„De dood klopt al op mijn deur"
London Evening Standard had
interview met de 93-jarige Shaw
DE ONBEKENDE
VOOGD
Sche/e hoofdpijn P
^■n AKKERTJE
WATERLEIDING VLISSINGEN
HEEFT EEN NIEUW KANTOOR
Van Vrouw ioi Vrouw
3
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
ZATERDAG 30 JULI 1949
STEL NIET ZULKE GEKKE VRAGEN
(Van onze correspondent).
l)e nog altjjd even alerte toneelschrijver George Bernard Shaw, die
deze week zijn 98e verjaardag vierde, verleende ter gelegenheid hier.
van een exclusief Interview aan de London Evening Standard. Wjj la
ten hier enkele grepen volgen uit het onderhoud dat collega Hayden
Church voerde met de jarige G. B. S.
Wat zou U doen als men U dictator mee uit nam om naar de Toverfluit
van Engeland zou maken?
Ik zou waarschijnlijk gek worden,
net als Nero. Stel niet zulke idiote
vragen.
Naar verluidt heeft U kortgeleden
een bespreking gehad met een groep
Franse, Engelse en Amerikaanse doc
toren en psychiatristen, die de beteke
nis van het dromen aan het onder
zoeken zijn. Wat zijn Uw ondervindin
gen van dromen? Droomt U dikwijls?
Ik slaap en droom heel normaal,
maar bestudeer mijn dromen beslist
G. B S.
93 jaar.
niet. Heel zelden echter, zo om de
vijftien jaar. droom ik dat ik erg ge
lukkig ben. Dan loop ik door een mooi
droomlandschap, vol met grote ge-
vlochten-staal constructies, die wel
wat op de Forth Bridge (in Schot
land) lijken. Het wakker worden is
dan een teleurstelling, want wakker
zijnde ben ik nog nooit zo gelukkig
geweest als in deze droom, behalve 'n
keer in mijn jeugd, toen men mij eens
mee uit nam om naar de
van Mozart te luisteren.
Gelooft U dat dromen soms voorspel
lingen kunnen betekenen?
Ik heb soms wel eens van een ken
nis gedroomd die ik vele jaren niet
gezien had en wiens bestaan ik verge
ten was. De volgende dag heb ik dan
wel eens een brief van zo iemand ge
kregen of hem opeens op straat ont
moet Zoiets is mij echter niet dikwijls
genoeg gebeurd om het toeval hier
van uit te sluiten. Er zal waarschijn
lijk wel de een of andere factor ge
weest zijn waardoor ik onbewust aan
die persoon herinnerd werd, maar dat
is toeval. Ik kan die dromen daarom
dus geen voorspellingen noemen. Ove
rigens is geen enkel toneelstuk van mij
ooit op een droom gebaseerd geweest.
En wat de Freud-theorie over dromen
betreft, daar hecht ik totaal geen
waarde aan. Zijn vertolking dat alle
dromen een sexuele betekenis heoben
is te vergezocht om er ernstig op in te
gaan.
Indien U een onderwijsprogramma
voor de bevolking der gehele wereld
zou moeten samenstellen, op welke
vakken zou U dan de meeste nadruk
leggen?
In de eerste plaats lezen (ook voor
het lezen van muziek), schrijven, re
kenen en goede manieren. D"t alles
zou ik verplicht stellen. Voorts de be
ginselen der rechtsgeleerdheid, eco
nomie en natuurkunde. Deze vakken
zou ik als vereiste willen stellen voor
het verwerven van elke werkkring,
zware handenarbeid uitgezonderd.
Tenslotte zou iedereen dan boven
dien nog moeten leren waar hij zm in
heeft en wel zoveel als hij maar kan
bevatten.
Moet men sexe-onderwijs op de
scholen geven?
Noch de ouders, noch de onlerwij-
zers moeten dit onderwerp met de
kinderen bespreken. Het is echter
u'terst belangrijk dat schoolkinderen
hier behoorlijk over worden ingelicht.
