Boeda en Pest zijn weer door een brug verbonden Zeeuwse Almanak DE MOORD OP DE ADMIRAAL Op Nieuw-Gulnea waait nog onze driekleur JIMMY BROWN, sportheld no.1 WOENSDAG 7 DECEMBER 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Bouwwerk met politieke kleur In 1945 door de Duitse troepen opgeblazen. (Van onze reizende redacteur). Met grote feestelijkheden is dezer dagen de grote kettingbrug te Boe dapest of liever tussen Boeda en Pest over de Donau, heropend voor het ryverkeer. Zij werd oorspronkelijk gebouwd tussen 1839 en 1849 en was in die jaren een wonder van techniek. Constructiewerken van die afmetingen waren toen nog zeer zeldzaam. Bovendien had de brug po litieke betekenis; daar de adel van het land, die zeer veel voorrechten genoot, evenveel tol moest betalen voor het gebruik van deze rivierover gang als de gewone burgerij, werd zij tot een zinnebeeld van politieke vrijheid. Voor ons gevoel is dat nogal dwaas maar in de Hongaarse verhoudingen van toen en die verhoudingen heb ben tot en met Horthy voortgeduurd was dat iets heel bijzonders. Na tuurlijk was deze oude geschiedenis een dankbaar onderwerp voor de te genwoordige machthebbers om te be togen, dat de brug, ook nu weer, maar dan in andere zin, een zinne beeld van politieke vrijheid is, maar de meeste Hongaren stellen de daad werkelijke betekenis van de ketting brug meer op prijs dan de zinnebeel dige Honderd jaar geleden was Honga rije politiek en economisch afhanke lijk van Oostenrijk. De lijfeigenschap was nog niet afgeschaft, er waren geen fabrieken, geen banken, geen handelsondernemingen; het gebruik van papieren geld was er nog totaal onbekend. De meest linkse elementen onder de politiek-mondigen, d.w.z. de liberale edelen, waren echter doende daarin verandering te brengen. Zij stichtten spoorwegmaatschappijen, fa brieken, stoombootondernemingen, dreven handelswetten door en deden internationaal geldverkeer ontstaan. Te midden van deze opleving ont stond ook het plan om een brug te bouwen tussen Boeda (de stad met de veleadellijke paleizen op de linker oever) en Pest (de stad van de ge wone burgerij). Er waren wel pont veren, maar die moesten in de winter soms wekenlang wegens zware ijsgang uit de vaart genomen worden. Dan was er helemaal geen verbinding, ook niet per post, om van telefoon en te legraaf helemaal te zwijgen. Deson danks waren er parlementsleden, die de bouw van een brug overbodig von den en dan ook tegen het onderha vige wetsontwerp stemden. Maar zij vormden een minderheid. De brug kwam er. ENGELS ONTWERP. Het achterlijke land beschikte zelf niet over technici, die in staat kon den worden geacht een reusachtige hangende brug over de 300 meter brede rivier te construeren. Daarom wendde de initiatiefnemer, Stephan Széchenyi, zich tot zijn Engelse vriend en medewerker, Sir Marc Isambard Brunei, door wiens bemid deling het werk werd opgedragen aan William Tierney Clark. Hoe voortref felijk het ontwerp van deze Engelse constructeur was moge blijken uit het feit ,dat dezelfde methode van brug gen bouwen nog steeds wordt toe gepast. Ook de nieuwe Maasbrug te Rotterdam zal op hetzelfde principe berusten, al zal die wegens de grotere breedte van de rivier wat zwaarder uitvallen. De Boedapester kettingbrug was WIE? Er zit dus iets in de lucht. De ver kiezing van een Miss Zeeland! Zij is in volle ernst aangekondigd. Popelt Uw hart ook van spanning naar de vraag, wie zich voor deze openbare