JIMMY BROWN, sportheld no. 1
Amerika stond uranium-plaatsen
aan de Sowjet-Unie af
Verhaal van een gevluchte arbeider
DE ZWARTE
ORCHIDEE
Zeeuwse Almanak
DE STRIJD TEGEN TANDBEDERF
BIJ DE ZEEUWSE JEUGD
MAANDAG 7 NOVEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
In de mijnen wordt op voile kracht gewerkt.
STOCKHOLM, Nov. Het grootste blad van Zweden, „Dagens
Nyheter", opende dezer dagen de krant met een verhaal van een uit
Oost-Duitsland gevluchte dwangarbeider, dat ons belangrijk genoeg
lijkt, om over te nemen. Met het oog op de achtergebleven familie-leden,
verzoekt de schrijver anoniem te mogen blijven. Het heet dan in het
verhaal:
In 1923 kroop ik een keer door de gangen van een mijn in Ober-
schlema. Plotseling bleef mijn begeleider, een van de leiders van het
werk, staan. Hij richtte het licht van zijn lantaren op een handbrede
ader en zei: „Dat is uranium!" Ik vroeg hem toen, waarvoor men dat
nodig heeft. „Nergens voor!", was het antwoord. Doch dan voegde hij
er aan toe: „Maar er zal misschien een tijd komen, dat dit ons be
langrijkste metaal is en dat wij hier niet langer naar kobalt en bismut,
maar uitsluitend naar uranium gaan zoeken."
Het was al lang voor 1945 bekend,
dat in het Ertsgebergte uranium
aanwezig was. Dat hadden ook de
Amerikanen moeten weten. En
toch ontruimden de troepen der
V.S. op een mooie Juni-dag in 1945
West-Saksen, het Ertsgebergte in
cluis en geheel Thüringen, welke
gebieden zij hadden geruild met het
Westelijk gedeelte van Berlijn.
In Oost-Duitsland leven alle
mensen van één hoop: wanneer ver
dwijnen de Russen? In Aue, Ober-
schlema, Schneeberg, eigenlijk in
het gehele gebied, dat slechts met
een speciale vergunning mag wor
den betreden, is men het er al lang
over eens, dat de Russen eerst
zullen verdwijnen, als er geen
gram uranium meer gevonden zal
worden.
In tegenstelling met andere ge
bieden in de Oost-zóne wordt hier
niets gedemonteerd en is er ook
geen gebrek aan grondstoffen. Men
werkt er op volle kracht. Nieuwe
kazernes voor de Russische bewa
kingstroepen worden er gebouwd,
barakken voor de arbeiders schieten
uit de grond. Alle belangrijke ge
bouwen, stations en wegen worden
door Russische troepen bewaakt.
Men ziet mannen en vrouwen, voor
zien van radar-toestellen op zoek
naar het erts. Ze staan onder leiding
van een Russische ingenieur. Als
Buitenlandse K.L.M.-piloten
nemen ontslag.
Amerikaanse en Canadese piloten
van de K.L.M. hebben bij de directie
hun ontslag ingediend, aldus meldt
„De Volkskrant". Als argument voe
ren •zij aan hun financiële verhouding,
welke door de devaluatie in feite een
verandering heeft ondergaan.
een toestel uitslaat duurt het niet
lang tot de proefboringen beginnen.
Nagenoeg alle mijnen zijn primi
tief uitgerust. De arbeiders worden
niet met een lift naar beneden ge
bracht, maar moeten langs een
ladder afdalen. Het erts wordt
daarentegen wel met een lift naar
boven gebracht. De schachten lig
gen 60, 80 tot 800 meter onder de
grond. Als de arbeider naar bene
den komt, krijgt hij van zijn Duitse
(of soms wel Russische) chef in
structies in welke richting hij heeft
te graven en hoeveel hij gedurende
zijn achturige werkdag moet los
breken. Van het al of niet halen van
deze hoeveelheid hangt zijn leven
af. De dagtaken zijn ongelijk. Met
verschillende factoren wordt reke
ning gehouden. Het best worden de
mensen betaald, die de electrische
boormachine bedienen. Maar dat is
ook een verschrikkelijk werk. Om
ontwikkeling van dampen te voor
komen moet in water worden ge
boord. Hierdoor krijgt de arbeider
natuurlijk rheuma. Daarom werkt
hij soms zonder water, maar dan
worden zijn longen aangetast.
CAMOUFLAGE.
