Gouddorst
Faas Wilkes reeds gewend aan
Italiaans voetbal
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
„HOTEL AU GRAND BALCON'
Duurste buitenlander van zijn club
MISDAAD EN STRAF
€hefarine,4
JbaHEZuZUSOIHL
DE DUINEN VAN KAMPERLAND
ZATERDAG 27 MEI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
„In mijn vacantie kom ik naar Nederland".
(Üoor M, J. Adriani Engels)
In het laatste dozijn jaren heeft het Nederlandse voetbal twee spelers
van bijzondere capaciteiten opgeleverd, zogenaamd „geboren voetballers",
die waardig insluiten in de reeks van vooroorlogse namen zoals GöbeL De
Korver, de Natrïs, Bakhuys, Smit e.a. Het is maar een korte reeks, want
zelfs een speler als Anderiesen met zyn 46 officiële interlandwedstrijden
zouden we, by alle eerbied voor zijn capaciteiten, niet bö de geboren voet
ballers willen rekenen, omdat hij naar onze smaak eerder een door ijverige
training „gemaakte voetballer" was.
Die twee individuele uitblinkers
uit het laatste dozijn jaren zijn na
tuurlijk Abe Lenstra en Faas Wilkes,
al begint Piet Kraak in zijn vorm van
1950 hen te naderen. Abe Lenstra
was er eigenlijk vóór de oorlog al
bij, want de Fries debuteerde" op de
Olympische dag van 1939 met een of
ficieuze wedstrijd tegen Joegoslavië,
gevolgd door een officieel debuut in
1940, maar pas na de oorlog werd hij
de grote speler die we thans kennen.
En Faas Wilkes? Die kwam geduren
de de bezetting uit in de Xerxes-voor-
hoede, waarin de oud-internationaal
Lagendaal hem de fijne knepen van
het voetbalspel geleerd had. Hij maak
te zijn debuut in de eerste na-oorlog-
se interlandwedstrijd te Luxemburg
(1946) om sindsdien steeds herkozen
te worden slechts eenmaal moest
hij in verband met een blindedarm
operatie verstek laten gaan tot dat
hij in Juli van het vorig jaar door zijn
overgang naar het beroepsvoetbal ver
loren ging voor het Nederlandse elf
tal. In zijn 19 interlandwedstrijden
in ruim drie jaar tijds had hij 16 doel
punten gemaakt en na zijn verdwij
nen uit de Nederlandse voorhoede
brak de periode der nullen aan, die
tegen Engeland B eindelijk werd afge
sloten.
GERUCHTEN
Over Wilkes' verblijf in Italië doen
de meest verschillende geruchten de
ronde. Volgens de een bevalt dat be
roepsvoetbal hem goed, omdat hij er
veel geld verdient en zich na een
moeilijke midwinterperiode heeft we
ten aan te passen aan de Italiaanse
stijl, volgens de ander zou hij niets
liever willen dan weggaan uit zijn
club Internazionale te Milaan, waar
aan hij echter door een tweejarig
contract verbonden is tot Juli van 't
volgend jaar.
Wat is er nu van waar? Wij heb
ben er eens rustig met hem over ge
praat, toen we hem onlangs bij een
wedstrijd van Intemazionale troffen
en we zijn geneigd te concluderen
dat de waarheid, gelijk zo vaak het
geval is, in 't midden ligt. Ontegen
zeggelijk heeft het elftal van de Mi-
laanse club in het algemeen en Wil
kes in het bijzonder een paar zeer
slechte weken doorgemaakt in 't be
gin van dit jaar, waarin wedstrijd na
wedstrijd verloren werd en de Neder
lander, die 'zich nog maar zeer ge
brekkig in het Italiaans uitdrukt, zich
onvoldoende met zijn medespelers en
clubleiders kon verstaan. Maar Inter's
zwarte periode is weer voorbij, de
club speelt weer behoorlijk voetbal
en eindigt op de derde plaats van de
ranglijst
„Binnenkort krijg ik een paar
maanden vacantie, die ik in Neder
land kan doorbrengen", vertelde Wil
kes ons. „Contractueel ben ik nog een
jaar aan Inter verbonden, ik kan dus
nooit uit eigen beweging weggaan,
maar als er een andere profclub ge
vonden wordt, die bereid is aan In-
ter de helft van dat tweejarig con
tract over te nemen, kan mijn club
me altijd overdoen. Nooit echter voor
langer dan dat ene nog resterende
jaar, want daarna ben ik vrij man en
kan zelf uitmaken of ik een nieuw
contract met Inter zal zien te krij
gen of ergens anders in Frankrijk of
Italië zal gaan voetballen, als men
mij betere condities aanbiedt, maar
dat is allemaal nog zeer ver vooruit".
