Een Zeeuw bouwde een oliestad
Plouvier heeft DE warme pantoffels
LEZERS SCHRIJVEN
DE ZWARTE
ORCHIDEE
Cardon verrees in 4 jaren
WEER EEN KRUISWOORDPUZZLE
ER IS EEN TIJD VAN KOMEN
EN EEN TIJD VAN GAAN
ZATERDAG 26 NOVEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
7
In Mei van dit jaar hebben wjj uitvoerig melding gemaakt van het gro.
te werk, dat de heer C. P. Louwerse h}j Is Vlis singer van geboorte en
ontving In deze stad ztfn eerste technische opleiding heeft verricht ln
Venezuela, waar onder zün leiding de oliestad Gordon werd gebouwd.
Thans ontvangen wtf van een speciale verslaggever een reportage over de
ze nieuwe oliestad.
De nieuwe stad Cardon ligt op het
scheireiland Paraguana. dat ligt aan de
golf van Venezuela by de monding van
het meer van Maracaibo.
Rondom dit meer liggen de oliebedrij-
ven, die van Venezuela de tweede olie
producent ter wereld maken. Het ver
schepen van de ruwe olie levert echter
moeilijkheden op omdat de toegang, die
van zee naar het meer leidt, ondiep is en
zandbanken bevat.
Slechts kleine schepen kunnen van de
ze toegang gebruik maken. Het is daar
om noodzakelijk gebleken op punten, die
wel voor zeeschepen bereikbaar zijn over
slagplaatsen of raffinaderijen te bouwen,
waar de olie, die door kleine tankers van
het meer wordt aangebracht, verder wordt
bewerkt of wordt overgeladen in zee
schepen,
Reeds sinds 1918 bestond het plan een
geschikte havenplaats aan de Noordkust
van Venezuela te vinden en in 1938 werd
het 1243 hectare grote terrein gekocht,
waar thans de nieuwe raffinaderij is ver
rezen. Hoewel de oorlog de vraag naar
olieproducten sterk vergrootte, was 't niet
mogelijk gedurende de oorlog een aan
vang met het nieuwe project te maken,
tengevolge van gebrek aan materialen en
arbeidskrachten. De overeenkomst met
de Venezolaanse regering gaf echter de
stoot tot verdere uitwerking van de plan
nen en reeds in April 1943 werd, op het
hoogtepunt van de oorlog, in Londen het
plan opgesteld voor de bouw van een
nieuwe raffinaderij en een nieuwe stad in
Venezuela. Als plaats werd gekozen het
i 1938 aangekochte woestijngebied in het
uiterste Zuid-Westen van het schiereiland
Paraguana, bij het vissersdorpje El Car
don.
vijf pioniers.
Zonder het einde van de oorlog af te
wachten gingen op 14 Maart 1945 bij Car
don aan land vijf pioniers van de maat
schappij, onder leiding van onze landge
noot C. P. Louwerse. In' dit steenach
tige gebied, begroeid met cactus en divi-
divi, gingen deze mannen aan het werk:
het gebied werd afgebakend, de toekom
stige plaatsen van de woonwijken, de
raffinaderij, de wegen, de pieren, de ker
ken enz. werden aangegeven.
In het begin sliep men in tenten, doch
kort daarna begon de stroom van technici
en arbeiders te lopen en reeds eind 1945
waren de eerste 21 permanente huizen
gereed. Er werd een voorlopige pier ge
bouwd (wij hoorden zeggen: ..Louwerse
heeft die pier met zijn eigen handen ge
bouwd"), materiaal kon worden aange
voerd en de eerste drinkwatertank, zeer
belangrijk in dit gebied, waar het vrij
wel nooit regent, kon in gebruik worden
genomen. Alle noodzakelijke gebouwen
voor de bewoning konden vervolgens in
voorlopige vorm worden opgericht: een
eetgelegenheid en een wasserij, een win
kel, een school en een ziekenhuis. Kort
om. er werd in uiterst korte tijd een ge
hele stad uit de grond gestampt, waarin
het steeds in aantal toenemende perso
neel moest leven.
niets aanwezig.
