Handelde dr. Sanders juist?
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Amerikaanse dokter zette zijn
carrière op het spel
Zeeuwse Almanak
Nieuw gebouwencomplex voor
Prov. Stoombootdiensten
OP BEZOEK BIJ DE „KRUKELS"
Churchills weg
DONDERDAG 26 JANUARI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Strijd over de vraag of een arts een mens uit zijn
lijden mag helpen.
(Van onze corespondent)
NEW YORK, Jan. Temidden van alle problemen ener turbulente wereld
heeft dr. Sander, een medicus uit Manchester, een klein stadje in de staat
New Hampshire, het nodig gevonden het reeds eeuwen sluimerende pro
bleem der euthanasia voor het forum der publieke opinie te roepen.
Euthanasia betekent: de verlossende dood. En de vraag, die dr. Sander
het Amerikaanse volk voorlegde was: begaat een dokter -een moord, dan
wel een daad van genade, wanneer hy aan het ljjden van een ongeneeslijk
zieke patiënt een mild en pynloos einde maakt.
Voor dr. Sander was dit geen
kwestie van theorie. Toen hg op
oudejaarsdag zijn dagelijks bezoek
bracht aan de vrouw van een oliehan
delaar in Manchester, wier hartver
scheurend, maandenlang lijden voor
haar man en familieleden „niet om
aan te zien was", terwijl er op gene
zing niet de geringste kans bestond,
bespoedigde ae dokter haar einde.
Dr. Sander besefte de betekenis
van zijn daad ten volle. Op het
doodscertificaat vermeldde hij in de
tail, hoe hij de vrouw uit haar lijden
had verlost. Kort daarop deed een
speciale jury de principiële uitspraak
dat dr. Sander een moord had ge
pleegd, en dat hij door het gerecht
achtervolgd moest worden. Dat hij,
louter technisch, een moord had ge
pleegd, viel nauwelijks te ontkennen.
Maar zijn advocaat wierp, zeer te
recht, de vraag op of in een geval als
het onderhavige geen omstandighe
den aanwezig waren om de wet te
veranderen, waar bleek dat daaraan
behoefte bestoira.
Hangende het proces, dat ongetwij
feld geruime tijd zal duren, is aan
dr. Sander inmiddels de bevoegdheid
ontnomen zijn praktijk uit te oefenen.
De publieke opinie, die aanvankelijk
zeer sterk ten gunste van de medi
cus in het geweer was gekomen,
wordt weer bezig gehouden door
nieuwe gebeurtenissen, en geleidelijk
aan is de lucht van alle emotionalie-
teit gezuiverd. Niettemin mag gecon
stateerd worden, dat de grote mas
sa van het publiek zijn daad alleszins
gerechtvaardigd acht. Van kwade
trouw van de dokter is geenszins
sprake. Maar men beseft algemeen
dat wanneer euthanasia gelegaliseerd
zou worden, er scherpe voorzorgs
maatregelen moeten worden geno
men tegen mogelyke misbruiken van
hun bevoegdheid door minder scru
puleuze doktoren dan di*. Sander.
De oppositie tegen euthanasia mo
ge weliswaar* uit een minderheid be
staan, maai* deze minderheid is be
ter georganiseerd en aanzienlijk luid
ruchtiger dan de publieke meerder
heid. Voorop in deze gelederen staan
de medici zelf. Om tal van redenen
wensen zij hun toch reeds grote ver
antwoordelijkheid tegenover het pu
bliek niet verder uit te breiden.
In de eerste plaats zijn zij be
vreesd voor de afbreuk, die slechts
een paar onverantwoordelijke dokto
ren zouden kunnen doen aan het
aanzien en vertrouwen, dat de medi
sche wereld bij 'het publiek geniet.
Een tweede argument, dat vele dok
toren citeren, was dat van „wonder
baarlijke genezingen". Het is her
haaldelijk voorgekomen, dat patiën
ten, die men eigenlijk reeds ongenees
lijk had verklaard, door een verande
ring van hun geestelijke gesteldheid
en ook door experimenteren met
een geheel nieuw geneesmiddel in
het leven konden worden gehouden.
PRO EN CONTRA.
