De Nederlanders in Indonesië
voor een donkere poort?
In Vlissingen ligt een hofje...
JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Leiders van de nieuwe staat
menen het goed
EEN ROMAN VAN HET LAND
Dat binnenkort zal worden hersteld
Zeeuwse Almanak
.DONDERDAG 10 NOVEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
De machten van de chaos zijn echter sterk.
(Van onze correspondent).
Met toenemende spanning gaan de Nederlanders in Indonesië het jaar
einde tegemoet. Met belangstelling volgt men de resultaten der R. T. C.
te Den Haag, maar die belangstelling is toch niet zo groot ais men in
Nederland misschien aanneemt. Men realiseert zich hier namelijk, mede
op grond van bittere ervaring, dat de waarde der papieren overeenkom,
sten in het Oosten slechts zeer betrekkelijk Is. Zelfs al zou men gaarne
willen aannemen, dat de Indonesische leiders die er hun handtekening
onder plaatsen, iedere letter er van ernstig willen nastreven, dan nög
blijft de toekomst volkomen onzeker. Meer dan in Nederland is men er
zich hier namelijk van bewust, dat de positie der regering.Hatta niet bij.
zonder sterk kan worden genoemd.
Zullen Hatta, Soekarno c.s. na de
souvereiniteitsoverdracht instaat blij
ken hun gezag over dit millioenen-
volk in elk opzicht te doen gelden?
Zullen de deelstaat-leiders het roer
krachtig genoeg in handen weten te
houden? De oppositie tegen Djocja
neemt voortdurend toe: aan de ex
treme rechterzijde de fanatieke Da-
rul Islam, die Indonesië tot een Mo
hammedaanse staat wil maken, ge
heel op de grondslag van de Islam.
Aan de extreme linkerzijde de com
munisten, met Tan Malakka aan de
spits. Beide groepen beschikken over
vele gewapende aanhangers. De repu
blikeinen hebben de T.N.I., maar bij
na iedere dag blijkt dat ook de_ ge
neraal Soedirman poogt een eigen
politiek te voeren.
GEZAGSVACUÜM?
Algemeen wordt gevreesd, dat tij
dens en na het vertrek der Neder
landse troepen een gezags-vacuum
zal ontstaan, dat chaotische toestan
den zal veroorzaken. Het kan niet
worden ontkend, dat men hier de
naaste toekomst dan ook met zorg
tegemoet ziet. En men vraagt zich af,
of men zich in Nederland de gevaren
voor de Nederlandse levens, hun lijf
en goed in Indonesië wel behoorlijk
voor ogen houdt. Verscheidenen, voor
al in het binnenland, wachten de si
tuatie maar niet af en trachten zo
spoedig mogelijk te repratriëren of
elders een goed heenkomen te zoe
ken Bij een grote cultuurmaatschap
pij ter Oostkust van Sumatra namen
in de afgelopen 14 dagen niet minder
dan zeven planters hun ontslag. Dit
alles klinkt alarmerend.
Wie het Indonesische drama de
laatste zeven jaren van nabij heeft
meegemaakt, de Japanse tijd incluis,
laat zich--waarlyk,-Diet., zonder ern
stige reden uit het veld slaan. Er be
staat aanleiding tot deze ongerustheid.
Het zal voor Indonesië een somber
jaar-eind worden, niet zozeer vanwe
ge het feit der souvereiniteits-over-
dracht en het neerhalen van de Ne
derlandse vlag in deze landen (daar
waren wij nu al lang genoeg op ge
prepareerd), maar om de donkere
poort van een uiterst ongewisse toe
komst, welke de Nederlandse mannen,
vrouwen en kinderen op dat ogenblik
binnengaan. Dat nog niet meer Ne
derlanders dit land, hoe node ook,
reeds eerder vaarwel hpbben gezegd
is niet, omdat zij optimistischer zijn
dan dp anderen, maar eenvoudig om
dat zij in Nederland en elders niet
leven kunnen. Men heeft hier een le
ven lang gewerkt, en zijn spaargel
den op de bank, maar het is nog
steeds niet mogelijk ook maar een
redelijk deel van dat geld naar het
vaderland te transfereren. Men blijft
dus om te kunnen leven, in het bit
ter besef dat het misschien toch al
leen maar is om te moeten sterven.
