Hoe Nederland mobiliseerde in 1939
De Internationale raad van
Christelijke kerken
C.O.A.K. te Middelburg jubileert
Alles ging nog al huiselijk toe
Zeeuwse Almanak
Oprichting in Augustus a.s.
Vijf en twintig jaar opleiding voor
de militaire administratie
ZATERDAG 30 JULI 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
(Van een speciale medewerker.)
Tien jaar geleden, om meer precies te zijn, op 25 Augustus 1939, ving
In ons land de voor-mobilisatie aan, op 29 Augustus gevolgd door de
algemene mobilisatie. Een schok gaf dat nu niet direct, daar de in het
voorjaar van dat jaar plaats gehad hebbende B.O.U.V (Byzondere Op
roep voor Uitwendige Veiligheid) duidde op een gespannen internationale
toestand. Tóch betekende de mobilisatie voor ons land een ontwrichting
van het bedrijfsleven, een uiteenrukken van duizenden gezinnen, een
zenuwachtig afwachten van de dingen, die zouden komen. Honderden
treinen vervoerden de opgeroepenen naar hun mobilisatiecentrums, waar
dc staf van him onderdeel reeds enkele dagen koortsachtig aan het
werk was om de mobilisatie binnen de daarvoor gestelde tijd van vier
dagen te kunnen voltooien.
Er werd gedurende die eerste da
gen van de vooxmobilisatie links en
hechts gevorderd: legeringsruimten,
hooi en stro, rijwielen, motorfietsen,
vrachtwagens, kijkers weiden aan
gekocht, noodwasruimten wérden in
gevorderde lokalen aangebracht, af
daken werden getimmerd om de
keukenwagens eronder te kunnen
plaatsen, onder het motto, dat de
weg naar het hart van de soldaat
nog steeds via de maag gaat. Zo was
het in 1914, zo was het óók in 1939.
Duizenden soldaten van oudere lich
tingen snelden naar hun bestemming,
dc een met een te nauwe tuniek, de
ander, met een broek, welke niet
dicht kon, een enkele met een uni
form. waar de motten danig in
hadden rondgepionierd. De fouriers
wisten nauwelijks raad ermee, doch
weldra werd ook daar een mouw
aan gepast, zowel in letterlijke als
in figuurlijke zin.
Drie weken verliepen, eer het
eerste verlof kwam; intussen waren
do voor het veldleger bestemde on
derdelen naar hun plaats van be
stemming vervoerd, als ik me goed
herinner, in de nacht van 31 Augus
tus op 1 September. Die nacht heb
ben wij ervaren, dat onze aardrijks
kundige kennis van de lagere school
niet uitgebreid genoeg was: plaats
namen, welke we nimmer hadden
vernomen, stonden in de met zware
lakzegels afgesloten opdracht, wel
ke onze nadere bestemming aangaf.
ZEER GEHEIM.
„Zeer geheim" stond op de enve
loppe, die vol verwachting door de
commandant, voor wie zij bestemd
was. werd geopend. Schrijver dezes
verhuisde met de regimentsstaf,
waarbij hij werkzaam gesteld was,
van Gouda naar het Land van Maas
en Waal, waar we op Huize Hors-
sen terecht kwamen en de drie ba
taljons resp. in Megen, Betrgharen
en Horssen, Een aardig verblijf voor
slafkwartier, doch wie moest voor
dc staf zorgen? De troep had het
eerst recht op verzorging, zodat wij
ons van andere hulp verzekerden
door de dienstbode van de familie,
die des zomers Huize Horssen be
volkte, in dienst te nemen. Betje
zorgde perfect voor ons en weldra
strekten wij in de loop van de nacht
onze vermoeide leden uit op een echt
veren bed, na overdag een zware
mars te hebben gehad van. Tiel naar
Horssen, in een brandende zon eu
met soldaten, kader en officieren,
die nèt het burgerpak voor het mi
litaire hadden verwisseld en niet
ingesteld waren op het lopen met
volle bepakking'.
