Het dagelijks leven van monsieur
Dupont in Parijs
Zeeuwse Almanak
NIEUWE WERKLOOSHEIDSWET
NEDERLANDSE SCHOOL AAN DE
YONNE GEOPEND
Over wijndrinkers en de metro
ZATERDAG 8 OCTOBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Zonnige terrasjes In de Franse hoofdstad.
(Van onze correspondent.)
PARIJS, Oct. Wanneer je als Nederlander in Parijs woont en je
vertelt aan een van je Franse vrienden dat de gemiddelde Nederlandse
arbeider 's morgens een fles melk mee naar zijn werk neemt om die
tussen de middag bij zijn boterham te kunnen opdrinken, dan zal zo'n
Franse vriend je werkelijk met zeer ongelovige ogen aankijken. Wan
neer een Parijzenaar een glas melk drinkt, dan is hij ziek. Melk is in
Frankrijk een drank, die je ten hoogste in je koffie gooit, maar die je
zo zonder meer als groot mens toch werkelijk niet kunt drinken. De
Franse arbeider, die naar zijn fabriek gaat, neemt een liter wijn mee
en zoals zijn Nederlandse collega zijn melk drinkt, zo drinkt hij zijn
wijn. Een liter per dag is niets voor hem en er zijn heel wat land
arbeiders, die wel drie of vier liter wijn per dag drinken en die men
toch werkelijk geen dronkaards kan noemen.
Want, ja werkelijk, ofschoon er
tussen Parijs en Amsterdam maar
nauwelijks 500 km liggen, toch is
er een groot verschil tussen het
dagelijks leven van de gemiddelde
Parijzenaar (monsieur Dupont) en
dat van b.v. de gemiddelde Amster
dammer (meneer Jansen).
Laat ik U mogen uitnodigen die
monsieur Dupont eens een dag in
zijn gewone doen en laten te volgen.
Hij woont in één van die grote iet
wat grijze woonkazernes, waarmede
Parijs voor het grootste gedeelte ge
vuld is. Daar heeft hij voor man,
vrouw plus kind twee kamers en
een keuken, waar hij, gezien de ge
weldige woningnood, best tevreden
mee is. (De Fransen zijn over het
algemeen veel slechter behuisd dan
wij). Maar voor dat appartementje
betaalt hij dan ook niet meer
dan (in Nederlands geld om
gerekend) vijf gulden per maand.
In Frankrijk is namelijk het leven
sinds 1939 twintig maal zo duur ge
worden, maar de huren zijn nauwe
lijks verdubbeld ,en dat maakt dat
de Parijzenaar maar ongeveer 5 pet.
van zijn salaris aan huur uitgeeft.
Het ontbijt van meneer Dupont is
al heel sober: het bèstaat uit een
reusachtige kop zwarte koffie, waar
bij hij of niets, of hoogstens een
klein stukje brood met boter eet.
Dan loopt hij op een holletje de
draaitrappen af, koopt bij zijn vaste
krantenstalletje zijn ochtendblad
(in Frankrijk heeft bijna niemand
een abonnement op een dagblad) en
duikt de metro in.
IN DE METRO.
Het begint met die eerste Octo-
berdagen 's morgens toch werkelijk
al iets frisser te worden en daarom
is die warmte in de onderaardse
gangen heel behagelijk. Dat vreem
de luchtje dat daar altijd hangt
(een mengsel van knoflook, warme
mensen en machineolie) neem je
dan maar op de koop toe. Lang
hoeft, cmze vriend Dupont niet op
de metro te wachten, want op de
spitsuren volgen die onderaardse
treinen elkaar iedere minuut op.
Gauw instappen, want er wordt
maar een halve minuut gestopt en
dan gaan de deuren automatisch
dicht. In de metro leest Dupont even
de koppen van zijn ochtendblad en
als hij uitstapt gooit hij ook zijn
krantje al weer weg.
MADAME.
