m
Hertog van Klein-Egypte deed in
1430 zijn intocht in Middelburg
I
t msmmm
r
legen pijnen!
Gewaardeerde gasten werden
tenslotte als bedelaars uitgebannen
Op 't Matje
J
WITTE hRUS
MARSHALL-HULP VOOR 1950-'5i
IN EERSTE RONDE GOEDGEKEURD
N00RDWLJKS BL0EMENFEEST
EEN LUST VOOR HET OOG
IVORQL houdt gebit in goede slaat en verlengt levensduur van tanden en kiezen
Van Vrouw tot Vrouw
ZATERDAG 22 APRIL 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
ZIGEUNERS IN ZEELAND.
Middelburg snoepte Goes een graaf af.
Hoog te paard gezeten, een pauwenveer wuivend van zijn muts, en een
kleurige mantel achter hem aanwapperend, gevolgd door een kleine
groep ruiters en de met hitten bespannen wagens, waarachter de veulens
draafden, zo was de eerste zigeunerhoofdman in het jaar 1-430 te Mid
delburg verschenen.
Hertog van Klein-Egypte noemde hij zich, en weldra werd h\j gevolgd
door andere stamhoofden, die zich als graven en baronnen voorstelden
van datzelfde rijk, dat nooit bestaan heeft.
Voordat de Zigeuners naar het
Westen waren getrokken, hadden zij
de nodige wijsheid opgedaan over de
bewoners van de landen, waar de
zón ondergaat. Joodse handelaars,
die edelstenen en cameeën verkoch
ten en bij elke steen een wonderver
haal opdisten, dat de prijs deed stij
gen, hadden hen veelal verteld van
onze lichtgelovigheid, en sluwe Moor
se kooplui haden er nog een schep
boven op gedaan.
Veel profijt hadden de Zigeuners
van deze raadgevingen getrokken.
Als edelen, met hun gevolg van huis
en hof verdreven, en om der wille
van het geloof van de vleespotten
van Egypte verjaagd, konden zij ver
zekerd zijn van een gunstig onthaal
op de kastelen en in de steden. Als
pelgrims, op weg naar Rome, zij het
ook langs bedenkelijke omwegen,
werden zij in kloosters en abdijen
ontvangen en geherbergd.
WOORDKEUS.
Het blijft een altoos wellende
bron van verbazing, hoe falikant ver
keerd sommige mensen hun scheld
woorden kiezen. Zeker, er komen
vrouwen voor de rechter, die ware
taalhervormsters zijn; aanhangers
van het nieuwe proza en lang niet
abstract. Ge kunt daar, als ge het
wel meent met ons bedreigde Neder
lands, een zekere mate van respect
voor opbrengen. Ik heb ministers ge
kend, die niet een tiende deel van de
slagvaardigheid hadden, die sommige
buurvrouwen bij een malse ruzie we
ten te etaleren. Ieder woord gaaf op
korrel en zo zuiver als zuiverings
zout. Hetgeen natuurlijk weer niet
te verwarren zij met de zuivering van
de commissies, want dan komt het
beeld een beetje scheef. Enfin, in het
algemeen zijn de vrouwen het sterk
ste geslacht op het stuk van schan
daliserend schelden; de mannen zijn
vaak sukkels. Harkerige tobbei-s, die
nou niet één behoorlijke scheidzin
weten te improviseren, laat nog staan
dat ze oi'iginele woordcombinaties we
ten te graveren in het gemoed van
hun tegenstanders.
Neem nou de middelmatig zweten
de bankwerker, die vandaag voor de
rechter kwam vanwege een geeste
lijke aanvaring met een politieman.
Het mocht geen naam hebben, wat
er aan vooraf was gegaan. Een ach
terlicht in staat van staking, maar
daaraan was een debat ontsproten
over de taak van de gewapende
macht en de besteding der rijksgel-
den. De bankwerker had betoogd,
dat de politie inbrekers en falsaris
sen ongemoeid laat, omdat hun lie-
der opsporing aanleiding zou geven
tot moeheidsverwekkende activitei
ten. Maar bankwerkers zonder ach
terlicht werden strijk-en-zet de si
gaar. En aldus bloeide het Onrecht
als een bongerd en groeide de ver
bittering in de harten der massa.
