„De dood klopt al op mijn deur" London Evening Standard had interview met de 93-jarige Shaw DE ONBEKENDE VOOGD Sche/e hoofdpijn P ^■n AKKERTJE WATERLEIDING VLISSINGEN HEEFT EEN NIEUW KANTOOR Van Vrouw ioi Vrouw 3 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT ZATERDAG 30 JULI 1949 STEL NIET ZULKE GEKKE VRAGEN (Van onze correspondent). l)e nog altjjd even alerte toneelschrijver George Bernard Shaw, die deze week zijn 98e verjaardag vierde, verleende ter gelegenheid hier. van een exclusief Interview aan de London Evening Standard. Wjj la ten hier enkele grepen volgen uit het onderhoud dat collega Hayden Church voerde met de jarige G. B. S. Wat zou U doen als men U dictator mee uit nam om naar de Toverfluit van Engeland zou maken? Ik zou waarschijnlijk gek worden, net als Nero. Stel niet zulke idiote vragen. Naar verluidt heeft U kortgeleden een bespreking gehad met een groep Franse, Engelse en Amerikaanse doc toren en psychiatristen, die de beteke nis van het dromen aan het onder zoeken zijn. Wat zijn Uw ondervindin gen van dromen? Droomt U dikwijls? Ik slaap en droom heel normaal, maar bestudeer mijn dromen beslist G. B S. 93 jaar. niet. Heel zelden echter, zo om de vijftien jaar. droom ik dat ik erg ge lukkig ben. Dan loop ik door een mooi droomlandschap, vol met grote ge- vlochten-staal constructies, die wel wat op de Forth Bridge (in Schot land) lijken. Het wakker worden is dan een teleurstelling, want wakker zijnde ben ik nog nooit zo gelukkig geweest als in deze droom, behalve 'n keer in mijn jeugd, toen men mij eens mee uit nam om naar de van Mozart te luisteren. Gelooft U dat dromen soms voorspel lingen kunnen betekenen? Ik heb soms wel eens van een ken nis gedroomd die ik vele jaren niet gezien had en wiens bestaan ik verge ten was. De volgende dag heb ik dan wel eens een brief van zo iemand ge kregen of hem opeens op straat ont moet Zoiets is mij echter niet dikwijls genoeg gebeurd om het toeval hier van uit te sluiten. Er zal waarschijn lijk wel de een of andere factor ge weest zijn waardoor ik onbewust aan die persoon herinnerd werd, maar dat is toeval. Ik kan die dromen daarom dus geen voorspellingen noemen. Ove rigens is geen enkel toneelstuk van mij ooit op een droom gebaseerd geweest. En wat de Freud-theorie over dromen betreft, daar hecht ik totaal geen waarde aan. Zijn vertolking dat alle dromen een sexuele betekenis heoben is te vergezocht om er ernstig op in te gaan. Indien U een onderwijsprogramma voor de bevolking der gehele wereld zou moeten samenstellen, op welke vakken zou U dan de meeste nadruk leggen? In de eerste plaats lezen (ook voor het lezen van muziek), schrijven, re kenen en goede manieren. D"t alles zou ik verplicht stellen. Voorts de be ginselen der rechtsgeleerdheid, eco nomie en natuurkunde. Deze vakken zou ik als vereiste willen stellen voor het verwerven van elke werkkring, zware handenarbeid uitgezonderd. Tenslotte zou iedereen dan boven dien nog moeten leren waar hij zm in heeft en wel zoveel als hij maar kan bevatten. Moet men sexe-onderwijs op de scholen geven? Noch de ouders, noch de onlerwij- zers moeten dit onderwerp met de kinderen bespreken. Het is echter u'terst belangrijk dat schoolkinderen hier behoorlijk over worden ingelicht. Dit moet gedaan worden door spe cialisten, die als volkomen neutrale vreemden tegenover de kinderen staan, en weer verdwijnen zodra zij hun taak hebben afgedaan. Dergelijk onderwijs moet van wildvreemde ex- FEUILLETON v_ door MARY BURCHELL 12 „En hoor je dat over een paar we ken?" „Ja". „Geloof je dat je het nogal goed hebt gemaakt?" „Jawel, als ik Latijn maar niet heb verknoeid", sprak Norma somber en hij lachte. „U bent zeker geweldig goed in Grieks en Latijn?" voegde ze cr aan toe. „Waarom denk je dat?" vroeg hij