De Wener moppert graag, maar
verliest zijn humor niet
Prachtige winkeletalages en
troosteloze ruines
Zeeuwse Almanak
1 Juni 1899: Locomotief in
Stationswachtkamer te Vlissingen
PANAMESE HANDELSVLOOT
HEEFT EEN SLECHTE REPUTATIE
LETTY'S moeilijke
KEUZE
Spionnage
195ffl DINSDAG 21 FEBRUARI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
OOSTENRIJK, BEGIN 1950..
op;
Zee-
Oosi
sje he
Dor als
in de
abben
he
nam
maai
ver
s waa
ver.
n bo-
een
is een
dag
merkt
fit
ie
werd
heer,
es te
Toen de geallieerden tegen het einde van de oorlog ook Wenen begon
nen te bombarderen, begrepen de Weners, dat het nu ook voor hun stad
ernst zou worden, dat ook Wenen binnen afzienbare tyd „frontstad" zou
worden. Tot die tjjd was Wenen door de geallieerden op opvallende
wjjze gespaard; nu regende het bommen op fabriekswjjken en spoorlijnen,
maar ook op woonwijken, vooral in de binnenstad. De Sint Stefansdom,
het symbool van Wenen, werd geraakt en zwaar beschadigd; de Staats-
opera en het Burgtheater, Wenens culturele middelpunten, werden door
het oorlogsgeweld al evenmin ontzien. Uit het Oosten naderden de Rode
Legers, door de Weense bevolking als hun bevrijders verwacht. De na-
tionaal-socialisten begonnen in het hart van Wenen huis voor huis te on
dermijnen, tijdbommen en boobytraps te leggen. De mannelijke bevolking,
die nog niet onder de wapenen was, werd opgeroepen voor de „Volks-
sturm", aan deze oproep werd echter maar weinig gehoor gegeven.
Sneller dan men verwacht had,
kwamen de Russen; zij passeerden
Wenen in het Zuiden, voerden een
omsingelingsbeweging uit. Wenen
werd echter niet omsingeld. Voor
het zover was, vluchtten de Nazi's
uit de stad, verder naar het Wes
ten, de legers der Westelijke geal
lieerden tegemoet. Ondertussen had
den ze echter op talrijke plaatsen in
de stad branden gesticht, duizenden
gebouwen ondermijnd, die na Wenens
bevrijding zouden worden opgebla
zen. Het heldhaftige optreden van
Oostenrijkse vrijheidsstrijders èn de
lafheid van vele Nazi's, die hun or
ders op het laatste ogenblik niet
meer durfden uit te voeren, verijdel
den echter voor een goed deel dit
plan om van Wenen één ruïne te ma
ken. Slechts in de binnenstad gingen
enige wijken in vlammen op.
RUSSEN GEVREESD.
Voor zware gevechtshandelingen
is Wenen door het snelle optreden
der Russen vrijwel gespaard geble
ven. Alleen de gebouwen langs het
Donaukanaal werden door artillerie
vuur verwoest. Er waren dus vele
factoren aanwezig om de Weense
bevolking pro-Russisch gezind te
maken. Daarvan hebben de Russen
echter geen gebruik weten te ma
ken. Hun houding was, gezien hun
ervaringen tijdens de oorlog en de
ontberingen, die zij hadden geleden,
misschien begrijpelijk, ze was zeker
niet bevorderlijk voor de goede ver
standhouding tussen bevrijders en
bevrijden. En daar komt nog het
grote verschil in mentaliteit bij.
Spoedig werden de Russen door het
overgrote deel der bevolking niet zo
zeer gehaat als wel gevreesd.
Oostenrijks moeilirjke tijden waren
met de bevrijding van het nazi-juk
niet afgelopen, integendeel, in eco
nomisch opzicht begonnen ze pas.
Voedsel was schaars en slecht. Erw
ten, erwten, erwten en af en toe
voor de variatie eens wat bonen.
Nu nog wordt Stalin door de Oos
tenrijkers de „Erbsenkönig" ge
noemd.
