Zweden en Denen wachten af JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Zeeuwse Almanak JODENBREESTRAAT NO. 4 KEURINGSDIENST WAAKT VOOR ONZE GEZONDHEID Eerst na Europese samenwerking zullen de plannen komen Stalin en Molotov DONDERDAG 23 MAART 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 TELEVISIE VEROVERT DE WERELD (VI) Een studie-commissie komt naar Nederland. (Van onze correspondent) STOCKHLM, Maart - Het wachten is eigenlijk op 'n Europese samenwer king op 't gebied der televisie-uitzendingen, vertelde ons ingenieur Fehr, lid van de Zweedse televisie-commissie, ton we hem vroegen, hoe ver men hier met het draadloze overbrengen van plaatjes is gevorderd. Reeds uit het bestaan van deze commissie waarin afgevaardigden zitten van de Technische Hogeschool, de nationale radio, het telegram-bureau, de fa. L. M. Ericsson, de radio-industrie en van het laboratorium van het ministe rie van Defensie blijkt, dat de belangstelling voor de televisie zeer groot is. De leden financieren ook de proefnemingen en de proefuitzendingen, die reeds met succes zijn beskroond. wel heel weinig is. Het gebied van Kopenhagen telt evenveel mensen. Veel kleiner zijn daarentegen de ge bieden Malmö en Göteborg. Het kleine aantal luisteraars of moeten we nu spreken van zien- ders? is een blok, waarover de Noren struikelen. Een televisie-stu dio met Oslo als enig „afzetgebied", is financieel niet interessant. Trou wens heeft dit weinig geïndustria liseerde land op het ogenblik met geheel andere moeilijkheden te kam pen. PHILIPS GEÏNTERESSEERD. De Zweden daarentegen verkeren al door hun uitgebreide industrie in een bevoorrechte positie. Het is Als er nu eenheid bestaat, zo vervolgde de heer Fehr, kunnen wij definitieve plannen gaan maken. Maar eerst moeten wij weten, welk systeem in Europa zal worden toe gepast en hoe het met de uitwis seling der programma's zal gaan. Al deze vraagstukken zullen in Mei van dit jaar door de verschillende geïn teresseerde landen te Londen wor den besproken. De resultaten hiervan zullen dan in 1951 tijdens de te Praag te houden radio-conferentie worden voorgelegd. Het belangrijkste is voor de Zwe den de vraag, welk systeem in Eu ropa zal worden toegepast. Zoals men weet, wint de kwaliteit van een beeld met het aantal lijnen. Maar hoe meer lijnen, hoe hoger de kos ten van uitzendings- en ontvangst toestellen. Het Engelse systeem heeft thans 405 lijnen, de Fransen het dubbele en de Zweden stellen 625 lijnen voor, zoals ook door Ne derland wordt aanbevolen. Ook de kosten maken internatio naal overleg noodzakelijk. Een uur televisie-uitzending kost thans in Amerika 4555.000 gulden. Het eenvoudigste programma, zo hebben de Zweden uitgerekend, zou hun toch nog 2500 gulden per uur gaan kos ten. Een uitwisseling van program ma is dus wel noodzakelijk, wil men niet met een te groot verlies wer ken. Een uitwisseling van programma's is echter slechts dan mogelijk, wan neer de partner hetzelfde raster heeft. Bovendien moeten hiervoor speciale kabels worden gelegd. Dus zonder Europese samenwerking is televisie in Zweden niet te verwe zenlijken. Men wacht hier nu niet met de handen in de schoot de resultaten der besprekingen af. Reeds wordt te Stockholm aan een moderne radio studio gebouwd, waarbij terdege re kening wordt gehouden met regel matige televisie-uitzendingen. EEN PROGRAMMA. We mogen er in dit verband wel aan herinneren, dat de Zweden maar één radio-dienst hebben (luisterbij drage Kr. 10 per jaar) en er slechts één programma op na houden, dat echter over 33 zenders wordt uitge zonden. Een goed voorbeeld voor de technische ontwikkeling van dit land is wel, dat enkele als nomaden levende Lappen er toe zijn overge gaan met een eigen korte-golf zen der contact met de buitenwereld te onderhouden. Ook de televisie zou in Zweden over meer dan één zender moeten beschikken, omdat men met een an tenne van ca. 20 meter hoogte slechts 50 tot 60 km. ver komt. Het is