180.000 VOOR FAAS
Op de inventarislijst van zijn club
staat Wilkes vermeld als de duurste
der drie buitenlanders, die erin spe
len: 180.000 gulden acht Inter hein
waard en dat hele bedrag moet over
een jaar zijn afgeschreven! Boven
hem staan de vier Italiaanse interna
tionals van zijn club met een waarde
van 240 tot 270.000 gulden per per
soon, maar deze spelers hebben veel
langere contracten.
In de laatste weken hebben Genova
1894 uit Genua en Stade Red Star ge
probeerd om Wilkes over te nemen
door een van hun beste spelers, resp.
de Italiaanse international Gualazzi
en de Franse international Hon aan
te bieden met daarnaast nog een flink
bedrag in contanten, doch tot dusver
re hebben deze onderhandelingen geen
succes opgeleverd.
GEEN STOPPERSPILSYSTEEM
BIJ INTER.
Tenzij er dus nieuwe aanbiedingen
komen, blijft Wilkes in Milaan, waar
hij 500 gulden salaris per maand ver
dient plus premies van 100 per over
winning en 50 gulden per gelijkspel.
En nu we hem in Intemazionale heb
ben zien spelen, geloven we dat in
geen enkele andere Italiaanse of
Franse profclub de eigen voetbalstijl
van Wilkes zo goed tot zijn recht zal
komen als juist in dit elftal, dat het
befaamde magische vierkant uit het
stopperspilsysteem niet beschouwt als
het hoogste goed ter aarde, omdat de
voorhoede bestaat uit vijf individua
listen, die ruimte laten voor de fanta
sie en schotvaardigheid van een bln-
nenspeler als Wilkes.
Nog steeds voetbalt Wilkes „bij vla
gen" zoals ons andere voetbaltalent
Lenstra dat ook kan, hij kan een' paar
minuten niets uitvoeren om dan in
eens een rush van dertig, veertig
voeten te ondernemen met de bal aan
zijn voeten. Een vechtersnatuur heeft
hij niet, al is hij ook lichamelijk ge
hard geworden in de profschool. Bin-
nenspelers als Wilkes en Lenstra la
ten zich liever leiden door hun intu-
itie dan geleid te worden door voet
baltheorieën, al zijn die ook nog zo
nuttig voor minder-^ markante per
soonlijkheden. Zodra het Nederlandse
elftal welbewust het stopperspilsy
steem ging toepassen, had Wilkes, die
in de vier wedstrijden van 1946 acht
doelpunten gemaakt had, afgedaan
als goalgetter. Voor zijn andere acht
doelpunten in 1947, 1948 en 1949 had
hij vijftien wedstrijden nodig!
Uranium-conferentie te
Washington.
Engeland, de Ver. Staten en Zuid-
Afrika zullen de komende nazomer
of herfst te Washington belangrijke
besprekingen over uranium houden,
zo wordt van gezaghebbende zijde
te Washington vernomen.
Van ambtelijke zijde verneemt Reu
ter, dat men de voorwaarden zal
bespreken, waarop Zuid-Afrika aan
Engeland en de Ver. Staten de grote
hoeveelheden uranium zal verkopen,
die aan gedolven gouderts zullen
worden onttrokken.
I RH 'i
Zal Gordon Richards, Engelands kampioen jockey, vandaag eindelijk de
Derby winnen, 's werelds grootste paardenrace van de vlakke baan? Ge
heel Engeland interesseert zich voor deze vraag. Richards heeft al 4000
keer het zoet der overwinning gesmaakt, een record, dat door geen enke
le jockey ter wereld zelfs maar benaderd is. Elke grote klassieke race,
heeft hjj reeds ettelijke malen gewonnen. Alleen de zozeer begeerde Der-
byprys heeft hy, ondanks 24 pogingen, nog nooit aan zyn lauweren kun
nen toevoegen. Dit jaar zal de populaire jockey niet op het favoriete
paard aan de start verschijnen, maar op een volkomen outsider. De foto
toont Gordon Richards met zijn twee broers.
