Moeder, vertel nog's van Hitier.
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Ergerlijke toestanden in sommige
particuliere kindertehuizen
Zeeuwse Almanak
HET KANAAL GENT-TERNEUZEN
LETTY'S moeilijke
KEUZE
Crisis in de U.N.O.
MAANDAG 1 MEI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Ingediende Pleegkinderenwet moet daaraan
een eind maken.
i (Van onze parlementaire redacteur)
,Hoe denkt u in geval van brand uw zestig kleuters te redden?" vroeg
in 1947, toen in een aantal privé-kindertehuizen dat zyn tehuizen, die
niet onder controle van een verenigings- of stichtingsbestuur vallen
een onderzoek werd ingesteld, een der enqueteurs aan de leidster van
zo'n tehuis.
„U maakt my aan het schrikken, daar heb ik nooit over gedacht", was
het ontstellende antwoord.
Aan zo'n leidster waren zestig jonge kinderen overgeleverd en zy was
vermoedelijk nog lang niet de onverantwoordelykste. Er zyn ergelyke
staaltjes te vermelden van de behandeling de mishandeling zouden
wy bijna zeggen en van de verwaarlozing van kinderen, die door
ouders en zelfs door officiële instellingen uitbesteed zyn bij mensen, die
van de verzorging van pleegkinderen hun beroep maken. Veelal niet uit
menslievendheid, maar om er aan te verdienen. En als het enigszins mo-
gelijk is, veel te verdienen.
Enkele keren dringt het naar buiten
door, dat het bij particuliere pleeg
ouders soms allerminst botertje tot de
boom is. Er zijn talrijke misstanden
al willen we de goedwillenden niet te
na spreken. Geen wonder, dan ook
dat steeds dringerder de roep wordt
om de invoering van een pleegkinde
renwet, die het houden van toezicht op
alle soorten van kindertehuizen moge
lijk zal maken. Bij de Tweede Kamer
is óp 22 Maart jl. eindelijk een wets
ontwerp, houdende voorzieningen be
treffende het toezicht op de verzorging
en de opvoeding van pleegkinderen in
gediend.
ERGERLIJKE WANTOESTANDEN.
Deze wet was al lang nodig. Bij het
onderzoek in 1947 in 79 tehuizen, elk
met van 10 tot 100 kinderen en in to
taal met bijna 1600 kinderen, zijn er
gerlijke wantoestanden aan het licht
gekomen. Het aantal particuliere
pleegouders is niet bekend. Men kon
dus slechts een steekproef houden,
doch de resultaten daarvan toonden op
ondubbelzinnige wijze aan, dat inge
grepen moest worden.
Vrijwel overal ontbraken ziekenka
mers en meermalen trof men zieke
kinderen tussen gezonde aan. Hoewel
voeding en kleding meestal wel vol
doende waren, constateerde men toch
een geval, dat kinderen in de winter
met blote voeten naar school gestuurd
werden.
Twee maal ontdekte men een grote
zolder, waar jongens en meisjes slie
pen waaronder een debiele jongen
van 17 jaar en eenmaal sliepen
jongens en meisjes boven 14 jaar in
een aparte woning zonder toezicht. Ze
ven maal bleken de pleegouders psy
chisch gestoord: hysterisch, neurotisch,
psychopatisch of alcoholist. Drie maal
bestond het vermoeden, dat de man
onzedelijke handelingen gepleegd had
met kinderen.
Drie pleegouders waven politiek de
linquent. Eén van hen had 23 kinde
ren in huis van politiek delinquente
ouders, 's Avonds werd voorgelezen
uit het boek „Moeder, vertel nog 's
iets van Hitier"
Het bleek, dat één leidster de kinde
ren liet slapen met de handen boven
het hoofd vastgebonden. In een ander
tehuis sliepen de kinderen, die leden
aan bedwateren, zonder matrasen op
de bedspiralen; elders werd gestraft
met „tien minuten in een koud bad".
GELUKKIG OOK GOEDE.
Er zijn uiteraard verscheidene parti
culiere kindertehuizen, waar de pleeg
kinderen uitstekend verzorgd worden,
doch de behandeling is in sommige
gevallen zo bedroevend de voorbeel
den. die we gaven, zouden met vele
andere kunnen worden aangevuld
dat toezicht van overheidswege niet
achterwege mag blijven.
