Voor mij een portie slakken, ober... Op bezoek bij de enige slakkenkwekerij in Nederland Op 'f Mafje J' Naar betere arbeidsverhoudingen? GEJAAGD DOOR DE WIND Zinloze actie DONDERDAG 2 MAART 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Liefhebberij van Limburger groeide uit tot een bedrijf. (Van onze speciale verslaggever) VALKENBURG, Februari „Ziezo kinderen, eet je maar lekker dik; over vjjf jaar kom ik jullie weer halen", sprak de heer P. Florack, toen hy ze in het bos zette. Denkt U niet, dat er nu een gruwel verhaal komt over een ontaarde vader, die zyn kroost aan de wolven in het bos overliet, zonder er zich verder om te bekommeren. De geschiedenis zou te veel lijken op het sprookje van „Klein duimpje" en dus weinig interesants bieden .Neen, de heer Florack is 'n achtenswaardig huisvader, die in 'n gezellig ouderwets huis'woont aan de spoorbaan tegenover het stationnetje van Valkenburg in het onvolpre zen landschap van Zuid-Limburg. Over een a twee maanden is hy eigenaar van een splinternieuw oficieel Nederlands bedrijf, dat zal heten: ^Eerste Nederlandse Carcollen-kwekerjj". Dat „carcollen" Is een verbastering van het Franse woord „escargot" dat wyngaardslak betekent. De heer Florack kweekt eetbare slakken, die hg zjjn kinderen noemt. Z\jn bedrijf »s geheel natuurlgk en geleidelyk gegroeid. Er zjjn bgna twintig jaar van liefhebberij verstreken, alvorens hg van het slakken kweken een beroep ging maken. Het was omstreeks 1930, toen de heer Florack eigenaar was van een café in Maastricht. Om zijn klanten te lokken serveerde hij by de borrel bij wijze van garni bereide wijngaard slakken, zoals wij bitterballen, kaas, olienootjes of iets dergelijks plegen te gebruiken. Ofschoon wij uit ervaring niet kun nen getuigen, dat de bereide wijn gaardslak een delicatesse is, moeten wij dit wel aannemen, omdat het café van de heer Florack er naam door maakte en steeds meer klanten kreeg Bepaalde omstandigheden deden hem echter besluiten de zaak over te doen Hij vestigde zich te Valkenburg, waar hij oberkellner werd in een van de meest gerenommeerde hotels Toen de heer Florack 'acht jaar geleden op Zondag met zijn vrouw in de omge ving van het zwembad wandelde, ont dekte hij daar wijngaardslakken. „Zonde, dat er niemand gebruik van maakt", zei hij tegen zijn vrouw Voor eigen consumptie zochten zij daarna slakken, spraken er in de zo mermaanden met vacantiegangenrs over. die in Valkenburg en ook wel in het huis der Floracks logeerden Onder hen waren er, die de wijn gaardslag in Frankrijk hadden leren eten. Zij bewogen de heer Florack de slakken ook voor hen te zoeken en ze in de wintermaanden af te leveren BREKENDE BEWOLKING. Sommige dagen hebben de kleur van verwaarloosde plafonds: ze zijn niet zwart en ze zijn niet wit en ze zijn niet grijs. Ze zijn alleen maar ar metierig, viezerig en grauw van ver velende akeligheid. Het begint al in de ochtendstond, waarvan een misda dige zot gezegd moet hebben dat die goud in de mond heeft. Goud op zulke ochtenden? Mesjogge: nog geen blik. Ge snijdt u bij het scheren, ge brandt u by het kachelstoken, de post brengt een aanslagbiljet, uw zoontje scheurt het behang van de muur en onder het nadeinen van de daaruit welig ontspruitende herrie met de di rectrice (de voormalige honneporyi, gaat ge naar de plaats van uw arbeid, waar ge gewoonlijk de zweetdruppels plengt. En daar is dan natuurlijk, uit gerekend op diezelfde verkreukelde ochtend, de duvel ook aan 't feesten tussen allerlei fout en misstand en gesaegerjjn van allerlei aard en soort en kleur, zodat