Hoe Nederland mobiliseerde in 1939 De Internationale raad van Christelijke kerken C.O.A.K. te Middelburg jubileert Alles ging nog al huiselijk toe Zeeuwse Almanak Oprichting in Augustus a.s. Vijf en twintig jaar opleiding voor de militaire administratie ZATERDAG 30 JULI 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 (Van een speciale medewerker.) Tien jaar geleden, om meer precies te zijn, op 25 Augustus 1939, ving In ons land de voor-mobilisatie aan, op 29 Augustus gevolgd door de algemene mobilisatie. Een schok gaf dat nu niet direct, daar de in het voorjaar van dat jaar plaats gehad hebbende B.O.U.V (Byzondere Op roep voor Uitwendige Veiligheid) duidde op een gespannen internationale toestand. Tóch betekende de mobilisatie voor ons land een ontwrichting van het bedrijfsleven, een uiteenrukken van duizenden gezinnen, een zenuwachtig afwachten van de dingen, die zouden komen. Honderden treinen vervoerden de opgeroepenen naar hun mobilisatiecentrums, waar dc staf van him onderdeel reeds enkele dagen koortsachtig aan het werk was om de mobilisatie binnen de daarvoor gestelde tijd van vier dagen te kunnen voltooien. Er werd gedurende die eerste da gen van de vooxmobilisatie links en hechts gevorderd: legeringsruimten, hooi en stro, rijwielen, motorfietsen, vrachtwagens, kijkers weiden aan gekocht, noodwasruimten wérden in gevorderde lokalen aangebracht, af daken werden getimmerd om de keukenwagens eronder te kunnen plaatsen, onder het motto, dat de weg naar het hart van de soldaat nog steeds via de maag gaat. Zo was het in 1914, zo was het óók in 1939. Duizenden soldaten van oudere lich tingen snelden naar hun bestemming, dc een met een te nauwe tuniek, de ander, met een broek, welke niet dicht kon, een enkele met een uni form. waar de motten danig in hadden rondgepionierd. De fouriers wisten nauwelijks raad ermee, doch weldra werd ook daar een mouw aan gepast, zowel in letterlijke als in figuurlijke zin. Drie weken verliepen, eer het eerste verlof kwam; intussen waren do voor het veldleger bestemde on derdelen naar hun plaats van be stemming vervoerd, als ik me goed herinner, in de nacht van 31 Augus tus op 1 September. Die nacht heb ben wij ervaren, dat onze aardrijks kundige kennis van de lagere school niet uitgebreid genoeg was: plaats namen, welke we nimmer hadden vernomen, stonden in de met zware lakzegels afgesloten opdracht, wel ke onze nadere bestemming aangaf. ZEER GEHEIM. „Zeer geheim" stond op de enve loppe, die vol verwachting door de commandant, voor wie zij bestemd was. werd geopend. Schrijver dezes verhuisde met de regimentsstaf, waarbij hij werkzaam gesteld was, van Gouda naar het Land van Maas en Waal, waar we op Huize Hors- sen terecht kwamen en de drie ba taljons resp. in Megen, Betrgharen en Horssen, Een aardig verblijf voor slafkwartier, doch wie moest voor dc staf zorgen? De troep had het eerst recht op verzorging, zodat wij ons van andere hulp verzekerden door de dienstbode van de familie, die des zomers Huize Horssen be volkte, in dienst te nemen. Betje zorgde perfect voor ons en weldra strekten wij in de loop van de nacht onze vermoeide leden uit op een echt veren bed, na overdag een zware mars te hebben gehad van. Tiel naar Horssen, in een brandende zon eu met soldaten, kader en officieren, die nèt het burgerpak voor het mi litaire hadden verwisseld en niet ingesteld waren op het lopen met volle bepakking'. Alles was „zeer geheim", we mochten niet naar huis schrijven waar we zaten, doch toen ik mijn •vrouw opbelde om haar te vragen hoe ze het maakte, was haar eerste vraag: „Jullie zitten in Horssen hé, waar ligt dat?" Hoe ze daaraan kwam? De telefoonjuffrouw had ge zegd: „Hier is Horssen voor u". Wat zou de veldveiligheidsdienst daar nu van zeggen? En omdat al les zo geheim was, had er de eerste Zondag een ware invasie plaats van vrouwen uit Amsterdam en Rotter dam, die per autobus naar het Land van Maas en Waal waren gekomen om te