Zaak van zwarte „Herrenvolk" voor het Hof in Den Haag JIMMY BROWN, sportheld no. 1 Advies over Zuid-West-Afrika Zeeuwse Almanak DE ZILVEREN KOORDEN TUSSEN KERK EN STAAT Van Vrouw ioi Vrouw Yet effectenschandaal VRIJDAG 13 JANUARI 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Michael Scott, pleitbezorger van de Hereros. (Van onze Haagse redacteur). DEN HAAG, Jan. De president van het Internationale Hof van Justitie in'Den Haag heeft de regeringen van alle by de U. N. O. aan gesloten landen uitgenodigd him opvattingen omtrent de internationale status van Zuid-West-Afrika schriftelijk aan hem kenbaar te maken, opdat het Hof overeenkomstig de resolutie van 6 December j.L van de algemene vergadering advies kan uitbrengen aan de Secretaris-Gene raal. Van dat advies zal het voor een groot deel afhangen welke maat regelen de U. N. O. ten aanzien van dit gebied zal treffen. Die maat regelen dan zullen een zaak die nu al 35 jaar slepende is, moeten oplossen Zuid-West Afrika was vóór 1914 een Duitse kolonie. Toen in eerste wereldoorlog de Unie van Zuid-Afrika besloot zich aan de zijde der Geallieerden te scharen was één der eerste daden van het Zuid-Afrikaanse leger deze Duitse kolonie te bezetten en het bestuur ervan over te nemen. Het was een zeer uitgestrekt gebied: de afstand van de Oranjerivier in het Zuiden tot het Portugese Angola in het Noorden bedraagt 14.500 km. en die van de Atlantische Oceaan tot aan het Britse protectoraatgebied Beets- joeanaland 6500 km.; groter derhal ve dan geheel Frankrijk. Er woon den 250.000 inboorlingen en enige duizenden blanken, die vrijwel alle deel uitmaakten van het Duitse mi litaire bestuur. Na de ontwapening bleven de Duitsers als boeren en handwerks lieden wonen in het uiterste Noor den, tegen de grens van Angola aan. Alleen in die hoek wordt nu nog Duits gesproken, maar het is er een uitstervende taal. Zuid-Afri kaanse ambtenaren zwermden uit over het land en na hen kwamen zich duizenden boeren vestigen langs de spoorlijnen, die door de Unie worden geëxploiteerd. Op het ogenblik is Afrikaans (Nederlands) de meest gesproken taal onder de blanken in dit gebied. Er zijn tal van dorpen ontstaan met Neder landse namen. De hoofdstad heet Windhoek. De blanke bevolking telt nu 40.000 zielen. Behalve de land bouw wordt er ook de mijnbouw be oefend. AANSLUITING GEZOCHT. In 1919, bij de vrede van Ver sailles, werd Zuid-West Afrika als Volkenbondsmandaatgebied onder de categorie C aan de Unie van Zuid- Afrika toegewezen. Die C beteken de, dat het land zodanig bestuurd moest worden, dat de bevolking uit eigen vrije wil zou toetreden tot de Unie als volwaardige deelnemende staat naast Kaapkolonie. Natal, Oranje-Vrijstaat en Transvaal. Op deze basis werd het bestuur inge richt. Toen nu in 1946 de Volken bond werd opgeheven en de U. N. O. de erfenis overnam, gaf generaal Jan Smuts, toen eerste minister van de Unie, in de algemene vergade ring een overzicht van de stand van zaken en hg drong aan op inlijving van het gebied. In 1925 reeds had het gebied een zekere mate van zelfbestuur gekre gen met een wetgevende vergade ring voor binnenlandse aangelegen heden. Er was toen nog een sterke Duitse partij, maar die is nu ver brokkeld. De inboorlingen hebben geen po litieke partijen, maar zij zrjn in '45 geraadpleegd over hun wensen. Het resultaat was, dat 208.805 niet-blan- ken stemden vóór aansluiting, 33.520 er tegen en 56.790 zwer vende Bosjesmannen konden niet bereikt worden. Zó ongeveer luidden de meeste rapporten. Alleen de stam der He reros was ertegen. Deze strijdlustige stam, die