c
Nederland kan energie onttrekken
aan zijn rivieren
Plan van ir. Brandenburg heeft
levendige discussie uitgelokt
m HET HOUT WEER VRIJ IS
Zeeuwse Almanak
WEER NIEUWE POSTZEGELS
IOC
NEDERLAND
WESTELIJKE VL00TMAN0EUVRES
ZIJN IN ELK OPZICHT GESLAAGD
Muzikaal rumoer
Van Vrouw lot Vrouw
"S
_r
MAANDAG 11 JULI 1949
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
3
(Van onze reizende redacteur).
Ook Nederland kan hydraulisch-electrische energie onttrekken aan de
stroom zijner grote rivieren! Ziedaar de stelling, die ir; W. H. Branden,
burg heeft ontworpen en maar aanleiding waarvan in de kringen van else,
trotechnische en waterbouwkundige i ngennieurs 'n levendige gedachtenvvis.
seling is ontstaan over het voor en tegen. Het in discussie zijnde plan
omvat drie stuwen, met eentrales in d8 Waal bij Huihuizen, bjj Dóde
n-aard en by St. Andrles, een (dubbele) by Pannerden, twee in de Neder,
rijn by Lekskensveer en bij Culemborg en een in de IJssel by Doesburg.
In totaal zeven derhalve.
De heer Brandenburg, die zyn plan
uiteenzet in „De Ingenieur" van 29
April jl„ begint met een inleiding
over de noodzaak van meer energie
productie in ons land. Hij acht de be
waren van stuwen voor de scheep
vaart gering. Volgens zijn berekenra-
§en zijn kunstmatige watervallen van
rie meter hoogte niet alleen te ma
ken. maar ook voldoende te achten
voor het inwerking brengen van de
nodige turbines. Over de plaats van
de stuwen schrijft hij het volgende:
In verband met de betrekkelijke
geringe afvoer bij lage waterstanden
kan de Maas ten behoeve van de wa
terkrachtproductie buiten beschou-
wingblyven. De Maasaf1
te benutten zijn, indien
wing- blijven. De Maasafvoer zou wel
benutten zijn, indien belangrijk
groter valhoogten dan 3 meter ltun-
r'
Een Nederlandse ingenieur
heeft zich laten inspireren tot
het ontwerpen van stuwdam
men in onze grote rivieren met
het doel kunstmatige waterval
len van drie meter hoogte te
veroorzaken, die electrische
centrales in bedrijf zouden kun
nen brengen. Hoe hij zich dat
voorstelt vindt de lezer in bij
gaand artikel, dat aan zijn pu
blicatie is ontleend.
nen werden gebezigd; dit is evenwel
practisch onuitvoerbaar. En derhalve
zullen alleen de Riinvertakkihgen
voor het waterkrachtplan In aanmer
king komen.
Het zal wenselijk zyn om de verde
ling van de Rijnafvoer over de Waal
en het Pannerdens kanaal volkomen
in de hand te hebben ten einde het
beschikbare debiet zo doeltreffend
mogelij'k te kunnen benutten. Daartoe
zal nabij het bifurcatiepunt in elk
dezer beide rivierarmen een stuw no
dig zijn; in de Waal bij Huihuizen en
nabij Pannerden in het Pannerdens
De meest benedenstrooms gelegen
plaats voor de bouw van een andere
stuw in de Waal bevindt zich nabij
St. Andries; tot ongeever dit punt
doet zich nl. de getijbeweging gevoe
len. Het niveauverschil van de laag
ste waargenomen waterstanden bn
Huihuizen en bij St. Andries bedraagt
6.96 meter (zie het lengteprofiel van
de Waal), terwijl dit verschil van de
hoogste voorgekomen rivierstanden
tussen de beide genoemde punten
7.05 meter bedraagt. De mogelijkheid
bestaat derhalve om tussen Huihui
zen en St. Andries een derde Waal-
stuw aan te leggen, en wel op een
punt bovenstrooms van Dodewaard.
De Waalafvoer kan zodoende drie-
maai benut worden voor de energie
productie.
