Salzburg behoort de wereld
Belgrado bouwt dag en nacht
Bespiegelingen over de Festspiele
DE SPORTVELDENKWESTIE IN
VLISSINGEN
Zeeuwse Almanak
ARABISCHE VLUCHTELINGEN
DOOR HONGERDOOD BEDREIGD
Het regiem is door en door
communistisch
Pond en dollar
MAANDAG 22 AUGUSTUS 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
8
Politiek en „snobs" ontbreken niet.
p" (Van een bijzondere medewerker)
„Salzburg behoort de wereldDat was de charmante reactie van
de bekende criticus van de Parijse „Illustration" Mallot des Jourdains op
een rede, die Landes hauptmann Josef Rehrl hield voor de vertegenwoor
digers van de Oostenrijkse en buitenlandse pers, waar hg het doel en de
betekenis des Salzburger Festspiele uiteenzette en tevens met rechtmatige
trots gewaagde van de behaalde concrete resultaten in het jaar 1949.
Ongetwijfeld was deze causerie,
aangenaam en speels voorgedragen,
belangwekkend voor alle landen, die
hier hun oor te luisteren leggen, spe
ciaal voor ons Nederlanders, die ook
een festivalprobleem kennen. Uit de
cijfers, waarop hij ons op overvloedi-
te wijze tracteerde, kon blijken, dat
e Salzburger Festpiele thans weder
om hun vooroorlogse betekenis heb
ben gekregen.
Gedurende de eerste veertien da
gen althans telde men in de hotels
en pensions ter plaatse 8658 gasten,
tegenover 8146 in 1948 en 2350 in *46.
Wat de belangstelling van het bui
tenland betreft, hier spanden de
Zwitsers de kroon met 465 bezoekers
(1948:121), op de voet gevolgd door
de Italianen met 464 (88). Dat dus
de Amerikanen hier de toon zouden
aangeven, gerucht dat alom verbreid
is, wordt door het cijfer 391 (78) ge
logenstraft. De Duitsers brachten
361 gasten (180), de Engelsen 281
(56), de Fransen 128 (27). Wij Ne
derlanders leverden een contingent
van 52 FestspieL-minnaars, een mooi
cijfer, vergeleken bij dat van 1948:
16, vooral, wanneer men denkt aan
de deviezen moeilijkheden, welke ons
meer dan de andere, door ons genoem
de landen drukken.
POLITIEK EN MUZIEK
De economische betekenis had
Landeshauptmann Rehrl echter ook
nog op andere wijze kunnen aandui
den. Zo had hij b.v. kunnen vertellen
over politierapporten en rechtszaken,
waarin de Festspiele betrokken wor
den. Want de Zwarte handel heeft
zich ook van dit Instituut meester
gemaakt: belangstelling welke op 'n
hoge bloei wijst en dat, terwijl
de officiële prijzen hoewél
vergeleken met die van het
seizoen 1948 iets gezakt
voor onze Nederlandse begrippen nog
steeds zeer hoog liggen. Waaruit
men kan concluderen, dat, malgré
alle voortreffelijke organisatorische
maatregelen, toch nog verschillende
entreebewijzen in verkeerde handen
kwamen en voorts, dat er bewo
ners van bepaalde landen zijn,
die, dank zij hun harde valuta,
niet het minste bezwaar ma
ken een zwarte prijs van 200
shilling te betalen om deelgenoot
te kunnen worden van de smarten
van Orpheus en Eurydice
Ziehier een schaduw, doch een lich
te en een van voorbijgaande aard.
Ze wekt echter in zekere kringen een
bepaalde geprikkeldheid ten opzichte
van. de Amerikanen in de allereerste
Geprikkeldheid, die een lichtelijk
officieel tintje krijgt, waar men de
Duitsers bij het overschrijden van de
frens bij Salzburg moeilijkheden in
e weg legt, waarvan men terecht
of ten onrechte de oorzaak zoekt
by Amerikaanse instanties. Moeilijk
heden, die zelfs aanleiding gaven tot
het houden van interpellaties in
de Landdag.
