Zweden en Denen wachten af
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Zeeuwse Almanak
JODENBREESTRAAT NO. 4
KEURINGSDIENST WAAKT
VOOR ONZE GEZONDHEID
Eerst na Europese samenwerking
zullen de plannen komen
Stalin en Molotov
DONDERDAG 23 MAART 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
TELEVISIE VEROVERT DE WERELD (VI)
Een studie-commissie komt naar Nederland.
(Van onze correspondent)
STOCKHLM, Maart - Het wachten is eigenlijk op 'n Europese samenwer
king op 't gebied der televisie-uitzendingen, vertelde ons ingenieur Fehr,
lid van de Zweedse televisie-commissie, ton we hem vroegen, hoe ver men
hier met het draadloze overbrengen van plaatjes is gevorderd. Reeds uit
het bestaan van deze commissie waarin afgevaardigden zitten van de
Technische Hogeschool, de nationale radio, het telegram-bureau, de fa. L.
M. Ericsson, de radio-industrie en van het laboratorium van het ministe
rie van Defensie blijkt, dat de belangstelling voor de televisie zeer groot
is. De leden financieren ook de proefnemingen en de proefuitzendingen,
die reeds met succes zijn beskroond.
wel heel weinig is. Het gebied van
Kopenhagen telt evenveel mensen.
Veel kleiner zijn daarentegen de ge
bieden Malmö en Göteborg.
Het kleine aantal luisteraars
of moeten we nu spreken van zien-
ders? is een blok, waarover de
Noren struikelen. Een televisie-stu
dio met Oslo als enig „afzetgebied",
is financieel niet interessant. Trou
wens heeft dit weinig geïndustria
liseerde land op het ogenblik met
geheel andere moeilijkheden te kam
pen.
PHILIPS GEÏNTERESSEERD.
De Zweden daarentegen verkeren
al door hun uitgebreide industrie
in een bevoorrechte positie. Het is
Als er nu eenheid bestaat, zo
vervolgde de heer Fehr, kunnen
wij definitieve plannen gaan maken.
Maar eerst moeten wij weten, welk
systeem in Europa zal worden toe
gepast en hoe het met de uitwis
seling der programma's zal gaan. Al
deze vraagstukken zullen in Mei van
dit jaar door de verschillende geïn
teresseerde landen te Londen wor
den besproken. De resultaten hiervan
zullen dan in 1951 tijdens de te
Praag te houden radio-conferentie
worden voorgelegd.
Het belangrijkste is voor de Zwe
den de vraag, welk systeem in Eu
ropa zal worden toegepast. Zoals
men weet, wint de kwaliteit van een
beeld met het aantal lijnen. Maar
hoe meer lijnen, hoe hoger de kos
ten van uitzendings- en ontvangst
toestellen. Het Engelse systeem
heeft thans 405 lijnen, de Fransen
het dubbele en de Zweden stellen
625 lijnen voor, zoals ook door Ne
derland wordt aanbevolen.
Ook de kosten maken internatio
naal overleg noodzakelijk. Een uur
televisie-uitzending kost thans in
Amerika 4555.000 gulden. Het
eenvoudigste programma, zo hebben
de Zweden uitgerekend, zou hun toch
nog 2500 gulden per uur gaan kos
ten. Een uitwisseling van program
ma is dus wel noodzakelijk, wil men
niet met een te groot verlies wer
ken.
Een uitwisseling van programma's
is echter slechts dan mogelijk, wan
neer de partner hetzelfde raster
heeft. Bovendien moeten hiervoor
speciale kabels worden gelegd. Dus
zonder Europese samenwerking is
televisie in Zweden niet te verwe
zenlijken.
Men wacht hier nu niet met de
handen in de schoot de resultaten
der besprekingen af. Reeds wordt te
Stockholm aan een moderne radio
studio gebouwd, waarbij terdege re
kening wordt gehouden met regel
matige televisie-uitzendingen.
EEN PROGRAMMA.