De uranium-mijnen zijn in han
den van de Russische N.V. „Wis-
muth A.G." Deze camouflage is
vooral voor het verkrijgen van ar
beidskrachten van betekenis.
De in alle plaatsen grote en
kleine georganiseerde officiële
bureaux van arbeid krijgen regel
matig bericht, hoeveel arbeiders er
nodig zijn. Daar kijkt men dan in
de kaartenbak en haalt er de ge-
schiktsten uit. Vervolgens krijgen
deze ongelukkigen per post of door
de politie het bevel, om die en die
tijd een bepaalde arts op te zoeken.
Deze geneesheer constateert dan al
vlug de geschiktheid van de betref
fende om in de mijnen te werken.
Men spreekt trouwens steeds van
,Erzbergbau"\ Het woord uranium
wordt nooit genoemd. Ook de pro
paganda, die extra loon en rantsoen
belooft, spreekt hier niet over.
Niemand weet, hoeveel uranium
er dagelijks naar het Oosten gaat.
En niemand weet de uiteindelijke
bestemming van het erts. Alleen uit
het grote aantal Russische specialis
ten in Aue hoort men thans meer
Russisch dan Duits praten kan
men de conclusie trekken, welke be
tekenis het Kremlin aan deze mij
nen toekent.
De belangrijkste plaats is op het
ogenblik Oberschlema. Auto's, die
men anders in Oost-Duitsland wei
nig ziet, komen en gaan. Ze bren
gen planken, stenen en cement.
Dwars over de straten hangen
grote spandoeken. „De Sovjet-Unie
vecht voor de wereld-vrede" staat
er op, of „Onze strijd gaat tegen de
Engels-Amerikaanse onruststokers".
Op een reclamebord ziet men de
volgende woorden: „Stalin zegt:
Hitler-regime komt, Hitler-regime
gaat, maar het Duitse volk zal blij
ven voortbestaan!".
De aardappeJ-opbrengst in 1949.
In aansluiting op de door ons reeds ge
publiceerde voorlopige oogstraming 1949
zij nog vermeld, dat de vermindering van
de totale aardappelopbrengst met 1.4 mil-
lioen ton (vergeleken met de oogst van
1948) zowel.op de consumptie-aardappe
len als op fabrieksaardappelen betrekking
heeft. De verminderde uitpoot (eveneens
vergeleken niet 1948) met 30.000 ha. heeft
daarentegen betrekking op de consumptie
aardappelen. Het totale met aardappelen
(zowel consumptie- als fabrieks-) beteel-
de areaal was in 1949 nl. 37.000 ha. klei
ner dan in 1948.
Voorts bedroeg de gemiddelde opbrengst
van consumptieaardappelen dit jaar
een en ander tengevolge van de droogte
3000 kg. per ha. minder dan in 1948.
terwijl de fabrieksaardappelen in beide
jaren vrijwel dezelfde gemiddelde op
brengst ^vertoonden. De totale opbrengst-
vermindering ten opzichte van 1948 moet
derhalve voor het grootste gedeelte wor
den toegeschreven aan de areaal-inkrim
ping,' voor een gering gedeelte echter ook
aan een vermindering van de gemiddelde
opbrengst per ha. wat de consumptie
aardappelen betreft.
FEUILLETON
door
ALLAN SWINTON
Kijkje op de werkzaamheden aan
de nieuwe watertoren van Oostburg.
DE EERSTE
Na drie overwinningen en vijf ge
lijke spelen heeft de voetbalwedstrijd
Nederland—België in Rotterdam nu
eindelijk een nederlaag opgeleverd:
de eerste na de oorlog.
Maar meen nu niet, dat het een ge
weldige vertoning is geweest, daar in
Rotterdam. Het was drie-kwart van
de tijd een saaie boel en de duizenden
auto's uit Nederland en België, die
door de Rotterdamse politie onberis
pelijk in goede, snelle banen werden
geleid, waren eigenlijk toch interes
santer, dan de wedstrijd. En om auto's
te zien waren de mensen toch niet
naar Rotterdam gekomen!
Je kon ook zien, dat de tabak van
de bon is. Een te late aanvrage van
een perskaart was de reden, waarom
uw verslaggever inplaats van bij zijn
collega's ergens in de nok van het
stadion troonde en dwars tegen de
laag staande zon in moest kijken.
Welnu: de rook vormde een nevel-
gordijn, waar-door-heen je bij tijd en
wijle de spelers slechts met moeite
en de bal helemaal niet kon zien.