nog net mogelijk, met één antenne be halve Stockholm ook Uppsala en Vasteras te bereiken. Maar verder komt men niet. Een tweede zender- zou dan in de buurt van Malinü en een derde bij Göteborg komen te staan. Als men dan al de kabel van Stockholm tot Malmö heeft gelegd, kan hij ook nog wel tot Kopenha gen worden doorgetrokken. In het gebied UppsalaStockholm BUREAUCRATIE Er is al eens eerder om aandacht gevraagd voor de kostbare en uiterst omslachtige manier waarop de Polder Walcheren minimale bedragen int. De inningskosten overtreffen in vele ge vallen de opgebrachte cijns. Vandaag een ander vermakelijk staaltje. Op een goede dag ontvangt een van de dijkgeschotplichtigen een schrifte lijke aanmaning om 0.20 te betalen. Kosten van de aanmaning 0.25. Totaal 0.45. De gemaande belt op. Verzekert nimmer een aanslag te hebben ont vangen en ook geen kantonnier aan de deur te hebben gehad. Hij kan zicli echter herinneren, een aanslag te hebben betaald. Dat blijkt een andere te zijn geweest, maar het giroboek loijst uit, dat bij die betaling 0.26 te veel was gegireerd. In een particuliere zaak zou daar mede het probleem van de baan zijn geweest. Goed, zou men gezegd hebben. Wat u teveel betaalde op de ene post, wordt beschouwd als betaling voor de andere. Niet aldus de Polder Walcheren. Zij betaalt bedragen beneden de 0.50 niet terug. Maar omdat zij blijkbaar toch niet zeker wist, of de aanslag wel verzon den was of de kantonnier wel om het geld was geweest, toonde zij zich toch grootmoedig. De aanslag moest betaald ivorden. 0.20. De aanmaning werd geschon ken. Wat al zorg en wat al moeite voor een bedrag van 0.20! het land met de grootste luister dichtheid van Europa. Thans denkt men reeds aan het vervaardigen van ontvangst-toestellen, hoewel ook deze plannen eerst uitvoerbaar zijn, wonen ca. 1.100.000 mensen, hetgeen vergeleken bq de 9 millioen, die van Londen uit kunnen worden bereikt, wanneer overeenkomst omtrent het raster is bereikt. Opgemerkt zij, dat ook Philips in de Zweedse televisie is geïnteres seerd. De Nederlandse onderneming, die hier over grote fabrieken be schikt, is door de afgevaardigde van de radio-industrie eveneens in de televisie-commissie vertegenwoor digd en blijft dus op de hoogte van hetgeen er gebeuren gaat. Meer nog: door een bijdrage aan de onkosten is Philips eigenlijk al financieel ge ïnteresseerd bij de ontwikkeling van de televisie in Zweden. Tenslotte mogen wij vaststellen, dat ook dit kind onzer eeuw voort durend groeit. Het zal niet meer zo lang duren, of het televisie-net over West-Europa is werkelijkheid ge worden. En dan? De kleuren-televisie! Een mens is nu eenmaal nooit te vreden. (Nadruk verboden). Van Kleffens sprak met Acheson. De Nederlandse ambasadeur te Washington, mr. E. N. van Kleffens, heeft Maandag jl. een onderhoud van veertig minuten gehad met de Ame rikaanse minister van buitenlandse za ken, Dean Acheson. De bespreking had plaats op verzoek van de Neder landse ambassadeur. Beroepschauffeurs reden „schadevrij". Vanwege de Vereniging voor Vei lig Verkeer voor Leeuwarden en om geving zijn 200 diploma's uitgereikt aan beroepschauffeurs, die één of twee jaar „schadevrij hebben gereden. De procureur-generaal bij het Ge rechtshof te Leeuwarden, tevens fun gerend directeur van politie voor Friesland, Groningen en Drenthe, mr. H. R. de Zaaijer, reikte de getuig- schriften uit, nadat hq gesproken had over de ongevallen, die nog dagelijks op de weg gebeuren. Wat Amerikaanse toeristen in Nederland en België uitgaven. Uit de door het ministerie van Handel der Ver. Staten verstrekte op somming van de uitgaven der Ameri kaanse toeristen in 1938, 1948 en 1949 in de landen van Europa blijkt, dat deze uitgaven in Nederland en België als volgt zijn geweest: Nederland: 6 millioen dollar (1948: 4 millioen; 1948: 1,8 millioen). België; 5,8 millioen (1948: 4 millioen; 1938: 1,3 millioen). Geen huizen voor oud-lndisch- gasten Volgens mededelingen van