Terwijl monsieur werkt doet ma
dame haar inkopen. Zij gaat daar
voor met haar net n^ar een van die
gezellige, kleurige Franse markten,
waar al de Parijse vrouwen hun
boodschappen doen. Zij moet er re
kening mee houden, dat er twee
maal warm gegeten moet worden
en dat manlief niet te spreken is
wanneer er niet tweemaal per dag
vlees op tafel komt. (De volwassen
Parijzenaar eet ongeveer een half
pond vlees per dag.) Aardappelen
worden er weinig gegeten, maar
daarvoor des te meer van dat sym
pathieke lange stokbrood, dat men
niet snijdt, maar waar men gewoon
een stuk aftrekt. Wanneer alles
klaar is komt Dupont thuis en dan
DE VOGELS TREKKEN
Het is u natuurlijk nief opgevallen,
maar juist daarom is het goed om er
een enkel ogenblik bij stil te staan:
de trekvogels zijn weg en mochten er
hier en daar nog zijn, omdat de zomer
zo lang natrilt, dan zullen ze toch on
getwijfeld in de maand October ver
trekken.
De hele zomer hebben ze hier gebi
vakkeerd, de kersenpikkers en de gei
tenmelker, de zwaluw, de vliegenvan
ger, de grasmus, de fitts, dc rietzan
ger en de tjiftjaf, de lijsters en de
tortels. Weg zijn ze, naar zonniger
oorden.
Daartegenover staat natuurlijk, dat
er nieuwe gasten komen: de bonte
kraai en het sijsje, de wilde gans en
de rietgans, de zanglijster en de
kraanvogel. Het is een komen en gaan
en wij zien er helaas te weinig van.
Omdat we de natuur meestal verge
ten.
De insecten kruipen weg en begin
nen hun winterslaap. Laat zijn ook
zij. Overdag krioelt het nog van aller
lei kevers en andere soorten. Maar
ook dat loopt ten einde. De boeren
bergen hun vliegenvangers al op.
En vandaag of morgen, dan zal de
wind opsteken. En dan is het helaas
ook met de bladeren gedaan
wordt er gegeten en wijn gedron
ken. De biefstuk is gebakken, maar
de boter heeft madame weggegooid,
omdat men in Frankrijk zegt, dat
zulke bruingebakken boter zo slecht
voor de lever is. (Iedere Fransman
leeft voortdurend in angst een lever
ziekte te zullen krijgen en daarom
houdt hij er allerlei theorieën op na
wat wél en wat niét goed is voor
zijn lever.) Het zoontje, de kleine
Jean Claude, krijgt 'n flinke scheut
water in zijn wijn, maar verder
drinkt hij toch dapper een glas mee.
HET PARIJSE HUISHOUD
BOEKJE.
Dupont is metaalarbeider en hij
werkt bij de genationaliseerde fa
brieken van Renault. Alles bij elk
aar verdient hjj 30.000 francs (320
gulden) per maand. Daarbij is inbe
grepen de ongeveer 30 gulden die
de Franse staat maandelijks voor
ieder kind betaalt. Voor het eten
wordt niet minder dan 60 tot 70 pet
van het totale inkomen uitgegeven.
Want de Parijzenaar vindt het
uiterst belangrijk, dat hij dagelijks
goed en lekker eet. Dat zijn inte
rieur daarom een wat armoedige in
druk maakt, kan hem veel minder
schelen. Wanneer hij vrienden uit
nodigt om te eten, dan gebeurt dat
ook niet thuis, maar in een van die
ontelbare restaurantjes die Parijs
telt en waar men voor 300 francs
heel goed kan eten.
Wanneer al meer dan 60 pet naar
het eten gaat en 10 pet. naar verwar
ming en verlichting dan blijft er
voor kleding niet veel over. Maar
de Parisienne staat er bekend om
dat zij met een minimum aan
frankjes de aardigste jurkjes in elk
aar kan toveren en dus ziet zij er
toch altijd lief en charmant uit.
