In Belgie komen de uitzendingen
moeilijk opgang
De Franse regering in de zorgen
Keuze tussen twee systemen
Zeeuwse Almanak
INDUSTRIALISATIE VERLIEP TOT
DUSVER BEVREDIGEND
Stormlopen van links en van rechts
krengen geladen sfeer teweeg
Lichte kost
DINSDAG 21 MAART 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
TELEVISIE VEROVERT DE WERELD (V)
-0
Als een ezel tussen twee schelven hooi.
r
(Van onze correspondent)
BRUSSEL, Maart In België heeft men gTote belangstelling voor alles
wat de televisie betreft. Dat betekent echter nog niet, dat men met de
practisehe toepassing ervan ver gevorderd is. Hier en daar zyn er ewl
eens bollebozen, die erin slagen een ontvangtoestel in elkaar te zetten,
waarvoor zij zich 's avonds met veel geduld posteren in de hoop, dat bui
tengewoon gelukkige omstandigheden golven uit Frankrijk of Engeland
hierheen doen dwalen. Maar overigens is men in België nog in het stadium
van de experimenten en vooralvan discussies.
Het meest omstreden punt is de „defi
nitie", m.a.w. het aantal beeldlijnen. Moet
België het Engelse systeem kiezen van
405. het Nederlandse van 625, het laatste
Franse van 819? Ingekneld tussen Neder
land en Frankrijk voelt België zich enigs
zins als de beroemde ezel tussen de schel
ven hooi.
Men zou denken, dat deze allermodern
ste vinding de televisie een prach
tige gelegenheid biedt om al de mooie
plannen voor internationale samenwer
king, waarover men zoveel spreekt, in de
practijk te brengen. Vooral op technisch
gebied starten we allemaal op een andere
tijd en als de samenwerking aan de orde
komt, heeft de één in een bepaald sy
steem reeds veel geld gestoken, wanneer
het andere land nog moet beginnen. Wie
het laatste start, wil natuurlijk van de
laatste vindingen' profiteren.
Engeland, dat in Europa het verst ge
vorderd is, maakt gebruik van een sy
steem van 405 lijnen. Het heeft een zen
der in Londen en reeds zijn duizenden
ontvangtoestellen geïnstalleerd, zodat men
er weinig voor voelt het eenmaal belegde
kapitaal te offeren.
Voor België zou het natuurlijk het een
voudigst zijn, wanneer het Nederlandse
en Franse systeem gelijkgeschakeld wer
den. Begin 1949 zag het er naar uit, dat
dit zou gebeuren. Maar toen Frankrijk
aanbood op basis van 819 beeldlijnen van
Bijssel uit programma's naar de aangren
zende Belgische provincies te relayeren,
voelden de Belgische constructeurs weer
meer voor dit laatste systeem.
Het is nu eenmaal met de televisie niet
zo eenvoudig als met de radio. Wil men
een niet te duur ontvangtoestel aanbie
den. dan kan men althans voorlopig
geen apparaten bouwen, die gelijktijdig
geschikt zijn voor verschillende syste
men. Vandaar deze „lijnenslag"
En toch is het volgens de Belgen ge
wenst, dat de landen van West-Europa
eikaars programma's kunnen opvangen en
dat zij het eens worden over de standaar
disering van de toestellen. Vooral om
Vermist meisje was in groot
gebouw verdwaald.
De drie-jarige Carla Eygelsteim uit Delft,
die sinds Zaterdagmiddag werd vermist,
is thans gezond en wel teruggevonden.
Een tekenaar van het gebouw Weg- en
Waterbouwkunde te Delft hoorde Maan
dagochtend om kwart voor acht kinder
geschrei in kamer 202 op de tweede ver
dieping. Hij ging de kamer binnen en
vond het kind in de vensterbank.
Zaterdagavond en Zondag heeft de po
litie met de ouders een onderzoek inge
steld in het grote gebouw, dat nabij de
ouderlijke woning van 't kind i sgelegen.
