EEN LANDHUISJE BOUWEN
IN VRIJE OGENBLIKKEN
VLISSMENS PROMENADE
DE ONBEKENDE
VOOGD
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1949
De bouw duurt 3 maanden
Deskundigen nlt de VUaaüxse bouwwereld tonen levendige belangstelling voor
een landhuisje, dat thans verrijst aan de Zandweg bU de Leeuwen trap te Vlierin
gen. Midden op de dog Is het op deze bronwerlj bladstil, men hoort er geen homer-
geklop en geen stemmen van nijvere werkers.
Maar 's morgens om holt zes of 's avonds om half den kan het er druk toegaan,
want dan wordt er getimmerd en gemetseld In Ul-tempo.
Dit landhuisje wordt namelijk door de
toekomstige bewoner zelf gebouwd met
behulp van enkele vrienden en zij doen
dat in hun vrije tijd.
Nieuw is het systeem niet. We nemen
aan. dat de oude Batavieren toen ze hun
boomstamboten verlieten om zich op de
..bat ouwe" en de „vale ouwe" te vesti
gen ook met behulp van vriendjes zo tus
sen het jagen, vissen en bierbrouwen
door. hun huisjes bouwden.
Maar het systeem was wat in het ver
geetboek geraakt en het is aan het perso
neel van de Philipsfabrlekcn te Eindho
ven te danken, dat het weer actueel Is
geworden. Men is daar namelijk begonnen
met de vrije-tijd-woningbouw en men
heeft daarvoor duchtig de grote trom ge
roerd. Het Vllssingse bouwertjtje aan de
Zandweg ls een gevolg von die propagan
da.
—„Wat doe Je, zo vroeg ons de
eigenaar van het toekomstige landhuis.
„als Je geen huls hebt? it goot zelf
bouwen!"
HU toonde ons de bouwvergunning, die
officiële instanties hem verstrekten. Het
verzamelen van de vereleta paperassen
was hem nog al meegevallen. Moeilijker
ging het met de materiaal-aankoop en hij
was al van plan uitsluitend oud hout voor
Hel Wereldgebeuren
Verdediging van
Labour
De economische crisis in Enge
land is sneller gekomen dan werd
verwacht en voorspeld; het heeft
de Britten niet weinig verontrust.
Een half jaar geleden nog achtten
zy een begrotingsevenwicht binnen
hun bereik en maakten zy van de
gelegenheid gebruik hun buren zon
beetje dc les te lezen over de deugd
van spaarzaamheid en geleide eco
nomie. Nu zijn de rollen omgekeerd
en ls Engeland afgedaald tot de
laatste plaats op de ranglijst van
de Massnall-landcn.
Van alle kanten, zowel vanuit
Amerika als vanuit Europa, wordt
Labour thans aangevallen. De Brit
se crisis zou niet voortspruiten uit
harde economische wetten, maar uit
de blinde, doctrinaire voorkeur voor
socialisme, geleide economie en con-
Labour is de zondebok. Zelfs En-
gelands partners In het plan Mars
hall stellen hun buurman alleen
aansprakelijk voor het feit, dat Eu
ropas dollartekort maar niet wil
minderen.
We sLlptcn gisterën aan, dat net
gezaghebbende en onafhankelijke
Londense blad „The Economist" half
Augustus in een opzienbarend hoofd
artikel voor Labour op dc bres
sprong. Het is de moeite waard t
zeer aanvaardbare betoog van de
Economist even te volgen, want er
wordt in afgerekend met enkele even
hardnekkige als populaire misvat
tingen
Het'spervuur van critlek op La
bour doet in sommige regerings- en
zakenkringen de illusie ontstaan,
dat slechts op de een of andere wij
ze de Labour-leiders van de dwalin
gen huns weegs afgebracht behoe
ven te worden om de zaak weer in
het reine te brengen.
Niets is minder waar.
Al sedert 30 jaar voltrekken zich
veranderingen tussen de oude indu
striële landen van Europa en de nieu
we industriële reus in dc Nieuwe
Wereld en die beiden hebben de ont
wikkeling versneld.
