Londen deze week uitgestorven
De „wonderdokter" had danig pech
RICHARD STRAUSS: COMPONIST
MET ZEER EIGEN STIJL
Van Vrouw ioi Vrouw
ZATERDAG 10 SEPTEMBER 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
Houd, wat ik u dringend
verzoeken mag, de vol
gende kolom angstvallig
voor uw kroost verbor
gen. Ga zelfs zover om
in het uiterste geval de
schaar te gebruiken en
liever een geschonden
krant dan deze Vrouwen
praat op de huiskamerta
fel te laten slingeren.
Want wat ik ga neer
schrijven spot met alle
regelen der paedagogiek,
der maatschappelijke orr
de en der logica. Maar 't
hart dringt mij er toe, en
de pen vloeit ervan over.
Omdat het weer Septem
ber is. September mét
Mei, de mooiste maand
van het jaar. Een mdand
om buiten te dwalen on
der doodstille gouden bo
men, of aan de rand van
een gladde vijver te zit
ten, waarin een hemel
spiegelt zo zacht als ver
schoten blauw satijn.
Maar juist in die maand,
die verrukkelijke tijd
van langzaam en char
mant afscheid nemen
van kleuren en klanken
sturen wij onze kinde
ren naar school. Met de
beste bedoelingen: o ze
ker. Wij hebben altijd
met onze kinderen de
beste bedoelingen. Als
wij ze een grote lepel
griezelig-vette levertraan
ingieten, als wij ze ver
tellen dat de ooievaar he
lemaal niet de kleine
kindertjes brengt en dat
wie stout is de gard
krijgt. Wij zouden niet
anders durven doen, om
dat'al deze en dergelijke
wandaden proefonder
vindelijk hun nut hebben
bewezen, of omdat wij
vooral niet voor ouder
wets en onpaedagogisch
willen versleten worden.
En dus drijven wij, als
Augustus afscheid heeft
genomen en daarmee alle
kampvuren zijn gedoofd,
alle hengels opgeborgen
en alle rugzakken afge
hangen dan drijven
wij, zeg ik, ons nage
slacht met de beste be
doelingen de scholen
binnen. Onder de leuze,
dat het nu eenmaal niet
alle dag kermis kan zijn.
En wij geloven het, eer
lijk en argeloos.
Wij brengen het grut,
dat aan onze hand hup
pelt, naar het kleuter
klasje of de grote school.
Je zult eens zien, hoe
fijn het is, orakelen wij
onvervaard, niet eens
meer tegen beter weten
in. En zij geloven ons.
Het kind, dat zich hui
voor de H.B.S., het wan
delt schouderophalend de
universiteit binnen. Aan
't eind van al die school
jaren tussen vier muren,
van die eindeloze rij
banken die het van zijn
vierde tot zijn vier-en-
twintigste (en langer)
warm houdt, staat niet
langer het Avontuur,
maar de Baan. Wij heb
ben ze aardig klein ge
kregen.
Maar is het niet om bij
te huilen, als wij ze na
wuiven terwijl ze daar
zelfverzekerd wegstoppen
met hun nieuwe etui,
hun nieuwe schooltas, hun
nieuwe agenda? Wordt er
tóch niet, ergens diep in
OMDAT HET WEER
SEPTEMBER IS
lend tegen deze inlijving
in het maatschappelijk
systeem verzet, wordt
jaar op jaar groter uit
zondering. Helaas. Zij
hebben zich al aangepast.
Hun speelterrein krimpt
angstwekkend snel in. De
dagen van Ot en Sien,
van avonturen op een
bleek met een zandhoop
en een lege ton, zijn on
herroepelijk voorbij. Het
moderne kind beleeft
niets meer, fantaseert
niet meerzwerft niet
meer. Het verveelt zich,
met vier jaar te begin
nen, hopeloos en onge
neeslijk tot zijn pensioen.
En dus huppelt 't opge
lucht naar de kleuterklas,
naar de grote school. Het
doet lijdelijk examen
ons paedagogische hart,
een oude koppige rebel
lie wakker? Is er, in deze
morsdode tijd van eind
diploma's en vestigings-
vergupningen, van rap
portcijfers en intelligen
tie-tests, nog niet iets als
heimwee levend geble
ven naar die goeie ouwe
tijd, toen een jongen van
huis wegliep en op het
eerste het beste schip
aanmonsterde of met een
schetsboek naar Parijs
kuierde, of met een rei
zende kermistroep mee
trok, de halve wereld
om?
