Sowjet-zone wordt overspoeld
door het Oosten
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Zeeuwse Almanak
DE WATERSCHAPPEN WILLEN
DEEL VAN GRONDBELASTING
LETTY'S moeilijke
KEUZE
MAANDAG 9 JANUARI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Reizigers in wereldbeschouwing
Het is onmogelijk zich aan dwang te onttrekken.
(Van onze correspondent)
BERLIJN, Jan. Wanneer men op het ogenblik spreekt over Europa,
dan bedoelt men daar doorgaans mee West-Europa, Dat is, geografisch
bekeken, nog maar een smal, zich van het Noorden naar het Zuiden uit
strekkend stuk land. Het Oosten is bijna tot het midden van Europa door
gedrongen. Wie zich begeeft naar de andere zyde van de Werra, laat
West-Europa achter zich. Midden-Duitsland heet nu „Oost-Duitsiand". Zo
is met de instelling van de Oder-Neisse-vredesgrens, een geografisch be
grip verschoven.
Maar niet alleen dat. De invloed
van het Oosten bespeurt men van
Thliringen tot Mecklenburg. De
plaatsaanduiding op de stations ge
schiedt in twee talen: in het Duits
en in het Russisch. Er zijn zelfs ste
den waar de straataanduiding op de
zelfde manier gebeurt. In een stad in
midden-Duitsland staat een levens
groot standbeeld van Lenin en de
parken van verschillende andere ste
den zijn veranderd in kerkhoven voor
gevallen Russische soldaten. Ieder
der van boven ronde grafstenen
draagt de Russische vijfpuntige ster.
De straten worden gevuld door Rus
sische soldaten en Russische vrou
wen.
De etalages van de boekwinkels
maken reclame met uit het Russisch
vertaalde boeken, in het bijzonder
politieke boeken en werken, uitgaan
de van een bepaalde wereldbeschou
wing. De bioscopen vertonen voor het
merendeel Russ. films. Enkele oude
Duitse films draaien zo nu en dan in
het programma. Daarnaast domineren
toneelstukken van Russische auteurs
in de theaters. Voordrachten over
Russische geleerden, kranten en tijd
schriften met overwegend bijdragen
over dè U.S.S.R., de Russische kunst,
cultuur, wetenschap, techniek en
volkenkunde komen op de eerste
plaats, op de tweede plaats komen
misschien ook nog eens de belangen
van Duitsland. Zo is men bewust be
zig midden-Duitsland te onderwerpen
aan het Oosten.
ONVERDRAAGZAAMHEID.
Zelfs de levensgewoonten van de
Duitse bevolking zijn oosters gewor
den. Naar het Russische voorbeeld
hamert de allesoverheersende propa
ganda van de S.E.D. de eenheidspa
rolen in de mensen. Oosterse voorbeel
den zijn ook de zware lichamelijke
arbeid, die de vrouwen moeten ver
rechten, en de rangschikking en waar
dering van de klassen.
De wereldbeschouwng van de S.E.D.
getuigt van dezelfde programmatische
bekrompenheid, welke de bolsjewisti
sche heilboodschap kenmerkt. Ook de
uitingen hiervan dragen onmisken
baar het stempel van het bolsjewisme.
Let maar op de N.K.W.D. of op de
volledige gelijkschakeling van de
kranten. Alles wat men in de Russi
sche zóne tegenkomt is Russisch pri
mitief en een uiting van onverdraag
zaamheid. Van deze onverdraagzaam
heid gaat een zekere hypnotische
dwang uit, welke alle goede eigen-
schappèn van de mens doodt alsof ze
nooit hebben bestaan. Het is bijna
onmogelijk om zich aan deze dwang
te onttrekken. Hij verandert de mens
tot zijn ziel verstart, zoals in de loop
der eeuwen de steppen van Azië zijn
verstard. Geloof niet, dat wij over
drijven! Wie door midden-Duitsland
reist, komt al spoedig tot de ontdek
king, dat er niets te overdrijven valt.
