Attlee temidden der arbeiders
JIMMY BROWN, sportheld no.1
Zeeuwse Almanak
LETTY'S moeilijke
KEUZE
Labour belooft: Huizen, werk,
sociale zekerheid
DE RUITERSPORT IN ZEELAND
WOENSDAG 22 FEBRUARI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
Propaganda zonder Hollywood-enscenering.
(Van onze Londense correspondent).
WEST WALTHAMSTOW, Febr. Deze laatste paar spannende da
gen voor de stemdag hebben wy doorgebracht in het verkiezingshoofd
kwartier van Clement Attlee, in West Walthamstovv, het kiesdistrict in
Noord-Oost Londen, waar Engeland's minister-president als Labour-
candldaat zyn Lagerhuiszetel verdedigt. In 1945 behaalde de toenmalige
Labour candidaat Me. Entee er een overweldigende meerderheid van
stemmen. De districtsuitslag was toen: Labour 17.460, Liberalen 4.760 en
Conservatieven 4.550. Ditmaal, nu door de herverdeling van kiesdistricten
Attlee's voormalige district Limehouse in Oost-Londen is vervallen, en
'de minister-president zelf candidaat staat te West Walthamstow, zal
Labour's meerderheid aldaar ongetwijfeld nog vergroot worden.
Het was in de namiddag, dat wij
op Attlee's hoofdkwartier aankwa
men. Twee kale trappen leiden naar
de kantoren van Alan Herbert, Att
lee's officiële verkiezingsagent. Ook
hier dozijnen vrijwilligers, geen ge-
pensionneerde kolonels of beparelde
vrouwen van groot-industriëlen zoals
bij de Conservatieven, maar een men
gelmoes van fabrieksarbeiders, bus
conducteurs en middenstanders. Een
trolleybus-chauffeur heeft het com
mando over het transport der pro-
paganda-auto's. Naast hem een on
derwijzeres, die een lijst van adres
sen samenstelt waar blinden en in
validen op de stemdag zullen worden
opgepikt. Een timmerman doet een
paar uur telefoondienst tot hij wordt
afgelost door een electricien. De
magistraat van Walthamstow,
Browning, een vurig partijlid, zit
bergen enveloppes te adresseren en
zorgt ervoor, dat de groepen huis
bezoekers („canvassers") gelijkelijk
over alle straten worden verdeeld.
EENVOUD.
Na een korte rondrit door Walth
amstow, waar vrijwel huis aan
huis het rood-gele biljet „stem op
Attlee, stem Labour" voor de ramen
hing en slechts zeer sporadische af
fiches van de Conservatieve tegen-
candidaat, kwamen wij bij de volks
school waar Labour-candidaat
„clem" Attlee die avond zijn kies
district zou toespreken. Hier geen
met voetlichten en schijnwerpers
verlicht toneel, zoals by Churchill's
rede in het luxueuse meisjescollege
te Woodford. Een eenvoudige houten
keukentafel stond gelijkvloers op 'n
meter afstand van de voorste ryen
opklapstoelen in de stampvolle gym
nastiekzaal, waar ongeveer 500 man
publiek in hun overalls genoegelyk
apenootjes en sandwiches zaten te
6tZonder enige dramatische aankondi
ging stapte candidaat Attlee om
prompt acht uur naar binnen,
gevolgd door zijn jeugdig uitziende
vrouw, beiden met de grote rood-gele
Labour-roset in het knoopsgat. Een
langdurig en spontaan hoerageroep
begroette hen.
e HUIZEN
Op sobere, eenvoudige wijze droeg
Attlee Labour's zaak voor. Zoals alle
andere Labour-candidaten concen
treerde ook hij zich op de weerlegging
van de door de Conservatieven ge
bruikte aanvalsargumenten.
Zonder enige stemverheffing begon
Attlee met een beeld te geven van de
voor-oorlogse werkloosheid onder het
Conservatieve bewind en herinnerde
zijn kiezers aan de soepkeukens in
Walthasnotow in 1936. Daarna schetste
hij de toestand, waarin Engeland zich
bevond toen Labour in 1945 aan het
bewind kwam. „Al onze overzeese fi-
nantiële beleggingen waren reeds ge
offerd aan de strijd tegen Duitsland.
