Duitse Oostzee-kust wordt thans militair versterkt Nieuwe Russische verdedigingsgordel van Rostock tot Viborg MISBRUIK VAN WONINGNOOD LETTY'S moeilijke 1 KEUZE VRIJDAG 31 MAART 1050 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 9 Over het plan werd grote geheimzinnigheid betracht. (Van onze correspondent) Berlijn, Maart Langs de gehele Duitse Oostzee-kust heerst plotseling een koortsachtige activiteit. Maandenlang heeft de bevolking van WIsmar, Rostock, Warnemünde, Stralsund en Wolgast zich afgevraagd, wat het herhaalde bezoek van Russische stafofficieren te betekenen had en waar om steeds grotere delen van het strand voor het publiek werden geslo ten, Dit geheim is nu opgelost. De Sowjct-Russlsche militaire autoriteiten hebben besloten, de verdedigingsgordel, die van Viborg langs de Baltlsche kust, Koningsbergen en Danzig tot Stettin reikte, door te trekken tot Wis- mar en het gehele Duitse kustgebied in staat van verdediging te brengen. Op deze wijze hopen de Sowjets de Oostzee tot een Russische binnenzee te maken, waarin geen enkele vreemde oorlogsbodem zal kunnen doordringen. Alhoewel Kroonstad de voornaam ste vlootbasis zal blijven zullen de zeestrijdkrachten meer verspreid worden. Zij zullen aldus minder kwetsbaar zijn en doeltreffender ge bruikt kunnen worden. Tevens zullen zij in staat zijn de havens van Kiel en Liibeck volledig te blokkeren, in het geval dat een mogelijke tegen stander zich hier langer dan verwacht zou kunnen handhaven. Een grote hindernis voor de uitvoe ring der Sowjet-Russische plannen is altijd de omstandigheid geweest, dat de Duitse Oostzee-havens zeer ondiep en moeilijk toegankelijk waren. De Duitsers zelf hebben deze havens steeds sterk verwaarloosd ten gunste van Stettin, Danzig en Lübeck. De uitrusting was gebrekkig en verou derd, terwgl de verbindingswegen van het achterland volslagen ontoerei kend waren om een goederenverkeer van enige omvang te verwerken. Sinds Wismar, Rostock en Warnemünde de enige uitvoerhavens der Oost-Duitse volksrepubliek zijn geworden, is in deze toestand wel enige verandering ten gunste getreden, doch een werke lijk belangrijke ommekeer vond toch pas plaats, toen de Sowjet-Russen zelf zich met het havenprobleem be gonnen bezig te houden. Zy gaven de Oost-Duitse autoritei ten opdracht de havens te modernise ren en uit te diepen met het motief, dat de omslagcapacitêit aan het groeiend handelsverkeer moest wor den aangepast. Het wekte in belang stellende kringen wel enige verwon dering, dat omtrent deze uitbreidin gen de grootste geheimzinnigheid werd betracht en dat ook de werven binnen het moderniseringsprogram vielen, doch men weet dit aan de nu eenmaal bekende gewoonte der Sow jet-Russen al him ondernemingen te gen ongewenste nieuwsgierigheid te beschermen. Nu de Sowjets aan de laatste fase van hun „moderniseringsprogram" begonnen zijn, beseft men echter zich om de tuin te hebben laten lei den. Het militaire karakter der werk zaamheden aan de Oostzee-kust is te duidelijk geworden. UITGEBREID SPOORWEGNET Terwijl de Russen vrijwel in geheel hun zone het dubbelspoor hebben op gebroken, hebben zij in 't verkeers technisch armste gebied van Oost- Duitsland een fijn vertakt spoorweg- (Van onze speciale verslaggever). Enkele zakenlieden hebben een handig gebruik gemaakt van de heer sende woningnood. In een grote schuur ergens in Overijssel hebben wij een noodwoning in aanbouw gezien. Een woonwagenmodel, waarover wij in ons vorig artikel reeds het een en ander vertelden. Buiten onder een overkapping stond zo'n wagen gereed voor de verzending. Toen wij de woning hadden betreden en in het grootste