Voor een goed begrip van de betekenis
van Cardon moet men bedenken, dat de
oprichting van een raffinaderij in een be
woonde streek vrijwel alleen de construc
tie van die raffinaderij meebrengt: de
employé's en arbeiders kunnen in de stad
len. de electrische stroom en het wa
ter kan worden betrokken van de open
bare diensten en tenslotte kunnen de
producten worden afgevoerd via nabu
rige havens, of door middel van reeds
bestaande pijpleidingen.
Niets van dit alles was echter aanwe
zig in Cardon en het moest alles worden
gebouwd, alvorens men kon gaan denken
aan de bouw van een eigenlijke raffina
derij. De nieuwe oliestad Cardon is ge
heel planmatig opgebouwd en van het
begin van de werkzaamheden af heeft de
bedoeling voorgezeten een complete raffi
naderij en woongemeenschap te schep
pen. efficient en ultra-modern en in
aanmerking genomen het specifieke doel
van industriële bedrijvigheid prettig
om te zien.
prettige aanblik.
Men is ln de opzet ten volle geslaagd.
Daarvan hebben wij ons bij ons bezoek
dezer dagen kunnen overtuigen. Om van
de constant uit het Noord-Oosten waaien
de wind te profiteren, heeft men de wo
ningen van verschillende typen
langs slingerende wegen gebouwd. Wie
Onze puzzle bleek deze keer niet zo gemakkelijk te zijn, want er waren
nogal wat verkeerde Inzendingen.
Van de Noordelijke eilanden, waar men toch anders niet voor één gaatje
gevangen is, ontvingen we slechts enkele, foutieve, Inzendingen. De pry's
winnaars zijn: A. de Koster, M 33, Cadzand, mej. R. de Vroom, Brouwers,
dijk 109, Dordrecht, C. 'J. Goedhals, Eikenlaan 27, Midelburg, P. Blok
Achterweg 191, Kortgene, wed. Janse, Kerkring E 129, 's Heer Arends.
kerke en R. Wondergem, HeisinIdstraat 1, Oostburg. Zij krijgen hun prijs
in de loop van de volgende week toegezonden.
De volgende week kunt uw krachten weer beproeven op een kruls-
woordpuzzle. Voor Donderdag a.s. moeten de oplossingen In ons bezit zijn.
Adresseert U ze vooral aan de Redactie VLISSINGEN, met vermelding
„Krulswoordpuzzle" op enveloppe of briefkaart. Dat men abonné moet zijn
om voor een prijs in aanmerking te komen, behoort men zo zachtjes aan
wel te weten.
Horizontaal.
1. Volgens de tijdrekenkunde; 2. Twee
stemmig zangstukje; 10. Eveneens; 11.
Wafel; 13. Een der chemische elementen;
15. Een stad aan de Arno; 16 Bezittelijk
voornaamwoord; 17. Onbehouwen; 19.
Bloedhuis; 21 Munt in India; 23. Kijk; 26.
Altijd; 28. Inzake (afk.); 29. Stad aan de
Moezel en de Rijn; 32. Afkorting van Sic
porro, enz. 33. Geüniformeerd bediende;
34. Plaats aan de Lahn; 35. Frans voor
hor. 10; 36. Bevestiging; 37. Noodsein; 38.
Kever; 39. Afkorting voor Zwitserse N.V.;
40. Tweehoevig dier in Centraal Afrika;
43. Edelsteen; 45. Hulde; 48. Orgaan in
de buik; 50. Grootvader; 51. Water in N.~
Holland; 53 Discipline; 55 Orgaan dat de
gal afscheidt; 57 Engelse drank; 59 Zelf
kant; 61. Fouten tegen de tijdrekenkunde.
