Moeder, vertel nog's van Hitier. JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Ergerlijke toestanden in sommige particuliere kindertehuizen Zeeuwse Almanak HET KANAAL GENT-TERNEUZEN LETTY'S moeilijke KEUZE Crisis in de U.N.O. MAANDAG 1 MEI 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Ingediende Pleegkinderenwet moet daaraan een eind maken. i (Van onze parlementaire redacteur) ,Hoe denkt u in geval van brand uw zestig kleuters te redden?" vroeg in 1947, toen in een aantal privé-kindertehuizen dat zyn tehuizen, die niet onder controle van een verenigings- of stichtingsbestuur vallen een onderzoek werd ingesteld, een der enqueteurs aan de leidster van zo'n tehuis. „U maakt my aan het schrikken, daar heb ik nooit over gedacht", was het ontstellende antwoord. Aan zo'n leidster waren zestig jonge kinderen overgeleverd en zy was vermoedelijk nog lang niet de onverantwoordelykste. Er zyn ergelyke staaltjes te vermelden van de behandeling de mishandeling zouden wy bijna zeggen en van de verwaarlozing van kinderen, die door ouders en zelfs door officiële instellingen uitbesteed zyn bij mensen, die van de verzorging van pleegkinderen hun beroep maken. Veelal niet uit menslievendheid, maar om er aan te verdienen. En als het enigszins mo- gelijk is, veel te verdienen. Enkele keren dringt het naar buiten door, dat het bij particuliere pleeg ouders soms allerminst botertje tot de boom is. Er zijn talrijke misstanden al willen we de goedwillenden niet te na spreken. Geen wonder, dan ook dat steeds dringerder de roep wordt om de invoering van een pleegkinde renwet, die het houden van toezicht op alle soorten van kindertehuizen moge lijk zal maken. Bij de Tweede Kamer is óp 22 Maart jl. eindelijk een wets ontwerp, houdende voorzieningen be treffende het toezicht op de verzorging en de opvoeding van pleegkinderen in gediend. ERGERLIJKE WANTOESTANDEN. Deze wet was al lang nodig. Bij het onderzoek in 1947 in 79 tehuizen, elk met van 10 tot 100 kinderen en in to taal met bijna 1600 kinderen, zijn er gerlijke wantoestanden aan het licht gekomen. Het aantal particuliere pleegouders is niet bekend. Men kon dus slechts een steekproef houden, doch de resultaten daarvan toonden op ondubbelzinnige wijze aan, dat inge grepen moest worden. Vrijwel overal ontbraken ziekenka mers en meermalen trof men zieke kinderen tussen gezonde aan. Hoewel voeding en kleding meestal wel vol doende waren, constateerde men toch een geval, dat kinderen in de winter met blote voeten naar school gestuurd werden. Twee maal ontdekte men een grote zolder, waar jongens en meisjes slie pen waaronder een debiele jongen van 17 jaar en eenmaal sliepen jongens en meisjes boven 14 jaar in een aparte woning zonder toezicht. Ze ven maal bleken de pleegouders psy chisch gestoord: hysterisch, neurotisch, psychopatisch of alcoholist. Drie maal bestond het vermoeden, dat de man onzedelijke handelingen gepleegd had met kinderen. Drie pleegouders waven politiek de linquent. Eén van hen had 23 kinde ren in huis van politiek delinquente ouders, 's Avonds werd voorgelezen uit het boek „Moeder, vertel nog 's iets van Hitier" Het bleek, dat één leidster de kinde ren liet slapen met de handen boven het hoofd vastgebonden. In een ander tehuis sliepen de kinderen, die leden aan bedwateren, zonder matrasen op de bedspiralen; elders werd gestraft met „tien minuten in een koud bad". GELUKKIG OOK GOEDE. Er zijn uiteraard verscheidene parti culiere kindertehuizen, waar de pleeg kinderen uitstekend verzorgd worden, doch de behandeling is in sommige gevallen zo bedroevend de voorbeel den. die we