In 1945 had ons land een schuld van
drieduizend millioen pond sterling.
En vandaag? Onze export is nu ander
half maal zo groot als onder het voor
oorlogse Tory-bewind. We hebben een
millioen huizen gerepareerd en meer
dan een millioen nieuwe gebouwd.
De Conservatieven schreeuwen, dat
ons huizenprogramma een fiasco is.
Zij zeggen niet, dat er in 1939 al een
tekort van een millioen huizen was
en de vier millioen in de oorlog ver
nielde huizen worden onvermeld ge
laten.
Welnu, de Labour-regering heeft in
deze 4^ jaar meer huurhuizen ge
bouwd, dan enig ander land ter we
reld".
WERK
„Het belangrijkste wat Labour de
arbeiders echter biedt, is de zeker-
TOCH.'
Neen, zeiden we Zaterdag en Zon
dag toen we langs de Zeeiiwse stran
den dwaalden, neen! Dientje Schat zal
in ieder geval op deze dagen nog niet
overtroefd worden, hoe zoel de voor
jaarszon ook schijnt!
Ge zult u wellicht herinneren, dat
verleden jaar de 17-jarige Dientje
Schat uit Zoutelande, de eerste was,
die in de zilte golven dook. In Fe
bruari. Met mannenmoed. Een jaar
lang hebben velen haar daarom in
stilte en op gepaste afstand bewon
derde
En zou nu op de spreekwoordelijke
lentedagen van Februari 1950 dit re
cord van Dientje Schat gebroken
worden! Neen! stelden wij vast, al
dwalend langs de Zeeuwse stranden.
Edoch: volgend jaar zal Dientje
Schat aangenomen dat zij record
houdster wil blijven! in Januari in
de golven moeten springen.
Want in Oostkapelle en in Krabben-
dijke hebben eenlingen zich reeds in
't zilte nat gewaagd en in Vlissingen,
zo verzekeren ooggetuigen, waren er
zeker tien jeugdige knapen, die de
koude van de zee trotseerden. In Bie-
zelinge doken vier jongelui bij de
Postbrug in het koele water.
Ge zult er met mij uw hoed
eerbiedig voor afnemen. Wij gij en
ik wij wachten tot Juni en doen
het dan nog met uiterste behoedzaam
heid.
De leeftijd speelt daarbij natuurlijk
een rol. Maar laat ons eerlijk zijn:
ook toen we jong waren, presteerden
we een zeebad in Februari niet!
heid van werk. De ouderen onder jul
lie zullen de lange rijen werklozen
van voor de oorlog nog niet vergeten
zijn.
Mr. Churchill zegt. nu dat wij de
levensstandaard verlaagd hebben. Dat
hangt er maar van af hoe men het
bekijkt. Voor die kleine groep bevoor
rechten. die hun fortuinen gemaakt
hebben ten koste van de vooroorlogse
hongerlonen van de mijnwerkers, fa-
brieks- en landarbeiders, is de levens
standaard ongetwijfeld verlaagd. Maar
voor de grote werkende massa van
ons volk is deze standaard oneindig
verhoogd. De babies van de arbeiders
zijn nu precies even gezond als die
van de bezittersklasse.
„Men beschuldigt ons ervan geld
verkwist te hebben. Wij hebben meer
geld belegd in kapitale publieke on
dernemingen dan ooit tevoren gedaan
is. Als wij de kolenmijnen niet gena
tionaliseerd hadden en de mijnwer
kers niet behoorlijk betaald hadden,
zouden wij nooit onze productiever
meerdering van dertig procent in onze
fabrieken hebben kunnen bereiken.
De kolenproductie is nog nooit zo
hoog geweest als nu. Het is waar, dat
de prijzen over het algemeen hoog
zijn. Wij zullen ons best doen om die
naar beneden te brengen door moder
nisering en intensieve organisatie.
Maar wij zullen die prijzen niet om
laag brengen ten koste van een lage
re levensstandaard van onze mijnwer
kers en landrbeiders".
BELASTINGEN.
„Nu het meest geliefde onderwerp
der Conservatieven. De hoge belas
tingen. Vergeet niet wat men daar
voor in de plaats ontvangt. Niemand
heeft meer doktersrekeningen. Wij
hebben het beste sociale verzekerings
stelsel in de gehele wereld".
