Indonesiërs willen aan de slag
Zeeuwse Almanak
DE VACANTIE-SPREIDING
KRANT VERZORGT HET CONTACT
Bezorgdheid over de te aanvaarden
verantwoordelijkheid
Van Vrouw ioi Vrouw
WOENSDAG 10 AUGUSTUS 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
O
De communisten houden zich tot nu toe ikalm.
(Van onze correspondent)
Het zal zonder twijfel ook in Nederland de aandacbt hebben getrokken,
dat bij de inter.Indonesische conferenties te Djocja en te Batavia op een
groot aantal punten tussen de republiek en de B.F.O.- (de organisatie der
federale deelstaten) volledige overeenstemming werd bereikt. In de eigen
sfeer der conferentie, en de daaraan verbonden recepties, is ons deze toe.
nadering en samenwerking nog duidelijker geworden dan uit de commu-
niqué's reeds naar voren treedt. Hoewel er zonder twijfel verscheidene
belangrijke geschilpunten over blijven, die aanstonds in Den Haag zullen
moeten worden uitgemaakt, bestaat niettemin aan beide zijden een grote
geneigdheid om elkander zo veel mogelijk tegemoet te komen en een In
donesische eenheid te demonstreren, gelijk tot dusver nog niet het geval
was geweest.
Op het ogenblik, dat wü dit schrij
ven, is het inter-Indonesisch overleg
juist beëindigd en pakt men de kof
fers om, voor de laatste phase, naar
Den Haag te gaan. Niet alleen de be
reikte samenwerking tussen republiek
en B.F.O. is, ook voor de Nederlandse
waarnemers in Indonesië, min of
meer een verrassing geweest. Dit was
tevens het geval met betrekking tot
het tempo, waarin men tot resultaten
en gezamenlijke aanvaarde formule
ringen gekomen is, al moet gezegd
worden dat de formules veelal vaag,
algemeen en daarom niet zo bijzonder
krachtig zijn. Wij krijgen de indruk,
dat ieder punt, dat een enigszins lang
durige discussie of meningsverschil
zou kunnen veroorzaken, ter wille van
de snelheid „onder de tafel géschoven
is".
De redenen tot deze plotselinge nau
we coöperatie, onderlinge tegemoetko
mendheid en deze haast om tot eens
gezinde formuleringen te komen, zijn
voor ieder die het milieu van nabij
heeft geobserveerd nog al duidelijk.
Bij alle partijen bestaat ten eerste een
zekere vermoeidheid na vier jaren
van conflicten en strijd, zowel met de
Nederlanders als onderling Er is een
algemeen verlangen naar rust en con
structief werken, althans in de leiden
de kringen van de republiek en de ne
gara's. En verder beseft men, dat de
overdracht van de souvereiniteit al
leen maar vlug zal kunnen plaats vin
den, wanneer de republiek en de rest
van Indonesië elkaar ter hoofdzake
gevonden hebben, zodat er een Indo
nesische regering kan worden ge
vormd, die deze souvereiniteit met vol
ledig gezag aanstonds van Nederland
overneemt.
SOirVEREEYITEITS.
OVERDRACHT
Dit woord „souvereiniteits-over-
dracht" is het vooral, dat de samen
werking en de onderlinge welwillend
heid sterk gestimuleerd heeft. In vele
nationalistische kringen klinkt dat als
een toverwoord, dat eindelijk het ver
langen en het streven van bijna vier
harde jaren verwezenlijkt, dat de
strijd verder overbodig maakt en dat
een panorama van prachtige perspec
tieven opent. De souvereiniteits-over-
ZEEUWSE STRANDEN
Hoe onderling verschillend
zijn
toch de Zeeuwse stranden! Als ge ze
alle kort na elkaar bezoekt, is hun
eigen karakter zo opvallend, dat ge er
door getroffen wordt en er over na
blijft denken.
Schouwen en Duiveland heeft een
zame stranden, breed en ongerept en
blinkend wit en ook de duinen er
achter zijn breed en bebost zoals
nergens in Zeeland. Schouwen is toe-
ristenland in opkomst en wie absolute
rust zoekt, kan die daar vinden.
