Guerilla in Indonesië neemt toe
BETEKENIS VAN DE POLLEPEL
BIJ HET RINGRIJDEN
Zeeuwse Almanak
WALTER STENNES KEERT TERUG
Exodus van Nederlanders aan de gang
EEN KRANS VAN BLOEMEN
Moskou en Israël
VRIJDAG 29 JULI 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
BATAVIA, Juli. De vervuiling van één der voornaamste punten
van de V.an RoyenRum.overeenkomst heeft verre van de door som.
mige optimisten verhoopte ontspanning gebracht. Misschien ls, door de
persberichten, reeds in Nederland doorgedrongen, dat de guerilla gedu.
rende de laatste tyd integendeel steeds groter en gevaarlijker afmetin
gen aanneemt. Maar wij vermoeden dat men zich ten Uwent toch nau
welijks een beeld kan vormen van de ernst van de situatie, eenvoudig
omdat slechts een klein deel van wat er in werkelijkheid gebeurt voor
publicatie wordt vrijgegeven. De berichtgeving in Indonesië zelf moet
nJ. rekening houden met het feit, dat door dit soort nieuws de acties
der benden wordt aangemoedigd en dat 't reeds zozeer ingezakte mo
reel der Nederlandse werkers er nadelig wordt door beïnvloed. Deze
struisvogelpolitiek verhindert evenwel niet dat er wekelijks voor enorme
bedragen aan vaak onvervangbare economische objecten vernield wordt,
dat er iedere dag zowel op Java als op Sumatra, lange en droeve reek.
sen aanslagen plaats vinden, welke reeds aan tientallen planters het le.
ven hebben gekost en dat aldus de algehele situatie hoe langer hoe meer
onhoudbaar wordt.
Een typisch voorbeeld levert de
toestand ter Oostkust van Sumatra
(de Negare Sumatra Timur), dat in
economisch opzicht met zijn kostba
re aanplanten van Deli-tabak, palm
olie en rubber het belangrijkste ge
bied van Indonesië is en dat meestal
dan ook wordt aangeduid als „de
kurk waar Indonesië op drijft." Het
is daar ongeveer anderhalf jaar by-
na volmaakt rustig geweest, er kon
worden opgebouwd, gezaaid, geplant
en geoogst.
RoyenRum-overeenkomst heeft
hior echter een aanhoudende en
krachtige inflatie van republikeinse
Sedert het sluiten van de Van
troepen uit Atjeh plaats gevonden,
uitstekend en modern bewapend met
stens, machinegeweren, landmijnen
etc., welke uit Siam, Birma en van
elders zijn binnengesmokkeld. Deze
troepen oefenen hier nu een voort
durend intensiever terreur uit, waar
tegen de schaarse militaire bezetting
niet opgewassen blijkt. Deze terreur
volgt een bepaalde tactiek, werkt
zeer systematisch en streeft twee
duidelijk herkenbare doeleinden na.
Het eerste doel is het economisch
leven in deze kostbare „deviezen
pot" van Indonesië onmogelijk te
maken en de Nederlanders van hun
tabaks-, palmolie- en rubber-onder
nemingen te verjagen. Alle aansla
gen zijn op de vernietiging van ta-
bakschuren, rubberfabrieken en an
dere economische apparaturen ge
richt. terwijl man dan tevens de
Indonesische arbeidersbevolking in
timideert. De verwoeste economi
sche apparatuur is onder de huidige
omstandigheden vrijwel niet te her
bouwen, de arbeiders lopen weg en
„afgeknapt" of"het bijltje
i eerder bij hebben neergelegd.