gaven, zouden met vele andere kunnen worden aangevuld dat toezicht van overheidswege niet achterwege mag blijven. De moeilijkheden, die zich op het ge bied der ongecontroleerde verplegin gen voordoen, betreffen niet slechts de verzorging en opvoeding van kinderen in internaten, verpleegtehuizen en der gelijke, doch ook die in gezinnen. De overheid heeft er geen bezwaar tegen, dat particulieren de verzorging en de opvoeding beschouwen qls een bron van inkomstèn. Maar wel rijst bij haar bezwaar, in dien de zorg van de pleegouders, hetzij als werk van naastenliefde hetzij om THOLEN HAD GEEN HAAST Neen, ze kunnen in de kieskring Tholen na de Statenverkiezing van Woensdag van alles gehad hebben: een roes van vreugde om behaalde overwinningen, buikpijn om geleden nederlagen, hoofdpijn van het samen stellen en nog heel wat meer. Maar haast hadden ze daar in Tholen zeker niet. Terwijl namelijk de zes andere Zeeuwse kieskringen zonder uitzon dering overeenkomstig de voorschrif ten de kieskringuitslagen tijdig naar het Cenlraal-stembureau in Middel burg seinden, kwam er uit Tholen niets. Niets. Men pleegt zo'n uitslag te telegraferen. Maar er was bij telefo nische informatie geen telegramfor mulier beschikbaar in Tholen. Men had de zaak 'maar op zijn beloop ge laten. Geen haast! Wat doet het er toe, of de uitslag een dag eerder of la ter officieel is, zo dachten de mannen van het hoofdstembureau in de kies kring Tholen. En per saldo hebben ze gelijk, zijn ze wijs. Er is al haast genoeg in de wereld. En mocht de officiële uitslag van Tholen de totaaluitslag verande ren, is het dan niet veel aardiger als dte verandering pas komt als niemand meer weet hoe de foute uitslag pre cies was? den brode uitgeoefend, niet voldoet aan redelijke eisen, of indien het kin deren betreft, die door hun natuurlijke verzorgers kunnen en behoren te wor den opgevoed. CONTROLE. Er zal dus controle komen, niet al leen op verpleeghuizen, internaten, enz., maar ook op de gezinnen, die pleegkinderen hebben opgenomen. Voorts bevat het wetsontwerp bepalin gen, die het bijeenblyven van de onge. huwde moeder en haar kind bevorde ren. De regering verwacht, dat van de voorgestelde verplichting tot aanmel ding van pleegkinderen, van het toe zicht en van de mogelijkheid tot in grijpen, een sterke preventieve wer king zal uitgaan. Zeker,- ook in het ver leden werd wel gecontroleerd, doch dit geschiedde door de gemeentebe sturen en lang niet in alle plaatsen, zodat er voldoende gelegenheid voor kwaadwillenden bestond om zich aan dit toezicht te onttrekken. Volgens het wetsontwerp zal nu het toezicht ge legd worden in handen van een gede centraliseerd werkend, doch centraal geleid gezag, waardoor eenheid in de toepassing wordt gewaarborgd. Op de duur zullen vermoedelijk de voogdijra den de controle uitoefenen, maar voor lopig zal de Geneeskundige Inspectie van het Staatstoezicht op de Volksge zondheid deze taak vervullen. Het wetsontwerp bevat uiteraard tal rijke bepalingen, die een zo goed en toezicht bedoelen te waarborgen; het omschrijft wie er wel en wie er niet onder vallen; het somt strafbepalingen op en regelt het beroep: het kent ont heffingen, enz. Wij zullen U er niet mee vermoeien. Laten wij dankbaar zijn, dat het er eindelijk van komen zal. dat tal van kinderen, wier jeugd vaak toch al niet zo zonnig is. de wet. telijke bescherming krijgen, die meer dan nodig is. (Nadruk verboden). billijk mogelijke uitoefening van het van 12 tot 2 jaar. Financieringsregeling materiële oorlogsschade. De Minister van Financiën heeft te zynen departemente de commissie van aclvies, bedoeld