Alles was „zeer geheim", we
mochten niet naar huis schrijven
waar we zaten, doch toen ik mijn
•vrouw opbelde om haar te vragen
hoe ze het maakte, was haar eerste
vraag: „Jullie zitten in Horssen hé,
waar ligt dat?" Hoe ze daaraan
kwam? De telefoonjuffrouw had ge
zegd: „Hier is Horssen voor u".
Wat zou de veldveiligheidsdienst
daar nu van zeggen? En omdat al
les zo geheim was, had er de eerste
Zondag een ware invasie plaats van
vrouwen uit Amsterdam en Rotter
dam, die per autobus naar het Land
van Maas en Waal waren gekomen
om te zien hoe hun weggeroepen
echtelieden het maakten. Een tafe
reeltje, om nooit te vergeten, daar
die Zondag langs dc grasbermen en
op de delen der boerderijen. Alles
ging onder het motto: „A la guerre
coinme a la guerre", al was het
voor menig burger een rare gewaar
wording.
Zo mobiliseerde Nederland, het
land, dat aardig voorbereid was op
eventualiteiten, doch dat, dank zy
dc gedurende vele jaren plaats
had hebbende bezuinigingen op
leger, onmogelijk voldoende uitge
rust kon zijn om een moderne oor
log te kunnen voeren.
Er werden telefoonverbindingen
uitgelegd, met veel inductie vanwe
ge dc kwaliteit van de veldkabei en
veel storing als gevolg daarvan. Ra
diosets, zoals de 19 set, de 38 set,
de 22 set kenden we niet; daar
werken we nü mee, als tenminste
de batterijen gevuld zijn.
NIEUWE
April 1940: inval in
_>n' bij ons dc opd:
velen fc halen bij de 6c Divisie
BEVELEN.
Noorwegen
en bij ons dc opdracht nieuwe di
LEGENDE
liet is vandaag precies een week
geleden, dat de Rode Kruis-oefening
in Zeeland werd gehouden en de
geleerden hebben hun slotconclusies
nog niet getrokken. Maar het is zoals
steeds: een week na grote gebeurte
nissen begint de legende zich te vor
men. Zo ook nu en één van die
verhalen, die nu de ronde doen, is
toch wel de moeite waard om hier
voor het nageslacht geboekstaafd te
worden.
De Rode Kruismannen, die bij Ram.
mekens zo ijverig in de weer waren,
moesten natuurlijk een maaltijd heb
ben. De fourage bestond uit koffie,
gesmeerde en belegde broodjes en
bilkken erwtensoep. De eetlust was
ondanks de warmte zeer behoorlijk.
Bewijs?
Eén der Rode Kruismannen veror
berde:
17 konpen koffie,
29 belegde broodjes,
•1 blikken erwtensoep.
Dc man is lot ieders verbazing niet
ontploft.
Den Bosch. Schrijver dezes verdween
op de motor door een wilde sneeuw
jacht naar Den Bosch, om daar van
de chef-staf te vernemen, dat liy
terug naar elders moest en wij ge
komen waren onder de bevelen van
de commandant der Peeldivisie in
Eindhoven. Het was intussen donker
geworden en na bestudering van 'n
luchtfoto op het staf kwartier wist
hij waar hy' zo ongeveer van de
Graafscheweg vóór de Schaijksche
Hoek moest afbuigen om het een
voudige boerderijtje te vinden, waar
onze nieuwe zetel zou zijn. Het was
een duister kamertje, waar we bij
een walmend petroleumlampje onze
eerste orders maakten en ons laat
ste brood nuttigden.