bekend staat als die van het Herrenvolk onder de zwarte be volking, blijft zich consequent ver zetten. Zij lag voortdurend in strijd met het Duitse militaire bestuur en zij heeft zich ook bij het Zuid-Afri kaanse nooit neergelegd. Zij staat op het standpunt, dat de blanken niets te maken hebben in het land der zwarten. Ondertussen hebben de Hereros de neiging andere zwarte stammen te overheersen. MICHAEL SCOTT. In de laatste algemene vergade ring nu van de U. N. O. heeft de Schotse zendeling Michael Scott zich opgeworpen als pleitbezorger voor de rechten der Hereros. Hij be zwoer de vergadering de inlijving van Z.W. Afrika bij de Unie niet goed VROEGE LENTE De zee lag daar Donderdagochtend zo blank en kalm rondom de Zeeuw se eilanden, dat het was als in de zo mer. Wie het strand zag, zocht onwil lekeurig naar de baders, maar die wa ren er niet. Maar de zon speelde lente en der mensen kwetsbare humeur, dat wisselt met de weerberichten, kik kerde plotseling op. Hoe bar en es kimo's kan Januari zijn en hoe zoel is de wind, hoe koesterend de zon in deze Januarimaand! Er zijn Zeeuwen die beweren, dat 't klimaat verandert. Dat hebben de vlie gende schijven en de atoombommen, de radio en de televisie op hun gewe ten Welnu: ge kunt op een Middelland se Zee-klimaat in Zeeland niets tegen hebben. Hoe zonniger hoe liever. Laat het dan desnoods rond de evenaar maar wat kouder worden. Ze hebben daar aan hitte te veel wat wij aan zoelheid te weinig plegen te hebben. De lucht is blauw. Het zonnetje lacht. Begin Januari! We hadden het slechter kunnen treffen, nu de kolen- prijs al weer de lucht in gaat. te keiuren op grond van jegens de Hereros begane wreedheden. Hij ver telde er niet bij, dat de strafexpe ditie, die hij in geuren en kleuren beschreef, dateerde van 25 jaar ge leden. Deze Michael Scott is een merkwaardige figuur. Hg is de zoon van een Anglicaanse predikant te Southampton in Engeland, die in 1925 voor „ijn gezondheid naar Zuid-Afrika trok. Na enige jaren keerde hg echter terug, omdat hij theologische studies wenste te vol gen. Na drie jaar werd hij benoemd tot kapelaan bij de bisschoppelijke kathedraal van Bombay. In 1939, bij het uitbreken van de oorlog, keer de hij weer terug naar Engeland, waar hij als veldprediker in militai re dienst werd geroepen. Daar had hij echter gewetensbezwaren tegen, zodat hij als metaalarbeider in een werkplaats van de R. A. F. ge plaatst werd. Op grond van zijn slechte gezondheid kreeg hij echter na een paar jaar verlof om opnieuw naar Z. Afrika te reizen. De bisschop van Johannesburg be noemde hem nu tot kapelaan van Sophiatown, een zwarte arbeiders wijk aan de rand van de stad. La ter was hij te Durban, waar hij zich mengde in de gevechten tussen Ne gers en Hindoes, aan de zijde der laatsgenoemden. Tot vier maal toe is hij gearresteerd geweest en ne gen weken heeft hg achter de tra lies doorgebracht. Toen ontnam de bisschop hem zijn parochie, maar hij behield het recht om als zende ling op te treden. Sedertdien zwerft hij door Afrika, duikt nu hier, dan daar op en is overal de woordvoer der van verdrukten. Bij de regering van Zuid-Afrika heeft hij zijn gezag al lang ver speeld, maar te Lake Success heeft hg succes geboekt. Daar is tenslot te een resolutie aangenomen, die de zaak aan het rollen heeft gebracht. Er komt over een paar maanden 'n openbare zitting van het Internatio nale Hof, waarin de zaak van Mi- chaël Scott, die van de Hereros en die van geheel Zuid-West-Afrika ge heel uit de doeken zal worden ge daan. Het belooft een interessante zitting te worden. (Nadruk