MARION STEIN
GRAVINNETJE
WORDT
Negenhonderd huwelijksgasten
Zeeuwse Almanak
DE ZEEUWSE OESTERCULTUUR
DE ONBEKENDE
VOOGD
DONDERDAG 29 SEPTEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
BRUIDSTAART, ONDER POLITIEBEWAKING.
(Van onze correspondent).
LONDEN, Sept. Negenhonderd genodigden, waaronder het Engelse
Koningspaar, de oude Koningin Mary en de Prinsessen Elizabeth en Mar.
garet, zullen heden het huwelijk bijwonen van Graat Harewood, de 26-ja-
rige neef van de Koning, en de 22 jaar oude Marlon Stelp, de knappe
dochter van een Weenso immigrant, die in 1938 met zgn gezfh naar En
geland moest uitwijken. Het huwelijk, dat plaats zal vinden in de St.
Marks „soclety.kerk" in het Londense Mayfair-district, wordt gevolgd
door een enorme receptie in 't St. James.paleis, de officiële woonplaats van
de Princess Royal, de moeder van de bruidegom. Zij is de zuster van de
Koning. Het is de grootste gebeurtenis van het seizoen.
Behalve de vrijwel voltallige Ko
ninklijke familie en de kopstukken
der gehele Britse aristocratie, zullen
alle leidende figuren der Engelse
muziek- en literaire wereld tegen
woordig zijn. Het* wordt tevens de
grootste samenkomst van interna
tionale ballet- en opera-sterren, im-
pressario's, componisten en dirigen
ten die Londen ooit gezien heeft.
Van deze laatsten noemen wij o.a.
Sir Thomas Beecham en Bruno Wal
ter. Het is de speciale wens van
Graaf Harewood, dat zijn huwelijk
geheel in het teken der muziek zal
staan, die hem en zijn bruid tot
elkaar heeft gebracht. Zoals bekend,
werd Marion Stein, zelf een bekwa
me pianiste, verleden jaar tijdens 'n
muziekfestival aan hem voorgesteld
door de bekende componist Benjamin
Britten. Graaf Harewood heeft zich
hier op muziekgebied bekendheid
verworven als president van de En
gelse Opera Group,
BRUIDSMEISJES.
In een wit met zilver bruidstoilet
zal de zwartgelokte Marion aan de
arm vaai haar vader die in een
Londense muziekuitgeverij werkt
de St. Marks-kerk binnentreden
voor haar huwelijk, dat haar als
Gravin Harewood lid zal doen wor
den van de Engelse Koninklijke fa
milie. Als bruidsmeisjes heeft zij
twee voormalige schoolvriendinnen
gekozen, Catherine Shanks en Ly-
dia Brenan, beide werkende Londen-
Levenslang geëist tegen
kindermoordenaar.
Levenslange gevangenisstraf was
de eis van de officier van justitie bij
de Almelose rechtbank tegen de 35-
jarige Almelose H. J. V„ die in April
van dit jaar eon moord pleegde op 't
13-jarig zoontje van zijn kostbaas J.
Meylof te Almelo. Hij had reeds enige
dagen met minder goede, bedoelingen
het knaapje gevolgd. Op 23 April
lokte hg de jongen mee en sloeg hem
met een hamer de schedel in.
Post voor de „Volendam".
Post bestemd voor militairen aan
boord van het troepenschip „Volen
dam" op weg naar Indonesië, welke
in een der tussenhavens zal worden
uitgereikt, moet uiterlijk op 3 Octo
ber in Nederland ter post worden be
zorgd. Post,bestemd voor uitreiking
in de haven van aankomst uiterlijk
18 October. De brieven dienen alle
te worden geadresseerd aan het veld
postkantoor Batavia met vermelding:
aan boord troepenschip „Volendam".
Een kirastmatig opgewekte bliksem van
15 millioen volt treft een model van een
landhuisje bij een proefneming in een
Amerikaans laboratorium. Het experiment
diende om nieuwe modellen bliksemaflei
ders te beproeven.
