Nederlandse boeren in de West
JIMMY BROWN,
Hard aanpakken en geen advies
van landbouwconsulenten
ITALIAANSE GYMNASIASTEN
SPIEKTEN PER RADIO
è;I
Zeeuwse Almanak
Van Vrouw ioi Vrouw
WOENSDAG 8 FEBRUARI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Vervoersprobleem moet opgelost worden.
(Van onze speciale verslaggever).
St. Eustatius, Januari Een dezer dagen hebben w(j in de West een
moderne pionier bezocht, nL een van onze Nederlandse boerenemigranten,
die hun bedryf hebben overgeplaatst naar de tropen. Men weet, dat er de
laatste tyd in ons land voor emigratie veel propaganda wordt gemaakt en
dat daarby de boeren, die de durf hebben zoiets te ondernemen, by de
emigratieautoriteiten vooraan gaan. Zy zyn het, die de eerste steen moeten
leggen voor nieuwe gemeenschappen in andere landen en wanneer hun
werk slaagt, wordt daardoor het terr ein voor anderen vanzelf vry gemaakt
Wanneer de mechanisatie van de landbouw in de tropen lukt, dan zal ook
voor een land, dat nog zo weinig ontwikkeld is als het zuiver.tropische
gebied Suriname, een nieuwe mogelijkheid zijn geschapen.
schien minder omdat het land
dat zij in exploitatie hebben gekregen
veel groter is, nl. 365 ha. Van Dijk wil
zich specialiseren op veeteelt en mis
schien nog wat zuivel. Bebouwen zal
hy het land slechts in zoverre als dat
voor eigen gebruik en dat van het vee
nodig is. Hij heeft met het fokken al
enig succes. Voor dat doel had ook de
heer Van Dijk een stier uit ons land
meegebracht.
De eerste tyd zal wel moeilijk zijn,
zo zei hij ons. Er zyn hier geen land
bouwconsulenten, waar je met je pro
blemen eens even aan kunt kloppen.
Wij gaan die nuttige instellingen eerst
nu op hun volle waarde schatten
De grond, jonge lavagrond, is volgens
hem zeker op vele plaatsen zeer goed.
Het bedrijf, dat wij bezochten was
ongeveer 100 ha. groot. De boer, die
er van moet leven is nu dertien maan
den op St. Eustatius bezig. Hij is nog
jong. Hijzelf is 31 en zijn vrouw 29.
Het gezin heeft vier kinderen, waar
van er een op St. Eustatius geboren
is. Zijn naam is Gijsbert Veldhuizen;
hij is afkomstig uit Ede. Zijn vader
had een boerderij in Lunteren. Veld
huizen heeft hier een gemengd bedrijf
gesticht, dat voornamelijk afzet vindt
op het eiland Curagao, waar men van
alles kan gebruiken, zoals levend vee,
zuivelproducten, hooi, sweet potatoes
en mais. Met trots liet hij ons twee
kalfjes zien, die hier zojuist geboren
waren als tweeling van een Holland
se koe en een Hollandse stier, die hij
uit het vaderland had meegenomen.
De hoeveelheid melk, die het vee,
ook het Hollandse hier geeft, valt erg
tegen. Het komt voor, dat men niet
meer dan 3 liter melk per koe krijgt,
maar andere producten maken dat
verlies tot dusver weer aardig goed.
GEEN GEMAKKELIJK
EERSTE JAAR
Overigens is dit eerste jaar voor
Veldhuizen geen gemakkelijk jaar ge
weest. Het duurde wel een half jaar, Spieken per radio is iets nieuws en
voordat hy aan landbouwmachines Ijn ons waarschijnlijk nog door
kon komen. Hij is er thans echter in ?een enkele scholier toegepast. In Ita-
geslaagd de spullen uit Amerika te jjg zyn er echter een paar vernufte-
krijgen en hij is enthousiast over wat i,ngen geweest, die op ingenieuze wij
de Amerikanen geleverd hebben. Er ze de dienstbaar hebben ge-
kwamen twee tractors en de nodige maa]£t aan hun onwetendheid van de
machines er bij, zoals maai- en wied- klassieke talen. Dat hun methode ten-
machines, een hooipers, enz Het slotte toch is uitgekomen, is niet hun
mooie is, dat deze installaties allen op schuld, maar die van hun assistent.