zien hoe hun weggeroepen echtelieden het maakten. Een tafe reeltje, om nooit te vergeten, daar die Zondag langs dc grasbermen en op de delen der boerderijen. Alles ging onder het motto: „A la guerre coinme a la guerre", al was het voor menig burger een rare gewaar wording. Zo mobiliseerde Nederland, het land, dat aardig voorbereid was op eventualiteiten, doch dat, dank zy dc gedurende vele jaren plaats had hebbende bezuinigingen op leger, onmogelijk voldoende uitge rust kon zijn om een moderne oor log te kunnen voeren. Er werden telefoonverbindingen uitgelegd, met veel inductie vanwe ge dc kwaliteit van de veldkabei en veel storing als gevolg daarvan. Ra diosets, zoals de 19 set, de 38 set, de 22 set kenden we niet; daar werken we nü mee, als tenminste de batterijen gevuld zijn. NIEUWE April 1940: inval in _>n' bij ons dc opd: velen fc halen bij de 6c Divisie BEVELEN. Noorwegen en bij ons dc opdracht nieuwe di LEGENDE liet is vandaag precies een week geleden, dat de Rode Kruis-oefening in Zeeland werd gehouden en de geleerden hebben hun slotconclusies nog niet getrokken. Maar het is zoals steeds: een week na grote gebeurte nissen begint de legende zich te vor men. Zo ook nu en één van die verhalen, die nu de ronde doen, is toch wel de moeite waard om hier voor het nageslacht geboekstaafd te worden. De Rode Kruismannen, die bij Ram. mekens zo ijverig in de weer waren, moesten natuurlijk een maaltijd heb ben. De fourage bestond uit koffie, gesmeerde en belegde broodjes en bilkken erwtensoep. De eetlust was ondanks de warmte zeer behoorlijk. Bewijs? Eén der Rode Kruismannen veror berde: 17 konpen koffie, 29 belegde broodjes, •1 blikken erwtensoep. Dc man is lot ieders verbazing niet ontploft. Den Bosch. Schrijver dezes verdween op de motor door een wilde sneeuw jacht naar Den Bosch, om daar van de chef-staf te vernemen, dat liy terug naar elders moest en wij ge komen waren onder de bevelen van de commandant der Peeldivisie in Eindhoven. Het was intussen donker geworden en na bestudering van 'n luchtfoto op het staf kwartier wist hij waar hy' zo ongeveer van de Graafscheweg vóór de Schaijksche Hoek moest afbuigen om het een voudige boerderijtje te vinden, waar onze nieuwe zetel zou zijn. Het was een duister kamertje, waar we bij een walmend petroleumlampje onze eerste orders maakten en ons laat ste brood nuttigden. In.de loop van de nacht kwam 'n andere collega terug van de Peeldi visie, met nadere bevelen. Dat was wat: eeen heel nieuw gebied, terwijl we het oude op ons duimpje ken den, maar bevel is bevel, dus togen we op verkenning. Dat was in die dagen zo genoemde, doch door ons nooit begrepen neutraliteitsopstel- ling, hetgeen erop neerkwam, dat we met een derde van onze sterkte in de stellingen zouden zitten en dc rest geconcentreerd rond Den Bosch. Nou. dat hebben we 10 Mei geweten, reeds de eerste avond van de oorlog moesten we terugtrekken, eerst nog meehelpen aan cfe verde diging van Den Bosch, later nog bij Keizersveer en tenslotte tussen Go- rinehem en Schelluinen voor het eventueel opvangen van bij Dord recht doorgedrongen pantsertroe pen. Die nacht zal ik niet licht vergeten, daar op die hoge dijk, met veel militair verkeer en zeker even veel mist In Giessend am-N ed c r-Ha rdi nxveld kwamen we in de middag aan, waar we getroffen werden door een rode gloed in het Westen, welke verduis terd weid door een zwartachtige sluier. Wc klommen op de dijk én vroegen ons af, wat dat betekende. Burgers vertelden ons, dat Rotter dam was gebombardeerd. En enkele uren later kwam de Jobstijding via de radio, dat Nederland gecapitu leerd had, behalve de iroepen in Zeeland. We geloofden het niet, het Hoofdkwartier Veldleger werd opge beld en onze twijfel werd opgehe ven, de stemming was beneden peil, de soldaten konden ons niet geloven en wij vroegen ons af, wat de toe komst ons nu zou brengen. En thans, tien jaar later, vragen we ons dat opnieuw af, doch lacen we daarbij niet