Het Saargebied in de Franse zone
Grens met Duitsland onder controle
Zeeuwse Almanak
ZESTIG MILLIOEN KG. BIETEN
MAR MIDDELBURG
GESLAAGDE PRAATAVOND VAN
UIT HET VOLK-VOOR HET VOLK
MEN GELIEVE GEEN GELD OF
GOEDEREN AF TE GEVEN
REIZENDE BEIAARD IN ZEELAND
Oostenrijk
naar de stembus
DE ONBEKENDE
VOOGD
r
MAANDAG 3 OCTOBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Saarlanders streven naar stichting van een eigen staatje.
(Van een bijzondere meidewerker).
SAA®BRUEeKEN' SePt* De jongste Straatsburger besprekingen
hebben het kleine „Roergebied" aan de Saar weer eens in het centrum
der Europese belangstelling geplaatst. Zal het S,aargebied het volgende
jaar tegelijk met Duitsland zijn intrede doen in de Europese raadgeven
de vergadering? De kansen daarop staan hoog genoteerd sedert de Fran,
se politiek de veel meer urgente kwestie van de toelating van de nieuwe
Westdatfse bondsrepubliek onverbreekbaar heeft verbonden met een
nienwe internationale sanctie op de afscheiding van het rijke kolenland.
geheel en al Duits. Er is, naar de mi
nister-president Johannes Hoffman
ons zeide, ook helemaal geen bedoe
ling aan dit Duitse karakter ook maar
enigszins te tornen. Op de vraag of
men zich in het Saargebied Frans of
Duits voelt antwoordde hij ontwij
kend: „Wij voelen ons als Saarlan
ders. Dat wij in meerderheid van
Duitse afstamming en geen Fransen
zijn bestrijdt niemand. Er is een be
weging geweest van Saarlanders, die
niet alleen economisch, doch ook po
litiek bij Frankrijk wjlden aansluiten,
doch de massa w.il blijven wat zij is.
Wij willen het goede van het Duitse
karakter blijven behouden, maar wij
willen ook uit de fouten van het ver
leden leren".
De afscheiding van het Saargebied
van de rest van Duitsland is onder 't
Franse regime op zeer grondige wijze
voltrokken. Een der ministers van de
regering van het Saargebied verklaar
de ons, dat de kortste weg van Saar-
brücken naar het weinige kilometers
Oostelijk daarvan gelegen Zwiebrü-
cken nog altijd over Parijs gaat. Onze
eigen ervaring is, dat men de Duitse
grens overal alders gemakkelijker
passeert dan van het Saargebied uit.
De Franse douaniers, die dé controle
post tussen Saarbrücken en Trier be
manden, zeiden ons, dat wij niet ge
rechtigd waren de grens te passeren
zonder speciale papieren. Het norma
le entrypermit voor Duitsland, goed
aan alle overige grenzen, was hier
niet voldoende. Slechts aan Amerika
nen en IJslanders werden volgens de
bestaande regelingen geen moeilijkhe
den in de weg gelegd. Men speurt de
scheiding ook in Saarbrücken zelf;
waar men aan de kiosken vergeefs
vraagt naar een krant uit het overige
Duitsland, terwijl de hele Parijse pa
pierwinkel er te koop is. De scheiding
is solider dan die van het ijzeren
gordijn bij Helmstedt.
Wanneer men afziet van de Franse
naamborden op de kantoren der
mijnondernemingen en hoogovens,
van de Franse uitstallingen in de
winkels en van de franken, die de
marken hebben vervangen, dan is het
uiterlijke leven van Saarbrücken nog
Als gevolg van de mist vele u
later d^n de schema(ijd, landde Vrijdag
circa twee uur op Schiphol het K.L.M.-
vliegtuig Ph-TDN met Francis kardinaal
Spellman, die op weg naar Rome was
OCTOBER
De automobilisten mochten rijden
op deze eerste Zondag van October.
En ze hebben het gedaan: wolken uit
laatgas dreven over de Zeeuwse vel
den. Maar al die gassen hebben toch
geen kans gezien om de zekerheid te
verdrijven, dat het nog altijd zomer is.
