Armoede heerst in het land van Tito De meidoorn op Walcheren Opmerkelijke resultaten van de Ronde Tafelconferentie HET INTREDEN DER HERFST Nederland deed heel wai waier in zijn wijn Zeeuwse Almanak De landbouw wordi gecollectiviseerd Pax en Mars I WOENSDAG 28 SEPTEMBER 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Er worden goede vorderingen gemaakt (Van onze parlementaire redacteur). In weerwil van telkens opduikende beweringen, dat de Ronde Tafel, conferentie in een impasse is geraakt, dat men met talryke moeilijkhe den heeft te kampen en dat men nog slechts weinig opschiet, gaan de Nederlandse en Indonesische delegaties met een opvallende activiteit en in een vlug tempo voort om de weg te effenen naar uiteindelijke, algehele overeenstemming. De in de vorige week bereikte resultaten be. wijzen, dat men elkaar reeds op enige gewichtige punten gevonden heeft. Eén van de communique's meldde namelijk, dat over de volgende pun ten betreffende het Unie-statuut in beginsel overeenstemming is bereikt: 1. Het karakter van het Unie-statuut. 2. De positie en de functie van het Hoofd der Unie. 3. Taak en samenstelling van de Conferenties van ministers van de deelgenoten, die op geregelde tijdstippen zullen wor den gehouden. 4. Taak en samenstelling van het Hof van Arbitrage van de Unie. 5. Goed contact en geregelde samenwerking tussen de parlemen. ten-van de deelgenoten. de uitoefening van een wezenlijke taak inhoudt. De Kroon zal symbool der Unie zijn; we zijn echter be nieuwd, wat tevens haar functie is. Naar wij menen te weten, is aanvan kelijk in het Nederlandst voorstel gesproken van „bevoegdheden", waartegen de Indonesische gedéle- f eerden bezwaar maakten. Men is et eens geworden over „functie." Over de taak en de samenstelling van het Hof van Arbitrage zijn nog geen nadere mededelingen gedaan. Van Nederlandse zijde is gedacht aan drie Nederlandse en drie Indonesi sche leden, benoemd door de Konin gin. Begrijpelijk stuitte dat op be zwaren bij de Indonesiërs. De oplos sing zal nu waarschijnlijk zijn, dat Nederland drie leden en de Repu- blik Serikat Indonesia drie leden zal benoemen. Tegen een Unie als waarover nu overeenstemming is bereikt, is in de Nederlandse delegatie weinig oppo sitie gerezen, zo vernemen wij. Meer moeite schynen de Indonesiërs te overwinnen gehad te hebben, alvo rens zij hun goedkeuring aan het toekomstige karakter, der Unie kon den hechten. Inmiddels mogen we ons verheu gen, dat deze resultaten zijn bereikt, omdat zij de grondslag leggen voor Hoewel nog geen offieieel commen taar op deze punten is geleverd, wet tigen zij tot enkele belangrijke con clusies. Zoals wij reeds eerder schre ven, heeft de Nederlandse delegatie zich met achttien tegen acht stem men voor een lichte Unie verklaard, dat is een Unie van twee souvereine staten, die op voet van gelijkheid besluiten op een aantal punten sa men te werken en dit in een soort vun volkenrechtelijke overeenkomst vast te leggen, zonder dat daarbij al te veel op papier wordt gezet. Bij de definiëring van het begrip „lichte" Unie bleek minister van Maarseveen echter een verbond op het oog te hebben met een Unie raad, overeenkomende met een mi nisterraad en een Unie-parlement. Deze vorm was voor de Indonesiërs, die spraken van een super-staat, on aanvaardbaar. Zij voelden deze Unie als een prijsgeven van een deel van de spuvareiniteit, die zij juist voor de volle honderd procent wensen te verwerven. Het was duidelijk, dat Nederland Water in de wjjn moest doen en dat ook de Indonesiërs wat van hun starre houding moesten prijs geven. Welnu: de vyf punten dragen dui. delijk het karakter van een com promis. De Conferentie van ministers is bedoeld als een consultatieve Raad, die niet doorlopend bij elkaar zal zijn, doch telkens als dat nodig ge. oordeeld wordt. Dat zal met het oog op de wenselijkheid vap. veelvuldig contact op geregelde