der drie vertrekken stonden, kwam ons de eerste versregel in gedachten van Jan Campert's ge dicht „De achttien doden": Een cel is nauw twee meter lang. Dit model heeft de aannemer geko zen om buiten de bepalingen van de verordeningen te blijven, want woon wagens vallen daar niet onder. Daar om zijn de wielen slechts camouflage. Ze zjjn zelfs ongeschikt voor een veel vuldig vervoer over de weg. Is de wagen op de plaats van zijn bestemming gearriveerd, dan is het ook niet meer de bedoeling er nog Wonderdokter stond terecht. De kantonrechter te Eindhoven heeft de Stratumse „wonderdokter" J. J. veroordeeld tot 6 boete subsidiair 3 dagen hechtenis. Dr. P. van Wese- mael, provinciaal medisch inspecteur van de volksgezondheid, zeide het werk van J. niet te kennen, doch het feit dat J. de geneeskunde onbevoegd uitoefent was voor hem voldoende ge weest om verdachte te laten vervolgen. Vroeg of laat zullen er toch ongeluk ken gebeuren. De kantonrechter merkte op dat er tot heden noch van medische noch van de zijde der patiënten Machten waren binnengekomen. Bovendien helpt J. niemand die niet onder medi sche behandeling staat en hij vraagt geen honorarium. Tenzij deze man in een of andere inrichting gaat werken onder goed toezicht, zal ik hem blij ven vervolgen, zei dr. van Wesemael. Deze man is geen gevaar voor de ge neeskunde maar wel voor de mens heid. De verdediger wees er nog op, dat zelfs de echtgenote van een oud-minis ter door verdachte behandeld werd. Zwarte handel In hulden. De officier van justitie bij de economi sche politierechter te Assen heeft in een voortgezette zaak een geldboete van f 35.000 geëist tegen de N.V. Nederlandse Huiden-, Wolhandel- en Vellenbloterij te Meppel, die terecht moest staan omdat zij volgens de dagvaarding in October 1947 een hoeveelheid huiden had verbor gen met de bedoeling om ze tegen een hogere prijs te kunnen verkopen, wan neer de nieuwe prijsregeling daarvoor in werking was getreden. De verborgen hul den vertegenwoordigden een waarde van f 220.000. Aan het slot van de eerste be handeling werd tegen de N.V. een geld boete van f 75.000 geëist, met verbeurd verklaring van de achtergehouden hui den. De voormalige directeur, de 42-jarige R. M. te Meppel, tegen wie 2 geldboeten, elk van f 1000 of 100 dagen hechtenis, driemaal 1 maand hechtenis en 6 weken hechtenis met aftrek was geëist, hoorde nu dezelfde straf tegen zich vragen. Van daag zal de economische politierechter uitspraak doen. Als opvolger van de heer G. Rit meester is mr. G. D. Rehorst, tot dusver burgemeester van Texel, benoemd tot burgemeester van Den Helder. net aangelegd, dat de Oostzéehavens rechtstreeks met het achterland ver bindt. De Ernst Th&lmanwerf te Maagden burg werd voor een groot gedeelte afgebroken en naar Warnemünde ge bracht. De Karl Liebknechtwerf te Rostock werd geschikt gemaakt voor het bouwen van onderzeeboten en tor pedojagers benevens voor het repa reren van grote zeeschepen. Te Ros tock en Schwerin werden twee divi sies zwaar gewapende politie-troe- pen gelegerd, terwijl een ring van nieuwe vliegvelden werd aangelegd, Riebnitz, Rerik en Trollenhagen her bergen weer marine-eenheden, belast met het patrouilleren langs de Oost zeekust. Óp RUgen is een Sowjet-Rus sische marine-eenheid gestationneerd, die in haar taak wordt bijgestaan door een Duitse afdeling. Een werk- bataljon van 7000 arbeiders werd in middels naar dit eiland gestuurd om barakkenkampen te bouwen en beves tigingswerkzaamheden uit te voeren. Het opvallendst van al deze maat regelen is echter wel geweest, dat de Sowjet-Russen het vrijwel volledig verwoeste vliegveld van Peenemünde