Dat had'ie gezegd: „der massa." En
voorts: „onthou je dag, slijmvreter,
gore stinkerd."
De griffier las het vanochtend
voor, alsof het om een recept voor
amandelpudding ging, maar de rech
ter begon zich op te winden. Was
dat nou taal tegen een politieman
die zich in staat van plichtsvervul
ling bevond? Het. was bar en boos.
Wie zegt er nu slijmvreter en wat
is er goor aan die agent en hoe kan
men zeggen dat die politieman
stinkt? De verdachte moest zich
schamen.
Dat zou de theorie zeggen, ver
weerde zich beklaagde, maar laten
we de practijk nou 's effe haarfijn
in ogenschouw nemen. Wat is de po
litie op het stuk van de maatschap
pij als remmende factor in de bot
sing van individu en staatsvorm
Ik heb veel boeken gelezen, maar
de opgebouwde consequentie staat in
een scheve verhouding, vanwege de
verouderde omstandigheden.
Hebt u vieze woorden uit die
boeken geleerd?, vroeg de rechter
met een van zijn flukse redekundige
wendingen, die aan het gesprek op
het matje zo'n bollenveldenfleur ge
ven.
De bankwerker gooide het alle
maal op de zenuwen, want de agent
had getergd. Maar de rechter vroeg:
wat is dat nou weer? Wat deed me
neer de agent dan? En de man zei:
hjj grijnsde zo uitdagerig.
Nou had de bankwerker natuur
lijk verstandiger gedaan, door een
voudig terug te grijnzen. Maar de
taalkundige glibberingen waren ont
schoten aan de omheining zijner fan-
den alvorens hij zich hun kolossale
omvang had gerealiseerd. En dat
kwam hem vandaag te staan op
dertig gulden.
Kan dat niet goedkoper?,
vroeg de penitent.
't Is hier geen markt, zei de
rechter. We dingen niet af. En de
volgende keer wordt het zitten, denk
er maar om.
Deze hoofdlieden der Zigeuners
lieten het niet enkel by woorden: zij
konden ook papieren op tafel leg-
fen. De Rooms-koning, later keizer,
igismund, had hen in gehoor ont
vangen, en een met het geheimze
gel gewaarmerkte brief overhan
digd. waarin zwart op wit te lezen
stond, dat men deze goede, vrome
en bovenal eerlijke lieden, overal met
open armen zou ontvangen, en aal
moezen zou geven, daar zij als be
devaartgangers geheel van de goe
de wil van hun mede-christenen af
hankelijk waren.
Op een of andere duistere wijze
was de hertog, die te Middelburg
zijn intocht deed, ook in het bezit
geraakt van bileven, met het pause
lijk wapen gezegeld, waarin ge
schreven stond dat Zijne Heiligheid
het volk van I£lein-Egypte had ge
boden om vijf jaar lang rond te
trekken langs alle bekende bede
vaartsoorden, omdat hun voorouders
indertijd geweigerd hadden de Heilige
Familie bij hun vlucht naar Egypte
op te nemen. Wie kon zich dan nog
verwonderen, dat zij altijd onderweg
waren en op kosten van alle vro
men moesten leven?
I Deze feestelyke tocht door alle
landen der Christenheid kon echter
niet eeuwig bleven duren, te meer
daar de Zigeuners hun ware aard
niet duurzaam konden verlochenen
en kwaadschiks meenamen, wat ze
goedschiks niet konden krijgen.
Wanneer zelfs een zo spontaan
en lichtgelovig man als hertog Ka-
rel van Gelre zich op de duur ging
afvragen, of hij wel juist had gehan
deld, door deze mensen brieven van
vrijgeleide te geven, kon men een
snellere en doeltreffender reactie ver
wachten van de graaf van Holland
en Zeeland, hertog van Bourgondië,
Philips, die men bij vergissing de
Goede genoemd heeft.
Wij zijn er in geslaagd ons
de medewerking te verzeke
ren van de bekende foklorist
Jacques R. Sinninghe.
Deze schrijver van het
„Zeeuws Sagenboek" zal van
tijd tot tijd voor ons blad een
artikel schrijven over een
Zeeuws onderwerp. Vandaag*
plaatsen wij zijn eerste bij
drage.
GELD VAN HET STADS
BESTUUR.
