Attlee temidden der arbeiders JIMMY BROWN, sportheld no.1 Zeeuwse Almanak LETTY'S moeilijke KEUZE Labour belooft: Huizen, werk, sociale zekerheid DE RUITERSPORT IN ZEELAND WOENSDAG 22 FEBRUARI 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT Propaganda zonder Hollywood-enscenering. (Van onze Londense correspondent). WEST WALTHAMSTOW, Febr. Deze laatste paar spannende da gen voor de stemdag hebben wy doorgebracht in het verkiezingshoofd kwartier van Clement Attlee, in West Walthamstovv, het kiesdistrict in Noord-Oost Londen, waar Engeland's minister-president als Labour- candldaat zyn Lagerhuiszetel verdedigt. In 1945 behaalde de toenmalige Labour candidaat Me. Entee er een overweldigende meerderheid van stemmen. De districtsuitslag was toen: Labour 17.460, Liberalen 4.760 en Conservatieven 4.550. Ditmaal, nu door de herverdeling van kiesdistricten Attlee's voormalige district Limehouse in Oost-Londen is vervallen, en 'de minister-president zelf candidaat staat te West Walthamstow, zal Labour's meerderheid aldaar ongetwijfeld nog vergroot worden. Het was in de namiddag, dat wij op Attlee's hoofdkwartier aankwa men. Twee kale trappen leiden naar de kantoren van Alan Herbert, Att lee's officiële verkiezingsagent. Ook hier dozijnen vrijwilligers, geen ge- pensionneerde kolonels of beparelde vrouwen van groot-industriëlen zoals bij de Conservatieven, maar een men gelmoes van fabrieksarbeiders, bus conducteurs en middenstanders. Een trolleybus-chauffeur heeft het com mando over het transport der pro- paganda-auto's. Naast hem een on derwijzeres, die een lijst van adres sen samenstelt waar blinden en in validen op de stemdag zullen worden opgepikt. Een timmerman doet een paar uur telefoondienst tot hij wordt afgelost door een electricien. De magistraat van Walthamstow, Browning, een vurig partijlid, zit bergen enveloppes te adresseren en zorgt ervoor, dat de groepen huis bezoekers („canvassers") gelijkelijk over alle straten worden verdeeld. EENVOUD. Na een korte rondrit door Walth amstow, waar vrijwel huis aan huis het rood-gele biljet „stem op Attlee, stem Labour" voor de ramen hing en slechts zeer sporadische af fiches van de Conservatieve tegen- candidaat, kwamen wij bij de volks school waar Labour-candidaat „clem" Attlee die avond zijn kies district zou toespreken. Hier geen met voetlichten en schijnwerpers verlicht toneel, zoals by Churchill's rede in het luxueuse meisjescollege te Woodford. Een eenvoudige houten keukentafel stond gelijkvloers op 'n meter afstand van de voorste ryen opklapstoelen in de stampvolle gym nastiekzaal, waar ongeveer 500 man publiek in hun overalls genoegelyk apenootjes en sandwiches zaten te 6tZonder enige dramatische aankondi ging stapte candidaat Attlee om prompt acht uur naar binnen, gevolgd door zijn jeugdig uitziende vrouw, beiden met de grote rood-gele Labour-roset in het knoopsgat. Een langdurig en spontaan hoerageroep begroette hen. e HUIZEN Op sobere, eenvoudige wijze droeg Attlee Labour's zaak voor. Zoals alle andere Labour-candidaten concen treerde ook hij zich op de weerlegging van de door de Conservatieven ge bruikte aanvalsargumenten. Zonder enige stemverheffing begon Attlee met een beeld te geven van de voor-oorlogse werkloosheid onder het Conservatieve bewind en herinnerde zijn kiezers aan de soepkeukens in Walthasnotow in 1936. Daarna schetste hij de toestand, waarin Engeland zich bevond toen Labour in 1945 aan het bewind kwam. „Al onze overzeese fi- nantiële