DE ZWARTE
ORCHIDEE
Stcrtiano
GOES KAN VAN DE ONDERSTE
PLAATSEN WEGKOMEN
CHL00RGEHALTE IN SLOTEN
VAN ROZENBURG VEEL TE HOOG
NIEUW GEMEENTEHUIS KWAM
TE CADZAND GEREED
HET BEELD VAN EEN WILDE
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 6 JANUARI 1900
Dat laaiende branden op de maag,
dat U elke maaltijd tot een obses.
sie maakt.
Maar aan dat lijden kunt ge toch
dadelijk een einde maken! Neem bij
de minste aanwijzing van zuurbran-
den op de maag, één of twee Ren-
nies. Innemen zonder water of wat
ook gewoon maar laten smelten
in de mond en die bx-andende pim
verdwijnt als bij toverslag van de
ene minuut op de andere. En Ren-
nies smaken nog lekker ook. Zorg
er voor, altijd een paar Rennies by
U te steken. Om zelf gewapend te
zyn bij de eerste aanval van zuur-
branden ofom een Uwer disge
noten te helpen. Rennies worden uit
sluitend verkocht bij Apothekers en
Drogisten.
WIELRENNEN
MIDDELKAMPPELLEN AARS
IN ZESDAAGSE VAN HANNOVER
In de zesdaagse van Hannover wel
ke van 3—9 Febr. a.s. gehouden wordt
zal de Zeeuwse wielrenner Middel
kamp een koppel vormen met Kees
Pellenaars.
Oost: Ensch. BoysGo Ahead. Henge
lo—Quick N. WageningenAGOW. NEC
Enschede. HeraclesZwolse Boys.
Zuid I: RBCNOAD. Sitt. Boys—Hel-
mondia. MVVBrabantia. VWKerk-
rade. PSVlomburgia.
Zuid II: NAC-BW. Longa—Willem II.
BleyerheideTSC. MauritsJuliana. Sp.
el. EmmaEindhoven.
Noord: Be Quick—Achilles. Leeuwar
den—Velocitas. HSC—Heerenveen. GVAV
—Friesland.
Reeds twintig maal de toelaatbare hoogte.
Kwijnende gewassen.
(Van onze reizende redacteur).
De rijkstuinbouwconsulent ir. J. M.
VOETBALPROGRAMMA
In Zierikzee puntenverdeling te verwachten.
De eerste voetbaldag in het nieuwe jaar brengt een volledig programma,
waarin enkele belangrijke ontmoetingen zjjn opgenomen- De uitslag hier
van zou wel eens van heel veel invloed kunnen z(jn op de eindstand. In
dit verband is de wedstrijd in Goes belangrijker dan die in Vlisslngen daar
de Goesenaren zich door een overwinning veilig hebben te stellen. In de
derde klas staan onze hoofdstedelijke ploegen voor een lastig karweitje.
Zierikzee is op eigen grond zeker geen katje om zonder handschoenen aan
te pakken en Meto is ook al een harde noot die niet zomaar gekraakt is.
Voor RCS ligt er in het uitstapje naar RKFC ook al gevaar.
In Zeeuwsch Vlaanderen lijkt het een beste dag voor Terneuzen te zul
len worden nu Axel en Corn Boys elkaar te l(jf gaan en ook Clinge een
gevaarlijke klip te omzeilen krggt. In de vierde klas is de uitslag van de
wedstrijd in Schoondijke van veel belang terwijl bjj de reserves de beide
koplopers elkaar op de Raayberg ontmoeten.
2e KLASSE B.
VlissingenBaronie; RKTWDos-
ko; Rood Wit (W)—SET; Goes—Hero;
InternosAlliance.
De Baronie zal niet van plan zijn
de kopgroep vaarwel te zeggen, maar
of hun goede voornemens verwezen
lijkt zullen worden staat te bezien,
nu ze bij Vlissingen hun opwachting
komen maken. RKTW zal er in ieder
geval wel niet slechter voor komen
te staan, want de wedstrijd tegen
Dosko moet de Tilburgers de volle
winst kunnen opleveren. SET zal ook
wel niet in staat zijn van Rood Wit
op eigen grond enige winst weg te
halen. Voor Goes is er heel wat aan
gelegen ook ditmaal van Hero te win
nen, hiertoe zijn ze ook wel in staat.