Vergeefs echter, hoewel men in de kamer
is geweest, waar het kind thans werd ge
vonden. Het meisje is wel vaker wegge
lopen en al eens eerder in het gebouw
aangetroffen.
„De Koning-Stadhouder en
zijn tijd".
TENTOONSTELLING
GEOPEND
Door de erehal van het Rijksmuseum
te Amsterdam klonk Zaterdagmiddag
bazuingeschal ten teken, dat de secre
taris-generaal van het departement
van Onderwijs, Kunsten en Weten
schappen, mr. H. J. Reinink, namens
de minister de tentoonstelling „De
Koning-Stadhouder en zijn tijd" had
geopend. Deze tentoonstelling is een
herdenking van het feit, dat drie hon
derd jaar geleden Willem III, die later
Stadhouder der Nederlanden en Ko
ning van Engeland zou worden, het
levenslicht zag.
De expositie blijft geopend tot 30
Mei.
DE KAARTEN KOMEN
De roep om een nieuwe wandelkaart
van Walcheren nog vóór de aanvang
van het toeristenseizoen, een kaart,
waarop alle nieuwe wegen aangege
ven staan, is niet die des roependen
in de woestijn geweest. Twee Middel
burgse uitgeversde firma's Altorffer
en Fey melden, dat zo'n wandel- en
fietskaart nog in dit voorjaar verschij
nen zal. Hopelijk zal er voor beiden
voldoende afzetgebied zijn: in ieder
geval zullen we nu twee kaarten tege
lijk hebben, vermoedelijk beide in
kleurendruk, en één zeer zeker met
plattegronden van Middelburg, Vlis-
singen en Veere.
Twee dierenasyls in Middelburg in
de toekomst, twee wandélkaarten van
Walcheren en twee Mattheuspassion-
uitvoeringen in Zeeland. Wordt het
niet wat veel van het goede? Van de
kaarten is het niet ergMaar de die
renasyls en de grote muziekevene
menten (voor volgend jaar staat nog
'n derde Mattheus-Passlon op stapel!)
zouden vermoedelijk bij bundeling der
krachten toch wel winnen!
economische redenen. De inrichting van
de televisie en de uitzending der pro
gramma's is duur. Door met elkaar sa
men te werken kan men eikaars program
ma's opvangen en daarin afwisseling bren
gen.
VLAMINGEN IN HET GEWEER.
Toen hier bekend werd, dat Frankrijk
van Rljssel uit de aangrenzende Vlaamse
provincies wilde bedienen, kwamen de
Vlamingen in het geweer. De Nieuwe Gids
bijv. schreef in September jl. reeds: „Het
ware onduldbaar, dat bijv. de Westrand
van West-Vlaanderen niet door 'n Vlaams
station zou kunnen bediend worden en
op een zendpost in Rijssel zou aangewezen
zijn. Het ware werkelijk een schandaal,
indien de Nederlandse uitzendingen in
België niet zouden op te vangen zijn en
de Franse wel. Hier is werk voor de
Vlaamse cultuurverenigingen en voor de
bonden en sociëteiten, die de toenadering
^Rssen de Beneluxlanden in hun statuten
hebben geschreven".
Op dat ogenblik had men dus blijkbaar
nog geen aanbieding uit Nederland ont
vangen. Sindsdien heeft men in ons land
ook vorderingen gemaakt en Philips
bouwt reeds ontvangtoestellen, waarbij
ook rekening gehouden wordt met export.
De merkwaardige situatie zou zich dus
kunnen voordoen, dat een gedeelte van
België, met name de Vlaamse provincies
van Frankrijk en Nederland uit zouden
worden bediend, terwijl België zelf nog
niet kan beginnen.
De betrokkenen voelen dus wel, dat zij
haast moeten maken, terwijl zij nog de
hoop koesteren, Nederland en Frankrijk
te bewegen hetzelfde systeem toe te pas
sen. Volgens de Belgische experts zijn er
geen overwegende technische bezwaren.
De minister van Verkeer heeft in Frank
rijk over deze problemen besprekingen
gevoerd en ook in Londen is binnen het
kader van het vijflandenpaet onderhan
deld. Wanneer Nederland en Frankrijk
met België meedoen, zou het dit land met
zijn twee culturen een moeilijke keuze
beisparen.
