MARION STEIN GRAVINNETJE WORDT Negenhonderd huwelijksgasten Zeeuwse Almanak DE ZEEUWSE OESTERCULTUUR DE ONBEKENDE VOOGD DONDERDAG 29 SEPTEMBER 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 BRUIDSTAART, ONDER POLITIEBEWAKING. (Van onze correspondent). LONDEN, Sept. Negenhonderd genodigden, waaronder het Engelse Koningspaar, de oude Koningin Mary en de Prinsessen Elizabeth en Mar. garet, zullen heden het huwelijk bijwonen van Graat Harewood, de 26-ja- rige neef van de Koning, en de 22 jaar oude Marlon Stelp, de knappe dochter van een Weenso immigrant, die in 1938 met zgn gezfh naar En geland moest uitwijken. Het huwelijk, dat plaats zal vinden in de St. Marks „soclety.kerk" in het Londense Mayfair-district, wordt gevolgd door een enorme receptie in 't St. James.paleis, de officiële woonplaats van de Princess Royal, de moeder van de bruidegom. Zij is de zuster van de Koning. Het is de grootste gebeurtenis van het seizoen. Behalve de vrijwel voltallige Ko ninklijke familie en de kopstukken der gehele Britse aristocratie, zullen alle leidende figuren der Engelse muziek- en literaire wereld tegen woordig zijn. Het* wordt tevens de grootste samenkomst van interna tionale ballet- en opera-sterren, im- pressario's, componisten en dirigen ten die Londen ooit gezien heeft. Van deze laatsten noemen wij o.a. Sir Thomas Beecham en Bruno Wal ter. Het is de speciale wens van Graaf Harewood, dat zijn huwelijk geheel in het teken der muziek zal staan, die hem en zijn bruid tot elkaar heeft gebracht. Zoals bekend, werd Marion Stein, zelf een bekwa me pianiste, verleden jaar tijdens 'n muziekfestival aan hem voorgesteld door de bekende componist Benjamin Britten. Graaf Harewood heeft zich hier op muziekgebied bekendheid verworven als president van de En gelse Opera Group, BRUIDSMEISJES. In een wit met zilver bruidstoilet zal de zwartgelokte Marion aan de arm vaai haar vader die in een Londense muziekuitgeverij werkt de St. Marks-kerk binnentreden voor haar huwelijk, dat haar als Gravin Harewood lid zal doen wor den van de Engelse Koninklijke fa milie. Als bruidsmeisjes heeft zij twee voormalige schoolvriendinnen gekozen, Catherine Shanks en Ly- dia Brenan, beide werkende Londen- Levenslang geëist tegen kindermoordenaar. Levenslange gevangenisstraf was de eis van de officier van justitie bij de Almelose rechtbank tegen de 35- jarige Almelose H. J. V„ die in April van dit jaar eon moord pleegde op 't 13-jarig zoontje van zijn kostbaas J. Meylof te Almelo. Hij had reeds enige dagen met minder goede, bedoelingen het knaapje gevolgd. Op 23 April lokte hg de jongen mee en sloeg hem met een hamer de schedel in. Post voor de „Volendam". Post bestemd voor militairen aan boord van het troepenschip „Volen dam" op weg naar Indonesië, welke in een der tussenhavens zal worden uitgereikt, moet uiterlijk op 3 Octo ber in Nederland ter post worden be zorgd. Post,bestemd voor uitreiking in de haven van aankomst uiterlijk 18 October. De brieven dienen alle te worden geadresseerd aan het veld postkantoor Batavia met vermelding: aan boord troepenschip „Volendam". Een kirastmatig opgewekte bliksem van 15 millioen volt treft een model van een landhuisje bij een proefneming in een Amerikaans laboratorium. Het experiment diende om nieuwe modellen bliksemaflei ders te beproeven. OOK HIER In Den Haag bloeit een kastanje. Maar ook in Zeeland, zo schrijjt daar een veertienjarige lezer van ons blad. En nog wel in Vlissingen'. Nieuwe, groene bladeren zijn ont sproten in een kastanje, die tegen over de poort van De Schelde in de Van Dishoeckstraat staat. De oude bladeren zijn geel en dor, de jonge ■Is en.9roen- En tussen die bladeren Zitten de knoppen en er komen reeds