Berlioz' „Damnation de Faust" Zeeuwse Almanak LETTY'S moeilijke KEUZE JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Vrijdag wordt dit werk in Middelburg uitgevoerd HOE WORDT DE MODE? Vals alarm 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT WOENSDAG 10 MEI 1950 MUZIEKFEUILLETON Componist was een romantisch man. Achttien jaar was de temperamentvolle Hector Berlioz en student in de medicijnen, toen hij in 1821 naar Parijs kwam. Dat was een fikse verande ring: voor de knaap: van het rustige Saint André naar het Quartier Latin in het woelige Parijs. Papa Louis was dorpsdokter en zoon Hector moest het ook worden, zo was het tenminste door Berlioz Senior in wys beleid be schikt. In Parys echter waren er niet alleen het college en de snijtafel, maar was er ook de muziek. Daar ontdekte Hector, die wat fluit en guitaar spe len kon, de ryke klankenweelde van een groot orkest en daar leerde hy het Paryse muziekleven kennen. Hier voelde hij de polsslag van zijn eigen tijd: die hartstochtelijke en. onstuimige periode der romantiek. Daar stond Jiy dan de op-en-top muzikale wildebras midden in het bruisende leven van Frankrijks hoofdstad met zyn bloeiende muziekcultuurwas het dan een wonder, dat de studieboeken spoedig niet meer opengeslagen werden, omdat Berlioz een andere bestemming had gevonden Hy wilde immers mu sicus worden Musicus, jawel, dat wilde de zoon, maar niet papaen mama héle maal niet. Hector trok zich evenwel van het oudérlijk veto weinig aan en ging zijn eigen gang. Hij was beze ten door een geweldige scheppings drift. De inspiratie voor zyn compo sities zocht hij meestal in de litera tuur. Dat was te begrijpen, want vrij wel alle componisten uit die dagen hadden de neiging om de literatuur in klank om te zetten„de musi cus kan niets zonder dé hulp van de dichter" was een van Berlioz uitspra ken. De z.g. absolute muziek, die al leen is geschreven om de muziek zélf, zonder iets te willen verklanken of ■uit te beelden, betekende voor hem niets. Geen wonder, dat hij b.v. Bacil totaal niet kon waarderen. Al spoedig werd de onstuimige Hector een bekende figuur in Parijs. Hij was ondertussen aan het Conser vatorium gaan studeren ondanks het hevig verzet van zijn moeder en verdiepte zich verder in literatuur. Hij las Goethe en Shakespeare en zag toneelwerken van de laatste in een vertoning door een Engels gezel schap. Dat had vele gevolgen. On middellijk werd de vurige Fransman namelijk verliefd op één der actrices van dit ensemble. Hij deed alle mo gelijke moeite om haar aandacht te trekken, componeerde zelfs een Sym phonic voor haar, doch vergat de da me weer en verloofde zich met een pianiste. Deze bleef hem echter niet trouw, zodat Hector besloot om haai en haar moeder plus zijn medemin naar te vermoorden. Bijtijds gelukkig begon de liefde voor de actrice, Har riet Smithson, weer te ontvlammen en ditmaal had hij succes. Hij wist het zelfs zover te krijgen, dat zij in 1833 met hem trouwde. Het huwelijk slaagde echter niet helemaal en toen Harriet in 1851 stierf, hertrouwde hy al spoedig. Zijn tweede vrouw was zangeres, maar met haar kon hij het helemaal niet vinden. Toen zy in 1862 overleed herinnerde' de blijkbaar steeds jonge Berlioz zich een jeugd liefde en schreef aan deze dame die inmiddels een bedaagde groot moeder van 70 jaar was geworden! zwijmelende liefdesbrieven. In 1869 overleed hij63 jaar oud: een componist van vele geniale wer ken „een uitbarstende vulkaan xei de dichter van de Marseillaise, Rouget de Lisle, van hem, „een avon turier in de muziek" was hij voor Schuman een man met een ge- passionneerde natuur, die niet terug- diensde voor stormachtige scènes met zyn geliefden, een criticus met een vlijmscherpe pen en tenslotte en dat heeft hem persoonlijk zeer ver droten een toondichter, die in zijn