De moeilijkheden, die zich op het ge
bied der ongecontroleerde verplegin
gen voordoen, betreffen niet slechts de
verzorging en opvoeding van kinderen
in internaten, verpleegtehuizen en der
gelijke, doch ook die in gezinnen. De
overheid heeft er geen bezwaar tegen,
dat particulieren de verzorging en de
opvoeding beschouwen qls een bron
van inkomstèn.
Maar wel rijst bij haar bezwaar, in
dien de zorg van de pleegouders, hetzij
als werk van naastenliefde hetzij om
THOLEN HAD GEEN HAAST
Neen, ze kunnen in de kieskring
Tholen na de Statenverkiezing van
Woensdag van alles gehad hebben:
een roes van vreugde om behaalde
overwinningen, buikpijn om geleden
nederlagen, hoofdpijn van het samen
stellen en nog heel wat meer. Maar
haast hadden ze daar in Tholen zeker
niet.
Terwijl namelijk de zes andere
Zeeuwse kieskringen zonder uitzon
dering overeenkomstig de voorschrif
ten de kieskringuitslagen tijdig naar
het Cenlraal-stembureau in Middel
burg seinden, kwam er uit Tholen
niets. Niets. Men pleegt zo'n uitslag te
telegraferen. Maar er was bij telefo
nische informatie geen telegramfor
mulier beschikbaar in Tholen. Men
had de zaak 'maar op zijn beloop ge
laten. Geen haast! Wat doet het er
toe, of de uitslag een dag eerder of la
ter officieel is, zo dachten de mannen
van het hoofdstembureau in de kies
kring Tholen.
En per saldo hebben ze gelijk, zijn
ze wijs. Er is al haast genoeg in de
wereld. En mocht de officiële uitslag
van Tholen de totaaluitslag verande
ren, is het dan niet veel aardiger als
dte verandering pas komt als niemand
meer weet hoe de foute uitslag pre
cies was?
den brode uitgeoefend, niet voldoet
aan redelijke eisen, of indien het kin
deren betreft, die door hun natuurlijke
verzorgers kunnen en behoren te wor
den opgevoed.
CONTROLE.
Er zal dus controle komen, niet al
leen op verpleeghuizen, internaten,
enz., maar ook op de gezinnen, die
pleegkinderen hebben opgenomen.
Voorts bevat het wetsontwerp bepalin
gen, die het bijeenblyven van de onge.
huwde moeder en haar kind bevorde
ren.
De regering verwacht, dat van de
voorgestelde verplichting tot aanmel
ding van pleegkinderen, van het toe
zicht en van de mogelijkheid tot in
grijpen, een sterke preventieve wer
king zal uitgaan. Zeker,- ook in het ver
leden werd wel gecontroleerd, doch
dit geschiedde door de gemeentebe
sturen en lang niet in alle plaatsen,
zodat er voldoende gelegenheid voor
kwaadwillenden bestond om zich aan
dit toezicht te onttrekken. Volgens het
wetsontwerp zal nu het toezicht ge
legd worden in handen van een gede
centraliseerd werkend, doch centraal
geleid gezag, waardoor eenheid in de
toepassing wordt gewaarborgd. Op de
duur zullen vermoedelijk de voogdijra
den de controle uitoefenen, maar voor
lopig zal de Geneeskundige Inspectie
van het Staatstoezicht op de Volksge
zondheid deze taak vervullen.
Het wetsontwerp bevat uiteraard tal
rijke bepalingen, die een zo goed en
toezicht bedoelen te waarborgen; het
omschrijft wie er wel en wie er niet
onder vallen; het somt strafbepalingen
op en regelt het beroep: het kent ont
heffingen, enz. Wij zullen U er niet
mee vermoeien. Laten wij dankbaar
zijn, dat het er eindelijk van komen
zal. dat tal van kinderen, wier jeugd
vaak toch al niet zo zonnig is. de wet.
telijke bescherming krijgen, die meer
dan nodig is.
(Nadruk verboden).
billijk mogelijke uitoefening van het van 12 tot 2 jaar.
Financieringsregeling
materiële oorlogsschade.
De Minister van Financiën heeft te
zynen departemente de commissie
van aclvies, bedoeld in art. 71 van de
Wet op de Materiële Oorlogsscha
den, geïnstalleerd.
