Het leven in Italië
zo slecht nog niet
is waarlijk
JIMMY BROWN,
De lonen zijn de prijzen goed
gevolgd
!gc.
Zeeuwse Almanak
VAN DE BRIELSE MAAS WORDT
EEN BINNENMEER GEMAAKT
WIJ MOETEN DE PIL SLIKKEN
WOENSDAG 4 JANUARI 1950
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
In de achterlijke gebieden nog steeds grote ellende.
Het leven in Italië is goed, zelfs beter dan voor de oorlog. Het
kinkt ongeloofwaardig, maar er zyn voorbeelden te over om het aan
te tonen. Om er één te noemen: duizenden Italianen zyn reeds in het
bezit van de nieuwe elegante motorscooters. In 1947 werdenp in Italië
voor het bezoek aan bioscopen, theaters, opera en sportwedstrijden 58,2
milliard lire ontvangen, in 1948 was dat 82 milliard lire. Hoeveel zal het
dit jaar zyn, nu de bioscopen als paddestoelen uit de grond schietén?
Of door de opbrengst van de dancings? De jeugd gaf in 1948 aan entree
4,3 milliard lire uit.
rd
jes
btf
Hoe komt het, dat de kleine man
en zelfs de meisjes en de vrouwen
zo goed gekleed gaan? Een vraag,
die vreemdelingen zich steeds weer
stellen. Wanneer zij wisten, hoe
goed er in zelfs minder goed gesitu
eerde families, wordt gegeten, zou
den zy zich nog meer verbazen.
Door te wijzen op de Marshall-hulp,
de verhoging van de oogst en de
grotere productie van de industrie
dan voor de oorlog, raakt men
slechts een gedeelte van het vraag
stuk. Wanneer ook minder goed ge
situeerde families goed eten, komt
dat door de goedkope vruchten, de
goedkope wyn en door de verlaging
van de kosten voor levensonderhoud
sinds twee jaren. Sinds October
1947 daalde de olyfolie per kilogram
van 1200 tot 550 lire, spek van
1300 tot 300 lire, boter van 1650
tot 850 1200 lire, Mortadellekaas
uit Bologna van 1000 tot 650 lire,
suiker van 1000 tot 250, spaghetti
van 520 tot 145 en de in Italië
niet veel gevraagde rijst van 700
jl1tr tot 170 lire. Zeker, schoenen en kle-
ike ren zijn in prijs nog zeer hoog. Voor
een maat-costuum kan men zeker
30.000 lire neertellen en voor een
paar stevige herenschoenen zes tot
achtduizend lire. Dfe Italianen be-
stryden deze uitgaven met de Kerst
gratificaties en de vacantietoesla-
gen. Voor huisraad geeft men zeer
weinig geld uit. De Italiaan brengt
nu eenmaal het grootste gedeelte
van zijn leven op straat of in bars
door. Daar heerst gezelligheid en
sfeer.
DE LONEN.
geni
uy-
ij
De grote massa van de Italiaan
se arbeiders verdient op het ogen
blik meer dan voor de oorlog. Ter
wijl de kosten van levensonderhoud
om het 49-voudige zijn gestegen, be-
-- reikten de lonen van de fabrieksar
beiders het 54 a 55-voudige, van de
landarbeiders het 69-voudige en van
de handarbeiders en de vrouwen
nog veel meer dan de lonen van
voor de oorlog. Door de glijdende
loonschaal wisten de communisti
sche vakverenigingen een sterke ni
vellering van de inkomens gedaan
te krijgen. Vakarbeiders en de ar
beiders uit de middenklasse leven
nog in de schaduw. Een steno-ty-
Ï)iste met kennis van vreemde la-
en verdient per maand 40 k 50.000
lire. Een arbeider ontvangt minstens
35 k 40.000 lire en met accoordloon
50 60.000 lire, een bankbediende
35 k 50.000 lire. Een gehuwde post-
bode daarentegen 28.000 lire, een
igen onderwijzer 26 k 38.000 lire, een
In leraar 35 k 40.000 lire en een assi-
stent aan de Hoge School 20 k
"den 25.000 lire. Kooplieden, artsen, klei-
ne ondernemers en pensionhouders
zouden medelijdend lachen, wanneer
zij met 't salaris van een professor
die aan de universiteit van 70.000 lire
■ekt, genoegen moesten nemen. De Rijks-
ambtenaren moeten zich met een
duurtecoefficient van 39 en de vak
arbeiders met 45 a 46 genoegen ne
men.
