Voor mij een portie slakken, ober...
Op bezoek bij de enige
slakkenkwekerij in Nederland
Op 'f Mafje
J'
Naar betere arbeidsverhoudingen?
GEJAAGD DOOR DE WIND
Zinloze actie
DONDERDAG 2 MAART 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Liefhebberij van Limburger groeide uit tot een bedrijf.
(Van onze speciale verslaggever)
VALKENBURG, Februari „Ziezo kinderen, eet je maar lekker dik;
over vjjf jaar kom ik jullie weer halen", sprak de heer P. Florack, toen hy
ze in het bos zette.
Denkt U niet, dat er nu een gruwel verhaal komt over een ontaarde vader,
die zyn kroost aan de wolven in het bos overliet, zonder er zich verder om
te bekommeren. De geschiedenis zou te veel lijken op het sprookje van
„Klein duimpje" en dus weinig interesants bieden .Neen, de heer Florack
is 'n achtenswaardig huisvader, die in 'n gezellig ouderwets huis'woont aan
de spoorbaan tegenover het stationnetje van Valkenburg in het onvolpre
zen landschap van Zuid-Limburg.
Over een a twee maanden is hy eigenaar van een splinternieuw oficieel
Nederlands bedrijf, dat zal heten: ^Eerste Nederlandse Carcollen-kwekerjj".
Dat „carcollen" Is een verbastering van het Franse woord „escargot" dat
wyngaardslak betekent. De heer Florack kweekt eetbare slakken, die hg
zjjn kinderen noemt. Z\jn bedrijf »s geheel natuurlgk en geleidelyk gegroeid.
Er zjjn bgna twintig jaar van liefhebberij verstreken, alvorens hg van het
slakken kweken een beroep ging maken.
Het was omstreeks 1930, toen de
heer Florack eigenaar was van een
café in Maastricht. Om zijn klanten
te lokken serveerde hij by de borrel
bij wijze van garni bereide wijngaard
slakken, zoals wij bitterballen, kaas,
olienootjes of iets dergelijks plegen
te gebruiken.
Ofschoon wij uit ervaring niet kun
nen getuigen, dat de bereide wijn
gaardslak een delicatesse is, moeten
wij dit wel aannemen, omdat het café
van de heer Florack er naam door
maakte en steeds meer klanten kreeg
Bepaalde omstandigheden deden hem
echter besluiten de zaak over te doen
Hij vestigde zich te Valkenburg, waar
hij oberkellner werd in een van de
meest gerenommeerde hotels Toen de
heer Florack 'acht jaar geleden op
Zondag met zijn vrouw in de omge
ving van het zwembad wandelde, ont
dekte hij daar wijngaardslakken.
„Zonde, dat er niemand gebruik van
maakt", zei hij tegen zijn vrouw
Voor eigen consumptie zochten zij
daarna slakken, spraken er in de zo
mermaanden met vacantiegangenrs
over. die in Valkenburg en ook wel
in het huis der Floracks logeerden
Onder hen waren er, die de wijn
gaardslag in Frankrijk hadden leren
eten. Zij bewogen de heer Florack de
slakken ook voor hen te zoeken en
ze in de wintermaanden af te leveren
BREKENDE BEWOLKING.
Sommige dagen hebben de kleur
van verwaarloosde plafonds: ze zijn
niet zwart en ze zijn niet wit en ze
zijn niet grijs. Ze zijn alleen maar ar
metierig, viezerig en grauw van ver
velende akeligheid. Het begint al in
de ochtendstond, waarvan een misda
dige zot gezegd moet hebben dat die
goud in de mond heeft. Goud op zulke
ochtenden? Mesjogge: nog geen blik.
Ge snijdt u bij het scheren, ge
brandt u by het kachelstoken, de post
brengt een aanslagbiljet, uw zoontje
scheurt het behang van de muur en
onder het nadeinen van de daaruit
welig ontspruitende herrie met de di
rectrice (de voormalige honneporyi,
gaat ge naar de plaats van uw arbeid,
waar ge gewoonlijk de zweetdruppels
plengt. En daar is dan natuurlijk, uit
gerekend op diezelfde verkreukelde
ochtend, de duvel ook aan 't feesten
tussen allerlei fout en misstand en
gesaegerjjn van allerlei aard en soort
en kleur, zodat het u kostelijk ver
heugt, dat ge naar de rechtbank kunt
tiigen om althans een paar uur aan
schouwelijk onderwijs te genieten in
de dalles en de mallotigheid van uw
medemensen.
on een grauwe dat? is ook de
rechtzaal grauw. De rechter heeft
zo'n melige trek om de lippen en de
officier kijkt als ware hii door een
kater gebeten en de griffier tekent
rn" vorveo'dpr Donnetips dan nndprs.