Verticaal.
1. Scheikundige afkorting voor koper;
2. Wervelwind; 3. Vette vloeistof (En
gels); 4. Parfum; 5. Een kaartspel; 6.
Kunstmatige wereldtaal; 7. Stad aan een
Italiaans meer; 8. Stop; 12 Dikke wollen
stof; 14. Weleer; 15. Tentvormig zomer
huisje; 18. Stad aan de voet van de Pyre-
neën; 20. Beslissing; 22. Middeleeuws
Spaans veroveraar van Ecuador en Peru;
24. Zoon van Abraham; 25. Boom; 27.
Korte verhandeling: 30. Zekere vrucht;
31. Bewoner van een der Oostzeestaten;
41. Zuid-Amerikaanse Republiek; 42. Har
de klap; 44. Bezittelijk voornaamwoord:
46, Zuivelproduct; 47. Strook van een cou
ponblad; 49. Zich voeden; 52. Inham van
het Sloe tot Middelburg; 54. 190 (Ro
meins); 56. Sluw roofdier; 58. Zangnoot;
60. Voegwoord.
OPLOSSINGEN
.De oplossing van de vorige puzzle
was: Aan 't raam zaten: vóór Net
tie en achter Marie. Aan 't gangpad;
vóór Joke en achter Els.
Ook waren er enkele die onze „moei
lijke opgave" tot een goede oplossing
gebracht hebben. Deze luidt:
1)
w
w
W
W
2)
A
A
A
A
J)
L
L
L
L
4)
s
S
S
S
Weinigen waren op het idee geko
men wees, aaa, els en Essen op deze
wijze te „spellen".
veel zorg aan zijn tuintje besteedt, kan
nu reeds bogen op wat groen en bloemen
rond zijn huisje. Het is alies nog erg
nieuw en het maakt daardoor een enigs
zins kale indruk, maar het lijdt geen twij
fel. of na enige jaren zal Cardon volgens
de plannen een werkelijk prettige aanblik
bieden. Al is de productie reeds op 1
Februari van dit jaar begonnen, Cardon
is nog lang niet af. Ook niet de raffina
derij, die vermoedelijk in Februari of
Maart van het volgende Jaar, althans wat
de eerste installaties betreft, gereed zal
zijn en dan 60.000 barrels per dag zal
kunnen verwerken.
Behalve de staf, die omstreeks vijfhon
derd personen omvat, zijn ongeveer twee
duizend man in Cardon werkzaam, doch
slechts heel weinigen hebben een taak in
de eigenlijke raffinaderij, daar deze zo
modern en vernuftig is ingericht, dat drie
man een eenheid kunnen bedienen. De
controle op temperatuur, druk, enz., ge
schiedt geheel electrisch.
Reeds in Augustus 1947 was de eerste
definitieve pier gereed. Aan elk van die
beide pieren, die 1200 voet lang zijn en
aan het uiteinde in 45 voet diep water
s*aan, kunnen gelijktijdig 2 oceaan-tan
kers en 2 lake-tankers aanleggen, in totaal
dus acht schepen. De bevoorrading door
middel van normale vrachtschepen ge
schiedt uiteraard ook aan deze pieren.
Gregeld doen schepen van de K.N.S.M.
Cardon aan.
rationele bouw.