de woorden van De Musset vergeten: Heden behoort aan ons, maar morgen behoort aan God. Tenslotte moeten we verder, hoe dan ook. Von Humboldt schreef eens: Men moet de toekomst af wachten en het heden genieten of verdragen. Welnu, laat Nederland, alle teleurstellingen ten spijt, oog en oor openhouden, opdat geen gro tere teleurstellingen volgen. (Nadruk verboden). Bereden eenheden anno 1939 betrekken hun stellingen: hangt in de lucht. oorlogsdreiging De grensweren in het Oosten en het Zuiden des lands werden gebarrica. tleerd en er kwamen allenvege wachtposten. Waarschuwingsschot trof dodelijk Donderdagmorgen ontdekte een agent van politie een man. die langs de spoorlijn Arnhem—Zevenaar liep en opviel door zijn gedrag en kleding. De agent wilde zich overtuigen van de identiteit van deze man en riep hem aan, waarna de onbekende het op een lopen zette. Herhaalde waarschu wingen hadden geen resultaat en daarna trok de politieman zijn revol ver om een waarschuwingsschot te lossen. Hij moest daarvoor dc spoor dijk opklauteren waardoor zijn re volver afging en de kogel de vluch teling dodelijk trof. Roman-prijsvraag. Ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van A. W. Sjjthoff's Uitge versmij. N V. te Leiden op 1 Januari 1951 schrijft deze uitgeversmaatschap pij een prijsvraag uit voor een roman in de Nederlandse taal van minstens 60.000 en hoogstens 130.000 woorden. De jury bestaat uit: Antoon Coolen, Ben van Eysselsteijn en dr. P. H. Ritter Jr. Als prijs wordt een bedrag van 2000.beschikbaar gesteld. In Augustus vergadert te Amsterdam de I.C.C.C. „in opricehting." Deze letters zullen de lezers niet veel zeggen. Ze zullen natuurlijk ver moeden dat het de beginletters zyn van vier woorden en misschien zul len zy er ook nog by denken dat achter één van de C's het woord Chrictelijk wel zal moeten worden gedacht. David Wijnkoop heeft, jaren geleden, in de Amsterdamse Raad reeds opgemerkt dat die C. een vast kenmerk is. Hij zag die graag. Dan wist hij waarmee hij te doen had. De letters I.C.C.C. zyn de beginletters van Engelse woorden, waarvan de vertaling te vinden is aan de kop van dit artikel. De begeerte om tot oprichting van de I.C.C.C. te komen, is in Amerika ontstaan. Er zijn in dat land vele Pro testantse Kerken. Vanzelfsprekend verschillen deze nog al. Mag ons land in de wereld bekend staan om zijn groot aantal kerkformaties, Amerika is in dit opzicht niet minder bedeeld. Onder deze zijn er waar getwijfeld mag worden of zij de naam Kerk deze is immers afgeleid van Christus, die het hoofd van alle Kerk is nog wel kunnen dragen. Daartegen over staan andere, die zich zelf als de enig ware Kerk rekenen. BIJ DE KERK Niet iedere vereniging van godsdien stige aard is Kerk te noemen en niet ieder genootschap met een sociale strekking, ook al heeft zij een Bij belwoord als devies, kan bij de Kerk gerekend worden. Een Kerk heeft nu eenmaal een belijdenis. Hier dreigt altijd weer het gevaar van vervlak king. Het is dan ook op redelijke Nieuwe ikazerne I Nov. in gebruik In liet soldatenleven houdt men van bijnaampjes; men hoeft er „Frank van Wezel" niet op na te lezen om dat te weten. Soms zijn die namen dene- grerend bedoeld, vaak spottend, maar dikwijls schemert er ook een zekere waardering en eerbied in door. Dat laatste is het geval bij de schone naam, die onderofficieren-administrateurs in menig garnizoen meedragen: „Moeder van het leger". De „huishoudschool" van deze „moeders" is de C.O.A.K. te Middelburg waar ieder half jaar ruim 300 jongemannen een lang niet ge makkelijke studie volgen, om zich voor te bereiden op de verantwoordelijke taak, die hun straks in hun onderdeel wacht. Op 1 Augustus zal het juist 25 jaar geleden zijn, dat deze opleiding te Breda werd gesticht. Aanvankelijk heette zij S.D.O.A. (School Dienstplichtige Onderofficie ren Administrateurs). In het begin waren er slechts enkele tientallen cursisten doch geleidelijk breidde dit aantal zich