Ge ziet uw tuin. Alles leeft daar
nog. Met een vreemde drift. Maar de
laatste appelen hangen aan de takken
en de wingerd wordt rood en ge ipeet,
dat de zomer afscheid neemt. De da
gen worden grijzer en als ge 's avonds
uw brood eet, moet ge de lamp al ont
steken. Er vallen blaren, die er nog
niet waren toen het Pasen was en die
met Hemelvaartsdag en met Pinkste
ren zo fris als groene kant waren. Wat
is dat al weer lang geleden, Pasen en
Hemelvaartsdag.
En iedere dag constateert ge weer,
dat de schaduwen terug zijn. In de
morgen en in de vroege middag. Het
helpt niet, of ge uzelf al wijs-maakt,
dat ze er nog niet zijn. Ze trekken
over het land en ze zijn lang en soms
zwaar.
De hazelnoten en de walnoten, ge
hebt ze al weer geproefd. En uw tuin
meubelen staan nog wel in de tuin,
maar ge hebt heimelijk toch al weer
gekeken, of het hoekje, waar ge ze vo
rige winter opgeborgen hebt, ni%t voor
iets anders is gebruikt.
En met een scheef oog kijkt ge soms
naar de kachel.
Nog houdt ge vol, dat het zomer is,
late zomer, nazomer.
Maar dan stapt er iemand uw ka
mer binnen en zet dahlia's, chrysan
ten en asters op uw tafel. Geel en
vlammend oranje, rood en paars. Ge
plukt in uw tuin.
De laatste, zegt ze. Een herfst-
boeket.
En dan buigt ge uw hoofd. En be
zint u op wat er schoon is in de herfst.
Dat gaat wat melancholiek en niet
van harte.
Maar er is geen ontkomen aan.
FRANKRIJK- BRACHT
UITKOMST
Inderdaad was de Saarbevolking er
in de periode, toen de basis voor de
huidige toestand werd gelegd moreel
en economisch slecht aan toe. Het
achtste deel van de bevolking was in
krijgsgevangenschap, welhaast veer
tig procent der gebouwen was ver
woest en boven op de rijke kolenla-
gen leed de bevolking bittere armoe
de. Daar kwam bij dat de sociale en
culturele banden volkomen ontred
derd waren en het is dus alleszins be
grijpelijk, dat de gedachte aan een
betrekkelijk gemakkelijke uitweg uit
de moeilijkheden door middel van 'n
economische aansluiting bij Frankrijk
op weinig tegenstand stuitte. In de
tolunie met Frankrijk heeft zich het
economische leven van het gebied in
aanzienlijke mate hersteld, in het bij
zonder de kolenproductie. Van de 26
hoogovens zijn er momenteel weer 16
in gebruik en de s.taalproductïe be
reikte ongeveer zestig procent van 't
niveau van vóór de oorlog. Er is vol
op bedrijvigheid thans in Saarbrü
cken en h£t opgewekt^ leven daar is
een volmaakte tegenstelling tot de
misère, waarin de stad om zo te zeg
gen van Duitsland afscheid nam. In
vergelijking met naburige steden van
de Westduitse bond blijft Saarbrücken
zoals een Franse journalist bij een
bezoek der stad opmerkte, nog altijd
een dorado, ook al zijn de levensom
standigheden verderop in Duitsland
en in het bijzonder in de omringende
Franse zone in het laatste jaar ook
met stukken verbeterd. Het valt dus
te begrijpen, dat voor het ogenblik de
Saarbevolking zich in haar nieuwe
positie nog behaaglijk gevoelt en bij
voorbeeld bij de gemeenteraadsver
kiezingen van dit jaar nog weinig
verandering van inzicht getoond heeft.
Wel wordt de scherpe scheiding van
Duitsland ter zeerste betreurd en
moet men in het oog houden, dat de
huidige politieke gezichtslijn van de
Saarlanders geheel en al op de eco
nomische kansen van het ogenblik
berust.
TOCH ONAFHANKELIJKHEID
Wat de huidige politieke leiders in
het gebied als toekomstideaal voor
ogen staat, is de economische gezond
heid en de eigen politieke macht.
