Albanië, haard van onrust
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Verdeling van het Westen of
het Oosten uit
van
TRAM- OF BUSVERVOER OP
SCHOUWEN EN DUIVELAND
Zeeuwse Almanak
Landbouwbeleid en de devaluatie
DE ZWARTE
ORCHIDEE
MAANDAG 14 NOVEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
„Het uur der vrijheid is nabij
(Van onze correspondent)
ROME, Nov. Albanezen, die dezer dagen uit Albanië via Griekenland
maar Italië gevlucht zijn, verklaren, dat de stemming van de Albanese be
volking het nulpunt nadert en dat voor de economische en politieke toe.
stand van het land een spoedige oplossing gevonden moet worden,
Enver Hoxha, die tot nu toe blindelings de politiek van de Kominform
opvolgde, heeft niet alleen het land beroofd van de zo noodzakelijke invoer
uit Joego-SIavië, doch het tevens In een toestand gebracht, die voor de
toekomst weinig goeds voorspelt.
De Grieken, die tot 't uiterste ge
prikkeld zijn door de ondersteuning
die de Griekse opstandelingen van
Albanië ontvangen, hebben via hun
minister van Oorlog laten weten, dat
iedere verdere in bescherming ne
ming van de verslagen rebellen op
Albanees grondgebied de Grieken er
niet van zal weerhouden deze rebel
len tot op dat grondgebied te achter
volgen. Het is tevens bekend, dat de
Griekse troepen de Zuid-Albanese
provincie van de Epirus niet meer
zullen verlaten. Het is duidelijk, dat
Tito het met deze oplossing volkomen
eens is, als de rest van Albanië ten
minste aan hem overgelaten wordt.
Wat in zo'n geval de bevolking boven
het hoofd hangt, kunnen alleen ken
ners van deze streek voorzien.
Wat echter de Albanezen, volgens
mededelingen van de Albanese emi
granten, nog meer vrezen dan deze
verdeling van het Westen uit, is een
verdeling van het Oosten uit. Men
is in Albanië de mening toegedaan,
dat het Moskou op het ogenblik er 't
eerst om te doen is Tito uit de weg
te ruimen en dat het daarvoor ook
bereid is politieke concessies te doen.
In dit verband spreekt men van
een kortgeleden gehouden zitting van
het Politbureau in Moskou. Over deze
zitting zijn via verschillende kana-
gens berichten "binnengesiepeld. Vol
gens deze berichten zou in tegenwoor
digheid van Stalin, Molotov en Malen-
kov besloten zijn, de ondersteuning
van de Griekse opstandelingen door
Bulgarije en Albanië stop te zetten,
wanneer Londen en Washington be
reid zouden zijn. Moskou met betrek
king tot Tito de vrije hand te laten.
(Men beschouwt de inmiddels begon
nen internering van de naar Albanees
grondgebied gevluchte Griekse op
standelingen als een gevolg van dit
besluit.)
EEN VERDELING?
Het Politbureau zou verder besloten
hebben, wanneer Londen en Washing
ton hieromtrent tot overeenstemming
zouden komen, een definitieve ophel
dering van de toestand in de Balkan
door middel van een verdeling van
Albanië voor te stellen, waarbij Grie
kenland de Noordelijke Epirus
zou krygen en de rest van Albanië,
na Tito uit de weg te hebben geruimd,
zou komen bij het dan aan de Ko
minform trouwe Joego-SIavië.
De angst voor verdeling öf door
Ernstige t.b.c.-besmetting
veestapel Goeree-
Overflakkee.
Een dierenarts te Middelharnis en het
hoofd der lagere landbouwschool te
Sommelsdijk, hebben gegevens verza
meld over de verbreiding van de tu
berculose onder de veestapel van
Goeree-Overflakkee en zij hebben
hun bevindingen neergelegd in een
vrij opzienbarend rapport.
In dit rapport wordt Verklaard, dat
Veertig procent van de veestapel van
het eiland tuberculeus is en dat er
zo goed als geen t.b.c.-vrije bedrijven
voorkomen. De rapporteurs menen te
mogen concluderen, dat de veelvul
dig voorkomende gevallen van t.b.c.
onder de bevolking een gevolg zijn
van de besmetting van de veestapel.
