LEXINGTON
Het loonzakje van de voetbalprof.
Waf verdient een beroepsvoetballer
eigenlijk?
PARKEN EN WOESTIJNEN
IN DE MEIMAAND OP EEN
ZEEUWSE BOERDERIJ
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
DONDERDAG 25 MEI 1950
Adüertentt#
ENGELAND BETAALT HET SLECHTST.
door M. J. Adriani Engels.
Wanneer men in on» land discussieert over beroepsvoetbal, premiestel
sel en amateurisme, dan blijkt vaak, dat zeer velen slechts een vaag idee
hebben van wat een beroepsvoetballcr in het buitenland verdient. Men
schat z-ijn salaris óf veel te hoog óf veel te laag, want de juiste bedra
gen vindt men zelden of nooit genoemd in de Nederlandse sportpers.
Vandaar dat we hier eens „het loonzakje van de voetbalprof" aan een
nadere inspectie zullen onderwerpen. Volledig beroepsvoethal treft men
in Europa slechts aan in Italië, Spanje, Frankrijk en Groot Brittannië;
in andere staten heeft men hoogstens een premiestelsel, zoals in België.
In de Rjitse voetballanden (Enge-1overwinning en 50 gulden per gelijk
land. Ierland, Schotland en Wales) spel bedragen. In bijzondere gevallen drag, de meesten tiHIven er verre na
werkt men het uitkomen van bui-j stijgen deze premies nog aanmerke- jder, terwijl ze officieel geen cent
tenlandse beroepsvoetballers tegen, lijk, Toen Internationale dit seizoen ontvangen van de enorme „trans-
omdat men er van mening is, dat de <le plaatselijke ontmoeting tegen de I fer"-bedragen, waarvoor ze van de
aanstelling van een buitenlander de grote concurrent Mllano. waarin de j ene cjub naar de andere verkocht
werkloosheid van een Brits onder- Zweden Gunnar Nordahl en Gren worden Omdat ze zich door het te-
daan beduidt. Er is daarom de be- spelen, gewonnen had, kreeg elke kenen van hun profcontract als het
perking gemaakt, dat men twee jaar speler G00 gulden «Is overwinning*- „-are met handen en voeten aan hun
op Britse bodem mootjyonen. aIvo- j premie. jclub gebonden hebben, kunnen
220 gulden per maand in een
kleine stad en minstens 265 gul
den per maand in een grote
stad ontvangen benevens klasse
mentspremies, overwinningspremies
en waardepremies. In de twee maan
den zomervacantie gaat het salaris
gewoon door. Een middelmatig eer
ste klasse-speler In Frankrijk ont
vangt ongeveer 5U00 gulden per jaar,
een speler, die tot.de nesten van zijn
elftal behoort, ongeveér 7000 gulden,
een international nog aanmerkelijk
meer.
ENGELAND HET LAAGST!
Veel en veel lager is de salariëring
van een Brits voetballer, hoewel in
Engeland het beroepsvoetbal reeds
j in de vorige eeuw bestond. Maximaal
mag een Engelse voetbalprof 12
I pond per week 125) gedurende
h.»t winterseizoen en zeven pond per
I week (f 75) gedurende de drie zo-
I mormaanden verdienen, wat 'n jaar-
j salaris van 6800 gulden beduidt, doch
islechts een enkeling haalt dit be
yens men als buitenlander een prof
licentie kan aanvragen. Desgewenst 00k faas Wilkes, die een contract i betalende vasteland van Europa gaan
twee iaar ama-i
leur in een Britse club spelen
In deze club Internazionale speelt Britse profs niet op het veel beter
dat beeft twintig jaar geleden ook
onze landgenoot Keizer (Ajax) ge
daan als amateurkeeper van Arse
nal's eerste elftal gedurende een half
seizoen maar een buitenlander,
die in zijn eigen land reeds beroeps
voetballer is, zou twee jaar rust moe
ten nemen, omdat h\j niet zolang als
amateur kan uitkomen. Dat doet na
tuurlijk geen sterveling! Van de
tweejaRrsbepaling profiteerde dit
seizoen de Duitse keeper Trautmann,
die een profcontract in Engeland
kon tekenen omdat hij als krygsgc-
vangene het vereiste aantal jaren op
Britse bodem had doorgebracht.