Zoals Luxemburg geniet. Het was de
minister-president Hoffman, die dit
ideaal stelde. Frankrijk was volgens
hem de Saarlanders een góed eind
tegemoet gekomen in deze richting
door hen de economische unie aan te
bieden en hen tegelijk de belofte van
politieke zelfstandigheid te geven.
„Wij zijn er van overtuigd", zeide
Hoffman ons, „dat Frankrijk geen an
der doel heeft dan economische aan
sluiting en dat het op het gebied der
economie precies dezelfde gedachte
heeft als wij". Dat Saarland geen
^eigen buitenlandse betrekkingen kan
aanknopen, was volgens Hoffman 'n
offer, dat het landje gaarne bracht.
„De zin van het nieuwe Europa is,
dat ieder iets van zijn souvereiniteit
afstaat", zeide hij. Bovendien kon
men „uit spaarzaamheid" geneigd zijn
zijn buitenlandse betrekkingen aan
anderen toe te vertrouwen. Dat men
in deze ook in de Saar evenwel nog
gaanre enkele touwtjes in eigen hand
zou houden blijkt uit het feit. dat de
Saar-regering thans met Frankrijk
onderhandelt over de stichting van
eigen Saar-consulaten op enkele
punten.
(Nadruk verboden).
Graaf Harewood en zjjn jonge bruid, de pianiste Marion Stein by het
verlaten van de kerk.
Overlading in schip gaat veel sneller dan voorheen.
Drukte aan de Loskade.
Nu de bietentijd weer is aangebroken,
is bet contact tussen Middelburg en het
Walcherse platteland inniger dan ooit.
Dag in, dag uit zien de Middelburgers de
wagens en auto's door de stad rollen,
hoog beladen met de peeën, die over
luttele tijd veranderd zullen zijn in
sneeuwwit* kristalsuiker. Millioenon en
nog eens millioenen suikerbieten worden
naar de Loskade gebracht, vanwaar de
reis naar de fabriek begint. De aanvoer
zal dit seizoen alle records overtreffen:
men verwacht in Middelburg maar liefst
60 millioen k^„ d.w.z. 12 milliocn méér
dan vorig jaar en de helft meer dan de
aanvoer van 1947! En hoewel er ditmaal
veel efficiënter zal kunnen worden ge
werkt dan voorgaande jaren, zal de cam
pagne waarschijnlijk wel tot Nieuwjaar
duren.
De meeste Walcherse peeën gaan naar
de fabrieken in Dinteloord en Steenber
gen, kleinere hoeveelheden echter ook naar
de industrieën in Breda, Sas van Gent.
De steun van de Middelburgs^
buurtverenigingen.
Ten einde het nut en doel van de
huidige vorm van samenwerking aan
een onderzoek te onderwerpen en
eens openlijk met elkaar over grie
ven en wensen te spreken, werd in
De Vergenoeging te Middelburg door
het centraal bestuur van de Kon.
vereniging „Uit het-Volk-Voor hc-t
Volk" een bijeenkomst belegd met de
besturen van de aangesloten buurt
verenigingen. Ook menige niet aan
gesloten buurtverenigingen waren
hierbij vertegenwoordigd.
Nadat de voorzitter, de heer L. A.
Schenk, een openingsrede had gespro
ken, was het woord aan de voorzit
ter van de propagandacommissie, de
heer H. Pieters. Deze wees er in zijn
inleiding op, dat de vereniging nu een
jaar lang werkt met een centraal be
stuur en een algemeen bestuur, waacj
in, behalve vertegenwoordigers van
de persoonlijke leden, afgevaardigden
van de aangesloten buurtverenigin
gen ziting hebben. Het was een druk
jaar en misschien werd dan ook nog
niet alles wat men beoogde volledig
bereikt, maar dat neemt niet weg,
dat men over de nieuwe vorm van
samenwerking, de door de verander
de tijdsomstandigheden gewenste en
geboden ombguw van de vereniging,
niet anders dan tevreden kan zijn.