De uitslag van de wedstrijd in Etten
is moeilijk te voorspellen.
3e KLASSE D.
ZeelandiaMetoMoeRoosendaal;
Odio—BSC; Nieuw Borgvliet—Steen
bergen; ZierikzeeMiddelburg; RK
FC—RCS.
Zeelandia zal van goeden huize
moeten komen, om Meto de voet
dwars te zetten. MOC moet normaal
gesproken van Roosendaal kunnen
winnen. Odio zal ook wel niet zo heel
veel moeité hebben om BSC er onder
te houden. Misschien kan Steenbergen
zich een puntje toeëigenen tegen
Nieuw Borgvliet. Zierikzee en Mid
delburg hebben beide de punten nog
heel hard nodig en het zal op Schou
wen dan ook geducht spannen. Een
puntenverdeling lijkt ons nog het
meest waarschijnlijke resultaat. Voor
RCS staat er een lastig karweitje voor
de deur in de vorm van een uitwed
strijd tegen RKFC. De Souburgers
zullen er goed aan doen de volle buit
te bemachtigen want de concurrenten
liggen op de loer.
3e KLASSE E.
TerneuzenOostburg; SteenSluis
kil; Ria W—Clinge; Aardenburg—
Hoofdplaat; Breskens—Hontenisse;
AxelCorn Boys.
Ook Oostburg moet zich prepareren
op een nederlaag in Terneuzen. Sluis
kil heeft iets goed te maken tegen
Steen, al staat het te bezien of ze
daarin zullen slagen. Ria is geen ge
makkelijke kluif voor Clinge. dat bij
een nederlaag zijn matten wel kan
oprollen. Aardenburg lijkt ons ook
voor Hoofdplaat te sterk. Breskens
zal zich zeker niet door Hontenisse in
de luren laten leggen. Van uitermate
veel belang is de uitslag van Axel
Corn Boys. In Sas van Gent trokken
de Boys destijds aan het langste eind.
Een nederlaag zou hen de kopplaats
kunnen kosten.
4e KLASSE G.
HulstIJzendijke: SchoondijkePa
trijzen; BiervlietYerseke.
Hulst zal tegen IJzendijke zeker
wel aan zijn trek komen, maar wie
de winnaar zal zijn in Schoondijke
valt moeilijk te zeggen. Voor de ver
liezer gaat het er in ieder geval duis
ter uitzien. Biervliet moet van Yerse
ke winnen om zijn fraaie positie te
kunnen handhaven.
RES. 3o KLASSE D.
RCS HBreskens II; Dosko IIv
Vlissingen II; Middelburg nTerneu
zen II: De Zeeuwen IIZierikzee H;
Goes IIAxel II.
De Souburgers hebben wel een
kansje tegen de reserves van Bres
kens. De strijd tussen nummer 1 en 2
op de Raayberg zou een nederlaag
voor de rood-witten kunnen brengen.
Middelburg II zal wel baas blijven
over Terneuzen II, maar de Zeeuwen
II zullen de handen vol krijgen aan
de mannen uit Schouwen evenals
Goes II aan de Axel-reserves.
DE EERSTE KLASSERS.
West I: Hermes DVSVSV. Zeeburgia—
Sparta. DOS—KFC. ADO—Feyenoord.
Blauw WitHaarlem.
West II: Xerxes—DWS. EDO—HBS.
't GooiAjax. NeptunusSVV. RCHde
Volewijckers.
De in aanleg zynde afsluitdijk in de monidng van de Brielse Maas van
het Noorden uit gezien. Van de 1900 m is thans 700 m voltooid.
STRIJD TEGEN HET ZOUT (II)
Riemens, een bekende figuur in het
Westland, is de eerste geweest, die op
wetenschappelijke groiïden de fnuiken
de invloed van het zeezout op de ge
wassen heeft aangetoond. De Zuid-Hol
landse Eilanden vallen weliswaar bul.
ten zijn ambtsgebied, maar rondom
Naaldwijk worstelt men met hetzelf
de vraagstuk, zodat hij alle reden had
er zich mee bezig te honden.