Zelfs de altoos gemoedelijke ordebe
waarder heeft iets van een kamnbeul.
En als er dan precies in je nek een
tribuneklant z'n kennelijke verkoud
heid zit weg te wekkeren in allerlei
neushalingen. dan jkom je allengs tot
het groot verlangen: naar huis te
gaan en in bed te kruipen.
Gelukkig heb ik het niet gedaan,
want dan zou ik Jannetje hebben ge
mist en Jannetje was een blijspel in
één bedriif. waar ze. wat mij betreft,
alle Cor Ruvsen en Cees Laseuren en
derzelver vrouwelijke om- en aanhang
voor cadeau kunnen krijgen.
Ha die Jannetje. Als een zonnetje
dat door de wolken breekt, als een
roos in de winter, als een perzik op
een zilveren schaal, als een appel op
een lao fluweel zo was ze daar
eensklaps tussen al die saaie, verveel
de zanikmannen en ze riep. ons allen
omvattend in haar vriendeliikp barm
hartigheid. eer« stemming wakker, die
aan de hoofse ridderlijkheid der mid-
de1oouwen moet zijn gelijk geweest.
Ha die Jannetie. De groene tafel
trok de beffen recM en de waker
woelde warrelige krullen op hun
plaats en de tribune snoof niet meer
en als u 't mg vraagt dan glom zelfs
de deurknop wat vrolHker dan anders.
Oei die Jannetje Zonder noeier en
zonder rooie menie op de lippen en
zonder gefrunnik van genagellakte
vingers en in een simpel kleedje van
weinig centen ner meter stond ze daar
als de bloem van hpt nlatteland- over.
togen met de dauw der jeugd'ltfk het
is bij een druiventros die ongerept dé
lipnen noodt.
Och Jannetje Wat vaerskunst zou
constigh zijn uw schoonheid te waar
deren. naardat g' in zuiverheid ver
scheen voor 't oog der strenge heren
Nou viel dat wel mee, dat dient ge
zegd, want de rechter is tenslotte ook
omdat slakken alleen in December en
Januari worden gegeten. Zo kwamen
de bestellingen, maar het kostte de
heer Florack al zijn vrije tijd.
„Slakkenvreters!" jouwden de in
woners en de schooljeugd van Val
kenburg hem en zijn vrouw na. Zij
meden hem als een besmettelijke ziek
te. Men moet weten, dat de slakken
worden gezocht bij regenachtig weer;
als de heer Florack erop uittrok, was
hij dus in zijn oudste plunje gestoken.
Daar komt bij, dat het vieze slijmerige
goedje de heer Florack er nog erger
deed uitzien dan de meest verwaar
loosde landloper.
Op den duur kon hij het alleen niet
meer af. Hij loofde daarom een halve
cent uit voor iedere gevonden slak.
Duizend of tweeduizend slakken per
dag rapen is heel gewoon; dat vorm
de voor sommige lieden een behoor
lijke bijverdienste. Nu waren het de
najouwers, die bij de heer Florack
aanbelden, hem de slakken aanboden
en er bovendien zelf van aten
„Al zou ik er een millioen per jaar
hebben", zo vertelde hij ons, „dan
zou ik ze nog kwijt kunnen". Sinds
een paar jaar heeft hij zijn kellners-
vak eraan gegeven en zich speciaal
toegelegd op het kweken van slakken
in zijn tuin.
Hij is van plan om zijn bedrijf in
de komende twee maanden vier maal
zo groot te maken er er een officiële
tint aan te geven. Hij hoopt daarmee
in Mei klaar te zijn. De aanstaande
vacantiegangers wacht in Valken
burg een nieuwe attractie, omdat men
tegen een kleine vergoeding een kijkje
in de kwekerij zal kunnen nemen.