de planters werken onder een zoda
nig hevige spanning, dat velen als
zijn -*
reeds
POLITIEKE OOGMERKEN
De terreur heeft een duidelijk po
litiek motief, dat ten nauwste ver
band houdt met de Van Royen
Rum-overeenkomst, of althans met
de uitleg, welke daaraan door Djoc-
De politieke besprekingen te
Djocja en te Batavia mogen
de laatste tot merkwaardig
vlot varlopen, in de practijk
van het dagelijks leven gebeu
ren er dingen, die een geheel
ander beeld geven van de gang
van zaken dan die van eensge
zindheid en samenwerking,
daarvan vertelt onze corres
pondent in bijgaande brief het
een en ander.
ja gegeven wordt. De republikeinen
hebben namelijk reeds te kennen ge
geven, dat naar hun opvatting een
eventueel „cease fire" behoort in te
houden, dat de guerilla-troepen op
de plaats blijven, waar zij op dat
ogenblik in actie zijn. En voorts me
nen zij, dat volgens de Van Royen
Rum-Statements alle gebieden
„die onder controle van republikein
se tjroepen staan" de facto tot de
republiek behoren. Deze uitlegging
van één der punten van de over
eenkomst is tussen twee haakjes,
feheel in strijd met de geest en de
edoeling er van, maar daar trekt
Eertijds een schandeprijs.
Hadden wij het onlangs over de
ring bij het ringrijden, thans zullen
wij het over de pollepel hebben. De
pollepel, echter potlepel, werd vroe
ger als schandeprijs gegeven aan hem,
die de ganse dag zo onhandig was
geweest niet één maal de ring aan
do lans te hebben geregen. Iedere
rijder deed dan ook zijn best om ten
minste „pollepelvrij" tc zijn, zoals hij
zei.
Waarom was de pollepel de schan
deprijs? In het huiselijk leven op de
boerderij was hij het beeld der on
bedrevenheid. Daar werd des zomers
ten minste vijf avonden in de week
karnemelkspap gegeten. De laagste in
rang van het dienstpersoneel, de koe-
VALLENDE AREN
Ik had u dat natuurlijk eerder moe
ten vertellen, maar ge moet mij ver
ontschuldigen, want ik heb het zelf
niet eerder gezien, dat de aren begon
nen zijn te vallen. Toen ik gisteren
weer door het Zeeuwse land ging en
de okergele velden zag golven, toen
werd ik voor het eerst overvallen
door de melancholie, die het najaar
altijd meebrengt. Want als de koren
velden goud en de barstensvolle aren
gebogen zijn en onder de wind niet
alleen maar touiven, maar zich bui.
gen, om zich veel trager op te rich
ten, dan in de lijd, waarin zij nog
leeg waren, ach, dan is het schoonste
van de zomer voorbij. Een mens rea
liseert zich dan eensklaps, dat het
groen de frisheidmist, die het in de
lente zo prikkelend en opwindend
maakt en als hij het rijpe koren aan
schouwt, dan zoekt zijn oog onwille
keurig naar de maaiers.
Ze waren er. Nog lang niet overal
en als ge het rijpe koren wilt zien,
dan hebt ge daar de tijd nog voor,
(moor ge moet u haasten!) maar hier
en daar stonden ze in hun blauwe
kielen, die scherp afstaken bij het
zware geel en zwaaiden hun zeisen.
En ook dat was schoon, want
maaien brengt niet alleen de kente
ring van volle zomer naar het afglij
den tot het najaar, het is ook de be
kroning van menselijk zwoegen om
aan de aarde de rijpe vrucht te ont
worstelen.
Ze bogen zich, de maaiers, en
zwaaiden hun zeisen. Ze gingen over
het land en waar zij kwamen vielen
de aren.
Ruisend, zoals de oude Stanng zei,
maar dat kon ik niet horen.
Want dicht bij de plaats waar ik
stond reed een maaimachine over het
land, met zoveel lawaai, dat ieder an
der geluid overstemd werd, aan flar
den gescheurd, vermorzeld. Hoe zou
het. ruisen dan nog hoorbaar zijn?