Spreker hield daarna een gloedvol
betoog voor samenwerking. Van een
waarlijke volkscultuur komt niets te
recht, zo zeide hij, wanneer niet alle
lagen van de bevolking daaraan deel
hebben. Dat geldt ook ten aanzien
van het werk van „Uit het Volk-
Voor het Volk", die naast de organisa
tie van festiviteiten de volkscultuur
poogt te dienen door het werk van
de zangschool, de huisvlijt, etc. Wan
neer niet alle lagen van de stedelijke
bevolking daaraan meedoen, in de
eerste plaats door financiële steun te
verlenen, dan zal de taak, die de
vereniging op zich heeft genomen,
niet te verwezenlijken zijn. De heer
Pieters was van mening, dat verdere
activering van de buurtverenigingen
het enige middel is om de gehele be
volking ki te schakelen.
TWEELEDIGE TAAK.
De buurtverenigingen hebben een
tweeledige taak. Zij brengen contac
ten lot stand tussen buurtbewoners
en dat is ook voor de stad van groot
belang, maar zij moeten tevens in
groot verband meewerken. Organisa
tie van buurtfeesten en uitstapjes is
zeker toe te juichen, maar het gaat
niet aan om deel te nemen aan een
stadsfeest zonder daarvoor een steen
tje bij te dragen, want dat is klap-
loperij. Als men niet wenst, dat Mid
delburg bij „concurrerende" steden
steeds als een hinkend paard achter
aan komt. dan moet men actief de
overkoepelende organisatie, i.c. „Uit
het VolkVoor het Volk", blijven
steunen. Zeer zeker betekent de jaar
lijkse contributie van 75 ct. per lid
voor menige buurtverenigingskas een
offertje, doch dit zal nooit een be
zwaar mogen zijn om niet mede te
werken.
Na deze rede ontstond een leven
dige discussie. De voorzitter van de
buurtvereniging 't Zand, de heer B.
Jacobsen. gaf de kleine buurtvereni
gingen het advies om te saneren, op
dat meer bereikt zou kunnen worden.
De heer Schenk uitte daarop het ver
zoek of 't Zand" niet nog eens na
drukkelijk de mogelijkheid tot aan
sluiting bij „Uit het Volk—Voor het
Volk" onder ogen zou willen zien. De
heer Jacobsen verklaarde, dat men
daarvoor de tijd nog niet gekomen
acht. Dit kan echter spoedig wél het
geval zijn. Een vertegenwoordiger
van de ver. Giststraat vroeg of het
niet mogelijk zou zijn de aangesloten
buurtverenigingen om een vrijwillige
bijdrage te verzoeken in plaats van
een vaste contributie op te leggen en
de penningmeester van de ver. Dam
poort gaf uit bestuurstcchnisch oog
punt in overweging de z.g. buitenge
wone leden het stemrecht te ontne
men en donateur te maken. Beide
suggesties vonden echter weinig bij
val. Er Werden nog enige kleine be
zwaren te berde gebracht, doch het
bleek wel, dat men zich óver het ge
heel genomen met de huidige organi
satie kan verenigen. De voorzitter
kon in zijn slotwoord deze door een
prettige sfeer gekenmerkte vergade
ring terecht geslaagd noemen.
Concert te St. Maartensdijk
en Thoien.
Voor het eerst na vele jaren klon
ken Zaterdagmiddag weer klok-
kéklanken over het oude stadje
Sint Maartensdijk, waar de rei
zende beiaard van de firma Eys-
bouts-Lips uit Asten werd be
speeld op het marktplein.
De beiaard ving daarmee een tocht
door Zeeland aan, nadat dit klokken
spel geruime tijd op de Jaarbeurs te
Lausanne werd bespeeld, waar het
de bewondering wekte van vele Zwit
serse muziekliefhebbers en carillon
enthousiasten. Het telt 36 klokken en
heeft 3 klavieren.
De Bergen op Zoomse stadsbei aar-
dier, de heer D. de Groot, bespeelde
de beiaard, die op een vrachtauto is
gemonteerd. De klokkeklanken wek
ten herinneringen op aan het oude ca
rilloi^van St. Maartensdijk, dat straks
weer in de gerestaureerde toren zal
prijken.
