Adriaan Pelt, een Zaankanter met
groot internationaal gezag
„FIETSENDIEVEN
JIMMY BROWN, Sportheld
UITBREIDING DER HOOGOVENS
IS VAN GROTE BETEKENIS
Zeeuwse Almanak
Staatsgrepen
VRIJDAG 23 DECEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Moeilijke taak wacht hem in Libye
Te Lake Success gaat een sleutelpositie voor
Nederland verloren.
(Van onze correspondent Robert Kiek).
De Ver. Naties hebben besloten, dat Libye niet Ia/ter dan 1 Jan. 1952
een onafhankelijke staat zal moeten zfln. Dat Is echter gemakkelijker
gezegd dan tot stand gebracht.
De strategische positie, die Libye inneemt aan de kust van de Mid
dellandse Zee, vereist een werkelijke regering, die de bevolking van on
geveer 1 y2 millioen kan besturen, die de meerderheid in toom weet te
houden en de minderheden beschermt. Hier komen behalve de Llbyers
zelf de buren aan te pas: de buren, Egypte, Frankrijk; de voormalige
bezetter en bevrijder Italië en Engeland Pakistan en de V.S. Het zoe
ken was naar een man van gezag en ervaring, die af en toe met de
vuist op tafel kan slaan en die kan bemiddelen, als de belanghebbenden
het volkomen oneens zijn.
Daarvoor koos men Adriaan Pelt,
een Koog-aan-de-Zaner, die zelfs
al vindt men zijn naam niet iedere
dag in de dagbladen een respec
tabele ervaring heeft in de Neder
landse en internationale politiek. De
laatste jaren was hij assisstent-se-
cretaris-generaal van de Verenigde
Naties, de onmiddellijke rechter
hand van Trygve Lie. Daarvóór was
hij de rechterhand van onze dr. H.
A. Colijn, en van onze oorlogs-pre-
mier G ér brandy, terwijl hij jarenlang
een leidende functie had bij de pers
afdeling van de Volkenbond te Ge-
nève.
Gelegenheid te over derhalve om met
vogels van diverse pluimage samen
te'werken en resultaten te bereiken.
Voor iemand van zodanige talenten
is de benoeming tot Commissaris
der Verenigde Naties met de taak
het netelig probleem van Libye tot
vliegdienst. Maar een passage was
niet te krijgen. Terwijl ik dus toch
niet weg kon komen, besloot ik
maar de tijd te passeren met een
beleefdheidsbezoek aan de Chinese
minister van buitenlandse zaken, die
door de Japanners op deze stoel was
neergezet. Het was een uitermate
langdurig en weinig interessant ge
sprek. Aan beide zijden van de mi
nister zaten twee Japanse functio
narissen, die ogenschijnlijk admini
stratieve werkzaamheden verrichtten,
maar in werkelijkheid druk bezig
waren ons gesprek af te luisteren.
Door een of ander gelukkig toeval
kwam het gesprek op het onderwijs.
Dat gaf de minister een gelegenheid
om op t« merken, dat hij buitenlan
ders, die zoveel talen konden spre
ken, bijzonder benijdde. En hij voeg
de er aan toe. dat hij zelf een tijd
lang in Duitsland gestudeerd had
m vermoedelijk nog wel een paar
dichtregels van Schiller zou kunnen
citeren."
„Ik had niet vee' rnders te deen
dan te luisteren, dus m~" -da ik
ideze declaratie aan. Maar in plaats
ivan dichtregels liet de minister ge-,
broken Duits horen, waarin hij mij
I poogde mede te delen, dat hij geen
landverrader was, maar uitsluitend
er in had toegestemd deze post te
bekleden om te redden wat er te
redden viel. Ik hield mijn gezicht
goed in de plooi en complimenteer
de hem met geforceerd enthousias
me over zijn goed-bestede studenten
tijd; Daarna kwam er nog meer van
deze poëzie: of ik vooral in Gcnève
wilde vertellen waarom hij zich dooi
de Japanners had laten benoemen.
Dat was het ogenblik, waarop ik
mijn verzoek liet horen om een
passage in het vliegtuig. Twee da
gen later kon ik vertrekken."
HET WERK BIJ DE V.N.
Pelt's activiteit als assistent-se
cretaris-generaal van de Ver. Na
ties is aanzienlyk minder avontuur
lijk dan de reis door Mantsjoerrje.
