over zijn pakje grotendeels verbeelding was. Jeff en Raul, die de twee voornaamste verdachten wa ren, zaten rustig bij elkaar en sche nen geen andere zorgen te hebben dan hun kaarten. Toen Harris opstond, ging ik met hem mee. Wij liepen samen de mess room uit. Wij hadden echter het sloependek nog niet bereikt, toen Raul uit de deur achter ons kwam. „Senor Colby"! Wij bleven beiden staan en Raul kwam naar ons toe. „Kan ik u even spreken?" „Zeker". Raul keek Harris aan en deze zei: „Ohdan wilt U me wel excu seren. Ik denk, dat ik maar naar bed zal gaan. Welterusten allemaal." Hij ging de ladder op. (Wordt vervolgd). De Tsjechoslowaakse autoriteiten hebben de genaturaliseerde Brit, dr. La- bassade te Praag, gearresteerd, dislav Pinkas. een lid van de Britse am- KUNST WERKT HEILZAAM OP DE MISDADIGER. (Van onze Haagse redacteur). DEX HAAG, Mei. Zonder de gevangenis tot een recreatieoord te herscheppen is men in de laatste jaren meer en meer tot het besef geko men, dat men de misdaad niet alleen bestrijdt door het uitspreken van von nissen en jarenlange eenzame opsluiting, doch veel meer door de mis dadiger tegemoet te treden als mens en hem voor een nieuw déraillement te behoeden. Dit laatste zal men in de meeste gevallen niet bereiken door een cellulaire straf. Beter is het om de delinquent zoveel schuldbe sef en gevoelens van moraal bij te brengen, dat hy uit andere motle ven dan de angst voor de cel zich van het plegen van misdrijven ont houdt. Er zijn vele wegen, die bij de re classering van de gedetineerde tot dit doel kunnen leiden. Op initiatief van de dir.-gen. van Jt gevangeniswezen, generaal van het gevangeniswezen mr. E. A. M. Lamers, is het vorige jaar een studie- en documentatieeen- Brandkast van Haagse Sociale Raad geplunderd. Dieven hebben zich gisteren nacht toegang verschaft tot het ge bouw van de Sociale Raad aan de Prinsestraat in Den Haag. Met een scheurijzer werd de brandkast van de ze gemeentelijke instelling ,,a la sar dine" opengescheurd. De buit bedraagt vierhonderd gul den. De Haagse recherche heeft in middels enige arrestaties verricht. In totaal wist zij de laatste dagen acht inbrekers te pakken. 4krachtige pijnstillende middelen in 1 tablet Wanneei hevige pijnen U het leven moeilijk maken, neem ilan eens CHEFARINE „4". Elk tablet bevat 4 geneesmiddelen, die stuk voor stuk wereldberoemd zijn geworden als bestrijders van rheumatiek, menstruatie', zenuw-, hoofd-, kiespijn enz. VEGEN PUNEM IM GCIEP TAttflKN OI» Vrije bunkers beschikbaar. Niet overal in het land ziet men graag de jongelui komen, die met fiets en tent op reis gaan om hun vacantie. dagen in de vrije natuur door te brengen. Er zijn oorden, waar men zich veel te voornaam waant om dat levenslustige zwerversvolkje te ont vangen. Gelukkig zijn er ook plaatsen, waar men er anders over denkt en juist aan kampeerders de voorkeur geeft. We willen de kampeerders in Zee land nog eens wijzen op een aantrek kelijk oord, waar ze graag gezien wor den: de Kamperlandse duinen op Noord-Beveland. Ook dit jaar verwacht men daar weer een druk bezoek aan het strand en de duinen. Vorig jaar viel het op, dat vele bezoekers uit Zuid-Beveland de weg naar Kamperland hadden ge vonden en vooral tijdens de week-ends waren de rustige kampeerplaatsen re gelmatig bevolkt met tentbewoners. Meestal werd in groepen gekam peerd. Het aardige is, dat men voor slecht weer niet al te zeer behoeft te vrezen, want in deze duinen liggen een achttal woonbunkers, waarin men gratis kan logeren, als het in een tent wat al te vochtig zou worden! Noord-Beveland leent zich ook goed voor het maken van enkele prettige fietstochten. Het typische van het eiland is, dat de voornaamste wegen over betrekkelijk hoge dijken