Het leven in Italië zo slecht nog niet is waarlijk JIMMY BROWN, De lonen zijn de prijzen goed gevolgd !gc. Zeeuwse Almanak VAN DE BRIELSE MAAS WORDT EEN BINNENMEER GEMAAKT WIJ MOETEN DE PIL SLIKKEN WOENSDAG 4 JANUARI 1950 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 In de achterlijke gebieden nog steeds grote ellende. Het leven in Italië is goed, zelfs beter dan voor de oorlog. Het kinkt ongeloofwaardig, maar er zyn voorbeelden te over om het aan te tonen. Om er één te noemen: duizenden Italianen zyn reeds in het bezit van de nieuwe elegante motorscooters. In 1947 werdenp in Italië voor het bezoek aan bioscopen, theaters, opera en sportwedstrijden 58,2 milliard lire ontvangen, in 1948 was dat 82 milliard lire. Hoeveel zal het dit jaar zyn, nu de bioscopen als paddestoelen uit de grond schietén? Of door de opbrengst van de dancings? De jeugd gaf in 1948 aan entree 4,3 milliard lire uit. rd jes btf Hoe komt het, dat de kleine man en zelfs de meisjes en de vrouwen zo goed gekleed gaan? Een vraag, die vreemdelingen zich steeds weer stellen. Wanneer zij wisten, hoe goed er in zelfs minder goed gesitu eerde families, wordt gegeten, zou den zy zich nog meer verbazen. Door te wijzen op de Marshall-hulp, de verhoging van de oogst en de grotere productie van de industrie dan voor de oorlog, raakt men slechts een gedeelte van het vraag stuk. Wanneer ook minder goed ge situeerde families goed eten, komt dat door de goedkope vruchten, de goedkope wyn en door de verlaging van de kosten voor levensonderhoud sinds twee jaren. Sinds October 1947 daalde de olyfolie per kilogram van 1200 tot 550 lire, spek van 1300 tot 300 lire, boter van 1650 tot 850 1200 lire, Mortadellekaas uit Bologna van 1000 tot 650 lire, suiker van 1000 tot 250, spaghetti van 520 tot 145 en de in Italië niet veel gevraagde rijst van 700 jl1tr tot 170 lire. Zeker, schoenen en kle- ike ren zijn in prijs nog zeer hoog. Voor een maat-costuum kan men zeker 30.000 lire neertellen en voor een paar stevige herenschoenen zes tot achtduizend lire. Dfe Italianen be- stryden deze uitgaven met de Kerst gratificaties en de vacantietoesla- gen. Voor huisraad geeft men zeer weinig geld uit. De Italiaan brengt nu eenmaal het grootste gedeelte van zijn leven op straat of in bars door. Daar heerst gezelligheid en sfeer. DE LONEN. geni uy- ij De grote massa van de Italiaan se arbeiders verdient op het ogen blik meer dan voor de oorlog. Ter wijl de kosten van levensonderhoud om het 49-voudige zijn gestegen, be- -- reikten de lonen van de fabrieksar beiders het 54 a 55-voudige, van de landarbeiders het 69-voudige en van de handarbeiders en de vrouwen nog veel meer dan de lonen van voor de oorlog. Door de glijdende loonschaal wisten de communisti sche vakverenigingen een sterke ni vellering van de inkomens gedaan te krijgen. Vakarbeiders en de ar beiders uit de middenklasse leven nog in de schaduw. Een steno-ty- Ï)iste met kennis van vreemde la- en verdient per maand 40 k 50.000 lire. Een arbeider ontvangt minstens 35 k 40.000 lire en met accoordloon 50 60.000 lire, een bankbediende 35 k 50.000 lire. Een gehuwde post- bode daarentegen 28.000 lire, een igen onderwijzer 26 k 38.000 lire, een In leraar 35 k 40.000 lire en een assi- stent aan de Hoge School 20 k "den 25.000 lire. Kooplieden, artsen, klei- ne ondernemers en pensionhouders zouden medelijdend lachen, wanneer zij met 't salaris van een professor die aan de universiteit van 70.000 lire ■ekt, genoegen moesten nemen. De Rijks- ambtenaren moeten zich met een duurtecoefficient van 39 en de vak arbeiders met 45 a 46 genoegen ne men. Onlangs