Ook in Spanje doet men weinig
aan „voetbalimport". Bijna alle
Spaanse beroepsvoetballera zijn ge
boren en getogen Spanjaarden; de
enkele buitenlanders (De Fransen
Domingo en Ben Barek benevens de
Zweed Carkson spelen in Madrid)
mogen gelden als de uitzonderingen,
die de regel behoren te bevestigen.
DE TWEE IMPORTLANDEN,
Daarentegen zijn. Frankrijk en Ita
lië de lanaen. waar veel buitenland
se beroepsvoetballera uitkomen, ook
onze vijf landgenoten De Harder,
Wilkcs, Appel, Van Lent en Timmer
mans. Een Franse club mag hoog
stens twee buitenlanders per elftal
opstellen, een Italiaanse club maxi
maal drie, nadat een voorstel om dit
aantal tot vier te verhogen verwor
pen was. Men kan in Frankrijk deze
bepalingen overigens gemakkelijk
ontduiken door de buitenlanders de
Franse nationaliteit te laten aanvra
gen, zoals tientallen Poolse voetbal
lers gedaan hebben. Binnen twee
maanden is men Frans staatsburger!
In Europa vindt men de hoogstbe-
aaide beroepsvoetballers in Italië,
In de club Internazionale te Milaan
ontvangt de mfdvonr Amadei 600
gulden per maand aan vast salaris
henevens «Je wedstrijdpremies, die
voor deze rijke club 100 gulden per
oor de tijd van twee jaar afsloot, spelen,
waarbij hij, naar verluidt, 60.000 gul
den aan handgeld ontving. Zijn sala
ris bedraagt er 500 gulden per maand
plus premies. Toen we hem enkele
weken geleden spraken, vertelde hii
ons, dat hij aan het einde van net
volgende seizoen, als zijn contract af
gelopen is. geheel vrij man zal zijn
en dan zal zien of hij opnieuween
contract met Internazionale zal gaan
afsluiten met opnieuw 'n hoog hand
geld of ergens anders in Frankrijk
of Italië zal gaan voetballen.
VEEL LAGER
De kleinere clubs in Italië betalen
veel en veel lagere salarissen. Het
bedriegelijke van deze sommen is.
dat de salarissen onderling zoveel
verschillen, dat zelfs bij de rijke club
Internazionale de reservespelers
slechts 200 gulden per maand ont
vangen en met meedelen in de pre
mies. tenzij ze een keer meespelen.
IN* FRANKRIJK.
In Frankrijk is het onderling ver
schil tussen de salarissen veel min
der groot, omdat de topsalarissen
lager zijn en de „kleine salarissen"
hoger liggen, wat ook veel beter is.
De zevenhonderd binnen- en buiten
landse beroepsvoetballers van Frank
rijk moeten contractueel minstens
VREES EN ENGELAND.
Maar sinds kort zjjn de Britse
profclubs opgeschrikt door de vlucht
van enkele cracks naar Columbia,
het enige voetballand ter wereld, dat
niet bij de wereldvoetbalbond, de F.
I. F, A., is aangesloten en daarom
overal vandaan spelers kan kopen,
zonder dat hun vroegere clubs dat
via de F. I. F. A. kunnen verbieden.
Neil Franklin, de spil van het En
gelse elftal, verdient thans in Co
lumbia 500 gulden per week! Stoke's
rechtsbuiten Mountfort ging met hem
mee en een paar dagen later volgde
de Evertonspeler Higgins, die voor
10.000 gulden handgeld en 300 gul
den weeksalaris ook in Columbia
gaat voetballen. Franklin maakt
school
Het is met dat beroepsvoetbal in
Columbia wel iets eigenaardigs. Men
betaalt er zulke hoge salarissen, dat
de buitenlandse spelers overal van
daan komen, Toen dit seizoen de be
kerfinale in Columbia gespeeld werd,
was van de winnende club alleen de
keeper Columbiaan, terwijl in de
verliezende ploeg zelfs geen enkele
Columbiaan speelde, want dat elftal
was samengesteld uit zes Argentij
nen, twee Peruanen, twee Uruguay-
ers en een Braziliaan!
