Schuldenregeling nog steeds de
barricade der R.T.C
Zeeuwse Almanak
HERMELIJN EN SABELBONT
ONDER DE HAMER
HET SCHONE LANDSCHAP
VAN ZEEUWSCH-VLAANDEREN
DONDERDAG 13 OCTOBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Republikeinen zijn op dit punt
beslist niet redelijk
Plenaire zitting moet uitgesteld worden.
(Van onze parlementaire redacteur.)
De Ronde Tafel Conferentie Is, hoewel vorige week nog met reden op
timistische verwachtingen gekoesterd konden worden, in zodanige moei
lijkheden geraakt, dat deze week niets van een plenaire zitting komen
kan.
Zü liggen voornamelijk op financleel.economlsch terrein. Het is name
lijk de Nederlandse en de Indonesische delegaties nog steeds niet gelukt
om tot overeenstemming te komen omtrent de schuldenregellng.
Over een gedeelte van die schul
den en wel die van vóór Maart
1942 bestaat geen verschil van me
ning. De Indonesiërs begrijpen, dat
zü aeze moeten overnemen. Het con
flict loopt over de bedragen, die
Nederland heeft ten koste gelegd
aan de beide politionele acties. De
Nederlandse delegatie, die deze uit
gaven niet los wil zien van de to
tale schuld, die Indonesië aan ons
land heeft en de opvatting huldigt,
dat het geld is uitgegeven voor het
herstel van rust en orde, van recht
en veiligheid in Indonesië, verlangt,
dat de Indonesiërs ook deze schuld
voor hun rekening nemen. Op haar
beurt is zij bereid een bedrag van
500 millioen gulden van de totale
schuld van Indonesië aan Nederland
kwijt te schelden.
Dat is een groots gebaar, dat door
de Indonesiërs blijkbaar wel geap.
precieerd wordt, maar verder weinig
indruk op hen maakt. De delegaties,
en vooral de Republikeinse, houden
vast aan een betaling door Neder
land van de militaire uitgaven, om
dat men niet verwachten kan
zo—ls de Republikeinse woordvoer,
der het tegenover ons uitdrukte
dat de Republiek zelf de bommen
betalen zai, die op haar grondge
bied zijn neergeworpen.
Wanneer de Republiek bü haar
weigering blijft om de kosten van
de politionele acties te betalen, dan
zou Nederland zelfs nog een schuld
hebben van 1700 millioen gulden
aan Indonesië. Na globale bereke
ning zyn zowel de Nederlandse als
de Indonesische delegaties tot dit
bedrug gekomen.
Nu is alles goed en wel, maar dat
Nederland achteraf nog een schuld
aan Indonesië zou moeten voldoen, is
toch moeilijk te aanvaarden. Als we
denken aan alles wat Nederland in
Indonesië geïnvesteerd heeft irri-
gatiewerken, spoor, en tramwegen,
havens, wegen, gebouwen en andere
inrichtingen dan is het duidelijk,
dat er wel sprake kan zgn van fi
nanciële verplichtingen van Indone
sië aan Nederland, maar niet omge
keerd.
Minister van Maarseveen, de voor
zitter van de Nederlandse delegatie,
heeft niet onduidelgk zün ontstem
ming over de houding, voornamelgk
van de Republiek, te kennen gege
ven. De Republikeinse delegatie is
van plan hierop niet officieel te re
ageren, naar wij vermoeden om te
genover Djocja niet de schgn van
schuld op zich te laden.
In de financieele economische kwes
tie vestigen de Republikeinen de in
druk niet redelgk en bepaald onre
delijk te zün.
ROERIG OP JAVA?
Dat is niet verstandig. Want -nu
is de Republiek zelf de oorzaak van
het oponthoud. Van haar is alt^d
de sterkste aandrang tot spoed uit
gegaan. Zij wilde opschieten, omdat
men aan Djocja wel gedurende een
korte tgd een aantal van de voor
naamste leiders onttrekken kan,
maar niet voor lange tg'd de af
gevaardigden moeten naar huis om
er orde op zaken te stellen en om
dat, naar de laatste berichten lui
den, het in sommige streken van
Java roerig begint te worden.