Het is typerend voor de Wener,
dat hij zelfs onder deze omstandig
heden zijn humor niet verliest. De
gebeurtenissen om hem heen gaan
zo'n beetje langs hem heen. Hij
draagt overal zijn eigen, gemoedelijk
burgerlijke, maar vooral rustige,
sfeer mee; kankert graag en wil
niets anders dan met rust gelaten
worden. Maar vooral: hij vindt nooit
iets werkelijk belangrijk: geen oorlog
en geen burenruzie, geen atoombom
en geen aangebrand eten (het laat
ste mischien nog het meest). Ken
merkend is het gezegde uit die tijd:
„De toestand in Duitsland is ernstig,
maar niet hopeloos; de toestand in
Oostenrijk is hopeloos, maar niet
ernstig. NIET HOPELOOS.
Maar dit „bon mot" kreeg onge
lijk: de toestand was niet hopeloos.
Toen de geallieerden de grondstol-
fen, fabrieken, werkkrachten weer
vrijgaven, toen er dus weer moge
lijkheden om op te bouwen kwamen,
was er ook weer de wil tot wederop
bouw. En met bewonderenswaardige
energie werd er aangepakt. De toe
stand verbeterde snel, mede dank zij
de helpende hand der geallieerden.
In Februari 1949 bereikte de indu
strie weer haar vooroorlogse produc
tie en haar capaciteit en de produc
tie worden nog vergroot. Invoer en
uitvoer werden omvangrijker, de
werkloosheid bleef gering. De win
kels werden geleidelijk weer gevuld
en nu is er weer van alles te koop
voor wie het kan betalen.
De prijzen op de zwarte markt,
welke aanvankelijk een fantastische
hoogte hadden bereikt (bijna 200
maal de vredesprijs), daalden weer
snel en zijn nu nauwelijks hoger dan
de officiële pi-ijzen. Deze laatste zijn
echter na de oorlog geleidelijk geste
gen en hun niveau ligt nu op het
vier- vijfvoudige van voor de oor
log. Vanzelfsprekend stegen ook de
lonen, maar niet in dezelfde mate;
zijn nu drie a vier keer zo hoog
als in het laatste vredesjaar, 1938.
De levensstandaard is dus vergele
ken bij het vooi'oorlogse Oostenrijk
duidelijk lager geworden en is ook
PRIMEUR NA 50 JAAR
Vandaag publiceert de P.Z.C. een
foto, die een halve eeuw oud is
en niettemin een primeur. Het is de
foto van het spoorwegongeval, dat in
1899 op het Vlissingse station plaats
greep. Vijftig jaar is die foto particu
lier bezit gebleven. Zij zou nimmer
gepubliceerd worden. Nu is zij toch
openbaar geworden. Dank zij het arti
kel, dat ons blad verleden week ge
wijd heeft aan de afbraak en de ge
schiedenis van het Vlissingse station!
Een merkwaardige tijd voor de
journalistiek was dat in 1899. De Vlis
singse Courant bracht de dag na het
ongeval hiervan een nuchter stukje
van ongeveer een halve kolom. Later
werd in een stukje van een kwart
kolom mededeling gedaan van het
vinden van de Zwitserse passagiere,
wier stoffelijk overschot na de ramp
niet onmiddellijk ontdekt was. Dat
was alles. Tegenwoordig zouden de
Nederlandse bladen vol hebben ge
staan over zulk een merkwaardig en
tragisch ongeval.
Het is omstreeks 1870 voorgekomen, dat
koningin Victoria van Engeland in de
Vlissingse haven arriveerde. De krant
volstond met een mededeling in drie
regels, om enkele dagen later mede te
delen, dat de koningin weer vertrok
ken was. Niemand had blijkbaar be
hoefte aan meer.,.. Tegenwoordig
zou het ondenkbaar zijn, een konink
lijke gast „in drie regels af te doen",
zoals de krantenterm luidt. Het zou
bedankjes regenen.
Maar bekoorlijk ja, dat was die rust
zeer zeker. Zoals alles uit die tijd be
koorlijk was. Helaas: verleden tijd!
lager dan de tegenwoordige Neder
landse.