(Nadruk verboden)
IMPORT CIGARETTES - 85 ct.
Advertentie
Veranderen de mannen
Opvallend is het, hoe veerkrachtig op
het ogenblik weer de manier van
lopen van de Nederlandse mannen is.
Ten dele is dat het gevolg van de
steeds beter wordende voeding. Maar
voor een ander deel maakt ook de
nieuwste manier van scboenfabricagc
het lopen lichter en gemakkelijker
Swift in Nijmegen maakt thans de
nieuwe Super Swift, een schoen, die
iedere beweging van de voet volgt en
die vermoeienis letterlijk uitsluit. Fijne
leersoorten en mooie modellen droe
gen er toe bij om de Super Swift, dit
toppunt van gemak, in verrassend
snel tempo populair te maken- M?n
vindt de Super Swif thans in alle
goede Nederlandse schoenwinkels.
LEZERS SCHRIJVEN-..
HET FRANSE KERKHOF
KAPBLLE
Velen zullen met mij jl. Zondag een
bezoek gebracht hebben aan het Fran
se kerkhof te Kapeile Wat my zo diep
trof was het rumoer en het hardop
praten met elkaar.
Toen ik het kerkhof bezocht was er
een heer, die voor de graven eerbiedig
zijn hoed afnam en bij het monument
enkele ogenblikken stilstond. Maar
van al die andere heren zag ik dat
niet. Kunnen wij dan niet enige mo
menten stil en eerbiedig zijn, of was
het beter dal net als op de Grebbeberg
een bordje wordt geplaatst waarop te
lezen staat, dat men stil een eerbie
dig moet zijn en dat alle mannelijke
personen hun hoofd moeten ontbloten?
Dit zou waarlijk niet te veel geelst
zijn van ons voor „hen die voor ons
vielen". gH
NOGMAALS
„DE RIT VAN HET BOERTJE."
Uw bijzonder mooie weergave van
de „Rit van het boertje" tydens de
oovlogsverschrikkingen in 1940 te
Middelburg, heeft allenveg© belang
stelling getrokken en niet minder
het sympathieke, onopge»-* kte re
laas van de heer Eoone zelf.
Bij het lezen hiervan komt men
zeer* onder de indruk van deze hel
dendaad in de" ware zins des woord*.
M. d. R.. tot mijn grote verwonde
ring heb ik nooit er van gehoord,
dat deze held begiftigd is met een
ridderorde. Zeer waarschijnlijk zal
de heer. Boone deze niet verlangen,
maar als er één man is, die een ere
teken verdient, dan is hot toch wel
hij, die met inzet van zijn eigen leven
een daad van barmhartigheid jegens
z(jn medemensen betrachtte.
'Er worden er wel geridderd, die
niet in de schaduw van deze man
kunnen staan!
VI. M.
HERINNERING AAN EEN OCHTENDUUR.
Het was op Bali. Dicht in <le buurt van een kleine kampong bij een
vi'ii grote tempel, gewijd aan een of andere Godheid, De nacht lag een
klein uur achter ons, maar de dag was nog niet begonnen. Het was dat
verrukkelijke, lichte, zilverwitte, transparante uur, dat zo vaak daar op
do evenaar aarzelt tussen dag en nacht, Het uur, waarnaar alle oud-
Indischgasten hunkeren en verlangen. Het uur, waarin alles jong Is en
puur, zuiver en stralend.
.Ik zag een heel jong Balinees meisje naar die tempel lopen. Maar dat
lopen was een gesublimeerde vorm van voortbewegen. Dat meisje danste
ais het ware naar die tempel. Daar was aan dat lopen niets bestudeerds,
niets aangeleerds, niets onechts. Zo was dat meisje.
Die tempel moest men opgaan langs een stenen trap. Zo deed ze. En
toen ze bovenaan was braeiit ze haar offer. Aan die Godheid waarschijn
lijk. of misschien wel aan de dag, aan het licht of aan nog iets anders.