Onlangs heeft een minister zijn
ambt neergelegd, omdat hij met 'n
salaris van 150.000 lire per maand
zal werkelyk niet kon leven,
in 't Hoe slaan de 1,5 millioen werk-
sa- lozen zich erdoor, op wie de huur
J.van de nieuwbouw erg drukt?
iden Hier heerst de Italiaanse wet van de
een „Arrangiarsi", het „zich erdoor
iver- i slaan."
Men kan in noodgevallen op alles
bezuinigen, ook op kostbare zoetig
heden, die tegenwoordig in grote
hoeveelheden worden geconsumeerd.
Dan zyn er altijd nog familieleden
waar men zo nu en dan te gast kan
i van
jf
Mer- I
naar f
Cork;
ONSPORTIEVE JAGERS
De jacht is weer geslotenOok in
Zeeland. Maar op een der laatste da-
gen van het oude jaar heeft zich bij
Perkpolder een jachtincident voorge
daan, dat de Zeeuwse jagers niet tot
eer strekt. Er werd een drijfjacht ge
houden. Op een gegeven moment
kwam men in de buurt van de aan
legsteiger van de pont. Het publiek,
dat wachten moest op de boot. keek
cn geïnteresseerd en in spanning toe.
5 uur; Eensklaps sprong een haas te voor-
(a.l.). schijn, vluchtend over het veld.
Er viel een schot op vijf
ewon« en zeventig meter afstand tuimelde het
uur; dier aangeschoten neer en bleef in
(a.i.)i doodsnood spartelend ongeveer een
kwartier lang daar liggen. De schutter
kon het dier zien, maar bekommerde
zich er niet om. Het publiek ergerde
ie hu* zich. En inderdaad: hier was een ge-
Luxor nadeschot op zijn plaats geweest.
raad", Even later slaagde een andere haas
er in om langs de drijvers heen te
huwe* ontsnappen. Opgeschoten jongens
ir „Zij joegen het dier terug. Weer viel er
8 uur; een schot. De haas was dood. Maar is
ïeentc- het dan geen goede en sportieve ja-
ebouw gersgewoonte meer om het wild een
„Een eerlijke kans te geven en als het ont-
van gnapt %s het de vrijheid te laten?
3 uur.
gaan en zo hier en daar een kleine
bijverdienste. Een expresso (kopje
mokka) van 20 lire, een glas wyn
van 15 30 lire is altijd nog te krij
gen en de zon en het landschap zijn
gratis.
ARMOEDE EN WEELDE.
Bepaald griezelig is de leefwijze
van de upper-ten. Wanneer men op
de dag van St. Stefanus de schouw
burg in Milaan bezoekt, houdt men
de adem in bij zoveel pracht en
praal, juwelen en kostbaar bont.
Zelfs voor iemand die uit New York
komt is het fantastisch. Men zou
geloven in het land van een over
winnaar te zijn, schreef een jaar
geleden de verslaggeefster van een
society-rubriek. Hetzelfde zou zy
kunnen melden uit iedere badplaats,
wintersporthotel of uit de 40 kunst-
tentoonsetllmgen, waarvan de omzet
niet door het buitenland betaald
zou kunnen worden.
De schaduwzijde van dit Italië
bieden de achterlijke gebieden, waar
de ellende al eeuwen heerst. Wie in
Calabrie Noordelijk van het Sila-
gebergte 830 meter hoog klimt
naar het dorpje San Lorenzo Beliz-
zi, zal daar in lompen gehulde men
sen vinden, die met tien personen
plus het vee in armoedige hutten
leven.Calabrië is slechts een voor
beeld, het kan ook Sicilië, Sardi
nië of een andere provincie zijn.
Hier staat de tijd stü. Voor deze
mensen is er nog geen verandering
in hun toestand, ook wanneer zij
vertwijfeld tot eigenmachtige be
zetting van ongecultiveerde lande
rijen van feodale heren overgaan.
De strijd tegen het zout (1)
Sterfte onder het vee op Voome en Putten tengevolge van
zout water drinken.
Riviermond zal worden afgedamd.
