De moedige haan van Boer Fikse
redde een Amerikaanse piloot
0
Bergen op Zoom wil zijn
rioolwater lozen bij Bath
Akkertjes
Een Paasvertelling uit de
bezettingsjaren
r~
-tandpasta, Zeer goed!
Rheumatische
Pi/NEN
Leiding naar Wester Schelde
Gewoon maagzout
of Chefarox?
CHEFAROX
ZATERDAG 8 APRIL 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
r Tien eieren voor de Duitsers waren niet genoeg.
Maandag na Palm-Zondag trol ik myn vriend Jan Fikse Ezn op de markt.
De begroeting was als altyd allerhartelijkst en gezellig gingen we samen
een kopje koffie drinken in de „Poort van Kleef". In letterlijke en figuur
lijke zin werd er gepraat over koetjes en kalfjes. Myn vriend, een veehou
der in hart en nieren, vertelde me, dat de koeien de winter best doorgeko
men waren, maar toch begonnen te verlangen naar het malse jonge gras.
Het verheugde hem, dat het gras al zo lekker begon te groeien, ondanks de
wat schrale Noordenwind van de laatste dagen.
Na het eerste kopje koffie namen we er nog een en ik haalde mijn porte-
monnaie voor de dag om de gezamenlijke consumptie te betalen. „Laat zit
ten Fikse, die vertering is voor mij". En toen kwam het verzoek waar ik
feitelijk op had zitten wachten. Of meneer een paar dagen voor Pasen nog
even op de boerderij kwam om een paar paaseieren op te halen.
Verheugd beloofde ik present te zullen zyn. Och, ieder jaar voor Pasen
kreeg ik een dergelijk verzoek van boer Fikse en dan ga je er zo langza
merhand al op rekenen. Dat ik een dertig eieren meekreeg was op zichzelf
al een aardige verrassing, maar prompt werden er ieder jaar een paar dik
ke ganzeneieren bij gedaan, als een tractatie voor de kinderen. Met de
groei van myn gezin was ook steeds het aantal ganzeneieren gegroeid en
leder jaar was het Paas-Zondag de grote verrassing voor de kinderen dat
geweldige ganzenei naast hun bord te vinden.
Voor de paaseieren betaalde ik een heel zacht, voor-oorlogs, prijsje, maar
de ganzeneieren waren altijd een geschenk van de boer.
Die goedkope paaseieren en die gratis ganzeneieren had ik te danken aan
de hulp die ik boer Fikse in de oorlogsjaren verleend had. Boer Fikse was
een groot liefhebber van een pijpje tabak, maar in de oorlogsjaren kwam
van die liefhebberij niet veel terecht. Boer Fikse had niet veel smaak in
inlandse tabak, maar dank zij mijn relatie met een sigarenfabriek was het
mij mogelijk nog wel eens aan „piepekaart" te komen, het afval van de si-
garenindustrie dat op de fabriek nog in flinke hoeveelheden aanwezig was
en deze fijne tabak was uitstekend in de pijp.
Heel veel zaTcjes „piepekoart" heb ik dan ook naar de boerderij gesleept,
in ruil voor een paar eieren, een stukje spek of een zakje tarwe. Fikse had
dat blijkbaar zo op prys gesteld, dat hij mij ook na de oorlog nog steeds
aan een goedkoop paaseitje hielp.
En zo toog ik dan ook dit jaar, enkele dagen voor Pasen naar de boerde
rij om mijn paaseieren In ontvangst te nemen.
Toen ik op de boerderij aankwam
liep ik, zoals gewoon was, direct naar
de keuken, waar ik de 20-jarige doch
ter Mina alleen aantrof.
Ik verbeeldde mij, dat het meisje
er een beetje bedrukt uitzag toen ze
op myn hartelijk: „o Mina, hoe gaat
het tegenwoordig", met een ,,'t gaat
wel meneer" antwoordde.
Ik kreeg een stoel en toen zei Mi
na: „Vannacht is hij gestorven". Ver
schrikt keek ik op. Meteen dacht ik
aan de oude grootvader die de laatste
weken niet al te goed was geweest.
„Och Mina", zei ik, „is grootvader
misschien overleden?"