Er ligt in het bestaan van de Ne
derlandse groep in Indonesië op dit
ogenblik een diepe tragiek, waarvan
men daarginds, in het Westen, een
voudig geen voorstelling heeft. Van
de Nederlandse regering verwacht
men hier weinig werkelijke steun of
bescherming. Men beseft, dat wij hier
zelf de spaanders op zullen moeten
ruimen. Als gevolg van deze stem
ming ziet men in Indonesië een dich
tere aaneensluiting van de Nederlan
ders in verenigingen tot behartiging
van het Nederlandse belang.
Men kan zich welhaast nog niet
voorstellen, dat dit alles straks zo
zeer buiten onze uiteindelijke ver
antwoording ligt. Men zou gaarne in
een hartelijke en nauwe samenwer
king tot gemeenschappelijke opbouw
willen geloven. De dagelijkse moor
den op planters, de tegenwerking, het
onredelijk wantrouwen maken het
voor de meest goed-willenden bijna
onmogelijk. Toch zal die samenwer
king met het Westen de enige redding
voor Indonesië zijn. Wij vrezen ech
ter, niemand in Indonesië uitgezon
derd, dat er nog heel wat bloed ver
goten moet worden, en heel wat el
lende geleden, aleer dit werkelijkheid
wordt. De Indonesische heren in Den
Haag meenden het goed, en vele In
donesiërs in dit land menen het ook
goed. Er werken hier echter krach
ten en machten van de chaos, die
helaas de indruk maken dat ze ster
ker zullen zijn.
Inzittenden van verongelukte
Pipercub terecht.
De twee inzittenden van een Piper
cub van de militaire luchtvaart, die
op 22 October een noodlanding maak
ten in de omgeving van Pajakum-
boeh op Sumatra, waarbij het vlieg
tuig werd vernield, doch de twee in
zittenden ongedeerd bleven, zijn op
8 November door de T.N.I. in goede
welstand aan de plaatselijke Neder
landse autoriteiten te Fort de Koek
uitgeleverd. Het zijn de luitenant
Pikkert en de korporaal van Looyen.
LETTERKUNDIGE VERSCHIJNINGEN
Internationale bende van
autodieve- achter slot.
De rijkspolitie te Amsterdam heeft een
geraffineerde autodiefstal van internati
onale allure tot klaarheid gebracht. En
kele Belgen hadden tot gewoonte geno
men auto's zonder chauffeur in België
te huren; met deze wagens dan naar
Frankrijk of Nederland te gaah. daar met
inlevering van de papieren en de con
tactsleutel aangifte van diefstal te doen
en intussen de auto bij een garagehouder,
die mee in het complot zat, onder te
brengen.
Tijdens een actie tegen smokkelaars
was een van de op deze wijze gestolen
auto's, inmiddels voorzien van een ge
heime bergplaats, in handen van de po
litie gevallen. Bij het onderzoek kwam
spoedig naar voren waar de wagen van
daan kwam en de rest volgde niet lang
daarna. De Nederlandse garagehouder
opkoper en zijn „leveranciers" zijn allen
gepakt. De gedupeerde eigenaars kregen
de auto's terug.
20.000.
Uw medelijden ging nog geen drie
weken geleden uit naar de koeien
voor Peru, die in Vlissingen werden
ingescheept bij stormweer en die
zeeziek werden op een afschuwelijke
manier.
Hoezeer zal dan thans uw hart ge
trild hebben bij het denken aan de
20.000 huisslachtvarkens die alleen al
in Zeeland in deze Slachtmaand van
het jaar 1949 hun leven moeten laten.
Stromen varkensbloed zullen er vloei
en. Al deze dierendie vetgemest zijn
in' de letterlijke zin van het woord
zullen hun goede maanden duur moe
ten betalen. Met de prijs van hun var
kensleven.
Als ge zo thuis uw brokje vlees op
uw bord ziet verschijnen, dan pleegt
ge niet te denken aan de georgani
seerde slachting, die nodig is om aan
onze tien millioen Nederlanders ie
dere dag opnieuw dat smakelijkheidje
te bezorgen.
Probeer echter niet u voor te stel
len, wat de slachting van 20.000 var
kens alleen al in Zeeland nationaal
betekent. Welk een peilloos varkens
leedUw eetlust zou er gron
dig door bederven!
De „Zeemanserve" wordt grondig vernieuwd.
