Het Saargebied in de Franse zone Grens met Duitsland onder controle Zeeuwse Almanak ZESTIG MILLIOEN KG. BIETEN MAR MIDDELBURG GESLAAGDE PRAATAVOND VAN UIT HET VOLK-VOOR HET VOLK MEN GELIEVE GEEN GELD OF GOEDEREN AF TE GEVEN REIZENDE BEIAARD IN ZEELAND Oostenrijk naar de stembus DE ONBEKENDE VOOGD r MAANDAG 3 OCTOBER 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Saarlanders streven naar stichting van een eigen staatje. (Van een bijzondere meidewerker). SAA®BRUEeKEN' SePt* De jongste Straatsburger besprekingen hebben het kleine „Roergebied" aan de Saar weer eens in het centrum der Europese belangstelling geplaatst. Zal het S,aargebied het volgende jaar tegelijk met Duitsland zijn intrede doen in de Europese raadgeven de vergadering? De kansen daarop staan hoog genoteerd sedert de Fran, se politiek de veel meer urgente kwestie van de toelating van de nieuwe Westdatfse bondsrepubliek onverbreekbaar heeft verbonden met een nienwe internationale sanctie op de afscheiding van het rijke kolenland. geheel en al Duits. Er is, naar de mi nister-president Johannes Hoffman ons zeide, ook helemaal geen bedoe ling aan dit Duitse karakter ook maar enigszins te tornen. Op de vraag of men zich in het Saargebied Frans of Duits voelt antwoordde hij ontwij kend: „Wij voelen ons als Saarlan ders. Dat wij in meerderheid van Duitse afstamming en geen Fransen zijn bestrijdt niemand. Er is een be weging geweest van Saarlanders, die niet alleen economisch, doch ook po litiek bij Frankrijk wjlden aansluiten, doch de massa w.il blijven wat zij is. Wij willen het goede van het Duitse karakter blijven behouden, maar wij willen ook uit de fouten van het ver leden leren". De afscheiding van het Saargebied van de rest van Duitsland is onder 't Franse regime op zeer grondige wijze voltrokken. Een der ministers van de regering van het Saargebied verklaar de ons, dat de kortste weg van Saar- brücken naar het weinige kilometers Oostelijk daarvan gelegen Zwiebrü- cken nog altijd over Parijs gaat. Onze eigen ervaring is, dat men de Duitse grens overal alders gemakkelijker passeert dan van het Saargebied uit. De Franse douaniers, die dé controle post tussen Saarbrücken en Trier be manden, zeiden ons, dat wij niet ge rechtigd waren de grens te passeren zonder speciale papieren. Het norma le entrypermit voor Duitsland, goed aan alle overige grenzen, was hier niet voldoende. Slechts aan Amerika nen en IJslanders werden volgens de bestaande regelingen geen moeilijkhe den in de weg gelegd. Men speurt de scheiding ook in Saarbrücken zelf; waar men aan de kiosken vergeefs vraagt naar een krant uit het overige Duitsland, terwijl de hele Parijse pa pierwinkel er te koop is. De scheiding is solider dan die van het ijzeren gordijn bij Helmstedt. Wanneer men afziet van de Franse naamborden op de kantoren der mijnondernemingen en hoogovens, van de Franse uitstallingen in de winkels en van de franken, die de marken hebben vervangen, dan is het uiterlijke leven van Saarbrücken nog Als gevolg van de mist vele u later d^n de schema(ijd, landde Vrijdag circa twee uur op Schiphol het K.L.M.- vliegtuig Ph-TDN met Francis kardinaal Spellman, die op weg naar Rome was OCTOBER De automobilisten mochten rijden op deze eerste Zondag van October. En ze hebben het gedaan: wolken uit laatgas dreven over de Zeeuwse vel den. Maar al die gassen hebben toch geen kans gezien om de zekerheid te verdrijven, dat het nog altijd zomer is. Ge ziet uw tuin. Alles leeft daar nog. Met een vreemde drift. Maar de laatste appelen hangen aan de takken en de wingerd wordt rood en ge ipeet, dat de zomer afscheid neemt. De da gen worden grijzer en als ge 's avonds uw brood eet, moet ge de lamp al ont steken. Er vallen blaren, die er nog niet waren toen het Pasen was en die met Hemelvaartsdag en met Pinkste ren zo fris als groene kant waren. Wat is dat al weer lang geleden, Pasen en Hemelvaartsdag. En iedere