m Hertog van Klein-Egypte deed in 1430 zijn intocht in Middelburg I t msmmm r legen pijnen! Gewaardeerde gasten werden tenslotte als bedelaars uitgebannen Op 't Matje J WITTE hRUS MARSHALL-HULP VOOR 1950-'5i IN EERSTE RONDE GOEDGEKEURD N00RDWLJKS BL0EMENFEEST EEN LUST VOOR HET OOG IVORQL houdt gebit in goede slaat en verlengt levensduur van tanden en kiezen Van Vrouw tot Vrouw ZATERDAG 22 APRIL 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 7 ZIGEUNERS IN ZEELAND. Middelburg snoepte Goes een graaf af. Hoog te paard gezeten, een pauwenveer wuivend van zijn muts, en een kleurige mantel achter hem aanwapperend, gevolgd door een kleine groep ruiters en de met hitten bespannen wagens, waarachter de veulens draafden, zo was de eerste zigeunerhoofdman in het jaar 1-430 te Mid delburg verschenen. Hertog van Klein-Egypte noemde hij zich, en weldra werd h\j gevolgd door andere stamhoofden, die zich als graven en baronnen voorstelden van datzelfde rijk, dat nooit bestaan heeft. Voordat de Zigeuners naar het Westen waren getrokken, hadden zij de nodige wijsheid opgedaan over de bewoners van de landen, waar de zón ondergaat. Joodse handelaars, die edelstenen en cameeën verkoch ten en bij elke steen een wonderver haal opdisten, dat de prijs deed stij gen, hadden hen veelal verteld van onze lichtgelovigheid, en sluwe Moor se kooplui haden er nog een schep boven op gedaan. Veel profijt hadden de Zigeuners van deze raadgevingen getrokken. Als edelen, met hun gevolg van huis en hof verdreven, en om der wille van het geloof van de vleespotten van Egypte verjaagd, konden zij ver zekerd zijn van een gunstig onthaal op de kastelen en in de steden. Als pelgrims, op weg naar Rome, zij het ook langs bedenkelijke omwegen, werden zij in kloosters en abdijen ontvangen en geherbergd. WOORDKEUS. Het blijft een altoos wellende bron van verbazing, hoe falikant ver keerd sommige mensen hun scheld woorden kiezen. Zeker, er komen vrouwen voor de rechter, die ware taalhervormsters zijn; aanhangers van het nieuwe proza en lang niet abstract. Ge kunt daar, als ge het wel meent met ons bedreigde Neder lands, een zekere mate van respect voor opbrengen. Ik heb ministers ge kend, die niet een tiende deel van de slagvaardigheid hadden, die sommige buurvrouwen bij een malse ruzie we ten te etaleren. Ieder woord gaaf op korrel en zo zuiver als zuiverings zout. Hetgeen natuurlijk weer niet te verwarren zij met de zuivering van de commissies, want dan komt het beeld een beetje scheef. Enfin, in het algemeen zijn de vrouwen het sterk ste geslacht op het stuk van schan daliserend schelden; de mannen zijn vaak sukkels. Harkerige tobbei-s, die nou niet één behoorlijke scheidzin weten te improviseren, laat nog staan dat ze oi'iginele woordcombinaties we ten te graveren in het gemoed van hun tegenstanders. Neem nou de middelmatig zweten de bankwerker, die vandaag voor de rechter kwam vanwege een geeste lijke aanvaring met een politieman. Het mocht geen naam hebben, wat er aan vooraf was gegaan. Een ach terlicht in staat van staking, maar daaraan was een debat ontsproten over de taak van de gewapende macht en de besteding der rijksgel- den. De bankwerker had betoogd, dat de politie inbrekers en falsaris sen ongemoeid laat, omdat hun lie- der opsporing aanleiding zou geven tot moeheidsverwekkende activitei ten. Maar bankwerkers zonder ach terlicht werden strijk-en-zet de si gaar. En aldus bloeide het Onrecht als een bongerd en groeide de ver bittering in de harten der massa. Dat had'ie gezegd: „der massa." En voorts: „onthou je dag, slijmvreter, gore