EEN NAUW STEEGJE en aan het eind daarvan een prachtig 17e eeuws
poortje. Het is donker in de poort en er hangt een groot en verweerd
bord, waarop met moeite wat letters en woorden zijn te lezen. Een paar
stappen verder staat men weer in het volle lichteen vierkant plein
tje met een grasveld en wat bomen in het midden. Aan de vier zijden
van dit pleintje staan oude huisjes, drie en twintig in getal, laag, ver
vallen en met een smal straatje er voor. Is het een begijnhofje in een
oude Vlaamse stad of is het soms het hofje, waarvan Beets meer dan
honderd jaar geleden al in zijn Camera Obscura verhaalde en waar de
moeder van de lieftallige Suze Noiret woonde? Zover behoeft men niet
van huis te gaan, want dat nauwe steegje, dat donkere poortje en dat
aardige pleintje zijn in Zeeland te vinden. In het centrum van het oude
Vlissingen, waar het soms een doolhof lijkt van smalle straatjes met
wonderlijke namen Kromme Elleboog, Korte Zelke daar ligt het
Hofje van Quack, gesticht in 1643 „aangezien de arme gemeynte door
oorsaeke van het continued nemen van schepen ter zee en de lanck-
durige detentie in de gevankenisse in sëer miserabelen staat was ge
bracht, zoo dat se menichmael geen huysvesting kon bekomen
Het ligt op het ogenblik verla
ten, want er woont niemand meer.
Tal van ruiten zijn gebroken en
menige deur hangt scheef. Hier en
daar zijn met punaises papiertjes
vastgeprikt, waarop de vroegere
bewoonsters melden, dat zij ver
huisd zijn. Zij moesten verhuizen.
Iedereen, die nog in het hofje
woonde ging er enige weken gele
den uit, want het moet dringend
worden gerestaureerd. De gemeen
teraad heeft op voorstel van B. en
W. onlangs tot herstel besloten. Het
was niet de eerste keer, dat de ste
delijke regering moest beslissen
over de „Zeemans-erve", zoals het
hofje ook wel wordt genoemd. De
gronden, waarop de Erve werd ge
sticht, behoorden tot een voormalig
bolwerk, waarop een molen had ge
staan, die aan de Prins toebehoorde.
Deze moest toestemming geven om
het hofje daar te bouwen. De stads
regering richtte daarom een ver
zoek tot de Prins en tegen een door
de stad te betalen cijns verleende
deze zijn medewerking. In 1650
werd de Zeemanserve overgedragen
aan de diaconie der Ned. Herv. Ge
meente en in 1786 droeg deze het
hofje over aan de Zeemans- en Vis-
sersbeurs, die het nog steeds be
heert. De kosten van de bouw wer
den gedragen door mej. Cornelia
Quack.
OUDE VERHALEN.
Oude Vlissingers kunnen nog ver
halen van vroeger, toen de toezicht
houder, die door de Zeemansbeurs
was aangesteld, een dictator in het
klein was. Met straffe hand oefende
hij zijn gezag uit. De voorschriften
waren opgehangen in de poort: De
huizen moeten zindelijk bewoond
worden, er mogen geen onbehoor
lijkheden voorvallen, er worden
twee emmers drinkwater per dag
verstrekt.Zo'n toezichthouder
was een machtig man in de kleine
hofjesgemeenschap. Er is er zelfs
één geweest, die de „Burgemeester
van de Zeemanserve" werd ge
noemd.
De hygiënische toestanden in het
hofje waren niet zo rooskleurig. De
toiletten stonden midden op het
pleintje, in de huisjes was geen aan
recht. Waterafvoer en waterleiding
waren er niet. Bovendien waren de
huizen onpractisch ingericht. In de
kamer was een enorme schoorsteen
die wonderlijk afstak tegen de
smalle draaitrap, welke naar de bo
venverdieping voerde. Er was geen
dakbeschot, zodat men boven direct
onder de pannen zat. Er was voorts
geen slaapkamer, doch wel een gro
te bedstede. Vele van de huisjes
waren in de loop der tijden bouw
vallig geworden en in de oorlog
zwaar beschadigd. Restauratie was
dus geen overbodige luxe en boven-;
dien uit een oogpunt van monumen
tenzorg toe te juichen. De ingangs
poort van het hofje, met de wapens
van Zeeland en Vlissingen, staat op
de lijst van Rijksmonumentenzorg
en zal door de zorgen van deze
dienst worden hersteld. Het hofje
zelf wordt door de gemeente geres
taureerd.
DE RESTAURATIE.