De raffinaderij en de bijbehorende in
stallaties zijn zeer rationeel gebouwd. Aan
de 'waterzijde bevinden zich het hoofd
kantoor. het Jobaratorium, de krachtcen
trale en de pompen. Deze pompen zorgen
voor het zeewater, dat gebruikt wordt
voor de koeling in de fabriek. In drie
evenwijdige stroken liggen daarachter de
tanks voor ruwe olie, de verschillende
eenheden voor de raffinage en de tanks
voor de afgewerkte producten. De rook
en de dampen van de fabriek waaien uit
over de zee. zodat de woonwijken geheel
vrij van onaangename geuren zijn. In het
havengebied bevinden zich verder een
installatie, die een grote hoeveelheid stoom
levert voor de fabriek, alsmede een zee-
waterdistilleerinrichting. die voor drink
water zorgt. Daar er nog steeds gebrek
aan drinkwater is. is men begonnen met
de aanleg van een waterleiding van om
streeks 100 kilometer lang. die water zal
aanvoeren van de bergen achter Coro op
het vasteland. Dit project wordt geza
menlijk bekostigd met de Creole Petro
leum Corp. (Standaard Oil) en de Vene
zolaanse regering.
De meerderheid van de woonhuizen ir,
Cardon is van het type „twee onder een
dak". Zij bieden woonruimte aan een to
tale bevolking van ongeveer 12.000 per
sonen. Voorts zijn er drie scholen, een
r.K. kerk. een polikliniek, een zieken
huis, drie clubs, sportterreinen, een open
lucht-bioscoop. een schoonheidssalon, bar
bier. apotheek, enz., eigenlijk kan men
er alles vinden, wat een grote stad
rijk is. In de school voor de kinderen van
de staf wordt in drie talen, Engels, Ne
derlands en Spaans, onderwezen. De kerk
biedt zitplaats aan 900 gelovigen. Aan de
polikliniek en het (voorlopig in een school
ondergebrachte) ziekenhuis zijn 15 artsen
(krachtens de Venezolaanse wet allen
Venezolanen) werkzaam, die gemiddeld
150 patiënten per dag behandelen of on
derzoeken. Er worden gemiddeld 100 door
lichtingen per week verricht. De bioscoop
biedt plaats aan 1200 personen.
Men vraagt zich misschien af hoe de
huisvrouw aan haar benodigdheden komt.
Ook daarvoor is gezorgd. Er zjjn enige
zelfbedienlngsbedrijven, waar alls te krij
gen is. Uiteraard moeten alle levensmid
delen worden ingevoerd. Daarvoor zijn
drie vrachtvlletuigen nodig, terwijl een
schip van de maatschappij twee maal per
week een reis naar Maracaibo maakt om
levensmiddelen aan te voeren, en boven
dien maandelijks nog 300 ton van buiten
wordt aangëvoerd. Men kan zijn maaltij
den ook in de mess-hall gebruiken, die
in een uur 600 personen kan bedienen.
Van de staf die hier genoemd wordt
de „buitenlandse staf" is op het ogen
blik nog ongeveer de helft Nederlands,
maar naar gelang de voltooiing van het
project nadert, wordt dit aantal geringer.
Bij de bouw van Cardon hebben nl. vrij
veel Nederlanders als geschoolde arbeids
krachten hun aandeel geleverd. De heer
C. P. Louwerse aan wie de eer toekomt,
dit gigantische werk te hebben gewrocht,
is, general manager van Cardon.
ENKELE CIJFERS.
Tenslotte volgen hier. voor wie daarin
belang stelt, enige cijfers. Het vermogen
van de krachtsinstallatie is 30.000 kW per
uur, de lengte van de geasfalteerde we
gen is 150 km. de distilleerinrichting
levert 2000.000 liter drinkwater per dag.
zijn 3 millioen zakken cement ge
bruikt, 2000 km electrische kabel en
draad, 200.000 ton staal. 500,000 kubieke
meter beton, de oppervlakte van maga
zijnen en werkplaatsen bedraagt 26.000 m2,
ongeveer 1100 huizen zijn gebouwd, de
scholen kunnen 1360 leerlingen ohderrich-
gedurende 60.000.000 uren is er ge
arbeid, de zeewaterpompen hebben een
capaciteit van 864 millioen liter water per
dag en de totale kosten van het werk
worden geraamd op 550.000.000 bolivares.
dat is ruim 600 millioen Nederlandse gul
dens
BOERENZOONS OP REIS (Slot)
Boerenzoons naar huis.