In de Pasoendan en op Oost-Java
sohqnen terugkerende T.N.I.-soldaten
en anderen een aantal daerahs om
ver te willen werpen en er schaduw-
regeringen te willen vormen. Nu kan
het zyn, dat deze bewegingal weer
over zijn hoogtepunt heen is en dat
voor grote ongerustheid geen reden
is, doch voor de Indonesische dele-
DE VLASSERS VAN EEDE
Iedere Zeeuw heeft in zijn hart toch
altijd een afzonderlijk plaatsje voor
Zeeuwsch Vlaanderen. Omdat het een
land is, waar het goed is om te toe
ven: een land met eigen schoonheid,
bewoond door een goed slag mensen,
die meer dan de andere Zeeuwen
oog hebben voor de aangename kan
ten van het leven en van nature-iets
hebben meegekregen van de levens
houding onzer Zuiderburen.
Ook in Zeeuwsch Vlaanderen be
gint schot te komen in de wederop
bouw. Als ge er rond trekt, ziet ge
het. Overal tekenen van herstel.
En nu hebben daar de vlassers van
Eede hun eigen warmwater-roterij.
Vlas is 'n levenskwestie in Zeeuwsch
Vlaanderen. De oude bewerkings
methoden schoten tekort. Het was
niet mogelijk om daarmede de strijd
tegen de concurrenten vol te houden.
De vlassers zagen dat in. En ze heb
ben de koppen bij elkaar gestoken en
samen hun warmwater-roterij in Eede
gesticht.
Zoiets doet ook de andere Zeeuwen
goed, de mensen op Walcheren en de
Beuelanden, op Schouwen en Duive
lend en de andere eilanden. Als het
getij verloopt, moet men de bakens
verzetten. Dat hebben de Eedenaren
nu gedaan, zonder veel ophef. De
strijd om het bestaan zal er lichter
door worden.
Een gelukwens met dit vruchtbare
initiatief mag zeker niet ontbreken.
Ook niet in dit Zeeuwse hoekje.
gaties is het zaak. dat zri op Java
zelf een oogje ln het zeil kunnen
gaan houden.
Ondanks de obstakels, die de R.
T. C. op het ogenblik op haar weg
vindt, blijft de Republikeinse dele
gatie optimistisch. Haar woordvoer
der trok een parallel met de perio
den, voorafgaande aan het accoord
van Linggaajati en aan de Van Roy-
enRoem statements. Ook toen, zo
zeide hü, was er grote spanning en
scheen het of de onderhandelingen
op een mislukking zouden uitlopen.
In Indonesië hebben wq zulke ogen
blikken vaker beleefd en altijd kwam
de zaak kort daarop voor elkaar...
Een wat zwakke grond voor het
Republikeinse optimisme Iqkt ons.
Waarschgnlijk ziet de Nederlandse
regering, de toekomst niet zo roos
kleurig in.
ANDERE BARRICADEN.
De schuldenregeling is niet de
op het pad der R.
T. C. Ook over Nieuw-Guinea zal
men nog tot overeenstemming moe
ten komen. De onderhandelingen
daarover hebben nog slechts beperk
te vorderingen gemaakt.
En dan ls er nog het Unie-statuut.
Hierover zgn de delegaties 't vrgwel
eens, doch op dit terrein liggen nog
enige klemmetjes. Er is nog zn
het een overbrugbaar verschil
van mening over de persoon van 't
hoofd der unie. Uiteraard aanvaar
den de Indonesiërs, dat dit Koningin
Juliana zal zgn en eventueel haar
wettige opvolgers, maar de Indone
siërs willen nog verder kgken en
vragen zich wellicht af: waarom
niet eens één der onzen?
De Indonesische delegaties ten
slotte hebben nog steeds geen ont
werp, constitutie voor de R.LS. ter
tafel gebracht. Men soWjnt er wel
nagenoeg mee gereed te zün, doch
met de omschrijving van het terri
toir van de Ver. Staten van Indo
nesië te willen wadhten, totdat een
beslissing over de states van Nieuw-
Guinea getroffen zal zün.
In de militaire, de culturele en de
sociale commissies verlopen de on
derhandelingen zonder horten of sto
ten.