Ziet u wel, dat ik gelijk
heb gehad in het begin?
U hebt deze gevaarlijke
regels ongetwijfeld al
lang tot onmiddellijke
en grondige vernietiging
gedoemd. Maar vóór u
daartoe overgaat, waarde
vader, beste moeder, leg
de hand op uw hart en
wees eerlijk: Wat droom
de u in uw jeugd? Van 'n
farm in de schaduw der
Rocky Mountains, van 'n
zeilschip dat naar Rio de
la Plata voer, van een
voettocht naar de Pyre
neeën of een huwelijks
reis naar Venetië? Be
denk dat, als in de ko
mende maanden, ondanks
uw klemmendste verto
gen, uw nageslacht toch
niet heletnaal verzoend
schijnt met het nut en de
noodzakelijkheid der
schoolse plichtsbetrach
ting. Bedenk als het
Kerstrapport minnetjes
uitvalt, dat Linnaeus en
Fokker en Montgomery -
om voor de vuist weg
enigen te noemen op
school maar een pover fi
guur sloegen. En zo ge
uw zoon, in stede van
zich met ijver te verdie
pen in de mysteriën van
de Subjonctif, met rode
oren verslingerd vindt
aan ,JDe reis om de we
reld in tachtig dagen", of
in het boekhoudcahier
van uw dochter een stro
phe vindt uit Maria Si-
bylle Merian: houd dan
mijnentwege een diep ge
voelde ouderlijke toe
spraak over het verkies
lijke van de vlijt boven 't
genoegen maar wees
in uw hart divaas en on
redelijk verheugd.
Want het zijn de dro
mers, de dichters, de fan
tasten en de zwervers die
uiteindelijk weten waar 't
in het leven om gaat: om
de waarheid, dat de weg
immer altijd en immer
beter is dan de herberg.
SASKIA.
Het Wereldgebeuren
Balans van
Straatsburg
In de nacht van Donderdag op
Vrijdag is de eerste zitting van de
Europese Vergadering, die een
maand heeft geduurd, met een plech
tige speech van de onvolprezen voor.
zitter Spaak beëindigd. De eerste
stap op weg naar het voorheen uto
pische doch nu wellicht te verwe
zenlijken doel. de Ver. Staten van
Europa, is gezet. Was het een krach
tige* moedgevende stap of een excer-
cereïr op de plaats? Was Straatsburg
een maund lang werkelijk de hoofd-
stad van Europa of was het weinig
meer dan tijdelijk Praatsburg? Het
is niet eenvoudig de resultaten in
enkele alinea's te formuleren, omdat
het meeste werk theoretisch van in
slag was en weinig van doen heeft
met de practijk van .alledag. Het is
als met de arbeid van uie Ver. Na
ties; veel verdwijnt in rapporten,
I verslagen, resoluties en aanbevelin
gen, die wel de archiefkasten maar
niet de kranten vullen.
Over het algemeen hebl>en de be-
dachtzamen, die in Straatsburg
slechs een eerste aanjoop zagen en
niet te hard van stapel wilden lo
pen, de overhand behouden boven de
voortvarenden, die het liefst direct
bovennationale Europese organen ge
vestigd zagen. Vooral de Labour-
gedelegeerden hebben remmend ge
werkt op de ijveraars van de Euro
pese beweging voor zover deze ver
der wilden springen dan hun poli
tieke polsstok lang was.
Daardoor is het verklaarbaar, dat
de Europese Assemblee zich ten aan
zien van de belangrijkste vraag
stukken nog niet aan een uitspraak
heeft gewaagd en een ruimere be
denk- en studietijd heeft gevraagd.
De diverse commissies zullen hun
beraadslagingen tot aan de volgende
zitting voortzetten en daarnaast zal
een commissie van 28 leden als de
kiem van een soort Europees par
lement zich blijvend in Straatsburg
vestigen.