vermakelijkheid zullen lenen onder de Zeeuwse meisjes? En zijt ge er ook zo van overtuigd, dat a.lthans in Zeeland deze verkiezing reeds bij voor baat een fiasco zal zijn? Ik heb vroegertoen een sensatie weekblad aan de hand van foto's een Miss Nederland koos, zo'n Miss Neder land gekend. Tot op 't ogenblik, waar op zij tot schoonheidskoningin werd gekozen, ruas het een aardig, beschei den middenstandsineiske, met een on- tegenzeggelijk lief gezichtje. Als ze nooit Miss Nederland geworden ivas. was alles vermoedelijk goed gegaan, zou ze een goede baan hebben gekre gen, getrouwd zijn, kinderen hebben gehad, gelukkig zijn geworden. Maar toen ze Miss was, liep alles mis. Ze meende, dat ze werkelijk een schoonheidskoningin was. En de men sen in het stadje, waar ze woonde, lachten haar uit. Toen dacht ze, dat de provinciaaltjes in haar geboortestad te laag bij de gronds waren, om haar op naar juiste waarde te schatten. Ze mat zich allures aan. En haar kennissen lieten haar links liggen. Een paar we ken later moest ze naar een stad in Zuid Frankrijk. Ze ging. En te mid den van een collectie andere Missen moest ze zich laten bekijken met een minimum van kleding aan. Ze werd gefotografeerd en gemeten en beoor deeld en becritiseerd. Miss Europa werd ze natuurlijk niet. Er belandden natuurlijk foto's in haar geboorte plaats. Foto's, waarvoor ze zich kort tevoren geschaamd zou hebben. En Miss Nederland zelf belandde in 'n derde rangs cabaret in Parijs, waar ze aan lager wal raakte, om in de goot te recht te komen. Geen verheffende historie? Neen, in derdaad niet. Het is natuurlijk geen wet van Me den en Perzen, dat het altijd zo gaat, Maar een filmcontract is lang niet voor iedereen weg gelegd. En tenslotte: in wezen is al dat schoonheidskoningiimegedoe een mis selijke beweging, waarvan een lief ge- Zï<rxre zic^1 ^eteT verre kan houden. Wie zullen er in Zeeland intrappen? trouwens naar onze begrippen van zeer lichte constructie; ondanks de monumentale toegangspoorten was motorverkeer erover niet toegestaan; honderd jaar geleden was daar uiter aard nog geen sprake van en toen het ontstond waren er al meer brug gen, zodat dit niet zo'n groot bezwaar ws, al lag zij dan net in het hart van de tweelingstad. Nu is dat anders. De brug werd op 18 Januari 1945 door de Duitse troepen opgeblazen toen de Donau het Duits-Russische front vormde en de oorlog woedde over de hoofden van de onthutste Hongaren heen, die slechts zeer ten dele partij kozen, daar de meerder heid der bevolking zowel de ene als de andere overheerser duchtte en zij slechts belang had bij een uitslag, die zowel de ene als de andere op een afstand hield. Die uitslag is niet ge komen In totaal zijn er in de laatste oorlog 2300 bruggen verwoest; die zijn nu hersteld met behulp van technische middelen van het Rode Leger. De kettingbrug, die 5000 ton staal vergde, was de belangrijkste, Zij siert nu weer het prachtige sihouet van Hon- garije's hoofstad. Zorg voor goede achterverlichting In verband met het groot aantal onge lukken, dat zich de laatste tijd voordoet tengevolge van het rijden tegen stilstaan de auto's, raad de K.N.A.C, weggebrui kers aan om de voertuigen zoveel moge lijk buiten de eigenlijke rijbanen en overigens uiterst rechts van de rijbaan te parkeren. Men moet ervoor zorg dragen, dat de voorgeschreven verlichting in or de is. De K.N.A.C. beveelt verder aan de achterzijde van laadbakken van vracht auto's wit te