ffa/.||UNTER H Eerste Duitse troepen over de Kreekrakdam (stenen voor brood"! r Op 13 Mei 1940 betraden zij de Zeeuwse bodem De „Heemskerck" weerde zich in de operatie „bezemsteel" TERUGKEER VAN DE ROKBROEK DE REGERING SUBSIDIEERT EMIGRANTEN Van Vrouw tot Vrouw ZATERDAG 13 MEI 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 TIEN JAAR GELEDEN De week van 13 tot 20 Mei 1940 is in de Nederlandse oorlogsgeschiedenis de week van Zeeland geweest. Zeeland vocht doorwanhopigen zonder uitzicht op 'n overwin ning. In de lucht waren de Duitse vliegers heer en meester. Van 10 Mei af waren luchtgevechten boven Zeeland en luchtbombardementen aan de orde van de dag geweest. Toen naderden op 13 Mei 1940 de Duitse landstrijd krachten de Zeeuwse eilanden. De Duitse barbaren maakten zich gereed voor de verwoesting van deze bloeiende provincie, die in Ientetooi en bij stralend voorjaarsweer deze zware beproeving moest ondergaan. Ieder heeft zijn eigen herinnering aan deze veelbewogen dagen. De Wil- helminadorpers herinneren zich hoe reeds om half zes op de eerste dag van de oorlog een Duitse jager een nood landing in de polder moest maken. De piloot was boven Walcheren ge troffen door een schot in de buik. Zijn kameraad zette het toestel in brand, waarna beiden krijgsgevangen werden gemaakt. In Oostelijk Zuid Beveland troffen de Nederlandse militairen hun voor bereidingen voor een verdediging van de toegangsweg naar Zuid-Beveland. De Bath- en de Zanddijkstellingen werden betrokken en aan de burger bevolking werd bevolen te evacuren. Lange drommen van mensen trokken langs de wegen, bepakt en bezakt met de noodzakelijke en ook wel overbo dige levensbehoeften, het onbeken de tegemoet. De bevolk ng van Ril land Bath en Krabbendijlce trok naar Oostelijk Zeeuwsch Vlaanderen en de bewoners van Kruiningen, Hansweert Schore en Yerseke vonden een onder komen in de „Zak", Wolfaartsdijk enz. De polder Kruiningen, die reeds enige tijd daarvoor op peil gebracht was, werd nu geheel geïnundeerd. De uit wateringssluis te Kruiningen en de in- undatiesluis te Hansweert werden ge opend en al vrij spoedig steeg het zee water binnen de polder zodanig dat uitgestrekte kostbare landerijen onder water kwamen te liggen. Later zou blijken dat de Duitse troepen'tussen de geïnundeerde polders „Kruiningen" aan de ene zijde en de Olzende- en St. Pieterspolder aan de andere zijde, over de Olzendedijk naar Yerseke trokken. Angstige, zenuwslopende dagen gingen voorbij. De komst van de Franse troepen gaf weer enige moed, doch onweerstaanbaar kwamen de Duitse horden nader. DE BATH-STELLINGEN Zaterdags 11 Mei passeerden de uit geputte troepen uit de Peel reeds de BathsteUingen. Geen bemoedigende indruk, voor de verdedigers van de toegangspoort tot Zeeland, die zonder luchtafweer en artillerie zaten! In de middag van de 14e Mei stonden de Duitsers voor de stelling. Tegen de avond begon de artillerie de sterk ge dunde verdedigers te bestoken. Twee compagniescommandanten met 2 sec ties uit Bath waren tegen de orders in, met bootjes naar Zeeuwsch Vlaan deren vertrokken. Om half acht 's avonds ging de vijand tot de aanval over, doch hoe wel een kleine troepenmacht nog te genstand trachtte te bieden, was het een verloren zaak. De aanvallers stieten door en stonden de volgende morgen reeds voor de Zanddijkstellin gen. Stil en verlaten lag het dorp Ril- land-Bath. Even vóór de aanval be gon, waren ook de laatste officiële, burgerlijke personen met een Belgisch scheepje naar Z. Vlaanderen vertrok- ken. De capitulatie was onvermijde lijk. Spoedig kwam de bevolking te rug. Het oude gemeentehuis, waarin het stafbureau was geweest, bleek verbrand, doch voor het overige liep het met de schade vrij goed af. De Krabbendijkenaren deden bij hun terugkeer minder prettige ervaringen op. Vrijwel huis aan huis bleek er ge plunderd te zijn. Met de schade door oorlogsgeweld liep 't