Voor monsieur is dat wat moei
lijker. Een pak kost hem wel 90
gulden en dat kan er toch op zijn
hoogst maar eenmaal in het jaar af.
De familie Dupont eet 's avonds
nooit voor acht uur. Alle winkels in
Parijs houden daar rekening mee
en zijn 's middags van één tot half
vijf gesloten, maar blijven vaak tot
na achten open. Jean Claude ligt al
in bed, dus kan er rustig en prettig
gegeten worden. En zo wordt het
dan zeker negen uur voordat de
maaltijd beëindigd is. Daarna gaat
men vaak nog een glas wijn (10
cent per stuk) in het kroegje op de
hoek drinken. Daar komen ook de
vrienden en daar wordt dan meestal
met een heftigheid en een opge
wondenheid gediscussieerd (over
politiek) dat het voor Nederlandse
oren wel lijkt of ze aan het ruzie
maken zijn. Maar dat lijkt slechts
zo, want«alles gaat heel gemoedelijk
toe en voor ze gaan slapen geven ze
elkaar allemaal een hand. (Trou
wens dat handjes geven is in Frank
rijk een hele ingewikkelde geschie
denis. Komt men iemand op een
dag drie maal tegen dan moet men
hem toch driemaal een hand geven.)
PARUS EEN LICHT
ZINNIGE STAD?
Nu slapen de Duponts en dat stelt
ons in staat tot slot nog zo maar
wat over Parijs in het algemeen te
spreken. Officieel is het hier natuur
lijk ook herfst geworden, maar de
zon is overdag nog zo warm dat de
vele terrasjes vol zonnende Parijze-
naars zitten. Langs de Champs Ely-
sées, de mooiste avenue ter wereld,
komen de mondaine Parisiennetjes
hun nieuwe herfst-toiletjes tonen.
Er zijn ook wat opgeschoten jongens
met z.g. zazou-hoofden en vreemde
bontgekleurde hemden, maar nie
mand let daar op, want in Parijs
moet je wel heel gek doen wil je
de aandacht trekken.
Op de heuvel van het oude Mont-
martre heerst een rust en een stilte
als in een dorp. De lage grijze huis
jes staan te slapen langs de smalle
klimmende straatjes en er zijn al
leen wat schildertjes te zien die
altijd weer datzelfde idyllische
plekje schilderen.
s Avonds verandert dat allemaal.
Langs de oude dorpshuisjes is het
zuurtjeskleurige neonlicht aange
schoten en je merkt plotseling, dat
je in het centrum van het Franse
nachtleven staat; dat nachtleven,
dat Parijs in heel de wereld de repu
tatie van „lichtzinnig" heeft ge
geven. Maar als je wat langer in
Parijs woont, dan merk je al gauw
dat Parijs niets lichtzinniger is dan
b.v. Amsterdam. De gemiddelde
Parijzenaar komt nooit in één van
die dure en vaak, ondanks alles,
toch nog al vervelende nachtclubs.
Deze worden in stand gehouden
door de buitenlandse touristen.
En aangezien ook wij geen 3000
francs voor een fles champagne
willen betalen nemen wij voor van
daag maar afscheid van elkaar.
(Nadruk verboden.)
Het Wereldgebeuren
Meer sociale zekerheid in 1950
Nu de werkloosheidwet (wet van 9 September 1949 tot verplichte ver.
zekering van werknemers tegen geldelijke gevolgen van onvrijwillige
werkloosheid) in het Staatsblad is verschenen en de invoering binnen af
zienbare tijd is te verwachten, is het een geschikt moment om de inhoud
van deze wet, welke voor de werknemers weer een grote stap vooruit be
tekent op de weg naar grotere sociale zekerheid, nog eens in het kort sa
men te vatten, aldus deelt de sociale voorlichtingsdienst van sociale zaken
mede.