stinkerd." De griffier las het vanochtend voor, alsof het om een recept voor amandelpudding ging, maar de rech ter begon zich op te winden. Was dat nou taal tegen een politieman die zich in staat van plichtsvervul ling bevond? Het. was bar en boos. Wie zegt er nu slijmvreter en wat is er goor aan die agent en hoe kan men zeggen dat die politieman stinkt? De verdachte moest zich schamen. Dat zou de theorie zeggen, ver weerde zich beklaagde, maar laten we de practijk nou 's effe haarfijn in ogenschouw nemen. Wat is de po litie op het stuk van de maatschap pij als remmende factor in de bot sing van individu en staatsvorm Ik heb veel boeken gelezen, maar de opgebouwde consequentie staat in een scheve verhouding, vanwege de verouderde omstandigheden. Hebt u vieze woorden uit die boeken geleerd?, vroeg de rechter met een van zijn flukse redekundige wendingen, die aan het gesprek op het matje zo'n bollenveldenfleur ge ven. De bankwerker gooide het alle maal op de zenuwen, want de agent had getergd. Maar de rechter vroeg: wat is dat nou weer? Wat deed me neer de agent dan? En de man zei: hjj grijnsde zo uitdagerig. Nou had de bankwerker natuur lijk verstandiger gedaan, door een voudig terug te grijnzen. Maar de taalkundige glibberingen waren ont schoten aan de omheining zijner fan- den alvorens hij zich hun kolossale omvang had gerealiseerd. En dat kwam hem vandaag te staan op dertig gulden. Kan dat niet goedkoper?, vroeg de penitent. 't Is hier geen markt, zei de rechter. We dingen niet af. En de volgende keer wordt het zitten, denk er maar om. Deze hoofdlieden der Zigeuners lieten het niet enkel by woorden: zij konden ook papieren op tafel leg- fen. De Rooms-koning, later keizer, igismund, had hen in gehoor ont vangen, en een met het geheimze gel gewaarmerkte brief overhan digd. waarin zwart op wit te lezen stond, dat men deze goede, vrome en bovenal eerlijke lieden, overal met open armen zou ontvangen, en aal moezen zou geven, daar zij als be devaartgangers geheel van de goe de wil van hun mede-christenen af hankelijk waren. Op een of andere duistere wijze was de hertog, die te Middelburg zijn intocht deed, ook in het bezit geraakt van bileven, met het pause lijk wapen gezegeld, waarin ge schreven stond dat Zijne Heiligheid het volk van I£lein-Egypte had ge boden om vijf jaar lang rond te trekken langs alle bekende bede vaartsoorden, omdat hun voorouders indertijd geweigerd hadden de Heilige Familie bij hun vlucht naar Egypte op te nemen. Wie kon zich dan nog verwonderen, dat zij altijd onderweg waren en op kosten van alle vro men moesten leven? I Deze feestelyke tocht door alle landen der Christenheid kon echter niet eeuwig bleven duren, te meer daar de Zigeuners hun ware aard niet duurzaam konden verlochenen en kwaadschiks meenamen, wat ze goedschiks niet konden krijgen. Wanneer zelfs een zo spontaan en lichtgelovig man als hertog Ka- rel van Gelre zich op de duur ging afvragen, of hij wel juist had gehan deld, door deze mensen brieven van vrijgeleide te geven, kon men een snellere en doeltreffender reactie ver wachten van de graaf van Holland en Zeeland, hertog van Bourgondië, Philips, die men bij vergissing de Goede genoemd heeft. Wij zijn er in geslaagd ons de medewerking te verzeke ren van de bekende foklorist Jacques R. Sinninghe. Deze schrijver van het „Zeeuws Sagenboek" zal van tijd tot tijd voor ons blad een artikel schrijven over een Zeeuws onderwerp. Vandaag* plaatsen wij zijn eerste bij drage. GELD VAN HET STADS BESTUUR. In de aanvang echter beleefden de Zigeuners veel genoegen