Interessant, hoeveel rook een kleine
vijf en zestigduizend man en die
waren er volgens de Rotterdamse po
litie! met zijn allen kunnen uit
blazen
Maar ook daarvoor waren we niet
naar Rotterdam gekomen. We kwamen
om internationaal voetbal te zien. En
helaas: alles ontbrak er aan. Zelfs
de sfeer.
Volgende keer beter, zullen
maar hopen, op 11 December tegen de
Denen.
30
„Dit is een wetenschappelijke expe
ditie. Ik heb mij er bij gevoegd om
naar u te zoeken. Laat ik u onze lei
der voorstellen. Professor Ryley van
de Zeigler Stichting voor Onderzoek.
Hij is zeer goed voor mij geweest.
Sam, je hebt wel meer van myn groot
vader, mr. Arthur Cottar gehoord".
De patriach keek Sam wantrouwend
aan.
Deze stak hem de hand toe. „Het is
mij een eer u te ontmoeten, meneer.
Als botanist weet ik, hoeveel wij u
verschuldigd zijn, wat betreft de we
tenschap over orchideeën. Ik neem
aan, dat dit üw collectie is?"
Het noemen van zijn bloemen scheen
de geest van de oude orchideeënjager
op een bepaald punt te vestigen. De
vage uitdrukking verdween uit zijn
ogen, wier blik door hun zich ver
nauwende pupillen dreigend werd.
Semple zei zijdelings tegen Sam:
„Verkeerd aangesloten. Afbreken!"
Don Arturo zag hem spreken en keek
hem aan. De wilde ogen vernauwden
zich nog meer en het hoofd met de
witte manen kwam naar voren. „Ik
ken jou. Ik heb je ergens gezien".
„Ja", zei Semple. „We hebben elkaar
ontmoet in Caracas".
„Ha. Ik herinner het me nu". Don
Arturo's blik werd scherper. „Je
trachtte inlichtingen van mij los te
krijgen'.
Zijn ogen vielen op Hulpé en kre
gen onmiddellijk een uitdrukking van
woede. Een op een klauw gelijkende
hand schoot naar voren en wees op de
Indiaan, zodat het aapje er van schrok
en zich zijn gezicht verbergend aan
zijn baard vastklemde. „Die man! Die
Arawakan daar. Hij was in '37 en '38
bij mij. Jullie hebt hem omgekocht,
om je mijn vindplaatsen te wijzen
mijn orchideeën. Jullie bent marktja-
gers!"
Zijn beschuldigende vinger wees nu
op Mary en zijn stem trilde van woe
de. „Nu zie ik het. Je hebt mij altijd
al aan mijn hoofd gezeurd om die
planten voor geld te versjacheren. Jij
hebt dit gedaan".
Semple stapte naar voren en bracht
zijn gezicht dicht voor dat van de
krankzinnige, waardoor hij zijn aan
dacht op zichzelf dwong. „Zij is niet
verantwoordelijk. Zij heeft zich bij
ons gevoegd, omdat zij op die manier
een kans kreeg, om naar u te zoeken.
Hulpé heeft ons hierheen gebracht,
maar niet om orchideeën. Zoals Mary
al zei, dit is een wetenschappelijke ex
peditie. Wij zijn gekomen, onderweg
botaniserend, om over deze stad rap
port uit te brengen voor de Zeigler
Stichting. U weet heel goed, dat zij se
rieuze mensen zijn. Deze plaats is
uniek. Die keer, dat ik u in Caracas
ontmoette, was omdat Hulpé mij ver
teld had, dat u hier geweest waart en
ik wilde er met u over praten. U wil
de dat niet, en daarom trachtte ik u
uit te horen".
Het was een handig staaltje van op
portunisme en even logisch als een
van de andere voorbeelden daarvan,
waarvan Sam Hugh beschuldigd had
en 't bracht Arturo plotseling tot de
werkelijkheid terug. Toen zijn oude
verwarde geest die mededeling in zich
opnam, verloren zijn ogen eerst hun
uitdrukking van woede en toen hun
scherpte, terwijl de toeschouwers in
zijn blik emoties weerspiegeld zagen,
alsof hittegolven over een roodgloei
end ijzer heen en weer gingen. Zij
lazen er vrees en sluwheid, bedreiging
en pathos, verwarring en beslistheid
in. maar welke gedachten die verge
zelden, konden zij niet zeggen.
