Immigranten trachtten voetbal
populair te maken in Australië
JIMMY BROWN,
Socceris goed genoeg voor
schooljongens
Zeeuwse Almanak
Eigen boerderij voor
Nederlandse boeren
in Canada.
MARINEMANNEN VOELEN ZICH
THUIS OP DE „EVERTSEN"
EERSTE „ZEEPKISTENRACE"
IN NEDERLAND
WOENSDAG 12 APRIL 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
99
„Beter goed rugby dan slecht voetbal".
(Van onze correspondent).
SYDNEY, April. De toenemende stroom van niet uit Engeland afkom
stige immigranten begint een steeds duidelijker wordend stempel te druk
ken op verschillende zijden van het Australische leven. Reeds eerder in de
korte geschiedenis van het vijfde werelddeel hebben dergelijke „vreemde
invasies" plaats gehad, die het leven in bepaalde streken merkbaar hebben
doen veranderen. De golf Duitsers vóór de eerste wereldoorlog heeft de
landbouwstreken rond Adelaide in Zuid-Australlë en in de suikerrietstre-
ken van Queensland een onmiskenbaar eigen karakter gegeven, terwijl
ook de golf Italianen tijdens de Garibaldi-revolutie en de stoot Grieken
het hunne ertoe bijgedragen hebben hier en daar het typisch Engelse van
Australië af te schaven.
In de jaren na de tweede wereld
oorlog zijn opnieuw honderduizenden
niet-Engelse immigranten binnenge
komen voornamelijk "ontheem
den" uit Estland, Letland, Littauen,
de Oekraine, Polen en Hongarije. Nu
deze ontheemden langzamerhand los
beginnen te komen van de verplichte
twee jaar arbeid voor de overheid
gaan zij opnieuw een ander stempel
drukken op het bonte leven van Aus
tralië.
Men ziet op het ogenblik in de
kranten en geïllustreerde bladen haast
evenveel plaatjes van in nationale
klederdracht gestoken Esten, Letten
en Littauers als men in Nederland af
beeldingen van Markers, Volendam-
mers en Staphorsters aantreft. De Lit
tauers en Esten hebben reeds hun ei-
Utt tonthM
wat jfimkatfbr owtifHvten w< iwnincu.
&k
tlpordft forocntfe twaav «KHfcttwfeing
l**fr feggwlMgt» tai tef
«lujcn der feesten ter £eteg««hekf
uia Ik* ItöOjahg bssr.u» dezer
Sttd. |31Kt en met Augustas
194$ TéBgewtye nM.irum ottze omi?
wste een Wijde venn-itrtliteid heeft
gefetvjjeu.
IttwroKi 0,ui ooit ifenoctud
CoRtire uit dt/eeoc-
Jw»Kfe <Ksff «Ifftegcyeo on Itwt doeu
W-regele» niet Iter fjmofc wHutyemfc
r zegel Uercr eemvtuoudc Sr.nl.
Qniwh te 'Zkriksec ft» hef
Mir emtx.es jkveren MegetWfeuhöR
dm.1 iteym vèeeffy op den17*» dag
Het Eeuwfeestcomité te Zierikzee
heeft aan een aantal medewerkers
aan de Eeuwfeesten van vorig jaar
een oorkonde uitgereikt, waarin hen
dank wordt- gebracht voor het vele
werk, dat zjj in het belang van de
stad hebben gedaan. Aan deze oor
konde is het eeuwenoude Stadszegel
gehecht.
WAT HEEFT EEN HAAS MET
PASEN TE MAKEN?
De lieer B. J. de Meij te Ritthem
schrijft ons: In 't nummer van Zater
dag voor Pasen wordt bovenstaande
vraag gedaan, daar de schrijver van
't artikel geen oplossing weet voor de
associatie „Haas en Paas",
Het volgende kan dienen om hem
en mogelijk belangstellende lezers
„uit de droom te helpen".
Eieren worden als symbolen be
schouwd der vruchtbaarheid. Over
Paaseieren en hun zinnebeeldige bete
kenis zou 't een en ander te zeggen
zijn, maar wij willen ons houden aan
de beantwoording der vraag: Wat
heeft een haas met Pasen te maken?
De eieren waren gewijd aan Ostara,
de lentegodin en aan Holda, de godin
van plantaardige en dierlijke vrucht
baarheid.
Aan Holda was ook de haas gewijd,
die met 't oog op zijn sterke voort
planting van ouds gold als symbool
der vruchtbaarheid.