De „Volkskrant" vertelt het volgende
Er is een monster van die grond op
weg naar Nederland, om de kwalitei
ten te laten onderzoeken.
Een groot voordeel van goede emi
granten uit Nederland is, zo zei ons
later de gezaghebber van het eiland,
dat de bevolking, die niet begrijpt hoe
dat mogelijk is, nu blanke mensen ziet
komen die hard aanpakken. Dit werkt
nu reeds stimulerend. Het bedryf
van de heer Van Dijk is kapitaal
krachtig gefundeerd. Het is opgezet
door de N.V. Exploitatiemij. Curagao
en St. Eustatius. Men kan dus voor
uit.
Zijn grote zorg is, dat het vervoer
van de producten die hij straks aan de
markt hoopt te brengen, nog niet ge
regeld is. De regering zal hierin moe
ten voorzien, wil men de immigratie
niet onmogelijk maken. De K.N.S.M.
heeft nL nog niet voldoende toezeg
gingen gedaan om dit vervoer op te
lossen. Daar de bovenwindse eilanden
op enorme afstanden van Curagao en
de beide andere benedenwindse An
tillen liggen, zou deze zaak zonder re
geringsmaatregelen vastlopen. Maar
gezien de grote belangstelling die men
daarvoor in regeringskringen heeft,
verwacht men niet dat dit zal gebeu
ren. De Limburger Peters, die als gou
verneur en als landgenoot deze men
sen een zo goed hart toedraagt, zal dit
zeker niet gedogen.
Dit is weer een voordeel bij emigra
tie naar de West. Men is er met de
Nederlanders onder elkaar, al zyn het
dan soms heel typische, zoals de sterk
gekleurde bewoners van St. Eustatius,
die nog afkomstig zijn ^in de vroege
re slaven en daarvan vele kentekenen
dragen. Het contact, met de mensen
van de streek is, zoals moeder Van
Dijk ons zelf verklaarde, echter heel
goed.
Ontvangtoestel werd als polshorloge gedragen
Omroeper was echter fout.
één tractor kunnen worden aangeslo
ten. Zo iets is in ons land volgens de
heer Veldhuizen nog altijd niet zo ge
makkelijk te krijgen. Overigens is 'n
mechanisch bedryf het enige mogelij
ke in de tropen. Kan men dit niet be
kostigen, dan hoeft men er eigenlijk
riet aan te beginnen. De heer Veld
huizen, die zelf niet zó kapitaalkrach
tig is, heeft zich geassocieerd met een
bol. en zaadhandelaar uit Bloemen-
daal, die ook met zijn gezin, met twee
kinderen naar St. Eustatius geëmi-
verhaal over het eindexamen van deze
twee Italiaanse gymnasiasten.
De jongens hadden in een schuur
een kleine zender in elkaar geknut
seld en twee ontvangtoestellen in de
vorm van een armbandhorloge. Met
het hoofd op de hand gestut in een
houding van zwaar nadenken konden
ze prachtig luisteren.
Het ging er maar om. wie. aan het
ander einde, aan de microfoon zat.
greerd is. Twee gezinnen van jonge !pP «te «a» of andere duistere manier
iliilrto Bot rlo nnrrmmn van Vif»t Pva-
boeren die ook mee waren getrokken,
om als werkkracht in dienst te tre
den, hebben het niet volgehouden en
zijn teruggegaan.