Deze commissie heeft tot taak de
minister van financiën te adviseren
omtrent de financieringsregelingen
welke zullen voortvloeien uit de wet
op de materiële oorlogsschaden.
In zijn installatierede schetste de
minister uitvoerig de betekenis en
draagwijdte van de taak, welke de
wetgever bij de uitvoering van de wet
op de materiële oorlogsschaden aan
de commissie heeft toegedacht. Deze
taak zal er op neerkomen, dat de
commissie in zeer belangrijke mate
zal kunnen bijdragen tot de vorm
geving en practische uitvoering van
een der voornaamste hoofdstukken
uit het oorlogsschaderecht, n.l. dat
van de aanvullende financiering.
De aanvullende financiering heeft
ten doel de mogelijkheid te scheppen
om in die gevallen, waarin de wet
slechts een bijdrage geeft volgens het
prijspeil van 9 Mei 1940 en het her
stel der schade in het algemeen be
lang is, het verschil tussen de wer
kelijke herstelkosten en de bijdrage
te overbruggen door middel van cre-
dieten met uitgestelde bijdragen of
rentevergoedingen met zodanige bij
dragen. dan wel door middel van aan
vullende bijdragen, waardoor het
herstel, binnen bepaalde grenzen,
alsnog voor de getroffenen financieel
mogelijk wordt.
Vijftien jaar voor oud-minister
Van Saksen-Anhalt.
Een Oostduits gerechtshof heeft dr.
Leo Herwegen, de voormalige minis
ter van Arbeid in Saksen-Anhalt en
zijn assistent Brundert tot 15 jaar
gevangenisstraf veroordeeld, wegens
„economische sabotage". Methfessel,
voormalig directeur van het gasbe
drijf te Dessau, werd bij verstek tot
dezelfde straf veroordeeld. Hij heeft
zich bijtijds in West-Duitsland in vei
ligheid kunnen stellen. De andere be
klaagden kregen straffen, variërende
125 jaar geleden ging de eerste spade daarvoor
in de grond.
Vandaag 1 Mei 1950 is het 125 jaar geleden, dat men aanving met
het graven van het kanaal Gent-Terneuzen. Zowel voor de stad Gent als
voor de stad Terneuzen is deze datum van grote betekenis geweest, want
het kanaal Gent-Ternenzen heeft inderdaad datgene gebracht waarop men
hoopte: nieuwe welvaart voor Gent en welvaart voor de streek, waardoor
het kanaal liep.
Toen de Zuidelijke en de Noordelijke
Nederlanden onder Koning Willem I
samengevoegd waren, kregen Ant
werpen en Gent gelegenheid weer een
rol te gaan spelen in de buitenlandse
handel.
De Schelde werd opengesteld voor
de scheepvaart naar de Belgische ha
vens en Antwerpen profiteerde daar
direct van.
Voor Gent lag de zaak heel wat
moeilijker. Er was een kanaal ge
weest, dat Gent verbond met Sas van
Gent en dat daar in de Braakman uit
mondde. Die Braakman was totaal
verzand en voor de scheepvaart on
bruikbaar geworden.
Men ontwierp daarom een n!an voor
een kanaal naar Terneuzen. In 1823
hechtte Koning Willem I zijn goed
keuring aan het plan en toen men op
1 Mei 1825 met het werk aanving, ver
liep de uitvoering tamelijk vlot.
DE SLUIZEN
Op 7 Juni 1826 legde de gouverneur
van Zeeland, de heer van Doorn, te
Terneuzen de eerste steen voor de
zeesluizen. Vele autoriteiten uit de
provinciën Oost-Vlaanderen en Zee
land waren daarbij tegenwoordig.
Op 18 November 1827 was men zo
ver, dat het kanaal plechtig voor de
scheepvaart opengesteld kon worden.
Die datum was gekozen, omdat Ko
ning Willem I op 18 November ver
jaarde. Zowel in Gent als in Terneu
zen werd een groots feestpogramma
afgewerkt. In beide steden werden
talryke artillerie-salvo's afgevuurd.
Er werden optochten gehouden en
autoriteiten uit Zeeland en Oost-
Vlaanderen voeren door de sluizen
het kanaal op. Het koninklijke jacht
Juno vervoerde de hoge autoriteiten.