Hierbij komt nog, dat de medici,
die wèl voorstanders van euthanasia
zijn. er de voorkeur aan geven hun
mening voor zich te houden. Als groep
gevoelt de medische wereld niets voor
nieuwe wetgeving. Men erkent, dat
men een ogenschijnlijk ongeneeslijk
zieke wel voor een jury van genees
heren kan brengen. Maar is een der
gelijk consult beslissend? Spelen in
vele gevallen ook niet economische
factoren een rol bij de beoordeling of
een patiënt, in eigen omgeving, wel
licht nog een kans heeft?
De religieuze leiders in de V.S. heb
ben voor het merendeel slechts bezwa-
BIJBAANTJES
Mijn hart bloedt als ik aan de ge-
menteontvanger van Hulst denk. Hij
moet een actief man zijn, want anders
had hij niet zoveel bijbaantjes. En aan
actieve mensen heerst gebrek. Hij kan
geen zelfzuchtig mens zijn, want bij
baantjes leveren niet veel op als
ze iets opleveren en zijn meeste
nevenfuncties zullen wel verenigings
juncties zijn. En ook onzelfzuchtige
mensen moesten we meer hebben. Zij
zijn sieraden voor de maatschappij.
Nu heeft de gemeenteraad de man
op de vingers getikt. En hem ge
vraagd, wat bijbaantjes te laten schie
ten. Zuur als een zure augurk moet
dat voor de persoon in kwestie zijn.
Want hoe gaat het: er zijn niet veel
mensen te vinden, die bijbaantjes op
knappen en degenen, die 'het wel doen,
worden al te vaak overbelast.
Daarvoor vreest men nu blijkbaar
in Hulst. Men is bang, dat het ont-
vangerswerk in het gedrang zal ko
men.
Minder bijbaantjes dus voor de ont
vanger. Mijider uitgeleefde activiteit.
Minder in practijk gebrachte onbaat
zuchtigheid Maar: tot in de punt
jes kloppend ontvangerswerk.
Jammer, dat het een niet altijd sa
men gaat met het ander. Mijn hart
oioedt, als ik aan de ontvanger van
Hulst denk.
Maar helemaal ongelijk geven kan
ik de raad van Hulst toch ook niet
Als tejiminste de bijbaantjes inder
daad te talrijk waren.
Intussen: het raadsbesluit van Hulst
toch wel een grote zeldzaamheid!
ren tegen een legalisering van entha-
nasia. Zij beroepen zich daarbij op
het Goddelijk recht, waarvan het axio
ma is, dat wat God heeft gegeven,
slechts door God kan worden genomen.
Tegenover hun mening staan zij,
die van oordeel zijn, dat „wanneer een
rechtbank het leven mag opeisen van
een mens, die tegen de maatschappij
handelde, een jury van medici ge
machtigd moet zijn genade te brengen
aan een onschuldig lijdend mens". In
dr. Sander's woonplaats heeft een do
minee. ds. Strickland, zich tot woord
voerder gemaakt van deze groep. Men
behoeft het niet noodzakelijk met zijn
zienswijze eens te zijn, om zijn betoog
te kunnen waarderen.
„Dr. Sander's daad" aldus ds
Strickland, „is in mijn ogen moreel
verantwoord. Het is uitsluitend aan
de schijnheiligheid van onze maat
schappij te wijten, dat men als struis
vogels de koppen in het zand steekt
en weigert het bestaan van het pro
bleem der euthanasia te erkennen
Wettelijk te erkennen, wel te verstaan
In mijn opinie is het onlogisch, en
zelfs onbarmhartig. een patiënt me
disch in het leven te houden, wanneer
daarmee alleen het lijden verlengd
wordt, terwijl de dood even onvermij
delijk' blijft.. Een medicus is evenzeer
een werktuig Gods. wanneer hij de
strijd aanbindt tegen ziektes, die de
dood veroorzaken als wanneer hij
zich niet verzet tegen een onafwend
bare dood, die toch ook Gods hand
is".
Een aantal vooraanstaande Ameri
kaanse persoonlijkheden van verschil
lende godsdienstige en politieke in
zichten hebben ds. Strickland ge-
staund. Maar hun aantal blijft gering
en wanneer zij spreken, dben zij dat
in eerste instantie voor zichzelf en
niet voor een grote groep symphatise-
renden.
AARZELING.
Geen wonder, dat de wetgevers in
Washington sterk aarzelen of zij bet
probleem der euthanasia al dan niet.
in openbaar debat zullen behandelen.