Waarom wy U dit speciaal vertel
len? Omdat interpellaties als deze
symptomatisch zyn voor een geest,
welke hier in Oostenrijk heerst. Die
geest is er een van groeiend verzet
ten opzichte van de ongeoorloofd
geachte bemoeizucht van de Ameri.
kaanse bezetting en van een vriend,
schappelijke verhouding van hen, die
aan weerszoden van de Oostenrijks-
Beierse grens wonen.
LEZERS SCHRIJVEN'
Repliek van de heer
A. IMANSE.
Het verslag der door het Vlissingse Ge
meentebestuur gehouden persconferentie
eisen een wederwoord van mijn zijde.
Ik ben één van de mensen, die menen,
dat niet voldoende aandacht door sommi
ge gemeentebesturen besteed wordt aan
de aanleg van sportterreinen, dus aan de
jeugd, en ik heb daarop nogal met veel
klem gewezen in de jaarvergadering van
de Afdeling Zeeland van de K.N.V.B. te
Goes. Met succes, want verschillende ge
meentebesturen, wie deze schoen pasten,
trokken hem aan en begonnen onmiddel
lijk met voorbereidingen of zetten spoed
achter „vergeten plannen". Het gemeen
tebestuur van Vlissingen deed het anders,
waarschijnlijk met minder practisch re
sultaat.
Ik wil geen cijfers bestrijden, doch
slechts wijzen op de practijk.
Nergens in Nederland is toegestaan
door de K.N.V.B., wat in Vlissingen ge
tolereerd werd op het gebied van sport
terreinen en kleedgelegenheden. De K.N.
V.B. heeft voor de beoefening van het
spel geen tribunes, kostbare omheiningen
etc. gevraagd, zoals te Vlissingen bestaan
en betaald werden uit de opgesomde be
dragen.
Niemand kan ontkennen, dat voor de
opgesomde hoge geldsbedragen slechts
elf spelers gedurende tweemaal drie
kwartier per week één wedstrijd konden
spelen en dat tientallen teams tot de dag
van vandaag bijna 5 jaar na Vlissingens
bevrijding in stof, modder en vuil wen
telen om hun sport te beoefenen.
Ik heb voor die jongens, om wie het
gaat tenslotte, want dat is juist de jeugd,
die van de straat moet. die geleid moet
worden en niet die elf bevoorrechten,
geen overdreven eisen gesteld, doch
slechts gevraagd datgene, wat ieder dorp,
ook de geïnundeerde Walcherse, welke
even zwaar, soms zwaarder dan Vlissin
gen, geteisterd zijn, zijn jeugd biedt, n.l.
een bespeelbare grasmat en een kleed
gelegenheid, alles voldoende aan mini
male eisen! Daarin is Vllsisngen tekort
geschoten. Tot de dag van vandaag is de
toestand ten hemel schreiend en een aan
fluiting voor ieder begrip van hygiëne!
We zwijgen over de onmogelijkheid op
die terreinen werkelijk te voetballen.
Er is gezegd, dat 15 pet. der recette geen
MAANDAG
Vandaag is het Maandag en ge zult
het beamen: al schijnt de zon ook nog
zo mooi, de Maandag is geen aangena
me dag. Een mens moet weer aan de
arbeid. En dat ligt hem zwaar na een
vrije Zaterdagmiddag en een rustige
Zondag. Bovendien ge zult dat wel
niet weten, en daarom hoort het
er zeker bij bovendien beweerden
onze voorouders, dat ieder jaar drie
kwade Maandagen heeft en niemand
weet natuurlijk welke dat zijn. Geen
groot werk op Maandag beginnen, ra
den zij aan. Het kan een kwade Maan
dag zijn.
Wat mij betreft zijn alle Maandagen
kwade dagen.
Vele boeren houden nog altijd re
kening met hei oude Maandagsgeloof.