De minder hoge autoriteiten hadden
ook een jacht en de ingenieurs van de
Waterstaat te zamen met de concessi
onarissen, die het kanaal beheerden,
voeren ook al met een eigen schip
mee. Voorop ging een bark met enke
le muziekcorpsen. Achter de „officië
le" schepen voer bovendien nog een
reeks schepen met vele honderden
feestgangers.
Langs de kanaaloever draafde een
detachement huzaren met de schepen
mee in de richting Gent.
KANAAL VOLDEED
Het feest slaagde uitstekend en om
dat het kanaal aan de verwachtingen
beantwoordde waren de Gentenaren
zeer wel te spreken over Koning Wil
lem I. Men had waardering voor deze
vorst, aan wie de belangen van han
del en bedrijfsleven zeer ter harte
gingen. Nog altijd staat in het groot
ste museum van Gent een fraai borst
beeld van Koning Willem I, als her
innering aan de vorst, die aan Gent
zijn plaats hergaf onder de grote han
delsseden van de Lage Landen.
Dr. Drees „Steunt de
Stichting '40—'45".
Zaterdagavond heeft de minister
president, dr. W. Drees, een radiotoe
spraak over de Stichting '40'45 ge
houden
Wij zullen hen, die vielen, weer ge
denken aan de vooravond van de be
vrijdingsdag, maar wij hebben meer
te doen dan dat, zo zei dr. Drees. En
hij wees hierbij op de plicht die het
Nederlandse volk heeft tegenover de
verzetsstrijders. De regering heeft
reeds een buitengewone pensioenrege
ling getroffen, waarvan gezegd mag
worden dat zij aan hoge eisen voldoet.
Aan het volk is het om de nog ontbre
kende gelden bijeen te brengen door
steun aan de Stichting 4045.
De twee belangrijkste niet-commu-,
nistische akbonden van Italië hebben
zichzelf ontbonden en verenigd in een
nieuwe niet-politieke groepering, de Ita
liaanse bond van vakverenigingsarbeiders.
De Nederlandse onderzeeboot „Dolfijn", die onder commando van luitenant ter Zee tweede klasse, C. E. Wol-
dering, een reis maakte naar de Noordelijke wateren, is by de onderzeetoootbasis in dc Waalhaven
te Rotterdam teruggekeerd. De uit 62 koppen bestaande bemanning van de „Dolfijn"; inzet, de commandant
van de „Dolfyn", C. E. Woldering.
feuilleton]
Overluid zei ze evenwel slechts: „Ik
wist niet, dat Rufus zoveel vertrou
wen in u stelde". En bij deze woorden
klonk haar, stem koeler dan ze zelf
bedoeld had.
Christine wierp een snelle blik op
haar.
„Dat moet je niet kwalijk nemen.
We hebben elkaar gekend sinds zijn
vlegel- en mijn bakvisjaren".
„Het kan me ook niet schelen", zei
Letty kortaf.
„Maar er is iets misgegaan, niet
waar?" vroeg Christine en het wilde
Letty toeschijnen, dat dit recht-op-het
-doel-afgaan iets wanhópigs-vastbera-
dens had. 't Leek er veel op, dat
Christine zichzelf dwong te zeggen,
wat gezegd moest worden.
De overblufte Letty antwoordde niet
dadelijk en Christine ging nogal vlug
voort
„Het wil me niet uit de zin, dat ik
er op de een of andere manier bij be
trokken ben". Letty bleef staan en
keek nieuwsgierig naar de vrouw, die
met alle geweld wilde zeggen wat
toch beter ongezegd kon blijven. „Let
ty, vertel me alsjeblieft... heb je soms
horen kwaad spreken over... over Ru
fus en mij?"
Bij die vraag keek Christine zo
angstig, dat Letty medelijden kreeg.
,,'t Komt er niet op aan", sprak ze,
weer langzaam voortlopende, terwijl
Christine gelijke tred met haar hield.
„Allemisverstanden tussen Rufus
en mij zijn uitsluitend mijn schuld,
enkel en alleen aan mijn dwaasheid te
wijten. En wat er tussen u en Rufus
gebeurd is..."
,,Maar er is niets tussen ons ge
beurd", riep Christine wanhopig uit.