lopen, zodat men al fietsende doorlopend een ruim uitzicht heeft over het vrucht bare land. Van Goes uit zijn de duintjes van Kamperland per fiets In een paar Uur te bereiken. Grootse film over de Franse burgerluchtvaart Jonge kerels achter een stuurknuppel, een verbeten gezicht, geda ver van motoren, onder hen heel klein de wereld en rondom hen de ein deloze ruimteu hebt dat al in talloze films kunnen zien. De lucht vaart is een boeiend en altyd levend onderwerp, waarop het bioscoop publiek niet uitgekeken raakt. Ettelijke vliegfilms zyn er al gemaakt vooral in de laatste oorlog maar onder al die rolprenten over de vliegerij is het nieuwste werk Hotel au Grand Balcon" een witte raaf. Een film, die u niet alleen pakt, boeit en by tyden ontroert, maar bo vendien de vliegfilm by uitstek mag heten, het epos van de luchtvaart, avontuurlijk, spannend, dramatisch en vol humor bovendien en tevens ook een knap stuk geschiedschryving van een nog jong verleden: de vestiging van de Franse burgerluchtvaart. Dat epos speelt zich af in de eerste groot maken van De Lijn, de lucht- i"'-* x iijn die tot luchtnet moet worden en Frankrijks naam tot ver over de gren zen en in andere werelddelen hoog moet houden. Eer jaagt hij niet na en geld evenmin. Voor zijn mannen is hij bikkelhard, zoals hij ook voor zichzelf bikkelhard is. Wanneer hem 't verongelukken van een zijner'pilo jaren na de oorlog van 1914'18, toen tientallen oorlogsvliegers demobili seerden, hun uniform uittrokken en naar een baantje zochten in het be roep dat zij door de oorlog hadden leren kennen en lief gekregen, de vlie gerij. In die dagen begon een zekere Didier Daurat in de buurt van Tou- doorgaan, de lynzal er komen. Zijn piloten haten hem om zijn hardheid, maar ze respecteren hem niettemin; door hem leren ze te houden van de lijn, die zulke gruwelijke offers kan vragen en met hem bereiken ze het doel en maken die lijn groot. Dit is een formidabele film, een bij zonder knappe prestatie van regisseur Henri Decoin, die deze heroïsche tijd in de film werkelijk deed herleven, zonder misplaatste heldenverering, zonder overdadig pathos, sentimentali teit of romantiek. Alleen in een korte episode, die zich afspeelt rondom een nieuw verworven vliegveld ergens in Afrika, is de reconstructie van de his torische gebeurtenissen wat te opzet telijk van karakter, een décor-we reldje, waaraan het werkelijke leven vreemd blijft. Maar voor het overige is „Hotel au Grand Balcon" 'n film die bijzonder gaaf en eerlijk van sfeer dienstregelingen en schrijft er 'n an- gen oproept dere voor in cfe plaats: de dienst moet bijzondere spannin- LONG-SHOT louse met een paar oude oorlogsma- ten gemeld wordt dan haalt hij, zon- Dramatiek die steeds in een menselijk chines postvluchten te organiseren, der dat er enige emotie om de dood kader gevat blijft, nergens geforceerd eerst een enkele korte lyn binnen- van 'n mens aan hem te bespeuren werd maar juist omdat ze zo volko- lands een maal per week, maar lang- valt, 'n naam door op 't bord van de men 'beheerst is bijzondere spannin- zamerhand breidde het bedrijf zich uit: meer machines en piloten, grote re trajecten tot ten slotte de lijn zich uitstrekte tot Zuid-Amerika met iede re dag een vlucht. Daurat leeft nog en is thans chef-exploitatie bij de Air- France; zijn eerste piloot, Jean Mer- moz, een nationale luchtheld, is in middels gestorven. In de figuur van de directeur Carbot en van diens pi loot Fabien doet de film „Au grand balcon" hen herleven. Ze vertelt van dat kleine vliegveld vlakbij Toulouse, zo maar een gras veld met een houten keet erop. Ze vertelt van het kleine familie-pension „Au grand balcon", waar de jonge vliegers hun' thuis gevonden hebben en dat nog steeds de herinnering be waart aan die eerste tijd, dertig jaar terug, toen er de grondslag gelegd werd voor het thans wereldomvatten de Franse vliegbedrijf. En de film ver telt vooral van de mensen, die deze Franse burgerluchtvaart groot heb ben gemaakt door him soms zeer bittere volharding. In die houten keet dan, waar het tocht en lekt.