Na dc tweede wereldoorlog zyn
de verhoudingen nog enigszins ver
huld geweest, de Amerikaanse hulp
verlening en de neiging in vele delen
van de wereld om alles te kopen wat
beschikbaar was tegen elke pry's.
Nu in 1949 komt de economische
wanverhouding tussen Europa en
Amerika omhoog als een rif, dat
tydclijk onder een springty verbor
gen bleef.
Het is onjuist en onblllyk de
schuld van een grote economische
aardverschuiving te werpen op een
enkel land. Br is hier wellicht even
min van schuld sprake als by een
gewone aardverschuiving als na
tuurkundig verschijnsel.
Waarom schijnt de Britse crisis
zoveel erger dan die in andere lan
den? Ten dele is dit te wijten aan
het eenvoudige feit, dat deze crisis
zoveel meer besproken wordt. De
toepassing van economische analyse
en critiek is in Groot-Brittannië
gebruikelijker dan in andere Euro
pese landen. Ten dele ook ligt de
oorzaak daarin, dat Groot-Brittan
nië veel afhankelijker is van de in
ternationale handel dan de meeste
andere landen en dat een of andere
ziekte van deze landen daarom
een onmiddellijker en diepere uit
werking heeft dan in andere landen.
Voorts heeft Grobt-Britt&nnië te lö-
den onder de omstandigheid, dat t
de bankier is van het gehele ster-
linggebicd, een functie, waarvan
men het belang zelfs In Washington
begint in te zien. Tenslotte heeft
Engeland zes jaar lang zijn reser
ves en beleggingen in het buiten
land moeten gebruiken voor het ko
pen van wapens en voedsel voor de
gemeenschappelijke striid tegen Na-
zi-Duitsland. Andere Europese lan
den, hoewel zij op een andere ma
nier te lijdon hadden, waren in staat
hun bezittingen en beleggingen, al
thans een groot deel ervan, door
neutraliteit ot, bezetting te behou
den.
De economische moeilijkheden,
waarmee dc Atlantische wereld
worstelt en die de resultaten van
het plan Marshall dreigen teniet te
doen, kunnen niet worden opgelost
door een enkel land.
Aldus ls de kern van het betoog
in de Economist. Het verdient be
kendheid ook in Nederland. Ons
land is door de harde feiten wel
licht meer gebonden aan Engeland
en het sterfing-gebied dan aan de
Benelux en heeft ex veel belang bij,
dat Cripps en Bevin straks in
Washington het been stijf houden
bij al te vergaande Amerikaanse
eisen.
de bouw te gebruiken. toen minister In 't
Veld plotseling de houtdistributie op hief.
MAXIMAAL 4 MAN.
Nu legt hb mooie vloeren van nieuw
hout in zijn bungalow.
Op 28 Juni ving hij met de bouw aan.
Meestal werkten er twee man en maxi
maal vier. Van die vier zUn twee niet-
geschoold, maar ze zfjn vol enthousiasme.
Snel verrezen de muren en na enkele we
ken ging het huisje onder de kap.
Eind September zal het klaar zyn. Het
bevat een grote woonkamer, drie kleine
kamers, een flinke keuken en een aan
gebouwde schuur. Alles is gelijkvloers. De
totale oppervlakte ls 88 M2 en de inhoud
ruim 300 M3.
Een deskundige, die een blik in het
huisje wierp verzekerde ons, dat het
netjes afgewerkt was. Uiteraard zal niet
alles aan en in dit huis door de toekom
stige bewoner en zijn vrienden zelf ge
maakt en aangelegd kunnen worden. Be
paalde installaties en aansluitingen mo
gen alleen uitgevoerd worden door be
voegde ambachtslieden. Maar wat timme
ren en metselen betreft hebben de man
nen vrij baan. De deskundige, die ons
voorlichtte, taxeerde de totale bouw-
waarde van het huisje als het gereed zal
zijn, op ongeveer f 15.000.Vanzelfspre
kend blijft de toekomstige eigenaar, dank
zij het vrUe-tUd-werk. een heel stuk on
der deze prijs.