In de aanvang echter beleefden
de Zigeuners veel genoegen van de
aanbevelingen van hertog Philips.
Zij kregen te Middelburg geld van
het stadsbestuur en werden er eni
ge tijd gehuisvest.
Twintig jaar later kwamen ande
re troepen naar Zeeland, voorzien
van' nieuwe, ontroerende verhalen.
Zij noemden zich nu Grieken, die na
de verovering van Consfantinopel
door de Mohammedanen uit de stad
gebannen waren, omdat zij zulke
goede Christenen bleken te zijn. We
derom in het bezit van een aanbe
veling van de landsheer, kregen zy
als van ouds weer geld los in Mid
delburg.
CONCURRENTIE TUSSEN
MIDDELBURG EN GOES.
Zij hadden echter geen goede in
druk achtergelaten, want toen het
volgend jaar graaf Constantijn met
zijn Grieken in Goes opdook, zond
de magistraat van Middelburg ijlings
een bode om hen onderweg te on
derscheppen en hun verblijf af te
kopen.
De Zigeuners met hun mooie
praatjes konden altijd nog beter aan
de kost komen, dan de vele andere
bedelaars en nette boeven, die in een
onafzienbare jtroom langs 's heren
wegen zwierven. In het jaar 1533
werd in Middelburg o.a. een „capi-
teyn in Clein Egipten" gegeseld, om
dat hg zonder vergunning om te
bedelen „Egyptenaers gewyse" met
een bende rondtrok en het de inwo
ners lastig maakte. De lieden, die
zich onder zijn bevelen hadden ge
schaard, kwamen er af met een ver
banning. Naar de namen te oorde
len waren het Spanjaarden, die pro
fijt trokken van het feit dat hun ha
ren even zwart waren als die der
Zigeuners en dat een Zuidelijke zon
hen had gebruind.
Nog lange tijd was er in de offi
ciële stukken sprake van Egypte-
naars, maar men behandelde hen
niet meer als gewaardeerde gasten,
en naar geld konden ze fluiten. Zo
nu en dan werden ze uit stad en
gewest gebannen, als ze het al te
bont maakten, met de bedreiging,
dat ze hun hoofd zouden verliezen,
als men hen nog eens terug zag.
Eerst in het midden der zestiende
eeuw werden zij, met alle andere
dieven en vagebonden, over één kam
feschoren in 'n plakkaat, dat door
e Staten tegen hen was uitgevaar
digd. De laatste leugens zijn dan
achterhaald. Heidenen noemt men
hen, die ten onrechte beweren uit
Egypte te komen.
Nog vel
og vele malen moesten deze stren
ge plakkaten vernieuwd worden,
omdat er telkens weer groepen in 't
land kwamen, die overdag al bede
lend de boerderijen verkenden, om
dan 's nachts hun slag te slaan, of
de bewoners van afgelegen hoeven
terroriseerden, en hen met brand
stichting bedreigden, als zij niet met
geld over de brug kwamen.
De lieden, die de rode roede der
justitie droegen, moesten er nog
vaak op uit trekken om Zigeuners
te vatten en te geselen.
Jacques R. W. Sinninghe.
9
POEDERS CACHE.TS -TABLETTEN
Het zal met de verruiming van de invoer uit Europa
wel niet zo vlot gaan.
Het Huis van Afgevaardigden heeft nu het programma voor economi
sche hulp aan het buitenland voor 1950-'51 goedgekeurd. Het zal echter
zeker nog enige maanden duren alvorens de landen, die in het plan Mars
hall zjjn opgenomen, zullen weten waar zjj aan toe zijn. YY'y zitten immers
nog steeds in de eerste ronde van de behandeling in het Congres. Nu
moet de Senaat eerst nog uitspraak doen en dienen beide huizen het om
trent de eindlezing eens te worden. Dan komt pas de tweede ronde, die
van het toekennen der gelden.
De onderhavige beslissing machtigt de regering immers alleen tot het
uitvoeren van het programma, zoals dit dan zal zgn vastgesteld en waar
van de financiële grenzen, die niet mogen worden overschreden, z\jn aan
gegeven, aldus schrüft de New Yorkse correspondent van de N. R. Ct.