gelukkig ook hier goed af. Slechts een paar huizen hadden geleden. EEN ZWARTE DAG De 16de Mei werd voor de gemeen- der afweer machteloos stonden. Overhaast moest worden terug getrokken. En terwhl de Fransen in de straten van Kapelle hevige gevechten voerden, woedde in het verlaten Yerseke een brand die de fraaie oude kerk en een 60 tal huizen verwoestte. HANSWEERT EN SCHORE Ook Hansweert en het dorpje Scho re werden zwaar geteisterd. De Duitse oorlogsmachine rolde voort. Vliegtui gen bestookten de terugtrekkende troepen en zo werden op de Oude Sin gel te Goes ook enige burgers in hun woningen door bommen getroffen. Hóewei de Goesenaren wel enige ang stige uurtjes hebben beleefd, werd cr practisch niet gevochten. Nog dezelf de dag waarop Goes, 16 IVJei, werd bezet, raasden de Duitse gevechtswa gens verder naar de Sloedam. Met de moed der wanhoop hielden hier nog een aantal Franse troepen stand om de teruchtocht van hun kameraden naar Zeeuwsch Vlaanderen te dekken. De overmacht was echter te groot en in de morgen van 17 Mei kon de vijand zijn opmars naar Walcheren voortzetten. In Zuid-Beveland was de strijd ten einde. De Goese ziekenhuizen lagen vol gewonden en langs de wegen lag het bezaaid met uitgebrande of over haast achtergelaten Franse wagens en ander oorlogstuig, van (helaas!) wel zeer verouderde makelij. De kracht der moderne wapenen had ge zegevierd. Vier bange jaren van on- Militaire situatie in Indo-China ernstig. De Franse Hoge Commissaris in Indo-China, Leon Pignon, heeft in een interview verklaard, dat de militaire situatie in Indo-China ernstig bleef. Er was slechts één middel om de In do-Chinese verzetsleider Ho Tsji Minh te versliaan: het land geleide lik opnieuw bezetten. Om To Tsji Minh snel te verslaan was echter doeltreffende Amerikaan se hulp nodig. Pignon achtte het noodzakelijk, dat de Grote Drie een gemeenschappe lijke verklaring zouden afleggen over Indo-China. De Britse houding had een desbetreffend voorstel doen stran den. Een minuut stilte voor Torino. Naar wij van de zijde van de K.N. V.B., vernemen, zal ter nagedachtenis van de vliegtuigi-amp met het elftal van de Italiaanse ploeg Torino, welke juist een jaar geleden plaats vond, vóór de interlandwedstrijd op 17 Mei a.s. tegen Engeland B. een minuut stilte' in acht worden genomen. Koopvaardijkapiteins kwamen in spiegelgevecht. (Van onze speciale verslaggever) HOEK VAN HOLLAND, Mei Zelden zal 'n zeeman, die in. vredestijd l>y kalme zee met zyn schip langs de Engelse kust voer, zo de schrik te pakken hebben gekregen als de twee kapiteins van de koopvaardijschepen, die Dins dagnacht in de duisternis in het spiegelgevecht tussen ons smaldeel en de Engelse vloot terecht zijn gekomen. Voor zjj het wisten, waren die brave kerels omringd door zeeduivels van allerlei kaliber en op het toppunt van hun gevechtswaarde. Een totaal verduisterde Engelse jager lag daar als een t{jgerkat in zijn schuilplaats, die uit niets anders bestond dan oceaan golven. Hij lag er met zijn donkergrijze huid zijn gesmoorde rookpluim en gestopte machines zo in verscholen, dat geen oog zo scherp was, of het zag hem over het hoofd. Nog dieper in de golven verscholen, zwermde een hele vloot van motortorpedoboten; kleine uiterst snelle jagers, die in de oorlog op deze zelfde plaats de schrik zijn geweest van de machtigste Duitse ten rond liet Kanaal een zwarte derdrukking en terreur zouden moe dag. De Zanddijkstellingen onder- ten voorbijgaan voordat de barbaren gingen een zwaar bombardement uit het Zeeuwse land gejaagd zouden waartegenover de verdedigers zon- 1 worden! Mode en bromfiets. Mode is niet maar een willekeurig iets, ook al ziet de winkelende vrouw uitsluitend de speelse inval van de ontwerper. Toch moet er iets ge weest zijn, waarop zo'n ontwerper in gedachten heeft kunnen voortbordu ren. Een populaire lijn van het vorige seizoen al evenzeer als een modebeeld