heeft een minister zijn ambt neergelegd, omdat hij met 'n salaris van 150.000 lire per maand zal werkelyk niet kon leven, in 't Hoe slaan de 1,5 millioen werk- sa- lozen zich erdoor, op wie de huur J.van de nieuwbouw erg drukt? iden Hier heerst de Italiaanse wet van de een „Arrangiarsi", het „zich erdoor iver- i slaan." Men kan in noodgevallen op alles bezuinigen, ook op kostbare zoetig heden, die tegenwoordig in grote hoeveelheden worden geconsumeerd. Dan zyn er altijd nog familieleden waar men zo nu en dan te gast kan i van jf Mer- I naar f Cork; ONSPORTIEVE JAGERS De jacht is weer geslotenOok in Zeeland. Maar op een der laatste da- gen van het oude jaar heeft zich bij Perkpolder een jachtincident voorge daan, dat de Zeeuwse jagers niet tot eer strekt. Er werd een drijfjacht ge houden. Op een gegeven moment kwam men in de buurt van de aan legsteiger van de pont. Het publiek, dat wachten moest op de boot. keek cn geïnteresseerd en in spanning toe. 5 uur; Eensklaps sprong een haas te voor- (a.l.). schijn, vluchtend over het veld. Er viel een schot op vijf ewon« en zeventig meter afstand tuimelde het uur; dier aangeschoten neer en bleef in (a.i.)i doodsnood spartelend ongeveer een kwartier lang daar liggen. De schutter kon het dier zien, maar bekommerde zich er niet om. Het publiek ergerde ie hu* zich. En inderdaad: hier was een ge- Luxor nadeschot op zijn plaats geweest. raad", Even later slaagde een andere haas er in om langs de drijvers heen te huwe* ontsnappen. Opgeschoten jongens ir „Zij joegen het dier terug. Weer viel er 8 uur; een schot. De haas was dood. Maar is ïeentc- het dan geen goede en sportieve ja- ebouw gersgewoonte meer om het wild een „Een eerlijke kans te geven en als het ont- van gnapt %s het de vrijheid te laten? 3 uur. gaan en zo hier en daar een kleine bijverdienste. Een expresso (kopje mokka) van 20 lire, een glas wyn van 15 30 lire is altijd nog te krij gen en de zon en het landschap zijn gratis. ARMOEDE EN WEELDE. Bepaald griezelig is de leefwijze van de upper-ten. Wanneer men op de dag van St. Stefanus de schouw burg in Milaan bezoekt, houdt men de adem in bij zoveel pracht en praal, juwelen en kostbaar bont. Zelfs voor iemand die uit New York komt is het fantastisch. Men zou geloven in het land van een over winnaar te zijn, schreef een jaar geleden de verslaggeefster van een society-rubriek. Hetzelfde zou zy kunnen melden uit iedere badplaats, wintersporthotel of uit de 40 kunst- tentoonsetllmgen, waarvan de omzet niet door het buitenland betaald zou kunnen worden. De schaduwzijde van dit Italië bieden de achterlijke gebieden, waar de ellende al eeuwen heerst. Wie in Calabrie Noordelijk van het Sila- gebergte 830 meter hoog klimt naar het dorpje San Lorenzo Beliz- zi, zal daar in lompen gehulde men sen vinden, die met tien personen plus het vee in armoedige hutten leven.Calabrië is slechts een voor beeld, het kan ook Sicilië, Sardi nië of een andere provincie zijn. Hier staat de tijd stü. Voor deze mensen is er nog geen verandering in hun toestand, ook wanneer zij vertwijfeld tot eigenmachtige be zetting van ongecultiveerde lande rijen van feodale heren overgaan. De strijd tegen het zout (1) Sterfte onder het vee op Voome en Putten tengevolge van zout water drinken. Riviermond zal worden afgedamd. (Van onze reizende redacteur) In de loop van 1950 zal Neder land een nieuw meer rijker zijn, een meer van maar even 775 hec tares oppervlakte. En het zal niet worden drooggemalen, ook al ko men er dyken, uitwateringskana len, sluizen en misschien metter tijd zelfs een gemaal rondom. Dat moge vreemd