OOK HIER
In Den Haag bloeit een kastanje.
Maar ook in Zeeland, zo schrijjt daar
een veertienjarige lezer van ons blad.
En nog wel in Vlissingen'.
Nieuwe, groene bladeren zijn ont
sproten in een kastanje, die tegen
over de poort van De Schelde in de
Van Dishoeckstraat staat. De oude
bladeren zijn geel en dor, de jonge
■Is en.9roen- En tussen die bladeren
Zitten de knoppen en er komen reeds
trossen aan.
Nog bloeit de Vlissingse kastanje
aus met. Maar als de kostelijke na
zomer, 'die we nu beleven, aanhoudt,
nog een korte spanne tijds, dan zullen
we ook hier dit herfstwonder kunnen
aanschouwen!
se meisjes. De andere twee bruids
meisjes, 6 en 8 jaar oud, zijn nicht
jes van de Graaf. Tijdens de plech
tigheid zal het koor een nieuwe com
positie van. Benjamin Britten zin
gen, die deze speciaal voor dit hu
welijk gecomponeerd heeft, getiteld
„Arno Ergo Sum."
BEDRIJVIGHEID.
De grootste bedrijvigheid heerst
intussen in het stadje Bradford in
Yorkshire, nabij het landgoed der
Harewood-familie en in de op de
Harfewood-landerijen gelegen dorpen,
waar de bevolking haar geschen
ken aan het jonge paar aan het uit
stallen is. Hieronder bevindt zich 'n
olieverf-portret van de bruid, een
gezamenlijk geschenk van alle dor
pelingen.
In de étalage van de banketbak
ker van Bradfort staat, beschenen
door vier schijnwerpers, de ander
halve meter hoge bruidstaart ten-
toongesteld, die daar gemaakt is.
Het gevaarte, dat 75 kilo weegt en
vier „verdiepingen" hoog is, zou
Donderdagmorgen per speciale goe
derenwagon naar Londen vervoerd
worden Het glaceren van de taart,
die geheel met zilveren kruizen en
mollen gedecoreerd is alweer die
muziek duurde alleen al tien da-
gen. Bradford's politieauto's pa-
troiiilleren dag en nacht rondom het
blok van de banketbakkerswinkel,
om het kunststuk te bewaken.
GEEN EIGEN HUIS.
Intussen hebben Graaf Harewood
en Marion nog geen eigen huis kun-
nen vinden in Londen', hoewel zij, i
als de nood aan de man zou komen, j
altijd him toevlucht kunnen nemen
tot Harewood House, het familie-
kasteel op hun landgoederen in I
Yorkshire. Daar zij het Londense
winterconcertseizoen echter onmoge- j
lijk kunnen missen, zal het jonge
paar na de huwelijksreis zijn intrek j
nemen bij de Koninklijke schoonma
van de bruid, in het St. James-pa-
leis. Graaf Harewood's apartement
in het paleis, dat uit twee zitkamers
en twee slaapkamers bestaat, wordt
nu in allerijl opnieuw gedecoreerd
en omgebouwd. Marion's grootste
bezit, haar piano, is dezer dagen al
van zyn bescheiden entourage in
Kensington naar het paleis verhuisd.
Hoewel Marion haar muziekstu
dies zal voortzetten zal er geen
sprake van zijn, dat zij haar car
rière als pianiste zal kunnen ver
volgen en op concerten mag optre
den. De Graaf zal zijn werkzaamhe
den als president van de Engelse
Opera Group en als muziekrecen
sent van het uiterst linkse i socialis
tische weekblad „New Statesman
and Nation" blijven verrichten. Zijn
militaire dienst heeft hij achter de
rug. In 1942 ging hij als gewoon sol
daat onder dienst en werd later lui
tenant b\j de Grenadiers. Hij werd
tweemaal" gewond in actie en werd
in 1944 in Italië gevangen genomen,
welke tijd hg benutte met het stu
deren van muziekgeschiedenis.
