EEN LANDHUISJE BOUWEN IN VRIJE OGENBLIKKEN VLISSMENS PROMENADE DE ONBEKENDE VOOGD 4 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1949 De bouw duurt 3 maanden Deskundigen nlt de VUaaüxse bouwwereld tonen levendige belangstelling voor een landhuisje, dat thans verrijst aan de Zandweg bU de Leeuwen trap te Vlierin gen. Midden op de dog Is het op deze bronwerlj bladstil, men hoort er geen homer- geklop en geen stemmen van nijvere werkers. Maar 's morgens om holt zes of 's avonds om half den kan het er druk toegaan, want dan wordt er getimmerd en gemetseld In Ul-tempo. Dit landhuisje wordt namelijk door de toekomstige bewoner zelf gebouwd met behulp van enkele vrienden en zij doen dat in hun vrije tijd. Nieuw is het systeem niet. We nemen aan. dat de oude Batavieren toen ze hun boomstamboten verlieten om zich op de ..bat ouwe" en de „vale ouwe" te vesti gen ook met behulp van vriendjes zo tus sen het jagen, vissen en bierbrouwen door. hun huisjes bouwden. Maar het systeem was wat in het ver geetboek geraakt en het is aan het perso neel van de Philipsfabrlekcn te Eindho ven te danken, dat het weer actueel Is geworden. Men is daar namelijk begonnen met de vrije-tijd-woningbouw en men heeft daarvoor duchtig de grote trom ge roerd. Het Vllssingse bouwertjtje aan de Zandweg ls een gevolg von die propagan da. —„Wat doe Je, zo vroeg ons de eigenaar van het toekomstige landhuis. „als Je geen huls hebt? it goot zelf bouwen!" HU toonde ons de bouwvergunning, die officiële instanties hem verstrekten. Het verzamelen van de vereleta paperassen was hem nog al meegevallen. Moeilijker ging het met de materiaal-aankoop en hij was al van plan uitsluitend oud hout voor Hel Wereldgebeuren Verdediging van Labour De economische crisis in Enge land is sneller gekomen dan werd verwacht en voorspeld; het heeft de Britten niet weinig verontrust. Een half jaar geleden nog achtten zy een begrotingsevenwicht binnen hun bereik en maakten zy van de gelegenheid gebruik hun buren zon beetje dc les te lezen over de deugd van spaarzaamheid en geleide eco nomie. Nu zijn de rollen omgekeerd en ls Engeland afgedaald tot de laatste plaats op de ranglijst van de Massnall-landcn. Van alle kanten, zowel vanuit Amerika als vanuit Europa, wordt Labour thans aangevallen. De Brit se crisis zou niet voortspruiten uit harde economische wetten, maar uit de blinde, doctrinaire voorkeur voor socialisme, geleide economie en con- Labour is de zondebok. Zelfs En- gelands partners In het plan Mars hall stellen hun buurman alleen aansprakelijk voor het feit, dat Eu ropas dollartekort maar niet wil minderen. We sLlptcn gisterën aan, dat net gezaghebbende en onafhankelijke Londense blad „The Economist" half Augustus in een opzienbarend hoofd artikel voor Labour op dc bres sprong. Het is de moeite waard t zeer aanvaardbare betoog van de Economist even te volgen, want er wordt in afgerekend met enkele even hardnekkige als populaire misvat tingen Het'spervuur van critlek op La bour doet in sommige regerings- en zakenkringen de illusie ontstaan, dat slechts op de een of andere wij ze de Labour-leiders van de dwalin gen huns weegs afgebracht behoe ven te worden om de zaak weer in het reine te brengen. Niets is minder waar. Al sedert 30 jaar voltrekken zich veranderingen tussen de oude indu striële landen van Europa en de nieu we industriële reus in dc Nieuwe Wereld en die beiden hebben de ont wikkeling versneld. Na dc tweede wereldoorlog zyn de verhoudingen nog enigszins ver huld geweest, de Amerikaanse hulp verlening en de neiging in vele delen van de wereld om alles te kopen wat beschikbaar was tegen elke pry's. Nu in 1949 komt de economische wanverhouding tussen Europa en Amerika omhoog als een rif, dat tydclijk onder een springty verbor gen bleef. Het is onjuist en onblllyk de schuld van een grote economische aardverschuiving te werpen op een enkel land. Br is hier wellicht even min van schuld sprake als