87. Jimmy stond een ogenblik verbluft van de
ze hartelijke ontvangst. Hij toonde zich heel ver
heugd over deze bloemenhulde, hoewel een kleine
hartversterking hem liever ware geweest. Intus-
sn stond meneer Hannes Habbema de winnaar ka
meraadschappelijk aan te staren. „Je hebt waarlijk
fameus gereden", zei-die goedkeurend, „maar of
wij je nou winnaar laten blijven, kijkereshier
dat hangt er natuurlijk helemaal van af. Het zal nu
moeten blijken of je je onderweg netjes hebt ge
dragen, of je niet hebt opgelegd, of iets van van
dien aard. Enfin, dat zullen we nog wel eens uit
zoeken. Eerst maar eens wachten op de getuigen
verklaringen, weet je. Er zijn altijd wel mensen
die iets gezien hebben, vatje. Het beste lijkt mij,
dat we een oproep voor getuigenverklaringen in de
plaatselijke pers plaatsen. Tenslotte hebben we er
alle tijd mee".
door
David Dodge
14
Het was laat in de namiddag. Het
grootste gedeelte van de tijd had ik
met Vonkies in de radiohut gezeten,
luisterend naar een muziekuitzending
Uit Lima. Wij waren daar vrij dicht
bij gekomen en de muziek kwam goed
door. Ik had Vonkies nog gevraagd,
of 't radiotélegram, dat hij verzonden
had, geadresseerd was geweest aan
iemand in Arequipa. Hij gaf ten ant
woord, dat het jochie er wat hem be
trof naar raden mocht en bood mij 'n
borrel uit zijn fles aan, om te tonen,
dat er 'hiets persoonlijks zat in zijn
weigering om te praten.
Ik nam slechts één borrel, daar ik
mijn hersens goed bij elkaar wenste
te houden
Die avond speelden wij voor de
laatste maal poker. Behalve Harris
verliet iedere passagier het schip in
Callao en dus speelden wij een open
spel, waarbij de verliezers trachtten
hun geld terug te winnen en de win
naars er op uit waren nog eens extra
de buit binnen te halen.
De enige passagiers, die niet meede
den, waren Berrien en Ana Luz en
het dikke Peruaanse echtpaar, dat al
tijd onmiddelijk na het diner naar bed
ging. Vonkies en de kapitein vertegen
woordigden het thuisfront, trachtend
Jeff te overbluffen. Raul, die voor het
eerst meedeed, speelde zijn kaarten
zéér scherp en paste er wel voor op,
mij aan te kijken. Wij noemden el
kaar „Senor" als het beslist nodig was
en zegden verder niet veel. Hij had
eèri gespleten lip.
Om één uur 's nachts had ik 300
soles verloren, hetgeen alles was, wat
ik in mijn zak had. Harris was ook
blut. Jeff had het grootste deel van de
buit veroverd. Het was mijn plan ge
weest, om de gehele nacht te blijven
doorspelen, daar ik meende dat ik min
der kans op moeilijkheden zou heb
ben, als ik mensen om mijn heen had,
tot het tijd werd aan wal te gaan.
Maar toen ik uitkiende, dat mijn ver
lies al groot genoeg was geworden,
besloot ik er maar een eind aan te
maken.
Tot mijn verrassing bood Raul aan
mi; wat voor te schieten, maar ik
ging er niet op in. Ik was moe en be
gon te denken, dat Berrien's onge
rustheid over zijn pakje grotendeels
verbeelding was. Jeff en Raul, die
de twee voornaamste verdachten wa
ren, zaten rustig bij elkaar en sche
nen geen andere zorgen te hebben dan
hun kaarten.
Toen Harris opstond, ging ik met
hem mee.
Wij liepen samen de mess room uit.
Wij hadden echter het sloependek
nog niet bereikt, toen Raul uit de
deur achter ons kwam.
„Senor Colby"!
Wij bleven beiden staan en Raul
kwam naar ons toe.
