ffa/.||UNTER H
Eerste Duitse troepen over
de Kreekrakdam
(stenen voor brood"!
r
Op 13 Mei 1940 betraden zij
de Zeeuwse bodem
De „Heemskerck" weerde zich
in de operatie „bezemsteel"
TERUGKEER VAN DE ROKBROEK
DE REGERING SUBSIDIEERT
EMIGRANTEN
Van Vrouw tot Vrouw
ZATERDAG 13 MEI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
TIEN JAAR GELEDEN
De week van 13 tot 20 Mei 1940 is in de Nederlandse oorlogsgeschiedenis
de week van Zeeland geweest.
Zeeland vocht doorwanhopigen zonder uitzicht op 'n overwin
ning. In de lucht waren de Duitse vliegers heer en meester. Van 10 Mei af
waren luchtgevechten boven Zeeland en luchtbombardementen aan de orde
van de dag geweest. Toen naderden op 13 Mei 1940 de Duitse landstrijd
krachten de Zeeuwse eilanden. De Duitse barbaren maakten zich gereed voor
de verwoesting van deze bloeiende provincie, die in Ientetooi en bij stralend
voorjaarsweer deze zware beproeving moest ondergaan.
Ieder heeft zijn eigen herinnering
aan deze veelbewogen dagen. De Wil-
helminadorpers herinneren zich hoe
reeds om half zes op de eerste dag van
de oorlog een Duitse jager een nood
landing in de polder moest maken.
De piloot was boven Walcheren ge
troffen door een schot in de buik. Zijn
kameraad zette het toestel in brand,
waarna beiden krijgsgevangen werden
gemaakt.
In Oostelijk Zuid Beveland troffen
de Nederlandse militairen hun voor
bereidingen voor een verdediging van
de toegangsweg naar Zuid-Beveland.
De Bath- en de Zanddijkstellingen
werden betrokken en aan de burger
bevolking werd bevolen te evacuren.
Lange drommen van mensen trokken
langs de wegen, bepakt en bezakt met
de noodzakelijke en ook wel overbo
dige levensbehoeften, het onbeken
de tegemoet. De bevolk ng van Ril
land Bath en Krabbendijlce trok naar
Oostelijk Zeeuwsch Vlaanderen en de
bewoners van Kruiningen, Hansweert
Schore en Yerseke vonden een onder
komen in de „Zak", Wolfaartsdijk enz.
De polder Kruiningen, die reeds enige
tijd daarvoor op peil gebracht was,
werd nu geheel geïnundeerd. De uit
wateringssluis te Kruiningen en de in-
undatiesluis te Hansweert werden ge
opend en al vrij spoedig steeg het zee
water binnen de polder zodanig dat
uitgestrekte kostbare landerijen onder
water kwamen te liggen. Later zou
blijken dat de Duitse troepen'tussen
de geïnundeerde polders „Kruiningen"
aan de ene zijde en de Olzende- en
St. Pieterspolder aan de andere zijde,
over de Olzendedijk naar Yerseke
trokken.
Angstige, zenuwslopende dagen
gingen voorbij. De komst van de
Franse troepen gaf weer enige moed,
doch onweerstaanbaar kwamen de
Duitse horden nader.
DE BATH-STELLINGEN
Zaterdags 11 Mei passeerden de uit
geputte troepen uit de Peel reeds de
BathsteUingen. Geen bemoedigende
indruk, voor de verdedigers van de
toegangspoort tot Zeeland, die zonder
luchtafweer en artillerie zaten! In de
middag van de 14e Mei stonden de
Duitsers voor de stelling. Tegen de
avond begon de artillerie de sterk ge
dunde verdedigers te bestoken. Twee
compagniescommandanten met 2 sec
ties uit Bath waren tegen de orders
in, met bootjes naar Zeeuwsch Vlaan
deren vertrokken.
Om half acht 's avonds ging de
vijand tot de aanval over, doch hoe
wel een kleine troepenmacht nog te
genstand trachtte te bieden, was het
een verloren zaak. De aanvallers
stieten door en stonden de volgende
morgen reeds voor de Zanddijkstellin
gen.