Verzamelen is geblazen voor 12 No
vember. Onze boot vertrekt uit New
York de 19e. Tussen beide data staat
heel wat te gebeuren. Een climax,
waarop wel een antixclimax zal vol-
volgen. Hopelijk niet op de boot! Al
len komen bijeen in Washington, de
stad vanwaar wij ons ook verspreid
den, 7 maanden geleden. Evenals by
aankomst zullen wij ook thans door
dr. van Kleffens, de Nederlandse Am
bassadeurs. ontvangen worden. Door
E.C.A. (Marshall-plan) wordt een af
scheidsavond georganiseerd, waarop
ook de première van de zeer geslaag
de kleurenfilm van het verblijf van
de boerenzoons zal worden gegeven.
Er zal een persconferentie zijn en na
tuurlijk zal het aan foto's nemen niet
ontbreken. 15 November vertrekt de
groep naar New York en zal de gast
zijn van de Standard Oil Co. Dan
volgt het onherroepelijke en onver
biddelijke vertrek een paar dagen la
ter per s.s. „Edam" van de Holland-
Amerika-Lijn. Er zijn er die met lo
den schoenen huiswaarts keren. De
datum van ons vertrek is even on
herroepelijk als onverbiddelijk voor
allen, iedere poging van enkele ten
Maandag werden, te Goes de eerste landarbeiderspensioenen in Zeeland
uitbetaald. De heer F. Reijerse uit Wilhelmlnadorp plaatst als eerste zijn
handtekening.
(Ingezonden mededeling).
rEUILLETOS
door
ALLAN SWINTON
Op een kleine, met groen overscha
duwde open plek, waar kikvorsen
rondsprongen en andere reptielen leef
den en een schuimig water onder hun
voeten naar boven scheen te komen,
bleef de gids staan, In een glimlach
zijn witte tanden tonend, wees hij
naar de schoenafdrukken in de mod
der en maakte een pantomime van
blazen. Zij begrepen, dat dit de plek
was. waar Semple door een blaaspyl
was getroffen. Mary voelde zich ziek
worden van ellende.
De gids was een van de jagers ge
weest en had tot dit ogenblik snel het
spoor gevolgd, dat hij zich van die
morgen nog goed herinnerde. Maar
toen het slachtoffer eenmaal door de
pijlen getroffen was, had men hem
aan een zekere dood overgelaten. En
van nu af aan moest er opnieuw een
spoor gevolgd worden.
Daarom werden zij nu langzamer
hand voorgegaan, terwijl de grond nog
moerassiger werd. Eindelijk kwam er
een bruinachtig gekleurde kreek ir
zicht, die zich tussen de bomen door
slingerde, Door de bladeren van het
geboomte viel het zonlicht op het wa
ter.
Op een open plek. waar het gras
hen tot de middel reikte, bleef de gids
staan en wees op datgene, dat het ein
de van de vluchteling duidelijk scheen
te beschrijven.
Plat gedrukt, waar hij neergevallen
was en zich in zijn doodsstrijd rond
gewenteld had, was dit in de moeras
begroeiing duidelijk te zien. Het bre
de op deze wijze door hem gevormde
pad eindigde bij de kreek, waar wor
tels als slangen zich in het bruine stil
le water kronkelden.
Dicht bij de oever werd het water
oppervlak, dat elders zo vlak was als
een spiegel van onder af in een kol
kende beweging gebracht.
De Jivanté wees er naar. Manuel
keek met hen naar beneden en week
toen terug, grommend: „Caribes!"
Zij begrepen hem. Het lichaam was
bestormd door de caribes, een klein
vleesetend visje, wiens benen kaken
werken als "n schaar en die zo bloed
dorstig is, dat zij in een halve dag een
os kunnen verorberen.
Sam zei: „We kunnen niets doen.
