Zo brak Wereldoorlog II uit... ALS GAST BIJ DE LAPPEN Het dramatische Augustuseinde van 1939 Zeeuwse Almanak MINDERHEDEN IN 1ND0NES1E Klein volk handhaaft eeuwenoude tradities MAANDAG 29 AUGUSTUS 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 Stalin gaf Hitier de handen vrij. Tien jaar geleden stond de mensheid aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog. Tien jaar geleden liepen in alle steden van Europa de men. sen des avonds by drommen naar de dagbladburetaux, waar het ene bulle tin na het andere werd opgehangen en luidsprekerinstallaties de berichten ook hoorbaar maakten. Andere zaten met bevende harten bij hun radio toestellen, geen nieuwsuitzending overslaand. Allen voorvoelend, dat een nieuwe oorlog zou uitbreken, tegen beter weten ln hopend, dat de catastro fe op het laatste moment toch nog vermeden zou kunnen worden. Tien jaar geleden waagden in de Duitse steden nietige groepjes vrou wen het om te demonstreren tegen de oorlog en voor de vrede. Zij werden weggevaagd door Hit- Iers bruine benden, die juichend door de straten trokken in het vooruitzicht van hun snelle zegepraal, die Hitier immers beloofd had. In de Rijkskan selarij en in Berchtesgaden speelden de Nazileiders koel en berekend hun spel. Zij geloofden niet aan oorlog, zij hadden alleen hun eigen volksmas sa opgezweept. Zij waren ervan over tuigd, dat noch Engeland, noch Frankrijk het tot een conflict zouden laten komen. Ook ditmaal, nu het om Polen ging, zouden zij op het aller laatste nippertje de Duitse verlan gens inwilligen SPANNING. HET PAUZE JAAR Het had dat gehele jaar reeds ge spannen. Toen Hitier op de 30ste Januari zijn traditionele rede hield ter herdenking van het aan het be wind komen van de Nazis in 1933, Tien jaar geleden, op de 1ste September brak de tweede We. .•eldoorlog uit. Het relaas der gebeurtenissen in de Matste da. gen laat zich lezen als een de tectiveroman. In drie korte ar tikelen roepen wy het weerga, loze drama der laatste Augus tusdagen van '39 nog eenmaal voor onze lezers op. V had hy met een verbijsterende bruta liteit ronduit verklaard, dat hij, toen de inbezitname van Oostenrijk vol tooid was, onmiddellijk bevel had ge geven aan het leger om 2 October 1938 tot een militaire actie tegen Tsjecho SlowakHe over te gaan. Hui verend hoorde Europa, dat alle scho ne beloften, die dus lagen tussen Oostenrijks ondergang en de smadelij ke conferentie van München, waarbij Tsjecho Slowakije geofferd werd, slechts ten doel hadden gehad Hit- Iers ware bedoelingen te maskeren. Zes weken later ontbood de Führer de leidende Tsjechische staatslieden naar Berchtesgaden en maaJkte een eind aan de onafhankelijkheid van hun staat. Bohemen en Moravië wer den Duits protectoraat en Slowakije werd een vazalstaat van Berlijn. OORLOG? Het offer van München was ver geefs geweest. Een golf van veront waardiging ging door Europa. En 't zag er in die Maartdagen van 1939 naar uit, dat een conflict reeds on vermijdelijk was geworden, te meer, omdat Roosevelt op 15 April nog een persoonlijke poging waagde om Hit- Ier de veiligheid van dertig met name genoemde staten te doen garanderen in ruil voor economische steun en...... mogelijke teruggave der Duitse kolo niën, maar Hitier dit aanbod, deze poging honend van de hand wees. Wel proclameren de aan grenzenlo ze zelfoverschatting, aan hoogmoeds waanzin leidende Duitse kanselier nu zijn eisen jegens Polen. Dat gebeurde op 28 April: tegelijkertijd werden door Duitsland het vlootverdrag met GRAUWE ZONDAG Geen aasje wind op Zondagmorgen. De zeilers, die anders de Zeeuwse wateren bevolken, zetten bedrukte ge zichten. Ze aarzelen tussen „naar bui ten gaan" oj maar