(Nadruk verboden).
Werkloosheid moet binnen de perken gehouden worden.
(Door onze economische medewerker).
Het is nu wel gemeengoed geworden, dat alleen een staag voort
gezette industrialisatie de bevolkingsuitbreiding zal vermogen op te
vangen. In hoeverre dit streven in de toekomst succes zal hebben
durven wij thans niet te beoordelen, aangezien afzetproblemen (vooral
in een dalende conjunctuur), financieringsvraagstukken en toestroming
van leidinggevend personeel en vakarbeiders een zeer belangrijke rol
zullen spelen.
Het is dan ook niet te verwonderen, dat vele stemmen gehoord
worden die zich pessimistisch uitlaten over de verwezenlijking dier
industrialisatie. Des te merkwaardiger en des te moedgevender is het
daarom, dat het tot nu bereikte resultaat uitgaande van de maatstaf
„scheppen van werkgelegenheid" alleszins gunstig is geweest.
Dit is in elk geval de conclusie,
die wij kunnen trekken uit een
rede, welke dr. A. Winsemius,
directeur-generaal voor de In
dustrialisatie, onlangs in Rotterdam
heeft gehouden. Als ambtenaar van
het departement van Economische
Zaken is het logisch dat hij als uit
gangspunt nam de (hoogstwaar
schijnlijk mede door hem samen
gestelde) nota van Minister van der
Brink over de Industrialisatie, die
in September aan het parlement
werd aangeboden.
Hierin was becijferd, dat er eind
1952 95.000 werkkrachten meer aan
wezig moeten zijn in de industrie
dan op 1 Juli 1948. Dit komt dus
neer op plm. 21.000 man per jaar en
plm. 32.000 man in IA jaar. Welnu,
zo rekent de heer Winsemius ons
voor, van 1 Juli 1948 tot 31 Decem
ber 1949 is het aantal arbeids
krachten in de industrie toege
nomen met ruim 60.000. Dit is dus
bijna het dubbele van hetgeen de
nota als taak had gesteld.
Dr. Winsemius is zo verstandig
om geen „ho" te roepen, voor hij de
hele industrialisatiebrug over
Veel extra arbeiders konden moge
lijk tot nu toe worden opgenomen
in de bestaande industrie en wel
door de installaties intensiever te
gebruiken; slechts een minderheid
werd aangetrokken door nieuwe be
drijven, welke toch in de toekomst
het meeste hooi op hun vork ^zullen
moeten nemen.
Werkloosheid blijft gelijk.
Enigszins paradoxaal doet het
aan, dat, ondanks die verblijdende
toestroming naar de industrie, de
werkloosheidscijfers niet dalen of
op zijn minst gelijk blijven. Wij
zien namelijk, dat over geheel 19£9
het aantal werklozén plm. 20.000
groter is dan de overeenkomstige
maanden van 1948. De verklaring
hiervoor moeten wij zoeken in de
bevolkingsgroei, in de terugkomst
van militairen uit Indonesië en in
de stijging van de arbeidsproduc
tiviteit, waardoor men het voor de
vervaardiging der producten met
minder mensen afkan.
Nu is het huidige cijfer van plm.
Honkbal tegen „koude
oorlog".
Het Amerikaanse Nationale
Honkbalcongres heeft Stalin
verzocht toe te stemmen in een
uitwisseling van honkbalploeger)
om er toe bij te dragen, „dat
de koude oorlog niet hetei
wordt".
De voorzitter van het congres
heeft Stalin voorgesteld twee
Russische honkbalkampioens-
ploegen naar Amerika te sturen,
waarop het congres een Ame
rikaanse en een andere Weste
lijke kampioensploeg in Rusland
zou laten uitkomen.
Een afschrift van de brief is
aan president Truman gezon
den..