„Zijn er nog vragen?" vroeg pre
mier Attlee.
„Ja", riep een stem, „ik ben win
kelier, kan meneer de candidaat mij
misschien vertellen, of wij kleine win
keliers op de duur ook genationali
seerd worden?"
„Nee", was het antwoord. „In de
socialistische staat is er altijd nog
plaats genoeg voor kleine particuliere
ondernemers".
En dat is dan het einde. Want een
nieuwe vergadering wacht Atllee en
voor het applaus losbarst is hij al
weer in zijn auto verdwenen.
De Britten bewonderen hem. Wat
een kerel! roepen ook de Amerikaan
se journalisten, die hem volgen, uit.
En terecht'
Ainerika's „Queen" heeft
ons al doorzien.
i Schiphol beleefde Maandag de
j komst der ongekroonde koningin van
een volk van 45 millioen vrouwelijke
onderdanen. Het was mevrouw Sally
Baker, verpleegster en sociaal werk
ster, uitverkoren als de Amerikaanse
vrouw, die door haar noeste arbeid
ten bate van de mensheid een ieder
ten voorbeeld kan worden gesteld.
Zij is gekozen tot koningin van
Amerika door de gezamenlijke vrou
wenclubs aldaar. Eén van de Ameri-
i kaanse omroepverenigingen bood
haar en haar echtgenoot een reis van
anderhalve maand door Europa aan
j ter bestudering van de sociale pro-
I blemen en de sociaal-hygiënische
maatregelen, die daar getroffen wor-
I den. Voor Duitsland heeft zij echter
geen tijd, want zy wil 14 Maart weer
in de „States" terug zijn.
Op Schiphol verklaarde ze: „Er
zijn nog zoveel dingen, die de vrou
wen van de wereld zouden kunnen
doen als zij maar allen elkaar goed
zouden begrijpen". Of zij daar zelf
aan toe is? Een andere uitspraak uit
haar mond luidde: „Iedereen in Euro
pa denkt net als wij in Amerika; de
mensen lijken precies op Amerika
nen". En zij wil nu een boek over
haar indrukken schrijven, „als iemand
die het kan, mij helpen wil..."
Oudste A.B.C.-boek dateert van
14 eeuwen vóór Christus.
Het oudste ABC-boek ter wereld is
tentoongesteld in de academie voor
geschriften en letterk. te Parijs. Dit in
spijkerschrift geschreven alphabet, dat
te Ras S jandra in opper-Syrië is ont
dekt en dat 30 letters bevat, was in
deze streek in gebruik in de 14e eeuw
vóór onze jaartelling. Tot dusver was
het oudst bekende ABC-boek dat van
Wadi Hamamat, (opper-Egypte) dat
10 eeuwen jonger is dan dat van Ras
Sjndra.
Hoewie men op de Londense beurs
geneigd is Labour de beate kans te
geven, valt over de uitslag van de
verkiezingen morgen in Engeland
zeer weinig te voorspellen. Daarvoor
zyn er te veel onberekenbare facto
ren in het spel, niet in de laatste
plaats het weer. In Engeland be
staat geen stemplicht en de erva
ring leert, dat brj slecht weer vele
kiezers liever thuis blijven. Daar
naast kent Engeland niet de wel
haast tot in de mathematische per
fectie doorgevoerde evenredige ver
tegenwoordiging zoals in ons land.
De zetelverdeling in het Lager
huis is slechts een ruwe weerspie-
geinig van de stemverhouding tus
sen de partijen. Op het eerste ge
zicht lykt dat niet rechtvaardig.
Men zal zich herinneren, dat in
ons land destijds de Middenstands-
party zich tekort gedaan voelde om-
dat ze de ene zetel, waarop ze meen-
!de recht te hebben, niet kreeg. De
er_.„v„ 0kiesdeler was niet gehaald en daar
aan president Soekarno. Drs. Moh. Hatta en de secretaris van het kabi- iom gingen alle verkregen stemmen
Het Wereldgebeuren
Geen evenredigheid
De eerste Britse ambassadeur in Indonesië, de heer D. W. Kermode,
heeft op het paleis Gambir te Djakarta zijn geloofsbrieven overhandigd
net, mr. A. K. Pringgodigdo, waren by deze plechtigheid tegenwoordig.