Stil en verlaten lag het dorp Ril-
land-Bath. Even vóór de aanval be
gon, waren ook de laatste officiële,
burgerlijke personen met een Belgisch
scheepje naar Z. Vlaanderen vertrok-
ken. De capitulatie was onvermijde
lijk. Spoedig kwam de bevolking te
rug. Het oude gemeentehuis, waarin
het stafbureau was geweest, bleek
verbrand, doch voor het overige liep
het met de schade vrij goed af.
De Krabbendijkenaren deden bij hun
terugkeer minder prettige ervaringen
op. Vrijwel huis aan huis bleek er ge
plunderd te zijn. Met de schade door
oorlogsgeweld liep 't gelukkig ook
hier goed af. Slechts een paar huizen
hadden geleden.
EEN ZWARTE DAG
De 16de Mei werd voor de gemeen-
der afweer machteloos stonden.
Overhaast moest worden terug
getrokken. En terwhl de Fransen
in de straten van Kapelle hevige
gevechten voerden, woedde in
het verlaten Yerseke een brand
die de fraaie oude kerk en een 60
tal huizen verwoestte.
HANSWEERT EN SCHORE
Ook Hansweert en het dorpje Scho
re werden zwaar geteisterd. De Duitse
oorlogsmachine rolde voort. Vliegtui
gen bestookten de terugtrekkende
troepen en zo werden op de Oude Sin
gel te Goes ook enige burgers in hun
woningen door bommen getroffen.
Hóewei de Goesenaren wel enige ang
stige uurtjes hebben beleefd, werd cr
practisch niet gevochten. Nog dezelf
de dag waarop Goes, 16 IVJei, werd
bezet, raasden de Duitse gevechtswa
gens verder naar de Sloedam. Met de
moed der wanhoop hielden hier nog
een aantal Franse troepen stand om
de teruchtocht van hun kameraden
naar Zeeuwsch Vlaanderen te dekken.
De overmacht was echter te groot en
in de morgen van 17 Mei kon de
vijand zijn opmars naar Walcheren
voortzetten.
In Zuid-Beveland was de strijd ten
einde. De Goese ziekenhuizen lagen
vol gewonden en langs de wegen lag
het bezaaid met uitgebrande of over
haast achtergelaten Franse wagens
en ander oorlogstuig, van (helaas!)
wel zeer verouderde makelij. De
kracht der moderne wapenen had ge
zegevierd. Vier bange jaren van on-
Militaire situatie in
Indo-China ernstig.
De Franse Hoge Commissaris in
Indo-China, Leon Pignon, heeft in een
interview verklaard, dat de militaire
situatie in Indo-China ernstig bleef.
Er was slechts één middel om de In
do-Chinese verzetsleider Ho Tsji
Minh te versliaan: het land geleide
lik opnieuw bezetten.
Om To Tsji Minh snel te verslaan
was echter doeltreffende Amerikaan
se hulp nodig.
Pignon achtte het noodzakelijk, dat
de Grote Drie een gemeenschappe
lijke verklaring zouden afleggen over
Indo-China. De Britse houding had
een desbetreffend voorstel doen stran
den.
Een minuut stilte voor Torino.
Naar wij van de zijde van de K.N.
V.B., vernemen, zal ter nagedachtenis
van de vliegtuigi-amp met het elftal
van de Italiaanse ploeg Torino, welke
juist een jaar geleden plaats vond,
vóór de interlandwedstrijd op 17 Mei
a.s. tegen Engeland B. een minuut
stilte' in acht worden genomen.
Koopvaardijkapiteins kwamen in spiegelgevecht.