Het voortvarendst is do juridische
commissie geweest, die op de laatste
dag haar plannen in de Assemblee
heeft weten door te zetten ondanks
sterke oppositie. De commissie heeft
een mooie conventie opgesteld voor
de rechten van de mens en een sche
ma ontworpen voor de instelling van
een Europees Gerechtshof, dat schen
dingen van de conventie moet be
rechten. De opstellers verwachten,
dat uitspraken van het Hof voldoen
de morele kracht zullen hebben om
de aangeklaagden tot rede te bren
gen. Het voorstel gaat nu naar de
ministers, die moeten nagaan, hoe
het in de practijk gestalte kan wor
den gegeven. Er zullen wel enkele
jaren overheen gaan aleer er inder
daad een Hof zal herrijzen.
Op cultureel gebied vierde de be
dachtzaamheid hoogtij. De instelling
van een Europese universiteit zal
nog worden bestudeerd en pas op de
volgende zitting behandeld. Men liet
het voorlopig bij het advies de mi
nisters van onderwijs en een aantal
professoren bijeen te roepen om een
cultureel centrum te stichten.
De sociale commissie kon weinig
anders doen dan zich aansluiten bij
het werk van do bestaande organi
saties op dit gebied en dat zelfde
geldt voor de economische commis
sie. Hier botsten de meningen van
de socialistisch geöriënteerden op
die van de gedelegeerden van libera
le inslag. Uiteindelijk leverden de
verslagen weinig nieuws op. De pro
blemen. zoals ze gesteld werden en
de oplossingen die werden aangestipt
zijn geen andere aan die reeds eer
der door de deskundigen in de Orga
nisatie voor Europese Economische
Samenwerking werden besproken.
Het kan natuurlijk nuttig zijn het in
Straatsburg nog eens dunnetjes over
te doen, maar daarmee wordt weinig
vooruitgang geboekt.
Op politiek gebied hoeft de Assem
blee geen andere adviezen aan de
ministers gegeven, dan die welke
haar eigen positie en bevoegdheden
betreffen. Zwaarwichtige punten als
de instelling van een soort Europees
kabinet zijn in de studiemap geble
ven. Door velen werd dit denkbeeld
warm aanbevolen, maar. de jneprder-
heid beschouwt het vooreerst nog
als een toekomstdroom. Zo was het
ook met de suggesties, die een aan
tasting van de squvereinitcit der
deelnememende staten inhielden.
Al met al een schrale balans, die
de uitspraak van Spaak „het resul
taat is van enorme betekenis voor
de historie van Europa" tot gelegen
heidswoorden maakt.
De betekenis van de eerste zitting
der Europese Assemblee zit eigenlijk
uitsluitend in het feit, dat voor het
eerst parlementariërs uit verschil
lende landen een maand lang met
elkaar in contact zijn geweest om
de grootste gemene deler van eens
gezindheid op te sporen. Het is een
zoeken en tasten geweest naar do
juiste vorm voor de toekomst.
Het experiment kan uitgroeien tot
een belangrijke Europese samenwer
king. Omdat dit in de afgelopen
maand gebleken is, zijn de afgevaar
digden tevreden.
82-jarige huisbaas wilde
brand stichten.
Een twee en tachtigjarige huisbaas
te Leersum had reeds lang ongenoe
gen met de bewoners van zijn huis.
Zelfs had hij al eens gedreigd om
zijn huis in brand te steken. Dezer
dagen heeft de man het, niet bij het
dreigement gelaten. Om half twee in
de nacht stak hij een rietmat, die :n
de onmiddellijke nabijheid van het
huis stond in brand. Een juist passe
rende fietser uit Wijk bij Duurstede
merkte de vlammen op en heeft de
bewoners uit hun slaap gewekt,
waardoor verhinderd werd dat de
woning, die een rieten dak heeft, in
vlammen opging. Een politichond
heeft de huisbaas als de schuldige
aangewezen. Hij is in hechtenis ge
nomen.
stad was door dit alles.onuitvoerbaar
geworden. De Amsterdamse plannen
zijn nu echter helemaal van de baan!
LONDENSE TRIBUNE.
De Londense politieke arena is deze «eek als uitgestorven. Terwijl de
Labour.matadors Cripps en Bevin te Washington een strijd op leven en
dood voeren tegen het sterling devaluatiespook, ligt. het politieke zwaar-
tepunt anderzijds in het doorgaans zo stille Engelse badplaatsje Bridling,
ton. De afgevaardigden van acht millioen Britse arbeiders zijn er verza
meld op het 81e jaarcongres der T.U.C.