GEEN SUBSIDIE.
De vraag of deze bouw-wtjze navolging
verdient, zal ongetwijfeld verschillend be-
antwoord worden al naar gelang het
standpunt, dat men wil innemen. Er is
echter een punt. waarover men het eens
fa en dat is. dat ook voor het Rijk deze
wijze van bouwen goedkoop ls. Er behoe
ven geen bijzondere faciliteiten voor ver
leend te worden, er wordt geen Rijkshy
potheek gegeven en de bouwer draagt in
alle opzichten het volledige risico voor de
financiering van zijn eigen huisje.
We hebben nog aan een van de hulp
krachten dc vraag gesteld of hij nu ook
een eigen huisje ging bouwen met dit
vriendenclubje.
„Ik denk er niet aan", zei hij, „want
dan zou mijn vrouw er elk Jaar wat bij
gebouwd of aan veranderd willen heb
ben..... ik zou mUn leven lang niet uitge
bouwd rokennee.... voor mijn vrouw
bever een huurhuis, waarvan we af moe
ten blijven".
Boulevard de Ruyter in zijn derde gedaante.
Een stad aan zee zonder strandboalevards is zo ongeveer hetzelfde
als een handelsstad zonder zakencentrum. Vandaar, dat de oorlogsver,
woesting In Vlissingen, ook al is het stadscentrum er nogal genadig af
gekomen, zo ernstig ls. De boulevards werden zwaar beschadigd.
Een fraai nieuto zakenpand op de hoek van de Scheldestraat en de
Verkuyl Quakkelaarstraat.
Hatta over de communisten
in Indonesië.
Twee leiders van de delegaties
naar de R.T.C. hebben meedegedeeld,
dat de conferentie beslissend zou zijn
voor de kracht van de communisti
sche party in Indonesië, aldus Sydney
Gruson in de New York Times. De
correspondent had intervieuws met
Hatta cn de Sultan van Pontianak
en schryft, dat Hatta verklaard heeft:
„militair kunnen wij de communisten
thans beheersen, doch wij moeten in
onze onderhandelingen alles vermij
den, wrat er op kan wijzen, dat wy
ons aan buitenlanders overleveren.
Dit zal invloed uitoefenen op onze
houding ten aanzien van kwesties,
zoals het handhaven van een mari
ne-basis door de Nederlanders, of
schoon deze kwestie zou kunnen
worden opgelost door één of andere
overeenkomst, waarbij de Nederlan
ders ons schepen zouden leveren en
wy een deel van de bemanning zou
den verschaffen."
Hatta gaf er de voorkeur aan dat
de communisten als wettige partij
zouden voortbestaan, omdat hy het
beter achtte, dat zij optraden in 'n
organisatie, die men kon gadeslaan,
dan dat zy ondergronds zouden moe
ten werken.
Bakkers vergaderden.
De Nederlandse Bakkersbond hield
te Doetinchem zyn 68ste jaarverga
dering onder voorzitterschap van de
heer W. C. Kappert. De vergadering
toonde zich ontevreden over de on
dernemers-belasting, hetgeen in een
telegram aan de minister kenbaar
werd gemaakt. By de rondvraag gaf
men de wens te kennen een vacantie-
regeling wetteiyk vastgelegd te zien.
Het woningbouwpeil.
In aanwezigheid van de directeur-
generaal van de wederopbouw en
volkshuisvesting, dr. ir. Z. Y. van der
Meer, en plaatselijke autoriteiten is
Donderdag te Apeldoorn door de di
rectie van Bredero's bouwbedrijf N.V.
de duizendste montagewoning van het
type R. S. opgeleverd.
Dr. ir. van der Meer hield een korte
toespraak, waarin hij met voldoening
wees op de mede dank zij de mon-
tagebouw steeds toenemende wo
ningproductie, waardoor dit jaar een
nieuwbouw van 40.000 woningen mag
worden verwacht, hetgeen betekent,
dat het gewone vooroorlogse peil weer
zal zijn bereikt.