(Nadruk verboden).
Het Visserijbestuur werd gesticht
In het jaar 1825 werd het „Bestuur der Visserijen op de Zeeuwse Stro.
men" van rijkswege ingesteld, en dadelijk werd getracht door het vaststel,
len van allerlei bepalingen, de oesterproductie wat meer te verbeteren. Er
werd een minimum.maat vastgesteld voor de compsumptieoesters, en er
werd een gesloten tyd voor de vissery ingevoerd, maar de resultaten ble.
ven klein en het heeft nog tot 1870 geduurd eer men naar andere midde
len ging zoeken.
Men was er algemeen van overtuigd, dat de voor de oestercidtuur zo
gunstige Oosterschelde veel en veel meer opleveren kon als men maar wist,
hoe deze zaak aan te pakken.
Toen gaven de Franse oestermen
sen ons een tip, en in navolging van
hen werden in bovengenoemd jaar
bepaalde terreinen aan de vrge visse
rij ontnomen en verpacht. Nu kon de
pachter van deze percelen de vruch
ten van zijn arbeid en zorg zélf gaan
oogsten, immers, hij alléén mocht nu,
als pachter, vissen op de door hem
gepachte gronden. Hoe langer hoe
meer gebieden werden nadien ver
pacht, en op de duur bleven nog alleen
die gedeelten onverpacht, die voor de
visserij totaal geen waarde hadden.
Het woord was dus nu aan de oester
vissers, die van visser opeens kweker
waren geworden De vraag die hen
toen, evenals ook nu nog, steeds be
zig hield, was hoe krijg ik zoveel mo
gelijk oesers op de door mij gepachte
percelen
CULTUUR
Reeds in 1870 werden daartoe ge
kalkte dakpannen te water gebracht,
om de oesterlarven gelegenheid te ge
ven zich daarop vast te hechten. Im
mers, men moest trachten, zoveel mo
gelijk jonge oestertjes te krijgen. In
de eerste jaren zal het kweken van
jonge oestertjes dan ook wel veel be
langijker zijn geweest dan het ver
zenden. Hierbg moet men wel beden
ken, dat dfe oesters 4 a 5 jaar nodig
hebben om tot volwaardige consump
tieoesters op te groeien. De jonge
oesterlarven hebben, om zich te kun
nen ontwikkelen, een behoorlijk war
me watertemperatuur nodig. Èij zeer
koude zomers kan het voorkomen, dat
het oesterbroed grotendeels sterft,
alleen omdat het water te koud is
gebleven in de ontwikkelingstijd der
larven. En hiermee hebben die oude
oesterkwekers het in de eerste jaren
van hun cultuur bijzonder getroffen.
Er waren weinig grote oesters toen-
tertgd als gevolg van de overbevis-
sing, en dus ook vanzelfsprekend
weinig larven, maar de zomers waren
stuk voor stuk flink warm zodat er
een groot deel van de larven goed te
recht kwam. Het aantal uitgelegde
pannen steeg dan ook met het jaar,
en daar er na enkele jaren al heel
wat grote oesters waren, was er
meestal een flinke aanslag van oester-
broed op de pannen. Alleen, men wist
nog niet best, wanneer het precies de
tijd was om de pannen te leggen, zo
werden er vele te vroeg of ook wél
te laat gelegd als de broedval al goed
deels voorbij was. Immers, alleen
wanneer de pannen nog goed schoon
zijn, kunnen de larven er zich aan
vast hechten, zodra er een laagje
slib op komt en ze zgn. vet worden,
is het voor de larven niet meer mo
gelijk zich daaraan vast te hechten.
Als men de pannen te vroeg in het
water brengt, zyn ze vuil, voordat de
larven er zy'n, brengt men ze te laat
d'an zijn de larven reeds verdwenen.
Tegenwoordig weet men aan de hand
van de vele onderzoekingen van het
Rijksinstituut voor visserijonderzoek
vry nauwkeurig vast te stellen, wan
neer de meeste broedval kan worden
vrwacht.