tijdstippen kun nen zijn. Van belang is, dat het niet steeds dezelfde Nederlandse of Indonesi. sche ministers behoeven te zijn, die met elkaar samenkomen. Het zal Van de onderwerpen, die ter sprake komen, afhangen, welke ministers op een gegeven ogenblik aan de Conferentie zullen deelnemen. Over de aard der onderwerpen is nog niet gerept, doch het ligt voor de hand, dat zy op het terrein der buiten, laudse betrekkingen, de defensie en de financiën liggen, of van econo mische of culturele betekenis zjjn, zoals trouwens ook in onze Grond- wet is aangeduid. Het blijkt, dat alles wat in Indo nesië de indruk kan vestigen, dat de Unie is opgelegd, is weg gelaten. Dat is verstandig, want de Indone sische gedelegeerden zouden een „zware" Unie m hun land niet heb ben kunnen „verkopen", zoals men dat in de kringen om de R. T. C. noemt. Bovendien nemen talrijke In donesische experts en ook Neder landse deskundigen aan, dat deze lichte Unie meer kans op een toe komstige, hechte samenwerking biedt dan een zware. Al is men het in principe over het karakter van de Conferentie van ministers eens. de formulerin gen zullen nog wel enig overleg vergen. Zal er een reglement voor worden ontworpen? Als één der par tijen weigert een onderwerp te be handelen, wie zal dan een beslissing nemen? Een aantal vragen moet nog beantwoord worden. Wellicht, dat de plenaire vergadering van de R. T. C., die men in cte week van 2 tot 8 October verwaent, daarover opheldering brengt. Evenals punt 3 is punt 5 duide lijk een compromis. Het Unie-par lement is volkomen losgelaten en van een super-staat is geen sprake meer. De gebruikte terminologie „goed contact" en „geregelde sa menwerking" wijzen, m samenhang onet de „Conferentie" van ministers in «plaats van een soort vaste ministerraad op een zeer lichte Unie. Tegen een goed contact en geregelde samenwerking kunnen de Indonesiërs geen bezwaar maken, zo komt ons voor. Het is Nederland, dat verreweg het meeste heeft toe gegeven. Dat valt ook op te maken uit punt 2, dat gewaagt van de „posi tie" en de „functie" vaar het Hoofd der Unie, hoewel het begrip functie KLOK De stadhuistoren te Middelburg zal eerstdaags de tijd weer aanwijzen. Er is namelijk aan de Marktzijde een wijzerplaat gemonteerd. Dit feit zou, zonder enige twijfel, een reden tot blijdschap voor de Mid delburgers zijn, ware het niet, dat men op een oude toren nu een moderne wijzerplaat had gemonteerd. Het ding zit daar als een vlag op 'n modderschuit. Het staat niet. Nu is het waar, dat de stadhuis toren nog lang niet gerestaureerd is. En dat te zijner tijd die lelijke wijzer plaat dus wel vervangen zal worden door een fraaier exemplaar. Talrijke Middelburgers menen ech ter, dat er beter geen wijzerplaat kan zitten, dan dit foeilelijke exemplaar. En wij zijn het met hen, eens. Des noods alleen maar wijzers en geen plaat. Yoego.Slavische diplomaten moeten Hongarije verlaten. Hongarije heeft Maandagavond ge- eist, dat tien leden van de Joegosla vische legatiestaf te Boedapest binnen 24 uur Hongarije zullen verlaten. Deze leden vormen vrijwel de gehele nog bestaande staf. De enige Joego slavische diplomaat, die door dit be sluit niet wordt getroffen, is de ge zant zelf, Javanovic. Handelsovereenkomst Nederland Sowjet-zone. Nederland heeft een handelsover eenkomst met de Sowjet.zöne geslo ten, aldus meldt de economische com missie der zóne. De overeenkomst, die tot 30 Juni 1950 v§n kracht is, voorziet in de uit wisseling van goederen ter waarde van 68 millioen gulden. een verdere vruchtdragende samen werking. Over een aantal onderwer- {>en zijn de onderhandelingen nog opende. Naar men ons uit de krin gen der R. T C. verzekerde, ls een gezond optimisme gewettigd. Het overnemen vam de schulden levert geen punt vaat wrijving op, althans wat een deel dier schulden betreft. Indonesië is Ibereid alle schulden tot Maart 1942 voor znn