Frankrijk bouwt kunstmatige watervallen in de Rijn *S_ Zeeuwse Almanak „WALCHEREN, EPOS VAN EEN KLEIN EILAND" Acht centrales tussen Bazel en Straatsburg jr _r Boeiend boekjewaaraan dringend behoefte bestond ZATERDAG 9 JULI 1949 PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT 3 (Van onze reizende redacteur). „In 1952 zullen wg hier gereed zijn en dan beginnen wij aan de volgen de" vertelt een Frans waterbouwkundig ingenieur, die mij rondleidt over het'honderden hectares metende bouwterrein van de electrische centrale Ottmarsheim. Die naam klinkt niet bepaalt Frans, maar dat doet geen enkele plaatsnaam in deze streek, want wij bevinden ons in het gebied tussen de Vogezen en de Rijn: de Elzas. Een Duitstalige streek, deel uit makende van het grondgebied der Franse Republiek, waarvan de be volking beweert noch Duits noch Frans te zijn, maar zich onder Frans bestuur het behagelgkst te voelen, hetgeen na de jaren van 1940 tot'44, toen de Elzas een Duitse provincie was met alle narigheid van dien, wel te begrgpen is. Ottmarsheim is een onbetekenend I stand boven een bepaald peil komt. dorp op de Franse oever van de Rijn, die hier grensrivier is; 't ligt in 'n dun bevolkte bosrgke streek zonder nij verheid, zonder landbouw en veeteelt van betekenis en zelfs zonder toeris tische aantrekkelijkheden. Een dorp dat eeuwenlang geen welvaart heeft gekend en geen vooruitzichten had, maar dat zich nu op de borst gaat slaan, omdat het binnenkort tot een der belangrijkste bronnen van elec trische energie voor de Franse indu strie zal worden. Er gebeuren grote Het is ln ons vlakke land totaal onmogelijk de grote werken in ae Rhone tot op wekking van electrische ener gie na te bootsen, maar er worden in de Rijn tussen Ba zel en Straatsburg, waar deze rivier slechts een gering ver val heeft, ook centrales ge bouwd volgens een stelsel, waarbij dat verval kunstmatig wordt opgevoerd. Dat stelsel heeft een Nederlands Inge nieur geïnspireerd tot een be rekening van de mogelijkhe den, die ons land biedt. Met het oog daarop verdient bij gaand artikel van onze rei zende redacteur alle aandacht. dingen in de open vlakte langs de Rijn, waar de bossen weggekapt zijn. Hier toch is de tweede electrische centrale in de Rijn in aanbouw. De tweede...in een reeks van acht, die zullen verrijzen tussen Bazel en Straatcburg. eD afstand tussen die 2 steden bedraagt ruim honderd kilo meter en 't verval is er 1:1000. Straasburg ligt derhalve 100 meter lager dan de Zwitserse „havenstad" en het verschil in niveau van het Rijnwater ter hoogte van beide ste den is ongeveer hetzelfde. Dat is vrij veel en het betekent dan ook een enorm potentieel aan verborgen energie, maar daar staat tegenover, dat de afvloeiing zeer gelijkmatig is, zodat de kracht moeilijk is op te van- fen. Toch hebben de Franse water- ouwkunöigen de oplossing gevon- den en zij zgn thans bezig haar in practgk te brengen. Zij toch hebben zeven waterkracht centrales ontworpen, te bouwen in of eigenlijk: naast de Rijn tussen de twee genoemde steden. Het plan daartoe sluimerde al vele jaren; vandaar, dat de Franse regering reeds bij het verdrag van Versailles van 1919, dat een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog, het recht bedong de energie van de Rijn, op welke wijze dan ook, ten eigen bate te gebruiken zonder dat zij de andere oeverstaat, het verslagen Duitsland, daarvan rekenschap verschuldigd zou zijn of daarvoor schadeloosstelling zou moeten betalen, terwijl Duitsland het recht werd ontnomen de rivier op de zelfde wijze te gebruiken. GROOTSE PLANNEN Ongeveer twintig jaar geleden werd reeds begonnen met de uitvoe ring van de grootse plannen en wel ter hoogte van 't dorp Kembs, waar in de herfst van 1933 de centrale van het Zwarte Meer in gebruik ge nomen kon worden. Mijn gastheer was zo vriendelnk mij te tonen hoe men daar te werk is gegaan. Ergens, op een tevoren zorgvuldig berekende plaats, werd de Rgn volledig afge damd