Deze restauratie zal grondig ge
metseld met oude steen. De vloeren
gaan er uit, evenals de verdiepings-
balken, de kap gaat er af en wordt
vernieuwd, er komt een dakbeschot,
zodat de zolder beter te gebruiken
zal zijn.
Elk huis krijgt nu waterleiding,
een toilet, een nieuwe (rechte) trap,
een nieuwe schoorsteen, een por
taal, waarin een aanrecht wordt ge
maakt en boven komt er een slaap
kamer. Door al deze veranderingen
wordt de woonruimte niet kleiner,
doch integendeel groter. Dit is een
gevolg van een betere indeling dei-
beschikbare ruimte en door verklei
ning van de schoorsteen. Twee van
de kleinste woningen zullen worden
samengevoegd, zodat na de restau
ratie er nog 22 overblijven, n.l. 20
éénkamer- en 2 tweekamerwonin
gen. De bewoners, die tot voor kort
in het hofje huisden, zullen na het
herstel weer terugkeren. De dienst
van Gemeentewerken hoopt voor de
winter van 1950/51 met de restaura
tie gereed te zijn doch zekerheid be
slaat hierover niet.
Wanneer er dus niets tussen komt
zal volgend jaar in Vlissingen een
van de weinige hofjes in de steden
van Zeeland verbouwd en ver
nieuwd zijn.
Strijd aan het Wad.
Jant. Nienhuis. Strijd aan
het Wad. Uitg. Van Lo-
ghum Slaterus, Arnhem.
„Strijd aan het Wad" is in eerste
aanleg een boekstaving van de wor
dingsgeschiedenis van de Linthorst
Homan-polder, een kunstwerk dat
pas na de oorlog voltooid werd,
maar waarvan de voorgeschiedenis
begint omstreeks de negentiger ja
ren, toen de boeren, wier landen
grensden aan het Wad, buitendijks
land begonnen aan te winnen door
het graven van greppels en het op
werpen van schoorwallen, welke de
aanslibbing bevorderden. Er waren
conservatieve boeren, die het zo al
lang goed of zelfs al veel te mooi
vonden en niets voelden voor de
plannen van anderen om de gewon
nen kwelders door dijkaanleg, met
alle grote kosten en risico daarvan,
tot bouwland te maken en de strijd
tussen beide groepen heeft lang ge
duurd; pas vlak voor het uitbreken
van wereldoorlog nummer twee was
het zo ver dat de dijk kon worden
gelegd en voltooid is hij eerst in
1947.
Nu moet men zich door deze dro
ge opsomming niet laten afschrik
ken, want het is Jant Nienhuis meer
te doen om de mensen dan om de
zaak. Haar boek is voor alles de ge
schiedenis van de bewoners van dat
polderland daar heel boven in Gro
ningen, van de gezinnen van boeren
en landarbeiders en van enige figu-
ï-en in en om de oude hoeve Ayke-
maheerd in het bijzonder. Daar
hebben de Terborgs vele geslachten
lang gewoond en boer Eiso met zijn
dochter Theela vormen het huishou
den als zo omstreeks 1915 het ver
haal begint met een prachtige be>
schrijving van het wad op een voor
jaarsochtend, en onmiddellijk daar
na een dissonant krijgt door de
dood van de boerenknecht, die van
een vermolmd trapje zo ongelukkig
valt dat hij zijn nek breekt. Dan be
gint zich een „schuldvraag" op te
dringen, welke in dit boek zich nog
ettelijke malen in andere vormen
zal voordoen en men bemerkt met
een. dat er iets mis is met Ayke-
maheerd, dat onder het bewind van
Eiso Terborg, die meer heer dan
boer is en nogal luchthartig van le
vensopvatting, geleidelijk achteruit
gaat. Er vallen al dadelijk woorden
die zwaar van noodlotsvoorspelling
zijn: „Ales verrot hier nog 'n moal"
(de dialogen zijn in Gronings dia
lect) zegt de oude arbeider Jan
Vink en inderdaad is er veel trieste
aftakeling in het boek; er gaat veel
goeds door misverstand en onbegrip
teloor, en enige malen schiet het
verhaal door de stroomversnelling
van een catastrophe.
Zo, wanneer Theela, die haar hart
verliest aan een Belgische wacht
meester over een troep Belgische
geïnterneerden, in de landarbeid te
werk gesteld, van hem verneemt
Vervallen en met een smal straatje er voor..
Een moderne zeesleepboot, de „Or
kaan" is in Den Helder door het Am
sterdams technisch handelsbureau aan
de marine overgedragen.