Doch vóór zjjn benoeming te Lake
Success waren er o.a. te Londen,
waar hij als hoofd van de Voorlich
tingsdienst in feite de vader van
„Radio Oranje" en „De Brandaris"
was ruimschoots avonturen ge
weest. Nu komen de ambassadeurs
en de ministers van buitenlandse za
ken en hun afgevaardigden te Lake
Success op Pelt's kantoor praten, of
hij ontmoet ze in de salon der ge
delegeerden. En wanneer er een
vliegpassage naar het eind van de
wereld verkregen moet worden, dan
zorgt Pelt's eigen afdeling daar voor,
binnen enige minuten.
Pelt's taak te Lake Success was
die van organisator. Hij is verant
woordelijk geweest voor de aanleg
van de technische apparatuur van
de wereldorganisatie: van de ar
chieven tot de transportorganisatie,
van de luidsprekers waardoor het
publiek de zittingen in vijf talen kan
volgen tot de 1600 tolken en redac
teuren, scenarioschrijvers en televi
sieoperateurs. die aan .de V.N. zijn
verbonden. In deze functie was hij
in nauw contact met iedere phase
van het werk der Verenigde Naties,
met elk der 59 landen en hij heeft
er veel toe bijgedragen om in deze
invloedrijke kringen de naam van
Nederland hoog te houden.
Het is onmiskenbaar, dat bij de
hoge eer, die Pelt thans te beurt
is gevallen, de permanente verte
genwoordiging van ons land te Lake
Success een gevoelig verlies lijdt. Er
zijn acht. assistent-secretarissen-ge
neraal, eh de kans. dat de plaats
van Pelt bezet zal worden door een
Nederlander is uitermate gering. De
hogere functies worden toegewezen
bij toerbeurt en 51 landen zouden
niets liever zien dan dat „hun man"
de opengevallen Plaats zou bezetten.
Er is geen twijfel ann. dat voor
iemand van Pelt's leeftijd al zijn
hem de 57 jaar gecnsdeels aan te
zien er "nadelen zijn verbonden
aan een verhuizing naai- het zande
rige Tripolis van het comfortabele
leven in" de Ver. Staten Maar Pelt
neemt dit uitermate gelijkmoedig
op. Hij beschouwt dit als een per
soonlijke bijdrage aan het werk dei-
Ver. Naties.
Een gedurfd, doch prachtig staaltje.
een uitvoerbaar resultaat te bren
gen, de kroon op de carrière.
In netelige kwesties heeft Pelt ge
durende zijn loopbaan een schat van
ervaring opgedaan. Een daarvan da
teerde van 1932 toen Pelt, als Vol
kenbondsfunctionaris, deel uitmaak
te van de missie naar Mantsjoerye,
teneinde over de toestand aldaar
rapport uit te brengen.
„Het schrijven van het rapport",
vertelde Pelt, „was niet het groot
ste obstakel. Wegkomen naar Ge-
nève zonder het rapport in handen
te doen vallen van de uitermate
nieuwsgierige Japanners, was een
veel moeilijker taak. De enige ver
binding van Harbin, waar ik mij be
vond, met de buitenwereld, was een
SCHILDEREN.
Het schilderen zit de Nederlayiders
in het bloed. Zij hebben er gevoel
voor, zij hebben een soort van aange
boren vaardigheid. Wanneer Neder
landers op een gegeven moment niets
om handen hebben, zijn er onder hen
altijd-, die naar tekenstift of penseel
grijpen en de impressies, die het om
ringende op hen maakt, in vormen en
kleuren trachten uit te beelden.
In Middelburg hebben deze liefheb
bers der schilder- en tekenkmist zich
verenigd in de vereniging Coloriet en
reeds voor de derde maal treden zij
thans in de Kerstweek met hun werk
stukken voor het publiek.
Hoe eenvoudig en in het klein zijn
zij begonnen! Hoe aarzelend was het
werk, dat zij op hun eerste tentoon
stelling te zien gaven! En welk een
vooruitgang is er te constateren, nu
zij, na geruime tijd onder deskundige
leiding te hebben gewerkt, van des-
kundige zijde te horen krijgen, dat zij
meer zijn geworden dan Zondags-
schilders!