door middel van een stuw, die alleen nog water doorlaat als de BEGIN Daar vaart de Zeeland dan weer! Op Engeland! Vanuit Vlissingen! Dat is 'n begin, waarvan men hopen moet dat het een goede start is, die uitein. delijk resulteert in de hervatting van de oude, vaste dienst op Engeland. Daarom immers is het Zeeland begon nen, daarmede alleen is Vlissingen ge baat. Deze toeristendienst is mooi. Een belangrijke aanwinst. Een attractie. Maar het is slechts een toeristendienst, die slechts varen zal zolang er vol doende belangstelling voor bestaat. Er is gelukkig een flinke boeking van uit Engeland en dat opent perspectie ven. Maar ook uit Nederland zal er belangstelling voor moeten groeien. Want niet waar: de liefde kan niet van één kant komen. Maar als het Sep tember is, verdwijnt de Mecklenburg en ligt cé Vlissingse kade weer ver laten. De toeristen komen dan niet voor een volgend jaar en de resultaten zullen beslissend zijn voor de vraag, of vol gend jaar de Zeeland weer vaart. Het belangrijkste echter is, dat als deze toeristendienst slaagt, een flink succes wordt, dit een krachtig argu ment is voor definitieve terugkeer van de Zeeland. Als de cijfers in Sep tember uitwijzen, dat deze toeristen dienst in een verkeersbehoefte voorziet, dat de vroegere Engelandlijn de oude populariteit behouden heeft, dan zal dat ook de directie van de Zeeland aanmoedigen om spoedig her. stel van de regelmatige dagdienst in de hand te werken. Daarom hechten wij aan de opening van de toeristendienst grote waarde. tJmdat zij een begin kan zijn van veel belangijker dingen! Verreweg het meeste Rijnwatr wordt nu geleid door een (tevoren gegra ven) kanaal evenwijdig aan de rivier op de Franse oever, dat zich zes ki lometer verder in tweeën splitst. Eén tak leidt naar een scheepvaart- sluis, groot genoeg om ook het lang ste en het breedste schip, dat uit Zwitserland komt of naar Zwitserland gaat, door te laten. De andere tak leidt naar een tweede stuwdam waar in turbines zijn geplaatst, die genera toren in werking brengen. Waarom, zult u vragen, dat ka naal? Waarom twee stuwdammen? Wel, ter plaatse waar de dam in de Rijn ligt, is het verval zeer gering, zodat dc energie van het vallende water er eveneens klein zou zijn. Het kanaal echter wordt tussen zijn kunstmatige oevers op een peil ge houden, gelgk aan dat bij de rivier- dam. Aan het einde daarvan, bij de kanaaldam, ligt het kanaalpeil der halve veel hoger dan het rivierpeil, zodat men een kunstmatige val van zeven meter ter plaatse is het verval iets meer dan 1 1000 heeft weten te veroorzaken. Via dc kanaaldam, waarin de centrale is gebouwd, stort het water zich nl. opnieuw in de Rijn. Deze centrale heeft een productiecapaciteit van 800 millioen kwu per jaar. De stroom, die ter plaatse niet bruik baar is (bij gebrek aan afnemers), wordt door hoogspanningskabels naar het industriegebied van Lyon en naar Parijs geleid. Het ls nu de bedoeling, dat er achtereenvolgens acht van zulke centrales zullen worden gebouwd. Om de een of andere reden heeft men de uitvoering van het werk echter gestopt na de gereedkoming van de centrale te Kembs. Geduren de de oorlog is er niets gebeurd en nu is men weer volop aan de slag. Het samenstel van kanaalpanden, waarin de sluizen en de centrales komen, wordt 111 km. lang. De onderscheidene kunstmatige water vallen krijgen een hoogte van 11 tot 16.50 meter. En de totale energie van deze acht Rijncentrales zal meer dan een millioen kw. bedragen. De kosten bedragen in totaal 200.000.000.000 franken, d.w.z. twee milliard guldens. 