trossen aan. Nog bloeit de Vlissingse kastanje aus met. Maar als de kostelijke na zomer, 'die we nu beleven, aanhoudt, nog een korte spanne tijds, dan zullen we ook hier dit herfstwonder kunnen aanschouwen! se meisjes. De andere twee bruids meisjes, 6 en 8 jaar oud, zijn nicht jes van de Graaf. Tijdens de plech tigheid zal het koor een nieuwe com positie van. Benjamin Britten zin gen, die deze speciaal voor dit hu welijk gecomponeerd heeft, getiteld „Arno Ergo Sum." BEDRIJVIGHEID. De grootste bedrijvigheid heerst intussen in het stadje Bradford in Yorkshire, nabij het landgoed der Harewood-familie en in de op de Harfewood-landerijen gelegen dorpen, waar de bevolking haar geschen ken aan het jonge paar aan het uit stallen is. Hieronder bevindt zich 'n olieverf-portret van de bruid, een gezamenlijk geschenk van alle dor pelingen. In de étalage van de banketbak ker van Bradfort staat, beschenen door vier schijnwerpers, de ander halve meter hoge bruidstaart ten- toongesteld, die daar gemaakt is. Het gevaarte, dat 75 kilo weegt en vier „verdiepingen" hoog is, zou Donderdagmorgen per speciale goe derenwagon naar Londen vervoerd worden Het glaceren van de taart, die geheel met zilveren kruizen en mollen gedecoreerd is alweer die muziek duurde alleen al tien da- gen. Bradford's politieauto's pa- troiiilleren dag en nacht rondom het blok van de banketbakkerswinkel, om het kunststuk te bewaken. GEEN EIGEN HUIS. Intussen hebben Graaf Harewood en Marion nog geen eigen huis kun- nen vinden in Londen', hoewel zij, i als de nood aan de man zou komen, j altijd him toevlucht kunnen nemen tot Harewood House, het familie- kasteel op hun landgoederen in I Yorkshire. Daar zij het Londense winterconcertseizoen echter onmoge- j lijk kunnen missen, zal het jonge paar na de huwelijksreis zijn intrek j nemen bij de Koninklijke schoonma van de bruid, in het St. James-pa- leis. Graaf Harewood's apartement in het paleis, dat uit twee zitkamers en twee slaapkamers bestaat, wordt nu in allerijl opnieuw gedecoreerd en omgebouwd. Marion's grootste bezit, haar piano, is dezer dagen al van zyn bescheiden entourage in Kensington naar het paleis verhuisd. Hoewel Marion haar muziekstu dies zal voortzetten zal er geen sprake van zijn, dat zij haar car rière als pianiste zal kunnen ver volgen en op concerten mag optre den. De Graaf zal zijn werkzaamhe den als president van de Engelse Opera Group en als muziekrecen sent van het uiterst linkse i socialis tische weekblad „New Statesman and Nation" blijven verrichten. Zijn militaire dienst heeft hij achter de rug. In 1942 ging hij als gewoon sol daat onder dienst en werd later lui tenant b\j de Grenadiers. Hij werd tweemaal" gewond in actie en werd in 1944 in Italië gevangen genomen, welke tijd hg benutte met het stu deren van muziekgeschiedenis. (Nadruk verboden). Het Visserijbestuur werd gesticht In het jaar 1825 werd het „Bestuur der Visserijen op de Zeeuwse Stro. men" van rijkswege ingesteld, en dadelijk werd getracht door het vaststel, len van allerlei bepalingen, de oesterproductie wat meer te verbeteren. Er werd een minimum.maat vastgesteld voor de compsumptieoesters, en er werd een gesloten tyd voor de vissery ingevoerd, maar de resultaten ble. ven klein en het heeft nog tot 1870 geduurd eer men naar andere midde len ging zoeken. Men was er algemeen van overtuigd, dat de voor de oestercidtuur zo gunstige Oosterschelde veel en veel meer opleveren kon als men maar wist, hoe deze zaak aan te pakken. Toen gaven de Franse oestermen sen ons een tip, en in navolging van hen werden in bovengenoemd jaar bepaalde terreinen aan de vrge visse rij ontnomen en verpacht. Nu kon de pachter van deze percelen de vruch ten van zijn