Griep, een „vorstje" van 37°
en geen trainer
Verblijf in Moskou goed bevallen
Zeeuwse Almanak
tam jBB
EEN BEVELANDSE GEMEENTE
KREEG EEN WAPEN
LETTY'S moeilijke
KEUZE
JIMMY BROWN, sportheld no.1
VRIJDAG 3 FEBRUARI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
BIJ FENNY THUIS
RUSSINNEN NOG WEL TE VERSLAAN.
In de gezellige huiskamer van perceel 10 in de Lorentzstraat te
Amersfoort zitten wq tegenover onze uit Moskou teruggekeerde schaak
kampioene Fenny Heemskerk. Bepakt en gezakt was ztf Zaterdagmor
gen in Utrecht uit de trein gestapt, opgewacht door haar ouders, haar
9-jarig dochtertje Fenny, haar trainer, de heer Van Scheltinga en de
heren Huisman en Uding als delegatie van haar vereniging, het Schaak
genootschap ^Amersfoort."
In de gang liggen de koffers nog slechts half uitgepakt, omdat de
meegebrachte souvenirs er natuurlijk het eerst uit moesten.
Opnieuw is een kampioene op vaderlandse bodem terug: ditmaal geen
Fanny met een handvol gouden plakken" maar een Fenny met 1000
roebels, verdiend met haar achtste plaats uit een veld van de 16 sterk
ste speelsters der wereld.
Tevreden? Och, zegt Fenny, ja en
neen. a, omdat ik beslist beter heb
gespeeld dan in Barcelona en neen,
omdat ik gedacht had gelyk te ein
digen met de dames Tranmer en
Chaude de Silans.
De grootste handicap was voor
mU het ontbreken van een trainer,
waardoor ik dikwijls hele nachten
heb moeten analyseren om de afge
broken partijen op de juiste wijze te
kunnen voortzetten.
Is u in die tijd niet ziek geworden
ook? Inderdaad, evenals Miss
Tranmer en de Russin Rubtsova
kreeg ik de griep en het is onver
standig van me geweest om niet,
zoals de twee genoemden, één of
twee dagen in bed te blijven. Of ik
nog vrije dagen had? Ja, des Zon
dags en de verjaardag van Stalin.
Wij zijn dan ook ruimschoots in de
gelegenheid geweest, de talrijke be
zienswaardigheden te bezoeken.
De Metro is daar werkelijk fan
tastisch; ook het Kremlin, waar
voor je een half uur moet rekenen
om het alleen maar rond te lopen
hebben wij kunnen bezichtigen,
evenals het Kremlin-museum en de
grote zaal, waar Jozef Stalin c.s.
plegen te confereren.
Of het daar in Moskou erg koud
was? Nou wat dacht u van een
vorstje van 37° met een minimum
temperatuur van 25? Ik ben zeker
in 14 dagen niet buiten geweest; je
kon bij wijze van spreken je neus
niet buiten de deur steken zonder
gevaar te lopen, dat hij bevroor
Neen, ik vind het hier nou wer
kelijk warm
Om nog eens op het tournooi zelf
terug te komen, mevr. Heemskerk,1
is het evenals bij de heren het geval
zo. dat ook de Russische deelneem
sters een klasse of nog meer ster
ker waren dan hun concurrenten?
Neen, dat zeker niet. hetgeen
trouwens wel blijkt uit mijn winst
partij tegen nummer twee in het
eindklassement, de Russin Rubtso
va.
Deze Rubtsova acht ik persoonlijk
ondanks het feit, dat zij de wereld
titel aan haar landgenote Rudenko
moest laten, de sterkste van allen.
Het typische is, dat ik ook van
Rudenko, die met de titel het
sommetje van 10.000 roebel opstreek
had moeten winnen. Ik stond in
deze partij namelijk glad gewonnen
doch de factor tijdnood deed mij
verliezen.
GROTE BELANGSTELLING.
Hoe het stond met de belangstel
ling?
Deze was werkelijk enorm; iedere
dag was de zaal van het grote ge
bouw van het Rode Leger tot de
laatste plaats toe gevuld.
De mensen vochten om de kaar
ten en vaak werden ook wij ge
vraagd onze toegangsbiljetten te
verkopen.
De schaaksport is daar onder het
gehele volk populair en zo verging
het de deelneemsters aan het tour
nooi precies zo.
Zelfs de meisjes in de warenhui
zen noemden ons al spoedig by de
naam.