Hoewel het op het marktplein niet
bijzonder druk was, hebben velen in
hun woning of hun tuin, aandachtig
geluisterd naar het bijzonder goede
spel van de beiaardier en naar de ede
le klank van de klokken.
Tijdens hat spel bewogen zich tal
rijke wandelaars langs de straten die
nu eens van dichtbij en dan weer van
verre genoten van het carillon.
Wij hebben nog geïnformeerd hoe
het nu staat met de restauratie van de
kerktoren te Sint MaartensdijK en we
vernamen, dat nog deze maand een
begroting wordt verwacht van de ar
chitect H. v. d. Kloot Meïjburg. Voor
het herplaatsen van het carillon is
contact opgenomen met de firma Eys-
bouts Lips. Het staat nog niet vast, dat
het carillon zonder meer in de toren
kan worden opgehangen. Er ontbreekt
namelijk een klok, die tijdens de roof
gebroken is. Voor vele Smerdiekevs
zal het een grote vreugde zijn, als
straks het oude carillon weer vrolijk
zal klinken over huizen, straten en
velden. Toch zal dit nog wel enige tijd
duren, ook al omdat er nog overleg
gepleegd moet worden over een even
tuele subsidie van Monumentenzorg.
Des avonds werd eenzelfde com.crt
op de reizende beiaard gegeven in de
stad Thoien.
Ook in Thoien betreurt men nu des
te meer, dat het eigen carillon in de
stadhuistoren nog niet kan beieren.
Men wacht op electrificatie van de
speeltrommel.
Door het ontploffen van een kook-
toestel in een woning te Eindhoven is
een man eedood en een vrouw gewond.
Vergoeding voor ten onrechte
ais politieke delinquent
behandelden.
(Van onze parlementaire redacteur).
Er zijn in do eerste weken na de
bevrijding talrijke personen gevangen
genomen, van wie men de zekerheid
had, dat zij gedurende de bezetting
met de Duitsers hgdden samenge
werkt of zich anti-Nederlands hadden
i gedragen.
Doch verscheidene gearresteerden
bleken niets op hun kerfstok te heb
ben, of hun kan zo weinig ten laste
worden geleed, dat een straf niet
verantwoord was. Niettemin zijn
sommigen geruime tijd vastgehouden
met het gevolg, dat zij schade leden,
doordat zij een inkomen derfden of
hun zaken verliepen.
Deze personen, die ten onrechte als
politieke delinquenten zijn behan
deld, zullen nu in zekere, met name
genoemde gevallen een vergoeding
krijgen. De Tweede Kamer nam Vrij
dagmiddag namelijk een desbetref
fend wetsontwerp aan met 47 tegen
23 stemmen.
Zonder tegenstand is het wetsont
werp er dus niet gekomen. De critiek
kwam voornamelijk van de welbe
spraakte heer J. H. Scheps (P.v.d.A.),
die er in een met tal van geestige
beelden gekruide redevoering be
zwaar tegen maakte, dat wel te ten
onrechte voor politieke delinquenten
gehouden personen een vergoeding
krijgen, maar niet zij, die slachtoffer
geworden zijn van de Duitsers; dus
niet zij, die uit verzet tegen de geha
te vijand onderdoken, of in Duitse
concentratiekampen alle folteringen
hebben ondergaan, die een gedegene
reerd volk maar bedenken kan.
De voorgestelde maatregelen zyn
de stukgeslagen eieren zo zeide hij
onder hilariteit van de Kamerleden
om de omelet van het herstelde recht
te bakken.
Ook het Militair Gezag zette mensen
gevangen, doch zy vallen niet onder
de nu aangenomen wet. De heer
Scheps vergeleek het M.G. ahveer
vrolijkheid van de Kamer met de
bulldog, die door een niet te krach
tig man aan de lijn wprd gehouden.