(Van onze reizende redacteur)
In de loop van 1950 zal Neder
land een nieuw meer rijker zijn,
een meer van maar even 775 hec
tares oppervlakte. En het zal niet
worden drooggemalen, ook al ko
men er dyken, uitwateringskana
len, sluizen en misschien metter
tijd zelfs een gemaal rondom. Dat
moge vreemd klinken, er is alle
reden voor; dit meer krijgt een
eigen heel bijzondere taak: het zal
dienen als wapen tegen de dreigen
de verzilting van Westelijk Neder
land.
De stryd tegen het steeds ver
der landwaarts opdringende zoute
zeewater is eigenlijk een geheel
nieuw hoofdstuk in de waterstaat
kundige geschiedenis van ons land.
Weliswaar had het maken van de
grote Afsluitdijk tussen Holland en
Friesland mede ten doel het water
van de Zuiderzee te verzoeten ten
behoeve van aangrenzende polder
gebieden, weliswaar zijn er sedert
vele jaren tal van wetenschappelij
ke studies gemaakt, maar nu wor
den dan eindelijk de eerste milli-
oenen uitgegeven met het voorop
gestelde doel het zout te verdrin
gen. En er zullen er nog vele moe
ten volgen
dichtgeslibd; die tussen de Nieuwe
en de Brielse Maas, genaamd de Bot
lek, zal in 1950 afgedamd worden.
De Brielse Maas zal dan een langge
rekt meer zijn geworden, waarvan
het water uit zichzelf dan noch voor-
noch achteruit kan. Maar daarin zal
langs kunstmatige weg worden voor
zien.
De gevolgen van het opdringende
zout, die nu al bijna twintig jaar
voortduren, waren steeds het hevigst
in het gebied ter weerszijden van de
Brielse Maas, d.w.z. op de eilanden
Voorne, Putten en Rozenburg. De
tuinders klaagden, dat er niets meer
groeien wilde, ja dat zij genoodzaakt
zouden zijn hun gronden te verlaten
als er niet spoedig zou worden inge
grepen. En de veeboeren rapporteer
den 38 gevallen van sterfte onder de
134.000 koeien van Vooi^ie en Putten.
Nu is een op de duizend niet veel,
maar in feite was het zo. dat bij alle
dieren de melkgift leed onder het ge
bruik van zput in het drinkwater.
Een even onbërekenbare als aanzien
lijke schade voor de boerenbevolking
van deze drie eilanden.
Aan die klachten zal nu voorgoed
een einde worden gemaakt.
(Nadruk verboden)
(Wordt vervolgd)
Z. K. H. Prins Bernhard heeft zich ingescheept op de „Karei Doorman",
die deel uitmaakt van het smaldeel „Antillen", dat een reis naar de
West maakt. De Prins werd uitgeleide- gedaan door H. M. de Koningin
en de drie oudste Prinsesjes.
Boven: Koningin Juliana en Prins Bernhard inspecteren de ere-wacht
op het Willemsplein te Rotterdam.
Onder: Hand in hand naast elkaar volgen de Prinsesjes Haar ouders
bij het aan boord gaan van de sloep, welke de vorstelijke personen naar
de „Karei Doorman" bracht.
leKJAN HQLLAHO
ZUiD--
£1uitwatering5Sluis1 holland
N&V.
In de loop van 1950 zal de 1900 meter lange afsluitdijk tussen Voorne
en Rozenburg voltooid worden, evenals de veel kortere dam in de Botlek,
die overigens iets meer naar het Westen komt te liggen dan op het kaartje
staat aangegeven. De Brielse Maas zal dan in haar geheel een binnenmeer
vormen, dat gevoed wordt met zoet water vla de inlaatsluis bij Spijkenisse
en dat uitwatert op de Nieuwe Waterweg en op het Haringvliet (by Hel-
levoetsluis). De op het kaartje geprojecteerde afsluiting van de Oude
Maas staat geheel buiten de werkzaamheden met betrekking tot de Brielse
Maas.