verven en van goede reflec tors te voorzien. Ook fietsen moeten be halve van een rood achterlicht, zijn voor zien van een goede rode reflector en een wit achterspatbord. Voetgangers wordt aangeraden daar, waar geen fiets- of voetpad is, aan de linkerkant van de weg te lopen. Men kan dan het verkeer aan zien komen. Ook een wit kledingstuk of een witte zakdoek kan in het donker bij het oversteken juist de redding bete kenen. Verkeersregeling bij oversteek plaatsen gevraagd. Het Juridisch-Economisch Verkeerstech nisch College heeft aan de minister van Verkeer en Waterstaat een voorstel ge daan, waarin wordt vërzocht, in overeen stemming met de in omringende landen geldende bepalingen, een bevredigende regeling te ontwerpen voor het verkeer op de z.g. oversteekplaatsen. Waterleiding-jubileum in Brabant. Op 29 December a.s. zal het 25 jaar geleden zijn dat het N. W. deel van Brabant waterleiding kreeg. Wijlen minister Aalberse draaide in 1924 de eerste kraan open. De thans jubilerende Waterleiding maatschappij N. W. Brabant maakte een snelle groei door; zij bezit thans twee pompstations (Oudenbosch en Oosterhout), alsmede een nood-sta tion te Tijen. Van deze stations uit worden thans 41 gemeenten met in totaal 39.000 abonnees van drinkwa ter voorzien. - AMSTERDAMS PODIUM Een prentenboek over Christoffel Columbus. Als een mens jong is, vereert hy helden. Zo vereerde ik destijds Co. lumbus en YVinnetou, Stanley en Piet Moeskops. Von Munchausen en Robinson Crusoë, Shackleton en Gejus van der Meulen. Enzovoorts. Maar vooral Columbus. Later, als men dan tot de gave des onder scheids gedoemd wordt, verdoft er nogal wat luister en degradeert me nige grootheid tot lachwekkende nulliteit. Men pleegt dan te lachen om de eens bedreven heldenverering, maar men zou tegelijk moeten huilen om het verlies van zoveel en schitterende illusies. Onder de weinigen die zyn gebleven, wier roem nooit verdofte, wier glans bleef bestaan, wier stralenkrans nooit ook maar- 't allergeringste aan helderheid inboette bleef Columbus vooraan, 't Gaf niet dat ik la ter las, dat hy een gelukzoeker w.as. 't Gaf niet, dat ze hem de Don Quichot der oceanen noemden, 't Gaf niet, dat hooggeleerde heren zeiden te kunnen bewijzen, dat hij z'n ontdekkingen aan stom geluk te danken had. Voor my bleef Columbus de grootste der groten, en niets was in staat die illusie te verbreken of te verstoren. Als een brok graniet stond de figuur van de Genuees in de branding der herinnering en ik heb het altijd weer opnieuw een haast lyfelyke ver. rukking gevonden over hem te lezen, te fantaseren en te dromen. Tot spyt van de natuurliefhebbers wordt de Sint Pietersberg bjj Maastricht steeds verder afgegraven. De dunne bergwand die de afgravingen aan de Maaskant lange tyd voor 't oog der bezoekers verborg, is nu ook verdwenen De Tienrriilltoensle zoeki zijn weg (V) Ook hier toekomstkansen voor Nederlanders (Van onze Haagse redacteur). DEN HAAG, Nov. „Men dient eindelijk eens afstand te doen van het onberedeneerd pessimisme, dat zo lang Nieuw Guinea in zijn greep hield. Achter het beeld der oerwouden, die toch eens ook bijna ge heel Java bedekten, moet men de langzaam zichtbaar worden omtrek ken zien van een nieuw en gunstiger beeld". Dit zijn woorden, neer geschreven door de heer J. P. K. Eechoud, resident van dat ontzag lijke gebied in het Australische werelddeel, waar nog de Nederlandse driekleur waait; door een nuchtere