op Usedom weer in gebruik hebben genomen. Zoals bekend, werd dit vliegveld met bijliggende gebouwen door de nazi's gebruikt voor 't ver richten van nroeven met V-wapens. Door een geallieerd bombardement volkomen weggevaagd, bleef het ja ren ongebruikt liggen. ONDERGRONDSE STARTBANEN De Sowjets zjjn nu echter weer be zig met het aanleggen van vier ge deeltelik ondergrondse startbanen voor het afschieten van V-wapens, terwijl zij ook de laboratoria hebben hersteld. Chef van het Laboratorium is de Sowjet-Russische atoomgeleer de prof. Swobotow, die in zijn taak wordt bijgestaan door de Duitse V- wapenspecialist dr. ing. Richter. De commandant van Peenemünde, gene raal Kosnow, heeft een spergebied la ten inrichten van 70 m2, zodat han delsschepen Peenemünde zelf niet meer kunnen bereiken. Behoeft het in verband met deze militaire ont wikkeling langs de Oostzee-kust nog verwondering te baren, dat de chef instructeur van het Oost-Duitse po- litie-leger, von Witzleben, van de Sowjets een uitnodiging heeft ontvan- §en om hun versterkingen langs de altische kust in ogenschouw te ko men nemen? Men kan er van verze kerd zijn, dat in Libau niet alleen ge keken, maar ook nog gesproken zal worden. (Nadruk verboden) Zo kan het ookVoor bijna hetzelfde geld als voor een slechte „woonwagen" kan men zich een stenen huisje aanschaffen, dat aan redelijke eisen voldoet. Bedroevende „woningen op wielen" voor veel geld. En het kan toch beter eens ergens anders mee heen te gaan. Wanneer een bepaalde gemeente ech ter kwaad wil, kan men verordenen, dat de wagen van zijn standplaats verhuist naar het daarvoor bestemde woonwagenkamp. Maar over het al gemeen is men uit sociale overwegin gen met deze maatregel nogal soepel. Hieronder volgt een kleine bereke ning van een dergelijke wagen. Aankoop wagen inclusief electriciteit 4792 Schuur waarin een toilet is ondergebracht - 250 Afvoerput - 50 Waterleiding - 67 5159 Aangezien de totale inhoud 60 m3 bedraagt, betekent dit dus een kubie ke meterprijs Van 86- ZORGENKIND. De gemeente Ommen Is het zorgen kind van het ministerie van Volks huisvesting en Wederopbouw. Inplaats van zich te houden aan de richtlijnen, die van het ministerie altgaan, poogt MELK en PUUR Kwatta-soldaatjes blijven altijd geldig KW ATT A BRÉDA men zoveel mogelyk onder de verorde ningen uit te komen. Er wordt een felle strijd geleverd in Ommen. Aan de ene kant begrijpelijk, omdat de be staande woningtoestanden ondraag lijk zjjn, aan de andere kant funest, daar op de duur zal blijken, dat men goed geld naar kwaad geld gooit. Onlangs zjjn twintig houten wonin gen in deze gemeente gezet, waarvan drie in het open velaT De huurprijs bedraagt 7.per week, hetgeen zeer hoog is voor een plaats waar men doorgaans twee d. drie gulden betaalt. De levens van deze woningen is ge schat op vijftien jaar, mits zij behoor- ljjk worden onderhouden. Bovendien maakte een van de bewoners de op merking: „Ik stook me arm in dat huis". In allerlei modellen hebben we de noodwoningen op onze tocht beke ken. Er zjjn er bij, die niet meer ruimte bevatten dan een grote schuur waarin soms hele gezinnen wonen. 