Duitse Oostzee-kust wordt thans
militair versterkt
Nieuwe Russische verdedigingsgordel
van Rostock tot Viborg
MISBRUIK VAN WONINGNOOD
LETTY'S moeilijke 1
KEUZE
VRIJDAG 31 MAART 1050
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
9
Over het plan werd grote geheimzinnigheid betracht.
(Van onze correspondent)
Berlijn, Maart Langs de gehele Duitse Oostzee-kust heerst plotseling
een koortsachtige activiteit. Maandenlang heeft de bevolking van WIsmar,
Rostock, Warnemünde, Stralsund en Wolgast zich afgevraagd, wat het
herhaalde bezoek van Russische stafofficieren te betekenen had en waar
om steeds grotere delen van het strand voor het publiek werden geslo
ten, Dit geheim is nu opgelost. De Sowjct-Russlsche militaire autoriteiten
hebben besloten, de verdedigingsgordel, die van Viborg langs de Baltlsche
kust, Koningsbergen en Danzig tot Stettin reikte, door te trekken tot Wis-
mar en het gehele Duitse kustgebied in staat van verdediging te brengen.
Op deze wijze hopen de Sowjets de Oostzee tot een Russische binnenzee te
maken, waarin geen enkele vreemde oorlogsbodem zal kunnen doordringen.
Alhoewel Kroonstad de voornaam
ste vlootbasis zal blijven zullen de
zeestrijdkrachten meer verspreid
worden. Zij zullen aldus minder
kwetsbaar zijn en doeltreffender ge
bruikt kunnen worden. Tevens zullen
zij in staat zijn de havens van Kiel
en Liibeck volledig te blokkeren, in
het geval dat een mogelijke tegen
stander zich hier langer dan verwacht
zou kunnen handhaven.
Een grote hindernis voor de uitvoe
ring der Sowjet-Russische plannen is
altijd de omstandigheid geweest, dat
de Duitse Oostzee-havens zeer ondiep
en moeilijk toegankelijk waren. De
Duitsers zelf hebben deze havens
steeds sterk verwaarloosd ten gunste
van Stettin, Danzig en Lübeck. De
uitrusting was gebrekkig en verou
derd, terwgl de verbindingswegen van
het achterland volslagen ontoerei
kend waren om een goederenverkeer
van enige omvang te verwerken. Sinds
Wismar, Rostock en Warnemünde de
enige uitvoerhavens der Oost-Duitse
volksrepubliek zijn geworden, is in
deze toestand wel enige verandering
ten gunste getreden, doch een werke
lijk belangrijke ommekeer vond toch
pas plaats, toen de Sowjet-Russen
zelf zich met het havenprobleem be
gonnen bezig te houden.
Zy gaven de Oost-Duitse autoritei
ten opdracht de havens te modernise
ren en uit te diepen met het motief,
dat de omslagcapacitêit aan het
groeiend handelsverkeer moest wor
den aangepast. Het wekte in belang
stellende kringen wel enige verwon
dering, dat omtrent deze uitbreidin
gen de grootste geheimzinnigheid
werd betracht en dat ook de werven
binnen het moderniseringsprogram
vielen, doch men weet dit aan de nu
eenmaal bekende gewoonte der Sow
jet-Russen al him ondernemingen te
gen ongewenste nieuwsgierigheid te
beschermen.
Nu de Sowjets aan de laatste fase
van hun „moderniseringsprogram"
begonnen zijn, beseft men echter
zich om de tuin te hebben laten lei
den. Het militaire karakter der werk
zaamheden aan de Oostzee-kust is
te duidelijk geworden.
UITGEBREID
SPOORWEGNET
Terwijl de Russen vrijwel in geheel
hun zone het dubbelspoor hebben op
gebroken, hebben zij in 't verkeers
technisch armste gebied van Oost-
Duitsland een fijn vertakt spoorweg-
(Van onze speciale verslaggever).
Enkele zakenlieden hebben een
handig gebruik gemaakt van de heer
sende woningnood. In een grote schuur
ergens in Overijssel hebben wij een
noodwoning in aanbouw gezien. Een
woonwagenmodel, waarover wij in ons
vorig artikel reeds het een en ander
vertelden.
Buiten onder een overkapping stond
zo'n wagen gereed voor de verzending.
Toen wij de woning hadden betreden
en in het grootste der drie vertrekken
stonden, kwam ons de eerste versregel
in gedachten van Jan Campert's ge
dicht „De achttien doden": Een cel is
nauw twee meter lang.
