Krijgt de zon concurrentie?
Guerilla in de Oekraine
In Amerika hoopt men in 1952 een
Atoom-centralegereed te hebben
Partisanen zouden goed van wapens
zijn voorzien
HOME-PERMANENT
BRITTEN KUNNEN NOG 540 JAAR
KOLEN DOEN DELVEN
KRUISTOCHT DOOR EUROPA
DOKTERS-ASSISTENTE
4
PROVINCIALE ZEEUWSE COURANT
VRIJDAG 10 JUNI 1949
Problemen van grondstoffen en kostprijzen.
(Van onze economische medewerker)
„Na de periode van straal voortstuwing komen we in het tijdperk van
de vliegmachines, die worden voortbewogen door motoren, die hun kracht
ontlenen aan de atoomenergie". Met dez« woorden zette dr. Plesman on
langs het mes in een uiterst teer onderwerp. De atoomperiode, die wü
eigenlijk alleen nog maar kennen door de bommen op Hiroshima en
Nagasaki in Augustus 1945 en op Bikini in Juli 1946, wordt ons nu voor
de verbaasde ogen gesteld als een nabije werkelijkheid.
Tot nu toe is bij het spreken over
de atoomenergie voornamelijk ge
dacht aan de atoombom; niet alleen
in de hogere regionen van politici en
militairen maar ook door de massa
van het publiek. Hierdoor werd te
veel uit het oog verloren, dat de ele
menten uranium, thorium en plutoni
um na splitsing van hun atoomkernen
(naast hun explosieve en radio-actieve
krachten voor vernietiging) ook een
gunstige hitte uitstralen, welke uit
stekend benut kan worden voor het
opwekken van electrische energie.
Het is dus zo, dat in principe gro
te centrales mogelijk zijn, waar ura
nium wordt gesplitst en waarbij een
grote hitte wordt ontwikkeld. Deze
hitte wordt dan gebruikt om water in
stoom om te zetten, welke daarna
(evenals in een normale electrische
centrale) een turbine aandrijft die
weer een electrische generator doet
draaien, welke daardoor electrische
stroom kan leveren.
MOEILIJKHEDEN.
Wij zeiden: in principe, omdat het
bouwen van die grote kerncentrales
op enorme moeilijkheden stuit; zelfs
in de Ver. Staten. In de eerste plaats
toch moeten èn personeel èn materia
len beschermd worden tegen de. zich
tegelijkertijd ontwikkelende radio
actieve stralen en tegen de voor een
gunstige werking noodzakelijke hoge
temperaturen.
Er wordt echter met man en macht
aan het oplossen van deze moeilijk,
heden gewerkt en inderdaad denkt
men in de Ver. Staten In 1952 een
eerste volledige atoomcentrale klaar
te hebben. Niet omdat men daar nu
verlegen zit om deze uraniumenergie,
maar om verder te kunnen experi.
monteren zowel met het eindproduct,
de bijproducten en de grondstoffen.
Hier komt het kostenprobleem om
de hoek kijken. Laten wij nu nog
maar even buiten beschouwing, dat
die centrale ca. 50 millioen zal kos
ten. dan is de eerste vraag of die
atoomenergie goedkoper is dan de
energie, opgewekt uit kolen. Men is
op dit punt uiterst voorzichtig en
verscheidene uitlatingen spreken elk
aar dan ook min of meer tegen. Toch
nemen Amerikaanse economen wel
aan. dat de kosten van een atoomcen
trale voor het opwekken van 1 kwh
electrische energie iets hoger liggen
dan die van een kolencentrale, welke
gelegen is in een kolengebied en waar
dus de transportkosten van de kolen
naar de centrale een geringe rol spe
len.
Maar zodra de kolen van verre
moeten komen, zodra de kolen (een
nieuw punt!) schaars worden, dan zal
de atoomcentrale voordeliger worden.
Bovendien worstelt deze centrale nim
mer met een transportprobleem: 1 kg.
uranium geeft dezelfde energie als
ca. 3000 ton steenkolen; de bedrijfs
leider kan dus a.h.w. dagelijks de
grondstoffen in zijn actetas mee naar
de centrale nemen.