Het zijn de bevoorrechten, die behal
ve een royaal salaris ook nog Stalin-
pakketten met levensmiddelen ontvan
gen. Het zou dwaasheid zijn om deze
toestand als „socialistisch" te willen
kenmerken. Het is ook geeti socialis
me, zoals kortgeleden de leider van
een kadercursus toegaf. Hij praatte
zeker zijn mond voorbij, toen hij zei-
de. dat de Sovjet-Russische bezettings
zone nog in een stadium van opbouw
verkeert, in het voorstadium van het
socialisme dus! Toen iemand hem op
de woekerwinsten van de zogenaamde
handels-organisaties (H.O.) attent
maakte, verklaarde h j, dat de H.O.
aan de staat de mogelijkheid verschaft
behalve belastingen ook nog extra in
komsten te incasseren, waarmee de
wederopbouw gefinancierd kan wor
den.
NITSJEWO.
De mensen in dit gedeelte van
Duitsland worden het allengs moe
om met de door de partij gedrilde
volksmenners te redetwisten. De rei
zigers in de communistische wereld
beschouwing, die hun provisie van de
S.E.D. opstrijken, zijn tot zekere hoog
te intelligent en goed van de tong
riem gesneden. Maar in hun monster
koffer hebben zij geen andere artike
len dan die het handelsmerk van de
S.E.D. dragen. Het is import uit Rus
land, standaardgoed, dat niet eens
voor de mensen in het Westen speci
aal verpakt is en dat deze noodge
dwongen moeten accepteren, omdat er
voor hen geen andere keuze is.
De arbeiders hebben maar één ver
langen: geen honger meer te moeten
lijden. Zij voeren elke dag dezelfde
uitputtende strijd tegen rantsoenen,
die te klein zijn, tegen prijzen die te
hoog zijn en tegen het gebrek aan
grondstoffen in bedrijven, aan welker
productievermogen onevenredig hoge
eisen worden gesteld. De Oost-Duitse
regering is niet door het volk geko
zen. Men heeft haar ongevraagd op
gedrongen. Ze regeert over dit volk,
dat graag op zijn eigen manier zou
willen leven. Een kliek, die op lasf
van „hoger hand" dit volk moet ver
vormen naar Sovjet-schablonen. Vol
gens de propaganda van zijn dicta
tors zou het feitelijk in een soort pa
radijs moeten leven, maar het tegen
deel is waar. Slechts één ding schijnt
het van hei Oosten reeds te hebben
overgenomen: het simpele woord
..Nitsjewo" (wat kan het ons sche
len) Een gevaarlijk woord! Ge
vaarlijk voor de ziel van het Westen.
(Nadruk verboden)
Oliebedrijven van Tjepoe
aan de Republiek
Te Semarang is bericht ontvangen,
dat er op het ogenblik te Tjepoe een
organisatie werkzaam is van voormar
lige arbeiders in de oliebedrijven,
welker streven is, de oliebedrijven in
handen van de Republiek te brengen.
Deze organisatie omvat ongeveer 3000
man. Ook de thans bij de B.P.M. wer
kende arbeiders hebben zich georgani
seerd in een vakvereniging, die onge
veer 1500 man telt.
Om het scheepvaartverkeer doorgang te doen vinden, heeft men destyds
de Gravensteiner brug over het Spaarne te Haarlem gedeeltelijk gesloopt.
Tot ergernis der Haarlemmers bleef de brug in half gesloopte toestand op
zyn plaats. Daar komt nu verandering in. De geschonden Gravensteiner
brug wordt weggehaald, en een nieuwe komt er voor in de plaats.
IN DE VERSTROOIING
Daar in Rotterdam, Zaterdagmiddag,
dat feest van het 30-jarige Zeelandia,
dat hadden eigenlijk alle Zeeuwen bij
moeten wonen!
Een Middelburger, die vindt het zo
lang hij in Middelburg woont, eigen
lijk niets bijzonders, dat hij\ in de
Zeeuwse hoofdstad is geboren, een
Vlissinger haalt voor de Scheldestad,
als het zo eens uit komt, zijn schoii-
ders op, wie in Zierïkzee woont, die
verlangt misschien naar New York of
naar Alelaide en wie gaat er in Zie
rïkzee, in Aardenburg, in Tholen, of in
Ovezande nu eigenlijk prat op, dat hij
daar geboren is?