Daar vrijwel alle levensgeneugten al
of niet welwillend verstrekt worden
door de gratie van een paar dozijn
grote vakbonden, zijn. de ogen van
iedere geïndexte, genummerde en ge
nationaliseerde Brit gericht op dit
traditionele vakbondenfeest, het laat
ste voor de algemene verkiezingen.
Evenals op het vorige badfestijn, dat
verleden jaar te Margate gehouden
werd, verwacht men niet dat er zich
te Bridlington verrassingen zullen
voordoen. De machtigste vakbonden,
waaronder die der transportarbei
ders de grootste ter wereld
staan wederom solidair achter het
TUC-bestuur en daarmede achter de
loonstabilisatie-politiek der regering.
Hoe zuur zij dit inwendig ook mogen
vinden, zij zyn er zich van bewust,
dat een openlijk conflict met de rege
ring tegen elke prijs vermeden moet
worden, wil Labour nog een schijn
van kans hebben in de volgende ver
kiezingen. Een meerderheid van twee
millioen „blokstemmen" ten gunste
van Cripp's stabilisatie van lonen, prij7
zen en winsten, wordt dan ook ver
wacht aan het einde dezer Bridling-
ton-kuur, die Labour's verkiezings
campagne heeft ingeluid.
Terwijl de puffende Londenaar de
eerste oesters van het seizoen naar
binnen liet glijden, gingen zijn ge
dachten terug naar die zonnige Zon
dagmorgen tien jaar geleden, toen het
eerste valse luchtalarm door de hoofd
stad gierde en de totale Londense
luchtafweer op dat moment nog
slechts bestond uit zegge en schrijve
één museumstuk van een kanon,
op de WestminsterbrugNu, tien
jaar later, tracht hij de onlangs door
een Duitser uit het Roergebied ge
maakte opmerking te verwerken, dat
Duitsland nog slechts één nederlaag
nodig heeft om de wereld te rege
ren.
Kleine David, de „wonderpredi-
ker", heeft weer een hemelreis ge
maakt. Ditmaal per vliegtuig, hals
over kop terug naar Amerika. Hij
heeft nog nooit zo'n pech gehad. De
malaise was verleden week al be
gonnen in Birmingham, nadat die
lieve telefoniste uit zijn Londense
hotel aan de pers had uitgelegd
waarom zij ontslagen was. U weet
wel, dat donkere Hyde Park, die
evangelische slaapkamers en het 9
karaats armbandje. Laat manager
Hoekstra vlak daarna in Birming
ham zo'n maagpijn krijgen, dat Klei
ne David op staande voet om een
doodgewone dokter moest telefone
ren. Aan het hele handenopleggen
had hij niet eens gedacht. Het pu
bliek wel. Zondagavond liep de zaal
stampvol, tweeduizend koppen wel
geteld. maar grotendeels toebehoren
de aan „ongelovigen". Het werd een
oproer. Van alle kanten schreeuwde
men, dat Kleine David een oplichter
was, wegens die wereldse dokter en
die maagpijn van Hoekstra. Het was
natuurlijk niet beleefd om zoiets
hardop te zeggen en de mooie show
met orgel en al te doen stopzetten
door de „prediker" van het toneel
af te fluiten. Daafie werd zo nijdig,
dat hij Maandag jl. meteen zijn te
rugreis boekte naar New York, hoe
wel hij nog een week in Birming
ham moest optreden en daarna nog
vier weken in andere Engelse steden.
Zijn vertrek ging nog geheimzinnig
ook. Zijn vliegkaartje stond op naam
van „David Hoekstra, student", in
plaats van op David Walker, zijn
eigen naam. Is er dan niets wonder
lijks meer aan Kleine David? Zeker,
hij is en blijft iets aparts. Toen hij
Maandagmiddag met een minuut spe
ling naar het verlossende vliegtuig
rende in een lichtblauw swing-pak,
had hij keurige witte glacé-hand
schoenen aan. ondanks de schier be
zwijkende hittegolf. En Hoekstra?