(Van onze speciale verslaggever)
HOEK VAN HOLLAND, Mei Zelden zal 'n zeeman, die in. vredestijd l>y
kalme zee met zyn schip langs de Engelse kust voer, zo de schrik te pakken
hebben gekregen als de twee kapiteins van de koopvaardijschepen, die Dins
dagnacht in de duisternis in het spiegelgevecht tussen ons smaldeel en de
Engelse vloot terecht zijn gekomen. Voor zjj het wisten, waren die brave
kerels omringd door zeeduivels van allerlei kaliber en op het toppunt van
hun gevechtswaarde. Een totaal verduisterde Engelse jager lag daar als
een t{jgerkat in zijn schuilplaats, die uit niets anders bestond dan oceaan
golven.
Hij lag er met zijn donkergrijze huid
zijn gesmoorde rookpluim en gestopte
machines zo in verscholen, dat geen
oog zo scherp was, of het zag hem
over het hoofd. Nog dieper in de
golven verscholen, zwermde een hele
vloot van motortorpedoboten; kleine
uiterst snelle jagers, die in de oorlog
op deze zelfde plaats de schrik zijn
geweest van de machtigste Duitse
ten rond liet Kanaal een zwarte derdrukking en terreur zouden moe
dag. De Zanddijkstellingen onder- ten voorbijgaan voordat de barbaren
gingen een zwaar bombardement uit het Zeeuwse land gejaagd zouden
waartegenover de verdedigers zon- 1 worden!
Mode en bromfiets.
Mode is niet maar een willekeurig
iets, ook al ziet de winkelende vrouw
uitsluitend de speelse inval van de
ontwerper. Toch moet er iets ge
weest zijn, waarop zo'n ontwerper in
gedachten heeft kunnen voortbordu
ren.
Een populaire lijn van het vorige
seizoen al evenzeer als een modebeeld
uit de historie. Niet minder wordt er
echter teruggegrepen op actuele ge
beurtenissen.
Zo heeft de hoedenmode een tijd
lang onder de invloed gestaan van de
Lindberghcap, die nu naar de kinder
kamer is verhuisd. Een andere keer
was het de uniform, die na de oor
log de tegenstelling opriep van een
overdaad van kant en lange rokken.
De kragen en revers waarmee de mo
de van het vorig jaar zo kwistig
strooide, vinden nu hun weerslag in
het eigenwijze smokingboordje van
Jacques Fath.
Dergelijke invloeden z\jn er feitelijk
altijd geweest zo lang er ïhodo is.
Meer in het bijzonder van de laatste
halve eëuw is echter de invloed van
de sport. Zij heeft de gebreide goede
ren populair gemaakt en over het
algemeen een gezondere kleding in
het leven geroepen. Als typisch ver
schijnsel van deze tijd brengt de Ne
derlandse kledingindustrie bij de ver
nieuwing van de fiets (met hulp
motor) de terugkeer van een mode
beeld, dat wij ook zagen toen de fiets
voor het eerst op de weg kwam: de
rokbroek.
Duitse renners kunnen in het
buitenland starten.
Met ingang van 11 Mei is Duitsland
toegelaten tot de U.C.I., de interna
tionale wielrenbond.
Duitse renners zullen dus in de
naaste toekomst weer in het buiten
land kunnen starten. De juiste rege
ling zal nog nader worden uitge
werkt.
Voor bepaalde groepen gedeeltelijke vergoeding van
reiskosten.
Geen goedkope reis.
(Van onze parlementaire redacteur)
Het verlangen van vele, jonge en
energieke Nederlanders om te emigre
ren en zich elders een bestaan op te
bouwen, is afgestuit op de hoge kos
ten, die aan de overtocht naar bijvoor
beeld Canada of Australië verbonden
zijn. Want de emigranten moesten tot
dusver zelf hun reis betalen.
Sinds enige tijd bestaat er echter
een subsidieregeling, waardoor het
mogelijk geworden is, dat de regering
de reis van bepaalde categorieën emi
granten gedeeltelijk vergoedt. Van
overheidswege ziet men namelijk in,
dat met emigratie een landsbelang ge
diend wordt.