vrolijk. „Ik ben inderdaad vrij goed in de oude talen, maar ik wist niet dat dat op mijn gezicht stond geschreven!" „Ik kan niet zeggen, wat het pre cies is". Norma bestudeerde hem met oprechte belangstelling. „Maar u maakt de indruk van de meeste din gen een heleboel te weten." „Zo'n intellectueel aureool moet u werkelijk van de hand wijzen", sprak hij droog, maar Norma dacht bij zich zelf dat haar beschrijving niet ver mis was geweest. Na een ogenblik te heb ben nagedacht, vroeg ze: „Bedoelt u dat ik met Kerstmis van school mag als ik dat wil?" „Ik zou niet weten waarom niet. Vermoedelijk zal ik gedurende een groot deel van de winter in Londen zijn. Het zou een heel goede gelegen heid zijn je wat mee uit te nemen en de laatste hand te leggen aan je om gangsvormen". Zijn toon hield in, dat er nog een heleboel aan haar omgangsvormen zou moeten worden gedaan, maar Norma was er, door de opwindende vooruitzichten die haar voogd voor haar opende, niet door gekwetst. „Dat zou heerlijk zijn", zei ze wat verlegen. Waarop hij haar met zijn lichtelijk-ironisch glimlachje aankeek en sprak: „Ik geloof dat ik het ook prettig zou vinden". Juist toen ze van tafel opstonden kwam cr een bediende binnen, die tot Norma zei: „Er is telefoon voor u. juffrouw". „Voor m ij?" Ze keek verbaasd. Toen herinnerde ze zich Paul Cantlin en ze sprak: „O ja. dat is waar ook. Wilt u me even excuseren?" Ze wendde zich tot haar voogd. Hij knikte. Maar zijn doordringende blauwe ogen rustten koud cn licht-ontstemd op haar. En terwijl ze de kamer uitging wist ze. dat hij precies uit haar toon had af geleid dat ze eerst verbaasd was ge weest en zich vervolgens de gemaak te afspraak met vreugde had herin nerd. De bediende wees haar een klein telefoonkamcrtje en liet haar daarin alleen. Norma nam de hoorn op en sprak met ingehouden opwinding: „Hallo. U spreekt met Norma La- cey". „Hé! Hallo!" klonk Pauls vrolijke stem. „Het duurde zo lang voor u kwam dat ik al bang was, dat het monster beweren, dat u nooit in het kasteel was aangekomen!" Doe niet zo dwaas!" lachte Nor- ma. „Ik zat aan tafel en de bediende moest me halen. En bovendien is er geen sprake van een monster. Hij hij is een schat. Mijn voogd bedoel ik". „U bent vast in het verkeerde huis terecht gekomen", sprak Paul Cantlin ernstig. „Onzin. Ik geloof nooit, dat u wer kelijk iets van mijn voogd af weet behalve het geklets uit de buurt. Hij is ontzettend aardig. Heel vriendelijk begrijpend en hij heeft zelfs de moeite genomen me een prach tige kamer te geven, omdat hij vindt dat jonge mensen een beetje verwend moeten worden. Hij is na tuurlijk wel sarcastisch, maar op een heel aardige manier en bent u daar nog?" „O ja, ik ben er nog steeds". „U zegt niets!" „Neen, ik ben hard aan het den ken". „Waarover?" „Nou, natuurlijk over al die aardige dingen die u over uw voogd zegt. Ik vraag me af hoe Justin Yorke dat in twee of drie uur heeft klaargespeeld. Of, liever gezegd, wat hij in zijn schild voert". „Zulke dingen, mag u niet zeggen, mijnheer Cantlin!" „Zeg maar Paul!" „Goed, Paul dan. Maar ik wil niet, dat je mij tegen mijn voogd opstookt. Er moet wel een heleboel jaloers geroddel wezen van mensen die slecht op de hoogte zijn, of wel hij wordt volkomen verkeerd begrepen, wan „Neem me niet kwalijk dat ik nu toch moet lachen", klonk Pauls stem zeer geamuseerd. „Het idéé van Justin Yorke als onbegrepen heilige vervult me zowel met plezier als met af schuw". .Als je doorgaat met me zo te pla gen, bel ik af", waarschuwde Norma. Waarop hij berouwvol grinnikte en sprak: .Neen, doe dat nu niet. Ik zal je niet meer plagen. Ik ben er ten slotte blij om dat je die voogd draaglijk vindt, moge het lang duren. Maar Norma" plotseling werd zijn stem heel ernstig neem niet alles wat hij zegt au-sérieus. Ik