De wet onderscheidt tweeerlei ver
zekering, n.l. een wachtgeld-verzeke
ring en een daarop aansluitende
werkloosheidverzekering. De wacht
geldverzekering veronderstelt nog een
zekere band van de werkloze werkne
mer met een bepaalde tak van bedrijf
of beroep en is bestemd voor de ar
beidsreserve daarvan. Is de werkloos
heid van de werknemer echter van
langere duur, dan wordt een band met
een bepaalde tak van bedrijf of be
roep niet meer aanwezig geacht en
wordt de werkloze tot de algemene
arbeidsreserve gerekend.
Voor deze algemene arbeidsre
serve is de werkloosheids-verze
kering bestemd.
WIK ONDER DE WET VALT.
Onder de werking van de wet vallen
in het algemeen allen, die binnen het
Rijk in loondienst werkzaam zijn, uit
gezonderd zijn echter enkele categorië
van werknemers, zoals ambtena
ren, huishoudpersoneel. personen met
een vast loon van meer dan 6.000
per jaar en personen van 65 jaar en
ouder.
De verzekeringen zullen worden
uitgevoerd door bedrijfsverenigingen,
waarvan de besturen paritair zijn sa
mengesteld uit vertegenwoordigers
van werkgevers en werknemers en
door een algemeen werkloosheids
fonds, in welks bestuur naast het be
drijfsleven ook het rijk voor 1/3 deel
is vertegenwoordigd. De bedrijfsver
enigingen beslissen zowel over de aan
vragen om wachtgelduitkeringen als
over die om uitkering krachtens de
werkloosheidsverzekering. Alle aan
vragen om uitkering zullen dan ook
bij die verenigingen moeten worden
ingediend.
BEDRIJFSVERENIGINGEN
Voor elk onderdeel van het bedrijfs
leven, dat daarvoor in aanmerking
komt, kan een bedrijfsvereniging als
uitvoeringsorgaan fungeren. Elke
werkgever is ten behoeve van zijn
werknemers bij een bepaalde bedrijfs
vereniging aangesloten. De uitvoering
door bedrijfsverenigingen veronder
stelt derhalve een indeling van het be-
drijfs- en beroepsleven in een aantal
onderdelen. Deze indeling geschiedt
door de minister van Sociale Zaken na
advies van het georganiseerde be
drijfsleven (Stichting van de Arbeid).
Het algemeen werkloosheidsfonds is
te beschouwen als het algemeen toe
zichthoudend orgaan ten aanzien van
het beleid der bedrijfsverenigingen.
UITKERING
Om een uitkering te krijgen moet de
werknemer uiteraard onvrijwillig
werkloos zijn en voorts een bepaalde
tijd in het bedrijfsleven hebben ge
werkt. Recht op een wachtgelduitke
ring ten laste van een wachtgeldfonds
van een bedrijfsvereniging heeft de
werknemer,'indien hij in de 12 maan
den, aan zijn werkloosheid onmiddel
lijk voorafgaande, ten minste 156 da
gen in loondienst heeft gewerkt in de
betrokken bedrijfstak. Om uitkering
krachtens de werkloosheidsverzeke
ring te ontvangen moet de werknemer
in de 12 maanden, aan zijn werkloos
heid onmiddellijk voorafgaande, ten
minste 78 dagen in loondienst hebben
gewerkt in het bedrijfsleven in het
algemeen.
WACHTGELDEN
De uitkeringen krachtens de wacht
geldverzekering geschieden aan de
hand van het wachtgeldreglement,
over ten minste 48 dagen (de bedrijfs
vereniging kan het aantal dagen dus
hoger stellen), die krachtens de werk
loosheidsverzekering van 1 algemeen
werkloosheidsfonds, over 78 dagen.
Het totale aantal dagen uitkering be
draagt dus tenminste 126. Indien
het aantal dagen wachtgeld hoger ls
dan 48, stijgt het totale aantal dagen
in gelijke mate. Een werkloze werk
nemer, die geen recht heeft op
wachtgeld, doch wel op een uitkering
krachtens de werkloosheidsverzeke
ring, ontvangt deze laatste uitkering
over 126 dagen.