het u kostelijk ver heugt, dat ge naar de rechtbank kunt tiigen om althans een paar uur aan schouwelijk onderwijs te genieten in de dalles en de mallotigheid van uw medemensen. on een grauwe dat? is ook de rechtzaal grauw. De rechter heeft zo'n melige trek om de lippen en de officier kijkt als ware hii door een kater gebeten en de griffier tekent rn" vorveo'dpr Donnetips dan nndprs. Zelfs de altoos gemoedelijke ordebe waarder heeft iets van een kamnbeul. En als er dan precies in je nek een tribuneklant z'n kennelijke verkoud heid zit weg te wekkeren in allerlei neushalingen. dan jkom je allengs tot het groot verlangen: naar huis te gaan en in bed te kruipen. Gelukkig heb ik het niet gedaan, want dan zou ik Jannetje hebben ge mist en Jannetje was een blijspel in één bedriif. waar ze. wat mij betreft, alle Cor Ruvsen en Cees Laseuren en derzelver vrouwelijke om- en aanhang voor cadeau kunnen krijgen. Ha die Jannetje. Als een zonnetje dat door de wolken breekt, als een roos in de winter, als een perzik op een zilveren schaal, als een appel op een lao fluweel zo was ze daar eensklaps tussen al die saaie, verveel de zanikmannen en ze riep. ons allen omvattend in haar vriendeliikp barm hartigheid. eer« stemming wakker, die aan de hoofse ridderlijkheid der mid- de1oouwen moet zijn gelijk geweest. Ha die Jannetie. De groene tafel trok de beffen recM en de waker woelde warrelige krullen op hun plaats en de tribune snoof niet meer en als u 't mg vraagt dan glom zelfs de deurknop wat vrolHker dan anders. Oei die Jannetje Zonder noeier en zonder rooie menie op de lippen en zonder gefrunnik van genagellakte vingers en in een simpel kleedje van weinig centen ner meter stond ze daar als de bloem van hpt nlatteland- over. togen met de dauw der jeugd'ltfk het is bij een druiventros die ongerept dé lipnen noodt. Och Jannetje Wat vaerskunst zou constigh zijn uw schoonheid te waar deren. naardat g' in zuiverheid ver scheen voor 't oog der strenge heren Nou viel dat wel mee, dat dient ge zegd, want de rechter is tenslotte ook omdat slakken alleen in December en Januari worden gegeten. Zo kwamen de bestellingen, maar het kostte de heer Florack al zijn vrije tijd. „Slakkenvreters!" jouwden de in woners en de schooljeugd van Val kenburg hem en zijn vrouw na. Zij meden hem als een besmettelijke ziek te. Men moet weten, dat de slakken worden gezocht bij regenachtig weer; als de heer Florack erop uittrok, was hij dus in zijn oudste plunje gestoken. Daar komt bij, dat het vieze slijmerige goedje de heer Florack er nog erger deed uitzien dan de meest verwaar loosde landloper. Op den duur kon hij het alleen niet meer af. Hij loofde daarom een halve cent uit voor iedere gevonden slak. Duizend of tweeduizend slakken per dag rapen is heel gewoon; dat vorm de voor sommige lieden een behoor lijke bijverdienste. Nu waren het de najouwers, die bij de heer Florack aanbelden, hem de slakken aanboden en er bovendien zelf van aten „Al zou ik er een millioen per jaar hebben", zo vertelde hij ons, „dan zou ik ze nog kwijt kunnen". Sinds een paar jaar heeft hij zijn kellners- vak eraan gegeven en zich speciaal toegelegd op het kweken van slakken in zijn tuin. Hij is van plan om zijn bedrijf in de komende twee maanden vier maal zo groot te maken er er een officiële tint aan te geven. Hij hoopt daarmee in Mei klaar te zijn. De aanstaande vacantiegangers wacht in Valken burg een nieuwe attractie, omdat men tegen een kleine vergoeding een kijkje in de kwekerij zal kunnen nemen. DE SLAK. De wijngaardslak komt voor in België en