in art. 71 van de Wet op de Materiële Oorlogsscha den, geïnstalleerd. Deze commissie heeft tot taak de minister van financiën te adviseren omtrent de financieringsregelingen welke zullen voortvloeien uit de wet op de materiële oorlogsschaden. In zijn installatierede schetste de minister uitvoerig de betekenis en draagwijdte van de taak, welke de wetgever bij de uitvoering van de wet op de materiële oorlogsschaden aan de commissie heeft toegedacht. Deze taak zal er op neerkomen, dat de commissie in zeer belangrijke mate zal kunnen bijdragen tot de vorm geving en practische uitvoering van een der voornaamste hoofdstukken uit het oorlogsschaderecht, n.l. dat van de aanvullende financiering. De aanvullende financiering heeft ten doel de mogelijkheid te scheppen om in die gevallen, waarin de wet slechts een bijdrage geeft volgens het prijspeil van 9 Mei 1940 en het her stel der schade in het algemeen be lang is, het verschil tussen de wer kelijke herstelkosten en de bijdrage te overbruggen door middel van cre- dieten met uitgestelde bijdragen of rentevergoedingen met zodanige bij dragen. dan wel door middel van aan vullende bijdragen, waardoor het herstel, binnen bepaalde grenzen, alsnog voor de getroffenen financieel mogelijk wordt. Vijftien jaar voor oud-minister Van Saksen-Anhalt. Een Oostduits gerechtshof heeft dr. Leo Herwegen, de voormalige minis ter van Arbeid in Saksen-Anhalt en zijn assistent Brundert tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld, wegens „economische sabotage". Methfessel, voormalig directeur van het gasbe drijf te Dessau, werd bij verstek tot dezelfde straf veroordeeld. Hij heeft zich bijtijds in West-Duitsland in vei ligheid kunnen stellen. De andere be klaagden kregen straffen, variërende 125 jaar geleden ging de eerste spade daarvoor in de grond. Vandaag 1 Mei 1950 is het 125 jaar geleden, dat men aanving met het graven van het kanaal Gent-Terneuzen. Zowel voor de stad Gent als voor de stad Terneuzen is deze datum van grote betekenis geweest, want het kanaal Gent-Ternenzen heeft inderdaad datgene gebracht waarop men hoopte: nieuwe welvaart voor Gent en welvaart voor de streek, waardoor het kanaal liep. Toen de Zuidelijke en de Noordelijke Nederlanden onder Koning Willem I samengevoegd waren, kregen Ant werpen en Gent gelegenheid weer een rol te gaan spelen in de buitenlandse handel. De Schelde werd opengesteld voor de scheepvaart naar de Belgische ha vens en Antwerpen profiteerde daar direct van. Voor Gent lag de zaak heel wat moeilijker. Er was een kanaal ge weest, dat Gent verbond met Sas van Gent en dat daar in de Braakman uit mondde. Die Braakman was totaal verzand en voor de scheepvaart on bruikbaar geworden. Men ontwierp daarom een n!an voor een kanaal naar Terneuzen. In 1823 hechtte Koning Willem I zijn goed keuring aan het plan en toen men op 1 Mei 1825 met het werk aanving, ver liep de uitvoering tamelijk vlot. DE SLUIZEN Op 7 Juni 1826 legde de gouverneur van Zeeland, de heer van Doorn, te Terneuzen de eerste steen voor de zeesluizen. Vele autoriteiten uit de provinciën Oost-Vlaanderen en Zee land waren daarbij tegenwoordig. Op 18 November 1827 was men zo ver, dat het kanaal plechtig voor de scheepvaart opengesteld kon worden. Die datum was gekozen, omdat Ko ning Willem I op 18 November ver jaarde. Zowel in Gent als in Terneu zen werd een groots feestpogramma afgewerkt. In beide steden werden talryke artillerie-salvo's afgevuurd. Er werden optochten gehouden en autoriteiten uit Zeeland en Oost- Vlaanderen voeren door de sluizen het kanaal op. Het koninklijke jacht Juno vervoerde de hoge