Deze eerste dan om juist te zijn,
deze 6.500.000 gld. dienen om een
1900 meter lange afsluitdijk te maken
in de brede monding van de Brielse
Maas tussen Voorne en Rozenburg
met wat daar verder dan nog bij komt
kijken. Die dijk moet dienen om te
voorkomen, dat via deze weg verder
nog enig zeewater de lage rivierdelta
van Zuidholland binnenstroomt. Ge
heel en al afdoende is zo'n dijk ech
ter niet, want het zeewater weet ook
langs ondergrondse wegen, die men
kwel noemt, zijn weg te vinden. Een
gelukkige omstandigheid is overigens,
dat deze riviermond in het water
staatkundige bestel van ons land zon
der veel bezwaar gemist kan worden
sedert de Nieuwe Waterweg in 1896
zijn taak voor een groot deel heeft
overgenomen. De afsluiting van de
Brielse Maas zal slechts ten gevolge
hebben, dat er in de Waterweg 12
pet. meer eb en vloed zal ontstaan.
En dat is geen onoverkomenlijk be
zwaar.
Toch zijn er nog kansen voor Nederlandse ondernemers
in Indonesië.
(Door onze economische medewerker).
„Wij staan niet meer TEGENOVER elkaar docli nu NAAST elkaar". Op deze wijze
formuleerde Koningin Juliana op voortreffelijke wijze de overdracht van de sou-
vereiniteit aan de Republiek der Ver. Staten van Indonesië. Naast elkaar, niet alleen
staatkundig maar ook economisch.
Van voorkeursrechten, speciale bevoordeling enz. zal nu officieel althans
:en sprake meer zijn. Onze ondernemers, of zij nu een culture, een bank, een han
delshuis, een mijnbedrijf, een scheepvaartbedrijf of een fabriek leiden, werken thans
in een politiek onafhankelijk land. Zij hebben geen „eigen" overheid meer tegen
over zich en zij zullen dus de strijd om het bestaan moeten voeren als buitenlanders
tegen andere buitenlanders.
Wij zullen nog aan deze gedachte moeten wennen, wij zullen ons er vooral ook
geestelijk op moeten instellen, hetgeen evenwel gemakkelijker zal gaan als svlj ons
realiseren, dat deze nieuwe verhoudingen vooral niet betekenen, dat wij „uitgeran
geerd" zijn in Indonesië.
Per slot van rekening zitten onze on
dernemers al jaar en dag in Indonesië, ja.
onze cultuur- en mijnbouwondernemin-
gen zijn in de letterlijke zin des woords
vast verankerd in de grond. Zij kennen
dus 's lands zeden en gebruiken en alleen
daardoor al hebben zij veel voor op nieu
we concurrenten. Dit is ongetwijfeld een
winstpunt van betekenis. Voor het eco
nomisch voeren van een onderneming,
voor het behalen van winst derhalve, is
zulks echter niet genoeg.
Fabrieken en installaties, die bescha
digd werden, eisen voor herstel en uit
breiding tientallen millioenen guldens. De
kapitaalgevers vooral de Amerikaan
zal in dit voor hem onbekende gebied
niet zo gemakkelijk kapitaal steken, ten
zij zijn regering garanties geeft voor een
aflossing en dividendbetaling. En deze
regering zal zulks alleen doen, als de In
donesische overheid een vérgaande eisen
voldoet, die soms diep in het economisch
leven ingrijpen en de zelfstandigheid
zeker aantasten, hetgeen juist in een
jonge staat op sterke weerstanden zal
stuiten. Hoewel wij-in Nederland zelf een
groot gebrek aan kapitaal hebben, ligt er
daarom voor ons nog wel een kans om
door kapitaalverschaffing aan Indonesi
sche ondernemingen vaster in het zadel
te komen.
LOON-VRAAGSTUK.
Een subtiel punt bij het kostenprobleem
voor de ondernemers zullen vooral de ar
beidslonen worden. Het sociale vraag
stuk is mede door de politieke ontwik
keling voor goed aan de orde gesteld;
de vakbonden winnen aan betekenis en
deze structuele verandering zal niet na
laten een zware druk uit te oefenen op
het ondernemersbudget
Op zichzelf behoeft dit geen gevaar te
vormen, Doch anders wordt dit beeld, als
wij weten dat de prijzen voor de Indone
sische producten (rubber, tin, palmolie,
copra, suiker enz.) in de loop der tijden
aan sterke schommelingen op de wereld
markten onderhevig waren. Niet voor
niets heeft men internationaal voor 1940
al de handen in elkaar geslagen om het
aanbod (dat uit soms ver van elkaar af
gelegen productiegebieden kwam) te be
perken en de pry's zodoende te steunen.