In.de loop van de nacht kwam 'n
andere collega terug van de Peeldi
visie, met nadere bevelen. Dat was
wat: eeen heel nieuw gebied, terwijl
we het oude op ons duimpje ken
den, maar bevel is bevel, dus togen
we op verkenning. Dat was in die
dagen zo genoemde, doch door ons
nooit begrepen neutraliteitsopstel-
ling, hetgeen erop neerkwam, dat
we met een derde van onze sterkte
in de stellingen zouden zitten en
dc rest geconcentreerd rond Den
Bosch. Nou. dat hebben we 10 Mei
geweten, reeds de eerste avond van
de oorlog moesten we terugtrekken,
eerst nog meehelpen aan cfe verde
diging van Den Bosch, later nog bij
Keizersveer en tenslotte tussen Go-
rinehem en Schelluinen voor het
eventueel opvangen van bij Dord
recht doorgedrongen pantsertroe
pen. Die nacht zal ik niet licht
vergeten, daar op die hoge dijk, met
veel militair verkeer en zeker even
veel mist
In Giessend am-N ed c r-Ha rdi nxveld
kwamen we in de middag aan, waar
we getroffen werden door een rode
gloed in het Westen, welke verduis
terd weid door een zwartachtige
sluier. Wc klommen op de dijk én
vroegen ons af, wat dat betekende.
Burgers vertelden ons, dat Rotter
dam was gebombardeerd. En enkele
uren later kwam de Jobstijding via
de radio, dat Nederland gecapitu
leerd had, behalve de iroepen in
Zeeland. We geloofden het niet, het
Hoofdkwartier Veldleger werd opge
beld en onze twijfel werd opgehe
ven, de stemming was beneden peil,
de soldaten konden ons niet geloven
en wij vroegen ons af, wat de toe
komst ons nu zou brengen.
En thans, tien jaar later, vragen
we ons dat opnieuw af, doch lacen
we daarbij niet de woorden van De
Musset vergeten: Heden behoort
aan ons, maar morgen behoort aan
God.
Tenslotte moeten we verder, hoe
dan ook. Von Humboldt schreef
eens: Men moet de toekomst af
wachten en het heden genieten of
verdragen. Welnu, laat Nederland,
alle teleurstellingen ten spijt, oog
en oor openhouden, opdat geen gro
tere teleurstellingen volgen.
(Nadruk verboden).
Bereden eenheden anno 1939 betrekken hun stellingen:
hangt in de lucht.
oorlogsdreiging
De grensweren in het Oosten en het Zuiden des lands werden gebarrica.
tleerd en er kwamen allenvege wachtposten.
Waarschuwingsschot trof dodelijk
Donderdagmorgen ontdekte een
agent van politie een man. die langs
de spoorlijn Arnhem—Zevenaar liep
en opviel door zijn gedrag en kleding.
De agent wilde zich overtuigen van
de identiteit van deze man en riep
hem aan, waarna de onbekende het op
een lopen zette. Herhaalde waarschu
wingen hadden geen resultaat en
daarna trok de politieman zijn revol
ver om een waarschuwingsschot te
lossen. Hij moest daarvoor dc spoor
dijk opklauteren waardoor zijn re
volver afging en de kogel de vluch
teling dodelijk trof.
Roman-prijsvraag.
Ter gelegenheid van het 100-jarig
bestaan van A. W. Sjjthoff's Uitge
versmij. N V. te Leiden op 1 Januari
1951 schrijft deze uitgeversmaatschap
pij een prijsvraag uit voor een roman
in de Nederlandse taal van minstens
60.000 en hoogstens 130.000 woorden.
De jury bestaat uit: Antoon Coolen,
Ben van Eysselsteijn en dr. P. H.
Ritter Jr. Als prijs wordt een bedrag
van 2000.beschikbaar gesteld.
In Augustus vergadert te Amsterdam de I.C.C.C. „in opricehting."
Deze letters zullen de lezers niet veel zeggen. Ze zullen natuurlijk ver
moeden dat het de beginletters zyn van vier woorden en misschien zul
len zy er ook nog by denken dat achter één van de C's het woord
Chrictelijk wel zal moeten worden gedacht. David Wijnkoop heeft, jaren
geleden, in de Amsterdamse Raad reeds opgemerkt dat die C. een vast
kenmerk is. Hij zag die graag. Dan wist hij waarmee hij te doen had.
De letters I.C.C.C. zyn de beginletters van Engelse woorden, waarvan
de vertaling te vinden is aan de kop van dit artikel.