blijven liggen in de haventjes en in plaats van zeilen een partijtje kien te spelen. Er waren na tuurlijk optimisten, die naar buiten gingen. Aanvankelijk was het een drijjpartij en wie een motor aan boord hadsloeg hem aan. Maar 't is 'n mis troostig gezicht, zeilscheepjes op hun motor te zien varen. En vele zeilers zetten dan ook hun schip op een bank en gingen zwemmen en.... eten. Een verloren zeildag werd het ech ter niet. Later stak de wind op. En wie het tij mee had, haalde de schade der windloze uren in. De zeilen bol den, dg bries zong in het stag, het water van Ooster. en Wester Schelde spatte op voor de boegen, kortom: het viel allemaal wel mee. Dé gelukkigen, die op het water kon den toeven, hebben Zeeland op zijn allermooist gezien. De kusten der eilanden grauw in de nevel, de dorpen en steden als vage silhouetten achter de dijken en de auinen. 't Water en de hemel somber en dreigend, soms bijna beklemmend. Nooit voelt men zo goed, dat Zeeland aan het water is ontrukt en nog altijd tegen het water strijdt, als op grauwe dagen, zoals deze Zondag. En het mooist van alle vérgezichten op Zeeland was ook ditmaal het ge zicht op Veere. Onvergelijkelijk is de karteling van het silhouet, dat Grote Kerk, stadhuis en Campveerse toren tegen de wolken tekenen. Zo sierlijk, zo harmonisch, zo stemmig, zo schoon. Zeeland is geen land van zeilers. Zeer vele boten voeren Engelse, Bel gische, Franse vlaggen; de Nederland se vlaggen waaien veelal op boten uit andere provincies. Daar weet men blijkbaar opperbest, dat Zeeland een uitgelezen ,zeilland" is. De Zeeuwen zeilen niet. Jammer toch. van de oorlog, die aan zovele millioe. nen het leven kostte. Maar voor deze tweede Wereld, oorlog uitbrak, in de luttele dagen, die de 21ste Augustus scheidden van de 1ste September, volgde er nog een diplomatieke activiteit, zoals de mensheid nimmer had aanschouwd, om de vrede te redden en Duitsland terug te houden van de laatste, nood. lottige stappen. Duizenden en duizenden volgden tien jaar geleden het verloop daar. van met bonzend hart, met lngehou. den adem. Nu, tien jaar later, laat het relaas zich lezen als een detectiveroman, even sensationeel, even spannend, even luguber Engeland heeft dollars nodig. Het Amerikaanse-departement van buitenlandse zaken heeft bekend ge maakt, dat Zaterdag besprekingen zullen beginnen ter voorbereiding van de bijeenkomst tussen de ministers van financiën van Engeland, Canada en de Ver. Staten, die op 7 September as. te Washington zullen vergaderen. Deze voorbereidende besprekingen, die döor deskundigen van de drie landen zullen worden gehouden, zul len beperkt blyven tot technische aangelegenheden. Zy beogen de feite lijke posities der landen vast te stel len, aoch zij zijn niet bedoeld als on derhandelingen. De N.V. Philips Gloeilampenfabriek heeft besloten haar werkplaats te Kerkra- de, die ongeveer asderhalf jaar geleden werd opgericht als hulpafdeling van haar machinefabriek te Eindhoven, te sluiten in verband met de mogelijkheid om de betrokken werkzaamheden naar de Eind- hovense bedrijven over te brengen. Engeland en het niet-aanvalsverdrag met Polen opgezegd. Engeland en Frankrijk hadden reeds eerder ver- klaard Polen te zullen steunen. Po-1 len wees op grond van deze verzeke- ring de Duitse eisen af en zeide geen I vrede tot elke prijs te wensenNu i moest het conflict uitbrekenj RUSLAND Er gebeurde echter niets. De waak- j zaamheid der millioenen in Europa verslapte. Men gaf zich over aan 'de ijdele waan, dat Duitsland zich door Engeland en Frankrijk had laten im poneren. Wat in werkelijkheid geschiedde, was, dat Hitier onderhandelingen aanknoopte met Sow jet Rusland, 