EEN BLOEITIJDPERK BRAK
AAN
Als gevolg van de steeds grotere
productie van consumptieoesters en
net voor de cultuur gunstige weer,
waarbij niet uit het oog mag worden
verloren dat het vertoeteren van de
vervoersgelegenheid ook een woordje
heeft meegesproken, bralt er voor de
oestercultuur rond 1880 een bloeipe
riode aan. Steeds meer mensen ge
voelden zich tot dit lucratieve bedrjjf
aangetrokken, en velen van allerlei
rang en stand, kwamen naar het
Zeeuwse „Klondike" waar het geluk
voor een ieder, die wat. wagen wilde,
zomaar .voor het opscheppen scheen
te liggen.
Het aantal pannen steeg voortdu
rend en in het jaar 1885 moeten er
zelfs 30 millioen pannen te water
zgn gegaan. Men was in die jaren nog
van oordeel, dat de oestercultuur, in
de Zeeuwse wateren een ongelimi
teerde uitbreiding zou kunnen ver
dragen. Het gevolg van dit intensie
ve gedoe was al spoedig, dat er zo
veel kleine oestertjes werden ge
kweekt, dat het aanbod de vraag
sterk ging overtreffen, de prijs daalde
snel en er kwam een grote terug
gang. Velen die enkele jaren tevoren
zo vol moed waren begonnen, trokken
(Jp ,.Uo vvds 'rior'c." worden jongens tot Hollands glorie gemaakt.
Het voormalige lichtschip „Haaks" heeft thans onder de benaming „Hol
lands Glorie" de bestemming gekregen van internaat voor sociale jeugd,
zorg. Hier worden jongelui opgeleid tot varensgezel. Onder belangstelling
van hun kameraden volgen enige jongens In een sloep hun commando's op.
weer weg al dan niet na verlies van
heel hun hebben en houden. Het aan
tal pannen, tot nog toe de enige wijze
van broedvangen. daalde al gauw
weer tot ca. 10 millioen stuks. In de
jaren rond 1870 begon men met de
aanleg van de binnendijkse oesterput
ten. Voordien had men hier en daar
zgn. buitenputten die met het opko
men van het water dadelijk geheel
onder water kwamen, zodat men
daarin dan niet werken kon. Verder
was het grote bezwaar van deze put
ten dat men in de winter, als er ijs
was geen oesters kon verzenden. Als
gevolg van dit alles werden de putten
zoals wij die thans kennen, zgn. bin-
nenputten gebouwd, liefst tegen de
zeeagk aan in een hoek, zodat men,
inplaats van aan vier kanten een dijk
te moeten aanleggen, er maar twee
nodig had. De beide andere werden
gevormd door de zeedyk, waar de
putten tegenaan kwamen te liggen,
verschillende namen in Yerseke her
inneren nog aan de toendertgd door
ondernemende heren opgerichte oes
termaatschappijen, o.a. de Groenix
van Zoelenstraat, de Van Randwijk-
straat, de Van Tienhovenstraat enz.
Van al deze glorie is echter niets
meer over dan alleen de herinnering
bij enkele oudjes, die deze tijd nog
hebben meegemaakt.
CRISES.
We spraken reeds over de terug
gang met als gevolg nog te groot
aanibod der kleine pannen-oester-
tjes. Maar het bleef daarbij niet.
Er kwaimen ook strenge winters,
als die van 1880 en 1888; en de win
ter van 1890, die nóg berucht is!
Dat waren winters van grote vorst-
schade in de oesterwereld. Maar
naast deze schade ging men ook
steeds meer klachten horen over de
groei der oesters. In de eerste jaren
waren de oesters steeds prima ge
groeid. Waardoor kwam het dan,
dat er nu geregeld minder goed
groeiende oesters werden gevonden,
en waarom bleven ze meestal, ook
na vier a vijf jaar, akelig klein en
stomp?