De begeerte om tot oprichting van
de I.C.C.C. te komen, is in Amerika
ontstaan. Er zijn in dat land vele Pro
testantse Kerken. Vanzelfsprekend
verschillen deze nog al. Mag ons land
in de wereld bekend staan om zijn
groot aantal kerkformaties, Amerika
is in dit opzicht niet minder bedeeld.
Onder deze zijn er waar getwijfeld
mag worden of zij de naam Kerk
deze is immers afgeleid van Christus,
die het hoofd van alle Kerk is
nog wel kunnen dragen. Daartegen
over staan andere, die zich zelf als de
enig ware Kerk rekenen.
BIJ DE KERK
Niet iedere vereniging van godsdien
stige aard is Kerk te noemen en niet
ieder genootschap met een sociale
strekking, ook al heeft zij een Bij
belwoord als devies, kan bij de Kerk
gerekend worden. Een Kerk heeft nu
eenmaal een belijdenis. Hier dreigt
altijd weer het gevaar van vervlak
king. Het is dan ook op redelijke
Nieuwe ikazerne I Nov. in gebruik
In liet soldatenleven houdt men van bijnaampjes; men hoeft er „Frank
van Wezel" niet op na te lezen om dat te weten. Soms zijn die namen dene-
grerend bedoeld, vaak spottend, maar dikwijls schemert er ook een zekere
waardering en eerbied in door. Dat laatste is het geval bij de schone naam,
die onderofficieren-administrateurs in menig garnizoen meedragen: „Moeder
van het leger". De „huishoudschool" van deze „moeders" is de C.O.A.K. te
Middelburg waar ieder half jaar ruim 300 jongemannen een lang niet ge
makkelijke studie volgen, om zich voor te bereiden op de verantwoordelijke
taak, die hun straks in hun onderdeel wacht. Op 1 Augustus zal het juist 25
jaar geleden zijn, dat deze opleiding te Breda werd gesticht.
Aanvankelijk heette zij S.D.O.A.
(School Dienstplichtige Onderofficie
ren Administrateurs). In het begin
waren er slechts enkele tientallen
cursisten doch geleidelijk breidde dit
aantal zich uit. In 1933 werd de
school overgeplaatst naar Middelburg.
De man, die in 1924 dc opleiding had
gesticht, de toenmalige kapt. G. Berg-
huijs, werd op 1 Juni 1939 bevorderd
tot kolonel en benoemd tot inspec
teur van de Mil. Administratie. Zijn
opvolger was de vorige week overle
den majoor P. F. Kamm. die aan de
S.D.O.A. verbonden bleef totdat de
Duitse inval de gehele opleiding over
bodig maakte.
Na de ooi-log werd dc school echter
heropgericht onder de nieuwe bena
ming Centrale Opleidingsschool Ad
ministratief Kader (C.O.A.K.). Het
was aan het werk van het comité tot
behoud van het garnizoen te danken,
dat de cursus eind 1947 terugkeerde
naar Middelburg onder commando
van kol. W. J. Pluijm, die echter spoe
dig gen. maj. Berghuijs als inspecteur
opvolgde. Öp 1 Mei 1948 trad toen
maj. J. Potteboom als commandant
in dienst.
Sedert eind 1948 bestaat ook gele
genheid om opgeleid te worden tot
reserve-officier. Jongelui, die dus
naar de Mil. Academie willen, komen
eerst een half jaar naar Middelburg.
VERANTWOORDELIJK WERK.
„Hard studeren is bij ons het pa
rool", vertelde ons maj. Potteboom.
De militaire administratie is natuur
lijk nummer één op het rooster, maar
daarnaast leren de jongens het mili
tair straf- en tuchtrecht, de pensioen
wetten, het kledingbeheer, het afdoen
van dienstcorrespondentie, de wapen
kunde en vele andere zaken meer.
Ook de kennis van het Maleis en van
de land- en volkenkunde van Indo
nesië wordt de leerlingen bijgebracht
en zo kon het gebeuren, dat wij bij
een rondwandeling door de school
aan de Zuidsingel een van de leraren
zijn klasse hoorden onderwijzen, dat
i bij een Indonesiër nooit het
hoofd mag aanraken, omdat daar naar
zijn idee de ziel in huist.