DE SLAK.
De wijngaardslak komt voor in
België en Frankrijk, waar veel smul
papen slakken als lekkernij beschou
wen. Hij leeft in streken met kalk-
houdend zand. Hierin ligt tevens de
verklaring opgesloten, waarom de
wijngaardslak alleen in het Zuiden
van Limburg is te vinden.
Des winters worden de slakken in
„ingekapselde toestand" uit de grond
gehaald en in koud water op het vuur
gezet. Door de eerste verwarming
komt de slak uit zijn huisje te voor
schijn; hij sterft onmiddellijk als het
water heter wordt. Na vijf minuten
koken worden de slakken schoonge
maakt en opnieuw op het vuur gezet
om ze nogeens enige minuten opnieuw
te laten koken. Er komen dan spece
rijen aan te pas, waarvan de heer Flo-
geen steenezel en de officier veegde
niet voor niets zijn bril zo schoon. Ik
constateer slechts.
Het was overigens, uit een oogpunt
van juridische fijnproeverij, een zaak
van niks. Want dit landfiuweel kwam
slechts een woordje getuigen in een
zaakje, dat wegens gebrek aan be
langstelling van de andere betrokke
nen moest worden aangehouden.
Het spijt ons allen zeer. zei de
rechter, dat wy u de moeite hebben
veroorzaakt van die lange fietstocht.
Wij zijn u erkentelijk voor uw komst.
En dat wg toen met z'n allen niet in
de handen klapten, dat moest eigenlijk
gestraft worden naar de normen van
ma i estei tsschennis.
Tien minuten later was de zaal
weer grauw en hingen de beffen weer
scheef. Er stond een fietsendief te lie
gen als een verkiezingsredenaar en ln
m'n nek snotterde de bacilienspuiter
lustier voort.
Tenslotte ben ik tóch maar ln bed
fekropen. Dat is het beste op zulke
agen.
Mosselen, oesters, kikkerbille
tjes en slakkenwij vinden
het maar een rare eterij! Voor
mosselen en oesters zijn vele
Nederlanders wel te vinden.
Maar slakken? Die laten wij
gaarne over aan onze Franse
en Belgische vrienden.
Breêro heeft al gezegd, dat 't
kan verkeren. Wie weet dus:
misschien zitten we over enige
tijd toch aan de bereide slak
ken. Een leverancier hebben
we bij de hand. In Valkenburg
maakt de heer Florack als eni
ge Nederlander een beroep van
het kweken van slakken voor
de consumptie. Het is 'n eigen
aardig en een uniek bedrijf.
Onze speciale verslaggever is
bij hem op bezoek geweest. In
een tweetal artikelen vertelt hij
u van de eerste Nederlandse
slakkenkwekerij.
rack het geheim der hoeveelheid soor
ten kent. .Vervolgens gaan ze weer
in de van te voren goed schoonge
maakte slakkenhuisjes. Nu is het de
heer Florack die de opening afsluit
en wel met verharde roomboter. Voor
al geen margarine gebruiken, waar
schuwt hij.
Zo kunnen ze worden verzonden en
gegeten. Er zijn echter ook mensen,
die de „naturelslak", dat wil zeggen,
de niet bereide slak kopen. Slakken
moeten een heerlijk voedsel zijn; zij
zijn minder kostbaar dan bijvoor
beeld oesters, waarbij gewoonlijk de
champagne rijkelijk moet vloeien. Het
enige wat men bij slakken eet, is een
doodgewoon stukje geroosterd brood.
Zelfs de slakkenhuisjes kunnen nog
dienst doen. Wanneer men ze in de
oven -legt goed verhit en met een
hamer tot poeder slaat, heeft men een
product, waarop de kippen verzot zijn
De heer Florack schrijft aan de
slakken een bijzondere eigenschap
toe waarover in Zuid-Limburg en in
De Bilt heel wat stof is opgewaaid.
Hij voorspelt namelijk aan de hand
van de gedragingen der slakken, of
we een strenge of een zachte winter
tegemoet gaan. En als het zomer is,
kan de heer Florack de vacantiegan
gers van dag tot dag zeggen wat voor
weer het die dag zal zijn. Maar hier
over in een volgend artikel.