Frankrijk, waar veel smul papen slakken als lekkernij beschou wen. Hij leeft in streken met kalk- houdend zand. Hierin ligt tevens de verklaring opgesloten, waarom de wijngaardslak alleen in het Zuiden van Limburg is te vinden. Des winters worden de slakken in „ingekapselde toestand" uit de grond gehaald en in koud water op het vuur gezet. Door de eerste verwarming komt de slak uit zijn huisje te voor schijn; hij sterft onmiddellijk als het water heter wordt. Na vijf minuten koken worden de slakken schoonge maakt en opnieuw op het vuur gezet om ze nogeens enige minuten opnieuw te laten koken. Er komen dan spece rijen aan te pas, waarvan de heer Flo- geen steenezel en de officier veegde niet voor niets zijn bril zo schoon. Ik constateer slechts. Het was overigens, uit een oogpunt van juridische fijnproeverij, een zaak van niks. Want dit landfiuweel kwam slechts een woordje getuigen in een zaakje, dat wegens gebrek aan be langstelling van de andere betrokke nen moest worden aangehouden. Het spijt ons allen zeer. zei de rechter, dat wy u de moeite hebben veroorzaakt van die lange fietstocht. Wij zijn u erkentelijk voor uw komst. En dat wg toen met z'n allen niet in de handen klapten, dat moest eigenlijk gestraft worden naar de normen van ma i estei tsschennis. Tien minuten later was de zaal weer grauw en hingen de beffen weer scheef. Er stond een fietsendief te lie gen als een verkiezingsredenaar en ln m'n nek snotterde de bacilienspuiter lustier voort. Tenslotte ben ik tóch maar ln bed fekropen. Dat is het beste op zulke agen. Mosselen, oesters, kikkerbille tjes en slakkenwij vinden het maar een rare eterij! Voor mosselen en oesters zijn vele Nederlanders wel te vinden. Maar slakken? Die laten wij gaarne over aan onze Franse en Belgische vrienden. Breêro heeft al gezegd, dat 't kan verkeren. Wie weet dus: misschien zitten we over enige tijd toch aan de bereide slak ken. Een leverancier hebben we bij de hand. In Valkenburg maakt de heer Florack als eni ge Nederlander een beroep van het kweken van slakken voor de consumptie. Het is 'n eigen aardig en een uniek bedrijf. Onze speciale verslaggever is bij hem op bezoek geweest. In een tweetal artikelen vertelt hij u van de eerste Nederlandse slakkenkwekerij. rack het geheim der hoeveelheid soor ten kent. .Vervolgens gaan ze weer in de van te voren goed schoonge maakte slakkenhuisjes. Nu is het de heer Florack die de opening afsluit en wel met verharde roomboter. Voor al geen margarine gebruiken, waar schuwt hij. Zo kunnen ze worden verzonden en gegeten. Er zijn echter ook mensen, die de „naturelslak", dat wil zeggen, de niet bereide slak kopen. Slakken moeten een heerlijk voedsel zijn; zij zijn minder kostbaar dan bijvoor beeld oesters, waarbij gewoonlijk de champagne rijkelijk moet vloeien. Het enige wat men bij slakken eet, is een doodgewoon stukje geroosterd brood. Zelfs de slakkenhuisjes kunnen nog dienst doen. Wanneer men ze in de oven -legt goed verhit en met een hamer tot poeder slaat, heeft men een product, waarop de kippen verzot zijn De heer Florack schrijft aan de slakken een bijzondere eigenschap toe waarover in Zuid-Limburg en in De Bilt heel wat stof is opgewaaid. Hij voorspelt namelijk aan de hand van de gedragingen der slakken, of we een strenge of een zachte winter tegemoet gaan. En als het zomer is, kan de heer Florack de vacantiegan gers van dag tot dag zeggen wat voor weer het die dag zal zijn. Maar hier over in een volgend artikel. (Nadruk verboden). De skileraar van de Prinsesjes Beatrix en Irene helpt de meisjes by het bevestigen