Aan de Boulevards werden reeds tal
van panden hersteld.
Het eerste geheel nieuw perceel,
was een pension.
Het herstel van de boulevards en
van het badcentrum zal niet eenvou
dig zijn. Daarvoor zijn naast over
heidsbijdragen omvangrijke particu
liere kapitalen nodig, die niet zo
gemakkelijk bijeen te brengen zijn,
omdat de risicofactor en de rentabili-
teitskwestie een nauwgezette overwe
ging nodig maken.
Verheugend is het, dat het gemeen-
tebestuur van Vlissingen dit jaar een
j stimulerende voortvarendheid heeft
betoond door het herstel van de Bou
levard De Ruyter te laten voltooien.
Deze boulevard is thans een voortref-
I felijke „promenade" geworden en de
herbouwplichtigen, die daar vroeger
fraaie panden bezaten, kunnen thans
ernst gaan maken met hun herbouw
plannen. Zij weten nu waar ze aan
toe zijn en ze hebben de meest vér
strekkende medewerking van de over
heid gehad voor de verbetereing van
de weg, waaraan hun nieuwe huizen
straks zullen staan.
De boulevards van Vlissingen zijn
ontstaan in de negentiende eeuw. Men
begon destijds met het bouwen van
houten optrekjes en later kwamen de
stenen huizen.
Het enige oude monument langs de
boulevard is de Gevangentoren, welke
in vergelijking met de fraaie gebou
wen, die Vlissingen in het verleden
bezat en die verloren gingen, slechts
een armzalig en vrij lelijk rudiment
is van de vroegere vesting. Men heeft
deze toren laten staan en een vry
kostbare omlegging van de boulevard
moeten uitvoeren. Daarmede getuigt
Vlissingen van zijn historische zin, die
in het verleden wel eens minder ac
tief is geweest!
Waarom 's nachts geen
Wegenwacht?
DE AUTOMOBILISTEN ZOUDEN
HET ZEER TOEJUICHEN!
Bij talrijke automobilisten en mo
torrijders, die in de late avonduren
en des nachts van de grote verkeers
wegen gebruik maken, leeft zeer
sterk de wens om ook dan op hulp
te kunnen rekenen, wanneer zij een
mankement aan hun voertuigen krij
gen.
Overdag snelt de Wegenwacht,
het onvolprezen, actieve gele rijders
corps, over de wegen om zijn dien
sten aan te bieaen aan ieder, die
met panne te kampen heeft, maar
om half 7 's avonds rukken de keu
rig geüniformeerde mannen in. Dan
moeten de automobilisten maar zien,
dat zij zich redden.
Gemakkelijk is dat niet altijd. Inte-
gendeel. dezer dagen nog moest een
motorrijder zijn voertuig, waarvan
een der banden lek was geworden,
in het holst van de nacht van een
plek ergens tussen Rotterdam en
Delft naar Den Haag duwen
In België bestaat het plan om een
zogenaamd S.O.S.-net over het land
uit te spreiden. Om de drie kilome
ter zullen op de 70 hoofdwegen tele
foontoestellen worden geplaatst, die
's nachts door lichtsignalen worden
aangeduid. Ieder ogenblik van de
dag en van de nacht zullen de weg
gebruikers van deze toestellen ge
bruik kunnen maken en zij zullen er
lijsten bij aantreffen, waarop de
nummers vermeld staan van nabij
gelegen garages, van in de omtrek
wonende artsen of in de buurt ge
vestigde ziekenhuizen en politiebu-
reaux. Nog dit jaar zal men in Bel
gië tot deze sympathieke maatregel
overgaan.
Ook voor ons land zou dit stelsel
nuttige diensten kunnen bewijzen.
Doch veel zou al bereikt zijn, wan
neer de Wegenwacht zijn areid niet
beperkte tot half 7 's avonds, doch
ook gedurende de nachtelijke uren
zou surveilleren. Ontelbare automo
bilisten en motorrijders zouden dat
buitengewoon op prijs stellen!