Ik ben weggevlucht en gelukkig, er
rijden met overal maaimachines. Er
WOu j cok n°9 garven met de hand
gebonden en aan schoven gezet. En
daar kunt ge zowaar het ruisen nog
horen.
Ga er naar luisteren, als ge ten
minste een ogenblik lijd hebt. Ge
zult verwonderd zijn, hoe mooi zo'n
klem geluid is!
wachter, was belast met het roeren
van de pap. De anderen vonden het
een oneer de pollepel te moeten han
teren. Zo werd bij het ringrijden de
houten pollepel aan de onbedreven-
ste gegeven. Ook stak de pollepel
sterk af bij de andere gouden en zil
veren prijzen.
EEN EREPRIJS GEWORDEN.
Hoe is het mogelijk, dat een schan
deprijs een ereprijs is geworden? Dit
was een geleidelijke overgang. Wan
neer aan 't einde der ringrijderij al
le deelnemers één of meermalen de
ring hadden gestoken, dus ieder pol
lepelvrij was, kon de pollepel niet
uitgereikt worden. Daarom werd om
deze prijs nog eens afzonderlijk ge
reden en als gewoonlijk ieder volgens
zijn nummer. De eerste, die de ring
stak, werd de bezitter van de polle
pel. De overige rijders vielen af. Tot
aanmoediging was bij de lepel een
zoetekoek (ontbijtkoek) als troost
prijs geschonken. Alzo was het éen
ere voor hem, die op deze wijze de
pollepel verwierf. Bovenstaand kam
pen om de pollepel geschiedde onge
veer 75 jaar geleden. Op 't einde dei-
vorige eeuw verviel de pollepel als
schandeprijs en werd uitsluitend ere
prijs. Om deze te winnen nemen alle
rijders deel aan de kamp. Wie in de
eerste ronde mist, valt af. Zo ook bij
de tweede ronde, enz. totdat de over
blijver de winnaar is. Voor de oorlog
was de troostprijs bij de pollepel
meestal een kistje sigaren.
Het is thans zeldzaam, dat een
ringrijder de ganse dag geen enkele
ring heeft kunnen bemachtigen. Ik
heb eens gezien, dat onder grote hi
lariteit der rijders en niet minder
van het publiek, degene, die geen en
kele ring had gstoken. de baan af
moest rijden en zijn lans moest ste
ken door een opgehangen hoepel.
In ons vorig artikel schreven wij
reeds, dat de folklorist D. J. van de
Ven meent, dat de pollepel stamt
uit de tijd, toen bij de voorjaarsom
megangen naturaliën in nappen of le
pels werden ingezameld voor het ge
meenschappelijk te gebruiken feest
maal. Dit vinden wij ver gezocht. Of
schoon vrij algemeen wordt aangeno
men, dat het ringrijden der landlie
den een nabootsing is der oude rid-
dertournooien uit de middeleeuwen;
hetgeen ook kan blijken uit het roe
pen van „Grauw, blauw, enz.", dat ech
ter in de laatste jaren niet meer zo
gehoord wordt, meent genoemde heer
Van de Ven, dat juist het omgekeerde
het geval is, hetgeen wij echter sterk
betwijfelen.
Ritthem.
B. J. DE MEIJ.
Mr. S. Leensira directeur van het
Bouwbureau voor de Landbouw.
(Van onze Haagse redacteur)
Het Hoofdbestuur van de Stichting
voor de Landbouw heeft mr. S.
Leenstra benoemd tot directeur van
het Bouwbureau voor de Landbouw.
De benoemde is thans secretaris van
de Commissie Grondgebruik van de
Stichting voor de Landbouw. Voor de
heer Leenstra op 1 Maart 1948 deze
functie aanvaardde, is hij ruim vijf
jaren werkzaam geweest op het De
partement van Wederopbouw en
Volkshuisvesting.