by een gewone aardverschuiving als na tuurkundig verschijnsel. Waarom schijnt de Britse crisis zoveel erger dan die in andere lan den? Ten dele is dit te wijten aan het eenvoudige feit, dat deze crisis zoveel meer besproken wordt. De toepassing van economische analyse en critiek is in Groot-Brittannië gebruikelijker dan in andere Euro pese landen. Ten dele ook ligt de oorzaak daarin, dat Groot-Brittan nië veel afhankelijker is van de in ternationale handel dan de meeste andere landen en dat een of andere ziekte van deze landen daarom een onmiddellijker en diepere uit werking heeft dan in andere landen. Voorts heeft Grobt-Britt&nnië te lö- den onder de omstandigheid, dat t de bankier is van het gehele ster- linggebicd, een functie, waarvan men het belang zelfs In Washington begint in te zien. Tenslotte heeft Engeland zes jaar lang zijn reser ves en beleggingen in het buiten land moeten gebruiken voor het ko pen van wapens en voedsel voor de gemeenschappelijke striid tegen Na- zi-Duitsland. Andere Europese lan den, hoewel zij op een andere ma nier te lijdon hadden, waren in staat hun bezittingen en beleggingen, al thans een groot deel ervan, door neutraliteit ot, bezetting te behou den. De economische moeilijkheden, waarmee dc Atlantische wereld worstelt en die de resultaten van het plan Marshall dreigen teniet te doen, kunnen niet worden opgelost door een enkel land. Aldus ls de kern van het betoog in de Economist. Het verdient be kendheid ook in Nederland. Ons land is door de harde feiten wel licht meer gebonden aan Engeland en het sterfing-gebied dan aan de Benelux en heeft ex veel belang bij, dat Cripps en Bevin straks in Washington het been stijf houden bij al te vergaande Amerikaanse eisen. de bouw te gebruiken. toen minister In 't Veld plotseling de houtdistributie op hief. MAXIMAAL 4 MAN. Nu legt hb mooie vloeren van nieuw hout in zijn bungalow. Op 28 Juni ving hij met de bouw aan. Meestal werkten er twee man en maxi maal vier. Van die vier zUn twee niet- geschoold, maar ze zfjn vol enthousiasme. Snel verrezen de muren en na enkele we ken ging het huisje onder de kap. Eind September zal het klaar zyn. Het bevat een grote woonkamer, drie kleine kamers, een flinke keuken en een aan gebouwde schuur. Alles is gelijkvloers. De totale oppervlakte ls 88 M2 en de inhoud ruim 300 M3. Een deskundige, die een blik in het huisje wierp verzekerde ons, dat het netjes afgewerkt was. Uiteraard zal niet alles aan en in dit huis door de toekom stige bewoner en zijn vrienden zelf ge maakt en aangelegd kunnen worden. Be paalde installaties en aansluitingen mo gen alleen uitgevoerd worden door be voegde ambachtslieden. Maar wat timme ren en metselen betreft hebben de man nen vrij baan. De deskundige, die ons voorlichtte, taxeerde de totale bouw- waarde van het huisje als het gereed zal zijn, op ongeveer f 15.000.Vanzelfspre kend blijft de toekomstige eigenaar, dank zij het vrUe-tUd-werk. een heel stuk on der deze prijs. GEEN SUBSIDIE. De vraag of deze bouw-wtjze navolging verdient, zal ongetwijfeld verschillend be- antwoord worden al naar gelang het standpunt, dat men wil innemen. Er is echter een punt. waarover men het eens fa en dat is. dat ook voor het Rijk deze wijze van bouwen goedkoop ls. Er behoe ven geen bijzondere faciliteiten voor ver leend te worden, er wordt geen Rijkshy potheek gegeven en de bouwer draagt in alle opzichten het volledige risico voor de financiering van zijn eigen huisje. We hebben nog aan een van de hulp krachten dc vraag gesteld of hij nu ook een eigen huisje ging bouwen met dit vriendenclubje. „Ik denk er niet aan", zei hij, „want dan zou mijn vrouw er elk Jaar wat bij gebouwd of aan veranderd willen heb ben..... ik zou mUn leven lang niet uitge bouwd rokennee.... voor mijn vrouw bever een huurhuis, waarvan we af moe ten blijven". Boulevard de Ruyter in zijn derde gedaante. Een stad aan zee zonder strandboalevards is zo ongeveer