verboden). Door de koudegolf, die eeo eind maakte aan het zachte weer in Memphis (Tennese), werden de straten tot wanhoop der inwoners met 'n dik pak sneeuw bedekt, de telefonische verbindingen gestoord en het verkeer voor een goed deel lamgelegd. Voor deze ongerieven hadden de meeste inwoners van Memphis oog. Slechts weinigen ondernamen een tocht naar het punt waar één der plaatselijke hotels is gelegen, en vanwaar men een sprook. jesachtig uitzicht had over het Overton Park. 74. Zonder nog een seconde te aarzelen, wandel de Jimmy naar het voorwerp, dat nu al zo lang zijn nieuwsgierigheid prikkelde. Het lag een meter of drie naast het doel. Hij stak er resoluut een van z'n lange vingers in, trok deze er uit, likte, en keek waarlijk schéél van heerlijkheid. Nee maar, wat was dat een heerlijke, zoete jamGrrr.... bromde Jimmy, en hij nam nog een lik, en nog een. Maar voor een vierde kreeg hij geen tijd, want de supporters van de Wembley Rovers had den bemerkt, dat hun doelman zijn doel had verla ten Het Rijk gaat aan meer bedienaren des geloofs een traktement betalen. Antieke toestand bleef voortbestaan. (Van onze parlementaire redacteur). Voor de toekenning van nieuwe trak tementen aan kerkelijke bedienaren predikanten en Katholieke geestelijken en de verhoging van bestaande, uit lands kas betaalde traktementen, heeft de minister van Financiën, prof. mr. P. Lief- tinck, voor 1950 een bedrag van f 4000.— uitgetrokken. Dit lage bedrag heeft bij velen grote verwondering gewekt. Vier duizend gul den, te verdelen over verschillende kerk genootschappen met Yerscheidene bedie naren, is inderdaad niet veeL... Ook in de Tweede Kamer is dit bij de behande ling van de begroting gezegd. Maar zij heeft zich ermede verenigd; de Eerste Kamer moet de begroting nog goedkeu ren. Zeker, het betreft hier nieuwe trakte menten en verhoging van bestaande. Het totale bedrag, dat het Rijk aan predikants traktementen en andere toelagen, uitkeert is veel hoger, doch het is toch altijd nog beperkt tot ongeveer drie millioen gul den. Tot goed begrip diene, dat de bedie naren des geloofs weliswaar uit 's Rijks kas een geringe bezoldiging ontvangen", maar dat deze toelage niet hun enige bron van inkomsten is. Zij ontvangen namelijk een aanvullend salaris van de kerkelijke gemeenten, maar ook dan nog is hun be zoldiging aan de lage kant. Daarop mag wel eens openlijk de aandacht gevestigd worden. Met de Rijksuitkeringen is het al een heel merkwaardige geschiedenis. Vóór de Franse tijd, was de Nederl. Hervorm de Kerk Staatskerk en de predikanten waren staatsdienaren. In de Franse tijd kwam daarin, als in zoveel dingen, ver andering. Alle fondsen en goederen wer den verenigd in ..geestelijke kantoren" Ik ging eens kijken naar een kinderfilm. Nee, niet om er eens een Vrouwen praat over te schrijven. Hoewel dat er nu toch weer van gekomen is. Ten eerste, omdat ik in het schuitje van een film keuring in klein bestek zat, en alzo een maat schappelijk plichtje ver vulde. Maar ten tweede, en dat moogt u ge rust weten: omdat ik nel als Mr. Doodle: het zo leuk vind om te doen. Geeft u mij maar, in 'n knus zaaltje, zonder juf frouwen met zaklan taarns, dikke voorbuur vrouwen met grote hoe den en snaterende achter buurvrouwen met knet terende zakjes geeft u mij dan maar een kinder film. Kijk, u kunt er dan om te beginnen zo gezellig op uw gemak bij gaan zitten. U behoeft, ook inwendig, geen gezicht te zetten van: Ik ben tenslotte een mens met culturele aspi raties die om de dood niet tevreden ts met een zoentje aan 't eind en de zwarte schurk achter de