Salzburg behoort de wereld Belgrado bouwt dag en nacht Bespiegelingen over de Festspiele DE SPORTVELDENKWESTIE IN VLISSINGEN Zeeuwse Almanak ARABISCHE VLUCHTELINGEN DOOR HONGERDOOD BEDREIGD Het regiem is door en door communistisch Pond en dollar MAANDAG 22 AUGUSTUS 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 8 Politiek en „snobs" ontbreken niet. p" (Van een bijzondere medewerker) „Salzburg behoort de wereldDat was de charmante reactie van de bekende criticus van de Parijse „Illustration" Mallot des Jourdains op een rede, die Landes hauptmann Josef Rehrl hield voor de vertegenwoor digers van de Oostenrijkse en buitenlandse pers, waar hg het doel en de betekenis des Salzburger Festspiele uiteenzette en tevens met rechtmatige trots gewaagde van de behaalde concrete resultaten in het jaar 1949. Ongetwijfeld was deze causerie, aangenaam en speels voorgedragen, belangwekkend voor alle landen, die hier hun oor te luisteren leggen, spe ciaal voor ons Nederlanders, die ook een festivalprobleem kennen. Uit de cijfers, waarop hij ons op overvloedi- te wijze tracteerde, kon blijken, dat e Salzburger Festpiele thans weder om hun vooroorlogse betekenis heb ben gekregen. Gedurende de eerste veertien da gen althans telde men in de hotels en pensions ter plaatse 8658 gasten, tegenover 8146 in 1948 en 2350 in *46. Wat de belangstelling van het bui tenland betreft, hier spanden de Zwitsers de kroon met 465 bezoekers (1948:121), op de voet gevolgd door de Italianen met 464 (88). Dat dus de Amerikanen hier de toon zouden aangeven, gerucht dat alom verbreid is, wordt door het cijfer 391 (78) ge logenstraft. De Duitsers brachten 361 gasten (180), de Engelsen 281 (56), de Fransen 128 (27). Wij Ne derlanders leverden een contingent van 52 FestspieL-minnaars, een mooi cijfer, vergeleken bij dat van 1948: 16, vooral, wanneer men denkt aan de deviezen moeilijkheden, welke ons meer dan de andere, door ons genoem de landen drukken. POLITIEK EN MUZIEK De economische betekenis had Landeshauptmann Rehrl echter ook nog op andere wijze kunnen aandui den. Zo had hij b.v. kunnen vertellen over politierapporten en rechtszaken, waarin de Festspiele betrokken wor den. Want de Zwarte handel heeft zich ook van dit Instituut meester gemaakt: belangstelling welke op 'n hoge bloei wijst en dat, terwijl de officiële prijzen hoewél vergeleken met die van het seizoen 1948 iets gezakt voor onze Nederlandse begrippen nog steeds zeer hoog liggen. Waaruit men kan concluderen, dat, malgré alle voortreffelijke organisatorische maatregelen, toch nog verschillende entreebewijzen in verkeerde handen kwamen en voorts, dat er bewo ners van bepaalde landen zijn, die, dank zij hun harde valuta, niet het minste bezwaar ma ken een zwarte prijs van 200 shilling te betalen om deelgenoot te kunnen worden van de smarten van Orpheus en Eurydice Ziehier een schaduw, doch een lich te en een van voorbijgaande aard. Ze wekt echter in zekere kringen een bepaalde geprikkeldheid ten opzichte van. de Amerikanen in de allereerste Geprikkeldheid, die een lichtelijk officieel tintje krijgt, waar men de Duitsers bij het overschrijden van de frens bij Salzburg moeilijkheden in e weg legt, waarvan men terecht of ten onrechte de oorzaak zoekt by Amerikaanse instanties. Moeilijk heden, die zelfs aanleiding gaven tot het houden van interpellaties in de Landdag. Waarom wy U dit speciaal vertel len? Omdat interpellaties als deze symptomatisch zyn voor een geest, welke hier in Oostenrijk heerst. Die geest is er een van groeiend verzet ten opzichte van de ongeoorloofd geachte bemoeizucht van de Ameri. kaanse bezetting en van een vriend, schappelijke verhouding van hen, die aan weerszoden van de Oostenrijks- Beierse grens wonen. LEZERS