het ge meentebestuur van Nijmegen meld den zich daar 100 oud-soldaten en ambtenaren uit Indonesië aan, die vaak meer dan twintig jaar gewerkt hebben en thans in hun vroegere woonplaats een huis hopen te vinden. De wethouder van huisvesting moet telkens neen zeggen. De gemeentelijke overheid zal zich nu tot de minister wenden om apart bouwvolume voor deze mensen. Nijmegen wil gaarne bouwen en heeft werkloze ambachts lieden genoeg daarvoor, verklaarde de wethouder. Schemeravond in Rembrandts huis Een paar jaar geleden liep ik dat huis, Jodenbreestraat no. 4, binnen en behalve de schaduwachtige, schimmige verschijning van de portier was daar niemand. Vorig jaar was ik er weer, tegelijk met één dame, die nogal demonstratief met een face a main tekeer ging, en al niet minder demon stratief haar kunstlievende neigingen etaleerde. En eergisteren waren we er weer met ons tweeën: de portier en ik. Het was bepaald minder druk dan in de cinéacs. Ook minder druk dan i n de stadsruiven, de cafétaria's. Ook minder dan in de middagvoorstellingen der bioscopen. En eveneens minder druk dan in de warenhuizen, kapsalons, of wdór ook in Amsterdam de me nigte zich pleegt op te houden omtrent het uur der schemering. Denson danks is het een allervreemdst, allerwonderlijkst, allerzeldzaamst huis, dat nummer 4 in de Jodenbreestraat. Een huis met licht en schaduw. Een huis met schimmen en geesten. Een huis, geladen met de essence van voorbije grootheid, roem en onsterfelijk kunstenaarschap: Rembrandt's huis. Een gedeelte van de nieuwe verkeerstoren op Schiphol is thans in gebruik genomen. De toren is als volgt in gericht: parterre, brandweer, politie en G G.D.; eerste étage, kantoren; tweede étage, communicatie met andere luchthavens; derde étage, algemene verkeersleiding; vierde étage, verkeersléïding blind vliegen; en vijfde étage verkeersleiding normale omstandigheden. Links op de foto de toren, rechts de verkeersleiding op de boven ste verdieping. Hier worden de instructies gegeven aan het boordpersoneel en de zg. zichtlandingen geregeld. Hier woonde hij dan. die vreemde wilde dromer, portretschilder, etser cn schepper van het meest glorieuze wat een Nederlandse artist ooit met weerstrevende, tegenwerkende pense len op linnen bracht. Bijna twintig jaar werkte hij in dit huis, woonde er met Saskia. Later met Saskia en Titus. Nóg later met anderen^ maar zónder Saskia. Het is een van de goede dingen van Rembrandt's huis. dat er geen horden komen op zo'n voorjaarse namiddag, als de zon rood en koperig te smeu len ligt achter de aansuizende avond mist. Niets is zo heerlijk als daar al leen te mogen zijn, ergens tussen de verdiepingen, met alleen heel ver weg die grijze schim van de volstrekt onpersoonlijke portier, heel in de diepte bij de ingang. Alleen met het luttele licht en al die schaduwen. En daar wat te zitten, bij al die honder den etsen en tekeningen. Iedere ets lag eens onder de handen van Rem brandt. Hij was er mee bezig, meer dan drie eeuwen geleden, met z'n ge polijste koperplaten, z'n vernis, z'n etsnaalden, met drukinkt en papier. Hier woonde hij, werkte hij, sliep hij, droomde hij, was hij radeloos van on macht als weer eens verf, doek en penselen niet wilden, wat dat van in spiratie en scheppingen overkokende hart wilde en was hij dronken van geluk, als de genade van zijn ta lent hem in staat stelde de dingen weer te geven, die hij op het scherm van z'n verbeelding zag uitgezet. LICHT EN SCHADUW. Jodenbreestraat nummer 4: een huis met licht en schaduw. Zo is het nu. Zo was het toen, in 1640 en later. Licht in het haar van Saskia en licht in haar ogen, schuimend licht - van geluk als Rembrandt haar de purpe ren koningsmantels om het lijf wierp. Het licht van allerhoogste trots om vrouw te mogen zijn van hèm, de meester, over wie stad en land en een goed deel der wereld spraken. Licht om het hoofd van het kind: Titus. Lichtlichtlicht laaiend, kolkend en trillend over de daken, de