uit. In 1933 werd de school overgeplaatst naar Middelburg. De man, die in 1924 dc opleiding had gesticht, de toenmalige kapt. G. Berg- huijs, werd op 1 Juni 1939 bevorderd tot kolonel en benoemd tot inspec teur van de Mil. Administratie. Zijn opvolger was de vorige week overle den majoor P. F. Kamm. die aan de S.D.O.A. verbonden bleef totdat de Duitse inval de gehele opleiding over bodig maakte. Na de ooi-log werd dc school echter heropgericht onder de nieuwe bena ming Centrale Opleidingsschool Ad ministratief Kader (C.O.A.K.). Het was aan het werk van het comité tot behoud van het garnizoen te danken, dat de cursus eind 1947 terugkeerde naar Middelburg onder commando van kol. W. J. Pluijm, die echter spoe dig gen. maj. Berghuijs als inspecteur opvolgde. Öp 1 Mei 1948 trad toen maj. J. Potteboom als commandant in dienst. Sedert eind 1948 bestaat ook gele genheid om opgeleid te worden tot reserve-officier. Jongelui, die dus naar de Mil. Academie willen, komen eerst een half jaar naar Middelburg. VERANTWOORDELIJK WERK. „Hard studeren is bij ons het pa rool", vertelde ons maj. Potteboom. De militaire administratie is natuur lijk nummer één op het rooster, maar daarnaast leren de jongens het mili tair straf- en tuchtrecht, de pensioen wetten, het kledingbeheer, het afdoen van dienstcorrespondentie, de wapen kunde en vele andere zaken meer. Ook de kennis van het Maleis en van de land- en volkenkunde van Indo nesië wordt de leerlingen bijgebracht en zo kon het gebeuren, dat wij bij een rondwandeling door de school aan de Zuidsingel een van de leraren zijn klasse hoorden onderwijzen, dat i bij een Indonesiër nooit het hoofd mag aanraken, omdat daar naar zijn idee de ziel in huist. „Waar het vooral op aankomt", al dus maj. Potteboom. „is. dat de jon gens verantwoordelijkheidsbesef en zelfstandigheid worden bijgebracht. Ten eerste nemen zij een zeer indivi. duele positie in bij hun onderdeel en ten tweede moeten zy de belangen van hun mannen uitstekend kunnen behartigen. Maar daarin schuilt veel aantrekkelijks en dat geeft de mili. taire administratie een apart aspect. Bovendien biedt zij een uitstekende gelegenheid om vaardigheden aan te kweken, die ook in het burgerleven goed te pas komen. Daarnaast doen de onderofficieren.administrateurs een grote dosis mensenkennis op". STEUN VAN BURGERIJ. De leerlingen hebben 44 uur per week les. Er zijn 30 klassen en per 2 klassen is er één luitenant en één adj. onderofficier; het vast kader bestaat uit ongeveer 40 man. Natuurlijk moet ook 's avonds gestudeerd worden; maj. Potteboom is echter geen voor stander van verplichte studie. Alleen wanneer een leerling geen behoorlij ke cijfers behaalt, wordt hem dit op gelegd. Vele jongens hebben studie adressen. die zij te danken hebben aan genoemd comité. Maar ook an derzijds ondervindt men veel mede leven en steun van de burgerij en men is daarvoor oprecht dankbaar. Sinds de laatste oorlog is het wel duidelijk, dat er in een leger geen sprake kan zijn van combattanten en non-combattanten en daarom worden de cursisten ook militair getraind. Sport en velddienst nemen een be- langryke plaats in en ook aan schiet oefeningen wordt aandacht besteed. Helaas moet men voor dit laatste een lange reis naar Bergen op Zoom ma ken. maar er worden besprekingen gevoerd om op Walcheren een eigen schietbaan te krijgen. Waar die zal komen is nog niet bekend. Dat de leerlingen zelf deze cursus bijzonder op prijs stellen, is nog on langs gebleken, toen 40 leerlingen naar andere onderdelen voor oplei ding werden verplaatst. Hemel en aarde hebben zij bewogen om toch maar weer naar de C.O.A.K. terug te kunnen keren! DE NIEUWE KAZERNE, oude kazerne aan de Koning- straat verkeert nog in goede staat en het is er voor de jongens best uit te houden. Het ligt in de bedoeling om de cantine nog aanmerkelijk uit te breiden. Inmiddels is aan de K. Noordstraat de prachtige nieuwe ka zerne verrezen en wordt daarin druk gewerkt