Zij wijzen er met nadruk op, dat nog
vaak ongekookte of niet voldoende
gekookte melk wordt geconsumeerd,
hetgeen ernstig gevaar voor besmet
ting oplevert.
Een practisch denkbeeld.
De algemene ontevredenheid, die
onder de bewoners van Schouwen en
Duiveland bestaat over de Rott.
Tramweg Mtf., heeft er toe geleid,
dat thans in opdracht van de Vereni
ging van burgemeesters en secretaris
sen op dat eiland een rapport door
het Econ. Techn. Instituut te Mid
delburg wordt opgesteld over de
kwestie, welke vorm van vervoer
het meest geschikt is voor Schouwen
en Duiveland.
Het gaat hierbij niet uitsluitend
om een vervoersprobleem. Het gaat
hierbij ook om een provinciaal be
lang.
Men heeft de indruk op Schouwen
en Duiveland, dat de R.T.M. het ver
voer op het eiland ziet als een ver
lengstuk van het Rotterdamse ver
voersgebied.
De R.T.M. plaatst Rotterdam in het
VERJAARDAGSTAART
In het tweede bedrijf van De zil
veren fluit", de kostelijke Amerikaan
se comedie, die de afgelopen week in
Zeeland zovelen een paar allergenoe-
gelijkste uurtjes heeft bezorgd, komt
een van de actrices met een taart op.
Een heerlijke taart, kunstig product
van banketbakkersvaardigheid, met
van die mooie roomtorentjes. Je zou
er zo in happen als
Als die toneeltaarten maar niet van
hout waren
Zaterdagavond ging De zilveren
fluit" in Vlissingen en toen was de
taart niet van hout. Een heerlijke,
echte taartzacht, smakelijk gebak en
verrukkelijke crème.
Anny de Lange, de actrice, die de
taart in het stuk moet opbrengen,
was namelijk jarig en de Vlissingse
hotelhouder, bij wie het gezelschap
logeerde, had daar lucht van gekre
gen. Toen rijpte bij hem het plan
netje: de houten taart moest Zater
dagavond een echte taart zijn. De
taart ging naar het Concertgebouw,
een van de Z.V.U.-bestuursleden
smokkelde haar achter het toneel en
de toneelknecht werd in het complot
genomen.
Toen het grote moment daar was,
kreeg de jarige Anny de Lange de
echte taart in de handen geduwd en
nog voor het goed tot haar doorge
drongen was, stond ze met de taart
bij haar collega's op de planken. De
taart kwam op tafel en de weinigen
in de zaal, die er van wisten, geno
ten van de kennelijk verbaasde ge
zichten van dat groepje om de tafel
op het toneel. Als goede acteurs, liet
men zich daar niet van de wijs bren
gen, maar in de pauze werd de ver
jaardagstaart in de kleedkamers met
vereende krachten direct soldaat ge
maakt.
A. i.
centrum en houdt geen rekening met
het feit, dat Schouwen en DuiVeland
een deel van Zeeland is.
Dat maakt al jarenlang een onpret
tige indruk op vele bewoners van
Schouwen en Duiveland, die welis
waar een goede verbinding met Rot
terdam op prijsstellen, maar die toch
de verbinding met het overige Zee
land met Middelburg, Goes en
Vlissingen van heel wat meer be
tekenis achten. Het lijkt er wel eens
op, dat de R.T.M. moeite doet om te
voorkomen, dat Schouwenaars naar
Zuid-Beveland en Walcheren gaan
inplaats van naar Rotterdam.
Daarmee gaat de R.T.M. tegen een
provinciaal belang van de eerste or
de in, namelijk tegen het onmisbare
contact, dat de verschillende delen
van Zeeland met elkaar moeten heb
ben. Verwacht mag worden dat deze
zijde van het tramvraagstuk op
Schouwen straks in het E.T.I. rapport
op de juiste wijze belicht zal worden.
EENVOUDIGE PROEF.
Overigens zou vermoedelijk op zeer
eenvoudige wijze te peilen zijn in
hoeverre de bewoners van Schouwen
en Duiveland nog prijsstellen op het
behoud van de R.T.M.
De heer A. J. Argelo, directeur
van de Centrale Dienst Bouw- en
Woningtoezicht Noord-Zeeland, gaf
daartoe, toen hij zijn mening uitsprak
ten behoeve van het reeds genoemde
E.T.I.-rapport, een zeer eenvoudige
weg aan.