rekening te nemen. Wat met de schulden van na dit tijdstip zal ge beuren, is nog niet beslist. Zij zijn hoog tengevolge van het omvang rijke militaire apparaat, dat Neder land in Indonesië in stand moest houden. Moeten wfl betalen voor een leger, dat tegen ons gericht was? vragen de Indonesische delegaties. Het Nederlandse leger heeft orde en rust in Indonesië gebracht, antwoorden de Nederlandse gedele geerden. Daarvan heeft Indonesië geprofiteerd. Het is billijk, dat dit land de kosten daarvan betaalt. Al.is er hiar verschil van opvat ting, toch verwacht men, dat bin- ne nniet te lange tijd overeenstem ming bereikt zal worden. Er zrjn dus vorderingen geboekt en de toekomst ziet er niet somber uit. Wif zijn er echter nog niet. En kele onderwerpen zullen de R. T. C. nog heel wat hoofdbrekens kosten. We noemen slechts: Nieuw-Guinea. (Nadruk verboden). Er besta°* bjj de fotografen gróte belangstelling voor de vierling Good uit Bristol. Zodra zjj maar even in do tuin spelen is er wel 'n fotograaf in de buurt om 't kwartet op de gevoelige plaats vast te leggen. Jennifer, Bridgett» Frances en Elizabeth met hun drie.jarig zusje Susan, die maar wat trots op de vierling Is. Maar de boeren voelen er niet veel voor (Van een bijzondere medewerker). SKOPLJE, Sepi. De wes van Nisj naar Skoplje Is een deel van de oude heir baan van Belgrado naar Salonikl. Men zou het nu niet meer zeggen. Voorbij Nisj daalt de kwaliteit van de weg in angstvrekkend tempo en waar het dal van de Mo- rava begint te versmallen begint men zich af te vragen of er inderdaad nog een weg bestaat. De bergen hebben hun groene tooi verloren en zijn kale rotsen ge worden. Rotsblokken hebben over vele kilometers lengte de weg overspoeld. Onze jeeps moesten nu eens hun weg over deze rotsblokken vinden, dan weer zonken zij diep weg ln een vette bruine leem, die in volmaakte tegenspraak staat tot de ma gere tarweoogst. Ongeregelde bergstromen hebben de weg vernield en over lange trajecten moet men zijn weg zoeken door rivierbeddingen. Onze reis dreigde efen expeditie te worden, die dwars door snelbruisende rivieren voerde. Vooraleer we tot deze sportieve erva ringen kwamen waren we in Breskovatsj geconfronteerd met de communisering van het platteland. De maatregelen drin gen door tot in alle uithoeken van het land, ook daar waar de minaretten uitste ken boven lemen dorpen, waaraan de moderne beschaving is voorbijgegaan. Er is geen dorp in Joego-Slavië's zes re publieken, waar men niet de „Dom Zadruga", het tehuis van de collectieve boerderijen, ziet verrijzen. Zo ook in Breskovatsj, een dorp waar de tijd vele eeuwen lijkt te hebben stil gestaan. De uit leem gebouwde boerderijtjes zijn er rond een wijde brink gebouwd. Daar- middenin is een voetbalveld, een dier weinige tekenen van moderne civilisatie, die men overal in het land kan terug vinden. Wij stopten wijl er op de brink een groot aantal landbouwmachines ston den opgesteld. Hét waren dors- en stoom machines, Duits, Hongaars en Engels van makelij en voor een deel nog stammend uit de vorige eeuw. Er stond een barre- voetse boer bij mët een vervaarlijke hangsnor, die ons het geheim van deze museum-achtige verzamehng spoedig dui delijk maakte. Hij raapte alle afschuw en alle Duits, dat hij bezat, samen om ons te zeggen: „Tito, partisanen, alles Rauber". De oorzaak van zijn haat was gauw gevonden, want hij leidde ons naar een oude Deutz tractor, die hij streelde als een trouw dier. Het was zijn tractor geweest en die was zoals al het andere materiaal ten offer gevallen aan een con- Zo langzamerhand wordt het tijd de zomergarderobe op te bergen, en de herfst- en winterkleren ie voorschijn te halen. Aan de hand van de afbeel dingen der Parijse en Londense shows blijkt, dat wij onze japonnen van verleden jaar gemakkelijk tot de laatste creaties kunnen omtoveren. De wijde, lange rokken zijn korter (3537, cm