geboorteland weinig waardering heeft ondervonden. Zijn grootste successen vierde hij in het buitenland. LA DAMNATION DE FAUST. Vrijdag zal in Middelburg van Ber lioz worden uitgevoerd „La Damna tion de Faust". De tekst van dit werk schreef Berlioz voor een groot deel zelf, doch hij gebruikte hiervoor ook enkele gedeelten uit een Franse ver taling van Goethe's Faust. In deze KLAAGZANG OM DE VARKENS Ge hebt allen kunnen lezen, dat het aantal varkens in Zeeland voortdu rend vermindert. Dien overeenkom stig neemt ook het aantal biggen af, terwijl onze provincie slechts 3 van het aantal koeien heeft, dat andere provincies hebben. Dat van de koeien laat mij tamelijk winters. Per saldo kunnen runderlap pen taai als zoolleer zijn. Maar de varkens roven mijn nachtrust. Ik houd van ham, die mijn tong streelt als go denspijs, ik houd van spek, gerookt of gebakken, gekookt, desnoods rauw. dat mij kracht geeft in zware dagen Ik houd van de carbonades, die ik af pleeg te kluiven omdat zulks mijn tanden scherpt en ik houd van de imrke7isrolla.de, omdat die koitd het toppunt, is vmi onze vleespotten. Eerlang, als de Zeeuwse varkens nog verder in aantal minderen, zal al dit heerlijks zeldzaam worden in dit land van wind en water. Er zal een tijd komen, waarin ge vergeefs vraagt, hoe de smaak is van varkensrollade. En bovendien: ge zult geen zachte, rose biggetjes meer door de wei zien huppelen, terwijl ze zo hups zijn in de lente, hoe zwaar ze ook worden na enkele jaren in een hok Dit alles maakt mij somber op deze voorjaarsdag. Ik zing een klaaglied om de varkens. Hun minderend aan- lal rooft mij de slaap. Hoe zal het zijn, als het laatste var ken in Zeeland verorberd wordt? En wat dan? compositie blijkt direct al hoe onaf hankelijk Berlioz te werk ging. Zo laat hij in het eerste deel Faust dood eenvoudig naar Hongarije verhuizen omdat hij een stuk instrumentale mu ziek had geschreven, dat alleen in de Hongaarse sfeer paste en dat hij toch in La Damnation wilde opnemen, n.l. de Rakoczymars. Het werk begint dus in Hongarije, waar de geleerde doc tor Faustus op een hoogvlakte de zon ziet opgaan en boeren voorbij ziet trekken, gevolgd door een Hongaarse ruiterijeen overwinnend leger. Het tweede deel is meer in de „Faust- sfeer." Faust heeft kennis gemaakt met Mephisto, de duivel en gaat met hem naar de „Auerbach-keller" in Leipzig. Na het verblijf in deze ta veerne komen beiden terecht aan de Elbe-oevers, waar Faust van een meisje, Marguerite, drooip^ en bij het ontwaken zijn droombeeld in levende lijve verlangt te zien. Deze wens zal vervuld worden als hij Mephisto ver der volgt. Het kamertje van Marguerite is de plaats, waar het derde deel zich af speelt. Mephisto roept dwaallichten op om het meisje in een roes te bren gen. Zij ontdekt dan Faust, die haar hartstochtelijk zyn liefde verklaart. Een prachtig duet volgt nu, totdat Mephisto tot scheiden maant, want de buren hebben het teder spel gezien en zingen een spotliedje. Het vierde en laatste deel begint met een zang van Marguerite en een overpeinzing van Faust in de natuur. Dan komt Mephisto bij Faust met de mededeling dat Marguerite in de gevangenis is opgesloten. Hij kan haar echter verlossen, wanneer Faust een verklaring tekent, dat hij mor gen Mephisto zal dienen. „Waarom niet", vraagt Faust, „wat deert mij morgen, als ik vandaag lijd...? Voila mon nom!" Doch door het tekenen van de verklaring heeft Faust zich aan de duivel verkocht. In een woeste hellevaart vliegt hy nu met Mephisto de afgrond tegemoet. De duivel zet met satanische schreeuwen de paar den tot spoed aan. „Hop, hop" en ein delijk is het doel van de duivel be reikt. Zegevierend klinkt zyn uitroep: „Je suis vainqueur..." Het werk eindigt tenslotte met de dood van Marguerite, aan wie ver giffenis wordt geschonken, omdat zij „veel