Dat offer was een klein, kinderlijk klein, boeketje witte bloemen. En dat
stond reohop tussen de slanke, bruine vjngers van het meisje. Ze legde
die kleine offerande neer en ging weer terug. De trap af, de kampong
in. Even later laaide de zon over Bali. Het werd heet. Er was nog maar
één troost daar: het zoeken naar schaduw.
Dit kleine tafereel kwam me, na 't
twee jaar vergeten te hebben, voor
de geest, toen ik een paar dagen gele
den Indonesiërs zag dansen in het
Amsterdamse theater „De la Mar"
Het gezelschap van India Kamadjojo,
dat dans, zang en muziek uitvoerde
Ik dacht aan die morgen op Bali, aan
dat meisje, haar bloemen en haar lo
pen. En ik wist dat het daar, op Bali,
duizendmaal schoner, echter, lieflijker
was dan dit alles in het theater De
la Mar. Hoe goed bedoeld ook, hoe
verzorgd gebracht voor een blank.
Westers publiek.
De bedoeling van dit dansen en mu
siceren bleef ons verre. Het kwam uit
een andere wereld, die ondanks drie
eeuwen contact goeddeels gesloten
bleef voor hen, die er tijdelijk heen
gingen. Men vond het, die avond van
de week, interessant, exotisch op
windend soms, bizar. Maar men bleef
verre van de binnenkant van dit al
les. Men kon het van buiten bekijken.
Wat daar van binnen was bleef
vreemd en onbekend.
Dat kon ook niet anders. Wat wil men
Indische dansers in Amsterdam! In
dit land, dat te grijs is en te nauw, te
klein en te zwaar, te log en te hard
voor deze ragfijne, geciseleerde, broze
Balinese kunst. Hoe kan zo'n dans,
vergeestelijkt en los van de aarde,
bloeien en gedijen in een stad van
klinkers en vette polderklei? In een
stad. die raast en bulkt van bebop en
boogie woogie? In een stad van
huurkazernes en mensenreservoirs?
Neen, zo'n dans en zulke muziek
bloeien hier niet. Het is al even on
mogelijk sals het vasthouden van wat
Indische sfeer door middel van wa
jangpoppen, Makassaarse mandjes en
ebbenhouten olifantjes uit Port Said
in onze dichte, als cellen gebouwde,
knullige Hollandse binnenhuisjes.
Dat alles overdenkt een mens zo'n
avond in het theater De la Mar. En
men ziet de moeite aan, die deze In
donesiërs zich getroosten om een
sprankel Indonesië, een glimp van de
evenaar, hier over te planten. En men
ziet hóe grandioos zoiets mislukt. Om
dat iedere poging bij voorbaat tot
mislukking is gedoemd.
Eén ding is daarbij soms een mo
ment. een seconde, verbijsterend: hoe
ver we daarvan afstaan. Hoe mate
loos wijd hun wereld en de onze ge
scheiden zijn. Door zeeën en bergen
en valeien en dan nog eens door zeeën
en bergen en valeien. Hun wereld en
de onzedie niets van elkaar
begrijpen. Die elkaar in wezen vreemd
gebleven zijn.
Drie eeuwen is lang en kort tege
lijk. In ieder geval waren ze aanzien»
lijk te kort om ook maar een uiterst
gering gedeelte van deze wonderlijke
muziek cn dat vreemde, donkere,
zwaarmoedige dansen te leren ver
staan. Dat dansen en die muziek zijn
ons te stil. Te naar binnengekeerd. Te
veel ingehouden. Tc weinig materie
en te veel geest, droom, bezonkenheid,
meditatie. Want wij kennen de stilte
niet meer, in de stoomcaroussel die ze
de naam „Amsterdam" gaven. En wat
de natuur aangaatdie werd
kunstmatig verankerd in Bosplan
Zuid en Vondelpark.
Maar wat wil men in een stad van
N.V. NOURYRHARMA'DEVENTER
VOEIBAl
Engelands voetbalpreskient
wil ander puntensysteem
Tydens het banket, dat gehouden
werd na afloop van Engelands 4—1
overwinning op België, bracht de
president van de Football Associa
tion, de heer Arthur Drewry de sug
gestie naar voren om het* huidige
puntensysteem voor voetbalwedstrij
den te veranderen. Naar zyn mening
moet men meer de nadruk gaan leg
gen op het aantal gescoorde goals.