Stimulerend moet de omgeving wer
ken, waarin zij week in week uit bij
een komen om gezamenlijk te teke
nen en te schilderen. Er is in Zeeland
geen fraaier hoekje te vinden, dan de
Kuiperspoort en daarin het oude,
schone Gildehuis. Het Middelburgse
gemeentebestuur verdient dank, dat
het tot restauratie van dit schitterende
stukje vijftiende eeuwse stad besloten
heeft. En Coloriet mag zich gelukkig
prijzen, dat zij over het fraaie Gilde-
huis beschikken kan, 'dat daarmede 'n
waardige bestemming heeft gekregen
en, als vanouds, een rol speelt in het
culturele leven der Zeeuwse hoofd
stad.
(Van onze economische
medewerker).
Dat wy in Nederland, niettegen
staande \vy geen ijzererts in onze
bodem vinden, toch een groot hoog-
ovenbedrjjf in IJmuiden hebben, dat
uit dit erts het zo waardevolle ijzer
maakt, zal de meeste van onze le
zers wel niet onbekend zyn. Maar
weten zij ook, dat dit enorme be-
dryf niet zijn zeer gevarieerde pro
ducten ook een unieke positie in ons
economische leven inneemt, getuige
o.m. het feit, dat het ryk en de ge
meente Amsterdam voor een kleine
40 pet. in het kapitaal deelnemen?
Enkele ver vooruitziende mannen
wisten dit bedrijf in 1918 op poten
te zetten. Zij wilden ijzer maken,
daaruit staal fabriceren en dit weer
bewerken tot platen en balken. Zo
vlug als zij het zich gedacht hadden,
is het (wegens kapitaal gebrek) niet
fegaan. Slechts stap voor stap werd
et doel bereikt. De eerste hoog
oven (waarin yzererts wordt omge
toverd tot ijzer) kwam in 1924 in
werking, de tweede in 1927 en de
derde in1948.
Van het fabriceren van ruw staal
wds voorlopig zelfs nog geen spra
ke en het ruwe ijzer werd dus gro
tendeels geëxporteerd en verder ver
kocht in het binnenland. Om nu min
der op die buitenlandse markt aan
gewezen te zyn, wilde men de afzet
in het binnenland vergroten. De
eerste stap hiertoe was de oprich
ting van een eigen fabriek voor ge
goten buizen (in 1936) en de tweede
stap (in 1939) de inbedrijfstelling
van een fabriek voor fabricage van
ruw staal, hetgeen dus 20 jaar na
de oprichting verwezenlijkt werd.
Nu de integratie (een mooi woord
voor samensmelting in verticale rich
ting: grondstof halffabrikaat-eind-
product) eenmaal zo ver gevorderd
was, lag het ook in de lijn der ver
wachting, dat het staal verder ver
werkt zou worden. En inderdaad, in
1941 kwam er een walserrj voor dun
ne platen (dunner dan 3 mm.) en
in 1947 één voor dikke platen.
Om de maat vol te maken, kon
digde de directie de vorige week
aan, dat de capaciteit van de wal-
serij van dikke platen sterk zou
worden opgevoerd (van 140.000 tot
200.000 ton per jaar) en dat geheel
nieuwe walsbedryven voor dunne
platen zullen worden gebouwd, die
de capaciteit vergroten van circa
54.000 ton tot 155.000 ton, terwijl
dan bovendien in dit gigantische be-
dryfscomplex 75.000 ton blik zal
worden gefabriceerd.
Als ons parlement met deze plan
nen accoora gaat (het rijk zal voor
een zeer groot bedrag, waarschijn
lijk meer dan 100 millioen, in dit
Erojeet deelnemen), zal in de eerste
elft van 1953 die verhoogde stroom
van walserijproducten de fabrieks-
poorten uitkomen.
I Deze cijfers zullen u wellicht im-
j poneren, doch veel zeggen doen ze
u misschien niet. Wel, laten wij u
i dan vertellen, dat dc Hoogovens in
j 1948 alleen al met de verkoop van
j ruw yzer in het buitenland 60
l millioen in het deviezenlaatje brach-
ten. Trekken we er de aankoop van
ijzererts af. dan blijft er altijd nog
J schoon 36 millioen over.
I De fabricage van staal en staai-
producten is op het ogenblik zo
I groot (of nog zo klein!), dat een
kwart van de behoeften der Neder
landse industrie wordt gedekt. Wor
den de geschetste plannen gereali
seerd, dan zou in de helft van de
behoeften voorzien kunnen worden.
Wellicht instructief is in dit verband
dat wij in 1948 niettegenstaande
de eigen staalproductie netto (dit
is na aftrek van de uitvoer) voor
375 millioen aan staalproducten
invoerden.