Nederlander, die geen last heeft van de sentimenten, waarmee de z.g. Nieuw-Guinea-beweging geladen is. door de man, die geacht mag worden zijn terrein te kennen. Nieuw Guinea, Irianië, is een „leeg" land. Volgens de resident wonen er hooguit een millioen Pa poea's op een oppervlakte, die elf maal die van Nederland is: 338.000 Bood het dezelfde mogelijkhe den als ons lage landje aan de Noordzee, dan zouden er tientallen millioenen mensen kunnen wonen en leven, dan zou het zonder be zwaar niet slechts een bestaan bie den aan het betrekkelijk geringe aantal Indo-Europeanen, dat Java wenst te verlaten, maar ook aan 'n slordige paar millioen Nederlan ders, die het hier te benauwd krij gen. Het is er evenwel niet mee te vergelijken. Een groot deel van het land bestaat uit kale onherbergza me, ten dele zelfs met sneeuw be dekte toppen. Maar er zijn ook ge bieden, die een vruchtbare bodem hebben, gezien de weelderige vege- En dan zit men in het knusse boudoirfauteuiltje va'n Tuschinsky's diroompaleis in de Reguliersbree- straat en krijgt op het witte beeld vlak het leven van Columbus te aanschouwen. Althans datgene wat daar op hoog bevel voor doorgaat. Hoeveel jaren was het geleden, dat ik bevend naar dé eerste meters be drukt celluloid opzag? Hoe lang is het geleden, dat ik nog gauw ze nuwachtig een sigaret opstak „eer- het-begon?" En hoe lang is het ge leden, dat ik zó onrustig was bij het zó rustig zitten in een roodpluchen stoeltje in een bioscoop-theater! Toen ging het prentenboek van de heer Arthur Rank open en werd blad na blad van het leven van Co lumbus omgeslagen. Daar was hij dan. Christóbal Co- Ión, Ontdekker en Admiraal beiden, Admiraal der zee Oceaan, zoals hij zich zelf zo gaarne noemde. Ziener en zoeker. Zwerver en bezetene. De man, die Palos verliet met drie kar velen en Spanje een imperium schonk. En goud, goud, goud. Colón: die de Oceaan opzwalkte met een kwadrant en een astrobo- larium, maar zonder een chronome ter. De lengtebepaling op zee was nog niet uitgevonden. Hij miste let terlijk alles om behoorlijk te kunnen navigeren, maar hij bezat twee ont zaglijk belangrijke dingen. Het ene was:" ervaring. Het andere: geloof in zichzelf, zijn droom en zijn visi oen. Geloof genoeg om gediuld te oefenen. Dagen, maanden, jaren ge duld. Geduld en geloof genoeg om te wachten op de gunst der Konin gen: Ferdinand en Isabella. In het prentenboek van de heer Arthur Rank wordt hij ons getoond, In zijn glorie en in zijn vernedering. En de heer Arthur Rank, die alles van film afweet (en nie ts van Co lumbus) brengt ons in het jaar onzes Heren 1949, een week voor Sinter- Maas zogenaamd het leven van Co lumbus. Het leven van de cosmo- graaf, de schilder van kaarten, na vigator en ontdelïkei*. En de heer Rank probeert met honderd kleuren en duizend kleurennuances de droom de illusie en, voor mijn part, de le gende, op te poetsen, duidelijk te maken, visueel voor te stellen, Hy doet, mynheer Arthur Rank, een po ging om gans dit geweldig drama van hoogste grandeur en diepste misère, te schilderen in het prenten boek van zijn verbeelding. Daar is de bladzijde moord en de bladzijde muiterij. De bladzijden over koloni satie, oproer, verraad,intrige, hof schandalen, wanhoop, kuiperij, glo rie .verguizing, twijfel, wreedheid en godsgeloof. Er is een pagina waarop men, o onsterfelykste aller onsterfelijke blunders, het Ei van Dit zou erger voor hem zijn geweest dan alle smaad en hoon, alle