dag constateert ge weer, dat de schaduwen terug zijn. In de morgen en in de vroege middag. Het helpt niet, of ge uzelf al wijs-maakt, dat ze er nog niet zijn. Ze trekken over het land en ze zijn lang en soms zwaar. De hazelnoten en de walnoten, ge hebt ze al weer geproefd. En uw tuin meubelen staan nog wel in de tuin, maar ge hebt heimelijk toch al weer gekeken, of het hoekje, waar ge ze vo rige winter opgeborgen hebt, ni%t voor iets anders is gebruikt. En met een scheef oog kijkt ge soms naar de kachel. Nog houdt ge vol, dat het zomer is, late zomer, nazomer. Maar dan stapt er iemand uw ka mer binnen en zet dahlia's, chrysan ten en asters op uw tafel. Geel en vlammend oranje, rood en paars. Ge plukt in uw tuin. De laatste, zegt ze. Een herfst- boeket. En dan buigt ge uw hoofd. En be zint u op wat er schoon is in de herfst. Dat gaat wat melancholiek en niet van harte. Maar er is geen ontkomen aan. FRANKRIJK- BRACHT UITKOMST Inderdaad was de Saarbevolking er in de periode, toen de basis voor de huidige toestand werd gelegd moreel en economisch slecht aan toe. Het achtste deel van de bevolking was in krijgsgevangenschap, welhaast veer tig procent der gebouwen was ver woest en boven op de rijke kolenla- gen leed de bevolking bittere armoe de. Daar kwam bij dat de sociale en culturele banden volkomen ontred derd waren en het is dus alleszins be grijpelijk, dat de gedachte aan een betrekkelijk gemakkelijke uitweg uit de moeilijkheden door middel van 'n economische aansluiting bij Frankrijk op weinig tegenstand stuitte. In de tolunie met Frankrijk heeft zich het economische leven van het gebied in aanzienlijke mate hersteld, in het bij zonder de kolenproductie. Van de 26 hoogovens zijn er momenteel weer 16 in gebruik en de s.taalproductïe be reikte ongeveer zestig procent van 't niveau van vóór de oorlog. Er is vol op bedrijvigheid thans in Saarbrü cken en h£t opgewekt^ leven daar is een volmaakte tegenstelling tot de misère, waarin de stad om zo te zeg gen van Duitsland afscheid nam. In vergelijking met naburige steden van de Westduitse bond blijft Saarbrücken zoals een Franse journalist bij een bezoek der stad opmerkte, nog altijd een dorado, ook al zijn de levensom standigheden verderop in Duitsland en in het bijzonder in de omringende Franse zone in het laatste jaar ook met stukken verbeterd. Het valt dus te begrijpen, dat voor het ogenblik de Saarbevolking zich in haar nieuwe positie nog behaaglijk gevoelt en bij voorbeeld bij de gemeenteraadsver kiezingen van dit jaar nog weinig verandering van inzicht getoond heeft. Wel wordt de scherpe scheiding van Duitsland ter zeerste betreurd en moet men in het oog houden, dat de huidige politieke gezichtslijn van de Saarlanders geheel en al op de eco nomische kansen van het ogenblik berust. TOCH ONAFHANKELIJKHEID Wat de huidige politieke leiders in het gebied als toekomstideaal voor ogen staat, is de economische gezond heid en de eigen politieke macht. Zoals Luxemburg geniet. Het was de minister-president Hoffman, die dit ideaal stelde. Frankrijk was volgens hem de Saarlanders een góed eind tegemoet gekomen in deze richting door hen de economische unie aan te bieden en hen tegelijk de belofte van politieke zelfstandigheid te geven. „Wij zijn er van overtuigd", zeide Hoffman ons, „dat Frankrijk geen an der doel heeft dan economische aan sluiting en dat het op het gebied der economie precies dezelfde gedachte heeft als wij". Dat Saarland geen ^eigen buitenlandse betrekkingen kan aanknopen, was volgens Hoffman 'n offer, dat het landje gaarne bracht. „De zin van het nieuwe Europa is, dat ieder iets van zijn souvereiniteit afstaat", zeide hij. Bovendien kon men „uit spaarzaamheid" geneigd zijn zijn buitenlandse betrekkingen aan anderen toe te vertrouwen. Dat men in deze ook in de Saar evenwel nog gaanre enkele touwtjes in eigen hand zou houden blijkt uit het feit. dat de Saar-regering