van de aanbevelingen van hertog Philips. Zij kregen te Middelburg geld van het stadsbestuur en werden er eni ge tijd gehuisvest. Twintig jaar later kwamen ande re troepen naar Zeeland, voorzien van' nieuwe, ontroerende verhalen. Zij noemden zich nu Grieken, die na de verovering van Consfantinopel door de Mohammedanen uit de stad gebannen waren, omdat zij zulke goede Christenen bleken te zijn. We derom in het bezit van een aanbe veling van de landsheer, kregen zy als van ouds weer geld los in Mid delburg. CONCURRENTIE TUSSEN MIDDELBURG EN GOES. Zij hadden echter geen goede in druk achtergelaten, want toen het volgend jaar graaf Constantijn met zijn Grieken in Goes opdook, zond de magistraat van Middelburg ijlings een bode om hen onderweg te on derscheppen en hun verblijf af te kopen. De Zigeuners met hun mooie praatjes konden altijd nog beter aan de kost komen, dan de vele andere bedelaars en nette boeven, die in een onafzienbare jtroom langs 's heren wegen zwierven. In het jaar 1533 werd in Middelburg o.a. een „capi- teyn in Clein Egipten" gegeseld, om dat hg zonder vergunning om te bedelen „Egyptenaers gewyse" met een bende rondtrok en het de inwo ners lastig maakte. De lieden, die zich onder zijn bevelen hadden ge schaard, kwamen er af met een ver banning. Naar de namen te oorde len waren het Spanjaarden, die pro fijt trokken van het feit dat hun ha ren even zwart waren als die der Zigeuners en dat een Zuidelijke zon hen had gebruind. Nog lange tijd was er in de offi ciële stukken sprake van Egypte- naars, maar men behandelde hen niet meer als gewaardeerde gasten, en naar geld konden ze fluiten. Zo nu en dan werden ze uit stad en gewest gebannen, als ze het al te bont maakten, met de bedreiging, dat ze hun hoofd zouden verliezen, als men hen nog eens terug zag. Eerst in het midden der zestiende eeuw werden zij, met alle andere dieven en vagebonden, over één kam feschoren in 'n plakkaat, dat door e Staten tegen hen was uitgevaar digd. De laatste leugens zijn dan achterhaald. Heidenen noemt men hen, die ten onrechte beweren uit Egypte te komen. Nog vel og vele malen moesten deze stren ge plakkaten vernieuwd worden, omdat er telkens weer groepen in 't land kwamen, die overdag al bede lend de boerderijen verkenden, om dan 's nachts hun slag te slaan, of de bewoners van afgelegen hoeven terroriseerden, en hen met brand stichting bedreigden, als zij niet met geld over de brug kwamen. De lieden, die de rode roede der justitie droegen, moesten er nog vaak op uit trekken om Zigeuners te vatten en te geselen. Jacques R. W. Sinninghe. 9 POEDERS CACHE.TS -TABLETTEN Het zal met de verruiming van de invoer uit Europa wel niet zo vlot gaan. Het Huis van Afgevaardigden heeft nu het programma voor economi sche hulp aan het buitenland voor 1950-'51 goedgekeurd. Het zal echter zeker nog enige maanden duren alvorens de landen, die in het plan Mars hall zjjn opgenomen, zullen weten waar zjj aan toe zijn. YY'y zitten immers nog steeds in de eerste ronde van de behandeling in het Congres. Nu moet de Senaat eerst nog uitspraak doen en dienen beide huizen het om trent de eindlezing eens te worden. Dan komt pas de tweede ronde, die van het toekennen der gelden. De onderhavige beslissing machtigt de regering immers alleen tot het uitvoeren van het programma, zoals dit dan zal zgn vastgesteld en waar van de financiële grenzen, die niet mogen worden overschreden, z\jn aan gegeven, aldus schrüft de New Yorkse correspondent van de N. R. Ct. By de behandeling gedurende de tweede ronde, waarbij de financiële commissies van Huis en Senaat in plaats van die van buitenlandse zaken, het grondwerk zullen verrichten, kan van de opzet van het programma niet meer worden afgeweken en het Congres kan dus niet een hoger be drag voteren. Doch het kan wel de voorgestelde uitgaven verder be snoeien. Het huis heeft het totaal van de E.R. P.