van de grond) en strakker geworden. De zakgarneringen op de heupen hebben nog niets van hun po pulariteit verloren, zoals uit de foto links blijft. Dit uiterst gedistingeerde deux-pièces is vooral geschikt voor oudere dames. Het einde der kraag loopt, evenwijdig aan de zakken, tot de mouw. De kleur van het kleine fiscatie ten behoeve van de collectieve boerderijen. Er kwamen enkele jonge mannen uit een huis aan de brink en on ze boer zette zijn hand aan zijn mond en fluisterde: „Partisanen". Toen sloop hij weg, barrevoets. De jonge mannon ble ken het dorpscomité te vormen. Zij vroe gen achterdochtig naar onze papleren en prezen vervolgens de confiscatie als een stap op de weg naar het socialisme. Zij waren alle jonge, krachtige kerels, met glimmende partisanen-onderscheidingen op en de glans van overwinnaars in hun ogen. Zij wezen naar hun „Dom Zadru ga" aan de rand van het plein, een groot gebouw, doch eerst hall voltooid. EEN STADJE. Voorbij de hindernissen, waarvan wij boven spraken, opent zich het dal. Er verschijnen weer akkers en sporadisch ook dorpen. Wij besloten in een klein stadje rond te zien hoe het nieuwe be wind daar huis houdt. Het stadje heet Vranje, het heeft tienduizend inwoners en leeft van de boeren uit de omgeving en van een beetje industrie. In het ge meentehuis werden wij te woord gestaan door een jong meisje. Stalin hing er een zaam aan de muur. Wij vroegen, waar Tito was en bleek in een andere kamer te hangèn. Er we*I een bode uitgestuurd om de burgemeester en een tolk te halen. De burgemeester bleek een bejaard en zachtmoedig kereltje te zijn, sympathiek van uiterlijk. Hij droog de partisanen- speld en een grote medaille van „merite pour le peuple". Hij beantwoordde onze vragen over de toepassing van het vijf jarenplan in het stadje. Er was een thea ter gebouwd en er zou ook waterleiding komen, maar het werk daaraan lag nu stop omdat er geen buizen waren. Er zou een ziekenhuis gebouwd worden met 400 bedden eri de industrie zou worden uit gebreid. Zulke huishoudelijke dingen werden ons door de burgemeester ver teld, doch zodra het politieke terrein be roerd werd. gaf een krachtige zwarte kerel van de om ons verzamelde leden van het dorpscomité antwoord. Hij ver kondigde politieke ideeën, die spoedig familiair zijn aan regelmatige Borba-le- liep in volmaakte harmonie, er was niets wat men niet kon als men het wilde en Tito was onfeilbaar. Soms antwoordde de tolk, een potig manwijf, dat Frans sprak met een Luiks accent. Wij werden naar het theater gebracht. Het zag er goed uit en zou in dit kleine stadje vrijwel avond aan avond spelen. Gogol en Galsworthy stonden er op het programma en voor de opening had men gekozen ..Deep are the Roots". De be volking van Vranje wordt Ingeleid ln de Amerikaanse rassenvraagstukken nog voortzy waterleiding heeft. Het theater tje had een keur van costuums en onder de attributen waren portretten van Tito en Stalin. NOG EEN STADJE. Het was avond toen wij verder reden en ai vrij laat toen wij de Macedonische vlakte binnen kwamen bü Kumanovo, een om zijn Turkse veldslagen beroemd moslem-stadje. Wij waagden het er een restaurant binnen te gaan. Het was ei- onbeschrijfelijk vies. De keuken was in het restaurant en bestond uit een lange stenen tafel, waarin een gleuf was om vuur te maken. Het gerecht bestond uit aardappelen in papriksoep en boeren za ten er met hun vingers de aardappelen uit de soep te vissen. Wij produceerden blikken uit onze eigen voorraden, doch werden niettemin voorkomend ontvan gen We kregen zelfs twee borden en een vork, waarvan we samen moesten eten. Hoewel het laat was, liep de zaak vol met kijkers en er werd ook een voorma lige krijgsgevangene uit zijn bed getrom meld om als tolk te dienen. Hij.sprak op getogen over Duitsland: dat was een land met goede wegen en goed eten en Ame rikaanse pakketten. „Was glauben Sie dass wir