Zo is dus het beeld van het heden
daagse Oostenrijk ontstaan: opbouw
ondanks vel moeilijkheden. Welhaast
symbolisch ziet men dit beeld, als
men door Karntnerstrasse, één van
Wenens drukste winkelstraten,
loopt: overal prachtige winkels, mo
derne zakengebouwen, smaakvolle
étalages gevuld met alle mogelijke
gebruiks- en luxe-artikelen. Maar
laat u door dit beeld van een wel
varende stad niet overbluffen en kijk
iets verder: boven die schitterende
winkels, in hetzelfde gebouw, gapen
troosteloze, volkomen uitgebrande
ruïnes. Oostenrijks wederopbouw
moest werkelijk weer helemaal „van
onderen af" beginnen.
Aan het einde van de Karntner
strasse zien we de toren van de
Sint Stefan rijzen temidden van
puinhopen. Verreweg het meeste puin
is nu al opgeruimd, men krijgt nog
maar een zwakke voorstelling van
hoe het moet zijn geweest. De toren
van de Sint Stefan heeft al het oor
logsgeweld getrotseerd, al beleefde
Wenen angstige ogenblikken, toen de
„Bummerin", de enorme klok van de
Sint Stefan, tijdens een bombarde
ment met donderend geraas omlaag
viel. De kerk zelf werd echter zwaar
beschadigd, van het beroemde orgel
is niet veel overgebleven; de weder
opbouw zal hier nog jaren duren.
LANGS DE RING.
Aan de andere kant mondt de
Karntnerstrasse uit op de bekende
Ring, een brede straat, welke de bin
nenstad omsluit. Langs de gehele om
trek van de Ring vindt men het ene
monumentale gebouw naast het an
dere, kerken naast musea, paleizen,
schouwburgen; ook het parlements
gebouw, de Staatsopera en de hoofd
gebouwen der Universiteit liggen
aan de Ring. Deze is in zijn geheel
één gedenkteken van Oostenrijks
macht en rijkdom in vroeger eeuwen.
De nieuwste aanwinst is hier het
Russische overwinningsmonument
op het Stalinplein, kolossaal van op
zet. maar toch absoluut niet uit de
stijl vallend en wérkelijk een aan
winst. Zo goed als alle gebouwen aan
de Ring werden tijdens de oorlog min
of meer beschadigd, doch het mees
te is reeds hersteld en onherstelbare
schade hebben de historische gebou
wen vrijwel nergens geleden.
Donderdag brachten wij een artikel over het Vlissingse station, waarin
melding werd gemaakt van het spoorwegongeval, dat op 1 Juni 1899
gebeurde. Na publicatie van dit artikel kwamen wij in contact met de 85-
jarige heer J. A. van Dierendonck, oud-tekenaar van de Koninklijke Maat
schappij „De Schelde". Deze heeft destijds het bewuste ongeval van zeer
nabij meegemaakt en betrok direct, nadat de locomotief de wachtkamer was
binnengereden, de „wacht" by de machine met een fototoestel. Zodra het
licht werd 's morgens om ongeveer 4 uur maakte de heer Van Dieren
donck een aantal opnamen, waarvan ivij er hier boven één afdrukken. Het
exirieuze van deze plaat is, dat deze tot nu toe nog niet werd gepubliceerd.
Met de Spoorwegen werd namelijk destijds overeengekomen, dat de foto's
niet publiek zouden worden. De heer Van Dierendonck bewaarde echter
de negatieven (glasplaten) en stond er hiervan één in bruikleen aan ons
blad af.
Voor het eerst, na 50 jaar wordt thans dus een foto gepubliceerd van een
spoorwegongeval, dat in 1899 gebeurde.
Ergerlijke toestanden aan boord van schepen.
Zoals bekend wordt de Panamese vlag vaak misbruikt door schepen, waarvan de
reders zich willen onttrekken aan inschrijving en aan controle, meestal omdat zee
waardigheid en arbeidsverhoudingen niet al te best zijn. De Panamese handelsvloot
heeft daardoor een zeer slechte reputatie gekregen. Terecht, zoals blijkt uit een
onderzoek, dat werd georganiseerd door het Bureau Internationa] du Travail.
den afgeschreven. De gevallen, waarbü 't
personeel correct en behoorlijk werd be
taald. zijn hier dan ook uitermate zeld
zaam. Wat de verblijven van de beman
ningen betreft, ook op dit gebied heersen
middeleeuwse toestanden.