'dat toendertijd reeds maanden bespre kingen voerde met Engeland en Frankrijk. Zorgvuldig werden deze onderhan delingen tussen nationaal socialisten en communisten geheim gehouden. Waren zij bekend geworden, niemand zou trouwens geloofd hebben aan een tastbaar resultaat. Water en vuur immers konden onmogelijk samen gaan. DONDERSLAG BIJ HELDERE HEMEL Maar zij gingen samen. Op 19 Augustus werd bekend gemaakt, dat Duitsland en Rusland een handelsver drag hadden gesloten, op 21 Augus tus kwam als een donderslag bij hel dere hemel de tijding, dat er ook een niet-aanvalsverdrag was afgesloten. Engeland en Frankrijk werden er volkomen door verrast: het was voor de democratische staten een diploma tieke nederlaag, die haar weerga in de historie niet kende. Eensklaps had Hitier de handen vrij gekregen. Zelfs als Engeland en Frankrijk bij een ge wapend conflict Polen te hulp zou den snellen, zou Hitier niet meer be vreesd behoeven te zijn voor een twee frontenoorlog. Rusland en Duits land hadden onder elkaar Oost- en Midden Europa verdeeld Dat de oorlog nu uit zou breken was duidelijk. Stalin had door zijn bondgenootschap met Hitier de laat. ste hinderpalen, die tussen Hitier en een nieuw succes schenen te staan, weggenomen. Evenzeer als by Duits land, ligt bij de Sowjetunie de ver- antwoordelykheid voor het losbarsten Stromingen met tegengestelde wensen. Voor de oorlog trokken jaarlijks duizenden vreemdelingen naar Middelburg, om in de eerste plaats het zeldzaam mooie Gotische stadhuis uit de 16de eeuw te bewonde ren. Doch ook de oude Koorkerk met de 85 meter hoge „Lange Jan" werd nooit door de vreemdelingen vergeten. De „Lange Jan" staat nu in de steigers. BRIEVEN UIT HET HOGE NOORDEN (IV) (Van onze Zweedse correspondent). FLaLLASEN. Augustus. Eigenlijk was het een vergissing, dat ik in Fl&llasen uit de trein stapte. Ik had in Kiruna de boemel naar GalUvare genomen en er geen re kening mede gehouden, dat het treintje hier in het hartje van Lapland een opont houd heeft van ruim twee uur om de D-trein naar Stockholm te laten passeren. Maar deze vergissing speet me hoegenaamd niet, want zodoende ben ik in staat ge weest een gesprek aan te knopen met de station-chef. En juist deze vriendelijke baas wees me het paadje dat ik moest volgen om naar een nederzetting van een klein honderdtal Lappen te komen. Het is geen gemakkelijke weg. die de Lappen vérbindt met de wereld het station, dat tevens hun postkantoor is. Tienduizenden muggen houden er de wacht. En als bijzondere verrassing moet men om de 500 meter een moeras over steken. Weliswaar hebben de Lappen er een paadje aangelegd door twee smalle boomstammen naast elkaar te leggen, maar het lopen daarop eist nog al enige behendigheid. Ik moest tenminste mijn voet herhaaldelijk uit de modder trekken. Zo had ik wel twee uur geworsteld, toen ik plotseling voor een groot hek kwam te staan. De deur stond open. Ik had er ook moeilijk om heen kunnen lo pen, want de lengte er van bedraagt on geveer200 km. De Lappen hebben het lang geleden opgetrokken om te voorko men, dat hun rendieren de wijk nemen. Gedurende het volgende uur moest ik ietwat klimmen. De grond werd droger en ik passeerde meertjes met helder wa ter. Volgens mijn berekeningen kon het niet al te ver meer zijn. Maar Wie be schrijft mijn verbazing, toen ik plotse ling uit het bos stapte en tussen twee hoge bergen een open vlakte voor me zag. een vallei, die niet schilderachtiger had kunnen zijn. Heel in de verte zag ik rook op stijgen. Daar ging ik op af al kwam ik mezelf voor als de held in een of andere Amerikaanse film. Wantrouwend bleef het oude Lappen- vrouwtje staan. Op mijn vriendelijk „god dag, god dag" reageerde ze met op een hutje te wijzen, dat temidden van de ne derzetting stond. Daar moest ik me ze ker melden. In het geheel had ik er dertig verblijf plaatsen geteld, die zonder enig systeem bij elkaar stonden. Ze waren allemaal rond gebouwd. 