DE GRONDSTOFFEN.
Een geheel ander probleem is dat
van de grondstofvoorziening. Uranium
is tamelijk volop aanwezig; doch dit
moet, om het zo eens uit te drukken,
gezuiverd worden in U 235 en U 238;
het voor de splitsing bruikbare ura
nium (U 235) vormt echter maar 1/141
deel. Men zoekt nu naar wegen om
die 140 andere delen uranium (U 238)
voor de volle 100 pet. om te zetten
in plutonium, dat evenals Uranium
235 gesplitst kan worden en daarbij
hitte geeft. Alle vindbare uranium
was dan te benutten voor de atoom
centrales;' thans is dat nog niet voor
1 pc. het geval.
OOK SCHEPEN.
Doch niet alleen aan centrales denkt
men; ook voor schepen wil men
atoomenergie gebruiken. Men aarzelt
zelfs niet om hiervoor 80 millioen
uit te geven in de Ver. Staten. Zo te
gen 1953/54 hoopt men ons er meer
van te kunnen zeggen. Tegen die tijd
zal ook het atoomvliegtuig. waarvoor
vooral de Amerikaanse luchtmacht de
grootste belangstelling koestert, wat
meer tot ontwikkeling zijn gekomen,
zodat de voorstelling van dr. Plesman
nog niet zo gek is geweest als zij op
het eerste gezicht wel lijkt.
Dat natuurlijk ondertussen de pro
ductie van atoombommen niet stil
staat, zullen wij dan maar op de
koop toe moeten nemen.
(Nadruk verboden)
Het Zuidelijk deel van de V.S. heeft steeds meer behoefte aan elec
trische energie. Het aantalkrachtstations breidt zich dan ook snel
uit. De foto toont een enorm waterwiel, dat in verbinding wordt ge
bracht met een 32.000-lölowatt generator, in één der stations van de
T.V.A., het Tennessee Valley authority system.
(Speciale berichtgeving)
Enkele Duitse dwangarbeiders, die werkzaam waren in de uraniummij-
nen en dezer dagen in de Amerikaanse zóne arriveerden, vertelden, dat er
in de dwangarbeiderskampen al enkele weken geruchten de ronde deden
over de opstand in de Oekraine. Ook juist uit Oost-Europa teruggekeerde rei
zigers wisten in Parijs te vertellen, dat de opstand in de Oekraine, die aan
vankelijk gesmoord was, opnieuw in volle hevigheid was uitgebroken.
Een nieuwtje voor de dames.
Nadat reeds in 1943 in Engeland en
Amerika eenvoudige preparaten
de handel waren gebracht, waarmede
de dames thuis zelf hun lokken kun
nen permanenten, zal de Pin-up, zo
als deze methode heet, weldra ook in
Nederland worden toegepast.
In Amerika heeft Pin-up het per
manenten bij de kappers grotendeels
verdrongen. Het maken van kapsels
duurt natuurlijk onverminderd voort.
Tijdens een in 1948 in Amerika in
gesteld onderzoek verklaarde 77 pCt
der dames, die een home-permanent
gebruikten, dat zij dit product prefe
reerden, omdat het zo gemakkelijk is
de permanent thuis te kunnen aan
brengen; 42 pCt schonk de voorkeur
aan een home-permanent, omdat het
voordeliger is en 28 Ct vond het re
sultaat beter dan met een gewone
permanent. De huisvrouw kan zich
met de Pin-up met een beetje han
digheid geheeel zelf helpen. Velen
roepen echter de hulp van een vrien
din in. Zo liet in 1948 71 pCt der
Amerikaanse vrouwen zich door een
vriendin of huisgenote helpen.
De nieuwigheid is voor Nederland
ongetwijfeld belangrijk. Er zijn in
Nederland ca. 2.285.000 huisvrouwen,
van wie 67 pCt het haar permanent
en er zijn ca. 700.000 werkende meis
jes. van wie 75 pCt het haar perma
nent. In totaal zijn er dus 2.056.000
vrouwen in Nederland, die het haar
permanenten en zij doen dit met een
frequentie van gemiddeld 1,2 perma
nent per jaar d.w.z. dat er gemiddeld
per jaar ongeveer 2.500.000 perma
nents in Nederland worden aange
bracht.