En hy vervolgde: Als die bulldog zich
weet los te rukken en een schade
aanricht als van een licht bombar
dement. dan kan die man toch niet
zeggen „Ik dacht, dat het maar een
schoothondje was." Ik zeg dit niet
aldus de heer Scheps oju de mi
nister van financiën een^edcvalu.
eerd geweten te bezorgen. Dat hracht
nieuw gelach, maar de grootste vro
lijkheid veroorzaakte hij, toen hij
verklaarde, dat de houding van de
regering hem deed denken aan de
man, die aehteraf een advertentie
doet plaatsen: Gelieve geen geld en
goederen af te geven aan mjjn gewe
zen vrouw, het Militair Gezag, daar
door mjj niets zal worden betaald.
De minister van justitie, mr. Th. R.
J. Woyers erkende, dat blijvend na
gegaan moet worden, of de verzets
mensen in aanmerking komen voor
vergoeding, doch overigens achtte hij
zoveel verschil in oorzaak van do
schade aanwezig, dat men niet kan
zeggen: als de ene groep wat krijgt,
dan moet ook de andere wat hebben.
Minister prof. mr. P. Lieftinck
stelde zich op het standpunt, dat
door Nederland aangedaan onrecht
hersteld behoort te worden.
Hot wetsontwerp betreffende de
aansprakelijkheid van de overheid
voor handelingen, verricht tijdens of
tengevolge van de bezetting, werd
aangenomen met 56 tegen 5 stemmen
(tegen C.PJT. en mr. W. F. E. baron
van der Feltz (C.H.).
Halfweg en Oud-Beyerland. Opdat deze
fabrieken de kolossale aanvoer kunnen
verwerken. Is de maatregel getroffen,
dat de boeren slechts op tevoren vast
gestelde tijdstippen bepaalde quanta mo
gen leveren. De afvoer van de bieten is
nu ook beter geregeld, waardoor veel
sneller gewerkt kan worden. Om te be
ginnen werkt men in Middelburg ditmaal
met vijf kranen. Vorig jaar waren dat
er slechts drie, De meeste bieten, met
name die, welke door „Dinteloord" van
de z.g. bietenstations op Walcheren wor
den opgehaald, worden in netten ver
voerd. Dat geldt zeker voor 2/3e deel
van de gehele aanvoer. Deze methode
betekent eèn enorme besparing op tijd
en personeel, omdat daardoor in Middel
burg de ladingen niet meer met een riek
afgeladen behoeven te worden. Ook ope
reert men thans op de Loskade met een
bulldozer, die de bietenbergjes opschept
en daardoor eveneens veel tijdbesparing
oplevert.
SNELLER WECKEN.
Bovendien is tegemoet gekomen aan
de wensen van degenen, die wel graag
suiker in de koffie hebben, maar een
afkeer gevoelden van de modder op de
Loskade Vóór de huizen aldaar (met uit
zondering van het laatste in de rij) wor
den namelijk geen bieten meer gelost.
Dat gebeurt nu verder op de
rijweg wat ook het voordeel heeft, dat
de partijen direct in de schepen geladen
kunnen worden en niet meer tweemaal
„omgezet" behoeven te worden. zoals
voorheen. Men heeft daar ook geen last
van het verkeer.
Er wordt naar gestreefd om vier sche
pen teglijk aan de wal te leggen. Wan
neer de campagne iets verder gevorderd
is, wil men bereiken, dat per dag twee
schepen geladen kunnen vertrekken. Het
is nu al enige malen voorgekomen, dat
een schip van 500 a 600 ton in één dag
geladen was. Vroeger lag zo'n vaartuig
soms wel drie of vier dagen aan de Los
kade!
De havennjeester, de heer N. C. van
Oost. heeft overigens geen gemakkelijke
taak. De aanvoer van buitenaf naar Mid
delburg. speciaal ten behoeve van de her
verkaveling. is juist nu bijzonder groot:
geregeld worden grote hoeveelheden
steenslag, grint, puin en gips. alsmede
bouwmaterialen aangebracht en zo kan
het voorkomen, wat inderdaad geschied
is. dat een schip bijna een week op los
sing moest wachten. Op komst zijn bo
vendien nog 12 schepen met groenhout
uit Zuid-Amerika.