Dit model heeft de aannemer geko
zen om buiten de bepalingen van de
verordeningen te blijven, want woon
wagens vallen daar niet onder. Daar
om zijn de wielen slechts camouflage.
Ze zjjn zelfs ongeschikt voor een veel
vuldig vervoer over de weg.
Is de wagen op de plaats van zijn
bestemming gearriveerd, dan is het
ook niet meer de bedoeling er nog
Wonderdokter stond terecht.
De kantonrechter te Eindhoven
heeft de Stratumse „wonderdokter" J.
J. veroordeeld tot 6 boete subsidiair
3 dagen hechtenis. Dr. P. van Wese-
mael, provinciaal medisch inspecteur
van de volksgezondheid, zeide het
werk van J. niet te kennen, doch het
feit dat J. de geneeskunde onbevoegd
uitoefent was voor hem voldoende ge
weest om verdachte te laten vervolgen.
Vroeg of laat zullen er toch ongeluk
ken gebeuren.
De kantonrechter merkte op dat er
tot heden noch van medische noch
van de zijde der patiënten Machten
waren binnengekomen. Bovendien
helpt J. niemand die niet onder medi
sche behandeling staat en hij vraagt
geen honorarium. Tenzij deze man in
een of andere inrichting gaat werken
onder goed toezicht, zal ik hem blij
ven vervolgen, zei dr. van Wesemael.
Deze man is geen gevaar voor de ge
neeskunde maar wel voor de mens
heid.
De verdediger wees er nog op, dat
zelfs de echtgenote van een oud-minis
ter door verdachte behandeld werd.
Zwarte handel In hulden.
De officier van justitie bij de economi
sche politierechter te Assen heeft in een
voortgezette zaak een geldboete van
f 35.000 geëist tegen de N.V. Nederlandse
Huiden-, Wolhandel- en Vellenbloterij
te Meppel, die terecht moest staan omdat
zij volgens de dagvaarding in October
1947 een hoeveelheid huiden had verbor
gen met de bedoeling om ze tegen een
hogere prijs te kunnen verkopen, wan
neer de nieuwe prijsregeling daarvoor in
werking was getreden. De verborgen hul
den vertegenwoordigden een waarde van
f 220.000. Aan het slot van de eerste be
handeling werd tegen de N.V. een geld
boete van f 75.000 geëist, met verbeurd
verklaring van de achtergehouden hui
den.
De voormalige directeur, de 42-jarige
R. M. te Meppel, tegen wie 2 geldboeten,
elk van f 1000 of 100 dagen hechtenis,
driemaal 1 maand hechtenis en 6 weken
hechtenis met aftrek was geëist, hoorde
nu dezelfde straf tegen zich vragen. Van
daag zal de economische politierechter
uitspraak doen.
Als opvolger van de heer G. Rit
meester is mr. G. D. Rehorst, tot dusver
burgemeester van Texel, benoemd tot
burgemeester van Den Helder.
net aangelegd, dat de Oostzéehavens
rechtstreeks met het achterland ver
bindt.
De Ernst Th&lmanwerf te Maagden
burg werd voor een groot gedeelte
afgebroken en naar Warnemünde ge
bracht. De Karl Liebknechtwerf te
Rostock werd geschikt gemaakt voor
het bouwen van onderzeeboten en tor
pedojagers benevens voor het repa
reren van grote zeeschepen. Te Ros
tock en Schwerin werden twee divi
sies zwaar gewapende politie-troe-
pen gelegerd, terwijl een ring van
nieuwe vliegvelden werd aangelegd,
Riebnitz, Rerik en Trollenhagen her
bergen weer marine-eenheden, belast
met het patrouilleren langs de Oost
zeekust. Óp RUgen is een Sowjet-Rus
sische marine-eenheid gestationneerd,
die in haar taak wordt bijgestaan
door een Duitse afdeling. Een werk-
bataljon van 7000 arbeiders werd in
middels naar dit eiland gestuurd om
barakkenkampen te bouwen en beves
tigingswerkzaamheden uit te voeren.
Het opvallendst van al deze maat
regelen is echter wel geweest, dat de
Sowjet-Russen het vrijwel volledig
verwoeste vliegveld van Peenemünde
op Usedom weer in gebruik hebben
genomen. Zoals bekend, werd dit
vliegveld met bijliggende gebouwen
door de nazi's gebruikt voor 't ver
richten van nroeven met V-wapens.