thans met Frankrijk onderhandelt over de stichting van eigen Saar-consulaten op enkele punten. (Nadruk verboden). Graaf Harewood en zjjn jonge bruid, de pianiste Marion Stein by het verlaten van de kerk. Overlading in schip gaat veel sneller dan voorheen. Drukte aan de Loskade. Nu de bietentijd weer is aangebroken, is bet contact tussen Middelburg en het Walcherse platteland inniger dan ooit. Dag in, dag uit zien de Middelburgers de wagens en auto's door de stad rollen, hoog beladen met de peeën, die over luttele tijd veranderd zullen zijn in sneeuwwit* kristalsuiker. Millioenon en nog eens millioenen suikerbieten worden naar de Loskade gebracht, vanwaar de reis naar de fabriek begint. De aanvoer zal dit seizoen alle records overtreffen: men verwacht in Middelburg maar liefst 60 millioen k^„ d.w.z. 12 milliocn méér dan vorig jaar en de helft meer dan de aanvoer van 1947! En hoewel er ditmaal veel efficiënter zal kunnen worden ge werkt dan voorgaande jaren, zal de cam pagne waarschijnlijk wel tot Nieuwjaar duren. De meeste Walcherse peeën gaan naar de fabrieken in Dinteloord en Steenber gen, kleinere hoeveelheden echter ook naar de industrieën in Breda, Sas van Gent. De steun van de Middelburgs^ buurtverenigingen. Ten einde het nut en doel van de huidige vorm van samenwerking aan een onderzoek te onderwerpen en eens openlijk met elkaar over grie ven en wensen te spreken, werd in De Vergenoeging te Middelburg door het centraal bestuur van de Kon. vereniging „Uit het-Volk-Voor hc-t Volk" een bijeenkomst belegd met de besturen van de aangesloten buurt verenigingen. Ook menige niet aan gesloten buurtverenigingen waren hierbij vertegenwoordigd. Nadat de voorzitter, de heer L. A. Schenk, een openingsrede had gespro ken, was het woord aan de voorzit ter van de propagandacommissie, de heer H. Pieters. Deze wees er in zijn inleiding op, dat de vereniging nu een jaar lang werkt met een centraal be stuur en een algemeen bestuur, waacj in, behalve vertegenwoordigers van de persoonlijke leden, afgevaardigden van de aangesloten buurtverenigin gen ziting hebben. Het was een druk jaar en misschien werd dan ook nog niet alles wat men beoogde volledig bereikt, maar dat neemt niet weg, dat men over de nieuwe vorm van samenwerking, de door de verander de tijdsomstandigheden gewenste en geboden ombguw van de vereniging, niet anders dan tevreden kan zijn. Spreker hield daarna een gloedvol betoog voor samenwerking. Van een waarlijke volkscultuur komt niets te recht, zo zeide hij, wanneer niet alle lagen van de bevolking daaraan deel hebben. Dat geldt ook ten aanzien van het werk van „Uit het Volk- Voor het Volk", die naast de organisa tie van festiviteiten de volkscultuur poogt te dienen door het werk van de zangschool, de huisvlijt, etc. Wan neer niet alle lagen van de stedelijke bevolking daaraan meedoen, in de eerste plaats door financiële steun te verlenen, dan zal de taak, die de vereniging op zich heeft genomen, niet te verwezenlijken zijn. De heer Pieters was van mening, dat verdere activering van de buurtverenigingen het enige middel is om de gehele be volking ki te schakelen. TWEELEDIGE TAAK. De buurtverenigingen hebben een tweeledige taak. Zij brengen contac ten lot stand tussen buurtbewoners en dat is ook voor de stad van groot belang, maar zij moeten tevens in groot verband meewerken. Organisa tie van buurtfeesten en uitstapjes is zeker toe te juichen, maar het gaat niet aan om deel te nemen aan een stadsfeest zonder daarvoor een steen tje bij te dragen, want dat is klap- loperij. Als men niet wenst, dat Mid delburg bij „concurrerende" steden steeds als een hinkend paard achter aan komt. dan moet men actief de overkoepelende organisatie, i.c. „Uit het VolkVoor het Volk", blijven steunen. Zeer zeker betekent de jaar lijkse contributie van 75 ct. per lid voor menige buurtverenigingskas een offertje, doch dit zal nooit een be zwaar mogen