uit de historie. Niet minder wordt er echter teruggegrepen op actuele ge beurtenissen. Zo heeft de hoedenmode een tijd lang onder de invloed gestaan van de Lindberghcap, die nu naar de kinder kamer is verhuisd. Een andere keer was het de uniform, die na de oor log de tegenstelling opriep van een overdaad van kant en lange rokken. De kragen en revers waarmee de mo de van het vorig jaar zo kwistig strooide, vinden nu hun weerslag in het eigenwijze smokingboordje van Jacques Fath. Dergelijke invloeden z\jn er feitelijk altijd geweest zo lang er ïhodo is. Meer in het bijzonder van de laatste halve eëuw is echter de invloed van de sport. Zij heeft de gebreide goede ren populair gemaakt en over het algemeen een gezondere kleding in het leven geroepen. Als typisch ver schijnsel van deze tijd brengt de Ne derlandse kledingindustrie bij de ver nieuwing van de fiets (met hulp motor) de terugkeer van een mode beeld, dat wij ook zagen toen de fiets voor het eerst op de weg kwam: de rokbroek. Duitse renners kunnen in het buitenland starten. Met ingang van 11 Mei is Duitsland toegelaten tot de U.C.I., de interna tionale wielrenbond. Duitse renners zullen dus in de naaste toekomst weer in het buiten land kunnen starten. De juiste rege ling zal nog nader worden uitge werkt. Voor bepaalde groepen gedeeltelijke vergoeding van reiskosten. Geen goedkope reis. (Van onze parlementaire redacteur) Het verlangen van vele, jonge en energieke Nederlanders om te emigre ren en zich elders een bestaan op te bouwen, is afgestuit op de hoge kos ten, die aan de overtocht naar bijvoor beeld Canada of Australië verbonden zijn. Want de emigranten moesten tot dusver zelf hun reis betalen. Sinds enige tijd bestaat er echter een subsidieregeling, waardoor het mogelijk geworden is, dat de regering de reis van bepaalde categorieën emi granten gedeeltelijk vergoedt. Van overheidswege ziet men namelijk in, dat met emigratie een landsbelang ge diend wordt. Voor subsidie komen in het alge meen in aanmerking zij, wier bestaan in Nederland bedreigd wordt en die overigens de karaktereigenschappen en de lichamelijke hoedanigheden be zitten, die hen voor emigratie geschikt maken. In de eerste plaats heeft de re gering op het oog de kwetsbaren op de arbeidsmarkt, dat zijn de ongeschool den en voorts de werklozen of zij, die het dreigen te worden. nationaal standpunt. Van de zijde der geschoolde arbeids krachten bekeken, lijkt het onbillijk, dat hun ongeschoolde, dus veel minder of onbekwame collega's een streepje voor hebben bij het verwerven van gedeeltelijke vrijdom van de reiskos ten. De regering beziet de zaak even wel van een nationaal standpunt en dat brengt mee, dat de geoefende en geschoolde arbeidskrachten zo veel mogelijk in ons eigen land emplooi ge boden moet worden ter opbouw van onze nationale industrieën. Bovendien heerst in ons land reeds ondanks de toenemende werkloosheid een te kort aan geschoolden. De regering wil dit tekort in geen geval vergroten. Er wordt nooit zo gesubsidieerd, dat de regering de totale reiskosten voor haar rekening neemt. Zij betaalt dus nimmer de volle honderd procent, maar treedt aanvullend op. Gesubsidi eerd wordt in de passagekosten en in het zogenaamde landingsgeld. Austra lië bijvoorbeeld, wil dat elke immi grant minstons tien pond in zijn zak heeft. Aan de emigranten naar Austra lië staat de Nederlandse regering toe, dat zij 25 pond meenemen. Dit bedrag krijgt ook de gesubsidieerde. Als de man vooruit gaat en het ge zin tijdelijk zonder inkomsten in Ne derland achterblijft, dan wordt boven dien via de sociale bijstandsregeling gesteund. NIET GOEDKOOP. Aan boord wordt niet het minste verschil gemaakt tussen passagiers, die hun reis geheel zelf betalen en de rei zigers, die een gedeelte van de passa gekosten van de regering vergoed krij gen. Het is zelfs zo, dat men niet van elkaar weet, op welke wijze aan de rederij