In Duitsland zoeken de kinderen
met Pasen in de tuin naar groen ge
kleurde eieren, door de ouders te vo
ren aldaar verborgen. De Paashaas,
oorspronkelijk een vogel, maar door
de godin herschapen in een viervoetig
dier, had het vermogen op het feest
der godin (Pasen) eieren te leggen.
Daarom zingen de Duitse kinderen
O Osterhaas, o Osterhaas
Leg dyni Eier bald ins Gras.
Op Paaskaarten ontbreekt dan ook
de eierleggende haas niet.
gen weekbladen: „Musu Pastoge" en
„Meie Kodu" (resp. „Ons Toevluchts
oord" en „Ons Tehuis") en hier in
Sydney is momenteel reeds een ten
toonstelling van Tsjechische, Estland-
se, Hongaarse, Letlandse, Littause,
Zuid-Slavische en Oekrainse hand-
werkkunst.
Deze mensen zijn zich ook met de
sport gaan bemoeien en wel in de
eerste plaats met de nationale sport
van Engeland, Nederland en andere
Europese landen: het voetbal!
Voetbal, is hier vreemd genoeg
steeds op het derde plan blijven staan.
Het hier „soccer" genoemde Neder
landse en Engelse voetbal vond men
goed genoeg voor schooljongens
mannen speelden een steviger spel. De
vrij onbelangrijke voetbalbond in
Nieuw Zuid Wales heeft steeds een
noodlijdend bestaan gehad. Het ge
halte van het getoonde spel stond laag
en er werd doorgaans veel meer op de
man gespeeld dan op de bal.
De laatste weken is er uit de kam
pen voor ontheemden echter een
stroom van Europese voetballers los
gekomen. Het opmerkelijke hierbij is,
hoeveel van die Hongaren, Letten,
Estlanders en Oekrainers beweren
vroeger internationale spelers te zijn
geweest. Meestal vallen zij spoedig
door de mand, doch er blijkt toch ook
heel wat goed koren onder het kaf te
schuilen.
BETER RUGBY.
Het zal er nu maar om gaan, of de
ze Nieuwe Australiërs met hun en
thousiasme in staat zullen zijn de
voetbalsport hier op te voeren tot het
wetenschappelijke Europese peil. of
dat zij zoals de Britse voetbalmani
ak na enige tijd zullen gaan zeggen:
„beter goed rugby dan slecht Soccer."
Wanneer de betrokken autoriteiten
streng gaan optreden tegen het door
gebrek aan techniek ontstane harde
spel op de man. zullen al deze Nieu
we Australiërs voetbal zeker een be
langrijke plaats kunnen geven in het
Australische sportleven.
Dit jaar 7500 immigranten uit
ons land.
Ir. A. S. Tuinman, landbouw- en im
migratie-attaché van de Nederlandse
ambassade te Ottawa, heeft meege
deeld, dat in de naaste toekomst een
nieuw plan tot uitvoering zal komen
om het Nederlandse boeren in Canada
mogelijk te maken een eigen boerderij
te kopen. Dit reeds enige tijd gekoes
terde plan zal bij wijze van proef voor
het eerst in practijk gebracht worden
in Nova Scotia, een van Canada's be
langrijkste kustprovincies. Dit „coöpe
ratieve financiële plan" wordt uitge
voerd en mogelijk gemaakt door sa
menwerking tussen de provinciale
autoriteiten en kerkorganisaties in No
va Scotia en de betrokken Nederlandse
boeren.
Daar dit plan zich nog pas in een
proefstadium bevindt, zullen om te be
ginnen slechts 25 gezinnen, die reeds
enige tijd in Canada wonen, de gele
genheid krijgen om dit voordeel te ge
nieten. In enkele andere provincies
wordt dit plan ook reeds bestudeerd,
doch daar is het nog niet zo ver gevor
derd.
Voorts deelde ir. Tuinman mee. dat
men het aantal immigranten, dat in
1950 naar Canada zal komen, op het
ogenblik op ongeveer 7500 schat, hoe
wel men aanvankelijk 10.000 immi
granten verwachtte. Verreweg het
grootste gedeelte dezer immigranten
zou uit boeren met hun gezinnen be
staan. Het aantal aanvragen van Ne
derlandse boeren schijnt kleiner te
zijn dan aan het begin van het jaar
verwacht werd.
Jeugdige boefjes in
Den Haag.