zijn om niet mede te werken. Na deze rede ontstond een leven dige discussie. De voorzitter van de buurtvereniging 't Zand, de heer B. Jacobsen. gaf de kleine buurtvereni gingen het advies om te saneren, op dat meer bereikt zou kunnen worden. De heer Schenk uitte daarop het ver zoek of 't Zand" niet nog eens na drukkelijk de mogelijkheid tot aan sluiting bij „Uit het Volk—Voor het Volk" onder ogen zou willen zien. De heer Jacobsen verklaarde, dat men daarvoor de tijd nog niet gekomen acht. Dit kan echter spoedig wél het geval zijn. Een vertegenwoordiger van de ver. Giststraat vroeg of het niet mogelijk zou zijn de aangesloten buurtverenigingen om een vrijwillige bijdrage te verzoeken in plaats van een vaste contributie op te leggen en de penningmeester van de ver. Dam poort gaf uit bestuurstcchnisch oog punt in overweging de z.g. buitenge wone leden het stemrecht te ontne men en donateur te maken. Beide suggesties vonden echter weinig bij val. Er Werden nog enige kleine be zwaren te berde gebracht, doch het bleek wel, dat men zich óver het ge heel genomen met de huidige organi satie kan verenigen. De voorzitter kon in zijn slotwoord deze door een prettige sfeer gekenmerkte vergade ring terecht geslaagd noemen. Concert te St. Maartensdijk en Thoien. Voor het eerst na vele jaren klon ken Zaterdagmiddag weer klok- kéklanken over het oude stadje Sint Maartensdijk, waar de rei zende beiaard van de firma Eys- bouts-Lips uit Asten werd be speeld op het marktplein. De beiaard ving daarmee een tocht door Zeeland aan, nadat dit klokken spel geruime tijd op de Jaarbeurs te Lausanne werd bespeeld, waar het de bewondering wekte van vele Zwit serse muziekliefhebbers en carillon enthousiasten. Het telt 36 klokken en heeft 3 klavieren. De Bergen op Zoomse stadsbei aar- dier, de heer D. de Groot, bespeelde de beiaard, die op een vrachtauto is gemonteerd. De klokkeklanken wek ten herinneringen op aan het oude ca rilloi^van St. Maartensdijk, dat straks weer in de gerestaureerde toren zal prijken. Hoewel het op het marktplein niet bijzonder druk was, hebben velen in hun woning of hun tuin, aandachtig geluisterd naar het bijzonder goede spel van de beiaardier en naar de ede le klank van de klokken. Tijdens hat spel bewogen zich tal rijke wandelaars langs de straten die nu eens van dichtbij en dan weer van verre genoten van het carillon. Wij hebben nog geïnformeerd hoe het nu staat met de restauratie van de kerktoren te Sint MaartensdijK en we vernamen, dat nog deze maand een begroting wordt verwacht van de ar chitect H. v. d. Kloot Meïjburg. Voor het herplaatsen van het carillon is contact opgenomen met de firma Eys- bouts Lips. Het staat nog niet vast, dat het carillon zonder meer in de toren kan worden opgehangen. Er ontbreekt namelijk een klok, die tijdens de roof gebroken is. Voor vele Smerdiekevs zal het een grote vreugde zijn, als straks het oude carillon weer vrolijk zal klinken over huizen, straten en velden. Toch zal dit nog wel enige tijd duren, ook al omdat er nog overleg gepleegd moet worden over een even tuele subsidie van Monumentenzorg. Des avonds werd eenzelfde com.crt op de reizende beiaard gegeven in de stad Thoien. Ook in Thoien betreurt men nu des te meer, dat het eigen carillon in de stadhuistoren nog niet kan beieren. Men wacht op electrificatie van de speeltrommel. Door het ontploffen van een kook- toestel in een woning te Eindhoven is een man eedood en een vrouw gewond. Vergoeding voor ten onrechte ais politieke delinquent behandelden. (Van onze parlementaire redacteur). Er zijn in do eerste weken na de bevrijding talrijke personen gevangen genomen, van wie men de zekerheid had, dat zij gedurende de bezetting met de Duitsers hgdden samenge werkt of zich anti-Nederlands hadden i gedragen. Doch verscheidene gearresteerden bleken niets op hun kerfstok te heb ben, of hun kan zo weinig ten laste worden geleed, dat een straf