Wanneer ik ben vertrokken?
Woensdagmorgen met een spe-
ONTLUISTERD.
Het Zeeuwse land, zo mooi in zijn
winterkleed, ligt ontluisterd nu de
dooi heeft doorgezet en de regen
neersijpelt alsof we aan vocht de
dringendste behoefte hadden.
Het ijs ligt nog op de sloten, maar
het is groezelig en het dooiwater troe
bel. De heesters, die al aan het uitlo
pen waren, proberen huiverend om
hun jonge blad na de vorst nieuw le
ven in te spuitenDe velden zijn kil
en klam en liggen bedolven onder een
dunne grijze nevelsluier, nauwelijks
zichtbaar, behalve in de schemering.
En de wegen zijn modderig en kaal.
Het Zeeuwse land ligt weer ontluis
terd.
En onder die omstandigheden is
Zeeland geen vrolijk land. Geen won
der dat de mensen op zulke dagen
voor emigratie gaan voelen. Ook de
waterstofbom doet je wel eens denken,
0/ Zeeland een erg veilig land is. Afri
ka of Australië lijken veiliger te wor
den. We liggen zo beroerd tussen Ame
rika en Rusland. We zijn zo goed uit
de lucht bereikbaar.
Als de zon schijnt krijgen dergelijke
sombere gedachten minder kans. Dan
Zeeland allerminst ontluisterd.
Maar er moeten nu eenmaal na
vorst van die dooidagen zijn.
ciaal vliegtuig van het Rode Leger
naar Warschau, om vervolgens over
te stappen in de Oriënt-express.
Tot Neurenberg heb ik kunnen
reizen met de vice-president van de
Wereldschaakbond, de heer Eerman
en echtgenote en de Frangaise Chau
de de Silans.
Deze Chaude de Silans is moeder
van vier kinderen en zeer charmant.
In de trein hebben we al gespro
ken over een eventuele tweekamp
tussen haar en mij, b.v. 4 partyen
in Parijs en 4 in Nederland.
Ik hoop nu maar, dat dit voor
elkaar kan komen.
Verdere tournooien of wedstrij
den? Nou, het is misschien moge
lijk, dat er in de naaste toekomst
in Rusland een sterk bezet dames-
tournooi zal worden gehouden. Men
overweegt de te spelen partijen over
Leningrad en Moskou te verdelen,
maar denkt u er aan, dit is nog al
lemaal één groot vraagteken hoor!
In ieder geval ben ik al reusach
tig blij, dat ik aan dit tournooi heb
kunnen deelnemen, want ik heb er
heel veel geleerd.
Maar steekt u nu eens 'n Russi
sche sigaret op, wel weinig tabak
maar pittig. Oh, weet u nou wat ik
vergeten heb uit Moskou mee te ne
men Kaviaar
De aanleg voor een bepaal
de tak van sport moet er
vroeg of laat uitkomen, dat
is een ding, dat zeker is.
Bij onze nationale schaak
kampioene, mevr. Fenny
Heemskerk kwam die aanleg
er al heel gauw uit. Dat moest
vader Heemskerk ondervin
den, toen hij zelf schaker
van behoorlijke sterkte zyn
kleine dochter op haar ziek
bed in de geheimen van het
spel van raadsheer en pion
nen, inwijdde en reeds na
twee weken op 'n stoel sprong
van vreugde, wanneer hij de
16-jarige Fenny eens mat had
kunnen zetten
Fenny kreeg er zin in en
dacht niet meer aan korfbal
len, fietsen en zwemmen. Toen
er in 1936 per advertentie in
de krant dames werden ge
vraagd om deel te nemen aan
het Amsterdams schaak-kam
pioenschap, durfde Fenny niet.
Meedoen, besliste haar vader.
Resultaat? Tweede achter
Nolly van Schaik, de secreta
resse van dr. Max Euwe.
Daarna? Tweede in het
„Kampioenschap van Neder
land", achter mevr. Roodzant.
Is het nu nog vreemd, dat
vader Heemskerk er ook een
beetje „verguld" bij zit, wan
neer we zijn dochter „onder
het mes nemen?"
Overigens: het zit in de fa
milie! Was moeder Heems
kerk ook al niet eens derde
in het hoofdstedelijke schaak
kampioenschap
En de 9-jarige Fenny dan?
Zij wil „even knap worden als
haar moeder."
Verzetsster voor Wim Kan.
