Op een Parijse markt liggen de etenswaren uitgestald JIMMY BROWN, ledereen komt er boodschappen halen Zeeuwse Almanak GEMEENSCHAPSZIN REGEERT ,,'t ZANIT DE OECUMENISCHE BEWEGING EN DE R.K. KERK ZATERDAG 15 APRIL 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Wonderlijke zaken kan men hier vinden. (Van onze correspondent) PAKIJS, April, Wanneer je met een van deze zonnige dagen je inkopen gaat doen op het vriendelijke marktje voor je huis, dan kan het heel goed gebeuren, dat je daar je buurman, de advocaat, met 'n net vol groene sla tegenkomt. Je maakt dan natuurlijk even een praatje: over de eieren, die zo prettig goedkoop geworden zijn, zodat je er een dozijn voor een gulden hebt; over de tienduizenden buitenlanders, die op de Paasdagen naar Parijs zjjn getrokken; over het schandaal in de Notre Dame, waar tijdens de Paasmis een als geestelijke uitgedoste zonderling de plaats van de kardi naal heeft ingenomen om de Katholieke kerk van allerlei lelijke dingen te beschuldigen en dit in aanwezigheid van 10.000 gelovigen; over het weer; kortom over alles, waar twee huurlieden, die elkaar op Maandagmorgen op de markt tegenkomen, het maar kunnen hebben. Er is namelijk een groot verschil tussen zo'n Parijs marktje en een markt in bijv. Nijmegen. In alle wij ken van Parijs wordt iedere dag, ook dus 's Zondags, markt gehouden en de Parisienne is gewend al haar inkopen op de markt te doen. Niet alleen de vrouw uit het volk, neen ook de vrouw van de notaris en die van de dokter gaan 's morgens zelf naar de markt om er hun kilo'tje nieuwe aard appelen, hun pondje sinaasappelen hun schapenbout of hun bosje knof look te kopen. Al dat eten ligt in die gezellige kraampjes natuurlijk in de buitenlucht en ofschoon het op een Nederlander misschien een vreemde indruk maakt, dat het vlees zo maar langs de straat ligt, er is geen rechtge aard Parijzenaar, die zich daar een sikkepitje van aan trekt. Het voordeel ervan is, dat je de zaken, die je mis schien kopen wilt, even in de hand kunt nemen en er in knijpen om te controleren of de kwaliteit wel goed is. Het spreekt vanzelf, dat dit vooral van belang is bij de kaaskraam, waar je wel vijftig verschillende soorten kaas ïcunt kopen. Je kunt aan een camembert (u weet wel, dat is zo'n klein plat rond kaasje, dat pas goed is wanneer het loopt en een beslist on aangename reuk verspreidt) beslist niet te zien. of het goed is. Dat moet je voelen. Daarom stop je er je duim in en de zachtste wordt dan zo voor een gulden je eigendom. TYPISCH PARIJS. Zo'n markt is een typische Parijse instelling. De vorige dag reed er een grote wagen met een tam paard er voor door de straat en iedere tien me ter werd er gestopt. De baas haalde er dan vier ijzeren stangen en een scherm uit en daarvan werd de kraam ge maakt. De volgende morgen verschij nen de kooplieden meestal in heel oude autotjes en zij beginnen hun kraampjes in te richten. En tegen een uur of negen komen de Parisiennes hun inkopen doen. Zij lopen vaak nog op hun sloffen, dragen nog iets van een ochtendjas en hun Parijse gezicht jes zijn nog niet opgemaakt. Zij din gen af bij de citroenen, schudden het hoofd over die dure biefstuk en als zij een goede bui hebben, valt er natuur, lijk ook een vijf-francs-stuk af voor de blinde harmonica-speler, die op zo'n markt altijd van de partij is. Wat op valt, dat is dat er ook zoveel mannen inkopen komen doen. Vooral op Zon dagmorgen. Voor zij weer met hun boodschappennet naar boven klimmen, drinken zij nog gauw even een glaasje witte wijn in het kroegje op de hoek, waar zij op Zondagmorgen al hun buurtvrienden aantreffen. Trouwens op die markten staan niet alleen maar de kraampjes met de etenswaren; neen, je vindt er ook de stalletjes waar de meest wonderlijke zaken verkocht worden. Zeer ingewik kelde kurkentrekkers en uiterst prac- tische" scheermessen, onzichtbare sok ophouders en twijfelachtige schoen