Dit moet gedaan worden door spe
cialisten, die als volkomen neutrale
vreemden tegenover de kinderen
staan, en weer verdwijnen zodra zij
hun taak hebben afgedaan. Dergelijk
onderwijs moet van wildvreemde ex-
FEUILLETON
v_
door
MARY BURCHELL
12
„En hoor je dat over een paar we
ken?"
„Ja".
„Geloof je dat je het nogal goed
hebt gemaakt?"
„Jawel, als ik Latijn maar niet heb
verknoeid", sprak Norma somber en
hij lachte. „U bent zeker geweldig
goed in Grieks en Latijn?" voegde ze
cr aan toe.
„Waarom denk je dat?" vroeg hij
vrolijk. „Ik ben inderdaad vrij goed in
de oude talen, maar ik wist niet dat
dat op mijn gezicht stond geschreven!"
„Ik kan niet zeggen, wat het pre
cies is". Norma bestudeerde hem met
oprechte belangstelling. „Maar u
maakt de indruk van de meeste din
gen een heleboel te weten."
„Zo'n intellectueel aureool moet u
werkelijk van de hand wijzen", sprak
hij droog, maar Norma dacht bij zich
zelf dat haar beschrijving niet ver mis
was geweest. Na een ogenblik te heb
ben nagedacht, vroeg ze:
„Bedoelt u dat ik met Kerstmis van
school mag als ik dat wil?"
„Ik zou niet weten waarom niet.
Vermoedelijk zal ik gedurende een
groot deel van de winter in Londen
zijn. Het zou een heel goede gelegen
heid zijn je wat mee uit te nemen en
de laatste hand te leggen aan je om
gangsvormen".
Zijn toon hield in, dat er nog een
heleboel aan haar omgangsvormen
zou moeten worden gedaan, maar
Norma was er, door de opwindende
vooruitzichten die haar voogd voor
haar opende, niet door gekwetst.
„Dat zou heerlijk zijn", zei ze wat
verlegen. Waarop hij haar met zijn
lichtelijk-ironisch glimlachje aankeek
en sprak:
„Ik geloof dat ik het ook prettig
zou vinden".
Juist toen ze van tafel opstonden
kwam cr een bediende binnen, die tot
Norma zei:
„Er is telefoon voor u. juffrouw".
„Voor m ij?" Ze keek verbaasd.
Toen herinnerde ze zich Paul Cantlin
en ze sprak:
„O ja. dat is waar ook. Wilt u me
even excuseren?" Ze wendde zich tot
haar voogd. Hij knikte. Maar zijn
doordringende blauwe ogen rustten
koud cn licht-ontstemd op haar. En
terwijl ze de kamer uitging wist ze.
dat hij precies uit haar toon had af
geleid dat ze eerst verbaasd was ge
weest en zich vervolgens de gemaak
te afspraak met vreugde had herin
nerd. De bediende wees haar een klein
telefoonkamcrtje en liet haar daarin
alleen. Norma nam de hoorn op en
sprak met ingehouden opwinding:
„Hallo. U spreekt met Norma La-
cey".
„Hé! Hallo!" klonk Pauls vrolijke
stem.
„Het duurde zo lang voor u kwam
dat ik al bang was, dat het monster
beweren, dat u nooit in het kasteel
was aangekomen!"
Doe niet zo dwaas!" lachte Nor-
ma.
„Ik zat aan tafel en de bediende
moest me halen. En bovendien is er
geen sprake van een monster. Hij
hij is een schat. Mijn voogd bedoel ik".
„U bent vast in het verkeerde huis
terecht gekomen", sprak Paul Cantlin
ernstig.
„Onzin. Ik geloof nooit, dat u wer
kelijk iets van mijn voogd af weet
behalve het geklets uit de buurt. Hij
is ontzettend aardig. Heel vriendelijk
begrijpend en hij heeft zelfs
de moeite genomen me een prach
tige kamer te geven, omdat hij
vindt dat jonge mensen een beetje
verwend moeten worden. Hij is na
tuurlijk wel sarcastisch, maar op een
heel aardige manier en bent u
daar nog?"