de reiskosten zijn voldaan. Dat is heel goed, omdat daarmede aan boord veel onderlinge naijver en veel gekrakeel voorkomen wordt. Dat een reis naar Australië niet goedkoop is en dat de regering dus met aanzienlijke bedragen moet bij springen, bewijst het bedrag van 1500,dat men minstens nodig heeft. Daarin^ zijn de kosten van voorberei ding dan nog niet eens begrepen. Wij zouden dit een goede aanvul ling willen noemen op dat deel van de garderobe, dat shorts, lange pan talon of ook wel het van Amerika afgekeken model omvat. Het voor deel van de rokbroek is immers, dat men er overal mee kan verschijnen waar het dragen van shorts of een lange pantalon beslist misplaatst zou zijn. De in Nederland gevestigde ont werper Ehrenfreund bewees dit met het hierbij afgebeelde tailleur, dat geheel de modelijn volgt van het ogenblik: slank makend en met ruime plooien, waarbij de pijpen onopvallend in de plooien zijn verwerkt. Op het oog een gewoon tailleur. Maar tienmaal practischer op de (ge motoriseerde) fiets! ELSE DANAH. (Nadruk verboden). Een tijd geleden dwaal de ik rond op een schil derijententoonstelling. Alweer zult u zeggen, en ik moet antwoorden: inderdaad. Ik hen nu eenmaal van mijn prille jeugd gecharmeerd van schilderijen. Er loopt trouwens een picturale streek door mijn voorgeslacht; zoiets komt in de beste fami lies voor. Maar afgezien van die erfelijkheid heb ik nog een speciaal zwak voor schilderijen-exposi ties. Ten eerste hangen de doeken rustig op hun plaats en laten zich daar ook kalm bekijken in het volle licht. Zij flitsen niet met blik semvaart voorbij op een- wit doek, zij komen niet dreigend op u af of ver vagen in een of andere nevelige situatie, waar aan u nauwelijks kop of staart hebt vastgemaakt of zij verschieten alweer tot. een geheel verschil lend beeld. Zij hangen daar in de gloeiende weelde van hun kleuren of de weemoedige teder heid van hun grijzen en mauven en hebben iets van de eeuwigheid in hun verf en linnen ge vangen. Zij boeien u niet door de importantie van hun onderwerpen, want een gerookte bok king op een oude krant kan oneindig magistraler indruk teweegbrengen dan het portret van dou airière A. tot Z. Voorts omgeven zij zich met een .weldadige stilte. De versterker met gramofoonplaten vergif tigt ons overal het leven behalve in de expositie zaal. Daar knistert hoog stens een catalogus en de bezoekers lopen met be hoedzame stappen en fluisteren. Sommigen, vermoed ik, omdat zij overweldigd zijn door wat zij zien, en anderen omdat zij van al het af gebeelde geen steek be grijpen maar dat voor nog zoveel ter wereld niet hardop zouden dur ven zeggen. Want, zegt u nu zelf: Hebt u ooit op een schilderijententoon stelling de luidruchtige en zelfgenoegzame critiek gehoord, waarvan de foy ers van. onze muziekza len of schouwburgen in de pauze weerklinken. Immers neen. Een schil derij is een geheimzin nig, onaantastbaar ding. Het is vervaardigd uit zeer reële bestanddelen als verf en doek. Maar toch zegt het zwijgend en autoritair tot de be schouwer: Mens, sta stil en accepteer mij, zoals ik talent zal hun luidruch tigheid zeker onder be slag krijgen. Ik ken dat wel. En ik stond op en dwaalde onopvallend hun kant uit. Saskia heeft nu eenmaal het voordeel van bescheiden proporties, wat haar levenslang van pas gekomen is. De mid delbare scholieren sta ken een hoofd en meer boven haar uit en nie mand vermoedde twee zéér gespitste oren. Ik stond voor een prachtig, geheimzinnig stilleven en constateerde met voldoe ning: Het wérd $til. Een ben. Een stuk gevangen werkelijkheid, 'n afbeel ding van vergankelijke dingen, die nochtans eeu wig zullen duren. Daarom zit ik zo graag op een rood-fluwélen bank in een schilderijen zaal en geniet van de stilte en de bescheiden voetstappen evenzeer als van de schilderijen. Want stilte en bescheidenheid worden zo schaars in de ze wereld. Maar om op deze be