60 cent do 20 A Ml Wfc) De sigaret van vooroorlogse kwaliteit! FEUILLETON Juist terwijl hij sprak, hoorden ze geschuifel en gehijg en door het lan ge gras kwam mr. Chips aanzetten, recht op zijn goede vriend Alec aan, terwijl verwonderlijk dichtbij, van onder de bomen, de stem van Rufus klonk: „Hier Chips? Waar ga je in 's hemelsnaam heen?" Letty maakte zich haastig los uit Alec's omhelzing, instinctmatig ge voelend, dat Rufus haar niet in de armen van een ander moest vinden. Later kon ze alles uitleggen of op biechten. als je het zo wilde noemen. Maar hij moest zijn nederlaag niet 't eerst bemerken door haar aldus aan te treffen. Alec, die nogal plezier in het geval scheen te hebben, liet haar zich uit zijn armen losmaken en keerde zich toen onbeschroomd naar de kant, vanwaar hij Rufus verwachtte. Letty kreeg de indruk, dat Rufus niet verrast was met hen daar te zien en ogenblikkelijk verontrustte haar de gedachte, dat hij hen reeds in eik aars armen had ontdekt nog voor mr. Chips zijn tegenwoordigheid kenbaar maakte. Voor het ogenblik beheerste mr. Chips het toneel, terwijl hij rond sprong met de goedige onbesuisdheid van zjjn hondennatuur en verheugd blafte, terwijl de anderen een mini mum van conventionele begroeting wisselden. Intussen was de betovering van het ogenblik verbroken en zelfs toen Ru fus en mr. Chips zich opmaakten om hun avondwandeling voort te zetten, had Letty het gevoel, dat verder sa menzijn met Alec in de boomgaard iets zou lijken op een boze samen zwering. door MARY BURCHELL Onder deze omstandigheden hoorde zij met een gevoel van opluchting, dat Gabrielle's auto huiswaarts keerde. „O, daar zul je Gabrielle hebben!" riep ze, op wat al te luchtige toon. Alec was vermoedelijk minder ge sticht door deze nieuwe onderbreking, maar hij nam het goed op, zover als tenminste uiterlijk bleek. „Bij de Meldrishes zal ze weinig gevonden hebben, dat haar interes seerde", merkte hij op. Maar Letty dacht bij zichzelf, dat Gabrielle in elk geval iets had gevonden wat haar be lang inboezemde. Nieuws, dat haar zo vlug huiswaarts had doen keren... en wel, dat Alec juist vertrokken was. Het hele gezelschap keerde naar de tuin terug en mr. Chips smaakte het genoegen, opnieuw een pas aangeko mene luidruchtig te kunnen begroe ten, ofschoon hij niet zo bijstér van Gabrielle hield. Een vrouw als zij wijdde liever aandacht aan zichzelf dan aan een arme, kleine hond. Terwijl Alec en Gabrielle vlug en een tikje scherp met elkaar redeka velden, alsof ze minder goede vrien den waren dan tot dusver, sprak Let ty met Rufus. Heimelijk trachtte zij I uit zijn manier van doen op te ma ken, of hij inderdaad iets in de boom gaard had gezien. Tevergeefs echter. Ze mocht dan al spreken over zijn werk, over mr. Chips, over de mooie avond, en zelfs een beetje vermetel over het feit, dat ze hem door het lange gras niet naar de boomgaard had horen toekomen, 't hielp haar allemaal niets. Noch zijn antwoorden, noch de wijze waarop hij ze inkleedde, maakten haar ook maar een tikjé wijzer. Alles bij elkaar genomen, kwam ze K.L.M. kreeg waardevol Amerikaans document. .Terwijl enkele dagen geleden het West-Indisch bedrijf der KLM werd onderscheiden met een z.g. „Safety Award certificate", dat de Interna tionale Luchtvaartorganisatie uitreikt aan maatschappijen, die een vol jaar geen brokken hebben gemaakt, kwam Dinsdag een officiële afgevaardigde van de CAA, de „Civil Aeronauties Administration", de Amerikaanse Rijksluchtvaartdienst, via Londen met een eigen vliegtuig overgevlogen om de KLM in Nederland te onder scheiden met het certificaat van be trouwbaarheid. Dit waardevolle document verleent de KLM bevoegdheid alle voorkomen de revisie-werkzaamheden aan vlieg tuigen ook van andere maatschappijen en van alle typen te verrichten. Er Is dus geen toestemming van de CAA meer nodig en de KLM kan elk voor komend onderhouds- of revisiewerk zonder meer uitvoeren. Toch schijnt men deze bewoning te verkiezen boven inwoning. Mag dat nu allemaal maar? Wis en zeker niet. In gemeenten, waar de burgemeester zich houdt aan de voorschriften uit Den Haag, ko men dergelijke toestanden