torens en de kerken van Amsterdam. Het licht dat de man uit zal het nooit druk worden. En hij kijkt dus haast verschrikt op als iemand die oude deur binnentreedt en het huis van de Meester binnengaat. Men is niet graag bij schimmen en zoveel tastbare herinnering. Het is beter en veiliger in de stads-collecti- viteit van de chroomstalen wildernis der stadseethuizen. in de cineacs, in de sloppen en de straten, in de tea- lounches en coffee-corners, in de snackbars en de cafetaria's, in de li do's en de eethuisjes op zolder. En zo leven de schimmen dus onge stoord hun eigen leven, daar in de Jodenbreestraat nummer 4. Niemand bemoeit zich met hen. Iedereen is ze volkomen vergeten. Zoals eens, in dat jaar 1669, hun maker. Rembrandt, vergeten stierf. XXX Het orgel hield op met de Klok van Arnemuiden. De kinderen waren weg en de toren begon langzaam een heel uur te klingelen. De geest van de por tier verscheen en maande me heen te gaan. Het was tijd. Buiten stond de hemel boven Am sterdam. in vuur en vlam. Het was 5 uur in de avond: Het water in de gracht op een paar meter van het huis lag als betoverd karmijn tussen de donkere wallekanten, 't Was schemer avond: het uur van Rembrandt. Matrassen waren broeinesten van bacteriën. Knoeierijen met levensmiddelen nemen af. (Van onze speciale verslaggever) Weest voorzichtig met het kopen van matrassen. Vooral wanneer u van plan mocht zijn om bedstellen te ko pen op veilingen of in zogenaamde verkooplokalen. Men kan daar ogen schijnlijk voordelig terecht, want de nieuwe tijken maken de indruk van: „een koopje halen". Maar eigenlijk weet u niet. wat u in huis brengt. Het gevaar is zelfs niet denkbeeldig, dat zo'n nieuwe matras een infectiehaard is van alle mogelijke ziekten. Dit komt, doordat er lieden zijn, die vanwege de schaarste met gebruik te kapok nieuwe overtrekken vullen. Als iemand in een gezin sterft, is men vaak geneigd het ziekbed de deur uit te doen. Meestal is de matras als zodanig niet meer te gebruiken, terwijl de inhoud op de boven om schreven wijze wordt verwerkt, zon der dat deze kapok is gereinigd. Bij de Keuringsdienst voor Waren, waar men ook dit soort artikelen aan een controle onderwerpt, heeft men eens geconstateerd, dat in één kubieke cen timeter gebruikte kapok, meer dan een millioen bacteriën voorkwamen. GEEN ERNSTIGE KNOEIERIJEN MEER. Hoe staat het eigenlijk met de knoei erijen, nu de distributie vrijwel is op geheven? Over het algemeen kunnen we zeggen, dat ernstige knoeierijen zo goed als niet meer voorkomen. Het vooroorlogse peil geknoeid is er altijd hebben we weliswaar nog niet bereikt, maar het is geruststellend dat we er toch heel dicht bij zijn. Alleen vergelijkend materiaal kan deze bewering staven. Overigens is het wel eens goed, dat we na tien jaar distributie, die achter ons liggen de periode in het geheugen terugroe pen. Zeker niet om de „prettige" her inneringen aan die tijd, maar om de waardering te vergroten voor het .feit, dat er weer van alles te koop is. Naarmate dë schaarste heviger werd, namen de knoeierijen in 'omvang toe. Dit klinkt logisch, maar zo logisch is het ook weer niet, omdat er gelukkig nog voldoende zakenlieden zijn aan te wijzen, die zich niet wilden verrij ken aan het gebrek van hun mede mens. Dat er jammer genoeg een ca tegorie was, die daar anders over dacht, hebben we aan de lijve en meer nog aan de portemonnaie moeten on dervinden. In 1944 maakten de keurmeesters van de Keuringsdienst van Waren in het district Den Haag 1400 processen- verbaal op, ofwel vijf per dag, als we de Zondagen niet meerekenen. Het aantal overtredingen moet uiteraard veel hoger hebben gelegen, aangezien lang niet alle knoeierijen achterge haald konden warden. Het ambtena rencorps bestond in die drukste jaren uit slechts twee leden meer dan in de voor- en na-oorlogse tijd. Hoe moeilijk het dikwijls was om overtredingen vast te stellen, mag blijken uit het volgende voorbeeld. Melkslijters vervoerden