Door een geallieerd bombardement
volkomen weggevaagd, bleef het ja
ren ongebruikt liggen.
ONDERGRONDSE STARTBANEN
De Sowjets zjjn nu echter weer be
zig met het aanleggen van vier ge
deeltelik ondergrondse startbanen
voor het afschieten van V-wapens,
terwijl zij ook de laboratoria hebben
hersteld. Chef van het Laboratorium
is de Sowjet-Russische atoomgeleer
de prof. Swobotow, die in zijn taak
wordt bijgestaan door de Duitse V-
wapenspecialist dr. ing. Richter. De
commandant van Peenemünde, gene
raal Kosnow, heeft een spergebied la
ten inrichten van 70 m2, zodat han
delsschepen Peenemünde zelf niet
meer kunnen bereiken. Behoeft het
in verband met deze militaire ont
wikkeling langs de Oostzee-kust nog
verwondering te baren, dat de chef
instructeur van het Oost-Duitse po-
litie-leger, von Witzleben, van de
Sowjets een uitnodiging heeft ontvan-
§en om hun versterkingen langs de
altische kust in ogenschouw te ko
men nemen? Men kan er van verze
kerd zijn, dat in Libau niet alleen ge
keken, maar ook nog gesproken zal
worden.
(Nadruk verboden)
Zo kan het ookVoor bijna hetzelfde geld als voor een slechte „woonwagen" kan men zich een stenen
huisje aanschaffen, dat aan redelijke eisen voldoet.
Bedroevende „woningen op wielen" voor veel geld.
En het kan toch beter
eens ergens anders mee heen te gaan.
Wanneer een bepaalde gemeente ech
ter kwaad wil, kan men verordenen,
dat de wagen van zijn standplaats
verhuist naar het daarvoor bestemde
woonwagenkamp. Maar over het al
gemeen is men uit sociale overwegin
gen met deze maatregel nogal soepel.
Hieronder volgt een kleine bereke
ning van een dergelijke wagen.
Aankoop wagen inclusief
electriciteit 4792
Schuur waarin een toilet
is ondergebracht - 250
Afvoerput - 50
Waterleiding - 67
5159
Aangezien de totale inhoud 60 m3
bedraagt, betekent dit dus een kubie
ke meterprijs Van 86-
ZORGENKIND.
De gemeente Ommen Is het zorgen
kind van het ministerie van Volks
huisvesting en Wederopbouw. Inplaats
van zich te houden aan de richtlijnen,
die van het ministerie altgaan, poogt
MELK
en PUUR
Kwatta-soldaatjes
blijven altijd geldig
KW ATT A BRÉDA
men zoveel mogelyk onder de verorde
ningen uit te komen. Er wordt een
felle strijd geleverd in Ommen. Aan
de ene kant begrijpelijk, omdat de be
staande woningtoestanden ondraag
lijk zjjn, aan de andere kant funest,
daar op de duur zal blijken, dat men
goed geld naar kwaad geld gooit.
Onlangs zjjn twintig houten wonin
gen in deze gemeente gezet, waarvan
drie in het open velaT De huurprijs
bedraagt 7.per week, hetgeen
zeer hoog is voor een plaats waar men
doorgaans twee d. drie gulden betaalt.
De levens van deze woningen is ge
schat op vijftien jaar, mits zij behoor-
ljjk worden onderhouden. Bovendien
maakte een van de bewoners de op
merking: „Ik stook me arm in dat
huis".
In allerlei modellen hebben we de
noodwoningen op onze tocht beke
ken. Er zjjn er bij, die niet meer
ruimte bevatten dan een grote schuur
waarin soms hele gezinnen wonen.
60 cent do 20 A Ml Wfc)
De sigaret van vooroorlogse kwaliteit!
FEUILLETON
Juist terwijl hij sprak, hoorden ze
geschuifel en gehijg en door het lan
ge gras kwam mr. Chips aanzetten,
recht op zijn goede vriend Alec aan,
terwijl verwonderlijk dichtbij, van
onder de bomen, de stem van Rufus
klonk: „Hier Chips? Waar ga je in 's
hemelsnaam heen?"
Letty maakte zich haastig los uit
Alec's omhelzing, instinctmatig ge
voelend, dat Rufus haar niet in de
armen van een ander moest vinden.