STUWEN
Ten behoeve van de verdeling van
de afvoer van 't Pannerdens Kanaal
over de Nederrijn en de IJssel zou de
bouw van een stuw in elk van deze
riviertakken nabij de IJsselkop ge
wenst zyn. Hieraan kon evenwel geen
gevolg worden gegeven in verband
niet 't keline b'eschikbai-e verval tus-
sen Pannerden on de IJsselkop. Een
opstuwing van het waterpeil Dij dit
laatst genoemde punt zou de valhoog
te b\j de stuw te Pannerden te niet
doen gaan. Om deze. reden zijn de
stuwen in de Nederrijn en de IJssel,
welke .tevens benut moeten worden
voor hét regelen van de waterverde
ling over deze beide rivierarmen, op
een meer stroomafwaarts van de
IJsselkop gelegen plaats geprojec
teerd.
Als laagtste punt voor het aanleg
gen van een stuw in de Nederrijn
komt een plaats in aanmerking, wel
ke is gelegen bovenstrooms van Cu
lemborg, meer stroomafwaarts wordt
de eb- en vloedibeweging merkbaar. De
niveauverschillen tussen de plaats
voor de stuw by Pannerden en die
bij Culemborg voor de laagste en
hoogste waterstanden bedragen
respectievelijk 7 en 8.40 meter. Der
halve zal het mogelyk zijn om tussen
Pannerden en Culemborg nog een
stuw in deze rivierdam te projecteren
en wel nabij Lekskensveer. Deze stuw
zal, behalve voor de energieproductie,
ook nodig zijn voor het regelen van
de waterver deling tussen dc Neder
rijn en de IJssel.
Ook in deze laatstgenoemde rivier
arm moet ten behoeve van de water-
verdeling een stuw gebouwd worden,
en wei op ongeveer dezelfde afstand
stroomafwaarts van de IJsselkop als
waarop de bij Lekskensveer gepro
jecteerde stuw in de Nederrijn is ge
legen. De plaats voor de IJsselstuw
is bovenstrooms van Doesburg geko
zen.
Het zou mogelijk zijn om nog een
tweede stuw in de IJssel te bouwen,
nl. nabij Deventer. Later zal blijken
dat de IJsselkraehtstations slechts
een geringe bijdrage kunnen leveren
in de totale energieproductie. Op
grond hiervan zal de douw van een
nydrocentrale bij Deventer econo
misch niet verantwoord zijn. By
Doesburg is de plaatsing van een
stuw evenwel noodzakelijk: zonder
deze stuw zou er geen afvoer plaats
hebben naar de bij Lekskensveld op-
gedamde Nederryn.
Door middel van de geprojecteerde
krachtinstallaties bij Pannerden,
Lekskensveer, Culemborg en Does
burg zal de afvoer van de Nederrijn
driemaal en die van de IJssel twee
maal kunnen worden benut voor de
productie van hydraulische energie.
(Nadruk verboden)
In 1948 emigreerden
16.000 Nederlanders.
In de laatst gehouden verga
dering van het bestuur van de
Centrale Stichting Landbouw-emigra-
tie zijn de jaarstukken behandeld en
goedgekeurd. In het jaarverslag is
een overzicht gegeven van de beteke
nis en omvang van de emigratie uit
ons land. Aangenomen mag worden,
dat in 1948 ruim 16.000 mensen naar
het buitenland vertrokken zijn, met
de bedoeling zich aldaar blijvend te
vestigen. De voornaamste immigratie
landen waren Canada, de V. S.. Zuid-
Afrika, Australië, Frankrijk, Brazilië
en Argentinië.
Teveel van het goede.
De begroting van het. Ned. Rode
Kruis, aid. Indonesië, wordt terug
gebracht van 47 millioen op 15 mil
lioen gulden, aldus heeft, de secre
taris van staat voor Gezondheid, dr.
Karamoy, in Batavia verklaard. Er
bestaan bezwaren ten aanzien van
het financiële beleid van het Rode
Kruis. afd. Indonesië: aan de hoge
salarissen, die aan personeel worden
betaald, moet een einde komen. Wij
zend op de onjuiste toestanden,
haalde dr. Karamoy als voorbeeld
aan, dat in Batavia twee poliklinie
ken zijn op een tiental meters af
stand van elkaar.
Goedkopere woningen en meer mogelijkheden
voor herstel.