(Nadruk verboden).
De skileraar van de Prinsesjes Beatrix en Irene helpt de meisjes by het
bevestigen van de ski's. En dan kan de tocht in de sneeuw en zon
beginnen
Binnenvloot vervoerde 48 millioen
ton goederen in 1948.
Een van de zeer belangrijke onderdelen
van het Nederlandse vervoersapparaat is
ongetwijfeld de binnenvloot. In 1948 ver
voerde deze n.l. in totaal 48 millioen ton
goederen, waarvan 15 millioen ton naar
of uit het buitenland. Deze cijfers gaan
nog meer spreken, als men ze vergelijkt
met die van de Ned. Sooorwegen (resp.
en 4 millioen ton).
Het centraal bureau voor de statistiek
stelt ieder jaar een uitvoerige statistiek
samen betreffende de grootte en samen
stelling van deze vloot. Volgens deze
statistiek naar de toestand op 1 Januari
1949, welke juist is verschenen, telde onze
binnenvloot op genoemd tijdstip 17.085
schepen met een gezamenlijk laadvermo-*
gen van 4.0 millioen ton. Vergelijkt men
deze cijfers met die van vóór de oorlog
(in 1940 waren er 20.584 schepen met een
totaal laadvermogen van 5.0 millioen ton)
dan ziet men. dat de oorlogsverliezen nog
steeds duidelijk merkbaar zijn. Vooral het
aantal grote schepen is belangrijk kleiner
dan vóór de oorlog.
De taak van de Ondernemingsraden onder de loupe.
(Van onze economische medewerker).
Spraken wg onlangs over de economische betekenis van de publiek
rechtelijke bedryfsorganisatie, ditmaal zullen wij het inmiddels door de
Tweede Kamer aanvaarde wetsontwerp op de ondernemingsraden eens
onder onze economische loupe leggen.
Het is overigens niet toevallig, dat deze twee onderwerpen zo spoedig
achter elkaar in de parlementaire molen terecht zyn gekomen. Er is iets
aan het veranderen in onze maatschappy. Konden wij vóór 1940 nog
spreken van een grote vrijheid op economisch gebied, die de ondernemer
de nodige armslag gaf om credieten op te nemen, zgn zaak uit te brei
den en te verkopen, thaits is het tg wel heel anders voor hem.
Credietcontröle, bedryfsvergunnin-
genbesluit, bindende loonregelingen,
een sterk uitgebreide sociale wetge
ving (incl. werkloosheidswet en een
op komst zijnde verplichte pensioen
regeling komen zij de werkgever op
30 a 35% van het loon te staan) en
ten slotte een zeer progressieve belas-
tingpolitiek hebben alle ten doel om
de werkgelegenheid op een behoorlijk
peil te houden en om de levensstan
daard van de economisch zwakkeren
niet beneden de sociaal nog net aan
vaardbare grens te laten zakken.
Bewust heeft de regering na 1945
op dit kompas gevaren; dit moet ze
ker niet gezien worden als een waan
van de dag, doch als een resultante
van diep in ons volk worstelende
krachten. De grote massa is de grote
sociale ongelijkheid, de bestaansonze-
kerheid, de grote werkloosheid van
vóór 1940 beu; zij verlangt voor alles
naar sociale zekerheid.
GEVAREN.
Wij weten het, hieraan zijn gevaren
verbonden: elke groep voor zich (ar
beiders, boeren, middenstanders, in
dustriëlen) zoekt naar die zekerheid,
hetgeen bij een bepaalde productivi
teit slechts ten koste van de andere
groepen kan gaan. Sommigen zien
hierin ook een verlangen om strijd
uit de weg te gaan. hetgeen tot ver
starring kan leiden.
Hoe dit ook zij, die tendens is er en
onze regeringspol itiek vormt er te
recht in een democratische gemeen
schap de weerspiegeling van. In dit
licht moeten we nu ook de publiek
rechtelijke bedrijfsorganisatie zien
waardoor in de toekomst de produc
tie, de afzet, de concurrentie en de
arbeidsvoorwaarden niet meer gere
geld zullen kunnen worden door de
zelfstandige ondernemers doch door
organen, die bestaan uit vertegen
woordigers van ondernemers en werk
nemers.