Later kon ze alles uitleggen of op
biechten. als je het zo wilde noemen.
Maar hij moest zijn nederlaag niet 't
eerst bemerken door haar aldus aan
te treffen.
Alec, die nogal plezier in het geval
scheen te hebben, liet haar zich uit
zijn armen losmaken en keerde zich
toen onbeschroomd naar de kant,
vanwaar hij Rufus verwachtte.
Letty kreeg de indruk, dat Rufus
niet verrast was met hen daar te zien
en ogenblikkelijk verontrustte haar
de gedachte, dat hij hen reeds in eik
aars armen had ontdekt nog voor mr.
Chips zijn tegenwoordigheid kenbaar
maakte.
Voor het ogenblik beheerste mr.
Chips het toneel, terwijl hij rond
sprong met de goedige onbesuisdheid
van zjjn hondennatuur en verheugd
blafte, terwijl de anderen een mini
mum van conventionele begroeting
wisselden.
Intussen was de betovering van het
ogenblik verbroken en zelfs toen Ru
fus en mr. Chips zich opmaakten om
hun avondwandeling voort te zetten,
had Letty het gevoel, dat verder sa
menzijn met Alec in de boomgaard
iets zou lijken op een boze samen
zwering.
door
MARY BURCHELL
Onder deze omstandigheden hoorde
zij met een gevoel van opluchting, dat
Gabrielle's auto huiswaarts keerde.
„O, daar zul je Gabrielle hebben!"
riep ze, op wat al te luchtige toon.
Alec was vermoedelijk minder ge
sticht door deze nieuwe onderbreking,
maar hij nam het goed op, zover als
tenminste uiterlijk bleek.
„Bij de Meldrishes zal ze weinig
gevonden hebben, dat haar interes
seerde", merkte hij op. Maar Letty
dacht bij zichzelf, dat Gabrielle in elk
geval iets had gevonden wat haar be
lang inboezemde. Nieuws, dat haar
zo vlug huiswaarts had doen keren...
en wel, dat Alec juist vertrokken
was.
Het hele gezelschap keerde naar de
tuin terug en mr. Chips smaakte het
genoegen, opnieuw een pas aangeko
mene luidruchtig te kunnen begroe
ten, ofschoon hij niet zo bijstér van
Gabrielle hield. Een vrouw als zij
wijdde liever aandacht aan zichzelf
dan aan een arme, kleine hond.
Terwijl Alec en Gabrielle vlug en
een tikje scherp met elkaar redeka
velden, alsof ze minder goede vrien
den waren dan tot dusver, sprak Let
ty met Rufus. Heimelijk trachtte zij I
uit zijn manier van doen op te ma
ken, of hij inderdaad iets in de boom
gaard had gezien.
Tevergeefs echter. Ze mocht dan al
spreken over zijn werk, over mr.
Chips, over de mooie avond, en zelfs
een beetje vermetel over het feit, dat
ze hem door het lange gras niet naar
de boomgaard had horen toekomen,
't hielp haar allemaal niets. Noch zijn
antwoorden, noch de wijze waarop hij
ze inkleedde, maakten haar ook maar
een tikjé wijzer.
Alles bij elkaar genomen, kwam ze
K.L.M. kreeg waardevol
Amerikaans document.
.Terwijl enkele dagen geleden het
West-Indisch bedrijf der KLM werd
onderscheiden met een z.g. „Safety
Award certificate", dat de Interna
tionale Luchtvaartorganisatie uitreikt
aan maatschappijen, die een vol jaar
geen brokken hebben gemaakt, kwam
Dinsdag een officiële afgevaardigde
van de CAA, de „Civil Aeronauties
Administration", de Amerikaanse
Rijksluchtvaartdienst, via Londen
met een eigen vliegtuig overgevlogen
om de KLM in Nederland te onder
scheiden met het certificaat van be
trouwbaarheid.
Dit waardevolle document verleent
de KLM bevoegdheid alle voorkomen
de revisie-werkzaamheden aan vlieg
tuigen ook van andere maatschappijen
en van alle typen te verrichten. Er
Is dus geen toestemming van de CAA
meer nodig en de KLM kan elk voor
komend onderhouds- of revisiewerk
zonder meer uitvoeren.
Toch schijnt men deze bewoning te
verkiezen boven inwoning.
Mag dat nu allemaal maar?