Voor subsidie komen in het alge
meen in aanmerking zij, wier bestaan
in Nederland bedreigd wordt en die
overigens de karaktereigenschappen
en de lichamelijke hoedanigheden be
zitten, die hen voor emigratie geschikt
maken. In de eerste plaats heeft de re
gering op het oog de kwetsbaren op de
arbeidsmarkt, dat zijn de ongeschool
den en voorts de werklozen of zij, die
het dreigen te worden.
nationaal standpunt.
Van de zijde der geschoolde arbeids
krachten bekeken, lijkt het onbillijk,
dat hun ongeschoolde, dus veel minder
of onbekwame collega's een streepje
voor hebben bij het verwerven van
gedeeltelijke vrijdom van de reiskos
ten. De regering beziet de zaak even
wel van een nationaal standpunt en
dat brengt mee, dat de geoefende en
geschoolde arbeidskrachten zo veel
mogelijk in ons eigen land emplooi ge
boden moet worden ter opbouw van
onze nationale industrieën. Bovendien
heerst in ons land reeds ondanks de
toenemende werkloosheid een te
kort aan geschoolden. De regering wil
dit tekort in geen geval vergroten.
Er wordt nooit zo gesubsidieerd, dat
de regering de totale reiskosten voor
haar rekening neemt. Zij betaalt dus
nimmer de volle honderd procent,
maar treedt aanvullend op. Gesubsidi
eerd wordt in de passagekosten en in
het zogenaamde landingsgeld. Austra
lië bijvoorbeeld, wil dat elke immi
grant minstons tien pond in zijn zak
heeft. Aan de emigranten naar Austra
lië staat de Nederlandse regering toe,
dat zij 25 pond meenemen. Dit bedrag
krijgt ook de gesubsidieerde.
Als de man vooruit gaat en het ge
zin tijdelijk zonder inkomsten in Ne
derland achterblijft, dan wordt boven
dien via de sociale bijstandsregeling
gesteund.
NIET GOEDKOOP.
Aan boord wordt niet het minste
verschil gemaakt tussen passagiers, die
hun reis geheel zelf betalen en de rei
zigers, die een gedeelte van de passa
gekosten van de regering vergoed krij
gen. Het is zelfs zo, dat men niet van
elkaar weet, op welke wijze aan de
rederij de reiskosten zijn voldaan. Dat
is heel goed, omdat daarmede aan
boord veel onderlinge naijver en veel
gekrakeel voorkomen wordt.
Dat een reis naar Australië niet
goedkoop is en dat de regering dus
met aanzienlijke bedragen moet bij
springen, bewijst het bedrag van
1500,dat men minstens nodig heeft.
Daarin^ zijn de kosten van voorberei
ding dan nog niet eens begrepen.
Wij zouden dit een goede aanvul
ling willen noemen op dat deel van
de garderobe, dat shorts, lange pan
talon of ook wel het van Amerika
afgekeken model omvat. Het voor
deel van de rokbroek is immers, dat
men er overal mee kan verschijnen
waar het dragen van shorts of een
lange pantalon beslist misplaatst zou
zijn. De in Nederland gevestigde ont
werper Ehrenfreund bewees dit met
het hierbij afgebeelde tailleur, dat
geheel de modelijn volgt van het
ogenblik: slank makend en met ruime
plooien, waarbij de pijpen onopvallend
in de plooien zijn verwerkt.
Op het oog een gewoon tailleur.
Maar tienmaal practischer op de (ge
motoriseerde) fiets!
ELSE DANAH.
(Nadruk verboden).
Een tijd geleden dwaal
de ik rond op een schil
derijententoonstelling.
Alweer zult u zeggen,
en ik moet antwoorden:
inderdaad. Ik hen nu
eenmaal van mijn prille
jeugd gecharmeerd van
schilderijen.
Er loopt trouwens een
picturale streek door
mijn voorgeslacht; zoiets
komt in de beste fami
lies voor. Maar afgezien
van die erfelijkheid heb
ik nog een speciaal zwak
voor schilderijen-exposi
ties.
Ten eerste hangen de
doeken rustig op hun
plaats en laten zich daar
ook kalm bekijken in het
volle licht.