Men stond voor 'n raadsel. De
kwaliteit der oesters daalde, en de
goede naam die de Zeeuwse oester
tot die tgd toe had, leed er onder.
Men kwam er eindelgk toe, in 1897,
een verzoek te richten tot de rege
ring, om een wetenschappelijk on
derzoek naar deze slechte groei te
doen instellen. Dit onderzoek, door
dr. P. Hoek ingesteld, bracht de
oorzaak van deze sleche groei aan
het licht.
(Slot volgt).
Drieduizend militairen
op één dag naar huis.
De „Sibajak" en de „Kota Inten",
die beide op 3 September met militai
ren, deels met hun gezin, van Batavia
vertrokken, worden ook tezelfdertijd,
nl. in de nacht van Zaterdag op Zon
dag a.s.. te Rotterdam verwacht. Zij
zullen Zondag 2 October achter elk
aar liggend aan de Loydkade, tege
lijkertijd worden gedebarkeerd. Die
dag zal dan in niet minder dan 2500
a 3000 Nederlandse gezinnen vreugde
zijn over de terugkeer van man,
vader, zdon of verloofde.
Indonesië op de agenda van
de V N.-Assemblee.
De Indonesische kwestie is Dins
dag als vijfde punt op de agenda
van dé politieke commissie der alge
mene vergadering van de Ver. Na
ties geplaatst.
De Griekse kwestie en de voorma
lige Italiaanse koloniën zullen eerst
behandeld worden. Als derde punt
staat de Sowjet-resolutie, die de
„voorbereidingen voor een nieuwe
oorlog" veroordeelt, als vierde punt
de Palestijnse kwestie en als zesde
en laatste punt het rapport van de
Veiligheidsraad.
Het totaal aantal
politieke delinquenten.
Door het ministerie van Justitie
wordt de aandacht er op gevestigd,
dat het bericht, dat het aantal gede
tineerde delinquenten voor 1950 op
10.000 wordt geschat, op een vergis
sing berust. Uit de memorie van toe
lichting op het begrotingsontwerp Ju
stitie blijkt, dat genoemd aantal het
voor 1950 geschatte totaal is van alle
gedetineerden in de strafgestichten en
dus zowel de criminele als de politie
ke delinquenten omvat, onveroordeel-
de geïnterneerden daaronder begre
pen.
Motorrijder gedood.
Op de provinciale weg bij Schel-
llnkhout (nabij Hoorn) is Dinsdag
avond een 25-jarige motorrijder uit
Enkhuizen verongelukt. De man
botste op een vrachtwagen, welke
hem tegemoet reed.
FEUILLETON
62
„Het spijt me zo dat je geen tijd
meer hebt gehad om Paul te schrij
ven hoe de zaken stonden. Ik vrees,
dat ik dat alles voor je hebt bedor
ven, Norma. Het is opzinnig om op 't
ogenblik over „spijt" te praten, maar
toch is het zo".
„Dat moet u niet zeggen", zei Nor-
ma en ze streelde zachtjes de hand
die ze in de hare hield.
„Neen?" Hij drukte zijn wang tegen
haar haar. „Maar ik kan niet zeggen
dat ik het niet heb geweten, zie je.
Van het hpgin af wist ik dat het Paul
zou zijn. Maar ik had er mijn. zinnen
op gezet dat je met Inworth zou trou
wen en ik dacht dat als ik maar direct
een einde maakte aan je vriendschap
met Paul, ik misschien het onheil
nog kon afwenden en je een heel ge
lukkig huwelijk met Richard kon
laten sluiten".
Ze sloot haar ogen en verbeeldde
zich dat ze ze slechts zou behoeven te
openen om dat oneindig dierbare, in
telligente, spottende gezicht voor zich
te zien.
„Was u er zo zeker van dat ik op
Paul verliefd was geworden?"