Belangstelling blijft te klein
teloor. Dat protest was wel een
voorbeeld van de zucht om de even
redige vertegenwoordiging tot het
uiterste toe te. passen. Onze kieswet
kent als enige rem tot al te grote
versplintering de eis, dat minstens
de kiesdeler gehaald dient te wor
den en dat is volgens velen toch wel
ihet minimum. In Engeland zijn al-
j leen de liberalen niet zo bijster in
genomen met het huidige onevenre-
'dige stelsel en dat is, omdat zy er
I als de kleinste groep meestal de
Straks is het voorjaar. In verschillende Zeeuwse plattelandsgeraeen- j dupe van Zjjn, £>e beide grote par
ten kan men 's Zaterdagsmiddags de landelijke ruiters er weer op uit j tijen aanvaarden de kwade kansen
*k" trekken met hun narmbloedpanrden. Frisse boerendochter» en flinke c^nsêrvSTC^hebben'"1^"" lelijke
jongemannen, die hun vrije tyd niet willen besteden aan passieve recre-1 kans om van een kleine verschui-
atie, doch beseffen dat de beste ontspanning wordt verkregen door in- i vin£ 'n het kiezerscorps een maxi-
mum aan profyt te trekken. Daar
spanning. Hun aantal is echter gering. In geheel Zeeland telt de Kon. zjt een zeker gokelement in. De par-
Federatie van landelijke rijverenigingen slechts 140 leden. tij, die er ongelukkig afkomt aan-
ivaardt dit zonder morren in de hoop
paardrijden geeft zelfbeheersing en de volgende keer zelf de vruchten
wilskracht, zin voor gehoorzaamheid, v&n het districtenstelsel te oogsten,
orde, stiptheid en netheid, eigen-Uiteindelijk heeft dit stelsel, hoe
schappen die veel kunnen bijdragen wel wat de cijfers betreft niet recht-
om van de boerenzonen- en dochters i vaardig, tal van goede zijden. De
bruikbare leden van de maatschap-verkiezingsstrijd zelf krijgt er een
pij te maken. persoonlijker en men zou haast zeg-
DE RIJLES.gen gezelliger karakter door. Even-
'redige vertegenwoordiging leidt al
Hoe gaat het er nu eigenlijk toe gauw tot automatisch stemmen op
op een rijles., zo vroegen wij dezer jjigten, op de samenstelling waarvan
"f buitenstaanders geringe invloed heb-
ben. Het andere stelsel dwingt elke
candidaat tot rechtstreeks contact
met de kiezers, tot vechten voor zijn
candidatuur en doet derhalve de
persoonlijke eigenschappen meer
recht wedervaren. Ongetwijfeld komt
een nauwer contact tussen candi
daat en kiezer ook de belangstelling
ten goede.
Er is nog een belangrijker voor
deel: de stabiliteit in staatkundig
- - opzicht. Een Britse regering is er
gebracht voor een juiste inwerking L^we, steeds zeker va* ee* ,.wor.
op het paard. Verder wordt o.m. ki* maj0rity" te vinden in het La-
geoefend m dressuurryden eni sprin- gerhuis, een meerderheid, waarmee
gen, waarby ter afwisseling tochten te werken valt. Frankrijk leert wat
xvnrnen o-Amoalrt TTnlrola molon nor
Dit aantal is wel eens hoger ge
weest, hoewel de landelijke ruiter
sport in deze provincie nooit een
grote vlucht heeft genomen en dit
door de bodemgesteldheid ook in de
toekomst niet het geval zal zijn. De
mechanisering van de landbouwbe
drijven speelt echter eveneens een
belangrijk woordje mee, terwijl de
Zeeuwen bovendien sterk gehecht
zijn aan het zware paard, ofschoon
een warmbloedpaard' bij een juiste
behandeling voor geen andere vorm
van trekkracht behoeft onder te
doen.
Na de oorlog waren er in Zeeland
veel warmbloedpaarden. welke door
dagen één der instructrices, mevr.