Zij flitsen niet met blik
semvaart voorbij op een-
wit doek, zij komen niet
dreigend op u af of ver
vagen in een of andere
nevelige situatie, waar
aan u nauwelijks kop of
staart hebt vastgemaakt
of zij verschieten alweer
tot. een geheel verschil
lend beeld. Zij hangen
daar in de gloeiende
weelde van hun kleuren
of de weemoedige teder
heid van hun grijzen en
mauven en hebben iets
van de eeuwigheid in
hun verf en linnen ge
vangen. Zij boeien u
niet door de importantie
van hun onderwerpen,
want een gerookte bok
king op een oude krant
kan oneindig magistraler
indruk teweegbrengen
dan het portret van dou
airière A. tot Z.
Voorts omgeven zij
zich met een .weldadige
stilte. De versterker met
gramofoonplaten vergif
tigt ons overal het leven
behalve in de expositie
zaal. Daar knistert hoog
stens een catalogus en de
bezoekers lopen met be
hoedzame stappen en
fluisteren. Sommigen,
vermoed ik, omdat zij
overweldigd zijn door
wat zij zien, en anderen
omdat zij van al het af
gebeelde geen steek be
grijpen maar dat voor
nog zoveel ter wereld
niet hardop zouden dur
ven zeggen. Want, zegt u
nu zelf: Hebt u ooit op
een schilderijententoon
stelling de luidruchtige
en zelfgenoegzame critiek
gehoord, waarvan de foy
ers van. onze muziekza
len of schouwburgen in
de pauze weerklinken.
Immers neen. Een schil
derij is een geheimzin
nig, onaantastbaar ding.
Het is vervaardigd uit
zeer reële bestanddelen
als verf en doek. Maar
toch zegt het zwijgend
en autoritair tot de be
schouwer: Mens, sta stil
en accepteer mij, zoals ik
talent zal hun luidruch
tigheid zeker onder be
slag krijgen. Ik ken dat
wel.
En ik stond op en
dwaalde onopvallend hun
kant uit. Saskia heeft nu
eenmaal het voordeel van
bescheiden proporties,
wat haar levenslang van
pas gekomen is. De mid
delbare scholieren sta
ken een hoofd en meer
boven haar uit en nie
mand vermoedde twee
zéér gespitste oren. Ik
stond voor een prachtig,
geheimzinnig stilleven en
constateerde met voldoe
ning: Het wérd $til. Een
ben. Een stuk gevangen
werkelijkheid, 'n afbeel
ding van vergankelijke
dingen, die nochtans eeu
wig zullen duren.
Daarom zit ik zo graag
op een rood-fluwélen
bank in een schilderijen
zaal en geniet van de
stilte en de bescheiden
voetstappen evenzeer als
van de schilderijen. Want
stilte en bescheidenheid
worden zo schaars in de
ze wereld.
Maar om op deze be
paalde expositie terug, te
komen (ik zeg u niet
welke, ik zeg u niet waar,
het zou overal gebeurd
kunnen zijn), daar kwam
opeens met harde hak
ken en luide stemmen 'n
middelbare schoolklas
binnen. Ik keek op en
nam ze die luidruchtige
entree volstrekt niet
kwalijk. Integendeel. Een
jong kalf staat onhandig
op de poten en een jong
mens staat onhandig in 't
leven, het echte wel te
verstaan. En beide doen
deswegen dwaas en luid
ruchtig. Ik dacht: de
schilderijen zullen hun
wel mores leren. De
macht van het zwijgende
vleug van de grote adem
des geestes streek over
hun klein rumoer. Links
en wat met hun figuur
verlegen stonden zij oog
in oog tegenover enige
zeer simpele dingen en
dieren, die echter een
eigen magisch leven kre
gen, ingeblazen door de
schilder. Kijk, zei een
jongen met iets als ver
bijstering in zijn stem:
moet je dat konijntje
zien.