wil je in je gelukkig nieuw thuis niet in de war brengen, nou. onthoudt dat goed, wil je?" „O, best hoor, dat zal ik wel onthou den". antwoordde ze licht ontstemd. „In ieder geval was het aardig van je om op te bellen", voegde ze er wat zachter aan toe, want ze bedacht hoe blij ze was geweest toen h(J zijn vriendelijk aanbod deed. Volgens admiraal Joemasjef. opper bevelhebber van de Russische marine, hebben Russische onderzoekers een der de van de wereld „van Alaska tot Aus tralië". waaronder vele gebieden van Amerika en het vasteland van de Zuid- u gedood en opgegeten had cn nu zou pool, ontdekt. perts komen en nooit van een aan de kinderen bekende figuur. Ileeft U momenteel weer een nieuw toneelstuk in Uw gedachten? Ik heb er nooit een in mijn gedach ten. hoogstens een in mijn handen. Ik geloof niet aan toneelstukken die van te voren al helemaal uitgedacht zijn. Dat is mijn manier van werken niet. Het stuk moet zich al schrijvende vanzelf ontwikkelen. Aart welk stuk heeft U het meeste verdiend? Daar heb ik nooit op gelet Het is al moeilijk genoeg om geld te verdie nen, zonder het dan na afloop nog te gaan tellen ook. Hoe lang een stuk „loopt", heeft weinig te maken met de opbrengst er van. Een opvoering in een grote schouwburg kan meer op brengen dan drie in een kleine. Zelfs als men het aantal voorstellingen bij zo'n berekening achterwege laat en alleen op het totale aantal toeschou wers afgaat, komt die berekening dik wijls weer verkeerd uit omdat er veel (Ingezonden mededeling) afhangt wat voor klasse acteurs er in spelen. Klasse acteurs en actrices, die mijn stukken werkelijk doen le ven, brengen grote sommen geld bin nen maar vergeet niet dat hun sala rissen dan ook huizenhoog liggen. Dr. Maurice Ernest, de oprichter van de Club der Honderdjarigen, is van plan om een informatiebureau op te richten, waar men advies kan ge ven of verkrijgen hoe men de nor male levensduur aanzienlijk kan ver lengen. Wat is Uw raad over dit on derwerp? Lees dan alleen maar mijn werk „Terug naar Methusalem". Daar staat alles precies in. Dan hoef ik er niets meer aan toe te voegen. Ik ken dr. Ernest heel goed, maar ik wens geen Struldbrug te worden. De Struldbrug- gen waren de mensen in „Gullivers Reizen", die tot onsterfelijkheid wa ren gedoemd). De dood, die al op mijn deur klopt, zal geen onwelkome gast zijn. (Nadruk verboden). Vier woningen werden tot bureaux verbouwd. De water-misère. Over nieuwe huizen weten ze U in Vlisslngen alles te vertellen, want daar zyn er immers straten vol gebouwd en daar heeft men heel wat mensen gelukkig kunnen maken met een nieuwe woning. En U weet zelf hoe het gaat, wanneer U in een pas gebouwd huis bent ge trokken: de familie komt eens kij kenpa, moe, schoonmoeder en schoonpapa, oom Henk en tante Joen ze vinden het allemaal even gezellig en leuk. De directeur van het Vlissinese gemeentelijk waterleidingbedrijf moet zich de laatste tijd ook wel hebben gevoeld als zo'n jonge huis vader, die pas in een nieuwe woning is getrokken en die steeds maar vi site krijgt te verwerken. Dit water leidingbedrijf is nl. sinds enige tijd in een nieuw kantoor getrokken. Dus komt er bezoek, alleen geen fa milie, want een dergelijk bedrijf heeft nu eenmaal geen ooms en tan tes, maar alleen vrienden en belang stellenden. Na de vorige gemeente raadszitting kwamen de leden van de raad eens een kijkje nemen en onlangs heeft één van onze redac teuren ook een bezoek gebracht in de Verkuyl Quakkelaarstraat. Als men in een bedrijfskantoor bij de directeur wordt toegelaten en men komt dan in een klein onoge- lijk privékantoortje, dat slecht is ingericht, dan begint het bezoek al .direct met een eigenaardige indruk van het bedrijf. Een directiekamer van een fabriek of bedrijf moet im mers imponeren. YVeinu, bij