Noord Beveland heeft een smal strand
en speélgoedduintjes, waaraan de zee
rusteloos knaagt en aan dit strand
zijn de Noord Bevelanders onder elk
aar. Hun eiland is nu eenmaal geen
toeristenland. Alleen trekken er af en
toe wat kampeerders naar Noord Be-
veland en helaas: wat daar gebeurt
schijnt niet altijd door de beugel te
kunnen. Er is in Wissekerke zelfs een
raadsdebat over geweest onlangs
Walcheren is een klein eiland
maar zie zijn stranden! Vrouwepolder:
breed en met een prachtig uitzicht op
Schouwen en Veere! Het is een'bad
plaats in opkomst, met nu nog al de
attractie van het landelijke. De grote
stroom der strandliefhebbers zoekt
het nog elders.
Dan komt Domburg. Rustige familie
badplaats met de Oostkappelse bossen
vlak in de buurt. Domburg heeft al
tijd iets deftigs behouden en zal het
behouden, en dat bepaalt mede het
karakter van deze badplaats.
Zoutelande, fameus ook in het ganse
land, is meer de badplaats voor de
middenstand. Wie in Zoutelande op
Zondag de kust langs wandelt, ziet
daar piet alleen een staalkaart van de
Walcherse middenstand, maar zelfs
van de Noord-Brabantse!
Valkenisse en Dishoek zijn eigen,
lijk grotendeels een „kolonie" van
Vlissingen: wie het in Vlissingen te
druk vindt, die trekt naar Dishoek
of iets verder, naar Valkenisse en
vindt daar nog altijd de betrekkelijke
rust, die velen begeren.
Vlissingen zelf heeft het drukste
strand. Het is er een leven en bewe
gen van je welste en op drukke da
gen is het soms verwonderlijk hoeveel
mensen er op een klein strand als dit
nog een plaatsje kunnen vinden.
Rust? Neen, die moet ge op het Vlis-
singse strand niet zoeken. Het doet je
soms aan Zandvoort denken, met
zijn gewemel, zijn bedrijvigheid en
zijn komische tafereeltjes.
En ten slotte zijn er de stranden in
Zeeuwsch-Vlaanderen en met name
dat van Cadzand.
Breed en mooi, met het oude Zwin
in de onmiddellijke nabijheid! Het is
er huiselijk als in Zoutelande. En er
komen veel, veel Belgen. Die aan de
eenvoud de voorkeur geven, boven de
mondainiteit van de Belgische kust,
die vóór-, maar ook nadelen heeft
dracht is de realisatie van de bijna
mystiek-gevoelde „Merdeka"-leuze
(„Merdeka" betekent vrijheid). Men
kan zich deze vreugde om dit doel, dat
thans binnen het bereik ligt, en de
snelheid, waarmede nu gewerkt wordt
om het op het laatste ogenblik vooral
niet te zien uitgesteld, heel goed
voorstellen. Er ligt zelfs iets ontroe
rends in het spontane élan waarmede
bijvoorbeeld bij de opening der inter-
Indonesische Conferentie te Batavia,
republikeinen en federalen tezamen 't
Indonesische vrijheidslied „Indonesia
Raja" zongen, en niemand ontkomt
aan een gevoel van sympathie voor de
echtheid en de waarachtigheid, welke
zonder twijfel aan dit vrijheidsverlan
gen en aan de blijdschap om de ko
mende verwezenlijking daarvan, ten
grondslag ligt.
De revolutie is geslaagd en loopt ten
einde.
Thans kan worden opgebouwd.
Maar hier raken wij een punt,
waar de vreugde toch wel ietwat
moet worden getemperd, en ten
aanzien waarvan ook bij vele In
donesische intellectuele n: l'onalis-
ten, die met beide benen op de
grond staan, dikwijls een angstige
twijfel naar voren komt. Het zal
gemakkelijk genoeg zijn om dc
souvereiniteit over te nemen, maar
zullen de republiek en de deelsta.
ten ook in staat zijn de geweldige
verantwoordelijkheid, die dit ten
opzichte van zeventig millioen zie.
len inhoudt, te dragen? Zal njen
voldoende constructief potentieel
kunnen opUeveren om Indonesië
weder, in een nieuw kader, tot-
een rechtsstaat om te smeden en
zulks, zoals men wil, geheel op
eigen kracht? Zullen, wanneer als
resultaat van de souvereiniteits-
overdracht de Nederlandse troepen
worden teruggetrokken, de eigen
soldaten van de Indonesische re.
gering, tot dusver hoofdzakelijk de
republikeinse T.NJ., in staat zijn
rust en orde te handhaven?