Er is een accommodatie voor twaalf
man.
- Tot algemeen voorzitter van de V.A.
beuren. De voorgevels van de huis- r.a. is door de verenigingsraad benoemd
jes worden gesloopt en opnieuw ge- I oud-minister, mr, J. A. W. Burger.
22. Billie Brusbox had een kleur van opwinding
gekregen en in zijn enthousiasme schopte hij de
bal waar hij 'm maar raken kon. Maar wat voor
capriolen het ding ook maakte, aan Jimmy ont
snapte hij niet. Heel hoge schoten plukte hij uit
de lucht of het niets was en soms liet hfj zich lang
uit op het dek vallen, net zoals echte keepers
doen. En de bal kreeg hij te pakken, daar hoefde
je niet aan te twijfelen. Billy stond er-gewoon bij
te genieten en ook z'n vader keek verbaasd toe.
Die aap voetbalt beter dan ik, dacht hij.
Moeten schepen nog steeds
gedemagnetiseerd worden?
Uit diverse besprekingen is gebleken,
dat bij de visserij en de koopvaardij toe
nemende bezwaren tegen het periodiek
demagnetiseren (het immuniseren van tie
scheepsromp tegen magnetische mijnen)
zijn ontstaan. Een der gevolgen van elke
demagnetisatie is namelijk, dat het kom
pas ernstig ontregeld raakt, hetgeen vele
moeilijkheden voor de navigatie kan op
leveren. De practijk heeft bewezen zo
zegt men vooral in visserij kringen dat
er geen ongelukken door magnetische
mijnen zijn gebeurd, waartegenover de
kompasafwijkingen wel verscheidene klei
nere ongevallen hebben teweeggebracht.
De Koninklijke Marine adviseert ech
ter het voortzetten der demagnetisering:
wanneer dit niet-periodiek was gebeurd,
zouden er volgens haer exports zeker wel
ongelukken zijn gebeurd.
Wereldprijsvraag van de K.L.M.
Ter gelegenheid van het 30-jarig be
staan van de K.LJi., hebben Philips, Ra-
dio Nederland Wereldomroep en de K.L.M.
een groots opgezette wereldprijsvraag ge
organiseerd. De hoofdprijs bestaat uit een
reis voor twee personen per K.L.M. naar
Nederland in de tulpentijd, met een ver
blijf van een week als gasten van Philios.
de Wereldomroep en de K.L.M. Deelna
me aan deze prijsvraag is mogelijk door
he tinvullen van een deelnameformulier
of door te luisteren naar de speciale uit
zending, welke op 29 November door de
Wereldomroep in de Engelse en Spaanse
taal wordt verzorgd. Op 4 December
wordt dezelfde uitzending in het Neder
lands uitgezonden voor de Nederlanders
in het buitenland.
dat hij getrouwd is; zo, wanneer
haar vrienden, de naburige boeren
zoon Benno Apma, de schoolmees
ter Riepko ter Horst en de knecht
van Aykemaheerd Egge, over het
wad naar Rottumeroog lopen en te
rug, waarbij Riepko verdrinkt na
dat ze in de mist zijn geraakt en
Benno zijn mededinger naar Thee
la's hand wat al te gauw had laten
schieten; zo, wanneer Theela te we
ten komt dat de plaats waar ze zo
aan gehecht is, tè zwaar gehypothe
keerd, feitelijk al geen eigendom
van haar vader meer is. Zo tenslotte
wanneer Benno, al jaren met Thee
la getrouwd, in de oorlogsdagen van
'40 de dood zoekt in zee omdat de
herinnering aan zijn schuld aan
Riepko's dood hem tijdens zijn hu
welijk nooit heeft losgelaten en te
zwaar is geworden, en Theela ont
dekt dat een uitspraak van haar
kant dat destijds niet Riepko maar
de Belg haar hart had veroverd, de
dingen voor haar man zoveel anders
zou hebben gemaakt.
De ruimte ontbreekt ons helaas
om meer van dit boek te vertellen.
Maar dit dan nog: Jant Nienhuis
heeft een werk geschreven dat psy
chologisch bijna overal in zijn fijne
vertakkingen verantwoord is en
„sluit", dat een overvloed van
mooie en sterk beeldende beschrij
vingen bevat die het Groninger
land en zijn mensen voor de lezer
doen leven, dat hier en daar nog
boven zichzelf uit komt (o.a. in de
schets van Theela's liefdes-ontwa
ken voor de wachtmeester) en dat
aan het slot de indruk laat, dat men
wel door veel woorden heen moest
komen en door wel een overdaad
van vertogen over het „dijken of
niet dijken", door enkele prekerige
passages ook wel, maar dat dit alles
toch de moeite waard is geweest
omdat zo gestaag aan een wereld
zich voor de lezer ontsloten heeft.