Wel zagen zij duidelijk, het mo
ment, dat die emoties tot een beslis
sing kwamen en dat die hun auctor
intellectualis genoegen deed. Ofschoon
alleen de tijd kon leren, wat die be
slissing geweest was, was het hun
toch duidelijk, dat in de geest van de
fanaticus een plan te hunnen opzichte
gekristalliseerd was.
Zorg en twijfel verdwenen uit zijn
ogen, die nu hun afwezige uitdrukking
verloren en voor de eerste maal met
persoonlijke belangstelling op hen
bleven rusten. De schrale hese stem
zei: „Wel, jullie bent nu hier. Jullie
zult niet ondervinden dat de bossen
minder gastvrij zijn dan die z.g. „be
schaving". Het laatste woord werd met
veel verachting uitgespuwd. „Ik woon
hier dicht in de buurt met mijn volk.
Misschien willen jullie ons vereren
met jullie gezelschap."
(Wordt vervolgd).
Ongeveer eind December zal in de Burgerzaal van het paleis op de Dam
de volledige souvereiniteit over Indonesië aan de Republiek Indonesia
Serikat worden overgedragen. De Burgerzaal van het paleis op de Dam
te Amsterdam, waar de souvereiniteits.overdracht zal plaats vinden.
Belangrijke bijeenkomst te Goes.
„Statistieken hebben aangetoond dat 96 van onze bevolking lijden
de is aan tandbederf en de gevolgen hiervan, zodat tandbederf zeker
Volksgezondheidsvyand nummer één genoemd kan worden", aldus de
heer F. J. J. Scherphuis, tandarts te Zaandam en secretaris van de
Centrale Raad voor de Sociale Tandheelkunde, tijdns zijn inleiding op
de Zaterdagmiddag in „de Prins van Oranje" te Goes gehouden bijeen
komst. Hij sprak in een vergadering die belegd was op initiatief van het
Ziekenfonds „Zuid- en Noord-Beveland" ter propagering van de school-
tandverzorging.
De heer C. Lijnzaad, directeur van
de Stichting Zeeland voor Maatschap
pelijk en Cultureel Werk, die deze bij
eenkomst leidde, kon een groot aantal
burgemeesters en wethouders van Be-
velandse gemeenten, alsmede tand
artsen, huisartsen, vertegenwoordigers
van ziekenfondsen, kruisverenigingen,
en schoolhoofden welkom heten. In
het bijzonder riep hij een welkom toe
tot de inleider van deze middag, de
inspecteur van het L.O., de heer C.
Kuiper te Goes, de burgemeester van
Goes, mr. W. C. ten Kate, de afd.
voorzitter van de Ned. Mij tot bevor
dering van de tandheelkunde, de heer
P. Blaauw en mevr. Francke en de
heer Gaastra uit Amsterdam, die na
mens de Centrale Raad aanwezig wa
ren.
Vpn de inspecteur van het Nat. Chr.
Aanslag op de president
van Ecuador.
Vrijdag is een aanslag gepleegd op
de president van Ecuador, Galo Pla
za. Een brug, waarover de presiden
tiële auto zo, juist was gepasseerd
werd door een ontploffing vernield.
President Plaza was op weg naar
een in Zuid Ecuador gelegen stad,
om aldaar een grote straatweg te
openen.
Te Teheran is op de vroegere Per
zische premier Abdoel Hoessain Azjir
geschoten. Deze geraakte hierdoor
ernstig gewond. Na het voorval
werd de staat van beleg in Teheran
afgekondigd.
.Verdachte brand bij
Nederlander in Brugge.
De Nederlandse kaashandelaar P. C.
té St. Andries bij Brugge is gearres
teerd, nadat een brand zijn woning
aldaar had vernield. Vermoed wordt,
dat opzet in het spel is.
Tijdens de brand deed zich op de
zolder een geweldige ontploffing voor,
waardoor het dak instortte. Het huis
brandde tot de grond toe af. P. C. die
42 jaar oud is, bleek nergens te vin
den te zijn. De Belgische politie heeft
hem naderhand opgespoord.
Volksonderwijs, dr K. Huizinga, was
bericht ontvangen, dat hij volledig in
stemde met het doel van deze bijeen
komst en zijn medewerking toezegde.
Verder memoreerde de heer Lijn
zaad in zijn openingswoord de vorde
ringen welke in Zeeland reeds wer
den gemaakt met de schooltandverzor
ging.