tralies. Want bij zo'n kin derfilm trekt u ongege neerd uw volwassen jas je uit, en zit in uw hin derlijkste négligé als u dat nog bezit. U hebt nog nooit gehoord van com plexen, van doodsverlan gen en vernietigingsdrang van subtiele ironie (om van cynisme maar hele maal te zwijgen), van decadentie en de hele rest van die huidige santen kraam. U nestelt u behaaglijk in uw stoel, het projectie apparaat begint te snor ren en u zegt, spinnend als een poes: Vooruit maar jongens, geeft 'm van katoen. En ze geven 'm van ka toen, dat beloof ik u. Ze rijden op paarden door de zonnige heerlijkheid van een Australisch landschap, ze ontmoeten de twee zwer vers en je kunt direct met je klompen aan voe len dat die twee heren de nodige boevenstreken achter de rug hebben en nog een hele serie in deK zin. Geen flauwiteiten, van gentlemen in avond kleding met uitgestreken nietszeggende snuiten d la Louis Joiivet, die op 't onverwachts een elegant revolvertje uit de broek zak zullen toveren. Maar twee authentieke dik op gelegde schooierige scha vuiten met loerende ogen en baarden van 'n week. Je weet direct waar je aan toe bent. Je zou wil len roepen: Kinders, wees nou wijs en rijdt door zo hard als die beste paard- jes rijden willen, want dit loopt zo mis als 't maar kan. Maar stel je voor, dat ze het eens kóórden en er naar de den. Nee, laat ze maar eens hoe moet dat aflopen. Als vader en de politie en de zwarte papa van je vriendje nu maar hard genoeg rijden. O, maar jullie hebben langs je route immers tekens ach tergelaten, houdt je nog even taai jongens Hoera, hoera! daar heb je bereden agenten en je vader en de oude kroes kop en schreeuw nu als jeblieft zo hard je kunt! Bravo, die ouwe deur was niets meer waard, daar komen jullie al met de krakende planken naar buiten rollen en je paar den staan nog vastgebon den. Goed zo, en nu maar gauw naar huis, want je moeder is puiten zichzelf van de zenuwen en je hebt je Kersttaart glans rijk verdiend. En dan gaat het licht even in de piepzak raken. Hun vader heeft ze nog zó gewaarschuwd, en wie niet horen wil, moet voe len. Zie je wel, daar heb je het gegooi in de gla zen al. De mooiste merrie met haar veulen bij nacht gestolen. Je vader rade loos en boos, en het hele Kerstfeest bedorven. Wat schiet er anders voor jul lie over dan onder het smoesje van een picnic te proberen die dure en dierbare paarden terug te krijgen. En natuurlijk neem je dan je zwarte vriendje mee. Hij is zo slim en handig als een dier in de jungle, en daarbij goedlachs en spor tief voor drie. Mooi en dan kom je natuurlijk de dieven op het spoor en je bent ze even natuurlijk te glad af in het begin. Maar dan bega je een stomme streek en raakt in hun macht. Ai ai ai, op en met een nog lichte lijk verdwaasde blik breek je, zo volwassen en critisch als je bent, los in een klaterend ap plaus. Ach ja, natuurlijk, daarmee wil je als keu rende volwassene zeggen: Aardig hoor., heel aardig, voor honderd procent ge schikt. Maar diep in je zegt het voldaan zuchtende kind: Was-tie even reus achtig. Schaam u vooral niet. Dat applaus was nog zo gek niet. Want wat u zo spontaan bejubelde was 't resultaat van vijf jaar in gespannen werken, zoe ken, experimenteren, kij ken, luisteren, zitten en volhouden van een en thousiast groepje volwas senen, die uiv dankbaar heid ten volle verdienen. Misschien kent u, bij na me, de heer J. Aarthur Rank: Engels filmmag naat van zijn ambacht, en dus in uw verbeelding iets enorms en zwaarlij vigs met drie ringen aan elke pink en een akelige dure pelsjas. Maar zelfs filmmagnaten hebben hier