H. M. de Koningin heeft aan de
leider van het A.B.C.-cabaret, Wim
Kan, toegekend de „verzetsster Oost-
Azië 19421945" ..wegens zijn ver
diensten voor zijn lotgenoten in de
Japanse krijgsgevangenkampen in
Birma en Siam".
Aan een groot aantal overleden per
sonen werd deze onderscheiding pos-
thuum toegekend.
Opnieuw Italiaanse film
„Film van de maand".
Het bestuur van de Nederlandse film
club heeft aan de Italiaanse film
„Malti Sogni per le Strade", die onder
de Nederlandse titel „Kleine mensen
op de grote weg" verschijnt, het pre-
dicaat „Film van de Maand" verleend.
Op 1 Maart 1950 het vee op
Rozenburg t.b.c.-vrij.
Blijkens de Staatscourant van 31
Januari jl. heeft de minister van
Tandbouw. Visserij en Voedselvoor
ziening zijn goedkeuring gehecht aan
net besluit van de Stichting Gezond
heidsdienst voor Dieren in Zuid-Hol-
iand, het eiland Rozenburg vrij te ma
ken van rundertuberculose. Hiertoe
moet uiterlijk op 1 Maart 1950 alle op
uberculine positief reagerend rundvee
van genoemd eiland zijn weggevoerd.
Radio Belgrado heeft medegedeeld,
-lat de regering van Joego-Slavië de re
gering der R.I.S. heeft erkend.
I1 'Ti
Reeds voor de oorlog is er van zowel Nederlandse als Belgische zijde
op aangedrongen, de scheepvaart-belemmering by Ternaaien op te hef
fen. De nauwe sluis is onbruikbaar voor binnenschepen, groter dan 500
ton. Alle voor-oorlogse plannen liepen echter stuk op de hevige concur,
rentiestrijd tussen beide landen. Na de oorlog heeft men het onderwerp
„stop' van Ternaaien" weer op tafel gebracht, en, dank zy de Benelux,
is men zo ver gekomen, dat de nieuwe plannen ter bevordering van het
scheepvaartverkeer tussen het Albertkanaal in België en het Juliana-
kanaal in Nederland, ernstig zullen worden bestudeerd.
Deze foto toont U de nauwe sluis van Ternaaien.
Poolse en Fran se elementen.
FEUILLETON
door
MARY BURCHELL
25
„Ja zeker, een andere man. Dacht
je soms, dat vrouwen zoiets tegen
elkaar zeggen vroeg ze lachend.
„Neen, natuurlijk niet. Het was toch
niet Arling, wel? O nee, je zei, dat ik
hem niet kende".
„Bovendien staat meneer Arling
niet op zulk een voet met mij", her
nam Lettyniet geheel overeen
komstig de waarhèid, bedacht ze,
want meneer Arling had immers nog
al openhartig tot haar gesproken
„Nu, hij is toch wel op je gesteld",
constateerde Alec, met wat sombere
nadruk.
„Onzin" Nu lachte Letty harte
lijk. „Ik ken hem pas een paar da
gen".
„Maar hij houdt van doorzetten".
„Beste Alec, wat weet je van hem?"
Nooit tevoren had ze gedacht, hem
„beste Alec" te zullen noemen op zo'n
grappige, spottende toon. Ze nam
aan. dat de" japon haar in die stem
ming had gebracht.
„O, er zijn wat mensen hier. vrien
den van Gabrielle en ze vertelden het
een en ander", zei Alec nogal vaag en
duister.
„Je schijnt erg gretig naar die ver
halen, waarschijnlijk kletspraat, te
hebben geluisterd", hernam Letty be
rispend, want ze vond het eigenlijk
heel prettig, hem een standje te kun
nen geven.
„Dat is niet waar Maar laat ons
In elk geval op een van de balkons
gaan en over wat anders praten. Ar
ling interesseert me absoluut niet",
verzekerde Alec.
„En mij, geloof ik, evenmin", mom
pelde Letty toen zij de dansende scha
re verlieten en zich in de zachte,
warme schemering van een der nu
verlaten balkons begaven.
Terwijl ze met de armen op de ste
nen balustrade rustten, bewaarden ze
enige ogenblikken het stilzwijgen.
Beiden keken naar de thans in scha
duw gehulde tuinen, maar Letty werd
zich eensklaps bewust van de gemak
kelijke intimiteit, die zo wonderlijk op
de tamelijk ernstige vriendschap uit
het verleden was gevolgd.