De ondernemer moet dus zijn kost
prijs en zijn opbrengst met argusogen be
kijken. Gelukkig zal zijn jarenlange er
varing, gepaard gaande met de prestaties
van zyn wetenschappelijke staf er in elk
geval voor kunnen zorgen, dat hij een
kwaliteitsartikel tegen minimale kosten
(waarbij wij dan de arbeidskosten even
buiten beschouwing laten) op de markt
kan brengen.
Het gevaar voor nationalisatie achten
wij behalve voor gas-, electriciteit- en
vervoerbedrijven zeer gering, hoewel
uiteraard de politieke ontwikkeling. n.I.
of deze regering aan 't bewind blijft of
dat extremistische invloeden hand over
hand zullen toenemen, een spaak door
het wiel kan steken. Ook deze daad zou
echter kapitaalsgevers afschrikken.
Gaan wij er echter van uit, dat de re
delijkheid het zal winnen, nemen wij
voorts aan dat de Indonesische overheid
haar woorden gestand zal doen en haar
schulden zal blijven erkennen en op de
overeengekomen wijze zal aflossen, dat zij
ook overdracht (transfer) van door de Ne
derlandse ondernemingen gemaakte win
sten tot een redelijke grens zal toestaan,
dat zij ten slotte onze ondernemers een
eerlijke kans zal geven (door geen pre
ferentie aan andere buitenlanders te ge
vendan geloven wij over de toekomst
van onze ondernemingen, dus over ons
kapitaal en onze mensen aldaar, gematigd
optimistisch te kunnen zijn. Juist omdat
wij vertrouwen hebben in de Nederlandse
ondernemingsgeest.
(Nadruk verboden).
De Brielse Maas was oorspronkelijk
de mond zowel van de Oude als van
de Nieuwe Maas, die beide sedert
eeuwen geen Maaswater meer afvoe
ren. De verbinding tussen de Oude
en de Brielse Maas, genaamd de Har-
tel. is echter in de loop der jaren
66. Dat was eens een geheide strafschop en die
werd meestal door Joe Green zelf genomen. Maar
deze maal wenkte de captain naar het doel en daar
kwam Jimmy Brown al op een sukkeldrafje aan
lopen.
Ja Jimmy moest de penalty nemen. Véél er van be
grijpen deed hij zelf niet en hij keek vragend naar
zijn medespelers. Wat moest er eigenlijk gebeuren?
Moest ie de bal een trap geven? Joe Green maakte
een korte beweging en toen had Jimmy de zaak
meteen door. Hij wandelde meteen terug om zijn
aanloop te nemen en hij scheen héél wat van plan
te zijn, want eerst bij de middenlijn van het veld
bleef hij staan.
Het Wereldgebeuren
Opbouw van Israël
Er is thans geen land aan te wij
zen dat vooral door middel van
immigratie een zo snelle aanwas
van bevolking te zien geeft dan de
jonge staat Israël.
Bij een bevolking van 700 k
800.000 zielen kwamen in de afgelo
pen 12 maanden niet minder dan
300.000 immigranten het land bin
nen en in de volgende 9 maanden
worden nog 125 k 150.000 immigran
ten verwacht. Dat een dergelijke
massale immigratie de staat Israël
voor ingewikkelde problemen stelt
ligt voor de hand.
De regering streeft er zoveel mo
gelijk naar de immigranten in de
landbouw te plaatsen, teneinde een
eenzijdige industrialisatie te vermy-
den; tot dusverre is 17 pet. van de
arbeidende bevolking werkzaam in
de landbouw en 24 pet. in de indu
strie. Met alle kracht wordt thans
getracht het aandeel van de land
bouw te verhogen. Dit streven heeft
er ook toe geleid, dat van de lening
van 100 millioen dollar, welke Is
raël onlangs van de Amerikaanse
ex-importbank heeft ontvangen en
waarvan inmiddels de helft werd
opgenomen, een bedrag van 30 k
35 millioen dollar zal worden ge
bruikt voor de landbouw (o.m. voor
irrigatie werkzaamheden in de Ng-
geb) en slechts 20 millioen dollar
voor de industrie. Vooral de citrus
vruchten cultuur is voor Israël van
grote betekenis. In 1938 bedroeg de
uitvoer van sinaasappelen 15 millioen
kisten, doch thans nog slechts 6
millioen kisten. De oorlog, het te
kort aan arbeidskrachten en aan
kunstmest hebben de achteruitgang
in deze cultuur en hierdoor ook in
de uitvoer veroorzaakt. Doch thans
wordt al het mogelijke gedaan om
hierin verbetering te brengen. Wat
de kunstmest-voorziening betreft
zou men gebruik kunnen maken
van de kalilaag in de Dode Zee,
doch de nog bestaande politieke
moeilijkheden met Transjordanië
maakten het tot dusverre onmoge
lijk de kali af te voeren.