„Kan ik u even spreken?"
„Zeker".
Raul keek Harris aan en deze zei:
„Ohdan wilt U me wel excu
seren. Ik denk, dat ik maar naar bed
zal gaan. Welterusten allemaal."
Hij ging de ladder op.
(Wordt vervolgd).
De Tsjechoslowaakse autoriteiten
hebben de genaturaliseerde Brit, dr. La-
bassade te Praag, gearresteerd,
dislav Pinkas. een lid van de Britse am-
KUNST WERKT HEILZAAM OP DE MISDADIGER.
(Van onze Haagse redacteur).
DEX HAAG, Mei. Zonder de gevangenis tot een recreatieoord te
herscheppen is men in de laatste jaren meer en meer tot het besef geko
men, dat men de misdaad niet alleen bestrijdt door het uitspreken van von
nissen en jarenlange eenzame opsluiting, doch veel meer door de mis
dadiger tegemoet te treden als mens en hem voor een nieuw déraillement
te behoeden. Dit laatste zal men in de meeste gevallen niet bereiken
door een cellulaire straf. Beter is het om de delinquent zoveel schuldbe
sef en gevoelens van moraal bij te brengen, dat hy uit andere motle
ven dan de angst voor de cel zich van het plegen van misdrijven ont
houdt.
Er zijn vele wegen, die bij de re
classering van de gedetineerde tot dit
doel kunnen leiden. Op initiatief van
de dir.-gen. van Jt gevangeniswezen,
generaal van het gevangeniswezen
mr. E. A. M. Lamers, is het vorige
jaar een studie- en documentatieeen-
Brandkast van Haagse
Sociale Raad geplunderd.
Dieven hebben zich gisteren
nacht toegang verschaft tot het ge
bouw van de Sociale Raad aan de
Prinsestraat in Den Haag. Met een
scheurijzer werd de brandkast van de
ze gemeentelijke instelling ,,a la sar
dine" opengescheurd.
De buit bedraagt vierhonderd gul
den. De Haagse recherche heeft in
middels enige arrestaties verricht. In
totaal wist zij de laatste dagen acht
inbrekers te pakken.
4krachtige pijnstillende
middelen in 1 tablet
Wanneei hevige pijnen U het
leven moeilijk maken, neem ilan
eens CHEFARINE „4". Elk tablet
bevat 4 geneesmiddelen, die
stuk voor stuk wereldberoemd
zijn geworden als bestrijders
van rheumatiek, menstruatie',
zenuw-, hoofd-, kiespijn enz.
VEGEN PUNEM IM GCIEP TAttflKN OI»
Vrije bunkers beschikbaar.
Niet overal in het land ziet men
graag de jongelui komen, die met fiets
en tent op reis gaan om hun vacantie.
dagen in de vrije natuur door te
brengen. Er zijn oorden, waar men
zich veel te voornaam waant om dat
levenslustige zwerversvolkje te ont
vangen.
Gelukkig zijn er ook plaatsen, waar
men er anders over denkt en juist aan
kampeerders de voorkeur geeft.
We willen de kampeerders in Zee
land nog eens wijzen op een aantrek
kelijk oord, waar ze graag gezien wor
den: de Kamperlandse duinen op
Noord-Beveland.
Ook dit jaar verwacht men daar
weer een druk bezoek aan het strand
en de duinen. Vorig jaar viel het op,
dat vele bezoekers uit Zuid-Beveland
de weg naar Kamperland hadden ge
vonden en vooral tijdens de week-ends
waren de rustige kampeerplaatsen re
gelmatig bevolkt met tentbewoners.
Meestal werd in groepen gekam
peerd. Het aardige is, dat men voor
slecht weer niet al te zeer behoeft te
vrezen, want in deze duinen liggen
een achttal woonbunkers, waarin men
gratis kan logeren, als het in een tent
wat al te vochtig zou worden!
Noord-Beveland leent zich ook goed
voor het maken van enkele prettige
fietstochten. Het typische van het
eiland is, dat de voornaamste wegen
over betrekkelijk hoge dijken lopen,
zodat men al fietsende doorlopend een
ruim uitzicht heeft over het vrucht
bare land.
Van Goes uit zijn de duintjes van
Kamperland per fiets In een paar Uur
te bereiken.