SCHRIJVEN' Repliek van de heer A. IMANSE. Het verslag der door het Vlissingse Ge meentebestuur gehouden persconferentie eisen een wederwoord van mijn zijde. Ik ben één van de mensen, die menen, dat niet voldoende aandacht door sommi ge gemeentebesturen besteed wordt aan de aanleg van sportterreinen, dus aan de jeugd, en ik heb daarop nogal met veel klem gewezen in de jaarvergadering van de Afdeling Zeeland van de K.N.V.B. te Goes. Met succes, want verschillende ge meentebesturen, wie deze schoen pasten, trokken hem aan en begonnen onmiddel lijk met voorbereidingen of zetten spoed achter „vergeten plannen". Het gemeen tebestuur van Vlissingen deed het anders, waarschijnlijk met minder practisch re sultaat. Ik wil geen cijfers bestrijden, doch slechts wijzen op de practijk. Nergens in Nederland is toegestaan door de K.N.V.B., wat in Vlissingen ge tolereerd werd op het gebied van sport terreinen en kleedgelegenheden. De K.N. V.B. heeft voor de beoefening van het spel geen tribunes, kostbare omheiningen etc. gevraagd, zoals te Vlissingen bestaan en betaald werden uit de opgesomde be dragen. Niemand kan ontkennen, dat voor de opgesomde hoge geldsbedragen slechts elf spelers gedurende tweemaal drie kwartier per week één wedstrijd konden spelen en dat tientallen teams tot de dag van vandaag bijna 5 jaar na Vlissingens bevrijding in stof, modder en vuil wen telen om hun sport te beoefenen. Ik heb voor die jongens, om wie het gaat tenslotte, want dat is juist de jeugd, die van de straat moet. die geleid moet worden en niet die elf bevoorrechten, geen overdreven eisen gesteld, doch slechts gevraagd datgene, wat ieder dorp, ook de geïnundeerde Walcherse, welke even zwaar, soms zwaarder dan Vlissin gen, geteisterd zijn, zijn jeugd biedt, n.l. een bespeelbare grasmat en een kleed gelegenheid, alles voldoende aan mini male eisen! Daarin is Vllsisngen tekort geschoten. Tot de dag van vandaag is de toestand ten hemel schreiend en een aan fluiting voor ieder begrip van hygiëne! We zwijgen over de onmogelijkheid op die terreinen werkelijk te voetballen. Er is gezegd, dat 15 pet. der recette geen MAANDAG Vandaag is het Maandag en ge zult het beamen: al schijnt de zon ook nog zo mooi, de Maandag is geen aangena me dag. Een mens moet weer aan de arbeid. En dat ligt hem zwaar na een vrije Zaterdagmiddag en een rustige Zondag. Bovendien ge zult dat wel niet weten, en daarom hoort het er zeker bij bovendien beweerden onze voorouders, dat ieder jaar drie kwade Maandagen heeft en niemand weet natuurlijk welke dat zijn. Geen groot werk op Maandag beginnen, ra den zij aan. Het kan een kwade Maan dag zijn. Wat mij betreft zijn alle Maandagen kwade dagen. Vele boeren houden nog altijd re kening met hei oude Maandagsgeloof. Met maaien en inhalen beginnen ze al even op Zaterdagmiddag, 's Maandags gaan ze dan door. Ge moet ook op Maandag mets uit lenen. Ge krijgt het niet terug, zegt het oude volksgeloof. Maar ik leen ook op andere dagen wél boeken uit en toch keren de beste nooit terug. En neem geen dienst maagd op Maandag, zegt de overleve ring, want ze zal alles breken. En ook dat doet ze volgens mij niet oneen op Maandag. Geen prettig Almanakje, dit? Het zal wel aan de Maandag liggen. Vermoedelijk is het een kwodo. hoge huur is en lager dan elders. Men vergat te zeggen, dat voor die 15 pet., uitmakende b.v. voor de vereniging „Vlissingen" ruim f 1700.