autoriteiten. De minder hoge autoriteiten hadden ook een jacht en de ingenieurs van de Waterstaat te zamen met de concessi onarissen, die het kanaal beheerden, voeren ook al met een eigen schip mee. Voorop ging een bark met enke le muziekcorpsen. Achter de „officië le" schepen voer bovendien nog een reeks schepen met vele honderden feestgangers. Langs de kanaaloever draafde een detachement huzaren met de schepen mee in de richting Gent. KANAAL VOLDEED Het feest slaagde uitstekend en om dat het kanaal aan de verwachtingen beantwoordde waren de Gentenaren zeer wel te spreken over Koning Wil lem I. Men had waardering voor deze vorst, aan wie de belangen van han del en bedrijfsleven zeer ter harte gingen. Nog altijd staat in het groot ste museum van Gent een fraai borst beeld van Koning Willem I, als her innering aan de vorst, die aan Gent zijn plaats hergaf onder de grote han delsseden van de Lage Landen. Dr. Drees „Steunt de Stichting '40—'45". Zaterdagavond heeft de minister president, dr. W. Drees, een radiotoe spraak over de Stichting '40'45 ge houden Wij zullen hen, die vielen, weer ge denken aan de vooravond van de be vrijdingsdag, maar wij hebben meer te doen dan dat, zo zei dr. Drees. En hij wees hierbij op de plicht die het Nederlandse volk heeft tegenover de verzetsstrijders. De regering heeft reeds een buitengewone pensioenrege ling getroffen, waarvan gezegd mag worden dat zij aan hoge eisen voldoet. Aan het volk is het om de nog ontbre kende gelden bijeen te brengen door steun aan de Stichting 4045. De twee belangrijkste niet-commu-, nistische akbonden van Italië hebben zichzelf ontbonden en verenigd in een nieuwe niet-politieke groepering, de Ita liaanse bond van vakverenigingsarbeiders. De Nederlandse onderzeeboot „Dolfijn", die onder commando van luitenant ter Zee tweede klasse, C. E. Wol- dering, een reis maakte naar de Noordelijke wateren, is by de onderzeetoootbasis in dc Waalhaven te Rotterdam teruggekeerd. De uit 62 koppen bestaande bemanning van de „Dolfijn"; inzet, de commandant van de „Dolfyn", C. E. Woldering. feuilleton] Overluid zei ze evenwel slechts: „Ik wist niet, dat Rufus zoveel vertrou wen in u stelde". En bij deze woorden klonk haar, stem koeler dan ze zelf bedoeld had. Christine wierp een snelle blik op haar. „Dat moet je niet kwalijk nemen. We hebben elkaar gekend sinds zijn vlegel- en mijn bakvisjaren". „Het kan me ook niet schelen", zei Letty kortaf. „Maar er is iets misgegaan, niet waar?" vroeg Christine en het wilde Letty toeschijnen, dat dit recht-op-het -doel-afgaan iets wanhópigs-vastbera- dens had. 't Leek er veel op, dat Christine zichzelf dwong te zeggen, wat gezegd moest worden. De overblufte Letty antwoordde niet dadelijk en Christine ging nogal vlug voort „Het wil me niet uit de zin, dat ik er op de een of andere manier bij be trokken ben". Letty bleef staan en keek nieuwsgierig naar de vrouw, die met alle geweld wilde zeggen wat toch beter ongezegd kon blijven. „Let ty, vertel me alsjeblieft... heb je soms horen kwaad spreken over... over Ru fus en mij?" Bij die vraag keek Christine zo angstig, dat Letty medelijden kreeg. ,,'t Komt er niet op aan", sprak ze, weer langzaam voortlopende, terwijl Christine gelijke tred met haar hield. „Allemisverstanden tussen Rufus en mij zijn uitsluitend mijn schuld, enkel en alleen aan mijn dwaasheid te wijten. En wat er tussen u en Rufus gebeurd is..." ,,Maar er is niets tussen ons ge beurd", riep Christine wanhopig uit. Je hebt eenvoudig de belachelijke verzinsels gehoord, die sommige men sen hebben rondgestrooid. En als je ze nog niet gehoord hebt, zal