100.000 werklozen in de winter
maanden niet onrustbarend. In de
meeste branches toch gaat de werk
loosheid in doorsnee niet uit boven
een percentage, dat voor een nor
male roulering van arbeidskrachten
aanvaardbaar is. Bovendien blijken
er nog altijd sectoren te zijn, waar
nog een tekort aan vaklieden is
zoals in de grafische nijverheid,
schoen- en luxe-lederwaren-in-
dustrie, de confectie-industrie en de
metaalindustrie. Tegenover een
overschot is er dus nog 'n tekort.
Hier ligt natuurlijk in de eerste
plaats een terrein braak voor de
Rijkswerkplaatsen voor vakontwik- p
keling, waar men een opleiding en r,-
herscholing kan krijgen voor de'
bouw- en metaalvakken. Eind j
Januari jl. waren er op alle scholen
Zondagochtend is Z.K.H. Prins Bernliard per K.L.M.-vliegtuig uit New
York in ons land teruggekeerd van zijn reis naar Zuid- en Noord-Amerïka
en Canada. Qp Schiphol begroetten H. M. Koningin Julina en de Prinses
jes de Prins. Het Koninklijk gezin op Schiphol: Z.K.H. Prins Bernhard en
H. M. de Koningin en op de voorgrond van links naar rechts de Prinses
jes Margriet, Irene, Marijke en Beatrix
tezamen plm. 3050 mensen inge
schreven. Inderdaad nog niet veel,
maar toch 'n begin.
Zo nodig zal de overheid
ingrijpen.
Mocht de werkloosheid ernstige
vormen gaan aannemen, dan zal on
getwijfeld de overheid in het ge
weer komen. Naast de bewuste in
dustrialisatie op grond van de boven
genoemde nota (o.m. door het ver
lenen van steun e.d.) kennen wij nog
de in Maart 1949 ingestelde Werk-
gelegenheidscommissie, die binnen
kort wel met haar plannen op fis
caal, monetair en economisch ge
bied voor de dag zal komen, terwijl
ten slotte een wetsontwerp in voor
bereiding is, dat de regering de be
voegdheid zal geven op korte ter
mijn alle maatregelen te nemen, die
voor de bestrijding der eventuele
werkloosheid nodig zijn.
Tot nu toe is het dus wel gegaan:
laat ons er op vertrouwen, dat men
het verleden zo veel geleerd
dat de werkloosheid in de
nimmer de perken te
buiten zal gaan.
(Nadruk verboden).
Plannen voor een
Luchtvaartmuseum.
Dezer dagen kwam de door de Kon.
Ned. Ver. voor Luchtvaart ingestelde
„Commissie voor het Nationaal Lucht
vaart-museum" bijeen. Deze commissie
heeft tot taak bestaande plannen voor een
luchtvaartmuseum te coördineren en zo
gauw mogelijk te komen tot een verwer
kelijking van deze plannen.
De directie van Schiphol verklaarde
zich in principe bereid om ruimte voor
het onderbrengen van de te stichten col
lectie af te staan. Fokker schonk een Fok
ker F VIH B vliegtuig uit 1927 en de be
kende reconstructie van Fokker's eerste
toestel, de „Spin". De Schotse Lucht
vaartmij. „Scottish Aviation" heeft het
museum een Fokker F XXII aangeboden,
die bij deze onderneming nog lange tijd in
dienst is geweest.
Ook andere instanties, zoals de K.L.M.,
de Luchtstrijdkrachten en de Marine-
Luchtvaartdienst, zegden medewerking
toe. t
Brand in Griekse bioscoop
eiste tien doden.
Te Piraeus ontstond Zondagavond in
een bioscoop brand. In paniek trachtten
de bezoekers naar buiten te komen. 10
personen kwamen in de vlammen om. 30
werden gewond.
De Gaulle droomt van het presidentschap.
(Van onze correspondent)
PARIJS, Maart Frankryk beleeft op het ogenblik stellig één van de
moeilijkste perioden van zyn na-oorlogse geschiedenis, dat wil zeggen, dat
de machtige oppositiepartijen van linies en rechts de democratische rege
ringsvorm het vuur nog nooit zo na aan de schenen hebben gelegd als nu.