—, slechts één elftal een aan de eisen beantwoordend speelveld voor zijn wedstrijden vond met niet aan de eisen voldoende kleedlokalen e.d. Verwaarloosd werd de 20 pet. stedelijke belasting, welke bovendien betaald werd en ook nog eens f 2000.zal geweest zijn. Deze bedragen mogen, neen moeten la ger zijn dan elders, omdat elders alle elftallen huisvesting vinden. Er wordt beweerd, dat alle gelden al leen voor de voetballers zijn uitgegeven. Ook korfballers (sters), handballers (sters) en athleten hebben van de „Keersluis" geprofiteerd en zullen in de toekomst van de Bosweg profiteren. En waarom geeft men niet eens op, wat die sportbe oefenaren aan huur hebben betaald? Waarom becijfert men niet, wat de zwemmers aan de gemeente gaan kosten en wat zij aan huur zullen gaan opbren gen? Waarom moet een exploitatie-tekort bij de voetballers, die het meeste in het ge- meentelaadje brengen, breed uitgemeten worden en voor de andere takken van sport verzwegen? Als de zwemmers een plan van f 114.500 uitgevoerd krijgen, wat mogen dan de voetballers niet eisen, die duizenden aan huur en belasting opbrengen? Laat al die cijfers buiten beschouwing en vraagt, hoe het gemeentebestuur zijn taak tegenover de Vlissingse jeugd gezien en uitgevoerd heeft, want daar komt het op aan en geld mag daarbij geen rol spe len! Dat de K.N.V.B. geen steun zou hebben verleend in het helen van oorlogswonden, blijve voor rekening van het gemeente bestuur. Als lid van de desbetreffende commis sie van de K.N.V.B. kan ik de verze kering geven, dat de K.N.V.B. aan oor logsslachtoffers bijdragen heeft verstrekt, waarvan het totaal bedrag vele malen groter is dan wat de gemeente Vlissingen aan sportdoeleinden besteed heeft. Men stelle zich op de hoogte, vóórdat men beweringen doet. zei wethouder van Oorschot! Mag ik wethouder van Oor schot hetzelfde vragen? Er heerst te Vlissingen een slechte ver standhouding tussen verenigingsbesturen en gemeentebestuur. Er is sprake van een conflict tussen K.N.V.B. en gemeentebe stuur. Wie de persconferentie meemaakte, zal dit niet verwonderen. De persverslagen geven de hoofdzaken weer, doch niet de sfeer der conferentie. Het gemeentebestuur maakt een presti gekwestie van deze zaak. De K.N.V.B. en gingsbesturen werd verweten slechte leiders en slaafse volgelingen van de K.N. V.B. te zijn. Dit is niet de manier, waarop men tot overeenstemming of zelfs maar nuttig contact kan komen. Men mag aan de leiders van een ge meente m.i. andere eisen stellen, zeker ten opzichte van de gemeentenaren voor en door wie zij daar zitten. Wethouder van Popering, die 't goede voorbeeld heeft willen geven, zag zich de pas afgesneden door zijn collega's. Ik was zeer toevallig één van de gasten van het gemeentebestuur bij de perscon ferentie, omdat ik voor een der Neder landse sportbladen (De Sportkroniek) daar aanwezig moest zijn. Dezelfde wethouder, die in plaats van overleg te plegen en contact te zoeken, in de raadsvergadering van Vlissingen de K.N.V.B. een onverdiende trap meende te kunnen geven, ontzag zich daarbij niet mij ten afscheid een beledigende opmer king mee te geven. Ik geloof niet, dat dit de juiste menta liteit demonstreert, om in deze zeer moei lijke kwestie een oplossing te vinden, maar trek daaruit tevens de conclusie, dat èn K.N.V.B. èn Vlissingse verenigin gen nog niet zo heel veel te verwijten valt. En het verdoezelt de hoofdzaak, dit is „de noodzakelijkheid van aan minimale eisen voldoende speelvelden voor de Vlis singse jeugd, die na vijf jaar bevrijding voor de noodzakelijke uitleving van haar energie is aangewezen op stof en mod der". A. IMANSE. Voorzitter K.N.V.B,, afdeling zeeland. OOSTENRIJK WEL ZICHZELF ZUN. Want Oostenrijk wil zijn eigen boontjes doppen, en het is zich oe- wust, dat het zulks kan. Daartoe dienen vooral ook de Salzburger Festspiele. De cynicus zal zeggen, dat deze een geraffineerde vreemdelingenexploitatie zijn en de cynicus heeft ongelijk. Want dit land weet, dat het over de krachten beschikt om een culturele zending te vervullen, dit land weet, dat in zijn artistieke