smeer, wonderpannen en cartonnen haantjes die kukeleku zeggen, wan neer je aan een touwtje trekt. Iedereen prijst zijn spullen met een verbluffen de gladheid van tong aan. Gezamenlijk vormt dat natuurlijk een heel concert. Daar is de hoge sopraan van het lieve en ietwat ondeugende bloemenmeisje, de hese alt van de visvrouw, de bas van de slager en de tenor van de man met de scheermesjes. De enige, die niets zegt, is de agent, die met een verstilde waardigheid over zijn markt schrijdt en die in zijn achterzak het booschappennet heeft, waarin hij straks, na diensttijd, de boodschappen. CONCERT. Men moet véle jaren teruggaan in de geschiedenis van het Zeeuwse kunstleven om te vinden wat men gisteravond in de Middelburgse con certzaal kon vinden: een beroepsor kest van negentig man op het po dium. O zekerMiddelburg en Zeeland zijn cultureel niet achterlijk. Regel matig verschijnen er solisten met een wereldnaam en ook de eigen ensem bles verrichten uitstekend werk. Maar zo'n groot orkest, het is een uitsondering. Zonder moeite heeft de Z.V.U., die als organiserende instantie optrad, de kaarten, die toch waarlijk niet goed koop waren, aan de man kunnen brengen. De belangstelling was over- j toeldigend. Dat geeft moed voor de toekomst. Als de belangstelling bif de eerste poging reeds zo groot is, moet de mogelijkheid aanwezig zijn om hier ccn traditie te scheppen. Pogingen daartoe zullen ongetwij feld in het werk worden gesteld. Wie gisteravond het Residentieorkest be luisterde, zal slechts wensen, dat zij met succes worden bekroond. die hij altijd voor zeer billijke prijzen krijgt, kan laten glijden. Tegen een uur of twee loopt de markt af. De kopers verdwijnen, de kooplieden gaan de overgebleven spul. len weer in hun voorhistorische vehi- keltjes pakken, de motoren worden aangeslagen en hakkepuffend ver dwijnt het rijdende winkeltje. Op de markt is dan meestal een zeldzame rommel achtergebleven: afval van groente, griezelige rood.uitziende bot. Treedt Venizelos al Te Athene wordt verwacht, dat het kabinet-Venizelos, dat drie weken aan het bewind is geweest, zeer spoedig zal aftreden, om plaats te maken voor een regering, steunend op een coalitie van centrum-partijen en onder leiding van generaal Nicolaas Piastiras. Tornado over Rangoon. Rangoon, de hoofdstad van Birma, is Woensdagavond door een tornado ge teisterd. Twee mensen kwamen om het leven en 100 raakten gewond. Aan de stad is op vele plaatsen ernstige schade toegebracht en op de rivier zijn vele boten gezonken. ten van de paardenslager (niet van de man zelf maar van het paard dat hij heeft uitgebeend), pakken stro, lege flessen, schillen, noemt u maar op Dat geeft natuurlijk weer het nodige werk aan de vuilnismannen, die dat vuil eerst langs het trottoir vegen, waarna zy het geheel met water weg spoelen. Het tamme paard voor de grote wa gen verschijnt weer, de stalletjes val len in ijzeren staven en zeildoek uiteen en de markt is weer uit het straat beeld verdwenen. (Nadruk verboden) Gerepatrieerden tijdelijk naar D.U.W.-kampen Tussen de ministeries van Uniezaken en overzeese rijksdelen, van binnen landse zaken, van oorlog en van mari ne en de dienst uitvoering werken, zijn besprekingen gaande over het tij delijk huisvesten van uit Indonesië ge. repatrieerde K.N.I.L.-miIitairen, amb tenaren, planters enz. in D.U.W.