Ook hier is men overtuigd van de
goede trouw van dr. Sander en de ge
voelens. die er dienaangaande bij de
meerderheid des volks leven. Maar
deze meerderheid heelt geen gelegen
heid zich formeel uit te spreken En
haar stem zou zelfs niet gezagheb
bend zijn. Het resultaat is dat men
nauwelijks concrete actie kan ver
wachten.
Dr. Sander heeft, in zijn drang om
de wereld te maken tot een betere
en eerlijker maatschappij, krachten
ontketend, die hij niet heeft kunnen
vermoeden en die veel sterker zijn
dan hij .zelf. Zelfs indien de jury
hetgeen zeer goed mogelijk is hem
in strijd met de geschreven wet. zal
vrijspreken, dan nog beeft hij zijn
doel niet bereikt Voor een consciën
tieus medicus als hij. is dit een per
soonlijke tragedie Maar wat is de
tragedie van één man in een wereld,
die al te zeer is bezig gehouden door
de menselijke tragedie-en-gros?
(Nadruk verboden)
was Dinsdagmorgen een drukte van belang in en naby de Apollohal
te Amsterdam tydens de aankomst van de Rallye-rijders.
Waarschijnlijk nog deze zomer gereed,
Werkzaamheden enigszins door
de vorsl vertraagd.
Tijdens mist en laag water
De eerste maanden van het jaar brengen ons vaak bijzonder lage getij
den en daarmee een ongezochte kans om meer te weten te komen van het
leven der zeedieren beneden de laagwater-Iijn,
Men kan daarover veel vinden in de boeken, maar elk rechtgeaard na
tuurliefhebber zal het verlangen koesteren, zelf te zien, wat het gedrukte
woord hem meedeelt.
Daarom was Zwerf mans vreselijk in
zijn nopjes, toen hij in een plasje op
de slikken, (ontstaan, doordat een
speelse jongen een half verzonken pe-
troleumblik ter zijde had geworpen)
een paar kronkelende bleke wormen
ontdekte. Die wormsoort kende hij
niet. Een snelle greep in het water
en in zijn hand hield hij een le
vend schelpdier, een platte slijkgaper
waa:-bipnen de lange wormen hun
oorsprong bleken te vinden. Voor 't
eerst had Zwerfmans de lange adem-
buis (sypho) van dit mosselachtig
dier met eigen ogen zien werken. In
gewone gevallen steekt die sypho
maar even boven het slik uit. Door
dit voorval trok hij de slikken langs,
waarvan het einde juist nog zichtbaar
bleef in de steeds dichter wordende
mistbank. Onophoudelijk toeterden de
misthorens der schepen op de Schelde,
het stampen der scheepsmotoren zwol
aan en nam af, terwijl slechts, wan
neer de geluiden het sterkst naar de
wal opdrongen, heel flauw de om
trekken van een passerende boot kon
den worden waargenomen. Enige tyd
daarna ruisten dan de golven van
de „moet", over de slikken. Zo was
de eenzaamheid verweven met een le
vendigheid van geluiden en kon haar
eentonigheid niet worden ten laste ge
legd.
MOSSELBANK.
Een groep grijze kraaien wees me
de weg naar mijn doel, een mossel-
bank, gevestigd op een dicht tegen
de dijk gezonken zinkstuk, nu voor
een groot gedeelte boven water. De
kraaien waren bezig met het bekende
spelletje; een mossel losrukken, er
mee opstijgen, de schelp stuk laten
vallen op .le bazaltglooiing van de
dijk en dan de inhoud smakelijk op
peuzelen.
Ik voelde me een hele Piet toen ik
over de glibberige zeskanters het zink
stuk had bereikt, zonder te vallen.
Misschien was ik dat ook wel, want
een medezwerver, bezig met het ver
zamelen van brandhout, kon zijn ver
ticale gang niet bewaren en viel met
een smak op de harde helling. Maar
toen liep ik al voorover gebogen tus
sen de wieren te letten op de alikrui
ken en op de wieren zelf.
VIER WIEREN
Alle stenen bleken bedekt, met een
grauwbruine aanslag, voor de rest
hadden grote pokkenkolonies elk plek-
je in beslag genomen. Vier wieren
vooral zorgden voor een dichte flora,
de zeesla. het blaaswier, het knoop-
wier en de zeeëik
In de hoeken, die de stenen met
elkaar vormden, hadden dichtbepokte
mossels hun woning opgeslagen en
zo nu en dan ontdekte je tussen al
dat zwart een donkere alikruik. Op
een donkerrood exemplaar na, dat ik
voor mijn verzameling buitmaakte
lieten die me vandaag koud. Ieder
kent die eetbare slakjes.