2 tot 2.50 meter hoog en hadden een doorsnee van een meter of vier. Zoals ik later zag waren ze van wel 5 cm. dikke planken gebouwd. Deze plan ken werden echter nog door een dikke laag mos beschermd, dat wederom door een net van tekken werd vastgehouden. Heel beleefd bleef ik voor een deur IH kA*ÉË2ï i POLCIRKELN B Hoe de Poolcirkel is aangegeven. De Lappen van Noord-Zweden in zomerdraebt. van een hoogte van 1.50 meter staan, toen ik daar had aangeklopt. Een jeugdige Lap opende. Ik stelde me voor en vertelde in het Zwèeds, dat ik een Nederlander was, die gaarne gedurende een uur het dage lijks leven van de Lappen wilde gade slaan. En nu geef ik mijn lezers te raden, wat hier het antwoord op was? ..You are welcome!" en dat in vloeiend Engels. SLECHTS 6000 LAPPEN Zo zat ik dan op mijn hurken om het dovende vuur in een Lappenkeet aan dachtig te luisteren, wat die jongeman te vertellen had. Hij had als zovelen in Gallivare de school bezocht. Daar is een school, waar de Lappenkinderen ge durende de winter blijven. Wat hij er ge leerd heeft? Eenvoudig alles, wat ook de Zweedse kinderen leren. De Lappen ne men hun lessen alleen maar "een beetje vlugger door, maar doen het niet min der grondig. Er zijn niet veel echte Lappen meer, vertelde hij verder. In heel Zweden mis schien nog maar een kleine zesduizend. Langzamerhand worden ze allemaal honk vast. Of ze huwen met Zweden en wor den dan door ons eigenlijk niet meer als Lappen beschouwd, omdat ze dan toch ook in de stad gaan wonen. Wij wonen nu al tien jaar op dezelfde plaats, legde hij voorts uit. We verdienen de kost voornamelijk met het bedrijven van land- en bosbouw. En heeft u geen rendieren, schoot het me uit mijn mond? De vraag was eruit eer ik het wist, de fout was niet meer goed te maken. Een Laplander, moet u weten, mag men namelijk nooit naar het aantal rendieren vragen, dat hij zijn eigendom noemt. Dat is zijn kapitaal. Ik vraag u toch ook niet, geachte lezer, hoe veel geld u op de bank heeft, is 't niet? Natuurlijk, antwoordde mijn gastheer ont wijkend. Maar rendieren hebben ze eigenlijk al lemaal. Deze dieren leveren nu werkelijk alls, wat ze nodig hebben: melk, boter, kaas, vlees, vet, pees (om te naaien), mest (hun brandstof), haar (voor kleren) en huiden. Uit de beenderen worden, af gezien van de huishoudelijke voorwerpen, souvenirs gemaakt. Er gaat dus niets ver loren. Bovendien doen de beesten nog dienst als lastdier en trekken 's winters de slee. GEEN BELASTING! Mijn Lap vertelde nog van de bevoor rechte posities, die zij innemen. Ze heb ben nagenoeg geen belasting te betalen, zijn in vredestijd vrijgesteld van mili taire dienst en storen zich niet aan de geographische grenzen. Wij Lappen spre ken allemaal vier talen, namelijk ons taaltje, dat aan Fins en Hongaars doet denken, maar oorspronkelijk een Mon gools dialect is geweest, Fins, Noors en Zweeds. Hy liet me nog zijn winter-keet zien, die 40 passen verder stond, iets steviger was gebouwd en een klein voorvertrekje had. Bovendien stond er een bed voor zyn oude moeder in, die gedurende de zomer net als de anderen op takken, mos en bladeren slaapt, de voeten vlak by de in het midden van de keet gebouwde open haard. Ondertussen was het al aardig laat ge worden. Ik moest opstappen. Wacht u even, zei myn vriend, voor we afscheid nemen zal ik nog even met het station bellen. Dan weten ze, dat u terug komt. Anders maken ze zich