Hierna was het woord aan de heer
Scherphuis, die in een helder betoog
de noodzaak en de organisatie van de
schooltandverzorging uiteenzette, in
de geest zoals wij dat vorige week in
een tweetal artikelen uitvoerig heb
ben aangegeven. -
De school is de aangewezen plaats
voor het tandheelkundig onderzoek
bij de jeugd van 6 tot 12 jaar. omdat
nergens anders het opgroeiend ge
slacht in groepsverband wordt aange
troffen. De tijd die hiervoor nodig zal
zijn. is ongeveer 15 minuten per jaar.
Het gemiddelde schoolverzuim door
kiespijn, is volgens spr. groter dan de
tijd welke aan de schooltandverzor
ging moet worden besteed. Spr. wees
voorts o.m. op de wenselijkheid dat
de onderwijzers -him steun aan dit
werk geven. Om aan te tonen dat
schooltandverzorging verantwoord is,
gaf inleider nog enkele cijfers. Bij
93% van de kinderen kunnen de ge
bitten in goede staat gehouden wor
den. Bij slechts 7% is het blijvend ge
bit zwak. ondanks de schooltandver
zorging. Van de 20-jarige Amsterdam
se vrouwen heeft slechts 3% nog een
volledig gaaf gebit en bij de Amster
damse mannen van de zelfde leeftijd
10%. In dc mobilisatie 19391940
moest aan 7000 van de 35.000 Ned. mi
litairen een meestal volledige pro
these toegewezen worden, terwijl er
thans op 600 militairen een tandarts
nodig is.
Na deze inleiding vertelde de heer
Onderdijk over de goede werking van
de schooltandverzorgingsdienst in
Middelburg, terwijl bij de verdere be
spreking er nog op gewezen werd, dat
alle Chr. Onderwijsorganisaties hun
instemming met dit werk hebben be
tuigd. Het is de bedoeling dat de
plaatselijke tandartsen hier aan zul
len meewerken.
Met een slotwoord van de heer Lijn
zaad werd deze geslaagde middag
besloten.
Hel Wereldgebeuren
Bevin boos
Twee jaar geleden verscheen in een
der Italiaanse bladen een opzienba
rend en tegelijk ook vermakelijk ar
tikel. De schrjjver liet hierin zijn
licht schijnen op de eigenaardige toe
standen op het ministerie van Kolo
niën in Rome. Het bleek namelijk, dat
hoewel Italië al zijn koloniën kwijt
was, het ministerie niettemin op vol
le getalsterkte werkte. Dat wü zeg
gen, het merendeel der honderden
ambtenaren bepaalde zich ertoe
's morgens en 's middags te komen
binnenlopen om de presentielijst te
tekenen en overigens hielden zij zich
uitsluitend onledig met onnuttig en
overbodig werk. Traditie en prestige
wilden nu eenmaal, dat het ministe
rie in volle glorie bleef gehandhaafd,
'mede om te symboliseren, dat Italië
nog geenszins afstand had gedaan
van zijn rechten.
Inmiddels is er naar het schjjnt ver
andering gekomen in deze millioenen
verslindende toestand. De Italianen
hebben zwakke hoop om althans een
deel van de koloniën terug te krij
gen zien vervliegen en zich bij de
na-oorlogse omstandigheden neerge
legd.
Niet echter zonder wrok. Het is
Albion dat in volle laag deze wrok
over zich gestort krijgt, omdat na de
oorlog de Britten het beheer over de
voormalige Italiaanse koloniën op
zich genomen hebben. Vorige week
is dat tot uiting gekomen ln een fel
le anti-Britse perscampagne, waar
aan vrijwel alle bladen deelnamen en
waarbij een gevarieerde term „perfi
de Albion" deed weer opgeld.
De „Giornale d'Italla" beweerde,
dat de Britten zich door hun hoog
hartige en egoïstische houding m
Europa steeds meer vijandschap op
de hals halen Het schijnt, dat de
Britse ambassadeur in Rome op hof
felijke wijze zijn misnoegen hierover
te kennen heeft gegeven.
Het Amerikaanse weekblad
„Newswell" wist zelfs te melden, dat
Bevin zelf zich met deze zaak heeft
bemoeid. Dit blad publiceerde een ge
heim memorandum, waarin weinig
malse critiek wordt uitgeoefend op
de houding van de Italiaanse pers.
Bevin zou daarin verklaard hebben,
zich piet te kunnen voorstellen, dat
verantwoordelijke Italiaanse staats
lieden „op deze manier met modder
naar ons gooien" en niet te begrijpen
wat zij daarmee trachten te winnen.