We mogen er in dit verband wel
aan herinneren, dat de Zweden maar
één radio-dienst hebben (luisterbij
drage Kr. 10 per jaar) en er slechts
één programma op na houden, dat
echter over 33 zenders wordt uitge
zonden. Een goed voorbeeld voor de
technische ontwikkeling van dit
land is wel, dat enkele als nomaden
levende Lappen er toe zijn overge
gaan met een eigen korte-golf zen
der contact met de buitenwereld te
onderhouden.
Ook de televisie zou in Zweden
over meer dan één zender moeten
beschikken, omdat men met een an
tenne van ca. 20 meter hoogte slechts
50 tot 60 km. ver komt. Het is nog
net mogelijk, met één antenne be
halve Stockholm ook Uppsala en
Vasteras te bereiken. Maar verder
komt men niet. Een tweede zender-
zou dan in de buurt van Malinü en
een derde bij Göteborg komen te
staan. Als men dan al de kabel van
Stockholm tot Malmö heeft gelegd,
kan hij ook nog wel tot Kopenha
gen worden doorgetrokken.
In het gebied UppsalaStockholm
BUREAUCRATIE
Er is al eens eerder om aandacht
gevraagd voor de kostbare en uiterst
omslachtige manier waarop de Polder
Walcheren minimale bedragen int. De
inningskosten overtreffen in vele ge
vallen de opgebrachte cijns.
Vandaag een ander vermakelijk
staaltje.
Op een goede dag ontvangt een van
de dijkgeschotplichtigen een schrifte
lijke aanmaning om 0.20 te betalen.
Kosten van de aanmaning 0.25.
Totaal 0.45.
De gemaande belt op. Verzekert
nimmer een aanslag te hebben ont
vangen en ook geen kantonnier aan
de deur te hebben gehad. Hij kan zicli
echter herinneren, een aanslag te
hebben betaald. Dat blijkt een andere
te zijn geweest, maar het giroboek
loijst uit, dat bij die betaling 0.26 te
veel was gegireerd.
In een particuliere zaak zou daar
mede het probleem van de baan zijn
geweest.
Goed, zou men gezegd hebben.
Wat u teveel betaalde op de ene
post, wordt beschouwd als betaling
voor de andere.
Niet aldus de Polder Walcheren. Zij
betaalt bedragen beneden de 0.50
niet terug.
Maar omdat zij blijkbaar toch niet
zeker wist, of de aanslag wel verzon
den was of de kantonnier wel om het
geld was geweest, toonde zij zich toch
grootmoedig.
De aanslag moest betaald ivorden.
0.20. De aanmaning werd geschon
ken.
Wat al zorg en wat al moeite voor
een bedrag van 0.20!
het land met de grootste luister
dichtheid van Europa. Thans denkt
men reeds aan het vervaardigen van
ontvangst-toestellen, hoewel ook
deze plannen eerst uitvoerbaar zijn,
wonen ca. 1.100.000 mensen, hetgeen
vergeleken bq de 9 millioen, die van
Londen uit kunnen worden bereikt,
wanneer overeenkomst omtrent het
raster is bereikt.
Opgemerkt zij, dat ook Philips in
de Zweedse televisie is geïnteres
seerd. De Nederlandse onderneming,
die hier over grote fabrieken be
schikt, is door de afgevaardigde
van de radio-industrie eveneens in
de televisie-commissie vertegenwoor
digd en blijft dus op de hoogte van
hetgeen er gebeuren gaat. Meer nog:
door een bijdrage aan de onkosten
is Philips eigenlijk al financieel ge
ïnteresseerd bij de ontwikkeling van
de televisie in Zweden.
Tenslotte mogen wij vaststellen,
dat ook dit kind onzer eeuw voort
durend groeit. Het zal niet meer zo
lang duren, of het televisie-net over
West-Europa is werkelijkheid ge
worden.
En dan? De kleuren-televisie!
Een mens is nu eenmaal nooit te
vreden.
(Nadruk verboden).
Van Kleffens sprak met Acheson.