Met maaien en inhalen beginnen ze al
even op Zaterdagmiddag, 's Maandags
gaan ze dan door.
Ge moet ook op Maandag mets uit
lenen. Ge krijgt het niet terug, zegt
het oude volksgeloof.
Maar ik leen ook op andere dagen
wél boeken uit en toch keren de beste
nooit terug. En neem geen dienst
maagd op Maandag, zegt de overleve
ring, want ze zal alles breken.
En ook dat doet ze volgens mij niet
oneen op Maandag.
Geen prettig Almanakje, dit?
Het zal wel aan de Maandag liggen.
Vermoedelijk is het een kwodo.
hoge huur is en lager dan elders. Men
vergat te zeggen, dat voor die 15 pet.,
uitmakende b.v. voor de vereniging
„Vlissingen" ruim f 1700.—, slechts één
elftal een aan de eisen beantwoordend
speelveld voor zijn wedstrijden vond met
niet aan de eisen voldoende kleedlokalen
e.d.
Verwaarloosd werd de 20 pet. stedelijke
belasting, welke bovendien betaald werd
en ook nog eens f 2000.zal geweest zijn.
Deze bedragen mogen, neen moeten la
ger zijn dan elders, omdat elders alle
elftallen huisvesting vinden.
Er wordt beweerd, dat alle gelden al
leen voor de voetballers zijn uitgegeven.
Ook korfballers (sters), handballers (sters)
en athleten hebben van de „Keersluis"
geprofiteerd en zullen in de toekomst
van de Bosweg profiteren. En waarom
geeft men niet eens op, wat die sportbe
oefenaren aan huur hebben betaald?
Waarom becijfert men niet, wat de
zwemmers aan de gemeente gaan kosten
en wat zij aan huur zullen gaan opbren
gen?
Waarom moet een exploitatie-tekort bij
de voetballers, die het meeste in het ge-
meentelaadje brengen, breed uitgemeten
worden en voor de andere takken van
sport verzwegen?
Als de zwemmers een plan van f 114.500
uitgevoerd krijgen, wat mogen dan de
voetballers niet eisen, die duizenden aan
huur en belasting opbrengen?
Laat al die cijfers buiten beschouwing
en vraagt, hoe het gemeentebestuur zijn
taak tegenover de Vlissingse jeugd gezien
en uitgevoerd heeft, want daar komt het
op aan en geld mag daarbij geen rol spe
len!
Dat de K.N.V.B. geen steun zou hebben
verleend in het helen van oorlogswonden,
blijve voor rekening van het gemeente
bestuur.
Als lid van de desbetreffende commis
sie van de K.N.V.B. kan ik de verze
kering geven, dat de K.N.V.B. aan oor
logsslachtoffers bijdragen heeft verstrekt,
waarvan het totaal bedrag vele malen
groter is dan wat de gemeente Vlissingen
aan sportdoeleinden besteed heeft.
Men stelle zich op de hoogte, vóórdat
men beweringen doet. zei wethouder van
Oorschot! Mag ik wethouder van Oor
schot hetzelfde vragen?
Er heerst te Vlissingen een slechte ver
standhouding tussen verenigingsbesturen
en gemeentebestuur. Er is sprake van een
conflict tussen K.N.V.B. en gemeentebe
stuur.
Wie de persconferentie meemaakte, zal
dit niet verwonderen. De persverslagen
geven de hoofdzaken weer, doch niet de
sfeer der conferentie.
Het gemeentebestuur maakt een presti
gekwestie van deze zaak. De K.N.V.B. en
gingsbesturen werd verweten slechte
leiders en slaafse volgelingen van de K.N.
V.B. te zijn.
Dit is niet de manier, waarop men tot
overeenstemming of zelfs maar nuttig
contact kan komen.
Men mag aan de leiders van een ge
meente m.i. andere eisen stellen, zeker
ten opzichte van de gemeentenaren voor
en door wie zij daar zitten.