heeft liefgehad". La Da77uiation is een werk dat aan koor en orkest hoge eisen stelt en de Koninklijke zangvereniging „Tot Oefening en Uitspahning" heeft het zich dan ook niet gemakkelijk ge maakt. Gezien echter het uitstekende peil van de concerten, waarmede deze vereniging steeds voor de dag komt en de zeer goede solisten van deze uitvoering mag ook nu worden ver wacht, dat de ongetivijfeld vele be zoekers niet teleurgesteld huiswaarts zullen keren. FEUILLETON door MARY BURCHELL 106 Met een reeds „eeuwen" te voren gekocht kaartje begaf Letty zich als een der allereersten op het perron. Daar wachtte ze en wachtte ze, ter wijl een massa zakenlui, een toneelge zelschap, enige families, een prima donna en twee deftige bisschoppen van de Anglicaanse kerk de conti'öle passeerden. Maar Rufus was er niet bij. Om twee uur begon ze reeds ang stig te worden. Om kwart over twee- en werd ze beurtelings door koude rillingen en naar de wangen stijgen- "N Morgen een nieuw feuilleton. Vandaag plaatsen wij het slot van de feuilleton „Letty's moeilijke keuze", een vervolg verhaal, dat getuige de vele bewijzen van instemming, zeer vele lezers heeft geboeid. Morgen beginnen wij met een nieuw feuilleton, ditmaal van geheel andere aard. „Gouddorst" van David Dodge speelt in Zuid- Amerika en wordt gekenmerkt door een avontuurlijke roman tiek, die nu eenmaal aan deze streken eigen is. Zonder twijfel zullen onze lezers ook aan dit nieuwe verhaal veel genoegen beleven. de hartkloppingen bevangen, terwijl haar keel wel dichtgeschroefd leek. Om tien minuten voor halfdrie klampte ze half wanhopig een juist passerende kruier aan. „Dit is immers de enige boottrein vanmiddag, nietwaar". De enige boottrein van hier uit. juffrouw", antwoordde de kruier. „Maar, er gaat er nog een van Pad- dington-station naar Plymouth". „Watblief?" stamelde Letty. „Ja, maar die is nu al wel vertrok ken. Ik geloof, om twee uur twintig". Letty dacht, dat ze flauw zou val len, maar toch scheen ze er nog heel normaal te hebben uitgezien, want de kruier liep rustig verder. Twee uur twintig van Paddington. Rufus zat in die trein, natuurlijk in die trein! Op dit ogenblik vertrok hij van dat station terwijl zij op het an dere hem stona af te wachten. Een stroom niet te weerhouden tra nen verborg een ogenblik de gehele omgeving voor haar ogen. Toen ze ze had weggeveegd, zag ze opnieuw de troosteloze vlakte rondom Waterloo- station en... daar kwam Rufus langs het perron naar haar toe. „Rufus!" Alle andere mensen in het station vergetend, rende ze op hem toe en greep hem bij de arm. Lieveling!" In de opwinding van 't ogenblik drukte hij haar tegen zich aan. „Wat doe jij in vredesnaam hier?" „Zal ik alvast vooruitgaan en een plaats voor u uitzoeken, meneer?" vroeg een aarzelende kruier, die het toneel blijkbaar vol sympathie gade sloeg, terwijl hij in elke hand een deel van Rufus' bagage torste. „Ja, ja". Rufus hield geen ook van Letty af. Liefste, wat is er?" Hij sprak nu wat kalmer. „Je hebt geschreid". „Neen, maar ik denk, dat ik zal schreien", antwoordde Letty. „Ik dacht, dat jé niet zou komen. Rufus! Ik ben vanmorgen op je club ge weest. «giaar jc was al weg en ik heb hier op je gewacht". „Maar wat bracht je in Londen, schat?" Hij scheen te hebben vergeten, dat liefkozingen met de verloofde van een ander misplaatst waren. „Hoe wist je, dat ik hier zou komen?" „Wel, ik ben je gisteren bij je moe der komen opzoeken en „Ben je bij mijn moeder geweest? Maar waarom? Waarom heb je me-zo gevolgd? Wat scheelt eraan?" „Niets", zei Letty, die met Rufus' arm om haar heen geslagen, voelde, dat er nooit meer iets aan zou schelen. Hij lachte nog wat verwonderd, maar keek haar tegelijkertijd teder aan. Lieveling", vroeg hij geduldig. ,Ben ik nu in de war of ben j ij 't?" „Ik", verklaarde Letty. „Ik