Laten we maar gaan". Vol afschuw en
wanhopig liet 4) hem haai van die
plek wegvoeren.
Sam aarzelde even. Toen zei hij:
„Wacht jij hier even, We moeten het
logboek vinden".
„Het zal er niet zijn. Hij heeft het
niet meegenomen. Hij kon geen oude
man neerslaan", herhaalde zij dof.
Sam keerde zich om. Zo goed als
zijn kennis van het Spaans het hem
veroorloofde legde hij aan Manuel uit
wat hij hoopte te vinden en Manuel
trachtte het aan de gids te vertellen.
Vanaf de plek, waar de pijlen Sem
ple hadden getroffen tot daar, waar hij
in de kreek gerold was. kamden zij
zonder succes de grond af.
Ten laatste kwam Sam bij Mary te
rug. „Hij moet het bij zich gehad heb
ben, Ga mee terug".
HOOFDSTUK X.
Bevlekt met modder uit het moeras,
moe en velkomen mismoedig na die
verdrietige en vermoeiende tocht, be
reikten zij de open plek.
De mensen demonstreerden niet te
gen hen. Toen zij naar de tenten gin
gen, keken verschillende van hen de
blanken op een eigenaardige manier
aan. Het was nog vrij vroeg. Ongeveer
tien uur.
Voor de tenten bleven zij staan en
Sam zei: „Wat kan ik zeggen?"
„Hij heeft het niet gedaan!" ver
klaarde zij hartstochtelijk. „Hij zou
het niet kunnen! Hulpé heeft hem la
ten vermoorden, evenals hij grootva
der heeft gedood. We moeten er iets
aan doen".
„Maar alles, wat we hebben, is al
leen maar theorie. Er is geen schijn of
schaduw van bewijs".
„Het kan me niet schelen! Hugh
heeft het niet gedaan! Doorzoek onze
bagage en je zult het logboek vinden,
waar die Indiaan het verborgen heeft".
Gedreven door zijn bezorgdheid nam
hij haar hand. „M'n beste.
Zij rukte haar hand los. „Oh, laat me
met rust!" Zij liep haar tent binnen
en trok de kleppen achter zich dicht
Sam bleef in een verdrietige stem
ming achter. Hij wilde haar maar al
te graag troosten, maar wist niet hoe
hij er aan beginnen moest Hij keerde
zich om, ging naar zijn tent en be
sloot eerst maar droge kleren aan te
trekken.
Er lag een hoopje fruit dat de In
dianen gebracht hadden. Hij nam de
beste exemplaren er uit, ging naar
haar tent en riep: Alary"?
Na enkele ogenblikken klonk er 'n
gesmoord: „Ja?"
„Je hebt de gehele dag nog niets ge
geten. Hier is wat fruit".
„Neen, dank je. Ik heb er geen trek
in".
„Het is mooi fruit Hier is het". Hij
schoof het door haar tentkleppen naar
binnen.
(Wordt vervolgd)
spijt er nog een tijdje aan vast te
knopen.
Het zou toch alleen maar uitstel
zijn. Maar in gedachten zullen som
migen een vriendelijk landelijk Am.
stadje zien, ergens in de uitgestrekt
heid van de Midden West. Zij zien
zich daarin geplaatst als de vertol
kers van de hoofdrol met als hoogte
punt zijn vraag en haar antwoord in
de stilte van de velden. De woorden
waren anders, de klank waarmede
zij gefluisterd werden eenzelfde als
elders, waar ook ter wereld
NIAGARA FALLS.