of daar nog wel eens iets menselijks. Zo houdt de heer J. Arthur Rank van kinderen; hij stond tussen al zijn besognes zelfs voor een Zondags schoolklas. En zo kwam hij op een goede dag op het idee, dat hij eigen lijk, als liefhebberij, wel eens ontspanningsfilms voor kinderen kon gaan maken. Geld en appara tuur waren voorhanden een zeer bekwame en geestdriftige adviescom missie zorgde voor de geestelijke rest. En onder leiding van een geestige en toegewij de vrouw, Mary Field, is er een serie films voor kinderen vervaardigd, waarin de perfectie dicht benaderd is. Zij zijn prachtig opgenomen en door vaklui geregisseerd. De spelers, kinderen zo wel als volwassenen, zijn hartverkwikkend natuur lijk en spelen los van de camera. De achtergrond is altijd documentair, zo dat de jeugdige toeschou wers al kijkende ook iets opsteken. De moraal is eenvoudig en positief, de kinderen gedragen zich goed maar zijn, gelukkig, geen engelen. Het een voudige goede gezin is 't favoriete milieu, de han deling is duidelijk en lo gisch, er zit gezonde spanning in het verloop en het slot is, voor een kind, bevredigend en op timistisch. Maar de aller grootste verdienste is: de ze vertoningen ontwikke len de smaak van 't kind voor de goede film, wat hem, volwassen gewor den, de Kitsch zal doen schuwen. Nederland heeft, na Engeland ,de primeur, moet er uw kroost vooral eens heen sturen. De vol gende keer gaan ze wel uit zichzelf. SASKIA. waaruit voortaan de predikanten zouden betaald worden. Wel vaardigde Lodewijk Napoleon op 2 December 1803 een decreet uit om aan de kerkelijke bedienaren weer traktementen uit te keren, doch het is nooit tot uitvoering gekomen. In de Grondwet van 1815 regelde men tenslotte de financiële verhouding tussen Kerk en Staat. Er werd een artikel in opgenomen, dat tot op de huidige dag thans is het artikel 178 onveranderd is gehandhaafd. Deze op het ogenblik reeds 138 jaar oude bepaling vormt nog altijd de grond slag voor de uitkeringen van het Rijk aan de kerkelijke bedienaren. Van 1815 af be taalt het Rijk aan de Ned. Herv. Kerk. de R.K. Kerk, de Oud-Kath. Kerk. de Doops gezinde Gemeenten, de Remonstrantse Broederschap, de Lutherse Kerk, de Ned. Israëlietische Kerk en de Prot. Israëlieti- sche Kerk salarissen voor de leraars. Men make zich geen overdreven voor stelling van de hoogte van deze trakte menten. Het gemiddelde bedrag zal niet ver van de f 600.— af liggen. Er zijn er zeer veel van f 200.— a f 300.maar er is ook een domïné. die uit 's Rijks kas zes harde guldens per jaar in handen krijgt.... Daartegenover staat, dat ook een bedrag van f 4000.voorkomt. Bij de beoordeling van de lage bedra gen der Rijkstraktementen houde men in het oog, dat zij door allerlei oorzaken, afhangende van plaatselijke omstandig heden, zo gegroeid zijn en dat in het be gin van de vorige eeuw het geld een andere waarde had dan tegenwoordig. In de tweede plaats verleent de staat aan alle dominees en geestelijken een pensioen. Het is geen vast bedrag; in het algemeen is het gelijk aan het laatstge noten Rijkstraktement. Doch als een pre dikant van de Herv. Kerk een standplaats gehad heeft, waaraan geen Rijkstrakte ment verbonden was. dan ontvangt hij toch f 600.'s jaars. Sinds 1920 is het pensioen echter ver hoogd met 40%, waardoor het bedrag van f 600.f 840.— werd. Na deze regeling is hierop nog weer eeri tijdelijke duurte- toeslag gekomen van 25%, waardoor ge noemd bedrag opliep tot f 1050.— per jaar. De duurtoeslag wordt evenwel van jaar tot jaar bepaald. De weduwen ontvangen in het algemeen f 100. 