37 pCt der huisvrouwen, die zich
laten permanenten, betaalt niet meer
dan ƒ7.50; 74 pCt betaalt niet meer
dan 10.—. De totale geldomzet van
permanents in Nederland wordt op
opgevecr 18 millioen gulden per jaar
geschat.
Uit betrouwbare inlichtingen, welke
we te Parijs verzamelden, blijkt, dat
er inderdaad sprake schijnt te zijn
van een oproer, zoals dat na de oor
log niet is voorgekomen. In Oekraine-
kringen te Parijs ontkent men even
wel, dat dit het eerste oproer zou zijn.
Men geeft hier te kennen, dat sedert
begin 1945 in de Oekraine de ene uit
barsting is gevolgd op de andere. Na
dat de Russische troepen er echter in
geslaagd waren in Juli 1947 de sterke
strijdmachten der verzetslieden ge
deeltelijk te verslaan, de restanten
samen te drijven en al vechtende de
enorme Oekrainse vlakte enigszins
„te zuiveren", bleef het enkele maan
den rustig.
Duizenden en duizenden strijders,
vaak tot aan de tanden bewapend,
waren er echter in geslaagd uit te wij
ken, voornamelijk naar Slowakije. Op
bevel van Moskou zette de regering
te Praag enkele acties in. Men zond
Slowaakse keurcorpsen naar het ge
bied, waar de Oekrainse verzetslieden
zich schuil hielden, doch nadat het tot
enkele kleine schermutselingen was
gekomen, moest Praag de strijd sta
ken omdat vele Slowaakse soldaten
en officieren naar de Oekrainers wa
ren overgelopen.
Maanden hebben deze lieden van de
U.P.A. zjch in Slowakije verborgen
gehouden. Gesteund door de bevolking
die evenzeer anti-communistisch was,
geproviandeerd vanuit de lucht, met
modern materiaal zwaar bewapend,
zijn vele duizenden van de Bandera's
er thans opnieuw in geslaagd in de
Oekraine te geraken. Slechts enkele
onbetekenende groepen, strijdens moer
de, zochten een toevlucht in Beieren.
Inmiddels was de terreur in de
Oekraine sterk toegenomen. Vergel
dingsacties hadden tienduizenden
Oekrainers naar het gevreesde Sibe
rië gedeporteerd.
V ERZETSBE WEGIN G
Onder deze omstandigheden keerde
de kern van de U.PA.. terug. Wat
zich toen afspeelde laat zich raden.
Duizenden en duizenden mannen kwa
men de gelederen versterken. Lang
zaamaan vormde zich een legermacht
die men in Parijs thans meent te mo
gen schatten op enkele honderddui
zenden leden.
D,eze macht bestaat vrijwel uitslui
tend uit bekwame, geoefende mannen.
Behalve over lichte wapenen, welke
in voldoende mate aanwezig zijn,
beschikt men tevens over mortieren,
auto's tanks en ook enkele vliegtui
gen.
Hoewel er een krachtige, centrale
leiding is, hebben de commandanten
der onderscheidene legergroepen zeer
ruime bevoegdheden. Het gehele leger
zit in kleine groepen, welke soms
slechts 50 man sterk zyn, verdeeld
over geheel de Oekraine.
Er is evenwel een modern, goed ge
regeld contact tussen deze afzonder
lijke strijdmachten, zodat georgani
seerde grote aanvallen uitgevoerd
kunnen worden. Zo is er volgens on
ze inlichtingen begin April een forme
le veldslag geleverd, waarbij aan
weerszijden sterke eenheden in de
strijd zijn gebracht. De verzetslieden
hebben hierbij opnieuw vrij grote
hoeveelheden oorlogsmateriaal buit
gemaakt.