De R.T.M., aldus de heer Argelo,
heeft voor het veer Anna Jacoba-
polder—Zijpe een boot met zijlading
in de vaart.
Er was gevraagd om een boot met
koplading, waarop dus ook vracht
auto's en autobussen vervoerd konden
worden.
Dat weigerde de R.T.M. Zij wenste
op Schouwen en Duiveland het mo
nopolie van het vrachtvervoer (voor
namelijk bietenvervoer) te behouden
en door een veerboot met zijlading
maakte zij bietenvervoer over het
veer Anna-Jacoba-polderZijpe per
vrachtauto onmogelijk.
Wanneer men nu, aldus de heer
Argelo, de R.T.M. zou verplichten een
veerboot met koplading te stationne
ren bij het veer te Zijpe, dan zou het
gehele probleem bus of tram zich
zelf oplossen. Dan zou namelijk blij
ken of de boeren van Schouwen en
Duiveland voor het bietenvervoer de
voorkeur geven aan de tram of dat
ze vrachtauto's met opleggers prefe
reren.
Zou dit laatste het geval zijn en
daaraan twijfelt practisch niemand
op Schouwen dan zou dus de R.T.
M. niet meer de aangewezen ver
voersmaatschappij voor vracht (voor
namelijk bieten) zijn. Dat ze het niet
meer is voor passagiers op Schouwen,
daaraan twijfelt sedert geruime tijd
niemand meer, zodat men dan gevoe
gelijk tot het overschakelen van Tram
op bus en vrachtauto kan overgaan.
Het resultaat daarvan zou zijn, dat
de natuurlijke oriëntering van Schou
wen en Duiveland op de rest van
Zeeland, niet meer doorkruist zou
worden door de anders-gerichte acti
viteit van een Rotterdams bedrijf.
Oost öf door Weet, dc economische
onhoudbare toestand, het terreurre-
gime van Hoxha, de oproeren, die in
het gehele land steeds weer opleven
en die meestal met massa-executies
eindigen, hebben onder de boerenbe
volking van Albanië, die voor 90%
anti-communistisch is, grote onrust
gewekt. Wie maar enigszins in de ge
legenheid is, probeert nu nog te
vluchten.
Een groot deel van de bevolking
heeft een sterk vertrouwen in de
macht van de Westerse mogendheden.
Men vraagt zich echter af of het hun
mogelijk zal z\jn, bij de donderwolken
die zich boven Albanië samenpakken,
dit volk op de een of andere manier
te beschermen. Vertrouwen is er
eveneens bij het kortgeleden in Pa
rijs gevormde „Bevrijdingscomité", 1
welks invloed op de eventuele beslui
ten van de Ver. Staten en Engeland;
men niet gering acht.
De Albanese emigranten zijn opti
mistisch gestemd. Zij dragen bij zich
een oproep van het „Bevrijdings-
comité" en van hun voormalige ko
ning Achmed Zogu, waarin gezegd
wordt, dat alle Albanezen zich gereed
moeten houden voor de toekomst,
want het uur van de vrijheid is na-
bij!
(Nadruk verboden)
Vrijdagmorgen kwam het gecharterde Engelse schip „Empire Brent" in
de Amsterdamse haven aan met ruim 9U0 militairen van het derde regi.
ment der eerste December divisie aan boord. Tot hun grote vreugde had.
den alle militairen de beschikking gekregen over een hut, iets dat tot he-
den nog niet was voorgekomen.
Hulp voor de tuinbouw nog
niet nodig?
In zijn memorie-antwoord aan de
Tweede Kamer geeft minister Mansholt
nogmaals een uiteenzetting van zijn land
bouwbeleid. dat neerkomt op een stre
ven naar verhoging van de eigen pro
ductie. verlaging van de kostprijs en een
stabilisatie van de prijzen door productie-
en markt-ordenende maatregelen met het
oog op de bestaanszekerheid van 'de
agrarische producenten.
De devaluatie zal ongetwijfeld gevol
gen, hebben voor de uitvoering van dit
beleid, doch hierover is thans nog geen
uitvoerige uiteenzetting te geven. Hij ver
wacht, dat dit mogelijk zal zijn bij de
behandeling van de gewijzigde begroting
van het Landbouw-Egalisatiefonds. In elk
geval zal de prijsverhoging van de import
grondstoffen alsmede die van het brood
graan en de margarinegrondstoffen in de
vorm van subsidie worden opgevangen.