Wethouder van Popering, die 't goede
voorbeeld heeft willen geven, zag zich de
pas afgesneden door zijn collega's.
Ik was zeer toevallig één van de gasten
van het gemeentebestuur bij de perscon
ferentie, omdat ik voor een der Neder
landse sportbladen (De Sportkroniek)
daar aanwezig moest zijn.
Dezelfde wethouder, die in plaats van
overleg te plegen en contact te zoeken,
in de raadsvergadering van Vlissingen de
K.N.V.B. een onverdiende trap meende
te kunnen geven, ontzag zich daarbij niet
mij ten afscheid een beledigende opmer
king mee te geven.
Ik geloof niet, dat dit de juiste menta
liteit demonstreert, om in deze zeer moei
lijke kwestie een oplossing te vinden,
maar trek daaruit tevens de conclusie,
dat èn K.N.V.B. èn Vlissingse verenigin
gen nog niet zo heel veel te verwijten
valt.
En het verdoezelt de hoofdzaak, dit is
„de noodzakelijkheid van aan minimale
eisen voldoende speelvelden voor de Vlis
singse jeugd, die na vijf jaar bevrijding
voor de noodzakelijke uitleving van haar
energie is aangewezen op stof en mod
der".
A. IMANSE.
Voorzitter K.N.V.B,, afdeling
zeeland.
OOSTENRIJK WEL ZICHZELF
ZUN.
Want Oostenrijk wil zijn eigen
boontjes doppen, en het is zich oe-
wust, dat het zulks kan.
Daartoe dienen vooral ook de
Salzburger Festspiele. De cynicus zal
zeggen, dat deze een geraffineerde
vreemdelingenexploitatie zijn en
de cynicus heeft ongelijk. Want dit
land weet, dat het over de krachten
beschikt om een culturele zending te
vervullen, dit land weet, dat in zijn
artistieke potenties mogelijkheden
liggen er boven op te komen; dit
land weet, dat het een taak heeft
ten opzichte van de hele wereld.
Daarom benut het de Salzburger
Festspiele, daarvoor doet het een be
roep op Mozart in de allereerste
plaats, doch ook op Haydn, Beetho
ven, Schubert, Bruchnër. Strauss,
Mahler, en op al' diegenen, welke
door de door deze componisten in
klanken omgezette mentaliteit
vruchtbaar werden beïnvloed: een
Rossini, een Verdi!
BELIJDENIS VAN DE GEEST
Zo 'beschouwd is het programma
van de Festspiele 1949 een belijdenis
van de geest, welke gelooft in de
waarden, verankerd in de werken
der grote Oostenrijkse toonkunste
naars tussen 1750 en 1950.
Die geest, barok in zyn verschy.
ning, is er ene, welke door hoge ze-
deV \e waarden bepaald wordt, Hü
gelooft in de nienselyke goedheid, hy
noopt, op menselijk wederzijds be
grip en hij predikt liefde ten opzichte
van allen, die deze geest trachten
te verstaan.
Het is niet toevallig, dat men op
dat programma Mozart's Titus ziet
aangekondigd, want van Titus zijn
de woorden: „Und folge der Sonne
Spuren, dasz ewig Gutes sei".
Elders in deze opera hoort men:
„Die Hoffnung ist ja der Hauch des
Lebens." En de Zauberflöte van Mo
zart, wat is zij anders dan de uiting
van 'n drang naar een gemeenschap,
door een hogere liefde gericht?
DE „SNOBS."
Zo mogen wij de betekenis der
Salzburger Festspiele zien. Ja, waar
lijk: „Salzburg behoort de wex-eld",
zoals onze Franse collega opmerkte
en wij zouden er aan toe willen voe
gen: „De wereld hoort Salzburg".