van de ski's. En dan kan de tocht in de sneeuw en zon beginnen Binnenvloot vervoerde 48 millioen ton goederen in 1948. Een van de zeer belangrijke onderdelen van het Nederlandse vervoersapparaat is ongetwijfeld de binnenvloot. In 1948 ver voerde deze n.l. in totaal 48 millioen ton goederen, waarvan 15 millioen ton naar of uit het buitenland. Deze cijfers gaan nog meer spreken, als men ze vergelijkt met die van de Ned. Sooorwegen (resp. en 4 millioen ton). Het centraal bureau voor de statistiek stelt ieder jaar een uitvoerige statistiek samen betreffende de grootte en samen stelling van deze vloot. Volgens deze statistiek naar de toestand op 1 Januari 1949, welke juist is verschenen, telde onze binnenvloot op genoemd tijdstip 17.085 schepen met een gezamenlijk laadvermo-* gen van 4.0 millioen ton. Vergelijkt men deze cijfers met die van vóór de oorlog (in 1940 waren er 20.584 schepen met een totaal laadvermogen van 5.0 millioen ton) dan ziet men. dat de oorlogsverliezen nog steeds duidelijk merkbaar zijn. Vooral het aantal grote schepen is belangrijk kleiner dan vóór de oorlog. De taak van de Ondernemingsraden onder de loupe. (Van onze economische medewerker). Spraken wg onlangs over de economische betekenis van de publiek rechtelijke bedryfsorganisatie, ditmaal zullen wij het inmiddels door de Tweede Kamer aanvaarde wetsontwerp op de ondernemingsraden eens onder onze economische loupe leggen. Het is overigens niet toevallig, dat deze twee onderwerpen zo spoedig achter elkaar in de parlementaire molen terecht zyn gekomen. Er is iets aan het veranderen in onze maatschappy. Konden wij vóór 1940 nog spreken van een grote vrijheid op economisch gebied, die de ondernemer de nodige armslag gaf om credieten op te nemen, zgn zaak uit te brei den en te verkopen, thaits is het tg wel heel anders voor hem. Credietcontröle, bedryfsvergunnin- genbesluit, bindende loonregelingen, een sterk uitgebreide sociale wetge ving (incl. werkloosheidswet en een op komst zijnde verplichte pensioen regeling komen zij de werkgever op 30 a 35% van het loon te staan) en ten slotte een zeer progressieve belas- tingpolitiek hebben alle ten doel om de werkgelegenheid op een behoorlijk peil te houden en om de levensstan daard van de economisch zwakkeren niet beneden de sociaal nog net aan vaardbare grens te laten zakken. Bewust heeft de regering na 1945 op dit kompas gevaren; dit moet ze ker niet gezien worden als een waan van de dag, doch als een resultante van diep in ons volk worstelende krachten. De grote massa is de grote sociale ongelijkheid, de bestaansonze- kerheid, de grote werkloosheid van vóór 1940 beu; zij verlangt voor alles naar sociale zekerheid. GEVAREN. Wij weten het, hieraan zijn gevaren verbonden: elke groep voor zich (ar beiders, boeren, middenstanders, in dustriëlen) zoekt naar die zekerheid, hetgeen bij een bepaalde productivi teit slechts ten koste van de andere groepen kan gaan. Sommigen zien hierin ook een verlangen om strijd uit de weg te gaan. hetgeen tot ver starring kan leiden. Hoe dit ook zij, die tendens is er en onze regeringspol itiek vormt er te recht in een democratische gemeen schap de weerspiegeling van. In dit licht moeten we nu ook de publiek rechtelijke bedrijfsorganisatie zien waardoor in de toekomst de produc tie, de afzet, de concurrentie en de arbeidsvoorwaarden niet meer gere geld zullen kunnen worden door de zelfstandige ondernemers doch door organen, die bestaan uit vertegen woordigers van ondernemers en werk nemers. In de handen dezer organen liggen dus ook de lonen, de