inquisi tie en verwerping, alle ketenen en tranen, die hij als prijs voor z'n ont- Columbus zijn rol laat spelen Daar dekking der Indien moest betalen, is de scheepsjongen, die juist als 't Zelfs erger dan dat ei! dodend staal naar Columbus' hart gj. zou nog veël over te zeggen zijn, maar dat laat ik liever over flitst „Land horoept. Men ziet de geweldige ketenen, - - - aan de veel deskundiger en mis- waarmee de Genuees zich voortsleeptSChien Wat taetischer collega Long naar het Hof. Dat Hof zit in pon tificaal te wachten. En met prach tige geluidseffecten hoor t men die ketens ramanelen, knersen en schu ren. Er is meer: met ziet indianen, zó weggelopen uit Madame Tous- sauds rariteitenkabinet. Men ziet Columbus de vlag van Spanje plan ten op een zo juist ontdekt strand en dat is dan een waarlijk superi eure groteske van de heer Arthur Rank, tuan bezar van alles wat filmt en met film te maken heeft in En geland. Hollywood heeft de reputatie alles wat groot, voornaam en edel is te bevlekken en te besmeuren met 't vernis van sentiment en botte wan smaak. Hollywood is volkomen ge rehabiliteerd. Hollywood heeft z'n meester gevonden: in de heer Ar thur Rank. Handelaar in kleuren, en gros en detail. Een andere mijnheer, zekere Fre deric March, beeldt Columbus uit. De Admiraal dier zee Oceaan zou zich rusteloos om en om keren in zijn graf als hij er weet van had, dat anno 1949 zijn nagedachtenis zo onteerdwerd als door de heren Rank en March. Arme Admiraal! Shot. Ik ken zijn oordeel niet wie weet weLke filmische kwalitei ten dit product van de heer Rank mischien toch nog heeft. Ik heb ze echter niet kunnen ontdekken. Geen enkele maal nog niet eens geduren de het zeilen der drie karvelen. Maar misschien dat ik te lang en te veel gedroomd heb over de Genu ees. Mischien was het een onver geeflijke blunder om z'n dromen verfilmd te zien. Ik zal trachten de Columbus van de heer March, dat ei en die kete nen te vergeten. De grauw-verre- gende Reguliersbreestraat, was, na de kleur-orkanen daar binnen, van een verblijdende eerlijkheid en recht schapenheid, En die avond heb ik m'n oude Las Casas weer ter hand genomen en gelezen en gedroomd van de Historia de las Indias. Be schreven door een ooggetuige. Die het zag en opschreef. Alle grandeur en alle misère. Bij zo'n ooggetuige verbleekt zélfs de glans (in techni color) van een Grootheid als de heer J. Arthur Rank. De man, die Hollywood overwon. ANTHONY VAN KAMPEN. tatie en ook gezien de resultaten van nog pas op kleine schaal geda ne onderzoekingen. Er is bijv. een streekplan voor Hollandia, waarin zich 12.000 ha voor permanente landbouw geschikt geachte gronden bevinden; 8000 ha, geschikt voor cacao: 15.000 geschikt voor klappers; 2.000 ha geschikt voor tuinbouw. Men weet, dat het 7300 ha grote S.entanimeer geschikt is voor het uitzetten van verhandelbare vis soorten. Men weet, dat de bodem exploiteerbare ertsen bevat. Men weet, dat de bossen grote hoeveel heden ijzerhout bevatten. In het zoeven genoemde gebied van Hollandia echter wonen 18.000 papoea's en een handvol blanken, veel te weinig om de streek te kun nen exploiteren. Het land vraagt om arbeidskrachten. Voor de ex ploitatie van bijv. die 8000 ha ca- caogrond zijn 2000 arbeiders nodig. Na zes jaar kan er 500 kg droge cacao per ha van geoogst worden, waarvan de exportprijs op het ogenblik bij de 1000 gld per 1000 kg ligt. De opbrengst zou dus zijn 8000 maal 500 gld of wier