58dribbelde even om hem goed voor zyn
schoen te krijgen, bracht zijn rechterbeen achter
waarts om het dodelijk schot te lossentoen
Jimmy Brown met een ware pantersprong naar
voren dook en het leer voor de voeten van Joe
Green wegplukte als ware het een boterbloemetje.
Jimmy stuiterde de bal een paar maal voor zich en
trapte hem toen het verre veld in Op de tribune
ging opnieuw een daverend gejuich op en de klei
ne Billie Brushbox stond op z'n hoofd van ple
zierVader, zei hij, vader heb je dat gezien?
Dat verbetert de keeper van Arsenal hem niet!
Wet op praeventiefonds.
Bij de Tweede Kamer is ingediend een
ontwerp van wet tot oprichting van een
fonds voor maatregelen tervoorkoming
van ziekte en ter bevordering van de ge
zondheid (wet op het Praeventiefonds).
Het ontwerp van wet strekt tot de op
richting van een Praeventiefonds. welks
gelden, afkomstig uit het verevenings
fonds, zullen worden bestemd tot het ne
men of bevorderen van maatregelen, wel
ke strekken om ziekte te vooi-komen of
de gezondheid te bevorderen.
Gedacht dient te worden 'aan uitbrei
ding van het masasonderzoek op tuber
culose. Maatregelen in het belang der
kinderhygiëne, financiële steun aan de
Kruisorganisaties ten behoeve van de ver
vulling van haar sociaal-hygiënische taak.
oprichting van wijkgebouwen. steun aan
medisch-paedagogische bureaux en an
dere instellingen op het gebied der geeste
lijke volksgezondheid, enz.
Bij het bepalen van het bedrag, dat
jaarlijks uit het Vereveningsfonds in het
Praeventiefonds zal worden gestort, is er
van uitgegaan, dat in de eerste plaats de
jaarlijkse renteopbrengst van de in het
Vereveningsfonds aanwezige gelden be
stemd kan worden om, met behoud van
de gewenste reserve, ter beschikking te
worden gesteld. Deze rente-opbrengst be
loopt ruim f 3.000.000. Wanneer daaraan
wordt toegevoegd een ongeveer gelijk be
drag, als tot dusverre- uit de opbrengst
van de premiën ingevolge de ziekte-wet
in het Prophylaxefonds werd gestort (bij
na f 1.000.000) welk bedrag in den
vervolge uit de middelen van de zieken
fondsverzekering zal moeten worden
verkregen kan de jaarlijkse storting
van in totaal f 4.000.000 alleszins verant
woord worden geacht, aldus minister Joe-
kes.
Jeruzalem en de V.N.
De beheerschapsraad der V.N heeft
besloten Israël te verzoeken terug te
komen van het plan om bepaalde mi
nisteries en andere regeringsbureaux
naar Jeruzalem over te brengen. Vijf
landen stemden voor en zeven ont
hielden zich. Het voorstel had geen
tegenstemmers.
Frankrijk was het enige lid van de
grote vijf. dat vóór de motie stemde.
VI crkliedcn bij hun arbeid aan de 62 meter hoge watertoren van Oostburg.
De doorsnee van deze waarschijnlijk grootste watertoren van Nederland is
20 meter. Op het hoogste en laatste der vijf reservoirs is de heraclietbe-
dekking te zien, die condenswater voorkomt.
De film „Fietsendieven" moet U gaan zien! 't Is een dóódsimpel ver
haaltje van een werkloze arbeider, die een aanstelling krygt als gemeen
te-aanplakker. Voor dat baantje heeft hij een fiets nodig, maar de zyne
staat in de lommerd. „We kunnen voortaan best zonder lakens slapen",
zegt zijn vrouw en ze verpanden hun beddegoed om de fiets vry te ma
ken. Want die fiets betekent: eindelijk weer werk; niet meer die nijpende
zorgen, niet meer die wurgende angst voor de toekomst. Maar wanneer
dc man voor het eerst weer aan de slag is gegaan en vol zorg bezig is
een affiche op te plakken, wordt zfln fiets die hij een paar meter ver
der tegen een muur heeft gezet gestolen. Weg geluk, weg baantje,
want zonder fiets is hy als aanplakker niets waard en de werkloosheid
heeft hem weer in haar greep.