30 JAAR. „Wij zijn hier nu een jaar bezig", zegt mijn gastheer, staande op een enorme grindhoop, „en dit werk zal vier jaar in beslag nemen. In 1952 beginnen wg aan de derde, in 1956 aan de vleide enzovoorts. Voor ve len van ons zal dit een levenswerk zijn, want zelfs als er niets tussen beide komt zgn wij er bijna dertig jaar mee bezig. Het kanaal, dat hier 12 km. lang wordt, moet uitgegraven worden uit een zandbodem, die rgk ls aan gro ve kiezel. Vandaar de enorme Ame rikaanse bulldozers en andere werk tuigen. Er is zelfs een graafmachi ne in aanbouw, die per maand 100.000 m3 grond zal verzetten. En er moet heel wat verzet worden! Het kanaal wordt 80 meter breed en moet tegen het einde zó diep zijn, dat er een val van 15.70 me ter ontstaat." Hij wijst mij de sluisput. waar twee sluizen zullen worden gebouwd van 100 en 180 meter lengte, 25 me ter breedte en 12 meter diepte. De ijzeren dam wand en zijn bijna gereed; links en rechts houden pompen het welwater laag. Een treintje rijdt het beton aan. dat ter plaatse in 'n eigen (tijdelijke) fabriek vervaar digd wordt met gemalen grind uit de bodem ter plaatse als voornaam ste grondstof. Aan het gebouw voor de centrale is men nog niet begon nen, maar ergens ver weg in een fabriek wordt al gewerkt aan de machines, die hier komen zullen. 4000 WERKLIEDEN. Dan brengt hij mij naar het ba- rakkendorp der arbeiders, waar op het ogenblik 2500 werklieden wonen, voor een groot met hun gezin nen. Het zullen t 1000 worden. Er zijn vele Arabieren onder hen en Indo-Chinezenvreemde elementen in deze Duits sprekende streek. Zij leven onder elkaar, los van de be volking, hebben hun eigen diensten en ontspanningsgelegenheden en can tines. Een wereldje op zichzelf. Over een paar jaar zal dit hele 600 hectares beslaande dorp ver plaatst worden naar het Noorden en er zal dan nog slechts een handje vol vaste arbeiders achterblijven voor de bediening en het onderhoud van de centrale. Die krijgen vaste woningen. Een bgkomstigheid is, dat de scheepvaart, dc landbouw en de ge zondheid der bevolking gebaat zijn bij dit werk. Voor de Rgnschepen komen er locomotieven op de oever, die de plaats van de sleepboten zul len innemen. Voor de landbouw worden bevloeiingswerken aange legd en voor het overige heeft men, alvorens te beginnen, een drinkwa terleiding moeten maken, aangezien ten gevolge van het graven van een diep kanaal in het droge de water putten drooggevallen zijn. Die ver beteringen neemt men gaarne op de koop toe (Nadruk verboden). Een foto van het Koninklijk gezin, welke vervaardigd werd ter feest van H.M. Koningin Juliana en Z. K. Ïelegenheid van het Prins Bernhad. koperen huwelijks» Vertel u ons nu eens, wat hier op verhaal al wat gewijzigd. Er be- Walcheren sinds Mei 1940 zo alle. stond al zo iet-s als een geschiedbe- maal gebeurd is? Hoe vaak is deze schrijving, die wat meer naar ob- vraag aan de inwoners van Walchc. jectivüteit ging trachten. De histori- ren niet gesteld door de ontelbare cus van professie zegt natuurlijk: bezoekers uit binnen, en buitenland, die geschiedbeschrijving kwam en die na de bevrgding het eiland kna- komt veel te vroeg. Zg is nog niet jen. vr-'- men bezichtigen, v.aak hebben wg mogelijk; er ontbreken ons nóg te De electrische centrale te Kembs in de Rijn, niet ver van Bazel, de eerste van een reeks van zeven. DANK AAN BISSCHOP DIBELIUS. In een grote predikantenvergadering in Potsdam, waar vragen van de rechte ver kondiging en van de rechte zielszorg in de gemeenten in de Oostzöne werden be sproken. nam de president, Scharf, het woord naar aanleiding van het herder lijk schrijven van bisschop Dibelius. On der levendige en eenstemmige bijval van de verzamelde geestelijken stelde hij vast, dat de Evangelische Kerk van Berlijn Brandenburg zich schaart achter het her derlijk schrijven van de bisschop en dankbaar is, dat de bisschop er voor be waard is gebleven de verkondiging in Gods huis te gebruiken voor het ingrij pen in de partij-politieke strijd. De vergadering dankte de bisschop eveneens daarvoor, dat het hem in de be diening van zijn ambt alleen te doen is om een juiste uitlegging van de bood schap van de Kerk. Alleen wanneer de dienst van de Kerk zo gericht is, kan zij het volk in de grote nood waarin het verkeert waarlijk hulp bieden. De communistische kringen in de Sov jet-zóne hebben