-kam pen. Er wordt gestreefd naar een spreiding over het land, in die zin dat bepaalde delen des lands voor bepaalde categorieën worden aangewezen. Ver der wil men trachten, het verblijf in de kampen zo kort mogelijk te doen zijn. Definitieve beslissingen zijn nog niet genomen. Op een Parflse markt kan men alles kopen.. Particulier initiatief en wat er in Mddelburg mee bereikt werd. ,,'t Zand", dat was een paar jaar geleden nog een buitenwijk van Mid delburg, die compleet onder water had gestaan en daar de zichtbare spo ren maar al te duidelyk van droeg. Datzelfde ,,Zand" is thans een model, wjjk, die in steeds sterkere mate de aandacht trekt en zelfs voor zich opeist. Dank zij de wederopbouwinstanties en de goede zorgen van het gemeentebestuur is 't Zand een oord geworden, waar het goed wonen is. Bovendien echter vormen de Zandbewoners een gemeenschap, die dingen weet te bereiken, waar andere wijken met bewondering en heimelijke afgunst naar kijken. De grote stimulans daarbij is de Buurtvereniging. Het valt niet mee om meer dan een vluchtige binding tot stand te brengen tussen bewoners van eenzelfde wijk. Lastiger is het om een zekere mate van gemeenschapszin onder hen aan te kweken, die 't nor male liedje, dat we allemaal Middel burgers, Zeeuwen, Nederlanders, Eu ropeanen zijn te boven gaat. Maar het lastigst is het, om buurtbewoners zo ver te krijgen, dat ze hun eigen be langen opzij gaan zetten, hun tijd, hun geld, hun werkkracht gaan offe ren om het kleine wereldje, waarin ze hun dagelijkse leven leven, een stukje vooruit te schoppen, ongeacht de culturele, de politieke, de religieuze, de sociale richting, die ze zijn toege daan. Allerlei middelen worden daartoe te baat genomen. Men korfbalt, voet balt en wandelt gezamenlijk, men be legt buurtavonden met goed amuse ment, men is bezig aan de stichting van een eigen jeugdbibliotheek. Maar wat de jeugd betreft is er nog meer. EEN IDEAAL Het deel van Middelburg, dat 't Zand heet. wil al sedert jaren een speeltuin hebben. Niet zo maar een hoekje grond met een wip en een schommel en een zandbak en een paar sprieten gras. Neen, een speeltuin, die precies moet zijn wat 't Zand in de toekomst wil worden: een aards para dijsje, een speeltuin om mee te pron ken, waar de kinderen veilig zijn en „thuis" en waar ze naar toe willen omdat het er zo gezellig is en waar ze al weer! gemeenschapszin le ren. EN WAT ER VOOR GEDAAN WERD. En wat hebben die Zandbewoners nu gedaan? Ondanks vele en vaak bittere teleurstellingen, ondanks des illusie na desillusie hebben ze, voor een groot deel met eigen handen, voor eigen plezier, in eigen tijd en met ei gen geld. een speeltuin uit de grond gestampt, die inderdaad model mag heten, met een piasvijver en een club lokaal en gemetselde zandbakken en wippen en schommels en draaimolens en een speelweide en complete be planting en een fraaie omrastering en in de buurt een keurig sportveld! Dat alles kwam er door voorbeeldige gemeenschapszin en voorbeeldig ide alisme, alle atoomspookverhalen en hun verlammende nawerking ten spijt. Die Speeltuin met een grote S„ dit kinderparadijsje, dit product van goede burgerzin, waaraan vele Zand bewoners zoveel zorg en zoveel tijd en zoveel moeite hebben besteed, is bijna klaar. Maar de laatste loodjes wegen het zwaarst. Zo is het ook hier. Er is geld nodig. En hoe komt men aèn geld? Het hardwerkende bestuur, bestaan de uit de heren B. Jacobsen, voorz.^ J. Minnaar, secretaris; J. H. Keiler, pen ningmeester; mevrouw Schreuder, J. C. de Jonge, J. Geertse en J. Struik, heeft naar een beproefd middel gegre pen: het hgeft een fancy-fair georga- ganiseerd, die als alles wat 't Zand doet, iets bijzonders is. En, hoewel wij hopen, dat het met die fancy-fair beoogde doel bereikt wordt en het nodige geld bijeen komt, is 't niet om daar een goed woordje voor te doen, dat wij dit Zandartikel schreven. Dat geschiedde alleen om nog eens de aandacht te vestigen op wat er door goede burgerzin op 't Zand be reikt wordt en aan menige tuurt in menige stad ten voorbeeld kan wor den gesteld. Gereclasseerde huisknecht stal juwelen van zijn patroon. Een bewoner van de Celebesstraat in Den Haga, heeft bij de politie aangifte gedaan, dat uit een kast in zyn wo ning juwelen ter waarde van ongeveer 10.000 zijn gestolen, alsmede 300 aan baar geld. Van deze diefstal wordt door de po litie een inwonende kok-huisknecht verdacht. Deze is reeds enkele malen wegens diefstal veroordeeld. Door be middeling van de reclassering had hij bij de heer B. een betrekking gekre gen als kok-huisknecht. Hij is thans voortvluchtig. Juwelierszaak opgeblazen. In een der hoofdstraten van Saigon hebben leden van de pro-communistische Vietnambeweging een Vietnamese juwe lierszaak opgeblazen. Ofschoon ernstige schade werd aangericht, is geen melding gemaakt van slachtoffers. Stemmen uit de Kerken Richtlijnen vóór gemengde samenkomsten. 