De Nederlandse ambasadeur te
Washington, mr. E. N. van Kleffens,
heeft Maandag jl. een onderhoud van
veertig minuten gehad met de Ame
rikaanse minister van buitenlandse za
ken, Dean Acheson. De bespreking
had plaats op verzoek van de Neder
landse ambassadeur.
Beroepschauffeurs reden
„schadevrij".
Vanwege de Vereniging voor Vei
lig Verkeer voor Leeuwarden en om
geving zijn 200 diploma's uitgereikt
aan beroepschauffeurs, die één of
twee jaar „schadevrij hebben gereden.
De procureur-generaal bij het Ge
rechtshof te Leeuwarden, tevens fun
gerend directeur van politie voor
Friesland, Groningen en Drenthe, mr.
H. R. de Zaaijer, reikte de getuig-
schriften uit, nadat hq gesproken had
over de ongevallen, die nog dagelijks
op de weg gebeuren.
Wat Amerikaanse toeristen in
Nederland en België uitgaven.
Uit de door het ministerie van
Handel der Ver. Staten verstrekte op
somming van de uitgaven der Ameri
kaanse toeristen in 1938, 1948 en 1949
in de landen van Europa blijkt, dat
deze uitgaven in Nederland en België
als volgt zijn geweest:
Nederland: 6 millioen dollar (1948:
4 millioen; 1948: 1,8 millioen).
België; 5,8 millioen (1948: 4 millioen;
1938: 1,3 millioen).
Geen huizen voor oud-lndisch-
gasten
Volgens mededelingen van het ge
meentebestuur van Nijmegen meld
den zich daar 100 oud-soldaten en
ambtenaren uit Indonesië aan, die
vaak meer dan twintig jaar gewerkt
hebben en thans in hun vroegere
woonplaats een huis hopen te vinden.
De wethouder van huisvesting moet
telkens neen zeggen. De gemeentelijke
overheid zal zich nu tot de minister
wenden om apart bouwvolume voor
deze mensen. Nijmegen wil gaarne
bouwen en heeft werkloze ambachts
lieden genoeg daarvoor, verklaarde
de wethouder.
Schemeravond in Rembrandts huis
Een paar jaar geleden liep ik dat huis, Jodenbreestraat no. 4, binnen en
behalve de schaduwachtige, schimmige verschijning van de portier was
daar niemand. Vorig jaar was ik er weer, tegelijk met één dame, die nogal
demonstratief met een face a main tekeer ging, en al niet minder demon
stratief haar kunstlievende neigingen etaleerde. En eergisteren waren we
er weer met ons tweeën: de portier en ik. Het was bepaald minder druk dan
in de cinéacs. Ook minder druk dan i n de stadsruiven, de cafétaria's. Ook
minder dan in de middagvoorstellingen der bioscopen. En eveneens minder
druk dan in de warenhuizen, kapsalons, of wdór ook in Amsterdam de me
nigte zich pleegt op te houden omtrent het uur der schemering. Denson
danks is het een allervreemdst, allerwonderlijkst, allerzeldzaamst huis, dat
nummer 4 in de Jodenbreestraat. Een huis met licht en schaduw. Een huis
met schimmen en geesten. Een huis, geladen met de essence van voorbije
grootheid, roem en onsterfelijk kunstenaarschap: Rembrandt's huis.
Een gedeelte van de nieuwe verkeerstoren op Schiphol is thans in gebruik genomen. De toren is als volgt in
gericht: parterre, brandweer, politie en G G.D.; eerste étage, kantoren; tweede étage, communicatie met andere
luchthavens; derde étage, algemene verkeersleiding; vierde étage, verkeersléïding blind vliegen; en vijfde
étage verkeersleiding normale omstandigheden. Links op de foto de toren, rechts de verkeersleiding op de boven
ste verdieping. Hier worden de instructies gegeven aan het boordpersoneel en de zg. zichtlandingen geregeld.