Maar daar in Rotterdam, al die Rot
terdamse Zeeuwen, zij waren er fier
op Zeeuw te zijn en u te vertellen,
waar ze geboren en getogen zijn.
Geen plaatsnaam was te onbelangrijk
en in hun hart heimelijk natuurlijk,
want ze wilden niet onvriendelijk zijn
tegen degenen, die uit Zeeland waren
gekomen terwille van hun feest
namen ze het een mens een beetje
kwalijk, als hij zich niet precies wist
te herinneren, wie in Aardenburg, of
Zierikzee, in Middelburg of Vlissin-
Qen nog familie van hen was, 'of hun
buurman was geweest. De Zeeuwen in
Zeeland, hoeveel ze ook van hun land
je mogen houden, hoezeer ze zich thuis
voelen, werkelijk thuis pas, als ze de
bergenbij Bergen op Zoom achter
zich en de wiide vlakten voor zich
hebben, ze hadden in Rotterdam eigen
lek pas goed kunnen leren, wat lief
de voor Zeeland eigenlijk zeggen wil.
En nog om een andere reden had
den ze in Rotterdam moeten zijn. Om
eens te zien, hoe best al die Zeeuwen
het stellen „in de verstrooiing", hoever
ze het hebben geschopt, hoezeer de
Zeeuwen buiten Zeeland de naam van
Zeeland hoog houden!
Ze waren er niet, de Zeeuwen uit
Zeeland, daar in Rotterdam. En dat
was maar gelukkig ook, want Palace
was nu al te klein. Maar het is toch
goed om juist voor deze dingen ook in
dit rubriekje een paar seconden lang
om aandacht te vragen.
Pachtverhoging noodzakelijk?
EEN FONDS VOOR QUARTAIRE WEGEN.
Wy brachten in ons blad van Zaterdag reeds uitvoerige mededelingen
over het rapport, dat de Commissie Waterschapslasten van de Unie
van Waterschapsbonden en de Stichting voor de Landbouw uitbracht
over de hoge waterschapslasten. Voor Zeeland was daarby wel het voor
naamste, dat de instelling van een provinciaal zeeweringenfonds werd
besproken.
Uiteraard heeft de commissie ook nog verscheidene andere maatre
gelen aangegeven, die tot een betere verdeling van de waterschapslasten
kunnen voeren.
Jehova-getuigen richten
zich tot de Koningin.
PRINCIPIBLE DIENSTWEIGERING.
Het wachttoren Bijbel- en Traktaat
genootschap heeft zich in een schrijven
tot H.M. de Koningin gericht, waarin on
der meer het volgende wordt gezegd: I
„De Getuigen van Jehova hebben tij
dens de oorlog ten volle bewezen, dat zij
hun leven hebben willen offeren in de
strijd om de democratische vrijheden. Zij
menen, dat zij toch zeker niet als resul
taat van hun strijd thans moeten onder
vinden. dat hun geloofsgenoten in ver
drukking moeten leven, alleen omdat zij
Gode meer gehoorzaam zijn, dan de men
sen".
Het genootschap vervolgt met de woor
den: „Met ontsteltenis hebben wij bevon
den. dat deze om principiële redenen ver
oordeelden (dienstweigeraars) als ernsti
ge misdadigers worden behandeld. Ons
genootschap is dan ook de overtuiging
toegedaan, dat de commissies, ingesteld
ex art. 2 der Dienstweigeringswet ter be
oordeling van de echtheid der gewetens
bezwaren. haar taak onmogelijk naar be
horen kunnen verrichten, aangezien het
de mens niet gegeven is in het hart van
zijn medemens te schouwen en dat dus de
huidige gang van zaken aanleiding geeft
en zal blijven geven tot conflicten".
Het genootschap richt tenslotte het ver
zoek tot H.M. het daarheen te leiden, dat
de voormelde commissies worden opge
heven en de betrokken jongeren voor de
keus worden gesteld of militaire dienst
te verrichten of een niet-militaire dienst
te verrichten in landsbelang alsmede de
thans in de gevangenis verblijf houdende
geloofsgenoten gratie te verlenen.