„Nee", zei Mina bedrukt, „onze
haan".
Ik moest glimlachen of ik wilde
of niet, maar meteen verwonderde
het my, dat het meisje zich het ver
lies van een haan zo aantrok. Ik
Een verhaal
door
VIERENTACHTIG CENTEN
De ronde man met de kale kruin
schudde onophoudelijk 't verbouwe
reerde hoofd. Wat de massieve vrou
welijke getuige over hem oplepelde
schokte hem tot in de fundamenten.
Hetgeen bleek uit de ontzette kreet
jes, die hy losliet; Ochoch. Welwel.
Nou-nou. Tot de rechter hem gebood
zijn lijden in stilte dragen.
Dus, zei de rechter tot de vrouw,
deze verdachte heeft gezegd, dat U
stonk als een varkenshok en dat uw
huis de woning van een viezerik was?
Hoe kwam hy daartoe, wat ging er
aan vooraf?
Nee, weledele, het was net an
dersom met permissie.
Ze mocht zeggen hoe het dan wél
was geweest. Welaande man had ge
proclameerd dat zij de viezerik was
en dat haar woning stonk als het
hok van een zwijn.
O juist, zei de rechter. Het was
dus andersom?
Nee, zei de jufrouw, het was zo
als ik zei. Maar het is helemaal niet
zo, want als het zo was zou de buurt
het getuigen en zou ik mijn hand als
een slot op m'n mond leggen. Maar ik
heb zes wurmen van kinderen en U
mag ze komme bekrjke; twee nog niet
zindelijk maar allemaal knapjes en
zonder kapotte hemmetjes en dat ken
van zijn vrouw niet gezegd worden.
Het hemd van mevrouw de groen
teboerin kwam niet verder in discussie
want de rechter ging in het voorspel
wroeten en dat bleek een leverantie
van ondeugdelijke groente te zijn,
waarvoor betaling was geweigerd,
alhoewel volgens de ronde man de
groente prima-vers en rijk aan sap
pen was geweest.
Laat naar je kijken, zei de getui
ge. Weledele, die groente was zo ver
lept asasdat laken op die
tafel hier. En die man sting maar an
de deur te roepen van vierentachtig
centen, vierentachtig centen! en die
rommel was al drie dagen met de
vuilniskar mee. Me centen groeien me
niet op me rug. En volgens meneer
was ik toen een stinkend zwijn
Andersom, hielp de rechter. Eerst
viezerik en dén het huis van het zwijn.
Zo was het toch?
De groenteboer bleef alles ontken
nen dwars tegen het getuigenis van
twee slagvaardige buurvrouwen in.
Hij had gezegd, dat ze een vleesneus
was en da's heel wat anders dan
viezerik.
En dat stinkende huis?, wilde de
rechter weten. Maar de man beschreef
een wijde cirkel met beide armen en
zei hol: allemaal fantasie.
Het baatte niet, want de stand was
3-1. Dertig gulden boete.
Ondanks de advocaat, die zelfs vei-
lingstaten en grossiersfacturen
op ae tafel wierp. Een kar vol vitami
nen is minder dan één scheldwoord.
De maag zit lager dan het eergevoel.
JAN VAN ALM
weet, dat men op menige boerderij
gek is met de beesten maar ten
slotte laat je om een dode haan toch
geen traan, de wereld is immers vol
hanen en de meeste hanen komen
ten slotte in de soeppot terecht.
„Daar moet U niet om lachen",
zei het meisje, „want die haan nam
een grote plaats bij ons in." Mijn
verwondering werd nog groter, wat
vreemd, een haan die een grote
plaats inneemt.
Meteen Icwam boer Fikse de keu
ken binnen stappen.
„Zo", zei de boer, „is meneer er
al, dat is prachtig." En toen zei de
boer tegen z'n dochter: „Nou Mina,
ik heb hem netjes achter de hooi
berg begraven."
Ik wist meteen dat dit ook al op
de haan sloeg, maar nu begreep ik
er helemaal niets meer van; de boer
had het blijkbaar ook al te pakken.
Wat was er toch met die haan? Op
een boerdery sterft zo vaak iets
van de veestapel, als je je ieder
sterfgeval onder het gedierte ging
aantrekken had je geen leven meer.