millioen gld 'sjaars. De mogelijkheid om daarginds geld te verdienen is er. Waarom, zo zult u vragen, trek ken dan zoveel Nederlanders naar Canada en niet naar dit beloften' volle Irianië? In de eerste plaats vanwege de status van het land. Op de Ronde Tafel Conferentie is lang en breed over gepraat of Nieuw Guinea Nederlands be stuursgebied zal blijven of onder deel van de Verenigde Staten van Indonesië zal worden. Vooralsnog is die vraag onopgelost gebleven. Er moet binnen een jaar een defi nitieve beslissing vallen. Vele on dernemers, die bereid zijn er te in vesteren, hetgeen wil zeggen ei werkgelegenheid te scheppen voor emigranten, zijn daartoe alleen be reid onder de Nederlandse vlag, omdat zij vrezen, dat een socialis tische R.I.S. wel eens zou kunnen gaan nationaliseren als de boel een maal op poten staat. En zulk een vooruitzicht werkt nu eenmaal ver lammend. Er is overigens al 250 millioen 45. Zo naderde de Zaterdag, waarop de Wem bley Rovers op eigen terrein tegen de kampioens- elub Wallmill Albion zouden moeten spelen. De kranten hadden het al geschreven: 't wordt nu niet 8—0, maar misschien wel 120 of nog erger. Meneer Brushbox had de vervanging van de doel man geheim gehouden, maar thuis had Billie's moeder een pi-achtige groene trui voor Jimmy ge breid en een prachtig zwart broekje voor hem ge naaid. Op z'n hoofd zou hij een pet krijgen, een pet met een klep voor de zon. Het Wereldgebeuren De zaak Jordan De bekende commissie tegen om-Ame rikaanse activiteit heeft sinds enkele dagen een zaak om handen, waarover in de komende weken nog wel het een en ander te doen zal zijn. Er wordt reeds kwistig met beschuldi gingen rondgestrooid, waarbij figuren als Harry Hopkins en Henry Wallace, beide zeer vertrouwe'ijke medewer kers van wyien president Roosevelt, niet ontzien worden. De zaak is aan het rollen gebracht door Racey Jordan, een officier van de Amerikaanse luchtmacht, die tij dens de oorlog commandant was van het vliegveld Great Falls, van 'waar de leen- en pachtvliegtuigen naar Rusland vertrokken. Het viel hem op, zo vertelde deze officier tijdens een verhoor voor de commissie, dat zo veel Russische koeriers met de vlieg tuigen meereisden. De verklaring hiervoor vond hy later. Op zekere dag ondekte Jordan op het vliegveld een koffer met materialen, afkomstig uit Oak Ridge in Tennessee, de plaats waar de atoombom voor het frootste deel ontwikkeld is. Bij de orter was een mededeling op post papier van het Witte Huis, getekend met de letters H.H. de initialen van Harry Hopkins. In die mededeling verzekerde de ondertekenaar, dat hij de materialen met de „grootste moei te" had losgekregen van generaal Leslie Groves, de opperste leider van het Amerikaanse atoomonderzoek. Jordan meende zich te herinneren, dat de brief gericht was aan Mikoyen een van de drie belangrijkste mannen in de Sowjet-Unie. Louis Russel, een der leden van de commissie tegen on-Amerikaanse ac tiviteit heeft reeds verzekerd, dat aan de verklaringen van Jordan niet te twyfelen valt. Hij zou bewyzen in handen hebben, dat in 1943 drie la dingen grondstoffen voor de produc tie van atoomenergie in leen- en pachtvliegtuigen naar de Sowjet- Unie zijn verzonden. De zendingen waren geboekt in de rapporten der administratie van de leen- en pacht- hulp, waarvan Hopkins de grote man was. Uit de administratie is gebleken dat in Maart 1943 uitvoervergunnin gen zyn verstrekt voor de eerste le vering