Grootse film over de Franse burgerluchtvaart
Jonge kerels achter een stuurknuppel, een verbeten gezicht, geda
ver van motoren, onder hen heel klein de wereld en rondom hen de ein
deloze ruimteu hebt dat al in talloze films kunnen zien. De lucht
vaart is een boeiend en altyd levend onderwerp, waarop het bioscoop
publiek niet uitgekeken raakt. Ettelijke vliegfilms zyn er al gemaakt
vooral in de laatste oorlog maar onder al die rolprenten over de
vliegerij is het nieuwste werk Hotel au Grand Balcon" een witte raaf.
Een film, die u niet alleen pakt, boeit en by tyden ontroert, maar bo
vendien de vliegfilm by uitstek mag heten, het epos van de luchtvaart,
avontuurlijk, spannend, dramatisch en vol humor bovendien en tevens
ook een knap stuk geschiedschryving van een nog jong verleden: de
vestiging van de Franse burgerluchtvaart.
Dat epos speelt zich af in de eerste groot maken van De Lijn, de lucht-
i"'-* x iijn die tot luchtnet moet worden en
Frankrijks naam tot ver over de gren
zen en in andere werelddelen hoog
moet houden. Eer jaagt hij niet na
en geld evenmin. Voor zijn mannen
is hij bikkelhard, zoals hij ook voor
zichzelf bikkelhard is. Wanneer hem
't verongelukken van een zijner'pilo
jaren na de oorlog van 1914'18, toen
tientallen oorlogsvliegers demobili
seerden, hun uniform uittrokken en
naar een baantje zochten in het be
roep dat zij door de oorlog hadden
leren kennen en lief gekregen, de vlie
gerij. In die dagen begon een zekere
Didier Daurat in de buurt van Tou-
doorgaan, de lynzal er komen. Zijn
piloten haten hem om zijn hardheid,
maar ze respecteren hem niettemin;
door hem leren ze te houden van de
lijn, die zulke gruwelijke offers kan
vragen en met hem bereiken ze het
doel en maken die lijn groot.
Dit is een formidabele film, een bij
zonder knappe prestatie van regisseur
Henri Decoin, die deze heroïsche tijd
in de film werkelijk deed herleven,
zonder misplaatste heldenverering,
zonder overdadig pathos, sentimentali
teit of romantiek. Alleen in een korte
episode, die zich afspeelt rondom een
nieuw verworven vliegveld ergens in
Afrika, is de reconstructie van de his
torische gebeurtenissen wat te opzet
telijk van karakter, een décor-we
reldje, waaraan het werkelijke leven
vreemd blijft. Maar voor het overige
is „Hotel au Grand Balcon" 'n film
die bijzonder gaaf en eerlijk van sfeer
dienstregelingen en schrijft er 'n an- gen oproept
dere voor in cfe plaats: de dienst moet
bijzondere spannin-
LONG-SHOT
louse met een paar oude oorlogsma- ten gemeld wordt dan haalt hij, zon- Dramatiek die steeds in een menselijk
chines postvluchten te organiseren, der dat er enige emotie om de dood kader gevat blijft, nergens geforceerd
eerst een enkele korte lyn binnen- van 'n mens aan hem te bespeuren werd maar juist omdat ze zo volko-
lands een maal per week, maar lang- valt, 'n naam door op 't bord van de men 'beheerst is bijzondere spannin-
zamerhand breidde het bedrijf zich
uit: meer machines en piloten, grote
re trajecten tot ten slotte de lijn zich
uitstrekte tot Zuid-Amerika met iede
re dag een vlucht. Daurat leeft nog en
is thans chef-exploitatie bij de Air-
France; zijn eerste piloot, Jean Mer-
moz, een nationale luchtheld, is in
middels gestorven. In de figuur van
de directeur Carbot en van diens pi
loot Fabien doet de film „Au grand
balcon" hen herleven.
Ze vertelt van dat kleine vliegveld
vlakbij Toulouse, zo maar een gras
veld met een houten keet erop. Ze
vertelt van het kleine familie-pension
„Au grand balcon", waar de jonge
vliegers hun' thuis gevonden hebben
en dat nog steeds de herinnering be
waart aan die eerste tijd, dertig jaar
terug, toen er de grondslag gelegd
werd voor het thans wereldomvatten
de Franse vliegbedrijf. En de film ver
telt vooral van de mensen, die deze
Franse burgerluchtvaart groot heb
ben gemaakt door him soms zeer
bittere volharding.