Contactmannen der verzetslieden
zwerven door het land. Anderen drin
gen door tot in Slowakije, Hongarije,
Polen, Estland, Letland en Litauen,
Men hoopt op deze wijze niet alleen
de veel kleinere en minder openlijk
optredende verzetsgroepen in deze
landen met wapens en materiaal te
steunen, doch tevens in de wapen
handel bedreven mannen te vinden,
die bereid zijn huis en goed in de
steek te laten om zich te melden bij
het sterke centrale verzetsleger in de
Oekraine.
Inderdaad! Er is opstand in de Oe
kraine, aldus onze zegsman. In de
steden is het rustig. Wel is er sabota
ge aan de lopende band. Wel verdwij
nen er spoorloos Russische militai
ren, wel worden er kleine, snel uit
gevoerde overvallen gepleegd, indien
zulks werkelijk noodzakelijk is. Op
het land is het anders. Door de enor
me uitgestrektheden hebben de Rus
sen hier wat minder vat op de bevol
king. Openlijk steunt men vaak de
verzetslieden. Op tal van plaatsen is
het reeds tot uitbarstingen gekomen.
Nieuwe lagen ontdekt in Engelands Midlands.
(Van onze reizende redacteur).
Madeley, Juni Een kolenveld van twintig millioen ton, dat tot dus
ver onbekend was, is ontdekt in de omstreken van Madeley in het
graafschap North Staffordshire. Er zijn lagen bij van drie meter. De Na
tionale Kolenraad zal anderhalf millioen gulden ter beschikking stellen
om de exploitatie op gang te brengen. Over twee jaar kan de produc
tie beginnen.
Deze mededeling deed de heer I.
W. Cumberbatch, algemeen direc
teur van de afdeling West Midlands
van de Engelse Nationale Kolenraad.
Een paar dagen tevoren was een
soortgelijke vondst in Wittington be
kend gemaakt ter grootte van 400
millioen ton. En dan hadden Zweed
se boormeesters even eerder in South
Staffordshire een veld ontdekt, waar
van de omvang nog niet vast staat,
maar dat op 800 meter diepte ligt. De
lagen zijn daar van 1 tot 2.50 meter
dik.
Deze ontdekkingen zijn van grote
betekenis, want nog altijd vormen
de kolen de sleutel tot Engelands
welvaart. Het delven van kolen is
300 jaar geleden begonnen, later dan
in Nederland, maar heeft zich op een
veel grotere schaal ontwikkeld. Er
ontstond een uitgebreide handel in en
bovendien groeide al heel vroeg een
reusachtige en veelzijdige nijverheid
uit op grond van de toepassing van
met kolen gestookte stoommachines.
Die nijverheid heeft al lang voor een
groot deel op electriciteit overgescha
keld, maar ook daarvoor zijn kolen
nodig, want het land leent zich niet
voor grote waterkrachtstations.
Volgens een officiële en voorzich
tige schatting kan men nog 540 jaar
voortgaan met het delven van kolen
als men zich „beperkt" tot 250 mil
lioen ton per jaar, d.i. twintig maal
zoveel als de Nederlandse voort
brenging. Er werken 800.000 mensen
in en boven de Engelse mijnen en
er Is een omzet in kolen ten bedrage
van 4000 millioen gulden. Het aantal
mijnen bedraagt nu 1049 en groeit
nog steeds.
Geen wonder ook, dat de naasting
van al deze mijnbedrijven een soort
revolutie betekende. De naastingswet
voor het mijnbedrijf werd in Juli
1946 aangenomen eri trad op 1 Janua-
Monster van Storsjö weer present.
Na een periode van een jaar is het
monster van het in Zweden gelegen
Störsjömeer, weer gezien, zo verklaart
radio Stockholm.