Dit zijn angstige, men mag wel zeg
gen huiveringwekkende vragen, om
dat niemand in Indonesië, die over
enig nuchter verstand beschikt, hier
een bevestigend antwoord op durft te
geven. Een verwijzing naar de om
standigheid, dat het in de residentie
Djocja sinds de terugtrekking der Ne
derlandse troepen rustig gebleven is,
is niet afdoend wanneer men bedenkt,
dat dit voornamelijk aan de persoon
lijke invloed van de sultan van Djoc
ja te danken valt, terwijl er reden be
staat om te veronderstellen, dat de
communisten zich voorlopig alleen om
tactische redenen „stil" houden. Ook
zij geven een zij het passieve
geneigdheid tot samenwerking te zien,
ter bevordering en bespoediging van
de souvereiniteits-overdracht. Het is
verder een publiek geheim, dat de T.
N.I. sterk communistisch geïnfiltreerd
is. Wij hoorden ook in buitenlandse
kringen te Batavia de vrees uitspre
ken, dat de republiek, alle goede wil
der leiders ten spijt, straks wel eens
de wrange vruchten van haar eigen
vier jaar lang gevoerde destructieve
propaganda zou kunnen plukken.
Ondanks alle voldoening over de
bereikte samenwerking tussen repu-
bliek en B.F.O. enerzijds en de Ne
derlandse delegatie anderzijds, en alle
mooie redevoeringen ten spijt, zien
zeer velen de naaste ontwikkelingen
in dit land daarom niet zonder diepe
zorg tegemoet. Het schijnt lang niet
zeker, dat het begin der werkelijke
vrijheid straks ook het begin van op
bouw en reconstructie zal zijn, vol
gens de democratische beginselen van
een rechtsstaat, gelijk de inter.Indo.
nesische conferentie te Batavia die in
principe (en derhalve in theorie) ge
concipieerd heeft.
(Nadruk verboden)
Geen strookje grond meer onbezet
Spreiding moet nog
beter worden.
De zon schijnt én het is Augustus. Dus
vacantietijd bij uitstek, Nederland loopt
te hoop langs de kust, op de Velüwe,
speelt bërgbeklimmertje in Limburg of
waagt zijn leven op de Waddenzee. Maar
één ding is zeker: de problemen van elke
dag zijn achtergebleven op kantoor, in
de fabriek, achter de toonbank of onder
het fornuis. Althans voor de grote mas
sa. Want enige dames en heren tobben
met nieuwe problemen het is niet mooi
van de meeste Nederlanders om hen zo
te laten tobben die hun ontstaan vin
den in de massale vlucht voor dé proble
men. En deze dames en heren van mi
nisteries, van stands- en vakorganisaties,
van reisverenigingen en gezinsbonden,
en van de jeugdverenigingen maken deel
uit van het Centraal Werkcomité Vacan-
tie, dat zich bezig houdt met „vacantie-
spreiding in tijd en ruimte".
Iedereen weet nu zo onderhand, wat
hun problemen zijn, die met het seizoen
terugkeren in verhevigde vorm en voor
de rest de kloof tussen seizoen en seizoen
overbruggen. Want elke vacantieganger
in Augustus ontmoet het probleem in
„levende lijve", wanneer hij of zij op weg
om uit te rusten van de jaarlijkse ver
moeienissen geen plaatsje in de trein kan
krijgen, of reeds te bestemder plaatse
gearriveerd, geen korreltje zand van het
strand en geen bergje van Limburg on
bezet vindt. Augustus, vacantietijd „bij
uitstek", heet dat. Tenminste volgens de
bevindingen waarom het werkcomité
treurt.