Zijn methode was even eenvoudig
als doeltreffend. Hij zette onderschei
dene planten in potten uit en be
sproeide de aarde geregeld met wa
ter, waarin zout was opgelost.- Zo
kwam hij tot de slotsom, dat een
chloorgehalte van meer dan 300 mili-
gram per liter nadelige gevolgen
heeft voor het gewas (chloor is het
bestanddeel in zeezout, dat de nade
lige gevolgen veroorzaakt). Toen men
dit eenmaal wist is men in 19&! op
zeventien plaatsen in het bedreigde
gebied proeven gaan nemen op tien
uiteenlopende dagen. De 170 monsters
slootwater bleken 230 tot 425 milli
gram chloor per liter te bevatten. Jn
1937 en 1938 zijn die proeven herhaald.
Toen bevatten de monsters voor 97
pet. reeds meer dan 300 mg., 79 pet.
meer dan 600, 45 pet. meer dan 1200
en 28 pet. meer dan 1800. Het vee is
beter bestand tegen het chloor dan
het gewas, maar boven de 1200 mg.
begonnen ook in de stal gezondheids
stoornissen op te treden.
COMMISSIE.
De noodzaak om er wat aan te doen
was nu wel zonneklaar aangetoond.
Er moest nu terstond wat gebeuren,
duswerd er een commissie inge
steld om rapport uit te brengen. Nu,
de commissie-Schlingemann had slechts
twee jaar nodig om na te gaan en
vast te leggen wat er nu eigenlijk
diénde te geschieden, maar toen zij
in 1940 haar rapport uitbracht, was
och, het zal wel niet nodig zijn
om te vei-tellen waarom er in en na
1940 zoveel ongedaan is gebleven. Het
zout drong echter verder op. dieper
het land in en het chloorgehalte in
de poldersloten om Voorne. Putten en
Rozenburg werd hoe langer hoe hoger.
De tuinders en de veeboeren echter
wachtten gelaten het einde van de
oorlog af, wel beseffend, dat Berlijn
geen oor zou lenen aan hun klaag
zangen.
Na de oorlog echter werd zij het
niet helemaal terstond, want er wa
ren toen nóg dringender zaken te be
hartigen het plan-Schlingemann
weer uit de la gehaald. Maar eerst
nam men nog eventjes een paar mon
sters om te zien hoe de toestand was.
Welnu, in de droge zomer van 1948
mat men op Voorne en Putten al 2400
mg. en op Rozenburg hier en daar
zelfs meer dan 6000 mg! Twintig maal
de toelaatbare hoeveelheid.
Tegen deze cijfers, tegen kwijnende
groentetuinen en tegen stervende
koeien viel niet te argumenteren.
Daarom bracht de minister van Ver
keer en Waterstaat een post op de be
groting 1949, groot genoeg om het
plan-Schlingemann, zij het enigszins
vereenvoudigd, uit te voeren. De be
groting werd goedgekeurd an nu kon
men dan eindelijk beginnen met de
uitvoering. In het voorjaar van 1949
ten dele al een beetje eerder zelfs
verschenen de ingenieurs, de aan
nemers. de werklieden, de vaartuigen,
de zandtreintjes, de betonmolens en al
die andere gebruikelijke attributen
der Waterstaatswerken.
En men zette z'n schouders eronder!
(Wordt vervolgd).
Een woonhuis werd verbouwd
Tot de misère's van Cadzand behoó rde het ontbreken van een goed ge
meentehuis.
..Komt U liever bij my thuis, of laten we elkaar ontmoeten in Hotel
Noordzee, dan kunnen we rustig praten". Dat was het gebruikeiyke ant
woord van burgemeester J. A. Leenhouts, wanneer men hem om een on.
derhoud vroeg, dat in een meer vertrouwelijke sfeer gevoerd moest worden.