BRABANTSE FOKKER
Een andere emigrant op hetzelfde
eiland, die wij gesproken hebben, was
de heer van Dijk uit Veldhoven. De
familie van Dijk is hier nog pas een
half jaar. Het zijn typische Braban
ders, die zich gemakkelijk aan het
zeer eenvoudige leven van de Boven
windse eilanden aanpassen, omdat zij
nooit met de grote stad in aanraking
zijn geweest. Wij zagen moeder Van
Dijk op de morgen, waarop de Prins
receptie hield in het dorp, met haar
zes jonge kinderen, allen keurig aan
gekleed, de meisjes met vlechtjes in
het blonde haar en blauwe jurkjes
aan, tussen de kleurlingen mee naar
de Prins gaan om hem een hand te
geven. Aanstonds was de Prins zeer
geïnteresseerd en ook gouverneur Pe
ters, die naast hem stond, en die zelf
een expert is op het gebied van de
landbouw, begon een geanimeerd ge
sprek met deze pioniers in het land,
waarover hij met bestuursgezag is aan
gesteld. De moeilijkheden van de fa
milie Van Dijk zijn in zoverre mis
lukte het hun de opgaven van het exa
men naar buiten te smokkelen. Van
af dat ogenblik leverden zij zich over
aan de wijsheid van de medeplichtige,
die over de zender zijn wijsheden uit
kraamde. De „omroeper" maakte ech
ter een paar geweldige blunders. De
examinator, die het werk te corrige
ren kreeg, merkte, dat beide jongens
dezelfde ontstellende fouten hadden
gemaakt. Zij konden moeilijk bij elk
aar hebben afgekeken, omdat de ene
in een lokaal gelijkvloers had gezeten
en de andere op de derde verdieping.
>e leraar sprak erover met zijn
collega's en na een nauwkeurige ver
gelijking bleek, dat op beide proef
werken precies dezelfde fouten voor
kwamen zowel voor het Grieks, als
het Latijn als de wiskunde en de rest.
Zo kwam de aap uit de mouw. Of
schoon het voor beide .jongens misge
lopen is, heeft het .„radio-spieken"
dermate het enthousiasme opgewekt
van de Italiaanse jeugd, dat deze wij
ze van examen doen een mooie toe
komst schijnt beschoren.
2. Af en toe sneeuwde het, maar niet hard ge
lukkig, want anders zouden er van de ijsbanen
niet veel zijn overgebleven. Het gaf wat werk aan
de baanvegers die met rode neuzen en verkleum
de handen hun werk stonden te doen. Hun bezems
roetsten over het ijs en na drie vegen hielden zij
telkens op en riepen met klagelijke stemmen:
„Denk aan de baanveger, 'n centje voor de baan
veger!" Ze zagen er niet florissant uit in hun oude.
kale jassen en hun voeten in klompen waar het
stroo uitstak. Wat hen betrof mocht het de volgen
de dag heet water regenen.
Te Miami (Florida) Is een twee persoons watertaxi gedemonstreerd, die
slechts een lengte heeft van vier meter. Dit klein model onderzeeboot
werd in acht maanden tyd gebouwd en is in staat 300 meter to duiken.
Hy zal worden gebruikt voor het nemen van foto's onder water, bij
scheepsrampen enz.
Tachtig diefstallen en
zeven veroordelingen.
Drie jaar werd geëist tegen de jeugdi
ge Hagenaar A. A. K. die van 1940 af de
gevangenisdeuren voor zich open en dicht
ziet gaan. Niet minder dan 7 maal werd
hij wegens vermogensdelicten tot
Het Wereldgebeuren
1.897.700 werklozen
Maandag is te Bonn een officiële
statistiek gepubliceerd met ontstel
lende cijfers over het aantal werklo
zen in West-Duitsland. Doordat er in
de afgelopen maand 340.000 werklo
zen by zijn gekomen heeft het totaal
het respectabele getal 1.897,700 be
reikt; voorwaar een toestand, die aan
de vooroorlogse toestand doet herin
neren. En dat in een land waar zo
veel verwoest is en waar zoveel
mannen niet van het front zyn te
ruggekeerd. dat eer een tekort aan
werkkrachten verwacht zou worden.
Bondskanselier Adenauer schrijft
de snelle stijging van de werkloos
heid voor een groot deel toe aan ge
brek aan buitenlands kapitaal. Hij
verwijt de Amerikanen dat zij hun
belofte om dollars te investeren niet
zyn nagekomen. Erg aannemelijk is
deze verklaring niet. Evenals na de
eerste wereldoorlog is het Ameri
kaanse grootkapitaal wel degelijk
geïnteresseerd in de economische op
bouw van Duitsland, meer dan in die
van Frankrijk. Als alle boeken open
gingen zouden er zeer merkwaardige
feiten aan het licht komen over de
herstelde betrekkingen tussen de gro
te Amerikaanse magnaten en de in
dustriëlen in het Ruhr-gebied. De
zaak schort ergens anders, in de eer
ste plaats by de Duitsers zelf.