Zyn idee werd echter niet zo enthou
siast door de aanwezige voetbalof
ficials ontvangen. Eén der directeu
ren van Tottenham Hotspur wilde
liever het oude 60-jarige puntensy
steem van twee, één of geen punt
(en) voor resp. een gewonnen, ge
lijkgespeelde of verloren wedstrijd
handhaven, evenals de secretaris van
Charlton, Maar de secretaris van
Chelsea was voor elke verandering
als deze maar een verlevendiging
van het spel zou brengen
Eén van de systemen, waarover
men in sommige voetbalkringen be
raadslaagt, houdt In, dat één punt
wordt toegekend voor een gelijk spel,
twee punten voor een gewonnen par
tij met een goal verschil, drie pun
ten voor twee goals verschil en zo
vervolgens. Men meent dat een der
gelijk systeem een levendiger spel
type, waarbij meer gewaagd wordt,
in de hand zou werken.
BILJARTEN
Kampioenswedstrijden
tweede klasse kader 38/2 gestart.
Te Souburg werd in het café van de
heer Korff Maandag met de biljart
wedstrijden om de persoonlijke kam
pioenstitel tweede klasse kadre 38/2
begonnen. De vier deelnemers, de he
ren v. d. Velde, Gabriëlse. Verhulst en
Bruynzeel spelen een dubbel rooster
met het volgende aantal punten: 250,
250, 300 en 250. Woensdag en Vrijdag
worden de partijen voortgezet. De fi
nale wordt dan Zaterdag gespeeld.
Uilslag van de twee eerste gespeelde
wedstrijden:
Verhulst 300
10 115
30
Bruynzeel 83
10 36
8.80
Gebriëlse 250
16 48
15.62
v. d. Velde 133
16 36
8.31
Amsterdamse
Beurs
23 Mei 24 Mei
Nederland 1948 (3%)
100%'
100%
dito 1947 (3Va3
98%
98%
dito 1?37 3
98
97%
Dollar-lening 1947 3%
98%
Investeringscel t. 3
99
99%
Nederland 1982—84
99%
99%
Nederland 1962—84
99%
99%
Nederland N.W.S. 21 i
81
Ws
Spaarc. f 100
100%
100%
Indië 1937 A 3
94%
95
Grootboek 1946 9
98
Ned. Ind. Hand. B
78
81%
Ned. Handelmij.
136%
139
AKU
167%
167%
Bergh's Jurgens
312
313%
Calvé-Delft
126%
127
Centrale Suiker
171%
174
Kon. Ned. Hoogovens
156
155%
Unilever
202%
202
Ned. Kabelfabriek
272
272
Philips
224
223
Wilton Feyenoord
146%
146%
Biiiton
280
287
Kon. Petrol. Mij.
278%
279%
Amsterdam Rubber
119%
118%
H.A, Lijn
158%
159
Kon. Paketvaait
114%
U«%
Ned. Scheepv. Unit
123
136%
Rotterdamse Ltoyd
126%
128%
Stv. Mü. Nederland
140%
143%
Handelsver. A"dam
U6%
114%
Deli Batavia Mij.
88%
Deli Mij.
110%
113%
Anaconda
33%
33%
Bethlehem Steel
113
114%
General Motors
88%
90%
Kennecot
58
58%
Shell Union
44%
«4%
Baltimore Spw.
11%
Miss K.T. Spw.
i
New York Centr. Spw.