Hier woonde hij dan. die vreemde
wilde dromer, portretschilder, etser
cn schepper van het meest glorieuze
wat een Nederlandse artist ooit met
weerstrevende, tegenwerkende pense
len op linnen bracht. Bijna twintig
jaar werkte hij in dit huis, woonde
er met Saskia. Later met Saskia en
Titus. Nóg later met anderen^ maar
zónder Saskia.
Het is een van de goede dingen van
Rembrandt's huis. dat er geen horden
komen op zo'n voorjaarse namiddag,
als de zon rood en koperig te smeu
len ligt achter de aansuizende avond
mist. Niets is zo heerlijk als daar al
leen te mogen zijn, ergens tussen de
verdiepingen, met alleen heel ver
weg die grijze schim van de volstrekt
onpersoonlijke portier, heel in de
diepte bij de ingang. Alleen met het
luttele licht en al die schaduwen. En
daar wat te zitten, bij al die honder
den etsen en tekeningen. Iedere ets
lag eens onder de handen van Rem
brandt. Hij was er mee bezig, meer
dan drie eeuwen geleden, met z'n ge
polijste koperplaten, z'n vernis, z'n
etsnaalden, met drukinkt en papier.
Hier woonde hij, werkte hij, sliep hij,
droomde hij, was hij radeloos van on
macht als weer eens verf, doek en
penselen niet wilden, wat dat van in
spiratie en scheppingen overkokende
hart wilde en was hij dronken
van geluk, als de genade van zijn ta
lent hem in staat stelde de dingen
weer te geven, die hij op het scherm
van z'n verbeelding zag uitgezet.
LICHT EN SCHADUW.
Jodenbreestraat nummer 4: een
huis met licht en schaduw. Zo is het
nu. Zo was het toen, in 1640 en later.
Licht in het haar van Saskia en licht
in haar ogen, schuimend licht - van
geluk als Rembrandt haar de purpe
ren koningsmantels om het lijf wierp.
Het licht van allerhoogste trots om
vrouw te mogen zijn van hèm, de
meester, over wie stad en land en
een goed deel der wereld spraken.
Licht om het hoofd van het kind:
Titus. Lichtlichtlicht
laaiend, kolkend en trillend over de
daken, de torens en de kerken van
Amsterdam. Het licht dat de man uit
zal het nooit druk worden. En hij
kijkt dus haast verschrikt op als
iemand die oude deur binnentreedt en
het huis van de Meester binnengaat.
Men is niet graag bij schimmen en
zoveel tastbare herinnering. Het is
beter en veiliger in de stads-collecti-
viteit van de chroomstalen wildernis
der stadseethuizen. in de cineacs, in
de sloppen en de straten, in de tea-
lounches en coffee-corners, in de
snackbars en de cafetaria's, in de li
do's en de eethuisjes op zolder.
En zo leven de schimmen dus onge
stoord hun eigen leven, daar in de
Jodenbreestraat nummer 4. Niemand
bemoeit zich met hen. Iedereen is ze
volkomen vergeten. Zoals eens, in
dat jaar 1669, hun maker. Rembrandt,
vergeten stierf.
XXX
Het orgel hield op met de Klok van
Arnemuiden. De kinderen waren weg
en de toren begon langzaam een heel
uur te klingelen. De geest van de por
tier verscheen en maande me heen
te gaan. Het was tijd.
Buiten stond de hemel boven Am
sterdam. in vuur en vlam. Het was
5 uur in de avond: Het water in de
gracht op een paar meter van het huis
lag als betoverd karmijn tussen de
donkere wallekanten, 't Was schemer
avond: het uur van Rembrandt.
Matrassen waren broeinesten van bacteriën.
Knoeierijen met levensmiddelen
nemen af.
(Van onze speciale verslaggever)
Weest voorzichtig met het kopen
van matrassen. Vooral wanneer u van
plan mocht zijn om bedstellen te ko
pen op veilingen of in zogenaamde
verkooplokalen. Men kan daar ogen
schijnlijk voordelig terecht, want de
nieuwe tijken maken de indruk van:
„een koopje halen". Maar eigenlijk
weet u niet. wat u in huis brengt. Het
gevaar is zelfs niet denkbeeldig, dat
zo'n nieuwe matras een infectiehaard
is van alle mogelijke ziekten. Dit
komt, doordat er lieden zijn, die
vanwege de schaarste met gebruik
te kapok nieuwe overtrekken vullen.