paalde expositie terug, te komen (ik zeg u niet welke, ik zeg u niet waar, het zou overal gebeurd kunnen zijn), daar kwam opeens met harde hak ken en luide stemmen 'n middelbare schoolklas binnen. Ik keek op en nam ze die luidruchtige entree volstrekt niet kwalijk. Integendeel. Een jong kalf staat onhandig op de poten en een jong mens staat onhandig in 't leven, het echte wel te verstaan. En beide doen deswegen dwaas en luid ruchtig. Ik dacht: de schilderijen zullen hun wel mores leren. De macht van het zwijgende vleug van de grote adem des geestes streek over hun klein rumoer. Links en wat met hun figuur verlegen stonden zij oog in oog tegenover enige zeer simpele dingen en dieren, die echter een eigen magisch leven kre gen, ingeblazen door de schilder. Kijk, zei een jongen met iets als ver bijstering in zijn stem: moet je dat konijntje zien. Ik was verrukt. Nu zouden ze langzaam aan stil worden en óók met behoedzame stappen langs de doeken gaan dwalenDoeken, die zij waarschijnlijk niet be grepen of in hun diepte doorpeilden, maar die hun tocht iets zouden le ren dat in geen enkel schoolboek staat. Dat de schoonheid eeuwig is, en veelvormig, %n niet ge bonden aan uiterlijke schittering of importan tie. En toen, als een steek in de rug, was daar een luide, onverschillige le- raarsstem, die comman deerde: Nou eh eerst hier es even kij ken. Allemaal hier ko men staan hé jij hoort er toch ook bij, niet? En allemaal je mond hou den en luisteren als ik sta te praten. In deze zaal hangen schilderijen uit de eh uit de im pressionistische periode. Jullie weet wat impres sionisme is dat is de stijl, waarbij Hé, waar kom jijvandaan? Kon jij niet op tijd wezen? Het impressionisme, zei ik. Ik keerde my om en vluchtte naar de rust van de volgende zaal. Het zou me niets verwonderd hebben als ik teruggeroe pen was: Hé eh niet weglopen voordat ik aan de volgende periode toe ben! De jongen die 't konijntje zo bewonderd had, keek uit het raam. Ik ben wat triest op 'n bank gaan zitten, zover mogelijk weg van dit brokstuk les-in-schildé- rijen-zien. En ik dacht: Ach, mijn heer de leraar, moet dat nu zo? U zult er wel een heleboel van weten en 'n vracht boekjes erover ge lezen hebben. En u be doelt het allemaal mis schien erg nuttig en in structief. Maar waarom vernielt u het kostbaarste wat die jonge mensen bezitten: het gevoel voor schoonheid, dat in hun leven van taken en proefwerken en rappor ten toch al zo bitter wei nig bevrediging vindt? Waarom maakt u van de ze prachtige stillevens en landschappen en portret ten een les, een onuit staanbaar brokje schóól? Laat ze toch los, man: laat ze dwalen en kijken en genieten, desnoods zonder ismen maar met hart en ziel. Een schuchtere hand beroerde mijn mouw. Eén eenzaam meiske naast mij zei, uit de grond van haar onwe tend hart: Wat prachtig, hé mevrouw? SASKIA. bodems, die hier trachtten te passe ren. Drie zware benzinemotoren, die elk een kracht van 1000 pk vertegen woordigen, verbergen zij in hun bin nenste; voorlopig echter bleef deze kracht waarmede deze m.t.b.'s als pijlen door de zee schieten, in vol maakte rust en hield de hele Engelse vloot zich knijp tussen de golven, on zichtbaar voor ieder oog. Niet echter voor het wonderoog van radar. Op het Nederlandse smaldeel dat terugkwam uit de West en ge reed was voor de operatie „bezem steel", van de bodem tot 't puntje van-de mast afgeoefend en op volle gevechtswaarde gebracht door maan denlange training, stonden de appara ten van dit fosforescerende oog bij en men had de jager in de gaten. Men was die morgen kaap Ouessant ge passeerd en de oorlogswacht had ieder stipje aan de horizon afgetuurd. De Engelse lancaster, die op verre af stand in de lucht was komen hangen om een verkenning te doen, was de waarnemers niet ontgaan en de drie verduisterde Nederlandse schepen kenden hun taak. Mijlen ver boorde het oog van de radar die