By de behandeling gedurende de tweede ronde, waarbij de financiële
commissies van Huis en Senaat in plaats van die van buitenlandse zaken,
het grondwerk zullen verrichten, kan van de opzet van het programma
niet meer worden afgeweken en het Congres kan dus niet een hoger be
drag voteren. Doch het kan wel de voorgestelde uitgaven verder be
snoeien.
Het huis heeft het totaal van de E.R.
P.-hulp voor het komende jaar thans
op 2.850 millioen dollars vastgesteld,
dat is 250 millioen minder dan het to
taal van 3100 millioen, hetwelk de re
gering had voorgesteld. Men gelooft
niet. dat de senaat dit oorspronkelijk
tótaal zal herstellen, al heeft de senaats
commissie voor buitenlandse zaken het
programma in volle omvang goedge
keurd. Ook vele senaatsleden willen
Enige bloemenbadpiaats van Europa onder floralia
bedolven.
(Van onze speciale verslaggever)
NOORDYVIJK, April De kostbaarste en beste Franse parfums moeten
het in de komende dagen afleggen tegen de onovertreffeiyke geur van de
millioenen hyacinten, die de straten van Noordwyk vult. Noordwyk, de
enige bloemenbadpiaats van Europa, ligt deze weck bedolven onder een
onnoemelyk aantal bloemen binnen de kom van de gemeente, waartegen de
iepenbomen in hun winterse gedaante 'n scherp contrast vormen. Niet
alleen in het dorp, maar ook aan de zeekant van Noordwyk kan men uren
dwalen tussen de bloemenmozaieken, door particulieren, employees van
overheidsinstellingen en schooljeugd aangelegd.
Zelden zagen wij een vriendelijker) Evenzo vonden wij een mozaiek
aanblik van een politiebureau, dan in voor het postkantoor ,de openbare en
Noordwijk. Een oud-Hollandse poort, bijzondere scholen, bij'particulieren en
geheel uit hyacinten opgetrokken
verleende toegang tot de tempel van
Hermandad. De politiemannen zélf
hebben- dij: kunststuk vervaardigd. -
Dat staat daar dan maar
zo, terloops en onopval
lend, een klein zinnetje
waar je in het vuur van
des schrijvers betoog
(wat voor een schrijver
en wat voor een betoog!)
overheen leest. Maar
hoèwel met je aandacht
bij het onderwerp in
kwestie: figuratieve mu
ziekblijft er onderbe
wust een klein prikje
zeuren, en je denkt op 't
ongelegenste moment:
Alles goed en wel, maar
waar komt dat prikje
vandaan? Er was een
kleine hatelijkheid o
ja: „De mannen houden
er niet van om geëven
aard en terechtgewezen
ie worden door een
vrouw".
Het staat er, werkelijk.
Je leest het nog eens
over.
Je zegt: Aha. Je steekt 'n
heel, héél klein frag
mentje van je tongpunt
naar buiten. Je over
weegt, of je dat ernstig
zult nemen of in de lach
schieten. Je geeft de he
ren, als levenswijs toe
schouwster bij 's levens
mallemolen, een eerlijke
kans en zegt: Allebei.
Alzo: volkomen ernstig.
„De mannen houden er
niet van geëvenaard en
terechtgewezen te wor
den door een vrouw".
Dat klopt. De hele vader
landse geschiedenis is er
vol van, om van de we
reldgeschiedenis maar
niet ie spreken. Waarom
hebben zij anders zoveel
lawaai geschopt over
zwaardleliën en spillele
nen, en die aardige Ja-
coba van Beieren en Ma
ria van Bourgondië het
leven zo zuur gemaakt?
Maar in het dagelijks le
ven behoef je er even
min dol op te zijn om
mannen te evenaren, om
van terechtwijzen nog
maar helemaal niet te
spreken.
Het begint al. op school,
als je zo onverstandig
bent geweest om op een
examen hogere cijfers te
halen dan een van je
mannen klasgenoten.
Zijn ze sportief, royaal,
zo van dat ruiterlijke
geef-me-de-vijf voor de
fotolens na afloop van 'n
tenniswedstrijd? 't Mocht
wat. Ze zeggen: Hm, en:
Nou ja..'n koud kunst
jeMeisjes, zijn nu een
maal zo pietepeuterig
vlijtig, zulke echte brave
lesjes-automaten, ze spui
ten op ivat ze er in ge
stampt hebben (het beeld
is niet voor Saskia's ver
antwoordelijkheid).