Vorige week heeft de E.C.A.-mis-
sie in Duitsland, de Amerikaanse
missie belast met toezicht op de be
steding van de Marshall-gelden, een
opzienbarend rapport gepubliceerd,
5 pet. meer loon is te weinig! autoriteiten in geen enkel opzicht ge-
Dit meent althans 71 pet.
van het publiek.
Door drs. W. J. de Jonge. Directeur
van het Ned. Inst, voor Publieke Opi-
riërende gevangenisstraffen veroordeeld, njg
Htl werd er van verdacht in 1«MB Hebt U gehoord of gelezen over de
1949 zich te hebben schuldig gemaakt aan onsverhoging van vijf procent?"
Den jliidde de eerste vraag over de beken-
circa l
Haag.
diefstallen, waarvan 55
„OP EN OM DE
NOORDZEEBOULEVARD"
Het gebeurt niet vaak, dat een door
een Zeeuw geschreven boekje een
vijfde druk haalt, maar nu is dat dan
toch het geval: de heer L. A. Stofko-
per, bekend, bejaard, maar nog altijd
vitaal Middelburger, zag zijn „Op en
om de Noordzeeboulevard" voor de
vijfde maal van de pers komen.'
Uitverkocht was dat smakelijke, ge
zellige, humoristische boekske vol
schetsen van de waterkant en dat het
nu weer verkrijgbaar is, zal door ve
len ongetwijfeld met vreugde worden
begroet. En nauwelijks hebt ge de
eerste bladzijden gelezen, of ge zit al
te genieten van een wedstrijd tussen
Nederlandse en Belgische loodsen. Een
paar bladzijden later gaat de redding
van de bemanning van de driemaster
Doris weer voor u leven, op andere
bladzijden trekt ge er met Bootsman
Arie op uit. En als ge dan dit, thans
als eerste deeltje van een nieuwe
serie boekjes over Zeeland, getiteld
„Land en Volk der Scheldemonden"
verschenen werkje, tot de laatste blad
zijde toe opnieuw genoten hebt, dan
zegt ge:
Goed, dat die vijfde druk er
kwam. Vlissingen mag dan al veran
derd zijn, zijn wezen bleef hetzelfde.
Op en om de Noordzeeboulevard
nog altijd belangwekkend.
En weet ge wat ge nog meer zegt?
Jammer, dat er niet meer van die
geestige werkjes over Zeeland be
staan!
„Vijf en twintigduizend
kinderen krijgen te moei
lijk onderwijs". Toen ik
zover was, heb ik de
krant er maar even bij
neergelegd. Dat zinnetje
alleen al is voldoende om
er een hele avond over
na te denken. En om er
minstens drie maal een
Vrouwenpraat over vol
te schrijven. Drie maal 'n
meditatie over dat schrik
barende getal, en wel:
bekeken van de kant der
school, der ouders en der
kinderen.
Ach, laten we maar bij
de kant van de kinderen
beginnen. De ouders kun
nen zich roeren in inge
zonden stukken; de
school bovendien in vak
bladen, op congressen en
als 't moet kan zij bro
chures de wereld instu
ren. Maar waar moeten
de kinderen met hun pro
test terecht?
Speciaal die vijf en
twintigduizend wie toch
al genoeg wordt inge
prent, dat zij met hun
permanente vieren en
vijven hun herexamens
en taken het er maar
minnetjes bij laten lig
gen. Zij zouden trouwens
de tijd niet vinden om
zich te laten horen; want
op al hun buitenschoolse
uren wordt genadeloos
beslag gelegd.
Te moeilijk onderwijs
weet u, wat dat bete
kent? Nee, Saskia heeft
er persoonlijk nooit last
mee gehad: maar juist
daarom heeft zij levens
lang, zo'n zielsmedelijden
met kinderen, die hun
ganse kostbare jeugd
moeten doorbrengen met
op-hun-tenen-lopen en
boven-hun-macht rei
ken. Zonder dat het
helpt. Zonder dat al die
inspanning, die jaren du
rende onophoudelijke
kwelling ook maar enig
resultaat oplevert.