De K.N.A.C. deelt mede, dat de ver
wachting bestaat, dat de beide tollen on
der de gemeente Maartensdijk in de loop
1950 zullen worden opgeheven.
r~
\1
Curieuze gramofoonplaat.
Slechts één Nederlander, een
inwoner van Den Haag, heeft ge
constateerd dat er tijdens de plech
tigheid van de souvereiniteitsover-
dracht op 27 December in het voor
malig paleis van de gouverneur-
generaal te Batavia een merk
waardige vergissing is gemaakt.
Bij de heruitzending van deze
plechtigheid over de Hilversumse
Zender constateerde deze luisteraar
dat een fout werd gemaakt bij de
voorlezing van het Koninklijk Be
sluit.
Voordat de hoge vertegenwoor
diger van de kroon, de heer Lo-
vink, het woord nam, las een ad
judant het Koninklijk bsluit van
24 December voor «n de luisteren
de Hagenaar meende te verstaan:
„Wij Wilhelmina bij de gratie Gods
Koningin der Nederlanden".... in
plaats van Juliana.
Hij wendde zich tot de heer W.
Vogt, technisch directeur van de
Nederlandse Radio-Unie. Deze
heeft thans geantwoord, dat hij
de plaat, waarop de uitzending van
de plechtigheid was vastgelegd,
opnieuw heeft afgeluisterd, waar
bij zonder twijfel kwam vast te
staan, dat er inderdaad .is gespro
ken van: „Wij Wilhelmina"....
Voorts schreef de heer Vogt in zijn
antwoord: „Het is een merkwaar
dige fout, te merkwaardiger, om
dat u blijkbaar de enige bent, die
er de aandacht op heeft gevestigd.
Wij zullen aantekening op deza
plaat maken, opdat latere geslach
ten haar als een curiositeit ztillen
bewaren".
Wat de ophoging van dyken betreft,
meent de comimssie dat geval voor
geval onderzocht dient te worden
op de mogelijkheid en billijkheid van
subsidiëring door rijk of .provincie.
Samenvoeging van polders zal in
bepaalde gevallen gunstig kunnen
werken.
DE WEGEN.
De bedragen, welke de water
schappen moeten opbrengen voor 't
onderhoud van bruggen en wegen,
zijn onevenredig zwaar.
Zou hier niet worden ingegrepen,
dan moet verwacht worden, dat een
groot deel van het wegennet, in on
derhoud en beheer bij de waterschap
pen, binnenkort ernstig in verval
zal raken.
De commissie wyst op de moge
lijkheid van overdracht der wegen
aan provincie of gemeente, wanneer
het onderhoud der wegen steeds
meer geschiedt in het algemeen be
lang.
Een wezenlijke verbetering ver
wacht de commissie echter al
leen van een grote uitbreiding,
welke het tertiair wegenplan
moet ondergaan door de daar
voor in aanmerking komende
quartaire wegen naar de tertiaire
over te brengen.
Daarnaast is nodig een belang
rijke verhoging van de uitkeringen,
welke de provincies thans krijgen
uit de opbrengst van motorrijtui
gen- of benzinebelasting in dier voe
ge, dat indien de quartaire wegen
afzonderlijke planwegen gaan vor-
men, een afzonderlijke uitkering
hiervoor bestemd wordt.
De commissie meent dat voorts
voor brugonderhoud ook vaste bij
dragen aan de waterschappen be
schikbaar gesteld moeten worden.
Een voorstel om de uitkering voor
de tertiaire wegen te brengen van
10 op 20 van de opbrengst
der motorrijtuigen-belasting, acht de
commissie geen behoorlijke oplos-
BELASTING-GEBIED
De commissie constasteert, dat het
eigen belastingebied van de water
schappen zeer klein is. Afgezien
Ook Noorwegen erkent
communistisch China.
De Noorse regering heeft besloten de
Chinese volksrepubliek de jure te er
kennen. De Noorse consul-generaal te
Sjanghai heeft opdracht ontvangen de
Chinese minister van Buitenlandse
Zaken mede te delen, dat Noorwegen
bereid is een zaakgelastigde naar Pe
king te zenden.