In de loop van de vorige week
heeft de Haagse kinderpolitie zich
met verschillende jeugdige boefjes
moeten bezig houden. Een negenja
rig jongetje was met een vriendin
netje van tien op stap gegaan; het
tweetal had goede sier gemaakt met
een bedrag van twintig gulden, die
de jongen bij een rijwielhandelaar
had weggenomen.
Drie inbrekers van 17 en 15 jaar
wisten een groot magazijn in de bin
nenstad binnen te dringen en namen
daar nylonkousen, handschoenen en
snoepgoed weg. Ze werden gesnapt,
toen ze met de buit in een zak door
de stad liepen.
Een jongetje van tien jaar, dat zo
graag wilde fietsen, maar zelf geen
karretje had, nam een onbeheerd
staande jongensfiets weg. Gelukkig
kwam zyn moeder er achter en die
zorgde er voor, dat het fietstochtje
niet doorging.
ALLEEN DIE WACHTLOPERIJ IS BEROERD.
(Van onze speciale verslaggever a.b. van de ..Evertsen")
Zuid-C'hinese Zee. Veel vertier is er op een jager niet voor de
matrozen en daarom moeten zij het weinige wel voor lief nemen. Trou
wens over zo bar veel vrije tijd beschikken de opvarenden nu ook weer niet.
De zeewacht laat de Jannen weinig rust en als er aan boord van de
„Evertsen" dan ook wel eens een hartig woordje valt, betreft het in ne-
gen van de tien gevallen ,,die beroerde wachtloperij" (voor be roerde"
mag wel iets pittigers worden ingevuld). En niemand zal willen bestrij.
den, dat de taak van het waehtsvolk aan boord van een varend schip toch
nog heel wat zwaarder en inspannender is dan die in de een of andere
walinrlchting.
Het grote 46.000 tons dok van Wiiton-Feyenoord te Rotterdam, dat in de
oorlog aan geallieerde bombardementen ten offer viel, is thans weer ge
heel gerestaureerd en op Tweede Paasdag in gebruik gesteld. Het groot
ste schip van Nederland, de 36.600 ton met. ide „Nieuw Amsterdam", was
het eerste schip, dat in het dok werd opgenomen, een karwei, dat ondanks
zeer ongunstige weersomstandigheden een vlot en gunstig verloop had.
DEN HAAG HEEFT PRIMEUR.
(Van onze Haagse redacteur).
Herinnert u zich nog uit uw jeugd, hoe u van vier oude kinderwagen
wielen een plank en een zeepkist uw eigen auto fabriceerde Deze wagen
tjes ztfn nog altijd in trek by de graag knutselende en sportieve jeugd,
alleen: karretjes zyn geperfectionneerd en de jeugd maakt er niet alleen
meer de weg onveilig mee, doch houdt heuselijke snelheidswedstrijden,
waarnaar duizenden ouderen komen kijken; althans in Amerika. En als
de tekenen niet bedriegen spoedig ook in Nederland, want ook hier staat
de eerste „zeepkistenrace" op het programma. Rhenen en Arnhem treffen
voorbereidingen, maar Den Hang heeft de primeur.
Aan de wal is het ook niet bepaald
een genoegen, maar daar heb je in
ieder geval de zekerheid, dat je na
zo'n wachtperiode weer twee dagen
„rust" krijgt, terwijl je aan boord al
blij mag zijn als je een paar uurtjes
je eigen baas bent. Vier op acht af
en dat steeds maar door
Een feit is echter, dat vele posten
aan boord meer bevrediging bieden en
de manschappen meer verantwoorde
lijkheidsbesef bij brengen dan dat aan
de wal vaak het geval is.
Opvallend is aan boord van de
„Evertsen" (en op de andere schepen
van onze vloot zal het wel net zo zijn
gesteld) het geringe aantal derde- en
tweedeklassers. Als puppes III behoor
je daar tot de uitzonderingen en de
eerste dagen aan boord voelden we
ons dan ook een tikkeltje onwennig
tussen al die hoger geplaatsten: we
prezen ons althans gelukkig, dat hier
onder de tropenzon het standsverschil
uiterlijk niet waarneembaar is.
Dat de eerste klassers op deze jager
in zulke sterke mate vertegenwoor
digd zijn, is zeer zeker voor een, niet
gering deel te danken aan het werk
van de sergeant-konstabel J. E. C. Wal-
last, die behalve de functie van onder
officier van politie, ook nog die van
leermeester vervult. Overdag kan je
hem haast altijd vinden op een van de
kanonbordessen, waar hij dan aan een
of meer weetgierigen, de werking van
Brand in bakkerij te Zaandam.