Heeft u zich zo'n kin
derleven van wel willen,
maar niet kunnen wel
eens ingedacht? Heeft u,
als volwassene, wel eens
de moeite genomen u één
dag in te denken in de
ellende van zo'n bestaan
Zo niet poogt u zich
dan eens te verbeelden,
dat u, morgen aan de dag
te beginnen, voor een
jaar of vier, vijf minstens
naar een herscholings.
cursus voor volioassenen
wordt gestuurd. U bezit
waarschijnlijk al een aar
dige dosis levenservaring
en practische bedreven,
heid, u kunt behoorlijk
lezen, aardig vlot reke
nen, en niet al te ondui
delijk schrijven. U be
stuurt misschien vaar
dig een auto of is een
specialiteit in het klaar
maken van rode kool met
runderlappen.
Doet er allemaal niet
toe: een of andere onont
koombare, geheimzinnige
instantie heeft uitge
maakt, dat uw fonds van
kennis nog maar matig
is en in uw eigen belang
duchtig aangevuld moet
worden. Voortaan zult u
halfnegen tot vijf, elke
dag. Een uurtje nadien
om uit te blazen, daarna
een hapje eten, en dan
van halfzeven tot tien
weer een stevige portie
boldriehoeksmeting en
zovoort zie boven.
Met het blij vooruitzicht
driemaal per jaar zonder
boek, zonder hulp of
steun van wie of wat
ook een week lang over
dat ratjetoe ettelijke fo
lio-vellen vol te schrij
ven. Ik vermoed dat u
het niet een half jaar vol
hield.
Maar van vijf en twin
tigduizend kinderen (de
middelbare schooljeugd,
die dit lezen mocht, ver
geve mij deze term) in
de „beste jaren van hun
leven" vergt u dit wèl.
En er is voor hen geen
ontkomen aan. Zij moe
ten, volslagen tegen heug
en meug, dag aan dag en
jaar op jaar, van opstaan
van halfnegen tot twaalf
en van twee tot vijf
(met één vrije middag
per week) worden onder-
wezen in boldriehoeks
meting differentiaal-re
kening, vergelijkende
taalwetenschap, de nieu
we theorie van Einstein,
de beginselen der ballis
tiek, het spijkerschrift, 't
historisch materialisme
en het Sanskriet.
U behoeft niet te pro
testeren, dat het u niet in
het minst interesseert,
dat u het practische nut
hiervan niet vermoogt in
te zien en dat uw her-
sencapaciteit daar niet op
berekend is. Van hoger
hand wordt anders beslo
ten: het is goed voor u,
tt komt zonder al dat
-moois nu eenmaal niet
door de wereld en u hebt
maar te gaan. En goed
op te letten. En behoor
lijke cyfers te halen. Van
tot naar bed gaan hun
jonge hersens inspannen
om allerlei volstrekt
duistere en onsamenhan
gende wetenswaardighe
den op te nemen, te ont
houden en weer op te
spuiten. Alleen om aan 't
eind van een aantal mar
teljaren een papiertje te
veroveren dat hun recht
geeft op een of ander ma
ger betaald eentonig
baantje dat hun waar
schijnlijk óók niet inte
resseren zal. Als ze fot
dat papiertje geraken.
Waarom, o goedwillen
de vaders, opofferende
moeders, waarom, toch
veroordeeld gij uw kroost
tot een dergelijke kwel
ling (wij zwijgen nu nog
maar over de ellende van
bijlessen, huiswerk-on-
der-toezicht, taken in de
vacantie, huiselijke dra
ma's en gemis aan li
chaamsbeweging). Omdat
u uw kind zo graag het
beste wil geven. Hm. Om
dat uw kind het verder
moet brengen in de
maatschappij dan u zelf.
Alweer hm. Omdat je te.
genwoordig nergens meer
terecht komt zonder zo'n
papiertje.