doe bij na even lang over mijn verhaal als over de reis om je op te zoeken. Ru fus liefste, ik houd van je. Ik houd meer van je dan van iets anders op de wereld, zelfs van Edenfield. Ik weet eindelijk wat ik wil. Ik wil jou". „Goede hemel!" riep Rufus uit! En zijn tas neerzettend, sloeg hij beide armen om haar heen en kuste haar op de mond. „Jij kleine gekkin, wan neer heb je dat ontdekt?" „Gisteren. En wanneer ontdekte jij, dat je van mij hield?" „Die avond, toen je de trap afkwam in' de japon, die Kellern's hart had moeten breken. In plaats daarvan heb je toen het mijne gevangen". ..O. liefste!" Al lachend beantwoord de ze zijn kussen, onder het afkeu rend oog van een der Anglicaanse bis schoppen en tot romantische verruk king van de prima donna. „Liefste, je moet weten, dat alles met Alec een grote vergissing was". „Dat wist ik al lang". „Ik heb een hoekplaats voor u ge kregen. meneer, met uw rug naar de locomotief', deelde de kruier, na een bescheiden kuchje, aan. „En ik heb al de bagage daarbij geplaatst". „Dank je wel", zei Rufus, nog altijd Letty aanziend. „Haal ze dan maar weer weg, alsjeblieft! Bij nader in zien ga ik niet op reis. Ik heb hier te veel te doen". En glimlachend kuste hij Letty op nieuw. EINDE. In de Franse mode-industrie heerst weer de halfjaarlijkse hoogspanning. Een groot aantal shows zyn reeds gehouden, doch talrijke moeten nog plaats vinden. De Franse modekoningen hebben, zoals het ieder seizoen op nieuw gebeurt, het decreet afgevaardigd, dat noch foto's noch schetsen mo gen worden gepubliceerd voor een bepaalde datum. Wee de overmoedige, die het toch doet! Een strenge straf, die bestaat uit het weren van de zon daar van de komende shows, wordt in het vooruitzicht gesteld. Maar zij willen niet al te hardvochtig lijken, deze heersers over het vrouwengebied Daarom hebben zij een o zo klein aantal modellen van enorme collecties voor de komende zomer vrij gegeven. En de wereldpers heeft zich er op ge worpen, als hongerende leeuwen op een stuk vlees. Wij tonen U hier een glimpje van de stroom van Paryse creaties, die weldra over de wereld zal losbreken. Marineblauw met wit gecombineerd is zeer gewild, en ook gedistingeerd voor het voorjaar. Het kleine hoedje links boven heeft een marineblauwe bol, met een witte opstaande rand. Het is gegarneerd met drie lange, aan het uiteinde omkrullende veren en een donkerblauwe voile met noppen. Het havanabruine, cylindervormige suede tasje, met een in de deksel ingebouwde spiegel, is een vinding van Jacques Fath. Slechts een Franse mode-ontwerper komt op het idee bij dit model tas een cigarettenpijpje te tonen van ongeveer 25 cm. lengte. De handschoenen zijn van lichtbeige an tilope. De collectie van de modiste Germaine Legroux bestaat grotendeels uit hoeden mét de rand in het gezicht. Stro is haar geliefd materiaal voor het komend seizoen. Het model links onder bestaat echter uit bruin-wit ge streepte, piqué, de shawl is van hetzelfde materiaal. Toen Germaine Le groux het model rechts onder ontwierp, was zij geïnspireerd door China.. De grof strooien hoed is gegarneerd met een band van soepel stro. Hoewel de mannequin vrolijk lacht, lijkt het ons lang niet ideaal zo'n harde strooien hoed te moeten dragen. Dit zijn slechts een paar Paryse vindingen; vol verwachting kijken wij uit naar het tijdstip waarop de ontwerpers hun geheimen zullen prijsgeven. Ik heb weken .lang zitten smachten Naar Uw TIP. die leed zou verzachten. De bel ging....! Ik zweeg. 