Want het bijgeloof in Augustus va-
cantiemaand uit het agrarisch tijdperk
tiert nog welig en is moeilijk te overwin
nen. Iedereen Iaat zich zuigen naar de
plaats waar en het tijdstip waarop ieder
een van de vrije tijd probeert te genie
ten. En bij die iedereen zijn dikwijls ook
degenen, die de noodzaak van spreiding
over andere zomermanaden erkennen,
maar desondanks eigen vacantietijd in
de beruchte weken laten vallen. Alsof zij
het niet zijn, die de „druppel" kunnen
vormen, die treinen, bussen, hotels en re
creatieoorden- doet overlopen. Hiertegen
schijnt geen argument te baten, en toch
wil het werkcomité het nog eens met
propaganda proberen.
ER ZIT SCHOT IN.
Gelukkig zijn er ook meer verheugen
de verschijnselen waar te nemen. Zij zijn
het gevolg van de propaganda, die de
laatste jaren is gevoerd. Zo blijken meer
en meer werkgevers de maand Augustus
te gaan reserveren voqr de werknemers,
die tegelijk met hun kinderen vrij-af
willen hebben. Er ontstond een algemene
commissie voor de vacantiespreiding, ge
vormd uit alle direct en indirect betrok
ken organisaties en instellingen. En voor
al de onderwijs-groep heeft dit jaar
reeds enige resultaten te boeken en
werkt nu onversaagd aan een schema
voor de vacanties der lagere scholen in
1950, De lagere scholen die meedoen,
gingen, in drie landelijke groepen inge
deeld, op vacantie op 16. 23 en 30 Juli,
zodat in de gemeenten boven de 20.000
inwoners van de 686.000 schoolgaande
kinderen er ongeveer 400.000 voor 1
Augustus potlood en papier opgeborgen
hadden. En de vakorganisaties werkten
stevig mee om ook de vacantiepiek
vooral van de eerste week van Augustus
een beetje af te slijpen. Zo blokkeerde
de vakraad voor het bouwbedrijf de tra
ditionele eerète week van Augustus, door
zijn vacantiegangers naar de beide laat
ste weken van Juli of naar de tweede
van Augustus te verwijzen.
OPA'S EN OMA'S SABOTEREN.
Maar d middengroepen de midden
standers waren nog weinig soepel in
hun medewerking, ook door zakelijke
overwegingen, en de vacantiegasten. die
zich bij de intellectuelen scharen, gedra
gen zich het minst toegemoetkomend.
Ook de oma's en opa's, die in ruste zijn.
schrikken niet af van een flink beetje
werk en zij wringen zich bij voorkeur in
de topweken in de treinen om eens te
gaan kijken, hoe Ina van Pim en Herman
van Rietje het eigenlijk wel stellen.
Al deze vacantie-wederwaardigheden
vertelde de heer J. Pront, secretaris van
het Centraal Werkcomité Vacantie. aan
ettelijke in vacantiestemming zijnde kran
tenmensen. En hu beloofde voor 1950 een
behoorlijke „start" om de vacantie-onge-
rèchtighedeh uit de weg te ruimen. Er
moet meer accommodatie komen in Ne
derland, want zó is ons land te klein.
Er moet een vacantïe-herberg gevonden
worden, die tussen hotel en kamphuis
staat. In dit verband dacht hij aan ge-
ziins-vacantieoorden, die mogelijk in de
toekomst onderdak zouden kunnen ge
ven, aan gelijkgestemde mensen. En wat
vooral niet mag, de goedwillende vacan-
tiespreiders moeten hun hoofd niet laten
hangen. Want Nederland heeft in een
half jaar op het gebied van vacantie
spreiding meer bereikt dan het trotse
Engeland en dan het kleine Denemarken,
dat zegt vijf jaar nodig te hebben om
ons in te halen.
De premier van India. Pandit Nehroe,
heeft wederom de republikeinse premier.
Moh. Hatta, ontvangen. Dit was hun derde
bijeenkomst in 36 uur tijd.
De gezamenlijke chefs vair staven der Ver. Staten hebben Woensdag met de Britse
chefs van staven geconfereerd in de bureaux van het kabinet, Great George Street,
Westminster, betreffende de organisatie van de verdediging In het raam van het
Noord Atlantisch Pact. Naar verluidt zullen ook besprekingen gevoerd worden be
treffende de werking van het verdrag op de militaire organisatie van dc Westerse
Unie.
BOERENZOONS OP REIS (VII)
BOERENZOONS LEVEREN DE COPIJ.