Treinverkeer bij Tjibatoe stopgezet.
De Indonesische Staatsspoorwe
gen hebben bekend gemaakt, dat
naar aanleiding van de toenemende
onveiligheid in het gebied ten Oos
ten van Tjibatoe, waardoor het her
stel der gestoorde spoorwegverbin
ding onmogelijk wordt gemaakt, 't
treinverkeer tussen Tjibatoe en Ta-
sikmalaja tot nader order is stop
gezet.
van enkele bijzondere belastingen
zyn, voor het waterschap slechts de
gebouwde en ongebouwde eigendom
men belastbaar.
Er is bij rijk en gemeente een
tendenz om de objecten, waarop
reeds waterschapslasten drukken,
toch binnen hun belastinggebied
te betrekken (grondbelasting, straat
belasting enz.)
De commissie wil er daarom bij
de overheid op aandringen het be
lastinggebied van de waterschappen
zo min mogelijk te verkleinen.
Naar de mening van de com
missie dient ernstig te worden
overwogen of mogelyk de op
centen op de grondbelasting, die
thans ten goede komen aan het
gemeentefonds, ten bate van de
waterschappen besteed kunnen
worden.
DE PACHT.
Tenslotte behandelt de commissie
het probleem van de verhoging der
pachten.
Zy wyst er op, dat de regering
zelf de mogelijkheid van verhoging
der pachten aanwezig acht, gezien
het voorstel om de pachten in de
Wieringermeer drastisch te verho
gen.
De maximale pacht in de Wierin
germeer zou komen op 210 per ha.
tegen een thans bestaande gemid
delde pacht van 108 in de overige
zeekleigebieden van Nederland.
De commissie wil geenszins een
zo drastische verhoging van pacht
aanbevelen. Een zekere verhoging
met omzichtigheid toegepast
moeten worden.
Verhoging van de pachtprijzen
staat slechts zijdelings in verband
met de waterschapslasten, maar de
commissie is van mening, dat een
verhoging de mogelijkheid opent om
gemakkelijker aan de hogere wa
terschapslasten het hoofd te bieden.
FEUILLETON
Letty had als opgroeiend jong meis
je rustig en gelukkig geleefd; haar
knappe, levendige vader was in dat
leven de dominerende persoonlijkheid
geweest. Toen zij was juist twintig
had hij een van zijn steeds zeldza
mer geworden bezoeken aan Londen
gebracht en daar, in een tijdsverloop
van vier weken, zijn tweede vrouw,
Gabrielle, ontmoet, gevrijd en ge
trouwd. Gabrielle nu woonde liever in
een Londens flat dan buiten, zodat
Edenfield haar eigenaar nog slechts
enkele keren zag en dan voor zeer
korte tijd.
Letty, die haar vader op haast ro
mantische wijze vereerde, gevoelde 't
plotseling verlies van zijn gezelschap
als een zware slag. In den beginne
troostte zij zich met de gedachte, dat
een paar maanden in de stad hem
meer dan genoeg zou zijn. Maar toen
hij voor het eerst, heel even, met Ga
brielle op Edenfield kwam, begreep
Letty dadelijk, dat de tweede me
vrouw Ormford zich nooit in de le
venswijze daar zou schikken.
Wat méér zegt, ze was ook niet van
plan, het te beproeven.
Gabrielle met haar mooie kleren,
haar volmaakt gevormd gezicht, haar
grote, aantrekkelijke blauwe ogen en
haar onvervalst goudkleurig haar, be
zat iets van nog meer betekenis: Ze
wist wat ze wilde en ze zou het heb
ben ook.
door
MARY BURCHELL
Van die dag af tot aan zijn plotse
linge dood, drie jaar later, woonden
Augustus Ormford en zijn tweede
vrouw te Londen, terwijl Letty was
belast met het beheer van Edenfield
en 't kleine landgoed er om heen,
daarbij geholpen door Gideon en An
na.