3 Ik zag TIPdronk ze leeg: Zit nu stil op de tweede te wachten. Inz. Hr. K. B. Loon op Zand, ontv. 1 fl. TIP. Woonwagenbewoner ging collega met zeis te lijf. In het woonwagenkamp achter Kro nenberg, midden in de Peel, is het tussen enige bewoners tot een hooglo pende ruzie gekomen. De 39-jarige J. R. wierp daarbij met een bijl naar een tegenstander, die daarop met een zeis J. R. te lijf ging. J. R. werd in het bo venlichaam geraakt en in de longen gesneden. Hij is aan de bekomen ver wondingen overleden. R. was gehuwd en vader van enige kinderen. De da der is door de politie van Horst gear resteerd. De meeste wagens hebben m allerijl het kamp verlaten. „Operatie wellevendheid". Onder de leuze „Operatie Welle vendheid" wordt 21 Mei a.s. de jeugd- week van de Nederlandse jeugdge meenschap geopend. Minister mr. J. in 't Veld zal op die dag in de jeugduit zending van de A.V.R.O. een toe spraak houden voor de jongeren van Nederland. Ambcmnezen erkennen geen suprematie op Java. „Wat wij met ons verzet tegen het Djokjase unitarisme beogen, is voor namelijk, dat er in Indonesië een cen trum wordt gevormd, waaromheen onze medestanders elders in Indone sië, die zich door openlijk of bedekte intimidatie van Djokja niet kunnen uiten, zich in moreel opzicht kunnen scharen. Wij zyn ervan overtuigd, dat tegen wapengeweld van de zijde van Djokja. gewapend verzet zal worden gesteld. Men denke niet, dat wij de stryd lichtvaardig aangaan, men wrij- ve ons evenmin optimisme in dit op zicht aan, maar wij kunnen niet an ders. Tegen een overheersing vanuit Djokja verzet zich de Ambonese volksaard nu eenmaal te sterk. Daar naast heeft ons verzet ten doel. de aandacht van de Verenigde Naties, de grote mogendheden en Nederland op ons streven te vestigen. Hierop kwam de uiteenzetting neer, die in een persconferentie, Woensdag avond te 's-Gravenhage belegd door de vertegenwoordiger van de „Repu bliek Zuid Molukken", dr. J. P. Niki- juluw en de Ambonese heven, die in Nederland de „Organisatie der Zu'd- Molukkers" vormen, werd gegeven aan de aanwezige journalisten. Op enige vragen zette dr. Nikiju- luw nog uiteen, dat de Mohamme daanse groep op de Zuid Molukken zich eveneens achter de geproclameer de republiek heeft gesteld. Een delegatie van werknemers en werkgevers uit de slgarenindustrie heeft een onderhoud gehad met de ministers Lieftinck en Van den Brink, ter bespre king van de moeilijkheden, die zich in de sigarenindustrie voordoen. De betrokken ministers hopen eind Mei hun standpunt te bepalen. Het Wereldgebeuren Reeds wekenlang worden in een deel van de Westerse pers in de som berste kleuren de gevaren afgeschil derd, die Berlijn te wachten staan bij de komende Pinksterdagen. Commu nistische demonstranten wordt de be doeling toegezegd een nieuwe poging te wagen om de Westelijke geallieer den uit de Duitse hoofdstad te ver drijven. Zij zouden met geweld bezit willen nemen van de belangrijkste regeringsgebouwen en de daardoor uitgelokte ongeregeldheden als voor wendsel gebruiken om de hulp van Russische troepen in te roepen. Een heden van het Oostduitse politieleger zouden als betogers vermomd de West- Berlijnse politiemannen buiten ge vecht willen stellen. In enkele bladen stond zelfs te lezen, dat de Pinkster opmars van de communistische jeugd het beginsignaal zou vormen van een Russische opmars in Westelijke rich ting. Onze correspondent in Berlijn, die wij om nadere inlichtingen verzoch ten, gaf 'n geheel andere voorstelling van zaken. Hij meent, dat hier sprake is van een kunstmatige aankweken van een angstpsychose. De alarmeren de berichten zijn in hoge mate onver antwoordelijk en in flagrante strijd met de werkelijkheid. Er is waar schijnlijk geen stad ter wereld, waar de Pinksterdemonstraties van de communistische jeugd met zoveel kalmte, vertrouwen en gemoedsrust worden afgewacht als juist in Berlijn. Er wordt vrijwel niet over gesproken. Ieder verricht zijn normale bezighe den en niemand neemt bijzondere maatregelen. Het is als in de dagen van de „kleine blokkade". Ook toen waren de sensationele meldingen over een nieuwe totale blokkade niet van de lucht, terwijl