arbeid en zorg zélf gaan oogsten, immers, hij alléén mocht nu, als pachter, vissen op de door hem gepachte gronden. Hoe langer hoe meer gebieden werden nadien ver pacht, en op de duur bleven nog alleen die gedeelten onverpacht, die voor de visserij totaal geen waarde hadden. Het woord was dus nu aan de oester vissers, die van visser opeens kweker waren geworden De vraag die hen toen, evenals ook nu nog, steeds be zig hield, was hoe krijg ik zoveel mo gelijk oesers op de door mij gepachte percelen CULTUUR Reeds in 1870 werden daartoe ge kalkte dakpannen te water gebracht, om de oesterlarven gelegenheid te ge ven zich daarop vast te hechten. Im mers, men moest trachten, zoveel mo gelijk jonge oestertjes te krijgen. In de eerste jaren zal het kweken van jonge oestertjes dan ook wel veel be langijker zijn geweest dan het ver zenden. Hierbg moet men wel beden ken, dat dfe oesters 4 a 5 jaar nodig hebben om tot volwaardige consump tieoesters op te groeien. De jonge oesterlarven hebben, om zich te kun nen ontwikkelen, een behoorlijk war me watertemperatuur nodig. Èij zeer koude zomers kan het voorkomen, dat het oesterbroed grotendeels sterft, alleen omdat het water te koud is gebleven in de ontwikkelingstijd der larven. En hiermee hebben die oude oesterkwekers het in de eerste jaren van hun cultuur bijzonder getroffen. Er waren weinig grote oesters toen- tertgd als gevolg van de overbevis- sing, en dus ook vanzelfsprekend weinig larven, maar de zomers waren stuk voor stuk flink warm zodat er een groot deel van de larven goed te recht kwam. Het aantal uitgelegde pannen steeg dan ook met het jaar, en daar er na enkele jaren al heel wat grote oesters waren, was er meestal een flinke aanslag van oester- broed op de pannen. Alleen, men wist nog niet best, wanneer het precies de tijd was om de pannen te leggen, zo werden er vele te vroeg of ook wél te laat gelegd als de broedval al goed deels voorbij was. Immers, alleen wanneer de pannen nog goed schoon zijn, kunnen de larven er zich aan vast hechten, zodra er een laagje slib op komt en ze zgn. vet worden, is het voor de larven niet meer mo gelijk zich daaraan vast te hechten. Als men de pannen te vroeg in het water brengt, zyn ze vuil, voordat de larven er zy'n, brengt men ze te laat d'an zijn de larven reeds verdwenen. Tegenwoordig weet men aan de hand van de vele onderzoekingen van het Rijksinstituut voor visserijonderzoek vry nauwkeurig vast te stellen, wan neer de meeste broedval kan worden vrwacht. EEN BLOEITIJDPERK BRAK AAN Als gevolg van de steeds grotere productie van consumptieoesters en net voor de cultuur gunstige weer, waarbij niet uit het oog mag worden verloren dat het vertoeteren van de vervoersgelegenheid ook een woordje heeft meegesproken, bralt er voor de oestercultuur rond 1880 een bloeipe riode aan. Steeds meer mensen ge voelden zich tot dit lucratieve bedrjjf aangetrokken, en velen van allerlei rang en stand, kwamen naar het Zeeuwse „Klondike" waar het geluk voor een ieder, die wat. wagen wilde, zomaar .voor het opscheppen scheen te liggen. Het aantal pannen steeg voortdu rend en in het jaar 1885 moeten er zelfs 30 millioen pannen te water zgn gegaan. Men was in die jaren nog van oordeel, dat de oestercultuur, in de Zeeuwse wateren een ongelimi teerde uitbreiding zou kunnen ver dragen. Het gevolg van dit intensie ve gedoe was al spoedig, dat er zo veel kleine oestertjes werden ge kweekt, dat het aanbod de vraag sterk ging overtreffen, de prijs daalde snel en er kwam een grote terug gang. Velen die enkele jaren tevoren zo vol moed waren begonnen, trokken (Jp ,.Uo vvds 'rior'c." worden jongens tot Hollands glorie gemaakt. Het voormalige lichtschip „Haaks" heeft thans