^it de directeur Carbot. Een markante, steile figuur, die weet wat hij wil en waarom hij het wil. Onverzettelijk zonder een duimbreed te wijken voor welke tegenslag dan ook. Een man, die het verlies van mannen en machines zal riskeren, om dat hij het wel moet riskeren, wan neer hij tot zijn doel wil geraken: het Pierre Fresnay en Georges Marchal als de directeur van het vliegbedrijf en B$a eerste piloot, twee voortreffelijke rollen la de goede «lm trum van het Nederlands gevangenis wezen in het leven geroepen, waarin alle organen, die zich met het ge vangeniswezen bezig houden, mede zeggenschap hebben. Dit centrum is geen onderdeel van het overheidsap paraat en staat buiten de hiërarchie van de overheidsdienst, zodat het dan ook niet onder leiding van een der functionarissen van het gevangeniswe zen is gesteld, doch van een der do centen der universiteit, namelijk mr. W. H. Nagel hoofdassistent voor straf recht en criminologie aan de rijksuni versiteit te Leiden. De heer Lamers is ook de promotor van de eerste studiedag voor het ge vangeniswezen, welke Donderdag werd gehouden in de Dierentuin in Den Haag. Op deze eerste Studiedag, waaiwan men voornemens is een jaarlijkse herhaling te geven, zijn slechts twee problemen behandeld, die ten nauwste met het vraagstuk van het gevangeniswezen samenhangen, te weten Debiliteit en haar correla ties met wangedrag en misdaad", in geleid, door dr. mr. P. A. H. Baan en drs. J. v. Ratingen, respectievelijk pri vaat-docent in de forensische psy chiatrie en psycholoog aan de psychia trische observatiekliniek van het ge vangeniswezen te Utrecht. Het was vooral mr. dr. Baan, die de revolutionnaire ontwikkelingsgang van het vraagstuk belichtte en vast stelde, dat er geen verband bestaat tussen debiliteit en misdaad, hetgeen in tegenstelling staat tot vroeger heer sende opvattingen. Nog niet zo heel lang geleden meende men dit ver band te zien aan de hand van statisti sche gegevens en nonnen, die nu niet meer gelden, zoals bepaalde uitwen dige kentekenen van de mens, die hem tot misdadiger zouden stempelen. NIET STILZITTEN In de middagzitting sprak prof. mr. dr. G. H. A. Feber oven „De kunst voor de gevangene". In het kort kwam zijn zienswijze hierop neer, dat de de linquent, om tot zelfreclassering te komen, in zijn gevoelsleven geroerd moet worden en zeker niet mag stil zitten. De kunst is een geschikt mid del, dat hem die beroering schenkt, mits het met zorg wordt gehanteerd. Vooral waar het de lichtere of amu sementskunst betreft, is voorzichtig heid geboden, aangezien de gevange ne anders wel eens het gevoel kan krijgen, dat de gemeenschap hem zijn misdaden niet zo zwaar aanrekent Het onderwerp ontketende een le vendige discussie, waarbij vooral de heer Arnoldus, directeur van een ge vangenis uit het Zuiden des lands, een warm pleidooi hield voor het brengen van kunst aan gevangenen. Zijn rijke ervaringen hadden hem ge leerd, dat kunstvoorstelllngen in de gevangenis op de gedetineerden een heilzame uitwerking hebben. Voor deze studiedag bestond een zeer grote belangstelling, zowel van i de zijde der rechterlijke macht als wel van allerlei vertegenwoordigers van organen, die zich op het terrein van de reclassering bewegen. Tevens woonde een Belgische vertegenwooi> diger van het gevangeniswezen de ve® gadering bij. (Nadruk verboden*

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 9