Je hebt eenvoudig de belachelijke
verzinsels gehoord, die sommige men
sen hebben rondgestrooid. En als je
ze nog niet gehoord hebt, zal de een
of andere goede vriend je ze vroeg of
laat wel vertellen. Maar jij hebt recht
de ware toedracht te kennen en of
schoon ik dat alles niet graag weer
oprakel
„U behoeft het niet op te rakelen",
zei Letty vriendelijk. „Ik heb in 't ge
heel geen speciaal recht op uw ver
trouwen".
„Toch heb ik liever, dat je het weet.
Maar er is één ding, dat je goed moet
begrijpen, Letty... Ik ben heel geluk
kig getrouwd en alles is nu goed tus
sen mijn man en mij. Vermoedelijk
kun je je moeilijk voorstellen, hoe
dom en dwaas iemand wegens een fu
tiliteit tegenover een ander kan zijn...
maar..."
Het Wereldgebeuren
De heer Trygve Lie, de secretaris
generaal van de Ver. Naties, zal on
getwijfeld vorige week in een niet
bijster optimistische stemming in
Europa gearriveerd zyn. Het is niet
prettig aan het hoofd te staan van
een organisatie, die op 't ogenblik
lijdt aan een slepende ziekte, waar
tegen voorlopig geen geneesmidde
len t.e vinden zijn. Naarmate immers
de bouw van Lie's nieuwe hoofd
kwartier in New York vordert, spitst
de crisis in de U.N.O. zicht toe. zo
dat thans nog de duur noch de af
loop te voorspellen valt. Afgezien
van de routinewerkzaamheden op
het secretariaat, draaien de raderen
van de V. N. niet meer. De Veilig
heidsraad is voor onbepaalde tijd op
reces, omdat niemand behoefte voelt
aan nieuwe zittingen en het werk
in de commissies en lagere organen
stokt vanwege het conflict over Chi
na.. Donderdag hebben de Russen
door
mary burchell
„Neen", zei Letty. „Het kost me he
lemaal geen moeite, dat te begrijpen".
En ze gevoelde meer sympathie jegens
Christine dan ze tc voren had ge
voeld.
„Welnu, dan is het gemakkelijker
te vertellen. Ik heb de beste man ter
wereld, Letty, maar hij bekommert
zich niet althans bekommerde zich
niet veel om de kleine romantische
attenties, waar een vrouw prijs op
stelt. Hij ging helemaal in zijn werk
op en ik kreeg het malle idee, dat hij
niet meer om mij gaf en wat nog
erger was ik niet meer om hem.
Toen verscheen iemand ten tonele..."
„Rufus?"
„Wcineen. Zeker niet. Iemand van ivoor de 21ste"maal één van de or-
een heel ander soort dan Rufus. Een 'ganen der V.N. verlaten uit protest
man vol charme en mooidoenerij
zo betoverend, dat hij elk gevogeltje
in zijn netten gelokt zou hebben".
„Ik begrijp het", zei Letty nogal
somber. „Ik ken de soort die u be
doelt".
„Heus?"
„Hm ja."
„Nu, je zult toch wel nooit zo mal
gehandeld hebben als ilc deed", zei
Christine bitter. „Dat kan ik me ten
minste niet voorstellen. Ik weet, dat
het zo in koelen bloede gezegd, ellen
dig klinkt, maar ik besloot, mijn echt
genoot te verlaten en er met die man
vandoor te gaan".
..Enhebt u dat gedaan?" Letty's
wangen kleurden zich licht van op
winding.
„Ja", zei Christine op vaste toon.
„Ik deed het. Al in de eerste paar uur
wist ik, dat ik een fout begaan had,
prot
tegen de aanwezigheid van Chinese
nationalisten. Zeker zal de twee do
zijn worden volgemaakt.
Geen wonder dat degenen, die
pleiten voor een drastische hervor
ming van de V.N., volop nieuwe ar
gumenten gekregen hebben en dat
vooral in de Ver. Staten de aandrang
tot wijziging van het Handvest ster
ker is -geworden. De voormalige pre
sident Herbert Hoover heeft in een
rede aangedrongen op opheffing der
huidige V.N. en het vormen van oen
wereld-unie zonder de Sovjet-landen.
Voorzichtiger drukte zich Achesons
republikeins adviseur, John Foster
Dulles, uit: hij wilde een conferentie
tot herziening van het Handvest
omdat de VJY. niet meer aan haar
doel beantwoorden en dringende pro
blemen onopgelost blijven.