klinken, er is alle reden voor; dit meer krijgt een eigen heel bijzondere taak: het zal dienen als wapen tegen de dreigen de verzilting van Westelijk Neder land. De stryd tegen het steeds ver der landwaarts opdringende zoute zeewater is eigenlijk een geheel nieuw hoofdstuk in de waterstaat kundige geschiedenis van ons land. Weliswaar had het maken van de grote Afsluitdijk tussen Holland en Friesland mede ten doel het water van de Zuiderzee te verzoeten ten behoeve van aangrenzende polder gebieden, weliswaar zijn er sedert vele jaren tal van wetenschappelij ke studies gemaakt, maar nu wor den dan eindelijk de eerste milli- oenen uitgegeven met het voorop gestelde doel het zout te verdrin gen. En er zullen er nog vele moe ten volgen dichtgeslibd; die tussen de Nieuwe en de Brielse Maas, genaamd de Bot lek, zal in 1950 afgedamd worden. De Brielse Maas zal dan een langge rekt meer zijn geworden, waarvan het water uit zichzelf dan noch voor- noch achteruit kan. Maar daarin zal langs kunstmatige weg worden voor zien. De gevolgen van het opdringende zout, die nu al bijna twintig jaar voortduren, waren steeds het hevigst in het gebied ter weerszijden van de Brielse Maas, d.w.z. op de eilanden Voorne, Putten en Rozenburg. De tuinders klaagden, dat er niets meer groeien wilde, ja dat zij genoodzaakt zouden zijn hun gronden te verlaten als er niet spoedig zou worden inge grepen. En de veeboeren rapporteer den 38 gevallen van sterfte onder de 134.000 koeien van Vooi^ie en Putten. Nu is een op de duizend niet veel, maar in feite was het zo. dat bij alle dieren de melkgift leed onder het ge bruik van zput in het drinkwater. Een even onbërekenbare als aanzien lijke schade voor de boerenbevolking van deze drie eilanden. Aan die klachten zal nu voorgoed een einde worden gemaakt. (Nadruk verboden) (Wordt vervolgd) Z. K. H. Prins Bernhard heeft zich ingescheept op de „Karei Doorman", die deel uitmaakt van het smaldeel „Antillen", dat een reis naar de West maakt. De Prins werd uitgeleide- gedaan door H. M. de Koningin en de drie oudste Prinsesjes. Boven: Koningin Juliana en Prins Bernhard inspecteren de ere-wacht op het Willemsplein te Rotterdam. Onder: Hand in hand naast elkaar volgen de Prinsesjes Haar ouders bij het aan boord gaan van de sloep, welke de vorstelijke personen naar de „Karei Doorman" bracht. leKJAN HQLLAHO ZUiD-- £1uitwatering5Sluis1 holland N&V. In de loop van 1950 zal de 1900 meter lange afsluitdijk tussen Voorne en Rozenburg voltooid worden, evenals de veel kortere dam in de Botlek, die overigens iets meer naar het Westen komt te liggen dan op het kaartje staat aangegeven. De Brielse Maas zal dan in haar geheel een binnenmeer vormen, dat gevoed wordt met zoet water vla de inlaatsluis bij Spijkenisse en dat uitwatert op de Nieuwe Waterweg en op het Haringvliet (by Hel- levoetsluis). De op het kaartje geprojecteerde afsluiting van de Oude Maas staat geheel buiten de werkzaamheden met betrekking tot de Brielse Maas. Deze eerste dan om juist te zijn, deze 6.500.000 gld. dienen om een 1900 meter lange afsluitdijk te maken in de brede monding van de Brielse Maas tussen Voorne en Rozenburg met wat daar verder dan nog bij komt kijken. Die dijk moet dienen om te voorkomen, dat via deze weg verder nog enig zeewater de lage rivierdelta van Zuidholland binnenstroomt. Ge heel en al afdoende is zo'n dijk ech ter niet, want het zeewater weet ook langs ondergrondse wegen, die men kwel noemt, zijn weg te vinden. Een gelukkige omstandigheid is overigens, dat deze riviermond in het water staatkundige bestel van ons land zon der veel bezwaar gemist kan