Drie maanden hebben de boerenzoons nu ervaring op Amerikaanse be.
drijven en zij kunnen daarom wel eens iets van hun ervaringen vertel
len. Persoonlijk contact is er echter weinig, want de afstanden zijn daar-
voor te groot. Dit bezwaar hebben de Amerikanen echter op Amerikaanse
manier opgelost. Zü geven voor de boerenzoons een krant uit, die om de
veertien dagen of drie weken verschijnt. De jongens leveren zelf de copy.
Zü moeten daartoe rapporten inzenden (in het Engels) over hun werk.
Uittreksels hiervan worden in dc krant afgedrukt en zi> staat men
steeds met elkaar in contact.
ché moet de doktersrekening ontvan
gen om de verzekering aan te spli-
ken. Alle boerenzoons zijn verzekerd.
Doktershulp en ziekenhuisverpleging
zijn ongekend duur in de Verenigde
Staten. Wee. de ongelukkige, die een
blindedarmpie krijgt en niet verze
kerd is. Het*kost hem zo 300 op zijn
minst!
KOST EN INWONING.
Zonder uitzondering is de kost-
best. Het Amerikgaanse menu bevalt
goed. Het is meest lichte, vrij veel
rauwkost, vrij veel fruit, matig vlees.
1 a 2 eieren per dag, heerlijke melk
en weinig aardappelen. Maar voor
een lekker bordje soep of een lepel
fijne jus moet je niet naar Amerika
gaan; dat kent men hier niet.
Alle boerenzoons hebben hun eigen
kamer, meestal in de woning van de
boer, soms bij de bedrijfsleider. De
Amerikaanse autoriteiten en schrijver
dezes zijn het er over eens voor
keur te moeten geven aan inwoning
bij de boer. Het is immers een be
langrijk onderdeel van ons program
ma het leven op het Amerikaanse
platteland van nabij te leren kennen?
Daarom trachten wij zoveel mogelijk
de boerenzoons in de woning van de
boer met zijn gezin te huisvesten.
Alleen bij Gerke Schuiringa (Gr.)
liet de huisvesting wel wat te wensen
over, maar dat is nu ook veel verbe
terd.
LANGE DAGEN.
De boerenzoons leiden heus geen
lui leventje. Ze worden 'stevig aange
pakt. Geen dagjes van een uur of
Het is er hard werken.
De krant geeft blijk van de voort-
durende belangstelling van Ameri
kaanse en Nederlandse autoriteiten.
Zo vermeldt de eerste pagina van
het nummer dat voor mij ligt, groe
ten van Paul G. Hoffman, admini
strateur van het „Marshall-Plan", dr.
Alan Valentine, tot voor kort hoofd
van de Nederlandse delegatie, Law
rence Norton, landbouwdeskundige
van deze delegatie en ir. C. Staf, di
recteur-generaal van de Landbouw.
William A. Rex, onze Amerikaan
se „baas" van E.C.A., deed een goed
werk met deze krant, die bij onze
mensen zeer in de smaak valt en
waarnaar steeds weer verlangend
wordt uitgezien.
GEZONDHEIDSTOESTAND
UITSTEKEND,
Onze boerenzoons zijn in prima
conditie. Natuurlijk is er wel eens
wat, maar gelukkig heeft zich dit be
perkt tot een hinderlijke kies, een
verkoudheid of een licht griepje.
Heel gemakkelijk kan men hier he
vige huidaandoeningen krijgen doqr
een plant, letterlijk vertaald genaamd
„Vergiftige klimop".
Wolleswinkel (Gld.) weet daarvan
mee te praten en moest zich onder
dokters behandeling stellen; ook
Ernst van der Meer (Z.H.) kreeg een
wat te pakken. Dit zijn echter de eni
ge gevallen van enige betekenis, die
werden" gemeld. En niets kan verbor
gen blijven, want de landbouw-atta-
Het begon al bij het op
staan met zo'n venijnig
waarschuwend scheutje,
dat gichelt: Wacht maar,
straks komt de volle laag.
En alsof het afgesproken
werk was, begon alles en
iedereen ijverig samen te
spannen om. die volle
laag vooral een handjè te
helpen.
De melk kookte over.