beleggingen waren reeds ge offerd aan de strijd tegen Duitsland. In 1945 had ons land een schuld van drieduizend millioen pond sterling. En vandaag? Onze export is nu ander half maal zo groot als onder het voor oorlogse Tory-bewind. We hebben een millioen huizen gerepareerd en meer dan een millioen nieuwe gebouwd. De Conservatieven schreeuwen, dat ons huizenprogramma een fiasco is. Zij zeggen niet, dat er in 1939 al een tekort van een millioen huizen was en de vier millioen in de oorlog ver nielde huizen worden onvermeld ge laten. Welnu, de Labour-regering heeft in deze 4^ jaar meer huurhuizen ge bouwd, dan enig ander land ter we reld". WERK „Het belangrijkste wat Labour de arbeiders echter biedt, is de zeker- TOCH.' Neen, zeiden we Zaterdag en Zon dag toen we langs de Zeeiiwse stran den dwaalden, neen! Dientje Schat zal in ieder geval op deze dagen nog niet overtroefd worden, hoe zoel de voor jaarszon ook schijnt! Ge zult u wellicht herinneren, dat verleden jaar de 17-jarige Dientje Schat uit Zoutelande, de eerste was, die in de zilte golven dook. In Fe bruari. Met mannenmoed. Een jaar lang hebben velen haar daarom in stilte en op gepaste afstand bewon derde En zou nu op de spreekwoordelijke lentedagen van Februari 1950 dit re cord van Dientje Schat gebroken worden! Neen! stelden wij vast, al dwalend langs de Zeeuwse stranden. Edoch: volgend jaar zal Dientje Schat aangenomen dat zij record houdster wil blijven! in Januari in de golven moeten springen. Want in Oostkapelle en in Krabben- dijke hebben eenlingen zich reeds in 't zilte nat gewaagd en in Vlissingen, zo verzekeren ooggetuigen, waren er zeker tien jeugdige knapen, die de koude van de zee trotseerden. In Bie- zelinge doken vier jongelui bij de Postbrug in het koele water. Ge zult er met mij uw hoed eerbiedig voor afnemen. Wij gij en ik wij wachten tot Juni en doen het dan nog met uiterste behoedzaam heid. De leeftijd speelt daarbij natuurlijk een rol. Maar laat ons eerlijk zijn: ook toen we jong waren, presteerden we een zeebad in Februari niet! heid van werk. De ouderen onder jul lie zullen de lange rijen werklozen van voor de oorlog nog niet vergeten zijn. Mr. Churchill zegt. nu dat wij de levensstandaard verlaagd hebben. Dat hangt er maar van af hoe men het bekijkt. Voor die kleine groep bevoor rechten. die hun fortuinen gemaakt hebben ten koste van de vooroorlogse hongerlonen van de mijnwerkers, fa- brieks- en landarbeiders, is de levens standaard ongetwijfeld verlaagd. Maar voor de grote werkende massa van ons volk is deze standaard oneindig verhoogd. De babies van de arbeiders zijn nu precies even gezond als die van de bezittersklasse. „Men beschuldigt ons ervan geld verkwist te hebben. Wij hebben meer geld belegd in kapitale publieke on dernemingen dan ooit tevoren gedaan is. Als wij de kolenmijnen niet gena tionaliseerd hadden en de mijnwer kers niet behoorlijk betaald hadden, zouden wij nooit onze productiever meerdering van dertig procent in onze fabrieken hebben kunnen bereiken. De kolenproductie is nog nooit zo hoog geweest als nu. Het is waar, dat de prijzen over het algemeen hoog zijn. Wij zullen ons best doen om die naar beneden te brengen door moder nisering en intensieve organisatie. Maar wij zullen die prijzen niet om laag brengen ten koste van een lage re levensstandaard van onze mijnwer kers en landrbeiders". BELASTINGEN. „Nu het meest geliefde onderwerp der Conservatieven. De hoge belas tingen. Vergeet niet wat men daar voor in de