Een rustig en vertrouwelijk gesprek
in het oude gemeentehuis was niet
mogelijk, om de eenvoudige reden, dat
de burgemeester met de secretaris en
de secretarieambtenaar in een enkel
vertrek huisde, waar het publiek zo
maar kon binnenvallen omdat een lo
ket ontbrak.
Aan deze onhoudbare toestand is nu
een einde gekomen, want Cadzand
heeft een nieuw gemeentehuis. Het is
weliswaar nog niet helemaal afge
werkt, maar het kon betrokken wor
den en zo ontving burgemeester Leen
houts ons in zijn eigen werkkamer
een mooi en rustig vertrek, dat uit
ziet op een grote tuin.
Schuifdeuren, waarvoor lichte gor
dijnen hangen, sluiten het vertrek af
van de secretarie, waar de secretaris
de heer P. Verhagen thans met nog
meer opgewektheid dan voorheen zijn
werk verricht. Er is nu ook een be
hoorlijke afscheiding gemaakt voor 't
publiek, hetgeen aan de rustige voort
gang van het werk ten goede komt.
Het nieuwe gemeentehuis ligt schuin
tegenover het oude. Het is geen nieuw
gebouw, maar een vroeger woonhuis,
dat een grondige verandering heeft
ondergaan. Een fraaie, brede deux-,
waarboven een smeedijzeren lantaarn
hangt, geeft toegang tot een ruime
vestibule, waar een eikenhouten bank
is geplaatst voor de wachtende be
zoekers
Een brede trap, met kunstig be
werkte leuning, voei't naar de boven
verdieping, waar de ruime x-aadszaal
is. Rond de zware eiken, gebeeldhouw
de tafel, staan de 9 nieuwe, met rood
leer beklede zetels. In de rugleuning
van de voorzittersstoel is het wapen
van Cadzand aangebracht. Een mo
derne lamp werpt licht over de gehe
le lengte van de raadstafel. Op de bo
venverdieping is voorts nog 'n vertrek,
dat thans tijdelijk in gebruik is bij 't
Centraal Bureau voor Bouw- en Wo
ningtoezicht. Verder zijn er vertrek
ken voor archief, kluis, enz.
Alle vertrekken zijn voorzien van
nieuwe vloerbedekkingen, gordijnen,
lampen, enz. Het schilderwerk is in
lichte kleuren gehouden.
Het nieuwe gemeentehuis is een be
langrijke aanwinst voor Cadzand!
FEUILLETON
ALLAN SWLNTON
79
Een besluit onder woorden bren
gend, dat nog geen tien seconden oud
was, zei Sam: „Dat deed het ook niet,
toen ik nog professor was met een
academische toekomst. Maar dat is af
gedaan. Geen verdere collegezalen
voor mij".
Verbaasd riep Mary. „Maar Sam! Ik
dacht, dat je van je werk hield".
„Dat doe ik ook. En nu ga ik het
werk doen ook en niet alleen er over
praten tegen een stel opgroeiende jon
gelui. Ik ga als free-lance werken. Er
is nog zoveel te doen op het gebied
van ondex-zoek en expedities, die wel
een botanist mee willen nemen, als hij
zelf financieren kan. En dat zijn
dingen, die ik zou kunnen doen, als ik
wat geld om handen had".
„Wel", zei Hugh, ..dat zal geen be
zwaar zijn, als we de orchidee op de
juiste manier pousseren. Dan zullen de
middelen ruim genoeg vloeien".
„Goed", gaf Sam ten antwoord. „Dat
betekent, dat we allemaal onder dak
zijn. Ik ben blij voor jou en Mary.
Jullie hebt er beiden hard voor ge
vochten. Ik zie jullie al op die voorva
derlijke gronden".
Hugh schudde het hoofd. „Ja maar
niet als gezeten landheer. Ik heb kort
geleden, wat men noemt, het licht ge
zien".
„Wat voor licht?"
„Overal toenemende bevolking,
maar geen nieuw land, terwijl de
hulpbronnen der natuur verminderen
Ieder wil meer hebben, men haat het
werk op het land. maar vergeet,, dat
men alleen leeft bij gratie van hen,
die dat nog wèl willen doen".
„En dus?"