Van links wordt het bestaan van de toch al zwakke minderheidsregering
door de zich nog steeds uitbreidende en verplaatsende stakingen belaagd,
terwyl de Gaullisten van rechts het gehele huidige staatsbestel met het z.g.
schandaal der generaals to Ijjf gaan.
Minister-president Bidault, wiens ver
standigheid door vriend en vijand wordt
gewaardeerd, moet op het ogenblik met
een regering, die op geen stukken na de
meerderheid van het Franse volk achter
zich heeft, het hoofd bieden aan de felle
sociale ontevredenheid, die vaak de vorm
van opstandigheid aanneemt, terwijl aan
de andere kant de oppositie tracht de
regering en zelfs de president bij het
schandaal van de generaals te compromit
teren, met het doel de „verrotheid van
dit democratische stelsel" te doen blijken.
De politieke kant van de stakingen
baart de regering natuurlijk veel zorg.
Maar zijn er reële gevaren, dat wil zeg
gen, wanneer we het grote woord eens
mogen noemen, kan die oproerigheid de
vorm van een opstand gaan aannemen?
Het is een feit, dat bij de dagelijkse mani-
festatiess van de rode arbeiders de troe
pen ieder ogenblik moeten optreden: der
gelijke massale vechtpartijen, waarbij aan
beide .kanten vaak duizend en meer per
sonen betrokken zijn, maken vooral de
eerste keer een diepe indruk op de toe
schouwer. Men denkt dan, dat de revolutie
op het punt van uitbreken staat. Er rij
den zelfs kleine tanks door de straten;
de soldaten, de agenten, de republikeinse
garde zien er met hun helmen en hun ge
weren bedenkelijk krijgslustig uit en wan
neer daarbij dan nog revolutionnaire lie-
indruk van kleine plaatselijke burgeroor
logjes.
Maar het geheel ziet er veel ernstiger
uit dan het is. De troepen hebben strikte
opdracht onder geen enkele voorwaarde
te schieten en de manifestanten en de
troepen gaan elkaar dus met stokken,
gummiknuppels en stenen te lijf. Vandaar
dat die relletjes op miniatuuroorlogjes van
500 jaar geleden lijken. Wat zich in de ha
vens afspeelt en gaat afspelen bij het
ontschepen van de Amerikaanse wapens
is natuurlijk ernstig, maar dit alles heeft
toch nooit zulke vormen aangenomen, dat
de regering zich zelfs bij benadering be
dreigd voelde. De orde kan zonder veel
moeite gehandhaafd worden en het uiterst
verstandige besluit om de vuurwapens
niet te gebruiken, zorgt ervoor, dat het
aantal slachtoffers gelukkig tot een mini
mum beperkt blijft. Daarbij komt, dat
dit communistisch offensief, dat gesteund
wordt door de inderdaad vaak schanda
lig slechte omstandigheden, waaronder
sommige arbeidersgroepen moeten leven,
de niet communistische party en dichter
bij elkaar heeft gebracht.
SOCIALISTEN TUSSEN
TWEE VUREN.
De socialisten, die zich uit de regering
hadden teruggetrokken en van wie men
deren worden gezongen, barricades wor- j algemeen verwacht had, dat zij toch wel
den opgeworpen en er schoten in de lucht min of meer in de oppositie zouden gaan.
knallen, dan krijgt men werkelijk wel de hetgeen het einde van de regering-Bidault
betekend zou hebben, 'passen er wel voor
op, dat zy niet de bondgenoten van de
communisten worden. Aan de andere kant
willen zij hun arbeiderscliëntèle niet nog
verder verliezen en daarom moeten zij in
bepaalde gévallen de door de communisti
sche C.G.T. gestelde eisen wel ondersteu
nen.
HET SCHANDAAL.
Het schandaal van de generaals, waar
over de Parijse kranten dagelyks hele
pagina's schrijven en dat men (wellicht
expres) zo ingewikkeld heeft gemaakt, dat
niemand het meer geheel begrijpt, is mis
schien erger, gevaarlijker, omdat het de
democratische regeringsvorm zelf aantast.