op hun wa gens taptemelk en zogenaamde ge standaardiseerde melk, zodat het aan de huisdeur van de cliënt nog moge lijk was uit twee verschillende bussen half om half melk in de melkkan te doen in plaats van goede melk. Verle den jaar werden 300 processen-verbaal opgemaakt tegen 200 vóór de oorlog. In de bezettingstijd knoeide men het hardst met wasmiddelen, vlees, brood en melk, terwijl op het platteland de landbouwers veel melk tot clandestie ne boter verwerkten. VLEES AAN DE KOP- De knoeierij met vlees staat nu nóg aan de kop. Van de 300 processen- verbaal in 1949 betroffen er 75 vlees waren, vooral worst en gehakt. In de worst deed men teveel water en in 't gehakt te veel meel. Een ander sterk staaltje van knoei erij op grote schaal werd in 1947 ge leverd. In verschillende kruideniers winkels verkocht men parafineolie die veel overeenkomst vertoonde met sla olie. Hoewel het woord slaolie niet op het etiket voorkwam, werd de parafi- ne bij gebrek aan beter voor dezelfde doeleinden gebruikt. Parafine-olie heeft de eigenschap, een laxeermiddel te zijn. Voor velen, wier aardappeltjes heerlijk vet in de olie werden gebak ken, zal het thans duidelijk zijn, waar aan de gevolgen van deze maaltijden te wijten waren. Deze olie kochten ve len als slaolie zonder te weten, wat zij in huis haalden. De Keuringsdienst voorkwam, dat een grote partij voor de menselijke consumptie haar weg naar de klanten nam. Nog dagelijks waakt deze dienst over de gezondheid van het Nederlandse volk door zijn talrijke onderzoekingen naar de deugdelijkheid en de samen stelling van levensmiddelen. Zijn ac tiviteit leidde tot de opsporing van veel ongerechtigheid al hebben wij in ons land over het algemeen niet te klagen en bovendien werkt de dienst preventief. Want fabrikanten, die door het verwerken van ondeug delijke en soms zelfs gevaarlijke grondstoffen hun productiekosten zou den willen drukken, bedenken zich nog wel eens ernstig, omdat zij het risico lopen, ontdekt te worden, het geen dan op een grote schadepost uit draait. (Nadruk verboden). hart en weer terug deed stromen uit zijn penselen. En schaduw: toen er geen Saskia meer was om met purperen mantels te tooien. Toen er geen kind Titus meer was, maar 'n oudere zoon Titus.En de schaduw van de komende ouderdom. De schaduw van vergetelheid. De schaduw van zorg om wat smerig, vuil, stinkend geld. De schaduw van de openbare verkoping van dat huis in de Jodenbreestraat en de verhui zing naar de Rozengracht. Wat is dat vreemd, zo'n vroeg avonduur in dathuis daar. Met de laatste vegen avondrood gevangen in de kleine ruiten, met ver weg 'n stads klok die een halfuur wegtinkelt. met ergens in de straat wat tierende kin deren en op de achtergrond van dat alles een verlaat draaiorgel met „de Klok van Arnemuiden". Hier was hij. Hier werkte hij Hier kuste hij Saskia. Hier stoeide hij met Titus. Hier zag hij voor zich opdoe men al die koningen en keizers, go den en "halfgoden en engelen, veldhe ren en poorters, regenten en prinsen. Hier kwamen ze tot hem. uit het ko peren licht van Amsterdam en elk van hen kreeg voor eeuwen lang het leven mee. WEINIG BEZOEKERS. Iets van hen, die voortleven in al die etsen, ruist zachtjes door de ver donkerde ruimten van Rembrandt's, huis. Maar er zijn er niet veel die komen luisteren, daar in de Joden breestraat nummer 4. Een portier en een enkele verdwaalde bezoeker, ge troffen door dat grote, statige, hoofse gebouw in die gore, half-verpuinde, afgebroken straat. En straks, in het „seizoen", de Amerikanen en Britten. Met shorts en kauwgom. En met ny lons. plastiek en linnen regenjasen. ..Doing Amsterdam and Rembrandts House". O ja. in tien minuten. De portier weet het wel, bij hèm 35. „Doe nog 's zo op je linker been Jimmy" kirde Sietske. „Oh, 't is snoezig" maar veel meer kon zij niet uitbrengen want het volgende ogen blik lag er een soort onontwarbare kluwen licha men op het ijs. Drie tochtrijders, die achter elkaar