„Ja", sprak hij langzaam. „Ik weet
niet waarojn ik daarvan zo zeker was,
die eerste avond al. Ik geloof niet dat
je het toen zelf al wist. Ik ergerde me
en vond het vervelend toen je ver
telde dat jij met hem gereden was en
toen maakte die telefoon me nog on
geruster. Maar ik weet niet precies
wat het was, Norma, maar toen je die
avond naar bed ging zag je er verliefd
uit. Vroeger geloofde ik nooit dat zo
iets bestond. Maar het gebeurde voor
mijn eigen ogen. Het is waaiv is het
niet?"
„Dat ik al die eerste avond verliefd
werd?"
„Urn-hum".
„Ja, dat is waar. Maar niet op Paul,
weet je. Op jou".
„Norma! Wat-zeg-je-daar?I"
„De waarheid", zei Norma lang
zaam. „We hebben niet veel kans hie*
nog uit te komen, wel? We zijn heel
door
MARY BURCHELL
dicht bij de dood, jij en ik. En som
mige dingen zijn zoveel belangrijker
dan de dood. Dit is er één van: de
band tussen jou en mij".
„Grote God", hoorde ze hem zacht
jes zeggen, „en ik beschouwde je als
een kind!"
„Bedoel je dat je nooit op die
manier aan me hebt gedacht?"
„Neen", zei hij grimmig, „dat bedoel
ik helemaal niet". En toen plotseling
scherp:
„Waarom vertel je me dit nu? Heb
je vanmorgen geraden
„Wat had ik moeten raden?" vroeg
ze zacht.
Hij antwoordde niet en weldra ging
ze verder: „Gisteravond ontdekte je
dat je van me hield, is het niet?" En
vanmorgen zei je dat ik aan Paul
moest schrijven en de zaak met hem
in orde moest maken, zoals je dacht.
Omdat je van me hield".
„Hoe weet je dat?" Hij sprak op
merkwaardig zachte toon.
„Ik vind dat als je zo met hart en
ziel van iemand houdt als ik van jou,
het niet zo moeilijk is om zijn gedach
ten te lezen".
„Lieveling, ik heb de jouwe toch
niet geraden?" zei hij. „Is het waar,
werkelijk waar? Wat zou ik je gezicht
graag willen zieril" riep hij ongedul
dig uit.
„Het doet er niet toe. je kan me
voelen", zei ze eenvoudig. „Net zoals
ik jou kan voelen. Dat dat bete
kent veel meer dan ik ooit had ge
dacht".
Hij lachte geroerd en ze voelde zijn
hand, die haar ronde wang en kin
streelde.
„Ja ik kan je voelen", zei hij
langzaam. „Wat is je gezichtje rond
en onschuldig. En ik kan me je grote,
donkere ogen voorstellen
„Die zijn gesloten", vertelde ze hem,
„zodat ik me kan voorstellen dat als
ik ze opendoe, ik je gezicht kan zien".
„Doe ze Qpen", beval hij, en ze
hoorde het kleine piepende geluidje
van zijn aansteker.
Ze opende haar ogen en daar was
Het ^Wereldgebeuren
Pax en Mars II
Wie de annalen van Volkenbond en
Ver. Naties opslaat komt 'tot een
merkwaardige conclusie ten opzichte
van de buitenlandse politiek der
SowjetsRechtstreekse agressie of
een aanval op een klein land kan
j sinds 1918 aan Moskou niet ten laste
worden gelegd. Op twee uitzonderin
gen na: Finland en Polen. De aanval
op Finland in 1939 kan echter in zo
verre gerechtvaardigd worden, dat
hier strategische voorbereiding voor
de komende strijd tegen Nazi-Duits-
i land in het geding was en de toenma
lige regering in Helsinki in feite
reeds partij had gekozen. By de ver
deling van Polen in 1939 gold het
zelfde motief.
Een blik op de huidige wereldkaart
doet opvallen in welke mate de Rus
sen hun gebied en hun invloed -uitge
breid hebben. De Baltischo landen
zgn geannéxeerd. evenals een deel
van Polen, van Finland en Besara-
bië.