Ik was verrukt. Nu
zouden ze langzaam aan
stil worden en óók met
behoedzame stappen
langs de doeken gaan
dwalenDoeken, die zij
waarschijnlijk niet be
grepen of in hun diepte
doorpeilden, maar die
hun tocht iets zouden le
ren dat in geen enkel
schoolboek staat. Dat de
schoonheid eeuwig is, en
veelvormig, %n niet ge
bonden aan uiterlijke
schittering of importan
tie.
En toen, als een steek
in de rug, was daar een
luide, onverschillige le-
raarsstem, die comman
deerde: Nou eh
eerst hier es even kij
ken. Allemaal hier ko
men staan hé jij hoort
er toch ook bij, niet? En
allemaal je mond hou
den en luisteren als ik
sta te praten. In deze
zaal hangen schilderijen
uit de eh uit de im
pressionistische periode.
Jullie weet wat impres
sionisme is dat is de
stijl, waarbij Hé, waar
kom jijvandaan? Kon jij
niet op tijd wezen? Het
impressionisme, zei ik.
Ik keerde my om en
vluchtte naar de rust van
de volgende zaal. Het
zou me niets verwonderd
hebben als ik teruggeroe
pen was: Hé eh
niet weglopen voordat ik
aan de volgende periode
toe ben! De jongen die 't
konijntje zo bewonderd
had, keek uit het raam.
Ik ben wat triest op 'n
bank gaan zitten, zover
mogelijk weg van dit
brokstuk les-in-schildé-
rijen-zien.
En ik dacht: Ach, mijn
heer de leraar, moet dat
nu zo? U zult er wel een
heleboel van weten en 'n
vracht boekjes erover ge
lezen hebben. En u be
doelt het allemaal mis
schien erg nuttig en in
structief. Maar waarom
vernielt u het kostbaarste
wat die jonge mensen
bezitten: het gevoel voor
schoonheid, dat in hun
leven van taken en
proefwerken en rappor
ten toch al zo bitter wei
nig bevrediging vindt?
Waarom maakt u van de
ze prachtige stillevens en
landschappen en portret
ten een les, een onuit
staanbaar brokje schóól?
Laat ze toch los, man:
laat ze dwalen en kijken
en genieten, desnoods
zonder ismen maar met
hart en ziel.
Een schuchtere hand
beroerde mijn mouw.
Eén eenzaam meiske
naast mij zei, uit de
grond van haar onwe
tend hart: Wat prachtig,
hé mevrouw?
SASKIA.
bodems, die hier trachtten te passe
ren. Drie zware benzinemotoren, die
elk een kracht van 1000 pk vertegen
woordigen, verbergen zij in hun bin
nenste; voorlopig echter bleef deze
kracht waarmede deze m.t.b.'s als
pijlen door de zee schieten, in vol
maakte rust en hield de hele Engelse
vloot zich knijp tussen de golven, on
zichtbaar voor ieder oog.
Niet echter voor het wonderoog van
radar. Op het Nederlandse smaldeel
dat terugkwam uit de West en ge
reed was voor de operatie „bezem
steel", van de bodem tot 't puntje
van-de mast afgeoefend en op volle
gevechtswaarde gebracht door maan
denlange training, stonden de appara
ten van dit fosforescerende oog bij
en men had de jager in de gaten. Men
was die morgen kaap Ouessant ge
passeerd en de oorlogswacht had
ieder stipje aan de horizon afgetuurd.
De Engelse lancaster, die op verre af
stand in de lucht was komen hangen
om een verkenning te doen, was de
waarnemers niet ontgaan en de drie
verduisterde Nederlandse schepen
kenden hun taak.
Mijlen ver boorde het oog van de
radar die avond door de duisternis,
totdat ineens lichte stippen versche
nen op de donkere achtergrond van
het radarscherm. Het geoefende oog
van de waarnemer wist op hetzelfde
ogenblik dat men met motortorpedo
boten te doen had en een seconde la
ter gaf de commandant van de
„Heemskerck" het bevel: „lichtgra-
naten afschieten op afstand 7000
schrik in de benen.