Door tot nog toe onbekende oor
zaak brak Zaterdagavond brand uit
in de bakkerij van de coöperatie „Een
heid" te Zaandam. De Zaandamse
brandweer, die met groot materiaal
uitrukte, kon na drie kwartier mel
den het vuur meester te zijn. De bak
kerij heeft schade opgelopen, welke
on ongeveer anderhalve ton wordt
geraamd.
het geschut uitlegt.. En er komt heel
wat voor kijken, eer je precies weet
wat er zo al moet gebeuren, alvorens
een granaat de ruimte wordt inge
stuurd. Met de kennis die je tijdens je
acht-weekse opleiding in het M.O.K.
Loosdrecht hebt opgedaan, kom je
slechts een bedroevend klein eindje,
dat garanderen we
„ZOEK ZE MAAR OP".
Een gemakkelijke leermeester is die
tamelijk omvangrijke sergeant, die
juist tijdens ons verblijf aan boord de
zilveren medaille voor 25 jaar trouwe
dienst ontving, anders niet. Wij zijn er
toevallig getuigen van als hij na
scheepstijd in zijn kleine hut een paar
tweede-klassers uitvraagt over de be
tekenis der verschillende gekleurde
leidingen, die je aan boord van ieder
oorlogsschip aantreft. Nu, de rode,
blauwe en gele leverden geen moeilijk
heden op, maar waar die donkerbrui
ne nu precies voor dienden, weten de
bezoekers niet zo gauw meer. „Dan
zoek je ze maar op", meent de ser
geant en de beide adspirant-eerste-
klassers zijn zo goed niet of ze moeten
het halve schip doorrommelen alvo
rens ze een bevredigend antwoord op
die vraag kunnen geven. „Maar nu
weten jullie het ook voor altijd, zie
je", knipoogt de sergeant als de lei
ding-zoekers na een kwartiertje lich
telijk puffend weer in zijn hut ver
schijnen
Ruim een week hebben we doorge
bracht op Hr. Ms. torpedobootjager
„Evertsen" en gedurende die periode
waren we in staat om het leven aan
boord van een varend oorlogsschip in
al zijn hoedanigheden te leren kennen.
Een verre van gemakkelijk leven, on
getwijfeld, maar een leven dat de ma
rine-man toch meer voldoening
schenkt dan het leven aan de wal, om
dat hij eerst dan leert beseffen, dat er
toch nog wel belangrijker dingen zijn
dan baksgewijs of rechts richten.
Myron E. Scott, een foto-verslagge
ver in Amerika, had een fijne neus,
toen hij in de lente van 1933 een
foto maakte van een paar jongens,
die met hun zelfgemaakt autotje van
een helling afreden. De foto bracht
de redactie op de idee om voor der
gelijke wagentjes een wedstrijd uit
te schrijven en daar een prijs voor
uit te loven.
De race werd een enorm succes
en niet alleen de plaatselijke bladen
schreven er over, doch de grote
Amerikaanse pers toonde grote be
langstelling en in korte tijd groeide
het plaatselijke wedstrijdje uit tot 'n
landelijke gebeurtenis. Toen ten
slotte de General Motors door Scott
er bij werd geïntersseerd, was de
zaak snel in kannen en kruiken en
in samenwerking met een dertigtal
Amerikaanse bladen geraakte men
tot een landelijke organisatie, die tot
doel had een kampioen aan te wij
zen. Vier en dertig bladen selecteer
den elk hun kampioen en deze 34
uitverkorenen kampten tenslotte om
de nationale eer, die ten deel viel aan
de veertienjarige Robert Turner uit
Indiana. Dat was in 1934.
KAMPIOEN KREEG
STUDIEBEURS.
De belangstelling groeide elk jaar,
nieuwe reglementen verschenen en in
de afgelopen zomer streden niet min
der dan 148 plaatselijke prijswin
naars om de allerhoogste eer. Deelne
mers uit Alaska, Canada en Panama
verschenen aan de start voor de fi
nale, die door niet minder dan 75.000
toeschouwers werd bijgewoond. De
winnaar Donny Strub won de ere-
ialm en daarmede tevens een studie
beurs aan een der Amerikaanse uni
versiteiten!
Het Algemeen Haags Comité poogt
nu dit soort wedstrijden ook populair
Op een mijn gelopen.