WANNEER SLOT-ZOTTNG
Wanneer de slotzitting van de
Ronde Tafel Conferentie gehouden
zal worden? Dat zal afhangen van
de vraag, of de gedelegeerden in de
financieel-economische commissie
het spoedig eens worden. In elk ge
val zal de grote Ridderzaal deze
week in stille afwachting blüven
sluimeren.
(Nadruk verboden).
Het eigenaardige leven van Anna Maria van Eeghen.
Het lijkt, of er deze middag ln het veilingsgebouw ,,De Zon" te Amster-
i dam de garderobe van een vorstin onder de hamer komt. Tachtig weelderi
ge avondjaponnen, jassen van sabelbont en hermelijn, tientallen tailleurs
van de zwaarste Franse z(|de, ragfijn ondergoed met kanten tussenzetsels
en sat^nen strikken. Honderden vrouwenogen kijken begerig naar ai die
pracht, waarin Anna Maria van Eeghen—du Mée vijftig jaren geleden fu
rore maakte. Anna Maria, die als een koningin heeft geleefd en die drie
maanden geleden op 86-jarige leeftijd overleed, nadat men haar ln een
staat van verregaande vervulling en verwaarlozing nog van haar huls
naar een ziekenhuis had overgebracht
Belgische huisvrouwen komen
in Nederland winkelen.
Vele Belgische huismoeders komen re-
gelmaüg naar Sluis, om daar inkopen te
doen. Ondanks de devaluatie liggen de
prijzen ln België nogal wat hoger, zodat
velen hun voordeel in Nederland zoeken.
De neringdoenden langs de gehele grens
zijn er goed mee, terwijl de Nederlandse
huisvrouwen er geen last van ondervin
den, daar er geen sprake ls van schaar
ste, die zou kunnen ontstaan door te
grote aankopen van Belgische zijde.
Deze veiling is de laatste bladzüde
van de trieste levensroman van Anna
Maria, aldus vertelt „Marike" in het
„Vrüe Volk". Als die bladzijde is om
geslagen, gaan de vrouwen, die hier
zitten, naar huls met zo'n droomge-
waad van zijde en kant, dat een halve
eeuw zorgvuldig was opgeborgen in
blikken trommels. Ze zullen er de
schaar inzetten, ze zullen het koel
bloedig vierendelen en er desnoods
drie japonnen voor zichzelf uit ma
ken.
De tand des tijds heeft er niet aan
en Anna Maria heeft
De „Oslofjord"het nieuwe vlaggeschip van de Noorse koopvaardyvloot, dat bij de Nederlandse Lu... en
Scheepsbouw Maatschappy te Amsterdam werd gebouwd, is bijna voltooid. Het prachtige schip ligt thans
in het „stenen dok", «aar de kiel wordt geschilderd en de schoefassen worden aangebracht. Een overzicht
van het machtige schip, dat nu nog op het droge ligt, en over enige dagen zijn proefvaart gaat maken.
Ca eens naar de overkant!
Zeeuwsch-Vlaanderen ligt aan de overkant van de Schelde. Het
weet dat en voelt zich soms vergeten. Zelfs Zwerfmans, die niet op een
kilometertje ziet, wanneer hij een tochtje moet plannen, is zich bewust
er veel te weinig te komen.
Toch, hoe loont zulk een ritje de rtioeite en al kost het straks weer
geld om de vruchtbare „overkant" te bezoeken, gaat eens naar
Zeeuwsch-Vlaanderen en geniet er van het schone landschap.
Op de veerboot vanaf Kruiningen
heeft men volop gelegenheid het
vogelleven op de Schelde te bewon
deren. In de trektijd dobberen alle
soorten eenden op de golfjes en
meeuwen zweven graag rond de
boot. Hun wit en zwart doet hen
daar als 't ware bij behoren: de
kokmeeuwen (al naar de tijd van
't jaar met een zwarte stip achter
het oog, met een koptelefoon of ge
heel zwarte kop), de mantel
meeuwen met hun zilvergryze
mantels. Als men het treft zwieren
daartussen bijzonder fraaie meeuw
tjes, lichtgrijs op de rug en met
zwarte vleugeltoppen, waar het
uiterste puntje wit uit te voorschijn
komt. Dat is de drieteenmeeuw, de
Kittiwake van de Engelsen.