ALGEN ETERS.
Meer belangstelling toonde ik voor
do oranje-gele of citroen-gele schelp
jes. die als rijpe bessen hingen aan de
donkere struiken van het blaaswier.
Oók alikruiken, maar een geheel an
dere soort, glad, gedrongen en veel
kleiner dan de bekende delicatesse.
Niet om de schèlpjes bekeek ik ze, die
spoelen genoegzaam aan langs onze
schelphoekjes. Deze lage plek onder
dé eblijn bleek hun woonplaats en
omdat men zich meestal thuisvoelt.
waar men woont, kropen de stompe
alikruikjes heel levendig langs het
wierloof, kortom lieten zich zien, zo
als ze waren. Blijkbaar beschadigden
ze de wieren niet, maar hielden ze
schoon, zoals de slakjes in het aquari
um de algen eten die de ruiten hun
doorzichtigheid ontnemen. Er waren
er ook (van dezelfde soort) met don-
ker-olijfgroene schelpjes en met nog
andere kleuren, maar in de gele huis
jes waren de slakjes ook geel en dat
maakte van zo'n kruipend slakje met
de beweeglijke sprieten een klein
schilderijtje tegen een fraai-coritras-
terende achtergrond,
Er is nog een soort alikruik, ook
een klein diertje, waarvan de schelp
op de scheiding der omgangen sterk
isingesnoerd. Gek, dat hier slechts
een enkel leeg schelpje van deze soort
tussen de mossels ligt.
Dan merk ik opeens, dat de verbin
ding tussen de dijk en het zinkstuk
reeds grotendeels onder water staat.
Een paar gemzensprongen over de
bepokte keien brengen' me veilig aan
de glibberige dijk. die ik weer heel
omzichtig moet bestijgen. Zo werp ik
als vanzelf nog een verstolen blik
tussen de bazaltblokken in wier sple
ten ik mijn voeten moet plaatsen om
stevig te staan.
DE DERDE SOORT.
En juist daar. halverwege de .dijk
verschijnt de derde alikruik, de ruwe
in groten getale, in allerlei kleur en
grootte, van piepjong tot volwassen,
't Is wel niet de juiste plaats uit het
boek (want, zoals ik mij nu herinner
moet die zó lggen, dat het vloedwater
het slakje niet. kan bespatten), maar
ze zijn er tch. En even levend en le
vendig als de stompe geeltjes daar
beneden.
Ik ben juist op tijd aan de dijk. De
snel opkomende vloed heeft het zink
stuk reeds van de dijk afgesneden. De
wulpen, straks door de kijker nog bij
na onherkenbaar lopen nu reeds dicht
by de dijk en vliegen op bij mijn na
dering. „Klu-klu" en verdwijnen in
de mist. die nog dikker is geworden.
De lichtboei schommelt op een aan-
ruisende „moet" en het meeschomme-
lende licht ligt gebed in een kleurig
kransje.
Achter de dijk ratelt een tractor,
meeuwen schreeuwen terwijl ze me in
wijde kringen zwevende passeren en
Er wordt In de buurt van de Vlissingse
havens druk gebouwd.... en gesloopt. Van
het station bijvoorbeeld blijft weinig meer
over, want elke dag verdwijnt hiervan
een stuk onder slopershanden. Het is nu
eenmaal noodzakelijk de oude ruïne af te
breken om er een nieuw gebouw voor in
de plaats te kunnen zetten. Wat dat be
treft hebben de Provinciale Stoomboot
diensten het beter getroffen dan de Spoor
wegen. Voor hen wordt immers een nieuw
complex van werkplaatsen en kantoren
gebouwd, zonder dat daarvoor andere ge
bouwen moesten verdwijnen.
Maandenlang is men reeds aan de nieu
we gebouwen bezig om precies te zijn
van 21 Maart 1949 af en gedurende die
tyd is er flink opgeschoten. Wie over de
Prins Hendrikweg te Vlissingen komt ziet
ter hoogte van de tweede binnenhaven
een hoge imposante gevel verrijzen met
een fraaie schoorsteen. Veertien meter
hoog is die schoorseteen en de gevel 7
meter. En de lengte? Niet minder dan 59
meter lang. Hier komen de werkplaatsen,
de kantoren en magazijnen van de Pro
vinciale Stoombootdiensten.