De huisknecht van het ziekenhuis te
Harlingen. M. de J., die door schuld
brand had veroorzaakt in dit gebouw,
waarbij de hoofdverpleegster om het le
ven kwam, is veroordeeld tot f 100 of
dagen en een maand voorwaardelijk.
SAMBA
In 't onvolprezen Domburg, waar ge
lukkig, evenals trouwens in andere ja
ren, vele vacpmtiegangers genieten van
zon, zee en zomer, wordt de traditie ge
trouw weer gedanst. Op Woensdag- en
op Zaterdagavond. Ce ziet daar vele
goede bekenden en soms ook mensen,
die ge vroeger goed gekend, maar in
geen jaren meer gezien hebt en alleen
dat maakt 't natuurlijk reeds de moei
te waard om naar Domburg te gaan op
zon Woensdag, of Zaterdagavond.
Nu was er Zaterdag een hond in de
zaal. Een zwarte. Van moeilijk te om.
schrijven ras. Het dier ging tijdens 't
dansen rustig in een hoekje zitten.
Tussen de dansen door wandelde het
ook eens over de dansvloer en ging
vervolgens de tafeltjes langs, waar
vriendelijke dames zalen, die terwille
van hun lijn de koffiekoekjes, hoe
heerlijk knapperig ze ook waren, niet
verorberden. Wie er was had plezier
in de hond.
Toen werd er een Samba ingezet.
Moderne dans. Dwaas (vond de hond).
En draaide hautain zijn kop om.
Maar de dansers dansten door. En ze
waren ondanks hun uiteenlopende
leeftijden allemaal kinderlijk genoeg
om plezier aan dat dwaas doen te be
leven.
Drie minuten lang keek de hond
verbaasd toe. Toen nam hij zijn staart,
die de hele avond lustig gekwispeld
had, tussen zijn benen, en droop af. De
zaal uit.
Een Samba schijnt niets voor hon
den te zijn.
Mpar dat is ook niet nodig. Als de
bndyieten en' verdere dansers cr maar
plezier aan hebben.
Grotere importen geraamd.
(Van onze Haagse redacteur)
Nu de distributie van gezaagd
naadhout en van heipalen is opgehe
ven, is weer een stap op de weg naar
de vroegere vrijheid gezet. Voortaan
zal men bij de huizenbouw onbeperkt
hout kunnen gebruiken.
Nadat men geleidelijk van 6 m3, via
8 tot 10 m3 was gekomen, kan men
thans weer het vooroorlogse gebruik
van ongeveer 14 m3 per woning ver
wachten. Dit geeft het voordeel van
een op ruimere schaal aanbrengen
van de op het gebied van isolering
en warmtegeleiding gunstige planken
vloeren en van een verlaging van de
bouwkosten door het goedkopere ma
teraal en het mindere arbeidsloon.
Voorts is thans de mogelijkheid ge
opend tot herstel -van trappen, Vlie
ringen, schuttingen, enz., waarvoor
voortaan hout vrij verkrijgbaar zal
zijn, doch waarbij de prijs van het
hout, die in het buiteiüand drie a
viermaal zo hoog is als vóór de oor
log, mede in combinatie met de huur-
stop. nog remmend zal werken. De
contingentering van de import zal
voorlopig wel moeten blijven voort
duren.
In 1948 werd ruim 1,1 millioen m3
naaldhout voor bouwdoeleinden ge-
importeerd en in totaal, met inbegrip
van het hout voor de emballage-in
dustrie, ruim 1.400.000 m3. Van offi
ciële zijde raamt men de voor 1949
in te voeren hoeveelheid op 1.700.000
m3; waaryan circa 1350.000 m3 voor
bouwdoeleinden. Het is echter de
vraag, of de totale invoer dit cijfer
werkelijk zal halen.
De uit Zweden, Finland en Rusland
aan te voeren hoeveelheid vurenhout,
die respectievelijk 430.000, 287.000 en
147.000 m3 bedragen, worden onge
twijfeld aangekocht, doch daar de
Marinehaven Den Helder
wordt uitgebreid.