M. v. d. Bosch te Goes, die verschil
lende rijverenigingen onder haar
leiding geeft. Een vraag, waarvan
de beantwoording niet lang op zich
liet wachten, want met haar liefde
voor het paard en de ruitersport, kan
het Duitse leger waren achtergela- deze dame hier wel uren overver
ten. Zij werden op de bedrijven ge
bruikt en zodoende was er ook meer
belangstelling voor de landelijke rui
tersport. De Duitse paarden geraken
nu langzamerhand versleten en mede
doordat men meer op de centen moet
gaan letten, komen de boeren er niet
zo gemakkelijk toe, om tot aanschaf
van een nieuw warmbloedpaard over
te gaan. Hoewel eensdeels begrijpe
lijk, is dit toch te betreuren omdat
de ruitersport erdoor in het gedrang
komt. Want deze tak van sport is
niet maar een liefhebberijtje zonder
meer.
Immers het doel hiervan is, het
aankweken van liefde voor en ken
nis van het paard en daardoor be
vordering van het juiste gebruik van
het paard in het bedrijf. Men tracht
dit te bereiken door het geven van
juist rij- en men-onderricht. Niet
alleen dat dit het werk op de bedrij
ven ten goede komt, doch ook de
plattelandsjeugd zelf vaart er gees
telijk en lichamelijk wèl bij. Het
tellen. Waar het hart vol van is
Eén van de eerste werkzaamheden
is het africhten van het paard als
rijpaard. terwijl de ruiters een goe
de houding en zit moet worden bij-
j j lc wcincii vaiu a (cuiiuiin iccu nai
worden gemaakt. Enkele malen per (je gevolgen zijn indien de regering
„,?n 'afhankelijk is van compromissen tus-
sen de vele groepen in de Kamer en
|feuilleton[
41
„Ja, dat kan ik ook wel zien", ver
zekerde hij wat droogjes. En toen ze
naar zijn hoge, imponerende gestalte
keek, dacht ze weer aan zijn bewe
ring, dat men het leven tot zekere
hoogte naar eigen wens kon regelen.
Voor hem was dat natuurlijk niet zo
moeilijk. Niemand was van plan, een
hem dierbaar huis tegen zijn wil te
verkopen!
,,'t Is niets, waarin je me kunt hel
pen", sprak ze droevig, terwijl ze ze
nuwachtig aan haar jurk plukte.
„Niemand kan mij hierin helpen".
„Kom, Letty", zei hij even lachend,
maar in 't geheel niet onvriendelijk,
„er is maar weinig zo erg als 't lijkt,
hoor". Toen ging hij op de bank zit
ten en sloeg de arm om haar heen.
Bij elke andere gelegenheid zou
Letty zich waarschijnlijk beledigd ge
voeld hebben. Maar nü had ze zo
dringend behoefte aan troost en deed
het plotselinge bewustzijn, dat een
medemens zich om haar bekommerde,
de wanhoop, die haar had overweldigd,
plaats maken voor een weldadig aan
doend warm gevoel.
„Wil je 't me niet vertellen?" vroeg
hij, haar wat vaster tegen zich aan
drukkend en Letty, eensklaps weer
aan wanhoop ten prooi wendde zich
half om, terwijl ze haar gezicht aan
zijn borst begroef,
„Gabrielle gaat Edenfield verko
pen", hijgde ze.
„Wat zeg je?" Hij boog zijn hoofd
tot dicht bij 't hare.
„Gabrielle gaat Edenfield verkopen
en ze heeft er volkomen het recht toe,
want het is van haar, ze houdt er niet
van en wil hier niet blijven wonen.
Maar ik, ik houd ervan en ik kan de
gedachte, dat ik ergens anders heen
zou moeten, niet verdragen". Ze be
gon hartstochtelijk te snikken, alsof
de ingehouden stroom van haar aan-
deoningen plotseling was losgelaten.
„Jij hebt gezegd, dat het er maar op
aankwam te weten wat je wilt, maar
dat is niet zo. dat is niet zo. Ik weet
precies wat ik wil. Ik wil blijven in
het huis, waar ik mijn hele leven ge
woond heb. Maar dat komt er niet op
aan. Het landgoed wordt ver-verkocht
door
MARY BURCHELL
aan vreemden en ik zal weg moeten.