In de handen dezer organen liggen
dus ook de lonen, de premies, de aan
neming, de bemiddeling, de opleiding
en het ontslag, bij elkaar dus de pri
maire arbeidsvoorwaarden. De ar
beidsverhoudingen binnen het bedrijf
worden evenwel ook beïnvloed door
de secundaire arbeidsvoorwaarden:
vacantietijden, werkroosters, ploegen
diensten, schafttijden.
TAAK.
Het is nu de taak van -de toekom
stige ondernemingsraden, die zullen
worden opgericht in alle bedrijven
met 25 en meer man personeel, om
over de vaststelling hiervan overleg
te plegen met de ondernemer. In deze
raden zullen tevens alle wensen, be-
Katjes van els en hazelaar
De kortstondige, strenge vorst heeft alweer enige tijd afscheid ge
nomen, zodat de natuur, enkele dagen geklonken in z'n Ijzige boeien,
zich weer vrij kon gevoelen. Of de teleurgestelde winterkoning met
geweld zal trachten toch nog enkele dagen in onze regionen de scepter
te voeren? Wij kunnen maar moeilijk antwoord geven op deze vraag.
Maar de natuur heeft haar antwoord al gereed. Terugkeren of niet:
wij gaan door ons in te stellen op het komende voorjaar.
De sneeuwklokjes hebben hun witte kopjes met grote snelheid om
hooggewerkt, de vroege forsythia's zijn zelfs al bijna uitgebloeid, de
bloempjes vertonen al bruine randen.
Zag ik vóór de vorstperiode
slechts één els en één hazelaar, die
zijn katjes hadden durven ontplooi
en, nu hahgen er vele langgerekte
gele windbloemen. En bloeiende
hazelaars kan men in nog groter
aantal vinden.
Die windbloeiers moeten hét heb
ben van de periode, waarin de af
wezigheid van de bladeren en de
bevruchting van de vrouwelijke
katjes (die teer en rood als kleine
knobbeltjes aan de zelfde takein-
den prijken, waaraan ook de stuif -
meelkatjes hangen), helpt bevorde
ren.
Of de vroegelingen onder de el
zen het vandaag naar hun zin heb
ben? De storm raast over de wereld
en slingert de katjes met geweld
heen en weer. Zullen de stamper-
katjes by zulk weer de kleine stuif-
meelkorrels op hun fyne stempel
tjes vangen en vasthouden?
Zo maar geeft de natuur geen
antwoord op zulke vragen. Zwerf-
mans moet wel genoegen nemen
met er eens over te piekeren en dan
verder te trekken over een modern
fietspad met een flinke sloot er
langs.
RUKWINDEN.
Sloten hebben altijd zijn belang
stelling, maar ditmaal heeft Zwerf-
mans meer dan genoeg aan de lut
tele breedte van het pad om zijn
aandacht bezig te houden. Rukwin
den dreigen hem meer dan eens uit
de koers te rukken of ze zeggen
willen: Als je dan toch persé in die
sloot wilt kijken, zullen wij wel een
handje helpen. Laat het gerust aan
ons over, je kunt je onderzoekingen
dan van zéér dichtbij verrichten,
om zo te zeggen met je neus er op!
Maar we kennen hun streken en
de sloot, die er meestal prat op
gaat voortdurend droog te staan,
bevat nu zeker een halve meter wa
ter. Dus voortZo nu en dan,
tussen twee rukwinden door, blijft
het mogelijk een blik zijwaarts te
werpen en zie ik de boterbloem-
planten even fris ónder water groei
en als ze er anders boven staan.
En hoe kort slechts de slootbodem
bedekt ligt, brede, fijn geweven
gordijntjes van flap hebben reeds
kans gezien dit maagdelijk terrein
te bezetten; wonderlijk, waar dat
goedje op eens vandaan komt en
hoe snel het groeit.
BIJZONDERE TAK.
Weer een groepje elzen. Maar
daar moet toch even afgestapt! Een
vreemdgevormde tak trekt de aan
dacht. Met de hand aan de hoed,
die telkens op eigen houtje wil gaan
reizen, ontdek ik met een tak te
doen te hebben, waaraan geen en
kel meeldraadkatje hangt, maar
waarvan de topjes zeer dicht met
stamperkatjes bezet blijken. Een
stek, hiervan genomen zou dus in
theorie, een geheel vrouwlijke els
moeten' opleveren. Heus er valt ge
noeg voor Zwerfmans te piekeren
op deze stormdag. In elk geval zul
len we die els in de gaten houden.