WAT ER UITGEKEERD WORDT
De hoogte van het wachtgeld be-
OP het emplacement van hti station Oudewater zijn twee goederentreinen op elkaar
gebotst. PersooïilijLe ongelukken deden zich niet voor.
Ook Zeeland droeg bij in de ikosten.
(Van onze speciale verslaggever
't Was een wonderlijk moment toen daar op het stille pleintje voor
het Hotel de Vllle van de oude Franse bisschopsstad Sens Woensdag
middag van alle kanten Nederlanders kwamen samen gestroomd. Ne
derlanders uit Frankrijk uit Parijs zo goed als boeren van de Yonne en
Aube, maar ook Nederlanders, die uit het vaderland zelf waren over
gekomen voor de opening van de eerste Nederlandse school In Frankrijk,
de „Ecole Theodore de Bèze", die tot stand ls gekomen door grote
voortvarendheid van de Nederlandse kolonie in deze streek.
Vorig jaar sprak ik nog met ver
schillende Zeeuwen uit deze kolonie,
met monsieur Pierre Quaack, met de
heer van Strien (afkomstig uit St.
Philipsland), die voorzitter is van de
Ned. Boerenbond in Frankrijk en met
ds. H. J. Winter, de Nederlandse Ge.
•reformeerde predikant aan de
Yonne, over de plannen om voor de
Nederlandse kinderen een eigen Ne-
derlands.Franse school op Christelijke
grondslag te stichten.
Plannen
Over twee. drie jaar misschien
Het is anders gegaan. Er deed zich
een gelegenheid voor oni een kasteel
tje even buiten Sent, het Chateau de
Paron, te kopen. De 6 millioen francs,
die daarvoor nodig waren, werden
door de kolonie in één week bijeenge
bracht. Holland en vooral ook Zee
land verschafte de middelen voor
de inrichting van de school en het
internaat. In September j.l. kon de
school reeds de eerste leerlingen o->-
1 nemen.
DE OFFICIËLE OPENING.
En nu, Woensdag 5 October, was
men naar Sens gekomen, waar het
gemeentebestuur in het Hotel de Ville
(stadhuis) gastvrijheid bood voor de
officiële opening Een plechtigheid,
die behalve door zeer vele leden van
de Nederlandse kolonie, ook werd bij
gewoond door tal van autoriteiten,
o.w. de Ned. ambassadeur in Parijs,
mr. C. G. W. H. van Boetzelaer van
Oosterhoüt en de Nederlandse oud
minister van financiën, mr J. A. de
Wilde. De laatste niet in een officiële
functie, maar zoals hij ons zelf ver
telde als belangstellende en als oom
van mevrouw Nederbraght, dochter
van de Nederlandse ambassadeur in
Israël, die de leiding van het inter,
naat heeft en wier moeder zelfs voor
deze plechtigheid van Jeruzalem naar
Frankrijk was komen overvliegen.
Ook waren er gasten uit Nederland
zelf, familieleden van de Nederlanders
in de kolonie en bijna ook vanzelf
sprekend stonden er ook verschil
lende auto's met een K-nummer voor
het stadhuis van Sens.
Er werden natuurlijk verschillende
toespraken gehouden door ds. H J.
de Winter, die wees op de geest van
het Calvinisme, dat in Nederland wel.
draagt minimaal (de bedrijfsvereni
ging kan het dus hoger stellen); 80%
voor gehuwden en kostwinners; 70%
voor ongehuwden, niet-kostwinners,
van 18 jaar en ouder, niet bij hun ou
ders inwonend; 60% voor de overige
werknemers.
De hoogte der uitkeringen krach
tens de werkloosheidsverzekering is
dezelfde, met dien verstande, dat het
hier vaste percentages betreft.