plaats ontvangt. Niemand heeft meer doktersrekeningen. Wij hebben het beste sociale verzekerings stelsel in de gehele wereld". „Zijn er nog vragen?" vroeg pre mier Attlee. „Ja", riep een stem, „ik ben win kelier, kan meneer de candidaat mij misschien vertellen, of wij kleine win keliers op de duur ook genationali seerd worden?" „Nee", was het antwoord. „In de socialistische staat is er altijd nog plaats genoeg voor kleine particuliere ondernemers". En dat is dan het einde. Want een nieuwe vergadering wacht Atllee en voor het applaus losbarst is hij al weer in zijn auto verdwenen. De Britten bewonderen hem. Wat een kerel! roepen ook de Amerikaan se journalisten, die hem volgen, uit. En terecht' Ainerika's „Queen" heeft ons al doorzien. i Schiphol beleefde Maandag de j komst der ongekroonde koningin van een volk van 45 millioen vrouwelijke onderdanen. Het was mevrouw Sally Baker, verpleegster en sociaal werk ster, uitverkoren als de Amerikaanse vrouw, die door haar noeste arbeid ten bate van de mensheid een ieder ten voorbeeld kan worden gesteld. Zij is gekozen tot koningin van Amerika door de gezamenlijke vrou wenclubs aldaar. Eén van de Ameri- i kaanse omroepverenigingen bood haar en haar echtgenoot een reis van anderhalve maand door Europa aan j ter bestudering van de sociale pro- I blemen en de sociaal-hygiënische maatregelen, die daar getroffen wor- I den. Voor Duitsland heeft zij echter geen tijd, want zy wil 14 Maart weer in de „States" terug zijn. Op Schiphol verklaarde ze: „Er zijn nog zoveel dingen, die de vrou wen van de wereld zouden kunnen doen als zij maar allen elkaar goed zouden begrijpen". Of zij daar zelf aan toe is? Een andere uitspraak uit haar mond luidde: „Iedereen in Euro pa denkt net als wij in Amerika; de mensen lijken precies op Amerika nen". En zij wil nu een boek over haar indrukken schrijven, „als iemand die het kan, mij helpen wil..." Oudste A.B.C.-boek dateert van 14 eeuwen vóór Christus. Het oudste ABC-boek ter wereld is tentoongesteld in de academie voor geschriften en letterk. te Parijs. Dit in spijkerschrift geschreven alphabet, dat te Ras S jandra in opper-Syrië is ont dekt en dat 30 letters bevat, was in deze streek in gebruik in de 14e eeuw vóór onze jaartelling. Tot dusver was het oudst bekende ABC-boek dat van Wadi Hamamat, (opper-Egypte) dat 10 eeuwen jonger is dan dat van Ras Sjndra. Hoewie men op de Londense beurs geneigd is Labour de beate kans te geven, valt over de uitslag van de verkiezingen morgen in Engeland zeer weinig te voorspellen. Daarvoor zyn er te veel onberekenbare facto ren in het spel, niet in de laatste plaats het weer. In Engeland be staat geen stemplicht en de erva ring leert, dat brj slecht weer vele kiezers liever thuis blijven. Daar naast kent Engeland niet de wel haast tot in de mathematische per fectie doorgevoerde evenredige ver tegenwoordiging zoals in ons land. De zetelverdeling in het Lager huis is slechts een ruwe weerspie- geinig van de stemverhouding tus sen de partijen. Op het eerste ge zicht lykt dat niet rechtvaardig. Men zal zich herinneren, dat in ons land destijds de Middenstands- party zich tekort gedaan voelde om- dat ze de ene zetel, waarop ze meen- !de recht te hebben, niet kreeg. De er_.