Dan begint een radeloze, verbeten
speurtocht naar die fiets, onderpand
van vast werk en onderpand van een
wat veiliger toekomst. Die tocht
wordt een kwelling. De wereld is vol
fietsen :langs de wegen honderden, in
de stallingen bij het sportstadion hon
derden en honderden ook op de mark
ten, waar gestolen waar verhandeld
wordt Maar nergens die ene, heel ge
wone," maar toch bijzondere fiets: de
fiets die werk betekent. Aan het einde
van een lange dag van aanvankelijk
hoopvol, maar steeds teleurstellender
vermoeiend en vruchteloos zoeken,
kruipt de wanhoop naar de keel. Dan
ziet de man in een stille straat voor
een huis een verlaten fiets. Niet de
zijne .maar hij zou die fiets kunnen
gebruiken en dan weer een baantje
hebben en weer wat klein en beschei
den, maar toch broodnodig, geluk. Die
eenzame fiets wordt tot een obsessie,
waartegen hij tenslotte geen weer
stand meer kan bieden. Hij steelt de
fiets, maar wordt na een wilde vlucht
een paar straten verder weer gegre
pen. Vernedering en een pak slaag
en daarna mag hij verdwijnen in de
massa. Zonder uitzicht, reddeloos ver
loren in een einde even grauw, triest
en vreugdeloos als Het begin.
Dat is het diep aangrijpende relaas
van „Fietsendieven", een Italiaanse
film, gemaakt door Vittorio de Sica,
op wiens naam ook het wat oudere
en eveneens ontroerende „Sciuscia"
(„De schoenpoetsertjes") staat. In net
simpele verhaaltje van een verloren
fiets ligt hier een sociale tragedie be
sloten. Hier wordt de werkelijkheid
tot in haar wezen onthuld: het leven
van een grote stad, waar de gevolgen
van de oorlog zichtbaar blijven aan
de ontreddering van duizenden men
sen, die geen bestaansmogelijkheid
meer hebben en steeds dieper dreigen
af te zakken naar ellende en verpau
pering. De Sica heeft de nood van
deze mensen werkelijk gespeeld: zijn
ff PRACHTIGE FILM OVER DE~^\
TRAGIEK DER WERKELIJKHEIDJ
film is geen afspiegeling van de wer
kelijkheid, geen persoonlijke visie op
een bepaald geval, maar de levende
werkelijkheid zelf.
„Fietsendieven" is triest maar aller
minst terneerdrukkend: er straalt een
innige warmte van uit door haar te
dere menselijkheid. Het is een film die
ons voelbaar maakt, wat het geluk
voor de mens kan betekenen, het ge
luk. dat vooral in kleine en onbelang
rijk schijnende dingen kan schuilen.
Daarom om haar warm menselijk
pleidooi voor het beveiligen van een
klein beetje geluk in ons leven, is
„Fietsendieven" een heerlijke film,
een film, die ons wezenlijk rijker
maakt. Een film bovendien, die prach
tig is opgebouwd. Heel simpel in haar
beelden, realistisch van sfeer en met
poëzie geladen* ook in haar bitterste
en wrangste momenten. Er is geen
enkele beroepsacteur aan te pas. ge
komen. De Sica pikte de figuren, die
hij nodig had, van de straat op
waaronder een kostelijk ventje van
een jaar of acht, zo levend en echt
als er nog nooit een in een film te
zien was en met <iit levende, niet
door filmstudio-cultuur bedorven,
mensenmateriaal heeft hij een film
gemaakt van levende mensen in hun
en onze wereld.
Een' film. die werkelijk overtuigt,
door het meesterschap van haar maker
èn door haar uit het leven zelf ge
sproten geestelijke inhoud, die tot
een moedig sociaal getuigenis werd.
Een film uit duizenden.
LONG-SHOT.
Het Wereldgebeuren
Voor de derde keer dit jaar is in
Syrië een staatsgreep verricht, die in
enkele uren tijds zonder bloedvergie
ten. de macht in andere handen deed
overgaan.
Dat bewijst wel hoe slecht deze
kleine Arabische staat de weelde van
de souvereiniteit kan dragen, hoe
weinig daar gezonde politieke ver
houdingen heersen. Nog slechts sinds
1941 kan Syrië zich onafhankelijk
noemen. Daarvoor was het geruime
tijd Frans mandaatgebied en dat zou
het wellicht nu nog geweest zijn, in
dien niet de Britten de Franse invloed
teniet hadden gedaan. Tijdens de oor
log was namelijk de Franse bezet
tingsmacht op de hand van Pétains
schijnregering te Vichy. Dat was voor
de Engelsen terecht aanleiding de
Franse troepen te verdrijven; gene
raal Catroux, een vertegenw. van de
Gaulle, kreeg in naam ae zeggen
schap overgedragen. De kleine strijd
macht van de Gaulle kwam algauw
in conflict met de Syrische nationalis
ten, die de steun genoten van de an
dere Arabische staten. In Mei 1945
kwam het zelfs tot een gewapende
botsing. De Britten achtten het toen
opnieuw tijd om in te grijpen en ge
raakten slaags met Franse eenheden.