misschien nog on gerust. Het duurde enige tyd, tot ik myn ver bazing te boven was en hem kon vertel len, dat ik voor de zekerheid om de tien minuten een stok dwars over het paadje had gelegd, zodat ik de weg steeds terug kon vinden. (Slot volgt). (Nadruk verboden). (Van onze parlementaire redacteur) Hoewel de Ronde taf el-conferentie reeds enige dagen duurt en enige commissies en sub-commissies aan het werk zyn getogen om in onder, linge, niet openbare bijeenkomsten de problemen te bespreken, die om een oplossing vragen, is omtrent de positie van de minderheden op de R. T.C. nog niets positiefs bekend ge worden. Wel heeft de delegatie van de B.F.O. een ontijdig en verwarringwekkend communiqué uitgegeven, waarin zij als haar mening te kennen geeft, dat de minderheden als zelfstandige groep, die slechts ter R.T.C. kan worden toe gelaten, indien één der delegaties daar toe de wens te kennen geeft, alleen gehoord kunnen worden na een daar toe strekkend, eenstemmig besluit van de Centrale Commissie. Doch daarme- de is nog niets gezegd omtrent wat er J in feite gaat gebeuren. Mochten deze minderheden niet in de gelegenheid I gesteld worden om zich als groep te laten gelden, dan is de Nederlandse regering bereid de minister van Overzeese Gebiedsdelen, mr. J. H. van Maarseveen, heeft dit in het laatste In- donesië-debat in de Tweede Kamer uitdrukkelijk verklaard vertegen woordigers der minderheden in de Ne derlandse delegatie, hetzij als leden, hetzij als adviseurs, op te nemen. ONDERHOUD MET INDO- EUROPEAAN Wij hadden over het minderheden probleem een onderhoud met de heer J. P. Snel, voorzitter van de Indone sisch Nationale Partij, een intelligen te, nog vrij jeugdige Indo-Europeaan, die op het ogenblik ter gelegenheid van de R.T.C. in Den Haag vertoeft en die ons een objectieve en overzichte lijke schets gaf van wat er onder de minderheidsgroepen leeft. Hij onderscheidde drie richtingen. De eerste houdt vast aan de denkwij ze: wij zijn Nederlanders en wij wen sen dat te blijven; niet door naar an dere landen te trekken, maar door Jn de Indonesische Archipel te blijven. Het is de aanhangers van deze groep duidelijk, dat men toch niet collectief kan emigreren en dat individuele emi gratie geen oplossing brengt. Hoe kan men dan wel zijn Nederlanderschap handhaven in het land, dat men als zijn vaderland voelt? Niet door op het gebied van de Republiek en de B.F.O. te blijven, maar door een bepaald stuk grond te claimen en daar te werken, zeggen zij. Die grond zal de Neder landse provincie moeten zijn< Dat brengt mee, dat het Rijk in Europa blijvende steun economisch, finan cieel, cultureel en ook militair zal dienen te verlenen en dat daarvoor on geveer een half milliard ter beschik king moet worden gesteld. Dit is de zogenaamde Nieuw Guinea- groepering, bestaande uit verschillen de organisaties met tezamen ongeveer 10.000 a 12.000 leden. Deze verenigin gen zijn: 1. de Vereniging Kolonisatie Nieuw Guinea: 2. de Groter Neder land Actie; 3. de Nieuw Guinea Ne derlandse Vrouwenbond; 4. de Neder lands-Indische Pensioenbond; 5. de Nederlands-Indische Bond voor ex- krijgsgevangenen en geïnterneerden; 6 het Nederlands Cultureel Verbond. TWEEDE GROEP Een tweede groep is verenigd in het Indo Europees Verbond en telt circa 8000 leden. In wezen is dit ook geen politieke, maar wel een sociaal- economische groep. Men onderscheidt er twee richtingen in: de Nieuw-Gui- nea-gezinden en zij, die zich stellen op de staatrechtelijke basis van het Indo nesiërschap, hoewel zij zich wel willen blijven aansluiten bij de Nederlandse cultuur. Onder de drang van de om standigheden stelt de laatstgenoemde stroming het burgerschap op