Ik dacht nog even, belachelijk genoeg,
dat ze me misschien zouden laten blij
ven, als een soort dienst- een soort
dienstbode. Maar dat gebeurt natuur
lijk niet. Zoiets komt in het werkelij
ke leven niet voor. Wat moet ik doen?
O. wat moet ik doen?"
„Stil. kind". Enigszins verrast be
merkte zij, dat hij haar over de ha
ren streek. „Je moet niet zo schrei
en".
.Maar ik wil op Edenfield blijven".
Ze kon nog slechts op wat kinderlijke
manier haar hartstochtelijke wens her
halen. „Ik wil blijven in mijn eigen
huis. En er is geen mogelijkheid, dat
ik er blijven kan".
Een ogenblik klonk er geen ander
geluid dan haar snel, half-onderdrukt
snikken. Toen het was ongelooflijk
drukte hij een lichte kus op Letty's
haar en zei: „Als je wilt. koop ik
Edenfield. En als je dan met mij
trouwt, kun je er blyven als meesteres
van het landgoed".
Plotseling werd Letty volkomen stil.
De haar overweldigende verbazing
had zelfs het snikken doen ophouden.
„Wat.... zeg je?" fluisterde ze ten
slotte, zonder zelfs naar hem op te
kijken.
„Precies, wat jij dacht, dat ik zei",
antwoox-dde hij op zijn rustige, wat ge
amuseerde toon. „Ik vroeg je ten hu
welijk en bood aan, Edenfield te ko
pen of juister uitgedrukt ik bood
aan Edenfield te kopen en nodigde jou
uit, het, als mijn vrouw, met mij te
delen".
„MaarNu keek ze op en haar
ogen wijd geopend en héél donker,
terwijl haar lange wimpers in kleine
natte punten bijeen kleefden. „Maar
waarom deed je dat?"
„O, Letty" lachte hij en zijn hoofd
voorover buigend, raakte hij even
haar lippen met de zijne aaner
zijn een heleboel redenen. Eén ervan
is, dat ik ook graag op Edenfield zou
wonen, als ik niet in verderaf gelegen
delen van de wereld rondzwerf".
„Maarze keek opnieuw naar
de grond en bloosde licht, alsof ze
eerst nu had bemerkt, dat hij haar
had gekust „je kon Edenfield toch
kopen en hier wonen zonder mij, niet
waar?"
(Wordt vervolgd).
georganiseerd, waarop de j'onge
ters met hun paard worden béoor-
deeld. Wanneer tweemaal het cijfer
7V2 wordt behaald, is men beginne
ling en kan deelgenomen worden
aan een concours hippique. De paar
den worden by de federatie geclas
sificeerd in L lichte klasse, M
middelzware klasse cn Z zware
klasse. Zeeland heeft het nog niet
verder dan de L-klasse kunnen bren
gen. hetgeen niet te verwonderen is,
omdat het een betrekkelijk jong rui
tergewest is.
De Zeeuwse ruiters moeten nog
heel wat leren, hoewel bijv. de
Schouwse Ruiters op de Nat. kam
pioenschappen te Utrecht goed voor
de dag kwamen en als zevende bij
de achttallen eindigden.
De Zeeuwse kampioen van 1949,
J. de Feijter van de Oranjeruiters
te Axel, werd te Utrecht eveneens
zevende in de veelzijdigheidsproef.
Voor dit jaar staan weer verschil
lende wedstrijden in Zeeland op het
programma. O.a. zullen de prov.
kampioenschappen te Goes verreden
orden.
Onder de leden van de ruiterver-
enigingen is er voldoende animo.
Wil deze nobele sport in Zeeland
echter blijven bestaan en zo mogelyk
groeien, dan zullen meerdere plat
telandsjongeren zich hiervoor dienen
te interesseren. De landelijke federa
tie telt enige duizenden leden, zodat
het gewest Zeeland in verhouding
wel zeer klein is. Wat echter in an
dere provinciën mogelijk is, moet
in Zeenand toch ook kunnen!
Verlenging van uitbetalingslermijn
voor de „kolengulden".