Boer Fikse zag mijn verwonde
ring. Hij pakte een stoel en ging
tegenover my zitten.
„Weet meneer al, dat onze haan
vannacht gestorven is?"
„Ja Fikse, dat heb ik net van je
dochter gehoord. Het was zeker 'n
mooie haan, want jullie schijnen er
een beetje van overstuur te zijn, 't
is jammer, je had de haan beter
tijdig in de soeppot kunnen stop
pen."
„Die haan", zei Fikse plechtig, „is
zyn natuurlijke dood gestorven, hij
was zeven jaar oud en ik heb hem
netjes achter de hooiberg begraven.
Dat zal meneer wel vreemd vinden,
want de meeste hanen sterven geen
natuurlijke dood, maar deze haan
was wat bijzonders, die haan heeft
ons het leven gered."
„Toe Fikse", zei ik, „vertel me de
geschiedenis eens."
„Dat zal ik doen", zei de boer, „en
dan zal meneer ook begrijpen waar
om we allemaal zo op die haan ge
steld waren."
Vijf jaar geleden, tegen het einde
van de oorlog, ongeveer een week
voor Pasen kregen we op een avond
een Amerikaanse piloot in huis. LI
weet dat we regelmatig onderdui
kers in huis hadden en dat is altijd
best gegaan, omdat ik op deze oude
boerderij heel wat schuilplaatsen had
om ze in tyd van nood te verstoppen.
Het verbergen van een piloot was
echter heel wat gevaarlijker. Als de
Duitsers een piloot bij je vonden,
kreeg je onherroepelijk de kogel. En
fin, we deden er een goed werk
mee, het was met de onderduikers
altijd goed gegaan, het zou met deze
piloot ook wel lukken.
Ik maakte een prachtige schuil
plaats voor hem gereed. Het was 'n
aardige kerel, alleen was het jam
mer, dat we nooit eens praten kon
den, omdat we geen woord van elk
aar konden verstaan.
Met gebarentaal moesten we
het zo'n beetje redden, maar
dat ging wel aardig. De vliegenier
had al geruime tijd gezworven van
het ene adres naar het andere, zo
dat hij. er niet best uitzag. De vrouw
en de dochters hebben hem echter
goed aan de eieren, de melk en het
spek gezet en met een paar dagen
begon hij al op te knappen.
Op de morgen van Goede Vrijdag
zaten we hier in de keuken samen
pap te eten, toen ik toevallig naar
buiten keek. Tot m^jn grote ontstel
tenis kwam er een moffenauto aan
rijden, die precies by ons huis stop
te. Dat was mis. Ik vlóóg in de be
nen en schreeuwde: „Duitsers!" We
waren helemaal overrompeld en er
was geen tijd meer om de piloot in
de schuilplaats te verbergen. „Weg",
schreeuwde ik tegen de piloot.
De jongen hield gelukkig het hoofd
koel. Hy kon nog net de achterdeur
uitkomen en ik zag hem achter de
hooiberg langs in het grote nacht
hok van onze kippen verdwynen. Ik
hield myn hart echter vast; hoe zou
dit aflopen! Mina was een meisje
van 15 jaar. maar ze was zo pien
ter het vuile papbord van de piloot
in de pappot te laten verdwynen,
zodat niet te zien was, dat er nog
een persoon aan tafel gezeten had.
Meteen waren de Duitsers al bin
nen. U kent dat nog wel, met veel
geschreeuw en lawaai. We 'werden
allemaal tegen de muur gezet, be
halve Mina die ze lieten lopen. Er
was ook een zogenaamde Hollander
bij en die schreeuwde tegen ons, dat
we een piloot verborgen hadden.
We keken allemaal heel verwon
derd en ik zei, dat ze abuis waren.
Meteen had ik al een klap in myn
gezicht te pakken.
Ze zouden wel eens even huiszoe
king doen en de piloot voor de dag
halen. Onder bewaking van twee
soldaten met gëladen geweren moes
ten we tegen de muur blyven staan.