De passagiers en de piloot van een
vliegboot, zagen kort nadat het vlieg
tuig in de lucht was aan de opper
vlakte een „visachtig, begroeid, merk
waardig vervormd monster van onge
veer dertig meter lengte". De beschrij
vingen van de passagiers kwamen
overeen met de notities in het logboek
van de piloot.
ri 1947 in werking. Die Nieuwjaars
nacht werd de staat de grootste on
dernemer, die er in Engeland te vin
den is. De leiding werd in handen
gelegd van de Nationale Kolenraad,
een zelfstandig lichaam, dat reken-
plichtig is aan de regering. De raad
zware verantwoordelijkheid dragen,
bestaat uit negen mannen, die een
Er zijn 49 districten, elk onderver
deeld in acht afdelingen.
(Nadruk verboden).
Een vrij huis..
Te Amersfoort is een zekere H. C.
J. R. uit Putten gearresteerd, die in
een aantal bladen de volgende adver
tentie plaatste: „Een vrij huis bouwen
wij voor U voor ƒ2500, excl. grond,
desgewenst hypotheek beschikbaar.
Inlichtingen gratis en vrijblijvend.
Houtbedrijf „De Veluwe", E 36, Put
ten (G)". Dit was echter fantasie en
een middel van R. om goedgelovende
burgers op te lichten, waarin hij ook
enige malen is geslaagd.
14e Nederlandse Landbouwweek.
Van Maandag 11 t.m. Vrijdag 15 Juli
1949 zal het Nederlands Genootschap voor
Landbouwwetenschap, in samenwerking
met het Nederlands Instituut voor Land
bouwkundige Ingenieurs te Wageningen
de veertiende Nederlandse Landbouw
week houden.
Evenals in de voorafgaande jaren heeft
de regelingscommissie voor de landbouw-
weken, met medewerking van verschil
lende verenigingen en instellingen, voor
dit jaar een programma samengesteld,
waarin ruime aandacht wordt geschon
ken aan de actuele aspecten van het land
bouwbedrijf. Op Maandag 11 Juli en
Dinsdagmorgen 12 Juli zullen voordrach
ten over aardappelvraagstukken gehou
den worden (selectie) (aardappelziekte
en bewaring). Deze aardappeldag wordt
georganiseerd door de N.A.K.
Dinsdagmiddag 12 Juli en Woensdag
morgen 13 Juli zijn gewijd aan graanstu-
dievraagstukken (veredeling, drogen, voe
dingswaarden en kwaliteitsonderzoek van
meel). Deze voordrachten worden mede
gehouden in het kader van studiedagen
de Nederlands-Belgische Vereni
ging van Graanonderzoekers. welke ver
eniging hierbij tevens voor het voetlicht
van de Nederlandse landbouw treedt.
Het programma voor de Woensdagmid
dag is nog niet bekend. Waarschijnlijk
zullen dan cultuurtechnische vraagstuk
ken worden behandeld.
Donderdag 14 Juli zal evenals in de vo
rige jaren, een zuiveldag zijn. Op deze
dag staan voordrachten over samenvoe
ging van melk- en zuivelbedrijven.
Op de laatste dag volgt een aantal
voordrachten voor de veetelers, welke
zullen handelen over het vraagstuk steri
liteit (erflijke oorzaken en voeding en in
fectie als oorzaken).
Generaal Eisenhower schrijft geschiedenis.
Een belangrijk boek.
Generaal Eisenhower, de opper
bevelhebber der geallieerde strijd
krachten op het West Europese oor
logstoneel in 1944, heeft zijn oorlogs
ervaringen beschreven in een lijvig
boekwerk, dat onder de titel „Kruis
tocht door Europa" thans door de
Uitg. Mij. HeinemanNederland te
Den Haag in vertaling is verschenen.
Het spreekt vanzelf, dat Kruistocht
door Europa een belangrijk boek is,
omdat niemand over het materi
aal kon beschikken, dat in het
bezit was van de man, die zelf de
gigantische veldtocht leidde. Zoals
alleen Churchill de politieke geschie
denis van de jaren 19391945 kan
schrijven, zo kan alleen Eisenhower
de geschiedenis van de militaire zege
praal beschrijven.
Zijn boek is boeiend van de eerste
tot de laatste bladzijde en bovendien
is het openhartig. Genoegzaam is
bekend, dat er herhaaldelijk zeer
ernstige meningsverschillen beston
den tussen Eisenhower enerzijds en
Churchill en Montgomery anderzijds.