Als iemand in een gezin sterft, is
men vaak geneigd het ziekbed de
deur uit te doen. Meestal is de matras
als zodanig niet meer te gebruiken,
terwijl de inhoud op de boven om
schreven wijze wordt verwerkt, zon
der dat deze kapok is gereinigd. Bij
de Keuringsdienst voor Waren, waar
men ook dit soort artikelen aan een
controle onderwerpt, heeft men eens
geconstateerd, dat in één kubieke cen
timeter gebruikte kapok, meer dan een
millioen bacteriën voorkwamen.
GEEN ERNSTIGE KNOEIERIJEN
MEER.
Hoe staat het eigenlijk met de knoei
erijen, nu de distributie vrijwel is op
geheven? Over het algemeen kunnen
we zeggen, dat ernstige knoeierijen
zo goed als niet meer voorkomen.
Het vooroorlogse peil geknoeid is
er altijd hebben we weliswaar nog
niet bereikt, maar het is geruststellend
dat we er toch heel dicht bij zijn.
Alleen vergelijkend materiaal kan
deze bewering staven. Overigens
is het wel eens goed, dat we na tien
jaar distributie, die achter ons liggen
de periode in het geheugen terugroe
pen. Zeker niet om de „prettige" her
inneringen aan die tijd, maar om de
waardering te vergroten voor het .feit,
dat er weer van alles te koop is.
Naarmate dë schaarste heviger werd,
namen de knoeierijen in 'omvang toe.
Dit klinkt logisch, maar zo logisch is
het ook weer niet, omdat er gelukkig
nog voldoende zakenlieden zijn aan
te wijzen, die zich niet wilden verrij
ken aan het gebrek van hun mede
mens. Dat er jammer genoeg een ca
tegorie was, die daar anders over
dacht, hebben we aan de lijve en meer
nog aan de portemonnaie moeten on
dervinden.
In 1944 maakten de keurmeesters
van de Keuringsdienst van Waren in
het district Den Haag 1400 processen-
verbaal op, ofwel vijf per dag, als we
de Zondagen niet meerekenen. Het
aantal overtredingen moet uiteraard
veel hoger hebben gelegen, aangezien
lang niet alle knoeierijen achterge
haald konden warden. Het ambtena
rencorps bestond in die drukste jaren
uit slechts twee leden meer dan in de
voor- en na-oorlogse tijd.
Hoe moeilijk het dikwijls was om
overtredingen vast te stellen, mag
blijken uit het volgende voorbeeld.
Melkslijters vervoerden op hun wa
gens taptemelk en zogenaamde ge
standaardiseerde melk, zodat het aan
de huisdeur van de cliënt nog moge
lijk was uit twee verschillende bussen
half om half melk in de melkkan te
doen in plaats van goede melk. Verle
den jaar werden 300 processen-verbaal
opgemaakt tegen 200 vóór de oorlog.
In de bezettingstijd knoeide men het
hardst met wasmiddelen, vlees, brood
en melk, terwijl op het platteland de
landbouwers veel melk tot clandestie
ne boter verwerkten.
VLEES AAN DE KOP-
De knoeierij met vlees staat nu nóg
aan de kop. Van de 300 processen-
verbaal in 1949 betroffen er 75 vlees
waren, vooral worst en gehakt. In de
worst deed men teveel water en in 't
gehakt te veel meel.
Een ander sterk staaltje van knoei
erij op grote schaal werd in 1947 ge
leverd. In verschillende kruideniers
winkels verkocht men parafineolie die
veel overeenkomst vertoonde met sla
olie. Hoewel het woord slaolie niet op
het etiket voorkwam, werd de parafi-
ne bij gebrek aan beter voor dezelfde
doeleinden gebruikt. Parafine-olie
heeft de eigenschap, een laxeermiddel
te zijn. Voor velen, wier aardappeltjes
heerlijk vet in de olie werden gebak
ken, zal het thans duidelijk zijn, waar
aan de gevolgen van deze maaltijden
te wijten waren. Deze olie kochten ve
len als slaolie zonder te weten, wat zij
in huis haalden. De Keuringsdienst
voorkwam, dat een grote partij voor
de menselijke consumptie haar weg
naar de klanten nam.