Maar echt studeren, de
grote lijnen zien en zo
dat zal een vrouw nooit
leren. Of ze worden nóg
ven Madame Curie, om
eens iets te noemen.
„De mannen houden er
niet van, geëvenaard én
terechtgewezen te wor
den door een vrouw".
Praat me er niet van.
Het is eenvoudig ver-
'bijsterend van primitivi
teit.
Zij houden ér niét van
en dus zullen wij goed
doen ons daarnaar te
richten, willen wij hun
goedmoedige vaderlijke
sympathie niet verspelen.
Wij zullen werkelijk wijs
doen, zelfs in deze zoge
zegd vrijgevochten twee
de helft der twintigste
opzichtiger groen van
nijd en insinuerend: Nu
ja, jullie meisjes kijken
de examinator maar es
lief aan, doen een beetje
zenuwachtig en krijgen
glaasjes water een
hoog cijfer is voor jullie
een kwestie van sex
appeal.
Ik verzeker u, dat deze
citaten historisch zijn.
Als je jong bent, steiger
je daarom tot het plafond
op je allerliefste stok
paard: de geestelijke ge
lijkwaardigheid der
sexen. Begin je een de
bat, kom je met tri
omfantelijke voorbeelden
aansjouwen van hoogge
leerde vrouwen, eminen
te geesten die zich op
haar terrein met ere on
derscheiden. Je leraar in
natuurkunde zet je vast
met de miserabele en on
omstotelijke opmerking
dat de vrouw een héél
ons hersens minder heeft
dan de man, en dus
Dus maar liefst. Alsof nu
ook de eerste de beste
analphabetische turftrap
per zich mijlenver ver
heven mocht voelen, bo-
eeuw, onze intelligentie,
ons inzicht en onze slag
vaardigheid niet dl te op
vallend te étaleren. Wij
zullen veel meer berei
ken door ons met strikjes
en kwikjes, met krulle
tjes en tierlantijntjes wat
lieftallig van de domme
te houden en ondertussen
onze eigen gang te gaan:
sinds Cleopatra trouwens
al een beproefd procédé.
Want de mannen hoüden
èr niét vanen een
gewaarschuwde vrouw
geldt voor twee.
Wij zullen eigenlijk, wil
len wij deze snelst geïr
riteerde van alle schepse
len niet al te onzacht op
de gevoelige tenen trap
pen, altijd met een verle
gen glimlach onze be
reikte resultaten op het
gebied van wetenschap
en kunst in een rose cel-
lophaan papiertje ver
pakt, met een lila strikje
er omheen moeten aan
bieden.
Misschien hebben wij
dén de meeste kans op 'n
grootvaderlijk aanmoedi
gend tikje op onze, he
laas tè weinig hersens be
vattende schedel. En dan
zijn velen van ons we
zenlijk nog zielsblij met
dat tikje óók. Ik lees zo
juist dat twee Frangaises
het oudste mensenportret
ter wereld ontdekt heb
ben, en nog van zeer
deskundig commentaar
voorzien ook. Het is te
hopen, dat zij öf char
mant haar tailleur weten
te dragen öf met gepaste
bescheidenheid haar ont
dekking zullen weten
vóór te dragen. Want de
Chinese muur van man
nelijke superioriteit is
voorlopig nog niet neer
gehaald. Las ik onlangs
nog niet met geamuseer
de verbazing de opmer
king van een zeer wijs,
mild. en hoffelijk man
(die hij zich stellig zijns
ondanks uit de pen liet
glippen): dat een man bij
het lezen van een stuk
goed, kloek en wél ge-
styleerd proza van een
vrouw nog altijd de zelf
de verbazing gevoelt als
wanneer hij een hond op
de achterpoten ziet lopen!
Och, laten we bij dit ele
gante beeld alsjeblieft
hartelijk in de lach schie
ten. Zij worden toch
werkelijk nooit wijzer.