onder de benaming „Hol lands Glorie" de bestemming gekregen van internaat voor sociale jeugd, zorg. Hier worden jongelui opgeleid tot varensgezel. Onder belangstelling van hun kameraden volgen enige jongens In een sloep hun commando's op. weer weg al dan niet na verlies van heel hun hebben en houden. Het aan tal pannen, tot nog toe de enige wijze van broedvangen. daalde al gauw weer tot ca. 10 millioen stuks. In de jaren rond 1870 begon men met de aanleg van de binnendijkse oesterput ten. Voordien had men hier en daar zgn. buitenputten die met het opko men van het water dadelijk geheel onder water kwamen, zodat men daarin dan niet werken kon. Verder was het grote bezwaar van deze put ten dat men in de winter, als er ijs was geen oesters kon verzenden. Als gevolg van dit alles werden de putten zoals wij die thans kennen, zgn. bin- nenputten gebouwd, liefst tegen de zeeagk aan in een hoek, zodat men, inplaats van aan vier kanten een dijk te moeten aanleggen, er maar twee nodig had. De beide andere werden gevormd door de zeedyk, waar de putten tegenaan kwamen te liggen, verschillende namen in Yerseke her inneren nog aan de toendertgd door ondernemende heren opgerichte oes termaatschappijen, o.a. de Groenix van Zoelenstraat, de Van Randwijk- straat, de Van Tienhovenstraat enz. Van al deze glorie is echter niets meer over dan alleen de herinnering bij enkele oudjes, die deze tijd nog hebben meegemaakt. CRISES. We spraken reeds over de terug gang met als gevolg nog te groot aanibod der kleine pannen-oester- tjes. Maar het bleef daarbij niet. Er kwaimen ook strenge winters, als die van 1880 en 1888; en de win ter van 1890, die nóg berucht is! Dat waren winters van grote vorst- schade in de oesterwereld. Maar naast deze schade ging men ook steeds meer klachten horen over de groei der oesters. In de eerste jaren waren de oesters steeds prima ge groeid. Waardoor kwam het dan, dat er nu geregeld minder goed groeiende oesters werden gevonden, en waarom bleven ze meestal, ook na vier a vijf jaar, akelig klein en stomp? Men stond voor 'n raadsel. De kwaliteit der oesters daalde, en de goede naam die de Zeeuwse oester tot die tgd toe had, leed er onder. Men kwam er eindelgk toe, in 1897, een verzoek te richten tot de rege ring, om een wetenschappelijk on derzoek naar deze slechte groei te doen instellen. Dit onderzoek, door dr. P. Hoek ingesteld, bracht de oorzaak van deze sleche groei aan het licht. (Slot volgt). Drieduizend militairen op één dag naar huis. De „Sibajak" en de „Kota Inten", die beide op 3 September met militai ren, deels met hun gezin, van Batavia vertrokken, worden ook tezelfdertijd, nl. in de nacht van Zaterdag op Zon dag a.s.. te Rotterdam verwacht. Zij zullen Zondag 2 October achter elk aar liggend aan de Loydkade, tege lijkertijd worden gedebarkeerd. Die dag zal dan in niet minder dan 2500 a 3000 Nederlandse gezinnen vreugde zijn over de terugkeer van man, vader, zdon of verloofde. Indonesië op de agenda van de V N.-Assemblee. De Indonesische kwestie is Dins dag als vijfde punt op de agenda van dé politieke commissie der alge mene vergadering van de Ver. Na ties geplaatst. De Griekse kwestie en de voorma lige Italiaanse koloniën zullen eerst behandeld worden. Als derde punt staat de Sowjet-resolutie, die de „voorbereidingen voor een nieuwe oorlog" veroordeelt, als vierde punt de Palestijnse kwestie en als zesde en laatste punt het rapport van de Veiligheidsraad. Het totaal aantal politieke delinquenten. Door het ministerie van Justitie wordt de aandacht er op gevestigd, dat het bericht, dat het aantal gede tineerde delinquenten voor 1950 op 10.000 wordt geschat, op een vergis sing berust. Uit de memorie van toe lichting op