PREMIEBETALING
De wachtgelduitkeringen komen ten
laste van de wachtgeldfondsen der
bedrijfsverenigingen, welke fondsen
gevoed worden door premies te beta
len door de betrokken werkgevers en
werknemers. De uitkeringen krach
tens de werkloosheidsverzekering ko
men ten laste van het algemeen werk
loosheidsfonds dat zijn inkomsten ont
vangt uit premiën van werkgevers en
werknemers, die elk 1/4 der kosten
voor hun rekening nemen en voor de
helft uit een bijdrage van het rijk.
De premies voor de wachtgeldverze
kering kunnen naar gelang van het
werkloosheidsrisico van de betrokken
tak van bedrijf of beroep variëren. De
premie voor de werkloosheidsverzeke
ring daarentegen is uniform.
Tegen een beslissing van een be
drijfsvereniging inzake uitkering staat
voor de betrokken werkloze beroep
open op een scheidsgerecht. Van de
uitspraak van het scheidsgerecht staat
in vele gevallen weder beroep open
op de centrale raad van beroep.
Het wachtis slechts op haar
inwerkingtreding van deze wet,
voordat dit kan geschieden, moeten
evenwel nog de nodige uitvoe
ringsmaatregelen worden getrof
fen. Met name is het van belang,
dat het algemeen werkloosheids
fonds, waaraan in deze wet een zo
belangrijke taak is toebedeeld, zo
spoedig mogelijk wordt opge
licht het diepst wortel geschoten heeft.
De Nederlandse Calvinisten hier zijn
verheugd te mogen leven te midden
van een volk, dat de vrijheid van ge
weten als een van de kostelijkste goe_
deren eerbiedigt én zij zijn ook dank
baar hier thans hun kinderen een
school te kunnen gevgn. waar zjj een
opvoeding in Christelijke geest krij
gen. Spr. herinnerde daarbij aan het
woord, dat Koningin Wilhelmina eens
sprak aan de voet van het standbeeld
van de Coligny „Christe avant tout
Christus voor alles
De Nederlandse ambassadeur, ba
ron mr. C. G. W. H. van Boetzelaer
van Oosterhout, hield eveneens een
korte toespraak, waarin hy de Franse
autoriteiten dankte voor hun mede
werking bij het stichten van deze Ne
derlandse school en wees op de beteke
nis van dit werk voor de emigratie
van Nederlanders naar Frankrijk
Dr J. W. Marmelstein, de Neder
landse directeur van de school, vestig
de de aandacht op de banden tussen
Nederlanders hier. die hmv moe
dertaal correct blijven spreken en
schrijven.
Vervolgens sprak dr. N. J. Hommes,
secretaris van de Deputaten van de
Geref. kerken vbor de geestelijke ver.
zorging van de verstrooide Nederlan
ders in Frankrijk vroeger predi.
kant te Middelburg die, evenals
de vorige sprekers, wees op de grote
betekenis van deze school van de
Protestantse Nederlandse jeugd in
Frankrijk. Hij noemde de school een
bewijs, dat de Franse geest en die
van het Protestantisme wel degelijk
kunnen samengaan.
Tenslotte spraken nog de heren
Hennebert, de Franse „instructeur"
der school, Thijs, voorzitter van de
Chambre des Deputé's als vertegen
woordiger van de Franse Eglise Re-
formé en de pasteurs Dhouailly van
de Eglise Reformé in Sens, en
Schmidt, hoofdaalmoezenier van het
Franse leger.
Gezamenlijk zong men in het
Frans enige verzen van Psalm 138
en Psalm 105, de Marseillaise en het
Wilhelmus, terwijl de zangeres Trudy
Westermann uit Amsterdam de plech
tigheid met een solo opluisterde.
OP HET CHATEAU.