da gelebt haben!" Oh. die Ame rikaanse pakketten, wat hebben die een goodwill voor de Yankees gekweekt. IN „MACEDONIA". Er klonk melancholieke mohamme daanse muziek ergens in het stadje. Wij werden er heen geleid en kwamen ver zeild in een kapperswinkel.waar een jonge man een gitaar bespeelde en zong tezamen met en jonge student uit Zag reb, die hierheen was gestuurd om spoor lijnen te bouwen. Dan werden tftj in bij na feestelijke optocht door de mysterieu ze lemen straatjes van het stadje geleid. Het enige licht kwam van de trans der minaret. Wij kwamen in een uitspanning, waar een sinister gezelschap dronkaards muziek maakte en waar Tito en Stalin aan de wand hingen als vreemde eenden in de bijt. Er werden Turkse liederen ge speeld, vol van een zware melancholie, Servische met een lichtere klank en Ma cedonische. wild en onbeheerst. Wij dron ken „matstika". een drank die aan de plastis van Marseille herinnert, en wU voelden ons eerst weer op ons gemak toen wij een half uur later weer ln onze auto zaten.' Na middernacht arriveerden wij in Skoplje, de hoofdstad van de Volksrepubliek Macedonië. Wij werden er begroet door een politieman met de karabijn aan de schouder en na het overwinnen van de eerste argwaan wer den we opgenomen in het hotel .Macedo nia". (Nadruk verboden). Communistische vakbonden in Finland beloven beterschap. Zes van de zeven door communisten bestuurde Finse vakverenigingen heb ben verzocht weer in het algemeen vakverbond te worden opgenomen, waaruit zij de vorige maand werden geroyeerd wegens hun actie tegen de regering. De vakverenigingen hebben zich verplicht in het vervolg geen onofficiële stakingen meer af te kon digen. lioeuje is evenals die der schoenen en handschoenen, zwart. De middelste foto toont U een zwart cocktailjaponnetje uit een Amerikaanse collectie. De rok hiervan is aan de voorkant strak en van achteren gedrapeerd. De kraag, die zo laag valt, dat de draagster absoluut geen bewegingsvrijheid heeft, valt in schuine draperieën tot de taille. Het elegante skipak van licht beige stof is 'n creatie van Mabon Och uit Zurich. Nu Zwitserland, niet is meegegaan met de devaluatie, zal het toch al zo kleine aantal gelukkigen, dat zich een verblijf in een wintersportcentrum kan veroorloven, nog klei ner worden. Maar wij, die thuis blijven, geven spontaan toe, dat men in dit beige skipak met de geruite handschoenen, das en muts, best voor de dag kan komen. Zonder een warme mantel is geen enkele herfstgard&robe compleet. De grijze tweedjas rechtsheeft een met zivarte franje afge zette, vierkante kraag. Ook op de mouwen is zwarte franje gezet. Een heer lijke jas voor haar, die dagelijks van trein of bus gebruik moeten maken. Bovendien heeft zo'n sportieve reisjas het voordeel, dat bij zeer koude dagen gemakkelijk een vest er onder kan worden gedragen. U zult tot de slotsom zijn gekomen, dat U dit seizoey voor aanzienlijk minder geld „volgens de laatste mode" kunt gekleed gaan, dan verleden jaar het geval was. Lastig maar mooi! Er zijn vele streken in ons land, waar de meidoorn in de lente door zrjn uitbundige bloei een speciale be koring aan het landschap verleent. Jammer genoeg is een van de aardig ste meidoornlandschappen aan ons land ontvallen door de inundatie van Walcheren. Wie de prachtige mei doornlaantjes op dit eiland heeft ge kend, ziet met weemoed naar de kale weggetjes, die zijn overgebleven, al dus schrijft de heer B. J. J. R. Wal recht in het maandblad „In weer en wind" (uitgave BrusseRotterdam). Hij roert daarmee een oud probleem aan, dat reeds verscheidene malen in de PZC werd behandeld. De heer Walrecht wijst er op, dat de meidoorn bij de boeren een slechte naam heeft gekregen als „wind scherm". De heester biedt een tehuis aan lastige insecten en bevordert de verbreiding van sommige kwalen. ]$n hoewel het boomarmc Zeeuwse land b.est wat struweel voor de nut tige