De Gaulle was daarover hogelijk ver
ontwaardigd en heeft Londen deze
tussenkomst trouwens nog steeds niet
vergeven.
Het eind van het liedje was, dat
alle troepen werden teruggetrokken
en Syrië op eigen benen kwam te
staan. De eerste jaren van de jonge
Republiek luidden allesbehalve een
periode van opbloei in. Bekwame re
geerders ontbraken, eer. kleine kliek
officierennestelde zich in de sleutel
posities en hielden de politici onder
toezicht. Ook het kleine leger van
Syrië nam deel aan de aanval tegen
Israël, maar behaalde het tegendeel
van krijgslauweren. Dat was de di
recte aanleiding tot staatsgreep np.
één, uitgevoerd door de dikke kolo
nel Hoesni. chef-staf met dictatoriale
allures. Hij was anti-Brits gezind en
zocht aansluiting bij Egypte en Frank
rijk. Staatsgreep no. twee werd be
raamd. Kolonel Hinnawi. die in een
Augustus-nacht zijn wapenbroeder
Hoesni vrijwel zonder vorm van pro
ces liet doodschieten. Hinnawi was
meer Brits gezind, tegen Egypte ge
kant en voorstander van een Groter
Syrië, het samengaan met Irak en
Transjordanië onder leiding van ko
ning Abdoellah.
Ook. Hinnawi bleek niet bijster vast
op het kussen te zitten. Hij liet een
nieuw parlement kiezen, maar voor
dit tot besluiten kon komen onder
ging hij het lot van zijn voorgangers.
Zondagnacht heeft kolonel Sjisjakli
Damascus laten omsingelen en Hinna
wi doen arresteren. Dat was staats
greep no. drie. Sjisjakli is weer een
van de militairen, die weinig voor
een Groter Syrë voelt. Om welke re
den? Waarschijnlijk omdat de meeste
Syrische officiren vrezen, dat hun in
vloed danig zal verminderen, zodra
hun legertje opgaat in een groter ge
heel. In feite probeert dus Sjisjakli nu
weer hetzelfde als Hoesni met zulk
een voor hem droef resultaat beproef
de Het is een gewaagde onderneming,
want als het stuivertje wisselen op
die manier door blijft gaan, zal Sji
sjakli straks ten offer vallen aan
staatsgreep no. vier.
Zolang er in Syrië geen politieke
leider zich naar voren werkt, wiens
gezag onbetwistbaar is en die het
vertrouwen van de bevolking weet te
winnen, zolang ziet het er voor Syrië
niet te best uit.
Gezagsondermijning.
Het Tweede Kamerlid van der Goes
van Naters, heeft aan de minister van
justitie schriftelijk gevraagd of het juist
is, dat op een openbare vergadering te
Assen door kolonel dr. J. M. Somer. o.m..
is gezegd: ..Hoe diep moet een volk ge
zonken zijn. dat een dergelijke regering
aanvaardt", terwijl een der andere spre
kers heeft gezegd: „De Nederlandse re
gering is corrupt", en weer een andere
het heeft gehad over het „verraad", dat
bedreven zou worden door een der mi
nisters?
Is het juist. zo vraagt de heer v. d.
Goes van Naters verder dat op deze
vergadering de chefs zowel van de" Rijks-
als van de gemeentepolitie aanwezig wa
ren, die, in plaats van in te grijpen, van
hun instemming met het gesprokene blijk
gaven?
v Ten slotte wordt gevraagd of de mi
nister bereid is deze gezagsondermijning
krachtig tegen te gaan.
Nieuwe inspecteur-generaal van
het Nijverheidsonderwijs.
Mr ir. M. Goote. chef der afdeling
Nijverheidsonderwijs van het ministe
rie van Onderwijs, K. en W. zal ir.
G. Hofstede met ingang van 1 Ja
nuari opvolgen als inspecteur-gene
raal van het Nijverheidsonderwijs.
De heer Goote blijft tevens de functie
van hoofd der afdeling vervullen.