het Vlis- singse waterleidingbedrijf is dit pro bleem voortreffelijk opgelost. De architect, die de directiekamer heeft ontworpen, is ongetwijfeld een man, die gebruik weet te maken van te genstellingen. Als U even in gedach ten met ons mee de trap in het kantoor oploopt, dan zult U het zelf merken. Boven komt men in een lange smalle gang, met tal van deuren aan beide zijden. Wie niet beter wist. zou bijna menen in een hotel te zijn. Het eind van deze cor ridor is afgesloten door een deur met erboven een lichtje: de kamer van de directeur. De deur gaat open, één stap over de drempel en men staat in een groot, ruim en helder vertrek, spaarzamelijk doeh smaakvol gemeubeld. Aan de muur hangen gTote kaarten van Walche ren en boven de schoorsteen een kleine aardige ets. Kunst naast de zakelijkheid! Dat is de directeurskamer, zoals men een directeurskamer mag ver wachten, maar denkt U nu niet, dat de andere kamers minder zijn. He lemaal niet. Het kantoorgebouw be staat eigenlijk uit vier huizen, die zonder ingrijpende veranderingen zijn samengevoegd en veranderd in practische kantoorruimten. Men heeft zich n.l. op het standpunt ge steld, dat de huizen te zyner tijd weer in hun oorspronkelijke toestand moeten teruggbracht worden. Over een jaar of zeven, acht misschien nog later bestaat er wellicht gelegenheid de kantoren onder te brengen in de voormalige school, die thans wordt gebruikt door het Leger des Hells. De werk plaatsen van het bedrijf bevinden zich ook in deze school, zodat dan één geheel verkregen kan worden. Dat is echter toekomstmuziek ANDERE VERTREKKEN. Voorlopig is de directie en het personeel al zeer tevreden met deze nieuwe bureaux. Behalve de direc teurskamer zijn er boven nog tal van andere vertrekken: de kamers aan beide zijden van de gang. Te kenkamers, archief, een reserveka- mextje, dat door bezoekers kan wor den gebruikt en een vertrek, dat het midden houdt tussen een klein labo ratorium en een keuken. Alles is practisch en eenvoudig ingericht en kan zo nodig weer worden veran derd in woonruimte. Beneden zit de administratie. Een zeer bijzondere afdeling, dat kunt U pas goed merken, wanneer U Uw waterleidlngkwitantie eens goed be studeert. Hoeveel kolommetjes en cijfers staan daar niet op? Die kwi tantie nu, wordt in een handom draai ingevuld op een zeer vernuf tige machine. Die machine telt op, trekt af, vult inenfin, doet allerlei werkjes, die U vroeger op de lagere school met veel moeite heeft geleerd. Het is te begrijpen dat een dergelijk apparaat niet hele maal geruisloos werkt en daarom is deze afdeling gescheiden van de overige administratieruimte. We willen de beschrijving van t kantoor besluiten met de ingang: Een ruime hall met twee loketjes en een bank. In de winter is het hier niet koud, want door het gehele ge- bouw is ar centrale verwarming Door de bergachtige ligging had de aanleg van een waterleiding naar Jeruzalem heel wat voefen in de aarde. Toch slaagde men er in het eerste deel van deze waterleiding in betrekkelijk korte tijd te voltooien. Dit is voor de bevolking van groot belang; niet alleen dat er in de toe komst voldoende water zal zijn voor huishoudelijk gebruik, zelfs voor het besproeien van tuinen zal men het water mogen gebruiken. Een in aan- bouwd zijnde waterreservoir tussen Jeruzalem en de waterbron. De 28-jarige J. S. uit Wieringerwerf. die in Februari een roofoverval pleegde op het Postkantoor van Schagen, waarbij hij ruim f 10.000 buit maakte, is thans veroordeeld tot één jaar voorw. S. was tot zijn daad gekomen toen hij geen uit weg meer zag uit zijn moeilijkheden; hij stond tot dat moment zeer gunstig bekend. aangebracht. Nu nog even naar de werkplaat sen, een paar huizen verder. Daar over kunnen we kort zijn. Ze zijn ruim en voorzien van alle