„O ja, ik ben er nog steeds".
„U zegt niets!"
„Neen, ik ben hard aan het den
ken".
„Waarover?"
„Nou, natuurlijk over al die aardige
dingen die u over uw voogd zegt. Ik
vraag me af hoe Justin Yorke dat in
twee of drie uur heeft klaargespeeld.
Of, liever gezegd, wat hij in zijn
schild voert".
„Zulke dingen, mag u niet zeggen,
mijnheer Cantlin!"
„Zeg maar Paul!"
„Goed, Paul dan. Maar ik wil niet,
dat je mij tegen mijn voogd opstookt.
Er moet wel een heleboel jaloers
geroddel wezen van mensen die slecht
op de hoogte zijn, of wel hij wordt
volkomen verkeerd begrepen, wan
„Neem me niet kwalijk dat ik nu
toch moet lachen", klonk Pauls stem
zeer geamuseerd. „Het idéé van Justin
Yorke als onbegrepen heilige vervult
me zowel met plezier als met af
schuw".
.Als je doorgaat met me zo te pla
gen, bel ik af", waarschuwde Norma.
Waarop hij berouwvol grinnikte en
sprak: .Neen, doe dat nu niet. Ik zal
je niet meer plagen. Ik ben er ten
slotte blij om dat je die voogd
draaglijk vindt, moge het lang duren.
Maar Norma" plotseling werd zijn
stem heel ernstig neem niet alles
wat hij zegt au-sérieus. Ik wil je in je
gelukkig nieuw thuis niet in de war
brengen, nou. onthoudt dat goed,
wil je?"
„O, best hoor, dat zal ik wel onthou
den". antwoordde ze licht ontstemd.
„In ieder geval was het aardig van je
om op te bellen", voegde ze er wat
zachter aan toe, want ze bedacht hoe
blij ze was geweest toen h(J zijn
vriendelijk aanbod deed.
Volgens admiraal Joemasjef. opper
bevelhebber van de Russische marine,
hebben Russische onderzoekers een der
de van de wereld „van Alaska tot Aus
tralië". waaronder vele gebieden van
Amerika en het vasteland van de Zuid-
u gedood en opgegeten had cn nu zou pool, ontdekt.
perts komen en nooit van een aan de
kinderen bekende figuur.
Ileeft U momenteel weer een nieuw
toneelstuk in Uw gedachten?
Ik heb er nooit een in mijn gedach
ten. hoogstens een in mijn handen. Ik
geloof niet aan toneelstukken die van
te voren al helemaal uitgedacht zijn.
Dat is mijn manier van werken niet.
Het stuk moet zich al schrijvende
vanzelf ontwikkelen.
Aart welk stuk heeft U het meeste
verdiend?
Daar heb ik nooit op gelet Het is
al moeilijk genoeg om geld te verdie
nen, zonder het dan na afloop nog te
gaan tellen ook. Hoe lang een stuk
„loopt", heeft weinig te maken met
de opbrengst er van. Een opvoering in
een grote schouwburg kan meer op
brengen dan drie in een kleine. Zelfs
als men het aantal voorstellingen bij
zo'n berekening achterwege laat en
alleen op het totale aantal toeschou
wers afgaat, komt die berekening dik
wijls weer verkeerd uit omdat er veel
(Ingezonden mededeling)
afhangt wat voor klasse acteurs er in
spelen. Klasse acteurs en actrices,
die mijn stukken werkelijk doen le
ven, brengen grote sommen geld bin
nen maar vergeet niet dat hun sala
rissen dan ook huizenhoog liggen.
Dr. Maurice Ernest, de oprichter
van de Club der Honderdjarigen, is
van plan om een informatiebureau op
te richten, waar men advies kan ge
ven of verkrijgen hoe men de nor
male levensduur aanzienlijk kan ver
lengen. Wat is Uw raad over dit on
derwerp?