53. Van Franeker naar Harlingen is voor een goede schaatsenrijder maar een stapje en voor rij ders van het slag Jelle Pipjes, Bouk Bikkel en Sjoerd Öchaatsema, die met z'n drieën aan de kop zaten, betekent dit traject niets. Jelle Pipjes bij voorbeeld die bij het vertrek uit Franeker een hartige hap van zijn vierde metworst had genomen, had nauwelijks gelegenheid zijn mond leeg te eten. Elk hunner reed op eigen kracht, want „opleggen" was natuurlijk verboden. Daar lette de jury scherp op. Intussen was het formidable rijden van Jimmy Brown niet onopgemerkt gebleven. Het was de verslaggever Piet Potlood geweest die gezien had welk een prachtige forse schaats Jimmy sloeg en hij had zich voorgenomen deze aap een beetje in de gaten te houden. De verwachtingen. De R.K. kerk kent het vraagstuk van de eenheid van alle gelovigen. Hier is deze vraag zelfs in de eerste plaats te verwachten, daar zy immers haar zorg wil uitstrekken over alle schapen van de kudde van de Goede Herder. Er wordt wel eens wat al te spoedig gezegd dat Rome allen, die niet tot haar behoren, als ketters afschrijft. Dit is niet waar. Er wordt hier reke ning gehouden met het woord des He ren, waarin Hij Spreekt over „andere schapen, die van deze stal niet zijn". Naar R.K overtuiging zullen deze ge lovigen zich tenslotte voegen onder de hoede van de Paus. d»e door Christus zelf, als opvolger van Petrus, hier op aarde als de herder over Zijn kudde is aangesteld. De H. Congregatie van het H. Officie te Rome, heeft een schrijven gepubli ceerd, ten aanzien van de Oecumeni sche Beweging; een schrijven dat is uitgegaan aan alle bisschoppen over heel de wereld. Daarin worden de richtlijnen gegeven hoe de houding van R. Katholieken tegenover de Oecume nische Beweging moet zijn. Zoals bekend mag worden veronder steld. is er in R.K. kringen een leven dige belangstelling voor deze bewe ging. Ook nadat de R.K. kerk officieel geweigerd had met haar in nader con tact te treden, was er van niet-officiële zijde toch altijd belangstelling. Niet al len waren er tevreden mee om als toe schouwer op een afstand te moeten blijven staan. Heeft Christus Jezus in Zijn Hogepriesterlijk gebed niet gebe den voor alle gelovigen: Dat zij allen één zijn? In het officiële schrijven uit Rome staat dan dat de bisschoppen hun bij zondere aandacht moeten wijden aan het verlangen dat er in verscheidene delen van de wereld is in de zielen van „andersdenkenden" en met de dag groeit, om terug te keren naar de een heid van allen, die in Christus geloven. Zij moeten dit verlangen voorzichtig bevorderen en leiden, opdat diegenen, die de waarheid der ware Kerk zoe ken, worden geholpen. Eveneens moeten zy er voor zorgen dat van de gelovigen de gevaren wor den afgewend, die gemakkelijk van het medewerken aan deze „beweging" het gevolg zijn. Priesters moeten in ieder bisdom worden aangewezen, die de bisschop van alles wat in hun bis dom van de Oecumenische Beweging openbaar wordt op de hoogte zullen houden. In het bijzonder moet worden gewaakt voor publicaties over de Oecu menische Beweging. De bisschoppen moeten er voor zor gen dat niet-katholieken, die het ge loof der R.K. kerk willen kennen, diep gaand kunnen worden onderricht. SAMENKOMSTEN. Op vele plaatsen zijn in de laatste tijden gemengde samenkomsten gehou den van R. Katholieken en Protes tanten. We denken bijv. aan de samen- sprekingen in het klooster te Witmar- sum. Deze bijeenkomsten mogen door de R. Katholieken niet meer