De eerste boulevard, die de Vlissin-
gers kenden, bestond uit een straat
van gemetselde klinkers. Zij voldeed
in de negentiende eeuw wel, maar
toen moderne wegprocédé's meer in
gang vonden, werd in de twintigste
eeuw een asfaltdek over de klinkers
van de boulevard De Ruyter gelegd.
Dat wegdek voldeed. Het werd
echter in de jongste oorlog totaal ge
ruïneerd, ook al omdat grote defen
siewerken door de bezetters in en te
gen de boulevard geconstrueerd wer
den.
Nu heeft de Boulevard De Ruyter
zijn derde vorm gekregen en wel één
van de meest moderne. Er is daar 'n
rubber-asfalt-wegdek gelegd, van de
allernieuwste constructie. Deskundi
gen verwachten, dat het wegdek vele
tientallen jaren mee zal gaan en dat
de boulevard voor lange jaren één
der mooiste rij- en wandelwegen van
Zeeland en van Nederland zal zijn.
FEUILLETON
door
MARY BÜRCHELL
Ze voelde zich bovendien een klein
beetje gepïqueerd, omdat ze niets
meer van hem had gehoord sinds zijn
vertrek uit Fairlee. En hij had er nog
wel zo de nadruk op gelegd, dat ze een
heerlijke tijd samen zouden hebben
als ze in Londen kwam en dan was cr
ook die belofte nog geweest om haar
een paar van zijn clubs en iets van
zijn werk te laten zien.
Weliswaar waren zjj en haar voogd
nog pas een maand in Londen, maar
ze vond, dat Paul kans had moeten
zien haar op te zoeken of haar een
woordje te schrijven als hij werkelijk
zoveel belang in haar had gesteld als
eerst scheen.
Die dag echter kwam er wel een be
richtje van Richard, waarin hij schreef
dat hij gauw naar Londen zou komen.
Terwijl ze dit met Yorke besprak,
kreeg ze plotseling een idee:
„Hij moest maar met ons mee naar de
opera Donderdagavond, als hij bijtijds
komt", zei Norma, want haar voogd
had haar beloofd de opera te gaan ho
ren, waarnaar ze was genoemd. Justin
Yorke zei sceptisch: „Ik betwijfel of
een opera aan Inworth is besteed!"
„O neen, dat geloof ik ook niet
Maar ..Norma" is wel bijzonder mooi,
is het niet?"
Ja, dat vind ik weL Het wordt zel
den gegeven omdat sopranen met een
lantaarntje zijn te zoeken en het hele
werk staat of valt met de „Norma"-
rol. Misschien vindt Inworth het toch
wel mooi. Het heeft in ieder geval me
lodieën, die gemakkelijk in het gehoor
liggen. Maar ik waarschuw je, als hij
met zijn voet de maat gaat slaan, ik
hem uit de loges In de stalles gooi".
Norma lachte.
„We zullen hem alleen meenemen
als hij enthousiast is om te gaan".
Richard bleek verrukt bij het voor
uitzicht een avond in Norma's gezel
schap door te brengen, onder wat voor
omstandigheden ook, en scheen geïn
teresseerd door het feit dat het werk
zoals hij zei, „naar haar was genoemd".
..Beste Inworth, Bellini's Norma
werd al gegeven voordat jij of ik nog
geboren waren", sprak Justin Yorke
geamuseerd maar ongeduldig.
„O ja? Wat is ze? Een Victoriaanse
heldin?"
„Neen. Een priesteres in de tijd der
Druïden", antwoordde Norma's voogd
droog.
„Hemel! dat is een aardig poosje ge
leden, is het niet?" sprak Richard vro
lijk, als vond hij zelfs Druïden accep
tabel in de stemming van het ogen
blik.
„Mijnheer Yorke zegt, dat Je niet
met je voet de maat mag slaan, want
anders gooit hij Je de loge uit", waar
schuwende Norma met een vriendelij
ke glimlach.