Lees dan alleen maar mijn werk
„Terug naar Methusalem". Daar staat
alles precies in. Dan hoef ik er niets
meer aan toe te voegen. Ik ken dr.
Ernest heel goed, maar ik wens geen
Struldbrug te worden. De Struldbrug-
gen waren de mensen in „Gullivers
Reizen", die tot onsterfelijkheid wa
ren gedoemd). De dood, die al op
mijn deur klopt, zal geen onwelkome
gast zijn.
(Nadruk verboden).
Vier woningen werden tot bureaux verbouwd.
De water-misère.
Over nieuwe huizen weten ze U
in Vlisslngen alles te vertellen,
want daar zyn er immers straten
vol gebouwd en daar heeft men
heel wat mensen gelukkig kunnen
maken met een nieuwe woning. En
U weet zelf hoe het gaat, wanneer
U in een pas gebouwd huis bent ge
trokken: de familie komt eens kij
kenpa, moe, schoonmoeder en
schoonpapa, oom Henk en tante
Joen ze vinden het allemaal
even gezellig en leuk.
De directeur van het Vlissinese
gemeentelijk waterleidingbedrijf
moet zich de laatste tijd ook wel
hebben gevoeld als zo'n jonge huis
vader, die pas in een nieuwe woning
is getrokken en die steeds maar vi
site krijgt te verwerken. Dit water
leidingbedrijf is nl. sinds enige tijd
in een nieuw kantoor getrokken.
Dus komt er bezoek, alleen geen fa
milie, want een dergelijk bedrijf
heeft nu eenmaal geen ooms en tan
tes, maar alleen vrienden en belang
stellenden. Na de vorige gemeente
raadszitting kwamen de leden van
de raad eens een kijkje nemen en
onlangs heeft één van onze redac
teuren ook een bezoek gebracht in
de Verkuyl Quakkelaarstraat.
Als men in een bedrijfskantoor bij
de directeur wordt toegelaten en
men komt dan in een klein onoge-
lijk privékantoortje, dat slecht is
ingericht, dan begint het bezoek al
.direct met een eigenaardige indruk
van het bedrijf. Een directiekamer
van een fabriek of bedrijf moet im
mers imponeren. YVeinu, bij het Vlis-
singse waterleidingbedrijf is dit pro
bleem voortreffelijk opgelost. De
architect, die de directiekamer heeft
ontworpen, is ongetwijfeld een man,
die gebruik weet te maken van te
genstellingen. Als U even in gedach
ten met ons mee de trap in het
kantoor oploopt, dan zult U het zelf
merken. Boven komt men in een
lange smalle gang, met tal van
deuren aan beide zijden. Wie niet
beter wist. zou bijna menen in een
hotel te zijn. Het eind van deze cor
ridor is afgesloten door een deur
met erboven een lichtje: de kamer
van de directeur. De deur gaat
open, één stap over de drempel en
men staat in een groot, ruim en
helder vertrek, spaarzamelijk doeh
smaakvol gemeubeld. Aan de muur
hangen gTote kaarten van Walche
ren en boven de schoorsteen een
kleine aardige ets. Kunst naast de
zakelijkheid!
Dat is de directeurskamer, zoals
men een directeurskamer mag ver
wachten, maar denkt U nu niet, dat
de andere kamers minder zijn. He
lemaal niet. Het kantoorgebouw be
staat eigenlijk uit vier huizen, die
zonder ingrijpende veranderingen
zijn samengevoegd en veranderd in
practische kantoorruimten. Men
heeft zich n.l. op het standpunt ge
steld, dat de huizen te zyner tijd
weer in hun oorspronkelijke toestand
moeten teruggbracht worden.
Over een jaar of zeven, acht
misschien nog later bestaat
er wellicht gelegenheid de kantoren
onder te brengen in de voormalige
school, die thans wordt gebruikt
door het Leger des Hells. De werk
plaatsen van het bedrijf bevinden
zich ook in deze school, zodat dan
één geheel verkregen kan worden.