Na afloop begaven allen zich naar
het Chateau de Paron, dat 3 km. ten
Westen van Sens ligt. waar erewijn
werd aangeboden en natuurlijk ook
gelegenheid bestond de school en het
internaat, die in dit 18-de eeuwse
bmten wel bijzonder fraai zijn onder
gebracht. te bezichtigen
De leerlingen er zyn er al 37,
onder wie twee Amerikaanse voer
den een toneelspelletje op (,.Le joueur
de flüte", bij ons de Rattenvanger
van Hameln), dat zeer in de smaak
viel.
Maar over de school zelf graag nog
iets in een volgend artikel.
Hongaarse prinses naar
Oostenrijk gevlucht.
Uit Wenen verneemt Reuter, dat
een Hongaarse prinses uit haar land
is gevlucht en te Graz. is aangeko
men.
De prinses, die als boerenvrouw
gekleed was, verklaarde, dat zij on
der streng politietoezicht stond we
gens haar familiebetrekkingen met
de koningshuizen van België. Enge
land en Zweden.
Zij zeide haar ontvluchting te dan
ken te hebben aan een Hongaarse
luitenant, die het grensgebied en
zijn versperringen goed kende.
Zij is te Graz geregistreerd als de
echtgenote van prins Rainer van
Saksen-Coburg-Gotha, die in 1945 uit
Boedapest verdween.
Dagen lang in de lucht.
Twee voormalige piloten van de
Amerikaanse marine. Bob Wood-
house en Woody Jongeward, heb
ben het tijdrecord in de lucht ge
broken, dat op duizend uur stond.
Zij zijn 24 Augustus opgestegen en
zijn van plan nog tot 12 October
in de lucht te blijven. Hun vlieg
tuig wordt In de lucht van brand
stof voorzien.
Van Tsjang tot Mao
De nieuwe Chinese volksregering
heeft deze week in verscheidene Wes
terse hoofdsteden het verzoek doen
afgeven om spoedig tot erkenning
over te gaan. In Moskou en andere
Oosteuropese hoofdsteden was zulk 'n
aanmoediging overbodig, daar de
communistische regiems reeds eigener
beweging de banden met het be-
wind-in-liquidatie van Tsjang Kai
Tsjek hebben geslaakt. In Londen en
Washington, de beide diplomatieke
centra in de Atlantische gemeenschap,
zal eerst nog een flinke portie tegen
zin moeten worden overwonnen, eer
men er toe zal overgaan de conse
quenties te trekken uit het fiasco in
China en Tsjang aan de dijk te zet
ten. Tegenzin brengt aarzeling en dus
is een snelle beslissing niet te ver-,
wachten, hoewel niet is in te zien
hoe aan het onvermijdelijke kan wor
den ontkomen.
De Britten, van oudsher grote econo
mische belangen in China hebbend, zijn
geneigd zich in de situatie te schikken
door betrekkingen aan te knopen met
Mao Tse-Tung. De Amerikanen, die
zich in de afgelopen jaren veel die
per in Chinese aangelegenheden ge
stoken hebben, voelen meer voor een
prolongeren van de afwachtende hou
ding der laatste maanden. Nog staat T
gehele Chinese gebied niet onder con-
tróle van de communisten. Kanton is
nog in het bezit van wat is overge
bleven van de nationalistische troepen
en het eiland Formosa wordt ver
sterkt om als laatste bolwerk van
Tsjang te dienen. De nationalistische
vloot houdt alle communistische ha
vens potdicht en het restant van de
luchtmacht is gestationneerd op de
vliegvelden in Zuid-China. Begrijpe
lijkerwijs zijn de Amerikanen wat
huiverig om deze militaire boedel uit
het politieke faillissement van de
Kwo-min-Tang, Tsjangs partij, zonder
slag of stoot aan de nieuwe volksre
publiek uit te leveren. Nog altijd
duurt bovendien in Washington de
pennestrijd voort, wie verantwoorde
lijk is voor het echec van de Ameri
kaanse politiek in China. Het befaam
de witboek van het ministerie van
Buitenlandse Zaken, waarin de schuld
geheel op corruptie en onbekwaam
heid van Tsjangs kliek wordt gewor
pen, heeft de critici, die de Ameri
kaanse regering gebrek aan doortas
tendheid verwijten, niet onberoerd ge
laten. Er is door allerlei commentators
geducht in het verleden gegraven,
zonder dat nochtans een eensgezinde
conclusie over het in de toekomst te
volgen beleid kon worden bereikt.