het begrotingsontwerp Ju stitie blijkt, dat genoemd aantal het voor 1950 geschatte totaal is van alle gedetineerden in de strafgestichten en dus zowel de criminele als de politie ke delinquenten omvat, onveroordeel- de geïnterneerden daaronder begre pen. Motorrijder gedood. Op de provinciale weg bij Schel- llnkhout (nabij Hoorn) is Dinsdag avond een 25-jarige motorrijder uit Enkhuizen verongelukt. De man botste op een vrachtwagen, welke hem tegemoet reed. FEUILLETON 62 „Het spijt me zo dat je geen tijd meer hebt gehad om Paul te schrij ven hoe de zaken stonden. Ik vrees, dat ik dat alles voor je hebt bedor ven, Norma. Het is opzinnig om op 't ogenblik over „spijt" te praten, maar toch is het zo". „Dat moet u niet zeggen", zei Nor- ma en ze streelde zachtjes de hand die ze in de hare hield. „Neen?" Hij drukte zijn wang tegen haar haar. „Maar ik kan niet zeggen dat ik het niet heb geweten, zie je. Van het hpgin af wist ik dat het Paul zou zijn. Maar ik had er mijn. zinnen op gezet dat je met Inworth zou trou wen en ik dacht dat als ik maar direct een einde maakte aan je vriendschap met Paul, ik misschien het onheil nog kon afwenden en je een heel ge lukkig huwelijk met Richard kon laten sluiten". Ze sloot haar ogen en verbeeldde zich dat ze ze slechts zou behoeven te openen om dat oneindig dierbare, in telligente, spottende gezicht voor zich te zien. „Was u er zo zeker van dat ik op Paul verliefd was geworden?" „Ja", sprak hij langzaam. „Ik weet niet waarojn ik daarvan zo zeker was, die eerste avond al. Ik geloof niet dat je het toen zelf al wist. Ik ergerde me en vond het vervelend toen je ver telde dat jij met hem gereden was en toen maakte die telefoon me nog on geruster. Maar ik weet niet precies wat het was, Norma, maar toen je die avond naar bed ging zag je er verliefd uit. Vroeger geloofde ik nooit dat zo iets bestond. Maar het gebeurde voor mijn eigen ogen. Het is waaiv is het niet?" „Dat ik al die eerste avond verliefd werd?" „Urn-hum". „Ja, dat is waar. Maar niet op Paul, weet je. Op jou". „Norma! Wat-zeg-je-daar?I" „De waarheid", zei Norma lang zaam. „We hebben niet veel kans hie* nog uit te komen, wel? We zijn heel door MARY BURCHELL dicht bij de dood, jij en ik. En som mige dingen zijn zoveel belangrijker dan de dood. Dit is er één van: de band tussen jou en mij". „Grote God", hoorde ze hem zacht jes zeggen, „en ik beschouwde je als een kind!" „Bedoel je dat je nooit op die manier aan me hebt gedacht?" „Neen", zei hij grimmig, „dat bedoel ik helemaal niet". En toen plotseling scherp: „Waarom vertel je me dit nu? Heb je vanmorgen geraden „Wat had ik moeten raden?" vroeg ze zacht. Hij antwoordde niet en weldra ging ze verder: „Gisteravond ontdekte je dat je van me hield, is het niet?" En vanmorgen zei je dat ik aan Paul moest schrijven en de zaak met hem in orde moest maken, zoals je dacht. Omdat je van me hield". „Hoe weet je dat?" Hij sprak op merkwaardig zachte toon. „Ik vind dat als je zo met hart en ziel van iemand houdt als ik van jou, het niet zo moeilijk is om zijn gedach ten te lezen". „Lieveling, ik heb de jouwe toch niet geraden?" zei hij. „Is het waar, werkelijk waar? Wat zou ik je gezicht graag willen zieril" riep hij ongedul dig uit. „Het doet er niet toe. je kan me voelen", zei ze eenvoudig. „Net zoals ik jou kan voelen. Dat dat bete kent veel meer dan ik ooit had ge dacht". Hij lachte geroerd en ze voelde zijn hand, die haar ronde wang en kin streelde. „Ja ik kan je voelen", zei hij langzaam. „Wat is je gezichtje rond en onschuldig. En ik kan me je grote, donkere ogen voorstellen „Die zijn gesloten", vertelde ze hem, „zodat ik me kan voorstellen dat als ik ze opendoe, ik je gezicht kan zien". „Doe ze