Zonder ergens doekjes om te winden,
behandelt Eisenhower die conflic
ten maar nergens op een kwetsende
manier. Hij legt op vele bladzijden een
oprechte, hartelijke bewondering aan
den dag voor Churchill en Montgome
ry en geeft hun opinie en de zijne
eerlijk naast elkaar. Ziedaar een van
de dingen, die dit boekwerk sym
pathiek maken.
Overigens bevat deze geschiedenis
van de overwinning natuurlijk een
groot aantal zeer belangwekkende
onthullingen. Wie zich een beeld wil
vormen van deze episode der wereld
geschiedenis, zal „Kruistocht door
Europa" nimmer ongelezen kunnen
laten. Zowel de landingen in Afrika
en Italië, als de grote veldtocht van-
FEU1LLETON
21
„Ik weet nog niet, hoe ik zal be
ginnen", bekende hij. „We moeten
echter ergens beginnen en Ed dat
is die krantenvriend van wie.ik jul
lie vertelde is een even goed uit
gangspunt als welk ook. Misschien
krijg ik nog een helder idee. Mis
schien ook niet. Maar tijd zal het ze
ker kosten". Hij keek Eileen Mc Rae
aan. „Kop op", zei hij met zijn brede,
vertrouwenwekkende glimlach, die
zelfs aan de meest troosteloze nog
moed zou hebben geschonken. „Zo
dra ik kan, zal ik contact met u zoe
ken".
Eileen slaagde er in flauwtjes te
glimlachen. Ze hield nog steeds een
vochtig vodje van een zakdoek, haar
door Janice gegeven, in haar hand ge
klemd, maar ze huilde niet meer.
„Ik zal het proberen". Het was de
belofte van haar kant om haar uiter
ste best te doen. Samen wandelden ze
naar de toegang tot de ondergrondse
waar Eileen zou afdalen om een trein
naar de buitenwijken te nemen. Ze
trachtte nog iets te zeggen, voor ze
hem verliet, maar ze kon niet. Haar
ogen vulden zich met tranen en de
woorden kwamen haar dichtgesnoer-
de keel niet uit.
Janice schudde aar hoofd en streel
de Eileen's hand. „Hindert niet", zei
ze. „Ik verwacht je morgen bij de
dokter", voegde zij erbij en ze liet het
klinken als een bevel. Ze wist dat het
beter voor Eileen was om de dage
lijkse routine te blijven volgen.
Nadat Eileen een poging tot een
knikje en een glimlach had gedaan,
en de ondergrondse haar had ver-
„Arme
dapper
door
ADELAIDE HUMPHRIES
zwolgen, zei Janice tot Ben:
stakker. Ik wist wel dat ze
was; ze zal zich wel redden, wanneer
ze uit deze ellende ontsnapt is. Eigen
lijk is zo'n schok een goed ding; het
verdooft je zintuigen. Je gaat verder
als een slaapwandelaar, beweegt je
automatisch. Pas wanneer het voor
bij is ontwaak je en begint te voelen.
Dan wordt het pas echt naar".
..Hoe weet je dat?" vroeg Ben langs
zijn neus weg. Hij paste zijn lange
stappen aan de hare aan toen ze zich
omdraaiden om naar haar straat te
rug te lopen.
„Ik ben verpleegster", hielp Janice
hem herinneren.
„Ik wist wel dat een verpleegster
verstandig moest zijn, maar ik dacht,
dat je zó verstandig niet kon zijn
zonder bittere eigen ervaring".
Janice vertelde hem niet of eigen
ervaring haar kennis had verrijkt of
niet. Ze sloegen haar straat in en ze
zei: „Ik zou je wel vragen om bin
nen te komen, Ben. maar
„Heb geen tijd", onderbrak hij, „het
zal moeite genoeg kosten om Ed te
pakken te krijgen. Hij is een gladde
kerel, maar misschien kan ik hem op
dit uur van de dag aan een zekere
bar vinden. Een rauwe tent. maar Ed
is dan ook een rauwe kerel".