Het uit de doofpot halen van dit schan
daal heeft inderdaad de voosheid, de cor
ruptheid en de grenzenloze lichtzinnig
heid van hoge politieke en militaire figu
ren in het zonnetje gezet. De dingen, die
zich om de afschuwwekkende oorlog in
Indochina hebben afgespeeld, vormen ge
zamenlijk inderdaad een schandaal, dat
er zijn mag. Maar het blijkt hoe langer
hoe meer, dat men in bepaalde, uiterst
rechtse kringen tracht men dit schandaal
de regering ten val tè brengen.
Dit werpt ook een ander licht op de
ministers Jules Moch en Ramadier, die
voorzien hebben, dat dit schandaal wel
eens zo ver kon gaan, dat het de gehele
democratie zelf zou aanvreten en daarom
besloten het in de doofpot te stoppen. De
grote onbekende in dit schandaal blijft de
avonturier Peyre, die vóór hij plotseling
naar Zuid-Amerika vertrok, in Frankrijk
alles kon doen, iedereen kende en alles
voor elkaar kon krijgen. Hoe deze man
aan zyn macht kwam, weet men niet.
maar men zegt, hetgeen wij onder alle
reserve herhalen, dat hij een gedeelte van
zijn macht vond in het feit, dat hy een
schoondochter van de president van de
Republiek zou kennen. Van Gaullistische
kant tracht men vooral deze geruchten
te exploiteren met de bedoeling de sym
pathieke en populaire president Auriol
zo te compromitteren, dat de leider van
de R.P.F., generaal De Gaulle dus. zijn
droom om weer in het presidentelyk pa
leis te kunnen tronen, hiermede zou kun
nen verwezenlijken. En dit is voor het
kabinet-Bidault een gevaar, dat men niet
mag onderschatten.
(Nadruk verboden).
Het Wereldgebeuren
Volgens „Time" heeft een Italiaans
weekblad onlangs een „stunt" uitge
haald, die zelfs voor de zeer rekba
re Amerikaanse begrippen over wat
niet en wat wel mag in de journa
listiek, erg ver ging. Het bedoelde
blad zag in de eerste week van Fe
bruari zyn oplaag met duizenden
exemplaren per uur stijgen vanwe
ge een foto op de voorpagina van
Ingrid Bergman en haar Rosselmo-
baby, genomen in het ziekenhuis
vlak bij het kraambed. En dat ter
wijl Ingrid en haar Italiaanse regis
seur omstreeks die tijd alle publici
teit schuwden, in de regel niet de
gewoonte in filmland, waar publici
teit dollars waard is. Een brutale
fotograaf De oplossing was eenvou
diger en stond vermeld in één der
binnenpagina's van hetzelfde blad.
De foto was een handige montage,
met schaar en lijmpot bijeengebracht
en volgens de vakregels der retou
che bedriegelijk bijgewerkt. Vermoe
delijk zullen de kopers van het num
mer zich niet eens bedrogen heb
ben gevoeld. De Italianen stellen
geen hoge eisen aan hun lectuur,
minder nog dan in andere warmbloe
dige landen, waar het Zuidelijk tem
perament zich niet verdraagt met
wat hier te lande „gedegen beschou
wingen" heten.
De leeslust voor tijdschriften is na
de oorlog in Italië sterk toegenomen.
Daarbij gaat de voorkeur van de le
zers begrijpelijkerwijs uit naar lich
te kost? Die kost is echter dusda
nig licht, dat er een bedenkelijke
geestelijke luiheid en een kinderlijk
peil van ontwikkeling uit spreken.
De kiosken zyn gevuld met beeldro-
man-romantiek voor grote mensen.
In elke stad worden de „Fumetti"
het best verkocht. De „Fumetti"
staan vol avontuurlijke geschiedenis
sen van sterke jonge mannen, die
de schiet- en kustechniek volkomen
meester zijn, geschiedenissen, die ge-
illustreerd worden met foto's van
filmsterren en van meer gewone
aantrekkelijke meisjes, die op de
„grote" liefde wachten. Hetgeen in
Italië overigens nooit zo lang duurt.