„Wie was het. Letty zei hij ten
slotte nog altijd in de tuin beneden
hen kijkend. „Ik bedoelwie heeft
gezegd, dat je een verwarrende glim
lach had
„OLetty moest lachen, want
ze was een ogenblik glad vergeten,
wat tot uitgangspunt van hun scher
mutseling had gediend.
„Een of andere kwajongen, zeker?"
Het klonk weer een beetje humeurig,
maar in Letty's oren niet onaange
naam.
„Mis antwoordde ze vastberaden.
„Toevallig was het een man, die ouder
en wijzer was dan jij".
„Goede hemelNu laat je m ij voor
kwajongen staan riep hij inderdaad
wat van zijn stuk gebracht, uit.
Nu kreeg Letty medelijden en zei
ernstig ,,'t Was mijn vader".
„Jij.kleineduivel", fluister
de Alec en zich naar haar overbui-
gend, kuste hy haar even op de wang.
Ze had niet bepaald gewenst, dat
hy haar zou kussen en ook niet ge
dacht, dat hij haar een kleine duivel
zou noemen. Maarhrj h a d haar
gekust. Het ongelooflijke het
schijnbaar onbereikbare was ge
beurd. En het kostte Letty moeite,
niet haar hoofd om te draaien en hem
vurig terug te kussen.
Inplaats daarvan had ze de tegen
woordigheid van geest, om naar de
tuin te blijven kijken en als enig teken,
dat ze zrjn kus had gevoeld werd de
verwarring stichtende glimlach wat
breder.
„Zul je m niet eens kussen
klonk het kalm naast haar.
„Wil je dat graag
„Natuurlijk wil ik datWat bezielt
je, Letty? Ik ken je zo niet", riep hij
uit.
„Ik weet niet zeker, of ik me zelf
wel zo ken", fluisterde Letty. Toen
draaide ze zich eindelijk half om en
kuste hem zachtjes en een beetje ver
legen.
Iets in het contrast tussen deze ver
legen kus en de manier, waarop ze
hem had geplaagd, scheen Alec bij
zonder aantrekkelijk te vinden. Met
een gebaar, dat niet vrij van enige
hartstocht was, drukte hh' haar vast
tegen zich aan en kuste naar op de
mond.
Uit de 17de eeuw.
De gemeente 's-Heer Abtskerke
is kort geleden bij koninklijk be
sluit bevestigd in het gebruik van
het tevoen gevoede gemeentewa
pen. Daarvan werd reeds eerder mel
ding gemaakt, maar hier volgt toch
nog even een beschrijving van het
wapen.
Het schild is gevierendeeld en ver
toont op I en IV in keel (rood) drie
zilveren kolommen naast elkaar,
staande op een voetstuk van het
zelfde; in een schildhoofd van azuur
(blauw) drie gouden vyfpuntige
sterren naast elkaar;
II en III in keel een ongevederde
pijl, rustende op een horizontaal ge
plaatste handboog zonder pees, alles
van zilver.
Het schild is gedekt met een gou
den kroon van drie bladeren en
twee paarlen.
DE GESCHIEDENIS.
Het is wel belangwekkend hier
eens te verteilen hoe dit wapen tot
gemeentewapen van 's-Heer Abts
kerke is geworden. De geschiedenis
is nogal romantisch en zij begint in
Frankrijk, waar het geslacht De Per-
poncher woonde op het stamslot
van die naam, totdat de Perpon-
chers door de hevige Franse gods
dienst-twisten gedwongen waren
naar Nederland uit te wijken, waar
zy dienst namen in het Staatse le
ger.
Eén van hen, Isaac de Perpon-
cher, ridder en heer van 'Maison-
neuve, was kolonel van een regiment
Fransen, dat tot de troepen van
Prins Maurits behoorde.
In 1580 vestigde zich in ons land
heer Peter van Sedlinitsky, heer van
Choltitz en Fullstein. Hy was uit
een grafelijk Boheems geslacht. En
ook hij nam dienst in het leger van
de Prins van Oranje. Hij werd ge
neraal. In 1610 sneuvelde hij by 't
beleg van Gulik. Zijn oudste dochter
Anna was in 1607 gehuwd met Fer
dinand de Perponcher. Volgens een
familie overeenkomst noemde hij
zich voortaan graaf van Sedlinitsky.