Wie weet.... Maar 't is niet alles
gepieker, wat de klok slaat. Al
zwoegend torn ik tegen de wind.
Aan de overzijde van de weg in
een bocht snelt een dametje me te
gemoet, 't windje in de rug, vrolyk,
onbezorgd. Juist door de kromming
grijpt een rukwind haar van schuin
opzij, zodat ze haar stuur verliest en
van het pad af zeilt. Gelukkig staat
ze nog, wat mij toestaat over het
geval te glimlachen, wat weer tot
gevolg heeft, dat een volgende
windstoot mij verrast, wat weer tot
gevolg heeft, dat ik ternauwernood
ontsnap aan een frisse duik, zodat
we eindigen met allebei maar te la
chen en beide onze tocht voortzet
ten een ervaring rijker.
SPEENKRUID.
De terugtocht is aanzienlijk aan
genamer en stelt mij in staat de
prille ontwikkeling van het kruid-
gewas nauwkeuriger op te merken.
Het speenkruid heeft z'n blaadjes
hier en daar al ten volle ontplooid;
het kleefkruid en de muur spannen
de kroon, wat fleurigheid betreft,
maar de toefjes fluitekruid met de
grillig verdeelde blaadjes mogen er
ook al zijn. De avondzon werpt als
altijd tere kleuren over het veld,
weerspiegelt zich in de plassen op
de weilanden en doet de takken
der bomen met duizend voorjaars
beloften scherp tegen dit licht af
steken. En zo heb ik gelegenheid,
kort voor ik mijn erf opzwenk een
fazant te zien roesten in de boven
ste takken van een appelboom. Als
ik even afstap ryst hij schier on
merkbaar op, de kop en de poten
rekken zich, maar de staart blijft
in dezelfde stand, alsof hij een
windwijzer is, die mij zeggen moet,
vanwaar de wind komt.
Maar dat weet ik al en voor van
daag zyn mijn ervaringen met die
wind meer dan voldoende. Ik hoop
zelfs, de volgende maal beter.
BAREND ZWERFMANS.
Het Wereldgebeuren
In een klein berichtje werd Maan
dag melding gemaakt van 2000 do
den in China og een bombardement
op de stad Kongmoen door de na
tionalistische lucntmacht. Dinsdag
maakte een Keuter-telegram int
Washington gewag van een Ameri
kaans protest bij de nationalistische
regering tegen een luchtaanval op
het vrachtschip Flying Arrow. Deze
aanval werd onverdeoigbaar geacht
en in de nota de verzekering ge
vraagd, dat Amerikaanse rechten op
de vrye zee erkend zullen worden.
Beicie berichten tonen aan, dat
Tsjang op Formosa niet stil zit, doch
krampachtig zijn best doet althans
de scnijn van voortgezette strijd te
gen liet regiem van Mao hoog te
houden.
De houding van Washington maakt
daarbij een nogal tweeslachtige in
druk. Erg ingenomen met de op zich
zelf vry nutteloze militaire acties van
Tsjang is men niet, maar aan de an
dere kant heeft de regering op For
mosa weer een bedrag aan dollars
toegewezen gekregen.
Walter Lippmann heeft dan ook
zyn stem verheven tegen het besluit
om Tsjang Kai Sjeks regime op For
mosa toch weer te steunen. Hij
schreef in de New York Herald Tri
bune:
Terstond na deze daad van toe
geeflijkheid ging Tsjang Ameri
kaanse vliegtuigen gebruiken om
Sjanghai te bombarderen en ging hij
dreigen met een luchtbombardement
op Peking. Toen wij protesteerden te
gen die manier om ons tegen onze
wil te betrekken in zulk een zinloze
afslachting van Chinese burgers, ver
wierp Tsjang hooghartig onze pro
testen. Hij achtte zich in staat de
Amerikaanse regering te tarten, de
Amerikaanse electrische centrale te
Sjanghai en de installaties van de
Standard Vacuum Oil Cy te bombarde
ren en een duizendtal Chinese bur
gers te doden of te verminken. Waar
om? Omdat hij uit de houding van
het Amerikaanse Congres begreep,
dat hij zulke invloedrijke aanhangers
in Washington had, dat hij een lan
ge neus kon trekken tegen de presi
dent der Ver. Staten.