De telefoon riep me twee
maal de trap af. De eer
ste keer voor een mijn
heer die staande hield
dat ik in verfwaren han
delde en de tweede maal
voor een mevrouw die
mij hoorbaar kwalijk
nam dat zij zich in het
nummer had vergist. Ver
volgens belde er 'n detail
list in veters en terwijl
ik met hem converseerde
begon het petroleumstel
te walmen. En eindelijk
ivas volkomen onnaspeur.
lijk mijn centimeter zoek.
Dat deed de deur dicht;
de volle laag barstte in
alle hevigheid los. De
enige remedie was een
slachtoffer waarop de op
gekropte nijdigheid zich
kon koelen. Elke ingewij
de heeft de ziekte natuur
lijk allang herkend. Eén
van de geniepigste e?i ge
vaarlijkste uit het me
disch handboek voor het
gezin: Het Slechte Hu
meur.
Tot mijn geluk was er
geen enkel passend
slachtoffer onder mijn be
reik. Een stapel borden
wordt in dat geval door
deskundigen wel eens
aanbevolen, maar dat ui
terste middelhoe pro
baat ook, is vrij kostbaar.
Ik slikte daarom eens,
ging vis-d-vis het verra
derlijke petroleumstel op
een harde kexikenstoel
zitten met de bak aardap-
pelen op mijn schoot, en re morgen. Daartegen
nam mijn eigen huismid- baat niets dan een kop
deltje te baat. Het is heel
goedkoop en geeft altijd
onmiddellijk verlichting.
Ik dacht aan zuster Lu
cy.
Misschien hebt u nooit
van haar gehoord. Dat is
jammer, xoant, al was ze
dan eigenlijk maar een
oppervlakkig en onbedui
dend meiske; wie haar
eenmaal ontmoet heeft,
vergeet haar niet zo licht
weer.
Zij wandelt door één
van Cronins romans:
„Sisters", dat in het Ne
derlands verschenen is
als „Nachtwake". Er zijn
slechter boeken om op 'n
regenachtige vacantiedag
de tijd mee zoek te bren.
thee maar die doet
dan ook'wonderen. Deze
morgen is de aanval wel
bijzonder hevig, en zij
weet maar één ding: die
thee moét zij hebben Het
patiëntje ligt rustig. Zij
staat op. In een aangren
zend keukentje zet zij wa
ter op. Als het begint te
zingen, voelt zij zich al
een ander mens. Bij de
eerste teug hete thee
breekt een glimlach door
en als zij de lege kop
neerzet is zij gans en al
de goedgehumeurde toe
gewijde verpleegster die
zij tien minuten geleden
had moeten zijn.
Maar haar morgenthee
is duur betaald. Als zij
gen. Dat zustertje Lucy
is nog een jong ding dat
met haar oudere en de-
zicli over het bedje buigt
liggen de kleine handen
hulpeloos open op het la-
gelijker zuster Anne in ken. Het kind is gestikt,
een klein provinciaal zie- Het helpt altijd, dat kan
kenhuis werkt. Op een ik u verzekeren. Ik stond
vroege koude wintermor- op met het Slechte Hu-
gen moet zij de wacht meur stevig onder de hak
overnemen van Anne, die van mijn pantoffel. En op
de gehele nacht toegewijd
bij 'n diphtheritis patiënt
je heeft gewaakt. Het is
geheimzinnige wijze
scheen de pech daarmee
ook van de baan. De cen-
nog maar zo'n peuter, 'n timeter is weliswaar nog
jochie van nauwelijks altijd zoek, maar die was
vier
twee jaar en het kan toch al tot en met
alleen in leven blijven als afgesleten,
de zuster ervoor waakt
dat het buisje in zijn
keeltje niet verstopt
raakt.