In die houten keet dan, waar het
tocht en lekt.^it de directeur Carbot.
Een markante, steile figuur, die weet
wat hij wil en waarom hij het wil.
Onverzettelijk zonder een duimbreed
te wijken voor welke tegenslag dan
ook. Een man, die het verlies van
mannen en machines zal riskeren, om
dat hij het wel moet riskeren, wan
neer hij tot zijn doel wil geraken: het
Pierre Fresnay en Georges Marchal als de directeur van het vliegbedrijf
en B$a eerste piloot, twee voortreffelijke rollen la de goede «lm
trum van het Nederlands gevangenis
wezen in het leven geroepen, waarin
alle organen, die zich met het ge
vangeniswezen bezig houden, mede
zeggenschap hebben. Dit centrum is
geen onderdeel van het overheidsap
paraat en staat buiten de hiërarchie
van de overheidsdienst, zodat het dan
ook niet onder leiding van een der
functionarissen van het gevangeniswe
zen is gesteld, doch van een der do
centen der universiteit, namelijk mr.
W. H. Nagel hoofdassistent voor straf
recht en criminologie aan de rijksuni
versiteit te Leiden.
De heer Lamers is ook de promotor
van de eerste studiedag voor het ge
vangeniswezen, welke Donderdag
werd gehouden in de Dierentuin in
Den Haag. Op deze eerste Studiedag,
waaiwan men voornemens is een
jaarlijkse herhaling te geven, zijn
slechts twee problemen behandeld, die
ten nauwste met het vraagstuk van
het gevangeniswezen samenhangen,
te weten Debiliteit en haar correla
ties met wangedrag en misdaad", in
geleid, door dr. mr. P. A. H. Baan en
drs. J. v. Ratingen, respectievelijk pri
vaat-docent in de forensische psy
chiatrie en psycholoog aan de psychia
trische observatiekliniek van het ge
vangeniswezen te Utrecht.
Het was vooral mr. dr. Baan, die
de revolutionnaire ontwikkelingsgang
van het vraagstuk belichtte en vast
stelde, dat er geen verband bestaat
tussen debiliteit en misdaad, hetgeen
in tegenstelling staat tot vroeger heer
sende opvattingen. Nog niet zo heel
lang geleden meende men dit ver
band te zien aan de hand van statisti
sche gegevens en nonnen, die nu niet
meer gelden, zoals bepaalde uitwen
dige kentekenen van de mens, die
hem tot misdadiger zouden stempelen.
NIET STILZITTEN
In de middagzitting sprak prof. mr.
dr. G. H. A. Feber oven „De kunst
voor de gevangene". In het kort kwam
zijn zienswijze hierop neer, dat de de
linquent, om tot zelfreclassering te
komen, in zijn gevoelsleven geroerd
moet worden en zeker niet mag stil
zitten. De kunst is een geschikt mid
del, dat hem die beroering schenkt,
mits het met zorg wordt gehanteerd.
Vooral waar het de lichtere of amu
sementskunst betreft, is voorzichtig
heid geboden, aangezien de gevange
ne anders wel eens het gevoel kan
krijgen, dat de gemeenschap hem zijn
misdaden niet zo zwaar aanrekent
Het onderwerp ontketende een le
vendige discussie, waarbij vooral de
heer Arnoldus, directeur van een ge
vangenis uit het Zuiden des lands,
een warm pleidooi hield voor het
brengen van kunst aan gevangenen.
Zijn rijke ervaringen hadden hem ge
leerd, dat kunstvoorstelllngen in de
gevangenis op de gedetineerden een
heilzame uitwerking hebben.
Voor deze studiedag bestond een
zeer grote belangstelling, zowel van
i de zijde der rechterlijke macht als
wel van allerlei vertegenwoordigers
van organen, die zich op het terrein
van de reclassering bewegen. Tevens
woonde een Belgische vertegenwooi>
diger van het gevangeniswezen de ve®
gadering bij.
(Nadruk verboden*