worden sedert de Nieuwe Waterweg in 1896 zijn taak voor een groot deel heeft overgenomen. De afsluiting van de Brielse Maas zal slechts ten gevolge hebben, dat er in de Waterweg 12 pet. meer eb en vloed zal ontstaan. En dat is geen onoverkomenlijk be zwaar. Toch zijn er nog kansen voor Nederlandse ondernemers in Indonesië. (Door onze economische medewerker). „Wij staan niet meer TEGENOVER elkaar docli nu NAAST elkaar". Op deze wijze formuleerde Koningin Juliana op voortreffelijke wijze de overdracht van de sou- vereiniteit aan de Republiek der Ver. Staten van Indonesië. Naast elkaar, niet alleen staatkundig maar ook economisch. Van voorkeursrechten, speciale bevoordeling enz. zal nu officieel althans :en sprake meer zijn. Onze ondernemers, of zij nu een culture, een bank, een han delshuis, een mijnbedrijf, een scheepvaartbedrijf of een fabriek leiden, werken thans in een politiek onafhankelijk land. Zij hebben geen „eigen" overheid meer tegen over zich en zij zullen dus de strijd om het bestaan moeten voeren als buitenlanders tegen andere buitenlanders. Wij zullen nog aan deze gedachte moeten wennen, wij zullen ons er vooral ook geestelijk op moeten instellen, hetgeen evenwel gemakkelijker zal gaan als svlj ons realiseren, dat deze nieuwe verhoudingen vooral niet betekenen, dat wij „uitgeran geerd" zijn in Indonesië. Per slot van rekening zitten onze on dernemers al jaar en dag in Indonesië, ja. onze cultuur- en mijnbouwondernemin- gen zijn in de letterlijke zin des woords vast verankerd in de grond. Zij kennen dus 's lands zeden en gebruiken en alleen daardoor al hebben zij veel voor op nieu we concurrenten. Dit is ongetwijfeld een winstpunt van betekenis. Voor het eco nomisch voeren van een onderneming, voor het behalen van winst derhalve, is zulks echter niet genoeg. Fabrieken en installaties, die bescha digd werden, eisen voor herstel en uit breiding tientallen millioenen guldens. De kapitaalgevers vooral de Amerikaan zal in dit voor hem onbekende gebied niet zo gemakkelijk kapitaal steken, ten zij zijn regering garanties geeft voor een aflossing en dividendbetaling. En deze regering zal zulks alleen doen, als de In donesische overheid een vérgaande eisen voldoet, die soms diep in het economisch leven ingrijpen en de zelfstandigheid zeker aantasten, hetgeen juist in een jonge staat op sterke weerstanden zal stuiten. Hoewel wij-in Nederland zelf een groot gebrek aan kapitaal hebben, ligt er daarom voor ons nog wel een kans om door kapitaalverschaffing aan Indonesi sche ondernemingen vaster in het zadel te komen. LOON-VRAAGSTUK. Een subtiel punt bij het kostenprobleem voor de ondernemers zullen vooral de ar beidslonen worden. Het sociale vraag stuk is mede door de politieke ontwik keling voor goed aan de orde gesteld; de vakbonden winnen aan betekenis en deze structuele verandering zal niet na laten een zware druk uit te oefenen op het ondernemersbudget Op zichzelf behoeft dit geen gevaar te vormen, Doch anders wordt dit beeld, als wij weten dat de prijzen voor de Indone sische producten (rubber, tin, palmolie, copra, suiker enz.) in de loop der tijden aan sterke schommelingen op de wereld markten onderhevig waren. Niet voor niets heeft men internationaal voor 1940 al de handen in elkaar geslagen om het aanbod (dat uit soms ver van elkaar af gelegen productiegebieden kwam) te be perken en de pry's zodoende te steunen. De ondernemer moet dus zijn kost prijs en zijn opbrengst met argusogen be kijken. Gelukkig zal zijn jarenlange er varing, gepaard gaande met de prestaties van zyn wetenschappelijke staf er in elk geval voor kunnen