om het interieur te voltooi en. In het hoofdgebouw komen bene den de bureaux voor de staf, op de eerste verdieping een fraaie grote eetzaal, waarin alle cursisten geza menlijk kunnen eten en op de tweede étage een ruime slaapzaal. De zij vleugel zal ondermeer een moderne grote keuken herbergen „Wy stellen het op prijs", zo vertel de ons maj. Potteboom nog, „dat de herdenking van ons jubileum gclyk plaats heeft met de ingebruikneming van ons nieuwe „huis". Wat voor die gelegenheid op het programma staat, is nog in de schoot der toekomst ver. borgen, maar spoedig zullen wij daar meer over kunnen vertellen. In ieder geval hopen wij de nieuwe kazerne op 1 November te kunnen openen". gronden wanneer hiertegen een pro test wordt gehoord. Voor de „funda menten" van het Christelijk geloof moet worden gewaakt. Zij die in Amerika opkwamen voor de rechte belijdenis der Kerk en waarschuwden tegen vervlakking van het geloof, werden „Fundamentalisten" genoemd. Behalve dat zij wilden waken voor de fundamenten van het Chr. geloof, leefde er bij hen ook het verlangen naar een zuivere Kerk. De Christus- belijdende-gemeenschap moet zijn „een heilige en onberispelijke kudde". Op strenge handhaving van de leer- tucht hebben zij vanzelfsprekend grote nadruk gelegd. Verder zijn er bij hen ook nog verschillende politie ke zaken van nationale en interna tionale aard in het geding. Uit de kringen van deze fudamen- talisten nu. is voort gekomen de A.C.C.C. De A. betekent natuurlijk Amerikaanse. Deze, naar verhouding kleine groep, heeft zich in Amerika gesteld tegenover de Federatie van Kerken, waarbij dc grote meerderheid van de Kerken in dat land is aange sloten. De fundamentalisten zijn van oordeel dat in de Federatie een te optimistisch christendom openbaar wordt, dat meent voldoende te doen, wanneer zij ijvert voor bepaalde so ciale voorzieningen. De belijdenis zou pas op de tweede plaats komen en wordt hier niet voldoende gehand haafd. DE W ERELDRAAD Dc grote meerderheid der Ameri kaanse Kerken heeft zich aangesloten bij de Wereldraad der Kerken, die 't vorig jaar le Amsterdam vergaderde. Vanzelfsprekend heeft de A.C.C.C. te gen aansluiting gewaarschuwd. Tegen de basis-formule. Jezus Cchrïstus als God en Zaligmaker, konden zij geen bezwaar hebben. Wel echter tegen ?t feit, dat deze basis-formule door de Wereldraad niet voldoende gehand haafd zou worden tegenover de leden, die bij haar zijn aangesloten. Verder achtten zij het een bezwaar tegen de Wereldraad, dat zij niet voldoende ageert tegen het communisme. Het woord crypto-communisme duikt hier op. Toen de Wereldraad der Kerken in 1948 tot een wereldomvattende organi satie uitgroeide, achtte de A.C.C.C. 't ook nodig haar front te verbreden over heel de wereld. In 1948 werd eveneens te Amsterdam een con gres belegd van ..Bijbelgetrouwe Christenen", waar bijna geen repre sentatieve figuren uit de Europese Kerken tegenwoordig waren. Niette min werd hier het besluit genomen tot de oprichting van de I.C.C.C. Een De invlieger van de HavÜland Cy., kapitein John Cunningham, heeft een proefvlucht gemaakt met het eerste. Engelse verkeersvliegtuig met straalaandrijving, de „De Havillaml Comet" (D.II. 1(16). Het vliegtuig, dat in het geheim werd gebouwd, heeft naar achter lopende vleugels en bereikt een snelheid van 800 km. per uur. Het biedt accommodatie aan 36 passagiers. Verwacht wordt, dat er in 1952 met zestien van deze toe stellen zal worden gevlogen op de landen van het Britse Gemenebest. De D.H. 106 op het vliegveld Hatfield tezamen met het dwergtoestel D.H, 108, dat een snelheid kan ontwikkelen, die groter is dan het geluid. aantal resoluties werd aangenomen, waaruit duidelijk bleek, dat deze be weging een tegenhanger moest zijn van de Wereldraad der Kerken. Evenmin kon men de Internationale Zendingsraad aanvaarden. Telkens kwam weer naar boven het ideaal van een zuivere Kerk. OPRICHTING Nu zal in Augustus in Amsterdam de oprichtingsvergadering