potenties mogelijkheden liggen er boven op te komen; dit land weet, dat het een taak heeft ten opzichte van de hele wereld. Daarom benut het de Salzburger Festspiele, daarvoor doet het een be roep op Mozart in de allereerste plaats, doch ook op Haydn, Beetho ven, Schubert, Bruchnër. Strauss, Mahler, en op al' diegenen, welke door de door deze componisten in klanken omgezette mentaliteit vruchtbaar werden beïnvloed: een Rossini, een Verdi! BELIJDENIS VAN DE GEEST Zo 'beschouwd is het programma van de Festspiele 1949 een belijdenis van de geest, welke gelooft in de waarden, verankerd in de werken der grote Oostenrijkse toonkunste naars tussen 1750 en 1950. Die geest, barok in zyn verschy. ning, is er ene, welke door hoge ze- deV \e waarden bepaald wordt, Hü gelooft in de nienselyke goedheid, hy noopt, op menselijk wederzijds be grip en hij predikt liefde ten opzichte van allen, die deze geest trachten te verstaan. Het is niet toevallig, dat men op dat programma Mozart's Titus ziet aangekondigd, want van Titus zijn de woorden: „Und folge der Sonne Spuren, dasz ewig Gutes sei". Elders in deze opera hoort men: „Die Hoffnung ist ja der Hauch des Lebens." En de Zauberflöte van Mo zart, wat is zij anders dan de uiting van 'n drang naar een gemeenschap, door een hogere liefde gericht? DE „SNOBS." Zo mogen wij de betekenis der Salzburger Festspiele zien. Ja, waar lijk: „Salzburg behoort de wex-eld", zoals onze Franse collega opmerkte en wij zouden er aan toe willen voe gen: „De wereld hoort Salzburg". De mijnheer een neger die in Kaapstad een kaartje geKocht had om Beethoven's Fidelio te kunnen bijwonen, doch werd teruggewezen, omdat hij per abuis drie dagen te v.roeg was; de Hertog van Windsor die hier al veertien dagen schijnt te zijn, doch onvindbaar blijft voor alle ijverig speurende journalisten, Abd el Monein, de Egyptische kroonprins, die hier het tweede jaar in successie, verschenen is; de 255 buitenlandse gasten onder wie enkele Neder landers die tevens de cursussen volgen aan de Zomer-akademie van het Mozarteum; Comtesse „Zus" en Gravin „Zo" en die anderen, welke wellicht door snobistische overwe gingen naar dit artistieke Mekka ge trokken zyn Zij allen hóren Salzburg. Dus tochvraagt de cynicus. Laten wij hem één ding antwoorden: Alle generale repetities worden in de allereerste plaats toegankelijk gesteld voor de leden van de verschillende arbeiders organisaties. Maar voor een exploitatie als deze heeft men nu een maal geld nodig. En daarom: hulde aan de snobs! Ze mogen zelf niet le ven, ze laten anderen leven HJVI. Koningin Juliana opent tentoonstelling „Jeugd van Nederland". Vrijdagmiddag heeft H. M. Konin gin Jiiliana te Amsterdam in het R.A.I.-gebouw de tentoonstelling „Jeugd van Nederland" geopend. Direct tta de opening woonde H.M. de eerste voorstelling in het Kindercircus by. Toen de jeugdige jongleur Haar vroeg een bal op te werpen, deed H. M. dit met groot genoegen. Vele landen voldoen niet aan hun verplichtingen (Van onze Paryse correspondent) Griffis, de vroegere Amerikaanse ambassadeur te Egypte, thans leider van 't Noodleningsfonds der Verenigde Naties voor de uit Palestina ge vluchte Arabieren, heeft een bezoek gebracht aan Parys, om de Franse regering aan te manen tot het uit betalen van het bedrag van 500 mlllioen francs, welk bedrag zy had toegezegd voor de ondersteuning der Arabi. sche vluchtelingen. By deze gelegenheid hadden wij een kort onderhoud met Griffis, waarin hy o.m. verklaarde, dat., indien er niet onmiddellijk nieuwe fondsen beschikbaar komen, de wereld begin September getuige kan zyn van een massa-hongerdood in het niabye-Oosten. De toestand is nu al meer dan vreselijk. Minstens 900.000 vluchte lingen moeten ondersteund