'de republiek zich als gewoonlijk niet
veel van aan. Slaagt zij er nu in
deze „verklaringen" van wat afge
sproken werd bijv. bij de Ü.N.C.L
ingang te doen vinden, en zou de
Nederlandse delegatie opnieuw tot
consessies bereid blijken te zijn,
dan ware het resultaat: dat het
grootste deel van het ry'ke en be.
langrijke Sumatra Timoer zonder
slag of stoot haor positie als zelf
standige Negare verliest en tot de
republiek wordt gerekend. Dit is de
reden, waarom dè Wali Negare van
Sum. Timoer op 13 Juli een krach
tig protest-bij-voorbaat tegen een
dergelijke regeling heeft doen ho
ren. de vrees uitsprekend dat de Ne
derlandse delegatie „in een licht
vaardig optimisme" wederom af
spraken met Djocja zou maken, zon
der andere belanghebbende gebieden
te hebben gehoord.
Ook op Java is de toenemende ter
reur in de deelgebieden, als bijv.
Djawa Timur (Oost Java) een di
rect gevolg van het streven der re
publiek om straks tc kunnen „aan
tonen" dat zij met haar troepen deze
door de volkswil tot stand gekomen
deelstaten „confróleert". Op vleze
wijze zullen dan straks, wanneer
onze troepen geheel of ten delen zijn
teruggetrokken, dc verschillende
Negara's door het unitaristisch
machtstreven van de republiek wor
den opgeslokt. De republikeinse
guerilla heeft ten slotte de (Japanse
en gesmokkelde Britse) wapens, en
de rustige, constructief-werkcnde
federale groepen zijn daarvan ont
bloot.
Deze guerilla Ls dus de voorberei
ding tot een republikeinse dictatuur
op geheel Java en Sumatra, waar
toe de van RoyenRum-overeen
komst als democratisch voorwendsel
wordt gebruikt. Het is wel te ver
staan dat, gezien de ervaringen der
Nederlanders met de beestachtige
strijd methoden der verworden guenl-
la-benden, die jarenlang met het g«f
yan de haat zijn gevoed, men hier te
lande met diepe zorg de naaste toe
komst tegemoet ziet.
Tallozen troffen voorbereidingen
om hier dan ook maar zo spoedig mo
gelijk vandaan te gaan. De boten zijn
reeds voor een jaar volkomen volge.
boekt. Er is een ware exodus aan de
gang. van Nederlanders wie het aan
vertrouwen ontbreekt. Dit maakt de
toekomst van dit land nog somberder,
want zonder Nederlandse hulp zal dc
chaos nog groter, het herstel nog
moeiijker zijn.
Veembrand in Amsterdam.
Dat veenbranden niet alleen in
Drenthe voorkomen, maar zelfs in de
hoofdstad des lands, is Dinsdag be
wezen. Enkele vacantiegangers waren
zo onverstandig in dit droge weer een
brandende sigaret weg te gooien op
het veenterrein langs het Velzer Pad
in de Grote IJpolder. Vijftienhonderd
vierkante meter veengrond raakte in
brand en veranderde in een hardnek
kig smeulende massa. De brandweer
is met twee babyspuiten gedurende
de gehele avond en de nacht doende
geweest dit vuur te smoren.
De Alg. Ned. Bond van Gepension-
neerden zal op 28 en 29 Juli in Utrecht
zijn jaarlijks congres houden.
Mot (le „Seliiedam" kwamen Dinsdag op Schiphol aan do urnen met do
rikaanse journalisten en v an de bemanning, die als slachtoffers violen hij
Amerikaanse gezant dr. Herman Baruch legde een krans aan de voet
stoffelijke rosten van 10 Amo.
de ramp van de „Franeker." De
van de Chapelle Ardente.
EEN UITGESTOTEN S A.-MAN
Hij was een van de invloedrijkste
Europeanen in Azië.