De onderzoekingscommissie dringt er
dan ook bij het Bureau International du
Travail met nadruk op aan. om op korte
termijn hieraan een einde te maken en
binnenkort zullen bij de Panamese re
gering stappen worden ondernomen, na
mens de Verenigde Naties, waarin wordt
geëist, dat deze vloot zich aan de inter
nationale conventies zal houden en waar
in de nodige garanties worden gevraagd
op de nakoming hiervan.
Een kykje in het hartje van Wenen.
De ..Transportcourant" heeft een uit
treksel gepubliceerd uit het voorlopig rap
port, dat de commissie voor onderzoek
heeft opgesteld. Er werden niet minder
dan 740 dossiers onderzocht van schepen,
die onder de Panamese vlag varen, be
horend aan 384 verschillende rederijen.
De Commissie had weinig moeite om
nadrukkelijk vast te stellen, dat vrijwel
alle Panamese schepen zich niets, maar
dan ook niets van internationale afspra
ken op scheepvaartgebied aantrokken en
men zich met zichtbaar welgevallen zo
veel mogelijk aan een internationale con
trole onttrrik.
Daar is b.v. het geval van een aantal
tijdens ernstige aartvaringen dusdanig
vernielde schepen, dat deze internationaal
zijn uitgeschreven, doch thans, na jaren,
onder de Panamese vlag verder blijken
te varen! Aangezien het grootste percen
tage van de onder de Panamese vlag va
rende eenheden nimmer dit land aandoet,
heeft de regering van dit land geen. dan
wel uitermate weinig controle op de ar
beidsvoorwaarden van deze schepen. Ook
de reders wonen slechts in uitzonderlijke
gevallen binnen de grenzen van deze re
publiek; de meesten zijn er door 'n agent
vertegenwoordigd. Zodoende valt de alge
hele verantwoordelijkheid voor hetgeen
zich op de Panamese vloot afspeelt op
de consulaire vertegenwoordigers, welke
echter niet groot in aantal zijn.
WANTOESTANDEN.
Voor zover de Panamese wetgeving zich
met de organisatie van de vloot en de
arbeidsvoorwaarden bezighoudt, wordt
reeds direct vastgesteld, dat geen enkele
reder zich dan ook maar de moeite geeft
om deze wetten na te leven: dat dit spe
ciaal wat de veiligheid betreft zeer ern
stige gevolgen kan hebben, laat zich dan
ook gemakkelijk denken. De scheepsbe
manningen bestaan voor het grootste deel
uit buitenlanders, die genoegen moeten
nemen met de hier heersende toestanden;
I de lange en ongeregelde werktijden, de
I niet betaalde overuren, een minimum aan
j eten en vaak een achterstand in de uitbe-
taling, welke In vele gevallen moet wor-
FEUILLETON
40
„Bedoel je. dat je Edenfield al te
koop hebt gezet?" vroeg Letty, die
zich bijna voelde bezwijmen.
„Nu ja, het zal niet worden geveild
of zo", verklaarde Gabrielle, als of ze
een sluier trok voer een nogal twijfel
achtige daad. „Ik heb Hollins Hol-
lins gevraagd, het te noteren en ze
zullen een opzichter of schatter of zo
iemand hierheen sturen. Ik denk, dat
we 't onderhands zullen verkopen",
voegde deze er bij, alsof Letty natuur
lijk aan deze manier de voorkeur zou
geven.
Intussen wilde het de onthutste en
niet voor rede vatbare Letty toeschij
nen, alsof 't gevaar reeds klopte aan
de groene poorten van Edenfield.
Openbare veiling of onderhandse ver
koop wat kwam het er op aan?
Edenfield zou in handen van vreem
den komen.
„O, beste kind, ik vrees, dat je me
hiervoor zult haten", merkte Gabrielle
sussend op.