„Waar het vooral op aankomt", al
dus maj. Potteboom. „is. dat de jon
gens verantwoordelijkheidsbesef en
zelfstandigheid worden bijgebracht.
Ten eerste nemen zij een zeer indivi.
duele positie in bij hun onderdeel en
ten tweede moeten zy de belangen
van hun mannen uitstekend kunnen
behartigen. Maar daarin schuilt veel
aantrekkelijks en dat geeft de mili.
taire administratie een apart aspect.
Bovendien biedt zij een uitstekende
gelegenheid om vaardigheden aan te
kweken, die ook in het burgerleven
goed te pas komen. Daarnaast doen
de onderofficieren.administrateurs een
grote dosis mensenkennis op".
STEUN VAN BURGERIJ.
De leerlingen hebben 44 uur per
week les. Er zijn 30 klassen en per 2
klassen is er één luitenant en één adj.
onderofficier; het vast kader bestaat
uit ongeveer 40 man. Natuurlijk moet
ook 's avonds gestudeerd worden;
maj. Potteboom is echter geen voor
stander van verplichte studie. Alleen
wanneer een leerling geen behoorlij
ke cijfers behaalt, wordt hem dit op
gelegd. Vele jongens hebben studie
adressen. die zij te danken hebben
aan genoemd comité. Maar ook an
derzijds ondervindt men veel mede
leven en steun van de burgerij en
men is daarvoor oprecht dankbaar.
Sinds de laatste oorlog is het wel
duidelijk, dat er in een leger geen
sprake kan zijn van combattanten en
non-combattanten en daarom worden
de cursisten ook militair getraind.
Sport en velddienst nemen een be-
langryke plaats in en ook aan schiet
oefeningen wordt aandacht besteed.
Helaas moet men voor dit laatste een
lange reis naar Bergen op Zoom ma
ken. maar er worden besprekingen
gevoerd om op Walcheren een eigen
schietbaan te krijgen. Waar die zal
komen is nog niet bekend.
Dat de leerlingen zelf deze cursus
bijzonder op prijs stellen, is nog on
langs gebleken, toen 40 leerlingen
naar andere onderdelen voor oplei
ding werden verplaatst. Hemel en
aarde hebben zij bewogen om toch
maar weer naar de C.O.A.K. terug te
kunnen keren!
DE NIEUWE KAZERNE,
oude kazerne aan de Koning-
straat verkeert nog in goede staat en
het is er voor de jongens best uit te
houden. Het ligt in de bedoeling om
de cantine nog aanmerkelijk uit te
breiden. Inmiddels is aan de K.
Noordstraat de prachtige nieuwe ka
zerne verrezen en wordt daarin druk
gewerkt om het interieur te voltooi
en. In het hoofdgebouw komen bene
den de bureaux voor de staf, op de
eerste verdieping een fraaie grote
eetzaal, waarin alle cursisten geza
menlijk kunnen eten en op de tweede
étage een ruime slaapzaal. De zij
vleugel zal ondermeer een moderne
grote keuken herbergen
„Wy stellen het op prijs", zo vertel
de ons maj. Potteboom nog, „dat de
herdenking van ons jubileum gclyk
plaats heeft met de ingebruikneming
van ons nieuwe „huis". Wat voor die
gelegenheid op het programma staat,
is nog in de schoot der toekomst ver.
borgen, maar spoedig zullen wij daar
meer over kunnen vertellen. In ieder
geval hopen wij de nieuwe kazerne
op 1 November te kunnen openen".
gronden wanneer hiertegen een pro
test wordt gehoord. Voor de „funda
menten" van het Christelijk geloof
moet worden gewaakt. Zij die in
Amerika opkwamen voor de rechte
belijdenis der Kerk en waarschuwden
tegen vervlakking van het geloof,
werden „Fundamentalisten" genoemd.
Behalve dat zij wilden waken voor
de fundamenten van het Chr. geloof,
leefde er bij hen ook het verlangen
naar een zuivere Kerk. De Christus-
belijdende-gemeenschap moet zijn
„een heilige en onberispelijke kudde".