Als „muiter" uit gekwetst eergevoel en als „schavuit.", die ondanks de
financiële noodtoestand van de partij voor de verkiezingen van de Rijks
dag te hoge geldvorderingen eiste, qualificcerde de nationaal-socialistiseho
partykrant in September 1930 de leider van de Beriynse S.A., Walter
Stennes, die een dezer dagen na 15 jaar in China tc hebben vertoefd in
Duitsland terugkeerde.
Met de terugkeer van Stennes komt
er een voorlopig einde aan de bewo
gen loopbaan van een onrustige po
litieke avonturier van formaat. Aan
gezien hij stamde uit een oude
Westfaalse familie en voortkwam uti
het Pruisische cadettencorps, werd
hy in de eerste wereldoorlog front-
officier. Door zijn nationalistische
overtuiging en zijn revolutlonnaire
gedachten kon hij geen bevrediging
vinden in een burgerlijk bestaan in
de Republiek van Weimar. Overal
vinden in een burgerlijk bestaan in
ipubliek van Wen
waar de talrijke gelijkgezinden in de
na-oorlogse jaren bijeen kwamen,
nam hij een vooraanstaande plaats
in: bij het „Freikorps", bij de zwarte
„Reichswehr" bij de putsch van
Kustrin en b(j de gevechten aan dc
Roer. Daar hij als "felle anticommu
nist bekend stond, gaf het Pruisische
ministerie van Binnenlandse Zaken
hem tijdelijk de leiding over een af
deling van de politie. Zoals velen van
het soort van Stennes eindigde zyn
carrière bij de NSDAP.
In September 1930 stelde hij kenne
lijk te veel vertrouwen in zijn beproef
de S.A.-mannen te Berlijn, toen hij
tegen Hitler in opstand kwam. Zij
lieten hem in de steek met het. gevolg
dat hij tezamen met enkele volgelin
gen uit de partij werd gestoten. Toen
werd voor de eerste keer de invloed
van vooraanstaande economische
kringen als geldschieters van de par
tij bemerkbaar. De revolutionnair
Stennes kwam tegen het plan op om
de beginselen van de rechtsstaat
„langs legale weg" te verlaten. Hij
werd toen gesteund door Otto St ras
ser, die in de ogen van de pari.j even
eens als verrader gold. Schleicher
trachtte zich van de medewerking
van de als anti-nazi bekend staande
Stennes te verzekeren, maar reeds
in Januari 1933 stelden de nazies, nu
aan de macht gekomen, alle pogingen
in het werk om hem in handen te
krijgen. Inderdaad werd hij door de
Gestapo gearresteerd, die hem alles
liet ondergaan wat deze politieke te
genstanders in petto had. Tenslotte
slaagde Walter Stennes er in 1934
in naar het buitenland te vluchten
waarbij hij door Göring moet zijn ge
holpen. Stennes kreeg een aanbieding
in China, waar hij de lijfwacht van
maarschalk Tsjang Kai Sjek opleid
de en later diens persoonlijke vlieg-
dienst en een speciale berichtndienst
organiseerde. Reeds vroeg kwamen
in zijn woning de tegenstanders van
het nationaal-socialisme in China bij
een. Hij kende de raddraaiers van het
derde rijk te goed om niet in .1.935
te weten, dat zij Duitsland in de on
dergang zouden storten.
IN JAPAN
Na het uitbreken van de oorlog te
gen Japan organiseerde hij de gueril-
1 a-oorlog in de rug van de Jappan-
ners en werd zodoende een van de
meest invloedrijke Europeanen in
China. In 1940 werd hij als Duitser
op aandringen van de Amerikanen
en de Russen schijnbaar op non-actief
gezet maar in werkelijkheid op een
minder in het oog lopende plaats te- i
gen de Japanners gebruikt. Zo weet j
men nu, aat hij toen getracht heeft
een inernationale brigade op de been
te brengen. Zijn pogingen leden ech
ter schipbreuk omdat zich enkele
Chinese generaals die hem als bui
tenlander niet ten volle vertrouwden
daartegen verzetten. Tegen het einde
van de oorlog kregen de Japanners
hem in Shanghai te pakken. Hij zou
worden doodgeschoten, maar wist
aan zijn lot door de chaotische toe
stand. die door de zich aangekondig
de ramp werd veroorzaakt, te ontko
men.