behoef ten, waarover een dergelijke werk plaats behoort te beschikken, b.v. een goede wasgelegenheid voor het personeel en laten we dat voor al niet vergeten radio. WATER-MISÈRE EN WATER-VROLIJKHEID. Bij alle water-misère, die er in Vllssingen de laatste welken ls, kan dus ditmaal wat water-vrolijkheid gevoegd worden: een nieuw kantoor van het bedrijf. En wat de misère beüreft: de waterleiding in Vlissin- gen kan daaraan weinig doen. Er is niet meer water en de narigheid zal pas verdwenen zijn, wanneer Walcheren water via Beveland van Ossendrecht kan betrekken. Daar voor moeten er leidingen komen. Er bestaat echtor een goede hoop, dat volgend jaar het watergebrek zal zijn verdwenen. En dan is eindelijk het laatste overhemd gestre ken en de laatste kous gestopt. Wij hebben de koffer, oude trouwe ka meraad van vele reizen, van de zolder gesleept en zijn toekomstige inhoud schilderachtig om ons heen gearrangeerd. Wij hebben een keurig lijstje opgesteld, naar het laat ste voorschrift in ons al wetend vrouwenblad. Onze huisgenoten zijn ten strengste gewaar schuwd ons niet te storen tenzij voor een uitslaande brand. De deur is secuur achter ons gesloten en met het lijdzame gezicht dat daarbij past knielen wij bij de koffer neer en gaan pakken. Natuurlijk. Wij vrouwen zijn nu een maal voorbeschikt voor een zwijgende en held haftige zelfopoffering. Als die éne hondsdag van het hele jaar plotse ling uit een verrukkelijk blauwe hemel komt val len, gaat een man met 'n open shirt in een ligstoel liggen mediteren, even tueel met een volgeschon- ken koel bewasemd glas naast zich. Maar wij, toe gewijde gaden en moe ders, zijn uitgerekend op zo'n dag gedoemd tot 't pakken van een familie koffer. Liefst na een ouverture van enige uren strijken in een snikhete keuken. Dat alles zeggen ons gloeiend gezicht, ons verwarde kapsel en onze opeengeklemde lippen, zolang de deur niet ach ter ons is dicht getrok ken. Maar zodra wij daarop onze knieën het slagveld overzien, worden wij op eens monter. Laten we eerlijk zijn: We vinden 't eigenlijk wakker mooi. We zouden dit stukje va- cantie-bij-vooruitbetaling niet graag missen. Laat die man maar, tevreden als een weldoorvoede baby, in zijn ligstoel me diteren. De ramp zou niet te overzien zijn als hij plotseling tekenen van onheilspellende acti viteit zou gaan vertonen en de koffer voor zijn rekening nemen. Mannen kunnen van nature geen koffers vak ouwe actentas mee met een pyama en een tan denborstel en het scheer spul. Jullie vrouwen, kunnen de dingen nu nooit eens economisch aanpakken. En wat een waanzin om net te doen alsof je daarginds (laat het Tessel zijn of Tessino, een kampeertent of het Grand Hötel de l'Espla nade) midden in de rim boe zit waar geen stop naald te krijgen is. Ach ja. Maar als zij straks in de gemakkelijk ste stoel van hun nieuwe appartement de benen uitstrekken is het eerste wat je te horen krijgt, ken, zelfs al wilden ze, en daarom maken zij er zoveel flauwe mopjes op. Mopjes in geïllu streerde bladen, zo met van die zielige man netjes die naast hun for midabele vrouw lopen te kreunen onder twee handkoffers en drie hoe- dedozen. Mopjes in de huiselijke kring in de trant van: Lieve kind, laat je nu raden en bel even Van Gend en Loos op dat die de hele lin nenkast komt halen Mannen gaan, in theo. rie dan altijd, met een minimum aan bagage op stap. Geef mij maar, zeg gen zij luchthartig, die dat het toch wel gemak kelijk zou geweest zijn als je die ouwe huispan toffels ook even had in gepakt. En heb je er bijgeval nog aan gedacht om die toiletspiegel mee te ne men, want die lui in pensions schijnen altijd in de illusie te leven dat een man-me t-vacantie zich best op het gevoel kan scheren. Wij hebben al lang ver leerd ons ovér deze en dergelijke mannelijke in