ZOMER 1950.
De gebouwen, die zijn ontworpen door
de irs. Rothuizen en 't Hooft te Middel
burg, zijn nog niet gereed dat wordt
waarschijnlijk zomer 1950 maar reeds
nu trekt het complex de aandacht. Dat
zal in de toekomst zeker niet minder wor
den. als de provinciale boten hier gemeerd
liggen, wanneer zij gerepareerd dienen
te worden.
Het is juist een groot voordeel, dat de
werkplaatsen aan liet water liggen, want
zodra er iets aan de boten mankeert,
kunnen ze naar de werkplaatsen aan de
binnenhaven, waar dan direct allo mate
rialen voorhanden zijn om een eventueel
defect te herstellen. Daarom ook is aaji
de havenzijde een grote en brede beton
nen steiger gemaakt. Vrijwel alles wat
Millioenen mensen reisden in
1949 per vliegtuig.
Meer dan 25 millioen mensen
maakten in 1949 van een vlieg
tuig gebruik, wat betekent, dat
70.000 mensen over de gehele
wereld elke dag van het jaar
in de lucht vertoefden. Elk vijf
de deel van een seconde ver
richte ergens ter wereld een
vliegtuig een landing of een
start. In deze 1/5 seconde zijn
nog niet eens de niet-geregelde
lijn vliegtuigen gerekend. In
1949 werden ruim 11.000 vluch
ten over de Atlantische Oceaan
uitgevoerd.
Er werden 300.000 passagiers
vervoerd tussen Europa en
Noord-Amerika. In Europa vlo
gen gemiddeld 10.000 passagiers
per dag. Van de 1.963.424 men
sen die in 1949 de Verenigde
Staten binnenkwamen, reisden
er 1.057.750 per vliegtuig.
Van de 1.155.394 Amerikanen,
die in 1949 naar het buitenland
vertrokken, verkozen er 629.605
het luchtruim en slechts 525.689
de boot.
in de verte klinkt nog een laat schot
van een jager.
Mijn tocht is ten einde en ik denk
er aan hoe de toeterende schippers
op de Schelde vast niet met zulk een
luchtig hart aan 't roer staan, als dat
van Zwerfmans nu hij voldaan de
weg naar huis Inslaat.
BAREND ZWERFMANS.
met de Stoombootdiensten van de provin
cie te maken heeft zal in de toekomst aan
de Prins Hendrikweg te Vlissingen te
vinden zyn.
Deze centralisatie zal ongetwijfeld van
groot voordeel blijken. Voor de oorlog
en ook thans is dit nog het geval wa
ren werkplaatsen en kantoren geschei
den en hoewel het niet direct moeilijk
heden oplevert, toch wordt deze versprei
de ligging dikwijls als een .bezwaar ge
voeld.
De grote werkplaats, die uitkomt op de
betonnen steiger bij de binnenhaven heeft
een oppervlakte van 24 by 11 meter.
Voorts zijn er nog tal van aparte afde
lingen zoals b.v. de timmerwerkplaats, de
smidse, schilders- en electriciens-werk-
plaatsen, magazijn, garage enz. Dan is er
vanzelfsprekend gezorgd voor de hygiëne:
nl. was- en kleedlokalen voor het perso
neel, die geheel naar de eisen des tijds
zullen worden ingericht.
De verwarming van dit grote gebouw
wordt centraal geregeld en wordt met
olie gestookt. Zo nodig kan de stookin
richting geschikt gemaakt worden voor
andere brandstoffen.
De werkzaamheden worden thans enigs
zins vertraagd door de vorst. Het lag oor
spronkelijk in de bedoeling, dat deze week
de stucadoors met hun werk zouden be
ginnen. doch dit is thans niet mogelijk.
Het wachten is nu op zachter weer. Dan
gaat men weer met nieuwe moed verder
aan de Prins Hendrikweg om de Stoom
bootdiensten zo spoedig mogelijk een „ei
gen" huis te bezorgen.
Het iJsselmeer toegevroren.
Het aanhouden van de vorst heeft
het scheepvaartverkeer op het IJssel
meer, zowel voor de grote als kleine
schepen, volkomen stilgelegd. De „Jan
Nieveën", die de dienst Amsterdam-
Lemmer onderhoudt, zal voorlopig
niet uit Lemmer vertrekken.