„Met mijn voet de maat slaan? Waar
om zou ik dat in vredesnaam doen?"
informeerde Richard op 4jn teentjes
getrapt
„Omdat haast ieder mens in de ver
leiding komt op die stuitende manier
zijn instemming te demonstreren als
er 'n melodie wordt gespeeld, die hij
herkent", antwoordde Norma's voogd
bedaard. „En het is verbazingwekkend
zo weinig mensen als er bestand zijn
tegen die verleiding".
„Mij best", grinnikte Richard goed
gehumeurd en Norma dacht hoe moei
lijk het was hem te beledigen.
Toen hij die Donderdag Norma en
haar voogd in zijn auto van St. Johs-
wood kwam afhalen, daalde Norma
juist in haar brocaat-japon en met Ri
chards verjaarsgeschenk aan, van de
trap af.
„Goeie hemel!" riep Richard uit,
terwyi hy naar de trap liep en naar
haar opkeek. „Wat staan die oor
bellen jou geweldig!"
„Ze zouden iedereen goed staan,
Richard", zei Norma met een glim
lach en kreeg een kleur.
„Neen, -dat is niet waar. Ik heb
ze myn moeder zien dragen en ze
stonden haar heel anders", verklaar
de Richard, wiens moeder toch een
waardige dame was geweest.
„Je ziet er zelf uit als iemand
van de opera met die oorbellen."
„De japon is ook gedeeltelyk ver
antwoordelijk voor het effect", merk
te Justin Yorke koeltjes achter hem
op en Richard Inworth wendde zich
met een ruk om.
„Ja, ja, natuuriyk. De japon is
ook geweldig. Jy weet welke kleren
je moet kiezen, Norma, je ziet er
verschrikkeiyk volwassen en indruk
wekkend uit. Er is niets meer van
het schoolkind over." En hy lachte
goedkeurend.
„Ik zocht de jurk niet uit, dat
deed mynheer Yorke", legde Norma
uit.
„Maar jH wilde het odk", sprak
haar voogd haastig en even geïrri
teerd.
„Ja, natuurlhk." Norma lachte
hem toe en gaf hem haar avondcape
om over de schouders te hangen.
Terwyi hy dat deed, sloeg hy van
achteren zyn armen om naar heen
en kuste even het puntje van haar
oor.
„Je ziet er lief uit, meisje" fluis
terde hy met een ongewoon tedere
klank In zyn stem en Norma wist
dat de geïrriteerdheid volkomen was
verdwenen. Dus lachte ze hem nog
eens toe. toen gingen ze naar bui
ten, naar de wachtende auto.
Officiële opening
Eindelijk is het dan zover:
Woensdagavond wordt de inder
daad fraai herstelde Boulevard
De Ruyter door Vlissingens bur
gemeester officieel weer in ge
bruik gesteld.
Voor deze plechtigheid, welke
overigens zeer eenvoudig is ge
houden, is een programma op.
gesteld, dat zoals wij reeds
eerder meldden begint met
een estafette van lopers van de
athletiekver. Marathon", die
een schaar, waarmede burge
meester Kolff het lint zal door
knippen, van het Stadhuis naar
de boulevard zullen brengen.
Deze estafette start om 7 uur en
de laatste loper komt om tien
minuten over zeven op de Bou
levard aan de zijde van het
Naerebout-monument aan. Daar
hebben zich dan inmiddels de
hutoriteiten verzameld. Direct
na de aankomst van de schaar,
zullen enige toespraken worden
gehouden, waarna de burge
meester door het doorknippen
van een lint, de herstelde bou
levard in gebruik stelt.
Begeleid door „Ons Genoegen"
wordt daarna een wandeling
over de nieuwe boulevard ge
maakt, langs het standbeeld van
Michiel de Ruyter, naar de Vis
sershaven, waar om acht uur 't
zwemfeest begint.
Het was de eerste keesr, dat Nor-
ma en Richard ook in 't opera
gebouw waren en haar voogd toon
de haar de verschillende byzonder-
heden en vertelde over de beroemde
voorstellingen die hy had byge-
woond.