Helaas kan door de lage waterstand in
het kanaal de binnenhaven nog niet ge
bruikt worden. Om de drukte aan de Los-
Hel Wereldgebeuren
Over enkele weken moet het Oos
tenrijkse volk voce de tweede ma^l
sinds zijn bevryding in 1945 naar
de stemqus. In fict eerste parlement
der twwde republiek had de con-
serva'tieve Volkspartij met 85 zetels
fop een totaal van 165 dje absolute
j meerderheid, gevólgd door de Soci
alisten met 76. De Communisten
hadden het 'bij de verkiezingen in
1945- slechts tot 4 zetels Kunnen
I brengen.
j By de eerste verkiezingen waren
I door de geallieerde autoriteiten
slechts deze drie partQen toegela
ten. Het kenmerkende van de nieu
we verkiezingen is de toeneming
van het aantal kiezers met niet min
der dan 900.000. Niet alleen is de
leeftijdsgrens voor stemgerechtigden
van 24 tot 20 jaar verlaagd, maar
ten gevolge van een ruime amnes
tie mogen niet minder dan 500.000
voormalige nationaal-socialisten
thans aan de verkiezingen deelne
men. Hierbü komen nog 300.000 uit
Russische krijgsgevangenschap te
ruggekeerden. Vooral ae „lichte ge
vallen" zouden wel eens een beslis
sende invloed op de afloop der ver
kiezingen kunnen oefenen. A1'0 drie
bestaande partyen hebben pogingen
gedaan om de stemmen dezer nieu
we kiezers te verwerven. Er is ech
ter een concurrent opgestaan in 't
zogenaamde „Onafhankelijke Ver
bond."
Dit verbond, welks leiders allen
enigszins gecompromitteerd zyn
door hun houding onder de Duitse
bezetting, poogt alle ontevredenen
tot zich te trekken en in de eerste
'plaats de voormalige Nazi's. Het
beschikt over verschillende weekbla
den en voor Oostenrijkse begrippen
zeer aanzienlijke geldmiddelen.
Na veel geharrewar heeft de ge-
alieerde raad nu besloten, dat ook
andere dan de drie oude partijen
aan de verkiezingen mogen deelne
men zodat, met de „Onafhankelij-
ken'' 'n nieuwe party haar intrede
in, het Oostenrijkse politieke leven
doet. De Franse Hoge Commissaris
in Oostenrijk, generaal Bethouart,
had zich gedurende lange tijd tegen
deze toelating verzet en heeft zijn
fiat slechts op uitdrukkelijke wens
der Franse regering gegeven een
interventie uit Parijs, die in Franse
kringen in Oostenrijk verbazing en
ontsteltenis heeft gewekt.
Een verdere verandering in de sa
menstelling der partijen is ontstaan
door de afscheiding van de vroege
re secretaris-generaal der socialis
tische partij, Scharf, die thans als
lijstaanvoerder van het „Volksblok"
der verenigde communisten en link
se socialisten optreedt. De verkie
zingsstrijd woerdt van alle zijden
met uiterste verbittering gevoerd
en er wordt meer vuile was in het
openbaar gedaan dan voor de re
putatie van het land tegenover de
buitenwereld wenselijk lijkt. Om
beurten verwyten de ministers van
de coalitieregering, die uit de Volks
party en de socialisten bostaat,
elkaar in openbare vergaderingen
en in de partijraden corruptie en;
nog erger.
Voor het overige verdwijnen de
muren der grote steden onder ver
kiezingsaffiches, die allen betogen
van welk eminent belang deze ver
kiezingen niet alleen voor dit land,
maar. voor de verdere ontwikkeling
van heel Europa zijn. Dit is ook het
enige punt waarover alle partyen 't
eens zyn.
trechters te plaatsen en daar ter plaatse
puin, steenslag en gips voor Landbouw-
herstel aan wal te brengen. Vermeld mag
worden, dat voorts gips cn steenkolen
uitsluitend achter aan de Loskade zullen
worden gelost, zodat de bewoners van de
rij huizen op de kade geen last zullen
krijgen van gips- en kolenstof.