De -veerdienst Enkhuizen-Stavoren
wordt vandaag gestaakt.
Drie jaar voor malversaties bij
Ned. Handeimij.
De Haagse Arrondissementsrecht
bank heeft ,de 53-jarige Hagenaar K
B. veroordeéld tot drie jaar gevange
nisstraf met aftrek. B. heeft in de loop
van twintig jaar door het vervalsen
van kwitanties een bedrag van
140.300 verduisterd ten nadele van
de Nederlandse Handelmaatschappij.
Een Nederlandse club
van circusvrienden.
Sinds korte tijd is ook Nederland 'n
club van circusvrienden rijk; een ver
eniging die zich ten doel stelt nauwer
contact te scheppen tussen publiek
en circus, en de kennis van het paar
denspel tracht te verdiepen door het
houden van lezingen en het oprichten
van een speciale circus-bibliotheek.
Hiermede hoopt men een kring van
deskundigen te vormen, die een on
partijdig oordeel kan vellen bij geval
van klachten of acties tegen het cir-
cusspel, zoals onlangs van het Jack
London Verbond. Dit verbond heeft
namelijk de minister van Justitie ver
zocht om de spoedige totstandkoming
van een wet te willen bevorderen,
waarbij het optreden van kunstenma-
kende dieren wordt verboden.
Als reactie heeft de zojuist opgerichte
club van circusvrienden een telegram
aan genoemde minister verzonden,
met de volgende tekst: ..De club van
circusvrienden, bijeen in haar alge
mene vergadering te Utrecht, protes
teert ten sterkste tegen de voorstel
len van het Jack London Verbond,
als zou dressuur berusten op mishan
deling. en dringt aan op deskundige
bestudering van dit vraagstuk".
Het Wereldgebeuren
Toen minister Morrison een week
geleden op een persconferentie het
verkiezinsprogram van Labour bcktnd
maakte lanceerde hij als inleiding het
grapje: Wij moesten wc! hei eerst z..i
anders zouden de conservatieven het
kiezerscorps helemaal niets te vertellen
i hebben. Hij bedoelde daarmee fe zeg-
I gen. dat Churchill en de zijnen poli-
I tiek leefden van critick op de Lobour-
regering, doch zelf weinig construe-
tiefs hadden aan te bieden.
Nu mag aan een verkiezingspro-
gram niet al te veel "waarde worden
geheclit. hoe goed het ook in elkaar
zit. Het aantal kiezers, dat nauwge
zet kennis neemt van de hoofdpunten
van het program en daarna de keuze
bepaalt, rpaakt een fractie uit van het
totaal. Het zijn in de regel geheel an
dere factoren, die beslissend zijn voor
de gunst van de kiezers. Handige pro
paganda met aantrekkelijke leuzen is
zo'n factor.
In 1945 heeft Churchill zich schro
melijk vergist, toen hij met de Gesta-
po-boeman voor de dag kwam. Zijn
voorspelling, dat een socialistisch be
wind de geleidelijke invoering van
een totalitair stelsel in Engeland tot
gevolg zou hebben raakte volgens
Britse begrippen de grens van fair
play. Die voorspelling is trouwens in
geen enkel opzicht bewaarheid. „De
weg naar slavernij" bleek erg mee te
vallen.
Deze week heeft Churchill het in
zijn redevoering waarmee de verkie
zingscampagne werd geopend, over 'n
andere boeg gegooid. Socialistisch
stemmen zou varen zijn tegen het getij
in, was dit keer zijn hoofdthema.
Zoals te verw-achten maakte Chur
chill daarbij gebruik van de Labour-
nederlagen in Australië en Nieuw-
Zeeland. Nog altijd echter kon hij
zich niet goed losmaken van zijn stok
paardje om het socialisme als voor
portaal van het communisme voor te
stellen. In het buitenland is gebleken,
beweerde de conservatieve leider, dat
de socialisten de geringste weerstand
bieden tegen het communisme, vooral
in de Oost-Europese staten. Of deze
bewering in overeenstemming is met
de feiten staat zeer te bezien. Chur
chill verklaarde niet waarom dan juist
de socialistische leiders het mikpunt
zijn van de Kominform-aanvallen.
Aansluitend op de rede van Chur
chill is het conservatieve verkiezings
manifest verschenen, dat tot titel
draagt: „Dit is de weg".