niet verantwoord was. Niettemin zijn sommigen geruime tijd vastgehouden met het gevolg, dat zij schade leden, doordat zij een inkomen derfden of hun zaken verliepen. Deze personen, die ten onrechte als politieke delinquenten zijn behan deld, zullen nu in zekere, met name genoemde gevallen een vergoeding krijgen. De Tweede Kamer nam Vrij dagmiddag namelijk een desbetref fend wetsontwerp aan met 47 tegen 23 stemmen. Zonder tegenstand is het wetsont werp er dus niet gekomen. De critiek kwam voornamelijk van de welbe spraakte heer J. H. Scheps (P.v.d.A.), die er in een met tal van geestige beelden gekruide redevoering be zwaar tegen maakte, dat wel te ten onrechte voor politieke delinquenten gehouden personen een vergoeding krijgen, maar niet zij, die slachtoffer geworden zijn van de Duitsers; dus niet zij, die uit verzet tegen de geha te vijand onderdoken, of in Duitse concentratiekampen alle folteringen hebben ondergaan, die een gedegene reerd volk maar bedenken kan. De voorgestelde maatregelen zyn de stukgeslagen eieren zo zeide hij onder hilariteit van de Kamerleden om de omelet van het herstelde recht te bakken. Ook het Militair Gezag zette mensen gevangen, doch zy vallen niet onder de nu aangenomen wet. De heer Scheps vergeleek het M.G. ahveer vrolijkheid van de Kamer met de bulldog, die door een niet te krach tig man aan de lijn wprd gehouden. En hy vervolgde: Als die bulldog zich weet los te rukken en een schade aanricht als van een licht bombar dement. dan kan die man toch niet zeggen „Ik dacht, dat het maar een schoothondje was." Ik zeg dit niet aldus de heer Scheps oju de mi nister van financiën een^edcvalu. eerd geweten te bezorgen. Dat hracht nieuw gelach, maar de grootste vro lijkheid veroorzaakte hij, toen hij verklaarde, dat de houding van de regering hem deed denken aan de man, die aehteraf een advertentie doet plaatsen: Gelieve geen geld en goederen af te geven aan mjjn gewe zen vrouw, het Militair Gezag, daar door mjj niets zal worden betaald. De minister van justitie, mr. Th. R. J. Woyers erkende, dat blijvend na gegaan moet worden, of de verzets mensen in aanmerking komen voor vergoeding, doch overigens achtte hij zoveel verschil in oorzaak van do schade aanwezig, dat men niet kan zeggen: als de ene groep wat krijgt, dan moet ook de andere wat hebben. Minister prof. mr. P. Lieftinck stelde zich op het standpunt, dat door Nederland aangedaan onrecht hersteld behoort te worden. Hot wetsontwerp betreffende de aansprakelijkheid van de overheid voor handelingen, verricht tijdens of tengevolge van de bezetting, werd aangenomen met 56 tegen 5 stemmen (tegen C.PJT. en mr. W. F. E. baron van der Feltz (C.H.). Halfweg en Oud-Beyerland. Opdat deze fabrieken de kolossale aanvoer kunnen verwerken. Is de maatregel getroffen, dat de boeren slechts op tevoren vast gestelde tijdstippen bepaalde quanta mo gen leveren. De afvoer van de bieten is nu ook beter geregeld, waardoor veel sneller gewerkt kan worden. Om te be ginnen werkt men in Middelburg ditmaal met vijf kranen. Vorig jaar waren dat er slechts drie, De meeste bieten, met name die, welke door „Dinteloord" van de z.g. bietenstations op Walcheren wor den opgehaald, worden in netten ver voerd. Dat geldt zeker voor 2/3e deel van de gehele aanvoer. Deze methode betekent eèn enorme besparing op tijd en personeel, omdat daardoor in Middel burg de ladingen niet meer met een riek afgeladen behoeven te worden. Ook ope reert men thans op de Loskade met een bulldozer, die de bietenbergjes opschept en daardoor eveneens veel tijdbesparing oplevert. SNELLER WECKEN. Bovendien is tegemoet gekomen aan de wensen van degenen, die wel graag suiker in de koffie hebben, maar een afkeer gevoelden van de modder op de Loskade Vóór de huizen aldaar (met uit zondering van het laatste in de rij) wor den namelijk geen bieten meer gelost. Dat gebeurt nu verder op de rijweg wat ook het voordeel