Zij hebben dat hinderlij
ke meerwaardigheids-
complex heus niet voor
niets. Ergens in de aller
eerste schemering van
hun bewustzijn moet die
geweldige tegenzin, dat
mokkende-lekker-toch-
meer-mans-zijn een oor
zaak hebben gehad-
En ik weet het opeens
het zal hem aan de ba
kers gelegen hebben. Het
moet zelfs voor een man
nelijk wezen van enige
uren een onverdraaglij
ke majesteitsschennis ge
weest zijn, hulpeloos te
hebben liggen spartelen
op de brede schoot van
een goedige reuzin, die
hem voor het leven tegen
de vleug op streek met
'n kleinerend: Nou, nou,
nou een handjevol
mens en een huisvol
drukte. SASKIA.
tegen de glooiing van Zandvoorts dui
nen. 130 in totaal. Geen inwoner van.
Noordwijk, die daartoe in staat was,
heeft niet op 'enigerlei wijze aan de
versiering van dorp en badplaats mee
gewerkt.
Met de prachtige pasteltinten, die de
natuur aan de bloemen heeft geschon
ken zijn wonderen verricht op volko
men artistiek verantwoorde wijze. De
Noordwijkse bloemenfeesten, die vier
dagen duren, zijn Donderdagochtend
officieel geopend met een aubade van
de schoolkinderen en het leggen van
een schoon mozaiek aan de voet van
Noordwijks oudste kerk. Dit mozaiek
stelt het wapen van Noordwijk voor;
een vechtende leeuw op een zilveren
veld neergelegd in donkerblauw en
witte hyacinten.
GROTE BELANGSTELLING.
De belangstelling, niet alleen van de
zijde der burgerij, maar niet in het
minst van daarbuiten, wijst er ontegen
zeggelijk op, dat de Noordwijkse bloe-
menfeesten, die nu al weer 10 jaar met
een kleine onderbreking tijdens de oor
logsjaren worden gehouden, steeds
meer aan betekenis gaan winnen; Niet
in het minst wordt dit gedemonstreerd
door de vele bloemenmozaieken, waar
mede fabrikanten aan de Koningin
Wilhelmina Boulevard hun waren aan
prijzen. Bekende slagzinnen en firma
namen; die wij dagelijks in de adver
tentiekolommen van de dagbladen
kunnen aantreffen, zien wij hier in
hyacinten en tulpen van velerlei
kleur uitgedrukt. De natuurlijke hel.
lingen, waardoor alle mozaieken schuin
komen te liggen en daardoor buiten
gewoon goed zichtbaar zijn, hebben er
toe geleid, dat dit gedeelte van de
Zuid in een ware lusthof is herscha
pen.
Het is begrijpelijk, dat dit alles in
enkele dagen tot stand is gebracht om
dat de levensduur der „geriste bloe
men" zeer beperkt is, reden waarom
deze combinatie der natuur en het ver
nuft van het menselijk verstand slechts
enkele dagen te bewonderen is.
Mede dank zij de tweede internatio
nale Tulpenrallye. waaraan niet min
der dan 300 sportieve automobilisten
hebben deelgenomen, is het bloemen-
feest dit jaar er zijn verscheidene
bijzondere attracties aan verbonden
van bijzondere betekenis, hetgeen voor
een deel te danken is aan de deelna
me van de vele buitenlanders.
(Nadruk verboden).
blijven bezuinigen, zelfs op posten, die
volgens de regering geen vermindering
toelaten. De Marshall-landen zullen
daarom blij moeten zijn als het dit
keer bij het afkappen met eën kwart
milliard blijft.
Evenals bij vorige gelegenheden heeft
ook nu het huis van afgevaardigden
aanvankelijk raar met het ontwerp
omgesprongen. Daar was het amende
ment. dat met 99 tegen 66 stemmen
werd aangenomen, om de hulp voor
Groot-Brittannïë in te trekken, tenzij
het de verdeling van Ierland ongedaan
zou maken. Onder de leden van het
congres is een flink aantal Ieren en er
zijn er nog meer, die met de stemmen
van hun Ierse kiezers rekening moeten
houden. Dit was nu eens een goede ge
legenheid om Engeland een hak te
zetten en met een hoeraatje kwam het
amendement in het huis, zittende als
commissie, er door. Iedereen wist van
te voren dat het huis, zittende als huis,
dit nooit zou bekrachtigen. Maar de
demonstratie was gegeven en de Ierse
kiezers vonden het toch wat mooi van
hun volksvertegenwoordigers, dat zij
die Ierse kwestie er bij de haren had
den bijgesleept, al waren er ook vele
anderen, die vonden dat het huis zich
met deze comedie vrij belachelijk heeft
gemaakt.