Qpen", beval hij, en ze hoorde het kleine piepende geluidje van zijn aansteker. Ze opende haar ogen en daar was Het ^Wereldgebeuren Pax en Mars II Wie de annalen van Volkenbond en Ver. Naties opslaat komt 'tot een merkwaardige conclusie ten opzichte van de buitenlandse politiek der SowjetsRechtstreekse agressie of een aanval op een klein land kan j sinds 1918 aan Moskou niet ten laste worden gelegd. Op twee uitzonderin gen na: Finland en Polen. De aanval op Finland in 1939 kan echter in zo verre gerechtvaardigd worden, dat hier strategische voorbereiding voor de komende strijd tegen Nazi-Duits- i land in het geding was en de toenma lige regering in Helsinki in feite reeds partij had gekozen. By de ver deling van Polen in 1939 gold het zelfde motief. Een blik op de huidige wereldkaart doet opvallen in welke mate de Rus sen hun gebied en hun invloed -uitge breid hebben. De Baltischo landen zgn geannéxeerd. evenals een deel van Polen, van Finland en Besara- bië. De Oosteuropese landen, een deel van de Balkan, Mongolië, Korea en Mandsjoerye worden geheel door Kfoskou gedomineerd. Daar staat slechts tegenover, dat onder Ameri kaanse druk Bornholm, Iran en Grie kenland zijn prys gegeven. De macntsuitor.-iding van de Sow- lets is grotendeels het gevolg van de loop der militaire gebeurtenissen tij dens de tweede wereldoorlog en de gunstige politieke accoorden, die de Westelijke geallieerden niet hun. toen malige bondgenoot sloten. Wat de Sowjets na de oorlog aan buit hebben binnengehaald ligt aan gindse zijde van de invloedgrens, die in het ge- helm in Teheran en Jalta went vast gesteld. Dat deze invioedsgrens lang zamerhand een „ijzeren gordijn" ge worden is staat hier buiten. Slechts Tsjecho-Slowakije was een twijfel achtig geval. Deze democratische burcht is echter niet gevallen door een actie van het Rode Leger, doch door een geslaagde greep naar de macht in het land zelf. Van openlijke agressie was geen sprake en het voor leggen van de zaak aan de Ver. Na ties heeft dan ook geen enkel effect gesorteerd. De Sowjet-politiek, voor zover een voortzeting van het oude Tsaristischè imperialisme, gebruikt andere me thoden. Bevin omschreef tijdens zgn rede van Maandag in de V.N.-Assem- blee deze methode aldus: Rusland houdt zijn eigen grenzen potdicht, maar tracht eik land te infiltreren met het doel de economische en poli tieke structuur omver te gooien. Door gangbare woorden een andere betekenis te geven en begrippen op hun kop te zetten is een propaganda- terminologie ontstaan, volgens welke de vrede slechts mogelgk is, wanneer zy leidt tot het door het Politbureau beoogde resultaat. Daardoor ontsaat het beeld, dat Tsjecho-Slowakye van oorlogshitser vredelievende natie en Joego-Slavië van vredelievend land oorlogshitser wordt. Bevins omschrijving kan worden aangevuld met een citaat uit een ar tikel in de Prawda. waarin het heet: „Elke afwijking van, elke ontrouw aan de grote ideèn van de proleteari- sche internationale (van Moskou dus) staat gciyk met verraad aan de zaak van het sooialisme en betekent over gang in het kamp der bourgeoisie'. Van de communistische landen en partijen wordt onvoorwaardelijk af- hankeiykheid geëist. De waarde van het Atlantisch Pact ligt in de Amerikaanse verzekering, dat bg een bedreiging van een der aangesloten landen Moskou aanstonds tegenover Washington komt te staan. Het is zaak voor de Westerse landen om met steun van deze garantie en ..met behbud van do democratische principes elke uitholling en verzwak king van binnenuit tegen te gaan. Hoe zijn nu 'de vooruitzichten, ge zien in het licht van de jongste Rus- sische vorderingen bij proefnemingen met de atoomenergie? Men mag hopen en verwachten, dat de