zorgen, dat hij een kwaliteitsartikel tegen minimale kosten (waarbij wij dan de arbeidskosten even buiten beschouwing laten) op de markt kan brengen. Het gevaar voor nationalisatie achten wij behalve voor gas-, electriciteit- en vervoerbedrijven zeer gering, hoewel uiteraard de politieke ontwikkeling. n.I. of deze regering aan 't bewind blijft of dat extremistische invloeden hand over hand zullen toenemen, een spaak door het wiel kan steken. Ook deze daad zou echter kapitaalsgevers afschrikken. Gaan wij er echter van uit, dat de re delijkheid het zal winnen, nemen wij voorts aan dat de Indonesische overheid haar woorden gestand zal doen en haar schulden zal blijven erkennen en op de overeengekomen wijze zal aflossen, dat zij ook overdracht (transfer) van door de Ne derlandse ondernemingen gemaakte win sten tot een redelijke grens zal toestaan, dat zij ten slotte onze ondernemers een eerlijke kans zal geven (door geen pre ferentie aan andere buitenlanders te ge vendan geloven wij over de toekomst van onze ondernemingen, dus over ons kapitaal en onze mensen aldaar, gematigd optimistisch te kunnen zijn. Juist omdat wij vertrouwen hebben in de Nederlandse ondernemingsgeest. (Nadruk verboden). De Brielse Maas was oorspronkelijk de mond zowel van de Oude als van de Nieuwe Maas, die beide sedert eeuwen geen Maaswater meer afvoe ren. De verbinding tussen de Oude en de Brielse Maas, genaamd de Har- tel. is echter in de loop der jaren 66. Dat was eens een geheide strafschop en die werd meestal door Joe Green zelf genomen. Maar deze maal wenkte de captain naar het doel en daar kwam Jimmy Brown al op een sukkeldrafje aan lopen. Ja Jimmy moest de penalty nemen. Véél er van be grijpen deed hij zelf niet en hij keek vragend naar zijn medespelers. Wat moest er eigenlijk gebeuren? Moest ie de bal een trap geven? Joe Green maakte een korte beweging en toen had Jimmy de zaak meteen door. Hij wandelde meteen terug om zijn aanloop te nemen en hij scheen héél wat van plan te zijn, want eerst bij de middenlijn van het veld bleef hij staan. Het Wereldgebeuren Opbouw van Israël Er is thans geen land aan te wij zen dat vooral door middel van immigratie een zo snelle aanwas van bevolking te zien geeft dan de jonge staat Israël. Bij een bevolking van 700 k 800.000 zielen kwamen in de afgelo pen 12 maanden niet minder dan 300.000 immigranten het land bin nen en in de volgende 9 maanden worden nog 125 k 150.000 immigran ten verwacht. Dat een dergelijke massale immigratie de staat Israël voor ingewikkelde problemen stelt ligt voor de hand. De regering streeft er zoveel mo gelijk naar de immigranten in de landbouw te plaatsen, teneinde een eenzijdige industrialisatie te vermy- den; tot dusverre is 17 pet. van de arbeidende bevolking werkzaam in de landbouw en 24 pet. in de indu strie. Met alle kracht wordt thans getracht het aandeel van de land bouw te verhogen. Dit streven heeft er ook toe geleid, dat van de lening van 100 millioen dollar, welke Is raël onlangs van de Amerikaanse ex-importbank heeft ontvangen en waarvan inmiddels de helft werd opgenomen, een bedrag van 30 k 35 millioen dollar zal worden ge bruikt voor de landbouw (o.m. voor irrigatie werkzaamheden in de Ng- geb) en slechts 20 millioen dollar voor de industrie. Vooral de citrus vruchten cultuur is voor Israël van grote betekenis. In 1938 bedroeg de uitvoer van sinaasappelen 15 millioen kisten, doch thans nog slechts 6 millioen kisten. De oorlog, het te kort aan arbeidskrachten en aan kunstmest hebben de achteruitgang in deze cultuur en hierdoor ook in de uitvoer veroorzaakt. Doch thans wordt