De Duitsers gingen het gehele huis
door, overal werd gekeken en ge
klopt, maar ze vonden natuurlijk
niets. Ik begon een klein beetje hoop
te krijgen dat het goed zou gaan,
toen de „Hollander" me vertelde,
dat ze paaseieren wilden hebben.
Mina ging naar de kelder en kwam
met een schaaltje met 10 eieren
voor de dag. We hadden er ook wer
kelijk niet meer, want iedere dag
kregen we bezoek van mensen uit
de stad om eieren.
Tien eieren was niet genoeg; de
„Hollander" zou zelf wel eens in 't
kippenhok kijken.
Meneer, U begrijpt, toen zonk me
de moed in de schoenen. Toen wist
ik, dat ik alle hoop kon laten va
ren, de piloot zou ontdekt worden.
Ik bereidde my op het ergste voor,
want voor het verbergen van een pi
loot bestond bij deze rabauwen geen
pardon.
De „Hollander" ging de achter
deur uit én begaf zich naar het kip
penhok. U weet dat het nachthok
met de legnesten bij ons slechts te
bereiken is door het loophok heen.
Ik sloot mrjn ogen en in gedach
ten zag ik reeds de woedende Duit
sers voor mij als de piloot werd ge
vonden.
Nu moet U weten, meneer, dat
we in ons kippenhok een haan van
een paar jaar hadden. Het was een
kwaadaardig beest. Ons deed hij
niets, maar als er een vreemde op
het erf kwam en de haan liep los,
dan vloog het beest woedend op de
vreemde aan.
Hij had al een paar maal 'n kind
lelijk toegetakeld en diezelfde mor-
fen hadden we besloten de haan met
e Pasen op te eten. De komst van
de Duitsers had dat voornemen ver
hinderd, zodat de haan nog tussen
de kippen liep.
Nu, toen we daar zo tegen de
muur stonden en ieder ogenblik kon
den verwachten dat de „Hollander"
met de piloot terug zou komen en
we allemaal op het ergste voorbe
reid waren, hoorden we buiten in
eens een geweldig spektakel. Op 't
erf klonk geschreeuw en gevloek.
De Duitsers die nog binnen waren
vlogen naar bulten. De bewaking
was ineens opgeheven en wij liepen
achter de Duitsers aan.
Wat we toen zagen vergeet ik mijn
hele leven niet. De „Hollander" die
zin in paaseieren had, lag op de
knieën in het kippenhok en de woe
dende haan zat hem boven op z'n
kop en pikte en krabde uit alle
macht op het gezicht van de man.
In alle ellende moesten we lachen
of we wilden of niet, maar de Duit
sers, die toch al niet veel moesten
hebben van die zen. Hollanders, wa
ren niet meer te houden. Ze stonden
krom van het lachen. De „Hollan
der" ging te keer als een mager
varken. Met handen en voeten sloeg
hij naar de haan en hoe harder hij
"oeg, hoe razender het beest werd.
Toen de Duitsers een beetje tot
bedaren waren gekomen, trokken
ze de „Hollander" aan de benen uit
het kippenhok. Nu meneer, van zijn
glorie was niet veel meer over geble
ven. Zyn gezicht zat vol krabben en
hij had wel drie gaatjes in de wang,
waaruit het bloed met een straaltje
liep.
De „Hollander" greep zijn auto
matisch pistool en wilde de haan te
lijf, maar de commandant sloeg het
wapen naar beneden. Als ik het goed
begrepen heb zei hij zoiets van „Te
moedig om te sterven."
De razende „Hollander" werd door
de Duitsers meegenomen en nog gie
rend van het lachen reed het zaakje
weg. Aan de piloot werd helemaal niet
mer gedacht. De piloot kroop onge
deerd uit het nachthok en we heb
ben heel wat moeite gehad hem aan
het verstand te brengen, wat er al
lemaal gebeurd was. Hij had het la
waai wel gehoord, maar er niets van
begrepen. Diezelfde dag ging de pi
loot naar een ander adres, maar
De grootste helicopter ter wereld, de XH-17 vap Howard Hughes, heeft
te Culver City (Californlë) voor de eerste maal 'n proeftocht gemaakt.
Deze helicopter, de „vliegende kraan" genaamd, heeft twee turbine
straalmotoren, en kan een kleine tank in vlucht meevoeren.
we hebben de haan uit het hok ge
haald en we hebben het dier aan ons
hart gedrukt.