Nog dagelijks waakt deze dienst over
de gezondheid van het Nederlandse
volk door zijn talrijke onderzoekingen
naar de deugdelijkheid en de samen
stelling van levensmiddelen. Zijn ac
tiviteit leidde tot de opsporing van
veel ongerechtigheid al hebben wij
in ons land over het algemeen niet
te klagen en bovendien werkt de
dienst preventief. Want fabrikanten,
die door het verwerken van ondeug
delijke en soms zelfs gevaarlijke
grondstoffen hun productiekosten zou
den willen drukken, bedenken zich
nog wel eens ernstig, omdat zij het
risico lopen, ontdekt te worden, het
geen dan op een grote schadepost uit
draait.
(Nadruk verboden).
hart en weer terug deed stromen uit
zijn penselen.
En schaduw: toen er geen Saskia
meer was om met purperen mantels te
tooien. Toen er geen kind Titus meer
was, maar 'n oudere zoon Titus.En de
schaduw van de komende ouderdom.
De schaduw van vergetelheid. De
schaduw van zorg om wat smerig,
vuil, stinkend geld. De schaduw van
de openbare verkoping van dat huis
in de Jodenbreestraat en de verhui
zing naar de Rozengracht.
Wat is dat vreemd, zo'n vroeg
avonduur in dathuis daar. Met de
laatste vegen avondrood gevangen in
de kleine ruiten, met ver weg 'n stads
klok die een halfuur wegtinkelt. met
ergens in de straat wat tierende kin
deren en op de achtergrond van dat
alles een verlaat draaiorgel met „de
Klok van Arnemuiden".
Hier was hij. Hier werkte hij Hier
kuste hij Saskia. Hier stoeide hij met
Titus. Hier zag hij voor zich opdoe
men al die koningen en keizers, go
den en "halfgoden en engelen, veldhe
ren en poorters, regenten en prinsen.
Hier kwamen ze tot hem. uit het ko
peren licht van Amsterdam en elk
van hen kreeg voor eeuwen lang het
leven mee.
WEINIG BEZOEKERS.
Iets van hen, die voortleven in al
die etsen, ruist zachtjes door de ver
donkerde ruimten van Rembrandt's,
huis. Maar er zijn er niet veel die
komen luisteren, daar in de Joden
breestraat nummer 4. Een portier en
een enkele verdwaalde bezoeker, ge
troffen door dat grote, statige, hoofse
gebouw in die gore, half-verpuinde,
afgebroken straat. En straks, in het
„seizoen", de Amerikanen en Britten.
Met shorts en kauwgom. En met ny
lons. plastiek en linnen regenjasen.
..Doing Amsterdam and Rembrandts
House". O ja. in tien minuten.
De portier weet het wel, bij hèm
35. „Doe nog 's zo op je linker been Jimmy"
kirde Sietske. „Oh, 't is snoezig" maar veel meer
kon zij niet uitbrengen want het volgende ogen
blik lag er een soort onontwarbare kluwen licha
men op het ijs. Drie tochtrijders, die achter elkaar
aan de stok waren komen aanrijden waren in de
schemering van de ochtend boven op Jimmy
Brown gebotst die zij blijkbaar niet gezien had
den. Het gezelschap sloeg als blokken tegen het
ijs, want Jimmy is nu niet iets dat meegeeft. Maar
zelf sloeg hij ook tegen de vlakte en hij was zo
geschrokken dat hij nog beduusd zat te kijken toen
de andere drie allang weer op schaatsen stonden.