De Oosteuropese landen, een deel
van de Balkan, Mongolië, Korea en
Mandsjoerye worden geheel door
Kfoskou gedomineerd. Daar staat
slechts tegenover, dat onder Ameri
kaanse druk Bornholm, Iran en Grie
kenland zijn prys gegeven.
De macntsuitor.-iding van de Sow-
lets is grotendeels het gevolg van de
loop der militaire gebeurtenissen tij
dens de tweede wereldoorlog en de
gunstige politieke accoorden, die de
Westelijke geallieerden niet hun. toen
malige bondgenoot sloten. Wat de
Sowjets na de oorlog aan buit hebben
binnengehaald ligt aan gindse zijde
van de invloedgrens, die in het ge-
helm in Teheran en Jalta went vast
gesteld. Dat deze invioedsgrens lang
zamerhand een „ijzeren gordijn" ge
worden is staat hier buiten. Slechts
Tsjecho-Slowakije was een twijfel
achtig geval. Deze democratische
burcht is echter niet gevallen door
een actie van het Rode Leger, doch
door een geslaagde greep naar de
macht in het land zelf. Van openlijke
agressie was geen sprake en het voor
leggen van de zaak aan de Ver. Na
ties heeft dan ook geen enkel effect
gesorteerd.
De Sowjet-politiek, voor zover een
voortzeting van het oude Tsaristischè
imperialisme, gebruikt andere me
thoden. Bevin omschreef tijdens zgn
rede van Maandag in de V.N.-Assem-
blee deze methode aldus: Rusland
houdt zijn eigen grenzen potdicht,
maar tracht eik land te infiltreren
met het doel de economische en poli
tieke structuur omver te gooien.
Door gangbare woorden een andere
betekenis te geven en begrippen op
hun kop te zetten is een propaganda-
terminologie ontstaan, volgens welke
de vrede slechts mogelgk is, wanneer
zy leidt tot het door het Politbureau
beoogde resultaat. Daardoor ontsaat
het beeld, dat Tsjecho-Slowakye van
oorlogshitser vredelievende natie en
Joego-Slavië van vredelievend land
oorlogshitser wordt.
Bevins omschrijving kan worden
aangevuld met een citaat uit een ar
tikel in de Prawda. waarin het heet:
„Elke afwijking van, elke ontrouw
aan de grote ideèn van de proleteari-
sche internationale (van Moskou dus)
staat gciyk met verraad aan de zaak
van het sooialisme en betekent over
gang in het kamp der bourgeoisie'.
Van de communistische landen en
partijen wordt onvoorwaardelijk af-
hankeiykheid geëist.
De waarde van het Atlantisch Pact
ligt in de Amerikaanse verzekering,
dat bg een bedreiging van een der
aangesloten landen Moskou aanstonds
tegenover Washington komt te staan.
Het is zaak voor de Westerse landen
om met steun van deze garantie en
..met behbud van do democratische
principes elke uitholling en verzwak
king van binnenuit tegen te gaan.
Hoe zijn nu 'de vooruitzichten, ge
zien in het licht van de jongste Rus-
sische vorderingen bij proefnemingen
met de atoomenergie?
Men mag hopen en verwachten,
dat de twee grote machten uit onhei
lig respect voor elkaar, en eikaars
vernietigende kracht kennende, be
sluiten tot een ongemakkelijk samen
leven, waarbij ze nooit aan kracht
en paraatheid mogen inboeten op
straffe van te worden aangegrepen
en onder te gaan. De Ver. Naties
kunnen daarbü een belangrijke rol
vervullen als bemiddelende instantie
en als blijvend centrum voor contact
en overleg.
Deze internationale jungle-sfeer is
een zeer gebrekkige vrede, maar de
mens heeft een sterk aanpassingsver
mogen.
hij. Maar ze had nog nooit tevoren
die uitdrukking van tedere verbazing
op zijn gezicht gezien en ze slaakte
een onderdrukte kreet.