een actie in geleid te gen bisschip Dibelius. Deze actie is het antwoord op het laatste herderlijk schrij ven van de bisschop, waarin het systeem van dwang en terreur aan scherpe cri- tiek wordt onderworpen. Het plan van de communisten is de Evangelische kerk in Brandenburg en Oost-Berlijn los te maken van het bis schopsambt van Dr. Dibelius. Tegelijk moet dan Dibelius aftreden als president van de „bisschopsconferentie in de Oost- zóne". Voor Oost-Berlijn en Brandenburg wil men een nieuwe bisschop benoemen met een „meer volksdemocratische hou ding". De actie tegen Dr. Dibelius moet worden gevoerd door de kringen in de Evangelische Kerk van de Oostzóne, die zogenaamd „de vooruitgang gunstig ge zind" zijn. Deze kringen vormen slechts een heel kleine minderheid, maar dank zij de steun, die ze ontvangen van de Oostduitse communisten en van de Rus sen hebben ze grote macht en invloed. Een kleine groep Oostduitse predikanten, die met de communisten collaboreren en die actief deelnemen aan de zogenaamde volkscongresbeweging, zullen zo spoedig mogelijk een man aanwijzen, dié als bis schip 'voor Brandenburg en Oost-Berlijn Dibelius zal moeten vervangen. GEZ1NSWEEK 1949. De Gezinsweck-commissic van de Ned. Prot. Kerken (in welke commissie ook het Leger des Heils medewerkt) heeft besloten ook dit jaar wederom een „Ge- zinsweek" mee te helpen organiseren en wel van 16 tot en met 23 October. Het thema is „Gehoorzaamheid in Huwelijk en Gezin". De Hervormde Raad voor Kerk en Gezin heeft reeds een aanvang gemaakt met de voorbereidingen van de Gezinsweek. er .aan voldaan, hebben het verhaal telkens maar weer verteld en laten wü eeriyk zijn, het was vaak een opluchting voor de ziel om het ver. haal maar weer te vertellen. Maar op den duur wordt die herhaling toch wat vervelend en bovendien hoeveel t\jd gaat het kosten. Opzettelijk schrijf ik niet „gaat cr mee verloren", want verloren tijd is het zeker in vele gevallen niet ge weest. Het was zeer nodig en net is nog" zeer nodig, dat tienduizenden en tienduizenden weten, wat hier gebeurd is, welke bijzondere offers hier gebracht zijn. Vooral ook we ten, dat we er op Walcheren nog lang niet zijn. Dat men in overig Nederland niet gaat denken, ze zgn nu zover, de rest komt wel vanzelf in orde, dat kunnen de bewoners van Walcheren nu zelf wel in orde krijgen. De telkens weer opnieuw vertelde verhalen hebben ongetwij feld groot nut gehad, maar het kan nu eenmaal zo niet doorgaan, ter- wille van ons werk, terwille van onze zaken, terwille ook van ons zelf, uit een oogpunt van geestelyke en psychische gezondheidsleer. Het is goed, dat wg de weetgïerigen thans naar een aantal gedrukte pu blicaties kunnen verwijzen. Goed voor ons, goed ook voor hen, die over de gebeurtenissen inlichtin gen verlangen. Want in dit eindeloos herhaalde vertellen schuilen nog an dere gevaren. Er zgn vertellers, we weten het, die hun verhaal nog even onopgesmukt opdissen als in de eerste tgd na de bevrgding. Er zijn er ook, ook thans nog, die de smaak van het vertellen te pak ken kregen en die him verhaal al mooier gingen maken en op deze wijze met de waartieiid toch wel wat op gespannen voet kwamen te staan. Honderd werd wel eens tot vijfhon derd of tot duizend, enz. En wie geen behoefte hebben aan het ver grootglas, of verlangen naar meer romantiek? Zij hebben het alles meegemaakt van dag tot dag. Zij herinneren ons vele dingen nog, als of ze gisteren gebeurd zijn; zg zien nog die bommenwerpers, zij horen nog het afweergeschut, zij zien nog 't vertrek van de Joden, ze zien nog het oppakken der gijzelaars... Maar er is ook heel wat, dat ln hun ge heugen is terug gedrongen, zij weten ook niet altijd meer de juiste volg orde der feiten. Zonder het te wil len beginnen hun verhalen minder juist te worden. En waren en zijn die mondelinge verhalen niet vaak wat sterk in de „ik-vorm". Toen zag ik dat en toen deed ik dat Neen, we willen natuurlijk niet be weren, dat de