NAAR HULST.
Nauwelijks heeft men de boot
verlaten of de weg naar Hulst biedt
reeds allerlei te zien, waarvan de
Bevelandse zyde van de Schelde
niets of weinig bezit.
Op mjjn tochtje, met uitgezocht
Octoberweer begonnen, sta ik al
gauw bij een dijkje, waar een fraaie
groep boerenwormkruidplanten al
uit de verte lokken. Niet alleen mij,
maar ook de vuurvlindertjes en de
najaarsvliegen.
Vlak- daarbij vind ik een „kleine
leeuwenbek", duivenkervel, Barba-
rakruid en zowaar een paar. plantjes
van het knopkruid, dat ik de gehele
weg langs van afstand tot afstand
vind ingeburgerd.
Vogels zie ik heel weinig op deze
tocht. Een vlucht kieviten heeft het
voorzien op een paar houtduiven,
die in een wei voedsel zoeken.
Schreeuwend scheren zij rakelings
over de duiven heen, die zich even
drukken en dan een paar pasjes
voorwaarts doen. Wat later zitten
ze alle vredig bij elkaar.
Een rietsloot, gedeeltelijk ge
maaid, lokt door zijn droge bodem.
Ik vind er posthoornslakken en
moerasslakken en tussen andere
landslakjes op de wal het een halve
cm grote mosslakje.
Wat dieper Zeeu,wsch-Vlaanderen
ln, achter Kloosterzande, staan de
Inula-planten in pluis, keurige knik-
kervormige bolletjes op een recht
steeltje. Daar vind ik als merk
waardigheid het breedbladig klokje,
dat met z.z.z. als zeer zeldzaam in
de flora staat gemerkt. Zeeuwsch-
Vlaanderen is toch rijk aan klokjes,
ik vond er naast het gewone gras-
klokje ook het Rapunzelklokje en
het ruige klokje, dit laatste ook aan
de weg naar Hulst.
OUDE BEKENDEN.
Blaassilene's, die men op Zuid-
Beveland en Walcheren sporadisch
vindt, ziet men hier van afstand tot
afstand als oude bekenden. Zo staat
het ook met de Canadese fijnstraal.
Maar daartussen zie ik de kenmer
kende bladeren van het vijfvinger-
kruid, de frisse schermen van de
grote Bevemel en zelfs in October
nog een fris bloeiende klaverbrem
raap, de beruchte klavervreter, die
op Noord- en *Zuid-Beveland beslist
lastig kan worden. Die plant, zonder
groene bladeren en dus een para
siet, die niet voor zijn eigen voedsél
zorgt, maar dat moet stelen uit de
wortels van andere planten, kan
men vaak bij grote aantallen in de
klavervelden aantreffen. De bloe
men zijn vuilgeel wit en paars aan
gelopen.
DUIFKRUro.
Maar beslist als de aardigste van
alle planten prijkt de Scabiosa, het
duifkruid, in de wegbermen, grote,
frisse, licht-lila bloemen. Eén exem
plaar, dat ik aantref, wijkt van de
broertjes en zusjes al door het
voeren van een donker-rode kleur.
Natuurlijk laat ik het staan en hoop
ik 't volgend jaar eens te kijken of
die kleur constant blyft.
Bepaald 'n verrassing is 't aardige
dorpje Kuitaart met zijn prachtige
plas, waar een schilderachtig mo
lentje, een rü populieren en een
vissersschuitje levendige silhouet
ten vormen tegen de glanzende Oc-
toberhemel. Nu, 5 October, zwermen
er de zwaluwen nog, dat het een
lieve lust is. Wanneer zal dit jaar
het afscheid plaats vinden? Of is
dit het vaarwel, waar ze de innige
groet opvangen hun door het zacht
wuivende riet als kushand toege
worpen?
De vreemde zwerver, die telkens
van de fiets springt, in sloten af
daalt en tussen graspollen zoekt,
stenen omkeert en onooglyke
plantjes bestudeert, heeft veel be-
kijksr Meewarige blikken vervangen
de groet, die de joviale Zeeuws-
Vlaming in andere gevallen gaar
ne wisselt met de voorbijganger.