Toen ging het licht en hij nam haar
in zijn armen en kuste haar lippen,
haar wangen en haar krullen. „Ik ben
zo blij dat ik je eens zo heb zien kij
ken", fluisterde ze.
„Ik ben niet goed ik ben zelfs
niet bijzonder aardig voor je geweest,
behalVe in materiële dingen, wat ik
me gemakkelijk kon veroorloven. Ik
ben koud en berekenend, terwijl jij
lief en warm en levendig en impulsiéf
bent. En ik ben ook eigenlijk veel te
oud voor je".
Ze lachte en sloeg haar armen om
zijn hals.
„Daar kan ik niet op antwoorden.
In theorie is het logisch en waar, wat
je zegt. Maar toch betekent dat niets.
Jc bent nu eenmaal mijn grote liefde,
daar valt niet verder over te praten.
Toen ik je de eerste keer zag. scheen
je me totaal anders dan andere men
sen. Ik was blij dat ik die mensen in
de trein had verteld dat Lucifer „de
Stralende" betekende, want dat was je
voor me. En toen was je zo lief voor
me en en zei dat je hoopte dat ik
me nooit meer onwelkom zou voelen
zoals bg tante Janet. Ik heb me nooit
onwelkom gevoeld sinds m[jn komst
op Bishopstone".
„Zelfs niet,toen je wist dat ik plan
nen smeedde om je met Inworth te
laten trouwen?" onderbrak hij droog
jes.
„Neen. Ik wist ik wist het ten
minste bijna steeds dat je zelfs
toen van me hield. Misschien tegen je
zin, maar jc hield van me".
Hij erkende deze bittere waarheid
zachtjes lachende.
„Maar je dacht dat Munley je boren
alles ging. En toen je eindelgk toe
gaf. was dat niet omdat je Munley
niet meer wenste. Het was omdat je
toch nog meer van mij hield, is het
niet? Toen wist ik hoeveel je wel
van me hield. Meer dan van je levens
doel".
„En toen dacht ik dat ik je had ver
loren". zei hij en drukte zyn lippen
tegen haar wang.
Hij merkte uit de wijze waarop de
vorm van haar wang veranderde, dat
ze glimlachte.
„Waarom smeedde je geen plannen
om me voor jezelf te krijgen?" vroeg
ze een tikje plagend.
,.WU u *.t werKe^„r olgd)werd h« ^.^SjT^SÏÏii
Rienkrieën.
Z'è awee de rienk gereên, op 't ouwe
[Meiilewaeter
Mè nie as in 't jaer 't negentig en
[laeter
'k leid de touwe stevig vast
'k Bin verzot op paeren en dae waeren
Rieërs mee een tunne op en 'n
[veugclnisje
Om segaeren in een klsje.
Om zoo'n breeë gouwe rienk, die noe
tin 't kammenet leit
As de bezinne um bewaert eit.
Om een segacrekoker mi zuiver
[beslegen,
Een ienk'len kom je nog tegen.
„Ze reeën in der eigen rok mi stikken
[en mi knoppen
En nie om je te foppen,
Mi'd een Zuudbelevansen broek of
ï't een of 't oare jasje,
Wer is 't geblomde dasje?
De rooze mid de keelelinters?
Dat aolemael te gaeren
Geslienterd as de paeren.
De vremden en 1 joeng geslacht,
Die staen ér bie te gaepen,
Ons motten er nog gewend an raeken.
hoedje, halsdoek.
P. d. H.
Vierjarig jongetje tussen
brug bekneld en gedood.
Dinsdagavond wildo de vierjarige
Albert Boes uit Almelo behulpzaam
zgn bh' het dichtdraaien van een brug
over de Vriezenveense wijk by Alme
lo. Hij verloor daarby zyn evenwicht
en geraakte met zyn hoofdje bekneld
tussen het hekwerk van dc brug. Met
een ernstige schedclbasisfractuur