De problemen, waarvoor de Ameri
kaanse regering zich gesteld ziet, nu
een enorm uitgestrekt deel van Azië
door de communistische vloedgolf is
overspoeld, zijn velerlei en eisen
stoutmoedige plannen op lange ter
mijn, die niet in enkele weken zijn
op te stellen.
Erkenning van een nieuwe regering
was tot dusver een zaak, die elk land
voor zichzelf kon beslissen en waar
voor bepaalde ongeschreven regels pit
het internationaal recht van toepas
sing 'waren. Zodra een regering, op
welke wijze ook aan de macht geko
men, in feite 't gezag uitoefende over
vrijwel het gehele territorium van 'n
land, was het tijdstip voor erkenning
de facto aangebroken, het aanknopen
van diplomatiek contact. Zodra de
nieuwe souvereine regering bewezen
had aan haar internationale verplich
tingen te kunnen voldoen, volgde dan
als sluitstuk een erkenning de jure,
waarmee de betrekkingen geheel nor
maal werden. Deze procedure is door
vrijwel alle landen met Israël gevolgd.
Het tempo van de erkenningen is
meestal evenredig met de sympathie,
die voor het nieuwe regiem wordt ge
voeld. Ons land had bijna 25 jaar
nodig voor het tot erkenning van de
Sowjet-regering wilde overgaan. Nu
er sinds de oorlog zo'n groot aantal
internationale organen en commissies
in het leven is geroepen, waarin elk
land zijn vertegenwoordigers heeft,
roept het verschil in tempo problemen
op, waarin het internationaal recht
niet voorziet. Hoe moet het bijv. gaan
in de Ver. Naties en speciaal in de
Veiligheidsraad, indien een aantal sta
ten de ene en de overige staten de
andere regering in China erkennen?
Over één aspect van de zaak zijn
alle partijen het eens, uitgezonderd
wellicht Tsjang en enkele halsstarrige
adviseurs: het oude regiem hangt in
het luchtledige, het is ineengestort en
heeft afgedaan en is met geen mil
lioen dollars meer te redden. Mao Tse-
Tung is de grote man geworden in
China. Het is daarom struisvogelpo
litiek de machtsverschuiving in China
te negeren. Hoe eerder in het Westen
het onvermijdelijke besluit om Mao's
volksrepubliek te erkennen wordt
genomen, hoe beter. Een snelle om
schakeling van Tsjang om Mao kan
wellicht voorkomen, dat de nieuwe
Chinese machthebbers nog meer naar
Moskou gedreven worden.
Geen Britse brillen voor
buitenlanders.
Buitenlanders, die Engeland bezoe-
ken om te profiteren van gratis me
dische hulp zullen voortaan worden
geweerd, voor zover althans het doel
van hun bezoek valt vast te stellen.
Dit deelde Donderdag de Britse mi
nister voor gezondheidszorg, Arneu-
rin Bevan mede.
Voor buitenlandse gasten, die tij
dens hun verblijf in Engeland ziek
worden, zullen de gebruikelijke re
gels* der gastvrijheid in acht genomen
worden.
Minister Bevan gaf op een pers
conferentie een overzicht van het
eerste jaar van het nationale gezond
heidsprogram.
Hü sprak de hoop uit, dat het Brit
se program „een voorbeeld voor an
dere naties" zou worden. De admini
stratiekosten bedroegen minder dan
3 van de totale uitgaven, daar
12.000 vrijwilligers hun medewerking
verleenden. In het eerste Jaar waren
187 millioen recepten uitgeschreven,
5.250.000 brillen verstrekt en nog
3.000.000 besteld.