„Dat bedoelde ik ook", zei Janice.
Ze stonden voor het afgesloten gras
perkje, dat het kleine huis wat meer
naar achteren plaatste dan zijn im
posante buren. Het perk was niet
langer groen, maar de kleine denne
tjes in hun potten gaven toch een
komen, dacht Janice. Misschien had
ik die arme Eileen niet alleen terug
moeten sturen naar die lege flat. Ik
had haar mee naar huis moeten ne
men. Maar dat zou explicaties aan de
familie met zich mee hebben ge
bracht en dat zou Eileen nog niet
hebben kunnen verdragen.
„Ik zal je van me laten horen zo
dra ik iets weet", zei Ben, net zoals
hjj ook aan mevrouw Mc Rae had ge
zegd. „Waar je ook bent op dat ogen
blik, bij de dokter of thuis, ik zal je
wel weten te vinden".
Janice's ogen dankten hem opnieuw.
Ze leek een ogenblik te aarzelen.
Toen zei ze: „Het spijt me Ben, van
laatst". Ze kon hem niet laten gaan
zonder iets te zeggen, nu hij zo aar
dig was geweest.
„Het was dokter Holbrook's verjaar
dag", legde ze uit. „Hij vroeg me op
't laatste ogenblik om met hem te
gaan eten. Zie je, mevrouw Holbrook
was juist naar Frankrijk vertrokken
en ik had het gevoel dat hij zich nog
al eenziaam voelde".
Janice had gedacht, dat dit een re
delijke verklaring was; het klonk
echter als een laf excuus.
Maar Ben accepteerde het. Hij
glimlachte haar toe. „Zand er over",
raadde hjj aan„zoals ik al zei,
het is nu mosterd na de maaltijd".
„Ben je er dan niet boos om?"
„Waarom zou ik?" Zijn glimlach
verbreedde zich, maar hij voelde zich
van binnen nogal geladen. Dus dat
was het de dokter voor wie ze
werkte, de man met wie ze dag in
dag uit 'samen was. blijkbaar ook nog
na de werkuren. En zijn vrouw was
in Frankrijk, dat maakte het hele
maal erg. Ben zou de dokter graag
een fikse kaakstomp hebben gegeven.
Natuurlijk kon niemand hem kwalijk
nemen, dat hij verliefd was gewor
den op Janice. Geen enkele man zou
zo lang in haar buurt hebben kunnen
1 zonder het te pak-
en wen een zo lang u
aardig, vriendelijk effect Vrolijk licht zijn als d<
stroomde uit dc smalle hoge ramen, ken t" kri.ic.en
Het was altijd gezellig om thuis te 1 „Ik ben bljj dat je het begrijpt".
zei Janice. Haar stem. die zo warm
en levendig was, klonk opgelucht.
Haar ogen toonden hem dat ze hem
niet had willen kwetsen, maar dat ze
er niets aan had kunnen doen.
Goeie hemel! Ben was verbaasd,
dat dat er niet kreunend uitkwam, in
plaats van dat het zachtjes in hem
zelf echode. Ze had net zo goed kun
nen zeggen: „Ik kan er niets aan doen.
Bengy, dat ik van iemand anders
houd. Het spijt me zo voor je, werke
lijk. Maar ik kan het heus niet hel
pen".
Haar ogen zeiden het. Janice had
zulk soort ogen. oprecht en eerlijk.
Zodat Ben er niet boos om kon zijn.
Hij had er ook het recht niet toe,
daar hij immers in hetzelfde schuitje
zat. Hij wist, dat als je van iemand
hield, je er niets aan kon doen. Je
moest stokstijf blijven zitten, al ging
de boot ook onder.
„Ik begrijp het", zei hij. Maar al te
goed, had hij er bij kunnen voegen.