Op de avond van de tweede Paas
dag is 12 mijl ten Noorden van Ter
schelling het Engelse s.s. „Fortniss-
qually" op een mijn gelopen.
Er werden aanvankelijk noodseinen
uitgezonden, maar later bleek toch,
dat de schade gering was en dat het
schip op eigen gelegenheid de reis
naar Amsterdam kon vervolgen.
te maken. Het ziet in deze sport een
mogelijkheid om de knutselzin van de
jeugd aan te wakkeren, dus de jeugd
van de straat te houden en daarbij de
sportiviteit bij de jongeren te ont
wikkelen.
De bedoeling van deze sport is, dat
jongens van 11 tot 16 jaar met door
hen zelf vervaardigde wagentjes over
een afstand van ongeveer 300 meter
elkaar in snelheid bekampen. De Ko
ninklijke Nederlandse Automobiel
Club heeft de landelijke regeling ter
hand genomen en zal eerstdaags de
officiële reglementen en bouwvoor
schriften bekend maken.
Teneinde de Haagse Jeugd reeds
thans in de gelegenheid te stellen
kennis te maken met deze sport, heelt
het Algemeen Haags Comité in sa
menwerking met de directies van de
Haagse dagbladen een proef race uit
geschreven, die op de bevrijdingsdag
gehouden zal worden.
De bedoeling is, dat daarna de
jeugd zelf aan het bouwen gaat om
in de grote vacantie te komen tot een
officiële wedstrijd, waaruit de Haagse
kampioen te voorschijn zal komen.
Ook elders in den lande is men tot een
initiatiefcomité gekomen, zodat aan
genomen kan worden, dat het vol
gend jaar een nationale titel verre
den kan worden. Dit zal een grote
gebeurtenis zijn, want deze kampioen
zal, op kosten van het grote Ameri
kaanse Comité uitgenodigd worden
om aan de internationale races mee
te doen.
SNELHEDEN VAN 40 KM.
Er is ook al een uitnodiging van
Frankrijk aan Nederlands toekomsti
ge kampioen en Beneluxwedstrijden
zijn in voorbereiding. Jongens van 11
tot 16 jaar kunnen aan de races deel
nemen. doch voorwaarde is, dat hun
wagentjes voldoen aan nauwkeurige
voorschriften; de K.N.A.C. houdt
daarop toezicht.
Op een helling van aanvankelijk
16 graden en tegen het eind van de
baan 6 graden bereikte de Amerikaan
se kampioen met stilstaande start 'n
snelheid van 39.6 km en met vliegen
de start van ruim 50 km.
Het begin is in Nederland gemaakt.
We zien aeze zeepkistenraces nog uit
groeien tot spannende nationale wed
strijden met legio deelnemers en on
telbare, enthousiaste kijkers.
(Nadruk verboden).
Het Wereldgebeuren
Dollars verdienen
De E.C.A., de Amerikaanse Mars
hall-organisatie onder leiding van
Paul Hoffman, heeft een nieuw plan
opgesteld om de West-Europese lan
den te helpen bij het verdienen van
meer dollars. Dit plan heeft als in
leiding een oproep aan de betrok
ken landen om zich meer inspannin
gen te getroosten ten einde de export
naar de Ver. Staten op te voeren.
Deze aansporing lijkt vrij over
bodig. Alle landen doen wat zij kun
nen om zich de begeerde plaats op
de Amerikaanse markt te verwer
ven, zeker niet het minst ons land.
Het schort echter aan soepelheid
aan de andere zijde van de Oceaan.
De Amerikanen, die zich officieel
voordoen als kampioenen van de
rrjhandelsgedachte, houden niette
min nog steeds op eigen gebied een
aantal belemmeringen in stand. De-
grootste daarvan is het huidige Ame
rikaanse systeem voor de douane
procedure. Dit verouderde systeem
werkt volgens algemeen oordeel hin
derlijk, onbillijk en soms zelf dwaas.
Het dateert uit een tijd, dat bepaal
de Amerikaanse industriën bescher
mende maatregelen nodig hadden en
heeft derhalve ten doel de invoer
van zekere categorieën artikelen zo
veel mogelijk obstakels in de weg te
leggen. Dat doel wordt nog steeds
bereikt, maar nu tot schade van de
Ver. Staten zelf. Alle aansporingen
aan Europa om het dollartekort in
te lopen zyn immers nutteloos als
de Amerikanen zelf niet een handje
meehelpen.