„Het staat al aan de muur geschre
ven. De mens zal door de natuur ge
disciplineerd worden en alleen de
meest geschikte zullen het overleven.
Dat zullen zij zijn, die op het land
werken."
„Je bent een ongeluksprofeet. De
beschaving zal er wel een weg op
vinden".
„Daarover heeft Don Arturo een
waar woord gezegd: :We hebben geen
beschaving. Alleen maar een ding, dat
wij die naam geven. Het heeft geen
ziel: alleen maar begeerten".
Hugh wees naar de x-eeds zo lang
dode stad. „Het enige, wat er pog tus
sen zo iets en onze steden staat, zijn
de boeren en dat wordt door veel
te veel mensen vergeten. Ik ga mijn
geld gebruiken, om het land terug te
kopen, dat wij moesten verkopen en
onze plaats zo te maken, dat die ge
heel in eigen onderhoud kan voor
zien".
Hij keek Mary aan en ging voort:
„Wij zullen onze zonen groot brengen
als vrije mensen, die het land liefheb
ben en er op en er voor leven. Deze
gx-oei, die wij bij vergissing een be
schaving noemen, staat gereed om te
vallen, omdat de mensen vergeten, dat
die ook wortels moet hebben. Als dat
zo gaat, zal ons geslacht veilig op zijn
eigen grond zitten, evenals hun voor
vaderen voor deze huidige zotheid be
gon".
Daarna ging hij tegen Sam voort:
„Maar nu wat die oi-chidee betreft?
Hoeveel neem je er mee?"
„Oh, ik denk een dozijn. Ik moet
nog heel wat meer collectionneren,
dus zal ik niet zoveel ruimte hebben".
Mary zei: „Je moet die specimen van
Grootvader's nieuwe soorten ook mee
nemen. Wil je dat doen? Als een gift
van hem aan de Stichting".
„Dank je graag".
„Dat is alles in orde", zei Hugh.
„Als we gaan, zullen we zoveel zwarte
planten meenemen, als we kunnen,
met de bloemen er af geplukt en we
zullen niets zeggen voor jij het nieuws
bekend gemaakt hebt. Dan zullen we
verkopen op de markt, die jouw plu-
bliciteit geschapen heeft. Zeg niet, dat
de vondst groot was, of waar ze te
vinden zijn. Ik kan een vliegmachine
besturen. Als we er meer willen heb
ben, zal ik een watervliegtuig op dat
meer neerzetten en kunnen we het ge
heim toch nog bewaren."
„Als je al zo gauw weg moet, laten
Kunst van het Zuidzeegebied In Stedelijk Museum
te Amsterdam.
De houten man, wie weet hoeveel eeuwen geleden uit een boomstronk
gehakt door een bewoner van het Paaseiland in Polynesië, met z'n lang
werpig hoofd, ronde schedel, gekarteld voorhoofd en ogen van visbot
met obsidiaan pupille staart me tegelijk wezenloos en lichtelijk spot
tend, tegelijk vastberaden en timide, tegelijk Weltfremd en geladen met
levenservaring aan. Er zjjn daar meer van die mannen. En er zijn knot
sen, schilden, praüwenstevens, trommen, cultus- en geestenbeelden, sche
delmaskers met gebleekt mensenhaar, maskers met authentieke men
senschedels en allerhande andere gebruiks- en versiesrings-voorbrengse-
Ien uit het Zuldzee-gebied, die in deze dagen tesaam zijn gebracht in
een aantal vertrekken van het Amsterdams Stedelijk ^Museum. Niets is
hier meer hoorbaar van het rumoer der stad, die voortjaagt in de late
namiddag. En als men zo door die stille kamers loopt, langs al die hou
ten beelden, en wat er by ligt, dan kan het gebeuren dat dit alles tot
een vreemd, een mysterieus leven geraakt.
maar zijn onmachtig de mens van die
stem te benaderen.
Op een tentoonstelling als deze
kunnen sommige dingen zo helder
voor een mens worden, dat het een
moment adembenemend is. Ineens is
't gordijn verschoven en ziet men het
panorama van een andere, vreemde,
wonderlijke wereld.