-hulp voor het komende jaar thans op 2.850 millioen dollars vastgesteld, dat is 250 millioen minder dan het to taal van 3100 millioen, hetwelk de re gering had voorgesteld. Men gelooft niet. dat de senaat dit oorspronkelijk tótaal zal herstellen, al heeft de senaats commissie voor buitenlandse zaken het programma in volle omvang goedge keurd. Ook vele senaatsleden willen Enige bloemenbadpiaats van Europa onder floralia bedolven. (Van onze speciale verslaggever) NOORDYVIJK, April De kostbaarste en beste Franse parfums moeten het in de komende dagen afleggen tegen de onovertreffeiyke geur van de millioenen hyacinten, die de straten van Noordwyk vult. Noordwyk, de enige bloemenbadpiaats van Europa, ligt deze weck bedolven onder een onnoemelyk aantal bloemen binnen de kom van de gemeente, waartegen de iepenbomen in hun winterse gedaante 'n scherp contrast vormen. Niet alleen in het dorp, maar ook aan de zeekant van Noordwyk kan men uren dwalen tussen de bloemenmozaieken, door particulieren, employees van overheidsinstellingen en schooljeugd aangelegd. Zelden zagen wij een vriendelijker) Evenzo vonden wij een mozaiek aanblik van een politiebureau, dan in voor het postkantoor ,de openbare en Noordwijk. Een oud-Hollandse poort, bijzondere scholen, bij'particulieren en geheel uit hyacinten opgetrokken verleende toegang tot de tempel van Hermandad. De politiemannen zélf hebben- dij: kunststuk vervaardigd. - Dat staat daar dan maar zo, terloops en onopval lend, een klein zinnetje waar je in het vuur van des schrijvers betoog (wat voor een schrijver en wat voor een betoog!) overheen leest. Maar hoèwel met je aandacht bij het onderwerp in kwestie: figuratieve mu ziekblijft er onderbe wust een klein prikje zeuren, en je denkt op 't ongelegenste moment: Alles goed en wel, maar waar komt dat prikje vandaan? Er was een kleine hatelijkheid o ja: „De mannen houden er niet van om geëven aard en terechtgewezen ie worden door een vrouw". Het staat er, werkelijk. Je leest het nog eens over. Je zegt: Aha. Je steekt 'n heel, héél klein frag mentje van je tongpunt naar buiten. Je over weegt, of je dat ernstig zult nemen of in de lach schieten. Je geeft de he ren, als levenswijs toe schouwster bij 's levens mallemolen, een eerlijke kans en zegt: Allebei. Alzo: volkomen ernstig. „De mannen houden er niet van geëvenaard en terechtgewezen te wor den door een vrouw". Dat klopt. De hele vader landse geschiedenis is er vol van, om van de we reldgeschiedenis maar niet ie spreken. Waarom hebben zij anders zoveel lawaai geschopt over zwaardleliën en spillele nen, en die aardige Ja- coba van Beieren en Ma ria van Bourgondië het leven zo zuur gemaakt? Maar in het dagelijks le ven behoef je er even min dol op te zijn om mannen te evenaren, om van terechtwijzen nog maar helemaal niet te spreken. Het begint al. op school, als je zo onverstandig bent geweest om op een examen hogere cijfers te halen dan een van je mannen klasgenoten. Zijn ze sportief, royaal, zo van dat ruiterlijke geef-me-de-vijf voor de fotolens na afloop van 'n tenniswedstrijd? 