Zowel bij de uitvoering van de verde
ling van de 11 millioen gulden, als bij de
maatregelen, welke door de dienst voor
de kleine boeren worden uitgevoerd, zul
len deze commissies worden ingeschakeld.
De verdeling van de 11 millioen gulden
is reeds vastgesteld in overleg met de
Kleine Boeren-commissie. Op korte ter
mijn kan dus met de uitvoering van de
regeling zelve worden begonnen. Wel zijn
deze beperkt tot de zandgronden.
PRIJZEN.
Omtrent de hoogte van de prijzen, voor
zover daarop door de overheid invloed
zal worden uitgeoefend, kan worden mee
gedeeld, dat de basisprijs voor de melk
voor het productiejaar 6 November 1949
tot November 1950 is vastgesteld op 17.75
cent per kg melk bij een vetgehalte van
3,5 pet., tewrijl een garantieprijs voor ba-
convarkens voor het kalenderjaar 1950 is
vastgesteld van f 1.85 per kg geslacht ge
wicht. Ten aanzien van de prijzen voor
de producten van de akkerbouw, kan.
voor zover hierover nog geen publicaties
hebben plaats gevonden, worden mede
gedeeld. dat het niet in hét voornemen
van de minister ligt om in de prijzen,
zoals voor 1949 vastgesteld, wijzigingen
aan te brengen voor het oogstjaar 1950.
Er wordt naar gestreefd de gecentrali
seerde export op te heffen, zodra de des
betreffende markt dit toelaat, zonder
schade te berokkenen aan algemene Ne
derlandse belangen.
DE PRODUCTENFONDSEN.
Hoewel de door het Centraal Bureau
van de tuinbouwveilingen in Nederland
ingestelde productiefondsen voor bepaal
de producten, met name die voor bloem
kool en spitskool, danig moesten worden
aangesproken, zijn deze fondsen over het
algemeen zeker niet uitgeput! Ook aan de
minimumprijzenfondsen voor hard fruit
wérden in de aanvang zware eisen ge
steld. Thans kan nog niet worden over
zien, in hoeverre deze fondsen voldoende
zullen zijn. Nog steeds immers komen de
heffingen binnen en bovendien hebben de
prijzen voor het late fruit zich krachtig
hersteld. Naar mag worden verwacht,
zullen ook deze fondsen toereikend blij
ken.
Dat de regering nu reeds hulp zou moe
ten verlenen, kan de minister derhalve
niet inzien. Wèl heeft hij aan het centraal
bureau van de tuinbouwveilingen toege
zegd, dat de overheid weer een bijdrage
van ten hoogste 2'A millioen gulden be
schikbaar zal stellen, indien zich in het
kalenderjaar 1949 omstandigheden voor
doen, die een afzet der tuinbouwproduc
ten op een zodanige wijze zullen belem
meren, dat daardoor het bedrijf als geheel
in moeilijkheden komt.
Overigens zijn bij de hoodfafdeling
tuinbouw van de Stichting voor de Land
bouw maatregelen in studie om na te
gaan, of en in hoeverre aan de bedrijven,
die in de afgelopen zomer door de export
moeilijkheden met Duitsland het zwaarst
zijn getroffen, een zekere tegemoetko
ming kan worden gegeven.
VESTIGINGSPLAN VOOR DE
TUINBOUW.
Aan het opstellen van een tuinbouw-
vestigingsplan wordt gewerkt. Dit plan
zal een overzicht omvatten van de voor de
verschillende takken van tuinbouw meest
geschikte vestigingsplaatsen.
Verwacht wordt, dat in 1949 bij een
productie van 500.000.000 kg fuiit de to
tale hoeveelheid aan de veiling doorge
draaide producten niet hoger dan
20.000.000 kg of 4 pet. van de productie
zal bedragen.
Het ligt 'in het voornemen in het jaar
1950, indien de aangevraagde gelden wor
den lof gestaan, over te gaan tot de sub
sidiëring van een nieuwe Christelijke
landbouwwinterschool.