de voor grond. De Nieuw-Guinea-gezinden, die vrij sterk in aantal geweest zijn, willen Nieuw Guinea wel zien als een land met een aparte status en opgenomen in de V.S.I., maar toch Indonesië als hun stamland blijven beschouwen. Zij nemen tegenover de eerste hoofdgroep dus 'n gematigd Nieuw Guinea-stand- punt in. INDO NATIONALE PARTIJ De aanhangers van de derde hoofd groep, de Indo Nationale Partij, waar van onze zegsman, de heer Snel, voor zitter is, verklaren onomwonden: In donesië is ons vaderland en door onze geboorte en doordat wij als het ware geheel met dit land verweven zijn. De Ver. Staten van Indonesië zijn straks de souvereine, onafhankelijke; eenheid, Besprekingen te Batavia. Te Batavia werd een bijeenkomst van de Nederlandse, de Republikein se en B.F.O.-delegaties onder auspi ciën der Unci gehouden. iDt was de eerste voltallige bijeen komst der delegaties sedert het ver trek van de voornaamste gedelegeer den naar Den Haag. Zy was. vol gens de woorden van de Australische voorzitter der bijeenkomst, de heer Pritchett, belegd, teneinde hetgeen bij de vorige besprekingen te Batavia was bereikt, ai te ronden en aan te vullen. Ofschoon het door de Unci uitge geven communiqué alleen melding maakt van de besprekingen over het vrijlaten der politieke gevangenen en het vraagstuk van de materiële voor ziening voor .de republikeinse gebie den, hebben er tussen de Nederlandse en de republikeinse delegaties even eens besprekingen plaats gevonden over het vraagstuk van het herstel van de normale en regelmatige ver bindingen met de republikeinse ge bieden. Keizer Haile Selassie van Ethiopië heeft bevel gegeven de leiders van de zes honderd spoorweglieden, die in de afge lopen week de kantoren en fabrieken van de FransEthiopische Spoorwegmaat- schappij bestormden, op te hangen. De minister van financiën ln Oost- Indonesië M. Hamelink. waarvan wij deel willen uitmaken. Wij zijn daartoe gerechtigd. Wij' stellen ons uit hoofde van positieve gevoelens en dus niet bijvoorbeeld uit wrok cul tureel behoren we tot Nederland; de heer Snel. die vijftien jaar in Neder land gewoond heeft, liet dit voor zich zelf duidelijk uitkomen op het standpunt van het Indonesisch staats burgerschap. ARABIEREN EN CHINEZEN Buiten de eigenlijke Nederlanders^ep de Indo-Europese Nederlanders, vaste bewoners van Indonesië, is er nog de minderheidsgroep van de Arabieren en de Chinezen. Zij speelt echter geen rol van enige betekenis, omdat zij staatsrechtelijk nooit een overheersen de positie heeft ingenomen. Als groep zullen de Arabieren en Chinezen dljs zeker op de Ronde Tafel Conferentie geen stem in 't kapittel hebben. Niét- temin zullen zij zich kunnen laten ho ren, omdat Arabieren en Chinezen in de delegatifes van de Republiek en cfe B.F.O. zijn opgenomen. Ook bij de heer Snel leeft het ver langen om zich ter R.T.C. over zijn verlangens te uiten, maar niet als lid of adviseur van de Nederlandse dele gatie. Want dit zou betekenen, zo be ëindigde hij ons onderhoud, dat ik zelf een tegenstelling ga scheppen met de B.F.O. en de Republiek. Wij willen na melijk ook Indonesiërs zijn en dan moeten we ons niet binden aan de Nederlandse delegatie. (Nadruk verboden) Het Wereldgebeuren Het werk van de I.R.O. Dezer dagen werd er via een offi ciële publicatie nog eens aan herin nerd, dat half 1950 de internationale vluchtelingen-organisatie van de V.N.. de I.R.O., de werkzaamheden zal stopzetten. Deze organisatie, die veel humanitair werk heeft verricht en in Juli 1947 startte zal nog een keer algemene in ventarisatie houden en dan de reste rende zaak overdragen. Het is belang wekkend met enkele cyfers het pro bleem, waarvoor de