de Westberlijnse bevolking aan de Russische spelde- prikken nauwelijks enige aandacht schonk. Zelfs de voedselvoorziening werd geen ogenblik door hamsterin kopen in gevaar gebracht. De Westberlijners laten zich trou wens niet zo gemakkelijk meer uit hun evenwicht brengen. Zij zijn ge hard en hun afkeer van het commu nisme wordt niet in de eerste plaats gevoed door een gevaarlijke angst psychose. Zij kennen de tegenstander uit eigen omgeving en weten, dat met vrees niets te bereiken valt. Men heeft kunnen vaststellen, dat de hoog dravende en dreigende toon van de communisten in dezelfde mate ver zwakte als de afweermaatregelen der Westelijke geallieerden toenamen. De Oostduitse communisten zijn wat be scheidener geworden, omdat de Sow- jets blijkbaar niet bereid zijn hen tot het uiterste te ondersteunen. De Pinksteropmars van de commu nistische jeugd wordt hierdoor in fei te gedegradeerd tot een schreeuweri ge betoging van jongelieden, die de positie van Westberlijn niet in gevaar kunnen brengen, zelfs niet indien hier en daar kloppartijen voorkomen. „Wanneer de Pinksterdagen mooi weer brengen gaan we naar buiten", heeft de Amerikaanse stadscomman- dant van Berlijn gezegd. Het is aan geen twijfel onderhevig, dat in een dergelijk geval duizenden Westberlij ners eerder aan de heerlijke meren rondom hun stad te vinden zijn dan aan de sombere Brandenburger Tor, waar de Oostduitse republiek haar be ginpunt heeft. Daarmee is de betekenis van de ko mende Pinksteropmars tot haar ware proporties teruggebracht, de alarme rende berichten ten spijt. Er zijn te veel Amerikaanse en Britse nieuws bronnen, die door sensatie-verhalen de communistische agitatie in de hand werken. 74. Tussen Bolsward en Workum loopt een auto weg vlak naast de baan der schaatsenrijders en het duurde niet lang of Jimmy, die nog altijd als een soort menselijke typhooh over de trekvaart raasde, zag plotseling de auto van Piet Potlood naast zich opdoemen. En behalve het gehakkepoef van de krachtige motor hoorde hij nog iets anders... Hij hoorde het vrolijke stemmetje van Sietske, die hem toeriep: „Vooruit Jimmy, vol houden! Doe je best. Het gaat goed, je bent hoog stens nog tien minuten achter!" De brave Jimmy had veel verwacht, maar dat hij hier eensklaps Sietske zou ontmoeten, sloeg hem met verbazing. Hij remde dadelijk... en maakte aanstalten het ijs te verlaten teneinde Sietske met geestdrift te be groeten. Er komen landbouw-dip'loma's. (Van onze Haagse redacteur). Dezer dagen zijn in een vergadering van de commissie Technische Scho ling van het Contactorgaan Land- bouwambachten de exameneisen voor de in te stellen centrale diploma's be sproken, die door het Instituut voor Landbouwtechniek en Rationalisatie en het Instituut voor Tuinbouwtech niek zijn opgesteld. Er zal begonnen worden met het instellen van diplo ma's voor trekkerbestuurder in de landbouw, trekkerbestuurder in de tuinbouw en voor stoker-kasverwar- mer. Nu het plan voor de technische eisen vrijwel gereed is, zal hierover, als mede over de te stellen richtlijnen voor deelneming aan de examens, enz. verder contact worden gezocht met de afdeling Onderwijs van het minis terie van Landbouw, Vissei'ij en Voedselvoorziening. De commissie denkt daarna op kox-te termijn te kun nen overgaan tot publicatie der exa meneisen en richtlijnen. MACHINISTENSCHOOL TE BERGEN OP ZOOM. De vestiging van een 2-jarige school voor Scheepswerktuigkunde (machi- nistenschool) te Bergen op Zoom kan, zo werd thans medegedeeld, tegen 1 September a.s. tegemoet worden ge zien. De jongens uit het eiland Tho- len, die zich in die richting technisch willen ontwikkelen, zullen dan in Bergen op Zoom terecht kunnen, ter wijl voorheen de dichtstbijzijnde school voor velen nog te ver was.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 4