de een of andere goede vriend je ze vroeg of laat wel vertellen. Maar jij hebt recht de ware toedracht te kennen en of schoon ik dat alles niet graag weer oprakel „U behoeft het niet op te rakelen", zei Letty vriendelijk. „Ik heb in 't ge heel geen speciaal recht op uw ver trouwen". „Toch heb ik liever, dat je het weet. Maar er is één ding, dat je goed moet begrijpen, Letty... Ik ben heel geluk kig getrouwd en alles is nu goed tus sen mijn man en mij. Vermoedelijk kun je je moeilijk voorstellen, hoe dom en dwaas iemand wegens een fu tiliteit tegenover een ander kan zijn... maar..." Het Wereldgebeuren De heer Trygve Lie, de secretaris generaal van de Ver. Naties, zal on getwijfeld vorige week in een niet bijster optimistische stemming in Europa gearriveerd zyn. Het is niet prettig aan het hoofd te staan van een organisatie, die op 't ogenblik lijdt aan een slepende ziekte, waar tegen voorlopig geen geneesmidde len t.e vinden zijn. Naarmate immers de bouw van Lie's nieuwe hoofd kwartier in New York vordert, spitst de crisis in de U.N.O. zicht toe. zo dat thans nog de duur noch de af loop te voorspellen valt. Afgezien van de routinewerkzaamheden op het secretariaat, draaien de raderen van de V. N. niet meer. De Veilig heidsraad is voor onbepaalde tijd op reces, omdat niemand behoefte voelt aan nieuwe zittingen en het werk in de commissies en lagere organen stokt vanwege het conflict over Chi na.. Donderdag hebben de Russen door mary burchell „Neen", zei Letty. „Het kost me he lemaal geen moeite, dat te begrijpen". En ze gevoelde meer sympathie jegens Christine dan ze tc voren had ge voeld. „Welnu, dan is het gemakkelijker te vertellen. Ik heb de beste man ter wereld, Letty, maar hij bekommert zich niet althans bekommerde zich niet veel om de kleine romantische attenties, waar een vrouw prijs op stelt. Hij ging helemaal in zijn werk op en ik kreeg het malle idee, dat hij niet meer om mij gaf en wat nog erger was ik niet meer om hem. Toen verscheen iemand ten tonele..." „Rufus?" „Wcineen. Zeker niet. Iemand van ivoor de 21ste"maal één van de or- een heel ander soort dan Rufus. Een 'ganen der V.N. verlaten uit protest man vol charme en mooidoenerij zo betoverend, dat hij elk gevogeltje in zijn netten gelokt zou hebben". „Ik begrijp het", zei Letty nogal somber. „Ik ken de soort die u be doelt". „Heus?" „Hm ja." „Nu, je zult toch wel nooit zo mal gehandeld hebben als ilc deed", zei Christine bitter. „Dat kan ik me ten minste niet voorstellen. Ik weet, dat het zo in koelen bloede gezegd, ellen dig klinkt, maar ik besloot, mijn echt genoot te verlaten en er met die man vandoor te gaan". ..Enhebt u dat gedaan?" Letty's wangen kleurden zich licht van op winding. „Ja", zei Christine op vaste toon. „Ik deed het. Al in de eerste paar uur wist ik, dat ik een fout begaan had, prot tegen de aanwezigheid van Chinese nationalisten. Zeker zal de twee do zijn worden volgemaakt. Geen wonder dat degenen, die pleiten voor een drastische hervor ming van de V.N., volop nieuwe ar gumenten gekregen hebben en dat vooral in de Ver. Staten de aandrang tot wijziging van het Handvest ster ker is -geworden. De voormalige pre sident Herbert Hoover heeft in een rede aangedrongen op opheffing der huidige V.N. en het vormen van oen wereld-unie zonder de Sovjet-landen. Voorzichtiger drukte zich Achesons republikeins adviseur, John Foster Dulles, uit: hij wilde een conferentie tot herziening van het Handvest omdat de VJY. niet meer aan haar doel beantwoorden en dringende pro blemen onopgelost blijven. Ook in Frankrijk zyn stemmen op- gegaan om wijziging te brengen in