aan de stok waren komen aanrijden waren in de schemering van de ochtend boven op Jimmy Brown gebotst die zij blijkbaar niet gezien had den. Het gezelschap sloeg als blokken tegen het ijs, want Jimmy is nu niet iets dat meegeeft. Maar zelf sloeg hij ook tegen de vlakte en hij was zo geschrokken dat hij nog beduusd zat te kijken toen de andere drie allang weer op schaatsen stonden. Het Wereldgebeuren Het is altijd moeilqk om de be trouwbaarheid te beoordelen van be richten over hetgeen zich in de hoogste regionen binnen de Sovjet- Unie voordoet. Indien de heren van het Politbureau bijeen zijn geweest, plegen zij geen verklaringen af te leggen, communiqué's uit te geven of journalisten te ontvangen. Voor de Sovjet-bladen is dit ge brek aan gegevens geen bezwaar, aangezien deze geheel zijn ingescha keld in de officiële propaganda. Voor de Westerse pers wordt de be richtgeving lastiger. Er blijven al tijd bronnen van inlichtingen, maar door de vaagheid ervan zijn vergis singen niet uitgesloten. Correspondenten moeten 't meestal hebben van geruchten in communis tische kringen, van loslippigheden bij Oost-Europese diplomaten, van verklaringen ook. die vluchtelingen afleggen Of van een nauwkeurige analyse van hetgeen in de Sovjet bladen aan commentaar wordt op gediend. Zo kon het aftreden van Clementis als Tsjechisch minister van Buitenlandse Zaken al vorig jaar met grote waarschijnlijkheid voorspeld worden, niettegenstaande de officiële tegenspraken. Niet alle voorspellingen komen even goed uit. De bekende journalist Curt Riess heeft de gewoonte over Rusland te schrqven als ware hij kind aan huis in het Kremlin. Zijn bericht, dat de Roemeense Anna Pauker in ongena de was gevasllen, ging de gehele we reldpers door. Tot dusver echter is in geen enkel opzicht gebleken, dat Anna inderdaad aan het einde van haar politieke loopbaan is gekomen. Moeten aldus ook de berichten over wijzigingen in de interne machtsverhoudingen binnen het Po litbureau steeds met flink wat zout genomen worden, voor de jongste geruchten over de herrijzenis van Molotov tot tweede leider na Stalin, is heel wat bewijsmateriaal aan te voeren. De 70-jarige Stalin is niet meer de man met ae ijzeren gezond heid van voorheen. De tijd, dat hij een groot deel van zijn bevoegdhe den aan een opvolger moet overdra gen, ligt in het verschiet. Zijn naas te medewerker is thans Molotov, aan wie al veel uitvoerende macht in binnenlandse aangelegenheden is overgedragen. Dat zou dar. tevens de sleutel zijn van zijn aftreden als minister van Buitenlandse Zaken. Is deze langzame opvolging van Stalin door Molotov gunstig voor het Wes ten? Hierover zijn de deskundigen het niet eens. In de Ver. Staten is Stalin hoe vreemd 't ook klinkt betrekkelijk populair. President Truman sprak eens vriendschapelijk over „Old Joe", die echter een gevangene was van het Politbureau en daarom zijn ma* tigende invloed niet steeds ten vollf kon doen gelden tegenover de heet hoofdige leiders. Stalin, zoals Ame rika hem ziet, is een man des vre- des, een man, die een tijedelijk ac- coord met het Westen wenselijk acht. Het Londense blad „The People" berichtte nog Zondag, dat Stalin waarschijnlijk binnenkort formeel contact zou opnemen met zijn vroe gere bondgenoten door Molotov naar 't Westen te sturen met volledige volmachten om regelingen te tref fen. Over Molotov zijn de meningen verdeeld. Sommige insiders zien in hem de stugge door en door anti- Westerse diplomaat, wiens half Mon goolse gelaatstrekken een scherp, maar zeer eenzijdig intellect verra den. Anderen menen, dat Molotov de denkbeelden van Stalin volkomen deelt en tot de „vredespartij" in 't Politbureau behoort. Hoe het ook zij, Molotov heeft 'n belangrijke internationale ervaring en dat maakt mischien, dat hij een minder verwrongen beeld heeft van het Westen, dan de leiders, die nooit buiten de grenzen van de Sovjet- Unie zijn geweest.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3