Toen was het tijd voor de koop-
vaartkapiteins om de schrik in hun
benen te voelen slaan. Ineens zagen
zij de zee helverlicht voor zich en
daarin de grijze duivels, die hun tan
den lieten zien. De „Heemskerck"
beet het eerst toe met een salvo, dat
de Engelse jager, zij het met losse
flodders, buiten gevecht stelde en
daarna brak de strijd om dc motor
torpedoboten los. Deze hadden zich
in alle richtingen verspreid en als
snelle slangen schoven zij naar voren,
recht op de vette buit, het vliegkamp
schip de „Karei Doorman" af.
De oorlogsschepen wendden de
steven in alle richtingen, om vijandige
projectielen te ontgaan. De machines
draaiden op volle kracht en alle ke
tels stonden bij: een razende hel van
stoom siste door de leidingen in de
ketelruimen en machinekamers en de
manometers stonden onrustig te tril
len. De matrozen waren van oorlogs
wacht op groot alarm overgegaan en
hielden alle posten bezet.
En terwijl de schepen bij iedere
bruuske beweging van het roer door
hun enorme massa zwaar overhelden,
trachtte men zodoende door snelle
zig-zag-bewegingen de vijandelijke
projectielen te ontgaan.
Intussen hadden die brave kapiteins
met hun koopvaardijschepen geen
antwoord gekregen op hun angstig
knipperseintje: of het terrein hier wel
veilig wasGeen oorlogsschip zal
zich verraden door met zijn seinlamp
in een totale black out te antwoorden.
Toen enige uren later een lange baan
van bleek maanlicht over de golven
een streep naar het Noorden trok,
was de zee voor de boeg van het smal -
deel schoongebezemd. De m.t.b.'s sto
ven met een witte schuimrand om hun
boeg terug en in de stilte van de
nacht sloeg de klok zijn glazen
weer thuis.
Het eskader liep deze week de pie
ren van de Hoek binnen. Een paar uur
later trokken de jannen hun plunje-
zak over de rug en wandelden de val
reep af. „Terug van weg geweest"
was de gebruikelijke groet, waarmee
zij zich bij „moeders" kwamen mel
den, de taaie jongens van de zee, die
hun hoofd vol hebben met de meest
geraffineerde technische hulpmidde
len, waarmee in onze dagen de zee
oorlog wordt gevoerd. Die automati
sche plottafel, de radar-apparaten en
het dikke seinboek van de Engelsen
met de codes en dubbele codes voor
Western Uniongebruik kunnen dro
men. Dat is in vier maanden even
aangezet en op gevechtswaarde ge
bracht. Dit is het batig saldo van de
ze West-Indische reis, wanneer men 't
alleen militair beziet. Over het vlag
vertoon, dat onze Marine ter ver
sterking van Nederlands goodwill in
het buitenland heeft gehouden, we
ten onze lezers alles af.
(Nadruk verboden)
Gedeserteerde „Amerikaanse
soldaat" bleek oplichter.
Een familie te Delft kreeg bezoek
van een man, die vertelde, dat hij
Amerikaans militair was en uit Ber
lijn gedeserteerd, omdat hij naar zijn
moeder in Texas wilde. De man werd
hartelijk ontvangen, kreeg een uit
stekende maaltijd en het beste was
nauwelijks goed genoeg voor hem.
Omdat de man geld nodig had wilde
hij een pantalon verkopen. De fami
lie ging echter niet op dit aanbod in
waarna de Amerikaan bij de buren
ging leuren.
Dit trok de aandacht van de poli
tie en de man werd meegenomen
naar het bureau. Daar bleek, dat hij
de 42-jarige H. van R. uit Haarlem
was, die reeds verscheidene vonnis
sen wegens verduistering achter de
rug heeft en door de justitie werd ge
zocht.
RAAD VAN KERKEN
IN INDONESIË
Van 21 tot 28 Mei a.s. zal de oprich
tingsvergadering worden gehouden
van de Raad van Kerken in Indonesië.
De voorbereidende conferentie werd
in 1949 reeds gehouden.