Lucy, koud en nog sla
perig, neemt Anne's
plaats in. Zij is niet zo
zuinig uit haar humeur; is het Slechte Humeur
dat is zij trouwens iede- zo gevaarlijk als juist
Ik geef de remedie maar
belangeloos door; ik krijg
er geen procenten van,
maar mischien is deze of
gene huismoeder er een
volgende maal mee ge
baat. Want voor niemand
voor haar. Zeker, er zijn
directeuren die bij een
aanval hun personeel het
leven zuur maken; lera
ren, die met onvoldoen
den gaan strooien; ambte
naren, die hun onderge
schikten doen sidderen
voor hun promotie. Maar
een moeder, die met een
Slecht Humeur opstaat
maakt een huis onbe
woonbaar en dat is het
ergste wat denkbaar is.,
Laat zij oppassen: een
qnlcel donderbuitje kan
geen kwaad, en de at
mosfeer daarna kan soms
weldadig opgefrist zijn.
Maar de chronische
slechtgehumeurde moe
der is een plaag, waarbij
de tien plagen van Egyp
te tezamen niet kunnen
halen. Zij kweekt een
onverschillige man en
slinkse, ongezeglijke kin
deren, die zo vroeg mo
gelijk hun vertier bui
tenshuis gaan zoeken.
En het bedenkelijkste
daarbij is, dat niemand
haar helpen kan. Elke
goedbedoelde remedie
van anderen is bij haar
kwaal als benzine op het
vuur. Zij kan alleen maar
zichzelf, als eens Baron
van Münchhausen, bij de
haren uit de modder trek
ken.
Ieder heeft daar zo haar
eigen manier voor. Mar
tha van Eeden, de vrouw
van de literator, placht in
zulke momenten naar 'n
boek van Dickens te grij
pen. Ik heb een vrouw
gekend, die gezwind een
andere japon ging aan
trekken. Een straatje om
lopen is meestel ook wel
afdoende. Mochten al die-
huismiddeltjes u te tijd
rovend zijn probeert u
het dan eens met zuster
Lucy.
SASK1A.
acht! Van 's ochtends 6 tot 's avonds
8. met één uur rust, dagen van 12 of
13 uur! Zaterdags als door de week
en wanneer het druk in zaai- of hooi
tijd is. Zondags hetzelfde liedje! Zon
der een enkele uitzondering melden
de rapporten lange dagen, hard wer
ken, maar in een prettige sfeer cn
dat vergoed veel. Als het maar niet
7.0 ongehoord warm was.
Goedkope arbeiders? Neen. zegt W.
A. Rex, leerling boeren! Enkele ge
vallen hebben wij opgemerkt, waar
bij niet het juiste gebruik van de boe
renzoon werd gemaakt. Lange dagen
op tractor, aardappelpoter, combine of
wat het ook zij, oké! Karweitjes op
knappen in stal, schuur of moestuin,
geen bezwaar, als het maar bijzaak
blijft. Maar in enkele gevallen wer
den zij hoofdzaak en daarvoor kwam
ik niet naar Amerika, aldus een boe
renzoon en gelijk heeft hij.
De kwestie is namelijk zo, dat de
boerenzoons circa 60 per maand
ontvangen met volledige kost en in
woning. Een volle arbeider met kost
en inwoning ontvangt ongeveer het
dubbele salaris. Voor de niet ontvan
gen helft behoort de boerenzoon
naast een prettig tehuis, geleerd te
worden met grote hem al dan niet
bekende machines om te gaan, inge
schakeld te worden in het organisa
tieleven. kortom alles mee te maken
in en om het Amerikaanse landbouw
bedrijf. In enkele gevallen schoot dat
er wel een beetje bij in. Maar dan
aarzelt W. A. Rex van E.C.A., di© 'de
dagelijkse leiding heeft, niet het De
partement van Landbouw om een an
der bedrijf te verzoeken en de boe
renzoon over te plaatsen.
Geen goedkope arbeiders. maar
leerling boeren is zijn devies. In dit
opzicht is hij even onverbiddelijk als
zijn collega van het Departement van
Landbouw.
Ir. C. W. C. VAN BEEKOM.
BU het spelen op balken is de 6-ja-
rige Pieter Tuk uit Rotterdam te water
geraakt en verdronken.
Het totaal antal pokken-patiënten in
Semarang is thans reeds opgelopen tot
142 Tot nu toe overleden 7 patiënten.
Vanaf 1 t.m. 26 Juli werden door de ge
zondheidsdienst in Semarang 41.617 per
sonen tegen pokken gerevaccineerd.