De totale rijksbijdrage in het aantal
door Landbouwherstel afgedane schade
gevallen bedroeg f 84.608.855, terwijl op
grond van het besluit materiële oorlogs
schade 1945 f 1.618.430 zou moeten worden
teruggevorderd. Dit is derhalve 2 pet. van
de bijdragen. Het bedrag heeft betrekking
op 5795 gevallen zodat het bedrag der
terugvordering gemiddeld per geval min
der dan f 300 bedraagt. Zoals hiervoor
aangegeven zullen deze cijfers nog be
langrijke verandering in gunstige zin
kunnen ondergaan ingevolge de te ver-
Vachten uieitndelijke tekst van de wet
op de materiële oorlogsschade.
Hildebrand in de regen.
Zoals bekend, is het al 34 jaar geleden,
dat een comité uit de Haarlemse burge-
rij aan de beeldhouwer prof. Bronner op
dracht gaf een Hildebrand-monument te
ontwerpen, dat in de Haarlemmerhout ge
plaatst zou worden. Al die jaren heeft
prof. Donner er aan gewerkt en thans is
zijn werk, een beeldengroep bestaande uit
Hildebrand zelf en acht bekende figuren
uit de Camera Obscura. gereed gekomen.
Er is een gipsmodel van gemaakt om de
juiste plaats, waar de groep zal worden
opgesteld, te bepalen en dit gipsmodel
heeft Vrijdagmorgen even in de Haarlem
merhout gestaan. Toen begon het te re
genen en moesten de gipsenbeelden in al
lerijl in veiligheid gebracht worden. De
proef zal waarschijnlijk herhaald worden
voor men de definitieve plaats kan kie-
De-mobilisatiecentrum gaat
verhuizen.
Medio December zal het demobili
satie-centrum Van de koninklijke
landmacht, dat thans gevestigd is in
„De Boskamp" te Huis ter Heide,
worden overgebracht naar Amers
foort. Het oude kamp wordt namelijk
te klein.
In Amersfoort zullen twee kampen
worden betrokken, die in de onmid
dellijke nabijheid van elkaar zijn ge
legen, namelijk het kamp aan de
Appelweg als administratief centrum
en „Waterloo" als logieskamp.
Het Wereldgebeuren
Plannen voor Azië
Het officiële orgaan van de Ko
minform, dat te Boekarest ver
schijnt, schreef nog niet zo lang ge
leden: „India, Birma, Indonesië,
Vietnam en andere landen ln het
Oosten worden door Stalin be
schouwd als de voornaamste bronnen
en het grootste achterland van het
Westerse imperialisme. In al deze
landen is de strijd dus reeds begon
nen of is de kiem voor revolutie
j gelegd."
I Lioe Ningji, één der medewerkers
I van de Chinese communistische lei-
der Mao, verklaarde onlangs voor
raxlio Peking: „Amerika doet op 't
ogenblik nieuwe pogingen Zuidoost-
Azië in slavernij te brengen. Wij zyn
ervan overtuigd, dat de arbeiders-
klasse van Azië en Australië de ba
nier van Stalin zal volgen." Even
daarvoor was via radio-Peking een
felle aanval gedaan op de Indonesi-
sche minister-president Hatta en
aangekondigd, dat alle niet-commu-
nistische regeringen binnenkort zul
len worden weggevaagd.
Dit laatste is niet vrij van enige
bluf, maar bovenstaande citaten to
nen toch wel voldoende aan hoe on
geveer de Kominform-opvattingen
over Azië luiden.
Zaterdag nu zijn in Peking com
munistische afgevaardigden uit 20
landen bijeen gekomen om die op
vattingen uit te werken in een prac
tisch plan. De vergadering werd bij
eengeroepen door de communistische
vakverenigingen en volgens Wester
se bron zijn de voornaamste agenda
punten het opstellen van een tijd
schema voor de onafhankelijkheids
strijd in het gebied van Australië en
Azië en de stichting van een ver
bindingsbureau.
De Engelse geheime dienst had
speciale maatregelen genomen om te
voorkomen, dat communistische de
legaties via Singapore naar Peking
zouden reizen. Desondanks schijnen
de meeste afgevaardigden door de
mazen van het net weten heen te
glippen.