worden ge houden van de I.C.C.C. Dat de hoofd stad van ons land deze eer geniet, zal wel zijn. omdat hier de Wereldraad der Kerken definitief haar beslag heeft gekregen. Tot nu toe is de geestdrift van de Europese Kerken om hieraan mee te doen, heel gering, ook van die Kerken die we hier zouden kunnen verwach ten. Met grote reserves staan zij te genover deze beweging. Verschillen de aan een Kerk vreemde motieven spelen in de A.C.C.C.. die natuurlijk de eerste viool speelt, een rol. Het verlangen naar een zuivere Kerk. waar een strenge tucht gehand haafd wordt, komt in de Kerkge schiedenis telkens weer naar boven. Het is echter een sectarisch verlangen. In de Kerk heeft men vanaf oude tij den steeds geweten dat „schaap en bok in één hok" verkeren en dat zij pas bij het laatste oordeel gescheiden zullen worden. „Deze sectarische Amerikaanse be weging. die met alle macht aanhang in Europa en andere werelddelen tracht te werven, zullen wij krachtig van de hand moeten wijzen. Zij doet zich uiteindelijk meer werelds dan geestelijk voor en zij brengt geen een heid maar zaait verleeldheid". Bij dit oordeel willen wij ons gaarne aan sluiten. Nederlandse duikboten in Noorwegen. De twee Nederlandse duikboten O 27 en Tijgerhaai zullen vandaag tezamen met de Noorse onderzeeërs Ula en Utsira le Trondheim binnenlopen. De Nederlandse bezoekers zullen officieel ontvangen wor den. Het Wereldgebeuren Tait overwinnaar De Amerikaanse Senaat is deze week begonnen met de behandeling van Trumans militair hulpprogram. De oppositie daartegen wordt geleid door senator Taft. een handig politi cus en geducht tegenstander van Tru man. In de ups and downs van de Ame rikaanse binnenlandse politiek staat Tafts ster nu hoog aan het parlemen taire firmament. In de afgelopen we ken heeft hij overwinningen behaald als in de geschiedenis van de Vere nigde Staten nauwelijks hun weerga vinden. Hij heeft in de Senaat met onbetwistbaar succes de leiding ge nomen (en behouden) in de strijd te gen de intrekking van de arbeidswet die zijn naam draagt; de Taft-Hartley Bill en hij heeft aan de plannen tot intrekking de nekslag toegebracht. Eén voor één bracht hij alle betwis te artikelen uit de Taft-Hartley-Wet terug in het nieuwe „regerings"-ont- werp. dat daardoor langzamerhand weer een ontwerp-Taft werd. Zijn grootste overwinning op Truman was, dat hij ook het verbod van z.g. ..nati onal emergency"-stakingen (zoals bij spoorwegen en telefoon, on in de winter bij de mijnen) in de wet wist te houden. Of de regering haar on herkenbaar geworden ontwcrp-Ar- beidswet nog in stemming zal bren gen. is de vraag. Ook staat het nu wel vast, dat van de sociale wetten, die Truman heeft geëist, dit jaar evenmin iets zal komen. Taft is op 't ogenblik zonder twij fel de op één na sterkste figuur in de politieke arena. Het gevolg daarvan is, dat. zoals boven gezegd, de Con gresverkiezingen van 1950 bijna de betekenis van een Presidentsverkie zing krijgen, en de verkiezing in Ohio de draagwijdte van een natio nale verkiezing. De nationaal-georga- niseerde arbeiders, die Taft toch al als hun doodsvijand beschouwden, zetten alles op alles om hem bij die verkiezing mores te leren. Hun cam pagne geldt niet alleen Taft de Se nator. maar Taft de partijleider en Taft de aanvoerder van de Republi keins-Democratische oppositie. De verkiezingen van November 1950 zul len misschien beslissen over de grote strijd, die door de verkiezingen van November 1948 zoals nu voor een ieder duidelijk is onbeslist is ge bleven. De strijd gaat om de vraag, welke leerstellingen zullen zegevie ren, die van Harry Truman of die van Robert Taft. Beiden hopen, dat zy bij die verkiezingen een zodanige meerderheid zullen behalen, dat men in de letterlijke zin zal kunnen spre ken van een „working majority". Van dc zogenaamde meerderheid waar over Truman nu beschikt, kan men dit zeker niet zeggen!

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3