hetzelfde als een handelsstad zonder zakencentrum. Vandaar, dat de oorlogsver, woesting In Vlissingen, ook al is het stadscentrum er nogal genadig af gekomen, zo ernstig ls. De boulevards werden zwaar beschadigd. Een fraai nieuto zakenpand op de hoek van de Scheldestraat en de Verkuyl Quakkelaarstraat. Hatta over de communisten in Indonesië. Twee leiders van de delegaties naar de R.T.C. hebben meedegedeeld, dat de conferentie beslissend zou zijn voor de kracht van de communisti sche party in Indonesië, aldus Sydney Gruson in de New York Times. De correspondent had intervieuws met Hatta cn de Sultan van Pontianak en schryft, dat Hatta verklaard heeft: „militair kunnen wij de communisten thans beheersen, doch wij moeten in onze onderhandelingen alles vermij den, wrat er op kan wijzen, dat wy ons aan buitenlanders overleveren. Dit zal invloed uitoefenen op onze houding ten aanzien van kwesties, zoals het handhaven van een mari ne-basis door de Nederlanders, of schoon deze kwestie zou kunnen worden opgelost door één of andere overeenkomst, waarbij de Nederlan ders ons schepen zouden leveren en wy een deel van de bemanning zou den verschaffen." Hatta gaf er de voorkeur aan dat de communisten als wettige partij zouden voortbestaan, omdat hy het beter achtte, dat zij optraden in 'n organisatie, die men kon gadeslaan, dan dat zy ondergronds zouden moe ten werken. Bakkers vergaderden. De Nederlandse Bakkersbond hield te Doetinchem zyn 68ste jaarverga dering onder voorzitterschap van de heer W. C. Kappert. De vergadering toonde zich ontevreden over de on dernemers-belasting, hetgeen in een telegram aan de minister kenbaar werd gemaakt. By de rondvraag gaf men de wens te kennen een vacantie- regeling wetteiyk vastgelegd te zien. Het woningbouwpeil. In aanwezigheid van de directeur- generaal van de wederopbouw en volkshuisvesting, dr. ir. Z. Y. van der Meer, en plaatselijke autoriteiten is Donderdag te Apeldoorn door de di rectie van Bredero's bouwbedrijf N.V. de duizendste montagewoning van het type R. S. opgeleverd. Dr. ir. van der Meer hield een korte toespraak, waarin hij met voldoening wees op de mede dank zij de mon- tagebouw steeds toenemende wo ningproductie, waardoor dit jaar een nieuwbouw van 40.000 woningen mag worden verwacht, hetgeen betekent, dat het gewone vooroorlogse peil weer zal zijn bereikt. Aan de Boulevards werden reeds tal van panden hersteld. Het eerste geheel nieuw perceel, was een pension. Het herstel van de boulevards en van het badcentrum zal niet eenvou dig zijn. Daarvoor zijn naast over heidsbijdragen omvangrijke particu liere kapitalen nodig, die niet zo gemakkelijk bijeen te brengen zijn, omdat de risicofactor en de rentabili- teitskwestie een nauwgezette overwe ging nodig maken. Verheugend is het, dat het gemeen- tebestuur van Vlissingen dit jaar een j stimulerende voortvarendheid heeft betoond door het herstel van de Bou levard De Ruyter te laten voltooien. Deze boulevard is thans een voortref- I felijke „promenade" geworden en de herbouwplichtigen, die daar vroeger fraaie panden bezaten, kunnen thans ernst gaan maken met hun herbouw plannen. Zij weten nu waar ze aan toe zijn en ze hebben de meest vér strekkende medewerking van de over heid gehad voor de verbetereing van de weg, waaraan hun nieuwe huizen straks zullen staan. De boulevards van Vlissingen zijn ontstaan in de negentiende eeuw. Men begon destijds met het bouwen van houten optrekjes en later kwamen de stenen huizen. Het enige oude monument langs de boulevard is de Gevangentoren, welke in vergelijking met de fraaie gebou wen, die Vlissingen in het verleden bezat en die verloren gingen, slechts een armzalig en vrij lelijk rudiment is van de vroegere vesting. Men heeft deze toren laten staan en een vry kostbare omlegging van de boulevard moeten uitvoeren. Daarmede getuigt Vlissingen van zijn historische zin, die in het verleden wel eens minder ac tief is geweest! Waarom 's