Hét is een langademig document,
met enkele verrassende passages.
Uiteraard ademt het een liberale
geest; staatsbemoeienis en nationali
satie wordt verworpen. De wet, die
voorziet in nationalisatie van de Brit
se staalindustrie zal bijvoorbeeld bij
een conservatieve stembusoverwinning
worden ingetrokken. De geleide eco
nomie zal worden prijsgegeven.
Maar ër is ook deze zin: „Alle voor
spiegelingen, dat wij voornemens zijn
de ingevoerde maatschappelijke voor
zorgsmaatregelen te niet te doen, zijn
1 leugens". Met andere woorden, de
j sociale voorzieningen, die Labour on-
der conservatieve tegenkanting heeft
doorgezet, blijven gehandhaafd.
Even verder wordt in het program
het beginsel verdedigt, dat het parti
culier bezit niet in enkele handen mag
zijn, doch zoveel mogelijk ten bate
van het gehele volk moet komen.
Daarmee zullen de Labour-aanhan-
gers geheel in kunnen stemmen.
Het hoofdstuk over de buitenland
se politiek tenslotte opent geen nieu
we perspectieven. Op onderdelen na
wijken de inzichten in beide partijen
in dat opzicht niet veel van elkaar al'.
Het beleid van minister Bevin is
steeds nationaal geweest en niet socia
listisch. De critiek kwam meestal uit
eigen fractie. De verwachting, dat
een socialistisch Engeland een brug
zou kunnen vormen tussen de Sow jet-
Unie en de Ver. Saten, een verwach
ting, waarmee in 1945 gespeeld werd,
is in geen enkel opzicht in vervulling
gegaan. Voor de communisten blijft
Engeland een kapitalistische burcht,
socialistisch of. conservatief.
84. Maar daarin vergiste meneer Brusbox zich
toch, want Jimmy was ook niet van gisteren. Die
begreep heel goed, dat het gefluit voor hem was,
die begreep best dat de mensen niets over hem te
vreden waren. Hij had zijn plaats in het doel weer
ingenomen, nam nog één lik uit de pot de laat
ste lik en toen smeet hij de pot met een grote
boog over het doel, en met een vastberaden blik
in de ogen, keek hij het veld in. Vader, riep Billie,
Jimmy heeft de pot weggegooid. We hebben nog
een kans!
Actie tegen Oostduitse
christen-democraten
In de Sowjet-zóne van Duitsland
zijn door verscheidene organisaties,
zoals commissies van fabrieksarbeiders
en anti-fascistische verenigingen, reso
luties aangenomen waarin de Chris
ten-democraten van ..aanhitsen tot
oorlog, sabotage, het aannemen van
een onjuiste houding tegenover de
nieuwe Oostduitse grens" en van nog
andere „misdrijven" worden beschul
digd.
Inbraken uit baldadigheid
Reeds enkele dagén is de politie té
Doetinchem op zoek naar één of meer
personen, die in de omgeving van de
YVijnbergseweg niet minder dan vier
maal ingebroken hadden in één nacht,
n.l. in de bouwmaterialenhandel van
de fa. Tiecken, de conservenfabrieken
van de fa. Blom Zn., de timmerfa
briek van de gebrs. Agterhof en de
Gelderse verlichtingsindustrie van de
fa. Eppink Ingenhorst.
Uit het tot dusverre ingestelde
onderzoek moet wel aangenomen wor
den. dat men hier te doen heeft met.
baldadigheid, want het merkwaardige
van de vier inbraken is, dat alleen
\vm vernielingen zijn aangebracht en
vrijwel niets ontvreemd is.
Ds fraude bij de Bond van
Mobilisatie-invaliden.
Maandag heeft mevrouw de Boer. echt
genote van de voorzitter van de Bond
van Mobilisatie-invaliden, aangifte gedaan
van inbraak in het door de justitie ver
zegelde kantoor van de Bond. Na een uit
gebreid onderzoek vond de Justitie ter
men aanwezig om mevrouw de Boer en
haar kantoorbediende te arresteren. Het
onderzoek wordt voortgezet.
Zoals bekend bevindt de voorzitter van
de bond. de heer P. de Boer zich nog
steeds in arrest. Enkele dagen geleden
zijn de leden van de Bond opgeroepen om
Donderdag a.s. te Groningen te vergade
ren.