„v„ 0kiesdeler was niet gehaald en daar aan president Soekarno. Drs. Moh. Hatta en de secretaris van het kabi- iom gingen alle verkregen stemmen Het Wereldgebeuren Geen evenredigheid De eerste Britse ambassadeur in Indonesië, de heer D. W. Kermode, heeft op het paleis Gambir te Djakarta zijn geloofsbrieven overhandigd net, mr. A. K. Pringgodigdo, waren by deze plechtigheid tegenwoordig. Belangstelling blijft te klein teloor. Dat protest was wel een voorbeeld van de zucht om de even redige vertegenwoordiging tot het uiterste toe te. passen. Onze kieswet kent als enige rem tot al te grote versplintering de eis, dat minstens de kiesdeler gehaald dient te wor den en dat is volgens velen toch wel ihet minimum. In Engeland zijn al- j leen de liberalen niet zo bijster in genomen met het huidige onevenre- 'dige stelsel en dat is, omdat zy er I als de kleinste groep meestal de Straks is het voorjaar. In verschillende Zeeuwse plattelandsgeraeen- j dupe van Zjjn, £>e beide grote par ten kan men 's Zaterdagsmiddags de landelijke ruiters er weer op uit j tijen aanvaarden de kwade kansen *k" trekken met hun narmbloedpanrden. Frisse boerendochter» en flinke c^nsêrvSTC^hebben'"1^"" lelijke jongemannen, die hun vrije tyd niet willen besteden aan passieve recre-1 kans om van een kleine verschui- atie, doch beseffen dat de beste ontspanning wordt verkregen door in- i vin£ 'n het kiezerscorps een maxi- mum aan profyt te trekken. Daar spanning. Hun aantal is echter gering. In geheel Zeeland telt de Kon. zjt een zeker gokelement in. De par- Federatie van landelijke rijverenigingen slechts 140 leden. tij, die er ongelukkig afkomt aan- ivaardt dit zonder morren in de hoop paardrijden geeft zelfbeheersing en de volgende keer zelf de vruchten wilskracht, zin voor gehoorzaamheid, v&n het districtenstelsel te oogsten, orde, stiptheid en netheid, eigen-Uiteindelijk heeft dit stelsel, hoe schappen die veel kunnen bijdragen wel wat de cijfers betreft niet recht- om van de boerenzonen- en dochters i vaardig, tal van goede zijden. De bruikbare leden van de maatschap-verkiezingsstrijd zelf krijgt er een pij te maken. persoonlijker en men zou haast zeg- DE RIJLES.gen gezelliger karakter door. Even- 'redige vertegenwoordiging leidt al Hoe gaat het er nu eigenlijk toe gauw tot automatisch stemmen op op een rijles., zo vroegen wij dezer jjigten, op de samenstelling waarvan "f buitenstaanders geringe invloed heb- ben. Het andere stelsel dwingt elke candidaat tot rechtstreeks contact met de kiezers, tot vechten voor zijn candidatuur en doet derhalve de persoonlijke eigenschappen meer recht wedervaren. Ongetwijfeld komt een nauwer contact tussen candi daat en kiezer ook de belangstelling ten goede. Er is nog een belangrijker voor deel: de stabiliteit in staatkundig - - opzicht. Een Britse regering is er gebracht voor een juiste inwerking L^we, steeds zeker va* ee* ,.wor. op het paard. Verder wordt o.m. ki* maj0rity" te vinden in het La- geoefend m dressuurryden eni sprin- gerhuis, een meerderheid, waarmee gen, waarby ter afwisseling tochten te werken valt. Frankrijk leert wat xvnrnen o-Amoalrt TTnlrola molon nor Dit aantal is wel eens hoger ge weest, hoewel de landelijke ruiter sport in deze provincie nooit een grote vlucht heeft genomen en dit door de bodemgesteldheid ook in de toekomst niet het geval zal zijn. De mechanisering van de landbouwbe drijven speelt echter eveneens een belangrijk woordje mee, terwijl de Zeeuwen bovendien sterk gehecht zijn aan het zware paard, ofschoon een warmbloedpaard' bij een juiste behandeling voor geen andere vorm van trekkracht behoeft onder te doen. Na de oorlog waren er in Zeeland veel warmbloedpaarden. welke door dagen één der instructrices, mevr. M. v. d. Bosch