Wis en zeker niet. In gemeenten,
waar de burgemeester zich houdt aan
de voorschriften uit Den Haag, ko
men dergelijke toestanden ook niet
voor. Andere burgemeesters laten het
sociale probleem het zwaarst wegen,
dus laten zij deze clandestiene wo
ningbouw oogluikend toe; zij hebben
de bevoegdheid de woningen te doen
afbreken, doch hiervan komt in de
regel niets. Men is al zover gekomen,
dat aspirant-kopers van bedoelde
noodwoningen, de boetes, die tussen
de twee en drie honderd gulden
schommelen, in de koopprijs calcule
ren.
HET KAN OOK ANDERS!
In Raai te hebben wij echter gezien,
dat het anders kan. Sinds enkele
maanden is van vanwege het ministe
rie van Volkshuisvesting en Wederop
bouw de zogenaamde vrije sector in
gesteld, hetgeen wü zeggen, dat men
huizen tot een bepaalde inhoud vrij
mag bouwen. Voor deze huizen heeft
men wel de gebruikelijke bouwver
gunning nodig, maar zij vallen buiten
het contingent, dat iedere gemeente
jaarlijks krijgt toegewezen. De hui
zen in de vrije sector ontvangen dus
ook geen rijkssubssidie, maar ieder,
die het geld er voor heeft, kan nu
tegen een redelijke prijs een perma
nente woning laten zetten.
Het voorbeeld, dat we van zo'n huis
in Raalte zagen, was een verademing
op onze tocht, waarop wij niets dan
hemelschreiende toestanden bespeur
den. Een vriendelijk stenen huisje
met drie frisse, grote kamers, een
keuken en aangebouwde schuur was
het bezit van de gelukkige" eigenaar.
Wanneer we nu de prijs vergelijken
met de kostenberekening van de woon
wagen, dan komen we tot het volgen
de resultaat.
De bungalow, in steen uitgevoerd,
kost 6500. De levensduur en de on
derhoudskosten zijn normaal, terwijl
men met de bouw er op heeft gere
kend, dat er eventueel nog een kamer
kan worden bijgemaakt. De kostprijs
per kubieke meter bedraagt 32.50.
De conclusie, waartoe onze tocht leid
de is, dat het beter is enkele maanden
te wachten om in het bezit van een
goede woning te komen, dan over
haast „een huis op wielen" te kopen.
Vooral omdat zo'n huis veelal ge
kocht wordt van lang gespaard en
zwaar verdiend geld.
(Nadruk verboden)
Burgemeester van Hamburg
vraagt begrip voor
Duitsland.
Max Brauer, de burgemeester van
Hamburg, die op 't ogenblik een be
zoek brengt aan ons land, heeft Woens
dag de pers te woord gestaan.
Gevraagd naar zijn mening over de
havens in West-Europa, antwoordde
hij, dat „een eerlijke concurrentie,
zonder uitzonderingstarieven en rege
ringssubsidies", naar zijn mening het
beste is. „Wij moeten op sportieve wij
ze samenwerken", zo zeide hij. „Een
wilde concurrentie met staatssubsidie
zou voor onze havens de ondergang
betekenen in plaats van een normale
ontwikkeling".
Burgemeester Max Brauer is echter
niet in de eerste plaats hier als burge
meester van Hamburg, maar als be
vorderaar van de Europese eenheids
idee.
Burgemeester Brauer ging op de
vragen der journalisten uitvoerig in.
Hij zeide, dat het onzin is te spreken
van een gezamenlijke aansprakelijk
heid der Duitsers voor hetgeen er in
de Hitlertijd is gebeurd. „Ik kan het
objectief bekijken", zo zeide hij, „om
dat ik tijdens het Hitlerbewind als
vluchteling, eerst in China, later in de
Ver. Staten heb geleefd. Er zijn tallo
ze Duitsers, die onder het bewind heb
ben geleden, en er zich met hand en
tand tegen hebben verzet.
De burgemeester is er van overtugid.
dat Europa niet te redden is zonder
Duitsland. Het is naar zijn mening op
geen andere manier mogelijk een te
genwicht te vormen tegen de grote
macht, die de vrede bedreigt, dan
Duitsland op te nemen in het Euro
pese gemenebest. „Men moet het Duit
se volk niet met een gevoel van wre
vel blijven beschouwen, hoe moeilijk
dit ook zijn moge".
Nie-uwe expeditie naar de
Ark van Noach.