Hij zou steeds van derden vernemen
over Italiaanse grieven, doch nim
mer van graaf Srorza, de Italiaanse
minister van buitenlandse zaken
zelf. Woordelijk heette het dan: „Ik
zal myn politiek niet laten wijzigen
door perscampagnes en dergelijke me
thoden.
Ik verwacht niet, dat de houding
van Italië jegens ons zal verbeteren,
alvorens de Koloniale kwestie van de
baan is. Wel verwacht ik. dat Ita
liaanse staatslieden zich buiten pers
acties zullen houden.
Het memorandum was uitsluitend
bestemd voor Britse functionarissen,
doch is op een of andere manier uit
gelekt. Uit Londen werd althans ge
meld, dat een onderzoek zal worden
ingesteld naar de publicatie, zonder
dat daaraan een ontkenning werd
vastgekoppeld.
In zoverre is aan de wens van Be
vin voldaan, dat hij en Sforza Don
derdag in Parijs bij gelegenheid van
de bijeenkomst van het Europese mi
nister-comité een onderhoud konden
hebben. Daarbij is volgens het offi
ciële communiqué van gedachten ge
wisseld over de punten van geschil
tussen beide landen.
Of de boosheid van Bevin indruk
zal maken op de Italiaanse hoofdre
dacteuren staat te bezien. De Itali
aanse bladen volgen in dat opzicht
de Duitse en kiezen bij voorkeur een
Britse minister om als goedkope kop
van Jut te dienen.
19. Vader, riep een jongetje van een jaar of 10,
als je nou geen enkele bal kan raken, ga dan maar
verder, de krant zitten lezen. Zo doe ik het niet
langer met je. Er speelde daar op het voordek een
vader met zijn zoon een partijtje voetbal, maar
hoe de vader zich ook inspande, hij kon geen bal
goed raken. Het ding vloog steeds een andere kant
op dan hij bedoelde tot grote ontstemming van
Billie, zijn zoon, die niet uit kon staan, dat zijn
vader zo slecht speelde. Je moet nodig wat zeggen
van Bruce Wooley, vader, riep hij, je kunt er zelf
geen snars van.
Zij wilden niet als soldaat
naar Indonesië.
MIMSTKR LEGT CIJFERS OVER.
Gevolg gevende aan de toezeg
ging, gedaan tijdens de behandeling
van de interpellatie van het Tweede
Kamerlid Vermeer over het vertrek
van militairen uit het Algemeen De
pót Kon. Landmacht te Schoonho
ven naar Indonesië, heeft de minister
van oorfog thans in een brief aan
de Tweede Kamer de volgende ge
gevens overgelegd.
Over 1948 bedraagt het totaal
aantal der door de Krijgsraad te
Velde wegens desertie berechte, voor
Indonesië bestemde, militairen 684.
Hiervan werden er 121 veroordeeld
tot een gevangenisstraf van 3 jaar
of meer en 503 tot een gevangenis
straf van minder dan 3 jaar. In ze
ven gevallen volgde vrijspraak.
Na het vonnis verklaarden 53 ver
oordeelden zich alsnog bereid om
naar Indonesië te vertrekken.
Over het eerste, tweede en derde
kwartaal van 1949 bedraagt het to
taal aantal der door de Krijgsraad
te Velde wegens desertie berechte
voor Indonesië bestemde, militairen
411. Hiervan werden er 160 veroor
deeld tot een gevangenisstraf van 3
jaar of meer en 231 tot een gevan-
f enisstraf van minder dan 3 jaar.
n 5 gevallen volgde vrijspraak. Na
het vonnis verklaarden zich 15 ver
oordeelden alsnog bereid om naar
Indonesië te vertrekken.
Verzekeringsagent
verduisterde 6100.
De Amsterdamse politie heeft een
verzekeringsagent uit Haarlem gear
resteerd, omdat deze een bedrag van
6100 ten nadele van een Amsterdam
se assurantie-maatschappij heeft ver
duisterd. De man had gedurende een
half jaar voor deze maatschappij gel
den geïnd en nimmer iets afgedragen.
Hij is voor de officier van justitie ge
leid.
Geen toeristenkaart voor
Oostenrijk meer.
Tot voor kort had men voor een
reis naar Oostenrijk niet alleen een
geldig paspoort en visum, maar ook
een toeristenkaart nodig, welke de
uitgave van een bepaald minimum aan
deviezen per dag in Oostenrijk ver
plicht stélde. De ANWB deelt mee,
dat de toeristenkaart is afgeschaft,
i zodat voor Oostenrijk alleen nog pas
poort en visum vereist zijn.