Alleen een kapelaan, blootshoofds
fietsend met fladderende soutane,
heeft me door en knikt me vrien
delijk en tegelijkertijd bemoedigend
toe.
MOED
Nu moed heeft Zwerfmans vol
doende en met de prachtige rij van
interessante vondsten op zijn noti
tieboekje heeft hij lak aan alle
meewarigheid, die op hem wordt
losgelaten. Te meer, omdat hij op
de terugtocht kan constateren dat
er een speciaal Zeeuwse champig
non-variëteit voorkomt op onze
dijken. Heeft de gewone weide
champignon een gladde steel, de
Zeeuwse heeft licht-bruin ver
kleurend vlees en een steel, die vele
gekrulde schubjes draagt. In de
Franse paddestoelenflora komt de
variatie voor onder de naam Psal-
liota campestris var. peronata. Die
ik langs de weg naar Hulst vind op
meer zandige bodem heeft de ge
noemde afwijkingen niet.
Overigens zo goed als geen pad
destoelen langs deze weg te vinden.
Met gevulde fietstassen, een
dankbaar hart en een pracht van
een trek in een goed belegde boter
ham met een geurige kop koffie,
verlaat Zwerfmans het van nu af
meer dan ooit nodigende Zeeuws-
Vlaamse land, dat hij vanaf de boot
in een lichte nevel ziet vervagen.
Ditmaal uit het oog, maar niet uit
het hart.
BAREND ZWERMANS.
loogstens twee keer gedragen. Aan
koningshoven en in ae loge van de
Parijse opera. Ze heeft er mee aange
zeten aan dure banketten in Cairo,
ze is er in ontvangen door een Indi
sche Radjah in diens Oosters sprook-
iespalels. Maar byna niemand weet,
dat ze jaren later in een sjofele
japon met rafels aan de rokken ae
harten van de aapjeskoebsiers aan
het Rembrandtplein murw maakte
door de paarden dagelüks met suiker
klontjes te komen voeren.
EEN DIERENVRIENDIN?
De koetsiers wisten ook niets van
Anna Maria. Een dierenvriendin,
dachten ze. Een zonderlinge, arme
oude vrouw. Maar dat die vrouw
overal waar ze ging, een fabelachtige
som geld aan diamanten en gouden
sieraden in een fluwelen tas aan
haar arm meedroeg, heeft toen ook
niemand maar in de verste verte
kunnen vermoeden.
Het was toen al helemaal mis met
Anna Maria du Mée, de mooie jonge
verpleegster, die zo omstreeks 1890
de twintig jaar oudere schatrijke
Amsterdamse bankier van Eeghen
trouwde, nadat ze hem tijdens een
langdurige ziekte had verzorgd.
Met dat huwelijk begon het sprook
je. Rei«en naar alle windstreken der
wereld. Kleren uit de eerste Franse
en Weense modesalons. Juwelen om
er een bescheiden stoep mee te pla
veien. Een leven van luxe en niets
doen in een periode, waarin een ar-
beidersgezin met enkele guldens in
de week moest rondkomen en waar
in een eerste begin werd gemaakt
met de strijd voor betere levensvoor-
I waarden voor de vrouw! Een tijd
van nog groter en bitterder tegen-
stellingen dan de onze.
STEEDS ZONDERLINGER
Het zal kort na de eerste .wereld
oorlog zgn geweest, dat de bankier
Van Eeghen overleed. Van dat ogen
lik af werd zijn vrouw by de dag
zonderlinger. Ze huurde een groot
bovenhuis op de hoek van het Rem-
brandtsplein en de Bakkerstraat. Ze
maakte geen toilet meer. Wie er
kwam werd in de keuken ontvangen.
De rest van de woning was een
vrsemd pakhuis. De tapijten lagen
opgerold in de kamers, <le vloeren
waren met kranten bedekt.
Het kostbare meubilair ging schuil
onder reusachtige linnen hoezen. En
daar tussen stonden de kisten. Sta
pels, met blik gevoerde kisten, waar
in alle kostbaarheden waren opge
borgen: de vorstelüke garderobe, het
zilver, de exotische kunstvoorwerpen
uit verre landen.