avond door de duisternis, totdat ineens lichte stippen versche nen op de donkere achtergrond van het radarscherm. Het geoefende oog van de waarnemer wist op hetzelfde ogenblik dat men met motortorpedo boten te doen had en een seconde la ter gaf de commandant van de „Heemskerck" het bevel: „lichtgra- naten afschieten op afstand 7000 schrik in de benen. Toen was het tijd voor de koop- vaartkapiteins om de schrik in hun benen te voelen slaan. Ineens zagen zij de zee helverlicht voor zich en daarin de grijze duivels, die hun tan den lieten zien. De „Heemskerck" beet het eerst toe met een salvo, dat de Engelse jager, zij het met losse flodders, buiten gevecht stelde en daarna brak de strijd om dc motor torpedoboten los. Deze hadden zich in alle richtingen verspreid en als snelle slangen schoven zij naar voren, recht op de vette buit, het vliegkamp schip de „Karei Doorman" af. De oorlogsschepen wendden de steven in alle richtingen, om vijandige projectielen te ontgaan. De machines draaiden op volle kracht en alle ke tels stonden bij: een razende hel van stoom siste door de leidingen in de ketelruimen en machinekamers en de manometers stonden onrustig te tril len. De matrozen waren van oorlogs wacht op groot alarm overgegaan en hielden alle posten bezet. En terwijl de schepen bij iedere bruuske beweging van het roer door hun enorme massa zwaar overhelden, trachtte men zodoende door snelle zig-zag-bewegingen de vijandelijke projectielen te ontgaan. Intussen hadden die brave kapiteins met hun koopvaardijschepen geen antwoord gekregen op hun angstig knipperseintje: of het terrein hier wel veilig wasGeen oorlogsschip zal zich verraden door met zijn seinlamp in een totale black out te antwoorden. Toen enige uren later een lange baan van bleek maanlicht over de golven een streep naar het Noorden trok, was de zee voor de boeg van het smal - deel schoongebezemd. De m.t.b.'s sto ven met een witte schuimrand om hun boeg terug en in de stilte van de nacht sloeg de klok zijn glazen weer thuis. Het eskader liep deze week de pie ren van de Hoek binnen. Een paar uur later trokken de jannen hun plunje- zak over de rug en wandelden de val reep af. „Terug van weg geweest" was de gebruikelijke groet, waarmee zij zich bij „moeders" kwamen mel den, de taaie jongens van de zee, die hun hoofd vol hebben met de meest geraffineerde technische hulpmidde len, waarmee in onze dagen de zee oorlog wordt gevoerd. Die automati sche plottafel, de radar-apparaten en het dikke seinboek van de Engelsen met de codes en dubbele codes voor Western Uniongebruik kunnen dro men. Dat is in vier maanden even aangezet en op gevechtswaarde ge bracht. Dit is het batig saldo van de ze West-Indische reis, wanneer men 't alleen militair beziet. Over het vlag vertoon, dat onze Marine ter ver sterking van Nederlands goodwill in het buitenland heeft gehouden, we ten onze lezers alles af. (Nadruk verboden) Gedeserteerde „Amerikaanse soldaat" bleek oplichter. Een familie te Delft kreeg bezoek van een man, die vertelde, dat hij Amerikaans militair was en uit Ber lijn gedeserteerd, omdat hij naar zijn moeder in Texas wilde. De man werd hartelijk ontvangen, kreeg een uit stekende maaltijd en het beste was nauwelijks goed genoeg voor hem. Omdat de man geld nodig had wilde hij een pantalon verkopen. De fami lie ging echter niet op dit aanbod in waarna de Amerikaan bij de buren ging leuren. Dit trok de aandacht van de poli tie en de man werd meegenomen naar het bureau. Daar bleek, dat hij de 42-jarige H. van R. uit Haarlem was, die reeds verscheidene vonnis sen wegens verduistering achter de rug heeft en door de justitie werd ge zocht. RAAD VAN KERKEN IN INDONESIË Van 21 tot 28 Mei a.s. zal de oprich tingsvergadering worden gehouden van de Raad van Kerken in Indonesië. De voorbereidende conferentie werd in 1949 reeds gehouden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 7