te Goes, die verschil lende rijverenigingen onder haar leiding geeft. Een vraag, waarvan de beantwoording niet lang op zich liet wachten, want met haar liefde voor het paard en de ruitersport, kan het Duitse leger waren achtergela- deze dame hier wel uren overver ten. Zij werden op de bedrijven ge bruikt en zodoende was er ook meer belangstelling voor de landelijke rui tersport. De Duitse paarden geraken nu langzamerhand versleten en mede doordat men meer op de centen moet gaan letten, komen de boeren er niet zo gemakkelijk toe, om tot aanschaf van een nieuw warmbloedpaard over te gaan. Hoewel eensdeels begrijpe lijk, is dit toch te betreuren omdat de ruitersport erdoor in het gedrang komt. Want deze tak van sport is niet maar een liefhebberijtje zonder meer. Immers het doel hiervan is, het aankweken van liefde voor en ken nis van het paard en daardoor be vordering van het juiste gebruik van het paard in het bedrijf. Men tracht dit te bereiken door het geven van juist rij- en men-onderricht. Niet alleen dat dit het werk op de bedrij ven ten goede komt, doch ook de plattelandsjeugd zelf vaart er gees telijk en lichamelijk wèl bij. Het tellen. Waar het hart vol van is Eén van de eerste werkzaamheden is het africhten van het paard als rijpaard. terwijl de ruiters een goe de houding en zit moet worden bij- j j lc wcincii vaiu a (cuiiuiin iccu nai worden gemaakt. Enkele malen per (je gevolgen zijn indien de regering „,?n 'afhankelijk is van compromissen tus- sen de vele groepen in de Kamer en |feuilleton[ 41 „Ja, dat kan ik ook wel zien", ver zekerde hij wat droogjes. En toen ze naar zijn hoge, imponerende gestalte keek, dacht ze weer aan zijn bewe ring, dat men het leven tot zekere hoogte naar eigen wens kon regelen. Voor hem was dat natuurlijk niet zo moeilijk. Niemand was van plan, een hem dierbaar huis tegen zijn wil te verkopen! ,,'t Is niets, waarin je me kunt hel pen", sprak ze droevig, terwijl ze ze nuwachtig aan haar jurk plukte. „Niemand kan mij hierin helpen". „Kom, Letty", zei hij even lachend, maar in 't geheel niet onvriendelijk, „er is maar weinig zo erg als 't lijkt, hoor". Toen ging hij op de bank zit ten en sloeg de arm om haar heen. Bij elke andere gelegenheid zou Letty zich waarschijnlijk beledigd ge voeld hebben. Maar nü had ze zo dringend behoefte aan troost en deed het plotselinge bewustzijn, dat een medemens zich om haar bekommerde, de wanhoop, die haar had overweldigd, plaats maken voor een weldadig aan doend warm gevoel. „Wil je 't me niet vertellen?" vroeg hij, haar wat vaster tegen zich aan drukkend en Letty, eensklaps weer aan wanhoop ten prooi wendde zich half om, terwijl ze haar gezicht aan zijn borst begroef, „Gabrielle gaat Edenfield verko pen", hijgde ze. „Wat zeg je?" Hij boog zijn hoofd tot dicht bij 't hare. „Gabrielle gaat Edenfield verkopen en ze heeft er volkomen het recht toe, want het is van haar, ze houdt er niet van en wil hier niet blijven wonen. Maar ik, ik houd ervan en ik kan de gedachte, dat ik ergens anders heen zou moeten, niet verdragen". Ze be gon hartstochtelijk te snikken, alsof de ingehouden stroom van haar aan- deoningen plotseling was losgelaten. „Jij hebt gezegd, dat het er maar op aankwam te weten wat je wilt, maar dat is niet zo. dat is niet zo. Ik weet precies wat ik wil. Ik wil blijven in het huis, waar ik mijn hele leven ge woond heb. Maar dat komt er niet op aan. Het landgoed wordt ver-verkocht door MARY BURCHELL aan vreemden en ik zal weg moeten. Ik