„Och, neen", zei Letty langzaam. „Al
zou 't wel gemakkelijker zijn als ik
't kon. Maar je kunt het niet helpen,
door
MARY BURCHELL
dat je niet van Edenfield houdt, zo
min als ik 't kan helpen, dat ik het
wél doe. En je hebt volkomen gelijk
als je zegt, dat het absurd zou zijn,
alleen voor mijn plezier het buiten
goed aan te houden. Maar., maar.."
Ze brak haar woorden af en klemde
haar vingers krampachtig samen, tot
ze, verstrooid een blik erop werpend,
vaag besefte, dat dit „de handen wrin
gen" werd genoemd en er mee op
hield, daar 't haar onnodig melodra
matisch toescheen.
„Ik geloof, dat ik maar eens uit ga.
in de tuin", zei ze niet erg duidelijk.
„Ja, doe dat. Je zult je wel beter
voelen als je er rustig over hebt na
gedacht en gewend bent aan het idee",
verklaarde Gabrielle opgewekt. Ze
was blij, dat dit onbehaaglijke geval
misschien toch bevredigend zou eindi
gen.
Letty antwoordde niet op deze hoop
volle uitlating wat betreft haar eigen
gevoelens. Ze opende de tuindeuren,
liep toen langzaam naar het grasveld
en vervolgens, wat onzeker, in de
richting van de boomgaard. Inderdaad
kwam 't er weinig op aan, waarheen
ze zich begaf, 't Ging er slechts om,
alleen te zijn en de ontstellende kwes
tie met zichzelf uit te vechten.
Toen zij het hek opendeed en de
boomgaard betrad, doemde als een va
ge echo uit het verleden het toneel
voor haar op, waaraan ze was ont
vlucht juist bij Rufus Arling's eerste
aankomst. Maar zelfs dat scheen nu
van minder belang.
Ze zou Edenfield moeten verlaten.
Dit was het feit, waarmee ze zich, hoe
dan ook, vertrouwd diende te maken.
Daarnaast had de rest geen betekenis.
HOOFDSTUK V.
Aan de verste van het huis verwij
derde kant van de boomgaard stond
een nogal verweerde stenen bank, nog
daterend uit de tijd van Letty's groot
vader.
Hier had ze gespeeld toen ze kind
was, lessen geleerd in haar schooltijd
en soms romantische dromen ge
droomd in de dagen voor Gabrielle's
komst op Edenfield. Naar deze haar
zo vertrouwde plek begaf ze zich in
stinctmatig, om over de grootste cri
sis in haar nog zo jonge leven na te
denken.
Eigenlijk, meende Letty, terwijl ze
rusteloos met de hand over de warme
ruwe steen streek, was er niet veel
meer te overwegen. De beslissing was
haar uit handen genomen en ze moest
zich bij 't onvermijdelijke neerleggen.
Onbewust wiegde ze zichzelf zacht
jes heen en weer in haar verdriet,
maar ze schreide niet,' ofschoon haar
gezicht nog altijd in de handen ver
borgen bleef.
Carnavalsfeesten in Brabant en
Limburg begonnen.
I» Brabant en Limburg is Zaterdag het
Carnavalsfeest Ingezet en overal in de
steden en dorpen heeft Prins Carnaval,
die hier de komende dagen zijn scepter
zal zwaaien, reeds zijn intocht gedaan. In
Den Bosch werd Prins Amadeiro door de
Oeteldonkse burgemeester. Peer van de
Muggenheuvel, verwelkomd en in Breda
was het Prins Makerado de Tweede, die
bezit van de stad nam en zijn „regering"
aanving met het uitreiken van een hele
serie onderscheidingen. Burgemeester
Prinsen overhandigde de Prins hier op
het Stadhuis plechtig de sleutels van de
stad en kreeg zelf als beloning de hoog
ste carnavalsonderscheiding. die van
Commandeur in de Orde van de Krom
me Pisang.
Ook in Maastricht sloegen duizenden de
intocht van Prins Carnaval gade en in
Roermond bracht de vorst dank aan de
kunstenaars, die hier op zo bijzondere
wijze hun medewerking aan het welslagen
van het feest hadden gegeven. Prins Nil-
les I maakte zijn glorieuze intocht in Ber
gen op Zoom.
Man wilde zijn vrouw wurgen.