De mijnheer een neger die
in Kaapstad een kaartje geKocht had
om Beethoven's Fidelio te kunnen
bijwonen, doch werd teruggewezen,
omdat hij per abuis drie dagen te
v.roeg was; de Hertog van Windsor
die hier al veertien dagen schijnt te
zijn, doch onvindbaar blijft voor alle
ijverig speurende journalisten, Abd
el Monein, de Egyptische kroonprins,
die hier het tweede jaar in successie,
verschenen is; de 255 buitenlandse
gasten onder wie enkele Neder
landers die tevens de cursussen
volgen aan de Zomer-akademie van
het Mozarteum; Comtesse „Zus" en
Gravin „Zo" en die anderen, welke
wellicht door snobistische overwe
gingen naar dit artistieke Mekka ge
trokken zyn
Zij allen hóren Salzburg.
Dus tochvraagt de cynicus.
Laten wij hem één ding antwoorden:
Alle generale repetities worden in de
allereerste plaats toegankelijk gesteld
voor de leden van de verschillende
arbeiders organisaties. Maar voor een
exploitatie als deze heeft men nu een
maal geld nodig. En daarom: hulde
aan de snobs! Ze mogen zelf niet le
ven, ze laten anderen leven
HJVI. Koningin Juliana opent tentoonstelling „Jeugd van Nederland". Vrijdagmiddag heeft H. M. Konin
gin Jiiliana te Amsterdam in het R.A.I.-gebouw de tentoonstelling „Jeugd van Nederland" geopend. Direct
tta de opening woonde H.M. de eerste voorstelling in het Kindercircus by. Toen de jeugdige jongleur Haar
vroeg een bal op te werpen, deed H. M. dit met groot genoegen.
Vele landen voldoen niet aan hun
verplichtingen
(Van onze Paryse correspondent)
Griffis, de vroegere Amerikaanse ambassadeur te Egypte, thans leider
van 't Noodleningsfonds der Verenigde Naties voor de uit Palestina ge
vluchte Arabieren, heeft een bezoek gebracht aan Parys, om de Franse
regering aan te manen tot het uit betalen van het bedrag van 500 mlllioen
francs, welk bedrag zy had toegezegd voor de ondersteuning der Arabi.
sche vluchtelingen. By deze gelegenheid hadden wij een kort onderhoud
met Griffis, waarin hy o.m. verklaarde, dat., indien er niet onmiddellijk
nieuwe fondsen beschikbaar komen, de wereld begin September getuige
kan zyn van een massa-hongerdood in het niabye-Oosten.
De toestand is nu al meer dan
vreselijk. Minstens 900.000 vluchte
lingen moeten ondersteund worden.
In samenwerking; met de Bond voor
Rode-Kruisverenigingen en het Inter
nationale Rode Kruis heeft het Fonds
tot nog toe de vluchtelingen zeer ka-
rig kunnen voeden.
Hoe karig de ondersteuning wel is.
blijkt wellicht het duidelijkst uit het
feit, dat per persoon en per maand
slechts voor vijf gulden voedsel be
schikbaar kon worden gesteld. Bo
vendien is dit nog te optimistisch
voorgesteld, want in het bedrag van
vyf gulden zitten tevens de kosten
van vervoer, administratie, tenten,
feneeskundige hulp enz. Reeds maan-
enlang leven deze vluchtelingen op
minder dan een bestaansminimum,
hetgeen de lichamelijke krachten on
dermijnt en hen vatbaar maakt voor
allerlei ziektes.
Maarzelfs deze hulpverlening
kunnen wij niet voortzetten. De cen
ten van het fonds raken op. Met de
nog beschikbare geld- en credietmid-
delen kan men de steun rekken tot
einde Augustus 1949. Daarna zullen
hier ibijna een millioen Arabieren,
waaronder meer dan honderdduizend
Christen-Arabieren, van honger ster-
Een op de drie winkels een coöperatie.
(Van een bijzondere medewerker)
Het vliegtuig van de Jugoslavenska Aero Transport belooft een concl.
liant regiem. Inplaats van een routemap als die waarmee de K.L.M. haar
passagiers bedient, gebruikt men er de Britse schoolatlas van Philips,
waarop Triest nog als een Italiaanse stad staat aangetekend. En hier in
Belgrado etaleren de Amerikanen in hun informatie.bureau de nieuwste.