Op strenge handhaving van de leer-
tucht hebben zij vanzelfsprekend
grote nadruk gelegd. Verder zijn er
bij hen ook nog verschillende politie
ke zaken van nationale en interna
tionale aard in het geding.
Uit de kringen van deze fudamen-
talisten nu. is voort gekomen de
A.C.C.C. De A. betekent natuurlijk
Amerikaanse. Deze, naar verhouding
kleine groep, heeft zich in Amerika
gesteld tegenover de Federatie van
Kerken, waarbij dc grote meerderheid
van de Kerken in dat land is aange
sloten. De fundamentalisten zijn van
oordeel dat in de Federatie een te
optimistisch christendom openbaar
wordt, dat meent voldoende te doen,
wanneer zij ijvert voor bepaalde so
ciale voorzieningen. De belijdenis zou
pas op de tweede plaats komen en
wordt hier niet voldoende gehand
haafd.
DE W ERELDRAAD
Dc grote meerderheid der Ameri
kaanse Kerken heeft zich aangesloten
bij de Wereldraad der Kerken, die 't
vorig jaar le Amsterdam vergaderde.
Vanzelfsprekend heeft de A.C.C.C. te
gen aansluiting gewaarschuwd. Tegen
de basis-formule. Jezus Cchrïstus als
God en Zaligmaker, konden zij geen
bezwaar hebben. Wel echter tegen ?t
feit, dat deze basis-formule door de
Wereldraad niet voldoende gehand
haafd zou worden tegenover de leden,
die bij haar zijn aangesloten. Verder
achtten zij het een bezwaar tegen de
Wereldraad, dat zij niet voldoende
ageert tegen het communisme. Het
woord crypto-communisme duikt hier
op.
Toen de Wereldraad der Kerken in
1948 tot een wereldomvattende organi
satie uitgroeide, achtte de A.C.C.C. 't
ook nodig haar front te verbreden
over heel de wereld. In 1948 werd
eveneens te Amsterdam een con
gres belegd van ..Bijbelgetrouwe
Christenen", waar bijna geen repre
sentatieve figuren uit de Europese
Kerken tegenwoordig waren. Niette
min werd hier het besluit genomen
tot de oprichting van de I.C.C.C. Een
De invlieger van de HavÜland Cy., kapitein John Cunningham, heeft
een proefvlucht gemaakt met het eerste. Engelse verkeersvliegtuig met
straalaandrijving, de „De Havillaml Comet" (D.II. 1(16). Het vliegtuig,
dat in het geheim werd gebouwd, heeft naar achter lopende vleugels en
bereikt een snelheid van 800 km. per uur. Het biedt accommodatie aan
36 passagiers. Verwacht wordt, dat er in 1952 met zestien van deze toe
stellen zal worden gevlogen op de landen van het Britse Gemenebest.
De D.H. 106 op het vliegveld Hatfield tezamen met het dwergtoestel
D.H, 108, dat een snelheid kan ontwikkelen, die groter is dan het geluid.
aantal resoluties werd aangenomen,
waaruit duidelijk bleek, dat deze be
weging een tegenhanger moest zijn
van de Wereldraad der Kerken.
Evenmin kon men de Internationale
Zendingsraad aanvaarden. Telkens
kwam weer naar boven het ideaal
van een zuivere Kerk.
OPRICHTING
Nu zal in Augustus in Amsterdam
de oprichtingsvergadering worden ge
houden van de I.C.C.C. Dat de hoofd
stad van ons land deze eer geniet, zal
wel zijn. omdat hier de Wereldraad
der Kerken definitief haar beslag
heeft gekregen.
Tot nu toe is de geestdrift van de
Europese Kerken om hieraan mee te
doen, heel gering, ook van die Kerken
die we hier zouden kunnen verwach
ten. Met grote reserves staan zij te
genover deze beweging. Verschillen
de aan een Kerk vreemde motieven
spelen in de A.C.C.C.. die natuurlijk
de eerste viool speelt, een rol.