De Haarlemse politie heeft de 24-jarige
monteur G. van R., gearresteerd, die be
kend heeft zijn echtgenote te hebben wil
len wurgen. Het echtpaar woont bij de
ouders van de vrouw in en door deze si
tuatie ontstonden echtelijke onenighe
den.
Donderdag heeft van R. volgens zijn
verklaring, zijn 25-jarige vrouw bij de
keel gegrepen met de bedoeling haar te
wurgen. Toen dit mislukte is hij wegge
lopen. De volgende dag heeft hij zijn
vrouw in de buurt van hun woning op
gewacht en bedreigd. De vrouw heeft toen
haar ouders van het gebeurde in kennis
gesteld en deze hebben daarna aangifte
gedaan bij de politie.
Tranen leken een te gemakkelijke
en goedkope uiting bij een ramp als
die haar nu getroffen had!
Af en toe fluisterde ze halve zin
netjes zonder werkelijke betekenis
voor zich heen, als een soort uitlaat
voor haar chaotische, onsamenhan
gende gedachten.
Dan weer werd ze stil, alsof ze ver
wachtte. dat iemand haar zou komen
vertellen, wat ze moest doen in deze
onoplosbare crisis.
Toch had ze uiteraard er niet op ge
rekend, nu heus een menselijke stem
te horen en Letty schrikte dan ook
plotseling op, toen Rufus Arling, met
zijn tamelijk diep stemgeluid, haar 'n
tikje bezorgd vroeg: „Wat scheelt er
aan, Letty?"
„O.Vlug opkijkend, zag ze hem
naast haar staan. Haar eerste woord
was: „Niets", maar toen, beseffend,
dat dit al te dwaas en onwaar klonk,
liet zij er op volgen: „Ik ben nogal
overstuur, dat is alles".
(Wordt vervolgd).
Het Wereldgebeuren
Volgens een bericht van Reuter heb
ben de leiders van de Britse Geheime
Dienst hun ondergeschikten opdracht
gegeven dag en nacht te werken, tot
dat zekerheid is verkregen, dat er
geen lekken meer zijn in het veilig
heidsapparaat. Sir Percy Sillicoe. chef
van het bureau voor de militaire con
tra-spionnage, zou persoonlijk de lei
ding op zich genomen hebben van een
speurtocht naar communistische agen
ten. Ofschoon geen enkele officiële
mededeling naar buiten doordringt
wordt verwacht, dat de hernieuwde
activiteit tot belangrijke resultaten zal
leiden, die aansluiten op de arrestatie
van de atoomgeleerde Fuchs.
Blijkbaar zijn de Britten geërgerd
door de Amerikaanse critiek, dat zij
zeven jaar lang zich atoomgeheimen
onder de neus hebben laten wegkapen.
Het net van contra-spionnage wordt
elke dag verder uitgespannen. Gehei
me agenten houden ogen en oren wijd
open in kringen, die relaties onder
houden met de landen „achter het
ijzeren gordijn" en onder de politieke
vluchtelingen, die dagelijks een goed
heenkomen zoeken in West-Europa.
Verondersteld wordt namelijk, dat
Russische agenten naar West-Europa
komen onder het mom van politieke
vluchtelingen. In Duitsland zijn een
aantal van hen opgespoord in de kam
pen voor ontheemden. Er zijn nu
maatregelen genomen en voorschriften
uitgevaardigd om de politieke vluch
telingen voortaan nauwkeuriger te
schiften.
Spionnage en contra-spionnage is
een onaangenaam, maar onvermijde
lijk nevenverschijnsel van de bewape
ningswedloop. Op 't ogenblik bloeit ze
meer dan ooit en evenredig daarmee
stijgt het aantal processen. Dat in Boe
dapest tegen de Amerikaan Vogeler
en de Brit Sanders bewijst, dat de
Amerikaanse Geheime Dienst in Oost-
Europa zeer actief is. Deze dienst
stelt zich uiteraard vooral in ver
binding met de tegenstanders van
de regiems. Spionnage is altijd een
bedrijf zonder moraal en zonder scru
pules.
Van ieder, die om welke reden ook
bereid is zijn diensten te verlenen,
wordt gebruikt gemaakt.