Amerikaanse legervliegtuigen en komen duizenden dagelijks de BBC-bulle-
tins lezen in de Britse informatiedienst. En het eerste café, waar wy na
onze aankomst, verloren in deze rommelige stad, neerstrijken, tracteerde
ons op „Wien' nur du allein". Doch men leert hier spoedig, dat deze dingen
maar het uiterlijk zyn, deels fouten in de enscenering, deels verzachtingen
van de tekst ter ere van het nieuwe gehoor, dat de communisten van Joe.
goslavië zich moeten verschaffen.
Men behoeft niet langer dan twee
dagen in Belgrado te zijn om te con
stateren, dat dit land, strijdend Legen
de Sowjet-Unie en dingend naar de
helpende hand van verguisde Ameri
kaanse dollarkoningen, communisü-
scher is dan welk der Moskou-satellie
ten ook. Want in die twee dagen ont
moet men niemand anders dan zijn
schoenpoetser, evenals weegschaal
verhuurder een zeer gezocht beroep
in Belgrado, die nog zijn brood ver
dient in de privésector van het eco
nomische leven. De kapper is even
zeer staatsambtenaar als de man,
die ansichtkaarten verkoopt. De taxi
chauffeur overigens een zeldzame
verschijning en de kellner zijn van
de zelfde standing. In-deze stad moet
men haastig zoeken om ergens in een
van die wrakke zijstraten een arm
tierig bedrijfje te vinden, dat de dans
der nationalisatie ontsprongen is.
„Zadruga" is het eerste woord
Servisch, dat men op een avondlijke
wandeling door de stad leert. Het
tekent „coöperatie" en staat op een
uit drie winkels,
DE KEUKEN
Het hotel behoort de staat. Het
heet „Moskwa", men zal moeilyk een
Balkans tad vinden zonder een hotel
van die naam. De service deed niet
onder voor wat men ln de privé-sec-
tor gewoon is. Vriendelijke ontvangst,
rrote hulpvaardigheid en een kamer,
.lie zindelrjker en dus duurder is dan
de Nederlandse Bank de reizende
journalist veroorlooft te betreikken.
Naar het restaurant behoeft men niet
lang te zoeken, want kenners hebben
al op het vliegveld verraden, dat er
slechts twee plaatsen zijn waar men
als buitenlander kan eten. En omdat
men de eerste avond nog met een
kennelijke weemoed naar 't Westen
rondloopt een weemoed overigens
die groeit kiest men natuurlijk
„Majestic" inplaats van „Dva Ribara'
De volgende dag weet men dat dat
lood om oud ijzer is: de grilled steak
van „Majestic" is als uit leer gesne
den en de „Twee Vissers" hebben
nog nooit een vis gevangen, die het.
tegen een Nederlands tongetje kan
opnemen. En in beide restaurants
incasseert de Joegoslavische minister
van financiën voor één maaltijd min
stens tweederde van dedagvergoeding,
die zyn Nederlandse collega ae jour
nalist toestaat. Men leert spoedig,
dat men niet slordig een schijfje kom
kommer of een glaasje frisse inheem
se wijn bij zijn eten moet bestellen
wil men de 400dinar (20gld) niette
boven gaan. En eerst na een paar da
gen hadden wy het geluk, dat een
inheemse collega ons meetroonde
naar zijn „mensa", zyn collectief eet
huis, waar hy als goed lid der vakor
ganisatie met zyn hele gezin dezelf
de maaltyd voor 16 dinar krijgt. Aan
zulke verschillen raakt men hier
gauw gewoon, ofschoon men nooit
ae geheimen ervan kan doorgronden.