maar ié had mijn huis verlaten en j(lc toestand, de stemmen zelfs van kon niet terug! Ik had zelfs een mal Prem*er Bidault en minister Schli man. De laatste heeft het idee ge lanceerd een organisatie naar het voorbeeld van de U.N.O. te vormen uit de Westerse landen, met als kern de staten, die deelnemen aan het At lantisch Pact en het plan-Marshall. Voorzichtigheidshalve liet Truman er zich niet over uit, wat dan met de huidige U.N.O. moet gebeuren, maar het is duidelijk, dat deze spoe dig door de nieuwe Westerse concur rent overvleugeld zou worden. De plannen van bovengenoemde staatslieden zijn volkomen irreëel. briefje achtergelaten, waarin ik schreef, dat alles uit wasen al die andere belachelijke dingen, dje je zegt bij zo'n gelegenheid. Toen mijn man thuiskwam en het briefje vond, was Rufus bij hem". Letty slaakte een zachte kreet. „Mijn man was woedend. Hij kan heel heftig zijn, als hij boos is en hij had er wel enige reden toe. Ook dacht hij, dat alles heus tussen ons uit was. Vermoedelijk heeft hij gezegd, dat ik naar de duivel kon lopen of iets der- - gelijks, al meende hij dat natuurlijk i®11?, e. m0€I'ykheden erdoor om niet. Rufus daarentegen zei niets. Hij j _1S .eenvoiJ .1? »e" was de beste vriend van mijn mar en hij wist wat... we vroeger voor elk aar betekend hadden! Hij ging me eenvoudig achterna, om me terug te halen". (Wordt vervolgd). 66. De-brave Jimmy, die van de prins geen kwaad wist en die alleen uit ballorigheid, omdat hij Siets- ke uit het oog verloren was, er mee was opgehou den, stond gewoon op zijn benen te trillen. De tranen sprongen hem in de ogen toen hij zag hoe boos Sietske wel op hem was, hoe haar lieve ogen bliksemden en hoe er een klank van staal was ge komen in haar anders zo kirrend stemmetje. Waar had hij deze gramschap aan te danken? Hij keek haar aan als een Sint Bernard die een pak slaag verdiend had en zonk toen deemoedig op de knieën. Maar daarmee was hij bij Sietske aan een verkeerd adres. Tegen zulke grappen verzette zich haar resoluut karaktertje. „Nee, Jimmy, néé!" riep zü uit „Geen konkelefoesies (een typisch Fries woord voor tederheid) daarvoor hebben we nu geen tijd. Rijden moet je, schaatsen, en hard ook!" krijgen door één dei- grote tegenstrevende groepen uit te stoten. De bestaande geschillen wor den daarmee echter niet uit de weg geruimd. Een internationale organi satie, die niet wereldomvattend is, heeft alle zin als orgaan tot bevor- derin- vnn de samenwerking en tot het langs vreedzame weg oplossen van geschillen, verloren. Een V.N.- organisatie zonder Rusland zou bin nen korte tijd een tweede Volken bond worden, een organisatie van gelijkgezinden tot handhaving van de statuts quo. De fout is, dat de gebreken wor den gezocht by de U.N.O. zelf in plaats van bij de aangesloten landen. Zelfs de meest perfecte organisatie, zonder recht van veto en zonder al de bezwaren, die de huidige U.N.O aankleven, zou tot machteloosheid gedoemd zrjn als de wil tot samen werking ontbreekt. Wat niet weg neemt, dat dan toch getracht moet worden er het beste van te maken. De Duitse verliezen in de tweede wereldoorlog. Volgens ramingen van de Franse diensten, die belast zrjn met het orde nen van het centrale kaartsysteem van de Wehrmacht, zijn er vier mil- lioen Duitse soldaten in de tweede we reldoorlog gesneuveld of in gevangen schap overleden. Dit cijfer omvat 1.400.000 sterfge vallen, die genoteerd werden door de Duitse autoriteiten tot begin 1945, en ongeveer 1.100.000 latere sterfge vallen. die zijn vastgesteld door geal lieerde diensten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3