worden. In samenwerking; met de Bond voor Rode-Kruisverenigingen en het Inter nationale Rode Kruis heeft het Fonds tot nog toe de vluchtelingen zeer ka- rig kunnen voeden. Hoe karig de ondersteuning wel is. blijkt wellicht het duidelijkst uit het feit, dat per persoon en per maand slechts voor vijf gulden voedsel be schikbaar kon worden gesteld. Bo vendien is dit nog te optimistisch voorgesteld, want in het bedrag van vyf gulden zitten tevens de kosten van vervoer, administratie, tenten, feneeskundige hulp enz. Reeds maan- enlang leven deze vluchtelingen op minder dan een bestaansminimum, hetgeen de lichamelijke krachten on dermijnt en hen vatbaar maakt voor allerlei ziektes. Maarzelfs deze hulpverlening kunnen wij niet voortzetten. De cen ten van het fonds raken op. Met de nog beschikbare geld- en credietmid- delen kan men de steun rekken tot einde Augustus 1949. Daarna zullen hier ibijna een millioen Arabieren, waaronder meer dan honderdduizend Christen-Arabieren, van honger ster- Een op de drie winkels een coöperatie. (Van een bijzondere medewerker) Het vliegtuig van de Jugoslavenska Aero Transport belooft een concl. liant regiem. Inplaats van een routemap als die waarmee de K.L.M. haar passagiers bedient, gebruikt men er de Britse schoolatlas van Philips, waarop Triest nog als een Italiaanse stad staat aangetekend. En hier in Belgrado etaleren de Amerikanen in hun informatie.bureau de nieuwste. Amerikaanse legervliegtuigen en komen duizenden dagelijks de BBC-bulle- tins lezen in de Britse informatiedienst. En het eerste café, waar wy na onze aankomst, verloren in deze rommelige stad, neerstrijken, tracteerde ons op „Wien' nur du allein". Doch men leert hier spoedig, dat deze dingen maar het uiterlijk zyn, deels fouten in de enscenering, deels verzachtingen van de tekst ter ere van het nieuwe gehoor, dat de communisten van Joe. goslavië zich moeten verschaffen. Men behoeft niet langer dan twee dagen in Belgrado te zijn om te con stateren, dat dit land, strijdend Legen de Sowjet-Unie en dingend naar de helpende hand van verguisde Ameri kaanse dollarkoningen, communisü- scher is dan welk der Moskou-satellie ten ook. Want in die twee dagen ont moet men niemand anders dan zijn schoenpoetser, evenals weegschaal verhuurder een zeer gezocht beroep in Belgrado, die nog zijn brood ver dient in de privésector van het eco nomische leven. De kapper is even zeer staatsambtenaar als de man, die ansichtkaarten verkoopt. De taxi chauffeur overigens een zeldzame verschijning en de kellner zijn van de zelfde standing. In-deze stad moet men haastig zoeken om ergens in een van die wrakke zijstraten een arm tierig bedrijfje te vinden, dat de dans der nationalisatie ontsprongen is. „Zadruga" is het eerste woord Servisch, dat men op een avondlijke wandeling door de stad leert. Het tekent „coöperatie" en staat op een uit drie winkels, DE KEUKEN Het hotel behoort de staat. Het heet „Moskwa", men zal moeilyk een Balkans tad vinden zonder een hotel van die naam. De service deed niet onder voor wat men ln de privé-sec- tor gewoon is. Vriendelijke ontvangst, rrote hulpvaardigheid en een kamer, .lie zindelrjker en dus duurder is dan de Nederlandse Bank de reizende journalist veroorlooft te betreikken. Naar het restaurant behoeft men niet lang te zoeken, want kenners hebben al op het vliegveld verraden, dat er slechts twee plaatsen zijn waar men als buitenlander kan eten. En omdat men de eerste avond nog met een kennelijke weemoed naar 't Westen rondloopt een weemoed overigens die groeit kiest men natuurlijk „Majestic" inplaats van „Dva Ribara' De volgende dag weet men dat dat lood om oud ijzer is: de grilled steak van „Majestic" is als uit leer gesne den en de „Twee Vissers" hebben