De Amerikanen, die het altijd al
dwars gezeten had. dat deze enkeling
zo'n grote invloed had op Tsjang Kal
Sjek, wilden hem in 1946 naar Duits
land deporteren, maar Tsjang Kai
Sjek gaf hem een functie bij de opper-
Vijfticn jaar geleden was een japon van randstof heel modern. Nu is zij
dat weer. en wij profiteren van de mogelijkheden die dit bijzondere ma
teriaal ons geeft.
Veel zijn die mogelijkheden niet. We hebben bij het verwerken van de
stof immers altijd rekening te houden met het opgedrukte patroon van de
rand. Maar aan de andere kant geeft juist deze rand alle gelegenheid tot
variaties, die we bij een ander patroon niet zouden kunnen bereiken.
Dat we ons met de rok dus moeten beperken tot het geplooide model (dat
de oudere vrouw uitstekend afkleedt) of het ruim aangerimpelde (voor het
jonge meisje) is daardoor van minder belang. Het lijfje kunnen we immers
tot een waar kunststuk maken, waarvoor we naar verkiezing zowel de
rand als de eigenlijke stof gebruiken. Met deze zekerheid, dat het geheel
steeds uitstekend bij elkaar past.
Over het algemeen vinden we in het betere genre de bloemmotieven.
Onderaan een dik bezaaide rand, naar boven uitlopend in wat verspreide
strooibloemen. Voor die rand vooral hebben we een goede mogelijkheid.
We maken er een grote kraag van, waarin we het bloemmotief uitknippen
en de randen omfestonneren. Dat geeft ons een krans van bloemen rond
de schouders.Else Danah.
(Nadruk verboden)
Het Wereldgebeuren
Onder de Joden on vooral onder
de vurige Zionisten is de laatste tijd
ongerustheid ontstaan over de hou
ding van Moskou en de communis
tische partijen fcen opzichte van Is
raël en aanverwante problemen. Tot
dusver mochten de Joden zich om
welke redenen dan ook verheugen
in een waardevolle diplomatieke
steun van de Sovjet Unie. Het was
het eerste land, dat de nieuwe staat
Israël volledig erkende en het koos
ook verder in de Veiligheidsraad
en de andere lichamen duidelijk
partij tegen de Arabieren. Voorna
melijk vanuit de Zuid-Europese lan
den werden de wapens gesmokkeld,
die Israël zo hard nodig had om de
Arabische invasie te keren.
Tot dusver legden ook de autori
teiten in de volksdemocratieën de
Joden, die wensten te emigreren
naar Palestina, geen stroobreed in
de weg. Anderen kregen geen ver
gunning naar het buitenland te gaan
uit vrees, dat zij daar tegen het re
giem zouden ageren. De Joden werd
zulk een bedoeling niet toegedicht.
In deze houding is sinds enige tijd
verandering gekomen. Verdere emi
gratie vanuit Oost-Europa naar Pa
lestina wordt krachtig tegenge
werkt om redenen, die bij de Joden
terecht verontwaardiging hebben ge
wekt. De opperschrit'tgeleerden van
het Sovjet-systeem hebben namelijk
het Zionisme officieel in de ban ge
daan als een verschijnsel van „im
perialisme en verhit nationalisme."
De communisten hebben tegen
over het Zionisme weliswaar nooit
bijzonder sympathiek gestaan, maar
evenmin hebben zij het verwoed be
streden. Daaraan is nu een eind ge
komen. Het is de Zionistische groe
pen in OosUEuropa niet langer toe
gestaan hun inzichten te verbreiden
en hun doelstellingen te bevorderen.