Hel Wereldgebeuren
Raad van Europa
Vandaag begint in Straatsburg de
Raad van Europa zijn werkzaamhe
den. een gebeurtenis van symbolische
betekenis. Met opzet is hier het
woord symbolisch gebruikt, omdat
de Raad zijn practische betekenis nog
zal moeten bewijzen en men dienaan
gaande voorshands geen al te grote
verwachtingen kan koesteren. De
wijdse naam Raad van Europa over
koepelt twee instellingen, het Comité
van ministers van Buitenlandse Za
ken en de Raadgevende Vergadering.
Op deze laatste instelling concen
treert zich de belangstelling, daar er
met wat goede wil de kiem van een
toekomstig Europees parlement in
valt te bespeuren. Voor het eerst im
mers komen hier parlementsleden
van de tien aangesloten landen bij
een om te beraadslagen wat gedaan
kan worden om de eenheid van Euro
pa te bevorderen. Het is van belang
eerst even na te gaan welke bevoegd
heden de Vergadering mist. In de
eerste olaats zijn militaire aangele
genheden taboe. Begrijpelijk, want
de bespreking daarvan behoort in
andere organen thuis. Verder zullen
economische poblemen grotendeels
buiten de discussie vallen. De Mars
hall-organisatie voorziet reeds in een
instelling de O.E.E.C. waar de
ze op Europese basis behandeld wor
den. Politieke kwesties zullen slechts
worden aangesneden, voorzover zij de
samenstelling van de Raad raken, zo
als de toelating van West-Duitsland.
Wat blijft er dan nog over. Het eer
ste hoofdstuk van het statuut wordt
als doelstelling van de Raad aange
geven: „een nauwere samenwerking
tussen de leden te verwezenlijken
teneinde de idealen en de principes,
die hun gemeenschappelijk erfdeel
vormen te behoeden en te bevorde
ren en hun economische en sociale
vooruitgang te bevorderen". Deze for
mulering is ietwat vaag en heeft het
nadeel, dat ze veel stof biedt voor
hooggestemde redevoeringen, waarin
schone toekomstbeelden een belang
rijker plaats innemen dan reële pro
blemen.
Maar goed, indien op dit beperkte
en lichtelijk theoretische terrein de
Raadgevende Vergadering tot een
bepaalde conclusie is gekomen, wat
dan? Deze conclusie zal naar het co
mité van ministers gaan als aanbe
veling, als advies. De ministers- bekq-
ken het advies opnieuw en leggen het
na goedkeuring aan hun regeringen
voor. Alweer als advies, niet als bin
dend besluit. Opvallend is bij deze
procedure, dat in de assemblee een
meerderheid van twee-derde der
stemmen is vereist en in het comité
zelfs eenstemmigheid. Elke minister
beschikt dus over het recht van ve
to! Merkwaardigerwijs vindt het el
ders zo vaak bestreden veto-recht,
hier zonder enige tegenkanting de
meest consequente toepassing. Boven
vermelde beperkingen maken duide
lijk. dat van een waarlijk Europees
parlement en van het begin ener Eu
ropese regering geen sprake is Aan
de souvereiniteit van de aangesloten
landen is niet getornd, en dat doet oe
vraag rijzen of de gehele opzet niet
wat te pompeus en te topzwaar is.
Begonnen is met het bouwen van een
dak. terwijl de fundamenten nog ge
legd moeten worden. De bevolking
van de Europese landen zal misschien
geïinponeem worden door het uiter
lijk vertoon in Straatsburg, maar niet
gegrepen. Dat laatste zal eerst ge
beuren door kleinere maatregelen
van onder op, al was het maar om te
beginnen een vereenvoudiging van
dc passen-rompslomp.
Met de beperking dus, dat de dis
cussies in Straatsburg voorlopig al
leen academische waarde hebben, kan
deze 10de Augustus geboekstaafd
worden als een belangrijke dag. De
kiem zal worden geplant van een or
ganisme, dat naar velen hopen, bin
nen afzienbare tjjd zal uitgroeien tot
de Ver. Staten van Europa.
Hopelijk komt het tijdens de zittin
gen van de Raad tot flinke tegenstel
lingen. Als ieder alleen spreekt over
punten, waar ieder het mee eens is
komen er slechts fraaie resoluties en
blijven de werkelijke staketsels on
aangeroerd.