In Willemsoord, de zeekant van
Den Helder, heerst verhoogde activi
teit. Sinds kort zijn er grote zand
zuigers gearriveerd, die de modder
en het zand weg halen van de plaats,
waar ennkele jaren de uitbreiding
van de Rijkszeehaven zal verschijnen.
Met de uitbreiding zal, wind en
weder dienende, een vijftal jaren ge
moeid zijn.
Wet Oorlogsschadevergoeding
ook voor Indonesië
De Ned. Indische bond van ex-krijgs
gevangenen en -geïnterneerden (N1BEG)
heeft zich met een request tot de minis
ter van financiën en de overige ministers,
mede-ondertekenaars van het bij de Twee
de Kamer aanhangige ontwerp van wet
op de materiële oorlogsschaden, gewend,
waarin de bond er op aandringt door wij
ziging van art. 2 van het wetsontwerp
alsnog de in Indonesië gevallen schade in
de ontworpen regeling te betrekken.
verdere invoer, bestaande uit dennen
hout uit Polen, Tsjecho-Slowakije en
Oostenrijk, hoofdzakelijk door de
vraag geregeld wordt, is het, mede
tengevolge van de in dit voorjaar
door toevallige omstandigheden tame
lijk grote voorraad, waarschijnlijk,
dat het totale kwantum van de in
voer beneden de officiële raming
blijft.
Hoofdzaak is echter, dat men door
het meerdere houtgebruik goedkopere
woningen kan bouwen en dat zij, die
hout wensen te kopen, dit vrij kun
nen doen.
Vandaag wordt een begin gemaakt met de verkoop van nieiAve postzegels
met de beeltenis van H. M. Koningin Juliana. Als eersten verschijnen in de
serie de 10 cent (goud-oker) en 1.zegel. (rood).
Van 1 Augustus t/m 30 September zullen bijzondere postzegels worden
uitgegeven, met een toeslag boven de frankccrwaarde die ten goede zal ko
men aan het Nederlandse Rode Kruis, de Stichting „Nederland Helpt Indië"
en de Niwin. De zegels dragen een afbeelding van een bruine en blanke
hand, die zich uitstrekken naar een zonnebloem, als een symbool van hulp
verlening, zowel voor Indonesië als voor Nederland. Deze zegels komen uit
in de volgend waarden: 2 cent met 3 cent toeslag (grijs). 6 met 4 cent. (rood
bruin), 10 met 5 cent (blauw) en 30 met 10 cent (donkerbruin).
In de toekomst ook manoeuvres
met de Ver. Staten
(Van onze speciale verslaggever bij de Vloot)
Een eindeloze slang was het, die Donderdag door te nu weer gladde zee
de baai van Weymouth binnensloop cn ligplaats koo^ichter de beschutting
van Portland Bill, waar schip na schip onder de rood-witte vuurtoren door
binnenstoomde en ten anker kwam. Van de kleinste typen oorlogsschepen
tot de zwaarste vliegkampschepen, kruisers en slagschepen toe zwenkte de
vloot om de punt van Portland Bill heen en liep de baai binnen. De witte
ruiter op zijn ros, uitgespaard in de groene bossen op de berghelling aan
de overkant van de baai, heeft wellicht in zijn hele leven nog nooit een der
gelijke verzameling schepen bijeen gezien, als op deze Donderdagmorgen
verzameld was.
Voor de vloot echter het veilige wa
ter van de baai bereikte werd eerst
nog het laatste deel van de oefening
uitgevoerd, waarbij de schepen deels
langs, deels midden door een mijnen
veld voeren, dat ten Noorden van de
Shamblesbank door mijnenvegers van
vier nationaliteiten was gelegd, Ne
derlandse, Belgische,- Franse en Britse
mijnenvegers stoomden voor het con-
vooi uit en zorgden voor een vaargeul
van een halve mijl breed, waardoor de
schepen ongehinderd konden passeren.
Een gedeelte van het convooi echter
werd opzettelijk door het niet-geveeg-
de deel van het veld geleid, teneinde
na te gaan. welke gevaren ook voor
zware schepen schuilen in de onder
water verborgen liggende monsters.
De mijnen, die voor deze oefening
met speciale ladingen waren uitgerust,
verraadden hun aanwezigheid door 'n
korte knal en een wolk rook.