FEUILLETON
door
MARY BURCHELL
65
„Ik ben zo gelukkig als een man
maar durft te zijn, die bijna alles had
verloren waar hij om geeft".
Ze richtte zich op en kuste zijn wang.
„Ik ben niet alles waar je om geeft",
hielp ze hem herinneren. „Je trekt je
het verlies van Munley nog steeds
verschrikkelijk aan, is het niet?"
Hij keek verbaasd en antwoordde:
„neen".
„Neen? Maar vanmorgen nog
„Sinds vanmorgen is alles veran
derd", zei hij kort.
„Maar ik dacht
„Begrijp je dat niet?" Hij werd
plotseling bleek en sprak heftig: „Van
daag verloor ik jou bijna. Welk ander
verlies ter wereld is daarmee te ver-,
gelijken? Wat voor holle verschrik
king denk je dat Munley voor me zou
zijn geweest als ik jou niet had ge
had?"
Een ogenblik was ze stil. Toen sprak
ze heel rustig: „Ja, ik begrijp het",
trok zijn hoofd naar haar toe en kus
te hem.
„Je begrijpt het nu wel, is het niet?
Je begrijpt dat alles nu voor mij is
veranderd?"
Ze had nooit gedacht dat die koele,
beschaafde stem zo onbeheerst en ze
nuwachtig zou kunnen klinken.
„Ja lieverd". Tot haar verbazing
merkte ze dat ze hem kalmerend toe
sprak. En toen zonk hij plotseling op
Een nieuw feuilleton
Vandaag publiceren wij het
laatste gedeelte van het feuil
leton „De onbekende voogd".
Met ingang van morgen zal er
in ons blad een nieuw verhaal
verschijnen, dat geschreven is
door Allan Swinton en dat tot
titel heeft „De. Zwarte Orchi
dee". Wij wensen onze lezeres
sen en lezers veel genoegen toe
met dit nieuwe feuilleton.
zijn knieën cn drukte zijn gezicht te
gen haar aan.
„Norma, ik heb me er nooit iets van
aangetrokken wat de mensen van me
zeiden, maar dat doe ik nu wel. Ont
zettend zelfs. Een heleboel welmenen
de mensen zullen je vertellen dat ik
er niet de man naar ben om een goed
echtgenoot voor jou te zijn. En tot op
zekere hoogte hebben ze gelijk. Ik ben
niet van het soort waar goede echtge
noten van worden gemaakt. Maar ik
hou van je lieveling, ik hou van je.
Geloof dat alsjeblieft. Ik weet niet
waarom je me zou geloven, maar als
je aan me twijfelt, dan geef ik ook
nergens meer om op deze wereld".
Hij hield even plotseling op met
spreken als hij was begbnnen.
„Ik geloof je", zei ze rustig. „Je
hoeft het me niet eens te vertellen,
weet je. En wat het geklets van an
dere mensen betreft ze vertelden
elkaar een heleboel voordat ik je
had gezien en nog veel meer daar
na. Het deed er allemaal niets toe. Ik
kende je beter dan iemand anders en
wat ik kende had ik lief".
Hij lachte en keek haar aan en ze
dacht: „Heb ik werkelijk ooit gedacht
dat zijn ogen koud waren?"
„Wat heb ik ooit gedaan om je lief
de te verdienen?" vroeg hij met een
glimlach.
Norma stak haar hand uit en stneel-
de zijn haar en door de aard van deze
liefkozing wist hij dat zijn pupilletje
had opgehouden het meisje te zijn dat
hem had bekoord en de vrouw was
geworden die hij liefhad.
„Je hield van me, dat was genoeg",
zei ze langzaam. „Dat zijn de beide
helften van de goddelijke cirkel: te
beminnen en bemind te worden. Daar
om lijkt alles nu zo eenvoudig en vol
maakt".
En toen hij haar naar zich toe trok
en haar kuste, voegde ze er zachtjes
bij;
„De eerste dag dat ik in je huis
kwam, zei je dat je hoopte dat ik me
nooit meer onwelkom zou voelen. Dat
zal ik ook niet. Dat w,eet ik nu zeker".
EINDE