nachts geen Wegenwacht? DE AUTOMOBILISTEN ZOUDEN HET ZEER TOEJUICHEN! Bij talrijke automobilisten en mo torrijders, die in de late avonduren en des nachts van de grote verkeers wegen gebruik maken, leeft zeer sterk de wens om ook dan op hulp te kunnen rekenen, wanneer zij een mankement aan hun voertuigen krij gen. Overdag snelt de Wegenwacht, het onvolprezen, actieve gele rijders corps, over de wegen om zijn dien sten aan te bieaen aan ieder, die met panne te kampen heeft, maar om half 7 's avonds rukken de keu rig geüniformeerde mannen in. Dan moeten de automobilisten maar zien, dat zij zich redden. Gemakkelijk is dat niet altijd. Inte- gendeel. dezer dagen nog moest een motorrijder zijn voertuig, waarvan een der banden lek was geworden, in het holst van de nacht van een plek ergens tussen Rotterdam en Delft naar Den Haag duwen In België bestaat het plan om een zogenaamd S.O.S.-net over het land uit te spreiden. Om de drie kilome ter zullen op de 70 hoofdwegen tele foontoestellen worden geplaatst, die 's nachts door lichtsignalen worden aangeduid. Ieder ogenblik van de dag en van de nacht zullen de weg gebruikers van deze toestellen ge bruik kunnen maken en zij zullen er lijsten bij aantreffen, waarop de nummers vermeld staan van nabij gelegen garages, van in de omtrek wonende artsen of in de buurt ge vestigde ziekenhuizen en politiebu- reaux. Nog dit jaar zal men in Bel gië tot deze sympathieke maatregel overgaan. Ook voor ons land zou dit stelsel nuttige diensten kunnen bewijzen. Doch veel zou al bereikt zijn, wan neer de Wegenwacht zijn areid niet beperkte tot half 7 's avonds, doch ook gedurende de nachtelijke uren zou surveilleren. Ontelbare automo bilisten en motorrijders zouden dat buitengewoon op prijs stellen! De eerste boulevard, die de Vlissin- gers kenden, bestond uit een straat van gemetselde klinkers. Zij voldeed in de negentiende eeuw wel, maar toen moderne wegprocédé's meer in gang vonden, werd in de twintigste eeuw een asfaltdek over de klinkers van de boulevard De Ruyter gelegd. Dat wegdek voldeed. Het werd echter in de jongste oorlog totaal ge ruïneerd, ook al omdat grote defen siewerken door de bezetters in en te gen de boulevard geconstrueerd wer den. Nu heeft de Boulevard De Ruyter zijn derde vorm gekregen en wel één van de meest moderne. Er is daar 'n rubber-asfalt-wegdek gelegd, van de allernieuwste constructie. Deskundi gen verwachten, dat het wegdek vele tientallen jaren mee zal gaan en dat de boulevard voor lange jaren één der mooiste rij- en wandelwegen van Zeeland en van Nederland zal zijn. FEUILLETON door MARY BÜRCHELL Ze voelde zich bovendien een klein beetje gepïqueerd, omdat ze niets meer van hem had gehoord sinds zijn vertrek uit Fairlee. En hij had er nog wel zo de nadruk op gelegd, dat ze een heerlijke tijd samen zouden hebben als ze in Londen kwam en dan was cr ook die belofte nog geweest om haar een paar van zijn clubs en iets van zijn werk te laten zien. Weliswaar waren zjj en haar voogd nog pas een maand in Londen, maar ze vond, dat Paul kans had moeten zien haar op te zoeken of haar een woordje te schrijven als hij werkelijk zoveel belang in haar had gesteld als eerst scheen. Die dag echter kwam er wel een be richtje van Richard, waarin hij schreef dat hij gauw naar Londen zou komen. Terwijl ze dit met Yorke besprak, kreeg ze plotseling een idee: „Hij moest maar met ons mee naar de opera Donderdagavond, als hij bijtijds komt", zei Norma, want haar voogd had haar beloofd de opera te gaan ho ren, waarnaar ze was genoemd. Justin Yorke zei sceptisch: „Ik betwijfel of een opera aan Inworth is besteed!" „O neen, dat geloof ik ook niet Maar ..Norma" is wel bijzonder mooi, is het niet?" Ja, dat vind ik weL Het wordt zel den gegeven omdat sopranen met een lantaarntje zijn te zoeken en het hele werk staat of valt met de „Norma"- rol. Misschien vindt Inworth het toch wel mooi. Het heeft in ieder geval me lodieën, die