's jaars. verhoogd met 40% en met de onzekere 25%. ANACHRONISMEN. Lachwekkende uitkeringen, zal men zeggen. Inderdaadl Zij zijn, nog altijd daterend uit 1815, een volslagen anachro nisme geworden. Het Rijk komt nog eens over de brug met zijn kinder-, school- en academiegel- den I Alle predikanten ontvangen name lijk voor hun kinderen tot 22 jaar een toelage van.... f 25.— per jaar per kind. Volgens een oud besluit keert het Riji: bovendien aan alle predikanten, die zoons op een „Latijnse" school hebben of wier zoons huisonderw. in klassieke talen ge nieten, lier kind een bedrag van f 25. per jaar uit. Die klassieke talen I Een sti mulans voor de kinderen om in de voet sporen r van hun vader te treden en ook predikant te worden... Aan gewoon academiegeld betaalt het Rijk voorts f 50.per jaar per kind en als een zoon theologie studeert f 200.— per jaar uit. Er is blijkbaar nooit aan gedacht, dat ook een dochter wel eens een „Latijnse" of universitaire studie zou kunnen gaan volgen. Bij studie aan een hogeschool behoeft een predikantszoon niet bij het Rijk om een toelage aan te kloppen. Op het ogenblik is men geneigd de schouders op te halen voor de academie- gelden, doch in 1815 waren het hoge be dragen. Tenslotte ontvangen de kerkgenoot schappen met uitzondering van de Doopsgezinde gemeenten van Rijkswe ge een vast bedrag ter vrije besteding voor de kosten van kerkbestuur. Deze sommen verschillen uiteraard naar het kerkgenootschap. De Herv. Kerk strijkt het leeuwendeel, namelijk f 40.000 op. Sinds 1927 zijn telkenjare slechts vier nieuwe traktementen toegekend twee aan de Herv. Kerk en twee aan de R.K. Kerk tot een gezamenlijk bedrag van ongeveer f 4000.Om daarvoor in aan merking te komen, moest aan een van de volgende voorwaarden voldaan zijn: er moest een nieuw bevolkingscentrum zijn gevormd door 1. de aanleg van een Rijks werk, 2. de krachtige ontwikkeling van een industrie, of 3, de particuliere ont ginning van woeste grond. In 1937 was de toenmalige minister mr. De Wilde van oordeel, dat deze normen verouderd waren. Hij wenste, dat een nieuw onderzoek naar een juiste wijze van toekenning van nieuwe Rijkstrakte menten ingesteld zou worden en in af wachting daarvan werd zij stopgezet. Dit onderzoek nam nog al wat tijd in beslag: de oorlog kwam en daarna is een staats commissie voor de zaken van de Eredien sten ingesteld ter bestudering van de fi nanciële verhouding tussen kerk en staat. Zij is nog altijd niet met haar werk ge reed gekomen. Inmiddels heeft zij ech ter enige kleine adviezen uitgebracht en korte tijd geleden een belangrijker, na melijk om de in 1937 beëindigde verlening van nieuwe traktementen, weer voort te zetten. Minister Lieftinck heeft deze raad ter Het Wereldgebeuren Het effectenschandaal in België heeft een stormpje verwekt in de volksvertegenwoordiging. De socia list Tielemans heeft premier Eys- kens, wiens eer overigens niet in het geding werd gebracht, verant woordelijk gesteld voor de malver saties en zijn aftreden geëist. Uit eindelijk zal de soep wel niet zo heet gegeten worden als opgediend. Het schijnt, dat dè socialistische fractie bereid is zich met een par lementair onderzoek tevreden te stellen. Het schandaal was er één uit de serie van knoeierijen, die ontstaan is nadat de toenmalige minister van Financiën, Gutt, in October 1944 had bepaald, dat alle effecten moesten worden aangegeven. De termijn van aangifte is her haaldelijk verlengd en vele econo mische collaborateurs hebben ge tracht aan de straffe maatregel der regering een belasting van 90 op in de oorlog verworven bezit te ontkomen. De