Tijdens mijn laatste tocht passeer
de ik de Niagara Falls. Dat was voor
de tweede keer. De Niagara Falls
vormen een van de vijf wereldwon
deren. En inderdaad er rolt een hele
plas water naar beneden elke secon
de, elke minuut, een heel jaar door
tot in eeuwigheidJe vaart met
een stoombootje er onder langs en
kijkt tegen het enorm gordijn van
neerplonsend, uitelkaarspattend en
hele nevelvelden vormend water, als
Klein Duimpje tegen de Reus. Be
schermd door oliejas en Zuidwester
vaar je dicht onder de drie grote
watervallen, 's Avonds bekijk je ze
van de overkant, de Canadeese zijde,
na over de brug gegaan te zijn, die
de Verenigde Staten en Canada ver
bindt. Je ziet ze in kleuren rood en
j groen. Het is groots en ontzagwek-
kend. Maar toch had je meer ver-
wacht. Wereldberoemde zaken vallen
j gewoonlijk bij nadere kennismaking
een beetje tegen, misschien juist om-
1 dat zij wereldberoemd zijn.
HUISWAARTS.
Laat ik voor dit maal zo onbeschei
den zijn, iets van mijn persoonlijke
gevoelens prijs te geven, omdat zij
misschien de gedachten van allen ver
tolken.
Wanneer je de hartslag van ste
den Eds New York en Chicago hebt
gevoeld, de eenzaamheid van woestij
nen hebt ondergaan, de schoonheid
van bergen hebt doorleefd, gereden
hebt door en gevlogen over een we
relddeel; wanneer je in je tweehon
derdste restaurant je maaltijd hebt
.gebruikt, gesproken hebt met Mexl-
j canen. Chinezen, Nederlanders. Ja
panners, Bulgaren. Italianen, Engel-
I sen enz., intussen allemaal Amerika
nen wanneer je zag het water
van de Atantische en de Groote
j Oceaan, 't temperament van t' Zui
den, de zakelijkheid van het Noorden,
danontwaakt het verlangen.
VERLANGEN.
i Het onbestemde verlangen te gaan
:.aar Californië, wanneer je in het
Oosten bent en naar Hawaii, wanneer
je in Californië aankomt. Een verlan
gen naar nieuwe indrukken, steeds
weer, steeds verder, als opgejaagd
door een onzichtbare macht, Je raakt
wat uit je Hollandse doen, maar de
liefde voor het hoekje grond aan de
mondingen van Maas. Rijn en Schel
le blijft. Des te meer je ziet, des te
meer je beseft, dat je dan wel de
zoon van een klein volk bent. maar
toch van een volk, dat in alle op
zichten de toets van de critiek kan
doorstaan, ook die van het grote
land aan de overkant van de Atlan
tische Oceaan.
En je vindt het allen maar jam
mer, dat Eil je 10 millioen landgeno
ten niet de gelegenheid kregen, dit
met eigen ogen te aanschouwen. Wel
licht zou dan meer gewaardeerd wor
den hetgeen het eigen land biedt op
sociaal, cultureel, ja op schier elk ge
bied en zou minder gemopperd wor
den om kleinigheden.
Zij zouden dan wellicht minder op
gaan in eigen belangrijkheid, maar
zich meer zien als de vertegenwoordi
ger van een volk, dat wel niet de
eerste viool speelt in het orkest der
volkeren, maar toch met ere een voor
aanstaande plaats inneemt.
Ir. C. W. C. VAN BEEKOM.
pont en brug.
De heer K. Maas uit Breskens schrijft
ons over de veerdienst Vlissingen-Bres-
kens en uit o.a. de klacht, dat vele laag
gebouwde auto's beschadigingen oplopen,
omdat de overgangen van de straat naar
de brug en tussen beide beweegbare de-
len van de brug te bol gemaakt zijn.
Vroeger waren deze aansluitingen minder
bol, zodat men toch mag aannemen, dat
dit euvel verholpen kan worden.
De directie van de Provinciale Stoom-
bootdiensten deelde ons mede, dat deze
klacht inderdaad juist is. Men heeft deze
zaak reeds enige tijd in studie en er mag
worden verwacht, dat binnenkort een en
ander zal worden verbeterd.
bus of tram op schouwen.