Norma was geboeid door de rode
en gouden pracht van de zaal en
leunde over de rand van hun loge,
terwyl ze aandachtig de uitleg van
haar voogd volgde.
En toen, juist toen de rose lich
ten uitgingen, zag ze een bekende
gestalte op de vierde rij van de stal
les zitten, Xenia Cantlin was in 'n
geanimeerd gesprek gewikkeld met
een man, die op dit ogenblik met
zijn rug naar Norma zat gekeerd.
Met een plotselinge bons vaji haar
hart die haar verschrikte
dacht Norma dat ze Paul herken
de, maar toen de ouverture begon
en hij z«n hoofd omdraaide, zag ze
in het flauwe licht van de orkest
bak dat hy een vreemdeling was.
Maar in ieder geval was Xenia
er en ze moest er toch, met een
klein beetje geluk, in kunnen sla
gen een wooidje met haar te wisse
len naar Paul te informeren en het
verloren contact weer op te nemen.
Gedurende het grootste gedeelte van
de ouverture was Norma met haar
gedachten bij Paul, maar toen het
gordijn eenmaal was opgegaan, ver
gat ze hem en geraakte geheel ver
diept in de fraaie opvoering. Zoals
haar voogd had gezegd, stond of
viel het werk met de „Norma" en
ze bofte dat deze „Norma" een heel
groot zangeres was. Pas toen het
gordjln viel en de stem van haar
voogd zei: „Geniet je ervan?" keer
de ze terug tot de werkeiykheid.
„Hete ls prachtig!" zei ze. En zelfs
Richard sprak vroiyk: „Ik geloof, 1
dat ik dat tum-te-tum-wysie ken.
waarop al die kerels aan net slot
verdwijnen."
„Dat kan", sprak Justin Yorke
droog, „Door de ironie van het lot
verschynt het in een nog meer ver
eenvoudigde vorm in de meeste pia-
noboeken voor heel jeugdige begin
ners."
(Wordt vervolgd; i
Stenografen
bij de R.T.C.
Het wijde veld binnen de ronde ta
fel in de Ridderzaal mag door nie
mand worden betreden. Er is echter
één uitzondering,, nl. voor de steno
grafische dienst van de conferentie en
de tolken. De leiding van 't stenogra
fisch bureau van de gehele R.T.C., zo
wel voor de plenaire zittingen als de
commissies, berust bij de heer W. J.
Bastiaan, directeur van de stenografi
sche dienst van de belde Kamers. De
stenografische optekeningen geschie
den door de Kamerstenografen met
toegevoegde stenografen voor Indone
sisch, Engels en Frans.
De heer Bastiaan zal dezelfde werk
wijze volgen als bij de Westindische
conferentie van het vorig jaar en bij
de Benelux-minister conferentie in 't
voorjaar. Hij zit precies in het midden
van de kring vlak tegenover de voor-
zittersstoel van minister Drees, geheel
alleen aan een tafeltje. Vlak, achter
hem staat een grote tafel, waaraan ze
ven stenografen zitten voor de ver
schillende talen, en vóór hem staat
ook een grote tafel met de tolken. Hij
fungeert namelijk ook als verbinding
tussen de stenografen en tolken. De
stenografen blijven aan hun tafel zit.
ten, zolang de openingsredevoeringen
duren, maar zodra de debatten begin
nen, worden zij telkens door andere
stenografen afgelost. De 12 Neder
landse stenografen komen elkander
om de vijf minuten aflossen. Zij moe
ten zich dus telkens in en uit de kring
kunnen begeven om hun stenogram
men in hun bureau in de Tweede Ka
mer te gaan uitwerken. Daartoe is in
de ronde tafel de kleine opening ge
maakt.
Na uitwerking van de stenografi
sche verslagen worden zij vertaald,
zodat ze dadelijk na de zitting geheel
gereed zijn en in drie talen in druk
kunnen worden gegeven. Het is dus
een zeer hoog tempo, waarin gewerkt
wordt.
(Ingezonden mededeling).
Ai
is bos
of hei
hem i
even
lief
als zee
en strand.
•t