LANDBOUWPRODUCTEN.
Het amendement om een milliard van
het totaal der te verlenen hulp te be
stemmen vor de aankoop van surplus
landbouwproducten, waarmede de re
gering in de maag zit, werd verwor
pen. Dat smaakte te veel naar dum
ping. Overjgens hadden de boeren er
zelf bezwaar tegen; zij gaven aan aan
koop in de vrije markt van de pro
ducten. die aan Europa kunnen wor
den geleverd, de voorkeur. Intussen
werden vele andere amendementen
aangenomen, die richtlijnen voor de
uitvoering van het programma vast
stellen en dit van zekere beperking af
hankelijk maken. Alvorens de eind-
vorm van het ontwerp vaststaat, heeft
het weinig zin hierin nader te treden.
Wel dient geconstateerd, dat verschil
lende dezer amendementen volkomen
tegenstrijdig met elkander zijn.
Er zijn aanwijzingen, dat het met
de verruiming van de invoer uit Euro
pa niet zo gemakkelijk zal gaan. De re
gering blijft hier sterk op aandringen
Hoffman acht deze verruiming essen
tieel voor Amerika's economische stra
tegie. „Indien wij de dollar kloof willen
overbruggen", heeft hij verklaard,
„moeten wij concurrerende importen
toelaten". Toch blijft het de grote
vraag of het congres bereid zal wor
den gevonden deze onvermijdelijke
prijs te betalen voor het herstel van de
economische en politieke gezondheid
van de Westelijke wereld.
Film over Ardennenoffensief.
Ter gelegenheid van de bevrijdings
herdenking wordt op 2 Mei een spe
ciale voorstelling gegeven van de film
„Bastogne" (Battleground), waarvoor 't
corps diplomatique, burgerlijke en mi
litaire autoriteiten zijn uitgenodigd.
De film, die het Duitse Ardennenof
fensief (December 1944) tot onder
werp heeft, beleeft op 5 Mei zijn Ne
derlandse première in zeven theaters
in de drie hoofdsteden.
Sir Stafford Cripps, de Engelse mi
nister van financiën, is voornemens om
streeks Pinksteren twee weken in Frank
rijk door te brengen als gast van zijn
Franse ambtsgenoot.
Te Freiburg zijn bij hét slopen van
een door een bom beschadigd huis zeven
arbeiders door een instortende muur om
het leven gekomen.
PORT EN SHERRY
Vele ambtenaren van Von
Ribbentrop weer in functie.
Het blad ,,Neue Zeitung", dat onder
Amerikaans toezicht te Bonn ver
schijnt, heeft een lijst gepubliceerd
van hoge Duitse ambtenaren bij de
bureaux voor buitenlandse diensten,
die vroeger leden van de Nazi-partij
waren.
Op het bureau voor de betrekkingen
met de geallieerde Hoge Commissie
zijn zeven van de elf hoge ambtena
ren gewezen Nazi's, op het bureau
voor kwesties inzake het toekomstig
vredesverdrag is de verhouding vier
op zes.
Dr. Wilhelm Hahs, zelf een hoge
ambtenaar, gaf op een persconferen
tie de feiten toe. Hij zeide, dat het ui
terst moeilijk was een doeltreffende
buitenlandse dienst op te bouwen
zonder een beroep te doen op mensen,
die ervaring hebben gekregen. Het
voormalige ministerie van von Rib
bentrop verontschuldigend voegde hij
er aan toe. dat er in elk geval geen
communisten in dienst waren
Senator Conally tevreden over
Marshall-hulp, maar
De democratische senator Tom Con-
nally heeft Donderdag in de Ameri
kaanse Senaat een pleidooi gehouden
voor voortzetting van het plan Mars
hall.
Hoewel de senator tevreden was
over de prachtige resultaten van de
hulpverlening had hij ook critiek. Hij
klaagde erover, dat in sommige lan
den op oneerlijke wijze onderscheid
werd gemaakt tegenover Amerikaanse
zakenlieden, daarbij vooral doelend
op het Britse besluit om de invoer van
Amerikaanse olie te beperken tenein
de dollars te besparen.