mensen, die werkelijk iets bgzonders deden, met deze daden gepronkt hebben, zeer zeker niet. Maar zou het, zeer in het algemeen, kwaad kunnen, als het „ik zag" en „ik deed" wat op de achtergrond ge drongen wend? De reeds verschenen publicaties over de verwoesting, over de be vrijding, en over het her stel. hebben de lonende vorm van 't Neen, «lil- is geen militaire expeditie in de Sahara of iets dergelijks, maar een gedeelte van j de ge Amerikaanse werktuigen, die dienen b|i de bouw van de electns Rijn tussen Bazel en Straatsburg. de bouw van de electrische centrale van Ottmarsheim it kiezelzand wordt oen nieuwe dijk opgeworpen. veel gegevens en bovendien zijn deze gegevens nog veel te weinig dooi de zeef gegaan. De historicus van professie heeft zich nog niet aan zo iets gewaagd, en zal er zich voorlo pig niet aan wagen. Hij bekgkt al die geschriften met een wat mee warige blik. Hij moet er zich ook niet aan wagen, want hg zou er niets van terecht brengen. Hij kan eerst aan het werk, als aan het sen timent wat meer het zwijgen is op gelegd. Maar hij mag niet vergeten dat ook om de kennis van vroegere tijden naast de oorkonden, naast de rekeningen en notulen van colleges, de verhalen van de tijdgenoot, niet (jgn.die waarde zodanig heb- •n ai die geschriften, die de laat ste tijd over Walcheren verschenen zijn, een big vend e betekenis. Voor het merendeel echter zgn zg thans uitverkocht en niet gemakke lijk meer te achterhalen. Wie heeft bovendien tijd om ze alle te gaan lezen en zich dan zelf een beeld te vormen? We mogen het van onze fasten niet vragen. We hebben ringend behoefte aan een samen vatting en zoals we reeds schreven, aan iets meer objectiviteit, dan we in de allereerste maanden en jaren konden verlangen. BOEIEND VERHAAL IN VLOTTE STIJL. „Walcheren. Epos van een klein eiland" is de titel van een geschrift, dat aan beide verlangens tegemoet komt. De auteur, de heer G. Ballin. tUn, gaf in vlotte stijl een boeiend verhaal van de voornaamste gebeur tenissen in Walcheren sinds cfe Mei dagen van 1940. Hij gaf het in zeer beknopte vorm; het boekje telt 52 bladzijden, waarvan nog ruimte af gaat voor een aantal aardige pente keningen van A. Ehrlich en enkele cliché's. Een gedicht van Jan Cam- pert, die een deel van zijn jeugd op Walcheren doorbracht, gaat vooraf aan een inleidend hoofdstuk: De storm der tijden. Dat de schrijver hier het gelukkigst geweest is, zou den we niet willen beweren, maar vergeten we niet, dat de journalist vrijer met de taal omgaat dan de historicus, die echter in beeldend vermogen vaak te kort schiet. Als hg in dit hoofdstuk dat aan vroegere eeuwen herinnert, spreekt over de woordkunstenaars, die de schoon heid van Walcheren hebben bezon gen, waarom noemt hg dan ndet Bou- tens? Want heeft ooit een dichter schoner van dit land gezongen, dan juist deze zoon van het walcherse land? Maar met de eigenlgke waar de van het boekje heeft deze opmer king niet al te veel te maken. De ruimte van 't boekje is gelij kelijk verdeeld over de tgd der be- zetting-bevrgding en de tijd der droogmaking-wederopbouw. Het meet de heldhaftigheid, in beide pe rioden betoond, met gelijke maat. In beide perioden zijn er mannen en ook vrouwen geweest, die grote moed en durf getoond hebben. Figuren uit beide perioden hebben de lof gekregen, die de schrijver hun waardig keurde. Als men het met de toebedeling niet altijd geheel eens is, bedenke men, dat persoonlijke gevoelens en gevoeligheden by de beoordeling van tijdgenoten en hun daden nu eenmaal met zijn buiten te sluiten. Dat de schrijver tegen het eind het kleed van de geschiedschrijver wel eens even verwisselt voor de mantel van de profeet, kan in een uitgave van V.V.V. moeilik gelaakt worden. Met dit door de firma G. W den Boer keurig verzorgde, door 'e heer Balk ntijn vlot geschreven „v. boekje, mag deze vereniging zeker geluk g jwenst worden, l - H. Pieten, Het Wereldgebeuren. Devaluatie? In dc afgelopen week zijn