In dat opzicht verkeren de Russen
in een veel gunstiger positie dan hun
tegenstanders. Geen land immers of
er bestaat een communistische partij,
die de doeleinden van de Russische
buitenlandse politiek volledig onder
schrijft en deze in woord en geschrift
steunt. Russische agenten hoeven der
halve niet naar contacten te zoeken;
de Kominform heeft uitgebreid adres-
materiaal in de archieven. Op een
dergelijke organisatie kunnen de Wes
terse diensten niet steunen.
De verraadzaak Fuchs nu heeft een
nieuwe stimulans gegeven aan wat
wel spottenderwijs genoemd wordt
,,de communistische ketterjacht" in de
Ver. Staten. De felste jagers zien er
hun mening door versterkt, dat elke
aanhanger van Moskou, ja elkeen met
sterk linkse sympathieën, een poten
tiële spion is, wiens doen en laten ge
controleerd dient te worden. Tegen
deze achtergrond moet het voorstel
van drie Amerikaanse senatoren ge
zien worden, om de registratie van al
le communisten in de Ver. Staten ver
plicht te stellen. Naar schatting be
draagt hun aantal 54.000.
Zo er voor dit voorstel veel te zeg
gen valt, de gevaren, die eraan kleven,
zijn niet minder duidelijk, zodra
iemand alleen al op grond van gezind
heid verdacht wordt en niet op grond
van feiten, is het eind zoek. Dan ont
snapt zelfs een geleerde als Einstein
niet aan verdachtmakingen, evenmin
als minister Acheson, wiens departe
ment een broeinest van communisti
sche agenten is genoemd.
Daarom is er meer te zeggen voor
de werkwijze van de Britse Dienst.
Die werkt inderdaad in het geheim
en timmert niet aan de weg, zoals de
F.B.I, van Hoover.
Hoge prijzen voor uien
en aardappelen.
De handel profiteert ervan.
De pryzen voor uien en aardappe
len zijn in de laatste weken sterk
opgelopen. Slechts een klein deel van
de landbouwers profiteert echter van
deze goede prijzen, want de meesten
hebben hun aardappelen en uiéh
maar liever verkocht toen ze een
redelijke prijs konden maken.
Het gevolg daarvan is, dat voor
namelijk de handel profiteert van de
hogere prijzen.
Men betaalt nu 50 cent voor een
kilo uien aan de landbouwer, dezelf
de prijs waarvoor men vorig jaar
50 kg. kocht.
Vele boeren hebben zoals gezegd
hun aardappelen reeds lang verkocht
voor 6 7 cent en hun uien voor 10
cent per kg.
Het zijn vooral Frankrijk en
Duitsland waarheen thans uien wor
den geëxporteerd en wel in hoeveel
heden die de export naar Engeland
bijna evenaren.
Men kan nu ook wel zeggen, dat
de uienvoorraad bij 95 der land
bouwers totaal geruimd is. Nog en
kele weken en alle uien zijn verdwe
nen, wat met het oog op de mooie
voorjaarsdagen trouwens ook wel
gewenst is.
In de maand Januari werden ge
ëxporteerd 22.126.780 kg. verdeeld
als volgt: Engeland 7.927.837 kg-,
Frankrijk 6.729.030 kg., Duitsland
5.066.096 kg., België 1.205.594 kg..
Ierland 694.747 kg., West-Indië
194.310 kg., Engels leger 146.996 kg..
Noord Amerika 69.850 kg., IJsland
30.000 kg., Afrika 22.850 kg.. Jersey
21.830 kg., Indonesië 11.290 kg.,
Luxemburg 5000 kg.. Noorwegen 750
kg. en Zwitserland 600 kg.
In totaal zijn nu geëxporteerd
107.495.386 kg., te weten in Juli
1.293.527 kg., in Augustus 18.273.774
kg., in September 12.037.867 kg., in
October 6.120.142 kg., in November
28.202.487 kg., in December
19.441.079 kg. in Jan. 22.126.780 kg.
Sommigen schatten de voorraad
voor Februari nog op 10 millioen
kg., maar de meesten achtten de
voorraad kleiner.