twee grote machten uit onhei lig respect voor elkaar, en eikaars vernietigende kracht kennende, be sluiten tot een ongemakkelijk samen leven, waarbij ze nooit aan kracht en paraatheid mogen inboeten op straffe van te worden aangegrepen en onder te gaan. De Ver. Naties kunnen daarbü een belangrijke rol vervullen als bemiddelende instantie en als blijvend centrum voor contact en overleg. Deze internationale jungle-sfeer is een zeer gebrekkige vrede, maar de mens heeft een sterk aanpassingsver mogen. hij. Maar ze had nog nooit tevoren die uitdrukking van tedere verbazing op zijn gezicht gezien en ze slaakte een onderdrukte kreet. Toen ging het licht en hij nam haar in zijn armen en kuste haar lippen, haar wangen en haar krullen. „Ik ben zo blij dat ik je eens zo heb zien kij ken", fluisterde ze. „Ik ben niet goed ik ben zelfs niet bijzonder aardig voor je geweest, behalVe in materiële dingen, wat ik me gemakkelijk kon veroorloven. Ik ben koud en berekenend, terwijl jij lief en warm en levendig en impulsiéf bent. En ik ben ook eigenlijk veel te oud voor je". Ze lachte en sloeg haar armen om zijn hals. „Daar kan ik niet op antwoorden. In theorie is het logisch en waar, wat je zegt. Maar toch betekent dat niets. Jc bent nu eenmaal mijn grote liefde, daar valt niet verder over te praten. Toen ik je de eerste keer zag. scheen je me totaal anders dan andere men sen. Ik was blij dat ik die mensen in de trein had verteld dat Lucifer „de Stralende" betekende, want dat was je voor me. En toen was je zo lief voor me en en zei dat je hoopte dat ik me nooit meer onwelkom zou voelen zoals bg tante Janet. Ik heb me nooit onwelkom gevoeld sinds m[jn komst op Bishopstone". „Zelfs niet,toen je wist dat ik plan nen smeedde om je met Inworth te laten trouwen?" onderbrak hij droog jes. „Neen. Ik wist ik wist het ten minste bijna steeds dat je zelfs toen van me hield. Misschien tegen je zin, maar jc hield van me". Hij erkende deze bittere waarheid zachtjes lachende. „Maar je dacht dat Munley je boren alles ging. En toen je eindelgk toe gaf. was dat niet omdat je Munley niet meer wenste. Het was omdat je toch nog meer van mij hield, is het niet? Toen wist ik hoeveel je wel van me hield. Meer dan van je levens doel". „En toen dacht ik dat ik je had ver loren". zei hij en drukte zyn lippen tegen haar wang. Hij merkte uit de wijze waarop de vorm van haar wang veranderde, dat ze glimlachte. „Waarom smeedde je geen plannen om me voor jezelf te krijgen?" vroeg ze een tikje plagend. ,.WU u *.t werKe^„r olgd)werd h« ^.^SjT^SÏÏii Rienkrieën. Z'è awee de rienk gereên, op 't ouwe [Meiilewaeter Mè nie as in 't jaer 't negentig en [laeter 'k leid de touwe stevig vast 'k Bin verzot op paeren en dae waeren Rieërs mee een tunne op en 'n [veugclnisje Om segaeren in een klsje. Om zoo'n breeë gouwe rienk, die noe tin 't kammenet leit As de bezinne um bewaert eit. Om een segacrekoker mi zuiver [beslegen, Een ienk'len kom je nog tegen. „Ze reeën in der eigen rok mi stikken [en mi knoppen En nie om je te foppen, Mi'd een Zuudbelevansen broek of ï't een of 't oare jasje, Wer is 't geblomde dasje? De rooze mid de keelelinters? Dat aolemael te gaeren Geslienterd as de paeren. De vremden en 1 joeng geslacht, Die staen ér bie te gaepen, Ons motten er nog gewend an raeken. hoedje, halsdoek. P. d. H. Vierjarig jongetje tussen brug bekneld en gedood. Dinsdagavond wildo de vierjarige Albert Boes uit Almelo behulpzaam zgn bh' het dichtdraaien van een brug over de Vriezenveense wijk by Alme lo. Hij verloor daarby zyn evenwicht en geraakte met zyn hoofdje bekneld tussen het hekwerk van dc brug. Met een ernstige schedclbasisfractuur

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3