Dat is echter toekomstmuziek
ANDERE VERTREKKEN.
Voorlopig is de directie en het
personeel al zeer tevreden met deze
nieuwe bureaux. Behalve de direc
teurskamer zijn er boven nog tal
van andere vertrekken: de kamers
aan beide zijden van de gang. Te
kenkamers, archief, een reserveka-
mextje, dat door bezoekers kan wor
den gebruikt en een vertrek, dat het
midden houdt tussen een klein labo
ratorium en een keuken. Alles is
practisch en eenvoudig ingericht en
kan zo nodig weer worden veran
derd in woonruimte.
Beneden zit de administratie. Een
zeer bijzondere afdeling, dat kunt
U pas goed merken, wanneer U Uw
waterleidlngkwitantie eens goed be
studeert. Hoeveel kolommetjes en
cijfers staan daar niet op? Die kwi
tantie nu, wordt in een handom
draai ingevuld op een zeer vernuf
tige machine. Die machine telt op,
trekt af, vult inenfin, doet
allerlei werkjes, die U vroeger op
de lagere school met veel moeite
heeft geleerd. Het is te begrijpen
dat een dergelijk apparaat niet hele
maal geruisloos werkt en daarom
is deze afdeling gescheiden van de
overige administratieruimte.
We willen de beschrijving van t
kantoor besluiten met de ingang:
Een ruime hall met twee loketjes en
een bank. In de winter is het hier
niet koud, want door het gehele ge-
bouw is ar centrale verwarming
Door de bergachtige ligging had de aanleg van een waterleiding naar
Jeruzalem heel wat voefen in de aarde. Toch slaagde men er in het
eerste deel van deze waterleiding in betrekkelijk korte tijd te voltooien.
Dit is voor de bevolking van groot belang; niet alleen dat er in de toe
komst voldoende water zal zijn voor huishoudelijk gebruik, zelfs voor het
besproeien van tuinen zal men het water mogen gebruiken. Een in aan-
bouwd zijnde waterreservoir tussen Jeruzalem en de waterbron.
De 28-jarige J. S. uit Wieringerwerf.
die in Februari een roofoverval pleegde
op het Postkantoor van Schagen, waarbij
hij ruim f 10.000 buit maakte, is thans
veroordeeld tot één jaar voorw. S. was
tot zijn daad gekomen toen hij geen uit
weg meer zag uit zijn moeilijkheden; hij
stond tot dat moment zeer gunstig bekend.
aangebracht.
Nu nog even naar de werkplaat
sen, een paar huizen verder. Daar
over kunnen we kort zijn. Ze zijn
ruim en voorzien van alle behoef
ten, waarover een dergelijke werk
plaats behoort te beschikken, b.v.
een goede wasgelegenheid voor het
personeel en laten we dat voor
al niet vergeten radio.
WATER-MISÈRE EN
WATER-VROLIJKHEID.
Bij alle water-misère, die er in
Vllssingen de laatste welken ls, kan
dus ditmaal wat water-vrolijkheid
gevoegd worden: een nieuw kantoor
van het bedrijf. En wat de misère
beüreft: de waterleiding in Vlissin-
gen kan daaraan weinig doen. Er
is niet meer water en de narigheid
zal pas verdwenen zijn, wanneer
Walcheren water via Beveland van
Ossendrecht kan betrekken. Daar
voor moeten er leidingen komen. Er
bestaat echtor een goede hoop, dat
volgend jaar het watergebrek zal
zijn verdwenen.
En dan is eindelijk het
laatste overhemd gestre
ken en de laatste kous
gestopt. Wij hebben de
koffer, oude trouwe ka
meraad van vele reizen,
van de zolder gesleept en
zijn toekomstige inhoud
schilderachtig om ons
heen gearrangeerd. Wij
hebben een keurig lijstje
opgesteld, naar het laat
ste voorschrift in ons al
wetend vrouwenblad.