van de meeste fondsen op de Amsterdamse beurs de koersen een flink stuk ge stegen. Dat hgt niet zozeer aan de verbeterde vooruitzichten dan wel aan de algemene verwachting onder de beurslieden, dat op den duur aan devaluatie niet te ontkomen is. Het merkwaardige daarbij is, dat de stel lige verzekering van sir Stafford Cripps: geen devalutatic van het pond sterling, weinig invloed had. Blijkbaar acht men de hardnekkige Britse kanselier alle verzekeringen ten spgt niet in staat langer dan een paar maanden tegen de stroom op te roeien. Nu neemt inderdaad het aantal stemmen, dat op devaluatie, op waar devermindering van het pond ten op zichte van de andere valuta, aan dringt met de dag toe. Gisteren nog noemde de Franse politicus Reynoudt het dwaas, dat het pond voortdurend boven z'n stand leeft en we nog steeds rekenen met wisselkoersen die in geen enkele opzicht de werkelijke verhou dingen weergeven. Daarvoor had Chifley. de Australische minister-pre sident. te kennen gegeven, de starre inzichten van Cripps. voor wie het pond een troetelkindje is geworden niet te delen. Gisteren is de Amerikaanse minis ter van financiën, Joh. Snyder, be sprekingen begonnen met zijn Blitse collega. Op een een druk bezochte persconferentie in Parijs heeft hij di plomatiek kenbaar gemaakt waar voor hg eigenlijk naar Europa geko- menis: hg wil Cripps overhalen mee te doen aan het vrije geldverkeer, hij wil van hem de belofte las krijgen dat Engeland het pond .sterling onge lijk tfigen dollars inwisselbaar zal maken. Dat laatste zou reeds devalu atie betekenen, wamt bij een vrije con currentie tussen dollars en ponden er geen twijfel mogelijk welke munt het loodje zou leggen. Wat is er voor en wat is er tegen devaluatie? Er voor pleit, dat het handelsverkeer vrijer wordt gemaakt en dus zal toenemen. Bij 'n lagere koers van het pond zal Engeland goedkoper en dus meer kunnen exporteren. Een gezonde verhouding tussen de wisselkoersen is steeds be ter dan een kunstmatige. Er tegen pleit dat, wanneer een maal het hek van de dam is, het eind zoek is. Na enige maanden zou deva luatie onvermijdelijk in het binnen land zijn weerslag vinden in prijsver hogingen. Wat blijft er dan over van de zorgvuldig uitgetekende loon- en rgspoutiek? >at m de stille strgd tussen pond en dollar tevens een strijd tussen Londen en Washington om economische machtpositie is inbegrepen kan hier even buiten beschouwing blijven. Voor Nederland is het van uiterma te groot belang of Cripps zal volhou den of zwichten. In het laatste geval ligt ook een devaluatie van de gul den in het verschiet Met de verhou ding tussen de gulden en de franc immers ligt de zaak op een soort gelijk vlak als met die tussen pond en dollar. Mochit in verband met de Economische Unie de gulden vrg in wisselbaar worden gesteld in francs dan is devaluatie van de gulden een feit. Onze minister Lieftmck trekt hier één lgn met Cripps en weigert vooralsnog tot zulk een maatregel over te gaan. Tijdens zgn speech in Domburg heeft hg dit een keer te meer duide lijk gemaakt, daarmee een domper zettend op het enthousiasme van dr. Jaspar. De keuze is eigenlijk of we ons zullen aansluiten by 't steriing-blok de groep van landen waartussen het pond ruilmiddel is of bg België en de landen met vrije valuta. Het een. sluit voorlopig het ander uit. Het is de keuze Cripps of de Benelux. In economisch opzicht heeft Neder land op 't ogenblik meer gegeven met Engeland dan met Belgie in die zin, dat ons land zich voor soortgelgke moeilijkheden ziet gesteld en zc op soortgelgke wgze tracht op te lossen. Onze munt behoort tot ae zwakke valuta, evenals het pond. Tot dusver heeft ons land zich veeleer achter de denkbeelden van Cripps dan achter die van Snyder en Spaak gesteld. Uit het bedrijfsleven gaan stemmen op hierin wijziging te brengen. Vooralsnog lijken da daarvoor aangevoerde argumenten niet sterk.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 1949 | | pagina 3