Die „moedige kerel" was op zyn
eentje de vyand te lijf gegaan en
door zyn optreden waren wQ gered.
We hebben hem midden in een zak
met tarwe gezet en hem laten eten
tot hy niet meer kon en wc hebben
plechtig beloofd, dat deze haan zyn
hanenleven zou uitleven tot het na
tuurlijke einde.
Wat zou er gebeurd zijn, als we
de haan geslacht hadden vóórdat de
Duitsers kwamen? Dan had U ver
moedelijk dit verhaal niet kunnen
vertellen, meneer.
En begrypt C nu, hoe wy allemaal
aan die haan gehecht waren en we
werkelyk onder de indruk waren
toen het dier vanmorgen dood in 't
hok lag?"
„Ja Fikse", zei ik, „nu heb ik het
begrepen en nu weet ik wat die haan
voor jullie betekende."
„Kom Mina", zei de boer, „haal
meneer even de paaseieren uit de
kelder, ze staan al klaar en drie
ganzeneieren voor de kinderen en
dan hoop ik dat ze lekker zullen
smaken en U een gezegend Pasen
zult hebben."
Nederlandse export naar
Amerika onvoldoende
Het in Amerika verschijnende Ne
derlandse „Knickerbocker Magazine"
publiceert de resultaten van een door
dit blad ingesteld onderzoek naar de
Nederlandse exportcampagne in de
Verenigde Staten. Hierin constateert
de redactie, dat er geen tekenen zijn,
die wijzen op een aanzienlijke toe
neming van de Nederlandse export
naar de dollargebieden gedurende de
laatste maanden en dat er in de Ver
enigde Staten een kostbaar Neder
lands overheidsapparaat is opgebouwd
ter bevordering van de export, waar
mede naar schatting ongeveer een be
drag van een half rr§llioen dollar per
jaar is gemoeid. Het blad merkt op:
„Er moeten heel wat Goudse of Edam
mer kaasjes, bloembollen, chocolade,
textielgoederen, enz., boven het hui
dige kwantum verkocht worden om
dit bedrag er uit te halen".
Het blad komt tot de volgende con
clusie: „Slechts wanneer het produc
tie- en verschepingsapparaat in Ne
derland in staat is de importeur in de
Verenigde Staten op de snelste wijze
te kunnen bevoorraden, kan de wer
kelijke verkoop aan het Amerikaanse
publiek in volle ernst beginnen. Eerst
dan is de derde phase aangebroken,
waarin de handelscommissarissen te
New York (de stad, waarop thans 85
pCt van de Nederlandse export naar
de Ver. Staten wordt gericht) en an
dere plaatsen met behoorlijke kans
op succes hun werk kinnen verrich
ten".
Advertentie
Duldt loch niet longer
die folterende pijnen, die
Uw leven vergallen en
U tot een hall men» maken.
Doé toch Iets tegen die pijn
scheuten die U zo kwellen,
aai euce oeweglng U pilokrampen geeltl
Bestrijdt de kweal met ..AKKERTJES -, die de
gllUge stollen verwijderen. „AKKERTJES"
werkon zweet-bevorderend en zijn ideale
pljnverdrijvers, ook bij spit, spier- en zenuw
pijnen. Let vooral op bet AKKER-merkl
helpen direct
Nederlandse geleerden
ontwierpen de
„flonkermeter".
Als resultaat van onderzoekingen,
die Nederlandse geleerden in Amerika
verrichten, is een nieuw apparaat voor
het opsporen van uraniumertsen ont
worpen. Het wordt op 't ogenblik in
serie gebouwd in Canada.
Het opsporingsapparaat. dat de
naam „flonkermeter'' draagt, is twee
honderd maal gevoeliger, dan de tot
dusver gebruikte Geiger-Müller-appa-
ratuur, die met geluidsindicatie werkt.
De „flonkermeter" is het technisch
resultaat van een door Nederlandse ge
leerden, die in de nieuwe wereld wer
ken, aangewezen principe. Tot nu toe
zijn de resultaten van het onderzoek
naar uranium in de Canadese bodem
teleurstellend geweest. Vele onderzoe
kers hebben hun opsporingswerk stop
gezet. De „flonkermeter" echter opent
nieuwe perspectieven.