inseetenetertjes onder de vogels kan gebruiken, moet de meidoorn toch langzamerhand overal verdwijnen, daar ook beruchte vlindertjes hun na kroost aan de welvoorziene tafels van de meidoorns toevertrouwen. Dan plant men liever Italiaanse populier of els of deze laatste inVafwisseling met Canadese" populieren. Gelukkig zijn er nog land- en tuinbouwers, die maar node afstand doen van de decoratieve meidoornstruik ajs afscheiding en er desnoods wat schado voor over heb ben om ze te kunnen behouden. Zelfs al zou hun naam „als „goede" boer er misschien onder lijden. Na deze verzuchting levert de heer Walrecht een pleidooi voor de mei doorn met haar vroege bloesemweel- de en besluit: Geen wonder, dat de landschapsar chitecten, die Walcheren weer „be woonbaar" willen maken, in hun plannen de meidoorn een ruim plaats je hebben toegedacht. En gezien de zaden van verschil lende planten, die de zilte vloedgolven blijkbaar hebben weten te trotseren en ondanks dezer dodende invloed op onbewerkte plekken weer opslaan, heb ik steeds nog een weinig hoop, dat ook weer wilde meidoorns de uit geloogde slootranden zullen gaan sie ren. Wie meldt van Walcheren eens de eerste wilde opslag van een meidoorn struik in het geïnundeerde gebied? Ik ben er erg nieuwsgierig naar. Moge de meidoorn weer spoedig heel Walcheren sieren, zoals hij nu 't uiterste Oosten verfraait en hopen we, dat men in de'overige meidoorn- lgndschappen de struiken naar waar de weet te schatten. Onder het viaduct van de rijksweg Den Haag—Utrecht in de gemeente Zwammerdam is Maandagavond om on geveer 8 uur een personenauto met vrij grote snelheid tegen een trailer met luld- klokken gereden. De 40-jarige echtgeno te van de bestuurder van de personen auto wend op slag gedood. De 41-jarlgc bestuurder kreeg een verwonding aan het .voorhoofd. Het Wereldgebeuren De storm over de Russische atoom bom is alweer enigermate geluwd nu vrijwel alle geleerden en politici er het hunne over hebben gezegd en ne stroom van nieuws dus verebt is. In de wirwar van commentaar valt wei nig eenheid te bespeuren. De een 1 zoekt znn troost in de gedachte, dat de Ver. Staten in elk geval een vei- 1 lige voorsprong hebben, de ander verstoort deze illusie met de voor spelling van nieuwe Russische vqfde- j ringen op het gebied van de atooni- energie. De een acht de kans op toe- j nadering groter nu beide partijen met geljjke wapens tegenover elkaar, staat de ander ziet n b'ewiapenings- wedloop, waarvan het eind zoek is. Het meest onbewogen is nog de re- actie uit Moskou. Waarom zo'n ophef maken vap het geval, heet het daar, we hebben nooit een geheim gemaakt van onze vorde ringen en er is geen enkele reden tot ongerustheid. Er is inderdaad iets onoprechts in de voorstelling van zaken alsof onder 'de vreselijke bedreiging van atoom- wapens het voorkomen van oorlog thans noodzakelijker is dan ooit Het verhinderen van een militaire botsing is altijd een zaak die het uiterste van staatsmanschap dient te vergen, want het maakt per slot van rekening slechts een gradueel verschil tut of steden verwoest worden door ouder wetse bommen of nieuwe wapens. Het een gaat wat vlugger en vernietigen der in zijn werk dan het,andere en scheut het gevaar, dat krachten wor den "losgelaten, die niet meer te .be zwaren zijn, maar het resultaat blyft I hetzelfde. Daarom is een verbod van atoom wapens. zoals voorgesteld door Wisjlnsky een slag in de lucht Indien dhar geen verdere consequenties aan verbonden zijn. Het verbod van gif gas heeft de tweede wereldoorlog niet kunnen verhinderen, noch hebben de regels om oorlogsvoering „humaner" te maken veel ellende bespaard. Met of zonder nieuwe wapens, een derde wereldoorlog zou een ramp zonder weerga zijn. en het lichtzinnig propa geren van zulk een oorlog onder welk motief ook een misdaad. Met deze constatering is overigens nog niets bereikt. Wat de gewone