consequenties te verba zen. Wij hebben om alles gedacht: de das by het blauwe en de das bij het grijze overhemd, de op. vouwbare klerenhangers en dat interessante boek over Mexico waar hij maar niet aan toe kon komen. De zonnebrillen zitten in de linnen schoentjes en de wegen kaart houdt de lingerie op haar plaats. O, wij zijn in feite dol op dat koffers pakken. Wij spreiden met trots een kleurige hoofddoek glad over de keurig in- eengepaste inventaris. Wij gaan neuriënd op 't kreunende deksel zitten en de klik van het slot zet een triomfantelijke punt op de i. Zo'n efficiënt gevulde koffer is telkens op nieuw 'n artistieke pres tatie van de eerste rang. Ook al weten wij maar al te wel dat wij bij onze terugkeer uit die zelfde koffer louter verkreukel de, verfrommelde en be zoedelde bezittingen te voorschijn zullen halen. Eigenlijk zijn wij le venslang bezig onze kof fer te pakken. Met idea len, met goede voorne mens, met levenservarin gen en met zovele stil gekoesterde lieve en schone herinneringen. Onverdroten sjouwen wij die koffer met ons mee, en de butsen en deuken zijn niet te tellen. Wat zullen wij er uit halen, als wij op onze laatste halte zijn aange komen? Een beduimelde, verkleurde, haveloze in ventaris? Of een schat aan goedheid, schoonheid en wijsheid? SASKIA. (Ingezonden mededeling). Dokter en landbouwer redden yier mensen uit het kanaal. In de late avond van Woensdag is een uit 't Zand afkomstige luxe auto aan de Rijksweg Alkmaar—Den Hel der nabij de Stolpen tegen een langs de weg geparkeerde personenwagen gereden en vervolgens in het ter plaatse zeer diepe Noord-Hollandska- naal verdwenen. Even tevoren waren hier een motorrijder met duopassa- giere uit Noordwijk tengevolge van het springen van een band tegen de grond gesmakt, waarbij medische hulp noodzakelijk bleek. Dr. Verheul uit 't Zand, die bezig was de duopassagiere te verzorgen, begaf zich met de landbouwer Schoen onmiddellijk te water. Met zeer veel moeite slaagden de mannen er in de vier inzittenden uit de geheel onder water verdwenen auto, de bestuurder Doenens uit 't Zand en drie vrouwe lijke familieleden, op de wal te bren gén. Minister Mansholt sprak met Stichting voor de Landbouw. (Van onze Haagse redacteur). Dezer dagen heeft het bestuur van de Stichting voor de Landbouw een be spreking gehad met de Minister van Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening waarbij een aantal belangrijke vraag stukken van de veehouderij aan de orde zijn geweest. Allereerst heeft een diepgaande dis cussie plaats gehad over ae varkens- vleesprijs voor het komende jaar. Hierbij werd vooral aandacht besteed aan de mogelijkheid van baconexport naar En geland. Vervolgens werd gesproken over het vraagstuk van de veevoedervoorziening in het algemeen. Hierbij werd vooral aandacht geschonken aan de mogelijk heden van de import van krachtvoer ter aanvulling van een zo hoog mogelijke voederproductie uit eigen bodem. Ook de reorganisatie van de veevoederdistri butie is onderwerp van discussie geweest. Deze reorganisatie zal noodzakelijk zijn tengevolge van het afschaffen van de graanregeling. In verband met dit laatste is ook de kwaliteits-contróle op de meng voeders besproken. Op de aganda van dit onderhoud met de Minister kwamen ook voor de or dening van de slachtveemarkt en de melkprijs. Wegens de diepgaande be sprekingen van de eerste twee onder werpen konden deze laatste niet meer aan de orde komen en zijn daarom uit gesteld tot de volgende bespreking met de Minister van Landbouw, welke zal plaats hebben op 10 Augustus a.s. Zeventien mensen vonden de dood en 23 anderen liepen verwond;n*:cn doordat een autobus, pp w.g van -z naar Karla Ba Mohammed (Maiokkoj in een ravijn stortte.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 4