Oom overreed zijn neefje.
De 3-jarige Theo Verhulst uit Ge-
mert, kwam op ongelukkige wijze on
der de vrachtwagen van zijn oom te
recht. Eén der wielen .ging het kind
over het hoofd. Het was vrijwel on
middellijk dood. De bestuurder had
van het ongeval niets bemerkt. Toen
hij uitstapte om de aanhangwagen aan
te koppelen, zag hij zijn neefje liggen.
De gemeente Bergen op Zoom heeft al geruime tijd last met de lo.
zing van het rioolwater. Op het ogenblik wordt dat water ongezuiverd
geloosd in de Ooster Schelde en omdat er vele Industriële ondernemingen
zjjn, die haar afvalwater in die riolen spuien veroorzaakt het rioolwater
heel wat ongerief. Bovendien is de toestand uit hygiënisch oogpunt niet
houdbaar. De stank en de waterverontreiniging in de haven en in het
Scheldewater nabij Bergen op Zoom nemen namelijk ongewenst grote vor
men aan.
De lozing heeft hoofdzakelijk plaats
via twee wegen. De eerste voert langs
de Grebbe, de haven en de buitenha
ven naar de Schelde en de tweede
loopt via het hoofdriool naar Oud
Borgvliet. In verband met het getij
kan tweemaal per etmaal gespuid wor.
den.
De bezwaren tegen de huidige toe
stand zijn in vier punten samen te
vatten: voor de inwoners van Bergen
op Zoom is de onfrisse toestand aan de
haven een ergernis, de oesterkwekers
hebben ernstig bezwaar tegen de wa
terverontreiniging, de vissers hebben
bezwaar tegen de verontreiniging en
de zwem- en badliefhebbers maken
zich ongerust.
HET ONTWERP.
B. en W. van Bergen op Zoom heb
ben nu na overleg met de betrok
ken autoriteiten opdracht gegeven
een plan te ontwerpen voor een pers
leiding, die het afvalwater zal brengen
naar de Westerschelde.
Het voorlopige plan houdt rekening
met een leiding, die bij Bath in de
Westerschelde uitmondt.
Rekening wordt gehouden met de
mogelijkheid, dat ook het afvalwater
van Halsteren, Woensdrecht en Ossen-
drecht langs deze leiding wordt afge
voerd.
Als meest economische oplossing ziet
men thans het concentreren van de
perspompen, die voor de vijf stadsdis
tricten en voor Halsteren nodig zijn,
in een pompstation. Als plaats voor
dat pompstation heeft men de keuze
uit twee terreinen namelijk een terrein
bij de haven van de voormalige suiker
fabriek Zeeland en een bij Oud Borg
vliet.
Uit het rapport van lr. R. Bongaerts,
de ontwerper van het voorlopige plan.
blijkt, dat vestiging bij de suikerfa
briekhaven iets voordeliger is al Is het
verschil niet groot.
Een betekenisvol voordeel van vesti
ging bij de haven is, dat men eventu
eel overloop-rioolwater toch in de Oos
terschelde kan spuien, hetgeen bij Oud-
Borgvliet bepaald ongewenst zou zijn,
omdat daar het water in het voor bad
en zwem gelegenheid bestemde deel van
de Oosterschelde niet mag vervuilen.
DE LEIDING.
De persleiding zal een lengte krijgen
van 14.200 meter en een inwendige
diameter van 0.90 m.
De buis begint bü het persstation
„Kijk to de Pot" t« Bergen op Zoom.
Zij wordt vorstvrjj ingegraven langs
de Westelijke rand van het militaire
oefenterrein, loopt achter de kogelvan
gers om en dwars door de voormalige
slikbatterij heen. naar het schor of
strand langs de Oosterschelde.
Zij volgt het strand talud langs de
St. Geertruidsbron, het Strandbad en
Oud-Borgvliet tot aan de Augusta-pol-
der.
Vervolgens loopt zij langs de buiten
dijksteen van deze polder tot de hoge
buitengronden ten Zuiden en dan
voorbij Hildernisse tot Hoeklaag, al
waar zij de spoorwegdijk bereikt.