burger, die in1 vrede wil leven en werken interes seert is of bij de huidige scherpe te genstellingen tussen Oost en West een botsing op den duur vermeden kan worden. Aangezien in het Westen stilzwijgend, zij het onbewezen, wordt vooropgesteld dat een onuitgelokte agressie van die kant. tot de onmoge lijkheden behoort culmineert de inte resse in de vraag: Is van de Sowjet- Unie een aanval te verwachten vol gens de methode Hitler? Dat hoeft nog geen plotselinge oorlogsverkla ring te z\jn aan Londen en Washing ton. Een militaire actie tegen een klein land, dat onder de bescherming van het handvest der V.N. staat, zo"u eenzelfde effect kunnen hebben. Ook de tweede wereldoorlog brak uit via een actie tegen Polen; de bedreiging van Joego-Slavië kan een soortgelijke aanleiding zijn. De vooruitzichten zouden someber zijn indien, er geen feitenmateriaal was aan te voeren voor de theorie, dat Moskou een militaire botsing evenzeer vreest als het Westen. De leiders in het Kremlin hebben bewezen berekende realisten te zyn en geen fanatieke avonturiers, die door imachtswaan verblind' hun land en him systeem en de wereld in het onheil storten. In Iran, in Berlijn, jegens Turkije en iè- gens Finland zijn zij steeds tot de grens gegaan. Maar niet verder Tel kens wanneer het Westen blijk* gaf de spanning zeer ernstig op te ne men en niet voor bedreiging uit de weg te gaan volgde langzaam terug trekken, gedekt door de gebruiltely- ke perscampagne tegen oorlogsophif- sary. Of dit, zoals Cnurchill beweert, uit vrees voor de atoombom was, is persoonlijke veronderstelling. Welhcht taas het meer het inzicht, dat een conflict dusdanige gevolgen zou hebben, dat de vruchten van een eventuele overwinning onverteerbaar zouden zijn. De tijd van militaire wandelingen is voorbij. Geen mogend heid kan er ooit meer in slagen de strijd hoofdzakelijk buiten eigen gren zen te voeren en aldus de eigen be volking voor verschrikking te bespa ren en de eigen industrie voor vernie tiging. De huidige verdelgingsmidde len keren zich onvermijdelijk ook te gen degeen, die er het eerst gebruik van maakt. De Russische politiek, voor zover dienstbaar gemaakt aan machtvor- mihg, is trouwens veeleer gericht on ondermijning van binnenuit, dan op rechtstreekse agressie. Alvorens hier op morgen iets verder in te gaan, zij nog even een ander aspect van de Russische atoombom belicht Het verstoorde machtsevenwicht is hersteld, de positie van de Sowjet- Unie is ongetwijfeld sterker gewor den, Voor die Amerikanen overi gens gering in aantal die 'n „pre ventieve" oorlog predikten Ls dat een lelyke tegenslag. Hun denkbeeld heeft thans elke attractie verloren. De com- mumsten zeggen )n hun jargon, dat de „oorlogshitsers" hun trekken heb ben thuis gekregen. Dat is in deze vomn geformuleerd natuurlijk dema- £?|?e- ^el>1 feit. dat nu de een zijdige dlreiging van het atoombom- monopolie is weggenomen, het- ge vaar van te voorvarend Ameri- 'klelnd optreden aanzienlijk te ver- Drie Duitse kampbewaak- sters ter dood veroordeeld. Een Frans gerechtshof in Duitsland heeft drie voormalige bewaaksters ,-van het beruchte concentratiekamp voor vrouwen te Ravensbrück ter dood veroordeeld, wegens het- bedrij ven van misdaden tegen de mens heid. Do ter dood veroordeelden, de 26-jarige Marie Minges, de 28-jarige Ingeborg Ruth Schumann en de eveneens 28-jarige Ingeborg Schut?, hoorden het uitspreken van de dood vonnissen met onbewogen gezichten aan. Zij waren schuldig bevonden .aan het mishandelen van kampbe woonsters. waardoor verscheidene nmse vrouwen waren overleden. Drie andere voormalige bewaak sters, die >n dienst van de S.S. wa ren geweest, werden tot gevangenis- straffen veroordeeld. Het bestuur der federatie Chr. Histo rische Jongerengroepen ln Nerle-l-.nd is voornemens lp Ermelo een eigen confe rentieoord op te richten.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3