De Westerse mogendheden beper
ken zich in Azië inmiddels ook niet
meer tot lijdzaam afwachten. De
reis van Pandit Nehroe, de minis
ter-president van India, naar Ame
rika en Engeland en de conferentie
tussen Engelse diplomaten te Sin
gapore zijn achter de rug. Vrydag
3 te Canberra een conferentie be
gonnen tussen vertegenwoordigers
van Australië, Nieuw Zeeland en
Engeland, met als voornaam
ste punt op de agenda een vre
desverdrag voor Japan. Volgens de
correspondent van de Times in To
kio verkeren de plannen voor zulk 'n
vredesverdrag reeds in een verge
vorderd stadium van voorbereiding.
Tegelijk met het vredesverdrag
wordt een overeenkomst ontworpen,
volgens welke de Amerikaanse strijd
krachten op lange termijn bases in
Japan zouden pachten. Onderhande
lingen over de grote marinebasis
Jokosoeka bij Tokio zouden reeds
gaande zijn. Als tegenprestaties wil
len de V.S. Japan een garantie ge
ven tegen communistische agressie.
Verder zal deze week dr. Jessup,
de Amerikaanse ambassadeur in al
gemene dienst, raar Azië vliegen
om daar de toestand te onderzoeken.
Hij zal waarschijnlijk Manilla en Ba
tavia aandoen en misschien ook
contact opnemen met de nationalis
tische regering in China, of wat
daarvan over is. Aangenomen wordt,
dat aan Jessup de taak is opgedra
gen de nieuwe Amerikaanse politiek
ten opzichte van Azië op te stellen.
FEUILLETON
door
ALLAN SWINTON
36
Zij legde haar hand op zijn arm.
„Als je eens wist. hoezeer ik je-be
wonder, om wat je me nu vertelt".
Zijn gelaat lichtte op. „Ik zal pro
beren het goed met hem te maken. Ik
heb hem voor een laag salaris gekre
gen en hij heeft mij heel wat geld be
spaard, behalve nog, dat hij mijn re
sultaten verbeterd heeft. Dat geeft mij
het recht hem een bonus te geven van,
laten we zeggen vijfhonderd dollars
extra en ik zal zijn naam laten in
schrijven als expert door die lui van
de Zeigler Stichting. Ik zal hem aan
bevelen bij het Rockefeller Institute
en het Smithsonian Institute en dat
van Field. Die stichtingen hebben al
tijd mensen in de bossen. Ze zullen
blij zijn. dat ze een goede man kun
nen krijgen. Het betekent voor hem
een goede baan en vooruitzichten."
„Ik vrees dat dat niet veel voor hem
betekent. Hij wil zijn oude huis weer
terug zien te krijgen. Herinner je je
nog zijn stem en zijn ogen, toen hij er
ons die avond van vertelde? Hij maak
te mij bijna aan het huilen. Wat hij
nodig heeft is kapitaal".
De herinnering daaraan zette op
Sam's enthousiasme even een domper.
Even later zei hij echter: „En wat doe
jij nu, nu die hoop vervlogen is? Je
rekende er op, dat als je je grootva
der gevonden had, hij je zou helpen,
om orchideeën te kunnen verhande
len".
Nu was het haar beurt om zich on
gerust te tonen. „Ja. Ik wist, dat het
moeilijk zou zijn. Ik zie zelfs niet, hoe
ik het onderwerp moet aanroeren. En
dat zal ik toch wel moeten".
Gedurende enige ogenblikken zwe
gen zij beiden. Sam keerde zich om
en keek met sombere bliken naar de
febeeldhouwde omlijsting van die
europening, die zich juist achter hen
bevond. Het mooie, maar vrij inge
wikkelde beeldhouwwerk gaf een
bloempatroon te zien. Hij wees op 't
voornaamste steeds weerkerende mo
tief. „Dat is, wat ik trachtte te to
nen, op het moment, dat wij naar
binnen zouden gaan. Het thema van
deze versiering is cattleya. Zie je
wel? Hier is er een en daar en daar
nog epns. De vorm is nogal stijf,
maar het is onmiskenbaar een catt-
„Ik wist het", zei zij. „De zwarte
orchidee is hier ergens. Ik voelde het
op het moment, dat ik dit allemaal
zag".
Sam hief protesterend de hand op.