Hm hm. Vergeet u nog
niet een reden? Is het ook
niet, ergens diep in uw
hart, omdat uw kind
vooral niet minder moet
zijn dan andermans kind?
Omdat u om de dood
niet zou willen erkennen
dat er op de schouders
van uw spruit geen stu
diehoofd zit? Ach, vóór
het te laat is, en u die
aardige jongen van ix (die
zo handig timmert), of
dat lieve meisje (dat al
zo aardig kan koken)
voor hun leven een knoei
gegeven hebt, door hen
naar een school te stu
ren die alleen maar een
martelinstituut voor hen
betekent laat mij u
dan een waar verhaal
vertellen. Eén van de vijf
en twintig duizend dra-
mafs in zakformaat per
jaar. en dat ik zelf van
nabij heb gevolgd.
Wim was een aardige
jongen van het goedige
soort, allesbehalve sterk
in talen en wiskunde
maar een uitblinker op
de natuurkunde-les. Spe
ciaal van bomen en strui
ken bleek hij meer te
weten dan zijn leerboek
plus leraar by elkaar. Hij
had twee intelligente,
vlijtige zusjes op de mid
delbare school en gold
deswegen, krukkend en
kwakkelend door de U.L.
O., voor een matig fa
milieschandaal.
Ik vroeg hem eens, op
zoek naar een gevoelige
plek tn zijn onverschillig
pantser, wat hij worden
wou? Eén ogenblik licht
ten zijn ogen op: „Hout
vester!" maar dan kwam
er stuurs achteraan
„Mag ik toch nooit. Mijn
pa en mijn grootpa en
mijn ooms zijn allemaal
dominee en advocaaV.
Hy eindigde zijn car
rière in een tuchtschool.
SASKIA.
de loonsverhoging, die de regering
met ingang van 1 Januari toestond.
Want bekend is-zij. 98 van alle on
dervraagden heeft erover gehoord of
gelezen, 2 niet.
„Vindt U- deze loonsverhoging vol
doende, te weinig of te veel?", luidde
ce volgende vraag van het Neder-
2 nds Instituut voor de Publieke Opi-
r.ie. 71 antwoordt: Onvoldoende,
33 Voldoende. 2 Teveel. 14
Geen mening.
Ook de mensen die veel verdienen,
vinden 5% loonsverhoging; in meer
derheid te weinig al vinden wij on
der hen nog het grootste aantal ant
woorden „voldoende". U kunt het
zien in dit staatje:
Onvoldoende Voldoende
Laagste inkomens 80 9
Lage inkomens 71 12
Middenklasse 68 12
Welgestelden 52 33
Geen wonder trouwens. Want vlak
na de devaluatie, in October vorig
jaar, vroeg het NIPO aan een over
eenkomstige steekproef uit ons hele
volk wat men vond. dat er met de
lonen en salarissesn moest gebeuren.
En 69 antwoordde toen: „Omhoog".
En niet met vijf, maar met (gemid
deld) 16 tot en met 20 zoals uit de
antwoorden bieek.
SLECHTS EEN DERDE HEEFT
DE 5 GEKREGEN.
Deze enquête vond plaats van 17
tot 24 Januari. Zoals altyd in de
NIPO-peilingen, werden mannen en
vrouwen van 23 jaar en ouder on
dervraagd.
Op: „Hebt U zelf (heeft uw man)
die loonsverhoging van 5 gekregen
of niet?" antwoordde in die derde
week van Januari: 33 Wel, 59
Niet, 8 Geen antwoord.
Onder de mensen, die het NIPO hier
over heeft ondervraagd, zijn natuur
lijk alle beroepen vertegenwoordigd.
Wanneer wij de uitkomsten nu split
sen naar beroep, blijkt dat de grote
meerderheid der arbeiders (nl. 2/3)
de „vijf procent" midden Januari al
kreeg, evenals een groot deel van de
andere mensen, die een weekloon ver
dienen. Andere grote groepen van de
bevolking. zoals salaristrekkenden
(kantoorpersoneel, ambtenaren), ge-
pensionneerden, zelfstandige midden
standers enz. kregen de „vijf procent"
in mindere mate of in het geheel
niet. Vandaar dat van alle onder
vraagden slechts één derde de 5
al in zyn loonzakje had ontvangen.