nog nooit een vis gevangen, die het. tegen een Nederlands tongetje kan opnemen. En in beide restaurants incasseert de Joegoslavische minister van financiën voor één maaltijd min stens tweederde van dedagvergoeding, die zyn Nederlandse collega ae jour nalist toestaat. Men leert spoedig, dat men niet slordig een schijfje kom kommer of een glaasje frisse inheem se wijn bij zijn eten moet bestellen wil men de 400dinar (20gld) niette boven gaan. En eerst na een paar da gen hadden wy het geluk, dat een inheemse collega ons meetroonde naar zijn „mensa", zyn collectief eet huis, waar hy als goed lid der vakor ganisatie met zyn hele gezin dezelf de maaltyd voor 16 dinar krijgt. Aan zulke verschillen raakt men hier gauw gewoon, ofschoon men nooit ae geheimen ervan kan doorgronden. Daarvoor is het stelsel te gecompli ceerd. Er zyn bijvoorbeeld zes tarie ven voor hen, die gebruik maken van de binnenlandse luchtlijnen. Er zijn mensen, die voor 800 dinar naar Seraiewo kunnen vliegen, en andere die daarvoor slechts 8 dinar betalen, de helft van hetegen men als bui tenlander aan een glas bier besteedt. Men ziet schoenen in de étalages voor 500 dinar, maar ook voor 5000 dinar. De ene zijn met bon en de andere zonder, doch de bonnen schy- nen niet dik gezaaid getuige het feit, dat wij prijzen zagen van 600 tot 700 dinar voor tweedehands schoe nen, die thuis beslist niemand van een vuilnisbelt zou oprapen. BOUWWOEDE. Nadat gy wat hebt meegedeind met de inmense mensenstroom over Belgrado's Broadway Terrazija ziet gij de spuitgasten "komen om de brede straten een nachtelijke beurt te geven. Dat is de tijd om de pe naten van „Moskwa" op te zoeken en vroeg te slapen als alle Belgra- ders, die 's ochtends vroeg uit de veren moeten, daar alles om zeven uur met werken begint. Maar slapen valt niet altijd mee. Wy hadden bijvoorbeeld buiten de bandeloze energie der rode jeugd gerekend. Tegenover onze kamer was een bouwterrein, één der honderden in deze stad, waar dag en nacht ge werkt wordt. Er wordt een gebouw voor de vakbond gezet, één voor de staatsuitgeverij en één voor het com munistische dagblad, en er wordt bovendien nog een verdieping meer gezet op het hoofdkwartier der partij. Zo geeft dit bouwterrein een aardige staalkaart van de aard der bouwwoede, die thans over Joego slavië stormt. Er werd gezongen en gewerkt met een onwaarschy'nlijke lardnekkigheid en tempo. Die nacht hebben wy duizend lofzangen op Tito gehoord en evenveel verguizin gen van de fascista", maar wij hebben niet geslapen. Men groef en zong nog diep in de fundamenten, maar toen wij twee weken later te rugkwamen, klonken de spreekko ren reeds vanaf de eerste ver dieping. Alles gaat in deze stad in een woedend en soms redeloos tem po. Vaak tot het plotseling stokt en maandenlang niet verder komt. Er is wel arbeidskracht, wanneer een straat moet worden vernieuwa, strijken de arbeiders er op een goe- de ochtend als muggen zwermen op en neer, maar er is vaak geen mate riaal of geen technisch geschoolde leiding. Voor deze laatste twee vecht Joegoslavië, bestrijdt het de Komin- form en lonkt het desnoods naar 't Westen. Doch dit laatste zonder zyn ideologie en zyn argwaan pry's te geven. (Nadruk verboden). is Zaterdagmiddag een Belgische auto uit Brussel tegen een vrachtauto gebotst. De 64-jarige bestuurder van de wagen werd op slag gedood en drie inzittende dames ernstig verwond. ven, indien niet onmiddellijk zal wor den ingegrepen. Volgens Griffis zyn alleen de Brit ten en de Amerikanen tot nog toe hun verplichtingen na gekomen. Zij hebben de aan het fonds beloofde steun ook metterdaad gegeven. Ande re landen zyn onwillig of onmachtig om hun beloften in te lossen en weer vele andere landen, hebben zelfs nog