dacht nog even, belachelijk genoeg, dat ze me misschien zouden laten blij ven, als een soort dienst- een soort dienstbode. Maar dat gebeurt natuur lijk niet. Zoiets komt in het werkelij ke leven niet voor. Wat moet ik doen? O. wat moet ik doen?" „Stil. kind". Enigszins verrast be merkte zij, dat hij haar over de ha ren streek. „Je moet niet zo schrei en". .Maar ik wil op Edenfield blijven". Ze kon nog slechts op wat kinderlijke manier haar hartstochtelijke wens her halen. „Ik wil blijven in mijn eigen huis. En er is geen mogelijkheid, dat ik er blijven kan". Een ogenblik klonk er geen ander geluid dan haar snel, half-onderdrukt snikken. Toen het was ongelooflijk drukte hij een lichte kus op Letty's haar en zei: „Als je wilt. koop ik Edenfield. En als je dan met mij trouwt, kun je er blyven als meesteres van het landgoed". Plotseling werd Letty volkomen stil. De haar overweldigende verbazing had zelfs het snikken doen ophouden. „Wat.... zeg je?" fluisterde ze ten slotte, zonder zelfs naar hem op te kijken. „Precies, wat jij dacht, dat ik zei", antwoox-dde hij op zijn rustige, wat ge amuseerde toon. „Ik vroeg je ten hu welijk en bood aan, Edenfield te ko pen of juister uitgedrukt ik bood aan Edenfield te kopen en nodigde jou uit, het, als mijn vrouw, met mij te delen". „MaarNu keek ze op en haar ogen wijd geopend en héél donker, terwijl haar lange wimpers in kleine natte punten bijeen kleefden. „Maar waarom deed je dat?" „O, Letty" lachte hij en zijn hoofd voorover buigend, raakte hij even haar lippen met de zijne aaner zijn een heleboel redenen. Eén ervan is, dat ik ook graag op Edenfield zou wonen, als ik niet in verderaf gelegen delen van de wereld rondzwerf". „Maarze keek opnieuw naar de grond en bloosde licht, alsof ze eerst nu had bemerkt, dat hij haar had gekust „je kon Edenfield toch kopen en hier wonen zonder mij, niet waar?" (Wordt vervolgd). georganiseerd, waarop de j'onge ters met hun paard worden béoor- deeld. Wanneer tweemaal het cijfer 7V2 wordt behaald, is men beginne ling en kan deelgenomen worden aan een concours hippique. De paar den worden by de federatie geclas sificeerd in L lichte klasse, M middelzware klasse cn Z zware klasse. Zeeland heeft het nog niet verder dan de L-klasse kunnen bren gen. hetgeen niet te verwonderen is, omdat het een betrekkelijk jong rui tergewest is. De Zeeuwse ruiters moeten nog heel wat leren, hoewel bijv. de Schouwse Ruiters op de Nat. kam pioenschappen te Utrecht goed voor de dag kwamen en als zevende bij de achttallen eindigden. De Zeeuwse kampioen van 1949, J. de Feijter van de Oranjeruiters te Axel, werd te Utrecht eveneens zevende in de veelzijdigheidsproef. Voor dit jaar staan weer verschil lende wedstrijden in Zeeland op het programma. O.a. zullen de prov. kampioenschappen te Goes verreden orden. Onder de leden van de ruiterver- enigingen is er voldoende animo. Wil deze nobele sport in Zeeland echter blijven bestaan en zo mogelyk groeien, dan zullen meerdere plat telandsjongeren zich hiervoor dienen te interesseren. De landelijke federa tie telt enige duizenden leden, zodat het gewest Zeeland in verhouding wel zeer klein is. Wat echter in an dere provinciën mogelijk is, moet in Zeenand toch ook kunnen! Verlenging van uitbetalingslermijn voor de „kolengulden". Het ministerie van economische za ken deelt ons' mede, dat de termijn voor het in ontvangst nemen van ƒ1.- op bon 544 van de thans geldige le vensmiddelenkaart 909. als compensa tie voor de verhoogde kosten voor huisbrandkolen, is verlengd tot en met 24 Februari 1950. 