't Mocht wat. Ze zeggen: Hm, en: Nou ja..'n koud kunst jeMeisjes, zijn nu een maal zo pietepeuterig vlijtig, zulke echte brave lesjes-automaten, ze spui ten op ivat ze er in ge stampt hebben (het beeld is niet voor Saskia's ver antwoordelijkheid). Maar echt studeren, de grote lijnen zien en zo dat zal een vrouw nooit leren. Of ze worden nóg ven Madame Curie, om eens iets te noemen. „De mannen houden er niet van, geëvenaard én terechtgewezen te wor den door een vrouw". Praat me er niet van. Het is eenvoudig ver- 'bijsterend van primitivi teit. Zij houden ér niét van en dus zullen wij goed doen ons daarnaar te richten, willen wij hun goedmoedige vaderlijke sympathie niet verspelen. Wij zullen werkelijk wijs doen, zelfs in deze zoge zegd vrijgevochten twee de helft der twintigste opzichtiger groen van nijd en insinuerend: Nu ja, jullie meisjes kijken de examinator maar es lief aan, doen een beetje zenuwachtig en krijgen glaasjes water een hoog cijfer is voor jullie een kwestie van sex appeal. Ik verzeker u, dat deze citaten historisch zijn. Als je jong bent, steiger je daarom tot het plafond op je allerliefste stok paard: de geestelijke ge lijkwaardigheid der sexen. Begin je een de bat, kom je met tri omfantelijke voorbeelden aansjouwen van hoogge leerde vrouwen, eminen te geesten die zich op haar terrein met ere on derscheiden. Je leraar in natuurkunde zet je vast met de miserabele en on omstotelijke opmerking dat de vrouw een héél ons hersens minder heeft dan de man, en dus Dus maar liefst. Alsof nu ook de eerste de beste analphabetische turftrap per zich mijlenver ver heven mocht voelen, bo- eeuw, onze intelligentie, ons inzicht en onze slag vaardigheid niet dl te op vallend te étaleren. Wij zullen veel meer berei ken door ons met strikjes en kwikjes, met krulle tjes en tierlantijntjes wat lieftallig van de domme te houden en ondertussen onze eigen gang te gaan: sinds Cleopatra trouwens al een beproefd procédé. Want de mannen hoüden èr niét vanen een gewaarschuwde vrouw geldt voor twee. Wij zullen eigenlijk, wil len wij deze snelst geïr riteerde van alle schepse len niet al te onzacht op de gevoelige tenen trap pen, altijd met een verle gen glimlach onze be reikte resultaten op het gebied van wetenschap en kunst in een rose cel- lophaan papiertje ver pakt, met een lila strikje er omheen moeten aan bieden. Misschien hebben wij dén de meeste kans op 'n grootvaderlijk aanmoedi gend tikje op onze, he laas tè weinig hersens be vattende schedel. En dan zijn velen van ons we zenlijk nog zielsblij met dat tikje óók. Ik lees zo juist dat twee Frangaises het oudste mensenportret ter wereld ontdekt heb ben, en nog van zeer deskundig commentaar voorzien ook. Het is te hopen, dat zij öf char mant haar tailleur weten te dragen öf met gepaste bescheidenheid haar ont dekking zullen weten vóór te dragen. Want de Chinese muur van man nelijke superioriteit is voorlopig nog niet neer gehaald. Las ik onlangs nog niet met geamuseer de verbazing de opmer king van een zeer wijs, mild. en hoffelijk man (die hij zich stellig zijns ondanks uit de pen liet glippen): dat een man bij het lezen van een stuk goed, kloek en wél ge- styleerd proza van een vrouw nog altijd de zelf de verbazing gevoelt als wanneer hij een hond op de achterpoten ziet lopen! Och, laten we bij dit ele gante beeld alsjeblieft hartelijk in de lach schie ten. Zij worden toch werkelijk nooit wijzer. Zij hebben dat hinderlij ke meerwaardigheids- complex heus niet voor niets. Ergens in de aller eerste schemering van hun bewustzijn moet die geweldige tegenzin, dat mokkende-lekker-toch- meer-mans-zijn een oor zaak hebben gehad- En ik weet het opeens het zal hem aan de ba kers gelegen hebben. Het moet zelfs voor een man nelijk wezen van