Ook in Frankrijk zyn stemmen op-
gegaan om wijziging te brengen in
maar ié had mijn huis verlaten en j(lc toestand, de stemmen zelfs van
kon niet terug! Ik had zelfs een mal Prem*er Bidault en minister Schli
man. De laatste heeft het idee ge
lanceerd een organisatie naar het
voorbeeld van de U.N.O. te vormen
uit de Westerse landen, met als kern
de staten, die deelnemen aan het At
lantisch Pact en het plan-Marshall.
Voorzichtigheidshalve liet Truman er
zich niet over uit, wat dan met de
huidige U.N.O. moet gebeuren,
maar het is duidelijk, dat deze spoe
dig door de nieuwe Westerse concur
rent overvleugeld zou worden.
De plannen van bovengenoemde
staatslieden zijn volkomen irreëel.
briefje achtergelaten, waarin ik
schreef, dat alles uit wasen al
die andere belachelijke dingen, dje je
zegt bij zo'n gelegenheid. Toen mijn
man thuiskwam en het briefje vond,
was Rufus bij hem".
Letty slaakte een zachte kreet.
„Mijn man was woedend. Hij kan
heel heftig zijn, als hij boos is en hij
had er wel enige reden toe. Ook dacht
hij, dat alles heus tussen ons uit was.
Vermoedelijk heeft hij gezegd, dat ik
naar de duivel kon lopen of iets der- -
gelijks, al meende hij dat natuurlijk i®11?, e. m0€I'ykheden erdoor om
niet. Rufus daarentegen zei niets. Hij j _1S .eenvoiJ .1? »e"
was de beste vriend van mijn mar
en hij wist wat... we vroeger voor elk
aar betekend hadden! Hij ging me
eenvoudig achterna, om me terug te
halen".
(Wordt vervolgd).
66. De-brave Jimmy, die van de prins geen kwaad
wist en die alleen uit ballorigheid, omdat hij Siets-
ke uit het oog verloren was, er mee was opgehou
den, stond gewoon op zijn benen te trillen. De
tranen sprongen hem in de ogen toen hij zag hoe
boos Sietske wel op hem was, hoe haar lieve ogen
bliksemden en hoe er een klank van staal was ge
komen in haar anders zo kirrend stemmetje.
Waar had hij deze gramschap aan te danken? Hij
keek haar aan als een Sint Bernard die een pak
slaag verdiend had en zonk toen deemoedig op de
knieën. Maar daarmee was hij bij Sietske aan een
verkeerd adres. Tegen zulke grappen verzette
zich haar resoluut karaktertje. „Nee, Jimmy, néé!"
riep zü uit „Geen konkelefoesies (een typisch
Fries woord voor tederheid) daarvoor hebben we
nu geen tijd. Rijden moet je, schaatsen, en hard
ook!"
krijgen door één dei-
grote tegenstrevende groepen uit te
stoten. De bestaande geschillen wor
den daarmee echter niet uit de weg
geruimd. Een internationale organi
satie, die niet wereldomvattend is,
heeft alle zin als orgaan tot bevor-
derin- vnn de samenwerking en tot
het langs vreedzame weg oplossen
van geschillen, verloren. Een V.N.-
organisatie zonder Rusland zou bin
nen korte tijd een tweede Volken
bond worden, een organisatie van
gelijkgezinden tot handhaving van
de statuts quo.
De fout is, dat de gebreken wor
den gezocht by de U.N.O. zelf in
plaats van bij de aangesloten landen.
Zelfs de meest perfecte organisatie,
zonder recht van veto en zonder al
de bezwaren, die de huidige U.N.O
aankleven, zou tot machteloosheid
gedoemd zrjn als de wil tot samen
werking ontbreekt. Wat niet weg
neemt, dat dan toch getracht moet
worden er het beste van te maken.
De Duitse verliezen in de
tweede wereldoorlog.
Volgens ramingen van de Franse
diensten, die belast zrjn met het orde
nen van het centrale kaartsysteem
van de Wehrmacht, zijn er vier mil-
lioen Duitse soldaten in de tweede we
reldoorlog gesneuveld of in gevangen
schap overleden.
Dit cijfer omvat 1.400.000 sterfge
vallen, die genoteerd werden door de
Duitse autoriteiten tot begin 1945,
en ongeveer 1.100.000 latere sterfge
vallen. die zijn vastgesteld door geal
lieerde diensten.