heeft, dat de partijen direct in de schepen geladen kunnen worden en niet meer tweemaal „omgezet" behoeven te worden. zoals voorheen. Men heeft daar ook geen last van het verkeer. Er wordt naar gestreefd om vier sche pen teglijk aan de wal te leggen. Wan neer de campagne iets verder gevorderd is, wil men bereiken, dat per dag twee schepen geladen kunnen vertrekken. Het is nu al enige malen voorgekomen, dat een schip van 500 a 600 ton in één dag geladen was. Vroeger lag zo'n vaartuig soms wel drie of vier dagen aan de Los kade! De havennjeester, de heer N. C. van Oost. heeft overigens geen gemakkelijke taak. De aanvoer van buitenaf naar Mid delburg. speciaal ten behoeve van de her verkaveling. is juist nu bijzonder groot: geregeld worden grote hoeveelheden steenslag, grint, puin en gips. alsmede bouwmaterialen aangebracht en zo kan het voorkomen, wat inderdaad geschied is. dat een schip bijna een week op los sing moest wachten. Op komst zijn bo vendien nog 12 schepen met groenhout uit Zuid-Amerika. Helaas kan door de lage waterstand in het kanaal de binnenhaven nog niet ge bruikt worden. Om de drukte aan de Los- Hel Wereldgebeuren Over enkele weken moet het Oos tenrijkse volk voce de tweede ma^l sinds zijn bevryding in 1945 naar de stemqus. In fict eerste parlement der twwde republiek had de con- serva'tieve Volkspartij met 85 zetels fop een totaal van 165 dje absolute j meerderheid, gevólgd door de Soci alisten met 76. De Communisten hadden het 'bij de verkiezingen in 1945- slechts tot 4 zetels Kunnen I brengen. j By de eerste verkiezingen waren I door de geallieerde autoriteiten slechts deze drie partQen toegela ten. Het kenmerkende van de nieu we verkiezingen is de toeneming van het aantal kiezers met niet min der dan 900.000. Niet alleen is de leeftijdsgrens voor stemgerechtigden van 24 tot 20 jaar verlaagd, maar ten gevolge van een ruime amnes tie mogen niet minder dan 500.000 voormalige nationaal-socialisten thans aan de verkiezingen deelne men. Hierbü komen nog 300.000 uit Russische krijgsgevangenschap te ruggekeerden. Vooral ae „lichte ge vallen" zouden wel eens een beslis sende invloed op de afloop der ver kiezingen kunnen oefenen. A1'0 drie bestaande partyen hebben pogingen gedaan om de stemmen dezer nieu we kiezers te verwerven. Er is ech ter een concurrent opgestaan in 't zogenaamde „Onafhankelijke Ver bond." Dit verbond, welks leiders allen enigszins gecompromitteerd zyn door hun houding onder de Duitse bezetting, poogt alle ontevredenen tot zich te trekken en in de eerste 'plaats de voormalige Nazi's. Het beschikt over verschillende weekbla den en voor Oostenrijkse begrippen zeer aanzienlijke geldmiddelen. Na veel geharrewar heeft de ge- alieerde raad nu besloten, dat ook andere dan de drie oude partijen aan de verkiezingen mogen deelne men zodat, met de „Onafhankelij- ken'' 'n nieuwe party haar intrede in, het Oostenrijkse politieke leven doet. De Franse Hoge Commissaris in Oostenrijk, generaal Bethouart, had zich gedurende lange tijd tegen deze toelating verzet en heeft zijn fiat slechts op uitdrukkelijke wens der Franse regering gegeven een interventie uit Parijs, die in Franse kringen in Oostenrijk verbazing en ontsteltenis heeft gewekt. Een verdere verandering in de sa menstelling der partijen is ontstaan door de afscheiding van de vroege re secretaris-generaal der socialis tische partij, Scharf, die thans als lijstaanvoerder van het „Volksblok" der verenigde communisten en link se socialisten optreedt. De verkie zingsstrijd woerdt van alle zijden met uiterste verbittering gevoerd en er wordt meer vuile was in het openbaar gedaan dan voor de re putatie van het land tegenover de buitenwereld wenselijk lijkt. Om beurten verwyten de ministers van de coalitieregering, die uit de Volks party en de socialisten bostaat, elkaar in openbare vergaderingen en in de partijraden corruptie en; nog erger. Voor het