EIXD.INDRUK
In de namiddag, toen alle schepen
rustig aan hun ankers lagen te rijden,
was het ogenblik aangebroken, waar
op de opperbevelhebber der Home
Fleet, Sir Rhoderick Mc. Grigor al
le aanwezige journalisten, die gedu
rende enkele dagen een zo grote gast
vrijheid op de verschillende schepen
hadden genoten, om zich heen verza
melde, om een voorlopige uit
eenzetting te geven van de indrukken,
die hem beheersten, nu voor het eerst
de gecombineerde manoeuvres dei-
Westelijke Unie tot een goed einde
waren gebracht.
Op het oneindig grote vliegdek van
het vlaggescbip, H. M. S Implacable,
verzamelden zich vele tientallen jour
nalisten uit vele verschillende landen,
om met de commander-in-chief van
gedachten te wisselen.
Omgeven door zijn stafofficieren
nam sir Rhoderick plaats en begon op
de karakteristieke manier, die velen
reeds van hem kennen, onmiddellijk
het gesprek. „Afgezien van de wonde,
die het droevig ongeval, dat het le
ven kostte aan een dappere Neder-
'landse marineman zo zeide de opper
bevelhebber, ..heeft geslagen, kunnen
wij zeggen, dat deze eerste oefening
in alle opzichten uitstekend is ge
slaagd". Sir Rhoderick splitste het ver
loop in twee gedeelten, ten eerste'de
tijd, doorgebracht in de baai van Pen
zance, Mount's Bay, en vervolgens de
dagen op zee. Gedurende de eerste
helft, zo zeide hij. hebben de officie
ren, de manschappen en de staven el
kaar leren kennen, niet alleen aan
boord, maar ook aan de wal. en dat
is hoogst belangrijk, even belangrijk
als het kennen van eikaars schepen
en methoden. Thans blijft nog over
de omvangrijke taak om een rapport
groter zijn, als ook de V.S. erin wa
ren betrokken. Oefeningen van de At
lantische landen, dat is. wat wij moe
ten hebben, zo besloot de opperbevel
hebber. En hij achtte dergelijke ma
noeuvres in de toekomst zeker niet
onmogelijk.
Het Wereldgebeuren.
Deze dagen verscheen bij een Lon-
dense uitgeverij een zeer lezenswaar
dig boekje met als titel ..Musical
Uproar in Moscow", muzikaal ru
moer in Moskou. Het is geschreven
door Alexander Worth, een der be
kwaamste buitenlandse corresponden
ten in Moskou,' wiens uitstekende B.
B.C.-reportages tijdens de kritieke
dagen van de oorlog tal van luiste
raars vonden.
Worth geeft in zijn boekje een so
ber relaas van de gebeurtenissen, die
vorig jaar ontsteltenis teweeg brach
ten onder de Sowjet-componisten, de
dirigenten, de critici en de muziek
minnaars. Onder leiding van de in
middels overleden Zhdanov een
man die zelf geen noten kon lezen
werd toen de muziek „gezuiverd"
van burgerlijke en andere Westerse
invloeden. Verscheidene vooraan
staande componisten vielen in onge
nade, andere werden gedwongen van
de muzikale dwalingen huns weegs
terug te keren en in hun partituren
streng uitdrukking te geven aan de
nieuwe Sowjet-stijl. De componisten
kwamen onder politieke curatele." zo
als dat reeds eerder met de schrij
vers en de wetcnsch. onderzoekers was
gebeurd. De zuivering in de muziek
verwekte echter meer rumoer, omdat
afgezien van de motieven botté on
deskundigheid er duimendik bovenop
lag.
Worth, die overigens een objectief
berichtgever is, gespeend van Krav-
chenko-allures. verbond aan zijn re
laas geen conclusie. Dat deed onlangs
wel de Amerikaanse onderminister
William Thorp, nadat hij in een rede
een overzicht had gegeven van de
op te stellen en toe te zenden aan de mislukte pogingen om cultureel con-
staven van de deelnemende landen.
Met deze. werkzaamheden zal een
maand tot zes weken gemoeid zijn.