ook niet voor. Andere burgemeesters laten het sociale probleem het zwaarst wegen, dus laten zij deze clandestiene wo ningbouw oogluikend toe; zij hebben de bevoegdheid de woningen te doen afbreken, doch hiervan komt in de regel niets. Men is al zover gekomen, dat aspirant-kopers van bedoelde noodwoningen, de boetes, die tussen de twee en drie honderd gulden schommelen, in de koopprijs calcule ren. HET KAN OOK ANDERS! In Raai te hebben wij echter gezien, dat het anders kan. Sinds enkele maanden is van vanwege het ministe rie van Volkshuisvesting en Wederop bouw de zogenaamde vrije sector in gesteld, hetgeen wü zeggen, dat men huizen tot een bepaalde inhoud vrij mag bouwen. Voor deze huizen heeft men wel de gebruikelijke bouwver gunning nodig, maar zij vallen buiten het contingent, dat iedere gemeente jaarlijks krijgt toegewezen. De hui zen in de vrije sector ontvangen dus ook geen rijkssubssidie, maar ieder, die het geld er voor heeft, kan nu tegen een redelijke prijs een perma nente woning laten zetten. Het voorbeeld, dat we van zo'n huis in Raalte zagen, was een verademing op onze tocht, waarop wij niets dan hemelschreiende toestanden bespeur den. Een vriendelijk stenen huisje met drie frisse, grote kamers, een keuken en aangebouwde schuur was het bezit van de gelukkige" eigenaar. Wanneer we nu de prijs vergelijken met de kostenberekening van de woon wagen, dan komen we tot het volgen de resultaat. De bungalow, in steen uitgevoerd, kost 6500. De levensduur en de on derhoudskosten zijn normaal, terwijl men met de bouw er op heeft gere kend, dat er eventueel nog een kamer kan worden bijgemaakt. De kostprijs per kubieke meter bedraagt 32.50. De conclusie, waartoe onze tocht leid de is, dat het beter is enkele maanden te wachten om in het bezit van een goede woning te komen, dan over haast „een huis op wielen" te kopen. Vooral omdat zo'n huis veelal ge kocht wordt van lang gespaard en zwaar verdiend geld. (Nadruk verboden) Burgemeester van Hamburg vraagt begrip voor Duitsland. Max Brauer, de burgemeester van Hamburg, die op 't ogenblik een be zoek brengt aan ons land, heeft Woens dag de pers te woord gestaan. Gevraagd naar zijn mening over de havens in West-Europa, antwoordde hij, dat „een eerlijke concurrentie, zonder uitzonderingstarieven en rege ringssubsidies", naar zijn mening het beste is. „Wij moeten op sportieve wij ze samenwerken", zo zeide hij. „Een wilde concurrentie met staatssubsidie zou voor onze havens de ondergang betekenen in plaats van een normale ontwikkeling". Burgemeester Max Brauer is echter niet in de eerste plaats hier als burge meester van Hamburg, maar als be vorderaar van de Europese eenheids idee. Burgemeester Brauer ging op de vragen der journalisten uitvoerig in. Hij zeide, dat het onzin is te spreken van een gezamenlijke aansprakelijk heid der Duitsers voor hetgeen er in de Hitlertijd is gebeurd. „Ik kan het objectief bekijken", zo zeide hij, „om dat ik tijdens het Hitlerbewind als vluchteling, eerst in China, later in de Ver. Staten heb geleefd. Er zijn tallo ze Duitsers, die onder het bewind heb ben geleden, en er zich met hand en tand tegen hebben verzet. De burgemeester is er van overtugid. dat Europa niet te redden is zonder Duitsland. Het is naar zijn mening op geen andere manier mogelijk een te genwicht te vormen tegen de grote macht, die de vrede bedreigt, dan Duitsland op te nemen in het Euro pese gemenebest. „Men moet het Duit se volk niet met een gevoel van wre vel blijven beschouwen, hoe moeilijk dit ook zijn moge". Nie-uwe expeditie naar de Ark van Noach. Dr. A. Smith, voormalig deken van een school te Greensboro (Noord-Carolina.i, heeft meegedeeld, dat hij in de lente op nieuw een expeditie zal leiden naar dc berg Argarat om te zoeken naar Noach's ark. De vorige expeditie kon het gestel de doel niet bereiken door naderende sneeuwval en gebrek aan water. Dr. Smith zal vergezeld worden door elf Amerikanen. Hij verklaarde, dat hij thans optimis tischer was, daar vrienden in Turkije op het spoor zijn van een Turkse bergbe klimmer, die met nadruk heeft verklaard, dat hij de ark in 1918 heeft gezien. Deze man had men daarop weer uit het oog verloren. Waar leefde de Neanderthalmens Radio Moskou heeft bekend gemaakt, dat Russische geleerden hebben aange toond dat de ..Neanderthal mens" één van de ontbrekende schakels tussen de aap en de mens in centraal-Azië. Europa en Indië heeft geleefd. Daarbij wordt een rapport geciteerd van de anthropologen Michael Gremidts- i ky en Nicolai Sinelnko over hun onder zoek van beenderen, die in 1938 in een grot in Uzbekistan werden gevonden. De interessantste vondst in deze grot. zo wordt gezegd, was een incompleet skelet van een acht a negenjarige jongen. De schedelt vertoonde typische overeenkom sten met die van een aap en geleek op de schedels van in Europa gevonden ver tegenwoordigers van het Neanderthal-ras- type. Ook werden in de grot beenderen van gelten aangetroffen. Ceta-Bevez waa, de ZuLtUqe was mét TeSfedZijn! tot de conclusie, dat hij wel niets zou gezien hebben, maar zeker was zij er niet van. Die onzekerheid duurde tot de vol gende middag, toen hij haar mede deelde, dat hij van plan was, zijn moeder heel spoedig te gaan bezoe ken, inplaats van binnen een week of twee, zoals eerst zijn plan was ge weest. Nu wist Letty het zeker. Hij had 't gebeurde in de boomgaard gezien. HOOFDSTUK IX „Ik begrijp heus niet waarom Rufus je niet meenam naar zijn moeder". Gabrielle keek meeen onschuldig ge zicht over de ontbijttafel naar Letty. „Per slot van rekening zou je toch denken, dat ze haar toekomstige schoondochter graag eens wilde zien". „Misschien dacht hij, dat ze eerst het nodige over me wüde horen en me dan vragen, te komen", antwoordde Letty koeltjes. „Nu, dap ben ik verbaasd, dat die uitnodiging er nog niet is. Heeft ze je zelfs wel geschreven?Ik bedoel sinds jelui verloving?" „Nog niet". „Heus, Letty, als ik jou was, zou ik me wat veronachtzaamd voelen". En Gabrielle, die als 't haar eigen daden betrof vrijwel totaal „maling had" aan etiquette en conventies, nam een critische houding aan. „Misschien heeft hij haar niet over mij geschreven en wilde hij 't haar persoonlijk vertellen". „Misschien en nog eens misschien! Je drukt je raadselachtig uit over de handelingen van je verloofde. Vertelt hij je wel ooit iets?" „Natuurlijk wel". „In ernst, Letty, ik vind ielui het vreemdste verloofde paar, dat ik ooit ontmoet heb. De meeste meisjes zon den boos zijn geweest of geschreid heb ben als hun verloofde voor onbepaal de tijd ergens anders heenging, zelfs naar zijn moeder, na maar enkele da gen bij haar te zijn gebleven. Maar jou scheen het zelfs niet te kunnen sche len toen je hem gistermiddag goeden dag zei". Schouderophalend greep Ga brielle naar de voor haar gekomen post. „Het kon me wèl schelen", verze kerde Letty, maar Gabrielle was al be zig brieven te openen met een belang stelling, die ze alleen in haar eigen za ken aan de dag legde. Het vreemde was. dacht Letty, dat Rufus' vertrek haar inderdaad had be droefd. Ze was zeer ontroerd geweest, toen hij haar in zijn armen had geno men en vaarwel had gekust op zijn kalme, besliste manier van doen, zo heel anders dan Alec kuste. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 9