Het Wereldgebeuren
Het is altijd moeilqk om de be
trouwbaarheid te beoordelen van be
richten over hetgeen zich in de
hoogste regionen binnen de Sovjet-
Unie voordoet. Indien de heren van
het Politbureau bijeen zijn geweest,
plegen zij geen verklaringen af te
leggen, communiqué's uit te geven
of journalisten te ontvangen.
Voor de Sovjet-bladen is dit ge
brek aan gegevens geen bezwaar,
aangezien deze geheel zijn ingescha
keld in de officiële propaganda.
Voor de Westerse pers wordt de be
richtgeving lastiger. Er blijven al
tijd bronnen van inlichtingen, maar
door de vaagheid ervan zijn vergis
singen niet uitgesloten.
Correspondenten moeten 't meestal
hebben van geruchten in communis
tische kringen, van loslippigheden
bij Oost-Europese diplomaten, van
verklaringen ook. die vluchtelingen
afleggen Of van een nauwkeurige
analyse van hetgeen in de Sovjet
bladen aan commentaar wordt op
gediend. Zo kon het aftreden van
Clementis als Tsjechisch minister
van Buitenlandse Zaken al vorig
jaar met grote waarschijnlijkheid
voorspeld worden, niettegenstaande
de officiële tegenspraken. Niet alle
voorspellingen komen even goed uit.
De bekende journalist Curt Riess
heeft de gewoonte over Rusland te
schrqven als ware hij kind aan huis
in het Kremlin. Zijn bericht, dat de
Roemeense Anna Pauker in ongena
de was gevasllen, ging de gehele we
reldpers door. Tot dusver echter is
in geen enkel opzicht gebleken, dat
Anna inderdaad aan het einde van
haar politieke loopbaan is gekomen.
Moeten aldus ook de berichten
over wijzigingen in de interne
machtsverhoudingen binnen het Po
litbureau steeds met flink wat zout
genomen worden, voor de jongste
geruchten over de herrijzenis van
Molotov tot tweede leider na Stalin,
is heel wat bewijsmateriaal aan te
voeren. De 70-jarige Stalin is niet
meer de man met ae ijzeren gezond
heid van voorheen. De tijd, dat hij
een groot deel van zijn bevoegdhe
den aan een opvolger moet overdra
gen, ligt in het verschiet. Zijn naas
te medewerker is thans Molotov,
aan wie al veel uitvoerende macht
in binnenlandse aangelegenheden is
overgedragen. Dat zou dar. tevens
de sleutel zijn van zijn aftreden als
minister van Buitenlandse Zaken. Is
deze langzame opvolging van Stalin
door Molotov gunstig voor het Wes
ten? Hierover zijn de deskundigen
het niet eens.
In de Ver. Staten is Stalin hoe
vreemd 't ook klinkt betrekkelijk
populair. President Truman sprak
eens vriendschapelijk over „Old Joe",
die echter een gevangene was van
het Politbureau en daarom zijn ma*
tigende invloed niet steeds ten vollf
kon doen gelden tegenover de heet
hoofdige leiders. Stalin, zoals Ame
rika hem ziet, is een man des vre-
des, een man, die een tijedelijk ac-
coord met het Westen wenselijk acht.
Het Londense blad „The People"
berichtte nog Zondag, dat Stalin
waarschijnlijk binnenkort formeel
contact zou opnemen met zijn vroe
gere bondgenoten door Molotov naar
't Westen te sturen met volledige
volmachten om regelingen te tref
fen.
Over Molotov zijn de meningen
verdeeld. Sommige insiders zien in
hem de stugge door en door anti-
Westerse diplomaat, wiens half Mon
goolse gelaatstrekken een scherp,
maar zeer eenzijdig intellect verra
den.
Anderen menen, dat Molotov de
denkbeelden van Stalin volkomen
deelt en tot de „vredespartij" in 't
Politbureau behoort.
Hoe het ook zij, Molotov heeft 'n
belangrijke internationale ervaring
en dat maakt mischien, dat hij een
minder verwrongen beeld heeft van
het Westen, dan de leiders, die nooit
buiten de grenzen van de Sovjet-
Unie zijn geweest.