gemakkelijk in het gehoor liggen. Maar ik waarschuw je, als hij met zijn voet de maat gaat slaan, ik hem uit de loges In de stalles gooi". Norma lachte. „We zullen hem alleen meenemen als hij enthousiast is om te gaan". Richard bleek verrukt bij het voor uitzicht een avond in Norma's gezel schap door te brengen, onder wat voor omstandigheden ook, en scheen geïn teresseerd door het feit dat het werk zoals hij zei, „naar haar was genoemd". ..Beste Inworth, Bellini's Norma werd al gegeven voordat jij of ik nog geboren waren", sprak Justin Yorke geamuseerd maar ongeduldig. „O ja? Wat is ze? Een Victoriaanse heldin?" „Neen. Een priesteres in de tijd der Druïden", antwoordde Norma's voogd droog. „Hemel! dat is een aardig poosje ge leden, is het niet?" sprak Richard vro lijk, als vond hij zelfs Druïden accep tabel in de stemming van het ogen blik. „Mijnheer Yorke zegt, dat Je niet met je voet de maat mag slaan, want anders gooit hij Je de loge uit", waar schuwende Norma met een vriendelij ke glimlach. „Met mijn voet de maat slaan? Waar om zou ik dat in vredesnaam doen?" informeerde Richard op 4jn teentjes getrapt „Omdat haast ieder mens in de ver leiding komt op die stuitende manier zijn instemming te demonstreren als er 'n melodie wordt gespeeld, die hij herkent", antwoordde Norma's voogd bedaard. „En het is verbazingwekkend zo weinig mensen als er bestand zijn tegen die verleiding". „Mij best", grinnikte Richard goed gehumeurd en Norma dacht hoe moei lijk het was hem te beledigen. Toen hij die Donderdag Norma en haar voogd in zijn auto van St. Johs- wood kwam afhalen, daalde Norma juist in haar brocaat-japon en met Ri chards verjaarsgeschenk aan, van de trap af. „Goeie hemel!" riep Richard uit, terwyi hy naar de trap liep en naar haar opkeek. „Wat staan die oor bellen jou geweldig!" „Ze zouden iedereen goed staan, Richard", zei Norma met een glim lach en kreeg een kleur. „Neen, -dat is niet waar. Ik heb ze myn moeder zien dragen en ze stonden haar heel anders", verklaar de Richard, wiens moeder toch een waardige dame was geweest. „Je ziet er zelf uit als iemand van de opera met die oorbellen." „De japon is ook gedeeltelyk ver antwoordelijk voor het effect", merk te Justin Yorke koeltjes achter hem op en Richard Inworth wendde zich met een ruk om. „Ja, ja, natuuriyk. De japon is ook geweldig. Jy weet welke kleren je moet kiezen, Norma, je ziet er verschrikkeiyk volwassen en indruk wekkend uit. Er is niets meer van het schoolkind over." En hy lachte goedkeurend. „Ik zocht de jurk niet uit, dat deed mynheer Yorke", legde Norma uit. „Maar jH wilde het odk", sprak haar voogd haastig en even geïrri teerd. „Ja, natuurlhk." Norma lachte hem toe en gaf hem haar avondcape om over de schouders te hangen. Terwyi hy dat deed, sloeg hy van achteren zyn armen om naar heen en kuste even het puntje van haar oor. „Je ziet er lief uit, meisje" fluis terde hy met een ongewoon tedere klank In zyn stem en Norma wist dat de geïrriteerdheid volkomen was verdwenen. Dus lachte ze hem nog eens toe. toen gingen ze naar bui ten, naar de wachtende auto. Officiële opening Eindelijk is het dan zover: Woensdagavond wordt de inder daad fraai herstelde Boulevard De Ruyter door Vlissingens bur gemeester officieel weer in ge bruik gesteld. Voor deze plechtigheid, welke overigens zeer eenvoudig is ge houden, is een programma op. gesteld, dat zoals wij reeds eerder meldden begint met een estafette van lopers van de athletiekver. Marathon", die een schaar, waarmede burge meester Kolff het lint zal door knippen, van het Stadhuis naar de boulevard zullen brengen. Deze estafette start om 7 uur en de laatste loper komt om tien minuten over zeven op de Bou levard aan de zijde van het Naerebout-monument aan. Daar hebben zich dan inmiddels de hutoriteiten verzameld. Direct na de aankomst van de schaar, zullen enige toespraken worden gehouden, waarna de burge meester door het doorknippen van een lint, de