Onze huisgenoten zijn
ten strengste gewaar
schuwd ons niet te storen
tenzij voor een uitslaande
brand. De deur is secuur
achter ons gesloten en
met het lijdzame gezicht
dat daarbij past knielen
wij bij de koffer neer en
gaan pakken. Natuurlijk.
Wij vrouwen zijn nu een
maal voorbeschikt voor
een zwijgende en held
haftige zelfopoffering.
Als die éne hondsdag
van het hele jaar plotse
ling uit een verrukkelijk
blauwe hemel komt val
len, gaat een man met 'n
open shirt in een ligstoel
liggen mediteren, even
tueel met een volgeschon-
ken koel bewasemd glas
naast zich. Maar wij, toe
gewijde gaden en moe
ders, zijn uitgerekend op
zo'n dag gedoemd tot 't
pakken van een familie
koffer. Liefst na een
ouverture van enige uren
strijken in een snikhete
keuken.
Dat alles zeggen ons
gloeiend gezicht, ons
verwarde kapsel en onze
opeengeklemde lippen,
zolang de deur niet ach
ter ons is dicht getrok
ken.
Maar zodra wij daarop
onze knieën het slagveld
overzien, worden wij op
eens monter. Laten we
eerlijk zijn: We vinden 't
eigenlijk wakker mooi.
We zouden dit stukje va-
cantie-bij-vooruitbetaling
niet graag missen. Laat
die man maar, tevreden
als een weldoorvoede
baby, in zijn ligstoel me
diteren. De ramp zou
niet te overzien zijn als
hij plotseling tekenen
van onheilspellende acti
viteit zou gaan vertonen
en de koffer voor zijn
rekening nemen.
Mannen kunnen van
nature geen koffers vak
ouwe actentas mee met
een pyama en een tan
denborstel en het scheer
spul. Jullie vrouwen,
kunnen de dingen nu
nooit eens economisch
aanpakken. En wat een
waanzin om net te doen
alsof je daarginds (laat
het Tessel zijn of Tessino,
een kampeertent of het
Grand Hötel de l'Espla
nade) midden in de rim
boe zit waar geen stop
naald te krijgen is.
Ach ja. Maar als zij
straks in de gemakkelijk
ste stoel van hun nieuwe
appartement de benen
uitstrekken is het eerste
wat je te horen krijgt,
ken, zelfs al wilden ze,
en daarom maken zij er
zoveel flauwe mopjes
op. Mopjes in geïllu
streerde bladen, zo met
van die zielige man
netjes die naast hun for
midabele vrouw lopen te
kreunen onder twee
handkoffers en drie hoe-
dedozen. Mopjes in de
huiselijke kring in de
trant van: Lieve kind,
laat je nu raden en bel
even Van Gend en Loos
op dat die de hele lin
nenkast komt halen
Mannen gaan, in theo.
rie dan altijd, met een
minimum aan bagage op
stap. Geef mij maar, zeg
gen zij luchthartig, die
dat het toch wel gemak
kelijk zou geweest zijn
als je die ouwe huispan
toffels ook even had in
gepakt.
En heb je er bijgeval
nog aan gedacht om die
toiletspiegel mee te ne
men, want die lui in
pensions schijnen altijd
in de illusie te leven dat
een man-me t-vacantie
zich best op het gevoel
kan scheren.
Wij hebben al lang ver
leerd ons ovér deze en
dergelijke mannelijke in
consequenties te verba
zen. Wij hebben om alles
gedacht: de das by het
blauwe en de das bij het
grijze overhemd, de op.
vouwbare klerenhangers
en dat interessante boek
over Mexico waar hij
maar niet aan toe kon
komen. De zonnebrillen
zitten in de linnen
schoentjes en de wegen
kaart houdt de lingerie
op haar plaats.
O, wij zijn in feite dol
op dat koffers pakken.