Ben vond het niet leuk, helemaal niet
zelfs. En hij dacht daarbij nog niet
eens aan zichzelf. Hij dacht uitslui
tend aan Janice. Het was erg genoeg
geweest om thuis te komen na al die
eindeloze maanden van wachten en
verlangen, en je meisje veranderd te
zien in een werkende vrouw, die zo
gewend was aan een dikke envelop
pe, dat ze de smaak verloren had
voor zaken als trouwen, borden was
sen, uitkomen met de huishoudkas.
luiers en zuigflessen. Maar om boven
dien te ontdekken dat ze zo dodelijk
verliefd was geworden op de kerel
voor wie ze werkte, dat ze er geen
streep meer onder kon zetten ja,
dat was haast te veel.
„Ik wist, dat je het gezellig zou
vinden om Albie mee te nemen", zei
Janice.
„Ja zeker. Albie en ik hebben ge
weldig veel plezier gehad". Dat was
waar, dat hadden ze. Albie was een
allerleukst kind. maar ze was niet
Janice, ze was Albie maar.
(Wordt vervolgd).
uit Normandië vindt men er uitvoe
rig in beschreven en zeer belangwek
kend is ook het relaas over de laatste
fase van de strijd en over de ontwik
keling van de tegenstelling tussen
Engelsen en Amerikanen en Russen.
GEALLIEERDEN WAREN
NIET FEILLOOS.
Heeft men dit boek eenmaal gelezen
en denkt men over de inhoud na, dan
komt men tot interessante conclusies.
In Nederland zijn na de verschij
ning van het eerste deel van het ver
slag der Parlementaire Enquête
commissie vlijmende critieken ver
schenen over het beleid van onze
vooroorlogse opperofficieren en van
de regering. Men kan troost putten
uit de onthullingen, die Eisenhower
doét. Men was er in Amerika niet veel
beter aan toe, noch in Engeland en als
de Duitsers eens vijf en twintig pro
cent sterker waren geweest, en in
1940 meteen hadden doorgetast, zou
het er wellicht vreemd hebben uitge
zien. Ook de Amerikaanse diplomaten
en waarnemers waren geen bekwame
maar vaak decoratieve figuren, die
voor hun functie volkomen ongeschikt
waren. Maar in hun handen rustte
dan toch op verscheidene momenten
het lot van Europa.
Zelfs tijdens de oorlog beoordeelden
Amerikanen en Engelsen de situatie
dikwijls volkomen onjuist.
Geen enkel voorbeeld toont dit zo
duidelijk aan als wat men verwachtte
van de houding der Fransen in Noord
Afrika. Men zal zich herinneren, hoe
onbegrijpelijk kort na de invasie de
situatie in Afrika was. De Gaulle zat
te springen om naar het door de ge
allieerden bezette Franse gebied te
gaan, maarin Afrika be
schouwde men hem als een verrader.
Petain werd door leger en vloot ver
eerd, hij was het wettige staatshoofd
en werd als zodanig door de meerder
heid van het Franse volk erkend. Van
daar dat de geallieerden geen toestem
ming gaven aan de Gaulle om naar
Afrika te gaan. Wel werkten zij sa
men met generaal Giraud, die uit
Frankrijk naar Afrika was ontsnapt.
Zij verwachtten van de populariteit
van Giraud zeer veel, maar zijn ge
zag was gering. De Fransen verzetten
zich tegen de invasie en vochten af
en toe verbeten. Zij bleven Petain
trouw. Darlan echter had als naaste
medewerker van Petain wel degelijk
gezag en aan zijn medewerking is 't
te danken geweest, dat de talloze pro
blemen in Noord Afrika opgelost kon
den worden.
Over deze duistere oorlogsperiode
doet Eisenhower zeer belangwekken
de mededelingen, maar hij doet ze
ook op ander gebied. En daarom moet
zijn boek beschouwd worden als een
van de belangrijkste boeken, die over
deze oorlog zijn verschenen.
Dr. P, J. Idenburg, directeur-gene
raal van de Statistiek, ts benoemd tot
grootofficier in de Orde van Leopold II
van Bejgië,
Voor het Bijz. Gerechtshof te Arn
hem werd 15 jaar gevangenisstraf geëist
tegen de SS-er Egenolf, die ln dienst van
de S. D. vele slachtoffers heeft gemaakt.