14%
14%
Pennsylvania
18
17%
Min of meer tegen de draad in was
de stemming, die Woensdagmiddag op
het Damrak werd aangetroffen. Was uit
de regeringsnota over de toestand in In
donesië somberheid en teleurstelling te
lezen, de beurs scheen hieruit vertrou
wen te putten, dat het juist nu beter zou
kunnen gaan. Des ochtends was de uit
werking op het koerspctl ietwat depri
merend, maar op de officiële beurs viel
de stemming erg mee. De opening was
aarzelend, maar geleidelijk trad een her
stel in tot dicht bij het vorig koerspeil,
dat hier en daar nog overschreden werd.
klei, veen en baksteen! In een woestijn
van beton, verbruikte benzinestank
en stadsstof! Daar ranken geen bloe
men uit de parken van de evenaar,
daar staan geen tempels, waar jonge
meisjes in betoverd morgenlicht bloe
men brengen aan een ernstige, pein
zende God. Daar waar heel de wereld
nog is één ontzaglijk wijd Bosplan,
drijvend in de diepe, blauwe Indische
zee.
Zo vreemd hun onze woestijnen ble
ven, zo vreemd hun parken ons! En
hun zang, dans en muziek.
ANTHONY VAN KAMPEN
26 Mei
Vlissingen
Terneuzen
Hansweert
Zierlkzee
Wemeldinge
HOOQ WATER
u.+NAP U.+NAP
LAAG WATER
u.—NAP u NA*
9.10
934
9.57
10.13
10.29
1.46
1.67
1.83
1.26
1.43
21.32
22.00
22.17
22.35
22.56
1.31
1.53
1.67
1.00
1.18
2.44
3.10
3.44
3.34
3.45
1.71
1.90
2.05
1.52
1.73
15.15
15.41
16.16
16.13
18.26
1.42
1.60
1.75
1.20
1.39
Wat een natuurliefhebber ziet
Tja, lezers, wat ben ik begonnen met naar die koekoeksroepa te In
formeren.
Het koekoeksklokje zelfs moet er aan te pas komen, want het 1» nu
al een paar weken lang één en al koekoek „wat de klok slaat." Inder
daad, voor m'y even gezellig, als dat klokje zelf.
Met zekere angst stapte ik eens het
redactiebureau binnen, niet anders
gelovend, dan dat mij tegemoet zou
klinken „Barend, als je nog eens
wat weet Loop naar de koekoek
met je koekoek
Maar dat liep nogal mee en Barend
kon opstappen meteen paar nieu
we koekoeksroep-meldingen in de
reeds uitgezakte binnenzak van z'n
colbertje.
Nou, dat was dan de schaduwzijde,
het ergste
En de keerzijde? De „lichtende"
kant
Wel, Barend (want hij wordt hier
en daar zo maar bij zijn voornaam ge
noemd hoe durven ze ontvangt
ongevraagd inlichtingen, tips en
zelfswordt hij hier en daar ter
loops op de koffie genodigd. (Met bij
bedoeling
Enfin, ik ben eens ergens op de kof
fie gegaan en ik moet zeggenhet is
me best bevallen. Allerminst kwam tk
er „op de koffie".
IN DE KLEI.
Kwam ik daar op zo'n echt ouder
wets gedoetje terecht, midden in de
vruchtbare klei. De boer, een echte
Zeeuw, en zijn vrouw Zeeland's wel
varen. met kant en goudmet bloed
koralen. met doek en beuk, met keus
en schort, met kleppende muiltjes en
een zonnige lach, veel sprekender en
levendiger dan de lach van de zon zelf,
die, na enige vacantie in April zich
weer in al haar schoonheid toonde bo
ven de bloeiende appels en peren.
Maar die tuin, die boerenhof
Het „kort" bezoekje dijde uit tot een
vrij langdurig verblijf, waarbij de
„vrouwe" nog eens kwam kijken, wat
ik toch zoal „uitvoerde", maar geluk
kig liet ze me stil begaan.
Daar was dan eerst een net paadje,
met tegels belegd en daarlangs, beider
zijds, een haagje van palmstruikjes.
In 't midden van dat pad een cir
kelvormig perk met Engels gras en
blauwe di-ulfjes en achter de haagjes
allerlei bloeiende en uitgebloeide plan
ten, die bij zo'n oud gedoetje behoren.
De brede, glanzende bladerdotten van
de vette steenbreek, een paar keizers
kronen met al verdroogde kelken,
natuurlijke „bakkruidjes" en narcis
sen en Geums en viooltjes.
OP DE BLEEK.