Zoals meer van die gemakkelijke le
vende en zorgloze mannen had Let-
ty's vader, nooit een testament ge
maakt en ten slotte liet hij, waar
schijnlijk evenzeer in de ontroering
die zijn laatste uren veroorzaakten als
onder de invloed van zijn aangebeden
vrouw, alles na aan Gabrielle. Voor
Letty bleef alleen een klein inkomen
van moederszijde, waarmee zij zich op
Edenfield wel kon redden, maar dat,
als de omstandigheden eens verander
den, niet ver zou reiken.
Geen wonder dus, dat op deze mooie
Meimorgen, zes maanden na de dood
van haar vader. Letty een ernstig zij
t niet precies bezorgd, gezicht zette
bij het vooruitzicht, van Gabrielle's
weldra te verwachten komst Een ge
beurtenis, die de normale gang van
haar. Letty's bestaan zozeer zou kun
nen bedreigen.
Een ernstig uiterlijk was heel ge
woon bij Letty, ofschoon ze nu en dan
kon glimlachen op een manier, die
haai- vader eens „verwarrend" had ge
noemd. Slank en licht gebouwd, miste
zij de kleur en de schittering van gro
te schoonheid, maar haar mooie, era-
Het Wereldgebeuren
Verstandig besluit
Als we de Amerikaanse Senator
Knowland mogen geloven heeft pre
sident Truman vorige week een be
slissing genomen, die veel weg heeft
van het befaamde accoord van Miin-
chen in 1936. Chamberlain en Da-
ladier gaven toen Tsjecho-Slowakije
prijs aan Hitler, Truman en Ache-
son doen thans hetzelfde met China
aan Moskou. De afdeling van Ache-
sons departement, die üe zaken in
het Verre Oosten behartigt dient
volgens Knowland „wakKer ge
schud" te worden en niet langer te
zwichten voor „internationale chan
tage" van de communisten. Formosa
mag niet buiten Amerik. invloed ge
raken. Erkenning van de regering
van Mao zou van alle Chinese am
bassades en consulaten centra van
spionnage en van activiteit der vyf-
de colonne maken. Truman is thans
de hoofdschuldige voor de debècle
in China en het ergste is, dat de
republikeinen niet gekend zijn in
de „bankroetpolitiek."
Bovenstaande critiek is niet mals.
maar verre van juist. Het is op zeer
goede gronden, dat Truman en
Acheson het wanhoopsverzoek van
de Chinese regering om de verdedi
ging van Formosa over te nemen
en zich bij het sluiten van de markt
in de burgeroorlog te laten betrek
ken, hebben afgewezen. Aanvaarding
van het verzoek zou een zeer ris
kant avontuur hebben ingeleid. For
mosa is Chinees gebied en elke po
ging om juridisch aanvaardbaar te
maken, dat het eiland eigenlijk nog
tot Japans territorium behoort zou,
zoals Acheson zeide, een „advoca-
tenstreek" zijn. Het inpalmen van
een stuk Chinees gebied op verzoek
van een regering-in-liquidatie is 'n
daad, die moeilijk te rechtvaardigen
is. Op de landen in Azië, naar wier
vriendschap Washington streeft, zou
het een zeer slechte indruk maken
en een Russische klacht bij de Vei
ligheidsraad zou moeilyk te weerleg
gen zyn. Trouwens, militaire hulp
aan Tsjang K^i Tsjek heeft thans
geen enkele zin meer. Daarvoor is
het reeds te laat. Het gaat er thans
om redelijke betrekkingen met het
nieuwe bewind in China aan te kno
pen.
De Britse regering heeft als eerste
van de Westerse regeringen de
knoop doorgehakt en is tot erken
ning overgegaan. De handelsrelaties
met China hebben een dergelijke
stap onvermijdelijk gemaakt. Noor
wegen is reeds gevolgd. Ook de
Amerikaanse erkenning zal op den
duur niet kunnen uitblijven, al wil
Acheson de beslissing voorlopig en
kele maanden uitstellen.