Deze Ferdinand de Perponcher Sedli
nitsky was commandant van een rui-
tercompagnie. Maar door een twist
met zijn kolonel verloor hij zyn com
mando.
IN GOES
Hij vestigde zich nu in Goes en
trouwde met Anna Maria van Wa
tervliet Corn, dochter (Zei. Hl. II.
101). Daardoor kwam hij in het be
zit van de uitgestrekte goederen van
dit geslacht.
's Heer Abtskerke was in de Mid
deleeuwen eigendom van de Middel
burgse Abdij. De kerk was gewijd
aan Johannes de Doper en ze werd
door de Abt van Middelburg gesticht.
Na de Satisfactie van Goes, waar
bij Zuid-Beveland overging naar de
zijde van de Prins, werd Cornelis
Gillisse Brouwer van Watervliet de
voornaamste eigenaar van (Jit geeste
lijk goed.
En niet alleen van 's Heer Abts
kerke maar van tal van andere heer
lijkheden werd hij bezitter of mede
eigenaar.
Zijn dochter Anna Maria erfde deze
goederen. En door haar gingen ze
weer over op de De Perponchers.
Zo komt het dat nu nog in ver
schillende Zuid Bevelandse kerken
geslachtswapens te zien zijn van de
ze adellijke familie.
IN HEIN KEN SZ AND
In de vroegere Hervormde Kerk
van Heinkenszand, was een groot
monument opgericht ter ere van
Cornelis de Perponcher Sedlinitsky
die op 4 September 1733 in dit dorp
overleed. Dit nu verdwenen monu
ment vermeldde alle heerlijkheden
waar hij ambachtsheer of mede am
bachtsheer van was.
Het waren Wolfaartsdyk, Elle-
woutsdyk, Coudorpe, Everinge, Drie
wegen, 's Heer Hendrikskinderen,
's Heer Arendskerke, 's Gravenpol
der, Oosteinde, Wissekerke, 's Heer
Abtskerke, Snoutlcerke, Baarsdorp,
Tolseinde, Sichuit, Stormezand,
Nieuwland, Hongersdijk en Cats.
Het schijnt dat in de tyd, toen
Mattheus Smallegange zijn bekende
kroniek uitgaf 1666) 's Heer
Abtskerke het wapen der Perponcher
nog niet voerde. Wel geeft de Wa-
penkaart het geslachtswapen de Per
poncher Sedlinitsky aan. Het is pre
cies gelyk aan het wapen dat nu door
de gemeente wordt gevoerd. Nog in
de vorige eeuw was J. M. Baronn. des
Perponcher de grootste eigenares
van dit ambacht.
Wemeldinge C. PHILIPSE
In Utrecht is door alge vaardigden
van de vrije organisaties op het gebied
van de kleinhandel in vis besloten tot sa
menwerking en oprichting van de fede
ratie van viskleinhandelarenverenigingen
in Nederland.
Het Wereldgebeuren
De strijd tegen Tito
Azië en de H-bom slokken op 't
ogenblik het leeuwendeel op van het
internationaal nieuws; de strubbelin
gen in de Balkan zijn op de achter
grond geraakt. Niettemin is de vol
gende brief van een speciale corres
pondent in Belgrado de moeite waard
om er de voornaamste passages uit te
lichten. Er blijkt uit, dat in alle stilte
een nieuw offensief tegen Tito wordt
voorbereid.
Onze correspondent schrijft:
Terwijl men nog in de zomer van
het afgelopen jaar kon spreken van
een militaire opmars van de Komiu-
formstaten tegen Joego-Slavië,' heeft
de toestand zich nu in zoverre ver
anderd, dat de Kom inform probeert
door sabotage en binnenlandse onlus
ten de afvallige dictator Tito ten val
te brengen.
In militaire en diplomatieke krin
gen in het Westen gelooft men, dat
ondanks de duidelijke waarschuwing
van Truman, zich te verzetten tegen
iedere openlijke of gecamoufleerde
agressie, het geschil tussen de Komin-
form en Tito in het komende voorjaar
het kritiekste punt zal bereiken. In de
bladen in de satelliet-staten wordt nu
al bekend gemaakt, dat voor het einde
van Maart „die Stunde 12" voor het
Tito-regiem zal slaan.