premies, de aan neming, de bemiddeling, de opleiding en het ontslag, bij elkaar dus de pri maire arbeidsvoorwaarden. De ar beidsverhoudingen binnen het bedrijf worden evenwel ook beïnvloed door de secundaire arbeidsvoorwaarden: vacantietijden, werkroosters, ploegen diensten, schafttijden. TAAK. Het is nu de taak van -de toekom stige ondernemingsraden, die zullen worden opgericht in alle bedrijven met 25 en meer man personeel, om over de vaststelling hiervan overleg te plegen met de ondernemer. In deze raden zullen tevens alle wensen, be- Katjes van els en hazelaar De kortstondige, strenge vorst heeft alweer enige tijd afscheid ge nomen, zodat de natuur, enkele dagen geklonken in z'n Ijzige boeien, zich weer vrij kon gevoelen. Of de teleurgestelde winterkoning met geweld zal trachten toch nog enkele dagen in onze regionen de scepter te voeren? Wij kunnen maar moeilijk antwoord geven op deze vraag. Maar de natuur heeft haar antwoord al gereed. Terugkeren of niet: wij gaan door ons in te stellen op het komende voorjaar. De sneeuwklokjes hebben hun witte kopjes met grote snelheid om hooggewerkt, de vroege forsythia's zijn zelfs al bijna uitgebloeid, de bloempjes vertonen al bruine randen. Zag ik vóór de vorstperiode slechts één els en één hazelaar, die zijn katjes hadden durven ontplooi en, nu hahgen er vele langgerekte gele windbloemen. En bloeiende hazelaars kan men in nog groter aantal vinden. Die windbloeiers moeten hét heb ben van de periode, waarin de af wezigheid van de bladeren en de bevruchting van de vrouwelijke katjes (die teer en rood als kleine knobbeltjes aan de zelfde takein- den prijken, waaraan ook de stuif - meelkatjes hangen), helpt bevorde ren. Of de vroegelingen onder de el zen het vandaag naar hun zin heb ben? De storm raast over de wereld en slingert de katjes met geweld heen en weer. Zullen de stamper- katjes by zulk weer de kleine stuif- meelkorrels op hun fyne stempel tjes vangen en vasthouden? Zo maar geeft de natuur geen antwoord op zulke vragen. Zwerf- mans moet wel genoegen nemen met er eens over te piekeren en dan verder te trekken over een modern fietspad met een flinke sloot er langs. RUKWINDEN. Sloten hebben altijd zijn belang stelling, maar ditmaal heeft Zwerf- mans meer dan genoeg aan de lut tele breedte van het pad om zijn aandacht bezig te houden. Rukwin den dreigen hem meer dan eens uit de koers te rukken of ze zeggen willen: Als je dan toch persé in die sloot wilt kijken, zullen wij wel een handje helpen. Laat het gerust aan ons over, je kunt je onderzoekingen dan van zéér dichtbij verrichten, om zo te zeggen met je neus er op! Maar we kennen hun streken en de sloot, die er meestal prat op gaat voortdurend droog te staan, bevat nu zeker een halve meter wa ter. Dus voortZo nu en dan, tussen twee rukwinden door, blijft het mogelijk een blik zijwaarts te werpen en zie ik de boterbloem- planten even fris ónder water groei en als ze er anders boven staan. En hoe kort slechts de slootbodem bedekt ligt, brede, fijn geweven gordijntjes van flap hebben reeds kans gezien dit maagdelijk terrein te bezetten; wonderlijk, waar dat goedje op eens vandaan komt en hoe snel het groeit. BIJZONDERE TAK. Weer een groepje elzen. Maar daar moet toch even afgestapt! Een vreemdgevormde tak trekt de aan dacht. Met de hand aan de hoed, die telkens op eigen houtje wil gaan reizen, ontdek ik met een tak te doen te hebben, waaraan geen en kel meeldraadkatje hangt, maar waarvan de topjes zeer dicht met stamperkatjes bezet blijken. Een stek, hiervan genomen zou dus in theorie, een