Dr. A. Smith, voormalig deken van een
school te Greensboro (Noord-Carolina.i,
heeft meegedeeld, dat hij in de lente op
nieuw een expeditie zal leiden naar dc
berg Argarat om te zoeken naar Noach's
ark. De vorige expeditie kon het gestel
de doel niet bereiken door naderende
sneeuwval en gebrek aan water. Dr.
Smith zal vergezeld worden door elf
Amerikanen.
Hij verklaarde, dat hij thans optimis
tischer was, daar vrienden in Turkije op
het spoor zijn van een Turkse bergbe
klimmer, die met nadruk heeft verklaard,
dat hij de ark in 1918 heeft gezien. Deze
man had men daarop weer uit het oog
verloren.
Waar leefde de
Neanderthalmens
Radio Moskou heeft bekend gemaakt,
dat Russische geleerden hebben aange
toond dat de ..Neanderthal mens" één
van de ontbrekende schakels tussen de
aap en de mens in centraal-Azië. Europa
en Indië heeft geleefd.
Daarbij wordt een rapport geciteerd
van de anthropologen Michael Gremidts-
i ky en Nicolai Sinelnko over hun onder
zoek van beenderen, die in 1938 in een
grot in Uzbekistan werden gevonden. De
interessantste vondst in deze grot. zo
wordt gezegd, was een incompleet skelet
van een acht a negenjarige jongen. De
schedelt vertoonde typische overeenkom
sten met die van een aap en geleek op
de schedels van in Europa gevonden ver
tegenwoordigers van het Neanderthal-ras-
type. Ook werden in de grot beenderen
van gelten aangetroffen.
Ceta-Bevez waa, de ZuLtUqe was mét TeSfedZijn!
tot de conclusie, dat hij wel niets zou
gezien hebben, maar zeker was zij er
niet van.
Die onzekerheid duurde tot de vol
gende middag, toen hij haar mede
deelde, dat hij van plan was, zijn
moeder heel spoedig te gaan bezoe
ken, inplaats van binnen een week of
twee, zoals eerst zijn plan was ge
weest.
Nu wist Letty het zeker. Hij had
't gebeurde in de boomgaard gezien.
HOOFDSTUK IX
„Ik begrijp heus niet waarom Rufus
je niet meenam naar zijn moeder".
Gabrielle keek meeen onschuldig ge
zicht over de ontbijttafel naar Letty.
„Per slot van rekening zou je toch
denken, dat ze haar toekomstige
schoondochter graag eens wilde zien".
„Misschien dacht hij, dat ze eerst
het nodige over me wüde horen en me
dan vragen, te komen", antwoordde
Letty koeltjes.
„Nu, dap ben ik verbaasd, dat die
uitnodiging er nog niet is. Heeft ze je
zelfs wel geschreven?Ik bedoel
sinds jelui verloving?"
„Nog niet".
„Heus, Letty, als ik jou was, zou ik
me wat veronachtzaamd voelen". En
Gabrielle, die als 't haar eigen daden
betrof vrijwel totaal „maling had"
aan etiquette en conventies, nam een
critische houding aan.
„Misschien heeft hij haar niet over
mij geschreven en wilde hij 't haar
persoonlijk vertellen".
„Misschien en nog eens misschien!
Je drukt je raadselachtig uit over de
handelingen van je verloofde. Vertelt
hij je wel ooit iets?"
„Natuurlijk wel".
„In ernst, Letty, ik vind ielui het
vreemdste verloofde paar, dat ik ooit
ontmoet heb. De meeste meisjes zon
den boos zijn geweest of geschreid heb
ben als hun verloofde voor onbepaal
de tijd ergens anders heenging, zelfs
naar zijn moeder, na maar enkele da
gen bij haar te zijn gebleven. Maar jou
scheen het zelfs niet te kunnen sche
len toen je hem gistermiddag goeden
dag zei". Schouderophalend greep Ga
brielle naar de voor haar gekomen
post.
„Het kon me wèl schelen", verze
kerde Letty, maar Gabrielle was al be
zig brieven te openen met een belang
stelling, die ze alleen in haar eigen za
ken aan de dag legde.
Het vreemde was. dacht Letty, dat
Rufus' vertrek haar inderdaad had be
droefd. Ze was zeer ontroerd geweest,
toen hij haar in zijn armen had geno
men en vaarwel had gekust op zijn
kalme, besliste manier van doen, zo
heel anders dan Alec kuste.
(Wordt vervolgd).