Het verlangen naar een zuivere
Kerk. waar een strenge tucht gehand
haafd wordt, komt in de Kerkge
schiedenis telkens weer naar boven.
Het is echter een sectarisch verlangen.
In de Kerk heeft men vanaf oude tij
den steeds geweten dat „schaap en
bok in één hok" verkeren en dat zij
pas bij het laatste oordeel gescheiden
zullen worden.
„Deze sectarische Amerikaanse be
weging. die met alle macht aanhang
in Europa en andere werelddelen
tracht te werven, zullen wij krachtig
van de hand moeten wijzen. Zij doet
zich uiteindelijk meer werelds dan
geestelijk voor en zij brengt geen een
heid maar zaait verleeldheid". Bij dit
oordeel willen wij ons gaarne aan
sluiten.
Nederlandse duikboten in
Noorwegen.
De twee Nederlandse duikboten O 27
en Tijgerhaai zullen vandaag tezamen met
de Noorse onderzeeërs Ula en Utsira le
Trondheim binnenlopen. De Nederlandse
bezoekers zullen officieel ontvangen wor
den.
Het Wereldgebeuren
Tait overwinnaar
De Amerikaanse Senaat is deze
week begonnen met de behandeling
van Trumans militair hulpprogram.
De oppositie daartegen wordt geleid
door senator Taft. een handig politi
cus en geducht tegenstander van Tru
man.
In de ups and downs van de Ame
rikaanse binnenlandse politiek staat
Tafts ster nu hoog aan het parlemen
taire firmament. In de afgelopen we
ken heeft hij overwinningen behaald
als in de geschiedenis van de Vere
nigde Staten nauwelijks hun weerga
vinden. Hij heeft in de Senaat met
onbetwistbaar succes de leiding ge
nomen (en behouden) in de strijd te
gen de intrekking van de arbeidswet
die zijn naam draagt; de Taft-Hartley
Bill en hij heeft aan de plannen
tot intrekking de nekslag toegebracht.
Eén voor één bracht hij alle betwis
te artikelen uit de Taft-Hartley-Wet
terug in het nieuwe „regerings"-ont-
werp. dat daardoor langzamerhand
weer een ontwerp-Taft werd. Zijn
grootste overwinning op Truman was,
dat hij ook het verbod van z.g. ..nati
onal emergency"-stakingen (zoals bij
spoorwegen en telefoon, on in de
winter bij de mijnen) in de wet wist
te houden. Of de regering haar on
herkenbaar geworden ontwcrp-Ar-
beidswet nog in stemming zal bren
gen. is de vraag. Ook staat het nu
wel vast, dat van de sociale wetten,
die Truman heeft geëist, dit jaar
evenmin iets zal komen.
Taft is op 't ogenblik zonder twij
fel de op één na sterkste figuur in de
politieke arena. Het gevolg daarvan
is, dat. zoals boven gezegd, de Con
gresverkiezingen van 1950 bijna de
betekenis van een Presidentsverkie
zing krijgen, en de verkiezing in
Ohio de draagwijdte van een natio
nale verkiezing. De nationaal-georga-
niseerde arbeiders, die Taft toch al
als hun doodsvijand beschouwden,
zetten alles op alles om hem bij die
verkiezing mores te leren. Hun cam
pagne geldt niet alleen Taft de Se
nator. maar Taft de partijleider en
Taft de aanvoerder van de Republi
keins-Democratische oppositie. De
verkiezingen van November 1950 zul
len misschien beslissen over de grote
strijd, die door de verkiezingen van
November 1948 zoals nu voor een
ieder duidelijk is onbeslist is ge
bleven. De strijd gaat om de vraag,
welke leerstellingen zullen zegevie
ren, die van Harry Truman of die
van Robert Taft. Beiden hopen, dat
zy bij die verkiezingen een zodanige
meerderheid zullen behalen, dat men
in de letterlijke zin zal kunnen spre
ken van een „working majority". Van
dc zogenaamde meerderheid waar
over Truman nu beschikt, kan men
dit zeker niet zeggen!