De bladen „Grand Hotel" en „Bo
lero-Film" en nog 'n paar andere,
die in de „Fumetti"-groep verschij
nen, bereiken een oplaag van ander
half millioen exemplaren. De „Oggi",
de „Europeo" en de „Intimita" (wa
re verhalen), die nog slechter zijn,
bereiken ongeveer de helft van dat
aantal.
De belangstelling voor de „ware"
jaloezie- en ander soort moorden,
zoals de uitgesproken laag bij de
grondse bladen als „Crimen" en
„Cronaca Nera" (zwarte kroniek) die
publiceren, is wat geluwd. Er is ten
slotte in misdaad maar een beperk
te mate van variatie mogelijk en bo
vendien verwaarlozen de gewone
dagbladen dit terrein allerminst.
Desondanks hebben deze bladen nog
steeds een oplage van 200.000 exem
plaren per week.
Filmtijdschriften en pikante blaad
jes worden over 't algemeen grif
verkocht, zolang er maar vrouwelijk
^schoon" in te zien is en 'n rubriek,
waar de lezers antwoord kunnen
krijgen op hun vragen over liefdes
perikelen en andere intieme proble
men.
Geen wonder, dat de typische „so
lide" familiebladen als „Tribuna 11-
lustrita" en „Domenica del Corrie-
een belangrijke daling vertonen.
Het laatste blad zag zyn oplaag
van 800.000 exemplaren tot op de
helft teruglopen.
De belangstelling voor politieke
tijdschriften is niet. groot, maar be-
staat toch. De communisten druk
ken weliswaar hun „Vie Nuove"
(nieuw leven) in 300.000 exempla
ren. maar zij worden nauwelijks voor
de helft in de straatverkoop en door
abonnementen afgezet en dan nog
hoofdzakelijk op vergaderingen. Ook
het vroeger goed verkochte anti-ka
tholieke blad „Don Basilio" wordt
maar weinig meer gelezen, zeker
niet alleen doordat het Vatïcaan het
blad op de lijst van verboden bladen
plaatste.
De lezers zijn waarschijnlijk over
gelopen naar de Italiaanse uitgave
van de Amerikaanse „Selections",
dat bijna een half millioen exempla
ren haalt.
De stand van de Italiaanse week
blad-journalistiek wordt opgehouden
door het voortreffelijke „Settimana
Incom", dat echter in verkoop ten
achter blijft bij zijn concurrente-a
van lichter en van het lichtste ka
liber.
Dat in zulk een journalistieke sfeer
de fotomontage met Ingrid als
slachtoffer succes kon hebben en'
niet eens protesten uitlokte,, wie
zou anders verwachten.
Nieuw element ontdekt.
Atoomgeleerden te Berkeley (Cali-
fornië) hebben een nieuw element
vrijgemaakt, dat voorlopig „Califor
nium" zal worden genoemd. Dit is
het 98ste van de thans bekende ele
menten.
Nummer 98 is het zesde nieuw-ont-
dekte element sedert het begin van
de atoom-eeuw, zo verklaarde een ge
leerde. Het nieuwe element is ont
staan door het bombarderen van cu
rium met alphadeeltjes, welke de ker
nen van het helium-atoom zijn. Het
resultaat was het zwaarste totnog
toe bekende atoom. Het element was
echter zo wenig stabiel, dat het na
een paar uur weer in curium overging.
Men moest zeer snel werken om het
chemische te identificeren.
„No 98 heeft geen toekomst als bron
van atoomenergie", aldus verklaarde
een geleerde, maar het draagt bij tot
het begrip van de materie.
Het is een vreemde onzichtbare
substantie, zo werd gezegd.
De „New York Times" verneemt uit
Madrid, dat Spanje onderhandelt over de
aankoop van olie van de Sowjet-Unie.
Afgevaardigden van de Sowjet-Unie zou
den in Madrid zijn aangekomen om hier
over besprekingen te voeren.