Hij wacht in Londen op de terug
komst van zijn broodwinner, die vol
gens hem „alleen maar even op va-
cantie is gegaan". Naar wij nader
vernemen waren Hoekstra en David
beiden uit hun Londense hotel gezet,
na hun affaire met de telefoniste,
hetgeen de reden was voor hun plot
selinge onaangekondigde escapade
naar Amsterdam. Mokum stond nl.
pas veel later op het programma, na
Parijs, maar de redding van de licht-
Na de ballonlanding hier van Jo
seph van der Straeten en de zwem
tocht van Fernand de Moulin vragen
enige Engelse nuchterlingen zich af
wat de Belgen tegen de nette Britse
kanaalboten hebben, wier diensten
zij zo omslachtig vermijden.
Eigenaren van dure televisietoestel
len mopperen op de BBC wegens de
vele herhalingen der televisie-pro
gramma's. Zij zeggen, dat zo zij dub
bel willen zien. de ouderwetse me
thode dan altijd nog veel aangena
mer en zeker heel wat goedkoper is.
Nieuwe Mexicaanse gezant.
Naar wij vernemen is benoemd tot
gezant van Mexico te 's Gravenhage
de heer Jose Gorostiza, die thans een
hoge functie bekleedt aan het Mexi
caanse ministerie van Buitenlandse
Zaken.
Koelhuis weer in gebruik.
Maandag zal het koelhuis „Austra
lië" van de N.V. Blaauwhoedenveem-
Vriesseveem te Amsterdam, weer in
bedrijf komen. Het werd op 11 Sep
tember van het vorige jaar door hitte
en water zwaar beschadigd toen het
belendende koelhuis „Amerika" in
vlammen opging.
MUZIEKFEUILLETON.
Schreef imponerende composities voor orkest.
„Hier rust de eer- en deugdzame jongelipg Guntram, minnezanger. Hy
werd door het Symphonle.orkest van zy» eigen vader gruwelyk gedood".
Deze woorden kon men ruim vyftig jaar geleden lezen op een bord in
de tuin van een landhuis te Garmiseh Partenkirchen. Zy waren daar ge
schreven door een jonge componist, die zyn eigen werk blykbaar critisch
kon bekyken. „Guntram" was namelyk de titel van een opera, gccompo.
neerd door Richard Strauss, waarvan deze al heel spoedig zag, dat dit
werk een slaafse en slappe navolging was van Wagner. Een grafschrift in
een tuin was de sarcastische reactie van de geschrokken componist, die in
de spiegel had gekeken en in plaats van zichzelf Wagner had gezien
Het kan verkerenwant dezelf-|
de Strauss was enkele jaren daar-1
voor allerminst een „Wagner-man",
diens „Tristan" deed hem b.v. chao
tisch aan. Geheel vreemd was dit
niet, want papa Strauss had in die
dagen nog wel wat over zijn zoon te
zeggen en aangezien Senior niets
van de modernen van toen dat
waren Liszt en Wagner moest
hebben, wilde Junior er ook weinig
mee te maken hebben. Vader Strauss
was hoornist in Mtinchen en zorgde
er voor. dat zijn talentvolle zoon een
veelzijdig man werd. Dat kon ook
zonder Liszt en zonder Wagner. Al-
Een 19-jarige neger te Jacksonville
(Florida) die verdacht van diefstal door
de politie werd achtervolgd, vluchtte de
bergplaats van een begrafenisondernemer
binnen. In het donker tastte de politie
alle lijken af, totdat zij een warm lichaam
voelde. Dit was de man, die gezocht werd
en arrestatie volgde.
dus had papa het verordineerd en
zo gebeurde het ook. Richard ging
naar het gymnasium, de universiteit
en het conservatorium en hielp ijve
rig mee om zijn moderne tijdgenoten
te bestrijden.
Toen hij 20 jaar was kwam hij in
aanraking met de dirigent Hans von
Bülow en werd diens assistent in
Mciningen. Strauss sloot vriendschap
met een van de violisten uit het or
kest, Alex Ritter, die hem geleidelijk
inwijdde in de gehpimen van Wag
ners kunst. Het bleek de jonge man.