En dan laat men zijn verdere de-
tailcritiek met vreugde rusten.
W. E.
Het Wereldgebeuren
Verdere splitsing
Aan conferenties is de laatste
maanden geen gebrek. De Westeree
ministers, hun hoofdambtenaren en
deskundigen houden in Parijs de ene
bijeenkomst na de andere, allemaal
met het doel voortgang te brengen
in het samensmelten van de Westerse
landen tot een militaire en economi
sche eenheid, in de integratie van
Europa, zoals tegenwoordig de veel
gebruikte term is.
De belangrijkste bijeenkomst is wel
die tussen Acheson. Bevin en Schu-
man over Westduitsland, een bijeen
komst welke vandaag afloopt en
waarover in de loop van de nacht een
communiqué zal verschijnen.
Er is sinds de drie ministers voor
het laatst over Duitsland spraken
een en ander gewijzigd in de situatie.
De Sowjets zijn het antwoord op de
stichting van de Westduitse staat en
de benoeming van Hoge Commissa
rissen niet schuldig gebleven. De Rus
sische zóne is eveneens tot een apar
te staat uitgeroepen en onder leiding
gesteld van Koniinform-getrouwe le
depoppen. De Sowjets hebben daarbij
hun best gedaan van de zaak naar
buiten toe vooral geen louter commu
nistische aangelegenheid te maken,
doch door het bespelen van het na
tionalistisch klavier allerlei duistere
groepen in te schakelen, tot voorma
lige Nazi's toe. Zn hebben geruchten
doen circuleren als zouden de bezet
tingstroepen spoedig worden terugge
trokken en een apart vredesverdrag
in de maak zijn; blijkbaar met het
doel het Westen te overtreffen in
vriendschappelijke gezindheid jegens
de voormalige vijand.
Het gevaar van een militair bond
genootschap tussen Duitsers en Kus
sen is zeker niet denkbeeldig. Welis
waar heeft het communisme in West
duitsland weinig aanhang en welis
waar schijnen de Duitsers van nature
anti-Slavisch gezind, maar als de om
standigheden gunstig zijn en het komt
in him politiéke kraam te pas ver
dwijnen deze factoren naar de achter
grond.
De Times wees er deze week in een
beschouwing op, dat ten koste van
veel een samengaan van Duitsland en
Rusland voorkomen moet worden. In
dat geval zou Rusland een overheer
sende positie in Europa hebben ver
kregen, een positie, welke de Britse
diplomaten 250 jaar lang aan elke
mogendheid getracht hebben te ont
zeggen. Zolang er nog een kans be
stond, dat Rusland zich achter zijn
grenzen zou terugtrekken en de
randstaten in Oost-Europa enige
zelfstandigheid zou laten, was het
verstandig om stappen achterwege te
laten, welke de verdeling van Europa
voorgoed zou bestendigen of het ge
vaar voor oorlog zou vergroten De
manier, waarop Rusland het laatste
half jaar in de satelliet-staten is op
getreden, heeft dat verder onmoge
lijk gemaakt. Als Rusland zich nu
terugtrekt achter zijn grenzen, doet
het dat in het vertrouwen! dat zijn
satellieten niets kunnen doen zonder
goedkeuring van Moskou. Onder die
omstandigheden kunnen de Westerse
mogendheden niet langer die maatre
gelen achterwege laten, die het deel
van Duitsland, dat zij bezetten, bin
nen de gemeenschap van Westerse
naties brengt.
Wat in Parijs besproken werd was
de vraag, hoe of de nog bestaande
verschillen tussen de bezetters -
verschillen over het Roer-statuut over
de ontmanteling en over bezettings-
maatregelen opgelost konden wor
den. En verder hoe de volledige aan
sluiting van Westduitsland bij West
europa voor de Duitsers zo aantrek
kelijk mogelijk kan worden gemaakt,
rekening houdend met de Franse ge
voeligheden.
Spoedig zal het resultaat bekend
zijn en naar mag worden aangenomen
zal dit een nog steviger splitsing van
Duitsland teweeg brengen.