Het ministerie van economische za
ken deelt ons' mede, dat de termijn
voor het in ontvangst nemen van ƒ1.-
op bon 544 van de thans geldige le
vensmiddelenkaart 909. als compensa
tie voor de verhoogde kosten voor
huisbrandkolen, is verlengd tot en
met 24 Februari 1950.
13. De tocht, die Jimmy Brown begonnen was, leek
eindeloos. Hij reed maar door, hij reed maar door
en dat in zulk een formidable vaart, dat de pauwe-
veer op zijn muts bijkans horizontaal lag. Jimmy
Brown had aardig slag gekregen van het schaat
senrijden, en toen het eindelijk dag werd en weer
talrijke lieden op het ijs kwamen, behoefde hij zich
niet te schamen. Hij sloeg lang geen slecht figuur
en dat wilde heel wat zeggen, want Jimmy was
zonder het zelf te weten op zijn nachtelijke tocht
midden in Friesland terecht gekomen en dóar we
ten ze wat goed schaatsenrijden is.
het land daardoor van crisis in cri
sis vervalt.
Een merkwaardig verschijnsel kan
daarenboven sommige voorstanders
van de evenredigheid weer ietwat
verzoenen met het districtenstelsel.
De „Groene" van deze week heeft
voorgerekend, dat tot dusver de
uitslagen in Engeland een nieuw
soort evenredigheid hebben opgele
verd, die van de derde macht. Als
om het eenvoudig te stellen de
stemmenverhouding 3 tegen 2 is
wordt dat in de zetelverhouding ver
groot tot 27 (3 in de derde macht)
tegen 8 (twee in de derde macht).
In 1945 kreeg Labour 11.573.176
stemmen en 391 zetels, de Conserva
tieven en hun vrienden 9.499.460 en
208 zetels: de derde machten ver
hielden zich tot elkaar als 385 tot
214, een afwijking dus van slechts
6 zetels.
Bij het Engelse stelsel krygt de
winnaar een flinke premie om hem
het regeren te vergemakkelijken en
in de grootte van die premie steekt
blijkbaar vaak een sterk element
van regelmaat. Door een betrekkelijk
klein aantal stemmen slechts zal
morgen bepaald worden wie voor de
komende vijf jaar zijn intrek zal
nemen in Downingstreet 10.
Wijziging van de pacht-
regeiing 1945.
Bij de Tweede Kamer is ingediend
een ontwerp tot verlenging van de
voorlopige handhaving en wijziging
van de pachtregeling 1945. zomede
wijziging van het pachtbesluit. Aan
de memorie van toelichting is het vol
gende ontleend:
De commissie, die over de pachtwet-
geving zal adviseren is weliswaar en
kele weken geleden met haar advies
gereed gekomen, maar een verlenging
van de oude regeling was niet te ver
mijden.
Een wijziging echter is voorgesteld
voor wat betreft de opzegbaarheid van
pachtovereenkomsten, die in bevrijd
gebied waren aangegaan voor onbe
paalde tijd.
De ministers zijn echter van mening,
dat een regeling thans niet langer
achterwege kan blijven, daar over
eenkomsten, in het tijdvak van Sep
tember 1944 tot 1 Maart 1945 in be
vrijd gebied voor onbepaalde tijd
aangegaan, bij verlenging van de
pachtregeling 1945 tot 1 April 1952
voor wat los land betreft dan aanzien
lijk langer dan de thans geldende tijd
zouden duren. Doordat artikel 79 van
het pachtbesluit van overeenkomtige
toepassing is verklaard, zullen de hier-
bedoelde overeenkomsten weliswaar
langer dan zes jaren duren, doch het
tijdstip, waarop de overeenkomst ein
digt, wordt nu bepaald. Ten einde de
regeling zo eenvoudig mogelijk te
houden, wordt ook de onopzegbaarheid
van de overeenkomsten voor hoeven
opgeheven. Overeenkomstige toepas
sing van artikel 79 betekent, dat als
tijdstip, vóór het welk de duur van
de pachtovereenkomsten tot een maxi
mum van tien of vier jaren in aan
merking genomen moet worden, het
tijdstip van de inwerkingtreding' van
deze wet genomen moet worden en
niet het tijdstip van het hernieuwd in
werking treden van het pachtbesluit
(1 Maart 1945).