Naast het pad rechts een juweeltje
van een Zeeuwse bleek met het be
kende palmet van kousenlatten, waar
(ook al heel natuurlijk) enkele paren
zwarte benen-etuii's geleken op de om-
hooggestoken benenparade van een
lichaamloos monster. Sappig groen lag
het blcekveldje daar, maar 't stond er
nog vol met madelieven, paardebloe
men en frisgroeiende pinksterbloe
men, want de zeis had het gras nog
niet beroerd.
De bruingouden voorjaarbij zweef
de over de paarse kelkjes, maar de
haren waren al wat verbleekt en dit
prachtige diertje zou spoedig haar
taak hebben volbracht.
Gele insecten, kleine wespen ge
lijk, speurden ijverig rond om in de
nu haast voltooide nesten van die
bijtjes, nog gauw hun parasieten-eie
ren te kunnen afzetten.
DE HAAG.
Een brede tanishaag sloot de bleek
aan de andere zijde af. Die haag trok
mijn aandacht door een blauw vlin
dertje, dat in de wandeling blauwtje"
heet, veel van de zon houdt en de
warmte zoekt op de naaldachtige bla
deren van de taans. Dat blauwtje
vloog natuurlijk weg. toen Zwerf-
mans' donkere schaduw naderde, maar
diens blikken, die het diertje volgden
in zijn vrolijke, kleurige vlucht, pas
seerden een geel, bewegend plekje
tussen de naalden. Dat bleek oen
wespenkoningin (Duitse wesp), die
erg gek zat te doen. Ze stak de kop
tussen zo'n propje naalden en haalde
die er weer uit, zonder dat er een
verklaring voor die handelwijze was
te vinden. Zo nu en dan deed het
insect een paar schreden terug om
dan weer dezelfde stand in te nemen
en weer een poosje te blijven zitten.
Wat weten we toch nog weinig van
het intieme leven van dergelijke die
ren.
Achter in de tuin was een rommel-
hockje. Daar stond (zoals de boerin
mij later vertelde) een bloeiende kers
appel. „Als die rijp waren, namen we
vroeger zakken vol mee naai" school",
glunderde ze. „maar de meester was
er niet vóór, dat begriep je wel
Ik kon het me voorstellen, maar
nü bloeide dat boompje prachtig en
de schoonheid werd nog vérhoogd
door de donkere massa van een oude
kastanje, waartegen klimop groeide
en die tot steun diende voor een leger,
tje oude bonenstaken.
Vroeger was daar nog een hoekje
bloementuin geweest. Nu was 't ver.
anderd in een wildernisje met bijzon-
dere schatten. En hoewel alles in 't
rond getuigde van bijzondere zorg voor
de grond en zijn voortbrengselen (de
moestuin zag er keurig uit met z'n
bedjes spinazie en de pas opgekomen
slaplantjes) had men dit plekje een
beetje expres aan z'n lot overgelaten,
LELIETJES DER DALEN,
Er stonden toefjes lelietjes der da
len, met nog maar een enkel knopje
geopend uiteengezakte bladerbossen
van de herfstyloos, die de plaats aan
wezen, waar over een half jaar de
bladerloze, teergekleurde bloemen-
groepjes zullen prijken daar kwamen
de nog doorschijnende bladeren van
de lampionsplant al fleurig uit de
grond kijken; daar vulden de bonte
bladeren van een aronskelk levendig
open plekjes cn stond hier en daar een
dorre varenklomp te prijken met de
zich geleidelijk ontrollende veren.
„Ja", zei de boer, zich veront
schuldigend, „dat is nou een plekje
in m'n hof, waarom ze me wel eens
„een vulen boei-" zullen durven noe
men, maar 't is nog van een voorgan
ger en ik kon het niet over mijn hart
krijgen om dat hier eens „op te
poessen". Je ziet er elke keer weer
andere dingen".
VARENVEER.
En Barend nam een varenveer en
liet de boer eens zien, hoe mooi dat
hele blad in z'n knop zit samengevou
wen eerst het geheel in een warm
kleed van dicht opeengepakte schub
ben dan elk blaadje weer apart op
een eigen plaatsje in de opgerolde spi
raal, die schoner is, dan de mooiste
bisschopsstaf.