worden bezocht, dan nadat zij bijzonder verlof van de kerkelijke overheid hebben ont vangen. Hierheen mogen slechts pries ters gaan, ,,die door hun theologische kennis en hun stérke gehechtheid aan de beginselen en normen, in deze ma terie door de Kerk vastgesteld, bewe zen hebben dat zy hiervoor werkelijk geschikt zijn". Voor iedere samenkomst is telkens weer toestemming van de H. Stoel no dig. Dit is de eerste keer dat officieel in de R.K. kerk toestemming wordt ge geven tot het kerkelijk en godsdienstig gesprek met andersdenkenden. Deze toestemming is niet algemeen. Er zijn beperkingen. Zij die niet de priester wijding hebben ontvangen, mogen er in geen geval aan deel nemen. Verder moet voor ieder geval weer opnieuw toestemming worden gevraagd. Al is onze gedachte dat deze toestemming wel zeer beperkt zal worden gegeven, zodat er geen grote verwachtingen kunnen worden gekoesterd, niettemin is het officieel nu mogelijk dat pries ters uit de R.K. Kerk. spreken met andersdenkenden over zaken van ge loof en kerk. Er is zelfs toestemming gegeven om samen het Onze Vader te bidden of een ander gebed, door de R.K. kerk goedgekeurd, om daarmee de bijeenkomsten te openen en te slui ten. Is dit nu een stap vooruit? Wanneer men leest wat in R.K. bla den in ons land van deze uitspraak gepubliceerd is wij hebben het ge lezen in de Maasbode dan komen er toch allerlei gedachten op, die de vraag opdringen: is dit nu alles wat Rome in deze tijd, waarin zoveel op het spel staat, te zeggen heeft over de „bewe ging" van de Wereldraad der Kerken, waarbij meer dan 140 kerken, over heel de wereld verspreid, nauwer con tact in Christus' naam hebben gezocht en gevonden? Blijkens het Vaticaanse schrijven is men wel allereerst bedacht op het ge vaar dat hierin kan schuilen voor R. Katholieken. Er worden wel een hele boel zekerheden gesteld eer een pries ter aan enige samenspreking kan deel nemen. En dan nog dit. Verlof wordt gege ven om op deze wijze onder anders denkenden de kennis der Katholieke leer te verspreiden. Met nadruk wordt dit gezegd. Wanneer deze mogelijkheid er niet is, m.a.w. als er geen kans is bekeerlingen te maken, moeten deze samensprekingen worden afgeraden. „De ganse Katholieke kerk moet men voorstellen en uiteenzetten: de inrich ting der kerk, het primaatschap van de Paus van Rome, de ene en ware her eniging door de terugkeer der anders denkenden' naar de éne ware Kerk van Christus". Iets meer vrijheid wordt gegeven als het in de samensprekingen gaat om de verdediging van de Chr. godsdienst „tegen de heden ten dage verbonden vijanden van God". Is hier gedacht aan Communisten? DE GEVOLGEN? Wat zullen de gevolgen zijn? Bij „andersdenkenden" zullen er geen hooggestemde verwachtingen wezen. Hoe is dit ook mogelijk, als te voren reeds vast staat wat men van zulk een ..samenspreking" te verwachten heeft. Wanneer men zich precies aan deze instructie houdt, zal het er op neer komen, dat te samen het Onze Vader wordt gebeden en dat dan de „anders denkenden" mogen luisteren naar de dogmata der Katholieke leer. We begrijpen het natuurlijk wel dat men in Rome zulke instructies geeft. Sinds het afwijzen van de Oecumeni sche Beweging was er feitelijk niets anders te verwachten. Dit schrijven aan de bisschoppen zal dan ook wel veel samenspreken smoren. Het is daartoe te veel beheerst door de geva ren die men ziet voor R.K. gelovigen bij zulke samensprekingen. Blijkbaar ziet het H. Officie de geva ren tegenwoordig accuter worden. Daarom moeten de gelovigen op alle mogelijke wijze daartegen beschermd worden. Dat geschiedt dan ook gron dig. als zij zich houden aan dit schrij ven. Van de zijde der „andersdenkenden gezien, waar alle vrijheid van samen - spreken is. zal men dit officiële schrij ven waarin zo zeer voor dit „gevaar" gewaakt wordt, eerder zien als een te ken van zwakheid dan van kracht. Dr. Visser 't Hooft, de secretaris van de