Het artikel „Tram- of busvervoer op
Schouwen en Duiveland" in uw blad van
14 November, geeft een verkeerde indruk
omtrent het daarin behandelde probleem.
Wij wensen te verklaren, dat niet een
eventueel vermeende algemene ontevre
denheid, die onder de bewoners van
Schouwen en Duiveland zou bestaan over
de R.T.M., er toe geleid heeft, van het
E.T.I. een rapport te vragen over de
kwestie, welke vorm van vervoer het
meest geschikt is voor Schouwen en Dui
veland. De aanleiding daartoe is geweest
de indiening van concessieaanvragen zo
wel door de R.T.M. als door een vennoot
schap in oprichting, die het vervoer alleen
met autobussen wil verzorgen.
Verder is het onjuist om te beweren,
dat Schouwen en Duiveland een verbin
ding met het overige Zeeland van heel
wat meer betekenis acht dan een ver
binding b.v. met Rotterdam. Naast verbe
tering der verbindingen met overig Ne
derland wordt steeds gestreefd ook voor
een goede verbinding met overig Zeeland.
Ten slotte wordt opgemerkt, dat de ge
noemde eenvoudige oplossing niet zo een
voudig is als zij wordt voorgesteld. Dat
aan het veer Zijpe-Anna Jacobapolder
geen veerboot ls gekomen met koplading
Is geen gevolg van een weigering van de
R.T.M. Het is afgestuit op de hoge kosten,
die daaraan verbonden zijn. Behalve de
aanschaffing van een dergelijke boot zou
ook verandering van de steigers noodza
kelijk zijn. De kosten van het een en
ander worden globaal op meer dan twee
millioen gulden geraamd.
Of door het stationneren van een veer
boot met koplading aan het veer te Zijpe
het gehele probleem bus of tram zou zijn
opgelos.t valt zeer te betwijfelen
Intussen wordt met ongeduld uitgezien
naar het rapport van het E.T.I. Dat het
thans spoedig uitgebracht moge worden!
Het bestuur der vereniging van bur
gemeesters en secretarissen op Schouwen
en Duiveland.
J. SCHUURBEQUE BOEIJE. Voorzitter.
G. A. HARINGMAN, Secretaris.
Aantekening van de redactie:
Inderdaad was de aanleiding tot het
vragen van een E.T.1 .rapport de actuali
teit van de concessie-kwestie, maar zou
men nu voor zo'n concessiekwestie een
rapport nodig geacht hebben, wanneer
daaraan niet jaren van levendige onte
vredenheid over de R.T.M. voorafgegaan
waren? Het komt hier niet aan op het
aangeven van de aanleiding, maar op het
aangeven van de diepere oorzaak.
En is niet meermalen opgemerkt, dat
de R.TM. de verbindingen binnen haar
verkeersgebied zodanig coördineert, dat
zij binnen dit gebied met Rotterdam
als centrum voldoen, maar minder ge
richt zijn op de verbindingen van Schou
wen met overig Zeeland?
En herinnert men zich, dat nog kort
geleden 'n comité van weldenkende man
nen, die het goede voorhadden met Schou
wen en Duiveland een grote actie hebben
opgezet voor 't stationneren aan het veer
te Zijpe van een veerboot met koplading?
Ook wy zien met ongeduld het rapport
van het E.T.I. tegemoet over de laatste
ttmaiyn. die in Zeeland nog functionneert,
WfJ weten niet hoe het rapport zal uit
vallen. maar we beseffen toch, dat het
een rapport zal moeten zijn. waarover
men in de toekomst byvoorbeeld over
20 jaar niet glimlachend de schouders
zal mogen ophalen en wij stellen daarom
nu al de vraag: Verwacht men niet. da'
over 20 Jaar een tramiyn. zoals die thm
op Schouwen en Duiveland bestar'
sterk-verouderd ding zal zijn?