Daarvoor is het stelsel te gecompli
ceerd. Er zyn bijvoorbeeld zes tarie
ven voor hen, die gebruik maken
van de binnenlandse luchtlijnen. Er
zijn mensen, die voor 800 dinar naar
Seraiewo kunnen vliegen, en andere
die daarvoor slechts 8 dinar betalen,
de helft van hetegen men als bui
tenlander aan een glas bier besteedt.
Men ziet schoenen in de étalages
voor 500 dinar, maar ook voor 5000
dinar. De ene zijn met bon en de
andere zonder, doch de bonnen schy-
nen niet dik gezaaid getuige het
feit, dat wij prijzen zagen van 600
tot 700 dinar voor tweedehands schoe
nen, die thuis beslist niemand van
een vuilnisbelt zou oprapen.
BOUWWOEDE.
Nadat gy wat hebt meegedeind
met de inmense mensenstroom over
Belgrado's Broadway Terrazija ziet
gij de spuitgasten "komen om de
brede straten een nachtelijke beurt
te geven. Dat is de tijd om de pe
naten van „Moskwa" op te zoeken
en vroeg te slapen als alle Belgra-
ders, die 's ochtends vroeg uit de
veren moeten, daar alles om zeven
uur met werken begint. Maar slapen
valt niet altijd mee. Wy hadden
bijvoorbeeld buiten de bandeloze
energie der rode jeugd gerekend.
Tegenover onze kamer was een
bouwterrein, één der honderden in
deze stad, waar dag en nacht ge
werkt wordt. Er wordt een gebouw
voor de vakbond gezet, één voor de
staatsuitgeverij en één voor het com
munistische dagblad, en er wordt
bovendien nog een verdieping meer
gezet op het hoofdkwartier der
partij. Zo geeft dit bouwterrein een
aardige staalkaart van de aard der
bouwwoede, die thans over Joego
slavië stormt. Er werd gezongen en
gewerkt met een onwaarschy'nlijke
lardnekkigheid en tempo. Die nacht
hebben wy duizend lofzangen op
Tito gehoord en evenveel verguizin
gen van de fascista", maar wij
hebben niet geslapen. Men groef en
zong nog diep in de fundamenten,
maar toen wij twee weken later te
rugkwamen, klonken de spreekko
ren reeds vanaf de eerste ver
dieping. Alles gaat in deze stad in
een woedend en soms redeloos tem
po. Vaak tot het plotseling stokt
en maandenlang niet verder komt.
Er is wel arbeidskracht, wanneer
een straat moet worden vernieuwa,
strijken de arbeiders er op een goe-
de ochtend als muggen zwermen op
en neer, maar er is vaak geen mate
riaal of geen technisch geschoolde
leiding. Voor deze laatste twee vecht
Joegoslavië, bestrijdt het de Komin-
form en lonkt het desnoods naar 't
Westen. Doch dit laatste zonder zyn
ideologie en zyn argwaan pry's te
geven.
(Nadruk verboden).
is Zaterdagmiddag een Belgische auto uit
Brussel tegen een vrachtauto gebotst. De
64-jarige bestuurder van de wagen werd
op slag gedood en drie inzittende dames
ernstig verwond.
ven, indien niet onmiddellijk zal wor
den ingegrepen.
Volgens Griffis zyn alleen de Brit
ten en de Amerikanen tot nog toe
hun verplichtingen na gekomen. Zij
hebben de aan het fonds beloofde
steun ook metterdaad gegeven. Ande
re landen zyn onwillig of onmachtig
om hun beloften in te lossen en weer
vele andere landen, hebben zelfs nog
niet de minste steun toegezegd.
Israël zelf heeft volgens Griffis
nog geen penny bijgedragen om het
lot van de ongelukkige vluchtelingen
te verzachten. Ook de Zuid-Amen-
kaanse staten met uitzondering dan
van Venezuela lieten verstek gaan.