13. De tocht, die Jimmy Brown begonnen was, leek eindeloos. Hij reed maar door, hij reed maar door en dat in zulk een formidable vaart, dat de pauwe- veer op zijn muts bijkans horizontaal lag. Jimmy Brown had aardig slag gekregen van het schaat senrijden, en toen het eindelijk dag werd en weer talrijke lieden op het ijs kwamen, behoefde hij zich niet te schamen. Hij sloeg lang geen slecht figuur en dat wilde heel wat zeggen, want Jimmy was zonder het zelf te weten op zijn nachtelijke tocht midden in Friesland terecht gekomen en dóar we ten ze wat goed schaatsenrijden is. het land daardoor van crisis in cri sis vervalt. Een merkwaardig verschijnsel kan daarenboven sommige voorstanders van de evenredigheid weer ietwat verzoenen met het districtenstelsel. De „Groene" van deze week heeft voorgerekend, dat tot dusver de uitslagen in Engeland een nieuw soort evenredigheid hebben opgele verd, die van de derde macht. Als om het eenvoudig te stellen de stemmenverhouding 3 tegen 2 is wordt dat in de zetelverhouding ver groot tot 27 (3 in de derde macht) tegen 8 (twee in de derde macht). In 1945 kreeg Labour 11.573.176 stemmen en 391 zetels, de Conserva tieven en hun vrienden 9.499.460 en 208 zetels: de derde machten ver hielden zich tot elkaar als 385 tot 214, een afwijking dus van slechts 6 zetels. Bij het Engelse stelsel krygt de winnaar een flinke premie om hem het regeren te vergemakkelijken en in de grootte van die premie steekt blijkbaar vaak een sterk element van regelmaat. Door een betrekkelijk klein aantal stemmen slechts zal morgen bepaald worden wie voor de komende vijf jaar zijn intrek zal nemen in Downingstreet 10. Wijziging van de pacht- regeiing 1945. Bij de Tweede Kamer is ingediend een ontwerp tot verlenging van de voorlopige handhaving en wijziging van de pachtregeling 1945. zomede wijziging van het pachtbesluit. Aan de memorie van toelichting is het vol gende ontleend: De commissie, die over de pachtwet- geving zal adviseren is weliswaar en kele weken geleden met haar advies gereed gekomen, maar een verlenging van de oude regeling was niet te ver mijden. Een wijziging echter is voorgesteld voor wat betreft de opzegbaarheid van pachtovereenkomsten, die in bevrijd gebied waren aangegaan voor onbe paalde tijd. De ministers zijn echter van mening, dat een regeling thans niet langer achterwege kan blijven, daar over eenkomsten, in het tijdvak van Sep tember 1944 tot 1 Maart 1945 in be vrijd gebied voor onbepaalde tijd aangegaan, bij verlenging van de pachtregeling 1945 tot 1 April 1952 voor wat los land betreft dan aanzien lijk langer dan de thans geldende tijd zouden duren. Doordat artikel 79 van het pachtbesluit van overeenkomtige toepassing is verklaard, zullen de hier- bedoelde overeenkomsten weliswaar langer dan zes jaren duren, doch het tijdstip, waarop de overeenkomst ein digt, wordt nu bepaald. Ten einde de regeling zo eenvoudig mogelijk te houden, wordt ook de onopzegbaarheid van de overeenkomsten voor hoeven opgeheven. Overeenkomstige toepas sing van artikel 79 betekent, dat als tijdstip, vóór het welk de duur van de pachtovereenkomsten tot een maxi mum van tien of vier jaren in aan merking genomen moet worden, het tijdstip van de inwerkingtreding' van deze wet genomen moet worden en niet het tijdstip van het hernieuwd in werking treden van het pachtbesluit (1 Maart 1945).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3