Antwerpse aan nemer Seghers was één van hen. Het schijnt, dat de effecten waar 't in de onderhavige affaire om gaat, voor een groot deel van hem afkom stig zijn. Het Belgische Katholieke blad „De Nieuwe Gids" vroeg in een hoofd artikel „wat moet men van deze zaak denken." Het commentaar, dat dan volgt geeft een verfrissende uit eenzetting. „Het is niet aangenaam, zo zegt het blad, en zelfs weinig verheffend te moeten vaststellen, dat geloofs genoten, die een leidende functie vervullen en in wie men vertrouwen had gesteld, op een dergelijke licht zinnige manier dit vertrouwen heb ben beschaamd. Het gaat niet op, zoals een katholiek confrater het heeft gedaan, te beweren dat de onvolmaaktheid van de Gutt-beslui- ten van 1944 ook maar in enige mate een verontschuldiging is voor de malversaties. Het past niet, dat wie zich tijdens de bezetting op schandelijke wijze heeft verrgkt, van deze vermogensvermeerdering zou blijven genieten, terwijl andere en heel wat verdienstelijker medebur gers hun leven, have en goed heb ben verloren. Evenmin is het te verantwoorden, dat plichtvergeten financiers hierbij hun hulp verlenen met schriftvervalsing en ander be drog." „De Nieuwe Gids" wijst er dan anderzijds op, dat de malversaties met betrekking tot de besluiten van 1944 echter zo algemeen waren, dat het belachelijk is deze zaak als het schandaal van na de oorlog te bestempelen. Laat men in 's hemels naam aan deze potsierlijke schijn heiligheid een einde maken, ver zoekt het blad. Indien men strikt alles wilde en kon napluizen, dan zou men op tienduizenden dergelij ke gevallen stuiten en zou men, naast persoonlijkheden van rechts, zeker evenveel persoonlijkheden van links als beklaagder zien figureren. Het Katholieke blad „De Stand aard" zet eveneens uiteen dat er in België reeds ettelijke gevallen van zwendel in niet-aangegeven effecten werden ontdekt, waarbij het zelfs om veel hogere bedragen ging. Vol gens het blad heeft de zaak, waar bij Seghers, Maliien, Cardijn en Arts betrokken zijn, een politiek karak ter gekregen door de campagne van de linkse pers aan de vooravond van de behandeling van het voorstel tot het houden van een volksraadple ging over de terugkeer van de Ko ning. Deze campagne zou ten doel hebben premier Eyskens in opspraak te brengen en de regering te tref fen. „De Standaard" is van oordeel dat minister-president Eyskens geen enkele verantwoordelijkheid draagt in deze zaak. harte genomen. Aanpassing aan de nieu we fnanciële toestand vond hij om ver schillende redenen ongewenst, weshalve hij per jaar weer f 4000.— wil uitbetalen. Hij wil dit bovendien doen met terugwer kende kracht van 1937 af en daarom plaatste hij op de begroting van Financiën voor 1950 een post van f 50.000. Tevens bepaalde hij, dat de f 4000.— zal kunnen worden uitbetaald, als zich door welke omstandigheid dan ook ergens een nieuw bevolkingscentrum heeft ge vormd. De zaak wordt dus op de oude voet voortgezet. Een uit 1815 stammende situa tie blijft bestaan. Er kunnen stormen over wereld gaan. de staat der Nederlan den blijft zijn antieke traktementjes aan de geestelijken uitkeren. Van de zijde der Kerken dringt men niet op verandering aan. Kerk en staat zijn thans in Nederland gescheiden. Dat is goed zo. Het dunne zilveren koordje, dat beiden nog verbindt, zal men niet pogen te versterken. Want de kerk stelt prijs op zijn zelfstandigheid. (Nadruk verboden). De Nederlandse Filmclub heeft het praedicaat „film van de maand" verleend aan Carol Reed's „The third man" (De derde map).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3