enige uren een onverdraaglij ke majesteitsschennis ge weest zijn, hulpeloos te hebben liggen spartelen op de brede schoot van een goedige reuzin, die hem voor het leven tegen de vleug op streek met 'n kleinerend: Nou, nou, nou een handjevol mens en een huisvol drukte. SASKIA. tegen de glooiing van Zandvoorts dui nen. 130 in totaal. Geen inwoner van. Noordwijk, die daartoe in staat was, heeft niet op 'enigerlei wijze aan de versiering van dorp en badplaats mee gewerkt. Met de prachtige pasteltinten, die de natuur aan de bloemen heeft geschon ken zijn wonderen verricht op volko men artistiek verantwoorde wijze. De Noordwijkse bloemenfeesten, die vier dagen duren, zijn Donderdagochtend officieel geopend met een aubade van de schoolkinderen en het leggen van een schoon mozaiek aan de voet van Noordwijks oudste kerk. Dit mozaiek stelt het wapen van Noordwijk voor; een vechtende leeuw op een zilveren veld neergelegd in donkerblauw en witte hyacinten. GROTE BELANGSTELLING. De belangstelling, niet alleen van de zijde der burgerij, maar niet in het minst van daarbuiten, wijst er ontegen zeggelijk op, dat de Noordwijkse bloe- menfeesten, die nu al weer 10 jaar met een kleine onderbreking tijdens de oor logsjaren worden gehouden, steeds meer aan betekenis gaan winnen; Niet in het minst wordt dit gedemonstreerd door de vele bloemenmozaieken, waar mede fabrikanten aan de Koningin Wilhelmina Boulevard hun waren aan prijzen. Bekende slagzinnen en firma namen; die wij dagelijks in de adver tentiekolommen van de dagbladen kunnen aantreffen, zien wij hier in hyacinten en tulpen van velerlei kleur uitgedrukt. De natuurlijke hel. lingen, waardoor alle mozaieken schuin komen te liggen en daardoor buiten gewoon goed zichtbaar zijn, hebben er toe geleid, dat dit gedeelte van de Zuid in een ware lusthof is herscha pen. Het is begrijpelijk, dat dit alles in enkele dagen tot stand is gebracht om dat de levensduur der „geriste bloe men" zeer beperkt is, reden waarom deze combinatie der natuur en het ver nuft van het menselijk verstand slechts enkele dagen te bewonderen is. Mede dank zij de tweede internatio nale Tulpenrallye. waaraan niet min der dan 300 sportieve automobilisten hebben deelgenomen, is het bloemen- feest dit jaar er zijn verscheidene bijzondere attracties aan verbonden van bijzondere betekenis, hetgeen voor een deel te danken is aan de deelna me van de vele buitenlanders. (Nadruk verboden). blijven bezuinigen, zelfs op posten, die volgens de regering geen vermindering toelaten. De Marshall-landen zullen daarom blij moeten zijn als het dit keer bij het afkappen met eën kwart milliard blijft. Evenals bij vorige gelegenheden heeft ook nu het huis van afgevaardigden aanvankelijk raar met het ontwerp omgesprongen. Daar was het amende ment. dat met 99 tegen 66 stemmen werd aangenomen, om de hulp voor Groot-Brittannïë in te trekken, tenzij het de verdeling van Ierland ongedaan zou maken. Onder de leden van het congres is een flink aantal Ieren en er zijn er nog meer, die met de stemmen van hun Ierse kiezers rekening moeten houden. Dit was nu eens een goede ge legenheid om Engeland een hak te zetten en met een hoeraatje kwam het amendement in het huis, zittende als commissie, er door. Iedereen wist van te voren dat het huis, zittende als huis, dit nooit zou bekrachtigen. Maar de demonstratie was gegeven en de Ierse kiezers vonden het toch wat mooi van hun volksvertegenwoordigers, dat zij die Ierse kwestie er bij de haren had den bijgesleept, al waren er ook vele anderen, die vonden dat het huis zich met deze