I.R.O. stond, nog even te illustreren. Bij het einde van de oorlog immers bevonden zich liefst 12 millioen personen buiten hun va derland. Toen de I.R.O. in Juli 1947 haar taak aanving, had zij ongeveer 1.300.000 verplaatste personen en vluchtelingen in de vele Europese landen in bescherming te nemen en te trachten deze naar een definitie ve bestemming te brengen. Het is echter duidelijk, dat dezè werkzaam heden een tijdelijk karakter moesten hebben. Vroeg of laat moeten deze personen een definitieve bestemming gevonden hebben. Op de verplaatste personen, die zich merendeels in kampen in Centraal Europa bevinden, wordt invloed uitgeoefend om een definitieve bestemming voor de naas. te toekomst te kiezen. De I.R.O. heeft sinds 1 Juli 1947, 505.000 personen naar hun bestem ming gebracht. Naar schatting zijn er thans nog 650.000 personen over, waarvan men verwacht, het grootste deel in de loop van het volgend jaar naar zijn definitieve bestemming ge bracht te hebben. Dit is mogelijk door de zgn. „resett lement schemes.", volgens welke door de Ver. Staten 200 000. door Canada 100.000 en door Australië eveneens 100.000 personen in die landen zullen worden opgenomen. Per maand worden ongeveer 30.000 tot 35.000 personen overzee vervoerd. Voor een der grote problemen dér emigratie, de mogelijkheden van ver voer, heeft de I.R.O. een oplossing gevonden door zelf schepen in de vaart te nemen. In totaal zijn er op het ogenblik 33 schepen door de I.R. O. voor deze transporten in de vaart gebracht. Dat alles betekent, dat, indien alle geselecteerde personen zijn vertrok ken en de aantallen zijn bereikt, er naar schatting nog een 150.000 perso nen zullen overblijven. Men moet de ze beschouwen als de ..harde kern". Daarvoor zal geen verplaatsing mo gelijk zijn. Het betreft hier ouden van dagen, zieken, personen, die in gezinsverband willen blijven. Zij zijn verspreid over verschillende landen. Zo ziin de meesten in Duitsland, ve len zijn er ook in Italië en Oosten rijk. In mindere mate verblijven er in andere landen, zoals in ons land. De enige oplossing voor deze groep zal zijn, dat zij door de nationale on dersteuningsorganen wordt opgevan gen. Als de werkzaamheden van de I.R. O. op 30 Juli 1950 een einde genomen hebben dan hoopt men, dat er door de Ver.' Naties een lichaam wordt in gesteld', dat de vluchtelingen en ver plaatste personen onder zyn bescher ming kan nemen. Het is moeilyk te zeggen hoeveel vreemdelingen zich in ons land be vinden, die menen recht te hebben op bescherming van de I.R.O.Onze Rijksvreemaelingendienst beschikt niet over de definitieve cijfers. Men schat evenwel, dat dit aantal ln ons land ongeveer 20.000 bedraagt. Nu verleent de I.R.O. enerzijds wet telijke bescherming. Zij geeft advie zen en medewerking in al die geval len, waarin betrokkenen zich niet kunnen wenden tot bijvoorbeeld het ministerie van buitenlandse zaken of tot de diplomatieke vertegenwoordi ger van hun land. Anderzijds geeft do I.R.O. financiële steun voor le vensonderhoud, die echter alleen ge boden wordt, indien de betrokkenen in uiterst zorgelijke omstandigheden ver keren en de nodige ,hulp niet van an dere instanties ontvangen. Het aantal personen, dat in ons land financieel door de I.R.O. ge steund wordt, is in de loop van de laatste drie jaar teruggebracht van zes zevenhonderd tot ongeveer 160. De I.R.O. heeft ook 60 naar ons land uitgeweken buitenlandse stu denten onder haar bescherming ge nomen. Er worden pogingen ln net werk gesteld nog een veertigtal voor het laatste studiejaar hier toe te la ten. waarna de aan afgestudeerden hier een werkkring kunnen vinden.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3