dat de muziek van de meester uit
Bayreuth nog niet-zo gek was.N Toen
begon een vruchtbare periode voor
de componist Strauss, want hij mocht
dan als operacomponist als epigoon
beginnen, als symphonisch toondich
ter had hij al spoedig een zeer eigen
stijl. Strauss was een man die als
velen van zijn generatie zich voel-
Xyüens nationale luchï'\aartwedslrytien in Cleveland (Ohio) stortte de
machine van Bill Odom, bekend door zyn vucht rond de wereld met de
„Reynold's Bom /heil" en wereldrecordhouder voor een langcafstand-vlucht
op een huis in Berea en vloog daarna in brand. Odom en de bewoonster
van het huis, mevrouw Laïrd, kwamen om het leven. Een v an haar kinde
ren stierf later. Twee andere in wonenden konden worden gered doch liepen
brandwonden op. Deze foto, welke vyf minuten na het ongeluk werd ge
nomen, toont het huis geheel in vlammen gehuld, terwyl omwonenden de
inwoners van het huis trachten te redden. De hoog oplaaiende vlammen
beletten dit echter.
de aangetrokken tot het grootse en
tot het monumentale. Daarom voelde
hij zich in een orkest op zijn gemak.
Er is immers geen 'enkel apparaat,
dat zich zo goed leent voor de ver
tolking van het monumentale als het
orkest. Strauss had een machtig ta
lent om orkestmuziek te schrijven
Geen enkele van zijn tijdgenoten
wist de orkestklank zo beeldend te
gebruiken als hij; De componisten
wendden zich af van de absolute
muziek. Muziek alleen trok hen niet
meer, de literatuur wordt er bijge
haald, begrippen en het leven zelf,
ziedaar de aanleidingen, tot compone
ren.
Zo ontstonden ook Strauss' „Ton-
dichtungen". Muziek blijft bij hem
wel nummer één. maar hij ziet kans
om materiële zaken in klanken om
te zetten. „Ik zal niet rusten voor ik
een logarithmentafel op muziek heb
gezet" zo heeft hij eens spottend op
gemerkt. Daarom ook had hij een
afkeer van zuiver-muzikale vormen
zoals de fuga.
Strauss was een zeer vruchtbaar
componist; het ene werk na het an
dere verscheen: Don Juan, Macbeth,
Tod und Verklarung, Till Eulenspie-
gels lustige Streiche, Also sprach
Zarathustra. Ein Hcldenleben, de
opera's Salomé. Elektra en „Der Ro-
senkavalier", zijn populairste werk.
VIJF EN TACHTIG....
Donderdag is deze man, die een
der grootsten van zijn tijd was, over
leden. Vijf en tachtig jaar is hij ge
worden en de meeste daarvan ston
den in dienst der muziek. Na de oor
log is hem verweten, dat hij niet
uitsluitend de muzi^c diende, maar
ook de Nazi's. In 1933 werd Strauss
nl. president van de Reichsmusikkam-
mer, doch in 1936 nam hij zijn ont
slag. De grote Duitse cultuurdragers
verdwenen uit het Derde Rijk: Ste
fan Zweig, Thomas Mann, om enkele
te noemen, Strauss bleef echter. Dit
werd hem door sommigen kwalijk
genomen.
In Nederland kwam het werk van
Strauss in het middelpunt van de
Nederlandse belangstelling te staan
door het Motamorphosen-incident.
Eduard van Beinum opende het con
certseizoen 19471948 van het Con-
cergebouworkest met „Metamorpho-
sen" van Strauss. Enkel? critici be
schuldigden de componist" er van dit
werk geschreven te hebben als een
Requiem voor Hitier. Zij leidden dit
af uit de woorden „In Memoriam"
op de laatste pagina van de parti
tuur en uit de datum: 12 April 1945.
In Engeland dacht men er blijk
baar anders over. want daar heeft
Strauss na de oorlog nog gedirigeerd
en oogstte hij grote successen.
De duistere punten in Strauss' le
ven ten ODzichte van het Nazi-regiem
zullen wel duister blijven. Zijn com
posities staan hier evenwel buiten.
Het zijn de scheppingen van een
groot dichter in de muziek.
'Ter gelegenheid van de vijfde herdenking van het begin der spoorweg
staking in Nederland, zal de intergeallieerde vrlendschapstrein van de
„Association Interalié des Résistants du Rail" een bezoek brengen aan
Nederland. De trein bevat een verzefstentoonstelling- en een bio scoopry.
tuig, en zal een tournée maken, waarby een vijftiental stations zal worden
bezocht. Op 17 September a.s. komt de trein op het station Utrecht-Malie
baan aan. Op 29 October is de trein te Middelburg.
Boven: een doorkok in een der ry tui gen, onder: het Interieur.