De toestand waarin de vluchtelin
gen reeds maanden verkeren, is vre
selijk. De gelukkigen huizen in tenten,
doch vele anderen zyn nog steeds ge
noodzaakt om in de open lucht te
overnachten. De kindAsterfte is
enorm. Geregeld breken er ernstige
ziektes uit, die ondanks de medische
hulp snel om zich heen grijpen en
vele slachtoffers eisen. Brood en wa
ter zijn streng gerantsoeneerd. Ook
ae geestelijke verzorging laat te wen
sen over. De moraliteit daalt met de
dag. De onverschilligheid, waarmee
de moderne wereld over dit brok
leed heen kjjkt, doet het ergste vre
zen. Hier ontstaat een nieuwe pest
bacil. Ware vrede kan er in het Na-
bye-Oosten pas ontstaan als er ook
voor deze vluchtelingen een oplos
sing is gevonden.
Het Wereldgebeuren
Het is een interessant onderwerp,
waarop het Amerikaanse financiële
blad „Wailstreet Journal" op zo ver
rassende wijze de aandacht heeft
gevestigd. Het maakte melding van.
een onderzoek, dat bij het Ameri
kaanse departement van buitenland
se zaken zou zijn ingesteld naar de
verdiensten van een niet minder dan
revolutionnaire oplossing vam de fi-
nancieel-economische crisis, waarin
Engeland verkeert: een Anglo-Ame-
rikaanse economische unie. Men zou
het zich dan zo hebben gedacht, dat
kapitaal en arbeidskrachten zich
vryelyk tussen beide landen zouden
kunnen bewegen, terwyl tevens een
gemeenschappelijk staatsburger
schap zou worden overwogen.
Onwillekeurig gaan de gedachten
uit naar een gelijksoortig idee, dat
Churchill eens ten aanzien van En
geland en Frankrijk opperde, óók in
een periode van de ernstigste cri
sis. Nu is men uiteraard geneigd
aanstonds dit bericht onder de „ca
nards" te rubriceren, maar het is
toch wel merkwaardig dat Acheson,
het weliswaar ontkende, maar er
aan toevoegde, dat ambtenaren wél
onderzocht hebben wat de invloed
zou zijn van „nauwere betrekkingen
tussen de Ver. Staten en Engeland"
op de economische moeilijkheden van
dit laatste land.
Het is moeilijk te beoordelen wat
er ln feite achter de schermen, zoal
niet bekoltsstoofd, dan toch wellicht
op het vuur gezet is.
Vermoedelijk zal Acheson zijn col
lega van financiën die niet be
paald opgewekt en enthousiast uit
Europa schynt te zijn teruggekeerd
bezworen hebben om straks op
de conferentie met Cripps de dingen
niet alleen uit een financieel, maar
ook uit een politiek oogpunt te be
kijken, en met hem (Acheson) en
Bevin naar een oplossing te zoeken,
die een crisis voorkomt. Dat zou op
verschillende manieren kunnen ge
beuren. waarover natuurlijk hevig
gestreden zal worden Men kan den-
:en aan een gelijkschakeling van
invoerrechten, of aan verlaging
daarvan (dc Amerikaanse invoer
rechten op tal van Europese artike
len zijn zeer hoog), aan een (met
dollars gefinancierd) stabilisatie
fonds voor het pond sterling en an
dere zwakke valuta en zo meer.
Zulke maatregelen zouden alle kun
nen vallen onder die door Acheson
genoemde „nauwere betrekkingen
tussen de Ver. Staten en Engeland".
Maar in het Congres dat toch al
„ontevreden" is over het socialis
tische Engeland en bovendien de
Amerikaanse belangen ln het oog
houidt zal niet minder dan een
storm opsteken.
Generaal mr. H. J, Kruis heeft Za
terdag op de Place de la Constitution voor
het front der Nederlandse troepen, die
op t ogenblik In de Luxemburgse Aden-
nen oefeningen houden, aan kolonel A.
Jacobi, chef van de generale staf van het
Luxemburgse leger, het commandeurs
kruis en de Orde van Oranje Nassau ult-
gei'eijrt.