Grensincidenten, sabotage en aan
slagen op leidinggevende figuren van
het Politbüro in Belgrado zullen de
inleiding vormen tot de „liquidatie
maatregelen". Met zekerheid werd
door de berichtendiensten aan de
grenzen van Hongarije en Roemenië
geconstateerd, dat zich in deze gebie
den Sovjet-Russische troepen in Hon
gaarse uniformen bevonden. Tegelij
kertijd heeft een deel van de Russi
sche officieren, eveneens in Hongaarse
uniformen, het bevel over Hongaarse
formaties overgenomen. In Roemenië
en Hongarije gelooft men, dat juist
de grenswachttroepen in het komende
voorjaar de eigenlijke guerillabcnden
zullen ondersteunen, die op het ogen
blik in het Zuid-Westen van Hongarije
en in West-Roemenië zijn samenge
trokken. Een op een dergelijke ma-
nier ver-doorgevoerde „burgeroorlog"
tegen Tito zou de Sovjet-Unie toch de
gelegenheid geven, ondanks een actie"
ve ondersteuning de schijn van volle
dige neutraliteit te handhaven.
Een krant van de Hongaarse onder
grondse beweging maakt bekend, dat
op verschillende plaatsen in de Hon
gaarse bergen naar Joego-Slavië ge
richte bases voor V-wapens zijn opge
steld. Maarschalk Rokossovsky heeft
deze bases persoonlijk gecontroleerd.
Nadat ook de technische leiding van
de Hongaarse spoorwegen en de ge
zondheidsdiensten in de laatste weken
door Russische experts is overgeno
men, neemt men in Belgrado aan, dat
in de eerste plaats Hongarije als uit
gangspunt yoor een „eventuele actie
tegen Tito" geprojecteerd is.
Ook van Oostenrijk uit, waarvan de
Russische zóne in het Zuiden van
Burgenland aan Joego-Slavië grenst,
zullen troepen partisanen tegen Tito
worden ingezet. Daarbij gaat het om
voormalige deserteurs van de Duitse
weermacht, die in 1943 door de com
munistische staatssecretaris Honner
in Joego-Slavië in twee „vrijheidsba
taljons" werden samengevoegd en die
bij de bezetting van Wenen een bij
zondere, „roemrijke" rol speelden.
Het commando van de partisanen
tezamen met een Russisch N.K.V.D -
groep bevindt zich in het ideine
plaatsje Güssing. Dat ook van de Al
banese grens uit gewerkt wordt, blijkt
uit het proces in Skoplje, waarbij tien
op Joego-Slavisch grondgebied bin
nengedrongen agenten ter dood ver
oordeeld werden. In Boekarest en So
fia werd de oprichting bekend ge
maakt van een echte communistische
„Partij Joego-Slavië". die tot taak
heeft de „onafhankelijkheid" van het
land te bewerkstelligen
Reeds nu worden doorlopend door
de politie- en militaire troepen van
Joego-Slavië bewapende sabotagegroe-
pen. die clandestien over de grens het
land zijn binnengedrongen, onschade
lijk gemaakt.
„Laat ze hun sabotagetroepen maar
sturen", verklaarde Vladimir Dedijer,
de chef van de persafdeling van de
Joëgo-Slavische regering aan de bui
tenlandse correspondenten, „binnen
24 uur hebben wij ze vernietigd". De-
ze uitlating lijkt een vorm .van propa
ganda, maar zonder twijfel heeft de
stellige verklaring van de Amerikaan
se president aan de regering in Bel
grado bij de steeds meer op de spits
gedreven situatie een grote mate van
zekerheid gegeven, terwijl men by de
Kominform de betekenis van de ver
klaring van Truman in haar gehele
draagwijdte nog niet schijnt te hebben
begrepen, zoals het voortdurende sa-
belgekletter bewijst.
De „zenuw-oorlog" is wel de sterk
ste zijde van de Kominform. maar in
de laatste twee jaren is gebleken, dat
men daarmee bij de dictator van Bel
grado weinig succes heeft.
(Wordt vervolgd).
90. De doelman van de Albion een jamme
rende angstkreet slakend had juist nog de gele
genheid, zich tegen een der palen van het doel aan
te drukken en daarmede redde hij zich ongetwij
feld het leven, want vlak langs hem heen gierde
de bal en even later lekte er vlammetjes langs 't
doelnet achter zijn rug. De bal had er zich als het
ware doorheen „gebrand", een rond gat in het net
achter latend. Het ding kwam hoog in de staantri-
bune terecht, waar gelukkig niemand stond, maar
het jongetje, dat hem terug wilde brengen, brandde
er lelijk z'n vingers aan.