geheel vrouwlijke els moeten' opleveren. Heus er valt ge noeg voor Zwerfmans te piekeren op deze stormdag. In elk geval zul len we die els in de gaten houden. Wie weet.... Maar 't is niet alles gepieker, wat de klok slaat. Al zwoegend torn ik tegen de wind. Aan de overzijde van de weg in een bocht snelt een dametje me te gemoet, 't windje in de rug, vrolyk, onbezorgd. Juist door de kromming grijpt een rukwind haar van schuin opzij, zodat ze haar stuur verliest en van het pad af zeilt. Gelukkig staat ze nog, wat mij toestaat over het geval te glimlachen, wat weer tot gevolg heeft, dat een volgende windstoot mij verrast, wat weer tot gevolg heeft, dat ik ternauwernood ontsnap aan een frisse duik, zodat we eindigen met allebei maar te la chen en beide onze tocht voortzet ten een ervaring rijker. SPEENKRUID. De terugtocht is aanzienlijk aan genamer en stelt mij in staat de prille ontwikkeling van het kruid- gewas nauwkeuriger op te merken. Het speenkruid heeft z'n blaadjes hier en daar al ten volle ontplooid; het kleefkruid en de muur spannen de kroon, wat fleurigheid betreft, maar de toefjes fluitekruid met de grillig verdeelde blaadjes mogen er ook al zijn. De avondzon werpt als altijd tere kleuren over het veld, weerspiegelt zich in de plassen op de weilanden en doet de takken der bomen met duizend voorjaars beloften scherp tegen dit licht af steken. En zo heb ik gelegenheid, kort voor ik mijn erf opzwenk een fazant te zien roesten in de boven ste takken van een appelboom. Als ik even afstap ryst hij schier on merkbaar op, de kop en de poten rekken zich, maar de staart blijft in dezelfde stand, alsof hij een windwijzer is, die mij zeggen moet, vanwaar de wind komt. Maar dat weet ik al en voor van daag zyn mijn ervaringen met die wind meer dan voldoende. Ik hoop zelfs, de volgende maal beter. BAREND ZWERFMANS. Het Wereldgebeuren In een klein berichtje werd Maan dag melding gemaakt van 2000 do den in China og een bombardement op de stad Kongmoen door de na tionalistische lucntmacht. Dinsdag maakte een Keuter-telegram int Washington gewag van een Ameri kaans protest bij de nationalistische regering tegen een luchtaanval op het vrachtschip Flying Arrow. Deze aanval werd onverdeoigbaar geacht en in de nota de verzekering ge vraagd, dat Amerikaanse rechten op de vrye zee erkend zullen worden. Beicie berichten tonen aan, dat Tsjang op Formosa niet stil zit, doch krampachtig zijn best doet althans de scnijn van voortgezette strijd te gen liet regiem van Mao hoog te houden. De houding van Washington maakt daarbij een nogal tweeslachtige in druk. Erg ingenomen met de op zich zelf vry nutteloze militaire acties van Tsjang is men niet, maar aan de an dere kant heeft de regering op For mosa weer een bedrag aan dollars toegewezen gekregen. Walter Lippmann heeft dan ook zyn stem verheven tegen het besluit om Tsjang Kai Sjeks regime op For mosa toch weer te steunen. Hij schreef in de New York Herald Tri bune: Terstond na deze daad van toe geeflijkheid ging Tsjang Ameri kaanse vliegtuigen gebruiken om Sjanghai te bombarderen en ging hij dreigen met een luchtbombardement op Peking. Toen wij protesteerden te gen die manier om ons tegen onze wil te betrekken in zulk een zinloze afslachting van Chinese burgers, ver wierp Tsjang hooghartig onze pro testen. Hij achtte zich in staat de Amerikaanse regering te tarten, de Amerikaanse electrische centrale te Sjanghai en de installaties van de Standard Vacuum Oil Cy te bombarde ren en een duizendtal Chinese bur gers te doden of te verminken. Waar om? Omdat hij uit de