overige verdwijnen de muren der grote steden onder ver kiezingsaffiches, die allen betogen van welk eminent belang deze ver kiezingen niet alleen voor dit land, maar. voor de verdere ontwikkeling van heel Europa zijn. Dit is ook het enige punt waarover alle partyen 't eens zyn. trechters te plaatsen en daar ter plaatse puin, steenslag en gips voor Landbouw- herstel aan wal te brengen. Vermeld mag worden, dat voorts gips cn steenkolen uitsluitend achter aan de Loskade zullen worden gelost, zodat de bewoners van de rij huizen op de kade geen last zullen krijgen van gips- en kolenstof. FEUILLETON door MARY BURCHELL 65 „Ik ben zo gelukkig als een man maar durft te zijn, die bijna alles had verloren waar hij om geeft". Ze richtte zich op en kuste zijn wang. „Ik ben niet alles waar je om geeft", hielp ze hem herinneren. „Je trekt je het verlies van Munley nog steeds verschrikkelijk aan, is het niet?" Hij keek verbaasd en antwoordde: „neen". „Neen? Maar vanmorgen nog „Sinds vanmorgen is alles veran derd", zei hij kort. „Maar ik dacht „Begrijp je dat niet?" Hij werd plotseling bleek en sprak heftig: „Van daag verloor ik jou bijna. Welk ander verlies ter wereld is daarmee te ver-, gelijken? Wat voor holle verschrik king denk je dat Munley voor me zou zijn geweest als ik jou niet had ge had?" Een ogenblik was ze stil. Toen sprak ze heel rustig: „Ja, ik begrijp het", trok zijn hoofd naar haar toe en kus te hem. „Je begrijpt het nu wel, is het niet? Je begrijpt dat alles nu voor mij is veranderd?" Ze had nooit gedacht dat die koele, beschaafde stem zo onbeheerst en ze nuwachtig zou kunnen klinken. „Ja lieverd". Tot haar verbazing merkte ze dat ze hem kalmerend toe sprak. En toen zonk hij plotseling op Een nieuw feuilleton Vandaag publiceren wij het laatste gedeelte van het feuil leton „De onbekende voogd". Met ingang van morgen zal er in ons blad een nieuw verhaal verschijnen, dat geschreven is door Allan Swinton en dat tot titel heeft „De. Zwarte Orchi dee". Wij wensen onze lezeres sen en lezers veel genoegen toe met dit nieuwe feuilleton. zijn knieën cn drukte zijn gezicht te gen haar aan. „Norma, ik heb me er nooit iets van aangetrokken wat de mensen van me zeiden, maar dat doe ik nu wel. Ont zettend zelfs. Een heleboel welmenen de mensen zullen je vertellen dat ik er niet de man naar ben om een goed echtgenoot voor jou te zijn. En tot op zekere hoogte hebben ze gelijk. Ik ben niet van het soort waar goede echtge noten van worden gemaakt. Maar ik hou van je lieveling, ik hou van je. Geloof dat alsjeblieft. Ik weet niet waarom je me zou geloven, maar als je aan me twijfelt, dan geef ik ook nergens meer om op deze wereld". Hij hield even plotseling op met spreken als hij was begbnnen. „Ik geloof je", zei ze rustig. „Je hoeft het me niet eens te vertellen, weet je. En wat het geklets van an dere mensen betreft ze vertelden elkaar een heleboel voordat ik je had gezien en nog veel meer daar na. Het deed er allemaal niets toe. Ik kende je beter dan iemand anders en wat ik kende had ik lief". Hij lachte en keek haar aan en ze dacht: „Heb ik werkelijk ooit gedacht dat zijn ogen koud waren?" „Wat heb ik ooit gedaan om je lief de te verdienen?" vroeg hij met een glimlach. Norma stak haar hand uit en stneel- de zijn haar en door de aard van deze liefkozing wist hij dat zijn pupilletje had opgehouden het meisje te zijn dat hem had bekoord en de vrouw was geworden die hij liefhad. „Je hield van me, dat was genoeg", zei ze langzaam. „Dat zijn de beide helften van de goddelijke cirkel: te beminnen en bemind te worden. Daar om lijkt alles nu zo eenvoudig en vol maakt". En toen hij haar naar zich toe trok en haar kuste, voegde ze er zachtjes bij; „De eerste dag dat ik in je huis kwam, zei je dat je hoopte dat ik me nooit meer onwelkom zou voelen. Dat zal ik ook niet. Dat w,eet ik nu zeker". EINDE

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3