Hier dringt de persleiding door de
spoordijk heen en zij volgt de binnen
steen van deze dijk tot bij km.-paal 23,
passeert onder de Rijksweg naar Zee
land en onder de aansluitende polder
dijken en de opritten naar de spoor
dijk.
Bij km.-paal 23 verlaat ze de spoor
dijk om zich Zuidwaarts te richten
naar de binnensteen van de Westelijke
dijk van de Kreekrakpolder (tevens
Oostelijke dijk van de Bathpolder) en
zij bereikt dan de Zuidelijke dijk van
de Kreekrakpolder, waar ze door deze
zeedijk heen breekt en verder loopt
door het schor.
Daar wordt zij ingegraven op korte
afstand van de dijken, achtereenvol
gens van de Bathpolder en de Reigers-
bergse polder tot bij de haven van
Bath.
Met gewoon maagzout kunt
U tijdelijk het overtollige
maagzuur binden. Maar het
mag niet in verdubbelde
mate terugkeren I Neem eens
Chefarox, want dit be
schermt bovendien uw maag
wand met een geleiachtige
genezende laag,
Bij het Paviljoen loopt zij met een
syphon onder de scheepvaart en uit
wateringsgeul van de Bathpolder door.
Zij buigt bij Bath tenslotte geleidelijk
omlaag om in dieper water in de Wes
terschelde uit te monden.
Zoals uit het rapport blijkt, is de
persleiding niet een eenvoudige door
gaande gesloten buis. die in het pers
station begint en die in de Wester
schelde eindigt, maar zij wordt door
enkele kunstwerken onderbroken.
Het voornaamste kunstwerk, dat
voor de onderdoorgangen moet worden
gebouwd is dat bij de zeedijk van de
Kreekrakpolder.
De persleiding wordt daar plaatselijk
verruimd tot een koker van gewapend
beton en behandeld als een uitwate
ringssluis met twee wachtdeuren en
met schermen tegen achter en onder-
lpopsheid.
De koker van de wachtdeuren is
uiteraard er op ingericht dat hij kan
worden afgesloten zowel van het op
dringende vloedwater uit zee als van
het afkomstige perswater.
Een tweede belangrijk kunstwerk
wordt vereist voor de uitmonding van
de persbuis in de Westerschelde.
Zolang deze in het schor kan worden
ingegraven, doen zich geen bijzondere
moeilijkheden voor. doch zodra het
slik-tdlud met zijn vrij steile en ten
slotte plotseling naar grote diepte da
lend verloop wordt betreden eist de
constructie voorzorgen voor de in
standhouding.
De kosten van aanleg worden ge
raamd voor de persleiding op een af
gerond bedrag van 1.950 000. en de
kosten voor de bouw van het perssta
tion op 420.000, totaal dus 2.370.000.
Het is dus een millioenenplan, maar
de toestand zoals die nu is, kan. ge
zien uit een oogpunt van hygiëne,
niet blyven voortbestaan.
Aan gasverstikking ontsnapt.
Twee bewoonsters van een winkel
in de Okkernootstraat in Den Haag,
de zusters Van L., zijn Donderdag ter
nauwernood aan gasverstikking ont
snapt. Voordat zij Woensdagavond
naar bed gingen, hebben zij op 't gas
nog iets opgewarmd. De hoofdkraan
werd niet afgesloten. Een bovenbewo
ner bemerkte de volgende ochtend
de gaslucht en belde aan. Toen de ge
zusters hem wilden opendoen, zakten
zij in elkaar. In een tuin kwamen zij
later weer bij. Het bleek, dat de gas
slang lek geweest is.
Bombay „drooggelegd".
Dr. Radjendra Prasad, president van
India, heeft Donderdag in de staat
Bombay een algeheel drankverbod af
gekondigd. Hij deed een beroep op de
bevolking een edel voorbeeld te stel
len, niet alleen aan de rest van India,
maar ook aan „de volken van het Wes
ten."
Het drankverbod is thans een feit.
verklaare de president voor ongeveer
100.000 mensen en ,#r Is geen terug
weg mogelijk".