Wereldraad der Kerken, heeft in het kort voorlopig zijn mening gezegd over dit document, waarvan we deze zin willen aanhalen: De kerken in de Wereldraad huldigen een andere op vatting van de ware eenheid, namelijk dat zij nauwer aan Christus verbonden zullen worden en bijgevolg nauwer aan elkaar. De regeling, die verleden jaar door de Nederlandse en Engelse regeringen getroffen werd voor de invoer in Enge land van bloembollen is met één jaar verlengd. Het Wereldgebeuren De Duitse scheepsbouw Zal binnen afzienbare tijd de Duit se scheepvaart en scheepsbouw weer een aanzienlijke concurrent worden in Europa, juist als voor de oorlog? Voor ons land en zeker ook voor Zee land in verband met de werf te Vlis- singen is dat een belangrijke vraag. Het antwoord op dit ogenblik moet zijn: van een koortsachtige herleving der Duitse concurrentiekracht is voor alsnog geen sprake. Daartoe werken nog te veel belemmerende factoren. Ongetwijfeld is de bedrijvigheid op de Duitse werven in Hamburg, Bremen en Sleeswijk-Holstein sedert de herfst van het afgelopen jaar toegenomen. Er staan deze maand 29 schepen op kiel, echter stuk voor stuk visserssche pen of vrachtschepen tot 1500 .ton. Van de geallieerde toestemming om sche pen te bouwen tot een tonnage van 7200 is tot dusver nog geen gebruik gemaakt. De grootste schepen, die op stapel staan zijn enkele kustvaarders tot 3200 ton. In Hamburg, waar de grote werven liggen, is het aantal re paraties voor buitenlandse rekening toegenomen. Er werkt nu ruim 10.000 man personeel, een derde deel van vroeger. Gebrek aan geschoold per soneel doet zich gevoelen, daar in de stille jaren na de oorlog vele arbei ders naar elders zijn vertrokken. Er zijn twee redenen, waardoor het herstel van de Duitse scheepvaart zich als een vertraagde film voltrekt- In de eerste plaats zijn er nog altijd de geallieerde voorschriften, die de bouw van zeeschepen, aan beperkende be palingen binden. Binnen een jaar mo gen de Duitse werven 100.000 ton aan scheepsruimte bouwen. Meer niet. Schepen, die voor de lijnvaart be stemd zijn, mogen verder een be paalde snelheid niet te boven gaan, hetgeen een rendabele exploitatie las tig maakt. Vervolgens zijn er financiële moei lijkheden. Om 't uitgewerkte scheeps- bouwprogramma tot uitvoering te brengen is een bedrag van 250 milli- oen mark vereist. De Duitse regering meende hiervan 150 millioen te kun nen putten uit het tegenwaarde-fonds van de Marshall-hulp. Maar dat ging niet door. De geallieerde autoriteiten weigerden hieraan goedkeuring te hechten, waardoor de financiering van het bouwplan geheel in de lucht is komen te hangen. Dat heeft geleid tot klachten van de Duitse reders en scheepsbouwers. Zij beweren, dat de geallieerden, en dan vooral de Britten, opzettelijk tegenwerken, uit vrees voor concurrentie. Misschien niet ge heel ten onrechte. Het argument, dat de wereld-scheeps ruimte reeds groot genoeg is, lijkt weinig steekhoudend, daar 100.000 ton te verwaarlozen is op 'n wereldtonna ge van 82,5 millioen. Van Duitse zijde wordt bovendien betoogd, dat de de- viezenpositie een blijvend gebruik van buitenlandse scheepsruimte on mogelijk maakt. Op lange termijn zijn de vooruit zichten niet zo ongunstig, als de kla gende Duitse scheepsbouwers willen doen voorkomen. De grote Duitse scheepswerven zyn technisch in staat internationaal te concurreren. Door toedoen van de Amerikanen verslapt langzamerhand het geallieerde toe zicht. Elk jaar opnieuw wordt de Duitsers groter armslag gegeven bij hun pogingen economisch weer hun oude positie in te nemen. De buiten landse werven kunnen zich derhalve geen illusies veroorloven wat betreft hun huidige voorsprong. Die zal on getwijfeld worden ingehaald en dan worden het weer als vanouds uit sluitend de prijzen, die tellen. In dat opzicht weten de Duits* scheepsbou wers wat concurreren ie.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3