Anna Maria betrad die kamers,
alsof het heilige tempels waren. De
vloeren waren smetteloos.de kranten
werden steeds vernieuwd. Geen mot
kreeg kans iets van de tapijten of de
meubels op te eten. Want in die tijd
zorgde ze wel niet zo best meer voor
zichzelf maar nog wel voor het ver
leden.
Bij dit zonderlinge gedrag behield
ze haar onverzettelijke wil. wat nie
mand gedaan kreeg 'lukte deze vrouw:
ze wist 'n hoek van de begraafplaats
Westerveld te kopen en zette er een
villa om dicht bü haar, hier begra
ven familie te zijn. Zij woonde er on
der dezelfde vreemde omstandigheden
als in het bovenhuis. En ze zag kans
haar lievelingshopd- te laten creme
ren. Het dier werd bijgezet in het
familiegraf der du Mée's; de kosten
kwamen er Immers niet op aan!
Toen verhuisde ze opnieuw, nu naar
een bovenwoning "op de hoek van de
Keizersgracht en de Utrechtsestraat.
Kisten en koffers werden bij deze
gelegenheid niet opengemaakt. De
tapijten bleven opgerold, de meube
len hielden hun hoezen. En Anna
Maria huisde weer in de keuken, met
een tafel en twee Wener stoelen,
waarvan de zittingen in verre staat
van ontbinding verkeerden. Zg. die in
aap grenzende vertrekken kapitalen
verborgen hield, deed hoe langer hoe
minder moeite nog iets van bet eigen
lióhaam te redden. Ze at büna niet
meer, ze vervuilde en toen men zich
eindelnk over haar ontfermde, moet
ze al bijna een half jaar 't bed al
leen voor de meest noodzakelüke din
gen hebben verlaten.
Ze heeft nog maanden in het zie
kenhuis gelegen, maar die lugubere
jaren hebben de goede zorgen
aéér nlef meer kunnen uitwissen. Bü
de opening van haar testament kre
gen de naaste neven en nichten een
legaat. Het hele verdere kapitaal is
vermaakt aan verenigingen tot be
scherming van dieren want ze was
een grote dierenvriendin en aan
verenigingen voor natuurmonumen
ten.
BELACHELIJKE PRIJZEN
Nu valt dan alles wat zü tiental
len jaren voor ieders oog zorgvuldig
verborgen hield, onder de hamer.
Vrouwen grijpen naar de kanten, het
fluweel, het bont, dat de man op
de veilingstafel in z'n handen omhoog
houdt. Avondjaponnen, die kapitalen
moeten hebben gekost, brengen 40
op, 'n enkele meer dan honderd. Een
avondcape, die alleen aan Venetiaans
kant al minstens 800 waard is, gaat
weg voor 380. Een cape van niet te
schatten waarde aan Brusselse klos-
kant: 230. Zwaar zijden mantelpak
ken met zij gevoerd70. Een herme
lijn jasje, een vorstin waardig, wordt
aarzelend ingezet voor 20 en haalt
met moeite 120. Er is niet eens
iemand die lacht. Men loert al weer
naar het volgende stuk.
Ergens boven op een kast kijken dö
actrices Rika Hopper en Mary D,res-
selhuys geamuseerd naar dit toneel.
Achter de afslager zit de acteur
Cruys Voorbergh.
- - Als ik maa r geld had. zucht hü,
dan kocht ik ze voor mün historische
verzameling.
I Een paar stoelen verder: de dichter
Rertus Aafjes. Is hü hier om te ko-
j pen. of zou hij strqks ook zijn pen
i laten vloeien, geïnspireerd door liet
wondere leven van deze wonderlüke
Anna Maria?
Het Wereldgebeuren
Nieuw lid der Eerste Kamer.
De voorzitter van het Centraal Stem
bureau heeft benoemd tot lid der Eerste
Kamer ln de vacature-Teulings dr. Ir.
J. H. F. Deckers te St. Oedenrode, Rijks-
landbouwconsulent voor Oost-Brabant.