De gedelegeerden in de Veiligheids
raad komen thans voor een grote
puzzle te staan. China wordt in de
Raad nog steeds vertegenwoordigt
door de nationalistische woordvoer
der dr. Tsiang. Naarmate meer lan
den het communistische regiem er
kennen, komt diens positie meer in
het luchtledige te hangen. Een gede
legeerde die niets vertegenwoordigt
behalve het verleden kan bezwaarlijk
gehandhaafd blijven. De vraag is
echter hoe Tsjang van zijn zetel ver
wijderd kan worden. China heeft als
één van de vijf grote mogendheden
het recht van veto. Elk besluit om
Tsjang van zijn zetel vervallen te
verklaren kan derhalve ongeldig
worden gemaakt door een veto van
Tsjang zelf. De enige mogelijkheid
js een verklaring van de meerder
heid, dat Tsjiang niet langer de re
gering van China vertegenwoordigt,
geen stem kan uitbrengen en dus
zeker geen veto. Deze maand zal
het zover wel niet kunnen komen,
omdat Tsjang als voorzitter van de
Raad fungeert. Volgende maand zal
dr. Alvarez van Cuba de hamer
overnemen en dan zal zeker de ac
tie tegen Tsjang beginnen.
70. Intussen had de keeper van de Rovers ook
niet stil gezeten. Met een verbeten gezicht was hij
een winkel binnengestapt en even later was hij
teruggekomen met een klein pakje onder zijn arm.
Hij grijnsde vals en liep met vastberaden stappen
naar het stadion van de Wembley Rovers terug.
Daar aangekomen, beklom hij de zij tribune, die
achter het doel van de Rovers lag en werkte zich
net zo lang naar voren, dat hij de eerste rij bereikt
had. En daar wachtte hij rustig tot zijn ogenblik
gekomen was.
stige bruine ogen hadden iets geheel
eigens, dat aan haar blik grote beko
ring schonk. Welke bekoring nog w.erd
verhoogd door haar prachtig, bijna
zilverblond haar, geen product van
moderne kapperskunst, dóch een wel
haast onschatbare gift van Moeder
Natuur.
Misschien zou een kunstenares in
zulk soort dingen iets heel ongewoons
en uitzonderlijks van Letty hebben
gemaakt, door haar lippen flink rood
te kleuren en haar reeds donkere lan
ge wenkbrauwen nog donkerder te
maken, maar Letty was nu eenmaal
geen kunstenares in dat opzicht. En,
wat méér zegt. ze dacht jer zelden of
nooit over!
Dat wil zeggen tot Alec Kellern
zich vestigde te Farrow's Eden, het
onregelmatig gebouwde, langgerekte
dorpje op plm. een halve mijl (één
Eng. mijl is 1609 m. Vert.) afstands
van Edenfield.
In de belangstellende ogen van Far
row's Eden was Alec Kellern een heel
bizonder iemand. Ofschoon eerst cir
ca 30 jaar oud had hij al een zekere
vermaardheid gekregen door een paar
met veel succes bekroonde toneelstuk
ken.
Het waren stukken, zo had Dolly
Polmer. de dochter van de dominee,
aan Letty verteld, die gespeeld zouden
worden door de toneelclub van de
plaatselijke vrouwenvereniging, maar
nogal gedurfde spelletjes, waarmee
uitgaand Londen zich lange tijd had
vermaakt en waarin bekende artisten
waren opgetreden.
Letty ontmoette hem voor het eerst,
toen hij mr. Chips, de jonge terriër,
thuisbracht. Heel wat mensen hadden
dat al gedaan. De hond was een on
verbeterlijke zwerver, maar wist door
een smekende uitdrukking in zijn
pientere oogjes menigeen tot zulk een
daad van dierenliefde te bewegen, als
hij, mr. Chips, zich verder van huis
bevond dan hij wenste terug te lopen.
„Het arme diertje zag er zo zielig
uit", vertelde Alec Kellern glim
lachend aan Letty in de oprijlaan
van Edenfield. terwyl mr. Chips, weer
helemaal „fit" na een halve mijl te
zijn gedragen, rustig naast hem lag.
„Iedereen kon wel zien, dat hij ver
dwaald was. Gelukkig stonden naam
en adres op zijn halsband".
(Wordt vervolgd).