Tsjangs doel is ons in een Chine
se oorlog te verstikken. Want hy
denkt, dat hij dan onbeperkt geld en
wapens zou krijgen. Niets kan echter
het Kremlin aangenamer zijn. Het
doel der Russen is het rode China in
de Sowjet-sfeer te krijgen en het te
isoleren van de Ver. Staten. Dat is
een koud kunstje, als Amerika in
China slechts vertegenwoordigd,
wordt door Tsjangs Amerikaanse
vliegtuigen, die Chinese burgers do
den.
De Russen hebben er alles bg te
winnen als zg ons permanent verbon
den houden met Tsjang, altijd ver
strikt in China, altijd gehaat bij de
Chinezen. Het is hun allerbeste as
surantie tegen elke vorm van Titoïs-
me in China.
Aldus denkt een vooraanstaand
Amerikaans commentator erover.
zwaren en opmerkingen betreffende
de positie der werknemers behandeld
worden; voorts zullen zij toezicht
houden op de naleving van de gelden-
de arbeidsvoorwaarden alsmede op de
naleving van de veiligheidsvoorschrif
ten, terwijl zij ten slotte kunnen ad
viseren en voorstellen kunnen doen
omtrent maatregelen, die de techni
sche en economische gang van zaken
binnen het bedrijf kunnen verbeteren.
Hiermede wordt dus het recht van
de werknemer om zijn stem te laten
horen over de zaken in zijn onderne
ming erkend en wettelijk vastgelegd.
Dit betekent nog geen medezeggen
schap in die zin, dat de werknemer
inderdaad iets te zeggen krijgt, zijn
wil kan doen gelden ten opzichte van
het beleid.
POSITIE ONDERNEMER
BLIJFT ONAANGETAST.
Uitdrukkelijk is nl. gezegd, dat de
zelfstandige positie van de onderne
mer onaangetast blijft: de onderne
mingsraad adviseert dan ook slechts
of helpt uitvoeren. Desondanks gelo
ven wij, dat deze raden gezien ook
de plicht van de ondernemer om pe
riodiek mededelingen te doen omtrent
de economische gang van zaken
zeer nuttig kunnen werken en dat zy
er toe zullen kunnen bijdragen, dat
de goede verstandhouding en de sa
menwerking tussen werkgever en
werknemer bevorderd worden, het
geen uiteindelijk zijn sporen moet na
laten in een grotere productie en dus
weer in een betere voorziening in on
ze behoeften.
(Nadruk verboden)
In Frankrijk gesneuvelde militairen
op Grebbeberg begraven.
Op de militaire begraafplaats „Greb
beberg" werden met grote militaire
eer de stoffelijke overschotten bijgezet
van 29 tijdens de afgelopen oorlog in
Frankrijk gesneuvelde militairen van
de koninklijke marine, de koninklijke
landmacht en de luchtstrijdkrachten.
Omstreeks drie uur kwam de stoet,
waarin drie kisten werden medege
voerd, die resp. de stoffelijke resten
bevatten van een hoofd-officier van
de koninklijke landmacht, een onder
officier van de koninklijke marine en
een onderofficier-vlieger van de
luchtstrijdkrachten, voor de hoofdin
gang van het kerkhof aan.
Het vuurpeloton stelde zich op aan
weerszijden van de straat, evenals de
ere-wacht gevormd door de drie on
derdelen van de strijdkrachten. Een
salvo weerklonk en toen de dragers,
bestaande uit officieren van de land
macht, onderofficieren van de marine
en onderofficieren van de luchtstrijd
krachten, de kisten naar de groeve
hadden gebracht, het vuurpeloton we
derom een salvo had afgegeven en de
marinierskapel het eerste couplet van
het Wilhelmus speelde, zonken de kis
ten langzaam in de aarde van de
Grebbeberg.
Door snel ingrijpen van de brandweer
werd Dinsdag een begin van brand in het
Britse Lagerhuis snel geblust.