herstelde bou levard in gebruik stelt. Begeleid door „Ons Genoegen" wordt daarna een wandeling over de nieuwe boulevard ge maakt, langs het standbeeld van Michiel de Ruyter, naar de Vis sershaven, waar om acht uur 't zwemfeest begint. Het was de eerste keesr, dat Nor- ma en Richard ook in 't opera gebouw waren en haar voogd toon de haar de verschillende byzonder- heden en vertelde over de beroemde voorstellingen die hy had byge- woond. Norma was geboeid door de rode en gouden pracht van de zaal en leunde over de rand van hun loge, terwyl ze aandachtig de uitleg van haar voogd volgde. En toen, juist toen de rose lich ten uitgingen, zag ze een bekende gestalte op de vierde rij van de stal les zitten, Xenia Cantlin was in 'n geanimeerd gesprek gewikkeld met een man, die op dit ogenblik met zijn rug naar Norma zat gekeerd. Met een plotselinge bons vaji haar hart die haar verschrikte dacht Norma dat ze Paul herken de, maar toen de ouverture begon en hij z«n hoofd omdraaide, zag ze in het flauwe licht van de orkest bak dat hy een vreemdeling was. Maar in ieder geval was Xenia er en ze moest er toch, met een klein beetje geluk, in kunnen sla gen een wooidje met haar te wisse len naar Paul te informeren en het verloren contact weer op te nemen. Gedurende het grootste gedeelte van de ouverture was Norma met haar gedachten bij Paul, maar toen het gordijn eenmaal was opgegaan, ver gat ze hem en geraakte geheel ver diept in de fraaie opvoering. Zoals haar voogd had gezegd, stond of viel het werk met de „Norma" en ze bofte dat deze „Norma" een heel groot zangeres was. Pas toen het gordjln viel en de stem van haar voogd zei: „Geniet je ervan?" keer de ze terug tot de werkeiykheid. „Hete ls prachtig!" zei ze. En zelfs Richard sprak vroiyk: „Ik geloof, 1 dat ik dat tum-te-tum-wysie ken. waarop al die kerels aan net slot verdwijnen." „Dat kan", sprak Justin Yorke droog, „Door de ironie van het lot verschynt het in een nog meer ver eenvoudigde vorm in de meeste pia- noboeken voor heel jeugdige begin ners." (Wordt vervolgd; i Stenografen bij de R.T.C. Het wijde veld binnen de ronde ta fel in de Ridderzaal mag door nie mand worden betreden. Er is echter één uitzondering,, nl. voor de steno grafische dienst van de conferentie en de tolken. De leiding van 't stenogra fisch bureau van de gehele R.T.C., zo wel voor de plenaire zittingen als de commissies, berust bij de heer W. J. Bastiaan, directeur van de stenografi sche dienst van de belde Kamers. De stenografische optekeningen geschie den door de Kamerstenografen met toegevoegde stenografen voor Indone sisch, Engels en Frans. De heer Bastiaan zal dezelfde werk wijze volgen als bij de Westindische conferentie van het vorig jaar en bij de Benelux-minister conferentie in 't voorjaar. Hij zit precies in het midden van de kring vlak tegenover de voor- zittersstoel van minister Drees, geheel alleen aan een tafeltje. Vlak, achter hem staat een grote tafel, waaraan ze ven stenografen zitten voor de ver schillende talen, en vóór hem staat ook een grote tafel met de tolken. Hij fungeert namelijk ook als verbinding tussen de stenografen en tolken. De stenografen blijven aan hun tafel zit. ten, zolang de openingsredevoeringen duren, maar zodra de debatten begin nen, worden zij telkens door andere stenografen afgelost. De 12 Neder landse stenografen komen elkander om de vijf minuten aflossen. Zij moe ten zich dus telkens in en uit de kring kunnen begeven om hun stenogram men in hun bureau in de Tweede Ka mer te gaan uitwerken. Daartoe is in de ronde tafel de kleine opening ge maakt. Na uitwerking van de stenografi sche verslagen worden zij vertaald, zodat ze dadelijk na de zitting geheel gereed zijn en in drie talen in druk kunnen worden gegeven. Het is dus een zeer hoog tempo, waarin gewerkt wordt. (Ingezonden mededeling). Ai is bos of hei hem i even lief als zee en strand. •t

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 4