„Ho, ho, kalm aan! Je grootvader
bracht deze hier. Anders zou er niet
één geweest zijn. Ér kan geen enkele
connectie tussen die twee feiten be
staan."
Dit was zo onaanvaardbaar voor
haar vrouwelijke overtuiging, dat zij
die mededeling geheel terzijde schoof.
„Maar deze tekening dan. Dit is een
Indiaanse stad en de orchidee was
een Indiaans embleem. En hier is zij
gebeeldhouwd op de ingang van de
tempel, waar de stad omheen ge
bouwd is".
„Alleen maar een orchidee. Waar
om moet je bepaald aannemen, dat
het model zwart was? En er is geen
enkele grond, om te veronderstellen,
dat de orchidee in de legende een
cattleya was.
Je denkt, dat het zo is, omdat Hugh,
om het als lokaas voor mij te gebrui
ken, een zwarte van die soort teken
de. Maar hij legde later uit, hoe dat
puur toeval was geweest: hij copieer-
de eenvoudig een afbeelding, die hij
toevallig had. Hy zou elk soort, dat
hem onder handen kwam, gebruikt
hebben en je zoudt dienovereenkom
stig aan de bloem hebben gedacht.
Als die legendarische orchidee inder
daad bestond, zou het er een van el
ke willekeurige soort hebben kunnen
zijn. Het is honderd tegen één, dat
het geen cattleya is geweest".
Haar kin was iets omhoog gegaan.
„Oh!" zei ze een beetje spijtig. „Je
bent veel te veel in de conventies
vastgeroest. En dat zijn de meeste
mensen. Thuis zeiden ze, dat ik groot
vader nooit vinden zou. Het land was
te groot. Hij moest toch allang dood
zijn. Een fatsoenlijk meisje kou daar
niet alleen heengaan. De gehele zaak
was onuitvoerbaar. Maar ik heb hem
gevonden hé? En ik voel dat we die
orchidee ook nog zullen vinden en
je zult zien, dat ik hierin ook gelijk
heb. Laten we deze hier eens deug
delijk bekijken. Tot dusver hebben we
er maar een paar goed gezien".
(Wordt vervolgd).
Varkenshandel thans vrij.
Sedert 6 November 1949 is be
houdens in het gebied langs de Bel
gische grens ontheffing verleend
van de verbodsbepalingen van de
varkensverordening 1948, welke be
trekking hebben op de handel in en
het vervoer van varkens met een le
vend gewicht van meer dan 50 kg.
Behalve in het grensgebied is de
handel in varkens derhalve toege
staan zonder aankoopvergunningen,
terwijl voor het vervoer van deze
varkens geen vervoerbewijs meer ver
eist is.
Sigarenwinkeliers in actie.
Dezer dagen vergaderde te Amsterdam
het hoofdbestuur van de Ned. Bond van
sigarenwinkeliers-verenigingen met de
besturen van alle plaatselijke afdelingen.
In deze vergadering werd besloten een
motie aan de minister van Economische
Zaken voor te leggen, waarin er krachtig
op wordt aangedrongen, dat het de Ka
mers van Koophandel verboden wordt,
ongeacht de wettelijke bepalingen vesti
gingsvergunningen af te geven en dat een
einde moet worden gemaakt aan de wil
lekeurige verkoop van tabaksartikelen (in
café's, kapperszaken, enz.).
Verder werd een manifest aangenomen,
waarin aangedrongen wordt geen bestel
ling te plaatsen bij hen, die „hun onder
gang in de hand werken".
De hoofdbesturen van de Ned. Kath.
Bond van Sigarenwinkeliers en de Ned.
Bond van Christ. Sigarenwinkeliers heb
ben aan motie en manifest adhaesie be
tuigd.
25. Kapitein Piet Pruim en meneer Barend Bof,
die als hazen naar het voordek snelden, ontwaar
den daar een vreemd schouwspel, want aan een
loshangend brok touw bungelde Jimmy de aap
hoog boven het hek en hij suisde van het ene eind
naar het andere, terwijl hij de bal triomfantelijk in
zijn poten hield. Zo hoog kon die Billie niet schie
ten of Jimmy wist de bal in een mum van tijd
weer te pakken te krijgen. De jongen danste op het
dek een soort Indiaanse vreugdedans, want zo'n
speelkameraadje had hij nooit van zijn leven ge
had!