van 180 Mlo uraniumverbin- dingen. In April 1943 was een tweede export-vergunning verstrekt voor de levering van 480 ltilo; een derde ex portvergunning, eveneens in April 1943 uitgegeven goli de levering van ruim 11 Mlo uranium-metaal. Maandagavond heeft ook de Ame rikaanse radio-commentator Fulton Lewis een duit in het zakje gedaan over deze aangelegenheid. Volgens hem was de voormalige vice-presi dent Henry Wallace „de regerings functionaris" achter de schermen. Hij gaf de opdracht om het materiaal naar de Sowjet-Unie te zenden in weerwil van de protesten dergenen, die met de leiding van het atoomon derzoek belast waren. Harry HopMns behoort niet meer tot de levenden en kan zich dus niet verdedigen. Henry Wallace heeft vol staan met het commentaar: niets dan baarlijke nonsens. Daarmee is de zaak natuurlijk niet uit. De speur honden van de meest gevreesde cn bespotte commissie van het Huis van Afgevaardigden hebben een vette kluif gevonden, die zij niet zullen loslaten. Er is een onverwachte kans gekomen om op het Roosevelt-regiem een nieuwe smet te werpen: Rusland geholpen te hebben bij de vervaardi ging van eigen atoombommen. Dat de Sowjet-Unie destijds een waardevol bondgenoot en de latere ontwikkeling nog niet te voorzien was, dpei-t de beschuldigers niet. Na Leliënthal die inmiddels als voorzit ter van de atoomonderzoekingscom- missie is afgetreden, worden Hopkins en Wallace in de rij der zondebokken geplaatst. Het zou geenszins verwonderlijk zyn, indien de zaak-Jordan een nieu we fase is in de strijd van de mili tairen om de controle en het beheer over de atoomenergie uit handen van burgerlijke instanties te nemen. Geslaagde maidentrip van de „Oslofjord". Het in Nederland gebouwde passa giersschip „Oslofjord" is Maandagt in New York aangekomen. Het schip heeft twee stormen beleefd en was vier uur te laat. Hans Christian Hen- driksen, president van de Noorwegen- Amerikalijn, evenals de kapitein en de ontwerper van het schip, prezen de verrichtingen van het vaartuig, welke zy „bijzonder goed" noemden. gld. kapitaal gestoken in de olie- onderneming in de Vogelkop, het meest Westelijke schiereiland van Irianië. De onderhavige maatschap pijen zouden dat niet gedaan heb ben als zij niet de verwachting had den, dat dat reusachtige kapitaal op de duur een behoorlijke rente zou afwerpen. Het is dan ook wel te begrijpen, dat Oost-Indonesië dit gebied graag bij het zijne gevoegd zou zien. Ook de geografische ligging le vert moeilijkheden op. Het is te ver van de grote scheepvaartwegen verwijderd. En een goede exploita tie is alleen dan mogelijk als Iria nië een vaste verbinding met de buitenwereld, in de eerste plaats met de V. S. krijgt. Dat kan alleen als de boel groot wordt aangepakt. Hoe groot dat zal moeten zijn is al uitgerekend. Het ligt binnen de grenzen van het mogelijke. Ligt hier een toekomst voor Ne derlanders? Het grootste bezwaar, dat tot dusver gold ongezond kli maat kan dank zij de vooruit gang der medische wetenschap vol komen overwonnen worden. Het politieke bezwaar moet in 1950 weggenomen worden. Dan kan de trek naar Irianië op stoot komen. Er bestaat veel belangstelling voor, ook in officiële landverhuizerskrin gen. Als Irianië een tweede vader land kan worden voor Indo-Euro peanen en Europese Nederlanders, dan is nu weldra de tijd rijp om deze zaak op grote schaal aan te vatten. (Nadruk verboden).

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3