OOK DE V.S. MOETEN MEEDOEN
Op de vraag of de admiraal een her
haling wenselijk en mogelijk achtte,
antwoordde Sir Rhoderick, dat hij de
oefeningen van onschatbare waarde
achtte. Maar deze waarde zou nog
Hebt u dat óók wel eens
gehad, dat u op een wer
kelijk gezellige visite
plotseling het hart in de
pumps zonk? Uw gast
vrouw had zo vriende
lijk gevraagd: Een kopje
thee? en u had lichtzin
nig: „graag" gezegd. En
meteen xoist u, dat er
weer een van die onont.
koombare beproevingen
van het gezelschapsleven
op komst was. U zat
daar immers al een kwar
tier en die thee wie weet
hoeveel langer.
Maar de narigheid was
niet meer te keren. U
had uw kopje maar aan
le nemen en u zo elegant
mogelijk door de misère
heen ie werken. Elk spoor
van hoop verdampte bü
de eerste aanblik. Net
wat u had gedacht: de
bodem was niet zichtbaar.
Het brouwsel zag donker
en wasemde maar zwak
jes. En het eerste slokje
deed de deur dicht: lauw,
zuur en bitter tegelijk, 'n
apothekers-drankje zon
der enig excuus van heil
zaamheid. Het liefst had
u de hele plas wansmaak
in één teug naar binnen
gegoten, als een schutter
een gildebeker. Maar ook
dat doet men nu eenmaal
niet. En dus nipte u, wel
opgevoed en huiverend,
bij tijd en wijle aan dit
wrange meer. Met maar
één gedachte: zo gracieus
mogelijk afscheid te ne
men vóór het noodlottige:
Mag ik u nog eens in
schenken?
Een kop théé wan
neer heb ik die voor het
eerst gedronken? Ik weet
het weer: het was in En
geland, in die bedrieglijk
goede tijd vlak voor de
grote Europese brand.
Met de morgentrein was
ik reit Londen vertrokken,
op een blakende Augus.
lusdag om na een uur
of zes kleverig, stoffig en
landerig op een snikheet
perron aan de Zuidkust
te staan.
Met een rammelende
maag en een rammelend
humeur. Een lege bus
hotste vlij vervolgens nog
een klein half uur kwaad
aardig dooreen en depo
neerde mij eindelijk als
een stuk ongewenste ba-
hoekje moest Elysium
zijn, het verrukkelijke
verblijf der gelukzaligen,
en dat leende af en toe
uit pure mensenmin een
kleine portie nectar uit
aan versmachtende ster
velingen.
Nee: bij nader inzien
was het toch werkelijk
thee. Sterk, helder, heet
en geurig. En al die ei
genschappen juist in de
goeae graad en verhou
ding.
Ik was tóch alleen, en
dus het is schandelijk
maar waar: ik plantte
beide ellebogen op tafel
en met de enorme kop in
LOF VAN DE THEE
gage bij een desolate hal-
tepaal op een zinderende
open weg. Ik sjokte met
een loden koffer nog een
bescheiden eeuwigheid
door het stof om einde
lijk, eindelijk door een
schemerige lege hal in 'n
vriendelijke stille eetzaal
te belanden.
Er was een koele wa
terstraal en een groot
geurig stuk zeep. Er toa-
ren openslaande deuren
op ee* Engels grasveld.
Er was een gedekte ta
fel met een appetijtelijke
lunch voor één. En er
was, onder een theemuts
als ee* klokhen, een
gloeiende stenen trekpot
met théé. Thee? Geen
sprake van. Ergens om 't
beide handen dronk ik
met kleine verrukte teu
gen, langzaam en volko
men met het leven tevre
den. En toen de trekpot
leeg was zwoer ik bij He
be, de schenkster der go
den, dat ik nooit meer
enig ander vocht in mijn
eigen theekop zou schen
ken dan deze goudkleu
rige toverdrank. Ik heb
onbeschaamd en hardnek
kig net zo lang gevraagd
tot ik het geheim aan de
iveet was gekomen. En ik
geef het hier gratis door,
opdat u nooit meer uit
onwetendheid gedoemd
zult zijn tot het drinken
van kopjes vol lauwe bit.
tere plasjes.
Het wachtwoord is, héét.