In dat opzicht begint het op het
ogenblik in de Ver. Staten te dagen.
In leidende Amerikaanse kringen
wint de opvatting veld, dat de
schuldeiser zyn schuldenaren gele
genheid moet geven geld te verdie
nen om de vorderingen te voldoen,
of, zoals de „New York Times" het
uitdrukte: Amerika leert de harde
waarheid, dat een land alleen in het
buitenland kan verkopen, als het ook
bereid is daar als koper op te tre
den. Het is de Amerikaanse export
industrie die dat aan den lijve on
dervindt. Het.wordt steeds moeilij
ker het huidige peil van uitvoer te
handhaven. Het plan Marshall is
nog een kunstmatige injectie, die t
Europa mogelijk maakt de lopende
leveranties aan de exporteurs te be
talen, althans voor een deel. Deze
toestand is maar tijdelijk. Binnenkort
zal Amerika voor de keus staan of
de export aanzienlijk te verminde
ren of de import te vergroten. Tegen
vermindering van de export hebben
de fabrikanten, die daardoor hun af
zet bedreigd zien, uiteraard bezwa
ren. tegen vermeerdering van de
import bestaat verzet bij de indu
striëlen, die voor de binnenlandse
markt werV -- en concurrentie vre
zen.
Het ziet er naar uit, dat de eer
ste groep het pleit zal winnen, voor
al nu de machtige National Associ
ation of Manufacturers, een campag
ne is begonnen voor grotere uitvoer.
Getracht wordt, de tweede groep
gerust te stellen met cijfers, die
moeten aantonen, dat zelfs een ster
ke vergrote invoer uit Europa toch
slechts een fractie uitmaakt van de
nationale productie.
Wijziging van de handelstarieven
vereist een nieuwe wetgeving opdat
gebied, waarvan thans een ontwerp
wordt opgesteld op het departement
van Buitenlandse Zaken in Wash
ington. Er zal in het Congres stellig
een hartig woordje over gepraat
worden, omdat vele leden ervan eco
nomische groepsbelangen verdedi
gen. De aloude strijd tussen vrijhan
del en protectionisme, zoals die in
de vorige eeuw in Engeland de ge
moederen in beweging bracht, her
leeft in de Ver. Staten. Hetgeen niet
verwonderlijk is nu de dollar het
pond heeft verdrongen.
Beroemde balletdanser
Nijinski overleden.
In de leeftijd van 60 jaar is in
Londen overleden Vaslaf Nijinski,
eens een groot en wereldberoemd bal
letdanser, doch tevens een tragische
figuur. In 1919 werd Nijinski name
lijk geestesziek en sindsdien verbleef
hij als patiënt in een sanatorium.
Hij is overleden aan een nierontste
king. Zijn sterfbed werd door vele
vrienden en bloedverwanten bezocht,
doch hij was niet meer in staat
iemand te herkennen.
Nijinski leerde dansen, toen hij drie
jaar oud was. Op zijn tiende jaar
werd hij toegelaten tot de exclusieve
keizerlijke dansschool van het Tsaris
tische Rusland. Hier werd zijn genie
spoedig erkend en toen hij 18 jaar
was vervulde hij rollen met vrouwe
lijke sterren als de ballerinas Anna
Pavlona en Karsavina.
In 19-9, toen Nijinski 29 jaar oud
was en op het toppunt van zijn roem
stond, openbaarde zich schizophrenia
(„gespleten persoonlijkheid") bij hem.
Nijinski werd in een sanatorium in
Zürich opgenomen.
50. Zij waren nog geen tien minuten weg toen
nummer vier in aantocht was. Dat moest dus de
eerste Hollander zyn. De Friezen trokken zoet
zure gezichten want zij wilden de dappere kerel
niet alle moed ontnemen, hoewel hij evengoed en
eigenlijk veel beter met het trammetje naar Har-
lingen had kunnen gaan. Zijn kans was toch ver
keken. Toch viel de vaart waarmee de eerste Hol
lander de controlepost binnenkwam stuiven, hen
nog al mee. „Gnr" zei de eerste Hollander en hij
zag er zo verwoed uit, dat de heren van de con
trolepost achteruit deinsden. „Goeie grutjes",
fluisterde de voorzitter van de Franeker ijsclub,
tot zijn secretaris, „dat is de eerste Hollander die
ik van m'n leven zie, maar als ik zeg dat-ie knap
is dan lieg ik".