(Nadruk verboaen).
Kinderen vonden
bankbiljetten op de hei.
Kinderen hebben op de heide by
het St. Janskerkhof te Laren een
groot bedrag aan bankpapier gevon
den. De biljetten lagen verspreid tus
sen de bermstruiken.
In verband met 'n begrafenis waar
voor veel belangstelling bestond, heb
ben op de vindplaats een groot aantal
auto's geparkeerd gestaan, zodat
wordt vermoedt dat een der automo
bilisten het geld daar heeft verloren.
spaard worden. In het bijzonder op
de lauwe en krachteloze wyze, waar
op het probleem van de werkloosheid
wordt aangepakt, wordt scherpe cri-
tiek geleverd. De maatregelen, die
de Duitsers zich voorstellen te nemen
worden in het rapport totaal onvol
doende genoemd en de Duitse rege
ring niet minder dan „gebrek aan
ervaring, doorzicht en moed" verwe
ten.
De Duitsers vragen ons meer Mar
shall-hulp, zo zeggen de opstellers,
maar schieten belangrijk tekort in
hun eigen inspanning. Hun export is
veel te klein. Men doet alles te veel
op zijn gemak en durft het niet aan,
onpopulaire maatregelen te nemen
om de export en de binnelandse in
vesteringen te vergroten.
De handelaren en industriëlen han
delen tegen het belang van het land
in. Zij vinden het winstgevender om
voor de binnenlandse markt te pro
duceren en verwaarlozen de export.
Eigenlijk was het rapport niet be
stemd voor publicatie. De Westduitse
minister voor het plan-Marshall, dr.
Blücher, was echter in zyn Duitse
verwatenheid zo onhandig om te Pa
rijs de opmerking aan zijn mond te
laten ontssnappen: „Het rapport is
nog niet in myn bezit, maai' ik ver
moed dat het niet meer is dan wat
styloefeningen van een aantal geal
lieerde heren op de bureaux in Frank
fort". Reuter seinde deze opmerking
door en vanzelfsprekend raakten de
E.C.A.-functionarissen danig geïrri
teerd. De Amerikanen, die zelf de
vaan van de vrye economie in top
hebben, zullen niet lichtvaardig tot
hun critiek op de liberale regering
van dr. Ardenauer gekomen zijn.
Dat is ten overvloede nog eens be
vestigd in de rede, die de Amerikaan
se Hoge Commissasris, McCloy,
Maandag te Stuttgart heeft gehou*
den.
Pas teruggekeerd van besprekingel
te Washington kondigde McCloy tus
sen de zinnen door een straffer in
grijpen in interne Duitse aangelegen
heden aan dan tot dusver het geval
was. Zyn betoog kwam hierop neer,
dat het voor de Duitsers beter zou
zijn, indien zy zich minder bezig
hielden met hun grenzen en met hun
herleefde nationale gevoelens en meer
met problemen als dat van de werk
loosheid en van de vluchtelingen. En
passant deelde hy mee, dat van een
Duits leger of van een luchtmacht
vooreerst geen sprake kon zyn en
dat zonodig de Amerikanen zouden
optreden, indien de neo-Nazi-partytjes
het te bont gingen maken.
Dergelijke taal is in Duitsland
blykbaar de enige, die wordt ver
staan. Het is te hopen dat McCloy,
die zich als Hoge Commissaris steeds
zeer welwillend en meegaand heeft
getoond, het niet by woorden zal
laten. Tot dusver hebben de Duit
sers van de gratis lessen in demo
cratie weinig opgestoken. De ge
dachte aan een herrezen Reich waart
weer in vele hoofden; kort geleden
was de anti-Franse campagne over
het Saargebied daarvan een pynlyk
bewys. Het is zaak voor de gealli
eerden de opkomst van een nieuwe
Hitier te verhinderen.
In een grote bakkerij in Triëst kwam
men tot de ontdekking dat er in het deee
in de troggen scheermesjes zaten. Ook
broden, die uit de oven kwamen bleken
scheermesjes te bevatten. De klanten
werd terstond huis aan huis gewaar
schuwd.