al het mogelijke gedaan om hierin verbetering te brengen. Wat de kunstmest-voorziening betreft zou men gebruik kunnen maken van de kalilaag in de Dode Zee, doch de nog bestaande politieke moeilijkheden met Transjordanië maakten het tot dusverre onmoge lijk de kali af te voeren. Het opbouwen van de nieuwe staat maakt het noodzakelijk, dat aanzien lijk meer moet worden ingevoerd dan kan worden uitgevoerd. Voor de laat ste 9 maanden bedroeg de waarde van de invoer 59 millioen pond ster ling en die van de Uitvoer slechts 8 millioen pond sterling. Voor 't over winnen van de moeilijkheden, welke uit deze wanverhouding voortvloeien, wil de regering verlaging van de kos ten van levensonderhoud, rationalisa tie van de industrie en verhoging van de arbeidsproductiviteit, terwijl sub sidiëring van de export-industrie wordt overwogen. Op basis 1938100 liep de index voor de kosten van le vensonderhoud van het hoogtepunt van bijna 390 in Februari 1949 tot September reeds terug tot ongeveer 330. Voor de verhoging van de ar beidsproductiviteit is de voorlichting van Amerikaanse zijde van zeer groot belang. Toch neemt ook de industrie in Is raël reeds een zeer belangrijke plaats in en voor de laatste maanden kon den niet minder dan 70 nieuwe in dustriële vestigingen worden gemeld. Die ontwikkeling van de industrie werd vooral door de oorlog gestimu leerd, toen het land plotseling werd afgesneden van de tot dusverre be staande invoerbronnen. De jonge staat maakt een moeilijke periode door, vooral ook omdat de weersomstandigheden dit jaar zeer on gunstig zijn geweest. Haar levensvat baarheid is echter afdoende bewezen. Brief kwam na 33 jaar terecht Na 33 jaar heeft een inwoner van Venetië een brief ontvan gen waarin zijn vrouw hem de geboorte meedeelt van een zoon, die later in de tweede wereld oorlog is gesneuveld. De brief werd in 1916 door mevrouw Vettore gezonden aan haar man, die gemobiliseerd was en vervol gens krijgsgevangen werd ge maakt aan het Italiaans-Oos tenrijkse front. De brief kwam de krijgsgevangene na tot men zijn spoor bijster werd. Daarna kwam de brief nog in verschil lende landen terecht. Tenslotte werd hij teruggezonden naar de afzendster. Luidruchtigste luchtvracht in 1949 300 wekkers. Het per vliegtuig vervoeren van vracht is in de Verenigde Staten in 1949, in vergelijking met 1948, met ongeveer 13 procent toegeno men. Evenals in 1948 was het 3bort vracht, dat vervoerd werd, weer van ongemeen ruime keuze. De luidruchtigste lading van het jaar werd aan boord gebracht in Bridgeport (Connecticut) met als bestemming Little Rock (Arkan sas). Het was een grote kist met 300 zeer krachtige wekkers, die, kort voor het vertrek van de ma chine, opeens allemaal tegelijk be gonnen af te lopen. Volgens aanwe zigen was het gerinkel tot ver in de omtrek te horen en gaf 't aan leiding tot een algemeen, enthousi ast geroep van „opstaan, hoogste tijd." Vervoerd werden verder o.a. jon ge beren en leeuwen, mieren, wur men, allerlei soort apen, herten, dui ven, kanaries en ook een ezel. Een democratische ezel, (de ezel is in Amerika, vermoedelijk wegens zijn halsstarrig- en vasthoudendheid, 't symbool van de democratische partij de republikeinen hebben een olifant). De ezel was op weg naar een diner van een groep democra ten om daar te kijk te staan. Russische boer werd 140 jaar. Volgens Tass is een boer van 'n collectieve boerdery in Azerbeidsjan 140 jaar geworden. Hij heeft 118 nakomelingen, die allen in hetzelfde dorp wonen. De boer, Mahmoed Eè'vasof, „voelt zich zeer weL"

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1950 | | pagina 3