Iedereen heeft daarmee te maken,
al beseft men dat niet altijd. Dat be
wijst ons verlangen naar een „droom-
eiland" naar een Ultima Thule. Naar
een atol ergens in de Pacific, naar
een palmenstrandje ergens bij een
schuimend uitruisende branding. Dat
bewijst onze koorts als we het ver
haal lezen van de mannen van de
Bounty. Dat bewijst ons heimwee
naar een leven zoals dat door een Al
len Gerbauld geleefd werd, alleen in
een kotter, bij deze eilanden. Het is
het onlustgevoel om te moeten leven
in een wereld-in-vakken, in een we
reld waarin ieder mens zeven maal
maskers draagt, in een wereld van
neon- en gaslichtbuizen. In een we
reld van chroomstaai en plastic. Van
asfalt en nylon. En van cellofaan.
En van de lopende band en stukwerk.
Het is het onlustgevoel in ons, dat
doet luisteren naar de liedjes van de
Kilima-Hawaiïans. En doet zien naar
zogenaamde Zuidzeefilms met Doro
thy Lamour en Hedy Lamarr. En dat
ons in de Franse bazar of in de Ga
leries Modernes een surrogaat-god
heid j es doet kopen voor de schoor
steen.
De wilde, die op zo'n Zuidzee-eiland
geknield lag over een stuk hout, en
daaruit een voorouderbeeld hakte,
deed in wezen precies als wij, die
naar de fotograaf lopen om ons te
laten portrettéren. Die wilde had
maar één wens: zich later te laten
voortbestaan onder hen die na hem
kwamen. Willen wij, met onze foto's
anders? Ook hoogglanzend en ge
flatteerd? In dat opzicht bleef de
mens zichzelf gelijk.
Het allervreemdste was, die middag,
dat deze beelden een schoonheid be
zaten die onvei'klaarbaar was. Hoe
kan zo'n ruw stuk hout, pover be
dekt met kalk en verkleurde vex-f, on
beholpen bewerkt xnet de apparatuur
uit het Stenen Tijdpei'k, zo primitief
dat men er nauwelijks een menselij
ke vorm in kan herkennen, zó schoon
zyn? Ik denk dat dit alleen is te
verklaren, omdat deze dingen, deze
knotsen en prauwenstevens zo ver-
sehx-ikkelyk waar zyn. De Polyne-
siër, die eeuwen en eeuwen geleden
deze houten pop schiep met houten
instrumenten uit hout, deze wilde
wenste alleen iets te maken dat zijns
gelijke was. Hij slaagde daarin maar
zeer betrekkelijk. Maar wat ontstond,
dat ruwe mensen-blok, onbeholpen
grotesk en demonisch tegelijk, dat
leeft vandaag de dag nog een fel en
intens leven.
De wilde van dat eiland, die ge
bukt zat over het hout, onder de
vochtige broeiing van het hijgend
oerwoud, en die bezig was vorm en
gestalte te geven aan dat brok weer
strevend hout, deze man wist niets
van kunst. Hy wist niets van tech
niek. Hij kende niet de ervaring van
het ambacht. Hij had geen routine.
Wat hy maakte kwam regelrecht uit
hemzelf. En toen het klaar was, ein
delijk, na vele dagen, was het iets dat
allerlei eigenschappen bezat. Maar
éne zeer in het bijzonder: het was
waar.
EXPERIMENTELEN
Ik moest die middag telkens den
ken aan de tekeningen en schilde
rijen van de experimentele artisten,
die enkele weken geleden nagenoeg
dezelfde kamers van het zelfde mu
seum vulden. Daar waren afbeeldin
gen die merkwaardig veel gelijkenis
vertoonden met datgene, wat op de
ze expositie van Zuidzee-kunst is ten
toongesteld. En ik dacht dat het wel
zó moet zijn, dat die jonge kunste
naars trachten terug te gaan tot de
waarheid in de demonen-maskers en
de houten beeldjes der Polynesiërs,
omdat daarin de waarheid in pure,
naakte waarachtigheid verankerd
ligt.1 De waarheid die eens, jaren ge
leden, Gauguin, de grote Franse
schilder, ging zoeken in Polynesië,
omdat hij zèt was van zyn aan cul
tuur overzadigd land, dat geestelijk
op sterven lag. Hij ging naar de
eilanden, vond zichzelf en daarna: 't
geheim, het ontzaglijk mysterie van
de waarheid der eerste, allerprimi-
tiefsle, allerjongste kunst. Gauguin
keerde nooit terug naar Frankrijk,
maar jaren later werd hij apostel en
vernieuwer.