We waren het samen eens, dat. ais
de mensen zo iets „vuulte" willen
noemen, ze eerst maar eens moeten
proberen het na te maken. Met al de
6ntlui kendft
varen i/«tr«rt
wonderlijke doelmatige inrichtingen
er bij, die de levensprocessen in zulk
een plant tot het juiste doel helpen lei
den die bovendien alle de juiste tijd
kennen, waarop zij hun actie moeten
beginnen en eindigen.
Lezers, om alles te vertellen, wat dat
boerderijtje Zwerfmans te genieten
gaf. ik zou er meer dan deze hele pa
gina voor nodig hebben.
Laat ik liever besluiten met een
„bravo" voor mijn vboer en zijn
vrouw, voor hun lekkere koffie en
eindigen met de meergeuite mening,
dat smaken blijkbaar steeds moeten
blijven verschillen.
Wat weer onderstreept werd door
het schitterend gele kwikje, dat ik
onderweg nog waarnam, genoeglijk
staartwippend op de rand van een
cirkelvormige, donker-olijfkleurige
baar opperbest naar zijn zin had.
koeienvla, waar het vogeltje het blijk-
En natuurlijk riep de koekoek nog
even uit een ver verwijderde boom
gaard Zwerfmans een „wel thuis"
toe.
BAREND ZWERFMANS.
KLANKEN
uit DE AETHER
VRIJDAG.
Hilversum I: 7. 3. 13, 19, 20 en 23 Nw«.
7.15 Sidney Torch en zijn orkest. 7.45
Morgengebed. 8.15 Pluk de dag. 9 Moe
ders wil is wet, 9.45 Hobo's, fagotten en
hoorns. 10 Operaklanken. II De Zonne
bloem. 11.40 Orgelconcert. 12.03 Lunch
concert. 12.43 Lunchconcert. 13.20 Metro-
pole orkest. 13.45 Voor de vrouw. 14 Ne
gen heit de klok, 14.45 Symphonie-orkest.
15.35 Sopraan en orgel. 16 De Zonne
bloem. 17 Vertellingen na schooltijd. 17.15
Kinderkoor. 17.45 Politiekapel. 19.15 Re
geringsuitzending. 19.45 Uit het land van
Hertog Jan. 20.05 De gewone man. 20.12
Lichte muz. 20.30 Ja. zo was 't... klank
beeld. 21.30 Obroeporkest. 22.45 De zin
van het huwelijk. 23.15—24 Amus. orkest.
Hilversum II: 7. 8, 13. 18. 20 en 23 Nws.
7,15 Ochtendgymnastiek. 7.30 Gram. muz.
8.18 Gram. muz. 9 Parijs Conservatorium
orkest. 10.05 Morgenwijding. 10.30 Voor
de vrouw. 10.43 Schubert-concert. 11.05
Radiofeuilleton. 11.20 André Kostelanetz
en zijn orkest. 12 Zonnig Italië. 12.33
Sportpraatje. 12.45 Sprookjesmuziek. 13.15
Lichte muziek. 13.45 Renée Lebas zingt.
14 Kookkunst. 14.20 Sopraan en piano.
14.40 Boekenschouw. 15 Kamerorkest. 16
Filmland presenteert. 16.30 Tussen twaalf
en zestien. 17 Dubbelkwartet. 17.20 Wij
en de muziek. 18.15 Felicitaties. 18.30
Voor de strijdkrachten. 19 Denk om de
bocht. 19.15 Orgelspel. 19,50 Op bezoek
bij anderen. 19.45 Itadiokrabbel. 20.05
Boekbespreking. 20.15 Pianovoordracht.
20.35 De bedreiging der menselijkheid in
de crisis der huidige cultuur, causerie.
21 Men vraagt.... en wij draaien. 21.40 De
Ducdalf. 22 Buitenlands weekoverzicht.
22.15 Swing and sweet. 22.40 Vandaag.
22.45 Avondwijding. 23.15—24 Symphonic
orkest.
ZON EN MAAN.
28 Mei.
Zon: op 4,32 onder 20.42
Maan: op 14.01 onder 2.18