Kókend water en een
verwarmde trekpot. Als
u de laatste op de ketel
set tijdens het water ko
ken, met de thee er in, is
u in één moeite klaar.
Niet teveel thee, maar
vooral niet te weinig. Eén
schepje plus een snufje
toe is wel voldoende voor
zes kopjes. Snel opgieten
en afsluiten, en nog snel
ler onder de theemuts of
in de theebeurs zetten.
Op zijn minst drie minu
ten laten trekken, hóóg
stens vijf. Even omroeren
voor u gaat schenken.
Géén theezeefje alstu
blieft: de thee koelt er
door af en afkoeling be
tekent verlies van geur.
In de winkels zijn die
handige apparaatjes weer
te koop, die het mee-
schenken van de blade
ren verhinderen. Een
soort parapluutje, dat u
in de tuit steekt, of een
cirkelvormig plaatje met
gaatjes, dat u met een
veertje in de binnenope-
ning van de tuit klemt.
Nog beter is een thee
builtje van gaas, dat u
voor het schenken uit de
pot haalt. In dat geval
mag u ook water bij-
schenken, en kan de thee
wat langer bewaard wor
den zonder gevaar voor
looizuur.
Zo gezet zo geschon
ken zo gedronken, dat
is het geheim van de
smid. En als u het hele-
lemaal op zijn Engels wilt
hebben: doe eerst de sui
ker, dan de melk en
daarna de thee in de
kopjes. Durft het aan?
SASKIA.
tact met de Sowjet-Unie te krijgen.
Hij vroeg zich af hoe ooit een betere
verstandhouding met Sowjet-Rusland
mogelijk zal zijn, indien dit land zich
in steeds strenger mate van de bui
tenwereld isoleert en elke uitwisseling
van ideeën en culturele uitingen on
mogelijk maakt.
Inderdaad, de ontwikkeling onmid
dellijk na de oorlog, toen het scheen
of het regime de teugel iets zou vie
ren, heeft zich niet doorgezet- Meer
dan ooit is de starre dogmatiek ten
troon verheven en het geestelijk le
ven fanatiek eenzijdig gemaakt. Het
Sowjet-vaderland, de partij, do leer
alles de rest is boosaardig en
ontaard. Het chauvinisme op grote
schaal, dc verheerlijking en bewiero
king kent langzamerhand geen maat
meer. De jeugd wórdt na de scholen,
de radio en de organisaties over
stroomd met gedichten en liederen
over Stalin. Hier zijn een paar voor
beelden. in een twdeehands vertaling,
die uiteraard de Russische regels
slechts uiterst gebrekkig weergeven:
Andrei Salmkov is de schrijver van
het gedicht „Lied der zege" waarvan
de aanhef is:
Wie maakte ons land machtig?
Wie leerde ons Lenins wijsheid?
Stalin onze vriend en onze vader
De trots van onze arbeidende familie.
Anatoly Sofronov. secretaris van
de Bond van Sowjet-schrijvers. is de
auteur van een ander recent gedicht
„Stalin is met ons". Het eerste vers
luidt:
Nergens ter wereld is er zulk een
liefde
Als de liefde van het volk voor
Stalin
Jongens en meisjes overladen hem
met bloemen
En al wat in de wereld goed is
volgt hem.
Veel gezongen wordt het lied „Vlieg
naar Moskou, nachtegaal", dat de ge
zindheid moet weergeven van de boe
ren op de collectieve boerderijen. De
muziek is van Shvedov. de woorden
zijn van Vassiliev en het begin is:
Vlieg naar Moskou, nachtegaal
En breng bij het gloren van de
dageraad
Een groet van ons collectieve boeren
Aan onze geliefde Stalin, onze
kameraad.
Men vertelt, dat eens in Moskou
een prijsvraag werd uitgeschreven
voor het beste ontwerp voor een mp-
numerit ter nagedachtenis aan de gró
te componist Tsjaikowski. Alle inzen
dingen werden afgekeurd op één na.
Het was een standbeeld van Stalip,
vol overgave luisterend naar een
symphonie van de toondichter.»..
Het vertelseltje is onwaar. Nog een
stapje verder en het zou waar gun
nen zijn. Zonder muzikaal rümofca