Het opbouwen van de nieuwe staat
maakt het noodzakelijk, dat aanzien
lijk meer moet worden ingevoerd dan
kan worden uitgevoerd. Voor de laat
ste 9 maanden bedroeg de waarde
van de invoer 59 millioen pond ster
ling en die van de Uitvoer slechts 8
millioen pond sterling. Voor 't over
winnen van de moeilijkheden, welke
uit deze wanverhouding voortvloeien,
wil de regering verlaging van de kos
ten van levensonderhoud, rationalisa
tie van de industrie en verhoging van
de arbeidsproductiviteit, terwijl sub
sidiëring van de export-industrie
wordt overwogen. Op basis 1938100
liep de index voor de kosten van le
vensonderhoud van het hoogtepunt
van bijna 390 in Februari 1949 tot
September reeds terug tot ongeveer
330. Voor de verhoging van de ar
beidsproductiviteit is de voorlichting
van Amerikaanse zijde van zeer groot
belang.
Toch neemt ook de industrie in Is
raël reeds een zeer belangrijke plaats
in en voor de laatste maanden kon
den niet minder dan 70 nieuwe in
dustriële vestigingen worden gemeld.
Die ontwikkeling van de industrie
werd vooral door de oorlog gestimu
leerd, toen het land plotseling werd
afgesneden van de tot dusverre be
staande invoerbronnen.
De jonge staat maakt een moeilijke
periode door, vooral ook omdat de
weersomstandigheden dit jaar zeer on
gunstig zijn geweest. Haar levensvat
baarheid is echter afdoende bewezen.
Brief kwam na 33 jaar terecht
Na 33 jaar heeft een inwoner
van Venetië een brief ontvan
gen waarin zijn vrouw hem de
geboorte meedeelt van een zoon,
die later in de tweede wereld
oorlog is gesneuveld. De brief
werd in 1916 door mevrouw
Vettore gezonden aan haar man,
die gemobiliseerd was en vervol
gens krijgsgevangen werd ge
maakt aan het Italiaans-Oos
tenrijkse front. De brief kwam
de krijgsgevangene na tot men
zijn spoor bijster werd. Daarna
kwam de brief nog in verschil
lende landen terecht. Tenslotte
werd hij teruggezonden naar de
afzendster.
Luidruchtigste luchtvracht
in 1949 300 wekkers.
Het per vliegtuig vervoeren van
vracht is in de Verenigde Staten
in 1949, in vergelijking met 1948,
met ongeveer 13 procent toegeno
men.
Evenals in 1948 was het 3bort
vracht, dat vervoerd werd, weer
van ongemeen ruime keuze.
De luidruchtigste lading van het
jaar werd aan boord gebracht in
Bridgeport (Connecticut) met als
bestemming Little Rock (Arkan
sas). Het was een grote kist met
300 zeer krachtige wekkers, die,
kort voor het vertrek van de ma
chine, opeens allemaal tegelijk be
gonnen af te lopen. Volgens aanwe
zigen was het gerinkel tot ver in
de omtrek te horen en gaf 't aan
leiding tot een algemeen, enthousi
ast geroep van „opstaan, hoogste
tijd."
Vervoerd werden verder o.a. jon
ge beren en leeuwen, mieren, wur
men, allerlei soort apen, herten, dui
ven, kanaries en ook een ezel. Een
democratische ezel, (de ezel is in
Amerika, vermoedelijk wegens zijn
halsstarrig- en vasthoudendheid, 't
symbool van de democratische partij
de republikeinen hebben een
olifant). De ezel was op weg naar
een diner van een groep democra
ten om daar te kijk te staan.
Russische boer werd 140 jaar.
Volgens Tass is een boer van 'n
collectieve boerdery in Azerbeidsjan
140 jaar geworden. Hij heeft 118
nakomelingen, die allen in hetzelfde
dorp wonen. De boer, Mahmoed
Eè'vasof, „voelt zich zeer weL"