houding van het Amerikaanse Congres begreep, dat hij zulke invloedrijke aanhangers in Washington had, dat hij een lan ge neus kon trekken tegen de presi dent der Ver. Staten. Tsjangs doel is ons in een Chine se oorlog te verstikken. Want hy denkt, dat hij dan onbeperkt geld en wapens zou krijgen. Niets kan echter het Kremlin aangenamer zijn. Het doel der Russen is het rode China in de Sowjet-sfeer te krijgen en het te isoleren van de Ver. Staten. Dat is een koud kunstje, als Amerika in China slechts vertegenwoordigd, wordt door Tsjangs Amerikaanse vliegtuigen, die Chinese burgers do den. De Russen hebben er alles bg te winnen als zg ons permanent verbon den houden met Tsjang, altijd ver strikt in China, altijd gehaat bij de Chinezen. Het is hun allerbeste as surantie tegen elke vorm van Titoïs- me in China. Aldus denkt een vooraanstaand Amerikaans commentator erover. zwaren en opmerkingen betreffende de positie der werknemers behandeld worden; voorts zullen zij toezicht houden op de naleving van de gelden- de arbeidsvoorwaarden alsmede op de naleving van de veiligheidsvoorschrif ten, terwijl zij ten slotte kunnen ad viseren en voorstellen kunnen doen omtrent maatregelen, die de techni sche en economische gang van zaken binnen het bedrijf kunnen verbeteren. Hiermede wordt dus het recht van de werknemer om zijn stem te laten horen over de zaken in zijn onderne ming erkend en wettelijk vastgelegd. Dit betekent nog geen medezeggen schap in die zin, dat de werknemer inderdaad iets te zeggen krijgt, zijn wil kan doen gelden ten opzichte van het beleid. POSITIE ONDERNEMER BLIJFT ONAANGETAST. Uitdrukkelijk is nl. gezegd, dat de zelfstandige positie van de onderne mer onaangetast blijft: de onderne mingsraad adviseert dan ook slechts of helpt uitvoeren. Desondanks gelo ven wij, dat deze raden gezien ook de plicht van de ondernemer om pe riodiek mededelingen te doen omtrent de economische gang van zaken zeer nuttig kunnen werken en dat zy er toe zullen kunnen bijdragen, dat de goede verstandhouding en de sa menwerking tussen werkgever en werknemer bevorderd worden, het geen uiteindelijk zijn sporen moet na laten in een grotere productie en dus weer in een betere voorziening in on ze behoeften. (Nadruk verboden) In Frankrijk gesneuvelde militairen op Grebbeberg begraven. Op de militaire begraafplaats „Greb beberg" werden met grote militaire eer de stoffelijke overschotten bijgezet van 29 tijdens de afgelopen oorlog in Frankrijk gesneuvelde militairen van de koninklijke marine, de koninklijke landmacht en de luchtstrijdkrachten. Omstreeks drie uur kwam de stoet, waarin drie kisten werden medege voerd, die resp. de stoffelijke resten bevatten van een hoofd-officier van de koninklijke landmacht, een onder officier van de koninklijke marine en een onderofficier-vlieger van de luchtstrijdkrachten, voor de hoofdin gang van het kerkhof aan. Het vuurpeloton stelde zich op aan weerszijden van de straat, evenals de ere-wacht gevormd door de drie on derdelen van de strijdkrachten. Een salvo weerklonk en toen de dragers, bestaande uit officieren van de land macht, onderofficieren van de marine en onderofficieren van de luchtstrijd krachten, de kisten naar de groeve hadden gebracht, het vuurpeloton we derom een salvo had afgegeven en de marinierskapel het eerste couplet van het Wilhelmus speelde, zonken de kis ten langzaam in de aarde van de Grebbeberg. Door snel ingrijpen van de brandweer werd Dinsdag een begin van brand in het Britse Lagerhuis snel geblust.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3