Wij spreiden met trots
een kleurige hoofddoek
glad over de keurig in-
eengepaste inventaris.
Wij gaan neuriënd op 't
kreunende deksel zitten
en de klik van het slot
zet een triomfantelijke
punt op de i.
Zo'n efficiënt gevulde
koffer is telkens op
nieuw 'n artistieke pres
tatie van de eerste rang.
Ook al weten wij maar
al te wel dat wij bij onze
terugkeer uit die zelfde
koffer louter verkreukel
de, verfrommelde en be
zoedelde bezittingen te
voorschijn zullen halen.
Eigenlijk zijn wij le
venslang bezig onze kof
fer te pakken. Met idea
len, met goede voorne
mens, met levenservarin
gen en met zovele stil
gekoesterde lieve en
schone herinneringen.
Onverdroten sjouwen wij
die koffer met ons mee,
en de butsen en deuken
zijn niet te tellen.
Wat zullen wij er uit
halen, als wij op onze
laatste halte zijn aange
komen? Een beduimelde,
verkleurde, haveloze in
ventaris? Of een schat
aan goedheid, schoonheid
en wijsheid?
SASKIA.
(Ingezonden mededeling).
Dokter en landbouwer redden
yier mensen uit het kanaal.
In de late avond van Woensdag is
een uit 't Zand afkomstige luxe auto
aan de Rijksweg Alkmaar—Den Hel
der nabij de Stolpen tegen een langs
de weg geparkeerde personenwagen
gereden en vervolgens in het ter
plaatse zeer diepe Noord-Hollandska-
naal verdwenen. Even tevoren waren
hier een motorrijder met duopassa-
giere uit Noordwijk tengevolge van
het springen van een band tegen de
grond gesmakt, waarbij medische
hulp noodzakelijk bleek.
Dr. Verheul uit 't Zand, die bezig
was de duopassagiere te verzorgen,
begaf zich met de landbouwer Schoen
onmiddellijk te water. Met zeer veel
moeite slaagden de mannen er in de
vier inzittenden uit de geheel onder
water verdwenen auto, de bestuurder
Doenens uit 't Zand en drie vrouwe
lijke familieleden, op de wal te bren
gén.
Minister Mansholt sprak met
Stichting voor de Landbouw.
(Van onze Haagse redacteur).
Dezer dagen heeft het bestuur van de
Stichting voor de Landbouw een be
spreking gehad met de Minister van
Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening
waarbij een aantal belangrijke vraag
stukken van de veehouderij aan de orde
zijn geweest.
Allereerst heeft een diepgaande dis
cussie plaats gehad over ae varkens-
vleesprijs voor het komende jaar. Hierbij
werd vooral aandacht besteed aan de
mogelijkheid van baconexport naar En
geland.
Vervolgens werd gesproken over het
vraagstuk van de veevoedervoorziening
in het algemeen. Hierbij werd vooral
aandacht geschonken aan de mogelijk
heden van de import van krachtvoer ter
aanvulling van een zo hoog mogelijke
voederproductie uit eigen bodem. Ook
de reorganisatie van de veevoederdistri
butie is onderwerp van discussie geweest.
Deze reorganisatie zal noodzakelijk zijn
tengevolge van het afschaffen van de
graanregeling. In verband met dit laatste
is ook de kwaliteits-contróle op de meng
voeders besproken.
Op de aganda van dit onderhoud met
de Minister kwamen ook voor de or
dening van de slachtveemarkt en de
melkprijs. Wegens de diepgaande be
sprekingen van de eerste twee onder
werpen konden deze laatste niet meer
aan de orde komen en zijn daarom uit
gesteld tot de volgende bespreking met
de Minister van Landbouw, welke zal
plaats hebben op 10 Augustus a.s.
Zeventien mensen vonden de dood
en 23 anderen liepen verwond;n*:cn
doordat een autobus, pp w.g van -z
naar Karla Ba Mohammed (Maiokkoj in
een ravijn stortte.