comedie vrij belachelijk heeft gemaakt. LANDBOUWPRODUCTEN. Het amendement om een milliard van het totaal der te verlenen hulp te be stemmen vor de aankoop van surplus landbouwproducten, waarmede de re gering in de maag zit, werd verwor pen. Dat smaakte te veel naar dum ping. Overjgens hadden de boeren er zelf bezwaar tegen; zij gaven aan aan koop in de vrije markt van de pro ducten. die aan Europa kunnen wor den geleverd, de voorkeur. Intussen werden vele andere amendementen aangenomen, die richtlijnen voor de uitvoering van het programma vast stellen en dit van zekere beperking af hankelijk maken. Alvorens de eind- vorm van het ontwerp vaststaat, heeft het weinig zin hierin nader te treden. Wel dient geconstateerd, dat verschil lende dezer amendementen volkomen tegenstrijdig met elkander zijn. Er zijn aanwijzingen, dat het met de verruiming van de invoer uit Euro pa niet zo gemakkelijk zal gaan. De re gering blijft hier sterk op aandringen Hoffman acht deze verruiming essen tieel voor Amerika's economische stra tegie. „Indien wij de dollar kloof willen overbruggen", heeft hij verklaard, „moeten wij concurrerende importen toelaten". Toch blijft het de grote vraag of het congres bereid zal wor den gevonden deze onvermijdelijke prijs te betalen voor het herstel van de economische en politieke gezondheid van de Westelijke wereld. Film over Ardennenoffensief. Ter gelegenheid van de bevrijdings herdenking wordt op 2 Mei een spe ciale voorstelling gegeven van de film „Bastogne" (Battleground), waarvoor 't corps diplomatique, burgerlijke en mi litaire autoriteiten zijn uitgenodigd. De film, die het Duitse Ardennenof fensief (December 1944) tot onder werp heeft, beleeft op 5 Mei zijn Ne derlandse première in zeven theaters in de drie hoofdsteden. Sir Stafford Cripps, de Engelse mi nister van financiën, is voornemens om streeks Pinksteren twee weken in Frank rijk door te brengen als gast van zijn Franse ambtsgenoot. Te Freiburg zijn bij hét slopen van een door een bom beschadigd huis zeven arbeiders door een instortende muur om het leven gekomen. PORT EN SHERRY Vele ambtenaren van Von Ribbentrop weer in functie. Het blad ,,Neue Zeitung", dat onder Amerikaans toezicht te Bonn ver schijnt, heeft een lijst gepubliceerd van hoge Duitse ambtenaren bij de bureaux voor buitenlandse diensten, die vroeger leden van de Nazi-partij waren. Op het bureau voor de betrekkingen met de geallieerde Hoge Commissie zijn zeven van de elf hoge ambtena ren gewezen Nazi's, op het bureau voor kwesties inzake het toekomstig vredesverdrag is de verhouding vier op zes. Dr. Wilhelm Hahs, zelf een hoge ambtenaar, gaf op een persconferen tie de feiten toe. Hij zeide, dat het ui terst moeilijk was een doeltreffende buitenlandse dienst op te bouwen zonder een beroep te doen op mensen, die ervaring hebben gekregen. Het voormalige ministerie van von Rib bentrop verontschuldigend voegde hij er aan toe. dat er in elk geval geen communisten in dienst waren Senator Conally tevreden over Marshall-hulp, maar De democratische senator Tom Con- nally heeft Donderdag in de Ameri kaanse Senaat een pleidooi gehouden voor voortzetting van het plan Mars hall. Hoewel de senator tevreden was over de prachtige resultaten van de hulpverlening had hij ook critiek. Hij klaagde erover, dat in sommige lan den op oneerlijke wijze onderscheid werd gemaakt tegenover Amerikaanse zakenlieden, daarbij vooral doelend op het Britse besluit om de invoer van Amerikaanse olie te beperken tenein de dollars te besparen.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 7