Benelux-beletselen
Vandaag komen in Luxemburg op-
nieuw de ministers van de Benelux
byeen, dit keer om te trachten de
I laatste beletselen weg te nemen, die
de Economische Unie nog in de weg
staan. Vooral in bepaalde Belgische
kringen wordt aan deze conferentie
I groot belang gehecht. De laatste
week immers hebben organisaties uit
j het Belgische bedrijfsleven met nogal
j veel misbaar hun misnoegen kenbaar
gemaakt over de trage gang van za
ken en in het bijzonder over het
Vooranie-accoord. De telegrammen,
die aan premier Eyskens zijn ver
zonden vormen tezamen een uitge
breid kjachtenbock. Een deel van de
Belgische pers heeft aan deze cam
pagne deelgenomen e'n dc Nederlan
ders. mitsgaders de eigen onderhan
delaars velerlei venvyten gemaakt.
In grote lynen zgn deze verwijten
ingegeven door de vrees, dat dc eigen,
industrie te weinig concur,rentie-mo-
gelijkheid op de Nederlandse markt
wondt geboden. Zo komt steeds weer
de eis terug, dat Nederland dc invoer
van textiel geheel vrij moet geven,
opdat de Belgische fabrikanten hun
afzet kunnen verhogen. Bü het daar
aan verbonden pleidooi voor vrühan-
del wordt gemakshalve over 't hoofd
gezien, dat de Belgische landbouw
zwaar beschermd wordt tegen hl te
I grote concurrentie van de goedkope-
re Nederlandse producten. Te ver
wachten valt trouwens, dat ook in
ons land critiek van bepaalde züden
op de Benelux niet zal uitblijven. De
Economische Unie maakt de weg
vrij voor scherper concurrentie, het
geen de belangen van nu nog be
schermde bedrijfstakken zal aantas
ten. Dc critiek, zowel in België als
in ons land is echter afkomstig van
afzonderlijke bclanghebbers. die niet
zoals de regeringsonderhandelaars de
groter lünen in het oog te houden
nebben.
De kernkwestie is nog steeds het
betalingsverkeer. In overweging is
een in- en uitvoerprogramma met
12Vè milliard franks aan de Belgische
en 7 milliard franks aan de Neder
landse zijde, Dat verschil zal voor
een deel kunnen worden opgevangen
door credieten in het kaacr van de
Marshall-hulp, maar voor de rest
zal een betalingsregeling moeten
worden gevonden. Nederland heeft
geen goud en geen dollars om de
schulden aan België te vereffenen;
het hééft slechts ininder aantrekke
lijke deviezen als Engelse ponden.
Met ponden echter kunnen ae Bel
gen niet veel beginnen. Het opnemen
van nog meer Belgische credieten
zou de betaling uitstellen, maar be
grijpelijkerwijs voelt onze regering er
weinig voor de schuldenlast nog meer
te verzwaren.
Een van dc voornaamste onderwer
pen op de conferentie in Luxemburg
zal zéker zün de positie van frank en
gulden ten opzichte van elkaar en
van de andere munteenheden, het mo
netaire probleem dus. Van Belgische
züde kan men er nu wel op aandrin-
Êcn op slag en stoot de Economische
'nie in te stellen, de zwakste party
zal eerst de gevolgen naar vermogen
willen regelen. De officieel zo toege
juichte Voorunie is in wezen slechts
een bescheiden stap voorwaarts ge
weest en dan nog een. die met veel
moeite is gezet. Het is zaak de ver
wachtingen over de komende maat
regelen niet al te hoog te spannen.
Er wordt namelijk voortdurend een
omstandigheid op de achtergrond
gedrongen, die niettemin een gewich
tige factor vormt. En dat is deze:
Nederland is op het ogenblik wat zün
economie betreft veel nauwer verbon
den aan Engeland en het stcrling-
gebied dan aan de Zuidelijk van onze
frenzen in Westeuropa gelegen lan
en. Een afdoend bewys daarvoor was
wel de devaluatie van het pond, die
Nederland dwong onmiddellyk met
een gelijk percentage te volgen, ter
wijl België, Frankrijk en Italië meer
zelstandig hun houding konden bepa
len. De economische toestand van ons
land Joont meer gelijkenis met die
dan die van België.
van Engeland
een gelijkenis
"tui van
tfie versterkt werd
sinds de socialisten buiten de Belgi
sche regering staan. Er zal derhalve
nog heel wat water door de Schelde
moeten stromen aleer de met zoveel
lof overladen Benelux-plannen ten
volle verwezenlijkt zgn.