niet de minste steun toegezegd. Israël zelf heeft volgens Griffis nog geen penny bijgedragen om het lot van de ongelukkige vluchtelingen te verzachten. Ook de Zuid-Amen- kaanse staten met uitzondering dan van Venezuela lieten verstek gaan. De toestand waarin de vluchtelin gen reeds maanden verkeren, is vre selijk. De gelukkigen huizen in tenten, doch vele anderen zyn nog steeds ge noodzaakt om in de open lucht te overnachten. De kindAsterfte is enorm. Geregeld breken er ernstige ziektes uit, die ondanks de medische hulp snel om zich heen grijpen en vele slachtoffers eisen. Brood en wa ter zijn streng gerantsoeneerd. Ook ae geestelijke verzorging laat te wen sen over. De moraliteit daalt met de dag. De onverschilligheid, waarmee de moderne wereld over dit brok leed heen kjjkt, doet het ergste vre zen. Hier ontstaat een nieuwe pest bacil. Ware vrede kan er in het Na- bye-Oosten pas ontstaan als er ook voor deze vluchtelingen een oplos sing is gevonden. Het Wereldgebeuren Het is een interessant onderwerp, waarop het Amerikaanse financiële blad „Wailstreet Journal" op zo ver rassende wijze de aandacht heeft gevestigd. Het maakte melding van. een onderzoek, dat bij het Ameri kaanse departement van buitenland se zaken zou zijn ingesteld naar de verdiensten van een niet minder dan revolutionnaire oplossing vam de fi- nancieel-economische crisis, waarin Engeland verkeert: een Anglo-Ame- rikaanse economische unie. Men zou het zich dan zo hebben gedacht, dat kapitaal en arbeidskrachten zich vryelyk tussen beide landen zouden kunnen bewegen, terwyl tevens een gemeenschappelijk staatsburger schap zou worden overwogen. Onwillekeurig gaan de gedachten uit naar een gelijksoortig idee, dat Churchill eens ten aanzien van En geland en Frankrijk opperde, óók in een periode van de ernstigste cri sis. Nu is men uiteraard geneigd aanstonds dit bericht onder de „ca nards" te rubriceren, maar het is toch wel merkwaardig dat Acheson, het weliswaar ontkende, maar er aan toevoegde, dat ambtenaren wél onderzocht hebben wat de invloed zou zijn van „nauwere betrekkingen tussen de Ver. Staten en Engeland" op de economische moeilijkheden van dit laatste land. Het is moeilijk te beoordelen wat er ln feite achter de schermen, zoal niet bekoltsstoofd, dan toch wellicht op het vuur gezet is. Vermoedelijk zal Acheson zijn col lega van financiën die niet be paald opgewekt en enthousiast uit Europa schynt te zijn teruggekeerd bezworen hebben om straks op de conferentie met Cripps de dingen niet alleen uit een financieel, maar ook uit een politiek oogpunt te be kijken, en met hem (Acheson) en Bevin naar een oplossing te zoeken, die een crisis voorkomt. Dat zou op verschillende manieren kunnen ge beuren. waarover natuurlijk hevig gestreden zal worden Men kan den- :en aan een gelijkschakeling van invoerrechten, of aan verlaging daarvan (dc Amerikaanse invoer rechten op tal van Europese artike len zijn zeer hoog), aan een (met dollars gefinancierd) stabilisatie fonds voor het pond sterling en an dere zwakke valuta en zo meer. Zulke maatregelen zouden alle kun nen vallen onder die door Acheson genoemde „nauwere betrekkingen tussen de Ver. Staten en Engeland". Maar in het Congres dat toch al „ontevreden" is over het socialis tische Engeland en bovendien de Amerikaanse belangen ln het oog houidt zal niet minder dan een storm opsteken. Generaal mr. H. J, Kruis heeft Za terdag op de Place de la Constitution voor het front der Nederlandse troepen, die op t ogenblik In de Luxemburgse Aden- nen oefeningen houden, aan kolonel A. Jacobi, chef van de generale staf van het Luxemburgse leger, het commandeurs kruis en de Orde van Oranje Nassau ult- gei'eijrt.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3