De jongste experimentalisten faal
den. Natuurlijk faalden ze. Ze zijn
te „knap", te gecultiveerd, ze zitten
te vast gekluisterd aan de wereld
die ze verachten en vertrappen, maar
die hen onontkoombaar meesleurt.
Zoals Ixion door Jupiter met levende
slagen werd vastgeketend op een im
mer wentelend gloeiend rad. Ze luis
teren ademloos naar de echo van de
roep van die wilde op zyn eiland,
NIEUW FEUILLETON:
„LeUy's
moeilijke keuze''
Vandaag plaatsen wij het slot
van ons feuilleton „De Zwarte
Orchidee" en morgen is er dus
het begin van een nieuw. Wij
kozen daarvoor een uit het En
gels vertaalde roman: „Letty's
moeilijke keuze" van Mary
Burchell: een charmant verhaal
van een aardig jong meisje,
twee mannen, een stiefmoeder
sn een oud familie-landgoed.
Wanneer het U gaat als ons
zelf, zal dit nieuwe feuilleton
U tot de laatste aflevering boei-
V-
=J
Deze tentoonstelling van Zuidzee-
kunst kan een mens, op een verre
gende, doordeweekse achtermiddag,
plotseling tegenover zichzelf plaatsen.
En één zo'n plomp, houten beeld,
zo'n wanstaltig robot, kan zo'n mid
dag plotseling ontroerend schoon en
huiveringwekkend waar worden,
omdat het ons toont hoezeer we af
dwaalden van onszelf, hoe mecha
nisch we werden, hoe kunstmatig, en
hoe radeloos pover in onze uitings
vormen. Hoe arm van lichaam, ziel
en hart.
ANTHONY VAN KAMPEN
DAAR NIET
we dan morgen jouw dozijn gaan uit
zoeken. Het zal niet meer dan een
paar uur nemen en we hebben in wer
kelijkheid de plaats nog niet goed be
keken. Ik zou die wel eens beter wil
len zien".
„Een goed ïdee'V zei Mary. „Weet
je, ik heb zo'n idee, dat de Jivantés
het ook niet weten, anders zouden zij
het Grootvader wel verteld hebben".
Waarop Sam antwoordde: „Ik dacht
dat ook eerst, maar zo is het m.i. toch
niet. De top van de rots is kaal op de
dwergdennetjes na en hoger dan de
klip boven het altaar. De enige reden,
dat iemand daar boven op zou gaan,
is voor het uitzicht en dan zouden zij
naar het hoogste punt gaan. Het enige
wat je van daar uit zien kunt, is een
kale helling, die in een afgrond ein
digt. Om het altaar te zien, moet je
van de i-and naar beneden kijken en
daarvoor is geen reden".
Mary zei: „Het is toch een ironisch
feit, dat die arme Grootvader zo dicht
bij de mooiste orchidee geweest is en
die nooit gevonden heeft".
Waarop Hugh opmerkte: „Mijn oude
tante zei altijd: Het beste is mis
schien net aan de andere kant van de
heuvel. Het enige schijnt te zijn, om je
hersens te gebruiken en steeds verder
vooruit te gaan".
EINDE.
HIER WEL
(te£ Ccfakchste. hiLcLde&
tegen, verkoudheid
30 cent
per
IOO gram
Abessinië weigert beslissing der
V.N. te aanvaarden.
Uit de Ethiopische hoofdstad Addis
Abeba wordt gemeldt dat de Ethiopi
sche regering de Ver. Naties telegra
fisch heeft .medegedeeld, dat zij wei
gert de beslissing der algemene verga
dering te erkennen, waarbij Italië met
het beheer van de voormalige Italiaan
se kolonie Somaliland wordt belast.