De communistische leiders bestrij
den met behulp van hun propagan-
da-apparaat hevig elke poging van
de Joden rich ais aparte gemeen
schap met de eigen taal, cultuur en
goddienst te handhaven. Zij ver
beiden daarentegen de gedachte
dat de Joden zich dienen te assimi
leren. dat zij getrouwe communis
tische burgers dienen tc worden, die
elke band met de Joden in de „ka-
gïtalistische' 'landen moeten verbre-
en. Acties tot hulpverlening aan
Israël worden tegengegaan.
De communisten kunnen zich wan
neer het gaat om anti-semietisme
kanen brachten hem per vliegtuig
naar Hongkong, kort voordat Shang
hai door de communisten werd bezet.
Het ziet er naar uit alsof deze poli
tieke avonturier van groot formaat
vijflen jaar lang vergeefs tegen het
communisme in China heeft gevoch
ten.
Ook zijn terugkeer naar Duitsland
;eschiedt onder andere omstandighe-
len dan zoals hij reeds in 1936 te
genover zijn vrienen heeft geschil-
lerd. Hij zag zich toen op een voor
aanstaande plaats deelnemen aan het
ten val brengen van de nazies. Als
hy in Duitsland was gebleven zou hij
zeer zeker een belangrijke rol bij dè
Duitse verzetsbeweging hebben kunn-
nen vervullen. Het is altijd zijn wens
geweest om recht te spreken over alle
Duits juristen, die het vecht van de
mens hadden verkracht om rich by
de nazies een wit voetje te halen. Wat
Stennes nu gaat doen. nu hij weer
in Duitsland is, is nog niet geheel ze
ker. Sommigen zijn bang, dat hij in
een tijd dat de Duitse democratie nog
maar in wording Ls. zal trachten in
de politiek op de voorgrond te treden.
Er valt niet aan te twijfelen, gezien
beroemen op een gogde staat van
dienst. De Sovjet-leiders hebben
steeds een politiek gevoerd, gericht
tegen het maken van rassenonder
scheid en tegen elke vorm van open
lijk of verkapt anti-semietisme. De
nieuwe leiders in de Oost-Europese
landen hebben dit voorbeeld gevolgd.
De bestrijding van het anti-semie-
tisme gaat daar vaak lijnrecht in
tegen de gevoelens onder de bevol
king. Van oudsher zijn in Oost-Eu
ropa de vooroordelen tegen de Jo
den ster.k verbreid. Deze politiek
benevens de diplomatieke steun op
het internationale toneel heeft de
Sovjet-Unie onder de bevolking in
de jonge staat Israël een goede
naam bezorgd.
Het communusme zelf heeft in Is
raël een uiterst geringe aanhang.
Wel bestaat er een sterke links ge
richte arbeidersparty, de Mapai.
Door de genoemde anti-Zionisti
sche maatregelen is het prestige
van de Sovjets in Israël thans danig
aan het verbleken. Minister Mosje
Sjaret Ls reeds in enkele redevoerin
gen flink van leer getrokken tegen
Moskou. Het ziet er naar uit. dat
Israël zich in toenemende mate op
de Ver. Staten zal oriënteren, de
enige betrouwbare bondgenoot.
sers, dat hij
den, als hy
ontplooien.
de mentaliteit van het gros der Duit-
vele volgelingen zal vin-
weer zijn activiteit gaat
Hy, die zoals weinigen een openly,
ke tegenstander van de nation aal so-
clalisten was en daarvan de conse
quenties aanvaardde, zou nu hy ouder
is geworden en in het buitenland zyn
blik heeft kunnen verruimen wellicht
een en ander voor zyn vaderland kun.
nen doen, vooropgesteld dat hij de
allures van een vechtjas heeft opge.
geven en geleerd heeft zich aan de
spelregels van de democratie tc hou.
den.
(Nadruk verboden)
